Π. Ήφαιστος, Εσχατολογικό ιδεολογικό δηλητήριο και πολιτική θεολογία versus Αριστοτελική πολιτική σκέψη

https://wp.me/p3OlPy-1Ku

Ακολουθεί μια σύντομη και όσο το δυνατό πιο απλή περιγραφή των Νέων Χρόνων. Θα γίνει προσπάθεια να καταγραφούν ιστορικοί σταθμοί, διαμορφωτικοί άξονες και προσανατολισμοί. Συντομογραφικά, θα γίνει αναφορά στους προσανατολισμούς και στις βαθύτερες διαμορφωτικές δυνάμεις του ιστορικού γίγνεσθαι των πέντε τελευταίων αιώνων και στα εξόφθαλμα ορατά γεγονότα της νεότερης εποχής τα οποία επισκιάστηκαν από την σχεδόν καθολικά στρατευμένη πολιτική σκέψη της μετά-Μεσαιωνικής ιστορικής περιόδου. 

Στο τέλος του παρόντος παραθέτω βίντεο μιας κατά την εκτίμησή μου πολύ σημαντικής ομιλίας του Γιώργου Κοντογιώργη με θέμα «Ο Αριστοτέλης, η δημοκρατία και η νεοτερικότητα» όπου γίνεται μια εμπεριστατωμένη διαχρονική εξέταση του Αριστοτελισμού αλλά και της διαδρομής των Κοινωνικών και Πολιτικών γεγονότων υπό το πρίσμα της κοσμοσυστημικής γνωσιολογίας. Για όποιον ενδιαφέρεται να 

το ακούσει, είναι διάρκειας 2 ωρών και 25 λεπτών και φωτίζει πολλές πτυχές του δοκιμίου που ακολουθεί.

Πολλά ζητήματα που θίγονται εδώ, εξάλλου, αναλύονται εκτενέστερα στο κεφάλαιο 4 και 5 του «Κοσμοθεωρία των Εθνών«.

Σε πρώτη φάση, η πολιτική σκέψη στρατεύτηκε στην αντί-Θεοκρατική πάλη. Σε δεύτερη φάση στην συγκρότηση του αστικού κράτους και του καπιταλιστικού του υπόβαθρου. Σε τρίτη φάση, βασικά τον 19ο και  ιδίως τον 20ο αιώνα κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, τα ιδεολογικά δόγματα αποτέλεσαν την κύρια μεταμφίεση των εκατέρωθεν αξιώσεων ισχύος των ηγεμονικών δυνάμεων του Ψυχρού Πολέμου. Αυτά μπορούμε να τα πούμε και διαφορετικά, υπό το πρίσμα μιας αλληλένδετης σχέσης των τριών σταδίων. Οι προεκτάσεις στον 21ο αιώνα δεν είναι αμελητέες.

Ρατσισμός και πολυπολιτισμικότητα: Μια αδιέξοδη πόλωση;

Ο αποικιοκρατικός και ο μοντέρνος ρατσισμός

του Ευάγγελου Κοροβίνη από το Άρδην τ. 109

Πριν από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, η εθνική και θρησκευτική ποικιλομορφία προσεγγίζονταν με όρους ανωτερότητας και κατωτερότητας. Οι ρατσιστικές ιδεο­λογίες των παραδοσιακών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (Αγγλίας και Γαλλίας) υπο­στή­ριζαν ανοιχτά την ανωτερότητα ορισμένων λαών και πολιτισμών και το δικαίω­μά τους να κυβερνούν άλλους λαούς και πολιτισμούς στις υπερπόντιες κτήσεις και αποικίες τους.

Ο υπερπόντιος ρατσισμός κάλυπτε ιδεολογικά, κατά τη Χάννα Άρεντ, μια συμμαχία κεφαλαίου και όχλου, πλεοναζόντων κεφαλαίων και πλεονα­ζόντων ανθρώπων. Τα πλεονάσματα αυτά σχετίσθηκαν με την πτώση του ποσοστού κέρδους στα κέντρα του διεθνούς συστήματος το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα. Στα πλαίσια του υπερπόντιου ρατσισμού, το πλήθος των ξεριζωμένων και ανέστιων, ή ντεσπεράντος και τυχοδιωκτών, που είχε βαρεθεί να έχει τη θέση του παρία και ήθελε πλέον να ανήκει σε μια φυλή κυρίων, μετατράπηκε σε κατακτητική ορδή.

Τζιμάκος: "Δεν θα δούμε σωτηρία αν δεν απαλλαγούμε από τα κομματόσκυλα

Αναδημοσιεύουμε την περσινή ανάρτηση και παραπέμπουμε και σε προηγούμενες αναρτήσεις μας με τον Τζιμάκο.  ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ...

Τζίμης Πανούσης: Το βιβλίο [HD]

Τζίμης Πανούσης : « Σύντροφοι της Κυβερνώσας Αριστεροδεξιάς »

Θα πάω στον Καραμπελιά Παναγιά μου, θα πάω στον Καραμπελιά που 'χει λεβέντες νέους αναρχικούς κι ωραίους

Γ.Πανούσης: "Ξένα και εγχώρια κέντρα κατευθύνουν τις συμμορίες των Εξαρχείων"

Τζιμάκος: "Δεν θα δούμε σωτηρία αν δεν απαλλαγούμε από τα κομματόσκυλα

Για τους "νταβατζήδες της εργατικής τάξης και ιαχωβάδες" για την " δήθεν Αριστερά , το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ" για τον Αλέξη Τσίπρα  που "έχει ξεπουλήσει τα πάντα" μίλησε σε συνέντευξή που έδωσε στο aixmi.gr ο Τζίμης Πανούσης.

