Δευτέρα 25 Μαΐου 2020
Ανακοίνωση Αρδην: Τα όρια του παρασιτισμού και μια νέα «Μεγάλη Ιδέα»
Ανακοίνωση του κινήματος Άρδην
Ρεαλισμός, κανονικότητα, ανάπτυξη, στήριξη της εργασίας και της επιχειρηματικότητας. Αυτοί ήταν οι πυλώνες του διαγγέλματος Μητσοτάκη στις 20 Μάϊου, καθώς και των υπουργών του που ακολούθησαν για να συγκεκριμενοποιήσουν μέτρα 24 δισ. ευρώ. Πολλοί δημοσιογράφοι, αναφερόμενοι στα μέτρα της κυβέρνησης, σχολίασαν ευνοϊκά την επιλογή στήριξης των ενεργών οικονομικών παραγόντων της ελληνικής κοινωνίας, του κόσμου της εργασίας και των επιχειρήσεων, και όχι της πεπατημένης των κρατικών επιδομάτων.
Ωστόσο, η συνολική στρατηγική στην οποία εντάσσονται τα μέτρα της κυβέρνησης, ακόμα και αν έχουν μια βραχυχρόνια αποτελεσματικότητα, παραμένει, δυστυχώς, αναχρονιστική, στην πεπατημένη του μοντέλου που εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια έχει καταβυθίσει την Ελλάδα: τον παρασιτισμό.
Πραγματικά, ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του δεν βρήκε ούτε μια λέξη για την αγροτική παραγωγή, τη μεταποίηση, τη στήριξη της αμυντικής βιομηχανίας, την διατροφική και την ενεργειακή αυτοδυναμία μας; Πολιτική που αποτελεί πρωταρχική προϋπόθεση για την επιβίωση και την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Πόσο μάλλον όταν ζούμε σε καιρούς αχαλίνωτης νεο-οθωμανικής επιθετικότητας αλλά και πολύπλευρης κρίσης του πλανητικού μοντέλου, γεωπολιτικής, οικονομικής, οικολογικής και εσχάτως, υγειονομικής.
Από τον λόγο του πρωθυπουργού λείπει μια διάσταση κεφαλαιώδης για την ανάκαμψή μας: Εκείνη της εσωτερικής ενδυνάμωσης. Διότι ακόμα και στον τουρισμό, οι περισσότερες κυβερνήσεις της Ε.Ε. απηύθυναν έκκληση στους πολίτες τους να επιλέξουν προορισμούς της δικής τους χώρας για φέτος. ενώ προετοιμάζουν εκτεταμένα προγράμματα επιδότησης της εσωτερικής τουριστικής αγοράς. Εδώ αντίθετα το voucher θα αφορά μόνο σε 250.000 ανθρώπους, ενώ εμείς αρκούμαστε μόνο στο κυνήγι των διεθνών αγορών.
Μπορεί η εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από τον εξωτερικό τουρισμό να είναι μεγάλη, ωστόσο, δεν μπορούμε να κινητοποιήσουμε τον ελληνικό λαό χωρίς μια οραματική πολιτική αναδιάρθρωσης της οικονομίας αλλά και της συνολικής πορείας της χώρας, χωρίς μια νέα «Μεγάλη Ιδέα» για την Ελλάδα, περιοριζόμενοι στο «να βουλώσουμε γρήγορα τις τρύπες ώστε να επανέλθουμε στην κανονικότητα». Ποια «κανονικότητα» μπορεί να υπάρξει όταν έχουμε κάθε μέρα και μια ακόμη πρόκληση του τουρκικού επεκτατισμού, όταν οι παγκόσμιες κρίσεις διαδέχονται η μία την άλλη, και όταν το κυρίαρχο πρότυπο του διεθνοποιημένου εμπορίου και της παραγωγής, αναθεωρείται; Τι περιμένει για να κατανοήσει αυτή την πραγματικότητα η κυβέρνηση Μητσοτάκη που με τη λογική μιας εθνομηδενιστικού τύπου «κανονικότητας» ανήλθε στην εξουσία και όχι μόνο καμία κανονικότητα δεν συνάντησε αλλά υποχρεώθηκε εν τοις πράγμασι να κάνει συχνά τα αντίθετα από εκείνα που διακήρυσσε;!
