Είστε έτοιμοι να πεθάνετε για το δολάριο;

της Μαρίας Δεναξά

Αν δεν το έχετε πάρει είδηση, τα τύμπανα του πολέμου, στον οποίο θέλουν να σπρώξουν τις κοινωνίες μας τα ανθρωπάκια που κυβερνούν, ηχούν ολοένα και πιο δυνατά. Όμως, ο καθένας κάνει πως δεν τα ακούει μέσα στο τσουνάμι των προβλημάτων της επιβίωσης όπου προσπαθούν να μας πνίξουν για να θέσουν σε εφαρμογή τα ασύλληπτα σχέδια της διαστροφής τους.

Όπως και με την πανδημία για την οποία προειδοποιούσαν κι έκαναν προσομοιώσεις τουλάχιστον από το 2014, έτσι και με τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν έχουν πάψει να προειδοποιούν –και τελευταία ολοένα και πιο συχνά- για την τροπή μιας γενικευμένης σύρραξης. Όποτε τους δοθεί η ευκαιρία υπογραμμίζουν πως «ο καιρός της Ειρήνης», που οι προκάτοχοι τους έχτισαν και διαφύλαξαν όσο μπορούσαν, «τελείωσε».

Αν παρακολουθήσει κανείς, η φύση και η κλίμακα του πολέμου στην Ουκρανία, από την έναρξη του έως σήμερα μεταβάλλεται διαρκώς. Τις τελευταίες ημέρες, οι ηγέτες των δυτικών κρατών, επαναλαμβάνουν σχεδόν ομόφωνα πως «η Ουκρανία δεν μπορεί να χάσει». Δυστυχώς, δεν κάνουν μια πρόγνωση. Διατυπώνουν μια αναγκαιότητα!

Θορυβούνται στην ιδέα μιας επικράτησης της Ρωσίας και δείχνουν έτοιμοι να κάνουν περισσότερα επικίνδυνα βήματα παραπάνω στην υποστήριξη του Κιέβου, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως θα ακολουθήσουν τον αιματηρό δρόμο της συμπλοκής ή ακόμη και της μετωπικής σύγκρουσης με τη Μόσχα.

Αύξηση των πολεμικών δαπανών

Ενδεικτικό των κακών προθέσεων των δυτικών, είναι οι δηλώσεις του Εμμανουέλ Μακρόν πριν από λίγα 24ωρα, πως αυξάνει τις αμυντικές δαπάνες της χώρας του σε 400 δισεκατομμύρια ευρώ έως το 2030, δηλαδή 57 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, την ώρα που δεν αδυνατεί να βρει 12 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο για να χρηματοδοτήσει το συνταξιοδοτικό σύστημα.

«Και στην πραγματικότητα, αφού επιδιορθώσαμε το στρατό μας, θα τον μεταμορφώσουμε. Πρέπει να κερδίσουμε τον χρόνο που μας χωρίζει από την αυριανή σύγκρουση. Ναι, το Έθνος έχει καθήκον να μετασχηματίσει το στρατό του, διατηρώντας φυσικά αναλλοίωτες τις στρατηγικές του, βασιζόμενο στην αριστεία των στρατιωτών του και στην αφοσίωσή τους. Αλλά πρέπει επίσης, ως Έθνος, να μεταμορφωθούμε, να είμαστε έτοιμοι για πιο βίαιους, πιο πολυάριθμους και πολυδιάστατους πολέμους».

Αυτή την δήλωση – προαναγγελία εμπόλεμης προετοιμασίας και σύρραξης, έκανε στις 20/01/2023 ο Εμμανουέλ Μακρόν για να ακολουθήσουν οι δηλώσεις του κύριου «τίποτα» Μπρουνό Λεμέρ, του υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας, στο Φόρουμ της Ολιγαρχίας του Νταβός, όπου πέρα από τη γελοία διαπίστωση που έκανε πως «η Ευρώπη, την τελευταία τριετία έγινε μια πολιτική υπερδύναμη» -μάλλον ήθελε να πει το sex toy του βαθύ κράτους των HΠΑ- επεσήμανε πως «ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι μια τοπική σύρραξη, αλλά παγκόσμια!»

Την τρελή τους επιθυμία να προκαλέσουν έναν παγκόσμιο πόλεμο, μαρτυρά το γεγονός ότι έχει αλλάξει ο δυτικός ορισμός για τη «νίκη» που θα επιφέρει το τέλος της σύρραξης. Δεν πρόκειται πλέον μόνο για την επιστροφή των εδαφών που κατείχε η Ουκρανία, πριν από την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας ή ακόμη για την αποκατάσταση της κυριαρχίας του Κιέβου επί των ρωσόφωνων αυτονομημένων επαρχιών. Τώρα πλέον θέτουν θέμα ανάκτησης της Κριμαίας, ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, όπως και την παραπομπή της ρωσικής ηγεσίας ενώπιον ενός ειδικού δικαστηρίου για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Ο στόχος της Δύσης δεν είναι πια η υπεράσπιση της oυκρανικής εδαφικής ακεραιότητας-κάτι που είναι κατανοητό- αλλά να επιφέρει όπως στο παρελθόν στη Σερβία, το Ιράκ ή τη Λιβύη μια αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα, αρεστή στον πολεμοχαρή Μπαρμπα Σαμ, ο οποίος ήδη κοιτά για την επόμενη σύρραξη προς Ασία μεριά.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι Δυτικοί τραβούν την κατάσταση στα άκρα, την ώρα που η Μόσχα εξακολουθεί να δηλώνει πως είναι πρόθυμη να διεξάγει ειρηνευτικές συνομιλίες στη βάση της αναγνώρισης της προσάρτησης των ρωσόφωνων επαρχιών της Ουκρανίας και των εγγυήσεων για μη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ.

Πώς εξηγείται λοιπόν αυτή η επικίνδυνη κλιμάκωση; Γιατί η Δύση είναι έτοιμη να μετατρέψει μια περιφερειακή εδαφική σύγκρουση σε παγκόσμια πυρκαγιά;

Πολύ απλά, επειδή αυτό που διακυβεύεται σε αυτόν τον πόλεμο δεν είναι πλέον η κυριαρχία πάνω στα εδαφικά ζητήματα των ουκρανικών συνόρων, αλλά το πρόσωπο της παγκόσμιας οικονομίας, η οποία εξακολουθεί στις μέρες μας να είναι οργανωμένη γύρω από το δολάριο, το νόμισμα των διεθνών συναλλαγών.

Η μετατόπιση σε αυτή τη γεωοικονομική διάσταση έγινε σχεδόν τυχαία, ως συνέπεια των δυτικών οικονομικών κυρώσεων κατά της Μόσχας, οι οποίες οι δυτικοί ηγέτες πίστευαν, ότι θα γονάτιζαν τη Ρωσία, όπως είχε δηλώσει ο «κύριος τίποτα» – Μπρουνό Λεμέρ, τον οποίο η Γαλλία προετοιμάζει για να είναι υποψήφιος για το διευθυντήριο του ΔΝΤ.

Η αρχική ιδέα ήταν να απομονωθεί η Ρωσία από το παγκόσμιο εμπόριο, κυρίως με τον αποκλεισμό των ρωσικών τραπεζών από το σύστημα Swift, μέσω του οποίου γίνονται οι περισσότερες από τις παγκόσμιες οικονομικές συναλλαγές και με την κατάσχεση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων (δημόσιων και ιδιωτικών) που βρίσκονται εκτός Ρωσίας.

Όμως αυτό δεν απέφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Όχι μόνο φάνηκε ξεκάθαρα ότι η Ρωσία είχε αναπτύξει ένα εναλλακτικό σύστημα από το Swift, αλλά η Μόσχα συνέχισε να συναλλάσσεται με μεγάλο αριθμό χωρών σε ρούβλια κι άλλα νομίσματα εκτός του δολαρίου: γιουάν, ινδική ρουπία κλπ.