Μ.Σ Επαγγελματικά σας πετυχαίνουμε στην περιοδεία σας με την πετυχημένη παράσταση «Μοuniall». Λίγα λόγια για αυτήν.

Τ.Π «Τώρα έχουμε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, γυρίσαμε από Αλεξανδρούπολη, Θεσσαλονίκη, παίξαμε Σέρρες, Δράμα και παίζουμε με το ροκ κουαρτέτο «Πεταμένα Λεφτά», την παράσταση Mouniall. Είναι μία παράσταση ύμνος στην Αριστερά. Στην Αριστερά που κυβερνάει τη χώρα μας και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι. Και προσπαθούμε αυτή τη θλίψη τη γενικευμένη να τη διασκεδάσουμε. Γιατί, ξέρετε, η θλίψη είναι η μυστική πηγή του χιούμορ…τα ψυχοφάρμακα δεν αρκούν, χρειάζονται και κάποιες παραστάσεις».

Μ.Σ Εσείς ως άνθρωπος είστε αισιόδοξος ή απαισιόδοξος;

Τ.Π «Θα έλεγα ότι είμαι βαθιά απαισιόδοξος με εκλάμψεις αισιοδοξίας, πολύ έντονες. Κυκλοθυμικός βασικά. Όλοι οι κωμικοί έχουμε αυτό το πρόβλημα. Δηλαδή, απελευθερωνόμαστε πάνω στην σκηνή και βγάζουμε ένα χαρούμενο προσωπείο όταν στα παρασκήνια ή εκτός παράστασης είμαστε περίεργοι».

Μ.Σ Ο κόσμος, όπως ξέρετε, είναι μουδιασμένος όλα αυτά τα χρόνια λόγω της κρίσης. Ωστόσο, τα δυο τελευταία χρόνια είναι σε σοκ, γιατί περίμενε ενδεχομένως άλλα πράγματα να γίνουν με τον ΣΥΡΙΖΑ κι άλλα έγιναν.

Τ.Π «Αυτό το μούδιασμα υπάρχει και πρέπει να πω ότι είναι λιγότερο στην επαρχία, υπάρχει όμως και κει. Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει μία καταστροφή μεγάλη, δεν υπάρχουν μαγαζιά, υπάρχει μία επέλαση κινέζων, μιλιούνια που έχουν πάρει όλα τα καταστήματα, δεν υπάρχει περίπτερο ανοιχτό, δεν υπάρχει μαγαζί ανοιχτό, είναι δύσκολα τα πράγματα πάνω. Αλλά, αυτό ήταν και πριν την κρίση, θυμάμαι με τη μεταφορά των επιχειρήσεων στη Βουλγαρία. Το θέμα είναι η κεντρική διοίκηση, έχουμε πέσει σε αυτά τα κομματόσκυλα, που είναι το μεγάλο μας πρόβλημα, που αν δεν απαλλαγούμε από αυτούς δεν υπάρχει καμία σωτηρία. Τους παίρνουν τα κόμματα και τους γαλουχούν από το δημοτικό ακόμη, όλα τα κόμματα και κυρίως τα δήθεν αριστερά, μιλάω και για το ΚΚΕ και για τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτά κάνουν τη μεγάλη ζημιά, δεν υπάρχει συνδικαλισμός, είναι κατεστραμμένο το εργατικό κίνημα. 

Εγώ θυμάμαι παλιά που δούλευα στην Εθνική Τράπεζα, είχαμε έναν συνδικαλισμό πολύ δυνατό, τώρα είναι κατεστραμμένα όλα, ακόμη και στον χώρο τον αναρχικό, τον λεγόμενο, τώρα δεν υπάρχει τίποτα, υπάρχει μόνο πρέζα και γηπεδικές θύρες που έχουν παρεισφρήσει παντού κι έχουν καταστρέψει τα πάντα. Είναι δύσκολα τα πράγματα, αλλά νομίζω ότι θα λυθεί με βία. Ελπίζω στα παιδιά μας, να δούμε τι θα κάνουν»

Μ.Σ Εσείς ήσασταν από αυτούς που πίστεψαν στον Αλέξη Τσίπρα;

Η Θεσσαλονίκη, ο Βησσαρίων και η «ήπια ισχύς»

του Νίκου Μιχαηλίδη  – 

Ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος ήταν ένας Έλληνας λόγιος του 15ου αιώνα και μια από τις σημαντικότερες μορφές του βυζαντινού και ιταλικού ουμανισμού. Υπήρξε μητροπολίτης Νίκαιας και αργότερα, στην προσπάθειά του να αποτρέψει την πλήρη κατάρρευση του Βυζαντίου, έγινε καρδινάλιος της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας και επιχείρησε να κινητοποιήσει τη Δύση κατά των Οθωμανών.

Αν και, για διάφορους λόγους, στο πεδίο της πολιτικής και θρησκευτικής διπλωματίας απέτυχε, οι πολυσχιδείς πνευματικές δραστηριότητες του άσκησαν μεγάλη επιρροή και συνέβαλαν στη διαμόρφωση της μεταβατικής εποχής από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση.

Μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης το 1453 βασική μέριμνά του υπήρξε η διάσωση της κλασσικής ελληνικής κληρονομιάς. Εκτός του ότι μετέφερε την προσωπική του βιβλιοθήκη στην Ιταλία, συνέχισε να αναζητά και να αγοράζει ελληνικά χειρόγραφα από τα κατακτημένα πρώην βυζαντινά εδάφη και να τα μεταφέρει στη νέα του πατρίδα. Έτσι δημιούργησε σταδιακά μια σπουδαία για την εποχή συλλογή, η οποία αποτέλεσε πνευματικό λίκνο.

