Αλλαγές στο Σύνταγμα που φέρνει ο Μητσοτάκης στην επόμενη και μεθεπόμενη Βουλή

 

Χαράλαμπος Άνδραλης, δικηγόρος

Μια συγκριτική μελέτη των σχεδιαζόμενων τροποποιήσεων σε σχέση με το ισχύον Σύνταγμα, σε θεμελιώδεις συνταγματικές διατάξεις

Πρόλογος

Σε προηγούμενο κείμενό μας [1] υπενθυμίσαμε το «Καινοτόμο Σύνταγμα» του κ. Γεραπετρίτη και της συγγραφικής ομάδας του, το οποίο θα τεθεί επί τάπητος στην επόμενη Βουλή. Αναφέραμε επιγραμματικά κάποιες σημαντικές αλλαγές που αυτό θέτει σε σχέση με το ισχύον Σύνταγμα. Στην παρούσα μελέτη γίνεται εκτενέστερη συγκριτική ανάλυση των αλλαγών που ετοιμάζονται από την επόμενη και τη μεθεπόμενη Βουλή.

Παρά το σχετικά εκτενές της παρακάτω συγκριτικής μελέτης, είναι πολύ χρήσιμο να διαβαστεί από το εκλογικό σώμα, το οποίο καλείται με την ψήφο του να επικυρώσει ή να αποδοκιμάσει τις προωθούμενες συνταγματικές τροποποιήσεις.

  1) Αφαιρείται το προοίμιο του Συντάγματος «Εις το Όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος»

Οι πρόγονοί μας είχαν την καλή συνήθεια πριν αρχίσουν ένα έργο να κάνουν μία προσευχή. Το προοίμιο του Συντάγματος είναι μία μικρή δοξολογική προσευχή στον Τριαδικό Θεό με την οποία αρχίζει ένα ιερό έργο, το Ελληνικό Σύνταγμα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι και μία ένδειξη ευγνωμοσύνης στο Θεό, στον Οποίο είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους οι Έλληνες για την ελευθερία της πατρίδας.

Αν αφαιρεθεί το προοίμιο, εκτός από τις νομικές συνέπειες που θα τις δούμε αναλυτικά στο άρθρο 3, θα δείξουμε ως έθνος μία αχαριστία προς το Θεό και στους προγόνους μας οι οποίοι έθεσαν την προμετωπίδα ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενεές. Για όσους πιστεύουμε στο Θεό, αυτή η αχαριστία θα έχει και πολλές πνευματικές συνέπειες.

Το άρθρο 3 του σημερινού Συντάγματος έχει ως εξής:

Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού. H Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Mεγάλη Eκκλησία της Kωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Eκκλησία του Xριστού  τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις.

(Εδώ βλέπουμε ότι ο συντακτικός νομοθέτης αναγνωρίζει μία ανώτερη δύναμη και μάλιστα συγκεκριμένη ανώτερη δύναμη. Δεν επικαλείται απλώς ένα θεό, αλλά τον Ιησού Χριστό. Και όχι οποιονδήποτε Ιησού Χριστό, αλλά Εκείνον που η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος αναγνωρίζει, διότι άλλο Χριστό κατά τη φύση και τις ιδιότητές του αναγνωρίζουν οι μονοφυσίτες, προτεσταντικές ομάδες, οι λεγόμενοι μάρτυρες του Ιεχωβά κ.λπ.

Η Νέα Εποχή δεν ενοχλείται να δηλώνουν οι άνθρωποι πίστη στο Θεό, αλλά αν δηλώνουν πίστη στο Χριστό και μάλιστα της Ορθοδοξίας, τότε είναι «φασίστες, φανατικοί, μεσαιωνικοί, σκοταδιστές» κ.λπ. Γιατί το να πιστεύεις στο Χριστό της Ορθοδοξίας συνεπάγεται ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής που δεν συνάδει με όσα προβάλλει η Νέα Τάξη Πραγμάτων.)

Eίναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Iερά Σύνοδο των εν ενεργεία Aρχιερέων και από τη Διαρκή Iερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Kαταστατικός Xάρτης της Eκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Tόμου της κθ΄ (29) Iουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928. (Ακόμα και η αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ελλάδος χάνει το συνταγματικό έρεισμά της).

Tο εκκλησιαστικό καθεστώς που υπάρχει σε ορισμένες περιοχές του Kράτους δεν αντίκειται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου.

Tο κείμενο της Aγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο. H επίσημη μετάφρασή του σε άλλο γλωσσικό τύπο απαγορεύεται χωρίς την έγκριση της Aυτοκέφαλης Eκκλησίας της Eλλάδας και της Mεγάλης του Xριστού Eκκλησίας στην Kωνσταντινούπολη(Αυτός είναι διακαής πόθος πολλών αιρετικών ομάδων πουνοθεύουν την Αγία Γραφή, αλλά και κάποιων μοντέρνων θεολόγων που προωθούν τις μεταφράσεις και στα λειτουργικά κείμενα και στην Αγία Γραφή.)

   3)  Απαλείφεται η επίκληση στα χρηστά ήθη

ΔΥΟ ΓΑΪΔΟΥΡΙΩΝ ΑΧΥΡΑ, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ! ΣΑΝΟ, ΠΟΤέ!

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Αναπλ. Καθηγητής στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνας

Αρχισυντάκτης του περιοδικού «Σύναξη»

Ετούτες οι εκλογές (του 2023) έχουν σημαδευτεί από την θορυβώδη είσοδο της επίκλησης της χριστιανικής πίστης στο πολιτικό προσκήνιο. Μέσα στην πανευρωπαϊκή και παγκόσμια ενίσχυση φαιών και μαύρων κινημάτων, δεν αποτελεί διόλου έκπληξη το ότι η είσοδος αυτή δεν αφορά παρουσίες Θεολογίας της Απελευθέρωσης. Αφορά κόμματα διαποτισμένα από θρησκευτικό φονταμενταλισμό, του οποίου βασικά χαρακτηριστικά είναι τα εξής τρία: 1) Επιθετικός σταυροφορικός λόγος που ισχυρίζεται πως είναι μαρτυρία, 2) Δίψα για θεοκρατία, δηλαδή για νομική επιβολή των αξιωμάτων της εκκλησιαστικής κοινότητας εφ’ όλης της κοινωνίας, και 3) Αποθέωση της αυτοχθονίας, δηλαδή ανάδειξη της βιολογικο-εθνικής προέλευσης σε αποφασιστικό κριτήριο προσδιορισμού των ανθρώπων και της στάσης απέναντί τους. Και τα τρία χαρακτηριστικά κρώζουν υπέρ της Ορθοδοξίας, μα αποτελούν ριζικά αντιχριστιανικές πεποιθήσεις.

Το παρόν σημείωμα, ίσα που προκάμω να το γράψω, μέσα σε στιγμές πολύ δύσκολες για μένα. Το γράφω ως προσημείωση αναλυτικότερου κειμένου, που ίσως να καταφέρω να φτιάξω αργότερα. Μου είναι αδύνατο να αναλύσω εδώ αυτά τα τρία χαρακτηριστικά. Έχω γράψει κατ’ επανάληψη εδώ και χρόνια, και (συγχωρέστε με, αλλά) σε τυχόν ενδιαφερόμενους ευχαρίστως να θέσω υπόψη τους δημοσιευμένα κείμενά μου.

