Η ιστορική συνέχεια του ελληνικού έθνους: ο Κ.Δημαράς, ο Ν.Σβορώνος, ο Γ.Σεφέρης, ο Κ.Τσάτσος

 ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ τεύχος 18          

Του Σπύρου Κουτρούλη

   "Δω πέρα η κάθε πόρτα έχει πελεκημένο ένα

όνομα κάπου από τρεις χιλιάδες τόσα χρόνια"

Γιάννης Ρίτσος: Ρωμιοσύνη

                                                         - Α -

Οι μελέτες του Κ.Δημαρά, μπορούν να  χαρακτηριστούν  πλέον ως κλασσικές, με την έννοια ότι η προσεκτική ανάγνωσή τους είναι αναγκαία προυπόθεση για να έχουμε μία έγκυρη προσέγγιση  των στοιχείων και των τάσεων του, που έλαβε ο νεώτερος ελληνισμός.

Στην γνωστή φωτογραφία της γενιάς του’30 είναι ένα από τα πρόσωπα που περιλαμβάνονται σε αυτή. Βεβαίως ο ίδιος σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του, το 1988 στο περιοδικό «Σύγχρονα Θέματα», θεωρεί ότι δεν ανήκε πλέον σε αυτή.

Έγκυρος γνώστης ενός μεγάλου πρωτογενούς υλικού, εξοπλισμένος με άρτια θεωρητικά αναλυτικά εργαλεία, κάτοχος ενός γνήσιου πάθους  για να φέρει στην επιφάνια κρίσιμες πλευρές του νέου ελληνισμού, παρά τις επιμέρους αντιρρήσεις που πιθανόν να υπάρχουν- όπως η αρνητική αξιολόγηση του έργου του Α.Παπαδιαμάντη-, συνιστά μια αξιόπιστη μαρτυρία, αλλά και πρόδρομο για θέματα που δεν παύουν να απασχολούν καθένα που ενδιαφέρεται για την εξέλιξη του νεώτερου ελληνικού στοχασμού.

Κάτω από τους τίτλους των βιβλίων του, όπως η ιστορία της νεώτερης λογοτεχνίας, ο νεοελληνικός διαφωτισμός και ο νεοελληνικός ρομαντισμός, στεγάζονται ένα πλήθος από μελέτες, όπως αυτές για τον Α.Κοραή ή τον Κ.Παπαρρηγόπουλος, που δείχνουν την ευρύτητα των ενδιαφερόντων, αλλά και το βάθος της έρευνάς του. Βεβαίως πιθανόν κάποια θέματα, όπως την φιλοσοφική διάσταση του νεοελληνικού διαφωτισμού να μην την ολοκληρώνει, ή στο ομώνυμο έργο του, περιλαμβάνει  ένα δοκίμιο, για τον Χέρντερ, το οποίο θα αντιστοιχούσε καλύτερα σε ένα άλλο έργο που θα αφορούσε τον αντι-διαφωτισμό. Όμως αυτές οι σκέψεις δεν κλονίζουν, σε τίποτε, την επιτακτική  ανάγκη να καταφεύγουμε στο έργο του. 

---

  

Μικρασιατική εκστρατεία: οι ευθύνες του Λόυδ Τζώρτζ

γράφει ο Π. Α.

 Διαβάζουμε στα Πρακτικά της Βουλής τωνΛόρδων της 8 Δεκεμβρίου 1922, ότι στην συνεδρίαση αυτήν συζητήθηκε, με αφορμή αλληλογραφία του  Πρωθυπουργού Λόυδ Τζωρτζ με τον Γούναρη, το θέμα της βαρείας ευθύνης του πρώτου για την Μικρασιατική Καταστροφή. Το συμπέρασμα της συζήτησης διατύπωσε ο Πρόεδρος του Σώματος Λόρδος Birkenhaed ως εξής: "εάν η υπόψη αλληλογραφία είχε κοινοποιηθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο,  θα είχαμε αποφύγει την αποτρόπαιη τραγωδία της ήττας της Ελλάδας στη Μικρά Ασία και οι πρώην Υπουργοί και ο Αρχιστράτηγος δεν  θα είχαν χάσει την ζωή τους".

   Η υπόθεση ξεκινά από τον Φεβρουάριο 1922, όταν ο Γούναρης έστειλε απόρρητη επιστολή προς τον Λόυδ Τζωρτζ, στην οποία του δήλωνε, ότι ο στρατός μας έχει εξαντληθεί και τα ταμεία του Δημοσίου έχουν αδειάσει. Συνεπώς, συνέχιζε, αν η Αγγλία δεν ενισχύσει την Ελλάδα με χρήματα, άνδρες, όπλα, αεροπλάνα, ο στρατός θα υποχρεωθεί να αποσυρθεί. Η απάντηση που έλαβε, όχι μόνον ήταν αρνητική, αλλά και έδινε εντολή στον Γούναρη να διατηρήσει ο στρατός τις θέσεις του. Το απόρρητο αυτής της αλληλογραφίας οφειλόταν σε επιθυμία του Λόυδ Τζωρτζ να παραμείνουν μυστικές οι επαφές του με τους Έλληνες ηγέτες. Το μυστικό, όμως,  αποκαλύφθηκε από την εφημερίδα Sunday Express στις αρχές Δεκεμβρίου 1922 (Μ. Χριστοπούλου)     

   Η είδηση για την παραπάνω μυστική επαφή του Λόυδ Τζωρτζ με τους Έλληνες ηγέτες ξάφνιασε τους Άγγλους και προκάλεσε πολιτικό σεισμό. Ο Λόυδ Τζωρτζ θεωρήθηκε, σύμφωνα με την παραπάνω δήλωση του Προέδρου της Βουλής των Λόρδων, προσωπικά υπεύθυνος για την Καταστροφή και την Εκτέλεση των Έξι. Αυτό, μαζί με τα πολλά άλλα σκάνδαλα στα οποία ο Λόυδ Τζωρτζ είχε αναμιχθεί, είχε ως συνέπεια να πέσει η Κυβέρνησή του και, φυσικά, να χάσει ο Λόυδ Τζωρτζ την ''καρέκλα'' του Πρωθυπουργού (www.bbc.history, The rise and Fall of Lloyd George) .   

