Μνήμη ενός υπονομευμένου δημοψηφίσματος

του Δημήτρη Μάρτου

Αναδημοσιεύουμε την πάντα επίκαιρη παρέμβαση του σ. Δημήτρη   Μάρτου για το δημοψήφισμα και την υπονόμευση της θέλησης του ελληνικού λαού. 

Πρίν ένα χρόνο έγινε το δημοψήφισμα που αφορούσε τo Σχέδιο Συμφωνίας των Τριών Θεσμών (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ), σχετικά με τους όρους δανειοδότησης της Ελλάδας. Το περιεχόμενο όμως του δημοψηφίσματος, μετά και την παρέμβαση της εγχώριας αντιπολίτευσης και των Εταίρων, συμπεριέλαβε και τη διάσταση της παραμονής ή μη στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση και την ΕΕ.  Παρόλες τις πιέσεις, ο ελληνικός λαός είπε ένα βροντερό ΟΧΙ (61,3%). 

Από κεί και πέρα, αντί οι θιασώτες του «πάση θυσία ευρώ» να ψάξουν να βρουν τα αίτια αυτής της «αντιευρωπαικής» στάσης του ελληνικού λαού του προσήψαν ανωριμότητα. Τον αντιμετώπισαν ως αντικείμενο επιδιόρθωσης και όχι ως υποκείμενο της ιστορίας. Κανείς σχεδόν από τους εμπνευστές και πρωταγωνιστές του δημοψηφίσματος δεν σεβάστηκε την απόφαση του. Προσπάθησαν να την διαστρέψουν, να την υποβαθμίσουν ή να την εκφυλίσουν. Πολλοί θεώρησαν τον ίδιο τον θεσμό λαϊκιστικό και ότι το Σύνταγμα (άρθρο 44) που το προέβλεπε έπρεπε να αλλάξει. Η δε εμπροσθοφυλακή του επαρχιώτικου και νοσηρού ευρωπαϊσμού μας, οι τηλεοπτικοί μανδαρίνοι των Αθηνών, επιδόθηκαν σε μια οργουελιανού τύπου προπαγάνδα, ενάντια στην εκφρασμένη θέληση του λαού και ενάντια στην υπόδειξή του, για μια δημόσια συζήτηση, που θα περιλάμβανε και την επιστροφή σε εθνοκεντρικό νομισματικό σύστημα. 

Είδαμε να διαστρεβλώνονται έννοιες όπως: νομιμότητα, συνταγματικότητα, εθνικό συμφέρον κλπ. Το ΝΑΙ να βαφτίζεται νόμιμο, συνετό και νικηφόρο, ενώ το ΟΧΙ παράνομο, αλλοπρόσαλλο και ηττημένο. Οι δυνάμεις του ΝΑΙ, παρά την ήττα τους, είδαμε να καθίστανται κυρίαρχες, να καθορίζουν αυτές την πολιτική ατζέντα και να μοιράζουν πιστοποιητικά νομιμότητας. Είδαμε ένα “κυνήγι των μαγισσών”, στη μόνη εθνικά αξιοπρεπή πράξη του πολιτικού προσωπικού: την επεξεργασία μιας εναλλακτικής νομισματικής όδευσης, ένα “Plan B” και την ανάκτηση του “Νομισματοκοπείου”.  Βέβαια, αν και αυτό υπαγόρευε η λογική, η νομιμότητα και η συνταγματικότητα, αυτή η επεξεργασία δεν έγιναν ποτέ.

Υποκατέστησαν μια αμεσοδημοκρατική απόφαση με μια έμμεση, αντιπροσωπευτική, αυτήν των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2015. Θεώρησαν δηλαδή ότι με τις βουλευτικές εκλογές υπερκαλύφθηκε ή διορθώθηκε η απόφαση του δημοψηφίσματος. Αλλά οι άμεσες και σαφείς αποφάσεις έχουν πάντοτε μια ποιοτική υπεροχή από έμμεσες και διαθλασμένες, σε πολλά πεδία, πολιτικές αποφάσεις.

Ο αριθμός του Θηρίου

Mikhail Polsky

Πρόλογος του μεταφραστή

Ζούμε άραγε σε «αποκαλυπτικούς» καιρούς;

Το άρθρο που ακολουθεί γράφτηκε το 1938 από τον πρωτοπρεσβύτερο Mikhail Polsky, έναν από τους συνεργάτες του Πατριάρχη Μόσχας αγίου Τύχωνα (1865-1925). Στο κείμενο αυτό ο π. Μιχαήλ, βασισμένος στον καθιερωμένο κανόνα ότι «η Γραφή ερμηνεύεται διά της Γραφής»,  εξηγεί τι σημαίνει ο περιβόητος «αριθμός του Θηρίου»: το 666. 

