ΕΣΔΟΓΕ: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 80η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αθήνα 6 Απριλίου 2021

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 80^η ΕΠΕΤΕΙΟ

ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Συμπληρώνονται σήμερα ογδόντα χρόνια από την επίθεση που εξαπέλυσε τα χαράματα της 6^ης Απριλίου 1941 το Γ΄ Ράιχ εναντίον της χώρας μας. Η Ελλάδα, μετά από τον ηρωικό και νικηφόρο αγώνα της στα βουνά της Αλβανίας, που σήμανε και την πρώτη νίκη των Συμμάχων εναντίον του Άξονα, βρέθηκε να πολεμά σε έναν άνισο αγώνα, ταυτόχρονα εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας.

Μπορεί η υπεροπλία του Άξονα να λύγισε το κορμί της Ελλάδας, αλλά το φρόνημα του λαού μας παρέμεινε αδούλωτο, πιστό στις αξίες της ελευθερίας, της εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας. Ο παλλαϊκός ξεσηκωμός της Μάχης της Κρήτης έδωσε το σύνθημα για τη γέννηση της Εθνικής και Ευρωπαϊκής Λαϊκής Αντίστασης, που μαζί με τον αγώνα των Συμμάχων πέτυχαν τη συντριβή του Άξονα. 

Ο ελληνικός λαός αντιστάθηκε στη φαιά πανούκλα του ναζισμού – φασισμού και θυσιάστηκε όσο λίγοι λαοί. Ο λιμός της Κατοχής, αποτέλεσμα της συστηματικής λεηλασίας του πλούτου των Ελλήνων, οι μαζικές εκτελέσεις αμάχων, η εξολόθρευση της Εβραϊκής Κοινότητας, η καταναγκαστική εργασία, τα ανείπωτα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε ο λαός μας και η ολοσχερής καταστροφή της χώρας συνιστούν το Ολοκαύτωμα της Ελλάδας: ένα τερατώδες έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, στα όρια της γενοκτονίας.  

Επίσημη απώλεια ιστορικής μνήμης

Christos Yiannaras | 05 Apr 2021

Οι σημερινοί Ελληνώνυμοι μοιάζει να μην έχουμε μνήμη. Είναι ουσιώδες το υστέρημα, κυρίως επειδή η μνήμη διδάσκει και συντηρεί την αξιοπρέπεια. Σήμερα, για την πλειονότητα των Ελληνωνύμων, τόσο η εμπειρία σχέσεων όσο και οι ειδήσεις – πληροφορίες υποκαθίστανται, παθητικά και αυτονόητα, από συγκεχυμένο συνονθύλευμα τηλεοπτικών εντυπώσεων. Ο βομβαρδισμός με «εντυπώσεις», νομοτελειακά ατομικές, και η ευκολία ψυχολογικής τους επιβολής έχουν καταστήσει την πληροφόρηση μια τεχνική προπαγάνδας και τους χειριστές αυτής της μαστορικής opinion makers. Το ναρκισσιστικό του καθενός μας εγώ επιλέγει φιγουράτα δόγματα, από κανάλια και έντυπα της ψυχολογικής μας προτίμησης, υπακούοντας σε πολυποίκιλα απωθημένα. Με τέτοιο εξοπλισμό κάποιοι, ίσως, να φτάνουν και σε έδρα πανεπιστημιακή – βεντέτες, με καλοστημένη προβολή, αφού (κατά σύμπτωση) οι «πεποιθήσεις» τους εξυπηρετούν κόμματα ή και κάποια ξένη πρεσβεία.

Ασεβώ, ίσως, στον νηφάλιο αναγνώστη μου, τον κουρασμένο από τη μακρόσυρτη απογοήτευση και ανελπιστία για την πατρίδα του, αν συνδέσω τη χαμένη μας μνήμη με τον εορτασμό, πριν από δέκα ακριβώς ημέρες, διακοσίων χρόνων από την έναρξη του απελευθερωτικού των Ελλήνων αγώνα. Προκαλούσε ο εορτασμός το οδυνηρό ερώτημα, αν οι σημερινοί Ελληνώνυμοι σώζουμε ακόμα ιστορική μνήμη, επομένως και συλλογική αξιοπρέπεια.

Ο σοφός Κωστής Παπαγιώργης είχε πει (ή γράψει) ότι: «το ελληνικό 1821 ήταν η μόνη στην Ιστορία επανάσταση, όπου άλλοι πολέμησαν και άλλοι κυβέρνησαν»! Γιατί επαναστάτησε ο Ελληνισμός, στη Μολδοβλαχία πρώτα και στον Μοριά αμέσως μετά; Για να ελευθερωθούν οι Έλληνες από τους Τούρκους. Πώς καταλάβαιναν αυτή την απελευθέρωση οι επαναστατημένοι; Να «πάρουνε την Πόλη και την Αγια-Σοφιά», να απαλλαγεί από τον τουρκικό ζυγό η ελληνική αυτοκρατορία της χριστιανικής Ανατολής. Δηλαδή, ο στόχος των επαναστατών ήταν ό,τι ακριβώς φοβόταν και απεχθανόταν η Δύση.

Η πρώτη αντίδραση των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων στην πολυμερισμένη και ασυντόνιστη εξέγερση των Ελλήνων ήταν οργή και απειλές. Όταν οι θυσίες και ο ηρωισμός των Ελλήνων άρχισαν να γεννάνε φιλελληνισμό στις κοινωνίες της Δύσης, η στρατηγική μεταβλήθηκε: άρχισε η μεθοδική δολιότητα να διχαστούν οι Έλληνες –αγγλικό, γαλλικό, ρωσικό κόμμα– ο φατριασμός να κυριολεκτείται.

ΑΡΙΣΤΕΙΑ!!!

Αυτά είναι τα αποτελέσματα προκήρυξης θέσης απο την Ελληνική Αστυνομία για θέση αξιωματικού-ΚΛΗΡΙΚΟΥ.
Ο υποψήφιος με τα ΛΙΓΟΤΕΡΑ αντικειμενικά προσόντα (πτυχίο και Αγγλικά) ΠΕΡΝΑΕΙ τον υποψήφιο με τα περισσότερα αντικειμενικά προσόντα (2ο πτυχίο και μεταπτυχιακό, καλύτερα Αγγλικά) γιατί στην ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ πήρε 19 ενώ ο άλλος μόλις 5.2.
Αυτοί θέλουν να μας αξιολογήσουν "αντικειμενικά"

1821-2021: Aς λευτερωθούμε, πραγματικά. Ας επανιδρύσουμε των Ελλήνων τις Κοινότητες.

Στους 2 αιώνες υποτελούς ανεξαρτησίας, εκπαιδευτήκαμε έτσι ώστε να λησμονήσουμε τον διαχρονικό τρόπο ευημερίας, ελευθερίας και ανεξαρτησίας των Ελλήνων: 

Την Εκκλησία, την αληθώς Άγια Κοινωνία. Την έλεγαν και Αδελφότητα, Κοινότητα, Συντροφία, Κομπανία και στα δικά μας μέρη, που βίωσαν κατοχή 660 χρόνων(1204-1864) την είπαν Συναδελφική Εκκλησία.

Ήταν ο τρόπος των Ελλήνων με τον οποίο αντιστάθηκαν, διέσωσαν την πίστη τους και τη φύση τους, την ουσία της ελληνικότητας, ενώ παράλληλα, μεγαλουργούσαν. Χάρις στον τρόπο της Κοινότητας, έγιναν η ισχυρότερη και πιο αξιοζήλευτη μικροκοινωνία, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, όπου βρέθηκαν Έλληνες.

Ως τις αρχές του 20ου αιώνα, ήταν οι μεγαλοαστοί της Οθωμανικής, της Ρώσικης και της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, ενώ μεγαλουργούσαν στην Ιταλική χερσόνησο, στην Αίγυπτο, ήταν πρωτεργάτες στην ίδρυση του Σίτυ του Λονδίνου κι έλαμπαν κι όπου αλλού τους έστελνε ο ξενιτεμός. Στα κατεχόμενα από Λατίνους και Άγγλους Επτάνησα, παρ’ όλο που είχαν στερηθεί τη δυνατότητα να λειτουργούν σε αυτοδιοίκητες κοινότητες, ευημερούσαν επίσης. Όταν οι πρώτοι Λατίνοι και στη συνέχεια οι Ενετοί απαλλοτρίωσαν όλους τους ναούς και τους έκαμαν κρατικούς, διορίζοντας παπάδες της αρεσκείας των, οι Επτανήσιοι άρχισαν να κτίζουν τις δικούς τους ναούς και να δημιουργούν γύρω τους τις δικές τους Συναδελφικές εκκλησίες. Ως το τέλος της μακρόχρονης Κατοχής, είχαν απομείνει ελάχιστες κρατικές εκκλησιές. Οι Ορθόδοξοι στο θρήσκευμα Έλληνες τις περιφρονούσαν και δεν τις πλησίαζαν, αποκτώντας με το έτσι θέλουμε κι έτσι μας αρέσει» ένα ντε φάκτο αυτοδιοίκητο, που αναγνωρίστηκε, τελικά, στον 18ο αιώνα, λίγο πριν την αποχώρηση των Ενετών.