Γ.Β.Δερτιλής: Ιστορία του ελληνικού κράτους 1830-1920, Π.Ε.Κ,Σεπτέμβριος 2014. Στοιχεία για την συνέχεια του ελληνικού έθνους

Ο Γ.Β.Δερτιλής είναι ένας μετριοπαθής ιστορικός, κυρίως της οικονομίας και κατά δεύτερο των πολιτικών γεγονότων, συνεργάστηκε μάλιστα με ιστορικούς όπως ο Σ.Ασδραχάς στην συγγραφή πρωτότυπων μελετών.Καταλήγει πως δεν είναι το κράτος που δημιουργεί το ελληνικό έθνος αλλά το έθνος το κράτος. Βεβαίως λοιπόν ο ελληνισμός δεν δημιουργείται με την επανάσταση του 1821 αλλά έχει μακρά ιστορική διαδρομή. Γράφει συγκεκριμένα: " ο εθνικισμός ήταν αναγκαίος για το κράτος ήταν, όμως,, και υπαρκτός και ιστορικά αναπόφευκτος, διότι προϋπήρχε του κράτους, πολύ πριν το 1821. Προϋπήρχε ως αρχέγονο πατριωτικό αίσθημα στις συνειδήσεις των ελληνορθόδοξων και ελληνοφώνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της Επτανήσου και της διασποράς. Η διαμόρφωση αυτού του αισθήματος , βαθμιαία και αργόσυρτη , ήταν το αποτέλεσμα μακραίωνης διαδικασίας. Οι απαρχές της ανάγονται στους βυζαντινούς χρόνους(σελ.339). 

Ο Δερτιλής θεωρεί ως βασικό σημείο την καθιέρωση στο Βυζάντιο από την εποχή ήδη του Ηράκλειου της ελληνικής γλώσσας ως της επίσημης γλώσσας (άλλωστε ο μεγαλύτερος πληθυσμός του ήταν ελληνόγλωσσος) του κράτους και η αναβίωση της αρχαιοελληνικής παιδείας (σ.340). Ο χαρακτηρισμός Έλληνες απαλλαγμένος από τις θρησκευτικές συμπαραδηλώσεις (παγανιστής) αφορούσε όλον τον ελληνόγλωσσο πληθυσμό(σελ.340). Ο Δερτιλής επισημαίνει "στην πολιτισμική στροφή είχε εμμέσως συντελέσει και η ελληνική "κοινή" όπως είχε διαμορφωθεί, ως γλώσσα της Εκκλησίας, στους προηγούμενους αιώνες (σελ.340), ενώ "επί 1400 χρόνια, άλλωστε, όλοι οι ορθόδοξοι κληρικοί των βυζαντινών και αργότερα των οθωμανικών επαρχιών διορίζονταν από το Πατριαρχείο και ήταν ελληνόγλωσσοι"(σελ.341). Ο Δερτιλής τονίζει ότι τα μέλη της βυζαντινής ηγεσίας "είχαν επιπλέον αναπτύξει, μέσω των κλασσικών κειμένων, μια ισχυρή πολιτισμική ταύτιση με την ελληνική Αρχαιότητα.

To “Λευκό Ρόδο” στην ναζιστική Γερμανία

http://www.nostimonimar.gr

Το Λευκό Ρόδο ήταν αντιστασιακή οργάνωση που έδρασε στη ναζιστική Γερμανία από τον Ιούνιο του 1942 μέχρι το Φεβρουάριο του 1943. Στο διάστημα αυτό, τα μέλη της, που ήταν κυρίως φοιτητές, τύπωσαν σε χιλιάδες αντίτυπα και έριξαν στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου έξι φυλλάδια, με τα οποία προσπάθησαν να αφυπνίσουν το γερμανικό λαό και να τον ξεσηκώσουν κατά του ναζιστικού καθεστώτος. 

Τον βασικό πυρήνα της οργάνωσης αποτελούσαν οι: Σόφι και Χανς Σολ, Άλεξ Σμόρελ, Βίλι Γκραφ, Κρίστοφ Προμπστ, Ίνγκε Σολ, Τράουτε Λάφρεντζ, Καταρίνα Σύντεκοπφ, Λιζελότε Μπερντλ, Φαλκ Χάρνακ και ο καθηγητής φιλοσοφίας Κουρτ Χούμπερ. Τα μέλη της οργάνωσης κινούνταν από ανθρωπιστικά και πνευματικά κίνητρα, απέρριπταν το φασισμό και το μιλιταρισμό και πίστευαν σε μια ενωμένη Ευρώπη, στην ποία θα κυριαρχούσε η ανοχή και η δικαιοσύνη. Επηρεάστηκαν από την Ορθόδοξη χριστιανική πίστη του Αλέξανδρου Σμόρελ, ο οποίος πρότεινε και τον τίτλο “Λευκό Ρόδο” από ένα απόσπασμα του βιβλίου “Οι αδελφοί Καραμαζώφ” του αγαπημένου του συγγραφέα Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, αλλά και από το πολιτιστικό ρεύμα του Κινήματος Νεολαίας (Jugendbewegung), του οποίου ήταν μέλος ο Κρίστοφ Προμπστ.

Στις 18 Φεβρουαρίου του 1943, η Σόφι Σολ και ο αδελφός της Χανς πήγαν με μια τσάντα γεμάτη με αντίτυπα του έκτου φυλλαδίου στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και τα έριξαν, κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, στους διαδρόμους του κτιρίου. Φεύγοντας, είδαν ότι είχαν μείνει μερικά φυλλάδια στην τσάντα και επέστρεψαν στην εσωτερική αυλή του Πανεπιστημίου για να τα ρίξουν και αυτά. Τους είδε όμως ο φύλακας και έτσι συνελήφθησαν από την αστυνομία. Στη συνέχεια, συνελήφθησαν και άλλα μέλη της οργάνωσης. Στις 22 Φεβρουαρίου του 1943 δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο δια αποκεφαλισμού η Σόφι Σολ (22 χρονών), ο αδερφός της Χανς (25 χρονών) και ο Κρίστοφ Προμπστ (24 χρονών). Ο Άλεξ Σμόρελ (26 χρονών) και ο καθηγητής Χούμπερ (50 χρονών) εκτελέστηκαν επίσης δια αποκεφαλισμού στις 13 Ιουλίου του 1943 ενώ ο Βίλι Γκραφ (25 χρονών) στις 12 Οκτωβρίου του ίδιου έτους.