Παπαδημούλης: «Φιλανθρωπία» & ρίαλ εστέιτ
Ο επί 16 συναπτά χρόνια βουλευτής (2009-2014) και ευρωβουλευτής (2004-2009 και 2014 έως σήμερα), Δημήτρης Παπαδημούλης μπήκε στην ευρωβουλή ως μεσοαστός και μετατράπηκε σε μεγαλοαστό. Η δεκαετής κρίση δεν τον άγγιξε, ίσα ίσα. Το 2004 δήλωσε στο πόθεν έσχες του ακίνητη έκταση ενός στρέμματος στον Μαραθώνα (εξ ημισείας με τη σύζυγό του) και στο φετινό (έτος 2018) δήλωσε την αγορά 8 διαμερισμάτων, μιας δενδροκαλλιέργειας και ενός οικοπέδου στο Λασίθι. Ο Παπαδημούλης ως «νοικοκύρης» μέχρι το 2018 αποταμίευε· έτσι το 2017, είχε συγκεντρώσει σε καταθέσεις και επενδυτικούς τίτλους ένα ποσό της τάξης των 2 εκατ. ευρώ (όταν μπήκε στην ευρωβουλή είχε καταθέσεις 200 χιλ. και επενδυτικούς τίτλους αξίας 70 χιλ. ευρώ). Το 2018 αγόρασε έξι διαμερίσματα στην Αθήνα από 70 τμ έως 96 τμ έναντι του ποσού των 239.000 ευρώ (κατά μ.ο. 40 χιλ το ένα). Αυτά, όπως παραδέχτηκε σε συνέντευξή του, τα ενοικίασε στο πρόγραμμα «Εστία» της Ύπατης Αρμοστείας, για να διαμείνουν αιτούντες άσυλο για το ποσό των 5,5 ευρώ ανά τ/μ τον μήνα, που του αποφέρουν περίπου 2.700 ευρώ τον μήνα ή 32 χιλ. τον χρόνο. Αγόρασε και δύο ακόμα διαμερίσματα εμβαδού 143,12 τμ και 106,80 τμ έναντι του ποσού των 69.000 ευρώ και 52.500 ευρώ για τα παιδιά του. Αφού εξασφάλισε τα παιδιά του και έπραξε το «ανθρωπιστικό» του καθήκον με το αζημίωτο, μετά έκανε και ένα δώρο στον εαυτό του, ένα οικόπεδο 125 χιλ. ευρώ. Το ότι αυτά τα έπραξε στα χρόνια της πιο βαθιάς κρίσης και αγόρασε μισοτιμής ακίνητα χρεωκοπημένων συμπολιτών μας, που μάλλον είχαν περιέλθει σε κάποια τράπεζα δεν απασχολεί καθόλου τον Παπαδημούλη. Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος, μαυραγορίτη φιλάνθρωπο θα τον χαρακτήριζαν τίποτα λαϊκιστές συριζαίοι μέχρι και το 2014…
Γ.Ξ.
Το άλλοτε κραταιό Πασόκ κατάντησε το προικιό της Φώφης!
Το γεγονός ότι ο Βαρδινογιάννης δέχτηκε να τον συναντήσει την παρούσα στιγμή είναι μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Ένα κομμάτι της μεγαλοαστικής τάξης, ίσως το ισχυρότερο, με προσβάσεις σε κυβερνήσεις στην άλλη όχθη του Ατλαντικού και στην Ευρώπη, θεωρεί ότι το νο2 του πολιτικού σκηνικού πρέπει να παραμείνει ο Τσίπρας. Μπορεί ο Μητσοτάκης δημοσκοπικά να εμφανίζει διπλάσια ποσοστά από τον Αλέξη, αλλά ο Αλέξης τα προηγούμενα δέκα χρόνια πρόσφερε πολλά ώστε να «ξεχαστεί». Χειραγώγησε το αντιμνημονιακό κίνημα, έδεσε χειροπόδαρα τη χώρα με το τρίτο μνημόνιο, παραχώρησε για 99 χρόνια τη δημόσια περιουσία, υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών, ενώ, αν είχε λίγο χρόνο ακόμα θα έφερνε ανάλογη συμφωνία και με την Τουρκία. Άρα, ο Αλέξης έχει «προσφέρει» και μπορεί και στο μέλλον να «προσφέρει».
Το μήνυμα κατευθύνεται και προς τον Μητσοτάκη για να χειρίζεται τον Αλέξη με το γάντι, αλλά και προς την εσωκομματική αντιπολίτευση, που αρχίζει να δυναμώνει, ότι ο Σύριζα θα συνεχίσει να υπάρχει ως αξιωματική αντιπολίτευση, και άρα θα έχει διευρυμένα προνόμια, όσο αρχηγός είναι ο Αλέξης.
Όλα ξεκίνησαν από ένα εργαστήριο στο Μον Πελερέν της Ελβετίας: Τώρα χρειάζεται η απάντηση στο «δόγμα του σοκ»
Πολίτες στη Γενεύη παίρνουν τρόφιμα από ανθρωπιστικές οργανώσεις στο γήπεδο Les Vernets της ελβετικής πόλης. EPA, MARTIAL TREZZINI
- Σκοπός της Λέσχης Μον Πελερέν ήταν να διατυπωθεί η εναλλακτική πρόταση στις ιδέες του Bρετανού οικονομολόγου Τζoν Μέιναρντ Κέινς, οι οποίες κυριαρχούσαν στον μεταπολεμικό δυτικό κόσμο και ήθελαν το κράτος να παίζει κυρίαρχο ρόλο στην οικονομία, προκειμένου ο κόσμος να εξέλθει από την καταστροφή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Διαδικτυακά μέσα, επικοινωνία και δημοκρατία
Tο διαδίκτυο, θα μπορούσε να αποτελέσει, τηρουμένων κάποιων προϋποθέσεων, το σημαντικότερο σύγχρονο μέσο δημοκρατικής συγκρότησης των σύγχρονων κοινωνιών.
Στην παρούσα ιστοσελίδα δημοσιεύτηκαν δύο πολύ ενδιαφέροντα άρθρα για το διαδίκτυο. Του Αθανάσιου Γκότοβου και του Παύλου Τσίμα. Ενώ ο ρόλος του διαδικτύου είναι αναμφίβολα ένα μεγάλο ζήτημα του παρόντος και του μέλλοντος δεν γράφονται πολλά παρόμοια κείμενα. Με πολλά λογικά επιχειρήματα των δύο άρθρων αυτονόητα όλοι συμφωνούν. Βασικά, για αντικειμενικούς λόγους που αφορούν την δημοκρατία και τον πολιτισμό μας θα έπρεπε όλοι να συμφωνούν. Συναφές είναι και το γεγονός πως όπως υποστηρίζεται από πολλούς το διαδίκτυο, θα μπορούσε να αποτελέσει, τηρουμένων κάποιων προϋποθέσεων, το σημαντικότερο σύγχρονο μέσο δημοκρατικής συγκρότησης των σύγχρονων κοινωνιών. Όσον μας αφορά ακολουθούν σύντομες επισημάνσεις γύρω από αυτό το σημαντικό ζήτημα.
