Η γυ­ναί­κα του καί­σα­ρα δεν είναι τίμια και δεν ντρέ­πε­ται και να το δεί­χνει…

ΑΠΟ­ΨΕΙΣ

Η Γε­νι­κή Γραμ­μα­τεία Ισό­τη­τας των Φύλων έσπευ­σε προς υπε­ρά­σπι­ση της κ. Μπα­ζιά­να με αφορ­μή την κρι­τι­κή που δέ­χτη­κε και τις αντι­δρά­σεις για τα όσα είπε σε πρό­σφα­τη συ­νέ­ντευ­ξή της.

«Η γυ­ναί­κα του Πρω­θυ­πουρ­γού έχει στόμα και μιλιά!», λέει η Γε­νι­κή Γραμ­μα­τεία Ισό­τη­τας των Φύλων, χα­ρα­κτη­ρί­ζο­ντας την κ. Μπα­ζιά­να θύμα σε­ξι­σμού και δια­στρέ­φο­ντας βέ­βαια την αιτία της κρι­τι­κής και των αντι­δρά­σε­ων.

Η κ. Μπα­ζιά­να κρί­θη­κε για αυτά που είπε, όπως κρί­νε­ται κα­θέ­νας που έχει δη­μό­σιο λόγο, και όχι για το γε­γο­νός ότι μί­λη­σε, δι­καί­ω­μα που κα­νείς δεν της το αρ­νεί­ται.

Και όσα είπε, προ­σβάλ­λουν και προ­κα­λούν τη νοη­μο­σύ­νη ολό­κλη­ρου του λαού, Όσα είπε ήρθαν να προ­στε­θούν στον εμπαιγ­μό, στα επα­να­λαμ­βα­νό­με­να ψέ­μα­τα και στον κυ­νι­σμό της κυ­βέρ­νη­σης της οποί­ας ηγεί­ται ο σύ­ζυ­γός της.

Τα ντεκολτέ της σεξουαλικής παρενόχλησης

H Κέιτ Χάντσον επιδεικνύει στους φωτογράφους πόσο την απασχολεί η σεξουαλική παρενόχληση στο Χόλιγουντ

Κοσμάς Βίδος

Στις Χρυσές Σφαίρες οι ντίβες του σινεμά κατήγγειλαν τη σεξουαλική παρενόχληση φορώντας μαύρες μεν, αλλά με αβυσσαλέα ντεκολτέ και σκισίματα, τουαλέτες. Κατηγορούν τον κόσμο του Χόλιγουντ ότι τις βλέπει σαν κρέας, αλλά και εκείνες, υποκύπτοντας στον ναρκισσισμό τους, κρέας επέλεξαν να δείξουν

Βλέποντας την Κέιτ Χάντσον να ποζάρει στο κόκκινο χαλί τής φετινής απονομής των Χρυσών Σφαιρών μαυροντυμένη αλλά και ημίγυμνη, με μια μαύρη δαντέλα να καλύπτει υποτυπωδώς το στήθος της, θυμήθηκα τη χήρα Ρένα Βλαχοπούλου στην «Παριζιάνα». Συγκεκριμένα τη σκηνή όπου έκλαιγε τον μακαρίτη φορώντας ένα κατάμαυρο εξώπλατο. Μόνο που η Βλαχοπούλου έπαιζε σε κωμωδία, ενώ η Χάντσον (και οι άλλες Χάντσον που πόζαραν με τη σειρά τους φορώντας… πειραγμένα πένθιμα ρούχα) έπαιρνε μέρος σε δράση για την καταγγελία της σεξουαλικής παρενόχλησης.

Το Χόλιγουντ δεν θέλησε (ή δεν μπόρεσε) να αποβάλει ούτε για λίγα λεπτά τη ματαιοδοξία και τον ναρκισσισμό του. Δεδομένου ότι η εμφάνιση, τα ρούχα που φοράμε, η εικόνα που περιφέρουμε, έχουν τη σημειολογία τους, οι τουαλέτες με τα αβυσσαλέα ντεκολτέ και τα σκισίματα που επέλεξαν και αυτή τη φορά πολλές από τις βασίλισσες του αμερικανικού κινηματογράφου για να ποζάρουν στους φωτογράφους, περισσότερο τόνισαν την αθεράπευτη ανάγκη τους να ξεχωρίζουν προτάσσοντας το σεξαπίλ τους, πουλώντας πιο ακριβά από το όποιο ταλέντο τους την εικόνα του ποθητού θηλυκού, παρά να μιλήσουν για λίγα λεπτά σοβαρά, ειλικρινά, ξεκάθαρα για μια «συνήθεια» δεκαετιών (για να κάνεις καριέρα θα μου κάτσεις) που καθόλου δεν τιμάει τον κόσμο τους. Αλλα ξεκίνησαν να μας πουν, άλλα είπαν.

ΜΗΝ ΔΙΑΓΡΑΨΕΤΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ - Ανοιχτή Επιστολή προς το Ελληνικό Κοινοβούλιο και τους Πολίτες της Ελλάδας σχετικά με την Προτεινόμενη Νομοθεσία που αφορά στην «αλλαγή της έμφυλης ταυτότητας».

Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ - κείμενο συλλογής υπογραφών, βρίσκεται στην διεύθυνση: https://www.ipetitions.com/petition/dont-erase-women-open-letter-to-the-greek

Ακολουθεί η Ανοιχτή Επιστολή προς το Ελληνικό Κοινοβούλιο και τους Πολίτες της Ελλάδας σχετικά με την Προτεινόμενη Νομοθεσία που αφορά στην «αλλαγή της έμφυλης ταυτότητας», μεταφρασμένη στα ελληνικά. 

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Η ελληνική κυβέρνηση έχει ετοιμάσει και καταθέσει στο Κοινοβούλιο ένα νομοσχέδιο που αφορά την «αλλαγή της έμφυλης ταυτότητας». Καθώς η ορολογία αυτή δεν έχει πλήρως μεταφραστεί και ενσωματωθεί στην ελληνική γλώσσα, θέλουμε να εξηγήσουμε στις Ελληνίδες και τους Έλληνες τί σημαίνει η έννοια «έμφυλο» όταν χρησιμοποιείται για να αντικαταστήσει την έννοια «φύλο» ως νομικός όρος και τις συνέπειες που αυτό θα έχει για τις γυναίκες, για τα παιδιά, για την ελευθερία του λόγου και την κοινωνία γενικώς.

Είμαστε γυναίκες, άντρες και τρανσεξουαλικοί από χώρες στις οποίες τέτοιοι μισογυνικοί και ομοφοβικοί νόμοι αποτελούν ήδη ταπεινωτική και απειλητική πραγραματικότητα και θεωρούμε καθήκον μας να προειδοποιήσουμε τους Έλληνες φίλους μας και τις ελληνικές αρχές για τις σοβαρές αλλαγές που θα επιφέρει σε όλο το φάσμα του πολιτισμού ένας νόμος για την «έμφυλη ταυτότητα». Η σοβαρότερη από αυτές τις αλλαγές θα είναι η καταστροφή της νομοθεσίας που παρέχει ισότητα και προστασία στις γυναίκες, καθώς η νομοθέτηση της «έμφυλης ταυτότητας» αποτελεί πλήρη διαγραφή της νομικής, ιατρικής και ποινικής πραγματικότητας του βιολογικού φύλου. Οι νόμοι περί «έμφυλης ταυτότητας» αποτελούν επίσης έναν σοβαρό περιορισμό της ελευθερίας του λόγου και της επιστημονικής έρευνας, προς όφελος μία απειροελάχιστης μειοψηφίας ανθρώπων που υποφέρουν από τις ψυχιατρικές ασθένειες της «δυσφορίας έμφυλης προσωπικότητας» και/ή της αυτογυναικοφιλίας. Αυτοί οι άνθρωποι ήδη απολαμβάνουν όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα, εκτός από το «δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό του φύλου τους». Όμως ο αυτοπροσδιορισμός δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα και δεν θα έπρεπε ποτέ να θεωρείται ως τέτοιος όταν η νομική του αναγνώριση συνεπάγεται την απάλειψη των δικαιωμάτων και της προστασίας γυναικών και παιδιών, όταν θέτει σε κίνδυνο το θεμελιακό ανθρώπινο δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου. Η ελληνική κοινωνία, ειδικά οι γυναίκες και τα παιδιά της χώρας, υποφέρουν ήδη από τα μέτρα λιτότητας και έχουμε κάθε δικαίωμα να ανησυχούμε για τις περαιτέρω συνέπειες που θα επιφέρει στην ζωή τους η νομιμοθέτηση της «έμφυλης ταυτότητας».

ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΘΙΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ «ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΜΦΥΛΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ»

Στις χώρες μας (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Καναδά, Αυστραλία...), παιδιά 3 χρονών υφίστανται «κοινωνική αλλαγή έμφυλης ταυτότητας» από τρομοκρατημένους και παραπλανημένους γονείς, από δασκάλους που δεν τολμούν να φέρουν αντίρρηση στην προπαγάνδα των τρανς, η οποία είναι πλέον παρούσα στα σχολεία μέσω οργανώσεων του τρανς λόμπυ, και από ανεύθυνους «θεραπευτές» που είναι μέλη διεμφυλικών οργανώσεων. Πουθενά στον κόσμο όμως δεν υπάρχουν σπουδές και πτυχία που να πιστοποιούν ότι ένας θεραπευτής είναι «ειδικός στην έμφυλη ταυτότητα». Οποιοσδήποτε επιλέξει να εργαστεί στον τομέα αυτό μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι ειδικός.

«μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις»-«Δεν γεννιέσαι γυναίκα. Γίνεσαι γυναίκα».

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

Κατά πως λεν οι πάνσοφοι Κινέζοι, «μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις» και οι φωτογραφίες που ακολουθούν εξακριβώνουν και σχηματοποιούν την αντίληψη.