Ο διανοητικός αποικισμός των Ελλήνων

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Με εξαίρεση τις δύο εντυπωσιακές διαδηλώσεις για το Σκοπιανό που δεν γνωρίζουμε εάν συνεχιστούν με μαζικές διαμαρτυρίες εναντίον των μνημονίων, οι Έλληνες Πολίτες έχουν σκύψει μοιρολατρικά το κεφάλι – αποδεχόμενοι σιωπηλά και στωικά τη μοίρα τους για να αποφύγουν τα χειρότερα.

«Για να επιτύχουν τα ξένα κέντρα επιβολής την πλήρη υποταγή του ελληνικού λαού, εφάρμοσαν και εξακολουθούν να εφαρμόζουν όλες τις μεθόδους άσκησης οικονομικής και πολιτικής βίας, που ασκούσαν παγίως τα κέντρα υπερεθνικής εξουσίας στον τρίτο κόσμο: την πεποίθηση ότι η Ελλάδα ευρίσκεται στον γκρεμό της οικονομικής κατάρρευσης και στην αδυναμία εξεύρεσης σωτηρίας άλλης εκτός από τη δική τους «λύση» – το διαρκή φόβο ότι οι Έλληνες θα χάσουν τα χρήματά τους και θα περιέλθουν σε πλήρη ένδεια, αν δεν εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους.

Για να ενισχυθεί το αίσθημα ενοχής των Ελλήνων ως λαού η γερμανίδα καγκελάριος, καθώς επίσης πολλοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι από τις χώρες της κεντρικής και της βόρειας Ευρώπης, επιδόθηκαν  σε καθημερινές ύβρεις και λοιδορίες κατά των Ελλήνων. Δεν έμαθαν φαίνεται ποτέ ότι, οι λαοί ούτε συκοφαντούνται, ούτε λοιδορούνται, ούτε κατηγορούνται, ούτε καταδικάζονται. Μόνο οι κυβερνήσεις τους κατηγορούνται και καταδικάζονται. Αν αυτό δεν ίσχυε, θα υπήρχαν λαοί για πάντα κατάδικοι – όπως οι Γερμανοί που αιματοκύλισαν την Ευρώπη δύο φορές.

Η Γερμανία και οι υποτελείς της ακόλουθοι της Ευρωζώνης, άρχισαν από την Ελλάδα τη γερμανική επιβολή – η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια νέα μορφή «γερμανικής κατοχής», με άλλες μπότες και άλλο ένδυμα από εκείνα των δεκαετιών του 1910 και του 1940. Σήμερα λέγεται «διαρκής επιτήρηση» με τους παράνομους όρους που ξέρουμε. Αν ο γερμανικός λαός και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης δεν ανοίξουν έγκαιρα τα μάτια, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός και η αξία του ανθρώπου απειλούνται άμεσα να ποδοπατηθούν άλλη μια φορά με άλλα μέσα, αλλά από τα ίδια πόδια» (Γ.Κ.)

Ανάλυση

Όλοι γνωρίζουμε πως η Ελλάδα δέχθηκε μία μαζική οικονομική επίθεση – ότι αποτέλεσε το στόχο ενός οικονομικού πολέμου, με όπλα της τρίτης και της τέταρτης γενιάς (=ψυχολογικά). Υπενθυμίζουμε δε τα εξής, όσον αφορά τη διαφορά ενός στρατιωτικού, από έναν οικονομικό πόλεμο:

«Σε γενικές γραμμές, κατά τη διάρκεια ενός στρατιωτικού πολέμου η ηττημένη χώρα έχει οικονομικές απώλειες, έμψυχες, καθώς επίσης υλικές – αφού το κόστος διεξαγωγής είναι μεγάλο, σκοτώνονται άνθρωποι, ενώ καταστρέφονται τα κτίρια και οι λοιπές υποδομές της. Στη συνέχεια εγκαθίστανται οι δυνάμεις κατοχής, ορίζεται μία κυβέρνηση δωσίλογων, λεηλατούνται οι πόροι της, φορολογείται από τους ξένους εισβολείς, βασανίζονται οι Πολίτες της, επικρατούν συνθήκες υπογεννητικότητας, μετανάστευσης κοκ.

Αλλού τα κακαρίσματα…

Του Γιώργου Παπαϊωάννου 

Μπορεί πολλοί να βιάστηκαν για «εξελίξεις στον χώρο της Δεξιάς», αλλά τελικά μάλλον στην Αριστερά σημειώνονται περισσότερες. Ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν τα συλλαλητήρια και γενικότερα το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ έφεραν μια θαυμαστή ομοψυχία στους χώρους της Αριστεράς.

Κυβερνητικοί και αντικυβερνητικοί, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί, εξουσιαστές και αντιεξουσιαστές, οι αριστεροί κάθε απόχρωσης μοιάζουν αδελφωμένοι μπροστά στο φάντασμα του εθνολαϊκισμού που ξύπνησε τελευταία.

Η αντιπαλότητα προς τον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με καβγαδάκι που γρήγορα ξεχάστηκε και η σχέση αναζωπυρώνεται για τα καλά. Οι περισσότεροι ξεχνούν οποιαδήποτε κριτική προς την κυβέρνηση, βλέποντας παντού μόνο τον κίνδυνο του «εθνικισμού», άλλοι λειτουργούν σαν δυναμική εμπροσθοφυλακή της, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που εγκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν τελειώνει στα γρήγορα τη συμφωνία «υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ» για να ξεμπερδεύουμε με τους εθνικισμούς και καταγγέλλουν δημόσια τον «πρωτόγονο αντισυριζισμό»…

Η πολιτική της περιβόητης TINA μπορεί τα προηγούμενα χρόνια να κριτικαρίστηκε, έστω και κάπως φιλολογικά, σε σχέση με την οικονομία, αλλά εγκαθιδρύεται μεγαλοπρεπώς στην εξωτερική πολιτική με την αποδοχή των περισσότερων ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική» μπροστά σε κάθε είδους συσχετισμούς και τετελεσμένα.