Κατ’ αρχάς, επειδή το πρώτο άρθρο εστιάζεται στους πανεπιστημιακούς και σε κάποια προβληματικά σχόλια, μακάρι να ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα των Ελληνικών πανεπιστημίων (εάν και όταν, βέβαια, τα σχόλια κάποιων πανεπιστημιακών στο διαδίκτυο είναι προβληματικά, καθότι εκτιμώ αυτός δεν είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση). Η ουσία όσον αφορά τα Ελληνικά πανεπιστήμια έγκειται στην ανάγκη να συζητηθεί με σοβαρό και υπεύθυνο τρόπο το «τι σημαίνει ακαδημαϊκό και επιστημονικό άσυλο». Το Σύνταγμα πολύ σωστά προσφέρει απλόχερα ακαδημαϊκό άσυλο. Όμως, το τι σημαίνει άσυλο και για ποια πράγματα ισχύει (ή δεν πρέπει να ισχύει) ή πότε παραβιάζεται, αφορά όχι μόνο τους πανεπιστημιακούς αλλά και τα μέλη της κοινωνίας που δεσμεύουν κολοσσιαίους δημόσιους πόρους.
Γενικότερα μιλώντας, η διαδικτυακή επικοινωνία αφορά ζωτικά όλους τους πολίτες όλων των κρατών επειδή σχετίζεται άμεσα με το μεγαλύτερο ζήτημα όλων των εποχών: Την επικοινωνία με την ευρύτερη και βαθύτερη έννοια του όρου και τις πολιτικές της προεκτάσεις. Συντομογραφικά λέμε ότι συγκροτώντας μια πολιτική οντότητα, η επικοινωνία μπορεί να γίνει μέσον ενδυνάμωσης των δημοκρατικών προϋποθέσεων ή αντίστροφα μέσο αθέμιτης προπαγάνδας ή και θηριωδών πρακτικών, ακυρώνοντας κάθε έννοια πολιτικού πολιτισμού.
Κυριακή 24 Μαΐου 2020
Οι τελευταίες εξελίξεις στην Λιβύη και επιπτώσεις του (παράνομου) Τουρκο-Λιβυκού Μνημονίου
ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΑ- εφημερίδα "Παρόν" της 24.05.20
Γιώργος Παπαγιαννόπουλος
Ο στρατάρχης Χάφταρ εξαπέλυσε πριν ένα χρόνο μεγάλη επίθεση για να πάρει τον έλεγχο της πρωτεύουσας της Λιβύης Τρίπολη, καθώς και άλλων τοποθεσιών της βορειοδυτικής Λιβύης. Από το 2014, η Λιβύη έχει χωριστεί μεταξύ περιοχών που ελέγχονται από τη διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ) με έδρα την Τρίπολη, στα βορειοδυτικά, και της περιοχής που κατέχουν οι δυνάμεις του Χάφταρ στα ανατολικά, με έδρα τη Βεγγάζη. Ο Χάφταρ υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Αίγυπτο και τη Ρωσία, ενώ η ΚΕΕ υποστηρίζεται από την Τουρκία. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του OHE επέβαλε εμπάργκο όπλων στη Λιβύη το 2011.Στην αρχή της εβδομάδας, οι δυνάμεις του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, αποσύρθηκαν από περιοχές της Τρίπολης όπως ανακοίνωσαν, αφού έχασαν ένα από τα βασικά τους προπύργια στη δυτική Λιβύη, ένα ισχυρό πλήγμα στην εκστρατεία για την κατάκτηση της πρωτεύουσας που ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο.
Ο εκπρόσωπος του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (ΛΕΣ) Άχμεντ αλ Μισμάρι δήλωσε ότι οι δυνάμεις προχώρησαν «σε αναδιανομή και ανατοποθέτηση στα πεδία του μετώπου, αποσυρόμενες από κάποιες πυκνοκατοικημένες περιοχές». Τη Δευτέρα, ο στρατός που στηρίζει την κυβέρνηση εθνικής ενότητας (της Τρίπολης) κατέλαβε την αεροπορική βάση Ουατίγια, δυτικά της πρωτεύουσας έπειτα από εβδομάδες συγκρούσεων, σημειώνοντας τη μεγαλύτερη νίκη του εδώ και ένα χρόνο και στερώντας από τον ΛΕΣ το μοναδικό του αεροδρόμιο κοντά στην Τρίπολη.
Όχι θετική εξέλιξη για την Αθήνα, που έχει επενδύσει πολλά στην επικράτηση του Χάφταρ, προκειμένου να ακυρώσει το Μνημόνιο για τις θάλασσες που υπεγράφει μεταξύ Άγκυρας και Τρίπολης.