Στην πρώτη φωτογραφία ποζάρουν οι πρώτες κυρίες της Κύπρου και της Τουρκίας, προσκεκλημένες σε δείπνο που παρέθεσε η πρώτη κυρία των ΗΠΑ στη Νέα Υόρκη και στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Η Άντρη Αναστασιάδη, όπως έλεγε το ρεπορτάζ, συναντήθηκε με την Εμινέ Ερντογάν και «εξέφρασε την επιθυμία των Κυπρίων για την εξεύρεση μιας δίκαιης, λειτουργικής και βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό». Και οι δύο, βαλτωμένες στη μετριότητα των καιρών και των σύγχρονων ανθρώπων, δυστυχώς θα είναι πάντα οι «πρώτες κυρίες», οι σύζυγοι των Προέδρων. Η κυρία Αναστασιάδη απόλαυσε και απολαμβάνει τις προτεραιότητες, τα ταξίδια, τη «σκυλίσια ζωή» του προεδρικού ζεύγους. Η κυρία Ερντογάν δε, βρίσκεται και θα βρίσκεται υπό τη σκιά ενός νεοσουλτάνου φονιά και χωρίς αντίδραση συμμετέχει και θα συμμετέχει σε δείπνα και τσάγια κυριών, ποζάροντας σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Αμφότερες, μαζί με τη Μελάνια Τραμπ, ξεγράφουν, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, και θα υποβιβάζουν ες αεί τη γυναικεία αξιοπρέπεια. Πιθανά, να μπορούσαν να δημιουργήσουν κάτι μακριά από τους συζύγους τους. Ή όχι.

Η 17χρονη αγωνίστρια της ΕΟΚΑ που φυλακίστηκε γιατί μετέφερε βόμβες και μέσα στο κελί της για 2 χρόνια έραβε την ελληνική σημαία με κομμάτια από εσώρουχα

Οι γυναίκες της Κύπρου έλαβαν ενεργό συμμετοχή στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Ο αρχηγός του αγώνα, Διγενής, παραδέχτηκε στα απομνημονεύματά του πως «Εις πολύ εμπιστευτικάς αποστολάς εχρησιμοποίουν το γυναικείον φύλον». 

Οι γυναίκες αποδείχτηκαν αντάξιες των προσδοκιών ιδίως όταν οι αγωνιστές φυλακίζονταν ο ένας μετά τον άλλον και έπρεπε να τροφοδοτηθεί ο αγώνας με νέα πρόσωπα για τις επικίνδυνες αποστολές. Μία από αυτές τις θαρραλέες Κύπριες, υπήρξε η Πίτσα Κωνσταντίνου, η οποία έμεινε γνωστή ως «η κοπέλα με τη σημαία». Η Πίτσα εντάχθηκε στις τάξεις του αγώνα από την πρώτη στιγμή. Η ίδια χαρακτηριστικά αναφέρει: 

ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΑΘΗΤΡΙΑ ΜΟΥ ΡΙΤΑ ΑΝΘΟΥΛΗ, ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΟΚΑ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΑΟΡΑΤΗ. ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΚΟΥΣΕ, ΜΑΣ ΠΛΗΣΙΑΣΕ, ΜΑΣ ΕΞΗΓΗΣΕ ΠΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΔΕΚΤΕΣ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ ΣΕ ΣΚΛΗΡΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ». ΔΕΧΤΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΕ ΠΑΛΙΟΣΠΙΤΟ ΕΝΟΣ ΧΩΡΙΟΥ ΚΑΙ ΟΡΚΙΣΤΗΚΑΜΕ «ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ» ΚΑΙ «ΔΕ ΘΑ ΠΡΟΔΩΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ». 

Έτσι τα δύο κορίτσια ανάμεσα σε δεκάδες άλλα άρχισαν να μοιράζουν προκηρύξεις, να κρύβουν όπλα στις ποδιές τους ή να μεταφέρουν πυρομαχικά στους αντάρτες. Όταν όμως έσφιξε ο κλοιός και απαγορεύτηκε η κυκλοφορία εκ μέρους των Βρετανών, ο Γρίβας αποφάσισε πως ήταν η ώρα να δράσουν αποφασιστικά οι γυναίκες. 

Δέσπω Τζαβέλλα: η ηρωική μητέρα

«Κοπέλες απ’ τα Γιάννινα, νυφάδες απ’ το Σούλι

τα μαύρα να φορέσετε, στα μαύρα να ντυθείτε. 

Το Σούλι θα χαρατσωθεί, χαράτσι θα πληρώσει. 

Τζαβέλαινα σαν τ’ άκουσε βαριά της κακοφάνη. 

Παίρνει και ζώνει το σπαθί και βάνει το ντουφέκι. 

Παίρνει μολύβια στην ποδιά, στερνάρια στο ζωνάρι, 

και κάνει δίπλα τα βουνά, δίπλα τα κορφοβούνια.

– Άιστε, παιδιά Σουλιώτικα, παιδιά Σουλιωτοπαίδια»
Παραδοσιακό, Δημοτική Ποίηση

Tην εποχή που οι Τούρκοι πολιορκούσαν το Μεσολόγγι, οι Σουλιώτες είχανε βγάλει από μέσα τις οικογένειές τους και τις είχανε ασφαλίσει στον Κάλαμο. Μαζί ήτανε και οι οικογένειες των Τζαβελλαίων με αρχηγό τη Δέσπω Τζαβέλλα.

Το Μεγάλο Σάββατο έφτασε στον Κάλαμο το τρομερό μαντάτο. Σε κάποια μάχη που γίνηκε στο Μεσολόγγι σκοτώθηκαν και τα δυο παιδιά της Δέσπως, ο Κίτσος και ο Ζυγούρης.