Στα αποκαλυπτικά κείμενα ο όρος «Θηρίο» παραπέμπει ρητά στα διάφορα αυτοκρατορικά συστήματα εξουσίας, παρελθόντα, υφιστάμενα ή αναμενόμενα. Στη βάση αυτή ο π. Μιχαήλ αποφενακίζει δραστικά τη συζήτηση για το εσχατολογικό «Θηρίο» της Αποκαλύψεως.  Αν το 666 δεν είναι παρά ο αριθμός της «κοσμικής ταυτότητας» του «Θηρίου» κι αυτό δεν είναι παρά η έσχατη-τελευταία πολιτισμική ενσάρκωση του ήδη και σε κάθε εποχή υφιστάμενου «άρχοντος του κόσμου τούτου», τότε η ερμηνεία του αριθμού οφείλει να μας δείχνει, ποια είναι τα συγκεκριμένα και ουσιαστικά «στοιχεία» της ταυτότητας του εσχατολογικού «Θηρίου», ώστε να μπορούμε να αναγνωρίζουμε την παρουσία του.

Αυτό ακριβώς κάνει εδώ ο π. Μιχαήλ. Και μάλιστα με έναν τρόπο, που μας αφήνει κυριολεκτικά άναυδους - άφωνους. Κατάπληκτοι ανακαλύπτουμε το μέγεθος της τύφλας μας, ως προς το νόημα των βιβλικών κειμένων. Επιβεβαιώνονται και στην προκειμένη περίπτωση τα λόγια του Χριστού για τους «έξω», πως μάτια έχουν και δεν βλέπουν, αυτιά έχουν και δεν ακούνε.[1]

Δημοκρατία και Δημογραφία

Από Στάθης Σταυρόπουλος

Ενίοτε η δημοκρατία είναι η δημογραφία της. Ιδιαιτέρως όταν η δημοκρατία παρουσιάζει απίσχναση και η δημογραφία το ίδιο. Για την Ελλάδα ο Τουργκούτ Οζάλ συνήθιζε να λέει ότι «το πρόβλημα (μας) θα το λύσει το δημογραφικό (τους)».

Η sui generis δημοκρατία της Σπάρτης εξαερώθηκε λόγω λειψανδρίας, ενώ η άγρια ολιγαρχική Ρώμη διαχύθηκε (στη Δύση) μέσα στους νέους πληθυσμούς που μπόρεσε να εκρωμαΐσει και να μην εκρωμαΐσει. Εξαθλιωμένοι οι πληθυσμοί (έθνη και λαοί) της Μέσης Ανατολής πρώτα και της Ανατολίας ύστερα, από τη βυζαντινή υπερφορολόγηση, προσχωρούσαν κατά μάζες στο μουσουλμανικό σύστημα της δεκάτης. Βρίθει αναλογιών με το σήμερα η Ιστορία, αλλά είναι παρακινδυνευμένο να καταφεύγει κανείς στην ερμηνεία τους, διότι η ιδεολογική τρομοκρατία παραμονεύει. (Ένα ακόμη πρόβλημα για τις δημοκρατίες εκτός από την έκπτωση των θεσμών είναι και η δικτατορία των ηλιθίων). Δηλαδή των βαλτών. Διότι για τον βαλτό δεν υπάρχει καλύτερο όχημα απ’ τον ηλίθιο.

Η Ελλάδα σήμερα δημογραφικώς αιμορραγεί. Δεν είναι μόνον οι νέοι που ξενιτεύονται, είναι και το γεγονός ότι η κρίση έχει μειώσει δραστικά τις γεννήσεις. Προσέτι η μετανάστευση των νέων αφορά στο πιο μορφωμένο ή παραγωγικό δυναμικό (περίπου 50.000 ετησίως) που μάλλον φεύγει (και θα συνεχίσει να φεύγει) διαπαντός. Είναι δηλαδή μια μετανάστευση αποδομητική της δημοκρατίας.

Ταυτοχρόνως, η Ελλάδα δέχεται προσφυγικές πιέσεις τις οποίες ούτε δύναται να διαχειρισθεί ανθρωπιστικώς ούτε να ενσωματώσει λειτουργικώς. Τα γκέτο, τα πιθανά στρατόπεδα συγκέντρωσης, η ανεξέλεγκτη και διαβρωτική διάχυση κυνηγημένων ψυχών μέσα στον κοινωνικό ιστό προβάλλουν απειλητικές εκδοχές στον ορίζοντα.

Επί πολλά χρόνια τώρα η χώρα ταλανίζεται από ιδεολογήματα περί το προσφυγικό (αλλά και την ταυτότητά της) επωφελή μόνον για όσους κάνουν μπίζνες με αυτό το πρόβλημα. Μπίζνεςβοθρώδεις και φρικτές.