Μολονότι λοιπόν είναι επείγουσα και ζωτική ανάγκη η διαύγεια και η ετοιμότητα να μοιράζει κανείς δυο γαϊδουριών άχυρα, δεσπόζει η θολούρα και κάνει περίπατο η φαλκίδευση. Όχι μόνο από σαμάνους του εκκλησιαστικού χώρου, αλλά και από αριστερούς που απλώς ταυτίζουν το θρησκευτικό φαινόμενο με τις φονταμενταλιστικές διαστροφές του. Αμφότεροι βολεύονται προσφέροντας σανό για γίδια: στα πνευματικοπαίδια τους οι πρώτοι, στον αυτιστικό κύκλο τους οι δεύτεροι. Αμφότεροι, ανίκανοι και απρόθυμοι να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα.
Κατά τη γνώμη μου το σκηνικό αυτών των εκλογών έχει βαθιές ρίζες, οι οποίες πρέπει να μελετηθούν από κάθε σοβαρό άνθρωπο (είτε πιστό είτε άπιστο είτε αγνωστικιστή). Παραθέτω στη συνέχεια επισημάνσεις που είχα κάνει πριν από 19 χρόνια (κείμενο που πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Χριστιανική», 19-2-2004, και αναδημοσιεύτηκε επεξεργασμένο στο βιβλίο μου «Η Ρήξη με το Μηδέν. Σφηνάκια Πολιτικής Θεολογίας», εκδ. Αρμός, 2015). Οι επισημάνσεις είχαν αφορμή το πολιτικό κίνημα της «Χριστιανικής Δημοκρατίας», το οποίο είχε ιδρύσει ο μακαρίτης Νίκος Ψαρουδάκης (και ο οποίος είχε γίνει γνωστός για την αντιδικτατορική δράση του). Φρονώ ότι οι επισημάνσεις ισχύουν σήμερα και μάλιστα νιώθω ότι αυτά που προ ετών φαίνονταν σπερματικά, βρίσκονται πλέον σε πλήρη ανάπτυξη (μολονότι ο αναγνώστης θα το καταλάβει, διευκρινίζω εκ των προτέρων ότι την «Χ.Δ.» -και ειδικά την χριστιανοσοσιαλιστική συμβολή της- δεν της συναριθμώ στους «θρησκευόμενους» σχηματισμούς των τρεχουσών εκλογών, αλλά την αντιδιαστέλλω από αυτούς). Ακολουθούν οι εν λόγω επισημάνσεις μου:

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ «ΑΠΟΥΣΙΑ Ή ΠΑΡΟΥΣΙΑ;»,

ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ «ΤΙ ΕΙΔΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ;»

«Μιλώντας κάπως σχηματικά, θεωρώ βασικό να αντιδιαστείλουμε το χριστιανοδημοκρατικό αίτημα από το χριστιανοσοσιαλιστικό. Το χριστιανοδημοκρατικό αίτημα νοιάζεται ιδιαιτέρως για τον θεσμικό εξηθικισμό της κοινωνίας, τον κυριαρχικό ρόλο της εκκλησιαστικής ιεραρχίας στην κοινωνία, την ταύτιση κοινωνίας και εκκλησιαστικής κοινότητας και την οικοδόμηση του κράτους του Θεού. Το χριστιανοσοσιαλιστικό, αντιθέτως, χαρακτηρίζεται από την αμφισβήτηση του όποιου κατεστημένου (κοινωνικού, πολιτικού ή θρησκευτικού), την αναγνώριση ότι κοινωνία και εκκλησιαστική κοινότητα δεν συμπίπτουν, την ταξική ευαισθησία και τη δυσανεξία προς τα θεοκρατικά οράματα. Στην πορεία της “Χριστιανικής Δημοκρατίας” (όπως και άλλων ρευμάτων) μπορούν να εντοπιστούν αμφότερα τα αιτήματα, με ανάλογες επιδράσεις, κάθε φορά, πάνω στην εκκλησιαστική συνείδηση. Κοντολογίς, το πρώτο αίτημα εκτρέφει περισσότερο την ισχύ, ενώ το δεύτερο την ελευθερία (σημειωτέον ότι στη διαμόρφωση του δευτέρου συνέβαλε ιδιαιτέρως η θεωρητική και πρακτική δουλειά της «Χριστιανοσοσιαλιστικής Σπουδαστικής Κίνησης» και των συνεργαζομένων της στα πανεπιστήμια, και της “Ελληνικής Χριστιανοσοσιαλιστικής Οργάνωσης Νέων”, νεολαίας της Χ.Δ., στον ευρύτερο πολιτικό χώρο, κατά τη δεκαετία του 1980).

Στον εκκλησιαστικό χώρο διείσδυση είχε, με διαφόρους τρόπους και σε διαφόρους βαθμούς, το χριστιανοδημοκρατικό αίτημα. Μετά τον εμφύλιο (1949), η πλειονότητα της εκκλησιαστικής ηγεσίας διαπίστωνε ότι η δεξιά την εκπροσωπούσε επαρκώς, αίσθημα που ενισχύθηκε και μετά την πτώση της χούντας (1974), οπότε η εκκλησιαστική ηγεσία είχε βρεθεί σε αμυντική θέση απέναντι στην αριστερίζουσα περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Σ’ αυτό το πλαίσιο, επικράτησε η θέση υπέρ της μη συμμετοχής των χριστιανών στις πολιτικοκοινωνικές διεργασίες. Αυτός υπήρξε ένας από τους λόγους για τους οποίους κυριάρχησε σιγά σιγά η εικόνα μιας Εκκλησίας που αυτοπεριορίζεται σε μια “πνευματική” σφαίρα και απουσιάζει από την «κοινωνική». Βέβαια, έμμεσα και άρρητα, συμμετοχή χριστιανών υπήρχε, αλλά με την ένταξή τους σε συντηρητικούς κομματικούς σχηματισμούς. Όχι με την ανάπτυξη διακριτής και κριτικής πολιτικοποιημένης χριστιανικής σκέψης.

Ραγιάς και κατατονικός, χρεοκόπος και πελατοκεντρικός, δουλοπρεπής και δουλόφρων και τελικά αυτόχειρας ;

Δημοσιεύθηκε πριν το εκλογικό αποτέλεσμα το Σάββατο 24 Ιουνίου 2023

Ραγιάς και κατατονικός, χρεοκόπος και πελατοκεντρικός, δουλοπρεπής και δουλόφρων και τελικά αυτόχειρας ; 

Ή μήπως ανεξάρτητος και ελευθερόφρων σαν χώρα, σαν λαός, σαν πολίτης ;

Του Ηλία Παπαναστασίου

Στην τελευταία μας παρέμβαση, τονίσαμε τον ρόλο της προπαγάνδας στη διαμόρφωση ενός παθητικοποιημένου, οιονεί ανοϊκού και «α–πολιτικού πολίτη» που εξυπηρετεί το σύστημα, ταιριάζει «γάντι» στις απαιτήσεις της Παγκοσμιοποιημένης Ελίτ για πλήρη διανοητική και ψυχολογική υποταγή των μεγάλων, τεράστιων στρωμάτων του πληθυσμού στα κελεύσματά της και στην Γεωστρατηγική της ζοφερή προοπτική «αλλαγής του κόσμου» δηλαδή της προοπτικής του «Μετα–ανθρώπου» και της ερεβώδους πραγματοποίησής του ως σχεδίου. Τα άμεσα αποτελέσματα της «προπαγανδιστικής υλοποίησης» τα είδαμε στις εκλογές της 21/5/2023 με «βροντώδη τρόπο» και ηχηρά μηνύματα. Έπεται όμως συνέχεια – πιθανότατα– και με τις δεύτερες εκλογές της 25/6/2023, με τον αντικειμενικό και στρατηγικό στόχο της ελληνικής άρχουσας τάξης να υλοποιείται πλήρως μέσω ενός πλήρως αποχαυνωμένου εκλογικού ακροατηρίου και μιας πλήρως ελεγχόμενης μάζας πελατών του συστήματος και επαιτών των διαφόρων Pass. Την πρώτη Κυριακή ο στόχος επετεύχθη, γιατί όχι και την δεύτερη Κυριακή; Μήπως έχει αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, μήπως έχει συνειδητοποιήσει ο ελληνικός λαός τι τον περιμένει, οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά;