Οι άλλες γυναίκες μόλις έμαθαν την είδηση, άρχισαν τους θρήνους και τα μοιρολόγια. Σε μια στιγμή όμως βλέπουν έκπληκτες την ηρωική μητέρα να σηκώνεται και να τους λέει επιτακτικά:

«Πάψτε μωρές τα κλάματα. Τα παιδιά μου πήγανε συνοδεία στο Χριστό, που θα τα πάει στον Παράδεισο, γιατί πέσαμε για την Πατρίδα! Σηκωθείτε να βάψουμε τα αυγά μη μας οργιστεί ο Θεός.»

Κι η ηρωική μητέρα άρχισε να ετοιμάζει τις βαφές και τα τσουκάλια. Οι άλλες Σουλιώτισσες σηκώθηκαν ντροπιασμένες και άρχισαν να την βοηθούν. Αλλά καθώς οι γυναίκες ήτανε απασχολημένες με τη βαφή των αυγών, φτάνει κάποιος μαντατοφόρος από το Μεσολόγγι. Στάθηκε μια στιγμή, σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό του και γυρίζοντας στη Δέσπω:

«Ουκ ένι άρσεν και θήλυ» - «Ημέρα της Γυναίκας»: Δεν είναι γιορτή, είναι υπενθύμιση.

«ουκ ένι άρσεν και θήλυ· 

πάντες γαρ υμείς εις έστε εν Χριστώ Ιησού».

της Σοφία Ντρέκου

Η μέρα της Γυναίκας δεν είναι μια απλή τιμής ένεκεν γιορτούλα ή κάποια παγκόσμια ημέρα απο κείνες που απορείς ποιοί και γιατί την καθιέρωσαν. Είναι μια ημέρα με πολιτικές και ταξικές αναφορές: Είναι η ημέρα των γυναικών εργατριών και διανοουμένων που αγωνίστηκαν για να σταματήσουν οι συνθήκες κόλασης γι αυτές στους εργασιακούς χώρους και αλλού. Είναι η μέρα της Κλάρα Ζέτκιν και της Ρόζας Λούξεμπουργκ. Είναι μια πρόσκληση σε όλες τις Γυναίκες να αγωνιστούν για μια δίκαιη ανθρώπινη κοινωνία.[1]

«Στην Ορθόδοξη θεολογία δεν έχουμε τον όρο ισότητα μεταξύ άνδρα και γυναίκας, παρά μόνο στο κοσμικό, κοινωνικό φρόνημα, τουτέστιν στο αστικό(συνταγματικό) δίκαιο και αλλού.

• Στην Εκκλησία, απέναντι Στον Χριστό ΟΛΟΙ είναι ΙΣΟΙ.

Μυσταγωγῶν σου Κύριε τοὺς Μαθητάς, ἐδίδασκες λέγων. Ὦ φίλοι, ὁρᾶτε, μηδεῖς ὑμᾶς χωρίσει μου φόβος· εἰ γὰρ πάσχω, ἀλλ' ὑπὲρ τοῦ Κόσμου· μὴ οὖν σκανδαλίζεσθε ἐν ἐμοί· οὐ γὰρ ἦλθον διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχήν μου, λύτρον ὑπὲρ τοῦ Κόσμου. Εἰ οὖν ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐμὲ μιμεῖσθε· ὁ θέλων πρῶτος εἶναι, ἔστω ἔσχατος, ὁ δεσπότης, ὡς ὁ διάκονος· μείνατε ἐν ἐμοί, ἵνα βότρυν φέρητε· ἐγὼ γάρ εἰμι τῆς ζωῆς ἡ ἄμπελος.

Η ισότητα στον Χριστιανισμό διακηρύσσεται με τρόπο σαφή και στο δόγμα της ενανθρώπησης του Χριστού. Από την ώρα του Ευαγγελισμού άρχισε να προσλαμβάνεται από το Λόγο του Θεού, η ανθρώπινη φύση που είναι κοινή σε λευκούς και μαύρους, κίτρινους και ερυθρόδερμους, άντρες και γυναίκες. Έτσι οι άνθρωποι δεν έχουν μόνο κοινή καταγωγή από τον Αδάμ. Έχουν κοινή και τη σωτηρία από τον Χριστό.

Με βάση τη θέση αυτή ο Απ. Παύλος διακήρυξε: «Ουκ ένι άρσεν και θήλυ, δούλος ή ελεύθερος, Έλλην, βάρβαρος, Σκύθης… αλλά πάντες εις εστέ εν Χριστώ Ιησού». Δεν υπάρχει δηλ. καμιά διαφορά μεταξύ ανδρός και γυναικός, δούλου ή ελεύθερου, Έλληνα, Σκύθη ή άλλης καταγωγής ανθρώπου. Όλοι είστε ίσοι απέναντι στον Χριστό.

