Η «Πράξη της Υποτέλειας» και η υποτέλεια ως διαρκής πράξη

Του Νίκου Σταθόπουλου

Η μοίρα του ‘21, και του έθνους συνολικά, σφραγίστηκε καταλυτικά από το πνεύμα εξάρτησης που χαρακτήρισε οργανικά τις νεοελληνικές ελίτ. Πνεύμα εξάρτησης ριζωμένο στο κοσμοείδωλο και τα φίλτρα που εμφυτεύει στη συνείδηση ένα Είναι θεμελιωμένο στο μικρό αγροτικό μέγεθος, τη μεσολάβηση και την παροχή υπηρεσιών. Είναι πολλοί οι παράγοντες που καθορίζουν εν όλω το ρωμέικο «σύνδρομο υποτέλειας», αλλά δεν είναι του παρόντος να εμβαθύνουμε, και αρκούμαστε στο «στανταράκι» μιας υποτακτικής προδιάθεσης που χαρακτηρίζει τη μεταπρατική λειτουργία. «Μεταπρατική» στην πλατύτερη εννόηση του όρου και όχι στενά οικονομικά. Άλλωστε ποτέ και πουθενά η οικονομία δεν καθόρισε αυτοτελώς και αποκλειστικά το όποιο γίγνεσθαι, και η «ταξική πάλη» δεν ήταν ποτέ ένας «πόλεμος» αλλά πάντα οι τριβές αποκλινουσών σχέσεων με τη δυναμική του πολιτισμού.

Ο ΙΜΠΡΑΗΜ κάνει απόβαση στην Πελοπόννησο τέλη του 1824 και σύντομα «πατάει» γερά και εξαπολύει τις εκκαθαριστικές του επιχειρήσεις. Με τη στρατηγική της αμείλικτης τρομοκρατικής βίας σαρώνει την ελληνική αντίσταση και σκορπίζει διαλυτικό πανικό στο λαό. Την ίδια ώρα η πολιτική ηγεσία βουλιάζει αποχαυνωτικά στον δεύτερο εμφύλιο, πιστοποιώντας την αχρειότητα μιας «ελίτ» που η σωτηρία του τόπου είναι τυφλά συναρτημένη, στην «ανάλυσή» της, με τα ποσοστά εξουσίας και νομής του εθνικού πλούτου που εξασφαλίζει. Ανέκαθεν στα μέρη μας η «ταξική ηγεμονία» είχε εμπορομεσιτικό χαρακτήρα και την ανάλογη κουλτούρα.

Σύγχρονος ολοκληρωτισμός στο όνομα του …αντιφασισμού

Του Τάσου Χατζηαναστασίου*

Ένας άσημος μέχρι πρόσφατα δεκαοκτάχρονος “γκραφιτάς” έχει γίνει γνωστός στο πανελλήνιο επειδή γεμίζει τους τοίχους της ευρύτερης περιοχής της πρωτεύουσας (και όχι μόνο), με απεικονίσεις μορφών του ’21. Έλα όμως που, όπως διαβάζουμε σε “προοδευτικά” και “αντεξουσιαστικά” μέσα ο νεαρός έχει “κοσμήσει” τους τοίχους και με ρατσιστικές ζωγραφιές και επιγραφές. Οπότε; Οπότε, αφού ο καλλιτέχνης “αποδεικνύεται” ναζί, θεωρείται σωστό να μουντζουρώνονται οι ήρωες του ’21.

Αφήνω την φανερή υποκρισία του πράγματος, διότι αυτό που ενοχλεί και γι’ αυτό καταστρέφεται είναι το εθνικό περιεχόμενο των έργων, και δέχομαι, για την οικονομία της συζήτησης, ότι ο καλλιτέχνης του δρόμου είναι όντως φασίστας.

Ας δούμε όμως πόσο λογική, πόσο δημοκρατική και πόσο εν τέλει “αντιφασιστική” είναι αυτή η αντίληψη που δικαιολογεί την καταστροφή έργων που, κατά γενική ομολογία, έχουν εθνικό και όχι φασιστικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο. Σημειώνω προκαταβολικά ότι για όσους ταυτίζουν κάθε τι εθνικό με τον φασισμό, δεν έχω κάτι να πω. Η τύφλωσή τους δεν επιτρέπει κανενός είδους συνεννόηση. Η συζήτηση αφορά όσους δικαιολογούν την καταστροφή των έργων του “Εύρυτου” επειδή έχει εκφραστεί φασιστικά και εμφυλιοπολεμικά.

Ένα φοβερό ντοκουμέντο για την συμμετοχή της Εκκλησίας στην Ελληνική Επανάσταση!

Ο Φωτάκος (Φώτιος Χρυσανθόπουλος) αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης ο οποίος γεννήθηκε το 1798 στην Μαγούλιανα Αρκαδίας, και διετέλεσε πρώτος υπασπιστής του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, μετά τον αγώνα αποσύρθηκε και ασχολήθηκε με την συγγραφή.