Όπως φαίνεται, μάλλον διαισθάνεται, «ασαφώς και αορίστως» τι τον περιμένει, όμως επειδή είναι ένας λαός που έχει συνηθίσει να ζει με μύθους και θαύματα, έχουμε δε την εντύπωση πως εκτιμά ιδιαίτερα τους θαυματοποιούς, τους μυθομανείς και τους μυθολάγνους. Η συναρπαστική περιπέτεια του Ρωμιού τους τελευταίους αιώνες με αποκορύφωμα τα τελευταία 100–110 χρόνια, δείχνουν την «ιδιόμορφη σχέση» του Νεοέλληνα με την Ιστορία, σχέση συναρπαστική άλλα και απογοητευτική έως αποκρουστική ακόμη και αηδιαστική. Περίοδοι στρατιωτικών θριάμβων (1912–13) αλλά και εθνικής συντριβής και αμετάκλητης καταστροφής (1919–22), θριαμβευτική «Έφοδος στον Ουρανό» (1941–44, ΕΑΜική Επανάσταση) και ανείπωτη συντριβή, αποκορύφωση της Αμερικανοδουλείας και της αποικιοποίησης (1949 και εντεύθεν με ελπιδοφόρες «Τάσεις διαλείμματος» την περίοδο 1981–85).

Μετά την διαμαρτυρία ενός έντονου «Μικροαστικού Κινηματισμού» του 2010–15, ήρθε ο « δημοσιονομικά και έως το 2115 ενυπόθηκα όσον αφορά την ακίνητη περιουσία (επίσημα, ανεπίσημα ακόμη περισσότερο), καθιστώντας τον ελληνικό λαό ένα «Φάντασμα του εαυτού του» χωρίς προοπτική και χωρίς την παραμικρή διαχειριστική ικανότητα της οικονομίας, κοινωνίας και περιουσίας του.

Κοινοβουλευτικές «κακοφωνίες» και «γραφικότητες»!

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

Πόσο επίκαιρη είναι σήμερα η ρήση του Μάο Τσετούνγκ: «Ας ανθίσουν 100 λουλούδια, κι ας ανταγωνιστούν 100 θεωρητικές σχολές»; Ν΄ αφεθούν δηλαδή ελεύθερα τα διάφορα ιδεολογικά ρεύματα ν΄ «αντιμάχονται» δημοκρατικά  - (και κατ΄ επέκταση διαφορετικές κομματικές αντιλήψεις μέσα στη Βουλή, με τη μεγαλύτερη μάλιστα δυνατή κοινωνική εκπροσώπηση). 

Μάλλον όχι, αφού φαίνεται να την έχουν ξεχάσει ακόμη και οι πάλαι ποτέ ακραιφνείς «Μαοϊκοί».

Αν μελετήσει κανείς τα εκλογικά αποτελέσματα της 21ης Μαΐου εύκολα αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει συνολικά ένα ετερογενές ποσοστό της τάξης του 25% της ελληνικής κοινωνίας που δεν εντάσσεται στο τριπλό συστημικό περιβάλλον (ΝΔ+ΣΥΡΙΖΑ+ ΠΑΣΟΚ=72%). Από αυτό, το 16% έμεινε μάλιστα εκτός Βουλής.

 Γιατί λοιπόν αυτό το ετερόκλητο και κατακερματισμένο ¼ του ελληνικού λαού δεν πρέπει να έχει ξεχωριστή - και γιατί όχι αντίθετη - «φωνή» και απαξιώνεται με πολιτικά λογύδρια : «γραφική»,  «απαξιωμένη» και «κακόφωνη»; 

Πόσο κινδυνεύει το κυρίαρχο νέο-φιλελεύθερο και παγκοσμιοποιητικό «δημοκρατικό κέντρο» από την ύπαρξη πολλών διαφορετικών και μικρών κομμάτων, έστω και σαν «αντισυστημικός εφιάλτης», σε μια ήδη απαξιωμένη Βουλή μιας «αποικιοποιούμενης πατρίδας»;  Ποιο «αίσθημα ανασφάλειας» προκαλεί ο πολυκομματισμός σε μια χώρα - με πιθανή αυτοδύναμη μονοκομματική κυβέρνηση 160-165 βουλευτών - που θεωρείται νατοϊκός «μεντεσές» από τον ίδιο τον κ. Πρέσβη μας και που εκείνος που πραγματικά αποφασίζει είναι το εξωκοινοβουλευτικό «βαθύ σύστημα»;

Η μαοϊκή ρήση μπορεί να διατυπώθηκε πριν 70 χρόνια σε μια μη δημοκρατική χώρα και με άλλες σκοπιμότητες, παραμένει όμως κατά βάση δημοκρατική. Γι  αυτό λοιπόν μπροστά στη σημερινή κάλπη ας υπάρχει - μεταξύ άλλων - και το σκεφτικό με τα «100 λουλούδια» του «Μεγάλου Τιμονιέρη». Και «καλό βόλι».

Δρόμος της αριστεράς:Εκλογές 2023 | Το νέο πολιτικό τοπίο και οι βαθύτερες ανάγκες

Η εκδήλωση έγινε την Τετάρτη 14/6 στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ 

Ομιλητές: 00:00:00

- Εισαγωγή 00:03:34 

- Βασίλης Ασημακόπουλος 00:29:34 

- Ρούντι Ρινάλντι 00:57:05 

- Στάθης Σταυρόπουλος

Ο δρόμος προς το «καινοτόμο σύνταγμα» του κ. Γεραπετρίτη περνάει μέσα από την κάλπη της 25ης Ιουνίου

Γράφει ο Χαράλαμπος Άνδραλης, δικηγόρος

Στις 5 Ιουνίου 2016 με την εφημερίδα «Καθημερινή» προσφέρθηκε δωρεάν ένα ένθετο βιβλίο με τίτλο «Ένα καινοτόμο Σύνταγμα για την Ελλάδα»[1] χορηγίας του Global Citizen Foundation, όπως αναφέρει στην πρώτη σελίδα του. Στην εισαγωγή του βιβλίου, σημειώνεται ότι με πρωτοβουλία του Στέφανου Μάνου συγκροτήθηκε μία ομάδα εργασίας, αποτελούμενη από τους Νίκο Αλιβιζάτο (συνταγματολόγο), Παναγή Βουρλούμη (τραπεζικό), Γιώργο Γεραπετρίτη (συνταγματολόγο), Γιάννη Κτιστάκι (συνταγματολόγο), Στέφανο Μάνο (πολιτικό) και Φίλιππο Σπυρόπουλο (συνταγματολόγο), με σκοπό να συντάξει σχέδιο νέου συντάγματος.

Τα χρόνια που ακολούθησαν, δύο από τους παραπάνω συγγραφείς, επρόκειτο να λάβουν βαρυσήμαντες θέσεις στη δημόσια ζωή. Ο Γ. Γεραπετρίτης, έγινε Υπουργός Επικρατείας, το alter ego του Κυριάκου Μητσοτάκη, πανίσχυρος παίχτης στην πολιτική σκακιέρα. Ο Γιάννης Κτιστάκις με διεθνή δικηγορική σταδιοδρομία και επιφανείς πελάτες, όπως τα ιδρύματα του κροίσου Τζορτζ Σόρος, διορίστηκε από το Ελληνικό Κράτος δικαστής του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο Στρασβούργο.

