Αξίζει στην Ελλάδα ο ρόλος του καρπαζοεισπράχτορα;

ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Με τον Αλβανό πρωθυπουργό να αναφέρεται στους Τσάμηδες από ελληνικού εδάφους και έπειτα από τα απανωτά χαστούκια που δέχτηκε η χώρα μας από τον Ερντογάν, ακόμα και τα Σκόπια, εκτιμούμε πως κομίζουμε γλαύκας εις Αθήνας, αν επισημάνουμε ότι μία από τις μεγάλες παθογένειες της Ελλάδας είναι η έλλειψη υψηλής στρατηγικής.

Η έλλειψη αυτή εδράζεται σε μια διάχυτη στην κοινωνία φαταλιστική άποψη περί ανύπαρκτης, “τελειωμένης”, Ελλάδας – καταδικασμένης να παίζει ρόλο καρπαζοεισπράχτορα. Αυτή η αντίληψη με τη σειρά της στηρίζεται πάνω σε μια άτυπη αντίληψη περί “τέλους της Ιστορίας”, που κυριαρχεί στις ελληνικές ελίτ. Δηλαδή στην πίστη ότι τα έθνη έχουν παρακμάσει ως διεθνοπολιτικά υποκείμενα και ότι πλέον ο έλεγχος στο παγκόσμιο σύστημα ασκείται και θα ασκείται από τις απρόσωπες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, ή από μεταεθνικά γεωπολιτικά σχήματα όπως είναι για παράδειγμα η ΕΕ. Άρα, η Ελλάδα καλώς έχει επιλέξει την γεωπολιτική αυτοεξάλειψή της, αφού “αυτό είναι το σωστό” ή έστω το “αναπόφευκτο”.

Όμως, ο πραγματικός κόσμος δεν έχει καμία σχέση με αυτές τις φαντασιώσεις. Το πραγματικό παγκόσμιο σύστημα είναι σκληρά, αδυσώπητα και ανελέητα εθνοκεντρικό και ανταγωνιστικό. Για την ακρίβεια, είναι περισσότερο εθνοκεντρικό και ανταγωνιστικό από ό,τι ήταν στο παρελθόν. Ο ανταγωνισμός μάλλον θα ενταθεί παρά θα κοπάσει, γιατί βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά μεταβατική περίοδο. Αυτή θα αναδείξει τους ηγεμόνες του δεύτερου μισού του 21ου αιώνα και θα προσδιορίσει ποιοι θα επιζήσουν και ποιοι θα περάσουν στην ιστορική μνήμη.

Έτσι, αν η Ελλάδα θέλει να επιβιώσει – πολλώ δε μάλλον να ευημερήσει – οφείλει να εναρμονιστεί με τον ιστορικό χρόνο και να αντιληφθεί τον πραγματικό κόσμο, μέσα στον οποίο υπάρχει και λειτουργεί. Όμως, αυτό δεν αρκεί. Μια ακαδημαϊκού τύπου κατανόηση της πραγματικότητας δεν αρκεί για να βγάλει την Ελλάδα από το τέλμα. Χρειάζεται κάτι περισσότερο. Ένα μακρόπνοο στρατηγικό όραμα. Ένας μακρινός ιδεατός στόχος. Μια νέα Μεγάλη Ιδέα.

Μία νέα Μεγάλη Ιδέα

Ιερά Μονή της Χώρας: Βανδαλισμός χειρότερος από της

Μαύρη μέρα για τον παγκόσμιο πολιτισμό αποτελεί η έναρξη της λειτουργίας του Καθολικού της Ιεράς Μονής της Χώρας στην Πόλη ως τζαμί. Με την Άλωση της Πόλης το 1453, οι Οθωμανοί είχαν μετατρέψει την εκκλησία για πρώτη φορά σε τέμενος, καλύπτοντας περάλληλα με ασβάστη τα απαράμιλλου κάλλους ψηφιδωτά. Το 1948, η τότε κεμαλική κυβέρνηση την ενέταξε σε πρόγραμμα αναστήλωσης μνημείων και από το 1958 λειτούργησε ως μουσείο. Για το λόγο αυτό αποκαλύφθηκαν με την επιμέλεια ειδικών από τις ΗΠΑ, τοιχογραφίες περιλαμβανομένων και ψηφιδωτών, λαμπρό δείγμα της αγιογραφικής τέχνης που μέχρι τα τελευταία χρόνια ανθούσε στην πρωτεύουσα του μεσαιωνικού ελληνισμού. Η Μονή λειτουργούσε από τον 6ο μ.Χ.αιώνα σύμφωνα με την παράδοση. Είναι αποδεδειγμένο ότι ο ιερός ναός χτίστηκε από την Μαρία Δούκαινα, πεθερά του Αλεξίου Α’ Κομνηνού το 1077 μ.Χ., συντηρήθηκε από τον Ιωάννη Β’ Κομνηνό και ανακαινίστηκε τον 14ο αιώνα από τον Θεόδωρο Μετοχίτη, λόγιο και αξιωματούχο της εποχής των Παλαιολόγων.

Δυστυχώς, από την 2η Άλωση και μετά, καμμία σχεδόν βυζαντινή εκκλησία δεν έχει διασωθεί. Οι εκκλησίες είτε καταστράφηκαν, είτε σταδιακά μετατράπηκαν σε τζαμιά. Η συγκεκριμένη έγινε τζαμί με διάταγμα του Σουλτάνου Βαγιαζήτ Β΄. Αυτές που σήμερα λειτουργούν, είναι μεταγενέστερα δημιουργήματα επί Τουρκοκρατίας. Το Καθολικό της Μονής της Χώρας ήταν ένα από τα σπάνια δείγματα αποκαταστημένης εκκλησίας των βυζαντινών χρόνων. Αντίστοιχα και στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη, οι βυζαντινές εκκλησίες, με πιο γνωστές τον άγιο Δημήτριο και την Αγία Σοφία, σταδιακά μετατράπηκαν σε τζαμιά, για να αποδοθούν στην ορθόδοξη λατρεία μετά την απελευθέρωση.

Χώροι λατρείας υπάρχουν άφθονοι για τους Μωαμεθανούς της Κωνσταντινούπολης, είτε μεταξύ των αρπαγέντων από τους Χριστιανούς, είτε μεταγενέστερα δημιουργήματα. Καμμία ανάγκη δεν υπήρχε να κάνουν ξανά τζαμί την εκκλησία της Μονής της Χώρας. Έχει επισήμως διαβεβαιωθεί ότι τα ψηφιδωτά δεν θα θιγούν και ότι θα καλυφθούν με σεντόνια όσα βρίσκονται στο χώρο προσευχής. Και ότι θα συνεχίσει η λειτουργία του μνημείου ως μουσείου προσβάσιμου στους επισκέπτες με εισιτήριο. Ὀμως, έντονη είναι η ανησυχία για τις μετατροπές που επήλθαν κατά την τελευταία ανακαίνιση ενόψει της λειτουργίας του χώρου ως τζαμί.

