Σε αντίθεση με τις Ελληνίδες και με τους Έλληνες, οι Γάλλοι δεν μένουν μόνο στα λόγια ή στις ευκαιριακές διαδηλώσεις όταν καταπατούνται τα δικαιώματα τους από αγράμματους και δουλοπρεπείς πολιτικούς, από δειλούς δικαστές ή από οτιδήποτε άλλο, αλλά αντιδρούν συλλογικά χωρίς να περιμένουν ηγέτες ή κόμματα για να τους ξεσηκώσουν.
.
Επικαιρότητα
Λίγες μόλις ημέρες μετά από τη σύλληψη ενός βασικού διοργανωτή του κινήματος «κίτρινα γιλέκα» εκ μέρους των γαλλικών αρχών, σημειώθηκαν ξανά διαδηλώσεις στη χώρα. Στο Παρίσι η αστυνομία αντέδρασε βίαια, με τη ρίψη δακρυγόνων και την κατασκευή οδοφραγμάτων πάνω από το Σηκουάνα, παρά το ότι οι διαδηλωτές ήταν ειρηνικοί. Πορείες διαμαρτυρίας διεξήχθηκαν σε αρκετές πόλεις της Γαλλίας, αλλά και στη Μ. Βρετανία, με βασικό αίτημα την πλήρη αποκοπή της χώρας από την ΕΕ (πηγή).
Φαίνεται λοιπόν καθαρά πως η παγκοσμιοποίηση, μικρογραφία της οποίας είναι η Ευρώπη, έχει αποκτήσει πια πολλούς εχθρούς. Απλούς, καθημερινούς ανθρώπους που δεν είναι πρόθυμοι να σκύψουν το κεφάλι αποδεχόμενοι τα σχέδια του συστήματος Soros (άρθρο ΒΒ) και εγκληματικές συμφωνίες, όπως αυτή του Μαρόκου (άρθρο μου). Στην Ελλάδα βέβαια επικρατεί απόλυτη σιγή και πλήρης αδιαφορία, παρά το ότι είναι η χώρα, στην οποία επιβάλλονται κάτι περισσότερο από μαρτύρια. Δεν υπάρχει καν ενδιαφέρον για τα σχέδια της Γερμανίας να μετατραπεί σε ένα άθλιο στρατόπεδο συγκέντρωσης παράνομων μεταναστών. Η απόλυτη αναισθησία!
Υπενθυμίζω για τη Γαλλία πως κανένας δεν είχε προβλέψει τίποτα. Κανένας δεν φανταζόταν πως αυτός ο θηριώδης αριθμός ατόμων θα πλημμύριζε τους δρόμους του Παρισιού. Κανένας δεν σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να κλιμακωθεί η βία στις διαμαρτυρίες σε ολόκληρη τη Γαλλία. Κανένας δεν υπέθετε πως η κυβέρνηση θα ένοιωθε τόσο ανίσχυρη και ανασφαλής, αδυνατώντας να αντιμετωπίσει τα «κίτρινα γιλέκα» που έχουν γεμίσει τις τηλεοπτικές οθόνες του πλανήτη.
Πόσο μάλλον όταν τα «κίτρινα γιλέκα» δεν έχουν κανέναν αρχηγό, καμία οργάνωση και δεν εκφράζουν καμία απαίτηση. Το μοναδικό που ενώνει τους διαδηλωτές είναι ένας ύμνος: η Μασσαλιώτιδα, το πασίγνωστο γαλλικό τραγούδι που γεννήθηκε στην επανάσταση του 1789. Εντυπωσιακό για εμάς τους Έλληνες και τις Ελληνίδες που, παρά το ότι έχουμε υποφέρει τα πάνδεινα επί οχτώ ολόκληρα χρόνια, έχουμε σκύψει το κεφάλι ισχυριζόμενοι πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, επειδή δεν υπάρχει ηγέτης!
Που επικρίνουμε αυτούς που μας υποδεικνύουν πως έτσι θα καταστραφούμε και θα χαθούμε ως Έθνος από το πρόσωπο της γης ως ανεύθυνους, αφού έτσι θέτουν σε κίνδυνο την κοινωνική ηρεμία! Που έχουμε εξευτελιστεί διεθνώς, αποτελώντας ντροπή για την Ευρώπη. Που έχουμε χάσει την εθνική μας αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια, την ελευθερία και την κυριαρχία μας, χωρίς καμία ουσιαστική διαμαρτυρία.