Το «καινοτόμο σύνταγμα» περιέχει ρηξικέλευθες τομές σε σημαντικά ζητήματα και κυρίως σε όσα αγγίζουν την κοινή συνισταμένη νεοφιλελεύθερων και αριστερών, δηλαδή την περιθωριοποίηση της χριστιανικής θρησκείας και των αρχών της από την κοινωνική ζωή της χώρας.

Στο «Σύνταγμα Γεραπετρίτη» αφαιρείται το προοίμιο «Εις το Όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος». Αφαιρείται η διάταξη περί επικρατούσας θρησκείας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κατάργηση των θρησκευτικών αργιών, των εικόνων σε δημόσια κτίρια, του ορθόδοξου προσανατολισμού του μαθήματος των θρησκευτικών, του εκκλησιασμού και του αγιασμού στα σχολεία και στις δημόσιες υπηρεσίες, των Ορθοδόξων Ναών σε Νοσοκομεία και Στρατόπεδα και γενικότερα κάθε κρατική έκφραση της Ορθόδοξης Πίστης στο ουδετερόθρησκο πλέον κράτος. Αφαιρείται, επίσης, η κρατική υποχρέωση ανάπτυξης της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών.

Σημειωτέον ότι όλα τα παραπάνω που απορρέουν από το άρθρο 3 του ισχύοντος Συντάγματος, σε περίπτωση κατάργησής του, ακόμα και αν δεν καταργηθούν άμεσα από την εκτελεστική ή τη νομοθετική εξουσία, πολύ πιθανόν να καταργηθούν από τη δικαστική εξουσία, έπειτα από προσφυγές των ακτιβιστικών ενώσεων αποχριστιανισμού, οι οποίες θα βασίζονται στην αρχή του ουδετερόθρησκου κράτους και στην έλλειψη συνταγματικού ερείσματος της επικρατούσας θρησκείας.

Γιατί είναι οδυνηρή η μοίρα της Ελλάδος

Του Παπασίμου Γιώργου

Ενόψει των νέων εκλογών της Κυριακής και με βάση την ποιότητα της μακράς προεκλογικής περιόδου όσο και να προσπαθεί κανείς να είναι αισιόδοξος για την πορεία της χώρας, δεν μπορεί αν θέλει να είναι αντικειμενικός να μην ανασύρει τα ερωτήματα και τις καταγραφές, που περιλαμβάνονται στο δοκίμιο του μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου Κώστα Αξελού με τίτλο “La destin de la Grece” (“Η μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας”).

Tο σημαντικό αυτό δοκίμιο που αναλύει την ελληνική πραγματικότητα μέσα από τις “δυσπλασίες” της, τις οποίες εντοπίζει στην αδυναμία παραγωγής σκέψης, άρα αυτογνωσίας, και αδυναμία παραγωγής έργου, άρα αδυναμία προσαρμογής στους όρους της νεωτερικότητας, καθώς και στον σπαραγμό της Νεοελληνικής κοινωνίας από εσωτερικούς διχασμούς, στην προσπάθειά της να αναζητήσει ταυτότητα, θα μπορούσε να είχε γραφτεί σήμερα. Όπως, μάλιστα, αναφέρει χαρακτηριστικά, η Ελλάδα είναι μια «σχεδόν πραγματικότητα», που προσπαθεί να καλύψει το κενό της σκέψης, δημιουργώντας μύθους.

Όλη η ανάρτηση ΕΔΩ...

Γιατί είναι οδυνηρή η μοίρα της Ελλάδος

Εκλογές: Η ιδεολογία έχει πέσει για ύπνο…

"...Μήπως να μείνουμε σε χαμηλού είδους ερμηνείες; Προχθές, μόλις, ο κόσμος εξέλεξε για κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ. Διάλεξε έναν πολιτικό που δεν θύμιζε σε τίποτα “παλαιοκομμουνιστή”. Ο κόσμος ψήφισε μεν “αριστερά”, αλλά κάποιον καινούργιο και αδοκίμαστο, με παράδοση (παραταξιακή) εντιμότητας.

 Τα διέψευσε όλα παταγωδώς. Τώρα ο κόσμος ξαναδοκιμάζει από την άλλη πλευρά, αλλά με μερικά παρόμοια χαρακτηριστικά: του αδοκίμαστου (ως ηγέτη) προσώπου που δεν βαρύνεται, προσωπικά, από τις αμαρτίες (και δεν είναι λίγες) του χώρου του

Όλη η ανάρτηση ΕΔΩ...Εκλογές: Η ιδεολογία έχει πέσει για ύπνο…

Κυβέρνηση καί ἀντιπολίτευση μαζί «δύο σέ ἕνα», σέ συσκευασία δώρου

Μανώλης Κοττάκης Ιούν 23, 2023

ΛΙΓΕΣ μέρες πρίν ἀπό τίς ἐκλογές ἡ κατάσταση ἔχει ὡς ἑξῆς: ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης τρέχει μόνος του.

Τερματίζει πρῶτος τόν πολιτικό μαραθώνιο στό Καλλιμάρμαρο, ἐνῷ οἱ ἄλλοι σέρνουν τά πόδια τους ἀσθμαίνοντες καί διψασμένοι, στό Πικέρμι, τόν Γέρακα καί τήν Ἁγία Παρασκευή! Οἱ ἀντίπαλοί του ποτέ δέν μπῆκαν στήν κούρσα, οὔτε στίς πρῶτες ἐκλογές οὔτε στίς δεύτερες. Μέ ΛΟΑΤΚΙ γλῶσσα «ἡ ὁρατότητά τους εἶναι περιορισμένη.» Βλέπουν τόν προπορευόμενο μέ τά κιάλια. Κρυφός πόθος καί στρατηγική τοῦ κυρίου Μητσοτάκη εἶναι ἡ ἀπόλυτη κυριαρχία 170 ἑδρῶν σέ μιά πεντακομματική Βουλή πού θά τοῦ ἐπιτρέψει νά εἶναι καί κυβέρνηση καί μείζων ἀντιπολίτευση καί ἐλάσσων ἀντιπολίτευση. Ὅλα!

Προσπαθεῖ νά τό κρύψει ἀλλάζοντας τίς ἀφίσες μέ τό πρόσωπό του στίς στάσεις, στίς ὁποῖες ζητᾶ ἀπό τούς πολῖτες «ἰσχυρή ἐντολή γιά σταθερή κυβέρνηση» ἀντί τῆς «ἰσχυρῆς αὐτοδυναμίας» πού ἦταν τό ἀρχικό του σύνθημα. Ὅσο ὅμως καί ἄν προσπαθεῖ νά κρύψει τόν ἀπώτερο ἐκλογικό στόχο του, γιά τούς λίγους πού ἀσχολοῦνται, σέ αὐτές τίς «βαρετές ἐκλογές», αὐτός εἶναι ξεκάθαρος.