Οι δυτικές κυρώσεις επιτάχυναν έτσι την «αποδολαριοποίηση» της παγκόσμιας οικονομίας. Κι αυτό για την Ουάσιγκτον αποτελεί απόλυτο casus belli, δεδομένου ότι μόνο το δολάριο ως νόμισμα διεθνών συναλλαγών, της επιτρέπει να χρηματοδοτεί το διαρθρωτικό της έλλειμμα.

Υπαρξιακό ζήτημα για τις ΗΠΑ η ήττα της Ρωσίας

Έτσι, από την επιτάχυνση της «αποδολαριοποίησης» της παγκόσμιας οικονομίας, ο πόλεμος κατά της Μόσχας έγινε για τις ΗΠΑ ένα «υπαρξιακό ζήτημα», ένα ζήτημα ζωής ή θανάτου.

Για να γίνει πιο κατανοητό: από το 1945, το νόμιμο ανώτατο όριο του αμερικανικού χρέους έχει αυξηθεί πάνω από 100 φορές για να φτάσει σήμερα τα 31.381 τρισ. δολάρια! Ένα δυσοίωνο ορόσημο, την ώρα που επιδεινώνεται δραματικά η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, ενώ παράλληλα αυξάνεται το κόστος δανεισμού της και μαζί του παίρνει την ανιούσα και το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους της.

Οι ΗΠΑ έχουν καταλήξει να έχουν το μεγαλύτερο χρέος παγκοσμίως το οποίο υπερασπίζεται ο μεγαλύτερος στρατός του κόσμου, τον οποίον έχουν ενισχύσει και οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, ο αμερικανικός στρατός και οι βοηθητικοί του στο ΝΑΤΟ, θα ανασυντάξουν όλες τους τις δυνάμεις για να τιμωρήσουν τον παράγοντα -όσο βίαια τροπή κι αν πάρουν τα πράγματα- αυτής της αποδολαριοποίησης.

Όλα τα παραπάνω αποκαλύπτουν μια νέα ανάγνωση των όσων συμβαίνουν στην Ουκρανία. Στην αρχή της σύγκρουσης, η Δύση βοηθούσε το Κίεβο να αντισταθεί στη ρωσική επιθετικότητα. 

Μετά την αποτυχία των κυρώσεων, το Κίεβο είναι αυτό που θυσιάζει τον πληθυσμό του για να βοηθήσει τις ΗΠΑ να διατηρήσουν την υπεροχή του δολαρίου.

Καθώς οι χώρες της ΕΕ κινούνται όλο και πιο επικίνδυνα προς την άμεση σύγκρουση με τη Μόσχα, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες τους θα πρέπει να θέσουν στους λαούς τους το ερώτημα που ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι φρόντισε να μην θέσει στους Ουκρανούς: είστε έτοιμοι εσείς και τα παιδιά σας, να πεθάνετε για το δολάριο;

ΠΗΓΗ:https://dimosiografia.com/eiste-etoimoi-na-pethanete-gia-to-dolario/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Αυξάνεται η κινεζική παρουσία στην Αφρικανική ήπειρο

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, Αρθρογράφος

Αρχιτέκτων - Συγγραφέας

Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 50.000 Αφρικανοί στην Κίνα και μεταξύ ενός και δύο εκατομμυρίων Κινέζων διασκορπισμένοι σε 54 αφρικανικά κράτη

2022 - Πανεπιστήμιο Αντίς Αμπέμπα Φοιτητές με μάσκες από την κινέζικη όπερα με αφορμή τους εορτασμούς για την ημέρα κινεζικής γλώσσαςXinhua News Agency via Getty Images

Στην Αφρική η παρουσία των κινεζικών κεφαλαίων έχει γίνει αισθητή τα τελευταία χρόνια σε χώρες, όπως η Γκάνα, η Νιγηρία και η Αιθιοπία, ενώ διατηρεί την πρώτη στρατιωτική της βάση εκτός συνόρων της στο Τζιμπουτί. (με την ευκαιρία υπενθυμίζω ότι, στην διπλανή Σομαλία έχει στρατιωτική βάση η Τουρκία)..Την κινεζική διείσδυση διαπιστώσαμε και κατά την διάρκεια πρόσφατου ταξιδιού μας στην Μαδαγασκάρη.

Η Αιθιοπία επί παραδείγματι, έχει αποτελέσει πόλο έλξης των κινεζικών κεφαλαίων για έργα υποδομής και όχι μόνο. Υπολογίζεται ότι 4 δισεκατομμύρια δολάρια έχουν επενδυθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, με αποτέλεσμα οι υποδομές της Αιθιοπίας σε γη, αέρα και θάλασσα να χρηματοδοτούνται πλέον σχεδόν αποκλειστικά από κινεζικά κεφάλαια. Η πρόοδος της χώρας έχει σημειώσει γεωμετρική πρόοδο, με τους ρυθμούς ανάπτυξης να αγγίζουν επίπεδα 10% ετησίως παρά την πανδημία και παρά τον εμφύλιο πόλεμο στο Τιγκράϊ. Αυτονόητα, αυτό ”μεταφράζεται” σε ανάπτυξη- πέραν των οικονομικών- των αντίστοιχων σχέσεων σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι σχέσεις μεταξύ της Κίνας και της αφρικανικής ηπείρου έχουν σταδιακά ενισχυθεί. Βοηθάει αποφασιστικά ότι δεν έχει υπάρξει η ίδια ”αποικιακή δύναμη”- καθώς και το γεγονός ότι έχουν αποσυρθεί από πολλές περιοχές της Ηπείρου οι παλαιές ευρωπαϊκές αποικιακές χώρες. Παράλληλα με το διαρκώς αυξανόμενο διμερές εμπόριο, τις άφθονες και σημαντικές κινεζικές επενδύσεις σε πολλές αφρικανικές χώρες και το αναπόφευκτο γεωπολιτικό ενδιαφέρον του Πεκίνου σε περιοχές πλούσιες σε στρατηγικούς πόρους (και όχι μόνο), πρέπει να επισημάνουμε ένα κοινωνικό φαινόμενο που πολύ συχνά παραβλέπεται.

Μιλάμε για την κίνηση ανθρώπων που έχει επηρεάσει τους δύο εν λόγω παίκτες: τον Κινέζικο ”Δράκο” και βεβαίως, την Αφρική. Οι αριθμοί είναι κάπως ”ομιχλώδεις”, αλλά υπολογίζεται ότι υπάρχουν 50.000 Αφρικανοί στην Κίνα και μεταξύ ενός και δύο εκατομμυρίων Κινέζων διασκορπισμένοι σε 54 αφρικανικά κράτη. Η μεγάλη κινεζική παρουσία στην Αφρική, ειδικότερα, είναι μια τάση που συνεχίζει να εδραιώνεται. Και όχι μόνο λόγω του αυξανόμενου αριθμού κινεζικών εταιρειών που είναι έτοιμες να εγκαινιάσουν νέα έργα κατασκευής, ενέργειας ή υποδομής σε αυτήν ή εκείνη την εγκαταλειμμένη χώρα.

Π. Ήφαιστος, Ο κόσμος το 2023 και τις επόμενες δεκαετίες υπό κοσμοϊστορικό πρίσμα. Ο πόλεμο της Ουκρανίας. Μια νέα αφετηρία

Η νέα στρατηγική αφετηρία που αναδείχθηκε με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν προέκυψε ξαφνικά. Εκκολάφθηκε κατά την διάρκεια των τριών δεκαετιών της Μεταψυχροπολεμικής ιστορικής φάσης μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Ο όρος «πόλεμος», ορθότερα και πιο περιεκτικά, δεν είναι μόνο η ένοπλη σύρραξη. Είναι μια μεγάλη αλυσίδα με πολλούς κρίκους που αρχίζει από τις προθέσεις τους εξοπλισμούς, την ανάπτυξη δυνάμεων, την διπλωματία και τον στρατηγικό σχεδιασμό που συμπλέκει βραχυχρόνιους, μεσοπρόθεσμούς και μακροχρόνιους στρατηγικούς σκοπούς. Η ένοπλη σύρραξη δεν είναι παρά μόνο ο τελευταίος κρίκος. Εάν κάτι άλλαξε όσον αφορά την ηγεμονική διαπάλη του 20ου αιώνα, είναι ότι, μετά την κρίση της Κούβας το 1963 συνειδητοποιήθηκε ο κίνδυνος πυρηνικού ολοκαυτώματος.