Δρ Μάνος Δανέζης, Τα πραγματικά αίτια της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής κρίσης

Η ιστορία διδάσκει ότι, αν κατά τη διάρκεια των μεγάλων κοινωνικών μεταλλαγών, οι προνομιούχες οικονομικά και κοινωνικά τάξεις δεν επωμισθούν έγκαιρα και δίκαια το μερίδιο του κόστους που τους αναλογεί, σύντομα θα πληρώσουν ολόκληρο το κόστος κάτω από εξαιρετικά δυσάρεστες συνθήκες

του  Δρ Μάνου Δανέζη

Επίκουρου Καθηγητή Αστροφυσικής ΕΚΠΑ

Διανύοντας μια κρίσιμη για το Έθνος μας περίοδο, όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι, παρόλο που όλοι προσπαθούν να προσανατολίσουν την προσοχή των πολιτών στο τεράστιο οικονομικό μας πρόβλημα, κάτι συμβαίνει, πίσω από όλα αυτά, που κάποιοι γνωρίζουν και σιωπούν, αλλά οι πολίτες αγνοούν ή δεν ενθυμούνται

Άσχετα με το αν συμφωνούμε η όχι, είναι πλέον φανερό ότι οι Ελληνικές Κυβερνήσεις δεν αντιπαλεύουν μόνο τα φριχτά οικονομικά μας δεδομένα, αλλά και κάποιους διεθνείς σχεδιασμούς οι οποίοι απλά χρησιμοποιούν ως μέσον πίεσης την οικονομική δυσπραγία μας, την οποία έντεχνα και σκόπιμα δημιούργησαν με πολλούς τρόπους τις τελευταίες δεκαετίες.

Αυτό βέβαια που δεν πρέπει να αγνοούμε είναι ότι:

1. Tα ισχυρά κράτη έχουν πάντα ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για την επίτευξη των μεγαλοϊδεατικών στόχων τους. Τους σχεδιασμούς αυτούς, ενίοτε, τους ονομάζουμε συνομωσιολογίες, όπως πχ τη συμφωνία της «Γιάλτας» με βάση την οποία, όπως μάθαμε μετά δεκαετίες, η ΗΠΑ, η Σοβιετική Ένωση και η Αγγλία μοίρασαν σε σφαίρες επιρροής τον κόσμο των οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων τους.
2. H πραγμάτωση αυτών των στόχων γίνεται συνήθως σε βάρος κάποιων λαών ευνοώντας κάποιους άλλους, ανάλογα των τοπικών συμφερόντων των σχεδιαστών
3. Οι σχεδιασμοί αυτοί αποτελούν το περιεχόμενο μιας μυστικής απόρρητης διπλωματίας η οποία απαγορεύει στις Εθνικές Κυβερνήσεις να αναφέρονται δημοσίως σ’ αυτούς,, αν δεν θέλουν τα Έθνη τους να υποστούν δραματικές συνέπειες..

Για να γίνουμε όσο το δυνατόν κατανοητοί παραθέτουμε το τι έγραψε ο Γ. Καψής στο βιβλίο του «Στρατηγέ μου ιδού η φρεγάτα σας»

«…Το 1950 0 Άγγλος πρεσβευτής Πάλερετ προειδοποίησε την Ελληνική κυβέρνηση (παρασκηνιακά) ότι αν υποστήριζε τις διεκδικήσεις των Κυπρίων θα αντιμετώπιζε τη δημιουργία Μακεδονικού προβλήματος». Η στήριξη των Κυπρίων συνεχίστηκε και το «Μακεδονικό πρόβλημα», δημιουργήθηκε.

4. Όταν υπάρχουν μυστικές ή φανερές συμφωνίες μεταξύ των υπερδυνάμεων, τελικά τηρούνται στο ακέραιο, βέβαια μέσα στο πλαίσιο μικροπαραβιάσεων, μικρής χρονικής και τοπικής εμβέλειας. Μην ξεχνάμε την μη ουσιαστική πρακτική παρέμβαση της «αδελφής» Μόσχας στο πρόβλημα διάλυσης της «αδελφής» Γιουγκοσλαβίας, και την μη παρέμβασή της κατά τη διάρκεια της Τουρκικής εισβολής στην «αδελφή» Κύπρο πατρίδα του θερμού φίλου τους εθνάρχη Μακαρίου.

Σημαντικό είναι να θυμηθούμε τα γεγονότα του Ελληνικού εμφυλίου πολέμου. Αν και η Μόσχα είχε παραχωρήσει την Ελλάδα στη Αγγλική σφαίρα επιρροής με την συμφωνία της Γιάλτας, υποκίνησε έναν εμφύλιο προκειμένου να υποβοηθήσει την εφαρμογή της συμφωνίας της Γιάλτας στα Βαλκάνια, χωρίς την ενοχλητική παρουσία της συμμάχου Ελλάδας. Μόλις ορίστηκαν τα νέα συμφωνηθέντα στη Γιάλτα σύνορα, τα σύνορα της τότε Γιουγκοσλαβίας έκλεισαν οδηγώντας το Λαϊκό στρατό σε αφανισμό.

Με βάση όλα τα προηγούμενα και μόνο από την προσεκτική ανάγνωση του ημερήσιου και  περιοδικού τύπου, οι μελετητές της Πολιτικής Ιστορίας, γνωρίζουν ότι η βάση των οποιονδήποτε σημερινών κοινωνικοπολιτικών Ευρωπαϊκών προβλημάτων (και όχι μόνο…) ανάγονται σε μια νέα συμφωνία την οποία συνήψαν στις 2-3 Δεκεμβρίου 1989 οι, Τζ. Μπους ο πρεσβύτερος εκ μέρους των ΗΠΑ και Μ.  Γκορμπατσόφ  εκ μέρους της τότε Σοβιετική Ένωση στο κρουαζιερόπλοιο «Μαξίμ Γκόρκι» ανοικτά της Μάλτας.