Ἀφοῦ «ξεπάστρεψε» τόν ΣΥΡΙΖΑ μέ τήν βοήθεια τοῦ Κατρούγκαλου καί τῆς Φωτίου λίγο πρίν ἀπό τίς προηγούμενες ἐκλογές, τώρα τό σχέδιό του εἶναι νά «πετάξει» ἔξω ἀπό τήν Βουλή ὅσο τό δυνατόν περισσότερα μικρά κόμματα, μέ πρῶτα τήν «Νίκη» τήν ὁποία ἀποκαλεῖ διαρκῶς «κομματίδιο» καί τήν «Ἑλληνική Λύση». Χθές βράδυ στήν Θεσσαλονίκη μάλιστα χαρακτήρισε τά πολλά κόμματα στήν Βουλή «δημοκρατική κακοφωνία». Δέν χρειάζεται ὁ ἴδιος νά «λερώσει» καί πολύ τά χέρια του, ἀρκεῖ νά ζητᾶ τήν «συμπίεσή» τους, λές καί ἡ κάλπη εἶναι κάδος σκουπιδιῶν. Τήν δουλειά τήν κάνουν μιά χαρά γιά λογαριασμό του ἐκεῖνοι πού ἀπέκλεισε ὡς «ναζί μαχαιροβγάλτες» στόν πρῶτο γῦρο καί μερικοί ἄλλοι καλῆς πίστεως ἀφελεῖς. Στά ἀριστερά ἐπίσης δέν χρειάζεται νά κάνει καί πολλά, ὅλοι ἐργάζονται ἀντικειμενικά γιά τό σχέδιό του, συνειδητά ἤ ἀσυνείδητα. Τό ΚΚΕ πού ἐπιτίθεται τώρα στήν «Πλεύση Ἐλευθερίας» ἐνῷ δέν τό ἔκανε στόν πρῶτο γῦρο, οἱ ἐξεγερθέντες στό κόμμα τῆς Ζωῆς πού ἀποκλείστηκαν ἀπό τά ψηφοδέλτια καί βεβαίως στό μέτρο τοῦ δυνατοῦ τό ΜέΡΑ25.

Μεταξύ μας δέν βλέπω τίποτε τό περίεργο στό σχέδιο τοῦ τ. Πρωθυπουργοῦ. Ἡ πολιτική ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων ἦταν πάντοτε μακιαβελλική καί ἐλάχιστα ἠθική. Ὁ σκοπός ἁγιάζει τά μέσα. Τό αὐτό ἰσχύει καί γιά τούς κομμουνιστές. Ἡ μέν ΝΔ ἔχει μιά χρυσή εὐκαιρία νά ἡγηθεῖ μιᾶς πεντακομματικῆς Βουλῆς 170 ἑδρῶν γνωρίζοντας ὅτι τήν ἑπόμενη μέρα πρέπει νά ἀνοίξει θέματα ἐπώδυνου συμβιβασμοῦ μέ τήν Τουρκία στό Αἰγαῖο. Διά τῆς ἀπεμπολήσεως τοῦ κυριαρχικοῦ δικαιώματος τῆς ἐπέκτασης τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων στά 12 μίλια καί διά τῆς ἐναρμονίσεως τῶν θαλασσίων καί τῶν ἐναερίων συνόρων μας στά ἕξι μίλια. Γνωρίζει ὅτι πρέπει νά ἀνοίξει ζήτημα ἄρσης μονιμότητας τοῦ προσωπικοῦ τοῦ ΕΣΥ, μετατροπῆς τῶν συμβάσεών του σέ ἰδιωτικοῦ δικαίου καί «μετάταξης» αὐτοῦ τοῦ προσωπικοῦ στούς ἰδιῶτες πού θά μποῦν στά νοσοκομεῖα γιά τήν παροχή ὑπηρεσιῶν ὑγείας.

Πιθανές "εκπλήξεις" την Κυριακή το βράδυ...

Του Θανάση Κ. 

Οι κάλπες της ερχόμενης Κυριακής είναι μια πολύ "περίεργη" εκλογική μάχη.

Σύμφωνα με όλες ανεξαιρέτως τις δημοσκοπήσεις, ο νικητής είναι γνωστός και αδιαμφισβήτητος από πριν: η ΝΔ! 

Το εύρος διαφοράς της από το δεύτερο κόμμα θα είναι επίσης μεγάλο, και πρωτοφανές: 20 ποσοστιαίες μονάδες και πάνω…

Ανάμεσα στους δύο επόμενους, η σειρά είναι επίσης σχεδόν βέβαιη: όπως λένε οι μετρήσεις: δεύτερος θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ και με διαφορά ανάμεσά τους μικρότερη από τις 8,5 ποσοστιαίες μονάδες των πρόσφατων εκλογών. 

Να σημειωθεί ότι οι μετρήσεις πριν τις εκλογές της 21η Μαΐου υποτίμησαν όλες το αποτέλεσμα του ΠΑΣΟΚ. Είναι πιθανό να το υποτιμούν και τώρα. Αλλά η σειρά τους δύσκολα θα αλλάξει…

Το μόνο άγνωστο είναι το πόσα κόμματα θα μπουν στη Βουλή από τα «πολύ μικρά». Την περασμένη φορά μπήκε ένα μόνο: η "Ελληνική Λύση". Κι άλλα δύο δεν μπήκαν οριακά: Η "Νίκη" και η "Πλεύση Ελευθερίας". 

Από το πρώτο έλλειψαν λιγότερο από πέντε χιλιάδες ψήφοι και από το δεύτερο γύρω στις 6,5 χιλιάδες. Και μόνο από τη μείωση της συμμετοχής, τα Κομματίδια αυτά μπαίνουν (αν πάρουν τις ίδιες ψήφους). 

Για σκεφτείτε: με απλή αναλογική μπήκε ένα μόνο μικρό κόμμα! 

Τώρα με "ενισχυμένη" και "μπόνους" κοντεύουν να μπουν τρία ή τέσσερα ακόμα...

Και απ' αυτή την άποψη, η απλή αναλογική απέτυχε πανηγυρικά!

Το μόνο ανοικτό ζήτημα, είναι το όριο αυτοδυναμίας της ΝΔ.

Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις η αυτοδυναμία είναι «περίπου βέβαιη». 

Η ΝΔ ωστόσο, τονίζει ότι «ΔΕΝ πρέπει να το δέσουμε»! Και πολύ σωστά…

Γιατί η αυτοδυναμία θα εξαρτηθεί τελικά από το πόσοι θα πάνε να ψηφίσουν (πόσο θα μεγαλώσει η αποχή) και από την προέλευση όσων δεν θα ψηφίσουν. Από το αν δηλαδή επιλέξουν την αποχή προηγούμενοι ψηφοφόροι της ΝΔ (από "εφησυχασμό"), ή του ΣΥΡΙΖΑ (από απελπισία) ή όσων κομμάτων δεν μπήκαν στη Βουλή…

Η αποχή αυξάνει τα ποσοστά όλων! Αλλά τα κόμματα που θα πληγούν περισσότερο τα ίδια από την αποχή, μπορεί να δουν τα ποσοστά τους συνολικά να πέφτουν…

Η αυτοδυναμία της ΝΔ λοιπόν, είναι πολύ πιθανή, αλλά θα εξαρτηθεί, από το πόσοι εξ όσων την ψήφισαν στις 21η Μαΐου τώρα θα κάνουν αποχή και πόσοι ενδεχομένως θα ψηφίσουν άλλο κόμμα (όπως θα δούμε υπάρχουν διαφορετικές μετρήσεις γι' αυτό το τελευταίο). 

Το πόσα κόμματα θα μπουν στη  Βουλή ΔΕΝ επηρεάζει την αυτοδυναμία, αν η ΝΔ πιάσει το 40%! Ό,τι κι αν γίνει με τα «πολύ μικρά», όσα απ’ αυτά κι αν καταφέρουν να πιάσουν το όριο και να μπουν...

Αλλά αν η ΝΔ πέσει κάτω από 40% έστω και λίγο, τότε ο αριθμός των κομμάτων που θα μπουν στη Βουλή επηρεάζει και το όριο της αυτοδυναμίας. 