Στο βιβλίο του «Απομνημονεύματα της Ελληνικής Επαναστάσεως», που εκδόθηκε στην Αθήνα, Τύποις και Βιβλιοπωλείω Π. Δ. Σακκελαρίου, 1858, καταγράφει μία ευχή και δύο ύμνους, ένα εξαποστειλάριο και ένα στιχηρό που έγραψε ο Επίσκοπος Έλους Λακωνίας Άνθιμος στην προσπάθειά του για να εμψυχωθούν οι ραγιάδες Έλληνες, αλλά και να λάβουν την άνωθεν ευλογία από τον Θεό για την ευόδωση της Επανάστασης τους.

Ο Μητροπολίτης Άνθιμος έλαβε μέρος στην προπαρασκευή του αγώνα αλλά, και κατά την διάρκεια του δεν σταμάτησε να εμψυχώνει τους αγωνιστές, και να συμμετέχει και ο ίδιος ενεργά ως ένας εξ αυτών ένοπλος επαναστάτης.

Ο Φωτάκος αναφέρει, επίσης, πως πριν αρχίσει ο αγώνας οι ιερείς πραγματοποιούσαν στις εκκλησίες «νύκτα και ημέρα» παρακλήσεις για να τους ενισχύσει ο Θεός εις τον αγώνα. Ενώ, δεν παραλείπει να αναφέρει πως οι πνευματικοί κατά την διάρκεια του Μυστηρίου της Εξομολογήσεως παρακινούσαν τους πιστούς να λάβουν μέρος στην επανάσταση. Και μάλιστα, να την «θεωρούν ως συγχωρημένην [επιτρεπομένη] θρησκευτικώς· διότι ο θεός όλους τους ανθρώπους έπλασεν ελευθέρους»!

Και όλα αυτά με άδεια και μάλλον με προτροπή των αρχιερέων!

Ο αγωνιστής και συγγραφέας Φωτάκος (Φώτιος Χρυσανθόπουλος) συμπληρώνει τα γραφόμενα, λέγοντας πως αντίστοιχες ευχές έγραψαν και άλλοι αρχιερείς και τις έδωσαν στους ιερείς τους για να τις διαβάζουν!

 

«Διεδίδετο η ιδέα της επαναστάσεως εις όλους τους συγγενείς και γείτονας των»

Γράφει, λοιπόν, στα απομνημονεύματα του ο Φωτάκος:
Από τας αρχάς του Ιανουαρίου του 1821, αφού τα πάντα ωρίμασαν, άρχισαν οι Έλληνες και ήρχοντο από τα ξένα, από την Ρωσσίαν, την Βλαχίαν, Μολδαίαν, Κωνσταντινούπολιν, Σμύρνην και από τα άλλα μέρη διά να λάβουν μέρος κατά την αποφασισθείσαν από τους αποστόλους της Εταιρίας [της Φιλικής Εταιρείας] ημέραν διά τον αγώνα της πατρίδος.

ΘΛΙΨΗ...

Γερομοριάς

Αυτός μας είπαν ήταν ακροδεξιός, φασίστας.

Αν ήταν αλήθεια αυτός ντράπηκε,  αρνήθηκε και απέκρυψε την πολιτική του ταυτότητά.

 Ο τρόπος όμως που βανδαλίζουν οι "προοδευτικοί επαναστάτες" τα πρόσωπα των αγωνιστών δείχνει ότι τελικά δεν ήταν ο στόχος ο γραφίστας αλλά οι ίδιοι 

 ήρωες και το 21. 

Το χειρότερο... αυτοί δεν ντρέπονται!!!

https://www.thetoc.gr/koinwnia/article/bebilosan-ta-gkrafiti-me-tous-iroes-tis-epanastasis-tou-1821-eikones/

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΥΨΩΣΕ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΥΨΩΣΕ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Του Κώστα Χατζηαντωνίου

Αν ο μικροελλαδισμός και η γερμανοκρατία δεν είχαν νοθεύσει, εκ θεμελίων σχεδόν στο νεοελληνικό κράτος, το νόημα της Επανάστασης, αν ο κοτζαμπασισμός δεν είχε ενταφιάσει την ιδεολογία της Φιλικής Εταιρείας, του φορέα δηλαδή που οργάνωσε την Παλιγγενεσία (με τους ιδρυτές της να πεθαίνουν στην ψάθα), αν οι ιδρυτικές μας αφηγήσεις δεν επικεντρώνονταν στον Μοριά που ήταν μεν μια ηρωική επαρχία αλλά… επαρχία του Γένους, αν διαβάζαμε τι επιθυμούσαν οι ίδιοι οι επαναστάτες… Τότε θα γιορτάζαμε ΣΗΜΕΡΑ την Επανάσταση και την περίφημη προκήρυξή της «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος»* με την οποία ο Αλέξανδρος Υψηλάντης καλούσε το Έθνος «εις τα όπλα». 