Η εκπαίδευση σε καραντίνα διαρκείας: «Πρωτόκολλα» διδασκαλίας, αξιολόγησης, διαγωγής και συνδικαλιστικής δράσης
Η εκπαίδευση σε καραντίνα διαρκείας: «Πρωτόκολλα» διδασκαλίας, αξιολόγησης, διαγωγής και συνδικαλιστικής δράσης
Γιώργος Μαυρογιώργος
...η βίαιη επιβολή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης έγινε για να μείνει, καθώς η τεχνολογία της και η ταχύτητα παλαίωσής της ανοίγουν ένα πεδίο κερδοφορίας στην αγορά εκπαιδευτικών υπηρεσιών κάτι που συμβαδίζει δυναμικά με τις διακηρυγμένες νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους που ευαγγελίζονται την αντιμετώπιση της εκκρεμότητας του «σχολείου της αγοράς»
Ο πρωθυπουργός δεν κρύβει τους οραματισμούς και τις προθέσεις του με τα αλλεπάλληλα διαγγέλματα ή τις συνεντεύξεις του στο στόλο των ΜΜΕ, με τη συνδρομή των κατασταλτικών και ιδεολογικών μηχανισμών του κράτους: "Τα μέτρα της επικαιρότητας, να γίνουν πυροδότες διαρκών μεταρρυθμίσεων. Πρόκειται για κατακτήσεις που θα μας βοηθήσουν, ώστε μετά την καταιγίδα να κάνουμε μία νέα αρχή". Δεν αποκλείεται να επιδιώξουν ώστε το χρυσοπληρωμένο σύνθημα "Μένουμε σπίτι, βγαίνουμε νικητές" να διατηρηθεί μέχρι που ως υπάκουοι πολίτες να πιστέψουμε πως μπορούμε να αναδειχτούμε «νικητές του ΚΑΝΑΠΕ»: στημένοι μπροστά σε «μονοφωνικά» κυβερνητικά τηλεοπτικά κανάλια ή προσφέροντας τηλεργασία ή συμμετέχοντας ως δάσκαλοι ή μαθητές/τριες σε σχολείο από απόσταση. Ηλεκτρονικές τραπεζικές συναλλαγές. Ηλεκτρονική συνταγογράφηση κι ας χάνουμε τη δια ζώσης επικοινωνία και συνεργασία με το γιατρό. Ηλεκτρονικό μάρκετινγκ κι ας αποποιούμαστε την ευκαιρία της άμεσης επαφής ή των αισθήσεων στην επεξεργασία αυτών που αγοράζουμε, κ. τ. ο.
Ο πρωθυπουργός της χώρας μας το είπε ξεκάθαρα: "Η κρίση ίσως μας πληγώσει. Θα μας έχει οπλίσει, ωστόσο, με πολύτιμες εμπειρίες για να οικοδομήσουμε ένα πιο ισχυρό και σύγχρονο κράτος". Να ναι καλά ο ιός! Έτσι κάπως, μας έλεγαν με την «κόλαση» των μνημονίων: είναι ευκαιρία που αν δεν μας την είχαν επιβάλει θα έπρεπε να την επινοήσουμε. Τη μια φορά τα μνημόνια, ετούτη τη φορά η πανδημία, μας προτάθηκαν ως ευκαιρία. Ο εγκλεισμός και η καραντίνα είχε πολλές φάσεις και πολλά επίδικα που εγγίζουν τον πυρήνα των πολιτικών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων αλλά και το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή.
Για αρκετές μέρες, εκεί κατά τις 6.00 το απόγευμα, εκείνη η στημένη μονομερής ενημέρωση απ τη δημόσια τηλεόραση μας έχει εξοικειώσει με θέματα ιατρικής (για τον ιό, τη μετάδοση, την υγιεινή των χεριών, την αποστασιοποίηση, τις μάσκες, τα μαθηματικά μοντέλα, τα νέα κρούσματα, τα εμβόλια, κ.α.) αλλά και με τα περίφημα «πρωτόκολλα», χωρίς βέβαια να έχουμε ιδέα για τους όρους και το περιεχόμενό τους. Στην ίδια ενημέρωση, κεντρική θέση είχαν οι αναφορές στην ατομική ευθύνη, την πειθαρχία, την υπακοή/ανυπακοή, τη συμμόρφωση στους κανόνες και τους περιορισμούς που ανακοίνωνε η «πολιτική προστασία». Τα ρεπορτάζ του κυβερνητικού δημοσιογραφικού επιτελείου έδιναν ιδιαίτερη έμφαση στα «κρούσματα» παράβασης των κανόνων με τις αντίστοιχες χρηματικές ποινές, τα λεγόμενα πρόστιμα. Προς γνώση και συμμόρφωση…
Medellin
Σε αντίθεση με τους κατά καιρούς και σήμερα πολλώ μάλλον δημάρχους της Αθήνας, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα τουριστικά πακέτα (όταν έχουν χρόνο και δεν διορίζουν διάφορους στις υπηρεσίες τους), η τόσο μακρινή «κακόφημη» Medellin της Κολομβίας δείχνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο πως μπορεί να γίνει αστική παρέμβαση για την «ενσωμάτωση» των αστικών πληθυσμών- και εκεί δε μιλάμε για την Αχαρνών και την Πειραιώς-, αλλά για δεκάδες τενεκεδουπόλεις, σκαρφαλωμένες σε λόφους χωρίς νερό και ηλεκτρικό ρεύμα. Μέσα από «παραχωρήσεις» δημόσιων χώρων σε δημόσια χρήση και την ενθάρρυνση του κοινοτικού πνεύματος, όπου βέβαια εκεί υπάρχει, η άλλοτε πρωτεύουσα των ναρκέμπορων έχει κάνει τεράστια βήματα προόδου. Η αστική ανάπτυξη είναι το στοίχημα για τις παγκόσμιες πόλεις, που έχουν κουλτούρα κοινοτισμού και ζωντανούς πληθυσμούς. Οι άλλες ασχολούνται με το «θυντριβάνι».
ΜΚΟ διχοτομεί τη Λέσβο σε ελληνική και μη! - slpress.gr
ΜΚΟ διχοτομεί τη Λέσβο σε ελληνική και μη! - slpress.gr: Η οργάνωση μεταναστών Moria Corona Awarenss Team έκανε λόγο σε ανάρτησή της στο facebook για 'ελληνική πλευρά' του νησιού της Λέσβου. ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Ακίνητα σε μετανάστες μέσω ΜΚΟ νοικιάζει ο Παπαδημούλης
Στον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη στράφηκαν τα βλέμματα τις προηγούμενες ημέρες, με αφορμή το «φορτωμένο» πόθεν έσχες του για το 2019
Αυτό μάλιστα που προκάλεσε ποικίλα σχόλια είναι το γεγονός ότι ο ευρωβουλευτής μέσα στο 2018 προέβη σε σαφάρι ακινήτων, αγοράζοντας οκτώ διαμερίσματα στην Αθήνα, με τον ίδιο να κάνει λόγο για κυνικό σχέδιο της ΝΔ με στόχο την ηθική και πολιτική του εξόντωση.
