Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2018

Ρωσικό "μαστίγιο και καρότο" για τους Κούρδους

Ρωσικό

Ρωσικό "μαστίγιο και καρότο" για τους Κούρδους

του Γιώργου Λυκοκάπη  -  Από το 2004 μέχρι τις μέρες μας υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας είναι ο Σεργκέι Λαβρόφ, έμπιστος του προέδρου Πούτιν. Είναι ο μακροβιότερος επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας, μετά φυσικά τον παλιό υπουργό Εξωτερικών της ΕΣΣΔ Αντρέι Γκρομίκο. Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στην Συρία πρέπει να προσέξουμε τις δηλώσεις του. Ο Λαβρόφ δήλωσε πως "οι μονομερείς ενέργειες …

Γιώργος Λυκοκάπης

Διαβάστε περισσότερα...

Μακεδονικό, ή αλλιώς περί προοδευτικότητας και άλλων δαιμονίων

Μακεδονικό, ή αλλιώς περί προοδευτικότητας και άλλων δαιμονίων

Μακεδονικό, ή αλλιώς περί προοδευτικότητας και άλλων δαιμονίων

του Κωνσταντίνου Γρίβα  -  Οι ελλαδικές ελίτ αποδέχονται απροβλημάτιστα μια σύνθετη ονομασία για τα Σκόπια, η οποία θα περιέχει τον όρο Μακεδονία. Κάποιοι, μάλιστα, προχωρούν παραπέρα: θεωρούν ότι η Ελλάδα οφείλει να αναγνωρίσει το γειτονικό κράτος με το συνταγματικό του όνομα. Η στάση τους πηγάζει από τη μεταμοντέρνα αντίληψη ότι το έθνος είναι, έτσι και αλλιώς, μια "φαντασιακή κατασκευή" χωρίς …

Κωνσταντίνος Γρίβας

Διαβάστε περισσότερα...

Μία τροπολογία που τα λέει όλα...

Μία τροπολογία που τα λέει όλα...

Μία τροπολογία που τα λέει όλα...

του Σταύρου Λυγερού  -  Ορισμένες φορές κάποιες ειδήσεις που περνάνε στα “ψιλά” στην πραγματικότητα είναι πιο εύγλωττες και αποκαλυπτικές από χίλιες αναλύσεις. Διαβάσαμε, λοιπόν, προ ημερών ότι ο υπουργός Οικονομικών, στην κοινοβουλευτική συζήτηση του πρόσφατου πολυνομοσχεδίου, κατέθεσε «νομοτεχνική βελτίωση»(!), με την οποία απαλλάσσονται τα μέλη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), που ελέγχει τις τράπεζες, από την υποχρέωση υποβολής πόθεν έσχες. …

Σταύρος Λυγερός

Διαβάστε περισσότερα...

ΠΗΓΗ: https://slpress.gr

Στο γύρισμα της Ιστορίας

Στο γύρισμα της Ιστορίας

Στο γύρισμα της Ιστορίας

του Μένιου Τασιόπουλου  -  Το μήνυμα ήταν εκκωφαντικό για να κάνουν κάποιοι πως δεν καταλαβαίνουν. Το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη ήταν απροσχημάτιστο, ογκώδες και πολιτικά πολυσήμαντο. Η ουσία του μηνύματος που εξέπεμψε προς κάθε κατεύθυνση είναι ότι ο Ελληνισμός δεν θα ανεχθούν συμφωνίες, οι οποίες αντιβαίνουν τα καλώς εννοούμενα εθνικά συμφέροντα. Συμφωνίες που μεθοδεύονται με υποχωρήσεις από το ευρύτερο πολιτικό σύστημα. …

Μένιος Τασιόπουλος

Διαβάστε περισσότερα...

Χρέος, Μακεδονικό και ελληνοαλβανικά επί τάπητος στο Νταβός

Χρέος, Μακεδονικό και ελληνοαλβανικά επί τάπητος στο Νταβός


Σημαντικές για τα εθνικά θέματα, τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή και την επόμενη ημέρα της ελληνικής οικονομίας είναι οι συναντήσεις που θα έχει κατά την τριήμερη παραμονή του στο Νταβός της Ελβετίας, για την συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Ο πρωθυπουργός θα βρίσκεται από νωρίς το απόγευμα της Τρίτης στο Νταβός, όπου φέτος οι συμμετέχοντες αναμένεται …

Σύνταξη SLpress.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ανακοίνωση Άρδην: Λευτεριά στο Αφρίν, αντίσταση στα κατακτητικά σχέδια του Ερντογάν