Και βεβαίως δεν θα αναλισκόμασταν σε έωλες διαμάχες περί Αγίας Λαύρας και Παλαιών Πατρών Γερμανού διότι θα γνωρίζαμε ότι το λάβαρο της Επανάστασης το ύψωσε στις 26 Φεβρουαρίου 1821, στον ναό των Τριών Ιεραρχών του Ιασίου, ο εικονιζόμενος: ο μητροπολίτης Μολδαβίας Βενιαμίν Κωστάκης, ένας σπουδαίος ιεράρχης και λόγιος, Καντακουζηνός στο γένος, που ύστερα από μια κατανυκτική θεία λειτουργία και συγκινητική τελετή, έλαβε σπάθη, περιέζωσε τον Υψηλάντη, κατά το βυζαντινό τυπικό αναφωνώντας το δαυιδικό «περίζωσε την ρομφαίαν σου» και ευλόγησε την επαναστατική σημαία που έφερε στην μία πλευρά την επιγραφή «εν τούτῳ νίκα» και στην άλλη φοίνικα υπό το ρητό «εκ της τέφρας μου αναγεννώμαι». 

Άμποτε αυτή η αναγέννηση να γιορταστεί όπως αρμόζει και όχι μέσα στην παρούσα, με γεύση τέφρας πλέον, επετειακή ευτέλεια.

Η Εθνική ταυτότητα και οι δημοκρατικές αξίες στην προκήρυξη του Αλέξανδρου Υψηλάντη

Ο αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρος Υψηλάντης. Φωτογραφία via Twitter, @Greeksburg

Του Kωνσταντίνου Χολέβα από την ιστοσελίδα hellasjournal.com

Εορτάζουμε τα διακόσια χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821. Είναι ευκαιρία να θυμηθούμε έναν από τους πρωτεργάτες της Εθνεγερσίας, τον αρχηγό της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρο Υψηλάντη, ο οποίος πέρασε στις 22 Φεβρουαρίου 1821 τον Προύθο ποταμό και μετέβη από τα ρωσικά εδάφη στην υπό τουρκικό έλεγχο Μολδοβλαχία (Παραδουνάβιες Ηγεμονίες).

Το σχέδιο της Φιλικής Εταιρείας ήταν να γίνει κυκλωτική κίνηση με τελικό στόχο την Κωνσταντινούπολη. Ο Πρίγκηψ Αλέξανδρος Υψηλάντης, υπασπιστής του Τσάρου και ηρωικός αξιωματικός του Ρωσικού Στρατού, ανέλαβε να ξεσηκώσει τους Έλληνες της Μολδαβίας και της Βλαχίας καθώς και τον τοπικό Ρουμανικό πληθυσμό. Η περιοχή επελέγη, διότι δεν υπήρχε πολυάριθμος τουρκικός στρατός.

• Οι ηγεμόνες που εστέλλοντο από την υψηλή Πύλη (Σουλτάνο) ήσαν Χριστιανοί και κατά κανόνα Φαναριώτες Έλληνες.
• Παραλλήλως είχαν ειδοποιηθεί οι κληρικοί και οι πρόκριτοι της Πελοποννήσου και άλλων περιοχών να είναι έτοιμοι να κινηθούν στις 25 Μαρτίου, την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
• Μολδοβλαχία και Πελοπόννησος θα ήταν η αρχική τανάλια που θα περιέσφιγγε τους Οθωμανούς.

Στις 24 Φεβρουαρίου 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, γόνος πλουσίας οικογενείας με καταγωγή από τον Πόντο, κήρυξε την εξέγερση των Ελλήνων στη Μολδοβλαχία. Ο τοπικός ρουμανικός πληθυσμός δεν έδειξε προθυμία για συμμετοχή και οι νεαροί Έλληνες που ακολούθησαν τον Υψηλάντη φονεύθηκαν ή αιχμαλωτίσθηκαν από τους Τούρκους στο Δραγατσάνι στις 7 Ιουνίου. Από την εξέγερση εκείνη, η οποία άνοιξε τον δρόμο για την κυρίως Επανάσταση στην Πελοπόννησο και τους άλλους ελληνικούς τόπους, είναι χρήσιμο να κρατήσουμε στη μνήμη μας την περίφημη Προκήρυξη.

24.2.1821 από το Γενικόν Στρατόπεδον του Ιασίου ο Αλέξανδρος Υψηλάντης αποστέλλει προς τους Έλληνες του τότε και του σήμερα μία θαυμάσια Προκήρυξη υπό τον τίτλο: «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος». Οι ιδεολογικοί πυλώνες του πρώτου επαναστατικού κειμένου του 1821 είναι τρεις: Ο σεβασμός στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, η διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού από την αρχαιότητα μέχρι το 1821 και η προσήλωση στα δημοκρατικά ιδανικά και στην ανάγκη απομακρύνσεως των πάσης φύσεως τυράννων.