Εξ ου και με μυστικά τότε πρωτόκολλα όταν υπογράφτηκαν οι συμφωνίες SALT/ABMτο 1973, οι τότε δύο υπερδυνάμεις δεσμεύτηκαν να μην βρεθούν η μια απέναντι στην άλλη ακόμη και σε συμβατικό πόλεμο καθότι θα μπορούσε να κλιμακωθεί σε πυρηνικό πόλεμο. Το δόγμα ήταν MAD (mutual assured destruction – βεβαιωμένη αμοιβαία καταστροφή), δηλαδή περιορισμό των αριθμών των διηπειρωτικών πυραύλων και ένα μόνο μικρό αριθμό αντιβαλλιστικών πυραύλων ούτως ώστε να υπάρχει αποτροπή μιας επίθεσης που θα προκαλούσε αντεπίθεση και καταστροφή αμφοτέρων.

Ο πόλεμος μεταξύ των υπερδυνάμεων για την πλανητική κατανομή ισχύος και συμφερόντων διεξαγόταν και συνεχίζει να διεξάγεται στις περιφέρειες και εις βάρος λιγότερο ισχυρών κρατών. Αυτό το καταμαρτυρούμενο γεγονός ενέχει συνέπειες βαθύτατων προεκτάσεων για τα κράτη των περιφερειών, ιδιαίτερα εάν συνεκτιμηθεί το γεγονός ότι εντός του ώριμου πλέον πολυπολικού διεθνούς συστήματος πολλών ηγεμονικών δυνάμεων κατόχων πυρηνικής ισχύος, η διαπάλη για ισχύ και πόρους θα διεξάγεται πρωτίστως στις περιφέρειες του πλανήτη.

Ανάγκη κατανόησης της πολυπολικότητας και άλλων μακροχρόνιων τάσεων

Υπό το πιο πάνω ευρύτερο πρίσμα οι εκτιμήσεις για τις προβολές τάσεων το 2023 έχουν νόημα μόνο εάν συνεκτιμούν τα νέα δεδομένα που πυροδότησε ο πόλεμος της Ουκρανίας. Στο επίπεδο των ηγεμονικών δυνάμεων του πολυπολικού πλέον διεθνούς συστήματος καταμαρτυρούνται ήδη στρατηγικές ανακατατάξεις οι οποίες σημαίνουν ότι ο κόσμος εισήλθε σε μια μεταβατική φάση πολλών ετών εάν όχι και πολλών δεκαετιών.

Η στρατηγική κάθε κράτους, κατά συνέπεια, απαιτείται να συνεκτιμά επαρκώς το γεγονός ότι η σταθεροποίηση νέων πλανητικών στρατηγικών ισορροπιών δεν επίκειται στο ορατό μέλλον. Για αυτούς και πολλούς άλλους λόγους οι κοινωνίες και οι πολιτικές εξουσίες όσων κρατών θέλουν να αποφύγουν ζημιές και βλάβες, έχουν συμφέρον να συνεκτιμήσουν σωστά και ορθολογιστικά τα εξής:

• Την σημασία του κράτους ως θεσμού αυτεξούσιου συλλογικού βίου, ευημερίας και ασφάλειας.
• Τον πραγματικό χαρακτήρα της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής και του τρόπου που εξελίσσεται εντός ενός πολυπολικού κόσμου που θα καθιστά την εφαρμογή των προνοιών του διεθνούς δικαίου πιο δύσκολη.
• Την σημασία προσδιορισμού ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων στην βάση των οποίων χαράσσεται εθνική στρατηγική.
• Την σημασία ισόρροπων και συμμετρικών σχέσεων με άλλα κράτη και κυρίως τα ισχυρά με τα οποία θα πρέπει αδιάλειπτα να διεξάγονται εξεζητημένες συναλλαγές.
• Την σημασία της ισχύος για την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Επικράτειας. Μεταξύ άλλων, αυτό σημαίνει επαρκείς οικείους συντελεστές ισχύος και συμμαχικές εξισορροπήσεις που απαιτείται να συνεκτιμούν το γεγονός, όμως, ότι οι συμμαχικές συγκλίσεις είναι πάντα ρευστές και εύθραυστες.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ, ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ 2023

3 Ιανουαρίου 2023

από Βασίλης Βιλιάρδος

Ο πόλεμος της Ευρώπης, η ρωσική οικονομία, η Ουκρανία ως η σφήνα κατά πολλούς που τοποθέτησαν οι ΗΠΑ μεταξύ της Ρωσίας και της Γερμανίας, η Ευρώπη, η Κίνα, το Ιράν και το Ισραήλ, η Λατινική Αμερική με την Ουρουγουάη και τη Βραζιλία, καθώς επίσης τα προβλήματα της Αφρικής – ενώ υπάρχουν πολλές άλλες εστίες πυρκαγιάς στον πλανήτη μας, ακόμη και στην Ευρώπη. Για παράδειγμα, στην Ιταλία που δεν πρόκειται ποτέ να αναπνεύσει εντός της Ευρωζώνης – ενώ πολύ περισσότερο ίσως στη Μ. Βρετανία, όπου οι υποστηρικτές του BREXIT αποτελούν πλέον μεγάλη μειοψηφία, ο πληθωρισμός μαίνεται, υπάρχουν ελλείψεις εμπορευμάτων κοκ. Επίσης στην Ιαπωνία που επιμένει σε μία ακόμη μη συμβατική οικονομική πολιτική, στον Καναδά όσον αφορά τη στέγαση, στις ΗΠΑ που μάλλον δεν θα αποφύγουν την ύφεση κοκ. Εν τούτοις, δεν μπορεί κανείς να αναφερθεί σε όλες, ούτε να επιχειρήσει προβλέψεις – πόσο μάλλον σε μία εποχή που θεωρείται σημείο καμπής στην παγκόσμια ιστορία. Οφείλει βέβαια να παραμένει αισιόδοξος, αλλά ταυτόχρονα προετοιμασμένος για τα χειρότερα – με την ελπίδα να μην ισχύουν τα περί κλιματικής αλλαγής και οικολογικής κρίσης που θα ήταν ακόμη πιο δύσκολο να αντιμετωπισθούν. Η οικολογική κρίση πάντως λέγεται πως είναι τόσο σοβαρή που πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι, η ίδια η ύπαρξη της ανθρωπότητας όπως τη γνωρίζουμε, ευρίσκεται σε κίνδυνο. Η περιβαλλοντική ζημία δε έχει άμεσο αντίκτυπο στις αλυσίδες παραγωγής και εμπορίας τροφίμων, στην πρόσβαση και παροχή ποσίμου νερού, στην εξόρυξη και χρήση υδρογονανθράκων, καθώς επίσης σε πολλούς άλλους τομείς.

.

Ανάλυση

Είναι προφανές ότι, ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει στην καρδιά της ηπείρου μας, είναι μία σύγκρουση του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας – με μεγάλο θύμα την Ουκρανία και αμέσως μετά την Ευρώπη. Οι επιθέσεις πλέον διενεργούνται βαθιά μέσα στην επικράτεια της Ρωσίας – ενώ υπάρχουν πολλές δυτικές αναφορές σε προσπάθειες δολοφονίας της ρωσικής ηγεσίας, με στόχο την αλλαγή του καθεστώτος της.

Τα εγκλήματα και τα λάθη του προέδρου Putin είναι ξεκάθαρα (ανάλυση), ενώ ο τεράστιος φυσικός πλούτος της Ρωσίας αποτελεί ένα σημαντικότατο έπαθλο των ΗΠΑ – το οποίο θα διασφάλιζε την αμερικανική ηγεμονία στον πλανήτη για πολλές δεκαετίες. Εκτός αυτού, η Ευρώπη και ειδικά η Γερμανία, έχουν υποταχθεί ολοκληρωτικά στην κηδεμονία των ΗΠΑ – ενώ η πώληση υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) και όπλων στην ΕΕ, έχουν βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό την προβληματική αμερικανική οικονομία.