-- Για παράδειγμα, στην ακραία περίπτωση που μπαίνουν… εννιά κόμματα (τέσσερα παραπάνω από όσα μπήκαν τώρα), η αυτοδυναμία της ΝΔ απαιτεί τουλάχιστον 39,30%.

-- Αν μπουν οκτώ κόμματα, το όριο αυτοδυναμίας της ΝΔ κατεβαίνει στο 38,70%!

-- Αν μπουν επτά κόμματα στη Βουλή, το όριο πέφτει στο 38,20%

-- Με έξη κόμματα, το όριο πέφτει στο 37,70%. 

-- Εκεί παραμένει κι αν μπουν μόνο πέντε κόμματα, όσα και σήμερα...

 

Ωστόσο, παρά τα περίπου «δεδομένα» αποτελέσματα, είναι πιθανό να υπάρξει "έκπληξη" το βράδυ των εκλογών! Και πάλι...

Κύρια πηγή μιας ενδεχόμενης "έκπληξης" είναι το εύρος της αποχής. Που αναμένεται να μεγαλώσει…

Γιατί αναμένεται να μεγαλώσει η αποχή;

Γιατί όταν γίνονται εκλογές "κολλητά" ή σε σύντομο χρονικό διάστημα η αποχή συνήθως μεγαλώνει. Γιατί ακόμα, βοηθά την αποχή και το καλοκαίρι που ξεκίνησε. Και γιατί το αποτέλεσμα είναι για πολλούς "δεδομένο" πια, επομένως υπάρχει αναπόφευκτη "χαλάρωση" στο εκλογικό σώμα. Πολλοί μπορεί να μην πάνε, γιατί δεν έχουν να περιμένουν πολλά ή γιατί δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα…

''Σπάσε την πόρτα, τι περιμένεις; Σπάστην επιτέλους!!!"

Συγκλονιστική η Ιωάννα Κολοβού!!!

Συγκλονιστική!!! 

''Σπάσε την πόρτα, τι περιμένεις; Σπάστην επιτέλους!!!"

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Χαιρετισμό στην προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στου Ζωγράφου απηύθυνε η Ιωάννα Κολοβού! 

Αναλυτικά ο χαιρετισμός της:

«Σπάσε την πόρτα, τι περιμένεις; Σπάστην επιτέλους!!!» Μια φωνή σαν βγαλμένη από την κόλαση ακούστηκε να ουρλιάζει έξω από την πόρτα μου,

ενώ ξημέρωνε η 21η Νοεμβρίου του 2022.

Η φωνή ήταν εφιαλτικά δυνατή, διαπέρασε τον τοίχο της πολυκατοικίας στην οδό Αβύδου 146 και βάλθηκε να περιφέρεται στους γύρω δρόμους, να κατηφορίζει την Γρηγορίου Αυξεντίου να ανεβαίνει την Στρατάρχου Παπάγου και να μολύνει σαν τοξικό απόβλητο, τον τόπο!

Κάποια νεαρά παιδιά με πυρετό στα μάτια και αστραφτερή σκέψη πήραν στην κατάσταση στα χέρια τους.

Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ: Η ελπίδα είναι εδώ, η ελπίδα γράφεται με ΚΚΕ ακόμη πιο δυνατό!

Η απάντηση και οι θέσεις της ΝΙΚΗΣ

Η τελική προεκλογική συγκέντρωση της ΝΙΚΗΣ 22.06.2023

Συνέντευξη στον Σαχίνη

Προεκλογικά… στοιχήματα!

Κυριακή κοντή γιορτή. Ούτως ή άλλως, η 26η Ιουνίου, η επόμενη μέρα, θα είναι μια μέρα δύσκολων αποφάσεων για όλους...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ*

Δεδομένου ότι η πρωτιά- και με διαφορά από τον επόμενο- της ΝΔ δεν αμφισβητείται, το ενδιαφέρον των εκλογών της 25ης Ιουνίου στρέφεται στα ποσοστά των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Δεδομένου επίσης ότι δεν γνωρίζω τα εσώτερα των σχηματισμών που βρίσκονται στα Δεξιά της ΝΔ, αδυνατώ να περιγράψω την τελική “διάταξη” Βελόπουλου- “Νίκης”- Εμφιετζόγλου- και ίσως, “Σπαρτιατών” λόγω Κασιδιάρη.(το αφήνω στα χέρια ειδικότερων που ασχολούνται με αυτόν τον “Χώρο”).

 ¨Ετσι, Θα περιοριστώ σε αυτά που θεωρώ ότι γνωρίζω καλύτερα. Θα περιγράψω δηλαδή τι συμβαίνει σε αυτό που παλαιότερα λεγόταν “προοδευτικός Χώρος”. (Τον αναφέρω χάριν συντομίας- δεν ισχύει επί της ουσίας- από την στιγμή που ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς πέρασε ανοιχτά στον δικαιωματισμό και στον ατομισμό/ατομικές ελευθερίες, υιοθέτησε δηλαδή την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης) Παρά το γεγονός ότι αυτός ο “προοδευτικός χώρος” κινείται ενάντια στην αναγκαία για επιβίωση κάθε Χώρας ΕΘΝΙΚΗΣ-ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ.

Φαίνεται πως υπάρχει ένα ποσοστό ψηφοφόρων αριστερών και κεντροαριστερών σημαντικό-, πάνω από πέντε μονάδες-, και το οποίο μοιράζεται ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, την Πλεύση Ελευθερίας και το ΜΕΡΑ25 του Βαρουφάκη. Το πώς τελικά θα κατανεμηθεί μεταξύ τους θα ορίσει και τα ποσοστά που θα λάβουν -αλλά και το αν θα μπει στη Βουλή κάποιος από την “Πλεύση Ελευθερίας” της Ζωής Κωνσταντοπούλου ή του “Μέρα 25” του Γιάνη Βαρουφάκη. Αν τη μερίδα του λέοντος την πάρει ο Τσίπρας τότε μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κινηθεί ανοδικά κι΄από το 20% να βρεθεί στο 22%. Ανοδικά ενδέχεται να κινηθεί και το ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ- με μικρή βελτίωση πάντως, μικραίνοντας έτσι την απόσταση που το χωρίζει από το σημερινό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Τι ψηφίζουμε στις εκλογές της 25ης Ιουνίου;

Του Δημήτρη Καζάκη 

Οι εκλογές αυτές δεν είναι ορόσημο, ούτε καμπή, διότι τα βασικά τους γνωρίσματα έχουν ήδη αποφασιστεί στις εκλογές της 21ης Μαΐου. Λειτουργούν περισσότερο ως επαναληπτικές, τόσο στη συνείδηση του περισσότερου κόσμου, όσο και στις επιδιώξεις των κομματικών σχηματισμών.

Ποιο λοιπόν είναι το επίδικο ζήτημα αυτών των εκλογών; Να αναδειχθεί μια άλλη, ριζικά διαφορετική πατριωτική-δημοκρατική διακυβέρνηση; Όχι. Να μπει στη βουλή μια ή περισσότερες δυνάμεις ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης, που δεν θα επιτρέψει να περάσουν τα χειρότερα; Όποιος έχει σώας τα φρένας, ξέρει πώς αυτό κρίθηκε ήδη στις εκλογές της 21ης Μαΐου.