Στην πραγματικότητα, η TINA βρίσκεται στον πυρήνα αυτών των αντιλήψεων. Πρόβατο, αφελής, καθυστερημένος και με ποταπά ένστικτα, ο «λαός» (έννοια που κι αυτή ξενίζει) δεν είναι ικανός για τίποτα καλό. Το καλύτερο σενάριο είναι κατά βάθος αυτό που μας έλαχε, μια κυβέρνηση «δικών μας» να βρεθούμε κι εμείς λίγο «στα πράγματα».

Ο σκοτεινός ρόλος των τραπεζών - Βασίλης Βιλιάρδος

.

Έχοντας καταφέρει να πάρουν τα εκδοτικά δικαιώματα από τα κράτη και τις κεντρικές τους τράπεζες, με την έκδοση του 90% των χρημάτων από το πουθενά, απομυζούν αχόρταγα το σύστημα – κάτι που θέλουν να σταματήσουν αμέσως οι Ελβετοί, υιοθετώντας το πλήρες χρήμα.  .

.

«Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως οι καταθέσεις τους είναι αληθινά χρήματα – παρά το ότι δεν ισχύει, αφού ένας τραπεζικός λογαριασμός δεν είναι τίποτα άλλο από ένα δάνειο του πελάτη στην τράπεζα και μία απαίτηση του απέναντι της να του καταβάλλει μετρητά χρήματα«.

.Ανάλυση

Οι περισσότεροι από αυτούς που, καλώς ή κακώς, υποστηρίζουν την επιστροφή της χώρας μας στη δραχμή, δεν αναφέρουν πως δεν επρόκειτο ποτέ για ένα εθνικό νόμισμα – αφού εκδιδόταν από μία κεντρική τράπεζα που δεν ανήκε και δεν ανήκει στην Ελλάδα (ανάλυση). Εκτός αυτού, όταν το 90% των χρημάτων που κυκλοφορούν εκδίδεται από τις ιδιωτικές εμπορικές τράπεζες, οι οποίες έχουν πλέον αφελληνισθεί, η χώρα θα παρέμενε όμηρος των ξένων ακόμη και με ένα δικό της νόμισμα – οπότε θα ήταν δώρο άδωρο.

Σε κάθε περίπτωση, για να είχε κάποιο νόημα η επιστροφή της χώρας μας στο εθνικό της νόμισμα, θα έπρεπε να εξασφαλιζόταν προηγουμένως η κρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας – κάτι που ασφαλώς δεν θα ήταν καθόλου εύκολο.

Το γεγονός αυτό φαίνεται από τη στάση του κατά τη γνώμη μας εξαιρετικά ανεπαρκή διοικητή της, ο οποίος είναι σε θέση να κάνει ότι θέλει, χωρίς φόβο να καταδικαστεί και χωρίς να διακινδυνεύει τη θέση του – αρκεί να υποκλίνεται στους βασικούς μετόχους της, αδιαφορώντας εντελώς για την πατρίδα του. Εάν πάντως μία επιχείρηση πρέπει να ανήκει 100% στο δημόσιο, τότε αυτή δεν είναι άλλη από την κεντρική του τράπεζα – ενώ εθνικό νόμισμα χωρίς εθνικό εκδότη δεν ωφελεί ιδιαίτερα.

Στο ΝΑΤΟ η άμυνα της Ευρώπης! Προκλητικά τουρκόφιλη η Ευρωβουλή

Από Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης -

Τα καλά νέα είναι ότι οι Ευρωπαίοι «εταίροι και σύμμαχοι» άκουσαν τον κ. Καμμένο για την τουρκική προκλητικότητα και του χτύπησαν συγκαταβατικά την πλάτη. Τα κακά νέα είναι ότι ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εμπόδισε την κατάθεση ερώτησης του ευρωβουλευτή της ΛΑΕ κ. Χουντή, που ζητούσε να εγκαταλείψει η ΕΕ την ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας μετά και τις προκλήσεις στα Ίμια. Τα χειρότερα, ότι η ΕΕ συμφώνησε η άμυνά της να είναι δουλειά του ΝΑΤΟ και μόνο του ΝΑΤΟ!

Όπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης, ο κ. Τσίπρας δεν έχει το αποκλειστικό προνόμιο άλλα να λέει και άλλα να κάνει. Απλώς το κάνει πιο χοντροκομμένα και άκομψα από τους επαγγελματίες του είδους, που είναι οι Ευρωπαίοι. Εδώ ήρθαμε. Η Ελλάδα μεταξύ δύο δεινών. Της δικής της διοίκησης και των «συμμάχων» της.

Την ώρα που η κυβέρνηση άρχισε πάλι τους λεονταρισμούς για το Αιγαίο, νομίζοντας ότι οι εταίροι της εισάκουσαν τις διαμαρτυρίες της και ότι έτσι απόκτησε πλάτη, και την ώρα που οι Αμερικανοί τηρούν ίσες αποστάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, δηλαδή αφήνουν την Ελλάδα να τα βγάλει πέρα χωρίς αυτούς, ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας ανακοίνωσε «ότι ΗΠΑ και ΕΕ συμφώνησαν να αποτελεί αποστολή του ΝΑΤΟ και μόνο του ΝΑΤΟ η κοινή άμυνα».

Η Κύπρος δέχεται στρατιωτική επίθεση, η Ελλάδα θα αναλάβει τις ευθύνες της;

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Γρίβας*  από το defence-point.gr

Μετά την ανανέωση της τουρκικής NAVTEX στην Κύπρο, τελειώνουν και οι τελευταίες δικαιολογίες που θα μπορούσε να είχε κανείς για να μην έλθει αντιμέτωπος με μια οδυνηρή πραγματικότητα. Θα πρέπει λοιπόν να αντικρύσουμε κατάφατσα την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη Μεγαλόνησο και να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Και η πραγματικότητα είναι ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δέχεται στρατιωτική επίθεση. Και μάλιστα στρατηγικού χαρακτήρα. Αναίμακτη μεν (μέχρι στιγμής) αλλά επίθεση. Συγκεκριμένα, η Τουρκία χρησιμοποιεί την στρατιωτική της ισχύ και ακυρώνει εν τη πράξει θεμελιώδη κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για μια απλή «πρόκληση» αλλά για κάτι πολύ σοβαρότερο.