Σε κάθε περίπτωση, οι Ρώσοι κρατήθηκαν έξω από την Ευρώπη, οι Αμερικανοί μέσα και οι Γερμανοί κάτω – σύμφωνα με το γνωστό όραμα ή/και δόγμα των ιδρυτών του ΝΑΤΟ, μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Εν τούτοις, δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι, ο δεύτερος μεγάλος ωφελημένος του πολέμου είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος των ΗΠΑ για την παγκόσμια ηγεμονία: η Κίνα που έχει εξασφαλίσει φθηνή ενέργεια, μία εξαγωγική αγορά και τη στήριξη του νομίσματος της, με επόμενη την Ινδία.

Συνεχίζοντας, σύμφωνα με το Stratfor (πηγή), ο πόλεμος στην Ουκρανία θα συνεχιστεί, με νέες επιθέσεις «ένθεν κακείθεν» – χωρίς όμως κάποια από τις δύο πλευρές να πετύχει εδαφικά κέρδη, ικανά να υποβαθμίσουν σημαντικά τη διαπραγματευτική θέση της άλλης.  Ως εκ τούτου, θα διασφαλισθεί η συνέχιση των πρωτοφανών κυρώσεων της Δύσης κατά της Ρωσίας – οπότε η ανοδική πίεση στις τιμές των εμπορευμάτων, από τις οποίες δεν υποφέρει μόνο η Ευρώπη, αλλά πολλές άλλες χώρες και ιδιαίτερα οι αφρικανικές.

Οι ουκρανικές δυνάμεις, με τη βοήθεια των χρημάτων και της σταθερής στρατιωτικής υποστήριξης από τους δυτικούς συμμάχους, θα επικεντρώσουν τις επιθέσεις τους στα νότια, προς την Αζοφική Θάλασσα – έτσι ώστε για να απομονώσουν τις ρωσικές δυνάμεις στο χερσαίο διάδρομο προς την Κριμαία. Εν τούτοις, θεωρείται απίθανο να διώξουν τις ρωσικές δυνάμεις από το διάδρομο – ενώ παράλληλα η Ουκρανία θα κλιμακώσει τις επιθέσεις της, κατά στόχων εντός της Ρωσίας. Ο υποκινούμενος από τις ΗΠΑ στόχος της είναι να διαβρώσει περαιτέρω τη δημοφιλία του πολέμου στους Πολίτες της χώρας – έτσι ώστε να προκληθούν κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις, τύπου «πορτοκαλής επανάστασης».

Η Ρωσία, από την πλευρά της, θα συνεχίσει τις επιθέσεις της, με στόχο την καταστροφή των κρίσιμων υποδομών της Ουκρανίας – κυρίως όσον αφορά τον ηλεκτρισμό, την ύδρευση και τις επικοινωνίες. Οι συγκεκριμένες ζημίες δε, θα έχουν ως αποτέλεσμα την ακόμη μεγαλύτερη πτώση του βιοτικού επιπέδου στην Ουκρανία – οπότε την κλιμάκωση των προσφυγικών ροών προς την ΕΕ που, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα προβλήματα (ενεργειακή κρίση, ακρίβεια, ύφεση), θα θέσουν σε δοκιμασία την περεταίρω ευρωπαϊκή στήριξη της Ουκρανίας.

Φαίνεται πάντως πως η Ρωσία θα συνεχίσει τις επιθέσεις της «μικρής κλίμακας» στο Ντονμπάς – ενώ θα προετοιμάζεται για μια μεγαλύτερη επίθεση, για να διασφαλίσει μεγαλύτερο μέρος του Ντονμπάς που παραμένει υπό ουκρανικό έλεγχο, χωρίς να αποκλείεται μία νέα επίθεση για την κατάληψη του Κιέβου. Όσον αφορά δε τη συγκέντρωση των ρωσικών δυνάμεων στη Λευκορωσία, κατά μήκος των βορείων και ανατολικών συνόρων της Ουκρανίας, μάλλον δεν σημαίνει πως η Ρωσία θα επιτεθεί από εκεί – αφού θα επικεντρωθεί στην ενίσχυση των θέσεων της στη νοτιοανατολική Ουκρανία.

Η ρωσική οικονομία

Πως θα είναι ο κόσμος μετά την ενεργειακή κρίση; - Οι κινήσεις Roosevelt δεν θα επαναληφθούν σήμερα

Οι καιροί αλλάζουν και το 2023 μπορεί να μείνει στην ιστορία ως η χρονιά που η μεγάλη συμφωνία Roosevelt - Abdul Aziz Ibn Saud άρχισε να αλλάζει

Την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου του 1945, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Franklin Delano Roosevelt συναντήθηκε με τον βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας Abdul Aziz Ibn Saud στο αμερικανικό καταδρομικό USS Quincy.
Ήταν η αρχή μιας από τις σημαντικότερες γεωπολιτικές συμμαχίες των τελευταίων 70 ετών, στην οποία η ασφάλεια των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή ανταλλάχθηκε με πετρέλαιο συνδεδεμένο σε δολάρια.

Αλλά οι καιροί αλλάζουν και το 2023 μπορεί να μείνει στην ιστορία ως η χρονιά που αυτή η μεγάλη συμφωνία άρχισε να αλλάζει, καθώς διαμορφώθηκε μια νέα παγκόσμια ενεργειακή τάξη μεταξύ της Κίνας και της Μέσης Ανατολής.

Ο ρόλος της Κίνας

Ενώ η Κίνα αγόραζε εδώ και αρκετό καιρό αυξανόμενες ποσότητες πετρελαίου και υγροποιημένου φυσικού αερίου από το Ιράν, τη Βενεζουέλα, τη Ρωσία και μέρη της Αφρικής στο δικό της νόμισμα, η συνάντηση του προέδρου Xi Jinping με τους ηγέτες της Σαουδικής Αραβίας και του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου τον Δεκέμβριο σηματοδότησε "τη γέννηση του πετρογιουάν", όπως το έθεσε ο αναλυτής της Credit Suisse, Zoltan Pozsar σε σημείωμα προς τους πελάτες του.
Σύμφωνα με τον Pozsar, "η Κίνα θέλει να ξαναγράψει τους κανόνες της παγκόσμιας αγοράς ενέργειας", στο πλαίσιο μιας ευρύτερης προσπάθειας για την αποδολαριοποίηση των λεγόμενων Bric χωρών, δηλαδή της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Ινδίας και της Κίνας, καθώς και πολλών άλλων περιοχών του κόσμου μετά την εργαλειοποίηση των συναλλαγματικών αποθεμάτων σε δολάρια μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Τι σημαίνει αυτό στην πράξη;

Για αρχή, πολύ περισσότερο εμπόριο πετρελαίου θα γίνεται σε ρενμίνμπι (το εξωχώριο γουάν).
Ο Xi ανακοίνωσε ότι, κατά τα επόμενα τρία έως πέντε χρόνια, η Κίνα όχι μόνο θα αυξήσει δραματικά τις εισαγωγές από τις χώρες του Κόλπου, αλλά θα εργαστεί προς την κατεύθυνση της "πολυδιάστατης ενεργειακής συνεργασίας".
Αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να περιλαμβάνει κοινή εξερεύνηση και παραγωγή σε μέρη όπως η Θάλασσα της Νότιας Κίνας, καθώς και επενδύσεις σε διυλιστήρια, χημικά και πλαστικά.
Η ελπίδα του Πεκίνου είναι ότι όλα αυτά θα πληρωθούν σε ρενμίνμπι, στο Χρηματιστήριο Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου της Σαγκάης, ήδη από το 2025.