 

Επομένως τι απομένει; Η αυτοδυναμία του Μητσοτάκη. Κι όπως μας πληροφορεί ένα πρόσφατο δημοσίευμα της γερμανικής Handelsblatt (9/6/2023) «οι επενδυτές ποντάρουν σε ακόμη μια θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη». Ας τους χαλάσουμε λοιπόν τα σχέδια. Ας μην τους επιτρέψουμε να τα έχουν όλα δικά τους.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Πρώτα και κύρια με το να πάμε να ψηφίσουμε. Ο Μητσοτάκης και οι επενδυτές του, ποντάρουν στην αύξηση της αποχής. Όσο μεγαλύτερη είναι, τόσο πιο εύκολα θα πετύχουν το πολυπόθητο ποσοστό της αυτοδυναμίας.

Δεύτερο, να ψηφίσουμε κατά προτίμηση τα κόμματα που βρίσκονται στο κατώφλι της εισόδου στη Βουλή. Κι αυτά είναι η Νίκη, η Πλεύση της Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ακόμη και το Μέρα 25 του Γιάννη Βαρουφάκη. Όσο μεγαλύτερο ποσοστό πετύχουν τα κόμματα αυτά για να εισέλθουν στο κοινοβούλιο και όσο μικρότερο ποσοστό οδηγηθεί στα κόμματα της «χαμένης ψήφου», δηλαδή στα κόμματα ειδικού σκοπού – όπως τα είχαμε κατονομάσει προεκλογικά της 21ης Μαΐου – τόσο πιο δύσκολα θα μπορέσει να επιτευχθεί η αυτοδυναμία του Μητσοτάκη.

Επίσης βοηθώντας να μπουν κόμματα σαν το Νίκη, τη Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ακόμη και το Μέρα 25, μάλιστα με όσο το δυνατόν υψηλότερα ποσοστά, τόσο πιο πολιτικά ασταθής θα είναι η οκτακομματική βουλή που θα προέλθει από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου. Τόσο πιο βραχύβια ίσως αποδειχθεί. Με την προϋπόθεση βέβαια την ανάδειξη μιας ουσιαστικής κοινωνικής αντιπολίτευσης, εκτός κοινοβουλίου, η οποία θα αποδειχθεί στην πράξη αρκετά συνεπής, ενωτική και πολιτικά συνεκτική προκειμένου να δημιουργηθούν οι κοινωνικοπολιτικές βάσεις για μια άλλη, πατριωτική-δημοκρατική διακυβέρνηση της Ελλάδας.

Γιατί όμως αυτά τα συγκεκριμένα κόμματα; Διότι συγκεντρώνουν τις περισσότερες πιθανότητες εισόδου, αφενός και αφετέρου, τουλάχιστον όσον αφορά το Νίκη και την Πλεύση, δεν έχουν δοκιμαστεί ως αντιπολίτευση κι επομένως η είσοδός τους στη βουλή θα χαλάσει τις ήδη κατεστημένες ισορροπίες. Ιδίως αν πάρουν υψηλότερα ποσοστά απ’ εκείνα του Βελόπουλου και του ΚΚΕ.

Ενώ μεγάλη επιτυχία των εκλογών θα θεωρήσω την τυχόν επιβεβαίωση της «πρόβλεψης» της Le Monde diplomatique (10/6/2023) που θέλει το ΣΥΡΙΖΑ να οδηγείται στο 5%. Η τύχη του κόμματος Νταλέμα είναι ότι κάτι καλύτερο αξίζει και στο κόμμα Τσίπρα.

Το φανερό συμβόλαιο των κομμάτων του συστήματος για την επόμενη μέρα

INTIME N

Του

Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, υποψήφιου βουλευτή Επικρατείας

Ο διαγωνισμός κάλπικων υποσχέσεων των κομμάτων του συστήματος έχει φτάσει στο αποκορύφωμά του. Οι συνένοχοι για τη σημερινή κατάσταση, τα κόμματα των τριών μνημονίων, διαβεβαιώνουν ξανά ότι θα μας σώσουν, θα θέσουν και πάλι την Υγεία ως «πρώτη προτεραιότητα», θα αυξήσουν τους μισθούς, θα μειώσουν τη φοροληστεία του λαού.

Ολοι τους, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, προσπαθούν να κρύψουν το κοινό αντιλαϊκό συμβόλαιο που έχουν ήδη συνυπογράψει για την επόμενη μέρα. Αυτό το συμβόλαιο δεν αποτελεί κάποια «κρυφή ατζέντα».

Αυτό το κοινό συμβόλαιο δεσμεύονται να υλοποιήσουν η επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ και η κάλπικη αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και των κομμάτων «μίας χρήσης», όπως η Πλεύση Ελευθερίας.

Αυτό το συμβόλαιο προσδιορίζει ότι θα πάρουν ξανά περισσότερα από τον λαό για να ενισχύσουν ξανά τους μονοπωλιακούς ομίλους και να διασφαλίσουν τα νέα ματωμένα πλεονάσματα. Στα «ψιλά γράμματα» του νέου συμβολαίου διευκρινίζεται ότι θα απαιτηθούν ακόμα πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, αν οι προβλέψεις για την οικονομία δεν επιβεβαιωθούν και εκδηλωθεί νωρίτερα μια νέα καπιταλιστική κρίση.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που το αποκαλύπτει και βοηθά τους εργαζόμενους να σκεφτούν ταξικά, με βάση τις ανάγκες τους, και να αντιληφθούν ότι αντικειμενικά υπάρχουν και συγκρούονται μόνο δύο στρατηγικές. Από τη μια η στρατηγική επίθεση του κεφαλαίου, που κοστολογεί και απειλεί τη ζωή μας για να αυξήσει τα κέρδη του, την οποία διαχρονικά στηρίζουν όλοι οι άλλοι, και από την άλλη η μαχητική, λαϊκή, στρατηγική αντιπολίτευση του ΚΚΕ, για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής του συστήματος.

Οι απαιτήσεις της Ε.Ε.

Οι απαιτήσεις της ΕΕ είναι σαφείς και προσδιορίζονται από τις μεταμνημονιακές δεσμεύσεις, τις συστάσεις για την έγκριση της οικονομικής πολιτικής, τα προαπαιτούμενα για να εκταμιευτούν οι δόσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Το καινούργιο στοιχείο σ' αυτές τις κατευθύνσεις είναι η απαίτηση για στροφή προς ένα πιο αυστηρό δημοσιονομικό πλαίσιο, που θα απαιτεί μεγαλύτερα ματωμένα πλεονάσματα και μεγαλύτερες περικοπές κρατικών δαπανών κοινωνικής πολιτικής. Απαιτεί επίσης περιοριστικά μέτρα για τη βελτίωση της βιωσιμότητας της διαχείρισης του κρατικού χρέους στην Ελλάδα, αφού μετά το 2032 τελειώνουν οι όποιες προστατευτικές ρυθμίσεις.

  Το κρατικό χρέος της Ελλάδας έχει ήδη διογκωθεί κατά 50 δισ. από το 2015.

ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δεν εστιάζουν σε αυτά, αλλά στην πραγματικότητα έχουν δεσμευτεί από ποιον θα πάρουν και σε ποιον θα δώσουν ακόμα περισσότερα.

ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύονται ότι δεν πρόκειται να θίξουν φορολογικά τα κέρδη και τα μερίσματα των μονοπωλιακών ομίλων. Εχουν ήδη κατοχυρώσει συνταγματικά τα αφορολόγητα μερίσματα των εφοπλιστών, οι οποίοι καλούνται να δώσουν εθελοντικά «ό,τι έχουν ευχαρίστηση». Εχουν συνυπογράψει την «αναβολή» των φορολογικών υποχρεώσεων των τραπεζών. Εχουν δεσμευτεί ότι θα στηρίξουν ξανά φορολογικά τους ομίλους για την προσέλκυση επενδύσεων. Οσο για τους μετόχους των εισηγμένων εταιρειών στο Χρηματιστήριο, ένα μεγάλο μέρος τους είναι φορολογικά κάτοικοι εξωτερικού και προστατεύονται ήδη, με διμερείς συμβάσεις, από το ενδεχόμενο «διπλής φορολόγησης». Εχουν επίσης τη δυνατότητα να μετακινούν εύκολα τη φορολογική τους έδρα σε άλλα κράτη της ΕΕ και σε φορολογικούς παραδείσους.