Ενδεικτικά, στο άγνωστο στην Ελλάδα Μίσκολτς(Miskolc) της σημερινής Ουγγαρίας, υπήρχε ελληνόφωνη κοινότητα Βλάχων, για την οποία διαβάζουμε σε άρθρο του περιοδικού «Εώα και Εσπέρια», στο τεύχος 7 του 2007:

«Σύμφωνα με απογραφή τοΰ 1783, άπό τους 12.767 κατοίκους της πόλης οί 212  ήταν μη ουνίτες Έλληνες, οι 82 Εβραίοι, ένώ σε απογραφή τοΰ 1792-1793 απαντούν 97 έλληνες οικογενειάρχες. Τό 1817, όπως μας πληροφορεί σύγγραμμα με στατιστικά στοιχεία τού νομού Borsod, όπου υπαγόταν διοικητικά το Miskolc, οί μή ουνίτες Έλληνες, μολονότι αποτελούσαν τό 1/463 τοΰ πληθυσμού τού νομού, κατείχαν ακίνητα, βοσκοτόπια, και ώς προς τά ιδρύματα τους «κανένα έθνος δέν μπορεί νά τους παραβληθεί». Στον κεντρικό δρόμο, στά ισόγεια τών σπιτιών, καταστήματα, καφενεία και τά ϊδια τά οικήματα καταδείκνυαν τόν πλούτο τους» (ΟΛΓΑΚΑΤΣΙΑΡΔΗ-HERING, ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ, ΚΟΜΠΑΝΙΑ, ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ. ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΥΠΟΛΟΠΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ TOY MISKOLC (1801)).

Ο γεννημένος στην Κεφαλονιά, Κωνσταντίνος Καραβίδας, είχε γράψει το 1931:

(οι κοινοτικοί θεσμοί)«αν και υστερούσαν, τεχνικώς και ποσοτικώς, όντες κατώτεροι και πενιχρότεροι, βιολογικώς όμως ήσαν απολύτως πληρέστεροι και ζωντανότεροι από τους εν εξελίξει ακόμα και σήμερον ευρισκόμενους σχηματισμούς του καπιταλισμού… είχαν διευθετήσει τα εγγενή εις κάθε παραγωγικόν σχηματισμόν καθαρώς οικονομικά ζητήματα –το της οργανώσεως της παραγωγής δηλαδή, το της πίστεως, το της ασφαλίσεως, το της αποσβέσεως, το της κεφαλαιοποιήσεως… παραλλήλως είχε επιτευχθή οργανική λύσις όχι μόνον δια το κοινωνικόν λεγόμενον ζήτημα(μοιραία συγκέντρωσις δηλαδή του πλούτου και σχέσεις πλουσίων προς πτωχούς) αλλά και το ηθικόν και ψυχολογικόν ευρύτερα(σχέσεις ανθρώπου προς άνθρωπον και προς την ανάγκην της εργασίας και προς την φύσιν)». (από το βιβλίο του “Αγροτικά”).

O αυτόπτης μάρτυρας της Σφαγής της Χίου

Η συγκλονιστική μαρτυρία του Χριστόφορου Καστάνη για μια από τις μεγαλύτερες θηριωδίες στην ιστορία της ανθρωπότητας

«Τους μεν ηλικιωμένους επέρασαν γενναιότατα εν στόματι μαχαίρας, παρομοίως και τας ηλικιωμένας γραίας, την δε κινητήν περιουσίαν αυτών ελεηλάτησαν. Τας δε ωραίας κόρας των και τους τρυφερούς νεανίσκους των ηχμαλώτισαν. Το αίμα έρρευσε ποταμηδόν …» γράφει για τη Σφαγή της Χίου ο Οθωμανός τοποτηρητής. Βαχίτ πασάς. Δύο αιώνες μετά, τα γεγονότα της 30στής Μαρτίου 1822 παραμένουν έναν μνημείο κτηνωδίας και φρίκης. 42.000 νεκροί και 52.000 σκλάβοι. Το νησί που άκμαζε ερήμωσε μέσα σε λίγες μέρες.

Το ιστορικό πλαίσιο

Στις αρχές του 19ου αιώνα η Χίος διέθετε μία μεγάλη και ακμάζουσα ελληνική κοινότητα που ευημερούσε βασιζόμενη στην καλλιέργεια της μαστίχας. Το 1822 ο πληθυσμός του νησιού ξεπερνούσε τις 100.000.

Με τις φήμες για εξέγερση να φουντώνουν ο σουλτάνος έστειλε στη Χίο τον Βαχίτ πασά με στρατεύματα.

Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο, που είχε καταστρώσει ο έμπορος και μέλος της Φιλικής Εταιρίας, Ιωάννης Ράλλης, η εξέγερση θα γινόταν τον Ιούλιο του 1822. Απορρίφθηκε από τις ισχυρές οικογένειες της Χίου με τη σύμφωνη γνώμη του Δημήτριου Υψηλάντη.

Τελικά τον Μάρτιο του 1822 ο πρώην αξιωματικός του Ναπολέοντα, Αντώνιος Μπουρνιάς αποβιβάστηκε στο νησί με διακόσιους άντρες. Κάλεσε τον οπλαρχηγό Λυκούργο Λογοθέτη (πραγματικό όνομα Γεώργιος Παπλωματάς) να τον στηρίξει.

Ο Μπουρνιάς υπολόγιζε σε βοήθεια και από τα γύρω νησιά αλλά και από την Πελοπόννησο που είτε δεν ήρθε ποτέ, είτε καθυστέρησε σημαντικά. Η μόνη ουσιαστική ενίσχυση ήταν αυτή των Ψαριανών. Με μικρό στράτευμα και διχόνοια μεταξύ Μπουρνιά και Λογοθέτη η εξέγερση ήταν ουσιαστικά καταδικασμένη.

Ο σουλτάνος θεώρησε τη Χίο ιδανική ευκαιρία για να στείλει ένα μήνυμα στους εξεγερμένους Έλληνες. Έστειλε 7.000 στρατιώτες στο νησί υπό την ηγεσία του Καρά Αλί. Οι εξεγερμένοι αντιστάθηκαν ελάχιστα και ακολούθησε η λεηλασία της Χίου και η σφαγή του πληθυσμού της. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Βαχί πασάς έστειλε στην Κωνσταντινούπολη την αναφορά για την ανακατάληψη του νησιού και μαζί της ένα φορτίο με κομμένα κεφάλια και αυτιά.

Η μαρτυρία

Περί Εθνικών μύθων… και άλλων μυθολογιών

από

 Αντώνης  Σμυρναίος

 -

23 Μαρτίου 2021

11

1410

Μέλος ανεκτίμητο μιας εθνικής ταυτότητας είναι οι λεγόμενοι «εθνικοί μύθοι», δηλαδή οι σύντονες αφηγήσεις λογίων συνήθως ανδρών του παρελθόντος, οι οποίες οικοδόμησαν την έννοια της εθνικής ταυτότητας ως διαχρονικού ιδιώματος. Κι είναι γνωστό ότι μια ηγεμονική σήμερα ακαδημαϊκή και δημοσιογραφική γραφή καταφέρεται συστηματικά εναντίον της, χρησιμοποιώντας ευρύτατα την απαξίωση αυτών των μύθων. Επισείοντας μάλιστα τη σημαία του σολωμικού προτάγματος  ότι «το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές», ισχυρίζεται ότι έχει πλέον απεμπλακεί από αντι-επιστημονικά σχήματα ερμηνειών, κατηχώντας με τη σειρά της συστηματικά την εκπαιδευτική και όχι μόνο κοινότητα στα υποτιθέμενα θέσφατα της ιστοριογραφικής επιστήμης, που ευνοούν, το λιγότερο, έναν «νέο πατριωτισμό», μακριά από «νατιβιστικές» προκαταλήψεις…

Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με την ανασκευή της απαξίωσης αυτών των μύθων, αλλά θα στρέψουμε την προσοχή μας σε μια αποσιωπημένη διάσταση του ζητήματος, που αποτελεί και το θεωρητικό του υπόβαθρο: τον υποχρεωτικά ανθρώπινο χαρακτήρα της μυθοπλασίας και τη θετικιστική ιστοριογραφική αντίληψη που εμφιλοχωρεί πίσω από την προγραμματική άρνησή της.