Εμείς, η Τουρκία και η Δύση συνολικά...

Του Θανάση Κ. 

 

Γνωρίζουμε πολύ καλά - τώρα πια - τι ακριβώς είναι και που οδηγεί η περιβόητη ελληνοτουρκική "Συμφωνία των Αθηνών".

Ας δούμε, όμως, πρώτα, τι ΔΕΝ είναι:

* ΔΕΝ συνιστά συμφωνία διαλόγου με την Τουρκία. 

-- Διάλογος υπάρχει έτσι κι αλλιώς μεταξύ των δύο χωρών. Έχουν κανονικές διπλωματικές σχέσεις, άρα έχουν και "διαύλους επικοινωνίας". 

-- Συμμετέχουν στο ΝΑΤΟ, άρα υπάρχουν ευκαιρίες και δίαυλοι διαλόγου μεταξύ τους σε πολυμερή βάση. 

-- Γίνονταν περιοδικά και "Συμβούλια" μεταξύ των δύο χωρών, όπου όχι μόνο οι εκατέρωθεν Πρωθυπουργοί, αλλά και πολλοί υπουργοί κι από τις δύο πλευρές συναντιόνταν, συζητούσαν και υπέγραφαν διάφορες - "χαμηλής πολιτικής" - συμφωνίες μεταξύ τους. 

Άρα διάλογος γινόταν πάντα.

ΔΕΝ ξεκίνησε τώρα.

-- Κι ακόμα "διερευνητικός διάλογος" για τις ελληνοτουρκικές διαφορές, γινόταν από το 2002 περίπου, μέχρι το 2016, όταν διακόπηκε από την πλευρά της Τουρκίας. Και στη συνέχεια επανελήφθη από πέρσι.

Η Συμφωνία των Αθηνών ΔΕΝ "ξεκίνησε" τον «Ελληνοτουρκικό διάλογο». Και διάλογος θα εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα και ΧΩΡΙΣ την "Συμφωνία των Αθηνών”...

* Επίσης η "Συμφωνία των Αθηνών" ΔΕΝ αποτρέπει τις προκλήσεις από πλευράς Τουρκίας. Από την ώρα που υπογράφηκε οι προκλήσεις συνεχίζονται - έμπρακτες ή ρηματικές - οι αλλεπάλληλες ΝΟΤΑΜ επανήλθαν, οι πιέσεις για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών συνεχίζονται, οι έμπρακτες αμφισβητήσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας κλιμακώνονται πλέον παντού: από τα παράλια της Πελοποννήσου μέχρι νοτίως του Καστελόριζου, μέχρι και στο... Ιόνιο ακόμα.

Τίποτα δεν σταμάτησε από την πλευρά της Τουρκίας. 

Απλώς η Ελλάδα έπαψε να αντιδρά! Έπαψε να διαμαρτύρεται σθεναρά, έπαψε να καταγγέλλει τις προκλήσεις της Τουρκίας στα διεθνή "φόρα".

* Μέχρι που ήλθε, προχθές, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ (επί Προεδρίας Ομπάμα), Τζών Κέρρυ, ο οποίος ζήτησε δημόσια από την Ελλάδα:

-- Βρείτε τα, με την Τουρκία!

Δηλαδή να τα "βρούμε" πάνω στις τουρκικές διεκδικήσεις, αποκλειστικά πάνω σε ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και ελληνική κυριαρχία.

-- Αυτά παθαίνει όποιος συμφωνεί να ΜΗΝ διαμαρτύρεται καν στις προκλήσεις επιθετικού γείτονα. 

-- Αυτά παθαίνει όποιος δέχεται να διακηρύσσει την "φιλία" του με όσους του επιβάλλουν τετελεσμένα, χωρίς να απαιτεί προηγουμένως τα αρθούν τα παράνομα "τετελεσμένα". 

Τουρκική πατριδογνωσία και “εποικοδομητικός διάλογος”

epa11015597 Greek Prime Minister Kyriakos Mitsotakis (L) talks with Turkish President Recep Tayyip Erdogan (R) after their meeting at Maximos Mansion in Athens, Greece, 07 December 2023. The Turkish president is visiting Athens in the context of the 5th Greece-Turkey High Level Cooperation Council. EPA/YANNIS KOLESIDIS

• 

  ΜΑΡΤΖΟΥΚΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
• SHARE

Μετά την τουρκική αντίδραση για τα εξαγγελθέντα θαλάσσια πάρκα, για μία ακόμη φορά η Ελλάς δείχνει να εκπλήσσεται με την εισαγωγή της “Γαλάζιας Πατρίδας” και του “Γαλάζιου Ουρανού” στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Τουρκίας. Ταυτόχρονα ο Τατάρ του ψευδοκράτους επισημαίνει ότι οι Έλληνες δεν πρόκειται να πάρουν την Κύπρο όπως κάποτε την Κρήτη και πως τα κατοχικά στρατεύματα θα παραμείνουν για πάντα εκεί.

Οι ενέργειες αυτές προστίθενται στον κυκεώνα πλέον των τουρκικών διεκδικήσεων και προκλήσεων ενώ συνοδεύονται από την διαρκή εξοπλιστική κοσμογονία των Ενόπλων Δυνάμεων που διαθέτει η Τουρκία (ΤΕΔ) που παρέχεται κατά 80% από την ισχυρή εγχώρια πολεμική βιομηχανία τους. Παρόμοιες αναθεωρητικές απόψεις στα εκπαιδευτικά Αλβανικά εγχειρίδια καθώς και σειρά Σκοπιανών παραβιάσεων της εθνικά επιζήμιας συμφωνίας των Πρεσπών, παραμένουν άνευ ουσιαστικής εθνικής αντιδράσεως.

Η νέα γενεά της Τουρκίας θα μαθαίνει πλέον ότι έχει αναφαίρετα κυριαρχικά δικαιώματα στο μισό Αιγαίο και τη μισή Νοτιανατολική Μεσόγειο τα οποία “σφετερίζεται η Ελλάς, αφού τα νησιά δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδος και ΑΟΖ”. Θα εμπεδώνει ότι η Κύπρος και δεκάδες νησιά του Αιγαίου είναι τουρκικά και κατέχονται παρανόμως από την Ελλάδα, μεγάλος αριθμός άλλων νήσων αποτελούν “γκρίζες ζώνες”, ενώ αναιρείται η ελληνική κυριαρχία των εξοπλισμένων κυρίων νήσων του Ανατολικού Αιγαίου.