Επομένως, το καθεστώς των φοροαπαλλαγών και φοροελαφρύνσεων του μεγάλου κεφαλαίου θα συνεχιστεί. Και αυτό το μεγάλο θέμα, «τον ελέφαντα στο δωμάτιο», θέλουν να σκεπάσουν οι προεκλογικές αψιμαχίες για την προσωρινή φορολόγηση «των έκτακτων υπερκερδών» των ενεργειακών ομίλων. Για να περιοριστεί η συζήτηση σχετικά με το ύψος ενός «προσωρινού φόρου» για τα υπερκέρδη στην Ενέργεια, ενός φόρου που δεν θα υπάρχει την επόμενη διετία.

Εκδήλωση-συζήτηση

Εκδήλωση-συζήτηση 

Την Τετάρτη 14 Ιουνίου 2023, με αφορμή την εκλογική συγκυρία και τις τάσεις που καταγράφονται, συζητάμε  για το νέο πολιτικό τοπίο και τις βαθύτερες ανάγκες. 

Η πολιτική εκδήλωση θα γίνει στην ΕΣΗΕΑ, Ακαδημίας 60, 1ος όροφος, ώρα 18:30. Ομιλητές : Ρούντι Ρινάλντι, Στάθης Σταυρόπουλος και ο υποφαινόμενος. 

Διοργανωτής : Εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς 

Εκλογές 2023: η αυριανή μέρα»

Kαλεσμένος ο Βασίλης Ασημακόπουλος 22/05/2023

Δευτέρα 22 Μαΐου 2023, συζητάμε με το νομικό, διδάκτορα της Πολιτικής Κοινωνιολογίας Βασίλη Ασημακόπουλο για τα αποτελέσματα των εκλογών και τις πολιτικές εξελίξεις.

Αυτό είναι το πολιτικό κίνημα ΝΙΚΗ! Ο Δάσκαλος Δημήτρης Νατσιός απαντά σε όλα τα ερωτήματα

Χωρίς να το επιδιώξει έχει γίνει κεντρικό πρόσωπο της πολιτικής σκηνής τις τελευταίες εβδομάδες. Δηλώνει πρώτα απ΄ όλα Δάσκαλος. Ο κ. Δημήτρης Νατσιός επικεφαλής του πολιτικού κινήματος ΝΙΚΗ από το στούντιο του militaire channel απαντά σε όλα όσα λέγονται, γράφονται, ακούγονται, φημολογούνται μετά από το εκλογικό αποτέλεσμα που πέτυχε η ΝΙΚΗ στις εκλογές της 21ης Μαίου. 

Ο κ.Νατσιός εξηγεί τι πιστεύει η ΝΙΚΗ, πως και γιατί προέκυψε ,ποιοι είναι οι άνθρωποι που την αποτελούν και ποιοι είναι οι στόχοι τους. Πολύ συχνά στη συνέντευξη προστρέχει στην ιστορία και ειδικά στον Κολοκοτρώνη. 

Δεν κρύβει ότι η ΝΙΚΗ είναι ένα «συντηρητικό» κίνημα και εξηγεί τι είναι ο «υγιής συντηρητισμός». Μιλά για «παιδομάζωμα» στα ελληνικά σχολεία. Τι είναι αυτό το «παιδομάζωμα»; 

Όταν Το «Φαίνεσθαι» Εκτοπίζει Την Ουσία

Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-

Του Ηρακλή Κανακάκη

Εκ του αποτελέσματος της εκλογικής αναμέτρησης της 21ης Μαΐου κρινόμενο, το «επιτελικό κράτος» του Κυριάκου Μητσοτάκη λειτούργησε επί ζημία της χώρας και των πολιτών της αλλά με εξαιρετική επιτυχία για τον ίδιο και την «αυλή» του.
Επί ζημία της χώρας

Θυμίζουμε, ενδεικτικά, την πανδημική κρίση με τις θεσμικές εκτροπές και τους περισσότερους θανάτους αναλογικά με τον πληθυσμό. Την περιβαλλοντική καταστροφή από τις δασικές πυρκαϊές το καλοκαίρι του 2021 και τον εγκλωβισμό χιλιάδων οδηγών στην Αττική Οδό, στις αρχές του 2022 κατά την χιονοθύελλα «Ελπίδα», όχι επειδή ήταν ακραία τα φυσικά φαινόμενα αλλά από διαχειριστική ανεπάρκεια της Κυβέρνησης. Η ευρύτερη περιοχή της Βαρυμπόμπης κατακάηκε σε καιρικές συνθήκες άπνοιας.
Θυμίζουμε το σιδηροδρομικό έγκλημα στα Τέμπη με τους δεκάδες θανάτους. Το γεγονός της διαχρονικότητας των αιτίων ούτε μειώνει ούτε ελαφρύνει τις κυβερνητικές και προσωπικές ευθύνες. Την εθνικά βλαπτική πολιτική του στον ουκρανικό πόλεμο και στο κριτήριο του δεδομένου και προβλέψιμου που διέπει τις σχέσεις μας με τις Η.Π.Α. Την ακρίβεια, που επιμένει και αντιμετωπίζεται όχι με θεσμικές παρεμβάσεις αλλά με βραχείας διάρκειας παυσίλυπα και αναλγητικά.
Οι όποιες αυξήσεις αθροιζόμενες με τα διάφορα κουπόνια και δελτία δεν αντισταθμίζουν την απώλεια αγοραστικής δύναμης λόγω πληθωρισμού. Αν λάβουμε υπόψη και αυτούς που έμειναν χωρίς αύξηση μισθού ή σύνταξης, γίνεται κατανοητό, γιατί στην Ελλάδα έχουμε αύξηση των ποσοστών νεοπτωχισμού και ακραίας φτώχειας.
Ο Μητσοτάκης κατόρθωσε να είναι τα ελληνικά νοικοκυριά τρίτα, από το τέλος, στην Ε.Ε. σε αγοραστική δύναμη. Να έχουμε το υψηλότερο εμπορικό έλλειμμα και να προσθέτει πενήντα δις. ευρώ στο δημόσιο χρέος.
Η επικράτησή του οφείλεται στο ότι, μέσω του πολυπρόσωπου προπαγανδιστικού μηχανισμού που εγκατέστησε την επαύριο των εκλογών της 7ης Ιουλίου 2019, αξιοποίησε στο έπακρο τη δυναμική των εντυπώσεων, την εντυπωσιοθηρία και τα παραισθησιογόνα επινοήματα της προπαγάνδας, τα οποία εξουδετερώνουν την κρίση και τη μνήμη. Στο ότι άσκησε πελατειακές και ρουσφετολογικές πολιτικές ευρέως.
Το επιτελικό κράτος του Μητσοτάκη

Πρόκειται για μία νέα δομή στον πυρήνα της Κυβέρνησης, που επιβλήθηκε αμέσως μετά τον εκλογικό του θρίαμβο τον Ιούλιο του 2019. Στελεχώθηκε από μία στρατιά εμπίστων. Στο ξεκίνημα ήταν 440. Σήμερα πόσοι;