Ισχυρές γυναίκες του Βυζαντίου

William Goulielmos*  

Γιά την Δύση ο μεσαίωνας ξεκινά το 476 μΧ με την εκθρόνιση του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Ρωμύλου Αυγουστήλου από τον Γερμανό στρατηγό magister militum Οδόακρο. Το μεγαλύτερο μέρος του Δυτικού Ρωμαϊκού κράτους κατέρρευσε όμως αρκετά χρόνια πριν, στα Γερμανικά φύλα. Το ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος, ή Βυζάντιο, δεν γνωρίζει μεσαίωνα. Το Βυζάντιον που εξελληνίσθηκε σε μεγάλο βαθμό με εξαίρεση περιόδους εμφυλίων συρράξεων και ταπεινωτικών ηττών από βαρβάρους αλλά και Δυτικούς, γνωρίζει χρόνια δόξας και μεγάλων ιστορικών μορφών. Πριν εξετάσουμε την ζωή κάποιον ισχυρών γυναικών του Βυζαντίου θα αναφερθούμε στο πώς ζούσαν οι γυναίκες των αντιπάλων του Βυζαντίου. 

 Οι άνδρες των Σλαβικών βασιλείων των Χρωβάτων (Κροατών), Σέρβλων (Σέρβων),  Σλαβο-Βουλγάρων και των Ρως (Ρώσων) έβαζαν τις γεροδεμένες γυναίκες να κάνουν σκληρές χειρωνακτικές δουλειές. Δηλαδή εκεί που το αλέτρι το τραβούσαν κανονικά τα βόδια, οι άνδρες έβαζαν τις γυναίκες να το τραβούν, με σχεδόν υπεράνθρωπη δύναμη. Σε πολλές επιδρομές κατά του Βυζαντίου οι Σλάβες πολεμούσαν μαζί με τους άνδρες. Το έτος 626 μΧ γυναίκες Σλάβες επιτέθηκαν μαζί με τους άνδρες τους σε μονόξυλα κατά της Κωνσταντινούπολης και σφάχτηκαν από τον στρατηγό του Ηράκλειου, Βώνο.  Όπως και οι άνδρες τους, ζούσαν σε φτώχια και σε αμάθεια. Κάποια επιρροή είχαν οι μάγισσες πρωτόγονων θεοτήτων. Στα βάρβαρα και παγανιστικά φύλα σαν τους Σλάβους, Άντες, Τουρκικά φύλα σαν τους Χαζάρους, Πατζινάκες, Κουμάνους κτλ και απομεινάρια Σκύθων οι γυναίκες ζούσαν σαν τους απλούς άνδρες, αλλά ποτέ δεν είχαν εξουσία. Τέλος, στο μεσαιωνικό Ισλάμ οι γυναίκες περίπου είχαν τα ίδια δικαιώματα που έχουν τώρα οι γυναίκες σε αυστηρά μουσουλμανικά καθεστώτα όπως το Ιράν, το Σουδάν και σε ένα βαθμό την Σαουδική Αραβία. Οι Άραβες, Βέρβεροι και Πέρσες είχαν τις γυναίκες σαν όντα ηδονής και αναπαραγωγής, χωρίς δικαιώματα. Στα δυτικά Γερμανόφωνα κράτη οι συνθήκες για τις γυνάικες ήταν φυσικά καλύτερες. 

Δεν προσκυνούν! Δεν λιποτακτούν! Δεν μεταναστεύουν! Έχουν ψυχή & πατρίδα! Γλυκό το βόλι λιονταρίνες!!!

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

Συγκλονιστικές γυναίκες αντάρτισσες πολεμούν τους φασίστες: «Ενα τουφέκι ήταν το δώρο του αρραβώνα μου»

Αντάρτισσα στο Ελ Σαλβαδόρ, το 1981. Το λουλούδι στα μαλλιά, το όπλο στο χέρι ως τρόπος ζωής.

ΤΣΙΠΡΑ, ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ, ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

του Γρηγόρη Κλαδούχου

ΤΣΙΠΡΑ, ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ, ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

Η ημέρα της γυναίκας είναι η ημέρα της παγκόσμιας γυναίκας, αυτής που σήμερα εξαναγκάζεται στην προσφυγοποίηση, αυτής που αγωνίζεται για την ελευθερία και την κοινωνική ισότητα. Δεν είναι απλά γιορτή της γυναίκας, αλλά προβολή και του γυναικείου παραδείγματος.

Στο Κομπάνι, η Κούρδισσα που υπερασπίζεται το δίκαιο και την τιμή της γυναίκας, όλες οι γυναίκες που ζητούν τα δικαιώματά τους στην Τουρκία, στην Συρία, είναι το παράδειγμα. Είναι η Λεϊλά Ζάνα, η μεγάλη προσωπικότητα του Κουρδικού δημοκρατικού κινήματος. 

Μετά το διεθνές έγκλημα της προδοσίας και παράδοσης του Κούρδου ηγέτη δόθηκε εντολή να σιωπήσουν για τον Οτζαλάν και το Κουρδικό κίνημα. Αντίθετα με τον Ευρωπαϊκό τύπο. Η μεγάλη Ιταλική εφημερίδα REPUBBLICA στο φύλο της 5 Δεκεμβρίου του 2008 , αλλά και στις 10 Ιουνίου 2004 χαρακτηρίζει τη Ζανά ως πασσιονάρια των Κούρδων. Και το MANIFESTO, ιστορική εφημερίδα της ιταλικής ανανεωτικής αριστεράς, (καμία σχέση με τον Ελληνικό αριστερό κομπλεξισμό), στο φύλλο της 19 Οκτωβρίου 2008 την αποκαλεί «Κουρδικό καμάρι». Υπάρχει και η άλλη πλευρά της Ευρώπης. Του ανθρωπισμού και προβολής του παραδείγματος.