Η Τουρκία χρησιμοποιεί την στρατιωτική της ισχύ προσβάλλοντας την ίδια την κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και το κάνει ανεμπόδιστα. Και φυσικά αυτό είναι το πρώτο βήμα. Εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση τότε η Κυπριακή Δημοκρατία θα τοποθετηθεί σε έναν θύλακα τουρκικής κυριαρχίας, ο οποίος, αργά ή γρήγορα, θα απειλήσει να την απορροφήσει μετατρέποντάς την, στην καλύτερη περίπτωση, σε τουρκικό προτεκτοράτο.

Και όλα αυτά γίνονται χωρίς να ιδρώσει το αυτί κανενός. Ούτε η Ε.Ε. αναμένεται να κάνει κάτι για αυτό, ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες, ούτε το Ισραήλ ή η Αίγυπτος, ούτε η Ρωσία, ούτε κανένας. Ούτε, φυσικά, κάποιοι απροσδιόριστοι μηχανισμοί επιβολής του Διεθνούς Δικαίου. Είναι τεράστιες οι ευθύνες των κυπριακών ηγεσιών που έχτισαν τη γεωπολιτική υπόσταση της χώρας τους πάνω στη μεταφυσική πίστη ότι κάποιος θα τις προστάτευε.

Όμως, ακόμη και τώρα η κατάσταση δεν είναι μη αναστρέψιμη. Ως πρώτο βήμα θα πρέπει να αρχίσει να χτίζεται άμεσα, πετραδάκι πετραδάκι, μια αξιόπιστη δύναμη προβολής ισχύος της Κυπριακής Δημοκρατίας στο θαλάσσιο χώρο της και προστασίας της εδαφικής της επικράτειας.

Δεν είναι κάτι αδύνατον, όπως έχουν επιλέξει να πιστεύουν κάποιοι, που κρύβουν την ηττοπάθεια κάτω από έναν σαθρό «ρεαλισμό». Οι σύγχρονες εξελίξεις στην τέχνη, την επιστήμη και την τεχνολογία του πολέμου επιτρέπουν σε μικρές χώρες να αναπτύξουν αξιόπιστες αποτρεπτικές αρχιτεκτονικές. Αλλά αυτό είναι μια άλλη και πολύ μεγάλη κουβέντα.

Και φυσικά, η Ελλάδα θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της. Δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τι συμβαίνει στην Κύπρο. Ο Ελληνισμός δέχεται τη μεγαλύτερη επίθεση εναντίον του από το 1974 και θα πρέπει να κάνουμε κάτι για αυτό. Και για να αντιδράσουμε θα πρέπει να αντιληφθούμε την πραγματικότητα ως έχει και όχι όπως θα θέλαμε να είναι.

Η πραγματικότητα είναι ότι αντιμετωπίζουμε την επίθεση μιας ακραία φιλόδοξης δύναμης που θέλει να απορροφήσει την Κύπρο και να μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα δορυφόρο. Κανείς δεν θα έλθει να μας βοηθήσει. Ό,τι κάνουμε θα το κάνουμε μόνοι μας.

(*) Ο Κωνσταντίνος Γρίβας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

ΠΗΓΗ: http://ardin-rixi.gr

Η Κύπρος δέχεται στρατιωτική επίθεση, η Ελλάδα θα αναλάβει τις ευθύνες της;

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Τουρκική Ένωση Ξάνθης- ΡΗΞΗ Φ. 141

Λείπει μία δίκη…

Στις 9/2/18 ξαναδικάστηκε στην Κομοτηνή η υπόθεση της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης, μετά την κυβερνητική τροπολογία του περασμένου Οκτώβρη, και αναμένεται σε λίγο καιρό η έκδοση της απόφασης. Αξίζει λοιπόν να δούμε εν συντομία την πορεία της ιστορίας αυτής σε συνάρτηση με το πολιτικό κλίμα της εποχής.

Το εθνικό συμφέρον ως κυβερνητικό παίγνιο

Όλα ξεκίνησαν το μακρινό 1984, όταν η τότε φρέσκια κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου ενός πατριωτικού ΠαΣοΚ ανέλαβε δράση απέναντι στον μηχανισμό της Τουρκίας που βρήκε να δραστηριοποιείται στη Θράκη. Με τις αποφάσεις των τότε διορισμένων νομαρχών στην Ξάνθη και στη Ροδόπη, τρία σωματεία (Τουρκική Ένωση Ξάνθης, Τουρκική Νεολαία Κομοτηνής και Ένωση Τούρκων Δασκάλων) διαλύθηκαν ως ενεργούντα εκτός νόμου, η δε προσφυγή τους στα ελληνικά δικαστήρια απορρίφθηκε. Ήταν ένα ορθότατο βήμα, αλλά τι συνέβη μετά; Διαλύθηκαν μήπως τα συγκεκριμένα σωματεία, έπαψαν να λειτουργούν όπως αποφάσισε η ελληνική Δικαιοσύνη; Όχι, βέβαια! Συνέχισαν (και συνεχίζουν μέχρι σήμερα) κανονικά τη λειτουργία τους, με εκλογές, εκδηλώσεις, προσκλήσεις επισήμων από την Τουρκία, με μόνη διαφορά ότι λείπει η ταμπέλα έξω από τα γραφεία τους και δεν έχουν ΑΦΜ. Επίσης είναι λίγο δύσκολο να εμφανιστεί Έλληνας επίσημος μαζί τους, παρότι κι αυτό ενίοτε επιχειρείται για τους γνωστούς ψηφοθηρικούς λόγους.

Δέκα χρόνια μετά την εφετειακή απόφαση, η Τουρκική Ένωση Ξάνθης (ΤΕΞ) άσκησε αναίρεση στον Άρειο Πάγο. Ήταν τα χρόνια του σημιτικού «εκσυγχρονισμού» και ήδη η τότε κυβέρνηση είχε υπογράψει ανεπιφύλακτα την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), η οποία ποτέ δεν κυρώθηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο. Ο Άρειος Πάγος όντως έστειλε πίσω στο Εφετείο Θράκης την υπόθεση και όταν αυτή αντιμετώπισε την ίδια τύχη, του επεστράφη για να την ξανακρίνει, μέσα στο κλίμα ενός κυρίαρχου εθνομηδενισμού. Ωστόσο, παρά την αντίθετη εισήγηση του δικαστή Κασσαβέτη, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου το 2005 αποφάσισε ομόφωνα (με ψήφους 28-0) ότι καλώς απορρίφθηκε η αναίρεση της ΤΕΞ. Στις βάσιμες αιτιάσεις για το απίστευτο καταστατικό της ΤΕΞ, πρόσθετο και κυρίαρχο επιχείρημα στάθηκε η απαγόρευση της λειτουργίας γερμανικού σωματείου στη Σιλεσία από το πολωνικό κράτος, απόφαση επικυρωμένη και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Είχε πλέον αλλάξει η κυβέρνηση και η παρουσία του Κώστα Καραμανλή και του Πέτρου Μολυβιάτη στο Μαξίμου και στο υπουργείο Εξωτερικών αντίστοιχα είχε σε κάποιον βαθμό ξαναφέρει επί σκηνής το εθνικό συμφέρον και την κοινή λογική…