Ένας εξωμότης στο Εθνικό Θέατρο

Του Κώστα Χατζηαντωνίου

Στις 25 Μαρτίου το Εθνικό Θέατρο θα τιμήσει την ημέρα της Εθνεγερσίας με μία παράσταση, τον «Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου», παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση. Κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου, ένα πραγματικό πρόσωπο, ο κοτζάμπασης Δ. Ροδόπουλος που είχε συλληφθεί με άλλους πρόκριτους της Πελοποννήσου από τους Οθωμανούς, παραμονές του Αγώνα, ώστε να προληφθεί η εξέγερση. Είναι γνωστό πως οι πρόκριτοι αυτοί υπέφεραν τα πάνδεινα στις φυλακές της Τριπολιτσάς και οι περισσότεροι πέθαναν λίγο αργότερα από τις κακουχίες. Όχι όμως και ο Ροδόπουλος που δέχθηκε να γίνει μουσουλμάνος για να σωθεί. Στη συνέχεια, όταν είδε ότι η Επανάσταση εξελίσσεται θετικά, για να γλιτώσει, … ξαναγίνεται Έλληνας και μάλιστα ήρωας από λάθος, όταν μέσα στον πανικό του, βάζοντάς το στα πόδια, θερίζει όποιον Τούρκο βρίσκει μπροστά του. Δεν ξέρω ποιο ήταν το κριτήριο αυτής της επιλογής από όλη την ελληνική δραματουργία για να… τιμηθεί το 1821, σε μια παράσταση που σκηνοθετεί ο εγγονός του Καραγάτση και απώτερος απόγονος του Ροδόπουλου Δ. Τάρλοου και την οποία έχει διασκευάσει θεατρικά συγγραφέας που έχει χαρακτηρίσει σε άρθρο του τον Ύμνο εις την Ελευθερία του Σολωμού «εθνοφασιστικό ποίημα που υμνεί δολοφόνους», όπως ονομάζονται οι επαναστάτες με αφορμή τις σφαγές στην Τριπολιτσά και τους σχετικούς στίχους του ποιητή.

 Εκδεδομένος το 1944 «Ο κοτζάμπασης του Καστρόπυργου», υπηρετούσε συγκεκριμένες σκοπιμότητες με τον ηθικό του σχετικισμό όσον αφορά τα φαινόμενα δοσιλογισμού τότε. Σήμερα επιστρατεύεται από τον εθνομηδενισμό για προφανείς λόγους. Δεν υποστηρίζω πως πρέπει να ωραιοποιείται η Επανάσταση. Αλλά η επιλογή αυτή για την 25η Μαρτίου δίνει το στίγμα. Κι αυτό το στίγμα που για κάποιους είναι ο φιλοτομαρισμός και η αμφισβήτηση κάθε ηρωισμού, για μας δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι οι βιολογικοί και πολιτικοί απόγονοι των κοτζαμπάσηδων (και μάλιστα του πιο διεφθαρμένου και φιλοτόμαρου τμήματός τους) κυβερνούν ακόμη τον τόπο, σε όλα τα πεδία. Τι κρίμα που δεν υπάρχει καλλιτέχνης απόγονος του Νενέκου για να μας πει και τον δικό του πόνο. Και τι κρίμα που δεν υπάρχει Γέρος του Μοριά για να απαντήσει όπως τότε και να σώσει την Επανάσταση που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε.

Κώστας Χατζηαντωνίου

Αφιέρωμα στα Τετράδια: 25 ιστορικοί φωτίζουν άγνωστες πτυχές του 1821

Δεληολάνης Δημήτρης

5 Φεβρουαρίου 2021

1209

Υπάρχουν κράτη που οφείλουν την ύπαρξη τους στο γεγονός πως ορισμένοι λαοί και έθνη σε κάποια στιγμή της ιστορίας τους θεώρησαν πως η κατάσταση έπρεπε να αλλάζει ριζικά και ύψωσαν θαρραλέα τη σημαία της επανάστασης. Υπάρχουν όμως και κράτη που γεννήθηκαν με άλλο τρόπο, ώστε οι λαοί και τα έθνη που τα συγκροτούν να μην είχαν ποτέ αυτή την εμπειρία.

Η διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δυο είδη κρατών είναι σημαντική. Η συλλογική μνήμη, η κοινή ιστορία και η εικόνα που ένα έθνος κι ένας λαός διαμορφώνουν για τον εαυτό τους αλλάζει ριζικά. Στην περίπτωση που το κράτος συγκροτήθηκε με επαναστατικό τρόπο, η ιδέα της λαϊκής επανάστασης καθρεφτίζεται στη διαμόρφωση των θεσμών. Μια πρώτη πρόχειρη αναφορά που έρχεται αυτομάτως στο νου είναι το τελευταίο άρθρο όλων σχεδόν των ελληνικών Συνταγμάτων. Εκεί όπου ο λαός αναγνωρίζεται ως θεσμικό εργαλείο, το οποίο όχι μόνον μπορεί αλλά οφείλει, αποτελεί δηλαδή συνταγματικό καθήκον του, να εξεγερθεί, να επαναστατήσει, προκειμένου να υπερασπίσει το ισχύον σύνταγμα.

Μάταια θα προσπαθήστε να εξηγήσετε την ιδέα αυτή σε έναν Γερμανό ή Ιταλό συνταγματολόγο. Από τη δική τους συλλογική μνήμη απουσιάζει η ιδέα της επανάστασης. Στην περίπτωση της Ιταλίας, επί παραδείγματι, η εικόνα που επικρατεί και που γνωρίζουμε καλά μέσω του Γκράμσι, είναι εκείνη της επέκτασης του Βασιλείου του Πεδεμοντίου, μια "χαμένη ευκαιρία" για τους Ιταλούς επαναστάτες. Στη Γερμανία επίσης, ώστε η επανάσταση να παραμείνει μια ιδέα μακρινή, ξένη και σίγουρα επικίνδυνη και προς αποφυγή.