1. Όταν κατά το 19ο αιώνα αποφάσισαν οι ιστορικοί ότι η ιστοριογραφία πρέπει επιτέλους να περιβληθεί την τήβεννο μιας επιστημονικής «πειθαρχίας» (discipline), το πλέον πρόσφορο παράδειγμα που είχαν ήταν αυτό των φυσικών επιστημών που άρχιζε με τα συναρπαστικά τότε επιτεύγματά του να επιβάλλεται στις συνειδήσεις, αλλά και στο ίδιο το ασυνείδητο των ανθρώπων. Η εποχή του ατμού και του ηλεκτρισμού «γέννησε» μια θετικιστική ιστοριογραφία, η οποία ήταν βέβαιη ότι, αν μελετούσε εξαντλητικά τις ιστορικές πηγές και αν ευφυώς τις συνέδεε, θα μπορούσε να αποτυπώσει τα έργα του παρελθόντος «όπως πραγματικά συνέβησαν» («wie es eigentlich gewesen», κατά τη διάσημη έκφραση του Leopold von Ranke). Αυτή η αντίληψη περί της άκρως εφικτής δυνατότητας να υπάρξει αντικειμενικότητα και απροσωποληψία στην ιστοριογραφία άρχισε να αμφισβητείται ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, παρ’ όλα αυτά παραμένει μέχρι σήμερα για τους ιστορικούς «το ευγενές όνειρό» τους (P. Novick), αν και είναι «ένας διάσημος κόμβος» (E. Carr).

Ανδρέας και Μαρίτσα Καραολή - ΕΟΚΑ

Γιάννης Ζέβγος: 1821 και ξένες δυνάμεις

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΒΓΟΣ*

Η μεγάλη λαϊκή Επανάσταση του 1821 δεν ήταν τυχαίο και μεμονωμένο ιστορικό γεγονός. Πριν απ’ το 1821 σειρά ολόκληρη από επαναστάσεις έσπαζαν τις φεουδαρχικές σχέσεις κι’ άνοιγαν καινούργια περίοδο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η μεγάλη γαλλική επανάσταση του 1789 συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο, ξαπόλησε τις συμπυκνωμένες επαναστατικές δυνάμεις και άνοιξε την περίοδο των εθνικών πολέμων και αστικοδημοκρατικών επαναστάσεων. Το 1821 βρίσκεται στη γραμμή αυτών των επαναστατικών κινημάτων, από αυτά πήρε τις οργανωτικές και ιδεολογικές αρχές και το ξέσπασμα της προκάλεσε το ενδιαφέρο των αντιμαχομένων κοινωνικών δυνάμεων σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.

Στα χρόνια του 1821 στις μεγάλες χώρες της Ευρώπης κυριαρχούσε η αντεπανάσταση. Οι ελέω Θεού βασιλιάδες, που ενσάρκωναν την αντίδραση, είχαν συμπήξει την «Ιερή συμμαχία». Με όργανο τον χωροφύλακα της αντίδρασης τον Τσάρο και με την υποστήριξη της συντηρητικής Αγγλίας επεδίωκαν να καταπνίξουν κάθε επαναστατικό λαϊκό κίνημα, να διαιωνίσουν την τυραννική τους κυριαρχία και να κρατήσουν ακίνητο τον τροχό της ιστορίας.

Ωστόσο το επαναστατικό ηφαίστειο έβραζε στην Ιταλία και στην Ισπανία και τη στιγμή που οι βασιλιάδες της «Ιερής συμμαχίας» ήταν συγκεντρωμένοι στο Λέϊβαχ της Αυστρίας, ξέσπασε η επανάσταση και στην Ελλάδα.

Είναι φανερό πως η σημασία της ελληνικής επανάστασης δεν είχε τοπική περιορισμένη σημασία. Η επαναστατική φλόγα που άναβε στη Μολδοβλαχία και φούντωνε στην καθαυτό Ελλάδα υπήρχε κίνδυνος να μεταδοθεί σ’ όλες τις ευρωπαϊκές περιφέρειες της τουρκικής αυτοκρατορίας και να προκαλέσει δυνάμωμα του επαναστατικού κινήματος σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες η εξέγερση του ελληνικού λαού συγκέντρωσε την προσοχή των δυνάμεων της επανάστασης και της αντεπανάστασης.

Με αγαλλίαση και με αλαλαγμούς χαράς υποδέχτηκαν το άγγελμα για την ελληνική επανάσταση οι λαοί και τα προοδευτικά στοιχεία της Ευρώπης και όλου του κόσμου, ενώ με τρόμο, με μίσος και κατάπληξη το άκουσαν οι αντιδραστικές κυβερνήσεις και οι βασιλιάδες της «Ιερής συμμαχίας».

Ο Γιώργος Καραμπελιάς με αφορμή την επέτειο 200 ετών απο την Επανάσταση του 1821

Ο συγγραφέας και πολιτικός αναλυτής Γιώργος Καραμπελιάς, ήταν ο φιλοξενούμενους του newshub.gr σε μια συνέντευξη με αφορμή την επέτειο 200 χρόνων απο την Επανάσταση του 1821.

Περί Εθνικών μύθων… και άλλων μυθολογιών

από

 Αντώνης  Σμυρναίος

 -

23 Μαρτίου 2021

11

1410

Μέλος ανεκτίμητο μιας εθνικής ταυτότητας είναι οι λεγόμενοι «εθνικοί μύθοι», δηλαδή οι σύντονες αφηγήσεις λογίων συνήθως ανδρών του παρελθόντος, οι οποίες οικοδόμησαν την έννοια της εθνικής ταυτότητας ως διαχρονικού ιδιώματος. Κι είναι γνωστό ότι μια ηγεμονική σήμερα ακαδημαϊκή και δημοσιογραφική γραφή καταφέρεται συστηματικά εναντίον της, χρησιμοποιώντας ευρύτατα την απαξίωση αυτών των μύθων. Επισείοντας μάλιστα τη σημαία του σολωμικού προτάγματος  ότι «το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές», ισχυρίζεται ότι έχει πλέον απεμπλακεί από αντι-επιστημονικά σχήματα ερμηνειών, κατηχώντας με τη σειρά της συστηματικά την εκπαιδευτική και όχι μόνο κοινότητα στα υποτιθέμενα θέσφατα της ιστοριογραφικής επιστήμης, που ευνοούν, το λιγότερο, έναν «νέο πατριωτισμό», μακριά από «νατιβιστικές» προκαταλήψεις…

Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με την ανασκευή της απαξίωσης αυτών των μύθων, αλλά θα στρέψουμε την προσοχή μας σε μια αποσιωπημένη διάσταση του ζητήματος, που αποτελεί και το θεωρητικό του υπόβαθρο: τον υποχρεωτικά ανθρώπινο χαρακτήρα της μυθοπλασίας και τη θετικιστική ιστοριογραφική αντίληψη που εμφιλοχωρεί πίσω από την προγραμματική άρνησή της.

1. Όταν κατά το 19ο αιώνα αποφάσισαν οι ιστορικοί ότι η ιστοριογραφία πρέπει επιτέλους να περιβληθεί την τήβεννο μιας επιστημονικής «πειθαρχίας» (discipline), το πλέον πρόσφορο παράδειγμα που είχαν ήταν αυτό των φυσικών επιστημών που άρχιζε με τα συναρπαστικά τότε επιτεύγματά του να επιβάλλεται στις συνειδήσεις, αλλά και στο ίδιο το ασυνείδητο των ανθρώπων. Η εποχή του ατμού και του ηλεκτρισμού «γέννησε» μια θετικιστική ιστοριογραφία, η οποία ήταν βέβαιη ότι, αν μελετούσε εξαντλητικά τις ιστορικές πηγές και αν ευφυώς τις συνέδεε, θα μπορούσε να αποτυπώσει τα έργα του παρελθόντος «όπως πραγματικά συνέβησαν» («wie es eigentlich gewesen», κατά τη διάσημη έκφραση του Leopold von Ranke). Αυτή η αντίληψη περί της άκρως εφικτής δυνατότητας να υπάρξει αντικειμενικότητα και απροσωποληψία στην ιστοριογραφία άρχισε να αμφισβητείται ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, παρ’ όλα αυτά παραμένει μέχρι σήμερα για τους ιστορικούς «το ευγενές όνειρό» τους (P. Novick), αν και είναι «ένας διάσημος κόμβος» (E. Carr).

Ο Αλμπέρ Καμύ για τον αγώνα της ΕΟΚΑ

Albert Camus, «L’enfant grec» [«Τὸ Ελληνόπουλο»]

L’ Express, 6 Δεκεμβρίου 1955

Το Ελληνόπουλο

«Τὶς τελευταῖες ἑβδομάδες ἡ ἐπαναστατημένη Κύπρος ἔχει ἀποκτήσει τὸν ἥρωά της στὸ πρόσωπο τοῦ νεαροῦ Κύπριου σπουδαστῆ Μιχάλη Καραολῆ ποὺ καταδικάστηκε ἀπὸ τὰ βρετανικὰ δικαστήρια σὲ θάνατο διὰ ἀπαγχονισμοῦ. Στὸ ἐκλεκτὸ νησὶ ὅπου γεννήθηκε ἡ Ἀφροδίτη οἱ ἄνθρωποι πεθαίνουν σήμερα καὶ μάλιστα μὲ φρικαλέο τρόπο.

Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορᾶ, ἡ ἄσημη διεκδίκηση ἑνὸς λαοῦ ποὺ παρέμεινε γιὰ χρόνια βουβὴ καὶ ἀναχαιτίστηκε μόλις θέλησε νὰ ἐκδηλωθεῖ, ξεσπᾶ τώρα σὲ τρομοκρατία. Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορᾶ, τῆς ἐξέγερσης εἶχε προηγηθεῖ ἡ τυφλὴ καταπίεση. Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορᾶ, οἱ ἀρχὲς Κατοχῆς ποὺ διατράνωναν ὅτι κύριο μέλημά τους ἦταν πρωτίστως ἡ διασφάλιση τῆς τάξης, ἀναγκάζονται νὰ ἐγκαταστήσουν τὰ δικαστήριά τους καὶ νὰ ἐντείνουν τὴν καταπίεση ποὺ τὸ μοναδικὸ ἀποτέλεσμα ποὺ θὰ φέρει δὲν θὰ εἶναι ἄλλο παρὰ μονάχα ὁ πολλαπλασιασμὸς τῶν ἀνταρτῶν.

Κατὰ συνέπεια θὰ ἔρθει ἡ ὥρα τῶν μαρτύρων ποὺ θὰ εἶναι ἀμέτρητοι, ὅπως ἀπέραντη θὰ εἶναι καὶ ἡ καταπίεση, γεγονὸς ποὺ θὰ ὁδηγήσει τελικὰ στὴν ἐπιβολὴ σὲ ἕναν ἀδιάφορο κόσμο τῆς ἀξίωσης ἑνὸς λαοῦ ποὺ εἶναι ξεχασμένος ἀπὸ ὅλους, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό.

Η ΕΟΚΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ

Εὐτυχῶς ποὺ τὸ αἷμα δὲν παίρνει ὁδηγίες ἀπ' τὸ μυαλό,
εὐτυχῶς ποὺ μονάχα μὲ τὴν καρδιὰ ἒχει νὰ κάνη,
ποὺ ἡ καρδιὰ τὸ κινεῖ,
γιατὶ ποιος ξέρει τὶ τσιγγουνιὲς ἐκεῖνο θὰ μᾶς ἒκανε,
τὶ ὑπολογισμοὺς στὶς πιὸ κρίσιμες στιγμὲς
ὃταν θἂπρεπε ὁπωσδήποτε νὰ βάψουμε
τὴν ἂσφαλτο κόκκινη,
ὃταν θἂπρεπε ὁπωσδήποτε νὰ πιτσιλλίσουμε
τοὺς τοίχους κόκκινους.

Μάρτιος 1821: "Οι 30 ημέρες που συγκλόνισαν το Έθνος"-Δρ Δημ.Σταθακόπουλος

O Δρ Δημήτρης Σταθακόπουλος σε μια ωριαία εκπομπή για τις "30 ημέρες που συγκλόνισαν" το Έθνος. 200 χρόνια πέρασαν από τον Μάρτιο του 1821 και ο Δρ Δημήτρης Σταθακόπουλος μας μεταφέρει σ΄ εκείνες τις ημέρες, εξηγεί τα γεγονότα και απαντά σ΄ όσους έχουν την τάση να τα αποδομούν και να τα υποτιμούν. Το χρονολόγιο των γεγονότων: 2 Μαρτίου: Ο Μορά Βαλεσί Χουρσίτ πασάς φτάνει στα Ιωάννινα για να αντιμετωπίσει τον Αλή πασά. • 3 Μαρτίου: Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος Ε΄, για να αποτρέψει τον σφαγιασμό αμάχου πληθυσμού, αφορίζει με ανυ- πόστατο αφορισμό, τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και τον Μιχαήλ Σού- τσο για την Επανάσταση στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες .

Ο Τσίπρας, ο Ερντογάν και το ειδύλλιο-σκάνδαλο

Ο Απόστολος Δοξιάδης με το παρακάτω εκτενές ρεπορτάζ περιγράφει πώς το σύστημα Τσίπρα (Καλπαδάκης, Τζανακόπουλος, Θάνου, Τσιριγώτη, Καραβίας) διαχειρίστηκε την υπόθεση των οχτώ Τούρκων αξιωματικών που ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα. Ο ρόλος της διπλωμάτου Φεϊζά Μπαρουτσού, πρόσωπο πιστό στο καθεστώς Ερντογάν, που διατηρούσε δεσμό εκείνο το διάστημα με τον διπλωματικό σύμβουλο του Τσίπρα, Β. Καλπαδάκη, μας ήταν γνωστός και από προηγούμενα δημοσιεύματα. Τα καινούργια στοιχεία που φέρνει το ρεπορτάζ του Απ. Δοξιάδη είναι τα σχετικά με το σύστημα που είχε δημιουργήσει η κυβέρνηση Τσίπρα για βίαιες επαναπροωθήσεις αιτούντων πολιτικό άσυλο, που διώκονταν από το καθεστώς Ερντογάν (την ίδια ώρα που τα σύνορα της χώρας ήταν σουρωτήρι για οποιονδήποτε άλλον), το οποίο δρούσε σε στενή συνεργασία με τις τουρκικές αρχές. Το πιο παράδοξο είναι ότι ένα κομμάτι αυτού του συστήματος, ίσως το πιο νευραλγικό, παραμένει και επί της παρούσας κυβέρνησης. Η ΝΔ διατήρησε διευθυντή στην Υπηρεσία Ασύλου τον Μάρκο Καραβία, φίλο των αδελφών Τζανακόπουλων, και πρόσφατα ο Ν. Μηταράκης τον αναβάθμισε σε διοικητή της υπηρεσίας και του ανανέωσε τη θητεία. Περίεργη αίσθηση, αν μη τι άλλο, συνέχειας του κράτους υπάρχει στο Μαξίμου και στο υπ. Μεταναστευτικής Πολιτικής. Α.Ρ.

Η σκιά μιας ερωτικής ιστορίας πέφτει βαριά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις επί ΣΥΡΙΖΑ και στους χειρισμούς του Μαξίμου ειδικά στο θέμα των «Οκτώ». Πώς ο τότε Πρωθυπουργός κάλυψε πολιτικά τον δεσμό του Διπλωματικού Συμβούλου του, Βαγγέλη Καλπαδάκη, με την Φεϊζά Μπαρουτσού, στέλεχος της τουρκικής πρεσβείας στην Αθήνα.

Του Απόστολου Δοξιάδη από το protagon.gr

Αν οι κανόνες της γραφιστικής μού επέτρεπαν μακρύτερο, και άρα ακριβέστερο τίτλο, αυτός θα ήταν «Η φοβική ερντογανολατρεία του Τσίπρα και του περιβάλλοντός του, στο ζήτημα των τούρκων αντικαθεστωτικών στην Ελλάδα, και οι παράδοξες καταβολές της». Αυτό που με ενδιαφέρει να περιγράψω είναι η γένεση και η εξέλιξη της σχέσης του περιβάλλοντος Τσίπρα με τον διωγμό των τούρκων φυγάδων στην Ελλάδα, οι αιτίες της και οι καταστροφικές συνέπειές της για κάποιους συνανθρώπους μας, αλλά και για την εθνική μας αξιοπρέπεια. Τούρκοι πολίτες, που το μόνο τους έγκλημα ήταν ότι ήταν αντίθετοι στον Ερντογάν, έπεσαν στην Ελλάδα θύματα «άνισης μάχης και αγώνα» –που λέει και το παλιό κομμουνιστικό πένθιμο εμβατήριο– με θύτη ένα καθεστώς που δημόσια μεν κήρυττε την εθνική ανεξαρτησία, και δήθεν πίστευε στον ανθρωπισμό, αλλά φέρθηκε παράνομα και απάνθρωπα σε ικέτες στα χώματά μας, ανθρώπους που ζητούσαν μόνο την ελευθερία τους. Σε κάποιες, ελάχιστες περιπτώσεις, τους έσωσαν η κοινωνία των πολιτών και η ελληνική Δικαιοσύνη. Αλλά στις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις, θριάμβευσαν ο δόλος, η ιδιοτέλεια και εν τέλει η, εκ των αποτελεσμάτων, υποτέλεια των κυβερνητικών στην τουρκική πολιτική.