«Προσωπικά δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την τέχνη μου αλλά δεν τοποθέτησα ποτέ την τέχνη αυτήν πάνω απ’ όλα» Από Σύνταξη - 29 Ιούνιος, 2018

του Αλμπέρ Καμύ

Απόσπασμα από την ομιλία του Αλμπέρ Καμύ κατά την τελετή παραλαβής του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας στις 10 Δεκεμβρίου 1957.

«Κάθε γενιά, αναμφισβήτητα, θεωρεί τον εαυτό της προορισμένο να ξαναφτιάξει τον κόσμο. Η δική μου γνωρίζει πως δεν θα τον ξαναφτιάξει. Ίσως όμως η αποστολή της να είναι δυσκολότερη: να εμποδίσει να καταστραφεί ο κόσμος. Κληρονόμος μιας διεφθαρμένης ιστορίας, όπου συνυπάρχουν ανάμεικτα ξεπεσμένες επαναστάσεις, παράφρονες τεχνολογίες, πεθαμένοι θεοί και αποδυναμωμένες ιδεολογίες, όπου ακόμη και μέτριες δυνάμεις μπορούν να καταστρέψουν τα πάντα, αλλά δεν μπορούν πια να πείσουν, όπου η νοημοσύνη ταπεινώθηκε ως το σημείο να γίνει υπηρέτρια του μίσους και της καταπίεσης, η γενιά αυτή όφειλε, τόσο στον εαυτό της όσο και στους άλλους, ν’ αποκαταστήσει με τις αρνήσεις της κάτι απ’ αυτό που δίνει αξιοπρέπεια στη ζωή και στο θάνατο. Σ’ έναν κόσμο που απειλείται με διάλυση, όπου υπάρχει ο κίνδυνος ο μεγάλοι μας ιεροεξεταστές να εγκαταστήσουν για πάντα το βασίλειο του θανάτου, η γενιά μας γνωρίζει πως πρέπει, μετά από μια ξέφρενη κούρσα ενάντια στο χρόνο, να παγιώσει ανάμεσα στα έθνη μια ειρήνη που να μην ταυτίζεται με τη δουλεία, να συμφιλιώσει πάλι την εργασία και την πνευματική καλλιέργεια και να ξαναφτιάξει μ’ όλους τους ανθρώπους ένα ενιαίο τόξο. Δεν είναι βέβαιο αν θα μπορέσει να ολοκληρώσει ποτέ αυτό το τεράστιο έργο, είναι όμως βέβαιο πως παντού μέσα στον κόσμο υπάρχει ήδη το διπλό στοίχημα της αλήθειας και της ελευθερίας και, σε κάθε περίπτωση, γνωρίζει να πεθαίνει χωρίς μίσος γι’ αυτό. Αυτή η γενιά αξίζει να επευφημείται και να ενθαρρύνεται παντού όπου βρίσκεται, ιδιαίτερα όταν θυσιάζεται. Σίγουρος για την ανεπιφύλακτη συμφωνία σας, θα ήθελα να μεταθέσω την τιμή που μου κάνατε σ’ αυτήν τη γενιά.

Γιατί λεγόμαστε Greece κι όχι Hellas;

Γράφει

η Μαργαρίτα Τζαγκαράκη

Γιατί λεγόμαστε Greece κι όχι Hellas;

Ο καθηγητής Γλωσσολογίας Χριστόφορος Χαραλαμπάκης μιλάει στο newsbeast.gr

Υπάρχουν δύο διαφορετικές προσφωνήσεις για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Εμείς προτιμάμε το Ελλάς ή Ελλάδα για το όνομα της χώρας και το Έλληνες για τους ανθρώπους της, ενώ οι ξένοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία προτιμούν το Greece και το Greek ή το αντίστοιχο κάθε γλώσσας.

Για παράδειγμα στην Ιταλία και την Ισπανία είναι Grecia, στη Γερμανία είναι Griechenland, στη Γαλλία Grèce, στη Σουηδία Grekland, στη Πορτογαλία Grécia.

Η λέξη που χρησιμοποιείται για την Ελλάδα στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου δεν έχει σχέση με το Hellas, αλλά με το Greece. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Γιατί η χώρα μας λέγεται Greece κι όχι Hellas; Είναι κακό να αποκαλούν κάποιον Γραικό; Είναι από τη φύση της υποτιμητική η λέξη ή απλά συνηθίζεται να χρησιμοποιείται με υποτιμητική χροιά; Κι αν είναι έτσι γιατί τα λόγια του Αθανάσιου Διάκου στον Ομέρ Βρυώνη «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω» έγιναν θρύλος στις ψυχές των Ελλήνων.