Αλλάζει το παγκόσμιο εμπόριο

Αυτό θα σηματοδοτούσε μια τεράστια αλλαγή στο παγκόσμιο εμπόριο ενέργειας.
Όπως επισημαίνει ο Pozsar, η Ρωσία, το Ιράν και η Βενεζουέλα αντιπροσωπεύουν το 40% των αποδεδειγμένων αποθεμάτων πετρελαίου της Opec+ και όλες τους πωλούν πετρέλαιο στην Κίνα με μεγάλη έκπτωση, ενώ οι χώρες του Κόλπου αντιπροσωπεύουν άλλο ένα 40% των αποδεδειγμένων αποθεμάτων.
Το υπόλοιπο 20% βρίσκεται σε περιοχές εντός της ρωσικής και κινεζικής τροχιάς.

«Επικίνδυνη κυβέρνηση στην πιο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα και τον κόσμο ολόκληρο»-Ν.Καραχάλιος

Ο Νίκος Καραχάλιος είναι επικεφαλής του Forum 2020, ,στενός συνεργάτης του Κώστα Καραμανλή, επικοινωνιολόγος, άριστος γνώστης των δημοσκοπήσεων στέλεχος της ΝΔ και ακόμη μέλος του κόμματος ασκεί δριμύτατη κριτική στον πρωθυπουργό. Κριτική που ξεκινά από την εποχή που εξελέγη πρόεδρος της ΝΔ! 

Δεν το κάνει πρώτη φορά. Η παρουσία του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και σε «αντισυστημικά» μέσα ενημέρωσης έχει γίνει αισθητή εδώ και πάρα πολύ καιρό. Τα όσα λέει για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης σε όλους τους τομείς και στα εθνικά θέματα είναι πολύ «βαριά». Ουδείς τον έχει διαψεύσει και δεν τον έχουν καν διαγράψει από το κόμμα της ΝΔ. Ο κ.Καραχάλιος μιλά για τη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στον Βόσπορο, θεωρεί αδιανόητο να πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι δις για όπλα που δεν θα είναι έτοιμα προς χρήση αν κλιμακωθεί η ένταση με την Τουρκία και την ίδια ώρα να γίνεται ,όπως λέει , αποστρατιωτικοποίηση των νησιών! 

Αλλάζει η Αμερική μοντέλο οικονομίας;

Τα περιγράμματα μιας μετα-πανδημικής δυναμικής αρχίζουν να διαφαίνονται

Του Joel Kotkin. Πηγή spectatorworld.com (2-11-2022)

φωτογραφία: Το νέο εργοστάσιο της μικροτσίπ της Intel, στο Οχάιο, μια επένδυση αξίας 20 δισ.$

Οι περισσότεροι πέρα από την κυβέρνηση Μπάιντεν γνωρίζουν ότι η ύφεση είναι πλέον κάτι περισσότερο από πιθανή. Μπορεί να εισερχόμαστε σε αυτό  που ο οικονομολόγος Noriel Roubini περιγράφει ως τον «Μεγάλο στασιμοπληθωρισμό: μια εποχή υψηλού πληθωρισμού, χαμηλής ανάπτυξης, υψηλού χρέους, όπου πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες για σοβαρές υφέσεις». Σίγουρα, οι ισχνοί ρυθμοί ανάπτυξης, τα μειούμενα ποσοστά συμμετοχής στην εργασία, και τα ποσοστά παραγωγικότητας που συρρικνώνονται με τον ταχύτερο ρυθμό εδώ και μισό αιώνα δεν είναι προάγγελοι ευτυχισμένων εποχών.

Ωστόσο, η επερχόμενη ύφεση θα μπορούσε να αποδειχθεί συνολικά ευεργετική, αν κάνουμε τις επιλογές που θα αποκαθιστούν τον ανταγωνισμό και θα επαναφέρουν την παραγωγή στις ΗΠΑ και τη Δύση. Τα περιγράμματα μιας νέας μετα-πανδημικής οικονομίας γίνονται ξεκάθαρα, ιδίως στην “Ζώνη του Ηλίου” (σημ. Sun Belt, οι νότιες πολιτείες από τη δυτική έως την ανατολική ακτή) και τμήματα της ενδοχώρας. Αυτή η αναζωογόνηση θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε μια οικονομία ισχυρότερη, πιο καινοτόμα και πρωτοπόρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ύφεση δεν θα είναι σκληρή, ιδίως για ομάδες όπως οι μιλλένιαλς, οι εργάτες και οι μετανάστες που έχουν ήδη υποφέρει από την ύφεση του 2008, αλλά και από την πανδημία. Έχουν πέσει θύματα πολύ κακών επιχειρηματικών και κυβερνητικών πρακτικών, που προκάλεσαν πληθωρισμό και δημιούργησαν κίνητρα είτε για να μη δουλεύει κανείς, είτε για την επένδυση σε μη παραγωγικές δραστηριότητες. Αλλά αν η ύφεση του 2008 έδωσε τη θέση της σε μια περίοδο ισχνών ρυθμών ανάπτυξης, αυτή τη φορά ίσως εν τέλει δούμε κάτι διαφορετικό.

Η ισχυρότερη ένδειξη ότι υπάρχει η προοπτική για καλύτερους καιρούς, βρίσκεται στην μεταπανδημική αύξηση της δημιουργίας νέων επιχειρήσεων –που το 2020 έφτασαν τις 4,4 εκατομμύρια, έναντι 3,5 το 2019. Για το πρώτο εξάμηνο του 2022, η αύξησή τους διατηρήθηκε στο 44%, σε σχέση με τα επίπεδα προ πανδημίας. [ ] Σύμφωνα με το Economic Innovation Group, οι ενάρξεις νέων επιχειρήσεων στις ΗΠΑ αναμένεται φέτος να σημειώσουν ρεκόρ.

Στην αιχμή της δραστηριότητας σήμερα, σε αντίθεση με εκείνο που συνέβαινε την προηγούμενη δεκαετία, δεν είναι οι εισαγωγές νέων εταιριών στο χρηματιστήριο, που αντιμετωπίζουν την μεγαλύτερη πτώση εδώ και δύο δεκαετίες. Αντίθετα, μικρές επιχειρήσεις από την βάση καταλαμβάνουν νέες θέσεις, ακόμη και σε κλάδους παροχής υπηρεσιών, που θα μπορούσαν να μεταμορφώσουν την οικονομία μας. «Πολλά καλά πράγματα συνέβησαν κατά τη διάρκεια του Covid» υποστηρίζει ο Shaheen Sadeghi, ιδρυτής της LAB Holdings με έδρα την Καλιφόρνια, η οποία κατασκευάζει “αντι-μωλ” που φιλοξενούν τοπικές επιχειρήσεις. «Οι μετριότητες χάθηκαν, αλλά οι άνθρωποι που επιβίωσαν τα καταφέρνουν καλύτερα από ποτέ. Δημιούργησαν νέους τρόπους επιχειρηματικής δραστηριότητας που ταιριάζουν με τις νέες πραγματικότητες».

Η ανάπτυξη των μικρών επιχειρήσεων είναι κάτι πολύ διαφορετικό απ’ ό,τι συνέβη την επαύριον της τελευταίας σφοδρής ύφεσης που μας έπληξε, το 2008. Μόλις οι μηχανικοί του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Γουόλ Στρητ τελείωσαν με την κατεδάφιση της οικονομίας, οι κυβερνήσεις εισήλθαν στο παιχνίδι για ευνοήσουν την εδραίωση των ήδη δυνατών παικτών.

Η Δύση δεν είναι "στρουθοκάμηλος"!

Του Θανάση Κ. 

 

Είμαστε δυτική κοινωνία!

Όχι "φιλοδυτική". Δυτική...

Διαφέρουμε σε πολλά από άλλες δυτικές κοινωνίες - οι οποίες, έτσι κι αλλιώς, διαφέρουν σε πολλά μεταξύ τους - αλλά είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της Δύσης, ο πολιτισμός μας είναι η "μήτρα" του δυτικού Πολιτισμού και ο λαός μας ζει σήμερα πλήρως ενσωματωμένος σε δυτικούς θεσμούς, μέσα σε δυτικές νόρμες και δυτικά αξιακά πρότυπα. 

Όμως, το ότι είμαστε δυτικοί, δεν σημαίνει ότι είμαστε και... τυφλοί για όσα συμβαίνουν στη Δύση σήμερα. 