Για το ζήτημα αυτό τοποθετήθηκε ο κ. Παπαδημούλης μιιλώντας Στο Κόκκινο, αποκάλυψε ότι τρία από τα εν λόγω διαμερίσματα μίσθωσε σε ΜΚΟ για την φιλοξενία προσφύγων και μεταναστών, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΣΤΙΑ».
Συγκεκριμένα, ο αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, όπως δήλωσε ο ίδιος, ενοικιάζει τα ακίνητά του έναντι 5,5 ευρώ το τετραγωνικό για την στέγαση μεταναστών. Επιπλέον το αντίτιμο της μίσθωσης των ακινήτων εισπράττει ο κ. Παπαδημούλης από τα κονδύλια για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, επιτυγχάνοντας έτσι με ένα σμπάρο δυο τριγόνια, δηλαδή και την αλληλεγγύη του στο προσφυγικό δράμα, αλλά και την ενίσχυση των οικονομικών του απολαβών.
Ο κ. Παπαδημούλης δήλωσε χαρακτηριστικά: «τρία από αυτά τα διαμερίσματα φιλοξενούν πρόσφυγες, ενοικιασμένα από ΜΚΟ στο πλαίσιο του προγράμματος ΕΣΤΙΑ. Αυτές οι μισθώσεις συνεχίζονται και με την κυβέρνηση της ΝΔ. Μαθαίνω ότι θα προσπαθήσουν να το εμφανίσουν κι αυτό ως «μέγα σκάνδαλο». Τα διαμερίσματα αυτά ανήκουν πλέον στα δύο μου παιδιά, είναι τριών δωματίων, στην περιοχή των Λιοσίων και των Αχαρνών. Είναι νοικιασμένα προς 5,5 ευρώ το τετραγωνικό. Και φιλοξενούν πρόσφυγες. Αυτοί δεν μας έλεγαν «αν θέλετε πρόσφυγες, να τους πάρετε στα σπίτια σας»;
Γι΄αυτό πάντα η Αφροδίτη θα απατά τον Ήφαιστο
Η Τεχνική (τεχνολογία) δεν γεννά τον Έρωτα και την ευτυχία!
Ο ανθρώπινος πολιτισμός, από την αρχή της μακραίωνης πορείας του, «ιχνογραφούσε» τη πραγματική αλλά και τη συμβολική εικόνα της εξέλιξης του. Ο βίος του ανθρώπου, οι υλικές πλευρές της εξέλιξης (παραγωγή, αρχιτεκτονική, καλλιέργεια γης, τεχνολογία, κ.α), οι συνήθεις, οι σχέσεις, τα συναισθήματα, έπαιρναν αισθητική μορφή, μέσα από τον συμβολισμό, τις αναπαραστάσεις, τους μύθους, τις τέχνες, συμβάλλοντας στην αυτογνωσία, αλλά και στην ερμηνεία που έδινε ο άνθρωπος στον τρόπο ζωής και στα επιτεύγματά του.
Είναι αυτό που ονομάζουμε κοσμοεικόνα ή κοσμοείδωλο και αποτελεί τις αναπαραστάσεις και την αντίληψη του κόσμου μας σε συμβολικό επίπεδο. Είναι ο Λόγος και η αναφορά του ανθρώπινου πολιτισμού στο ίδιο του τον εαυτό. Το κοσμοείδωλο, ως συνισταμένη πολλών ερμηνειών για το μυστήριο της ζωής μας, στην εξέλιξη του πολιτισμού απέκτησε διαφορετικά πρόσωπα, παρόλο που ορισμένες συμβολικές μορφές του κοσμοειδώλου, θεωρούνται γενικευμένες και πολύ ουσιαστικές. Συνήθως είναι αυτές που αγγίζουν μύχιες πτυχές του ανθρώπου και της ψυχολογίας του, που συνδέονται με πραγματικές τομές στον ανθρώπινο πολιτισμό και οι οποίες ανέδειξαν και ολοκλήρωσαν τον άνθρωπο στην μέγιστη μορφή αυτονομίας του μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο. Οι αρχαίοι μύθοι είναι μορφές αναπαραστάσεων που αποτελούν αποτυπώματα του συλλογικού ασυνείδητου των λαών και μας μιλούν τόσο για την πράξη, όσο και για την κατασταλαγμένη σοφία της ιστορίας.
Μεταξύ των αναπαραστάσεων αυτών, κεντρική κοινωνική σημασία κατέχει η αρχαιοελληνική μυθολογία, που αποτελεί οικουμενικό παράδειγμα ερμηνείας και συμβολικής αποτύπωσης της ανθρώπινης ζωής και εξέλιξης.
Η ελληνική μυθολογία, είναι σαφώς και μια ερμηνευτική σημειολογία, στηριγμένη στην ανθρώπινη διαλεκτική σκέψη, έτσι που μπορεί να εξηγήσει τα όρια, τον πνευματικό και τεχνικό πλούτο, αλλά και να προβάλλει στο παρόν το εύρος, αλλά και τους περιορισμούς και της σύγχρονης ζωής. Η αρχαία ύβρις, εκφράζει πάντα την υπερβολή και το ξεπέρασμα των ορίων και είναι πολύ έντονη η μνήμη και η επίκλησή της, ακόμα και στις μέρες μας. Ύβρη αποκαλούμε, για παράδειγμα, την οικολογική λεηλασία που προκαλεί ο μαζικός παραγωγικός πολιτισμός μας, με την αέναη επέκταση του. Η ψυχανάλυση επίσης, στηριγμένη κι αυτή στην αρχαιοελληνική κληρονομιά και το μύθο του Οιδίποδα, αποτελεί μια συμβολική αναπαράσταση νοηματοδότησης και ερμηνείας της ανθρώπινης ψυχολογίας και του πολιτισμού μας.