Ο κ. Χριστόφορος Χαραλαμπάκης, Ομότιμος καθηγητής Γλωσσολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και επιστημονικός συντονιστής του «Χρηστικού Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσας» της Ακαδημίας Αθηνών, μιλάει στο newsbeast.gr για την προέλευση της λέξης Greece αλλά και γιατί είναι «χαμένη υπόθεση», όπως λέει ο ίδιος, η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών στην Ελλάδα.

 - Κε Χαραλαμπάκη, γιατί «Greece» κι όχι «Hellas»;

«Η λέξη Greece, όπως λεγόμαστε στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες, έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Στον Αριστοτέλη εμφανίζεται ένας μικρός λαός, οι γράες (με περισπωμένη) οι οποίοι ζούσαν γύρω από το μαντείο της Δωδώνης και είναι ίσως οι πρώτοι Έλληνες. Επίσης στη σημερινή Μαγνησία, κοντά στο Βόλο, υπήρχαν οι Ελλάνες (με περισπωμένη), που έγιναν μετά Ελλήνες, όπου το α το δωρικό γίνεται η, ανέβηκε ο τόνος και έγινε Έλληνες.

Ανέξοδος αντιρατσισμός σε ξένες πλάτες- Σταύρος Λυγερός

 Τελικώς ο Τσίπρας συμφώνησε με τη Μέρκελ να δέχεται εφεξής πίσω παράνομους μετανάστες, οι οποίοι έχουν καταγραφεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το δωράκι που έλαβε ως αντάλλαγμα για την εξυπηρέτηση είναι ότι ο ΦΠΑ στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου δεν θα αυξηθεί. Όταν είναι να εξυπηρετηθούν οι εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες της καγκελαρίου τα «σκληρά παιδιά» της Τρόικα γίνονται υπάκουα και οι σιδερένιες επιταγές των Μνημονίων γίνονται λάστιχο.

Η συμφωνία Τσίπρα-Μέρκελ υπολογίζεται πως θα φορτώνει στην Ελλάδα περίπου 2.000 μετανάστες ετησίως, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι όλοι όσοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στις δομές φιλοξενίας θα παραμείνουν εδώ. Παρά τις ολοένα και μεγαλύτερες κοινωνικές παρενέργειες, το πολιτικό σύστημα, με πρώτη την Αριστερά, συνεχίζει να αντιμετωπίζει την παράνομη μετανάστευση σαν πρόβλημα ρουτίνας.

Την προσεγγίζει με αντιρατσιστικές κορόνες που στην πράξη τροφοδοτούν τον ρατσισμό. Κάθε διαφωνία χαρακτηρίζεται ακροδεξιά, ξενοφοβική και ρατσιστική. Η ιδεολογική τρομοκρατία, όμως, δεν έλυσε ποτέ κανένα πρόβλημα. Ειδικά των λαϊκών στρωμάτων, που κυρίως θίγονται από την παράνομη μετανάστευση και στο επίπεδο της απασχόλησης (λόγω του αθέμιτου ανταγωνισμού από τη “μαύρη” και κακοπληρωμένη εργασία) και σε πολλές πτυχές της καθημερινής ζωής.

Είναι πολιτικά ανήθικο εύποροι αριστερίζοντες και φιλελεύθεροι αστοί, από απόσταση ασφαλείας, να κουνάνε το δάκτυλο και να παραδίδουν αντιρατσιστικά μαθήματα στους κατοίκους της Λέσβου, της Χίου και των άλλων νησιών του ανατολικού Αιγαίου, στους κατοίκους του ιστορικού κέντρου και των συνοικιών που βιώνουν ένα πρόβλημα το οποίο τείνει να προσλάβει διαστάσεις εφιάλτη.

Είναι ανέξοδο και εύκολο να πουλάς ανθρωπισμό όταν δεν συγχρωτίζεσαι με παράνομους μετανάστες, όταν δεν κατοικείς στις ίδιες γειτονιές, όταν δεν στέλνεις τα παιδιά σου στα ίδια σχολεία, όταν δεν χρησιμοποιείς καν τα δημόσια νοσοκομεία, και βεβαίως όταν δεν ανταγωνίζεσαι για τις ίδιες θέσεις εργασίας. Συνήθως, η μόνη σχέση που έχουν όλοι αυτοί με τους παράνομους μετανάστες είναι ή ιδεοληπτική, ή ότι τους χρησιμοποιούν ως υπηρετικό προσωπικό. Το μόνο αποτέλεσμα που έφεραν οι ανέξοδες αντιρατσιστικές κορόνες ήταν στην πράξη να τροφοδοτήσουν τον ρατσισμό, όπως απέδειξε και η εδραίωση της Χρυσής Αυγής σε τρίτο κόμμα.

Δολοφονία Τσαλικίδη: Η πιο αδιαμφισβήτητη απόδειξη βρώμικης δικαιοσύνης

Με την εξόχως σημαντική υπόθεση Τσαλικίδη έχουμε ασχοληθεί αρκετές φορές κατά το παρελθόν.  