Έχοντας εμφυσήσει στη νέα γενεά το αίσθημα της “ελληνικής αδικίας και επιβουλής” η Τουρκία θα ζητήσει προσεχώς από τους νέους της να θυσιασθούν για την “απελευθέρωση” και την πραγματοποίηση του εθνικού τους οράματος. Η θέληση των νέων της Τουρκίας θα ενισχυθεί περαιτέρω με την θρησκευτική δογματική βεβαιότητα ότι πεθαίνοντας για την πατρίδα γίνονται «μάρτυρες» και κερδίζουν τον Ισλαμικό παράδεισο.

Η ιστορία που διδάσκεται στην Τουρκία

Η Ιστορία που διδάσκονται οι νέοι Έλληνες είναι “στρογγυλευμένη”, επιλεγμένη, αλλοιωμένη αλλά “πολιτικώς ορθή”… Ανεξαρτήτως της αντιστοίχου πρακτικής ομόρων κρατών, η διδασκαλία της ελληνικής Ιστορίας δε θα πρέπει, να ενισχύει “υπερβολικά” το εθνικό φρόνημα (μερικοί το ονομάζουν εθνικισμό). Προς τον σκοπό αυτό αφαιρείται ή υποβαθμίζεται “επικίνδυνη” ύλη της εθνικής συλλογικής μνήμης η οποία θα προσέδιδε δια της γνώσεως στους νέους μαχητικότητα, πνεύμα θυσίας και φιλοπατρίας αντί διεθνούς πασιφισμού και συγχύσεως με ψευδοδιλήμματα τύπου “βούτυρο ή κανόνια”…

Η εμπλουτισμένη ατζέντα των 6+3 προκλήσεων του ελληνοτουρκικού διαλόγου

Η επικείμενη επίσκεψη του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Άγκυρα και η συνάντηση του με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα λάβει χώρα ενώ η Τουρκία έχει αναβαθμίσει την ατζέντα των προκλήσεων έτι περαιτέρω από το «Casus Belli».

Του Χρήστου Μαζανίτη

Στις 13 Μαΐου ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βρίσκεται στην Άγκυρα, όπου θα συναντήσει τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογαν, στο πλαίσιο του ελληνοτουρκικού διαλόγου που έχουν εγκαινιάσει οι δυο ηγέτες, με κύριο στόχο την διατήρηση των ήρεμων νερών στο Αιγαίο και τους ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με απώτερο σκοπό την επίλυση – κάποια στιγμή στο μέλλον – της μοναδικής διαφοράς που αναγνωρίζει η Ελλάδα, αυτή της οριοθέτησης ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας.

Πρόσφατα, σε σχετικές του δηλώσεις ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας είχε επισημάνει ότι «δεν βλέπει εξομάλυνση με το Casus Belli στο τραπέζι».

Τα 6 πιο βασικά ψεύδη της Τουρκίας, τα οποία διαρκώς επαναλαμβάνουν σε μια προσπάθεια να δηλητηριάσουν την διεθνή κοινή γνώμη σε βάρος της Ελλάδας, με βάση το Casus Belli

ΨΕΜΑ 1: Η Τουρκία, λένε, ενεργεί με βάση τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας

Πόσες και πόσες φορές δεν το έχουμε ακούσει από το στόμα του Ερντογάν και των Υπουργών του! Ποια είναι η αλήθεια; Η Τουρκία είναι μία από τις ελάχιστες χώρες που ΔΕΝ έχουν δεχτεί να υπογράψουν τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) του 1982, που αποτελεί σήμερα το νομικό πλαίσιο που διέπει όλες τις δραστηριότητες στους ωκεανούς και τις θάλασσες. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να ενεργούν οι Τούρκοι με βάση τις προβλέψεις ενός νομικού πλαισίου το οποίο οι ίδιοι δεν αποδέχονται;

ΨΕΜΑ 2: Διακηρύσσουν, προς πάσα κατεύθυνση, ότι η Τουρκία είναι το κράτος με την μεγαλύτερη ακτογραμμή στη Μεσόγειο

Το λένε γιατί παραβλέπουν επιδεικτικά την ακτογραμμή των ελληνικών νησιών, το λένε γιατί θεωρούν δολίως ως ελληνική ακτογραμμή, μόνο την ακτογραμμή της ηπειρωτικής Ελλάδας. Ποια είναι η αλήθεια; Σύμφωνα με τα στοιχεία του μη κερδοσκοπικού Διεθνούς Οργανισμού World Resources Institute, η ακτογραμμή της Ελλάδας έχει μήκος 15.147 χιλιομέτρων, ενώ η αντίστοιχη της Τουρκίας έχει μήκος 8.140 χιλιομέτρων. Με λίγα λόγια, το μήκος της τουρκικής ακτογραμμής είναι το 53,7% της αντίστοιχης ελληνικής!

ΨΕΜΑ 3: Υποστηρίζουν ότι με βάση το διεθνές δίκαιο, τα νησιά δεν έχουν δικαίωμα σε θαλάσσιες ζώνες, παρά μόνο χωρικά ύδατα

Η γαλάζια πατρίδα στα σχολεία. Η Δύση απαγκιστρώνεται από την Τουρκία - Δημήτρης Σταθακόπουλος

"Πολιτική ορθότητα" στην... Οθωμανική παραλλαγή της!

Του Θανάση Κ. 

 

Έλληνες αρθρογράφοι, πλέον, σε ελληνικές εφημερίδες, υποστηρίζουν ανοιχτά τα επιχειρήματα της Τουρκίας για την Κύπρο. 

Και το θεωρούν μεγάλη "εξυπνάδα" μάλιστα. 

Κι έκφραση "προοδευτικής" οικουμενικής προσέγγισης...

Υπογραμμίζουν ότι η Ελλάδα δεν έχει νόημα να προσπαθεί να επαναφέρει το Κυπριακό στο διεθνές προσκήνιο, φέτος που συμπληρώνονται 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο (και ταυτόχρονα 50 χρόνια ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ Κατοχής της βόρειας Κύπρου), γιατί λέει, έχουμε κι εμείς κάνει τα λάθη μας...

