ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ: ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ του Φώτου Λαμπρινού (1981)

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ: ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

του Φώτου Λαμπρινού

με τον Γιώργο Σαμπάνη (αφηγητή)

Υπόθεση:

Κεντρικό πρόσωπο του ντοκιμαντέρ, η μορφή του πρωτοκαπετάνιου του EΛAΣ, Άρη Bελουχιώτη! Μέσα από τη δική του ιστορία, η ταινία αφηγείται τον αγώνα του EAM και του EΛAΣ κατά τη γερμανική κατοχή, και παράλληλα τη μοναχική πορεία του Bελουχιώτη, μετά τη Συμφωνία της Bάρκιζας και την παράδοση των όπλων (Φεβρουάριος του 1945) μέχρι τον τραγικό του θάνατο, τον Iούνιο του ίδιου χρόνου. Μέσα από το πορτρέτο του Άρη, παρουσιάζεται το εαμικό κίνημα και η ένοπλη αντίσταση στη διάρκεια της γερμανοϊταλικής κατοχής.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΑΙΝΙΑΣ

ΟΙ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΤΑΥΤΗ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ

Αβαδημοσίευση από τον/την olympiada 

Γιώργος Ιεροδιάκονος

Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ

Είναι πραγματικά απορίας άξιον το νεότευκτο φαινόμενο των τελευταίων ετών, «αριστεροί» να εμφανίζονται ως αρνητές της πατρίδας και του έθνους. Την ίδια στιγμή που τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα της λατινικής Αμερικής (όλα κομμουνιστικά) έχουν ως κεντρικό σύνθημα το «patria o muerte» (Πατρίδα ή θάνατος), εδώ στην δική μας πατρίδα κάτι νέο-«αριστεροί» της πλάκας να βγάζουν σπυριά μόνο με το άκουσμα της λέξης «πατρίδα».

Μάλλον κάτι διεστραμμένο συμβαίνει στη χώρα μας. Σε μια χώρα που ιστορικά όλα τα λαϊκά κινήματα είχαν σαν λάβαρο το εθνικό μας

σύμβολο (την ελληνική σημαία), σήμερα να χαρίζεται τόσο εύκολα στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Κάτι στραβό συνέβη από την μεταπολίτευση και ύστερα.

Από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 40-44 μέχρι και το πολυτεχνείο η ελληνική σημαία όχι μόνο δέσποζε ως ενωτικό σύμβολο των λαϊκών αγώνων, αλλά τις περισσότερες φορές ήταν και το μοναδικό λάβαρο που χρησιμοποιούταν. Μη ξεχνάμε ότι το λάβαρο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ήταν η ελληνική σημαία. Επίσης, την ελληνική σημαία κρατούσε ο λαϊκός ήρωας Γρηγόρης Λαμπράκης στην Μαραθώνια πορεία του για την ειρήνη. Την ελληνική σημαία ύψωναν και οι φοιτητές στην εξέγερση του πολυτεχνείου το 1973. Δείτε τις εικόνες και τα ντοκιμαντέρ τις εποχής εκείνης. Ένα απέραντο γαλανόλευκο τοπίο και το ιστορικό πλέον σύνθημα (επίκαιρο ακόμα) «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία».

Τι συμβαίνει σήμερα στον ζοφερό κύκλο των μνημονίων; Σ’ ολόκληρη την νότια Ευρώπη, σε όλα τα λαϊκά συλλαλητήρια, να δεσπόζουν αγέρωχες οι εθνικές σημαίες, με εξαίρεση την Ελλάδα με τα κοκκινο-μαυρο-ροζουλί ακαλαίσθητα χρώματα. Μη ξεχνάμε και την Αργεντινή της περασμένης δεκαετίας, όπου επίσης δέσποζαν οι αργεντίνικες σημαίες σε όλες τις διαδηλώσεις κατά του ΔΝΤ, καθώς και το βασικό σύνθημα «patria o muerte».

Τι συμβαίνει στη χώρα μας; Πως προέκυψε αυτή η διαστροφή της ελληνικής νέο-αριστεράς και κάτω από ποιες συνθήκες έφτασε να εγκαταλείψει τα βασικά της σύμβολα, όπως η ελληνική σημαία; Πως είναι δυνατόν πάνω από το πολύ σωστό σύνθημα «Λαέ θυμήσου, το χώμα που πατάς, λευτέρωσε ο Άρης και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ» να μην προβάλλει η σημαία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, αλλά κάποια κοκκινόμαυρα κουρελόπανα; Και πως γίνεται, κάποιοι να έχουν ως ευαγγέλιο τον Μαρξ, τον Τρότσκι ή τον Μπακούνιν και να κρατάνε ψηλά τις αφίσες του Τσε, και ταυτόχρονα στη θέα και μόνο της σημαίας μας να είναι έτοιμοι να προβούν σε άνανδρες φραστικές και σωματικές επιθέσεις εναντίον όσων κρατάνε το την ελληνική σημαία, έχοντας καταφέρει να απομακρύνουν τις ευρύτερες μάζες από τον αντιμνημονιακό αγώνα;

Αυτό το άρθρο επιχειρεί να αναδείξει την βαθιά πλάνη τους με παραπομπές σε κείμενα των ιδεολογικών πατέρων τους περί πατριωτισμού, όπως είναι ο Μαρξ, ο Έγκελς, ο Λένιν, ο Μπακούνιν, αλλά και πιο σύγχρονοι Άρης Βελουχιώτης και Τσε Γκεβάρα. Ας πουν τώρα φασισταριά και τους πνευματικούς οδηγούς τους.

«Οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια»!

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

«Θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα μας πάρουν τις γυναίκες»… Αυτό λεγότανε την εποχή που το κράτος δούλευε για τις «Ούλεν», για τις «Κούπερ» και για τις «Πάουερ». Ηταν η εποχή που όσοι διοικούσαν το κράτος έχτιζαν τους «Νέους Παρθενώνες». Στη Μακρόνησο. Βέβαια όσοι τα έλεγαν αυτά για τους «ανήθικους» κομμουνιστές,  ήταν οι ίδιοι που επί των ημερών τους μεγαλούργησαν οι «Τρούμπες». Και  στη συνέχεια, πάλι επί των ημερών τους,  δοξάστηκαν τα κέντρα… αναψυχής με την ταμπέλα «προσεχώς Βουλγάρες». Σήμερα, δε, όλοι αυτοί οι κήνσορες του συστήματος «πνεύμα και ηθική», και ειδικά όσοι ελέγχουν την βιομηχανία του θεάματος, περιγράφουν την γυναικεία ύπαρξη και εν γένει τις ανθρώπινες σχέσεις με τον εξής τρόπο: «Από κορμί,  φωνή κι από φωνή, κορμάρα» (ή κάπως έτσι τέλος πάντων).  Όσο για τους κομμουνιστές, αυτοί συνέχισαν να είναι σαν τους υπόλοιπους ανθρώπους. Τουτέστιν να αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα με τις δικές τους γυναίκες. Φανταστείτε τώρα να πηγαίνανε να φορτωθούνε και τις γυναίκες των άλλων…

 «Θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα διαλύσουνε την οικογένεια»... Αυτό λεγότανε από την εποχή των αρχών του περασμένου αιώνα. Και όσοι το λέγανε, ήταν οι ίδιοι που με την πολιτική τους διαλύανε τις οικογένειες και την κοινωνία ολόκληρη. Εξαναγκάζοντας εκατομμύρια Έλληνες να αφήνουν πίσω μάνες, παιδιά και αδέρφια, και να στοιβάζονται στα καραβάνια της προσφυγιάς αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμί στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Το ξαναζούμε σήμερα. Στην Ελλάδα της «σωτηρίας» και της τρόικας, χιλιάδες παιδιά αναγκάζονται από τους ιησουίτες του «πατρίς θρησκεία, οικογένεια» να αφήσουν πίσω μάνες κι αδέρφια ψάχνοντας την ελπίδα πέρα από τα σύνορα της ρημαγμένης Ελλάδας.

Αρης Βελουχιωτης "Το διλημμα"

Τι έγινε στη Βάρκιζα - τι έγινε με τον Άρη μετά τη Βάρκιζα - πώς αποστρατεύτηκε ο ΕΛΑΣ - ποιος ο ρόλος των Άγγλων - ποιος ο ρόλος των αστικών κομμάτων - με τι σκοπό ιδρύθηκαν τα τάγματα ασφαλείας - ποιος υποκινούσε τις συγκρούσεις ΕΔΕΣ-ΕΛΑΣ - τι έγινε στο Κάιρο, στο Λίβανο, στην Καζέρτα - Τι ήταν η κυβέρνηση του βουνού - ποιο το δίλημμα της Αριστεράς - τι είπε ο Άρης στη Λαμία - τι έγινε στη σύσκεψη των καπετάνιων-γιατί οδηγηθήκαμε στον Δεκέμβρη - γιατί δεν εκπληρώθηκε το όραμα του Ε.Α.Μ.

Κάπου στη Ρούμελη λένε πως ζεις ακόμα...

Του Άρη των Social Waste

Κρατούσα πάντα μια σελίδα μου κενή για το χατίρι σου
κι όσο θα τη γεμίζω, δώσε μου το ποτήρι σου.
Καπετάνιε θα το φουλάρω ως τα χείλια,
κρασί να πιούμε από του χρόνου τα παλιά τα σταφύλια.
Σκοπούς μη βάλεις, βγάλε το σκούφο κι ετοιμάσου
θα μιλήσουμε για κείνους που πουλήσαν τον ΕΛΑΣ σου
κι έπειτα ξεπουλήσανε και τούτο το χώμα
κι όμως τα σόγια τους μας κυβερνάνε ακόμα.