Στη χώρα μας, αντιθέτως, αναπτύξαμε μια πολύ οικεία εικόνα της επανάστασης: όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν πως η ύπαρξη της χώρας, ενδεχομένως κι εκείνη του ίδιου του Ελληνισμού, οφείλεται σε κάποιους φωτισμένους διανοούμενους αστούς αλλά και σε πολλούς άμυαλους τυχοδιώκτες, ληστές, συμμορίτες, αναρχοκομμουνιστές, τρομοκράτες και μπαχαλάκηδες των Εξαρχείων, που σε κάποια φάση της ιστορίας είχαν τα κότσια να συγκρουστούν με τους οθωμανούς δυνάστες. Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι αλλόφρονες, ίσως να είχαμε τη μοίρα των χριστιανών της Τουρκίας που σφαγιάστηκαν ή στην καλύτερη των περιπτώσεων, εκείνη των Κούρδων, που ακόμη μάχονται για τα στοιχειώδη εθνικά δικαιώματα τους.

Τί γίνεται πατριώτες; Γενέθλια έχουμε ή γιορτή;

Του Χρήστου Μπόκορου

Τί γίνεται πατριώτες; Γενέθλια έχουμε ή γιορτή; Γιορτάζουμε 200 χρόνια εμείς ή τιμούμε 200 χρόνια μετά, αυτό που έκαναν εκείνοι; Οι πρόγονοι μας πέφτουνε λειψοί, δεν ήταν, λέει, σωστοί, δεν ήταν καθώς πρέπει, σαν κι εμάς. Να τους ξεγράψουμε; Τι λένε αυτοί οι σοφοί, οι γραμματικοί με τα πτυχία, οι μορφωμένοι, οι πολιτισμικοί επίτροποι, οι εκ Δυσμών ανατέλλοντες πεφωτισμένοι; Ότι γιορτάζουμε κράτος και συντάγματα, και μέλλον κι ευτυχία; ή τον αγώνα και τον θάνατο για την ελευθερία; Κρύβεται τόσο αίμα με λόγια, με χαρές και πανηγύρια;

Δεν ήτανε ιδέες οι πρόγονοί μας και θεωρίες, άνθρωποι ήταν ζωντανοί, είχανε σώμα και ψυχή κι αφήσαν κόκαλα παντού σπαρμένα, αίμα χυμένο, θαμμένον πόνο, σφαγές και σκοτωμούς είχε ο ξεσηκωμός, θρήνους κι οδύνες και χαμούς και βιασμούς και μοιρολόγια. Απ’ όλα δώσανε! Και το έχειν και το είναι τους.Μην ντρέπεστε που είχαν κι ελαττώματα και πάθη σαν κι εμάς, είχανε κι άλλα που δεν έχουμε, είχαν ανδρεία, αποκοτιά, και στη μαυρίλα της σκλαβιάς είχανε τόση λαχτάρα λευτεριάς που ξεπεράσαν και τον φόβο του θανάτου, αυτά που λείπουνε σ’ εμάς. Τόλμα να πεις ελευθερία ή θάνατος και να το εννοείς! και να’ναι πράξη!

Να ’στε περήφανοι γι αυτούς! Γι αυτούς που βάλαν το κεφάλι τους σε βόλια και μαχαίρια και σπαθιά και πήραν τα βουνά κι αντισταθήκαν στα δεσμά, γι’ αυτούς που χαραμίσανε το αίμα τους για μας, κι ας χάσαν τη ζωή τους και το μέλλον τους –τι μέλλον;- κι ας φαγωθήκαν μεταξύ τους, κι ας ήταν ξεροκέφαλοι και θρήσκοι και φτωχοί κι αμόρφωτοι οι πολλοί, είχαν άλλα προσόντα, σπάνια, σκύψτε και προσκυνήστε να τα δείτε στα κόκαλά τους τα ιερά και μη τους κρύβετε στα σκοτεινά κι αζήτητα.

Να ’στε περήφανοι που τους τιμάτε και μη τους κρίνετε άκαιρα, εκ των υστέρων, άκαπνοι βολεμένοι μ’ αγορασμένα αγαθά που επικερδώς και επ’αμοιβή μας προμηθεύουν με χαμόγελα εργασίας προστάτες τοκογλύφοι, ακόμα ξεπληρώνουμε τα δάνεια, τουλάχιστο ας μη γίνουμε τσογλάνια. Ντροπή να τους ζητάμε να αλλαξοπιστήσουν! Ιδέα δεν έχουμε τί πέρασαν και τί μας περιμένει.

Δεν είμαστε απόγονοι μονάχα συγκυριών και επιδομάτων βοηθείας εξ Εσπερίας, κυρίως είμαστε γεννήματα πάθους κι επιθυμίας, μη το ξεχνάμε!

1821-2021, 200 χρόνια από την Επανάσταση! Ο Δημ.Σταθακόπουλος αφηγείται τις σημαντικές στιγμές της

1821-2021, 200 χρόνια από την Επανάσταση!