Ολοκαύτωμα νεομαρτύρων Πόντου!
Μαρτυρική επέτειος σήμερα! Κρανίου τόπος ο Πόντος! Τρόπος γενοκτόνος!
Πόντος Νεομαρτύρων χώμα! Χώρα αγίων μαρτύρων! Νέφος νεομαρτύρων!
Οι γκιαούρηδες, άπιστοι, έπρεπε να αφανιστούν! Να εξαφανιστούν!
Εν προκειμένω, και σήμερον -19 Μαΐου- κρεμάται επί ξύλου ο ποντιακός ελληνισμός!
Δοκιμασία ανθρωπισμού! Απανθρωπισμού δοκιμή!
Ολοκαυτώματος και τελικής λύσης πρόβα!
Έτσι τελειώνουν οι λαοί, οι μειονότητες, οι θρησκευτικώς αλλιώς φρονούντες στην Τουρκία! Φρικτό τέλος και εξαφανισμός για τις χριστιανικές τους πεποιθήσεις!
Και βεβαίως σύμπαντος του γένους!
Της μακραίωνης ιστορίας τους!
Του τόπου τους που πότισαν αιώνες και αιώνες με τον πόνο και τον κόπο τους!
Από τα χώματα που άνθησαν και εξελίχθησαν: γλώσσες, φιλοσοφίες, μουσικές, χοροί, εικαστικά, αρχιτεκτονικές, κάθε έργο πολιτισμού…
Πάσης φύσεως μνημεία!
Μνήμης περισσής, τέχνης και ζωής!
Ιστορία!
Αρχαίων Ελλήνων, Ελληνορωμαίων-Ρωμιών, υποδούλων τουρκοπατημένης Ρωμανίας τόπος!
Μια πολιτισμική γενοκτονία!
Αγίων τόπος!
Ορθοδοξίας ο τρόπος!
Μοναστήρια, ασκηταριά, εκκλησίες λαμπρές με περίτεχνες τοιχογραφίες, ταπεινές με εκφράσεις λαϊκής πίστης!
Διηνεκώς μαρτυρικός Πόντος!
Κρυπτοχριστιανών ο κρυφός ζήλος!
Το αιματηρό μαρτύριο της συνείδησης!
Ακόμη, ακόμη και σήμερα! Ανθούν και φέρουν κι άλλο!
Και φέρουν κι άλλο!
Σε υπόγειες εκκλησιές!
Σε ανώγειες, επουράνιες συνειδήσεις!
Και πίστη θερμή!
Εν διωγμώ!
Πόντος ου τόπος!
Μαρτυρίου τόπος!
Τρόπου φονικού!
Μνήμη μνημάτων τόπος!
Αναστολή πολιτισμού! Κάθε λόγου, λογικής! Παραλογισμός!
Επικράτεια φρίκης, απανθρωπισμός! Πλέον η μάχαιρα έχει τον λόγο!
Κρανίου τόπος ο Πόντος! Τρόπος γενοκτόνος!
Πόντος Νεομαρτύρων χώμα!
Χώρα αγίων μαρτύρων!
Νέφος μαρτύρων!
Βροτοκτόνοι αλλ’ ου ψυχοκτόνοι!
Μάρτυρες, νεομάρτυρες και αεί μαρτυρούντες Χριστόν εσταυρωμένον!
Συσταυρωμένοι προσδοκούντες και αναμένοντες ανάσταση νεκρών!
Και ήδη αξιόμισθοι!
Στεφάνων μαρτύρων!
Αν είναι δυνατόν: Ο Ερντογάν έχει μία Νομπελίστρια “φίλη”, που βρίζει την Ελλάδα, στην “καρδιά” του Facebook
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΦΙΔΑ
Μόλις στις αρχές Μαρτίου εξαπέλυε επίθεση κατά της Ελλάδας για το προσφυγικό από την Κωνσταντινούπολη, επικρίνοντας την ελληνική κυβέρνηση επειδή έκλεισε τα σύνορα στον Έβρο.
Σήμερα, η νομπελίστρια Ταουάκουλ Κάρμαν κατέχει θέση κορυφαίου επόπτη-λογοκριτή στο Facebook.
Αρχές Μαρτίου του 2020, 8 Μαρτίου για την ακρίβεια, με την «πολιορκία» του Έβρου ακόμη να συνεχίζεται, η Ταουάκουλ Κάρμαν ανεβαίνει στο βήμα εκδήλωσης που διοργανώνει η διεύθυνση επικοινωνίας της τουρκικής προεδρίας (T.C. İletişim Başkanlığı) στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης.
«Αυτό που κάνουν (σ.σ. οι Έλληνες) αποτελεί μεγάλο έγκλημα ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα (…) Δεν πρέπει να κλείνουν τις πύλες των συνόρων για να σταματήσουν τους αιτούντες άσυλο. Εάν θέλουν να λύσουν το πρόβλημα, πρέπει να σταματήσουν τον δικτάτορα, εν προκειμένω τον Μπασάρ αλ Άσαντ, που έκανε τους ανθρώπους πρόσφυγες (…) Η μόνη λύση είναι να σταματήσουν τον Άσαντ», θα διακήρυττε η τιμημένη με Νόμπελ Ειρήνης Κάρμαν, χωρίς βέβαια να παραλείψει παράλληλα – στον αντίποδα – να πλέξει και το εγκώμιο της Τουρκίας για την «υποδειγματική» προσφορά της προσφυγικό, μια προσφορά που «θα μνημονεύεται» όπως είπε χαρακτηριστικά.