Ποια είναι η υπόθεση; Όπως γράφαμε το Νοέμβριο του 2017:

«Ο Κώστας Τσαλικίδης ήταν σχεδιαστής δικτύων στην Vodafone μέχρι και το 2005 όπου και βρέθηκε απαγχονισμένος στο σπίτι του.

Τι είχε προηγηθεί;

Οι ολυμπιακοί αγώνες του 2004 της Αθήνας μέσα στο αντιτρομακρατικό κλίμα τρόμου που είχε δημιουργηθεί μετά το χτύπημα στους δίδυμους πύργους της 11/9/2001.

Οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες ήταν ανεπαρκέστατες για να εγγυηθούν την ασφάλεια των αγώνων.

Έτσι, μετά από μυστική συμφωνία των κυβερνήσεων Ελλάδας/ΗΠΑ, η CIA και η NSA στήνουν παράνομο και αντισυνταγματικό δίκτυο παρακολουθήσεων που απλώνεται και στα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας.

Η συμφωνία προέβλεπε ότι το σύστημα παρακολούθησης θα «έκλεινε» με την ολοκλήρωση των αγώνων, ένα ακόμη ακραίο περιστατικό επικίνδυνης ελληνικής ηλιθιότητας.

Το δίκτυο φυσικά και παρέμεινε, παρακολουθώντας τον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, Έλληνες πολιτικούς και δημοσιογράφους.

Όταν η ύπαρξη του δικτύου μαθεύτηκε, λέγεται πως ο Καραμανλής προς τιμήν του δεν εισάκουσε τις φωνές που του πρότειναν να κουκουλώσει το θέμα ώστε να μην διακινδυνεύσει τις «ελληνοαμερικανικές σχέσεις».

Ο 37 χρονών Τσαλικίδης, σκοντάφτει στις παρενέργειες που ο κωδικός της NSA δημιουργούσε στο δίκτυο της Vodafone. Θα ενημερώσει τους προϊσταμένους του, θα λογομαχήσει έντονα με αυτούς, θα ενημερώσει το περιβάλλον του πως κάτι δεν πάει καλά με την εταιρία, θα υποβάλλει την παραίτηση του που δεν θα γίνει δεκτή και άμεσα θα βρεθεί απαγχονισμένος.

Η υπόθεση φθάνει στη δικαιοσύνη, ο τότε εισαγγελέας όμως Ιωάννης Διώτης θα την θάψει όπως αργότερα έθαψε την λίστα Λαγκάρντ, υπόθεση για την οποία πρόσφατα καταδικάστηκε από τη δικαιοσύνη.

Η οικογένεια Τσαλικίδη θα επιμείνει όμως στο να αναδείξει την σκληρή αλήθεια γύρω από το θάνατο του Κώστα.

Ναζί περιγελούν κι αποθανατίζουν μικροκαμωμένο Ελληνα φαντάρο

Ναζί περιγελούν κι αποθανατίζουν μικροκαμωμένο Ελληνα φαντάρο, που γυρνάει ρακένδυτος κ σε άθλια κατάσταση απο το μέτωπο,μετά την συνθηκολόγηση.Οι απόγονοί τους πωλούν σήμερα τις φωτο στο ebay... http://www.ebay.de/…/Orig-Foto-Offiziere-mit-…/391884302745… [από Dennis Pierros]

Συγκλονιστικό κ΄ αποκαλυπτικό, Γερμανοί ( "ναζί άριοι") περιγελούν κ΄φωτογραφίζονται στο Λαύριο μ΄ ένα δυστυχή Έλληνα φαντάρο που επέστρεψε "ηττημένος" και περιφέρεται περιδεής από το Μέτωπο Πολέμου - με δύο Ευρωπαϊκέ;ς Αυτοκρατορίες ( Ιταλία & Γερμανία).

Τη φωτογραφία την πουλάνε σήμερα τα παλαιοπωλεία τους για 15 ευρώ! (βλ. Foto-Offiziere-mit-griechische-Gefangene-b-LAVRION-Lavrio-Griechenland-41-/391884302745?hash=item5b3e1fe999%3Ag%3Am8YAAOSw1uRZs%7E [από Dennis Pierros).

Το ντοκουμέντο διαψεύδει κατά κάποιο τρόπο τον περίφημο λόγο του Χίτλερ στις 4 Μαΐου 1941΄στο Ράιχσταγκ - με τον οποίο "αναγνώρισε" όπως είπε για "λόγους ιστορικής δικαιοσύνης" - πως "απ΄όλους τους στρατούς - με τους οποίους βρέθηκε αντιμέτωπος - μόνο στους Έλληνες την γενναιότητα και εντιμότητα" και γι΄αυτό δεν τους συνέλαβε αιχμαλώτους μετά την παράδοση τους - όπως για παράδειγμα τους Σέρβους.

Ανεξάρτητα από την γενναιότητα των Ελλήνων - άλλοι λόγοι επέβαλλαν τότε - τη συγκεκριμένη "διπλωματική του τακτική", να κερδίσει και να στρέψει τους Έλληνες κατά των Εγγλέζων και τίποτα άλλο. (με παραλλαγές αυτή η "γεωστρατηγική πολιτική" της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα - συνεχίζεται και σήμερα).