Όπως υπογραμμίζουν με έμφαση:

-- "Τι ακριβώς θα προβάλουμε; Απλώς την "τραυματική" τουρκική εισβολή;

Ή μήπως και το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου; Τον Ιωαννίδη; Τη χούντα; Τον Σαμψών; Την ΕΟΚΑ Β'; Τις δολοφονίες "μακαριακών" και "αντι-μακαριακών";

Διότι "κυπριακή τραγωδία" δεν είναι μόνο η 20η Ιουλίου 1974 όταν εισέβαλαν οι Τούρκοι. Είναι και όσα προηγήθηκαν, όπως το χουντικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, ή η τρομοκρατική δράση των φατριαστών της "Ένωσης", των παρακρατικών και των παραστρατιωτικών. Είναι και όσα ακολούθησαν. 

Η αυταπάτη ότι θα προβάλουμε μόνον όσα εμείς νομίζουμε μοιάζει παιδικού τύπου. Υπάρχουν και οι άλλοι..."   

Δημήτρης Μάρτος: Η αβάσταχτη χαλαρότητα των εθνικών ανακλαστικών

Του Δημήτρη Μάρτου

Οι μεταπολιτευτικές ελληνικές αντιδράσεις απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, στην ουσία τους κατευναστικές ενώ στη ρητορική τους επαμφοτερίζουσες, φαίνεται τελικά να ευνοούν τη στρατηγική του εχθρού. Και επειδή το τουρκικό κράτος είναι εχθρικό κράτος, λόγω του στρατηγικού επεκτατικού του αναθεωρητισμού που θέλει την Ελλάδα δορυφόρο της και επαρχίες της τμήματα της «γαλάζιας πατρίδας», η πολιτική της «εύνοιας» αγγίζει τα όρια της εθνικής μειοδοσίας.

Η απολογητική απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης στο ζήτημα των «θαλασσίων πάρκων» ότι «είναι περιβαλλοντικό ζήτημα!», υπονοώντας ότι δεν άπτεται κυριαρχικών δικαιωμάτων, προκάλεσε σύγχυση και απογοήτευση. Η πολιτική κατευνασμού, εκτός του ότι δημιουργεί εκνευρισμό, θυμό και υποσκάπτει το ηθικό του λαού, δεν καταπραΰνει τους Τούρκους. Απεναντίας τους ξεθαρρεύει. Αυτή είναι η εμπειρία της μεταπολίτευσης.

Το τουρκικό κράτος όχι μόνον μας ταλαιπωρεί ιστορικά, μας συρρικνώνει και μας απειλεί, αλλά είναι και αντιδημοκρατικό, πολεμοκάπηλο και μη αποδεκτό, τουλάχιστον στην κοινή γνώμη του δυτικού κόσμου, ώστε να ελπίζουμε σε μια «εποικοδομητική συνάντηση». Και πώς μπορεί να χαριεντίζεται κανείς με τους εκπροσώπους αυτού του ιστορικού μορφώματος, που η μόνη σχέση που δημιουργούν είναι της έντασης και των απειλών και μετά σε καλούν να τους πεις ότι «όλα βαίνουν καλώς», και συ να ενδίδεις στο όνομα αφηρημένων και ανερμάτιστων κανόνων καλής γειτονίας;

Τι πάει να κάνει λοιπόν ένας Έλληνας πρωθυπουργός στην Άγκυρα; τι να αποδείξει; Ότι εμείς είμαστε πολιτισμένοι, που ανεχόμαστε τις αμφισβητήσεις των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων από ένα αδίστακτο και απατηλό καθεστώς και μάλιστα στο όνομα ενός παραπλανητικού καταλαγιάσματος των παραβιάσεων στο Αιγαίο; Ένας «πολιτισμένος» οφείλει να αποκαλύπτει αυτό το καθεστώς στα διεθνή φόρα και όχι να το διευκολύνει. Και πρέπει, τουλάχιστον, να του ζητήσει πρώτα να σταματήσει τις προκλήσεις του. Υπάρχουν και κάποιες κόκκινες γραμμές εθνικής αξιοπρέπειας.

Ο πρωθυπουργός δεν είναι κάποιος διπλωμάτης, είναι εκφραστής πρωτίστως του εθνικού φρονήματος και της εθνικής αξιοπρέπειας. Πώς μπορεί να συναντάται με τον ηγέτη ενός καθεστώτος που επιβουλεύεται εθνικά σου εδάφη, που ο στρατός του κατέχει το 37% της Κύπρου, που δεν σέβεται τα συλλογικά δικαιώματα των εθνοτήτων της Μικράς Ασίας, που δεν αναγνωρίζει την Γενοκτονία των Ποντίων, που μαγαρίζει την Αγία Σοφία και άλλα χριστιανικά μνημεία από το φυσικό και θεολογικό τους νόημα, που διεξάγει επιχειρήσεις εθνοκτονίας απέναντι στους Κούρδους, για να υπενθυμίσουμε κάποιες από τις ασχήμιες του τουρκικού κράτους;

Η ελαφρότητα της μεταπολιτευτικής εξωτερικής πολιτικής

Είναι χρήσιμο νομίζω να θυμηθεί κανείς ενόψει της συνάντησης της 13ης Μαΐου ότι η σύγχρονη φάση της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας άρχισε από τον Ιούνιο του 1985, με την περίφημη οδηγία του τότε πρωθυπουργού της προς το υπουργείο εσωτερικών της Τουρκίας, για τη διόρθωση όλων των χαρτών που αφορούσαν το Αιγαίο. Μια διόρθωση που ερχόταν ως συνέχεια της περιβόητης ΝΟΤΑΜ 714 του 1974 που δεν αναγνώριζε το εύρος του FIR Αθηνών, δηλαδή, ότι τα εναέρια σύνορα ταυτίζονταν με τα θαλάσσια, τα οποία ήταν αναγνωρισμένα από δύο διεθνείς συμβάσεις που υπέγραψε και η Τουρκία: του Σικάγου (ICAO) (1944) και του Παρισιού (1952). Τα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας ορίστηκαν, με τη Συνθήκη της Λωζάννης, στη μέση γραμμή, ανάμεσα στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και στις ακτές της Μικράς Ασίας. Οι Ιταλοί, που κατείχαν τα Δωδεκάνησα, υιοθέτησαν τη μέση γραμμή με μια συμφωνία με τους Τούρκους το 1932, επεκτείνοντάς την μέχρι το Καστελόριζο. Μέχρι το 1974 η Τουρκία αναγνώριζε αυτά τα σύνορα.