Πολύ περισσότερο, που η κρίση της Δύσης - γιατί περί πρωτοφανούς κρίσης πρόκειται πλέον - μας αφορά άμεσα και μας ακουμπά άμεσα. 

Ακόμα κι αν αυτό το τελευταίο δεν το έχουμε νοιώσει πλήρως ακόμα...

* Όταν άρχισε ο Πόλεμος της Ουκρανίας ακούγαμε "προβλέψεις" ότι οι κυρώσεις θα "γονατίσουν" την Ρωσική Οικονομία, ότι ο Πόλεμος θα "διαλύσει" τη Ρωσία, ότι ο Πούτιν όπου να 'ναι "θα ανατραπεί από τους ολιγάρχες". 

Πέρασαν οκτώ μήνες. Και στο μεταξύ, οι δυτικές οικονομίες συγκλονίζονται (από τη χειρότερη οικονομική κρίση όσο υπάρχουν αναλυτικά στοιχεία, όπως αναφέρει η Βρετανική Κεντρική Τράπεζα), ενώ η Ρωσική κυβέρνηση δοκιμάζεται κι αυτή, ασφαλώς, αλλά όχι τίποτε το ασυνήθιστο για την Ρωσία...

Και το ΔΝΤ προβλέπει πως η επόμενη χρονιά θα είναι έτος ανάκαμψης για τη Ρωσία, αλλά και έτος ύφεσης για τις περισσότερες δυτικές οικονομίες. 

Το ενεργειακό γονατίζει τις δυτικές οικονομίες. Όχι τη Ρωσία, Ούτε την Κίνα.

Η Γεωπολιτική του σήμερα, 82 χρόνια μετά το Έπος των Ελλήνων του 1940

Οι " Αντιθέσεις" 82 χρόνια μετά την εποποία των Ελλήνων σε μια εκπομπή που επιχειρεί να αντιστοιχίσει τις προκλήσεις παγκόσμια αλλά και για την πατρίδα μας τότε και σήμερα… 

Η εισβολή της φασιστικής Ιταλίας στον πλαίσιο του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου και της γεωπολιτικής ανακατονομής ισχύος του τότε, με την παγκόσμια γεωπολιτική ρευστότητα και κρίση των μεγάλων παικτών ισχύος σήμερα, στην οπτική των εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο και της στρατηγικής επιλογής της Τουρκίας σε συγκρουσιακή τροχιά με τον Ελληνισμό.

 Το θαύμα του ελληνικού λαού να αποτρέψει την Ιταλική εισβολή του 40 και να το μετατρέψει σε μια εντυπωσιακή αντεπίθεση, οι προσδοκίες και οι διαψεύσεις του τότε, ο ρόλος των πολιτικών και οικονομικών ελιτ του τότε , το συμπαγές εσωτερικό μέτωπο, η στάση των μεγάλων παικτών ισχύος και η αντιστοίχιση στις καταστάσεις του σήμερα. 

Κι ακόμη : Το φάσμα ενός Γ΄Παγκοσμίου πολέμου, του πυρηνικού ολέθρου και της ανακατανομής γεωπολιτικά σε έναν πολυπολικό κόσμο

Η "φευγάτη" Τουρκία (που την... παρακαλάμε να μείνει)!

 

Του Θανάση Κ. 

 

Τι ακριβώς είναι η Τουρκία σήμερα; 

-- Ο "μεγάλος παίχτης" που καταφέρνει και κερδίζει απ’ όλες τις πλευρές – και από τη Δύση και από τη Ρωσία - σε μια συγκυρία πρωτοφανούς διεθνούς αντιπαράθεσης;

-- Ή μήπως ο… «χρήσιμος ηλίθιος» της Ρωσίας, που εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς του Κρεμλίνου, μέχρι να την «αδειάσει» η Μόσχα;

 

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η σημερινή Τουρκία έχει πάψει να συμπεριφέρεται ως μέλος της Δυτικής Συμμαχίας. 

 

* Η Τουρκία ήδη πήρε πυραύλους S-400 από τη Ρωσία, πράγμα αδιανόητο για χώρα μέλος του ΝΑΤΟ. 

* Μετά απ’ αυτό, το Αμερικανικό Κογκρέσο της επέβαλε εμπάργκο εξοπλισμών. 

* Μετά, διαδοχικές Αμερικανικές κυβερνήσεις πρότειναν στην Άγκυρα «συμβιβαστικά μέτρα» για να της άρουν το εμπάργκο... 

* Τελικά η Τουρκία παρήγγειλε και… δεύτερη συστοιχία ρωσικών πυραύλων! Η ιδέα ενός «συμβιβασμού» με τις ΗΠΑ απλώς... ατύχησε! 

* Στο μεταξύ η Τουρκία είχε ήδη παραγγείλει ένα ατομικό εργοστάσιο από τη Ρωσία (στο Akkuyu), επιβεβαιώνοντας τους στενούς ενεργειακούς δεσμούς της με τη Ρωσία. 

* Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Τουρκία πιέστηκε διακριτικά να αναστείλει τις εργασίες για την ολοκλήρωση του ατομικού εργοστασίου. Έστω και "συμβολικά". Έστω και προσωρινά μόνο...

Μάταιος κόπος.

* Αντί γι’ αυτό, ο Ερντογάν… εγκαινίασε το εργοστάσιο στο Ακούγιου, ενώ παρήγγειλε στην Μόσχα και δεύτερο πυρηνικό εργοστάσιο, στη Σινώπη!   

     

* Ύστερα προέκυψε η δολιοφθορά των αγωγών NorthStrem-1 και NorthStream-2 στη Βαλτική, που μεταφέρουν φυσικό αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία. Το ποιος έκανε τη δολιοφθορά δεν έγινε γνωστό. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο «ομφάλιος λώρος» ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης από τη Ρωσία με αέριο, κόπηκε. Προσωρινά ίσως - πάντως κόπηκε…

Πράγμα για το οποίο η Ουάσιγκτον δεν έκρυψε την «ικανοποίησή» της! 

-- Πριν λίγες μέρες, λοιπόν, ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν και ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν ανακοίνωσαν πως ο εφοδιασμός της Ευρώπης με αέριο μπορεί πλέον να γίνεται από την πλευρά της Τουρκίας! Δηλαδή να αντικατασταθούν οι κατεστραμμένοι NorthStream 1 και 2 (από τη Βαλτική), μέσω της Μαύρης Θάλασσας και της Τουρκίας πλέον. Ως την Ανατολική Θράκη. Κι εκείθεν στην Ευρώπη. 

Για όσες χώρες βέβαια, είναι πρόθυμες να σπάσουν τις ευρωπαϊκές κυρώσεις -  δηλαδή το εμπάργκο - κατά της Ρωσίας. 

Μ’ άλλα λόγια η Τουρκία σπεύδει να βοηθήσει την Ρωσία να ξαναθέσει υπό την εξάρτησή της την Ευρώπη! Πράγμα που διασπά ουσιαστικά την Ευρώπη, αφού δελεάζει πολλά κράτη μέλη να παραβιάσουν το ευρωπαϊκό εμπάργκο κατά της Ρωσίας. 

Η “Νέα Τάξη Πραγμάτων” οδηγεί την ανθρωπότητα προς τον Αρμαγεδδώνα

Η “Νέα Τάξη Πραγμάτων”

 οδηγεί την ανθρωπότητα προς τον Αρμαγεδδώνα, προειδοποίησε ο συνταξιούχος πολιτειακός γερουσιαστής της Βιρτζίνια και συνταξιούχος συνταγματάρχης των Πεζοναυτών Ρίτσαρντ Μπλακ.

Η αίτηση της Ουκρανίας να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και η κινητοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων στρατιωτών από τη Ρωσία αποτελούν σημαντική κλιμάκωση, λέει ο συνταγματάρχης Black.

“Οι παγκοσμιοποιητές μας οδηγούν αδυσώπητα προς αυτόν τον πυρηνικό Αρμαγεδδώνα”, έγραψε σε ανοιχτή επιστολή προς το Κογκρέσο την Τρίτη.