Σ’ ευχαριστώ γρια αντάρτισσα που μπορώ να στρέφω τα μάτια μου πάνω σου, για να ξεβρωμίζουν

Μακριά από κάθε αφυδατωμένη μούμια που τρέφει την υπαρξιακή της ματαιοδοξία 

με προστυχιά και κολλαγόνο.

 

Της Κατερίνας Δήμα

Ενόσω εδώ σπάμε κοντέρ αναξιοπρέπειας, αναξιοπάθειας μέσα από ενασχολήσεις ανάξιες λόγου που φανερώνουν το γενικότερο αξιακό σηψαιμικό μας σοκ, ενόσω αναλωνόμαστε σε τηλεοπτικά τσουρουμαδήματα οδυρμού για τους αυτοδημιούργητους σελέμπριτις που έφυγαν νωρίς, ενόσω επιχειρηματολογούμε για το κάθε σουργελόπανο του λάιφ στάιλ και τις γνώμες του δίνοντας αξία στο τίποτα, κάτι έτη φωτός μακριά, αυτή η ηλικιωμένη Κούρδισσα δεν βλέπει πρωινάδικα, δεν ακούει μοντέλες να γνωμοδοτούν, δεν βρίζει μετανάστες που γέμισε ο τόπος και δεν χωράμε πια εμείς, δεν κυνηγάει το γιο της να βάλει ζακέτα, δεν λέει στην κόρη της να κοιτάει τη δουλίτσα της και να βρει κανα καλό παιδί να νοικοκυρευτεί.

Αυτή η ηλικιωμένη Κούρδισσα πολεμάει τους ISIS πάνω από ένα χρόνο. Και τώρα ανήκει στη φρουρά της πόλης της.

Αυτή η ηλικιωμένη Κούρδισσα προσωποποιεί κάθε γέφυρα με το όμορφο, το ζωντανό, εκείνο που ζει στον υπερβατικό κόσμο του ιδεατού, «ανθρωποποιώντας» το με αλήθεια και ρεαλισμό, αυτή η ηλικιωμένη Κούρδισσα δίνει ζωή σε καθέναν από μας που ασφυκτιά μπρος σε κάθε αφυδατωμένη μούμια που τρέφει την υπαρξιακή της ματαιοδοξία με προστυχιά και κολλαγόνο, αυτή η ηλικιωμένη Κούρδισσα είναι ο ορισμός της ζωής όπως την καταλαβαίνουν όσοι παλεύουν ακόμα χρίζοντας τους ανεμόμυλους ιππότες.

Κυρά μου, σ’ ευχαριστώ, που μπορώ να στρέφω τα μάτια μου πάνω σου, για να ξεβρωμίζουν από την γύρω μου ντροπή.

φωτογραφία από international brigade of rojava

«ΜΑΚΡΙΑ ΡΟΔΙΖΕΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ». ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΒΕΡΩΦ: ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ, ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

Το ξέρατε -μέρα που είναι- ότι τα πιο πρόσφατα δημιουργηθέντα κάλαντα είναι αυτά που σκάρωσε η χορωδία των γυναικείων φυλακών Αβέρωφ την περίοδο που ακολούθησε τον εμφύλιο πόλεμο;

Πατώντας πάνω στην «πανελλήνια» μελωδική οδό των καλάντων (με ιδιαίτερη όμως κι εκεί υλοποίηση) αλλά έχοντας ξεχωριστούς, πρωτοφανέρωτους  στίχους, οι γυναίκες της χορωδίας πανηγυρίζουν συγκινητικά μέσα από τα κάγκελα, «μαζί με τη φύση», το νέο χρόνο που έρχεται και διαδηλώνουν με αξιοπρέπεια και περηφάνια το άσβεστο πάθος τους για λευτεριά και ειρήνη.

Γράφει: Ιάκωβος Μαύρος

Γι αυτό μας φαίνονται μάλλον, πολλές φορές, ως τα πιο ωραία, γραμμένα και τραγουδισμένα κάλαντα μέσα από τις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ το 1948, από αριστερές, αντάρτισσες, πολιτικές κρατούμενες. Γιατί με αυτή την ελπίδα που πλημμυρίζουν, η οποία συνυπάρχει με την δυσκολία του παρόντος, ταιριάζουν τόσο μα τόσο και με τη δικιά μας εποχή…

Ακούστε τα, δώσε προσοχή στους στίχους τους και διαβάστε την ιστορία τους:

Μακριά ροδίζει η ανατολή

κάθε κλωνί κι ένα πουλί

πανηγυρίζει η φύση

το νιο χρόνο που θα αρχίσει.

Η γυναίκα δυνάστης

Χάρης Ναξάκης*

 

Η βούληση για δύναμη, η επιθυμία για εξουσία, η ιδιοτέλεια και ο ανταγωνισμός είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης, όπως βέβαια κι ο αλτρουισμός, κι όχι τμήμα της ταυτότητας του φύλου και δη του αντρικού, όπως αφελώς(;) διακηρύσσει το γυναικείο κίνημα. Το να δηλώνεις φιλελεύθερος, προοδευτικός ή αριστερός ήταν και είναι συνώνυμο με την άνευ όρων ταύτιση με τη φεμινιστική αφήγηση για την πατριαρχική καταπιεστική κοινωνία, τον πατέρα εξουσιαστή-αφέντη, σε αντίθεση με την ευαίσθητη και ευγενικών συναισθημάτων γυναικεία ψυχοσύνθεση.