Μετά την ανακοίνωση, όμως, το 1977, του Στεϊτ Ντιπάρτμεντ, ότι υπάρχουν «ασυνήθιστες γεωγραφικές διευθετήσεις στο Αιγαίο», χωρίς η ελληνική κυβέρνηση τότε να αντιδράσει, ενθαρρύνθηκε η Τουρκία να εκδώσει το 1985 νέους χάρτες που δεν παρουσίαζαν πλέον το Αιγαίο ως κλειστή ελληνική θάλασσα, αλλά ως θάλασσα με διεθνείς και εναέριες περιοχές που μπορούσαν να αναπτύσσονται και οι Τούρκοι. Αυτή η αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, θα υποδαυλιστεί και από την ‘’συμφωνία’’ Παπανδρέου-Οζάλ στο Νταβός, το 1988, και το Σύμφωνο Γιλμάζ-Παπούλια, το 1989. Με πρόσχημα την αποφυγή πολέμου («μη πόλεμος») και την αναγνώριση των περιουσιών των Ελλήνων της Κπολης, οι συμφωνίες αυτές έδωσαν το δικαίωμα στην Τουρκία να κάνει «χρήση της ανοιχτής θάλασσας και του διεθνούς εναερίου χώρου του Αιγαίου», διασπώντας έτσι την ενότητα του, δρομολογώντας και τη στρατηγική της «συνδιαχείρισής» του.

ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΝΤΙΑ!

του Παντελή Σαββίδη

Ακόμη και τα πολυεθνικά Σκόπια και η Αλβανία, φυσικά, έχουν πιο σταθερή και πιο προσαρμοσμένη στα εθνικά τους συμφέροντα εξωτερική πολιτική.
Αυτό το χάλι με την παντελή απουσία εξωτερικής πολιτικής μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει.
Και δεν διαμορφώνει εξωτερική πολιτική (δεν ξέρω αν δεν μπορεί ή αν δεν θέλει) και εκεί που πάει κάτι να κάνει, αν πιεσθεί απο οπουδήποτε (ΗΠΑ, Τουρκία, ακόμη και Αλβανία) τα εγκαταλείπει.
Τα θαλάσσια πάρκα και οι δηλώσεις με υπονούμενα υποχώρησης απο τον Υπουργό Εξωτερικών δείχνουν πως η Ελλάδα δεν μπορεί να διαμορφώσει πολιτική στο Αιγαίο ούτε για περιβαλλοντικά ζητήματα. Το επόμενο βήμα θα είναι όσοι επισκέπτονται τα νησιά να ζητούν άδεια απο την Τουρκία.
Δεν είναι, μόνο, που σκέπτεται να κάνει πίσω η Αθήνα. Είναι και το απολογητικό ύφος του ΥΠΕΞ και των εκπροσώπων της κυβέρνησης του στυλ: καλά και για περιβαλλοντικό ζήτημα που δεν δημιουργεί τετελεσμένα κυριαρχικών δικαιωμάτων αντιδρά η ΄Άγκυρα; Ναι και για αυτά θα αντιδρά. μέχρι να σας καταλάβει ολόκληρους. Διότι η φύση του τουρικού κράτους είναι επιθετική, αναθεωρητική και κατακτητική. Αν αυτά δεν τα γνωρίζουν οι άνθρωποι που διαμορφώνουν εξωτερική πολιτική τότε είναι επικίνδυνοι.

Η Τουρκία κέρδισε για άλλη μια φορά με τα θαλάσσια πάρκα, η εξωτερική πολιτική της χώρας εκτέθηκε στο θέμα του Κοσυφοπεδίου και προς την Σερβία και προς τους Κοσοβάρους με την επαμφοτερίζουσα σταση της Αθήνας και στην υπόθεση της εθνικής μειονότητας της Αλβανίας, με την υπόθεση Μπελέρη, υπάρχει μια άτακτη αθηναϊκή υποχώρηση. (Προσωπικά θεωρώντας ότι με την υποψηφιότητα Μπελέρη θα αναγκαστεί η αλβανική κυβέρνηση να τον βγάλει απο την φυλακή ήμουν θετικός απέναντί της. Με την προϋπόθεση, όμως, ότι δεν θα εγκαταληφθεί το αίτημα της δημαρχίας).
Είναι δυνατόν πουθενά να μην τα πηγαίνει καλά η εξωτερική πολιτική παρά, μόνο, στα αμερικανικά κελεύσματα;

Θεωρώ επικίνδυνη την πολιτική του δεδομένου που ακολουθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ενέχει τον κίνδυνο να της υποδειχθεί από τους Αμερικανούς να κάνει πίσω σε θέματα που ενδιαφέρουν την Τουρκία και είναι ζωτικά για την Ελλάδα, επειδή την Τουρκία την θεωρούν σοβαρό και αξιοπρεπές κράτος (το δήλωσαν παλαιότερα) ενώ την Ελλάδα την έχουν για ανάλωση. Όπως με την Κύπρο το 1974.

Δεν μπορεί να τα παραβλέπουμε όλα αυτά εν ονόματι του κομματικού συμφέροντος.

ΥΓ: δείτε πως συμπεριφέρθηκαν οι Αμερικανοί στους Κούρδους που έκαναν όλη την δουλειά υπέρ τους στη Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα για την Ουάσιγκτον είναι μια ενοχλητική, ενίοτε, παρονυχίδα.

Μανώλης Κοττάκης: Οδηγούμαστε σε Φινλανδοποίηση της Ελλάδας από την Τουρκία

Αντίδραση της Τουρκίας στην ανακήρυξη 2 θαλάσσιων πάρκων!

Αναστάσιος Λαυρέντζος

Η αντίδραση της Τουρκίας στην ανακήρυξη 2 θαλάσσιων πάρκων σε Αιγαίο και Ιόνιο, αποδεικνύει ότι η περίφημη "ελληνοτουρκική φιλία" των Μητσοτάκη-Γεραπετρίτη είχε δύο συνέπειες:

1.Το "ξέπλυμα" της τουρκικής επιθετικότητας, ώστε η Τουρκία να πάρει τα F16.

2.Κάθε φορά που η Ελλάδα θα επιχειρεί να ασκήσει τα δικαιώματα της στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο η Τουρκία θα την καταγγέλλει για μονομερείς ενέργειες που παραβιάζουν τη "Συμφωνία της Αθήνας".

Εκεί δηλαδή που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι. Αυτά όμως συμβαίνουν ότι η πολιτική σου είναι "ό,τι θέλουν οι σύμμαχοι". Και οι "σύμμαχοι" βεβαίως καταλαβαίνουν με ποιους έχουν να κάνουν, και κάνουν αυτά που τους βολεύουν περισσότερο.

Κρίμα βέβαια στον αγώνα της ομογένειας στις ΗΠΑ και στον Μενέντεζ που είπε όλα όσα θα έπρεπε να λένε οι ελληνικές κυβερνήσεις επί χρόνια.