Δεν θα είχε υπάρξει πόλεμος αν δεν είχαμε ανατρέψει τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Ουκρανίας ανατρέποντας βίαια τον πρόεδρο Γιανουκόβιτς το 2014. Προωθήσαμε τον πόλεμο πλημμυρίζοντας την Ουκρανία με μαζικές αποστολές όπλων στη συνέχεια.

Ο πρώην γερουσιαστής είπε ότι “οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να έχουν επιτύχει την ειρήνη, απλώς πιέζοντας την Ουκρανία να εφαρμόσει τις ειρηνευτικές συμφωνίες του Μινσκ του 2014 που είχε υπογράψει, οι οποίες καθιέρωναν ένα σαφές πλαίσιο για την ειρηνική διευθέτηση των εκκρεμών ζητημάτων. Η Ουκρανία υποσχέθηκε να εφαρμόσει τις συμφωνίες του Μινσκ, αλλά αντ’ αυτού επέλεξε να κάνει πόλεμο στο Ντονμπάς για τα επόμενα επτά χρόνια”.

Είπε ότι το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να είχε επιδιώξει την ειρήνη, αλλά αντ’ αυτού επέλεξε τον πόλεμο.

Οι "εκλεκτοί" βουλιάζουν - οι "καταραμένοι" έρχονται!

Του Θανάση Κ. 

Πριν λίγες μέρες είχα γράψει ότι εμφανίζεται μια προϊούσα πολιτική αποσταθεροποίηση μέσα στην Ευρώπη. 

Κάποιοι, έστω και λίγοι, με... μάλωσαν! Ήμουν "υπερβολικός" λέει...

Σήμερα ζητώ συγγνώμη! Όχι βέβαια, γιατί ήμουν "υπερβολικός". 

Αλλά για το ακριβώς αντίθετο: τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα και κινούνται πολύ ταχύτερα απ' όσο έγραφα τότε...

Μιλάμε για κρίση γενικευμένης ακυβερνησίας πλέον.

Με σαφέστερη μετακίνηση προς τα δεξιά. Παντού...

* Η Ιταλία ουσιαστικά δεν έχει κυβέρνηση πλέον. Και βαδίζει σε εκλογές. Το φάσμα των εκλογών στην Ιταλία προκαλεί πανικό στις Βρυξέλλες, εκπρόσωποι των οποίων προσπάθησαν να ματαιώσουν τον οριστική παραίτηση του Ντράγκι από την Πρωθυπουργία, γιατί θεωρείται πλέον βέβαιη η κυριαρχία της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς - πλην δεν τα κατάφεραν. Σύμφωνα με τις τωρινές δημοσκοπήσεις, το Κόμμα των Fratelli Italiani, μαζί με το Κόμμα του Σαλβίνι και το Κόμμα του Μπερλουσκόνι αθροίζουν κοντά στο 53%! Και τα τρία είναι από "ακροδεξιά" ως απλώς "πολύ δεξιά"...

* Η Βρετανία, επίσης δεν έχει κυβέρνηση πλέον. Ο Πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον έχει παραιτηθεί και παραμένει ως "υπηρεσιακός" μέχρι να εκλεγεί ο διάδοχός του. Και οι δύο υποψήφιοι βρίσκονται δεξιότερα από τον Τζόνσον, ο οποίος για τις Βρυξέλλες θεωρούνταν... "ακροδεξιός"!

Όπως είπε και η γερμανική Deutsche Welle: ποιός θα το έλεγε; Ότι θα φτάσει κάποια στιγμή να "νοσταλγήσουμε" τον Μπόρις Τζόνσον στη Βρετανία και τον... Μπερλουσκόνι στην Ιταλία! 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΔΑΛΗΣ: Ο παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησε από την ενέργεια

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Το αναδυόμενο κύμα της νέας παγκόσμιας κοινωνικής αναταραχής

Το αναδυόμενο κύμα της νέας παγκόσμιας κοινωνικής αναταραχής: Ενεργειακή-οικονομική κρίση και προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα πυροδοτούν το αναδυόμενο κύμα της νέας διεθνούς κοινωνικής αναταραχής.

Ο σημερινός πόλεμος στην Ουκρανία έρχεται από μακριά

Ο σημερινός πόλεμος στην Ουκρανία έρχεται από μακριά: Αυτό που βιώνουμε σήμερα στην Ευρώπη, έρχεται από πολύ μακριά και συγκεκριμένα από τη δεκαετία του 1970, όπου εμ

Ο ελληνικός εμφύλιος του ρωσο-ουκρανικού πολέμου

Του Βλάση Αγτζίδη από fb

Ο ελληνικός εμφύλιος του ρωσο-ουκρανικού πολέμου

-------------------------------

Δυστυχώς ο πόλεμος αυτός έχει και την τραγική πλευρά ενός ελληνικού εμφυλίου. Ποιος ξέρει πόσα ελληνόπουλα έχασαν τη ζωή τους ως στρατιώτες του ουκρανικού στρατού ή της εθνοφρουράς και πόσοι στις ρωσικές δυνάμεις, είτε των λεγόμενων Λαϊκών Δημοκρατιών , είτε του ρωσικού στρατού;... Θα αργήσουμε πάρα πολύ να μάθουμε το ελληνικό κόστος του πολέμου. Το σίγουρο είναι ότι το μεγάλο θύμα του πολέμου που επέφερε η ρωσική εισβολή είναι ο  ελληνισμός της Αζοφικής.

Τα τρία πρόσωπα που γνωρίζουμε ότι έπεσαν στις μάχες είναι ο Μαριουπολίτης  Μιχαήλ από την ελληνο-ουκρανική πλευρά και από την ελληνο-ρωσική πλευρά ο Μανώλης Ποπώφ από το Μινεράλνι Βόντι και ο Γιώργος Ρομανώφ από το Εσεντουκι.

Η Ελλάδα μετά την έναρξη του πολέμου ανακάλυψε έκπληκτη το γεγονός ότι στην περιοχή του πολέμου κατοικούσαν 90.000 Έλληνες από ένα σύνολο 150.000 σ' όλη την Ουκρανία. Όμως άλλοι 100.000 ομογενείς κατοικούν στη Ρωσική Ομοσπονδία και κυρίως στη Νότια Ρωσία.Ενω σήμερα στα κατεχόμενα από τους Ρώσους εδάφη  κατοικούν όσοι δεν έχουν πάρει το δρόμο της προσφυγιάς. Πληθυσμός που χρήζει την άμεση  βοήθεια του (λεγόμενου) εθνικού κέντρου, που όμως δεν έχει το παραμικρό σχέδιο, αλλά και ενδιαφέρον για τους άτυχους αυτούς ομογενείς...

Η Ελλάδα είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ευρωπαϊκή χώρα που έχει σημαντική ομοεθνή μειονότητα στις εστίες του πολέμου στην Ανατολική Ουκρανία, καθώς και στην ίδια τη Ρωσική Ομοσπονδία...  

Η αίσθησή μου είναι ότι η παράμετρος αυτή δεν προσμετρήθηκε  κατά τη διαμόρφωση της ελλαδικής πολιτικής στην κρίση, η οποία (κρίση) έτσι κι αλλιώς ήταν αναμενόμενη και κορυφώθηκε ήδη το 2014. 

Από το '15 υπήρχαν σχέδια στο υπ.Εξ. για τον απεγκλωβισμό των Ελλήνων της Αζοφικής σε περίπτωση όξυνσης που αγνοήθηκαν ή δεν υπήρχε έγκαιρη προετοιμασία για την εφαρμογή τους. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάς με τόση πολυάριθμη Διασπορά κατάφερε να απεγκλωβίσει τελικά μόνο 200 άτομα και αυτά με δικά τους έξοδα. Αντιθέτως η Τουρκία που δεν διαθέτει μειονότητα, πλην κάποιων επιχειρηματιών στην περιοχή και των συγγενών της Τατάρων, κατάφερε να απεγκλωβίσει 14.000.