Τέλος Άγρας 7/6/1907 - Μακεδονικός Αγώνας 1904-1908

Κινούμενη άμμος για τον Ερντογάν το Αφρίν

του Σταύρου Λυγερού – 

Περιπλέκεται ακόμα περισσότερο η ήδη περίπλοκη κατάσταση στη Συρία. Μπορεί ο Άσαντ να μην έστειλε τακτικό στρατό στο Αφρίν, αλλά και μόνο η παρουσία εκεί δυνάμεων που πολεμούν στο πλευρό του εγείρει διλήμματα για την Άγκυρα. Ο Ερντογάν δηλώνει πως θα συνεχίσει την εισβολή και πως συμφώνησε με τον Ρώσο και τον Ιρανό ομόλογό του οι Κούρδοι να αφεθούν μόνοι τους. Φαίνεται, όμως, πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Αυτό προκύπτει όχι μόνο από την είσοδο στο Αφρίν προσκείμενων στο καθεστώς Άσαντ πολιτοφυλακών, αλλά και από τη διφορούμενη δήλωση Λαβρόφ. Στην πραγματικότητα, ούτε η Μόσχα ούτε η Τεχεράνη θέλουν τουρκική νίκη στο Αφρίν. Οι Τούρκοι έχουν ήδη εγκατασταθεί εντός της συριακής επικράτειας και με πρόσχημα ότι το κουρδικό YPG απειλεί την εθνική ασφάλεια της χώρας τους θα κάνουν ό,τι μπορούν για να παραμείνουν εκεί. Στις περιοχές που ήδη κατέχουν, άλλωστε, αλλοιώνουν με συστηματικό τρόπο την πληθυσμιακή σύνθεση, εγκαθιστώντας σε κουρδικές περιοχές φανατικούς σουνίτες, πολλοί εκ των οποίων είχαν τζιχαντιστική δράση.

Η συναρπαστική συνέντευξη του καθηγητή Ιστορίας – Αρχαιολογίας Νίκου Σταμπολίδη για το παρελθόν , το παρόν και το μέλλον των Ανθρώπινων Κοινωνιών

Φάκελος: Έλληνες Πολιτικοί - Τα ψέματα και τα σκάνδαλα Σημίτη

Το Newsbomb.gr ανοίγει το φάκελο με τα ανήθικα ψέματα από την εποχή της διακυβέρνησης Σημίτη, μέχρι τις περιόδους του ΓΑΠ, του Σαμαρά, αλλά και των Τσίπρα - Καμμένου. Όλα στη φόρα - Διαβάστε εδώ το 1ο μέρος του Φακέλου

Για πρώτη φορά Μέσο Ενημέρωσης στην Ελλάδα βγάζει στη φόρα την κοροϊδία των Ελλήνων πολιτικών και ανοίγει το φάκελο με τις ψευδείς υποσχέσεις και τα «μεγάλα λόγια» των ανθρώπων που κυβέρνησαν τη χώρα και υφάρπαξαν την ψήφο του ελληνικού λαού.

Κάποτε είχαν ρωτήσει τον Ρόναλντ Ρήγκαν (Πρόεδρος των ΗΠΑ 1981-1989), αν μπορεί ένας ηθοποιός να είναι Πρόεδρος.

«Πώς μπορεί ένας Πρόεδρος να μην είναι ηθοποιός;» ήταν η απάντησή του.

Το ψέμα λοιπόν είναι συνδεδεμένο με την πολιτική στην Ελλάδα, σε όλες τις εποχές.

Το Newsbomb.gr δημοσιεύει σήμερα τα μεγάλα ψέματα του επί οκταετίας πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη.

Ο Κώστας Σημίτης, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός από το 1996 μέχρι το 2004 και διαδέχθηκε τον Ανδρέα Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, παρουσίασε στον ελληνικό λαό το αφήγημα του "εκσυγχρονισμού". Εκσυγχρονισμός στις νοοτροπίες, στις δομές στον τρόπο άσκησης πολιτικής.

Ο εκσυγχρονισμός παρουσιάστηκε με την στήριξη των περισσότερων ΜΜΕ της χώρας ως μια "μάχη" κατά του λαϊκισμού, ωστόσο η πραγματικότητα διέψευσε τον επί οκτώ χρόνια πρωθυπουργό.

Ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στον τρόπο λειτουργίας του δημοσίου ή στην πολιτική ζωή δεν έγιναν. Νοοτροπίες δεν άλλαξαν, ενώ κατά τη διάρκεια της 8ετίας Σημίτη ξέσπασαν ή ξεκίνησαν πολύ μεγάλα σκάνδαλα. Οι φούσκες του Χρηματιστηρίου και το πάρτι στα εξοπλιστικά.

Έργα έγιναν, όπως και Ολυμπιακοί Αγώνες, τους οποίους πληρώσαμε ακριβά, ενώ οι τελευταίοι μήνες Σημίτη στην εξουσία, κάθε άλλο παρά κορύφωση της εκσυγχρονιστικής προσπάθειας μπορούν να χαρακτηριστούν, καθώς ο καθένας προσπαθούσε να αρπάξει ό,τι μπορούσε.

Είναι ο άνθρωπος που επί σειρά ετών διαφήμιζε τον εκσυγχρονισμό του κράτους και αντ' αυτού διόρισε στρατιές δημοσίων υπαλλήλων με κομματικές ταυτότητες του ΠΑΣΟΚ και χωρίς κανένα προσόν.

Παράλληλα μοίρασε εκατοντάδες δημόσια έργα που έμειναν μόνο στις μελέτες, αν και τα λεφτά φαγώθηκαν... από εθνικούς εργολάβους.