Η θλιβερή και ταυτόχρονα εξοργιστική αυτή ιστορία έχει στο επίκεντρό της ένα συμβάν και δύο σχέσεις. Το συμβάν είναι η ουδέποτε ευθέως διαψευσθείσα υπόσχεση του Τσίπρα στον Ερντογάν, ότι θα επιστρέψει τους οκτώ τούρκους αξιωματικούς που κατέφυγαν στη χώρα μας στις 16 Ιουλίου 2016 με στρατιωτικό ελικόπτερο –το «τάξιμο» αυτό ήταν πολλαπλά μοιραίο συμβάν. Οσο για τις δυο σχέσεις, που συνδέονται μεταξύ τους με τη μεταβατική ιδιότητα (η σχέση Α επηρεάζει τη σχέση Β και η σχέση Β επηρεάζει τη σχέση Γ, άρα και η σχέση Α επηρεάζει της σχέση Γ) είναι, η πρώτη, η σχέση εμπιστοσύνης του Τσίπρα με τον Βαγγέλη Καλπαδάκη, νεαρό και άπειρο διπλωμάτη που όρισε διευθυντή του Διπλωματικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, και η δεύτερη η συμβίωση του Καλπαδάκη με την τουρκάλα διπλωμάτη Feyza Barutçu (Φεϊζά Μπαρουτσού), που λίγο αφότου ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές και ο Καλπαδάκης ανέλαβε την υψηλή του θέση, μετετέθη (σύμπτωση;) από το υπουργείο Εξωτερικών στην Άγκυρα, σε ανώτατη θέση στην τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα, επισήμως υπεύθυνη για τις πολιτικές υποθέσεις, αλλά και για τις «προσφυγικές ροές», με τη δεύτερη αρμοδιότητα σύντομα να αποκτά μακάβρια σημασία. Και, βέβαια, φτάνοντας στην Αθήνα, η Barutçu άρχισε να συζεί με τον εκλεκτό της καρδιάς της.

Εις μνήμην Νεοκλή Σαρρή – Μια συνέντευξη για την ΕΟΚΑ και το Κυπριακό

‘Σημερινή’
«Υπήρξαν φρικαλέοι χειρισμοί»
22 Μαΐου 2011
συνέντευξη στην Μικαέλλα Λοΐζου

«Το βιβλίο του δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη ‘Κυπριακό, Διπλωματικές Ίντριγκες’, που κυκλοφορήθηκε από τον εκδοτικό οίκο ‘Ποιότητα’, διαφέρει ουσιωδώς από τα μέχρι τώρα ομοειδή έργα. Κι αυτό όχι μόνο γιατί συνδυάζει τη δημοσιογραφική γλαφυρότητα με την επιστημονική δεξιότητα, αλλά γιατί παρακολουθεί το Κυπριακό από τη γένεσή του μέχρι και τις μέρες μας», αναφέρει ο γνωστός Καθηγητής Νεοκλής Σαρρής. Το βιβλίο προβαίνει σε μια ενδελεχή ανάλυση απορρήτων εγγράφων και μαρτυριών από το 1950 μέχρι το 2010, με ιδιαίτερη τριβή στα στρατηγικά ελλείμματα της ελληνικής πλευράς. Ο καθηγητής Σαρρής σχολιάζει, από τη δική του επιστημονική και εμπειρική σκοπιά, τα κύρια ζητήματα που πραγματεύεται το βιβλίο.

Μέσα από τα έγγραφα που παρουσιάζονται στο βιβλίο, καταδεικνύεται ότι Βρετανοί και Τούρκοι θεωρούσαν τη διζωνική ως ταξίμ. Σε συνάρτηση μ’ αυτό, πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι οι κυπριακές και ελλαδικές ηγεσίες την παρουσιάζουν ως επανένωση;
Θεωρώ παράλειψη του συγγραφέα ότι δεν εμβαθύνει στις πολύτροπες αγγλοτουρκικές σχέσεις. Στην Τουρκία, μέχρι τον Ιούνιο του 1955, οι ιθύνοντες πίστευαν ότι η Κύπρος, αργά ή γρήγορα, θα ενωνόταν με την Ελλάδα. Την πεποίθησή τους αυτή τη στήριζαν σε παγιωμένες αντιλήψεις, που προέκυπταν από τις αγγλοελληνικές σχέσεις. Ωστόσο η κρίση αυτή ήταν επιπόλαιη, όπως ενθουσιώδης μεν αλλά επιπόλαιος ήταν ο χειρισμός από την Αθήνα. Η Αγγλία ήδη είχε δώσει δείγματα των προθέσεών της, αλλά κανείς -ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Κύπρο- είχε φροντίσει να τα αξιολογήσει.

Οι Άγγλοι, γνωρίζοντας ότι αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν να αποχωρήσουν, φρόντισαν να εντάξουν στο πρόβλημα, ως διάδικο μέρος, και την Τουρκία. Βέβαια αυτό δεν έγινε εύκολα. Η αβελτηρία των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και η ‘φιλοτουρκική’ στάση των ΗΠΑ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Τελικά επικράτησε απολύτως το διαίρει και βασίλευε, που τόσο καλά γνωρίζουν οι Άγγλοι (αλλά και οι Τούρκοι). Και η ελληνική πλευρά πιάστηκε στο δόκανο μας διπλής αποικιοκρατίας. Η αγγλοελληνική διαμάχη μετατράπηκε σε ελληνοτουρκική, τρεις μήνες μετά την εκδήλωση της ΕΟΚΑ.

Θέλω να τονίσω εμφαντικά ότι όλα τα σχέδια επίλυσης που προτάθηκαν, προκύπτουν από ένα οθωμανικό μοντέλο. Ο νεο-οθωμανισμός δεν αποτελεί εύρημα του Νταβούτογλου, αλλά υπήρχε και πολύ πριν ο ίδιος γεννηθεί. Η αρχή ξεκίνησε με την αναγνώριση των θρησκευτικών “κοινοτήτων” ως ταυτόσημων προς τις εθνικές. Μάλιστα, το αναγνωρισθέν σύστημα είχε ακόμη πιο σκληρή διάκριση: Μουσουλμάνοι/μη-Μουσουλμάνοι, όπου με βάση την ισλαμική θέαση, οι πρώτοι προηγούνται των δεύτερων, ανεξαρτήτως αριθμητικής δύναμης κάθε “κοινότητας”. Μάλιστα υπήρχε ένας μουφτής, ο Ντανά εφέντης, τον οποίο προωθούσε η Τουρκία, προφανώς έναντι του Μακαρίου. Από το καλοκαίρι του 1956 η Αγγλία προσανατολίζεται από την Τουρκία σε έναν διαμοιρασμό της Κύπρου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Ελληνική Επανάσταση- 1821: Μια στοχαστική ματιά στη διαδρομή 200 χρόνων

Μία αναλυτική συζήτηση και μια στοχαστική ματιά , στη διαδρομή 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 . Ποιοι είμασταν πριν την κορυφαία πράξη της ηρωικής επανάστασης. Γιατί το 1821 αποτέλεσε το μείζον εκείνο γεγονός που οι Έλληνες, όλοι τότε, με τον αγώνα τους κατέλυσαν το καθεστώς του ραγιά και εγκαθίδρυσαν το καθεστώς του πολίτη. Τι ήθελε η Επανάσταση των Ελλήνων και τι έγινε τελικά μετά την Επανάσταση; Πως θεμελίωσαν την πολιτική τους ύπαρξη; Πως τελικά αποτιμάμε τα 200 χρόνια της Επανάστασης του 1821 ; O Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, Γιώργος Κοντογιώργης, θεωρητικός της Ακαδημίας Κοσμοσυστημικής Γνωσιολογίας, σε μια συζήτηση με αφορμή το θεμέλιο γεγονός της Επανάστασης, χωρίς το οποίο τίποτε δεν θα ήταν δυνατό στην συνέχεια και στο σημερινό αναστοχασμό των 200 χρόνων πορείας του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους.

Δημήτρης Σταθακόπουλος στο Point Zero: Ποιους πραγματικά πολεμήσαμε το 1821; Εβδομήντα λαούς