Σήμερα : Αίγιο / Βοστίτσα : 26-30 Ιανουαρίου ( ανάμνηση μυστικής σύναξης Βοστίτσας 26 Ιαν. 1821 ).

 Τον Ιανουάριο του 1821 στη Βοστίτσα (Αίγιο) υπογράφεται ουσιαστικά η πρώτη προεπαναστατική πράξη για την έναρξη της Επανάστασης και αποφασίζεται η ημέρα της έναρξης.

Ο ιστορικός Δημ.Σταθακόπουλος αφηγείται τις σημαντικές στιγμές της (ΒΊΝΤΕΟ)

Από σήμερα και για όλο το 2021 , ο Δρ Δημήτρης Σταθακόπουλος θα αφηγείται τις σημαντικές στιγμές από το ξεκίνημα της Επανάστασης του 1821 και την εξέλιξη της. Τουλάχιστον μία φορά κάθε μήνα θα αναδεικνύει ένα από τα πολλά σημαντικά γεγονότα πολλά από τα οποία δυστυχώς αγνοούμε. Όλα είχαν τη σημασία τους για την εξέλιξη του Αγώνα.

Eνημέρωση έκδοσης τεύχους των «Τετραδίων», αφιερωμένο στα 200 χρόνια από 1821

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Όταν στα τέλη του 2018 κάναμε τις πρώτες συζητήσεις στην Σ.Ε. των «Τετραδίων» για την προετοιμασία του τεύχους με αφορμή τα 200 χρόνια από την Επανάσταση, αυτό που δέσποζε στην σκέψη μας ήταν ότι θα έπρεπε να καταβάλουμε όλες τις δυνατές προσπάθειες για την έκδοση ενός αφιερώματος που θα στεκόταν με προσήλωση και σεβασμό στο μέγα γεγονός, ένα αφιέρωμα στο οποίο δεν θα είχαν θέση η ιδεολογική χρήση της ιστορίας και η παρουσίαση ενός 1821 στα μέτρα της σύνολης σημερινής μας παρακμής.

Δύο και πλέον χρόνια κράτησε η περιπέτεια αυτή και τολμώ να πω, με όλο τον κίνδυνο να σας προκαταλάβω, ότι για τα μέλη της τριμελούς γραμματείας (τους Δημήτρη Δεληολάνη, Βασίλη Ασημακόπουλο και εμένα στον ρόλο και του γενικού συντονιστή), η Ιθάκη δεν μας έδωσε μόνον το ωραίο ταξίδι, αλλά και το συμπέρασμα ότι δεν την βρήκαμε διόλου φτωχική.

Έχοντας πλέον, τυπωμένο ανά χείρας, το πλουσιότερο σε ύλη (450 σελίδες) και συνεργάτες (25), τεύχος μας, θέλουμε, χωρίς λόγια περιττά, να επισημάνουμε ότι είμαστε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα.

Πρώτον γιατί τα σχεδιασθέντα και συμφωνηθέντα επετεύχθησαν πλήρως και στον αυστηρά καθορισμένο χρόνο, γεγονός ασύνηθες στα καθ’ ημάς στην Ιερουσαλήμ.

Δεύτερον, γιατί στο εγχείρημα αυτό ανταποκρίθηκαν, πλην κυριολεκτικά ελαχίστων, όλοι οι προσκληθέντες, με κείμενα κριτικού στοχασμού που -κατά την γνώμη μας- φωτίζουν με επάρκεια και σε ικανοποιητικό βαθμό, πλείστες όσες πλευρές της Παλιγγενεσίας και δη από ποικίλες και διαφορετικές πτυχές, γεγονός που δίνει την δυνατότητα για μια σφαιρικότερη αποτίμηση της ανεπανάληπτης αυτής εφόδου στους ουρανούς.

Τρίτον γιατί η συμμετοχή στο παρόν εγχείρημα, η συγκέντρωση δυνάμεων και πυρός, δείχνει, χωρίς όμως αυταπάτες, ότι «ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει» και πολλά θα κριθούν από την περαιτέρω ενίσχυση αυτού που θα μπορέσουμε να θεωρήσουμε ως σοβαρή επιστημονική και συνεκτική πολιτισμική εθνικο-λαϊκή παρέμβαση/αντίσταση απέναντι στον επελαύνοντα και υπερεκχυλίζοντα τον δημόσιο βίο ιστορικό και πολιτικό αναθεωρητισμό.