Υπήρξε επίσης προστάτης των κατατρεγμένων Ελλήνων λογίων που κατέφθαναν στην Ιταλία. Μαζί τους ο Βησσαρίων δημιούργησε ένα σημαντικό δίκτυο διανοουμένων και δασκάλων, οι οποίοι, σε συνδυασμό με τη βιβλιοθήκη του, συνέβαλαν καθοριστικά στη διάσωση και διάδοση των ελληνικών γραμμάτων στη χώρα αυτή και έριξαν τους σπόρους της ιταλικής και ευρύτερα της ευρωπαϊκής αναγέννησης. Η σπουδαία συλλογή του Βησσαρίωνα βρίσκεται στη Μαρκιανή βιβλιοθήκη της Βενετίας.

Βιβλιοθήκες και ήπια ισχύς

Οι «τεμπέληδες» Έλληνες είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι στην Ευρώπη

Με βάση στοιχεία του ΟΟΣΑ

Eιδικά στην αρχή της κρίσης το στερεότυπο των «τεμπέληδων» Ελλήνων ευνοήθηκε πολύ από μερίδα του ευρωπαϊκού και δη του γερμανικού Τύπου.

Οι Έλληνες συνεχίζουν, ωστόσο, να είναι πιο σκληρά εργαζόμενοι Ευρωπαίοι, σύμφωνα με το παρακάτω διάγραμμα, που δημοσίευσε στη σελίδα του ο ΟΟΣΑ.

Σύμφωνα λοιπόν με στοιχεία του ΟΟΣΑ του 2015, οι Έλληνες είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι στην Ευρώπη, καθώς το 11,2% των εργαζομένων δουλεύουν 60 ή και περισσότερες ώρες την εβδομάδα στο κύριο επάγγελμα που ασκούν.

Σε χειρότερη μοίρα από τους Έλληνες είναι μόνο οι εργαζόμενοι κατά σειρά σε Νότια Αφρική, Ινδία, Ινδονησία, Μεξικό, Κόστα Ρίκα, Κολομβία, Νότια Κορέα και Τουρκία.

tvxs.gr

Ο Τζιμάκος ήταν άλλης πάστας άνθρωπος.

Αλέκος Μιχαηλίδης

Ο Τζιμάκος ήταν άλλης πάστας άνθρωπος. Ήταν ένας σεμνότατος άνθρωπος που εκτόνωνε το πυρ των μουσικών σκηνών στις παρέες. Έτσι τον γνωρίσαμε. Στο «Αιγαίον» της παλιάς και καλής Λευκωσίας, σιωπηλό και ήρεμο, στην κεφαλή ενός τραπεζιού γεμάτου καλούς ανθρώπους. Ήταν ο πιο λιγομίλητος. Εξέπεμπε μιαν άλλη Ελλάδα την οποία πονούσε. Δεν σατίριζε τίποτα. Και μπροστά στην άγρια εφηβεία μας απαντούσε με την πραότητά του. Εκεί, ανάμεσα σε φωνακλάδες, ο Τζιμάκος σώπαινε και σκεφτόταν την Κύπρο, την Ελλάδα του και όλο το έθνος που «προσκυνά σώβρακα και φανέλες». Δεν ήταν ούτε σόουμαν ούτε σάτιρος. Ήταν ένας άνθρωπος καλής πάστας που γελούσε για να μην κλάψει στο κατάντημα: «Μας τη φέραν οι βάρβαροι μας θαμπώσαν με δώρα, με χαντρούλες πολύχρωμες και κουτιά κόκα κόλα». Δεν ήταν σε άλλον κόσμο ο Τζιμάκος. Συγκεκριμενοποίησε τις ανάγκες αυτού του τόπου και έζησε κριτικάροντας τη νέα δυτικότροπη Ελλάδα: «Μπερδεύω το τζουκ μποξ με τη λατέρνα». Ήταν πολύ καλός ο Τζιμάκος. Όπως έπρεπε. «Σ’ ότι μας λένε θα λέμε όχι, μια ζωή ξύδι και ξιφολόγχη». Και μπρος στη μετριότητα, ο Τζίμης ήταν σθεναρά ανθρώπινος, χωρίς μεγαλοστομίες και χωρίς να πουλά ακριβά το τομάρι και την ελληνική του μοναξιά: «Για την πάρτη σου θα γίνω Ράμπο, Ρόκυ δυο χιλιάδες και κομάντο, να σου φέρω την Αγιά Σοφία, την Κυρήνεια και τη Λευκωσία». Δυσνόητος στους πολλούς μα άνθρωπος των καλών εποχών. Ξηγημένος και ξεκάθαρος: «Χέντριξ και Καζαντζίδης δέκα χιλιάδες βατ, να κλάσουνε πατάτες οι μπάτσοι και τα ΜΑΤ». Αλλά ποτέ απαιτώντας ένσημα όπως τους άλλους. Στο καλό κύριε Τζίμη Πανούση. Ήταν τιμή μας.

Αλλού τα σαλιαρίσματα κι αλλού φοράν καπότες

ΜΕΡΑ ΗΡΩΙΚΗ και πένθιμη για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας, που πήγε να ξεδώσει σε οίκο ανοχής του Μεταξουργείου, μπήκε ξεσκούφωτος και βγήκε στρατηγός, με παράσημο!

Ω μαραμένο μανταλάκι, με τις ωραίες σον κόπιτσες, που κόβει την αλήθεια στη μέση κάθε ξημέρωμα!

Τζίμης Πανούσης, Πούστευε και μη ερεύνα, εκδόσεις opera, Αθήνα, 2005.