Η επανάσταση του 1821: Ο αγώνας τότε και τώρα υπόθεση του λαού

Διαδικτυακή εκδήλωση του Αριστερού Ρεύματος

Ο υπέροχος Χατζη-Χαλίλ εφέντης

της Αθηνάς Φλώρου*

Όταν ξεκίνησε η Ελληνική επανάσταση του 1821 ο Σουλτάν Μαχμούτ, ήταν έτοιμος να διατάξει γενική σφαγή όλων των Ρωμιών της Πόλης, αδιάκριτα και προς παραδειγματισμό! Όμως, για να το κάνει χρειαζόταν «φετφά», δηλαδή επικύρωση της απόφασής του από τον Σεϊχουλισλάμη, τον ανώτατο θρησκευτικό ηγέτη του Ισλάμ.
Την εποχή εκείνη Σεϊχουλισλάμης ήταν ένας αγαθός ανατολίτης, ο Χατζη-Χαλίλ Εφέντης, άνθρωπος που είχε συνείδηση. Γνωστός για την δικαιοσύνη του, όταν κλήθηκε από τον Σουλτάνο και έμαθε τί του ζητούσε κεραυνοβολήθηκε! «Μα να πάρω τόσες ψυχές στο λαιμό μου», έλεγε και ξανάλεγε ο αγαθός Τούρκος που δεν το σήκωνε στην συνείδηση του να κριματίσει την δική του ψυχή, υπογράφοντας φετφά, με τον οποίο θα σφαγιάζονταν σαν αρνιά χιλιάδες αθώοι στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης.Κοίταξε να κερδίσει χρόνο να σκεφτεί τί να κάνει να σώσει τους δόλιους τους Έλληνες από τον αφανισμό. Έφυγε από το Σουλτανικό
Παλάτι σκεπτικός…. Σε όλο το δρόμο αυτό σκεπτόταν.
Στην δύση της ζωής του να κριματίσει την ψυχή του και να γίνει αιτία να χαθούν αθώοι άνθρωποι; Ειδοποίησε με τρόπο τον Πατριάρχη. Τον σεβόταν ο τίμιος άνθρωπος τον Πατριάρχη των Ρωμιών.
Μόλις έμαθε ο Γρηγόριος τα καθέκαστα χλώμιασε. Ο άνθρωπος που τον επισκέφθηκε μετέφερε ακριβώς τα λόγια του Σεϊχουλισλάμη: «Ακούστε, η φαμίλια μου κρατάει από τους Αλφερανίδες είμαστε πιστοί στα λόγια του προφήτη μας. Το Κοράνι δεν επιτρέπει να
τιμωρούνται αθώοι για τις πράξεις ενόχων συγγενών τους.Φέρετε μου μια και μόνη απόδειξη πως η Επανάσταση δεν έχει γενικό χαρακτήρα, πείστε με ότι σεις δεν ξέρατε τίποτα. Αποδείξτε μου ότι όλο το γένος σας δεν είναι ένοχο και τ’ αλλά είναι δική μου δουλειά: Ούτε τη θέση μου θα λογαριάσω, ούτε τη ζωή μου. Θα υπερασπίσω μ’ όλες μου τις δυνάμεις έθνος αθώο που κινδυνεύει να χαθεί».

Αφιέρωμα 25ης Μαρτίου | COSMOTE TV

Εγγραφείτε στο κανάλι της COSMOTE TV: http://bit.ly/2Vc8adm​ Ακριβώς 200 χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821, το COSMOTE HISTORY HD τιμά την επέτειο της 25ης Μαρτίου, με ένα πλούσιο εβδομαδιαίο αφιέρωμα στον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων.

Το αίτημα της Ελευθερίας στον καιρό του φιλελευθερισμού

• Το βίντεο της εκδήλωσης εδώ

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η διαδικτυακή εκδήλωση της εφημερίδας “Χριστιανική” για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης την Τρίτη 23 Μαρτίου, στις 8:00 μ.μ. με θέμα: “Το αίτημα της Ελευθερίας  στον καιρό του φιλελευθερισμού” 
Εισηγητές ήταν:
Γιάννης Ζερβός, νομικός, πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας, με θέμα: «Ιερά Συμμαχία και Ευρωπαϊκή Ένωση»
Γεώργιος – Νεκτάριος Παναγιωτίδης, πληροφορικός, αντιπρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας, με θέμα: «Η Ελευθεριά του 1821
και ο σημερινός Φιλελευθερισμός»

Γιώργος Τασιόπουλος, δάσκαλος, με θέμα: «Η παιδεία στην Τουρκοκρατία»
Κωνσταντίνος Μπλάθρας, δημοσιογράφος, διευθυντής της Χριστιανικής, με θέμα: «Ο Ύμνος εις την Ελευθερία»

Ο Κώστας Καμαριάρης, συγγραφέας και πρώην αντιπρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας ανέδειξε στιγμιότυπα από τη ζωή των αγωνιστών του 21 και τη συμβολή του πρώτου κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Συντόνισε ο Χαρίλαος Κουσινίδης, εκπαιδευτικός, μέλος του Δ.Σ. της Β’ ΕΛΜΕ Έβρου

25η Μαρτίου 1941: Ἡ Γιορτὴ Στὰ Βουνὰ Τῆς Ἀλβανίας

Ἂν σήμερα γιορτάζουμε τὰ 200 χρόνια τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγώνα, ἀξίζει νὰ πᾶμε ἀκριβῶς 80 χρόνια πίσω. Στὸν γιορτασμὸ τῆς 25ης Μαρτίου 1941, ὅπως τὸν ἀφηγεῖται ὁ συγγραφἐας Γιάννης Μπεράτης στὸ αὐτοβιογραφικό του ἔργο “Τὸ Πλατὺ Ποτάμι”. Οἱ Ἕλληνες παρέμεναν νικητὲς καὶ μὲ τὸ ἠθικὸ ὑψηλὸ στὰ βουνὰ τῆς Ἀλβανίας, ἔχοντας ἀποκρούσει τὴν “ἀνοιξιάτικη έπίθεση” τοῦ Μουσολίνι… 

Ξύπνησα  τὸ πρωὶ μ’ ἕνα περίεργο συναίσθμα πὼς κάτι παράξενο μὲ ξύπνησε. Κάτι ἀκουγόταν  σὰν ὅλο ν’ ἀνεβαίνει ἀπὸ κάτω, ἀπ’ τὸ βάθος τῆς χαράδρας, κι ὅλο τὸ δωμάτιο ἦταν ἕρημο κι ὅπως-ὅπως τακτοποιημένο, τὸ τζάκι ἦταν σβυστὸ κι οὔτε κι αὐτὸς ὁ Νώντας ἦταν ἐδῶ. Τὰ σκοῦρα τῶν παραθυριῶν ἦταν κλειστά, ἀλλὰ χάσκανε καὶ κάποιο φῶς ἔμπαινε. Πέταξα τὶς κουβέρτες μου, φόρεσα γρήγορα τὰ παπούτσια μου καὶ καθὼς καθόμουν ἀκόμη ἔτσι μές στὸ ἕρημο σιωπηλὸ σπίτι, ὅλο προσπαθοῦσα νὰ συνέλθω, νὰ θυμηθῶ καὶ ν’ ἀκούσψ καλύτερα. -Μὰ ναί!  Ὁρισμένως ἦταν τραγούδι ἀπὸ πολλὲς φωνὲς αὐτὸ ποὺ ἀκουγόταν βαθιὰ καὶ ὅλο ἀνέβαινε, Μὰ βέβαια! ὁ Ἐθνικός μας Ὕμνος! -Ἄνκοιξα γρήγορα τὸ παράθυρο και κοίταξα κάτω.

Ἦταν πολὺ πρωὶ ἀκόμη καὶ τὸ τοπίο  τ’ ἀντίκρυζα γιὰ πρώτη φορά. Κι ἐκεῖ στὸ βάθος τῆς χαράδρας, κοντὰ σ’ ἔνα μακρόστενο σπίτι καὶ σ’ ἕνα ἴσιωμα ποὺ ἁπλωνόταν μπροστά του, εἶχα, ἀπὸ ψηλά, παραταγμένους ὅλους τοὺς στρατιῶτες, ἔτσι, σὰν ἕνα μεγάλο εὐθύγραμμο Π, ἀκίνητους καὶ σὲ προσοχή, νὰ τραγουδᾶνε ἀκόμη μ’ ὅλη τὴ δύναμη τοῦ στήθους τους:

Ἀπ’ τὰ κόκκαλα βγαλμένη

τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά

καὶ σὰν πρῶτα ἀντρειωμένη

χαῖρε ! ὤ! χαῖρε! Ἐλευθεριά!   

Δὲν ξέρω γιατὶ ἀκούμπησα τοὺς ἀγκῶνες μου πάνω στὸ περβάζι τοῦ παραθυριοῦ, ἔχωσα τὸ κεφάλι μου μές στὰ δυό μου χέρια κι ἄρχισα νὰ κλαίω σὰν μικρὸ παιδί.

Ἔ! βέβαια, εἶπα σὲ λἰγο, σήμερα εἶναι ἡ 25η Μαρτίου (εἶχα χάσει πιὰ καὶ τὶς ἡμερομηνίες καὶ τὰ πάντα, μοῦ φαινόταν), μὰ ἦταν τόσο παράξενο ἐδῶ πάνω, στὰ ἔρημα καὶ φαλακρὰ τοῦτα βουνά, αὐτὸ τὸ ὁμαδικὸ τραγούδι ποὺ ἔκανε πάντα νὰ περνάει μπρὸς στὰ μάτια σου, σὰν ἐκτυφλωτικὴ ἀστραπή, ἡ λευκὴ μορφὴ τῆς Ἑλλάδας…(…)

Σφυροκόπημα εναντίον του προγράμματος "MOG / Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα" από τον Αριστομένη Συγγελάκη

Συνέντευξη Αριστομένη Συγγελάκη στην εκπομπή των Ν. Μπογιόπουλου – Μ. Κοττάκη στον RealFM (19/3/21)

Η συνέντευξη του Αριστομένη Συγγελάκη στον REAL FM και τους δημοσιογράφους Μπογιοπουλος Νικολαος και Μανώλη Κοττάκη, το βράδυ της Παρασκευής 19.3.2021, εξελίχθηκε σε ένα σφυροκόπημα εναντίον του προγράμματος "MOG / Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα". 