Στο αφιέρωμα, πλην των μελών της τριμελούς γραμματείας Λουκά Αξελού, Βασίλη Ασημακόπουλου και Δημήτρη Δεληολάνη και των μελών της Σ.Ε. του περιοδικού Ηλία Νικολόπουλου και Πέτρου Παπαπολυβίου συμμετείχαν οι: Βάσσης Λαοκράτης, Δημητρόπουλος Κώστας, Ελληνιάδης Στέλιος, ‘Ηφαιστος Παναγιώτης, Κανταρτζή Ευαγγελία, Καραμπερόπουλος Δημήτρης, Καραποστόλης Βασίλης, Καψωμένος Ερατωσθένης, Κοντογιώργης Γιώργος, Μαργαρίτης Γιώργος, Μαυρής Γιάννης, Μπιντούδης Χρήστος, Ντόστας Μιχάλης, Σκλαβούνος Γιώργος, Στοφόρος Κώστας, Τασιόπουλος Γιώργος , Τσιβάκου Ιωάννα, Φιλιππίδης Ηλίας, Φούσκας Βασίλης και Φωτιάδης Κώστας, τους οποίους τα «Τετράδια» ευχαριστούν όχι μόνο για την συμμετοχή τους, αλλά και το πνεύμα συνεργασίας και την συμβολή τους στο να συμπυκνώσουν την όλη τους επιχειρηματολογία σε λόγο τεκμηριωμένο, πυκνό και λειτουργικό.

Για την Σ.Ε. των «Τετραδίων»

Λουκάς Αξελός

ΤΟ 21 ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ 21 - ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 01

Τι θα έλεγε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης για τις δραγματεύσεις και το συμβιβασμό με την Τουρκία;

Πέντε θέσεις για το 1821

   

Περιοδικό «Τετράδια»: Τεύχος αφιερωμένο στο 1821

 

Η μεταμοντέρνα αποικία γιορτάζει τα 200 χρόνια από την Επανάσταση!

Ασημακόπουλος Βασίλης

«Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία δεν μεν’ η ελαχίστη αμφιβολία», αρχίζει ο Καβάφης την "Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.". Και μάλλον αποτελεί κοινό τόπο. Το "σύστημα-χώρα" κινείται υφιστάμενο και ετεροκαθορίζομενο, ιδίως στο επίπεδο της άρχουσας κοινωνικής, πολιτικής και διανοητικής ελίτ.

Αποτυπώνει σημεία της καχεξίας του αστικού στοιχείου στη νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία, όπως τα αναλύει ο Παναγιώτης Κονδύλης στην ελληνική εισαγωγή του βιβλίου του "Η Παρακμή του Αστικού Πολιτισμού" (Θεμέλιο), σε μια μεταβατική στιγμή της εξέλιξης του προβληματισμού του σπουδαίου αυτού στοχαστή, όπως επισημαίνει ο Γιώργος Καραμπελιάς στο βιβλίο του "Παναγιώτης Κονδύλης: Μια διαδρομή" ( Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2018).

Σε εθνικούς κοινωνικούς σχηματισμούς, κυρίαρχους-κυριαρχούμενους, όπως ο ελληνικός, με έντονους κινητοποιητικούς μύθους, λέξεις, σύμβολα, φαντασιακές θεσμίσεις, προϊόντα συλλογικής αυτοκατανόησης ενός επώδυνου εθνικού και κοινωνικού γίγνεσθαι, κρίσιμο στοιχείο είναι ο πολιτισμός, η ιστορία του και η αίσθηση της ιδιομορφίας του, μέσα στη διεθνική κίνηση.

Για αυτό η διαχείριση και η νοηματοδότηση αυτών, σε μια εποχή μεγάλης κινητικότητας και επανακαθορισμού σχέσεων και ταυτοτήτων, βρίσκονται στο επίκεντρο της διαπάλης "των πάνω" με "τους κάτω". Ας δούμε μερικές εκδηλώσεις-στιγμές αυτής της κατάστασης από την επικαιρότητα, της τάσης επαναθεώρησης της ιστορίας "από τα πάνω", γεγονότων και ερμηνειών.

Τα μηνύματα της σημερινής Προέδρου

Η παρουσία της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, στην τηλεοπτικά άρτια σκηνοθετημένη εκδήλωση της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αρχαία Αγορά και με αφορμή την ορκωμοσία της νέας αμερικανικής διοίκησης και με αναφορές στα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, παρέχει από μόνη της σαφή μηνύματα.

Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 – Άξονες Εθνικής Αυτοσυνειδησίας 200 χρόνια μετά

Στην εκπομπή καταθέτουν την οπτική τους και συνομιλούν : -Ο κ. Χρήστος Γιανναράς , Ομότιμος Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Συγγραφέας - Η κ. Μαρία Ευθυμίου , Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών -ο κ. Γιώργος Μαργαρίτης , Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης - η κ. Κωνσταντίνα Μπότσιου , Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Σύγχρονης Ιστορίας και Διεθνούς Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Δυσαρέσκεια μουφτήδων για την τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου για το ισλάμ

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος μιλώντας στην εκπομπή «και εγένετο Ελλάς» του καναλιού OPEN είπε ότι «το Ισλάμ δεν είναι θρησκεία αλλά πολιτικό κόμμα και οι άνθρωποί του, είναι άνθρωποι του πολέμου». Σε αυτές τις δηλώσεις αντέδρασαν οι μουφτήδες της Θράκης.

Σύμφωνα με τον προκαθήμενο της Ελλαδικής εκκλησίας «είναι οι άνθρωποι της εξαπλώσεως, αυτό είναι χαρακτηριστικό του Ισλάμ». Στην συνέχεια αναφερόμενος στον Μωάμεθ τον Πορθητή, είπε πως είχε συμβούλους Έλληνες για να διοικήσει αυτή την τεράστια έκταση που είχε κατακτήσει. O Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αναφέρθηκε και στον κομβικό ρόλο που έπαιξε η Εκκλησία στον εθνικό αγώνα για την ελευθερία κατά την Επανάσταση του 1821.