Νομίζω ότι η Ελλάς για άλλη μια φορά είναι συνεπής με την αυτοχθονική παράδοση της Μικράς πλην Εντίμου, όπως την γνωρίσαμε από τη δεκαετία του '40 (του 19ου αι. εννοείται) και εντεύθεν...

Δυστυχώς έγινε τον Φεβρουάριο του 2022 πράξη αυτό που γνώριζαν όλοι όσοι παρακολουθούσαν τη σοβιετική κατάρρευση και τις εκκρεμότητες που κληροδότησε.Τα 30 αυτά χρόνια ελάχιστα έγιναν για να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις και να βρεθεί μια ειλικρινής νέα συνθήκη στις σχέσεις Δύσης και Ρωσίας.

Η Δύση επηρεάστηκε από τον  εξτρεμισμό των εμιγκρέδων από την Ανατολική Ευρώπη που είχαν εγκατασταθεί στις ΗΠΑ, χαρακτηρίζονταν από ακραίο αντιρωσικό πνεύμα και πίστευαν ότι ήρθε η ώρα να πάρουν την ιστορική ρεβάνς.  Χαρακτηριστική περίπτωση ο Πολωνοαμερικανος  Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ, που υπήρξε η πιο εμβληματική προσωπικότητα αυτής της διαδικασίας. Οι ιδέες συντριβής της μετασοβιετικής Ρωσιας και  τριχοτόμησής της σε ξεχωριστά κράτη είχαν πρωτοακουστει μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.  Έτσι  διαμορφώθηκε ένας σκληρός ρωσοφοβικος πυρήνας κυρίως στο εσωτερικό του Δημοκρατικού Κόμματος που επηρέασε τις αντιλήψεις περί της εξωτερικής πολιτικής στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ...

Στο πλαίσιο αυτής της ρεβανσιστικης αντίληψης δεν είχαν το παραμικρό πρόβλημα να συνεργαστούν με ακροδεξιές δυνάμεις που προέρχονταν από την αρνητική κληρονομιά της ουκρανικής ιστορίας .

Από την άλλη , η πολιτική ζωή της Ρωσίας χαρακτηρίστηκε από την αυταρχικοποίηση που έφερε η διακυβέρνηση Πούτιν, την εξόντωση κάθε αντιπολιτευτικής φωνής και τη βαθμιαία επικράτηση μιας μεγαλορωσικής εθνικιστικής ιδεολογίας που ονειρευόταν την παλινόρθωση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας .

Έτσι τα  κληρονομημένα προβλήματα από τη σοβιετική εποχή, έλαβαν μια νέα δυναμική συνδεόμενα με γεωπολιτικές συγκρούσεις και νέες ιδεολογικές κατασταλάξεις.

.......

ΠΗΓΗ: Βλάση Αγτζίδη από fb

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Τί ροκανίζει την Αμερικανική ηγεμονία

Τί ροκανίζει την Αμερικανική ηγεμονία: Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και ο εκεί συνεχιζόμενος πόλεμος που προκαλεί ήδη τεκτονικές συνέπειες στ

ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Η ΦΟΒΙΑ - του ΚΩΣΤΑ ΜΕΛΑ

*

του ΚΩΣΤΑ ΜΕΛΑ

1.

Ο κόσμος γύρω μας είναι πολύπλοκος και αινιγματικός και συχνά είναι δύσκολο να τον κατανοήσουμε και ακόμα δυσκολότερο να τον χειριστούμε. Οι ψυχολογικές και φιλοσοφικές θεωρίες της αντίληψης επισημαίνουν συχνά ότι, για να διαχειριστεί το πολύπλοκο αυτό σύστημα, ο ανθρώπινος νους αναπτύσσει διάφορους ταξινομητικούς μηχανισμούς, οι οποίοι στηρίζονται σε πλήθος αυθαιρέτων προϋποθέσεων. Οι ταξινομητικοί αυτοί μηχανισμοί είναι αναγκαίοι για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε στο πλαίσιο του πολύπλοκου αυτού συστήματος. Οι συνεχείς εκλογικεύσεις στους οποίους προβαίνει ανελλιπώς το ανθρώπινο είδος αποτελούν μόνιμο ιδεολογικό μηχανισμό επιβίωσης. Οι άνθρωποι, απλά, για να επιβιώσουν, συνεχώς εκλογικεύουν.

2.

Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ήταν λογικό οι δυτικές αρχηγεσίες και τα δυτικά ΜΜΕ να εξαπολύσουν ένα πόλεμο στο ιδεολογικό επίπεδο και στο αντίστοιχο της επικοινωνίας προκειμένου να συμβάλλουν από τη μεριά τους στην ανάδειξη όλων των ζητημάτων που η Ρωσία, κατά την άποψή τους, βρίσκεται εν αδίκω, προσανατολίζοντας την κοινή γνώμη της Δύσης σε συνολική υποστήριξη των κατευθυνόμενων ενεργειών τους έναντι του κοινού εχθρού. Όμως αυτό που στην πράξη επικράτησε ήταν κάτι πολύ διαφορετικό. Κάτι που υπερβαίνει κατά πολύ την αναμενόμενη εκλογίκευση – δικαιολόγηση των ενεργειών της Δύσης και την απόλυτη καταδίκη των αντίστοιχων ρωσικών ενεργειών.

Λες και ξαφνικά κάποιο κρυμμένο σύνδρομο ξαναβγήκε στην επιφάνεια στις δυτικές αρχηγεσίες το οποίο θα μπορούσε να λάβει τα χαρακτηριστικά ενός είδους «ρωσοφοβίας».

Γεωπολιτική της Μαύρης Θάλασσας και ο έλεγχος των στρατηγικών υδάτινων οδών από τη Ρωσία: Το στενό του Κερτς και η θάλασσα του Αζόφ

Του καθηγητή Michel Chossudovsky

Από την ένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία τον Μάρτιο του 2014, η είσοδος στην Αζοφική θάλασσα ελέγχεται πλήρως από τη Ρωσία. (δείτε την εικόνα παρακάτω).

Το άρθρο που ακολουθεί είναι μια αναθεωρημένη και ενημέρωση ενός προηγούμενου άρθρου της GR από τον Michel Chossudovsky    . Παρέχει μια σύντομη περίληψη της Γεωπολιτικής της Μαύρης Θάλασσας και της Θάλασσας του Αζόφ, καθώς και ορισμένες παρατηρήσεις για τον πόλεμο της Ουκρανίας. (Ενημερώθηκε στις 5 Ιουνίου 2022)

***

Εισαγωγή

Ιστορικά, το στενό του Κερτς  στην Ανατολική Κριμαία έπαιξε στρατηγικό ρόλο.

Αποτελεί μια στενή θαλάσσια πύλη που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα μέσω της Θάλασσας του Αζόφ με τις κύριες πλωτές οδούς της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένου του Ντον και του Βόλγα.

Εξασφαλίζει επίσης τη θαλάσσια διέλευση από τη Μαύρη Θάλασσα στη Μόσχα, για να μην αναφέρουμε τη στρατηγική θαλάσσια διαδρομή μεταξύ της Κασπίας Θάλασσας (μέσω του καναλιού Βόλγα-Ντον) προς τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο. 

Ο Βόλγας συνδέει επίσης την Κασπία Θάλασσα με τη Βαλτική Θάλασσα καθώς και με τη διαδρομή της Βόρειας Θάλασσας, μέσω της πλωτής οδού Βόλγα-Βαλτικής  που συνδέει τον Βόλγα μέσω ενός συστήματος καναλιών με τη Βαλτική Θάλασσα μέσω του Νέβα.

Χάρτης: The United Deep Waterway System of European Russia.

 

Αυτό που διακυβεύεται είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα πλωτών οδών που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα και την Κασπία Θάλασσα με τη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα. Από αυτή την άποψη, το στενό Κερτς στην Ανατολική Κριμαία είναι στρατηγικό.

Η Ένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία το 2014 επαναπροσδιορίζει τη γεωγραφία και τη γεωπολιτική σκακιέρα της λεκάνης της Μαύρης Θάλασσας