Όσοι παρακολουθούν παλαιόθεν την πορεία της βραβευμένης με Νόμπελ Ειρήνης ακτιβίστριας από τη Υεμένη δεν πέφτουν από τα σύννεφα. Η Ταουάκουλ Κάρμαν καλούσε, άλλωστε, την Τουρκία ήδη από το καλοκαίρι του 2012, μέσα από συνεντεύξεις και δημόσιες παρεμβάσεις της, να επέμβει στρατιωτικά στη Συρία για να ανατρέψει τον Άσαντ.
Σάββατο 23 Μαΐου 2020
Κοροναϊός : Αβοήθητοι οι ηλικιωμένοι στη Σουηδία – Τι πήγε λάθος
Φροντιστές σε οίκους ευγηρίας καταγγέλουν τις περιφερειακές υγειονομικές αρχές για χάραξη πρωτοκόλλων που τους αποθάρρυναν να στέλνουν τους συμπτωματικούς ηλικιωμένους ενοίκους των γηροκομείων στα νοσοκομεία.
Πληθαίνουν οι καταγγελίες στη Σουηδία για την «εγκατάλειψη» των ηλικιωμένων στην πανδημία του κοροναϊού.
Μεγάλο ποσοστό των ηλικιωμένων που έχασαν τη ζωή τους στην σκανδιναβική χώρα από τη νόσο ήταν ένοικοι οίκων ευγηρίας, και οι εργαζόμενοι εκεί πιστεύουν ότι υπάρχει μια θεσμική απροθυμία εισαγωγής ηλικιωμένων νοσούντων με την Covid-19 στα νοσοκομεία της χώρας, σύμφωνα με το BBC.
Τα θύματα του φονικού ιού στη Σουηδία ξεπερνούν τις 3.000. Οι περισσότεροι ήταν ηλικίας άνω των 70 ετών παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση είχε δηλώσει από την αρχή της κρίσης πως προτεραιότητά της θα είναι οι πιο ευπαθείς, ευάλωτες ομάδες.
Κάτι που ωστόσο -όπως ομολογήθηκε και από επίσημα χείλη – δεν έγινε. «Δεν καταφέραμε να προστατεύσουμε τους πιο ευάλωτους, τους ηλικιωμένους, παρά τις καλές μας προθέσεις», παραδέχθηκε την περασμένη εβδομάδα ο πρωθυπουργός της Σουηδίας, Στέφαν Λεβέν.
Το δημοσίευμα του BBC, αναφέρεται στην περίπτωση της Lili Sedghi. Ο πατέρας της, Reza, πέθανε από κοροναϊό σε ένα γηροκομείο στα βόρεια της Στοκχόλμης. Λίγο πριν πεθάνει του χορηγήθηκε ένεση μορφίνης όπως είπε στην κόρη του, μια νοσηλεύτρια. Κανείς όμως δεν φρόντισε να του παράσχει οξυγόνο ή να καλέσει το ασθενοφόρο. «Δεν ήταν κανείς εκεί, πέθανε μόνος του», λέει η Lili Sedghi. «Κι αυτό είναι άδικο», προσθέτει.
Με αφορμή τις διώξεις κατά κληρικών και πιστών λόγω τέλεσης ιεροπραξιών.
Με αφορμή τις διώξεις κατά κληρικών και πιστών λόγω τέλεσης ιεροπραξιών.
Το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας εξ αρχής έχει διακηρύξει ότι η προστασία της δημόσιας υγείας αποτελεί πρώτη προτεραιότητα και έχει συμφωνήσει με τη λήψη έκτακτων μέτρων για το σκοπό αυτό, ενόψει της πανδημίας του «Κορωνοϊού».
Όμως, τα μέτρα αυτά πρέπει να είναι τα απολύτως απαραίτητα και αναλογικά για το σκοπό αυτό και να μη περιορίζουν αθέμιτα ή καταργούν τις θεμελιώδεις ελευθερίες, τα δικαιώματα και την πνευματική και πολιτιστική ζωή των λαών.
Στην πιο πάνω αντιδημοκρατική εκτροπή υπέπεσε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τη συναίνεση και της Αντιπολίτευσης, απαγορεύοντας εντελώς τις ιεροπραξίες στο διάστημα από 16 Μαρτίου έως 12 Απριλίου και εν συνεχεία, έως τις 16 Μαΐου, επιτρέποντας την τέλεση ιερών ακολουθιών μόνο κεκλεισμένων των θυρών. Ενώ ήταν εφικτό, οι εκκλησίες να έχουν μείνει ανοιχτές όλο αυτό το διάστημα, με τη λήψη ανάλογων μέτρων προστασίας που λήφθηκαν και κρίθηκαν ικανοποιητικά για άλλους χώρους συνάθροισης κοινού, που επιλεκτικά έμειναν ανοικτοί και προσβάσιμοι, αλλά και σε άλλες χώρες.
Η παραπάνω εκτίμηση ενισχύεται από το γεγονός ότι ήδη μετά το άνοιγμα των εκκλησιών στις 17 Μαΐου, τα μέτρα διασφάλισης της δημόσιας υγείας σε αυτές τηρούνται σχολαστικότερα απ’ ό,τι σε οποιονδήποτε άλλον χώρο συνάθροισης κοινού.