Όλες οι επιγραφές οι ξενόγλωσσες θα πρέπει ν’ ανατιναχτούν! Μπαμ και κάτω, χαμπουργκεροραγιάδες κερμτοεισπράχτορες. Δεν σουβλίστηκε ο Αθανάσιος Διάκος στην Αλαμάνα για να πουλάς εσύ σουβλάκι-πίτα-τζάιρος στις ανοργασμικές νοσοκόμες των βαρβάρων. Άρον τον μπεζαχτά σου και περιπατεί, υπνοβάτη των Βαλκανίων, φαυλοκόλακα των βλαχαδερών. Τα προσωνύμια της Παναγίας γιομίζουνε τόμους πολλούς, αλφαβητικώς κατανεμημένους. Πάρε τον δεύτερο! Στο γράμμα βου. Διάβασε το λήμμα: «Παναγία η Βουγιουκλοκομμένη», κοίτα και την εικόνα: φαίνεται καθαρά. Είναι γεμάτη εξανθήματα η συγκεκριμένη Παναγία. Και σε ρωτάω: είναι ευλογία ή ευλογιά; Μπορείς να μεταφέρεις στη δημοτική την ασθένεια και να την πεις αδύναμη; Ο ασθενής στη στενή στενάζει στενάχωρα. Μόνη του παρηγοριά, το τραγούδι από το διπλανό κελί: «Αν πας με άλλη, θα σου σπάσω το κεφάλι» που τραγουδάει ο πρεζέμπορας στον ανήλικο Αλβανό που τον κέρδισε στις διαπραγματεύσεις μετά την τελευταία εξέγερση με τον γενικό γραμματέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης, που τον έδιωξε ο υπουργός και άνοιξε ανηλικάδικο και νοικιάζει πιτσιρίκια στα δελτία ειδήσεων.

Σκέψεις με αφορμή τα προαπαιτούμενα και ένα σχόλιο για το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα και το ζήτημα της απεργίας.

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Συνοψίζοντας...
Η χώρα το 2010, μεσούσης της κρίσης του διεθνοποιημένου καπιταλισμού και της επεκτεινόμενης παγκόσμιας αστάθειας λόγω αποσταθεροποίησης του αποεδαφοποιημένου χρηματιστικού κεφαλαίου και του διασυνδεμένου τραπεζικού συστήματος, αντιμετώπισε κρίση δανεισμού του δημοσίου χρέους, σ’ έναν άγριο οικονομικό πόλεμο με οξυμένες τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, με όλα τα χαρακτηριστικά της πειρατίας στις σύγχρονες συνθήκες. Η τότε κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου είχε κατά βάση τρεις επιλογές: 1). Να διαπραγματευθεί υπό την -πραγματική- απειλή παύσης πληρωμών όταν το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους ήταν στις γαλλογερμανικές τράπεζες και το εφαρμοστέο δίκαιο ελληνικό (αυτό που έκανε πράξη ο Ελ. Βενιζέλος το 1932), 2). Να πραγματοποιήσει κούρεμα στις καταθέσεις των εγχώριων τραπεζών, όταν υπήρχαν 220 δις ευρώ καταθέσεις, με κριτήριο αναλογικότητας, προκειμένου να πληρώσει μέρος του χρέους ή να προχωρήσει σε μια μορφή αναγκαστικού εσωτερικού δανεισμού. 3). Να εντάξει τη χώρα σε μια μορφή διεθνούς οικονομικού ελέγχου, μέσα από μια διεθνική δομή που θα δημιουργούνταν. 

π. Πλακίδας Deseille: «Η πορεία μου προς την Ορθοδοξία»

Ο μακαριστός π. Πλακίδας Deseille, μετά από μια πολύχρονη και επίπονη πνευματική αναζήτηση, το 1977 εισήλθε στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Σε ομιλία του στην Κύπρο περιγράφει την πορεία του και την μεταστροφή του από τον Ρωμαιοκαθολικισμό στην Ορθοδοξία και αναφέρει τους 2 σημαντικότερους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτό.

Ίδρυσε στην Γαλλία την Ι. Μονή Αγίου Αντωνίου νότια της Grenoble και το γυναικείο μοναστήρι της Αγίας Σκέπης κοντά στην πόλη Avignon, με την ευλογία του πρ. Καθηγουμένου της Ι. Μ. Σίμωνος Πέτρας Γέροντος Αιμιλιανού.

http://www.pemptousia.gr/?p=181830

Τζίμης Πανούσης † Έφυγε από την ζωή «Κάγκελα έπεσαν παντού»

φώτο ο π. Ευδόκιμος κι ο Τζίμης Πανούσης τα 

λένε πάνω από ένα τάμπλετ που κοιτάνε και οι δύο...

περισσότερα βλ. παρακάτω.

Καλό Ταξίδι ποιητή της αντίστασης και του χιούμορ

Κάγκελα έπεσαν κι ήταν τα τελευταία σου.

Καλό ταξίδι στην Ελευθερία του Ουρανού 

κι ας μην πίστευες σε αυτήν † Το Λαμπατέρ 

της ψυχής σου ας βρει ανάπαυση. Σοφία Ντρέκου

«Τίποτα δεν κερδίζεις ή τίποτα δεν χάνεις. 

Μια πάλη γίνεται. Την αθανασία µόνο 

έχω κερδίσει µε τα παιδιά µου. 

Αυτό είναι µια ανακούφιση, γιατί η προσμονή 

του θανάτου είναι αυτό που µε απασχολεί, 

αλλά πάντα µε χιούμορ.» Τζίμης Πανούσης

Ο Τζίμης Πανούσης (12 Φεβρουαρίου 1954 - 13 Ιανουαρίου 2018) ήταν Έλληνας τραγουδοποιός και ηθοποιός, γνωστός για τη σάτιρα και τον καυστικό και αθυρόστομο στίχο του και είχε πολλές δικαστικές διαμάχες με ανθρώπους που είχε βάλει στο... στόχαστρο του.