ΠΗΓΗ:https://twitter.com/LavrentzosA/status/1778350962815520965?t=GTmErZoqT-15kqtT6CM6Ww&s=19

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κ. Γρίβας : Η Τουρκία "κατεδαφίζει" πλέον τμήματα εθνικής μας κυριαρχίας, με την "σιωπή" εγχώριων τμημάτων εξουσίας

Ο Δρ. Κωνσταντίνος Γρίβας,Καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών, διευθυντής του Τομέα Θεωρίας και Ανάλυσης Πολέμου στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, που διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας στην ευρύτερη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναλύει στον 98.4 για το πώς πλέον στρατηγικά αλλά και με κινήσεις τακτικής επί του πεδίου η Τουρκία κατεδαφίζει πλέον όχι κυριαρχικά μας δικαιώματα αλλά το ίδιο τον πυρήνα της εθνικής μας κυριαρχίας, με τελευταίο ακραίο παράδειγμα την αμφισβήτηση της κυριαρχίας μας σε νησιά , νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου ακόμη και δυτικότερα του 25ου μεσημβρινού πλέον, με αφορμή την περιβαλλοντική οριοθέτηση θαλασσίων πάρκων μας. 

Μόνο, που όπως λέει, είναι εμφανές πως ένα τμήμα του ελληνικού συστήματος εξουσίας, δεν δρα πλέον είτε με αφέλεια είτε με φοβικά και κατευναστικά αντανακλαστικά, αλλά πλήρως ενσωματωμένο στην στρατηγική της Τουρκίας, που εδράζεται σε έναν ακήρυχτο πόλεμο έναντι του Ελληνισμού με υβριδικές αλλά και κανονικές ενέργειες αποσάθρωσης της εθνικής μας κυριαρχίας. Είναι πρωτοφανές, την ώρα που η Τουρκία αμφισβητεί την κυριαρχία σου στη θάλασσα και τα νησιά του Αιγαίου, εσύ να μιλάς για " απαράδεκτη πολιτικοποίηση ενός περιβαλλοντικού θέματος" , προσποιούμενος ότι δεν κατάλαβες την ευθεία αμφισβήτηση της εθνικής σου κυριαρχίας. 

Subscribe: https://goo.gl/SK4FTd

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: ΑΛΛΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ;

 

ΑΛΛΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ;

ΑΥΤΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΓΕΝΙΕΣ;


Υπάρχει μια δημόσιο - ιδιωτική μυθολογία. Μάλλον μια δημόσια απάτη. Η Πολιτική ως Απάτη. Αυτή αντικατέστησε τον όρο λαϊκισμός.

Ότι μετά τα εγκλήματα ενάντια στους λαούς 1915 – 1922 ζήσαμε εκατό χρόνια ειρήνης με τους ρατσιστές της Άγκυρας.

Λάθος, εμπαιγμός. Ζήσαμε εκατό χρόνια διαρκούς πολέμου πολλών μορφών με Ελλαδικές κρατικές ήττες.

Μπορείτε να τις απαριθμήσετε.

Αυτή ήταν η προσφορά των απαράσκευων, ανεπαρκών, ψευτο ειρηνιστών. Δικτατόρων ή δημοκρατών.

Ευτυχώς δεν ηττηθήκαμε με το Ανάν παρά τις παρεμβάσεις του δορυφορικού σοσιαλίζοντος τότε κράτους.

Το ερώτημα σήμερα προς τους αρχηγούς, συμπολιτευόμενους και αντιπολιτευόμενους είναι το εξής:

Θα αφήσετε στις νέες γενιές ως κληρονομιά εκτός από τα χρέη και άλλα εκατό χρόνια πολέμου με τους ρατσιστές, πασάδες της Άγκυρας; Εκεί οδηγεί η σημερινή πολιτική σας.

Το ερώτημα αυτό οφείλουμε να θέσουμε Παγκόσμια το 2024 και προς τους άμεσα εμπλεκόμενους και ένοχους στο παρελθόν συμμάχους και εταίρους μας.

Αυτό ο μείζον Ελληνισμός ο οποίος δεν είναι μικρός και ανήμπορος, δεν μπορεί να το δεχτεί.

Όταν μάλιστα η Ελλάδα, ο σύσσωμος Ελληνισμός μπορεί πρωταγωνιστώντας Διεθνώς στο εσωτερικό των συμμαχιών και των ενώσεων στις οποίες συμμετέχει να δείξει και να δώσει ένα ανθρωπιστικό μέλλον ευημερίας και ειρήνης για τους Λαούς στην Μικρά Ασία, την Μεσόγειο, τα Βαλκάνια.

Στο βιβλίο μου “Το Νέο Ανατολικό Ζήτημα” ξεδιπλώνω αυτόν τον σχεδιασμό τον οποίο δικαιώνει διαρκώς η ιστορία και η επιστήμη.

Το Τουρκικό πρόβλημα, η Τουρκική παθολογία πρέπει και μπορεί εύκολα να λυθεί σύντομα.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, 17 Ιανουαρίου 2024

*Ένα μικρό απόσπασμα από την διάλεξη που έγινε στο κέντρο της Αθήνας με θέμα: “Το Νέο Ανατολικό Ζήτημα Η Λύση του Τουρκικού Προβλήματος Σήμερα η Ανθρωπιστική Ευρώπη”

"Ξεπλένουμε" την Τουρκία! Κανονικά πια...

 

Του Θανάση Κ. 

 

Πριν τέσσερις περίπου μήνες, αρχές Δεκεμβρίου 2023 υπογράφηκε η "Συμφωνία των Αθηνών". 

Μια "Συμφωνία" που μετονομάστηκε αμέσως σε "Διακήρυξη των Αθηνών, ή "Διακήρυξη ΠΕΡΙ Φιλίας και σχέσεων Καλής Γειτονίας" μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας...

"Περί Φιλίας..." 

Όπως λέμε περί πάντων και άλλων τινών...

Που τόνιζε η ίδια, στην τελευταία της παράγραφο, ότι ΔΕΝ είναι δεσμευτική για τίποτα - και για κανένα από τα δύο μέρη!

Κι ονομάστηκε "Διακήρυξη" κι όχι "Συμφωνία" γιατί όποιο διπλωματικό κείμενο ΔΕΝ δεσμεύει κανένα και για τίποτα ΔΕΝ θεωρείται "Συμφωνία".

 

Στις Διεθνείς Σχέσεις οι ΜΗ δεσμευτικές "διακηρύξεις αρχών" μεταξύ κρατών έχουν μικρότερη αξία απ' ό,τι το χαρτί πάνω στο οποίο είναι τυπωμένες. 

Ιδιαίτερα όταν οι Διεθνείς Σχέσεις καθορίζονται από το Διεθνές Δίκαιο, όποιο διμερές κείμενο ΔΕΝ είναι δεσμευτικό θεωρείται απλώς "έκθεση ιδεών". Μηδενικής πρακτικής σημασίας...