Η Κυβέρνηση, αμετανόητη, με το από 14.5.2020 και αριθ. πρωτοκόλλου 29314 έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών, το οποίο εκδόθηκε σε συνέχεια εγγράφου του Υπουργείου Παιδείας στις 5 Μαΐου, ζητά από τους Ληξιάρχους όλης της Χώρας «να ενημερώσουν άμεσα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, εάν έχουν υποβληθεί αιτήματα πολιτών περί καταχώρησης γάμων ή βαπτίσεων, οι οποίοι έχουν λάβει χώρα εντός χώρων λατρείας, κατά το χρονικό διάστημα από 16.3.2020 έως και 16.5.2020 (….) έτσι ώστε το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων να τα διαβιβάσει στη συνέχεια στην αρμόδια Εισαγγελική αρχή για την ποινική διερεύνησή τους, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις».
Αντικαπιταλιστικές πολιτικές στον καιρό του κορωνοϊού | του Ντέιβιντ Χάρβεϊ
Ο καθηγητής Ντέιβιντ Χάρβεϊ, αρκετά γνωστός γενικά στην Ελλάδα και πιο ειδικά στο «κοινό» του Δρόμου, δεν θα μπορούσε να μην είναι από τους πρώτους που επιχειρούν μια αρχική βαθιά βουτιά στην πανδημία του κορωνοϊού. Μια βουτιά από πολλές σκοπιές διερευνητική των πιθανών εξελίξεων, που ξεκινά με μια απότομη και πυκνή κατάδυση στο φόντο του προβλήματος. Περιέργως, όσο το κείμενο προχωρά το περιβάλλον γίνεται πιο ευκρινές, και ευκολότερα κατανοητές οι διάφορες πτυχές της πανδημίας, όπως και οι αντιτιθέμενες επιδιώξεις και προσδοκίες κάθε πολιτικού και κοινωνικού σχηματισμού. Ο Χάρβεϊ έχει το προσόν να ξεδιαλύνει ένα περίπλοκο κουβάρι έτσι που σταδιακά να αποκαλύπτεται η «απλή» πραγματικότητα με όλες τις αντιφάσεις της. Καλή ανάγνωση!
του Ντέιβιντ Χάρβεϊ*
Ο
ταν προσπαθώ να ερμηνεύσω, να κατανοήσω και να αναλύσω την καθημερινή ροή ειδήσεων, τείνω να εντοπίζω τι συμβαίνει υπό το φόντο δύο διακριτών αλλά συνδεόμενων μοντέλων για το πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός. Το πρώτο επίπεδο είναι η χαρτογράφηση των εσωτερικών αντιφάσεων της κυκλοφορίας και της συσσώρευσης του κεφαλαίου ενόσω η χρηματική αξία ρέει προς αναζήτηση κέρδους μέσω των διαφορετικών «στιγμών» (όπως τις αποκαλεί ο Μαρξ) της παραγωγής, υλοποίησης (κατανάλωσης), διανομής και επανεπένδυσης. Αυτό είναι ένα μοντέλο της καπιταλιστικής οικονομίας ως σπειροειδούς κίνησης ατελείωτης επέκτασης ανάπτυξης. Γίνεται αρκετά περίπλοκο καθώς ξεδιπλώνεται μέσω, για παράδειγμα, των γεωπολιτικών αντιπαραθέσεων, της άνισης γεωγραφικής ανάπτυξης, των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, των κρατικών πολιτικών, των τεχνολογικών αναδιαρθρώσεων και του συνεχώς μεταβαλλόμενου ιστού των καταμερισμών της εργασίας και των κοινωνικών σχέσεων.
Θεωρώ ότι το μοντέλο αυτό ενσωματώνεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο κοινωνικής αναπαραγωγής (σε νοικοκυριά και κοινότητες), σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη μεταβολική σχέση με τη φύση (συμπεριλαμβανομένης της «δεύτερης φύσης» της αστικοποίησης και του δομημένου περιβάλλοντος) και με κάθε είδους πολιτισμικούς, επιστημονικούς (βασισμένους στη γνώση), θρησκευτικούς και πιθανούς κοινωνικούς σχηματισμούς που οι άνθρωποι γενικά δημιουργούν στο χώρο και στο χρόνο. Αυτές οι τελευταίες «στιγμές» ενσωματώνουν την ενεργή έκφραση των ανθρώπινων επιθυμιών, αναγκών και ορέξεων, τη λαχτάρα για γνώση και νόημα και την εξελισσόμενη αναζήτηση για πληρότητα σε ένα πλαίσιο μεταβαλλόμενων θεσμικών ρυθμίσεων, πολιτικών αμφισβητήσεων, ιδεολογικών συγκρούσεων, απωλειών, ηττών, ματαιώσεων και αλλοτριώσεων οι οποίες αναπτύχθηκαν σε έναν κόσμο με έντονη γεωγραφική, πολιτιστική, κοινωνική και πολιτική ποικιλομορφία. Αυτό το δεύτερο μοντέλο αποτελεί τη δική μου κατανόηση του παγκόσμιου καπιταλισμού ως διακριτού κοινωνικού σχηματισμού, ενώ το πρώτο αφορά τις αντιφάσεις εντός του οικονομικού κινητήρα που τροφοδοτεί αυτόν τον κοινωνικό σχηματισμό σε ορισμένες οδούς της ιστορικής και γεωγραφικής του εξέλιξης.
Το γεγονός ότι η επιδημία έπληξε την Κίνα οδήγησε τον υπόλοιπο κόσμο να αντιμετωπίσει εσφαλμένα το πρόβλημα ως κάτι που συμβαίνει «εκεί πέρα». Το αγκάθι που έβαλε ο ιός στη θριαμβευτική πορεία ανάπτυξης της Κίνας θεωρήθηκε ακόμη και καλό νέο από ορισμένους κύκλους της διοίκησης του Τραμπ…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)