1. Από την μονοκρατορία στην άνοδο ισχυρών ανταγωνιστών.
Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Αμερική, το φάντασμα της παρακμής. Κατά ορισμένους δημοσιολογούντες η παρακμή οφείλεται στην προεδρία Τραμπ. Η εκλογή του Μπάιντεν, του υποψηφίου των Δημοκρατικών, αναμένεται υποτίθεται να αποκαταστήσει το κύρος των Η.Π.Α στο εξωτερικό και να επουλώσει τις πληγές από τον χαμηλής έντασης εμφύλιο πόλεμο στο εσωτερικό. Το πρόβλημα όμως προϋπήρξε του Τραμπ και δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί απλά και μόνον με αλλαγή προέδρου καθώς είναι πολυσύνθετο και περίπλοκο.
Πως όμως από την μονοκρατορία των Η.Π.Α μετά τον ψυχρό πόλεμο περάσαμε στην αποδυνάμωση και την παρακμή τους; Η αυγή του αμερικανικού αιώνα εντοπίζεται μετά την λήξη του Β Παγκοσμίου πολέμου, το 1945. Μέχρι την πτώση του τείχους του Βερολίνου η Αμερική είχε ισχυρό αντίπαλο, την άλλη υπερδύναμη, την Σοβιετική Ένωση. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 2000, την λεγόμενη μονοπολική στιγμή, οι Η.Π.Α έμοιαζαν να προσεγγίζουν το απόγειο της δύναμης τους με τις «ανθρωπιστικές» επεμβάσεις στην Γιουγκοσλαβία αρχικά, και τις προσπάθειες «αλλαγής καθεστώτος» στο Αφγανιστάν και το Ιράκ αργότερα. Η άνοδος της Κίνας έχει αρχίσει αλλά δεν γίνεται αντιληπτή καθώς εκκινεί από χαμηλή βάση. Η Ρωσία την ίδια περίοδο επιχειρεί, σε επίπεδο ρητορικής τουλάχιστον, να μετατραπεί σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία φιλική προς την Δύση.
Ενώ μεταπολεμικά με το σχέδιο Μάρσαλ η Αμερική επεδίωξε να αλλάξει τον κόσμο διαθέτοντας πλούσιους πόρους μετά τον ψυχρό πόλεμο επιδιώκει το ίδιο, αλλά χωρίς μαζική οικονομική βοήθεια. Η συνταγή προβλέπει άμεση εγκατάσταση του κοινοβουλευτισμού και νεοφιλελεύθερη θεραπεία σοκ στην οικονομία. Οτιδήποτε πιο αργό και πιο σύνθετο θεωρείται απορριπτέο.
Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν που τα πειράματα αλλαγής καθεστώτος στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Λιβύη και τη Συρία κατέληξαν στο χάος, στην ανομία και τους εμφυλίους πολέμους. Ακολουθώντας οι Η.Π.Α την παραπάνω συνταγή και στην Ρωσία και επεκτείνοντας επιπλέον το ΝΑΤΟ γρήγορα και απερίσκεπτα εξώθησε αυτήν την χώρα με την πλούσια και ιδιαίτερη παράδοση σε αντιδυτική κατεύθυνση από την δεκαετία του 2000.
2. Η «χαοποίηση» ανώτατο στάδιο της παγκοσμιοποίησης.
Ορισμένοι αναλυτές θεωρούν την αμερικανική ρητορική των «ανθρωπιστικών» επεμβάσεων και της «αλλαγής καθεστώτων» παραπέτασμα καπνού για να κρυφθεί μια στρατηγική εσκεμμένης «χαοποίησης» εχθρικών κρατών. Οτιδήποτε δεν μπορεί να ελεγχθεί παραδίδεται στο χάος και την ανομία. Καθώς τα αντίπαλα έθνη-κράτη αποσυντίθενται το κενό το καλύπτει η παγκοσμιοποίηση και αλληλομισούμενες φατρίες πολεμάρχων που λεηλατούν την ύπαιθρο και ανταγωνίζονται για τον έλεγχο των όποιων πλουτοπαραγωγικών πηγών των πάλαι ποτέ κυριάρχων κρατών.