Λευτεριά στο Αφρίν
Αντίσταση στα κατακτητικά σχέδια του Ερντογάν
«Ναι, είστε κατακτητές, εισβολείς. Και στην Κύπρο και στη Συρία. Άλλωστε καυχιέστε για την ιδιότητά σας, του κατακτητή».
Σενέρ Λεβέντ
Πριν λίγους μήνες η Ράκα, το προπύργιο των τζιχαντιστών έπεσε χάρη και στην γενναιότητα των κουρδικών πολιτοφυλακών. Ο ισλαμιστικός κίνδυνος, που διέλυσε την Συρία και κόντεψε να καταστρέψει την Μέση Ανατολή με πολύ αρνητικές συνέπειες και για την Ελλάδα που συνορεύει με την περιοχή, φάνηκε να περιορίζεται. Αυτό δεν άρεσε καθόλου στον νεοθωμανό Ερντογάν που, ενώ αρχικά στήριξε με κάθε τρόπο τους τζιχαντιστές, το τελευταίο διάστημα, βλέποντας ότι χάνουν, στράφηκε εναντίον τους, περισσότερο για τα μάτια της Δύσης.
Ο Ερντογάν σπεύδει να εκμεταλλευτεί την αστάθεια στην οποία βρίσκεται ακόμα η Συρία για να κατακτήσει ένα ακόμα κομμάτι της. Για άλλη μια φορά η Τουρκία αποδεικνύει το πραγματικό, κατακτητικό της πρόσωπο. Όπως το 1938 κατέκτησε την συριακή Αλεξανδρέττα και στην συνέχεια εκκαθάρισε την περιοχή από την πλειονότητα των Συρίων, όπως το 1974 εισέβαλλε και κατέκτησε το βόρειο τμήμα της Κύπρου και το εκκαθάρισε από τους Ελληνοκύπριους έτσι και τώρα θέλει να κατακτήσει το Άφριν και εν συνεχεία τον Μαντζίμπ, τα δύο κέντρα των κουρδικών δυνάμεων στην Συρία και να εκδιώξει τους Κούρδους.
Είναι ντροπή για τις ΗΠΑ, την ΕΕ, την Ρωσία και τις χώρες της περιοχής (Ιράν, Ιράκ, συριακή κυβέρνηση) που αποδέχονται σιωπηλά την επίθεση της Τουρκίας. Ειδικά η Ρωσία που είναι υπεύθυνη για τον εναέριο χώρο του Αφρίν, έχει υποχρέωση να αποτρέψει τα σχέδια του Ερντογάν.
Η ελληνική κυβέρνηση που το τελευταίο διάστημα κάνει ότι μπορεί για να εξευμενίσει τον Ερντογάν (π.χ. υπόθεση των οχτώ Τούρκων φυγάδων) πρέπει να αντιληφθεί πια ότι αυτή η τακτική έχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, δηλαδή την αποθράσυνση της Τουρκίας. Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται να ζητήσει από την ΕΕ να πάρει ξεκάθαρη στάση κατά των ενεργειών της Τουρκίας.
Ο ελληνικός λαός είναι καιρός να αντιληφθεί ότι αν ο Ερντογάν κατορθώσει να καθυποτάξει την κουρδική αντίσταση μετά είναι σίγουρος ότι θα στραφεί με περισσότερη ορμή κατά της Κύπρου, της Θράκης και του Αιγαίου. Οι Κούρδοι πολεμάνε και για τους Έλληνες!

Επανεθνικοποίηση, προβοκάτσιες χρυσαυγιτών, ήττα των εθνομηδενιστών


του Γιώργου Ρακκά
Η πάνδημη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων στο συλλαλητήριο της 21ης Ιανουαρίου δεν ήταν έκπληξη, ούτε τυχαίο γεγονός. Είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, μια αυτονόητη αντίδραση, καθώς πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι η οικονομική και η κοινωνική κατάρρευση των προηγούμενων ετών μετεξελίσσεται τώρα στο ανώτατο στάδιο της κρίσης που αφορά στην ίδια την αμφισβήτηση της ελληνικής κρατικής κυριαρχίας.
Πλέον είναι σειρά της γεωπολιτικής, εξ ου και η επιτάχυνση στο Μακεδονικό, η σταδιακή κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας εναντίον της Ελλάδας, καθώς και η κλιμάκωση των διεκδικήσεων του Αλβανικού εθνικισμού. Έχει πέσει ‘σήμα διάλυσης’, ότι πλέον η ελληνική κυβέρνηση εξαρτώμενη ολοκληρωτικά από τους ξένους σηκώνει σημαία ευκαιρίας, και έτσι οι επίδοξοι σφετεριστές της ιστορίας, του πολιτισμού ή και της κυριαρχίας του ελληνισμού στη  Μακεδονία, την Ήπειρο, την Θράκη, το Αιγαίο, την Κύπρο νοιώθουν την στιγμή σαν μια μεγάλη ευκαιρία για να προωθήσουν την ατζέντα τους.
Το ίδιο ισχύει για τις ΗΠΑ, ακόμα και για την Ρωσία, οι οποίες αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν κλωτσοσκούφι. Χαρακτηριστική, υπήρξε η στάση του Ρώσου Υπ. Εξ. Λαβρώφ, που κάλεσε την Ελλάδα να παραμείνει ανυποχώρητη στο Μακεδονικό, προκειμένου να αποφύγει την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, την ίδια στιγμή που η ίδια του η χώρα είναι από τις πρώτες που την έχει αναγνωρίσει ως «Μακεδονία»,. Πίσω από αυτήν την στάση, κρύβεται μια αντίληψη μεταχείρισης της χώρας ως «εργαλείο μιας χρήσης», και αυτό ακριβώς αποδεικνύει την δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει διεθνώς. Για να μην μιλήσουμε για τον Τραμπ και την Μέρκελ, που αντιμετωπίζουν την Ελλάδα ως νεροκουβαλητή.
Σε αυτό το περιβάλλον προκύπτει εντελώς φυσιολογικά η επανεθνικοποίηση της δημόσιας ζωής, δηλαδή η μετατόπιση της ατζέντας από τα μνημόνια και την οικονομία στα γεωπολιτικά ζητήματα της χώρας, κι έτσι, με την κινητοποίηση του ελληνικού λαού συντελείται μια ορισμένη «κοινωνικοποίηση του πατριωτισμού». Τα φτωχότερα, λαϊκά στρώματα, που είναι και συντριπτικά πλέον το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, βγαίνουν στις πλατείες και στα πεζοδρόμια για να διεκδικήσουν εκείνο που θεωρούν ως έσχατη γραμμή άμυνας και αξιοπρέπειας.