Γιατί ό,τι δεν "δεσμεύει" και δεν δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις εκατέρωθεν, δε "θεραπεύει" αδικίες του παρελθόντος, ούτε αποτρέπει αδικίες του μέλλοντος. Ούτε αποκαθιστά ισορροπίες δυνάμεων...

Κι εμφανίστηκαν κάποια γελοία "κέντρα" εδώ στην Ελλάδα - πολιτικοί, δημοσιογραφικοί και διπλωματικοί κύκλοι - να πανηγυρίζουν ότι "για πρώτη φορά οι Πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας δεσμεύτηκαν για σχέσεις καλής γειτονίας"...

Υπογράφοντας μια... "διακήρυξη" που η ίδια τόνιζε πως δεν είναι "δεσμευτική" για τίποτα απολύτως!  

  

* Στην πραγματικότητα όμως η "Διακήρυξη των Αθηνών", είχε πρακτική σημασία. Τριπλή μάλιστα:

-- Πρώτον, "ξεπλένει" την Τουρκία στα μάτια της Διεθνούς Κοινότητας, για τις προκλήσεις της κατά της Ελλάδας και της Κύπρου. 

Αφού η Ελλάδα υπογράφει "Διακήρυξη περί Φιλίας" με την Τουρκία, την ώρα που η Τουρκία και συνεχίζει να απειλεί ανοικτά και συνεχίζει να δημιουργεί νέα τετελεσμένα σε βάρος της Ελλάδας, αυτό μπορεί να σημαίνει ένα πράγμα μόνο: 

Ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει εμμέσως κάποια "δίκαια" από την πλευρά της Τουρκίας! Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται πλέον οι Τούρκοι...

Αφού η ίδια η Ελλάδα - δηλαδή η χώρα ενάντια στην οποία κυρίως στρέφεται η Τουρκική προκλητικότητα - σπεύδει να την νομιμοποιήσει εμμέσως.

Αυτό είναι "ξέπλυμα" της Τουρκίας, από την πλευρά μας...

-- Δεύτερον, όλες οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής μας, που κατήγγελλαν κι αυτές τα τουρκικά τετελεσμένα στην Ανατολική Μεσόγειο, βλέπουν ξαφνικά την Ελλάδα, το κύριο θύμα αυτών των τουρκικών προκλήσεων, να διακηρύσσει τη... "φιλία" της με τη Χώρα-Πειρατή της περιοχής!

Αυτό είναι μήνυμα προς τις χώρες αυτές να ΜΗΝ υπολογίζουν στη συμμαχία με την Ελλάδα για να αντιμετωπιστεί ο "Πειρατής". 

Είναι ξέπλυμα της Τουρκίας αφού διαλύει τις συμμαχίες που μπορούσαν να δημιουργηθούν από γειτονικές χώρες εναντίον της Τουρκίας εξ αιτίας της προκλητικότητάς της. 

Ο Aντώνης Σαμαράς συζητά με τον Αλέξη Παπαχελά | Μεταπολίτευση, 50 χρόνια μετά | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο Aντώνης Σαμαράς σε μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης με τον Αλέξη Παπαχελά, από την είσοδό του στην πολιτική μέχρι σήμερα.

 Κεφάλαια 0:00

- Εισαγωγή 1:16

- Διάλογος ή συνθηκολόγηση; 2:12 

- «Το θέμα των Σκοπίων δεν έχει λήξει» 5:43 

- «Δεν είναι δυνατόν τρία κόμματα να συμπίπτουν στα ελληνοτουρκικά» 7:00

- Είσοδος στην πολιτική 10:18 

- «Τα πήγες περίφημα» 12:59

- Καραμανλής ή Παπανδρέου; 16:36 

- Για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη 20:34 

- Συζήτηση με την Α. Μέρκελ: «Βγείτε από την Ευρωζώνη» 24:33

- Ο «απόμακρος κυβερνητισμός» των Βρυξελλών 26:10 

- Η κορυφαία στιγμή της Μεταπολίτευσης (και το αντίθετο) 28:02 

- Αντιδυτικισμός 31:39

- Το τηλεφώνημα του Γιώργου Παπανδρέου 33:02 

- Ο ρόλος των δανειστών στο τέλος της πρωθυπουργίας του 35:05 

- Η πιο δύσκολη μέρα στο Μαξίμου 39:50 

- Το μεγαλύτερο μάθημα της Μεταπολίτευσης 44:42 

- Απομνημονεύματα

Τρεις πρώην υπουργοί Εξωτερικών στο συνέδριο της «Κ» | Μεταπολίτευση: 50 χρόνια μετά | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Νίκος Κοτζιάς, πρώην Υπουργοί Εξωτερικών της χώρας, συζητούν με τον Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος και Διευθυντή Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων (IGA) Κωνσταντίνο Φίλη και την Καθηγήτρια Ιστορίας και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πειραιά και Γενική Διευθύντρια του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων Κωνσταντίνα Μπότσιου, τα πιο κρίσιμα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής που έχουν σημαδέψει την Ελλάδα, από το 1974 μέχρι και σήμερα. Τη συζήτηση συντόνισε ο Διευθυντής της αγγλόφωνης έκδοσης της εφημερίδας «Η Καθημερινή», Αθανάσιος Έλλις.

Ζητείται "Συναίνεση" για... πλήρη Συνθηκολόγηση!

Του Θανάση Κ. 

 

Η κα Μπακογιάννη είπε ανοικτά πριν λίγες μέρες – σε ημερίδα της «Καθημερινής» για τα 50 χρόνια της «Μεταπολίτευσης» - ότι στην Ελλάδα πρέπει να υπάρξει ευρύτατη «συναίνεση» για να μπορέσουμε να τα βρούμε με την Τουρκία.

Από πρώτη άποψη, η δήλωση είναι «αθώα»...

Άλλωστε, γενικά μιλώντας, η συναίνεση είναι "καλόν πράγμα"...

Αλλά στην Πολιτική – και σε όλες τις εφαρμοσμένες τέχνες – τίποτα δεν είναι όσο «αθώο» φαίνεται από πρώτη άποψη. Ο «διάολος βρίσκεται στην λεπτομέρεια»...

* Μια μικρή "λεπτομέρεια" εδώ, είναι ότι στα ελληνοτουρκικά ΔΕΝ είναι «ζητούμενο» η συναίνεση. ΥΠΑΡΧΕΙ συναίνεση εδώ και δεκαετίες!

Ευρύτατη συναίνεση μάλιστα... 