Ο κύριος «Ισχυρή Ελλάδα» πέρασε στην ιστορία ως o άνθρωπος της μακέτας, αφού παρουσίαζε προσχέδια έργων που έμειναν ημιτελή.

Από τον …Κούρκουλο της γειτονιάς, στον «λενινισμό» μιας «ανήθικης» αριστερής πρωτοπορίας…!

Η συνοικία, το…συν του οίκου μας. Η πραγματική και πνευματική διεύρυνση του βίου μας.  Τα χρόνια που μεγάλωνα, αποτελούσε ακόμα τον δικό μας, γλυκό τόπο της οδού Ονείρων, έτσι όπως κελάρυζε το τραγούδι του Χατζιδάκι, από μακριά.  Συνδεόταν, παράδοξα αλλά και ομόδοξα με όλες εκείνες τις συνοικίες της μαγικής πολύβουης πόλης, που απλωνόταν, λίγο πιο πέρα!

Σφιχταγκαλιαζόταν, ταυτόχρονα και με τις μυθικές ταινίες του ελληνικού σινεμά, όπου οι ήρωες ήταν παιδιά των συνοικισμών, που πολέμησαν στον αλβανικό μέτωπο και γύρισαν στη φτωχική τους φωλιά, με μπόι, ίσαμε κει πάνω, όχι από το χρήμα, αλλά από την υπερηφάνεια των γύρω τους. Ο ήρωας της γειτονιάς, που προστάτευε την ανθρωπιά, το φιλότιμο και το ήθος των απλών λαϊκών ανθρώπων. Θυμάμαι να είναι το πρώτο παράθυρο σε έναν αέρα κοινωνική δικαιοσύνης, χωρίς να ξέρω ακόμα τον Τζώρτζ Όργουελ, που μιλούσε για την επαναστατική ύλη της common decency, της κοινής ευπρέπειας των απλών ανθρώπων.

Πολυγαμικός «άρχοντας εκ Συρίας»!

Ο Ahmad Α. πρόσφυγας από τη Συρία έφτασε στη Γερμανία με τη γυναίκα του και τα 4 παιδιά του το 2015 - μέσω Ελλάδας, Γαλλίας και Δανίας. Στο μεταξύ, αφού κατάφερε να φέρει στη «Γη της επαγγελίας» και τη δεύτερη γυναίκα του, σύμφωνα πάντα με τον γερμανικό νόμο, η κοινότητα Pinneberg στη Βόρεια Γερμανία του παρεχώρησε δωρεάν ένα διαμέρισμα 5 δωματίων, με μία κουζίνα και 2 μπάνια! Ο καθένας από τους τρεις συζύγους έχει το δικό του δωμάτιο για να μπορεί ο βέρος σουνίτης, πιστός στη σαρία, Ahmad να «επισκέπτεται εναλλάξ» τις δύο συζύγους του. Εξυπακούεται ότι ο άνεργος και αναλφάβητος «άρχοντας εκ Συρίας», εισπράττει μερικές χιλιάδες ευρώ (4.000, όπως υπολογίζεται, ενώ ο ίδιος δεν γνωρίζει πόσα ακριβώς) από την κοινωνική πρόνοια, λόγω παιδιών, που στο μεταξύ έγιναν έξι, ενώ το έβδομο αναμένεται. Επιθυμεί μάλιστα να αποκτήσει κι άλλα παιδιά και τρίτη και τέταρτη γυναίκα, όπως ορίζει η σαρία, ακόμη και αν είναι γερμανίδα, αρκεί να είναι μουσουλμάνα. Εξυπακούεται ότι ο Ahmad υποστηρίζεται από ένα λειτουργικό και άριστα οργανωμένο σύστημα δικηγόρων, ΜΚΟ, του κόμματος των Πράσινων και βεβαίως των «καλών ανθρώπων». 

Το γερμανικό ρεκόρ μηνιαίων εισπράξεων από την κοινωνική πρόνοια το κατέχει όμως ένας άλλος «άρχοντας εκ Συρίας» με … 23 παιδιά και 4 γυναίκες : 7.700 ευρώ ! «Άρχοντες» που πίνουν νερό πάντα στην υγεία της «μαμάς Μέρκελ».

Τόπος και ουτοπία του τρόπου

Christos Yiannaras | 20 Feb 2018

Κενό νοήματος στις λέξεις δημιουργεί συγχύσεις, θολές ασυνεννοησίες, μάταιες διχοστασίες. Η ζωή παγιδεύεται στο μη-νόημα, δεν προχωράει.

Με την πάνδημη κραυγή «Η Μακεδονία είναι ελληνική», τι ακριβώς βεβαιώνουμε: πιστοποίηση, ευχή, απαίτηση, προειδοποίηση; Ποιο το νόημά της; Κάποτε και η Θράκη ήταν ελληνική, σήμερα είναι μόνο η μισή. Αν στήναμε συλλαλητήριο, «η Θράκη είναι ελληνική», και πτοημένοι οι Τούρκοι μας έδιναν πίσω το κομμάτι που ο Βενιζέλος τούς χάρισε χωρίς να το έχουν απαιτήσει, με ποιον πληθυσμό θα το εποικίζαμε; Η υπογεννητικότητα και η μετανάστευση μας έχουν καταδικάσει να έχουμε, σε σαράντα χρόνια, απομείνει τρία εκατομμύρια οι Ελληνες – δεν μοιάζει λογικό να ορεγόμαστε εδαφικές επεκτάσεις.

Οι Σκοπιανοί, παρδαλό τσούρμο από ξεσκλίδια φυλών, έχουν το τσαγανό να ονειρεύονται τη Θεσσαλονίκη πρωτεύουσά τους και τον Μεγαλέξανδρο προπάτορα, αψηφώντας κάθε λογική. Αν τους θεωρούμε απειλή, ας αγοράσουμε τανκς (κόβοντας τις αρπαχτές των κομματανθρώπων), όχι να οργανώνουμε συλλαλητήρια! Βέβαια οι Σκοπιανοί δεν νικώνται από τανκς, γιατί έχουν ακόμα πολιτισμό, δηλαδή στόχους που είναι πέρα από το χρήμα, ενώ εμάς δεν μας συνεπαίρνει πια τίποτα, μα απολύτως τίποτα που να μην είναι «μέγεθος οικονομικό», παράς. Ακόμα και τον συναισθηματικό πατριωτισμό που κραυγάζει, χωρίς νόημα, «η Μακεδονία είναι ελληνική», τον κατασυκοφαντούν οι άγλωσσοι και άξεστοι ιστορικο-υλιστές χρηματολάγνοι όλου του κομματικού φάσματος, σαν φασισμό και Ακροδεξιά και εθνικισμό.