Ο κατ΄ άλλα "γερμανικός στρατιωτικός ιπποτισμός" στον Β΄ Γερμανικό Πόλεμο στην Ευρώπη - για τον οποίο επιχαίρουν ο Χάιντς Ρίχτερ και η "νέα" μεταπολεμική δυτική & ενιαία Γερμανία των "δημοκρατικών αξιών", φαίνεται σε αυτή τη φωτογραφία και στα Ολοκαυτώματα της Ελλάδας που ακολούθησαν λίγο αργότερα - όταν οι ...Γενναίοι Έλληνες "μετεξελίχθηκαν" σε "μπάσταρδο εκφυλισμένο έθνος της αρχαιοελληνικής...Α -. συνέχειας". όπως το είχε περιγράψει και "ανακαλύψει" ο "προ - ναζιστής" - φυλετιστής Γερμανός "εθνολόγος" του ανερχόμενου γερμανικού ιμπεριαλισμού στα μέσα του 1800΄, Φίλιπ - Γιάκομπ Φαλμεράγιερ.

Η οδυνηρότερη πολιτική φάρσα - Βασίλης Βιλιάρδος

Η απώλεια της δεύτερης μεγάλης ευκαιρίας της Ελλάδας αποτελεί ένα στυγερό έγκλημα, το οποίο θα συνειδητοποιήσουν σταδιακά οι Έλληνες – ενώ η κόκκινη γραβάτα του πρωθυπουργού συμβολίζει ασφαλώς την τελική θηλιά στο λαιμό της πατρίδας μας, μετά από την ανείπωτη τραγωδία των οκτώ προηγουμένων ετών.

. 

Ανάλυση

Όταν προσέρχεται κανείς σε διαπραγματεύσεις, πόσο μάλλον σε τόσο σοβαρές για το μέλλον μίας ολόκληρης χώρας που είναι βυθισμένη σε μία μοναδική στην ιστορία βαθιά κρίση για οκτώ συνεχή χρόνια, πρέπει να έχει προετοιμαστεί για τρία μόλις θέματα: (α) σχετικά με το ποιός είναι ο ελάχιστος και ο μέγιστος στόχος του (β) με ποια στρατηγική θα καταφέρει να τον επιτύχει και (γ) πώς θα ενεργήσει, εάν τελικά δεν είναι πρόθυμοι οι συνομιλητές του να δεχθούν τις ελάχιστες απαιτήσεις του.

Σε σχέση δε με την Ελλάδα, θα ήταν απολύτως απαραίτητη η δημιουργία ενός συμβουλίου για τη διαπραγμάτευση του χρέους, όπως ενός συμβουλίου ασφαλείας στον τομέα της στρατιωτικής άμυνας, καθώς επίσης ενός αντίστοιχου για τη διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων – αφού αποτελούν κρίσιμα εθνικά θέματα, για τα οποία δεν έχει το δικαίωμα του αποκλειστικού χειρισμού τους κανένα κόμμα και κανένα μεμονωμένο άτομο.    

Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, ο πρωθυπουργός απέτυχε παταγωδώς σε δύο μεγάλες ευκαιρίες που είχε τη μεγάλη τύχη να του δοθούν – αρχικά στην πρώτη το καλοκαίρι του 2015, όπου είχε τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων Πολιτών και ένα ξεκάθαρο δημοψήφισμα στη διάθεση του, το οποίο του έδινε την εντολή να χειριστεί ανάλογα τις διαπραγματεύσεις.

Ειδικότερα, φυσικά δεν γνωρίζουμε εάν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για τα δύο πρώτα θέματα. Αυτό που όμως σίγουρα γνωρίζουμε είναι οι ενέργειες του μετά την ολοκληρωτική άρνηση των συνομιλητών του να αποδεχθούν τη μοναδική λύση που είχε και έχει η Ελλάδα:

ΤΑ «ΜΥΣΤΙΚΑ» ΜΝΗΜΟΝΙΑ: Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ «ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΥΠΕΡΑΞΙΑΣ»

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου (*)

Το 2013, ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στην Αμερική. Δύο χρόνια αργότερα, το 2015, ζήσαμε, φοβούμαι, το αποτέλεσμα αυτού του ταξιδιού, την αξιοθρήνητη, αναξιοπρεπή συνθηκολόγηση της κυβέρνησής του και την ποδοπάτηση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου. (1)

Τέσσερα χρόνια μετά, το 2017, ως Πρωθυπουργός πλέον, ο Τσίπρας ξαναπήγε στην Αμερική. Αυτή τη φορά τα αποτελέσματα κινδυνεύουν να είναι ακόμα πιο τραγικά από την πρώτη, όπως θα επιχειρήσουμε να δείξουμε στη συνέχεια αυτού του άρθρου.