Ακούστε το, είναι σύντομο κι αποκαλυπτικό για την εν εξελίξει απόπειρα του γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών να πλαστογραφήσει την Ιστορία της Κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης και να διαβρώσει τις συνειδήσεις της ελληνικής νεολαίας.

Δεν θα επιτρέψουμε στην γερμανική κρατική προπαγάνδα να διεισδύσει στα σχολεία μας! Ό,τι κι αν κάνουν, θα μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους!

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΝΗΜΗ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!

ΗΤΑΝ Η ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΑΠΟΥΣΙΑΣΕ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 200η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

ΗΤΑΝ Η ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΑΠΟΥΣΙΑΣΕ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 200η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η κυβέρνηση της Ο.Δ. της Γερμανίας δεν απέστειλε συγχαρητήριο μήνυμα στην Ελληνική Δημοκρατία για την 200η επέτειο της Επανάστασης του 1821 αλλά το ανέθεσε να το πράξει ο εντελώς ανίσχυρος έως διακοσμητικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Σταϊνμάιερ.

Την ίδια μέρα, 25 Μαρτίου 2021, η Ε.Ε., που ελέγχεται απόλυτα από τη Γερμανία, ανέβαλε το ζήτημα της εξέτασης κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας για την παραβατική και αντίθετη με το Διεθνές Δίκαιο συμπεριφορά της για τον Ιούνιο του 2021.

Επίσης, ανήμερα, 25ης Μαρτίου, 200 χρόνια από την Επανάσταση, η Γερμανική Βουλή απέρριψε, παρουσία της πρέσβειρας της Ελλάδας - με συντριπτική πλειοψηφία - , μετά από "πολύ συγκινητικές τοποθετήσεις" από τους εκπροσώπους - όλων των κομμάτων - για τα "εγκλήματα των ναζί" στην Ελλάδα, την Κοινοβουλευτική Πρόταση Έκδοσης Ψηφίσματος του "Κόμματος των Πρασίνων" με τίτλο "80 Χρόνια μετά την εισβολή της Βέρμαχτ (6/4/1941) στην Ελλάδα, - "Είναι καιρός να προχωρήσουμε στις πρωτοβουλίες καλλιέργειας μνήμης" για τα συμβάντα του παρελθόντος και στις πολιτικές εμβάθυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης".

ΟΠΩΣ, και την "Πρόταση ξεχωριστού Ψηφίσματος, του "Κόμματος της Αριστεράς" με τίτλο -

"Η Γερμανία πρέπει να αναγνωρίσει ως νόμιμες τις ελληνικές διεκδικήσεις για την καταβολή Επανορθώσεων στην Ελλάδα".

Επιθυμούν βεβαίως υπό την αιγίδα και την οικονομική στήριξη του Υπουργείου Εξωτερικών της Ο. Δ. Γερμανίας, να διδάξουν την ιστορία της Κατοχής στα Ελληνόπουλα. Βάζουν πλάτη βέβαια και κάποιοι ειρηνόφιλοι, "διεθνιστές" Έλληνες Πανεπιστημιακοί (απεχθάνονται τον Αθανάσιο Διάκο και τα αίματα).

Οι Γερμανοί δεν ξεχνούν ποτέ τους «φίλους» τους ! Ούτε και τους εχθρούς τους, βέβαια!

Ο Βασίλης Στοϊλόπουλος , σε παλιότερη ανάρτησή του μας το θυμίζει:

"Αριστερές" αναγνώσεις του 1821

Να η μεταμοντέρνα οπτική της επανάστασης του 1821!

Για όποιον αντέξει να το διαβάσει έως το τέλος...

Άντε μετά να συμφωνήσουμε γιατί δεν θα έπρεπε να υπογράφουν μνημόνια οι υπερήφανοι, γεννημένοι επαναστάτες που ονομάζουν τα παιδιά τους Ερνέστο και όχι Θοδωράκη, να κάνουν βόλτες με την Γιάννα ξεναγό στην Αμέρικα και να βγάζουν δοξαστικό στον Τραμπ.

 Από το fb του Errikos Finalis

Οδηγούσα και άκουγα τον ραδιοσταθμό ενός κόμματος που κυβερνούσε την αποικία μας.  Στο μικρόφωνο, ένας εκ των επιφανών δημοσιογράφων του. Θέμα η 25η Μαρτίου, που αυθαίρετα ορίστηκε εθνική γιορτή από το παπαδαριό (ή/και τον Όθωνα) κ.τ.λ. γνωστά. Όλα ωραία ως εδώ, είμαστε εκπαιδευμένοι. 

Μετά αρχίζει η βαριά ανάλυση: τα περί εξάρτησης και στρεβλής ανάπτυξης είναι αβάσιμες παλαιικές μπαρούφες, ο σωστός χαρακτηρισμός είναι συντηρητικό-θρησκευτικοκεντρικό κράτος, ή κάτι τέτοιο. Σιγά μην με λυγίσεις με αυτά, σκέφτομαι, αντέχω ρε, αντέχω, βάρα! 

Ακολουθεί ένα ύπουλο χτύπημα: «Ήταν περισσότερο βαλκανική παρά ελληνική επανάσταση». Οκ, δώσε πόνο, κι εμένα μου αρέσει ο Ρήγας (μάλλον όχι για τους ίδιους λόγους, αλλά εκεί θα κολλήσουμε τώρα;). 

«Βασικά», συνεχίζει ο επιφανής εκεί που είχα αρχίσει να χαλαρώνω, «ήταν ένα οθωμανικό γεγονός» (άκουσα καλά; ναι, ο-θω-μα-νι-κό γε-γο-νός) αφού έλαβε χώρα εντός της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! 

Ζαλίζομαι, η ψευδαίσθησή μου ότι είμαι σκληρό καρύδι γίνεται θρύψαλα σε δευτερόλεπτα. Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα συνεχίζουν απτόητα τη δουλειά τους: «Και κάλεσαν αυτούς που κάλεσαν και δεν κάλεσαν την Αλβανία, τη Βουλγαρία και τη Σερβία», συμπληρώνει. Οκ, λέω, οκ, βαθιά ανάσα, τη χρειαζόμουν. 

Σάμπως είναι καλύτεροι οι Αγγλογαλλορώσοι; Και τότε, πάνω που απωθούσα το «οθωμανικό γεγονός», έρχεται απότομα, δίχως οίκτο, το τελειωτικό χτύπημα: «Ε βέβαια, αφού δεν κάλεσαν αυτούς, πώς να καλέσουν την Τουρκική Δημοκρατία, που εν τέλει κι αυτή γεννήθηκε μέσα από την ίδια Αυτοκρατορία;». Να το, να το το εγκεφαλικό! Κάνω στην άκρη μην πατήσω κατά λάθος κάναν άμαχο, κλείνω το ρημάδι, και αμπελοφιλοσοφώ για την καργιόλα την τύχη που έλαχε και στους δυο μας, να πρέπει να συμβιώνουμε στην ίδια αποικία… Χάθηκε να γεννηθεί ο άνθρωπος σε κάνα Εσκισεχίρ, να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι;

ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ - “Η επανάσταση του 21 συνεχιζόταν ως... το 1920” με ομιλητή τον συγγραφέα Γιώργο Καραμπελιά

"Οι 40...κατασκευαστές πλυντηρίων του ελληνικού έθνους & το Πρόγραμμα M.O.G/ Βερολίνου"

Στο 1:30΄ ο Χάρης Αθανασιάδης αποδομεί  τον κατασκευασμένο μύθο του Αθανσίου Διάκου.

Από 

Αλέξανδρος Κουτσομητόπουλος

"Οι 40...κατασκευαστές πλυντηρίων του ελληνικού έθνους & το Πρόγραμμα M.O.G/ Βερολίνου"

Ο Χάρης Αθανασιάδης ( Καθηγητής “Ιστορίας της Εκπαίδευσης” στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων) & Συνεργάτης του περίφημου Προγράμματος του Παν/μιου Βερολίνου για το ξανα - γράψημο μιας πιο... “αντικειμενικής” ιστορίας της γερμανικής κατοχής & του Β΄Π.Π ( “M.O.G – Μνήμες Κατοχής με την χρηματοδότηση του γερμανικού υπέξ, δες εδώ : https://www.occupation-memories.org/.../athana.../index.html ) σε αυτό το βίντεο αποδομεί τον “Αθανάσιο Διάκο” !, θαυμάστε τον, κέρσορα στο βίντεο από τη 1 ώρα και 30' και μετά.

Αντιγράφουμε σχετικά απ΄ τον ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ :

 
“Ο Χάρης Αθανασιάδης καλεσμένος της κ. Κουλούρη στο Πάντειο και το Ίδρυμα Λαμπράκη αποδομεί τον Αθανάσιο Διάκο.
Συμμετέχει στη γερμανική πλατφόρμα MOG που επιχορηγείται από το Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών προσδοκώντας να μπει στα σχολεία για να μας διδάξουν την ιστορία της Κατοχής.  Με πτυχίο παιδαγωγικής Ακαδημίας και διδακτορικό στην Ιστορία της Εκπαίδευσης είναι υπεύθυνος για την ιστορία στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και καθηγητής Πανεπιστημίου στα Γιάννενα, ελέω ΣΥΡΙΖΑ και των εθνομηδενιστών. 