«Η ώριμη αγάπη είναι όταν αγαπάς, όχι όταν αγαπιέσαι.» ― Irvin D. Yalom

«Κάθε άνθρωπος πρέπει να επιλέγει πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει» ― Irvin D. Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε

«Η απελπισία είναι το τίμημα που πληρώνει κανείς για να φτάσει στην αυτογνωσία. Κοιτάξτε βαθιά στη ζωή σας και θα διαπιστώσετε ότι η απελπισία βρίσκεται παντού» – Irvin D. Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε

«Μόνο ένας πληγωμένος θεραπευτής μπορεί πραγματικά να θεραπεύσει» ― Irvin D. Yalom, Στο Ντιβάνι

«Μια μέρα, σύντομα, ίσως σε σαράντα χρόνια, δεν θα ζει κανείς από αυτούς που με έχουν γνωρίσει. Τότε θα είμαι πράγματι νεκρός – όταν δηλαδή δεν θα υπάρχω πια στη μνήμη κανενός. Σκέφτηκα ότι κάποιος, που είναι πολύ ηλικιωμένος είναι το τελευταίο ζωντανό πλάσμα πάνω στη γη που έχει γνωρίσει κάποιο άλλο άτομο ή κάποιo πλήθος ατόμων προσωπικά και που τώρα έχουν φύγει από ζωή. Όταν το άτομο αυτό πεθάνει, πεθαίνει μαζί του και το πλήθος αυτών, εξαφανίζεται από τη ζωντανή μνήμη. Αναρωτιέμαι, για μένα ποιος θα είναι αυτός ο άνθρωπος, τίνος ο θάνατος θα με κάνει να πεθάνω πραγματικά;» ― Irvin D. Yalom, O Δήμιος του Έρωτα κι άλλες Ιστορίες Ψυχοθεραπείας.

«Αν ανέλθουμε αρκετά ψηλά στην κοινωνία, θα φτάσουμε κάποια στιγμή σε ένα ύψος από το οποίο η τραγωδία παύει να φαίνεται τόσο τραγική» ― Irvin D. Yalom, Όταν Έκλαψε ο Νίτσε

«Η ζωή είναι μια σπίθα ανάμεσα σε δύο όμοια κενά, το σκοτάδι πριν τη γέννηση και το σκοτάδι μετά τον θάνατο». ― Ιrvin D. Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε

«Είναι λάθος να κάνεις παιδιά από ανάγκη, λάθος να χρησιμοποιείς το παιδί σου για να ανακουφίσεις τη μοναξιά σου, λάθος να δίνεις σκοπό στη ζωή σου με την αναπαραγωγή ενός αντιγράφου του εαυτού σου. Είναι λάθος επίσης να αναζητάς την αθανασία με το να σπέρνεις τον σπόρο σου στο μέλλον, νομίζοντας ότι περιέχει τη συνείδησή σου! » ― Irvin D. Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε

«Το πνεύμα του ανθρώπου οικοδομείται από τις επιλογές του» ― Irvin D. Yalom, Όταν Έκλαψε ο Νίτσε

π. Ν. Λουδοβίκος: To πραγματικό Σώμα και ο πραγματικός Άλλος

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο συναρπαστικό από την αντιμεταφυσική αμεσότητα με την οποία τίθεται το πρόβλημα του σώματος, το ερωτικό πρόβλημα και η παρουσία του Άλλου. 

Ο άνθρωπος δεν σκέπτεται μόνο με το νου του αλλά με την βιολογικότητά του (σώμα) δηλαδή και με το νόημα το οποίο αντλεί από αυτή και αλλά και το νόημα το οποίο της δίνει.Το όλον αυτού κατά Άγιο Μάξιμο Ομολογητή» 

Πολεμικό Μουσείο Νοέμβριος 2017 

Συνέδριο ανθρώπινης σεξουαλικότητας και αναπαραγωγής 

Ο θείος έρωτας ως καλλιτεχνική εμπειρία

Ο θείος έρωτας ως καλλιτεχνική εμπειρία, Ούρεσης Τοντόροβιτς

πηγή:Antifono.gr

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ - ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ 1987

ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ... ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ... ΑΛΛΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ...

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΟΜΙΛΕΙ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ. ΜΑΡΤΙΟΣ 1987

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΕΝΑΜΙΣΗ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΩΝ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να διαβάσετε τη δημοσίευση.

"Αριστερά για το Ισραήλ"...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Η μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου, η μαρτυρική Γάζα αποκλεισμένη από αέρα, γη και θάλασσα εδώ και...

δώδεκα χρόνια, για ακόμη μια φορά δέχεται τις βόμβες του κατοχικού σιωνιστικού καθεστώτος στην Παλαιστίνη.

Ο Ο Ιταλός φίλος, ο Γερουσιαστής Fernando Rossi, βαθύς γνώστης της κατάστασης στη Μέση Ανατολή -με τον οποίο έχω βρεθεί σε αποστολές στη Γάζα, τη Συρία, την Αίγυπτο, το Λίβανο-, άνθρωπος που δεν ξεπουλήθηκε στον νεοφιλελευθερισμό, σημειώνει σήμερα ως εξής την κατάσταση:

«Η εικόνα του σώματος του φτωχού μικρού σε λίγες ώρες είδε τη δημοσιότητα σε όλες τις τηλεοράσεις και εφημερίδες της παγκοσμιότητας, για να υποστηριχθεί η αναγκαιότητα των ανοικτών συνόρων που θα διέσωζε.

Για την άλλη εικόνα και τα σωματάκια των δύο μικρών Παλαιστίνιων που δολοφονήθηκαν από τις ισραηλινές βόμβες: οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί εξαρτημένοι από τις τράπεζες και τις σιωνιστικές πολυεθνικές θα πουν τουλάχιστον μία λέξη καταδίκης του απαρτχάιντ και της Γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού;»