 

Η άφεση αμαρτιών των προοδευτικών αντρών για το προπατορικό αμάρτημα του αντρικού φύλου, για την επί αιώνες βάναυση πατριαρχική κυριαρχία, είναι το να δηλώσουν φεμινιστές. Η έμφυλη όμως καταπίεση δεν ήταν και δεν είναι μόνο πατριαρχική. Σήμερα, στην ύστερη νεωτερική εποχή, τα δίκαια αιτήματα του γυναικείου κινήματος για χειραφέτηση και ισότητα έχουν εκπέσει στην αναδυόμενη φιγούρα: της γυναίκας-αφέντρας, που παίρνει το αίμα της πίσω για την επί χιλιάδες χρόνια ανδρική τυραννία, της μορφωμένης γυναίκας μάνατζερ ή αυτοαπασχολούμενης στα ευγενή επαγγέλματα, που η επιθυμία της για εξουσία και δύναμη και η ροπή στην αυταρχικότητα σε τίποτα δεν διαφέρει από την ανάλογη αντρική, ή της γυναίκας οδηγού που παρκάρει πάνω στις θέσεις για αναπήρους και βρίζει τους άλλους οδηγούς με περισσότερη μανία από το απεχθές αντρικό πρότυπο.

 

Η αυταρχική, αντρική κατά τεκμήριο κυριαρχία, οι πατριαρχικές μορφές κυριαρχίας, έχουν πλήρως αναλυθεί μέχρι σήμερα, αλλά μικρότερη σημασία έχει δοθεί στην επίσης απεχθή χειραγώγηση του άλλου που έχει τις ρίζες της στη μητρική κυριαρχία, στην κτητική και ευνουχιστική συμπεριφορά της γυναίκας-μητέρας. Οι τεχνικές αυτής της συμπεριφοράς αναπτύχθηκαν στην οικία όπου παρέμεινε η γυναίκα ως νοικοκυρά και ως υπεύθυνη για την ανατροφή των παιδιών.

Συγνώμη αγαπητές γυναίκες, είναι και δική σας η ευθύνη

Την γυναικεία χειραφέτηση την έχουν εφεύρει και την έχουν τροφοδοτήσει αυτές. Πρώτα εργαζόταν μόνο ένας και συντηρούσε όλη την οικογένεια. Τώρα πρέπει να εργαστούν και οι δύο, και συχνά δεν φτάνει.

του Massimo Fini

Οι γυναίκες έχουν πραγματοποιήσει άλλο ένα βήμα στην πορεία τους προς την ισότητα. Πρώτα πέθαιναν επτά χρόνια μετά τους άνδρες, τώρα αυτό το χάσμα έχει μειωθεί κατά το ήμισυ: 3.8. Έχει καλώς. Ήθελαν να εισέλθουν στον κόσμο της εργασίας των ανδρών και φορτώθηκαν όλο το στρες. Καπνίζουν, πίνουν, φτιάχνονται με κόκα. Στην συνέχεια, στην ανταγωνιστικότητα της εργασίας -άλλη εστία νεύρωσης αυτή- έμειναν χωρίς αντιπάλους. Ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, τις έχουν: είναι οι συναδέλφισσές τους, ειδικά οι χοντρές. Για την αποφυγή του υποβιβασμού τους στο καθεστώς των χοντρών υποχρεώνονται σε πολύ κουραστικές ακροβασίες. Ήδη η συντήρηση του σώματος μιας γυναίκας χρειάζεται μια-δυο ώρες την ημέρα, μεταξύ μακιγιάζ, μαλλιών, αποτριχώσεων, επιμελών πλύσεων. Εσχάτως έχουν προστεθεί το γυμναστήριο, η αεροβική γυμναστική στο νερό και το τρέξιμο -ιδιαίτερα παράλογη πρακτική: κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ σοβαρά ότι τα πόδια των γυναικών έγιναν για περπάτημα και όχι για τρέξιμο.

Οι γυναίκες είναι τα πρώτα θύματα του εκσυγχρονισμού. Κάνουν μια διπλή δουλειά. Εκείνη στο σπίτι και την άλλη εκτός σπιτιού. Η Ανθρωπολογία δεν μπορεί να μας εξαπατήσει: η φροντίδα των παιδιών ανήκει σε αυτές και για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, αφού το βρέφος, αργεί περισσότερο απ’ όλους ν’ απογαλακτιστεί. Ίσως για αυτό είναι απρόθυμες να τεκνοποιήσουν. Αλλά φτάνοντας στα σαράντα αισθάνονται ότι κάτι τους λείπει και καταλαμβάνονται από άγχος, επειδή τα παιδιά δεν έρχονται όποτε σου έρθει. Συνήθως χρειάζεται ένας σταθερός σύντροφος, αλλά αφήνοντας κατά μέρος αυτή την αμελητέα ιδιαιτερότητα, η ηλικία της υψηλότερης γονιμότητας των γυναικών είναι από τα 27 έως τα 37, 38, 40 που τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα. Και στη συνέχεια αυτά τα πρώην έμβρυα, αυτά τα μυστηριώδη όντα που τροφοδοτούνται από το στενάχωρο κόλπο τους έχουν μια ζωτικότητα εντυπωσιακή, που για να διευθετηθεί χρειάζεται μια ανάλογη ζωτικότητα, που υπάρχει στα είκοσι χρόνια, αλλά πολύ λιγότερη στα σαράντα.

