Του Βασίλη Βιλιάρδου
Πολλές κοινωνίες απέτυχαν, όσον αφορά την ενεργητική αντιμετώπιση των προβλημάτων τους, επειδή είχαν ξεχάσει τη δική τους ιστορία, βιώνοντας σταδιακά την εξαφάνιση του πολιτισμού τους – ενώ κάποιες προκάλεσαν την «αποτέφρωση» του Έθνους τους, επειδή έκαναν τόσο μεγάλα λάθη, η μελέτη των οποίων σήμερα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, είχαν προσβληθεί από μία ανεξήγητη, μαζική σχιζοφρένεια.
«Μπορεί αλήθεια να κατηγορηθεί για «εθνική ανοησία» ένας λαός που θέλει να προστατεύσει την ιστορία και τον πολιτισμό του στο θέμα της Μακεδονίας; Δεν αποτελεί θράσος το να τον κατηγορεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός του; Έχει το δικαίωμα ο πρωθυπουργός να τάσσεται εναντίον της βούλησης της πλειοψηφίας, η οποία έχει την ακριβώς αντίθετη άποψη, επειδή του έδωσε μία δεύτερη ευκαιρία εκλέγοντας τον;«
Άποψη
Ο πρωθυπουργός θεωρεί πως η απαίτηση εύρεσης λύσης στο θέμα των Σκοπίων, η παράδοση δηλαδή του ονόματος της Μακεδονίας, αποτελεί παράθυρο ευκαιρίας για την Ελλάδα, ισχυριζόμενος τα εξής:
«Αυτό που καλώ τους Πολίτες να εκτιμήσουν νηφάλια είναι το τι προάγει το εθνικό συμφέρον και τι το υπονομεύει. Η μη λύση το υπονομεύει. Εδώ και 25 χρόνια οι γείτονες αναγνωρίζονται με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από πολλές χώρες, ενώ εμείς παλεύουμε παντού ώστε να τους αποκαλούν όλοι ΠΓΔΜ. Ονομασία δηλαδή σύνθετη στην οποία περιλαμβάνεται ο όρος «Μακεδονία», χωρίς όμως κανέναν προσδιορισμό που να αποτρέπει οικειοποίηση και της γεωγραφίας και της Ιστορίας. Αν λοιπόν υπάρξει ευκαιρία λύσης που θα αναιρεί αυτά τα αρνητικά δεδομένα που μας φόρτωσαν το 1992, τότε θα είναι εθνική ανοησία να μην την αξιοποιήσουμε«.