Αυτά, για τον Αθανάσιο Διάκο, τα λέει προσκεκλημένος πολλών Διευθύνσεων Εκπαίδευσης σε όλη την χώρα αυτές τις ημέρες. Φιλοξενήθηκε στο σαλόνι της εφημερίδας "Βήμα της Κυριακή" με το ίδιο θέμα. 

Θαυμάστε τον από τη 1 ώρα και 30' και μετά”

Επίσης, είναι συνεργάτης του Γερμανικού “M.O.G” ( για τα ελληνικά σχολεία ), ο κ. Χάρης Αθανασιάδης, ήταν πρόσφατα καλεσμένος του ας πούμε...αντικαπιταλιστικού “ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ” για να μιλήσει, όπως μιλάνε οι ας πούμε οι ...New Age “αντικαπιταλιστές – διεθνιστές με τον άνθρωπο στο επίκεντρο” για το 1821 !

Αντιγράφουμε σχετικά από τον Spyros Koutroulis :

Γιώργος Τασιόπουλος: Το 1821 και οι αναγνώσεις της Ιστορίας

Γιώργος Τασιόπουλος - 22 Μαρτίου 2021

«Πάντα ανοιχτά πάντα άγρυπνα

τα μάτια της ψυχής μου»

 

Το 1821 στα διακόσια χρόνια που πέρασαν συνδέθηκε με την οπτική και τα οράματα των ιδεολογικών ρευμάτων κάθε εποχής.  Και η συνάντηση αυτή θα πρέπει να εκληφθεί ως ευλογία για όσους αξιώθηκαν του πνεύματος της ελευθερίας που ενέπνευσε η μεγάλη Επανάσταση των Ελλήνων.

Είναι αλήθεια ότι η υψηλή αναγνώριση και η αγάπη στα πρόσωπα των ηρώων, ο ψυχικός δεσμός του Έλληνα με το μεγάλο γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία του ελεύθερου ελληνικού κράτους, συνετέλεσε καθοριστικά αλλά και εργαλειοποιήθηκε στο παρελθόν τόσο στη διαμόρφωση της ελληνικής εθνικής συνείδησης, όσο και στο αίτημα για κοινωνικοπολιτική αλλαγή.

Από την έναρξη του 20ού αιώνα οι ιστορικές αναγνώσεις για το 1821 στον χώρο της Αριστεράς συνδέθηκαν με το ζητούμενο της ιστοριογραφικής ανανέωσης.  Οι νέες προσεγγίσεις τους δημιούργησαν μια νέα οπτική της Επανάστασης.

Οι Έλληνες μαρξιστές ιστορικοί, όπως ο Γεώργιος Σκληρός, ο Γιάννης Κορδάτος, πρόβαλλαν το κοινωνικό-ταξικό στοιχείο έναντι της εθνικής ιστορίας. Τους ακολούθησαν αργότερα εισάγοντας την οικονομική διάσταση ως προς τη συγκρότηση της αστικής τάξης, ο Σεραφείμ Μάξιμος στη δεκαετία του ’40 και στη συνέχεια ο Νίκος Σβορώνος με την τόσο σημαντική προσέγγισή του συνέβαλαν στην ανανέωση της ελληνικής ιστοριογραφίας. Η ανάδειξη της έννοιας του εθνολαϊκού στοιχείου από το Γιάννη Ζέβγο και το Γιώργη Λαμπρινό συμπλήρωσε την αριστερή οπτική για το ΄21 και τη νεότερη μεταπολεμική ελληνική ιστορία. 

ΈΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΓΚΡΆΦΙΤΙ ΣΤΗ ΣΕΡΒΙΑ!!!

ΕΙΠΕ ΟΧΙ!

ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ!

ΕΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΤΗΣ!

Ο ανθυποπλοίαρχος του αντιτορπιλικού Θεμιστοκλής Μαρίνος Ριτσούδης

Ήταν ο Έλληνας ήρωας που αρνήθηκε να συμμετέχει στον βομβαρδισμό της Σερβίας, στον οποίον συμμετείχε πρόθυμα η κυβέρνηση Σημίτη.

Μία μαύρη κηλίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας, της Ευρώπης και της Ελλάδας. Η ισοπέδωση μιας περιφανής χώρας και η εθνοκάθαρση των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου επειδή έτσι ήθελε η Γερμανία και έτσι αποφάσισε ο Μπιλ Κλίντον.

Ο Ριτσούδης, ο οποίος για την κίνηση του αποτάχθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό, καταδικάστηκε σε 2 χρόνια φυλάκιση και κυνηγήθηκε από την κυβερνηση Σημίτη, αρνήθηκε ακόμα και την οικονομική ενίσχυση που του πρόσφερε η Σερβία προκειμένου να τον τιμήσει.

Στην απολογία του στο ναυτοδικείο Πειραιά όπου δικάστηκε, είπε:

«Είχα δύο δρόμους να διαλέξω. Επέλεξα αυτόν που έχετε πάνω από εσάς» δείχνονταν την εικόνα του Χρηστού πάνω από το Προεδρείο «τον οποίο και εγώ βάζω πάνω από όλα, γιατί ο νόμος του Θεού είναι πάνω από όλους. Είναι η συνείδηση του καθενός».

Σήμερα, εργάζεται ως καπετάνιος σε γιοτ, αλλά οι σέρβοι δεν τον ξέχασαν και το πρόσωπο του κοσμεί τους δρόμους του Βελιγραδίου (φωτό).

Ο βομβαρδισμός ξεκίνησε, 24 Μαρτίου 1999.

Σχολιασμός για τα της επετείου των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821

Γράφει ο Μανώλης Μούστος

"200 χρόνια πέρασαν από το 1821 και ο τρόπος που γιορτάζουμε την μεγάλη επέτειο είναι μάλλον απογοητευτικός.

Από την μια το στρατόπεδο των "τιμητών": το πολιτικό προσωπικό της χώρας τιμά την επανάσταση που έκαναν οι κλέφτες, οι αρματολοί και ο απλός λαός μακριά από τον απλό λαό. Μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο σε λουσάτη δεξίωση και παρέα με κυριλέ καλεσμένους, όπως ο πρίγκιπας Κάρολος, θα απολαύσουν το δείπνο του σεφ Λαζάρου και θα μνημονεύσουν τους Αγωνιστές. Όλα αυτά σε μία σιδερόφρακτη Αθήνα. Τι ειρωνεία. Να τιμάς αυτούς που θυσίασαν την ζωή τους με σύνθημα "Ελευθερία ή Θάνατος" με απαγόρευση κυκλοφορίας και διαδηλώσεων.

Πραγματικά κρίμα αλλά δεν μπορούσε να γίνει και διαφορετικά. Πολύ απλά γιατί οι άνθρωποι που απαρτίζουν την εγχώρια ελίτ όχι απλώς δεν έχουν καμία σχέση με αγώνες, επαναστάσεις και θυσίες αλλά μάλλον ειδικεύονται διαχρονικά στο ξεπούλημα της χώρας, στον εξανδραποδισμό του λαού και στο γλύψιμο των Ισχυρών. Και όλα αυτά με μπόλικες δόσεις καρακιτσαριού όπως το τσολιαδο-τσαντάκι των 400 ευρώ της κας Γιάννας. Ήμαρτον...

Λες και τα κάνουν επίτηδες για να γελοιοποιήσουν και να απαξιώσουν παντελώς την επέτειο.

Πάντως, η συλλογική μας τραγωδία είναι ακριβώς αυτή: τιμούν το 21 οι απόγονοι των κοτζαμπάσηδων και των πρόκριτων, αυτοί που μετέτρεψαν την Ελλάδα σε αποικία μέσα από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις και αυτοί που σκύβουν ευλαβικά τη μέση μπροστά στους τραμπουκισμούς του αρχιφασίστα Ερντογάν. Πολύ πιθανόν αν δεν υπήρχε ο κίνδυνος να τους κράξει ο κόσμος, δεν θα πραγματοποιούσαν την σημερινή παρέλαση. Γιατί να προκαλούμε εκνευρισμό στον σύγχρονο σουλτάνο;

Όλοι ετούτοι αν ζούσαν το 1821 θα συνεργάζονταν χωρίς δεύτερη σκέψη με τον Σουλτάνο για την κατάπνιξη της εξέγερσης των βρωμερών φουστανελάδων. Και αν ζωντάνευε με έναν μαγικό τρόπο σήμερα ο Γέρος του Μοριά, θα ανέβαινε στο άλογο του, θα μπούκαρε με φόρα στο Προεδρικό Μέγαρο και θα τα έκανε όλα λαμπόγυαλο. "Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους"...