Ο 64χρονος Τζίμης Πανούσης υπέστη σήμερα (13 Ιανουαρίου 2018) νωρίς το μεσημέρι του Σαββάτου καρδιακό επεισόδιο και λίγη ώρα μετά μεταφέρθηκε στον Ερυθρό Σταυρό με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Έγιναν προσπάθειες ανάνηψης του, αλλά δεν ανταποκρινόταν. Και λίγη ώρα μετά έχασε την μάχη.

Μακεδονικό

Η διαλεκτική κατασκευής προτεκτοράτων

Είναι εξαιρετικά σημαντικό να κατανοηθεί η νεοταξική διαλεκτική κατασκευής προτεκτοράτων. Όπως ήδη υπογραμμίσαμε τα Βαλκάνια και ιδιαίτερα η ισοπέδωση της Γιουγκοσλαβίας, αποτελούν την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΟΜΗ αυτής της διαλεκτικής. Η κατανόησή της μας οδηγεί να ξεκαθαρίσουμε και τούτο: Ότι είναι η «αριστερά» που νομιμοποίησε και επικύρωσε αυτό το έγκλημα… Πώς, συνεπώς, σήμερα όταν είσαι εγκλωβισμένος σ’ αυτήν τη διαλεκτική του εγκλήματος και στις στρατηγικές του υπερεθνικού ιμπεριαλισμού, να μιλήσεις καθαρά και ξάστερα για την Ουκρανία και το σπουδαιότερο: Να διακρίνεις και να ξεσκεπάσεις αυτές τις επιλογές των παγκοσμιοποιητών; Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο διότι ξετυλίγει το νήμα αυτής της διαλεκτικής.  Το Κόσοβο και η γεωπολιτική των Βαλκανίων

Η ληστεία των ιθαγενών

.

Το νέο θηριώδες μνημόνιο που προετοιμάζεται να υπογραφεί, οι ενδοτικές προσπάθειες παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας και η απάτη των τραπεζών που ευρίσκεται σε εξέλιξη, δεν προμηνύουν ένα ευχάριστο έτος – αφού η καλή ημέρα από το πρωί φαίνεται.

.

Ανάλυση  

Χωρίς να θέλουμε να είμαστε φύσει απαισιόδοξοι ή «καθ’ έξη» διαμαρτυρόμενοι, είναι εξαιρετικά άσχημο το ξεκίνημα του 2018 – μεταξύ άλλων με την ψήφιση ενός ακόμη θηριώδους νομοσχεδίου με το «καρότο» των αγορών (η αποθέωση της ανοησίας!), άνω των 1.000 σελίδων μαζί με τα συνοδευτικά του έγγραφα, το οποίο μάλλον δεν διαβάζει κανένας αλλά υπογράφεται από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία με κλειστά μάτια.

Ουσιαστικά πρόκειται για νέα καρφιά στον ελληνικό σταυρό, στον οποίο δεν έχει μείνει πλέον καμία κενή θέση – ενώ μέσω των αλλεπάλληλων νομοσχεδίων καταργείται στην πραγματικότητα η Δικαιοσύνη, αφού ο ρόλος της περιορίζεται στην τήρηση των νόμων που επιβάλουν οι πιστωτές και όχι στον έλεγχο ή στην ψήφιση τους.

Δυστυχώς αυτό που δεν συνειδητοποιούν οι Έλληνες είναι πως με τις συγκεκριμένες μεθοδεύσεις δεν καταστρέφεται μόνο το παρόν, αλλά όλες οι μελλοντικές προοπτικές της χώρας – γεγονός που σημαίνει πως τα πλέον οδυνηρά αποτελέσματα των ατελείωτων συμβιβασμών των κυβερνήσεων μας από το ξεκίνημα της κρίσης θα φανούν μετά από μερικά χρόνια, όταν τα μέτρα θα έχουν πια ωριμάσει.

Ελπίζουμε μόνο να καταλαβαίνουν οι Πολίτες πως, με κριτήριο την αντοχή της οικονομίας μας κατά τη διάρκεια των οκτώ συνεχών χρόνων βαθιάς ύφεσης, μοναδικής στην παγκόσμια οικονομική ιστορία, δεν υπήρχε κανένας λόγος χρεοκοπίας το 2010 – όταν η κατάσταση της Ελλάδας ήταν απείρως καλύτερη από τη σημερινή.

Το δεύτερο κακό ξεκίνημα αφορά το όνομα της Μακεδονίας, το οποίο θέλει να εκχωρήσει η κυβέρνηση στα Σκόπια, χωρίς να έχει κανένα λόγο να βιαστεί – αφού το γειτονικό κρατίδιο πιέζεται χρονικά για να διατηρήσει την πολιτική του σταθερότητα, καθώς επίσης για να γίνει μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Εν προκειμένω οι αναφορές της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σύμφωνα με τις οποίες πρέπει να λυθεί το θέμα στη βάση της συμφωνίας του κ. Κώστα Καραμανλή, ο οποίος ανήκει στους βασικότερους υπαίτιους της υπερχρέωσης της χώρας μας μέσω των ελλειμμάτων του πελατειακού κράτους, είναι παραπλανητικές – αφού θεωρούμε εντελώς απαράδεκτη τη σύνθετη ονομασία που έχει προτείνει, μεταξύ άλλων επειδή οι κάτοικοι ενός κράτους που θα είχε στην ονομασία του τη λέξη «Μακεδονία» θα λέγονταν «Μακεδόνες», οπότε θα διαστρεβλωνόταν η ιστορία μας.