«Δεν υπήρχε κανένα σημαδάκι επαναστάσεως που να μην ξεκίνησε από κάποιον κληρικό», τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, αναφερόμενος και στον Αθανάσιο Διάκο και τους κληρικούς που συμμετείχαν στην ελληνική επανάσταση. Όπως είπε, αυτός ήταν και  ο λόγος που υπήρχαν σταυροί σε όλες τις σημαίες της Επανάστασης.

Παρ΄ότι ο Αρχιεπίσκοπος αναφερόταν στον  μωαμεθανισμό κατά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 και όχι στη νεότερη ελληνική ιστορία,  διαμαρτυρήθηκαν ο μουφτής της Ξάνθης και ο μουφτής του Διδυμοτείχου, λέγοντας πως «η εικόνα που περιέγραψε ο Μακαριώτατος για την θρησκεία μας δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα της χώρας μας και προσβάλλει το θρησκευτικό μας αίσθημα. Οι ακρότητες ορισμένων έχουν συμβεί σε άλλες χώρες και τις έχουμε αποδοκιμάσει πρώτοι εμείς ακριβώς γιατί είναι ενάντιες στο Ιερό Κοράνι και προσβάλλουν την πίστη μας. Οι Μουσουλμάνοι της Θράκης, των οποίων ηγούμαστε πνευματικά, σεβόμαστε απολύτως το νόμο, έχουμε υπερασπιστεί την πατρίδα μας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο -όπως όλοι οι Έλληνες πολίτες- και ούτε ένας από εμάς δεν συμμετείχε ποτέ σε καμία πράξη βίαιου χαρακτήρα».

Ο ελληνισμός και το ελλαδικό κράτος. 1821-2021

Ο δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης συζητά με τον Ομότιμο Καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου Γιώργο Κοντογιώργη με αφορμή το βιβλίο του κ. Κοντογιώργη ο ελληνισμός και το ελλαδικό κράτος 1821-2021

Ο… προδότης Ανδρούτσος και ο πρίγκιπας Μαυροκορδάτος

Ο… προδότης Ανδρούτσος και ο πρίγκιπας Μαυροκορδάτος

https://edromos.gr/

200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 κι όπως ουσιαστικά έγινε και στις προηγούμενες μεγάλες επετείους, όπως η εκατονταετηρίδα της ανεξαρτησίας το 1930 ή τα 150 χρόνια το 1971 που γιορτάστηκαν δεόντως από τη Χούντα, η προσπάθεια αναθεώρησης της Ιστορίας είναι κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανής.

Στο στόχαστρο έχουν μπει κλέφτες και αρματολοί, ενώ αντιθέτως εξωραΐζεται ο ρόλος των κοτζαμπάσηδων και των Φαναριωτών.

Πιστεύοντας πάντα ότι «γηράσκω αεί διδασκόμενος», θέλησα να μάθω κάτι περισσότερο, να ακούσω κάποιες απόψεις, να βρω μερικά ακόμη κίνητρα για τη μελέτη της Επανάστασης του ’21, θεωρώντας ότι η επέτειος είναι μια ευκαιρία για αναστοχασμό και έρευνα. Πράγματι εκδίδονται πολλά και ενδιαφέροντα βιβλία, που φωτίζουν σημαντικές πτυχές της Επανάστασης. Ήδη έχουμε αρχίσει σχετικές παρουσιάσεις τέτοιων βιβλίων στον Δρόμο και προγραμματίζουμε πολλές ακόμη.

Γράφτηκα λοιπόν να παρακολουθήσω στο Mathesis το μάθημα της καθηγήτριας Μαρίας Ευθυμίου «Η Επανάσταση του 1821. Ένα δύσκολο εγχείρημα μιας περίπλοκης κοινωνίας». Τα αρχικά μαθήματα, χάρη και στα επικοινωνιακά χαρίσματα της διδάσκουσας μου άνοιξαν πράγματι ενδιαφέροντα μονοπάτια σε ό,τι αφορά τα αίτια και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα πριν την έκρηξη της Επανάστασης.

Ωστόσο, όταν αρχίσαμε να μπαίνουμε στο ζήτημα της συμβολής των κοινωνικών ομάδων το μάθημα άρχισε να παίρνει μια περίεργη τροπή. Αντί για παράθεση και σύνθεση πηγών άρχισε μια μονόπλευρη επίθεση στους καπετάνιους της Ρούμελης.

Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 – Άξονες Εθνικής Αυτοσυνειδησίας 200 χρόνια μετά

Στην εκπομπή καταθέτουν την οπτική τους και συνομιλούν : -Ο κ. Χρήστος Γιανναράς , Ομότιμος Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Συγγραφέας - Η κ. Μαρία Ευθυμίου , Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών -ο κ. Γιώργος Μαργαρίτης , Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης - η κ. Κωνσταντίνα Μπότσιου , Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Σύγχρονης Ιστορίας και Διεθνούς Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου