“Θύμα των Κούρδων τρομοκρατών η Τουρκία”! – Η λογική της κατηφόρας είναι ο πάτος

“Θύμα των Κούρδων τρομοκρατών η Τουρκία”! – Η λογική της κατηφόρας είναι ο πάτος: Ο Μητσοτάκης μετέτρεψε το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα των Κούρδων σε τρομοκράτες για να κατευνάσει τον Ερντογάν! Μυρίζει Ουάσινγκτον...

“Μαγειρεύουν” διασύνδεση-παγίδα στη σύνοδο του ΝΑΤΟ

“Μαγειρεύουν” διασύνδεση-παγίδα στη σύνοδο του ΝΑΤΟ: Μπορεί το ζήτημα της ένταξης των δύο σκανδιναβικών χωρών να είναι στο κέντρο των διαπραγματεύσεων στη σύνοδο

… με τον Αλέκο Παπαδόπουλο – Quo Vadis η ελληνική οικονομία

Λυγερός Σταύρος

03/06/2022

Views: 3,067

Το SLpress.gr σε συνεργασία με το Cognosco Team παρουσιάζουν την εκπομπή ΕΝ ΘΕΡΜΩ για καυτά θέματα της επικαιρότητας.

Ο Σταύρος Λυγερός συνομιλεί με έναν καλεσμένο, εμπειρογνώμονα για το κάθε φορά θέμα. Στόχος μας να “ξύσουμε” την επιφάνεια και να κατανοήσουμε τις αιτίες και δυναμικές που διαμορφώνουν τον κόσμο γύρω μας.

Σήμερα φιλοξενούμενος είναι ο πρώην υπουργός Οικονομικών Αλέκος Παπαδόπουλος, ένας πολιτικός που επαινέθηκε για τις αρετές και την εργατικότητά του και πολλές φορές προκάλεσε αντιδράσεις με την ευθύτητα των λόγων του.

Σταύρος Λυγερός και Γιώργος Αδαλής: Πού οδηγούμαστε με την παγκόσμια ενεργειακή κρίση

Η ιστοσελίδα slpress.gr σε συνεργασία με το Cognosco Team παρουσιάζουν μια σειρά εκπομπών "Εν Θερμώ" με τον Σταύρο Λυγερό. Στην πρώτη εκπομπή είναι καλεσμένος ο οικονομικός αναλυτής Γιώργος Αδαλής.

Ομιλία Μητσοτάκη στο Κογκρέσο: Η χαμένη ιστορική ευκαιρία

Μη γνωρίζοντας το περιεχόμενο της συνομιλίας Μητσοτάκη-Μπάιντεν δεν μπορώ να την σχολιάσω. Μπορώ, όμως, να σχολιάσω τις δημόσιες δηλώσεις και την ομιλία στο Κογκρέσο. Θεωρώ ότι ήταν μία μοναδική ευκαιρία ο Έλληνας πρωθυπουργός να ορίσει με ξεκάθαρο τρόπο τη σχέση της Ελλάδας με τη Δύση ως πολιτική-στρατιωτική συμμαχία. Η Ελλάδα δεν είναι σαν τις άλλες χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η ιδιαιτερότητά της συνίσταται στο γεγονός ότι είναι η μόνη χώρα-μέλος που επισήμως απειλείται με πόλεμο και μάλιστα από άλλη χώρα-μέλος, την Τουρκία, εάν ασκήσει το δικαίωμα που της δίνει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας να επεκτείνει μονομερώς τα χωρικά της ύδατα. Το ότι δεν πρόκειται για υπερβολή αποδεικνύεται από την ύπαρξη για πάνω από 25 χρόνια του casus belli.

Από αυτό το σημείο θα έπρεπε να αρχίσει ο Μητσοτάκης για να εξηγήσει ότι η Ελλάδα πληρώνει βαρύ εθνικό τίμημα για να είναι συνεπές μέλος του ΝΑΤΟ. Τίμημα που δεν πληρώνει καμία άλλη χώρα-μέλος. Το έχει πληρώσει στην Κύπρο και το πληρώνει διαχρονικά στο Αιγαίο, επειδή δικαιολογημένα μπορεί να παραπονεθεί ότι η Ουάσινγκτον δεν έλαβε ποτέ σοβαρά υπόψη της τα θεμιτά ελληνικά συμφέροντα. Η παραδοσιακή στάση της ήταν να αντιμετωπίζει με συγκατάβαση τον τουρκικό επεκτατισμό, συστήνοντας στην Αθήνα υποχωρητικότητα για να μην διαταραχθεί η νοτιοανατολική πτέρυγα της Συμμαχίας. Κι αυτό, βεβαίως, όχι λόγω φιλοτουρκισμού, αλλά επειδή στη γεωπολιτική ζυγαριά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ βάραινε περισσότερο η Τουρκία από ό,τι η Ελλάδα.

Ισχύει ακόμα και σήμερα

Αυτό ισχύει ακόμα και σήμερα. Η Άγκυρα κρατάει στο οπλοστάσιό της τους ρωσικούς S-400, έχει αναπτύξει ειδική σχέση με τη Μόσχα, δεν εφαρμόζει τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας και εκβιάζοντας απειλεί να εμποδίσει την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Παρόλα αυτά, πώς αντιμετωπίζεται από τις ΗΠΑ; Αντιμετωπίζεται με απέραντη ανοχή εάν όχι κατανόηση! Μπορεί η Ουάσινγκτον να μην συμπαθεί τον Ερντογάν, μπορεί και να οργίζεται με τις επιλογές του, αλλά στο τέλος είναι αυτός που αποσπά ανταλλάγματα. Όχι γιατί παραχώρησε κάτι, αλλά για να μην κάνει μεγαλύτερη ζημιά! Η θετική στάση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στο ζήτημα των τουρκικών F-16 είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα. Και έπονται άλλα.

Η συνέχεια εδώ...Ομιλία Μητσοτάκη στο Κογκρέσο: Η χαμένη ιστορική ευκαιρία

Δίκη Ζακ Κωστόπουλου: Ιδεολογικό πρόσημο και στους νεκρούς!

Λυγερός Σταύρος

03/05/2022

Views: 1,850

Viber

Ο κύκλος που άνοιξε με τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου εκείνο τον Σεπτέμβριο του 2018 στην περιοχή της Ομόνοιας έκλεισε. Ο κατηγορούμενος κοσμηματοπώλης και ο παρευρισκόμενος μεσίτης, που είχε σπεύσει να τον βοηθήσει, καταδικάστηκαν σε 10 χρόνια κάθειρξη χωρίς αναστολή, ενώ οι τέσσερις κατηγορούμενοι αστυνομικοί αθωώθηκαν.

Υπενθυμίζω ότι το θύμα εισήλθε στο κοσμηματοπωλείο, στο οποίο δεν ήταν μέσα ο ιδιοκτήτης και εγκλωβίσθηκε από τον αυτόματο μηχανισμό κλειδώματος της πόρτας. Τότε πήρε ένα πυροσβεστήρα κι αφού δεν μπόρεσε να σπάσει την πόρτα, έσπασε τη βιτρίνα και βγήκε έξω, κρατώντας ένα κομμάτι γυαλί κι απειλώντας όσους τον πλησίαζαν. Ο Ζακ Κωστόπουλος εξουδετερώθηκε και πεσμένος στο έδαφος δέχθηκε κλωτσιές και από τους δύο πολίτες και από αστυνομικούς. Όπως αποδείχθηκε και τα χτυπήματα και προφανώς η ένταση του προκάλεσαν ισχαιμικό που τον σκότωσε.

Ένα μήνα αργότερα, Αλβανοί αστυνομικοί σκότωσαν στο Βουλιαράτι στη Βόρειο Ήπειρο τον Κωνσταντίνο Κατσίφα, ο οποίος, όταν προκλήθηκε από Αλβανό αστυνομικό κατά τη διάρκεια της τελετής για την 28η Οκτωβρίου, πήγε σπίτι του πήρε ένα καλάσνικωφ και πυροβόλησε στον αέρα. Το αποτέλεσμα ήταν οι Αλβανοί αστυνομικοί, που δεν είχαν δεχθεί πυρά από αυτόν, τον σκότωσαν.

Οι θάνατοι του Ζακ Κωστόπουλου και του Κωνσταντίνου Κατσίφα –τόσο διαφορετικοί, αλλά και με κάποιους κοινούς παρονομαστές– επανέφεραν στην επιφάνεια ένα πρόβλημα, το οποίο συνεχώς οξύνεται. Πρόκειται για την ανάδυση ενός ιδεοληπτικού μίσους, το οποίο έχει φθάσει στο σημείο να βάζει ιδεολογικό πρόσημο και στους νεκρούς, ακυρώνοντας με ευκολία που τρομάζει αιώνιες ηθικές αξίες.

Το “πιάτο” των Κοτζιά-Κατρούγκαλου-Δένδια-Ντόκου μας σερβίρισε ο Βενιζέλος

Το “πιάτο” των Κοτζιά-Κατρούγκαλου-Δένδια-Ντόκου μας σερβίρισε ο Βενιζέλος: Πριν μερικές ημέρες ο Ευάγγελος Βενιζέλος (πρώην υπουργός Εξωτερικών, Άμυνας και πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ) έκα

Ο Ζελένσκι να καταδικάσει την τουρκική εισβολή | Λυγερός – Μπαλτζώης

Σταύρος Λυγερός και Ιωάννης Μπαλτζώης σχολιάζουν στην εκπομπή «Ο Εξαρχείων» στα Παραπολιτικά FM και τον Ανδρέα Μαζαράκη.

Γιατί ο πόλεμος στην Ουκρανία εγκυμονεί ένα νέο κόσμο

Γιατί ο πόλεμος στην Ουκρανία εγκυμονεί ένα νέο κόσμο: Είναι εξόφθαλμο ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία εγκλώβισε τους Ευρωπαίους (ειδικά τη Γερμανία) ανάμεσα από τη μία

Πού πάτε χωρίς πιστοποιητικό αντιρωσικών φρονημάτων;

 

Λυγερός Σταύρος

Αλάνθαστο κριτήριο για τη δημοκρατική ωριμότητα μίας κοινωνίας είναι η ικανότητά της να διεξάγει δημοκρατικό διάλογο στη δημόσια σφαίρα για τα ζητήματα που κάθε φορά τίθενται επί τάπητος. Αντιστρόφως, η διολίσθηση σε φανατικό “οπαδισμό” αποτελεί αλάνθαστο κριτήριο εκτροπής από το δημοκρατικό πλαίσιο. Όποιος παρακολουθεί αυτόν τον καιρό και τα κατεστημένα ΜΜΕ και τα social media διαπιστώνει τη διολίσθηση όχι απλώς σε φανατικό “οπαδισμό”, αλλά και σε ένα είδος ιδεολογικής τρομοκρατίας.

Η συναυλία υπέρ της ειρήνης που θα πραγματοποιηθεί με τη συμμετοχή πλήθους γνωστών καλλιτεχνών, μάλιστα, πυροδότησε το κλίμα. Τους κατηγόρησαν ότι μιλώντας γενικά για την ειρήνη, εμμέσως πλην σαφώς εξισώνουν τους θύτες (Ρώσους) με τα θύματα (Ουκρανούς). Ορισμένοι, μάλιστα, συνέκριναν την τωρινή στάση πολλών καλλιτεχνών που θα συμμετέχουν με τη πιο καταγγελτική στάση που οι ίδιοι είχαν υιοθετήσει στη δεκαετία του 1990, όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Σερβία.

Το επιχείρημα δεν είναι αβάσιμο, αλλά η κατηγορία που απευθύνουν στους καλλιτέχνες μπορεί εύκολα να αντιστραφεί. Πολλοί από τους επώνυμους που σήμερα “πυροβολούν” τους εισβολείς Ρώσους, τί στάση άραγε είχαν τηρήσει όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Σερβία, ή όταν οι Αμερικανοί έκαναν εισβολή στο Ιράκ με αποδεδειγμένα ψευδή προσχήματα; Μήπως είχαν σιωπήσει και πολύ περισσότερο χειροκροτήσει; Όποιος κάνει τον κόπο να ψάξει θα το διαπιστώσει.

Προφανώς, δεν έχει νόημα ο συμψηφισμός των επεμβάσεων της Δύσης με την εισβολή των Ρώσων. Κάθε μία από αυτές τις πράξεις κρίνεται αυτόνομα, συνιστά ωμή παραβίαση του διεθνούς δικαίου και ως εκ τούτου είναι απερίφραστα καταδικαστέα. Εάν, λοιπόν, δεν θέλουμε να έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά, εάν δηλαδή θέλουμε να κρίνουμε με βάση αρχές, όσοι είχαν τότε σιωπήσει ή πολύ περισσότερο χειροκροτήσει τις δυτικές επεμβάσεις-εισβολές και σήμερα “πυροβολούν” τους Ρώσους με ιερή αγανάκτηση είναι υποκριτές.

“Ανθρωπιστικοί” και “κακοί” βομβαρδισμοί!

Η συνέχεια... Πού πάτε χωρίς πιστοποιητικό αντιρωσικών φρονημάτων;

Μητσοτάκης-Ερντογάν: Διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές

Μητσοτάκης-Ερντογάν: Διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές: Προκύπτει από τις ανακοινώσεις και διαρροές ότι οι Μητσοτάκης-Ερντογάν συζήτησαν αφ' όλης της ύλης, άρα και την τουρκική επεκτατική ατζέντα.

Η αφανής ρωσική ήττα στην Ουκρανία

"...  Η αφανής ρωσική ήττα Υπάρχει, ωστόσο, κάτι που δείχνει να μην κατανοεί επαρκώς η Μόσχα. Είναι αληθές ότι μέχρι το 2014 η ουκρανική κοινωνία ήταν σε μεγάλο βαθμό διχασμένη όσον αφορά τη στάση έναντι της Ρωσίας με υπόστρωμα αυτού του διχασμού και τις γλωσσικές-πολιτισμικές διαφορές. Εξίσου αληθές είναι ότι από τότε το φιλοδυτικό καθεστώς στο Κίεβο συστηματικά πίεσε, εκδίωξε και πάντως περιθωριοποίησε τους φιλορώσους.

 Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την προσάρτηση της Κριμαίας, μετατόπισε το κέντρο βάρους στην ουκρανική κοινωνία προς το φιλοδυτικό στρατόπεδο. Η ρωσική εισβολή εκ των πραγμάτων επιδείνωσε ποιοτικά το κλίμα για τη φιλορωσική πτέρυγα. Ας σημειωθεί ότι και μετά την ανεξαρτησία της Ουκρανίας ένα σημαντικό ποσοστό Ουκρανών εκινείτο σε μία “γκρίζα” ζώνη σε ό,τι αφορά τη στάση έναντι της Ρωσίας. Ναι μεν δεν ένοιωθαν Ρώσοι, αλλά θεωρούσαν την Ρωσία αδελφή σλαβική χώρα. 

Μετά το 2014 το ποσοστό αυτό μειώθηκε, αλλά με την εισβολή συρρικνώθηκε ποιοτικά. Η ουκρανική αντίσταση, μάλιστα, λειτουργεί ως μηχανισμός σφυρηλάτησης μίας ισχυρής ουκρανικής εθνικής συνείδησης, η οποία ήταν μέχρι πρότινος αβαθής κι ασθενική.   Η ΕΕ στριμώχνει Σερβία και Τουρκία για τις κυρώσεις 

Το αφήγημα του Πούτιν για το ομοεθνές Ρώσων και Ουκρανών μπορεί να είχε παλαιότερα κάποια βάση σε ό,τι αφορά ένα σημαντικότατο τμήμα Ουκρανών, αλλά το αίμα που χύνεται ανοίγει χάσμα που εκ των πραγμάτων λειτουργεί σαν βαθιά διαχωριστική γραμμή. Η Μόσχα δεν χάνει τους ταγμένους (εμφανώς ή και αφανώς) φιλορώσους. Χάνει, όμως, τους Ουκρανούς που συνειδησιακά βρίσκονταν στην “γκρίζα” ζώνη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κι αυτή η κατηγορία πολιτών, όπως και οι ταγμένοι αντιρώσοι, θα βιώσουν την κατάληψη της Ουκρανίας και την σχεδιαζόμενη εγκατάσταση μίας φιλορωσικής κυβέρνησης στο Κίεβο ως κατοχή.

 Αυτή είναι η αφανής ρωσική ήττα.

 Το εάν θα εκδηλωθεί τότε μία άλλου τύπου αντίσταση είναι νωρίς να το πούμε. Ακόμα, όμως, κι αν δεν υπάρξει, η αίσθηση ότι μία κοινωνία βρίσκεται υπό κατοχή θα εκδηλωθεί με όποιον τρόπο είναι διαθέσιμος, κυρίως πολιτικά. Αυτός σημαίνει ότι το πιθανολογούμενο αυριανό φιλορωσικό καθεστώς στο Κίεβο θα στερείται στοιχειώδους πολιτικής νομιμοποίησης, εάν δεν περιέλθει και σε έμμεση πολιτική απομόνωση. Σε κάθε περίπτωση, η αφανής ρωσική ήττα θα καταστήσει την επόμενη ημέρα πολύ πιο δύσκολη όχι μόνο για τους συνεργάτες του Πούτιν στην Ουκρανία, αλλά και για την ίδια τη Μόσχα..."

Όλο το άρθρο...

Η αφανής ρωσική ήττα στην Ουκρανία:

Υπηρετεί “η σωστή πλευρά της Ιστορίας” το εθνικό συμφέρον;

Υπηρετεί “η σωστή πλευρά της Ιστορίας” το εθνικό συμφέρον;: Πολύ σωστά η Ελλάδα καταδίκασε απερίφραστα τη ρωσική εισβολή και συντάχθηκε με την ΕΕ. Καλό το σύνθημα "η σωστ

Υπηρετεί “η σωστή πλευρά της Ιστορίας” το εθνικό συμφέρον;

Υπηρετεί “η σωστή πλευρά της Ιστορίας” το εθνικό συμφέρον;: Πολύ σωστά η Ελλάδα καταδίκασε απερίφραστα τη ρωσική εισβολή και συντάχθηκε με την ΕΕ. Καλό το σύνθημα "η σωστ

Ποιο είναι το νέο γεωπολιτικό τοπίο που διαμορφώνει η ρωσική εισβολή

Ποιο είναι το νέο γεωπολιτικό τοπίο που διαμορφώνει η ρωσική εισβολή: Η κάμψη (σε μεγάλο βαθμό) της ουκρανικής αντίστασης από τις ρωσικές δυνάμεις είναι γεγονός –σύμφωνα με τις μέ

Γιατί και μετά τον Ερντογάν η Τουρκία δεν θα επιστρέψει στο δυτικό “μαντρί”

 

 

Λυγερός Σταύρος

Τα γεγονότα δείχνουν ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν όχι μόνο δεν έχει παραιτηθεί από την ιδέα να επαναφέρει την Τουρκία στο δυτικό “μαντρί”, αλλά και πως κάνει ό,τι μπορεί γι’ αυτό. Το προσπαθεί με συνδυασμό από πλαγιοκοπήσεις και “χάδια”. Αυτό είναι το κλειδί για να κατανοήσουμε τη λογική όλων των αμερικανικών κινήσεων το τελευταίο διάστημα. Σ’ αυτήν την δυτική προσδοκία ποντάρει ο Ερντογάν. Εξ ου και η απειλητική δήλωσή του πριν τη συνάντησή του με τον Μπάιντεν ότι «οι Αμερικανοί θα χάσουν ένα φίλο»!

Στην Ουάσιγκτον ακόμα θυμούνται την τραυματική απώλεια του Ιράν το 1979 και προσπαθούν να μην συμβεί το ίδιο με την Τουρκία. Είναι κατανοητό γιατί οι ΗΠΑ δεν θέλουν να χάσουν την Τουρκία. Η γεωπολιτική της αξία είναι πολύ μεγάλη. Το κρίσιμο ερώτημα, ωστόσο, είναι εάν μπορούν να την κρατήσουν. Προς το παρόν τα γεγονότα απαντούν όχι, αλλά –όπως είναι γνωστό– η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Στην Ουάσινγκτον το κλίμα για τον Ερντογάν είναι εχθρικό. Το άλλοτε “αγαπημένο παιδί” της Δύσης μετατράπηκε σταδιακά σε “ύποπτο”, όταν άρχισε να ξεδιπλώνει τη δική του ανεξάρτητη ατζέντα για τον διεθνή ρόλο της Τουρκίας. Κατέστη δε “κόκκινο πανί” όταν τα βρήκε με τον Πούτιν. Προς το παρόν, όμως, οι Αμερικανοί αποφεύγουν τη ρήξη με το καθεστώς Ερντογάν, επειδή φοβούνται πως έτσι θα χάσουν οριστικά την Τουρκία.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Ο Ερντογάν ξεδίπλωσε την ατζέντα του από το 2012, μετά την οριστική νίκη του στον δεκαετή άτυπο πόλεμο με το μετακεμαλικό “βαθύ κράτος”. Όταν οι Αμερικανοί συνειδητοποίησαν την τάση γεωστρατηγικής αυτονόμησής του, τού έστειλαν το απειλητικό μήνυμα με την έρευνα για διαφθορά που διεξήγαγε το ελεγχόμενο από τους ίδιους δίκτυο Γκιουλέν στους μηχανισμούς του τουρκικού κράτους.

Αντί, όμως, ο Ερντογάν να υποκύψει και να προσαρμοσθεί, άρχισε να ξηλώνει το δίκτυο Γκιουλέν και μαζί μ’ αυτό τα αμερικανικά ερείσματα στην Τουρκία. Έτσι φθάσαμε στο αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016, το οποίο έδωσε τη νομιμοποιητική βάση για μαζικές εκκαθαρίσεις στο κράτος κι όχι μόνο. Σήμερα, η Δύση δεν διαθέτει εσωτερικά ερείσματα στο τουρκικό σύστημα εξουσίας.

Η δεύτερη μεταπολίτευση

Η συνέχεια...Γιατί και μετά τον Ερντογάν η Τουρκία δεν θα επιστρέψει στο δυτικό “μαντρί”

Γιατί ο EastMed ήταν ημιθανής πριν το non paper των ΗΠΑ

 

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, το non paper, με το οποίο οι Αμερικανοί τορπίλισαν τον αγωγό EastMed, ήταν η χαριστική βολή σ’ ένα ημιθανές σχέδιο. Μπορεί σε μία προηγούμενη φάση οι εμπλεκόμενες κυβερνήσεις Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ να είχαν δεσμευθεί, μπορεί η Ιταλία να είδε θετικά το σχέδιο, μπορεί η ΕΕ να χρηματοδότησε σχετική μελέτη, αλλά το τελευταίο διάστημα η εικόνα είχε αλλάξει.

Καμία από τις εμπλεκόμενες πλευρές δεν έκανε επισήμως πίσω, αλλά είναι κοινό μυστικό ότι σταδιακά επικράτησαν δεύτερες σκέψεις. Είναι σκέτη υποκρισία οι ΗΠΑ να επικαλούνται περιβαλλοντικούς λόγους, όταν είναι πρωταθλητές στην καταστροφική για το περιβάλλον εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου. Έχει, όμως, έρεισμα το επιχείρημά τους για την (με δεδομένες τις τεχνικές δυσκολίες και το υψηλό κόστος κατασκευής) σκοπιμότητα-βιωσιμότητα του EastMed.