Μετά από το «οικονομικό» μπαίνει τώρα σε εφαρμογή και το «γεωπολιτικό» μνημόνιο. Άλλωστε, όπως έχουμε εξηγήσει πολλάκις, και η πραγματικότητα δυστυχώς το μόνο που κάνει είναι να μας επιβεβαιώνει επί οκτώ χρόνια, είναι ότι οι πολιτικές που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα δεν είναι απλώς σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Είναι πολιτικές καταστροφής του ελληνικού λαού, της δημοκρατίας, του ελληνικού έθνους και αρπαγής του ελληνικού κράτους. Πολύ λογικά, η γεωπολιτική, η δημογραφία, η ψυχολογία και το ηθικό των Ελλήνων, ο πολιτισμός τους (βλ. π.χ. τους ουρανοξύστες στο Ελληνικό και τα Mall στην Ακαδημία του Πλάτωνα), έρχονται να συμπληρώσουν αυτό που άρχισε από την οικονομία και την κοινωνία.

Κι αν το οικονομικό Μνημόνιο οδήγησε σε μια από τις μεγαλύτερες οικονομικο-κοινωνικές καταστροφές και λεηλασίες, όχι μόνο στη δική μας ιστορία, αλλά στην ιστορία όλου του καπιταλισμού (σε ειρηνικές τουλάχιστο περιόδους) το γεωπολιτικό μνημόνιο μπορεί να οδηγήσει κατ΄ ελάχιστο σε σοβαρές απώλειες των κυριαρχικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού, κατά μέγιστο σε πόλεμο.

Μια πρώτη γεύση πήραμε στα Ίμια, στην Κύπρο και στη Μακεδονία. Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα που καλά-καλά δεν αναφέρονται πια από τα μέσα ενημέρωσης και δεν συζητούνται, παρά ελάχιστα και αν. Από την αποδοχή εγκατάστασης πυρηνικών όπλων στον ‘Αραξο έως την συνειδητή καταστροφή των ελληνορωσικών σχέσεων, από τη  δημιουργία αμερικανικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη, που προορίζεται να γίνει η Σούδα της Βόρειας Ελλάδας, εμπλέκοντάς μας, ως χώρα πρώτης γραμμής, σε τυχόν αυριανή πυρηνική σύρραξη, έως την θεαματική αναβάθμιση των αμερικανικών βάσεων στην Κρήτη και τη δημιουργία νέων στην Κάρπαθο.

Η Ελλάδα μετετράπη σε οικονομική αποικία της Γερμανίας και της ΕΕ (μαζί τους βέβαια, να μην το ξεχνάμε και η «Διεθνής του Χρήματος», οι μεγάλες διεθνείς τράπεζες δηλαδή και το ΔΝΤ, εμμέσως δηλαδή οι ΗΠΑ).

Εσχάτη προσδοσία (2017)

Ο ελληνικός λαός, που ψήφισε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, με ποσοστό 62%, πληροφορείται μέσα από το ανατριχιαστικό περιεχόμενο αυτού του βίντεο, ότι:

* Η επιλογή του κρίθηκε απαράδεκτη, όχι μόνον από την Κυβέρνηση Συριζανέλ, αλλά και από το σύνολο της μνημονιακής αντιπολίτευσης. Με ψυχική ομοφωνία, λοιπόν, οι νυν και μελλοντικοί κυβερνήτες του ελληνικού λαού συνωμοτούν στην πλάτη του, αναζητώντας εναγωνίως "λύση" για το πως θα ποδοπατήσουν την εκφρασμένη, μέσω της ψηφοφορίας, θέλησή του. Το πως, δηλαδή, και πάντως με ταχύτατες διαδικασίες, για να προλάβουν την αναγγελία των επίσημων αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας, θα χαλκεύσουν τη μετάλλαξη του ΟΧΙ σε ΝΑΙ.

* Εναντίον της λαϊκής θέλησης, συμπαρατάχθηκαν εκείνο το βράδυ, χωρίς αναστολές, (όπως, τουλάχιστον προκύπτει από τις σχετικές δημόσιες εξομολογήσεις του κ. Μεϊμαράκη) εκτός από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος συναινεί να συνδράμει με το κύρος του την επιχείρηση εξαπάτησης του ελληνικού λαού.

* Πράγματι, στις "κρίσιμες εκείνες ώρες", (κατά τα λεγόμενα πάντοτε του κ. Μεϊμαράκη στο πλαίσιο της περί ης ο λόγος συνέντευξης), σύσσωμη η πολιτική ηγεσία ζητά τη συμπαράσταση του προέδρου της Δημοκρατίας, για να συντελεστεί η πρωτοφανής νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος, και να γίνει το ΟΧΙ, ΝΑΙ. Και όπως προκύπτει από τα λεγόμενα του κ. Μεϊμαράκη, η βοήθεια προσφέρθηκε αμέριστη από τους θεσμούς (δηλαδή τους δανειστές) και τους ξένους, που συμμάχησαν με τους πολιτικούς μας, και με τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, για να διαστρεβλωθεί η βούληση του λαού, να νοθευτεί το εκλογικό αποτέλεσμα, και να μην τολμήσει να σηκώσει κεφάλι ο εξαθλιωμένος λαός. ...