Ο Άρης Βελουχιώτης, ο Εμιλιάνο Ζαπάτα...και το κολέγιο Ήτον

Ένας μικρός σάλος ξέσπασε μόλις βγήκε στη δημοσιότητα το παραπάνω θέμα εξετάσεων που έβαλε το κολέγιο Ήτον σε 13χρονους μαθητές του, που διαγωνίζονταν για το ποιος από αυτούς θα πάρει υποτροφία για τις σπουδές του.

Το κολέγιο αυτό είναι από τα πιο παραδοσιακά και φημισμένα κολέγια της ελίτ σε παγκόσμιο επίπεδο, και από εκεί υποτίθεται ότι βγαίνουν πολλοί από τους "μελλοντικούς ηγέτες της άρχουσας τάξης"(άλλωστε, μόνο η άρχουσα τάξη μπορεί να στέλνει τα παιδιά της εκεί, μιας και το Ήτον χρεώνει πάνω από 30.000 το χρόνο ως δίδακτρα).
Όπως βλέπετε και στην παραπάνω εικόνα, το θέμα έβαζε τα παιδιά στη θέση του μελλοντικού πρωθυπουργού της Αγγλίας, σε μια εποχή όπου έχει ξεσπάσει μια πετρελαική κρίση (τυχαίο - δε νομίζω) και ο λαός της Αγγλίας έχει βγει στους δρόμους, επικρατεί χάος, κτλ.

Οπότε η κυβέρνηση κατεβάζει το στρατό στους δρόμους, και στο υποθετικό αυτό σενάριο, ο στρατός σκοτώνει 25 διαδηλωτές.

Το Ήτον λοιπόν ζήτησε από τα 13χρονα παιδιά να γράψουν ένα λόγο που θα εκφωνούσαν ως πρωθυπουργοί, για να δικαιολογήσουν στο λαό την πράξη αυτή, και να τους εξηγήσουν ότι ήταν "αναγκαία" και "ηθική".

Όταν το θέμα αυτό των εξετάσεων βγήκε στη δημοσιότητα, προφανώς πολλοί διαμαρτυρήθηκαν, αλλά εμένα μου φαίνεται ότι το Ήτον κάνει πολύ καλά τη δουλειά του, και ψάχνει να βρει και να καλλιεργήσει "ταλέντα", δηλαδή ανθρώπους που θα μπορέσουν να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο. Αυτή είναι εξάλλου και η αποστολή του Ήτον, και όλων αυτών των κολεγίων της ελίτ, έτσι δεν είναι;

Αυτό που κάνει το Ήτον είναι να προετοιμάζει τους μελλοντικούς ηγέτες για ένα σενάριο όπου η Μέση Ανατολή σταματά να στέλνει πετρέλαιο στη Δύση (κάτι που όντως θα γίνει - ή, για να είμαστε και πιο σωστοί, η Μέση Ανατολή θα συνεχίσει να στέλνει πετρέλαιο στη Δύση, αλλά σε ΠΟΛΥ υψηλότερες τιμές, αντικατοπτρίζοντας τον [υπερ]πληθωρισμό των νομισμάτων της Δύσης).

Επίσης, το Ήτον προετοιμάζει τους "μελλοντικούς ηγέτες" για μια κατάσταση "χάους", που και αυτή είναι σίγουρη (αν και δε μπορεί να προβλεφθεί το μέγεθος και η έκταση του χάους και των διαμαρτυριών).

Τέλος, το Ήτον μαθαίνει στους μαθητές του ότι το χάος δε μπορεί να διαρκέσει για πάντα, και κάποια στιγμή θα μπει μια "τάξη". Προκειμένου λοιπόν η άρχουσα τάξη να διασφαλίσει ότι η τάξη που θα μπει θα είναι η δική της, μαθαίνει στους μελλοντικούς της ηγέτες ότι "μερικές φορές χρειάζεται να σφάξεις και κόσμο".

Όσο και να φωνάζουν οι ηθικολόγοι, αν έχεις σχέδιο, όραμα και την αποφασιστικότητα να το εκτελέσεις, τελικά θα κυριαρχήσεις, και η γκρίνια θα υποχωρήσει και τελικά θα σβήσει.

Δυστυχώς, η εργατική τάξη απλά ηθικολογεί - οι περισσότερες διαμαρτυρίες είναι του στιλ "μα γιατί είστε τόσο απάνθρωποι;", μπλα, μπλα, μπλα. Η "καταδίκη της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται" είναι η χειρότερη στρατηγική, γιατί είναι η πιο υποκριτική.

Γι' αυτό και θυμίζουμε μερικές καλύτερες μέρες για την αριστερά, από το παρελθόν της - Άλλωστε, σήμερα είναι και μια αρκετά ιστορική "επέτειος", καθώς σαν σήμερα, στις 25/05/1911 ο Εμιλιάνο Ζαπάτα ξεκινά την επανάσταση στο Μεξικό.