Τότε που η ΑΡΙΣΤΕΡΑ καλούσε σε πανεθνικό μέτωπο για τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ!!!

22 Ιουλίου 1943  Ξεσηκωμός κατά της βουλγαρικής κατοχής

Φωτογραφία του Τάσος Χατζηαναστασίου.
Τάσος Χατζηαναστασίου

Τον Ιούλιο του 1943 η κατεχόμενη από τον Άξονα Ελλάδα συνταράχτηκε από ογκώδεις διαδηλώσεις κατά της επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής στην κεντρική Μακεδονία. Στην Αθήνα, στις 22 Ιουλίου, περίπου 300.000, νέοι κυρίως, με πρωτοπόρα την ΕΠΟΝ, αψήφησαν τις απαγορεύσεις και βγήκαν στους δρόμους. Οι καταχτητές επιτέθηκαν στο πλήθος και 22 νέες και νέοι έχασαν τη ζωή τους. Θυσιάστηκαν επειδή ΤΗ ΔΕΔΟΜΕΝΗ στιγμή προτιμούσαν τη γερμανική από τη βουλγαρική Κατοχή της Μακεδονίας καθώς με την τελευταία κινδύνευε άμεσα η εθνική ακεραιότητα της χώρας. Οι έντονες διαμαρτυρίες προς τις γερμανικές αρχές είχαν πανεθνικό χαρακτήρα καθώς συμμετείχε και η Εκκλησία ακόμη και μέλη της δωσιλογικής κυβέρνησης που δέχτηκαν την σκληρή κριτική του ΕΑΜ γιατί δεν ήταν εντονότερες, ειδικά στη Θεσσαλονίκη.

Στις αρχές Ιούλη 1943, οι Γερμανοί αποφάσισαν να αντικαταστήσουν με βουλγαρικά φασιστικά στρατεύματα, τα δικά τους στρατεύματα κατοχής και στην υπόλοιπη Μακεδονία.
Μόλις έγινε γνωστή η απόφαση των χιτλερικών, σηκώθηκε ισχυρό κύμα αγανάκτησης σε όλη τη χώρα. Στις 8 Ιούλη, η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ κάλεσε το λαό σε «συναγερμό για τη σωτηρία του λαού της Μακεδονίας και της Θράκης από τα νύχια των αιμοβόρων εισβολέων…». Απόφαση με παρόμοιο περιεχόμενο κυκλοφόρησε και η ΚΕ του ΕΛΑΣ.
Η αρχή των κινητοποιήσεων έγινε στη Μακεδονία, στη Θεσσαλονίκη στις 10 Ιούλη. Με την καθοδήγηση του ΕΑΜ, συγκροτήθηκαν συλλαλητήρια με συμμετοχή χιλιάδων πατριωτών στις πόλεις Κιλκίς, Εδεσσα, Βέροια, Γιαννιτσά, Κοζάνη, Βόλο, Καρδίτσα, κ.α.
Αποκορύφωμα των εκδηλώσεων αποτέλεσε η μάχη που έδωσε ο αθηναϊκός λαός στις 22 Ιούλη 1943.
Το πρωί της 22 Ιούλη, στην Αθήνα είχε σταματήσει κάθε κίνηση. Οι εργάτες είχαν κατέβει σε απεργία. Τα δημόσια γραφεία και τα καταστήματα έκλεισαν και στους έρημους δρόμους κυκλοφορούσαν περίπολοι στρατευμάτων κατοχής και Ελλήνων αστυνομικών. Σε επίκαιρα σημεία της πρωτεύουσας, οι Γερμανοϊταλοί είχαν στήσει πολυβόλα. Οι ξένοι κατακτητές και οι λακέδες τους είχαν πάρει όλα τα μέτρα για να εμποδίσουν τις εκδηλώσεις του λαού.

Η άλλη Αριστερά.

Φωτογραφία του Βασίλης Στοϊλόπουλος.


Από το ιστολόγιο της Σάρας Βάγκενκνεχτ, ηγετικής μορφής της γερμανικής Αριστεράς (die LINKE):
 
«Υπάρχει μια ιδεολογία που κάποιοι θεωρούν αριστερή, αν και στην πραγματικότητα είναι η ιδεολογία των νικητών της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. (Μια Ιδεολογία που) απεχθάνεται εθνικούς κανονισμούς και θεσμικά όργανα. Ένας παγκόσμιος όμιλος επιχειρήσεων δεν γνωρίζει καμία κοινωνική υποχρέωση σε καμία χώρα ˙ αναζητά διεθνώς για το φθηνότερο εργατικό δυναμικό και πουθενά δεν θα ήθελε να πληρώνει πλέον φόρους. Ακόμη και οι πιο εύποροι μπορούν να έχουν μια τέτοια κοσμοθεώρηση. Η ποιότητα ζωής τους δεν εξαρτάται από το αν στην πατρίδα τους υπάρχουν καλά σχολεία, νοσοκομεία και αξιοπρεπείς μισθοί. Συχνά έχουν σπίτια σε διαφορετικές χώρες, τα παιδιά τους σπουδάζουν σε διάσημα διεθνή πανεπιστήμια, όταν αρρωσταίνουν, μπορούν να βρουν τις καλύτερες ιδιωτικές κλινικές. Από την άλλη πλευρά, ο κανονικός πληθυσμός εξαρτάται από το να υπάρχουν στη χώρα τους καλά σχολεία, καλά νοσοκομεία, καλοί μισθοί και καλές υποδομές. Όποιος υποτιμά αλαζονικά αυτή την άποψη, είναι τα πάντα, αλλά δεν είναι αριστερός. Δεν έχουμε καμιά παγκόσμια διακυβέρνηση, δεν έχουμε ευρωπαϊκή κυβέρνηση, και δεν έχουμε τις προϋποθέσεις ώστε να μπορούν να ελέγχονται δημοκρατικά υπερεθνικές κυβερνήσεις. Η μοναδική μορφή δημοκρατίας που έχουμε είναι αυτή εντός των μεμονωμένων κρατών. Δεν λειτουργεί καλά, γιατί έχει διαβρωθεί από τα μεγάλο κεφάλαιο, αλλά εξακολουθεί να είναι το σημαντικότερο εργαλείο που έχει ο πληθυσμός για να επιβάλει τα συμφέροντά του.»
Η Σάρα Βάγκενκνεχτ διαβλέπει ότι στη κοινωνία η νέα διαχωριστική γραμμή βρίσκεται μεταξύ των νικητών του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού που κατοικοεδρεύουν σε όλη την υφήλιο – και στην παλιά μεσαία τάξη, τους εργαζόμενους και εκείνους που τους «πήρε το ποτάμι» της παγκοσμιοποίησης. Οι πρώτοι ψηφίζουν Νεοφιλελευθέρους, Πράσινους και λοιπές παγκοσμιοποιητικές δυνάμεις από την λάιτ Αριστερά. Οι της δεύτερης ομάδας προσανατολίζονται όλο και περισσότερο προς την άκρα δεξιά και λιγότερο προς την παραδοσιακή Αριστερά. Η νέα «σύγκρουση» έχει και συγκεκριμένο όνομα : καπιταλιστική νεοφιλελεύθερη ατζέντα ενάντια στο δημοκρατικό έθνος-κράτος και την εθνική ταυτότητα.

Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018

Οι 10 θεμελιώδεις αρχές του Gandhi, για να αλλάξουμε τον κόσμο.


1. Άλλαξε τον εαυτό σου.
«Πρέπει εσύ να αποτελείς την αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο» 

Εάν αλλάξεις τον εαυτό σου, θα αλλάξεις τον κόσμο σου. Εάν αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου, τότε θα αλλάξουν οι ενέργειές σου, αλλά και το πώς αισθάνεσαι. Και με αυτόν τον τρόπο ο κόσμος γύρω σου θα αλλάξει. Όχι μόνο γιατί πλέον θα βλέπεις το περιβάλλον σου μέσω νέων «φακών» σκέψης και συναισθημάτων, αλλά και γιατί η αλλαγή μέσα σου μπορεί να σου επιτρέψει να αναλάβεις δράση με τρόπους που δεν είχες ποτέ φανταστεί.

2. Εσύ έχεις τον έλεγχο.
«Κανείς δεν μπορεί να με πειράξει χωρίς την άδειά μου»  

Το τι νιώθεις και το πώς αντιδράς σε κάτι, είναι πάντα δική σου επιλογή. Μπορεί να υπάρχει ένας «κανονικός» ή ένας κοινός τρόπος αντίδρασης σε διαφορετικά πράγματα. Το σίγουρο είναι ότι μπορείς να επιλέξεις τις δικές σου σκέψεις, αντιδράσεις και συναισθήματα σχεδόν στα πάντα. Δεν χρειάζεται να πανικοβάλλεσαι, να αντιδράς υπερβολικά ή αρνητικά. Τουλάχιστον όχι κάθε φορά και όχι άμεσα. Μερικές φορές, αντιδρούμε αντανακλαστικά και όχι συνειδητά.

3. Συγχώρησε και άφησε το να φύγει.
«Ο αδύναμος δεν μπορεί ποτέ να συγχωρήσει. Η συγχώρεση είναι το χαρακτηριστικό του ισχυρού»
«Το ‘οφθαλμόν αντί οφθαλμού’ μπορεί να οδηγήσει μόνο στο να τυφλωθεί όλος ο κόσμος».

Ο Νίκος Λυγερός για το Συλλαλητήριο στήν Θεσσαλονίκη στίς 21/1 γιά τό όνομα τών Σκοπίων


Αποτέλεσμα εικόνας για νικος λυγεροςΦίλοι, 

εδώ καί λίγες εβδομάδες υφιστάμεθα συντονισμένη προπαγανδιστική επίθεση από τά μέσα ενημέρωσης, από άρθρα καί συνεντεύξεις διαφόρων "αναλυτών", από στελέχη καί εκπροσώπους κομμάτων καί άλλους, οι οποίοι επιχειρούν νά πείσουν ότι η επίλυση τού Σκοπιανού ζητήματος σέ σχέση μέ τήν ονομασία βρίσκεται στό παρά πέντε, καί επειδή δεχόμαστε έντονες πιέσεις από τόν διεθνή παράγοντα, είναι αναπόφευκτο τό νά συμφωνήσουμε σέ μία ονομασία μέ συνθετικό τήν λέξη "Μακεδονία".

Όλα τά προηγούμενα είναι απλή προπαγάνδα καί δέν έχουν σχέση μέ τήν πραγματικότητα. Ούτε μάς πιέζει κανείς, ούτε βρισκόμαστε στό παρά πέντε μιάς λύσης περιέχουσας τό όνομα Μακεδονία. Απλώς θέλουν νά μάς κάνουν νά πιστέψουμε κάτι τέτοιο, ώστε νά μειωθούν οι αντιστάσεις μας. Στόχος τους είναι νά κλονιστεί η θέληση τού λαού νά διαφυλάξει τήν ιστορική του παρακαταθήκη, καί νά τήν παραχωρήσει σέ άλλους, εν ονόματι τής διεθνούς συνεργασίας, τής αμοιβαίας ωφέλειας, τής ειρήνης καί όποιου άλλου ψευτοπροοδευτικού επινοήματος μπορούν νά επικαλεστούν οι ενορχηστρωτές τής "συμφωνίας".

 Τέτοιες προπαγάνδες έχει βιώσει στό πετσί του ο Ελληνισμός από εκείνους πού υποτίθεται ότι σκοπό έχουν νά διασφαλίζουν τά συμφέροντά του. Τίς γνωρίσαμε στήν Κύπρο μέ τό Σχέδιο Ανάν, όπου οι περισσότεροι πολιτικοί σχηματισμοί στήν Κύπρο καί στήν Ελλάδα συμβούλευαν "ναί", εκφοβίζοντας τόν Κυπριακό λαό πως εάν ψήφιζε "όχι", τήν άλλη μέρα η Κύπρος θά αφανιζόταν. Συμβούλευαν γιά ένα "ναί" που, μεταξύ τών άλλων, θά υποχρέωνε τήν επόμενη μέρα κάθε Ελληνοκύπριο μαθητή νά μαθαίνει υποχρεωτικά τήν Τουρκική γλώσσα...!!! 

Στο πλουσιότερο 1% κατέληξε το 82% του πλούτου που δημιουργήθηκε παγκοσμίως το 2017


«το μπουμ των δισεκατομμυριούχων δεν είναι ένδειξη μιας ευημερούσας οικονομίας, αντιθέτως είναι σύμπτωμα της αποτυχίας του οικονομικού συστήματος»

Το 82% του πλούτου που δημιουργήθηκε πέρυσι σε παγκόσμιο επίπεδο κατέληξε στα χέρια του 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη, ενώ οι γυναίκες συνέχισαν να πληρώνουν το πιο βαρύ τίμημα εν μέσω της εντεινόμενης ανισότητας, καταγγέλλει σε έκθεσή της που δίνεται στη δημοσιότητα σήμερα η ΜΚΟ Oxfam.
Αυτό «το μπουμ των δισεκατομμυριούχων δεν είναι ένδειξη μιας ευημερούσας οικονομίας, αντιθέτως είναι σύμπτωμα της αποτυχίας του οικονομικού συστήματος», τονίζει η διευθύντρια της Όξφαμ Ουίνι Μπιανίμα στο δελτίο Τύπου που συνοδεύει την έκθεση της οργάνωσης, υπό τον τίτλο «Ανταμείψτε τη δουλειά, όχι τον πλούτο». Η έκθεση δημοσιοποιείται μία ημέρα πριν από την έναρξη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) στο Νταβός.
Αποκαλύπτει πως «οι οικονομίες μας ανταμείβουν τον πλούτο, αντί της σκληρής δουλειάς εκατομμυρίων ανθρώπων», εξήγησε η Μπιανίμα στην τηλεοπτική υπηρεσία του πρακτορείου ειδήσεων Ρόιτερς. «Οι ελάχιστοι στην κορυφή (της πυραμίδας) γίνονται όλο και πιο πλούσιοι, τα εκατομμύρια στη βάση μένουν παγιδευμένα σε μισθούς φτώχειας», συμπλήρωσε η ίδια.
«Υφίστανται εκμετάλλευση οι άνθρωποι που φτιάχνουν τα ρούχα που φοράμε, που συναρμολογούν τα κινητά μας τηλέφωνα, που καλλιεργούν τα τρόφιμα που τρώμε, για να εξασφαλίζεται ο διαρκής εφοδιασμός με φθηνά προϊόντα, και επίσης για να αυξάνονται τα κέρδη των εταιρειών και των πλουσίων επενδυτών τους», τονίζει η Μπιανίμα στο δελτίο Τύπου της μη κυβερνητικής οργάνωσης.
Σύμφωνα με την έκθεση της Όξφαμ, 3,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι, το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού, δεν είχε το παραμικρό όφελος από την παγκόσμια ανάπτυξη της περασμένης χρονιάς, την ώρα που το πλουσιότερο 1% ενθυλάκωσε το 82% του πλούτου που παρήχθη πέρυσι.

Η αβάσταχτη ελαφρότητα των Τσίπρα-Κοτζιά

του Σταύρου Λυγερού  – 

Είναι από εθνικής απόψεως δραματικό ο ίδιος ο πρωθυπουργός να μην έχει συνείδηση του τι ακριβώς εθνικά διακυβεύεται στο διπλωματικό μέτωπο του Μακεδονικού. Είναι αποκαλυπτική της κυβερνητικής ελαφρότητας η εξής φράση του: «Δεν είναι παράλογο να περιέχεται ο όρος «Μακεδονία» σε μία σύνθετη ονομασία είτε με γεωγραφικό είτε με χρονικό προσδιορισμό, έναντι όλων».

Για τον Τσίπρα, λοιπόν, είναι αδιάφορο εάν ο προσδιορισμός είναι γεωγραφικός ή χρονικός. Κι όμως, εκεί βρίσκεται ένα μεγάλο μέρος της ουσίας. Ο χρονικός προσδιορισμός (Νέα Μακεδονία) παραπέμπει στην Όλη Μακεδονία κι όχι σε Μέρος της. Κατά συνέπεια, αντί να ακυρώνει στην πραγματικότητα επικυρώνει τον Μακεδονισμό των Σκοπίων, το ιδεολόγημα του «διαμελισμένου μακεδονικού έθνους». Με άλλα λόγια, ακόμα και εάν οι Σλαβομακεδόνες αφαιρέσουν τις αλυτρωτικές αναφορές από το Σύνταγμά τους, το ίδιο το όνομα του κράτους τους θα συντηρεί τον φαντασιακό αλυτρωτισμό τους.
Πολύ περισσότερο που το νέο όνομα είναι αμφίβολο εάν τελικώς θα είναι για όλες τις χρήσεις. Είναι πάντως ιδιαιτέρως θετικό ότι ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι το όνομα που θα συμφωνηθεί πρέπει να είναι και η συνταγματική ονομασία. Διαφορετικά το «έναντι όλων» θα σημαίνει έναντι όλων των άλλων. Δηλαδή, μόνο για διεθνή χρήση. Και τότε πώς άραγε η Ελλάδα θα έπειθε τα εκατόν τόσα κράτη που έχουν αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα σαν «Μακεδονία» να αλλάξουν τη στάση τους και να την αναγνωρίσουν με το νέο όνομα;

Ακύρωση του Μακεδονισμού μέσω ενταξιακών διαπραγματεύσεων

του Νίκου Μιχαηλίδη  – 

Το θέμα της ονομασίας της FYROM επανήλθε δυναμικά στη δημόσια συζήτηση. Η ελληνική κυβέρνηση με δηλώσεις του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών επιχειρεί να διατηρήσει κλίμα επίλυσης του προβλήματος. Η δημόσια καλλιέργεια αισιοδοξίας είναι μεν θετική, δεν θα πρέπει όμως να μας κάνει να χάνουμε την επαφή με την πραγματικότητα.

Η αλήθεια είναι ότι παρά την εκδήλωση επιθυμίας για επίλυση του ζητήματος εκ μέρους της νέας κυβέρνησης των Σκοπίων και κάποιες σχετικές δηλώσεις, ακόμα δεν έχουμε δει ουσιαστική αλλαγή στάσης. Με απλές δηλώσεις καλής θέλησης δεν επιλύονται τέτοια προβλήματα. Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση επιχειρήσει να μπαλώσει το θέμα, θεωρώντας την ονομασία δευτερεύον ζήτημα, θα υποστεί τεράστια πολιτική φθορά και ανυπολόγιστες εκλογικές απώλειες και όχι μόνο στη Βόρεια Ελλάδα.
Αν λάβουμε υπόψη και την απαξίωση του ελληνικού πολιτικού προσωπικού λόγω της οικονομικής κρίσης και της κάκιστης διαχείρισής της, είναι δύσκολο να σκεφτούμε πως οι πολίτες θα πεισθούν από τα επιχειρήματα που παρουσιάζονται. Τέτοια ζητήματα επιλύονται από ηγεσίες με μεγάλη πολιτική νομιμοποίηση και απήχηση, κάτι που αυτή την στιγμή δεν διαφαίνεται στη χώρα μας. Ούτε και στη γειτονική FYROM. Υπάρχει στην πατρίδα μας ένα τρομακτικό χάσμα μεταξύ πολιτών και πολιτικού προσωπικού το οποίο πιθανόν θα ενισχυθεί.

Με …αποδομημένο Ήλιο της Βεργίνας το Φεστιβάλ Κινηματογράφου

 

Με νέο λογότυπο, έναν …αποδομημένο ήλιο της Βεργίνας εισέρχεται στο 2018 και τον 59ο χρόνο της «ζωής» του, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το γνωστό δεκαεξάκτινο αστέρι που κοσμούσε τους βασιλικούς τάφους των Αιγών, μειώνει στο λογότυπο του Φεστιβάλ κατά το ήμισυ τις ακτίνες του και γίνεται οκτάκτινο, αλλάζοντας  χρώματα ανά διοργάνωση.

Παρουσιάζοντας το νέο λογότυπο, στη διάρκεια της κοπής της πίττας του οργανισμού, η διευθύντρια Ελίζ Ζαλαντό σημείωσε ότι «το λογότυπο με το αστέρι της Βεργίνας δημιουργήθηκε το 1992» και ότι από τότε «υπήρξαν ενεργά διαφορετικά λογότυπα χωρίς όμως να έχουν γραφιστική σύνδεση μεταξύ τους, με αποτέλεσμα το κοινό να μπερδευτεί από τις διαφορετικές οπτικές ταυτότητες των διοργανώσεων».
«Υπήρξε ανάγκη για απλοποίηση τού λογοτύπου και ενίσχυση της ταυτότητας τού φεστιβάλ και έτσι αναθέσαμε σε γραφιστική ομάδα τη δημιουργία νέου λογοτύπου», πρόσθεσε η ίδια.
Όπως αναφέρουν οι δημιουργοί «το νέο λογότυπο του φεστιβάλ, το οποίο, όπως και το παλιό, έλκει την καταγωγή του από τον ήλιο/αστέρι της Βεργίνας, αποκτά κίνηση κι αυτή η κίνηση ενισχύει την εξωστρέφειά του. Γίνεται ένα σύμβολο πιο οργανικό, πιο φωτεινό, πιο αιχμηρό και πιο ευέλικτο, το οποίο θυμίζει το κλείστρο της φωτογραφικής μηχανής».

Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018

Αμοντάριστη η τελευταία συνέντευξη του Τζίμη Πανούση στο Reader.gr

Περί Μακεδονικού - Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Δύο αναφορές πριν 40 και πλέον χρόνια (1)


«Η Μακεδονία είναι στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την εθνική μας οντότητα. Δεν το λέω για να δημιουργήσω αίσθημα ότι επίκειται κάτι, τίποτα δεν επίκειται, αλλά χρειάζεται να αναπτυχθεί μία πραγματικά ελληνική εθνική στάση, η οποία και τα συμφέροντά μας θα προστατεύσει και την πιθανότητα πολέμου θα εκμηδενίσει. Όσο πιο μαλακοί και συμβιβαστικοί είμαστε, τόσο δίνουμε τροφή για περαιτέρω διεκδικήσεις και απαιτήσεις»  Θεσσαλονίκη, 1975
«Στην επόμενη εικοσαετία το αργότερο θα εμφανισθεί το "Μακεδονικό πρόβλημα".  Ξεχάστε αυτό που σας είπα, αλλά θα με θυμηθείτε σε λίγα χρόνια» Πάτρα, 1976

Οι ανωτέρω δηλώσεις του Ανδρέα Παπανδρέου σε δημοσιογράφους, από το βιβλίο του Κούλογλου Στ, Στα ίχνη του τρίτου δρόμου. ΠΑΣΟΚ 1974-1986, εκδ. Οδυσσέας, 1986, σελ. 81

Σχόλιο με αφορμή μια «κλασική» ανοιχτή επιστολή (2)

«Καλή παιδεία, εκείνη που ελευθερώνει και βοηθά τον άνθρωπο να ολοκληρωθεί σύμφωνα με τον εαυτό του»

Αποτέλεσμα εικόνας για ελυτησ


Οδυσσέας Ελύτης


«Τα γράμματα είναι από τις πιο ευγενικές ασκήσεις κι από τους πιο υψηλούς πόθους του ανθρώπου. Η παιδεία είναι ο κυβερνήτης του βίου.
Κι επειδή οι αρχές αυτές είναι αληθινές, πρέπει να μην ξεχνούμε πως υπάρχει μια καλή παιδεία, εκείνη που ελευθερώνει και βοηθά τον άνθρωπο να ολοκληρωθεί σύμφωνα με τον εαυτό του και μια κακή παιδεία, εκείνη που διαστρέφει και αποστεγνώνει και είναι μια βιομηχανία που παράγει τους ψευτομορφωμένους και τους νεόπλουτους της μάθησης, που έχουν την ίδια κίβδηλη ευγένεια με τους νεόπλουτους του χρήματος».
«Λέμε και διαπιστώνουμε κάθε μέρα ότι ζούμε σ’ ένα χάος ηθικό. Κι αυτό, τη στιγμή που ποτέ άλλοτε η κατανομή των στοιχείων της υλικής μας ύπαρξης δεν έγινε με τόσο σύστημα, τόση στρατιωτική, θα έλεγα, τάξη, τόσον αδυσώπητο έλεγχο. Η αντίφαση είναι διδακτική. Όταν σε δύο σκέλη το ένα υπερτροφεί, το άλλο ατροφεί. Μια αξιέπαινη ροπή να συνενωθούν σε ενιαία μονάδα οι λαοί της Ευρώπης προσκόπτει σήμερα στην αδυναμία να συμπέσουν τα ατροφικά και τα υπερτροφικά σκέλη του πολιτισμού μας. Οι αξίες μας, ούτε αυτές δεν αποτελούν μια γλώσσα κοινή».

Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018

Ο άνθρωπος που σκεφτόταν «μην τυχόν» (ΙΙ)


«Βλέπω τον εαυτό μου να πέφτει. Είναι σαν να πέφτω σ’ ένα σκοτεινό υπόγειο, όπου θα είμαι για πάντα μόνη. Εκείνος με σπρώχνει σ’ αυτό το άθλιο υπόγειο, κι η πόρτα θα κλείσει πίσω μου, κι εγώ θα μείνω μόνη. Εντελώς μόνη. Για πάντα μόνη, σ’ ένα σκοτεινό υπόγειο».


του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Είναι η βιωμένη μαρτυρία μιας νέας γυναίκας εγκλωβισμένης στην Οριακότητα της ίδιας, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας, που αποφεύγει τις στενές γνήσιες σχέσεις, προτιμώντας να είναι μόνη, παρά να υποστεί, γι’ ακόμη μια φορά, την απώλεια.

Ένας διαρκής Φόβος, με το Φ κεφαλαίο, αναζητά μανικά, σαν ένα ενσωματωμένο ραντάρ, την επιβεβαίωση της απώλειας του Άλλου. Ένας παπαγάλος στον ώμο είναι εκεί, συνοδεύει και υπενθυμίζει το «μην τυχόν».

Ακόμη και η ελάχιστη δυσαρέσκεια, η στιγμιαία δυσφορία, ερμηνεύεται ως ατράνταχτη απόδειξη της εγκατάλειψης. Μια κοινωνία ολόκληρη θα ανιχνεύσει μανιωδώς, θα επικρίνει λυσσαλέα, ακόμη και τα ήσσονα, θα εντοπίσει ελλείψεις και μόνον.Και σαν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, οι σχέσεις που συστήνουν εν τέλει την ίδια τη συλλογικότητα, θα εκπέσουν σε θυελλώδεις ρήξεις, θυελλώδεις συμφιλιώσεις, ξανά θυελλώδεις χωρισμούς, ξανά θυελλώδεις επαναβεβαιώσειςκαι φτου κι απ’ την αρχή. Μια ολόκληρη κοινωνία παγιδευμένη στο σπιράλ μιας, σχεδόν δεκαπεντάχρονης, ερωτικής σαχλαμάρας.

Από την αρχή κάθε σχέσης, η προσκόλληση στον Άλλο, από τα πολιτικά κόμματα μέχρι τις στενές διαπροσωπικές σχέσεις, από τον Τσίπρα έως την «Ελληνίδα μάνα» κι από τον ΓΑΠ του 44% μέχρι την πιο συνηθισμένη «γκομενοκατάσταση» των πιτσιρικάδων, καλλιεργεί την εντύπωση της Απώλειας. Η κάθε σχέση, ακόμη και με τον ίδιο μας τον εαυτό, είναι ένα θερμοκήπιο «μην τυχόν».

Κωνσταντίνος Δασκαλάκης: Δραματικές οι εξελίξεις με την τεχνητή νοημοσύνη | Βίντεο



Αυτο-οδηγούμενα αυτοκίνητα, Amazon Alexa, image search… η ζωή μας εμπλουτίζεται συνεχώς με «έξυπνους αλγόριθμους». Οι αλγόριθμοι γίνονται ολοένα εξυπνότεροι: καταλαβαίνουν τι λέμε, μαθαίνουν πράγματα για εμάς, μαθαίνουν ξένες γλώσσες, μαθαίνουν να ζωγραφίζουν και, γενικώς, μαθαίνουν. Τι κρύβεται όμως πίσω από αυτούς και τι πάει να πει «μαθαίνουν»;
Ο κ.Κωνσταντίνος Δασκαλάκης είναι καθηγητής της Επιστήμης των Υπολογιστών στο περίφημο αμερικανικό πανεπιστήμιο Μ.Ι.Τ και βραβευμένος με διεθνείς διακρίσεις καθώς μεταξύ άλλων έδωσε λύση στο άλυτο από το 1950 επιστημονικό ερώτημα του Τζων Νας.
Μίλησε ως προσκεκλημένος στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση γιά την επανάσταση στην τεχνητή νοημοσύνη και τις ποικίλες προεκτάσεις στην ζωή μας.
«Η ομιλία μου αφορά την τεχνητή νοημοσύνη και την πρόοδο που έχει κάνει τα τελευταία πέντε χρόνια η οποία είναι αξιοσημείωτη καθώς και για το τι περιμένουμε να δούμε την επόμενη πενταετία. Περιλαμβάνει όμως και διάφορα φιλοσοφικά ερωτήματα τα οποία προκύπτουν από την πρόοδο που έχει γίνει. Τα ερωτήματα αυτά έχουν να κάνουν με την τεχνητή νοημοσύνη» λέει κ. Κ.Δασκαλάκης.
«Τεχνητή νοημοσύνη ουσιαστικά είναι η τεχνολογία η οποία αλληλεπιδρά με το περιβάλλον της και μέσα από αυτή την αλληλεπίδραση μαθαίνει και γίνεται καλύτερη. Η εμπειρία από πρόοδο σε αυτόν τον τομέα ωστόσο έχει κάποιες προεκτάσεις που αφορούν το πως ο άνθρωπος μαθαίνει. Αυτές τις φιλοσοφικές προεκτάσεις θα ήθελα να τις συζητήσω, ως προς τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος μαθαίνει».