Κούρδισσες πολεμίστριες: Οι γυναίκες που στέλνουν τους τζιχαντιστές "στην κόλαση"

Αρθρογράφος: 

Όλγα Στέφου

Αναδημοσίευση από το left.gr

Οι ένοπλοι του Ισλαμικού Κράτους πιστεύουν πως αν σκοτωθούν από γυναίκα θα πάνε κατευθείαν στην κόλαση. Είναι μεγάλη ατιμία να σε σκοτώσει γυναίκα... Έτσι, έχουν έναν επιπλέον λόγο να φοβούνται τις κούρδισσες YPJ, τις πολεμίστριες του συριακού Κουρδιστάν που, αν και έχουν συγκροτηθεί ήδη από το 2012, η Δύση τώρα έχει αρχίσει να "ανακαλύπτει".

Οι κούρδισσες μαχήτριες της ΥPJ δραστηριοποιούνται από το 2012 και είχαν να αντιμετωπίσουν πολλούς εχθρούς: Τον πόλεμο στη Συρία και τις επιθέσεις στις περιοχές τους, το μέτωπο Νούσρα (στρατιωτικό παρακλάδι της Αλ-Κάιντα) και φυσικά τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Είναι μια στρατιωτική φράξια εθελοντριών γυναικών που, σύμφωνα με την πλευρά του YPG, ευθύνονται για τον θάνατο περίπου των μισών τζιχαντιστών στα σύνορα. "Στην κουλτούρα των τζιχαντιστών, οι γυναίκες δεν έχουν καμία κοινωνική θέση. Λένε πως άμα άμα τους σκοτώσει γυναίκα, πηγαίνουν στην κόλαση. Εάν θέλουν να πάνε στην κόλαση, λοιπόν, ας συνεχίσουν να μας πολεμούν", αναφέρει ο στρατηγός τoυ YPG και υπεύθυνος για το τάγμα των γυναικών.

"Οι τζιχαντιστές έχουν διαστρεβλώσει το Ισλάμ, οι γυναίκες πολεμίστριές μας είναι λαμπρό παράδειγμα για την Δύση", συνεχίζει.

"Αμυνόμαστε από τον εχθρό και προστατεύουμε τους πάντες, ανεξαρτήτως φυλής ή θρησκεύματος. Το συριακό κράτος δε θα μας προστατεύσει από αυτούς (σσ. το ISIS)", δηλώνει η 26χρονη Έβιν στην αμερικανίδα φωτογράφο, Έριν Τριεμπ, η οποία πέρασε μια βδομάδα σε στρατιωτικά φυλάκια για να γνωρίσει τις YPJ. Μία 27χρονη μαχήτρια δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι έχει εκπαιδευτεί στη χρήση Καλάσνικοφ, ώστε να μπορεί να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των γυναικών της μειονότητας των Γιαζίντ στο βόρειο Ιράκ. Άλλες έχουν αφήσει πίσω τα παιδιά τους μόνο και μόνο για να μπορέσουν -τελικά- να τα υπερασπιστούν.

Στις τάξεις των γυναικών της ΥPJ

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαρτίου 8, 2013

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

Στις 8 Μαρτίου του 1857, οι εργάτριες μιας κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, συμμετείχαν σε μια μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Αυτή η απεργία διαλύθηκε βίαια από την αστυνομία της πόλης, όμως το γυναικείο εργατικό κίνημα μόλις είχε γεννηθεί. Είχε γίνει η αρχή για ένα σκληρό αγώνα για τα δικαιώματα της γυναίκας, στην εργασία αλλά και στην εκτός εργασίας ζωή της. Έτσι, εις ανάμνηση αυτής της γυναικείας εξέγερσης, η 8^η Μαρτίου κάθε χρόνο καθιερώθηκε ως διεθνής ημέρα της γυναίκας. Ο πρώτος εορτασμός της  Διεθνούς Ημέρας της Γυναίκας έγινε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Έπειτα, μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, καθιερώθηκε η 8η Μαρτίου ως επίσημη Αργία.

Αυτό το παγκόσμιο κίνημα έφθασε και στην Ελλάδα φυσικά. Η θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία αναβαθμίστηκε, τουλάχιστον θεσμικά, όταν το 1952 με τον νόμο 2159 οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι». Δηλαδή, μπορούσαν πλέον να ψηφίζουν στις εκλογές, δημοτικές και βουλευτικές, αλλά και να υποβάλουν υποψηφιότητα σε αυτές για να εκλεγούν. Πρώτη Ελληνίδα βουλευτής ήταν η Ελένη Σκούρα που έβαλε υποψηφιότητα με το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός». Ακολούθως, η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του ’60 αναζωογόνησε τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.