Τρεις μέρες στην έρημο του Αγίου Όρους ― Οδοιπορικό στα ασκητήρια του γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή

030LAconfidential (έχει κι άλλα) 



Και:

Ανακοίνωση της Ι.Μ. Κουτλουμουσίου περί της ονοματοδοσίας του κράτους των Σκοπίων

Το Άγιον Όρος είναι φυσικό και πνευματικό τμήμα της Μακεδονίας, και στις αρχές του 20ού αιώνα αγωνίσθηκε ενάντια στην θέληση μεγάλων δυνάμεων προκειμένου να παραμείνει μέρος της Ελληνικής επικράτειας. Έχει λοιπόν λόγο να παρεμβαίνει σε πολιτικά δρώμενα που θίγουν όσα οι Έλληνες και οι πνευματικοί απόγονοι του Αλεξάνδρου Μακεδόνες κατόρθωσαν στην νεότερη ιστορία. Έτσι, με αφορμή τις διαπραγματεύσεις της Ελληνικής Πολιτείας με τα Σκόπια για την αναγνώριση ονομασίας τους, η Μονή μας προβαίνει στην διατύπωση των ακόλουθων θέσεων.

Δεν κατανοούμε γιατί ένα όνομα που ιστορικά και πολιτιστικά ανήκει σε ένα έθνος και κράτος πρέπει να παραχωρηθεί σε ένα άλλο κράτος (ή μάλλον πολυεθνικό κρατίδιο), οι πολίτες του οποίου ουδεμία σχέση έχουν ιστορική, φυλετική ή πολιτιστική, με το όνομα αυτό. Και είναι ευρύτατα γνωστό και πολλαπλώς επαληθευμένο ότι οι πληθυσμοί του κράτους των Σκοπίων δεν έχουν σχέση με αυτό που εκπροσωπεί ο όρος Μακεδονία και συνεπώς δεν μπορούν να διεκδικούν για την κρατική τους υπόσταση όνομα που να περιέχει την συγκεκριμένη λέξη.

Εκείνο που κατανοούμε με απλό αλλά καταρτισμένο νου είναι ότι η εσπευσμένη αυτή κίνηση αναγνώρισης γίνεται για λόγους πολιτικούς και οικονομικούς, οι οποίοι ούτε τιμούν ούτε συμφέρουν ούτε στοιχούν με τα δίκαια της Ελλάδας και των απανταχού Μακεδόνων. Αντιθέτως, ενδεχόμενη Ελληνική αναγνώριση του ονόματος σε επικράτεια σλαβικών πληθυσμών θα χρησιμοποιηθεί για να αποθρασύνει την κολοσσιαία προπαγάνδα και να τροφοδοτήσει το αλυτρωτικό, ψευδομακεδονικό ιδεολόγημα των γειτονικών χωρών.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι και μια σύνθετη ονομασία βαπτίζει Μακεδόνες τους μη Μακεδόνες. Καμιά σύνθετη ονομασία δεν καθιστά ουσιαστικά διακριτό το κράτος των Σκοπίων από την Μακεδονία. Και καμιά σύνθετη ονομασία δεν θα παραμείνει σύνθετη, αφού ούτως ή άλλως το όνομα Μακεδονία χρησιμοποιείται σήμερα για τα Σκόπια σε όλον τον κόσμο και το όνομα «Μακεδόνες» για τους πολίτες του. Η επίσημη αναγνώριση θα ανοίξει την πόρτα σε ένα μεγάλο κίνδυνο: να διαγραφεί από τους Έλληνες η ταυτότητα του Μακεδόνος, από τον χάρτη της Ελλάδος η Μακεδονία, αλλά και ο ίδιος ο ελληνομακεδονικός πολιτισμός από τις σελίδες της Ελληνικής ιστορίας. Αφού το όνομα θα έχει μετατεθεί, θα έχει δικαιολογημένα μεταφέρει μαζί του, ως τίτλος ιδιοκτησίας, όλα τα δικαιώματα. Κανένα αντάλλαγμα δεν θα μπορεί να σταθεί μπροστά σ’ αυτή την απώλεια, και προσευχόμεθα να μη φανούμε άξιοι τέτοιας μοίρας.

Σκόπια: Υλοποιείται το «Σχέδιο» του 4ου Ράιχ από τους «αριστερούς» ιπποκόμους…

Τα «αριστερά» ανδρείκελα έχουν αφήσει σε εκκρεμότητα την ονομασία των Σκοπίων με μια λεκτική κατασκευή που να εμπεριέχει τον όρο «Μακεδονία»: Ένα Εθνικό «συμβόλαιο θανάτου» από τα πλέον δύσκολα, επίμονα και στρατηγικά (για το 4ο Ράιχ)! Με την ταχυδακτυλουργία της «διπλής ονομασίας» προωθείται, για το νέο έτος, η «εκτέλεση» αυτού του «Συμβολαίου», με τη συναινετική ΟΜΟΦΩΝΙΑ όλων των πολιτικών δυνάμεων της κατοχικής Βουλής. Και του ΚΚΕ που πλειοδοτεί στη ρητορική της «διπλής ονομασίας»!!! Το Μάρτιο του 2016 ο Μουζάλας είχε ρίξει μια προειδοποιητική βολή αποκαλώντας τα Σκόπια ως «Μακεδονία»… Τότε μίλησαν για «γλωσσικό ολίσθημα». Διαβάστε σχετικά εδώ: http://resaltomag.blogspot.gr/2016/03/blog-post_37.html Εκείνη την εποχή είχε γράψει ο Στάθη ένα εξαίρετο κείμενο. Διαβάστε το εδώ: http://resaltomag.blogspot.gr/2016/03/blog-post_18.html Υπογράμμιζε ιδιαίτερα: «Η FYROM αποτελεί το ιστορικό παράδοξο ενός λαού που προσπαθεί να σφετερισθεί μια αλλότρια ταυτότητα. Τούτο οφείλεται σε δύο λόγους: στον εθνικισμό (και τον αλυτρωτισμό, για τον οποίο θα μιλήσουμε στη συνέχεια) μιας νεοπαγούς νομενκλατούρας που έχει ανάγκη εθνικής αναφοράς και στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, που στο κράτος αυτό βλέπουν ένα στήριγμα για την πολιτική τους στα Βαλκάνια. Και στην Ευρώπη».

Οι βάτραχοι- ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ

.Οι Έλληνες, φοβούμενοι μήπως τους λείψουν οι γάζες από τα νοσοκομεία, οι ασπιρίνες από τα φαρμακεία και το χαρτί υγείας από τα Σούπερ Μάρκετ, αδιαφορούν εντελώς για την πατρίδα τους και τα παιδιά τους – τα οποία θα κληθούν να πληρώσουν τη δειλία τους, αποτελώντας την πρώτη γενιά που αντιμετωπίζεται προσβλητικά από τους Πολίτες άλλων χωρών και που νοιώθει ντροπή για την καταγωγή της.

.

«Υπήρξαν εποχές όπου οι ελίτ, οι κάτοχοι της εξουσίας δηλαδή στον πλανήτη, οδηγούσαν μαζικά τους ανθρώπους στο θάνατο – συνήθως όμως θεωρούσαν προτιμότερο να εργάζονται οι άλλοι για αυτούς, έτσι ώστε να αποκομίζουν κέρδη.

Ειδικότερα, από το ξεκίνημα της ανθρώπινης ιστορίας, όλα εξελίσσονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: υπάρχει μία περιορισμένη ελίτ, η οποία προσπαθεί να αναγκάσει την υπόλοιπη ανθρωπότητα να τοποθετηθεί κάτω από το ζυγό της.

Όταν κάποιος έπρεπε στο παρελθόν να συμμετέχει ως εργάτης στην κατασκευή μίας πυραμίδας, να προσφέρει αργότερα το ένα τρίτο της σοδειάς του στο γαιοκτήμονα ή να δίνει σήμερα το μισό του εισόδημα στην εφορία, συνεχίζει ουσιαστικά να υποχρεώνεται στην ίδια διαδικασία: να κάνει πλουσιότερους τους ισχυρούς, εις βάρος του. Με απλά λόγια, μετατρέπεται σε σκλάβο, σε ανθρώπινο δυναμικό, σε «φυσικό πόρο» (Human resource), ο οποίος αξιοποιείται καταληστευμένος, εξυπηρετώντας αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα αυτών που κατέχουν τη Δύναμη.

Ορισμένες μορφές της σκλαβιάς έχουν βέβαια απαγορευθεί σήμερα. Εν τούτοις, ένας από τους πλέον ύπουλους τύπους της έχει διευρυνθεί και διαδοθεί περισσότερο από κάθε άλλη εποχή. Ο τύπος αυτός ονομάζεται «χρέος» – όπου, στην πραγματικότητα, σχεδόν κάθε απόφαση μας στη ζωή μας οδηγεί, ατομικά ή συλλογικά, όλο και πιο βαθιά στην παγίδα των δανειστών. Ακόμη και οι σπουδές σε ορισμένες χώρες εξυπηρετούν τη συγκεκριμένη διαδικασία – κρίνοντας από το ύψος των φοιτητικών δανείων στις Η.Π.Α., τα οποία έχουν υπερβεί το 1,2 τρις $.

Επιστολή του Χριστόδουλου σε Ευρωπαίους ηγέτες για τη Μακεδονία το 2004

Σε μερικές ημέρες (28 Ιανουαρίου) συμπληρώνονται 10 ακριβώς χρόνια από την εκδημία του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου.

Με την ευκαιρία της επικαιρότητας του ζητήματος περί Μακεδονίας και ονόματος των Σκοπίων, θυμίζουμε μια εξαιρετική επιστολή προς Ευρωπαίους ηγέτες τον Νοέμβριο του 2004.

Πατήστε εδώ.

«Μαγεία! Ευλογία! Μέθη!»: Η εξομολόγηση ενός μοναχού...

«Από την αρχή της μοναχικής μου ζωής ζούσα μια ήσυχη, καλή ζωή. Οι ακολουθίες στο Μοναστήρι και η Μυστηριακή ζωή με θέρμαιναν, με ανέπαυαν. Αυτό μέχρι την ώρα που γεννήθηκε μέσα μου κάτι άλλο, μέχρι την ώρα που αναπτύχθηκε η εσωτερική ζωή.

Ξαφνικά αισθάνθηκα ένα κάψιμο εσωτερικό, ένα κάψιμο θείας αγάπης. Η φυσική και καλή ζωή που ζούσα μέχρι τότε, φαινόταν τώρα πολύ σκοτεινή, χωρίς νόημα και περιεχόμενο. Άρχισα να βρίσκω τον χώρο της καρδιάς, το κέντρο της υπάρξεως, τον ευλογημένο εκείνο χώρο που ανακαλύπτεται με την εν Χάριτι άσκηση και μέσα στον οποίο αποκαλύπτεται ο Ίδιος ο Θεός.

Αυτή η καρδιά είναι το πρόσωπο, γιατί πρόσωπο είναι «ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος εν τω αφθάρτω του πνεύματος... ο εστίν ενώπιον του Θεού πολυτελές» (Α' Πέτρου γ' [κεφ. 3] 4).

Μέχρι τότε διάβαζα αυτά στα βιβλία, τώρα τα έβλεπα στην πραγματικότητα. Ένοιωθα αυτό που λέγει ο Αββάς Παμβώ «ει έχεις καρδίαν δύνασαι σωθήναι» [=αν 

Αββάς [=πατήρ] Παμβώ

έχεις καρδιά μπορείς να σωθείς], αυτό που λέγει ο άγιοςΓρηγόριος ο Θεολόγος«Θεός θεοίς ενούμενός τε και γνωριζόμενος εν καρδία» και ο Απόστολος Παύλος «ος έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών». Η καρδιά που είναι τα άγια των αγίων «της μυστικής ενώσεως Θεού και ανθρώπου, αυτής της ενυποστάτου δι' Αγίου Πνεύματος ελλάμψεως» ανακαλύφθηκε. Αισθανόμουν την καρδιά σαν Ναό μέσα στον οποίο λειτουργούσε ο αληθινός Ιερεύς της θείας Χάριτος. Παράλληλα με τον κτύπο του σαρκικού οργάνου της καρδιάς ακουγόταν και ένας άλλος κτύπος βαθύτερος και γρηγορότερος. Αυτός ο κτύπος συντονιζόταν με την ευχή του Ιησού. Ή μάλλον η ίδια η καρδιά έλεγε την ευχή.

του Ελευθέριου Τζιόλα  – 

Από μόνη της η σύνθετη γεωγραφική ονομασία (»Βόρεια Μακεδονία», ‘‘Άνω Μακεδονία’‘), ή η ιστορική εκδοχή (»Νέα Μακεδονία»), ή ακόμη και η εθνοτική (»Σλαβομακεδονία») δεν λύνουν το πρόβλημα. Η ουσία είναι η θεωρία περί “μακεδονικού έθνους”, το οποίο ξεκινά δήθεν από τον 4ο π.Χ. αιώνα και συνεχίζει την ύπαρξή του μέχρι σήμερα. Οι Σλάβοι των Σκοπίων διεκδικούν αυτή την κληρονομιά σε μία γεωγραφική έκταση που ξεπερνά τα όρια της FYROM και καταλαμβάνει την ελληνική και βουλγαρική Μακεδονία, των οποίων οι πληθυσμοί θεωρούνται “μακεδονικές” μειονότητες, υποδουλωμένες σε ξένες εθνικές πλειοψηφίες.

Το τεχνητό και επικίνδυνο αυτό ιδεολόγημα πήρε έντονη σφετεριστική διάσταση, πλαστογραφώντας την ιστορία. Την τελευταία δεκαπενταετία η FYROM διεκδικεί και την ιστορία της κλασικής μακεδονικής δυναστείας ως ρίζα των σημερινών Σλάβων που ζουν εκεί! Δηλαδή, στην εθνική νοθεία προστέθηκε και η ιστορική και πολιτισμική νοθεία. Στόχος είναι να οικειοποιηθούν τους αρχαίους Μακεδόνες και τα ελληνιστικά βασίλεια, αποκόπτοντάς τα από τον ευρύτερο ελληνικό πολιτισμό.

Δημοκρατική Πολιτεία δεν παράγει ολιγαρχικές πολιτικές

του Γιώργου Κοντογιώργη  – 

Η σύγχυση ανάμεσα στη φάση της μεγάλης κοσμοσυστημικής κλίμακας που κατέκτησε η ανθρωπότητα και στο πρώιμο ανθρωποκεντρικό στάδιο που βιώνει, είναι ευρέως υπόλογη της άρνησης της νεοτερικής διανόησης να προσέλθει σε μια επανεκτίμηση των εννοιών που ορίζουν τα φαινόμενα. Η επιμονή της να θεωρεί ότι η φάση που διανύει η ανθρωπότητα σήμερα είναι η πλέον ολοκληρωμένη και τελειωτική, συνάδει με την ιδεολογική της επιλογή ότι οι λύσεις οφείλουν να αναζητηθούν στο πλαίσιο του παρόντος συστήματος.

Προφανώς, όμως, συγχέει την καθόλα εξαιρετική ως προς τις επιπτώσεις της οικοδόμηση του ανθρωποκεντρισμού στο επίπεδο της μεγάλης κοσμοσυστημικής κλίμακας (του κράτους έθνους), με το ανθρωποκεντρικό στάδιο που διανύει. Οι επισημάνσεις αυτές διευκρινίζουν, σε τελική ανάλυση, το ερώτημα εάν η Αριστερά είναι έτοιμη να ανασυνδεθεί με το μέλλον και να επανέλθει σε τροχιά προόδου. Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι.

Στον ίδιο ακριβώς βαθμό που και το σύνολο της νεοτερικότητας αδυνατεί να συλλάβει, ή μάλλον αρνείται να αποδεχθεί, τις πραγματικότητες που αποτυπώνουν τη δυναμική τους στις ημέρες μας και την φύση των εξελίξεων που σημειώνονται στον κοσμοσυστημικό χώρο. Διότι, ακόμη και αν αποδεχθούμε την αδυναμία της να συλλάβει τις εξελίξεις, δεν γίνεται η Αριστερά να μην αντιλαμβάνεται το αυτονόητο: η προσέγγιση του μέλλοντος ενός νέου ανθρώπου (λ.χ. ενός εφήβου) δεν δύναται να γίνει υπό το πρίσμα της ηλικίας του, χωρίς να συνεκτιμηθούν τα επόμενα στάδια της βιολογικής του εξέλιξης.

Η Αριστερά γνωρίζει