Επειδή, όμως, οι Αμερικανοί δεν είναι εμπλεκόμενο μέρος, ο πραγματικός λόγος που τορπίλισαν το σχέδιο είναι ο τρίτος λόγος που επικαλέστηκαν: Με το πρόσχημα ότι ο εν λόγω αγωγός δημιουργεί εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, πρόσφεραν ένα “δώρο” στην Τουρκία, με την οποία –ας σημειωθεί– βρίσκονται σε παρασκηνιακές συνομιλίες για μία συνολική γεφύρωση του χάσματος που έχει ανοίξει στις σχέσεις τους. Σ’ αυτόν τον ισχυρό παράγοντα ας προσθέσουμε και το γεγονός ότι οι ΗΠΑ θέλουν να πουλήσουν σχιστολιθικό αέριο στην ΕΕ και άρα υφίσταται και μια πινελιά εμπορικού ανταγωνισμού με το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου.

Γιατί ο EastMed ήταν ημιθανής πριν το non paper των ΗΠΑ: 

Δύο κερδισμένοι και δύο χαμένοι από την κρίση στο Καζακστάν [3:17″]

 

Το καθεστώς στο Καζακστάν κατέστειλε τη λαϊκή εξέγερση, αλλά το γεγονός δεν είναι χωρίς εσωτερικές πολιτικές και διεθνείς γεωπολιτικές επιπτώσεις. Υπάρχουν δύο κερδισμένοι και δύο χαμένοι.

Ακούστε το Ηχητικό Σχόλιο του Σταύρου Λυγερού

Δύο κερδισμένοι και δύο χαμένοι από την κρίση στο Καζακστάν [3:17″]: Το καθεστώς στο Καζακστάν κατέστειλε τη λαϊκή εξέγερση, αλλά το γεγονός δεν είναι χωρίς εσωτερικές πολιτικές

Μήλον της έριδος η Κεντροαριστερά – Η ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ, ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ

Όπως είχαμε επισημάνει από το 2017 και απέδειξαν τα γεγονότα, το πολιτικό άνοιγμα προς την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και η ρητορική μετατόπιση της Κουμουνδούρου προς την Κεντροαριστερά δεν είναι από μόνες τους ικανές κινήσεις να αφομοιώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ τους κεντροαριστερής προέλευσης ψηφοφόρους. 

Σε ένα βαθμό αυτό μπορεί να συμβεί. Δεν πρόκειται, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ο διάδοχος του μεγάλου ΠΑΣΟΚ, όπως ελπίζει ο Τσίπρας. Για να καλύψει με ηγεμονικούς όρους ο ΣΥΡΙΖΑ το κενό πολιτικής εκπροσώπησης της Κεντροαριστεράς έπρεπε να εκφράσει πολιτικά τις βασικές κοινωνικοοικονομικές ανάγκες και τις εθνικές ανησυχίες του κορμού της εκλογικής της βάσης. 

Σε ό,τι αφορά τις κοινωνικο-οικονομικές ανάγκες αυτό ήταν αδύνατον σε συνθήκες Μνημονίου και μετά-Μνημονίου. Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα ήταν σε γενικές γραμμές να στηρίξει τα φτωχότερα στρώματα, αφαιμάζοντας τα μικρομεσαία. 