Όλοι συμφωνούμε ότι η Ελλάδα οφείλει να συζητήσει με την Τουρκία τις «διαφορές» της, αλλά όχι όλα όσα η Τουρκία εμφανίζει κατά καιρούς ως διμερείς «διαφορές». Οφείλει να συζητήσει, αλλά χωρίς να κάνει πίσω από την κυριαρχία και τα κυριαρχικά της δικαιώματα, όπως τα προβλέπουν οι Διεθνείς Συνθήκες και το Διεθνές Δίκαιο.

  

Και υπάρχει επίσης, πλήρης συμφωνία μέσα στην Ελλάδα, ότι με την Τουρκία ΔΕΝ μπορέσαμε να τα βρούμε ως τώρα, 

- γιατί η Τουρκία θέλει να αναθεωρήσει σε βάρος μας τις Διεθνείς Συνθήκες που έχει η ίδια υπογράψει (όπως οι Συνθήκες της Λοζάνης και του Μοντρέ) 

- και ΔΕΝ αναγνωρίζει η ίδια το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας όσον αφορά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. 

Γιώργος Αυφαντής: Οδηγούμαστε και μαθηματικά.... σε παράδοση

Η τουρκική Navtex δείχνει τι συζητούν Γεραπετρίτης και Φιντάν. Το καθεστώς και την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου.

Υποχωρητισμού συνέχεια .....

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

Ανακοινώθηκε (από τουρκική εφημερίδα) ότι στις 23 Φεβρουαρίου, η περίφημη Μονή της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη θα υποδεχτεί, ως τζαμί πλέον, για πρώτη φορά πιστούς μουσουλμάνους στην προσευχή της Παρασκευής.

 Η απόφαση της Τουρκίας να μετατρέψει τη Μονή από μουσείο σε τζαμί ελήφθη ήδη τον Αύγουστο του 2020 - και τώρα έφθασε η ώρα της εφαρμογής της.

Σημειωτέον ότι η Μονή της Χώρας είναι ίσως το σημαντικότερο μνημείο της εποχής της Παλαιολόγειας Αναγέννησης. Η μοναδικότητα του αριστουργηματικού εικονογραφικού της προγράμματος την καθιστούν σ΄ ένα από τα σπουδαιότερα καλλιτεχνικά δημιουργήματα της υστεροβυζαντινής τέχνης.

Δεδομένου ότι η Μονή της Χώρας είναι σχετικά μικρή σε μέγεθος και τα μοναδικά της κομψοτεχνήματα-καλλιτεχνήματα, τοιχογραφίες και μωσαϊκά, παραμένουν για πολλούς αιώνες σχεδόν άθικτα, για πολλούς είναι άξιο απορίας γιατί οι Τούρκοι την μετατρέπουν και αυτή σε τζαμί (καλύπτοντας τις θαυμαστές  τοιχογραφίες), όταν στην Κωνσταντινούπολη υπάρχουν πολλές  εκατοντάδες τζαμιά για τους πιστούς, ακόμα και η Αγία Σοφία που αποτελεί πλέον και σύμβολο κατάκτησης.

Προφανώς οι Τούρκοι, συνεπείς με τον νεοοθωμανικό αναθεωρητισμό τους, δίνουν μεγάλη σημασία στον συμβολισμό τέτοιων πράξεων. Γνωρίζουν μάλιστα πολύ καλά ότι μέσα στο κυρίαρχο πνεύμα κατευνασμού και διαχρονικής υποχωρητικότητας της ελληνικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ μπορούν να επιβάλλουν τη θέλησή τους, ιδιαίτερα τώρα που κυριαρχεί το πνεύμα της - έξωθεν επιβεβλημένης -  «ελληνοτουρκικής επαναπροσέγγισης». Θα υπάρξει προφανώς μια «καταδικαστική» κυβερνητική ανακοίνωση ........ και «η ζωή συνεχίζεται» εν όψη και της επικείμενης επίσκεψης Μητσοτάκη στην Άγκυρα…. 

Όσο για την UNESCO, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τους διάφορους διεθνείς πολιτιστικούς φορείς, καλύτερα να μη μιλά κανείς .…

Εύλογες απορίες...

Ως και ο ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ έχει αμφιβολίες για την ελληνοτουρκική προσέγγιση και την υποτέλεια στα κελεύσματα των ΗΠΑ!!!

Τελικά μόνο ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ παραμένει  συνεπής και αισιόδοξος και σταθερά προπαγανδίζει την ελληνοτουρκική προσέγγιση παραμένοντας πάντα φανατικά στην "σωστή πλευρά της ιστορίας"!

Γερομοριάς 

_______________

Το κείμενο του Α. Παπαχελά στην Καθημερινή:

Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις περνούν και θα περνούν πάντοτε μέσα από την Αγκυρα. Οσο και αν κάποιοι θέλουν να εξωραΐσουν την πραγματικότητα, αυτή είναι η αλήθεια. Τελευταίο παράδειγμα το πώς η Ουάσιγκτον καθυστερούσε την αποδοχή του ελληνικού αιτήματος για την αγορά των F-35 μέχρι την τελευταία στιγμή, γιατί ήθελε να γίνει μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας για τα F-16 με την Τουρκία.

Πρέπει όμως να έχουμε στο μυαλό μας και κάτι ακόμη. Μια σημαντική μερίδα των ανθρώπων που λαμβάνουν τις αποφάσεις στην αμερικανική πρωτεύουσα είναι φανατικοί οπαδοί της άποψης πως οι ΗΠΑ δεν πρέπει να κάνουν τίποτα που μπορεί να κλονίσει τις σχέσεις τους με την Αγκυρα. Είναι εντυπωσιακό. Αγνοούν τις σχέσεις της τουρκικής ηγεσίας με τη Χαμάς και το Ιράν. Δεν επιβάλλουν κυρώσεις σε τουρκικές εταιρείες, ενώ γνωρίζουν ότι έτσι παραβιάζεται μαζικά το εμπάργκο κατά της Ρωσίας. Ξεπερνούν με ιώβειο υπομονή τη μεθόδευση για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Και γενικά, είναι έτοιμοι να δικαιολογήσουν την Τουρκία, ό,τι και αν κάνει. Προσέχουν απίστευτα μήπως κάνουν κάποια ενέργεια που θα την ενοχλήσει, όπως για παράδειγμα με την επιστολή για τους όρους που δίνονται τα τουρκικά F-16, η οποία παραμένει μυστική. Και για να είμαστε ρεαλιστές, αν δεν υπήρχαν ο γερουσιαστής Μενέντεζ με λίγους βουλευτές και τον γερουσιαστή Βαν Χόλεν και το HALC, δεν θα γινόταν καν συζήτηση για όρους.