Σε ό,τι αφορά τις εθνικές ανησυχίες των κεντροαριστερών ψηφοφόρων, αυτό είναι αδύνατον λόγω των περισσότερο ή λιγότερο εθνομηδενιστικών ιδεολογημάτων που κυριαρχούν στην Κουμουνδούρου. Όσο το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ παρέμενε στο πλαίσιο που είχε χαράξει η Γεννηματά, φαινόταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κινδύνευε. Ο αναποτελεσματικός και ιδεολογικοποιημένος τρόπος που ασκεί αντιπολίτευση από το 2019 και οι θέσεις που πήρε σε κρίσιμα ζητήματα λόγω των ιδεολογημάτων του (μεταναστευτικό, ελληνογαλλικό σύμφωνο αμυντικής συνδρομής, αμυντικές δαπάνες κ.α.) κατέδειξαν την ιδεολογική-πολιτική κυριαρχία του “μικρού ΣΥΡΙΖΑ” επί του “μεγάλου ΣΥΡΙΖΑ”. Στην πραγματικότητα, οι κεντροαριστεροί πρώην “πράσινοι” ψηφοφόροι που πήγαν στο κόμμα του Τσίπρα σαν εκλογικοί πρόσφυγες και το εκτόξευσαν, ελάχιστα επηρέασαν την πολιτική του.

Η συνέχεια...

Μήλον της έριδος η Κεντροαριστερά – Η ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ, ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ: 

ΠΗΓΗ:

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η υφαρπαγή της εθνικής ταυτότητας από τους ταλιμπάν του εθνομηδενισμού

Σε μερικές ημέρες το 2021 θα ρίξει αυλαία και μαζί του η 200η επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης. Δύο αιώνες δεν είναι και λίγο! Πολλά έγιναν αυτή τη χρονιά ορόσημο, αλλά μία προσεκτική ματιά δείχνει ότι οι επίσημες εκδηλώσεις είχαν κατά κανόνα ένα ιδεολογικό πρόσημο που περισσότερο ή λιγότερο παραπέμπει σε εθνομηδενισμό ή σε κάτι που τον θυμίζει.

Παραδοσιακά στην Ελλάδα οι άρχουσες ελίτ, λόγω του μεταπρατικού χαρακτήρα τους και κατ’ επέκτασιν του ισχυρού συνδρόμου εξάρτησης από τη Δύση, αντιλαμβάνονταν την έννοια του εθνικού συμφέροντος συχνά με διαφορετικό τρόπο από το λαϊκό σώμα, δηλαδή από τον κορμό της κοινωνίας. Αυτή η απόκλιση εμφανιζόταν κυρίως στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής. Από ένα χρονικό σημείο και πέρα, όμως, η απόκλιση αυτή εμφανίσθηκε και στον χώρο της εκπαίδευσης.

Για την ακρίβεια μία ομάδα ιστορικών, με επικεφαλής τον καθηγητή Αντώνη Λιάκο, προσπαθούν μέσω της αποδόμησης να υφαρπάξουν την εθνική ταυτότητα. Η επιχείρηση αυτή εκδηλώθηκε όταν άρχισαν να επικρατούν μεταμοντέρνες αποδομητικές αντιλήψεις αφενός σε νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας ανώτερα και μεσαία αστικά στρώματα, αφετέρου στον χώρο της Αριστεράς. Η διαμάχη για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού της Ρεπούση το 2007 ήταν σημείο καμπής αυτής της επιχείρησης, η οποία ακολουθεί παρασκηνιακές διαδρομές και οχυρώνεται πίσω από τον ισχυρισμό της επιστημονικής αυθεντίας.

Ο πυρήνας εκείνης της διαμάχης ήταν βαθύτατα ιδεολογικός και αφορούσε ακριβώς τον διαφορετικό τρόπο, με τον οποίον γίνεται αντιληπτή στις σημερινές συνθήκες η έννοια του ίδιου του έθνους και τελικώς η έννοια της εθνικής ταυτότητας. Στη μία πλευρά ήταν οι δυνάμεις της αποδόμησης στο όνομα της καταπολέμησης του εθνικισμού. Στην άλλη οι δυνάμεις που θεωρούν τον πατριωτισμό θεμελιώδη ορίζουσα ενός εθνικού κράτους, όπως η Ελλάδα.

Η συνέχεια εδώ:

Η υφαρπαγή της εθνικής ταυτότητας από τους ταλιμπάν του εθνομηδενισμού: