Αναταράξεις στη «Μεγάλη Στοά»

Μήνυση για σύσταση εγκληματικής συμμορίας κατά έξι τεκτόνων κατέθεσε ο λογιστής της

Ο λογιστής της Τεκτονικής Αδελφότητας – Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος κατέθεσε στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου, μήνυση κατά 6 τεκτόνων που κατέχουν πολύ σημαντικά αξιώματα στην τεκτονική ιεραρχία. Τους μηνύει για σύσταση εγκληματικής συμμορίας, η οποία με απειλές και εκβιασμούς, τον ενέπλεξε σε οικονομικό σκάνδαλο καταχρήσεων άνω των 2.000.000 ευρώ.

Ο λογιστής του τεκτονικού Ιδρύματος, ο οποίος εγγράφως μέχρι τώρα έχει παραδεχτεί ότι υπεξαίρεσε 350.000 ευρώ και από το ποσό αυτό είχε δώσει 200.000 ευρώ σε άλλη υπάλληλο του κτιρίου της οδού Αχαρνών η οποία ήταν γραμματέας της Μεγάλης Στοάς και στενή συνεργάτης κορυφαίου τέκτονα, κατέθεσε στην Εισαγγελέα του Αρείου μήνυση κατά 6 τεκτόνων που κατέχουν αξιώματα στην τεκτονική πυραμίδα.

Σύμφωνα με το λογιστή, στην εγκληματική οργάνωση συμμετείχαν:

Διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρο το τεύχος [35ο] Νοεμβρίου [2017]

Λίγο πριν κυκλοφορήσει το 12ο και τελευταίο τεύχος του 2017 (τεύχος Δεκεμβρίου) και 36ο τεύχος της νέας περιόδου της εφημερίδας μας, σας παρουσιάζουμε ολόκληρο το προηγούμενο τεύχος (Νοέμβριος 2017) για να το θυμηθείτε και να το μετροφυλλίσετε διαδικτυακά.

Δείτε το κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Πολιτικές παραδοξότητες- Analyst Team

.

Ένας λαός που είναι υπό την εξευτελιστική κατοχή των δανειστών του, πρέπει πριν από όλα να το συνειδητοποιήσει – στη συνέχεια να θέλει να δραπετεύσει από τη φυλακή, στην οποία τον έχουν καταδικάσει με δεσμοφύλακες τις κυβερνήσεις του, αδιαφορώντας για το κόστος και αναλαμβάνοντας την ευθύνη.

.

«Είναι αποφασισμένοι οι Έλληνες να θυσιάσουν τη σημερινή τους ευημερία, την οποία χάνουν σταδιακά, όχι ξαφνικά και απότομα, έτσι ώστε να συνηθίσουν τη μελλοντική τους εξαθλίωση; Είναι πρόθυμοι να αγωνισθούν και να υποφέρουν για να ανακτήσουν την αξιοπρέπεια, την ελευθερία και την εθνική τους κυριαρχία; Έχουν την αρετή και την τόλμη που απαιτείται;

Κατά την άποψη μας, επιθυμώντας να είμαστε ρεαλιστές και χωρίς ψευδαισθήσεις, η συντριπτική πλειοψηφία δεν είναι πρόθυμη για τίποτα από τα παραπάνω – θέλοντας να κερδίσει έναν πόλεμο, χωρίς να χρειαστεί να δώσει καμία μάχη και χωρίς να θυσιάσει απολύτως τίποτα. Επομένως είναι ανόητο να περιμένει κανείς μαζικές διαδηλώσεις και εξεγέρσεις, μέσω των οποίων θα μπορούσε να αλλάξει πορεία η χώρα«.

.

Ανάλυση

Για να μπορέσει κάποιος να αποδράσει από τη φυλακή που έχει εγκλεισθεί, σωματικά ή πνευματικά, πρέπει πριν από όλα να συνειδητοποιήσει πως είναι φυλακισμένος – αφού μόνο τότε αρχίζει να σκέφτεται, θέτοντας σε κίνηση όλες του τις δυνάμεις. Αμέσως μετά, εάν πράγματι θέλει να απελευθερωθεί, οφείλει να αναλάβει το ρίσκο, πρόθυμος να πληρώσει το κόστος του εγχειρήματος του – καθώς επίσης να πάρει ο ίδιος την ευθύνη των πράξεων του, χωρίς να περιμένει να βοηθηθεί από κανέναν άλλο. Τέλος, όταν προσπαθήσει κανείς να αποδράσει από τη φυλακή, δεν υπάρχει καμία εγγύηση – τίποτα που να εξασφαλίζει την επιτυχία της πρωτοβουλίας του, όσο καλά και αν έχει σχεδιάσει τα βήματα του.

Ο απαράδεκτος κ. Ερντογάν – Μια επίσκεψη που δεν έπρεπε να γίνει

Του Γιάννη Ζερβού*

Γιὰ ποιὸ λόγο προσκλήθηκε ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος στὴν Ἀθήνα; Ποιὸ ἦταν τὸ ὄφελος τῆς ἐπίσκεψης Ἐρντογάν; Τὰ ἐρωτήματα παραμένουν, μετὰ τὸ πέρας τῆς περιπετειώδους ἐπίσκεψης.

Μιὰ μόλις μέρα πρὶν ἔρθει στὴν Ἀθήνα, ὁ κ. Ρετζὲπ Ταγὶπ Ἐρντογὰν ἔδωσε τὸ στίγμα τῶν προθέσεών του. Εἶναι καθιερωμένο, πρὶν μιὰ σημαντικὴ ἐπίσκεψη καὶ συνάντηση μὲ ξένο ἡγέτη, οἱ δύο πλευρὲς νὰ δίνουν συνέντευξη ἡ κάθε μία σὲ ἐπιλεγμένο ΜΜΕ τῆς ἄλλης. Ἐνῶ ὁ Ἕλληνας Πρωθυπουργὸς παραχώρησε τὴ συνέντευξη στὸ τουρκικὸ πρακτορεῖο Εἰδήσεων «Ἀναντολού», ὅπως εἶχε κανονιστεῖ, ὁ Ἐρντογὰν παραβίασε τὴ συμφωνία τῶν δύο πλευρῶν καὶ ἀντὶ γιὰ το «Ἀθηναϊκὸ καὶ Μακεδονικὸ Πρακτορεῖο Εἰδήσεων», ἐπέλεξε τὸν «ΣΚΑΪ». Προφανῶς, ἐκτίμησε ὅτι ἔτσι θὰ ἔβρισκε πιὸ γόνιμο ἔδαφος γιὰ νὰ προβεῖ στὶς ἐμπρηστικὲς δηλώσεις του περὶ ἀναθεώρησης τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάνης, τῆς Μουσουλανικῆς Μειονότητας καὶ τῶν Τούρκων ἀξιωματικῶν, ποὺ ζητοῦν ἄσυλο στὴν Ἑλλάδα.

ΔΗΛΩΣΗ της "ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗΣ":

19.12.17

Προς τον υπουργό παιδείας Κον Γαβρόγλου:

Τις προάλλες, λειτουργώντας ως ΛΑΓΟΣ του κ.Τσίπρα, σε συνέντευξή σας αφήσατε να εννοηθεί ότι συμφωνείτε με την εκλογή μουφτήδων στην Ελληνική Δυτική Θράκη. Κάνατε και μιά ανιστόρητη παραλληλία, μεταξύ αυτής της εκλογής και της αντίστοιχης από το "Ρωμαίϊκο στοιχείο" για τον ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ!

Ακούστε λοιπόν: προσπαθεί χρόνια τώρα η Τουρκία να βρεί επιχειρήματα προκειμένου να συσχετίσει και να καταστήσει ισοδύναμο το Οικουμενικό Πατριαρχείο με τους μουφτήδες στη Θράκη. Μην της δίνεται κι΄εσείς "επιχειρήματα". Οι μουφτήδες είναι τοπικοί θρησκευτικοί ηγέτες της μουσουλμανικής μειονότητας. Διορίζονται από την Πολιτεία, επειδή αυτό ήταν το καθεστώς και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, από την οποία τους κληρονόμησε το ελληνικό κράτος. Άλλωστε αυτό ισχύει σε ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο.

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

3η Αξιολόγηση προγράμματος ESM

3 Δεκεμβρίου 2017-12-18

σελ. 27

Μετάφραση: Ελένη Παπαποστόλου

​

Education. Greece will further modernize its education system at all levels to substantially improve educational outcomes while safeguarding equity. The authorities will address the recommendations of the new OECD Report for the Greek educational system through a concrete action plan by May 2018; a preliminary report was published by the OECD in July 2017, a draft report to be completed by January 2018 and the final report by April 2018. 

​

Εκπαίδευση. H Ελλάδα θα εκσυγχρονίσει περαιτέρω το εκπαιδευτικό της σύστημα σε όλα τα επίπεδα για να βελτιώσει σημαντικά τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα διαφυλάσσοντας ταυτόχρονα την ισότητα. Οι αρχές θα  προσαρμοστούν στις συστάσεις της νέας έκθεσης του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μέσα από ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης μέχρι τον Μάιο του 2018· η προκαταρκτική έκθεση δόθηκε στη δημοσιότητα από τον ΟΟΣΑ τον Ιούλιο του 2017, το πρόχειρο σχέδιο έκθεσης πρόκειται να ολοκληρωθεί μέχρι τον Ιανουάριο του 2018 και η τελική έκθεση μέχρι τον Απρίλιο του 2018.

Τα φαντάσματα που λατρεύουν τα πλήθη

του Στάθη Ανδρέου  – 

Αν πριν από δύο αιώνες πλανιόταν πάνω από την Ευρώπη ένα φάντασμα, όπως έλεγε ο Μαρξ, το φάντασμα του κομμουνισμού, μετά το θάνατό του ένα φάντασμα εξακολουθεί να πλανάται όχι μόνο πάνω από την Ευρώπη, αλλά πάνω από ολόκληρο τον κόσμο: το δικό του. Μοίρα ή ειρωνεία της τύχης; Επικίνδυνη επιλογή λέξεων για κάποιον που πολέμησε την μοίρα, αλλά αγάπησε την ειρωνεία.

Αλλά γιατί τελοσπάντων τα φαντάσματα είναι τρομαχτικά; Τι κάνουν, λοιπόν, τα φαντάσματα; Τα φαντάσματα στοιχειώνουν, αυτή είναι η λειτουργία τους. Καταλαμβάνουν και ιδιοποιούνται έναν συγκεκριμένο χώρο, που στο εξής νέμονται αποκλειστικά. Κανένας δεν μπορεί να τον παραβιάσει, χωρίς να υποστεί τις συνέπειες. Μα είναι τα φαντάσματα πραγματικά; Βεβαίως, είναι η απάντηση. Αρκεί να ξέρει κανείς πού να τα αναζητήσει.

Μην ψάχνετε άσκοπα σε ερημικούς πύργους και σκοτεινές επαύλεις, ούτε σε παλιά νεκροταφεία και ξεχασμένα μαυσωλεία. Τα φαντάσματα δεν κατοικούν εκεί. Ίσως κάποια μόνο, τα μυθιστορηματικά, τα μονόχνωτα. Εν πάση περιπτώσει εκείνα που η χάρη τους θα τα ανεβάσει το πολύ στα δελτία των ειδήσεων και στα διηγήματα τρόμου και φαντασίας.

Γιώργος Θαλάσσης: Από τιμωρός των κατακτητών συνταξιούχος στο δυαράκι της Πατησίων

Του Παναγιώτη Μακρίδη

«Μικρός Ήρωας» ήταν το εβδομαδιαίο περιοδικό που πρωταγωνιστή του είχε το «Παιδί Φάντασμα», τον κατά κόσμον Γιώργο Θαλάσση και το οποίο κυκλοφόρησε από τον Φεβρουάριο του 1953 μέχρι και τον Ιούνιο του 1968. Εκδότης και δημιουργός του ο Στέλιος Ανεμοδουράς ο οποίος υπέγραφε με το ψευδώνυμο Θάνος Αστρίτης.

Τα σκίτσα ήταν-κυρίως- του Βύρωνα Απτόσογλου αν και υπήρξαν περιπτώσεις και άλλων εικονογράφων. Κατά τη διάρκεια των 15 χρόνων και μέσα από τις σελίδες 798 τευχών το ηρωικό Ελληνόπουλο και η παρέα του, η γλυκιά Κατερίνα, ο αιώνια πεινασμένος και λίγο καθυστερημένος Σπίθας, εκδικούνταν τον Γερμανό, τον Ιταλό και τον Βούλγαρο κατακτητή που είχαν μολύνει με την μπότα τους τα ελληνικά χώματα.

Ελλάδα, Κύπρος, Παλαιστίνη!

Ιμπραχίμ Αμπού Θουράγια, Σολωμός Σολωμού.

Ελλάδα, Κύπρος, Παλαιστίνη!

Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ' το πλήθος.

Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν

στ' αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του

μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.

Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.

Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.

Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;

Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.

Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.

Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.

Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.

Γινόταν ήλιος.

Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές

άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.

Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.' [Τάκης Σινόπουλος]

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ - ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΛΑΖΑΡΟΥ

Μαγειρική αλλά και φτώχεια, κουζίνα με αγάπη για τον τόπο, η ανάγκη για επιβίωση αλλά τελικά και η δική του πρόταση για τη σωτηρία της χρεοκοπημένης οικονομίας του!  Τι να κάνουμε!!! Εκσυγχρονισμός της παράδοσης και στη κουζίνα, προτείνει ο Λαζάρου!  Οικονομία δεν θα υπάρξει στον τόπο μας μακριά από τον πολιτισμό μας!  Ακούστε τον Λευτέρη Λαζάρου, έχει πιο ολοκληρωμένη για την οικονομία απ'  όλους τους Υπουργούς Οικονομικών της τελευταίας δεκαετίας μαζί!  Η συνέντευξη που ακολουθεί από το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ.

Το παιδί του Πειραιά που δεν σπούδασε μαγειρική και έκανε must την πεσκανδρίτσα μας δίνει μια γεύση από τη ζωή του

Ο Λευτέρης Λαζάρου δεν είναι μια συνηθισμένη περίπτωση σεφ. Δεν διαθέτει βαρυσήμαντα χαρτιά από γκλαμουράτες σχολές μαγειρικής της Γαλλίας, δεν θήτευσε σε πανάκριβα εστιατόρια της Ισπανίας και της Αγγλίας όπου οι καλεσμένοι βρίσκονται σε waiting list για ένα τραπέζι και δεν έχει υιοθετήσει το σνομπ ύφος κάποιων συναδέλφων του. Παρ’ όλα αυτά, θεωρείται ένας από τους καλυτέρους σεφ στην Ελλάδα. «Η γεύση είναι μνήμη», τονίζει. «Καταγραφή που συνδέεται με βίωμα και επομένως την κουβαλάς», όπως χαρακτηριστικά λέει.

Πρωτόπιασε πάντως κατσαρόλα στα 10 του χρόνια - στον Πειραιά όπου και γεννήθηκε. Ηταν το μικρότερο παιδί μεταξύ τριών αγοριών σε ένα παραδοσιακό σπίτι πίσω από την καπνοβιομηχανία «Κεράνης». «Καταλαβαίνεις», λέει με νόημα. «Εργατιά και καλή καρδιά. Τότε ο Πειραιάς ήταν γειτονιά και ήταν ωραίος. Τώρα έχει αλλάξει και δεν τον πλησιάζω. Στεναχωριέμαι. Κατεβαίνω μόνο να ψηφίσω και να δω κάνα φίλο. Πρωτόβαλα κατσαρόλα στα δέκα μου χρόνια. Οσο κι αν σήμερα ακούγεται απίστευτο. Ο πατέρας μου ήταν μάγειρας στα πλοία. Εμαθα απ’ αυτόν μαγειρική τον χειμώνα που δεν δούλευε και ήταν σπίτι. Τότε δεν πολυ-υπήρχαν εστιατόρια. Το γλέντι γινόταν σε ταβερνάκια και σε μπακάλικα. Μεζές ρεφενέ. Το τι σαλιγκάρι έχω πλύνει για τον πατέρα μου δεν λέγεται. Αλλά και πατσά. Οι φίλοι του ήθελαν πατσά από τα χέρια του. Η γεύση και η μυρωδιά του με κυνηγούν ακόμα. Γι’ αυτό και τον πατσά εγώ τον εκδικήθηκα. Κάποια στιγμή τον σέρβιρα στο “Βαρούλκο” μέσα σε κολονάτο ποτήρι του Μartini». 

Σπύρος Ασδραχάς: Σκεφθείτε, ζούμε και μετά τον θάνατό μας...

ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 24.11.2002

Συνέντευξη στους Νίκο Γ. Ξυδάκη και Ολγα Σελλά

O Σπύρος Ασδραχάς στα εξήντα εννιά του χρόνια θεωρείται ανάμεσα στους δυο-τρεις κορυφαίους Ελληνες ιστορικούς σήμερα, μεταπολεμικός απόγονος του Νίκου Σβορώνου και του K. Θ. Δημαρά. Από τα χέρια του έχουν βγει δεκάδες ιστορικοί, έχει διευθύνει περίπου 250 μεταπτυχιακά διπλώματα και 50 διδακτορικές διατριβές. Ολα εκτός ελληνικού πανεπιστημίου... Από τις αρχές της δεκαετίας του '70 έως σήμερα δίδαξε στη Σορβόνη και στην Εκόλ Πρατίκ, στο Παρίσι, μα δεν αξιώθηκε μια πανεπιστημιακή έδρα στην Ελλάδα... H επιρροή του βέβαια στη σύγχρονη ελληνική ιστοριογραφία είναι μεγάλη? δεν είμαστε οι αρμόδιοι να πούμε πόση και ποια ακριβώς, μα οι ακόλουθες γενιές ιστορικών σίγουρα θα του δώσουν τη θέση του.

Προς το παρόν, ο Λευκαδίτης Σπύρος Ασδραχάς χαίρεται τη ζωή με την οικογένειά του, με τους μαθητές του, με τους ομοτέχνους του, αφοσιωμένος στη μελέτη και τη συγγραφή. Το γραφείο του στη Νέα Σμύρνη είναι γεμάτο δελτία, σημειώσεις, χαρτιά? ένα εργαστήρι. Μάς δέχτηκε μερικές ημέρες μετά το συνέδριο για την ελληνική ιστοριογραφία στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών. Το συνέδριο χαρακτηρίστηκε σαν τελετή ενηλικίωσης για τους Ελληνες ιστορικούς, και ο Σ. Ασδραχάς ήταν πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής. Μας δέχτηκε προσηνής και με λεπτό χιούμορ σχολίασε: «Δεν πιστεύω να νομίζετε ότι αυτή η συνέντευξη θα είναι η διαθήκη μου, σαν του Σβορώνου και του Δημαρά! Εχω πολλά να γράψω ακόμη...».

- Η ιστορική επιστήμη στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι ο πιο ρωμαλέος επιστημονικός κλάδος. Προσελκύει καλά μυαλά, τα βιβλία ιστορίας κάνουν μεγάλες πωλήσεις...

Κράμπους, ο "δαίμονας των Χριστουγέννων" & ο πόλεμος ενάντια στα Χριστούγεννα...

Παρακαλώ, προτιμήστε ό,τι θέλετε (σα στο σπίτι σας):

Κράμπους, ο σκοτεινός δαίμονας των Χριστουγέννων, που ο θρύλος του ενισχύεται μέσα στη γενική παράνοια...

Εορτάζοντες ντυμένοι ως Κράμπους στην Αυστρία και Ιταλία 

Η ταινία "Κράμπους" & οι Χριστουγεννιάτικες ταινίες τρόμου!

Χριστούγεννα ή «χειμερινές γιορτές» και «Χειμερινές Χαρές»; Ή: όταν ο Ερυθρός Σταυρός ζητά από παραρτήματά του να ...αφαιρέσουν το σταυρό!

Πολεμώντας τα Χριστούγεννα (Μελέτη)

Κάτω τα Χριστούγεννα. Ζήτω τα Αντι-Χριστούγεννα!

Η ημερομηνία γέννησης του Χριστού

Το θρησκευτικό νόημα του να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα

Ο εορτασμός τών Χριστουγέννων 2ο μέρος

Xριστούγεννα: το «πώς» και το «τι»

Η προσκύνηση των Μάγων στον νεογέννητο Χριστό - Απαντήσεις σε παρερμηνείες αιρέσεων

Το στόλισμα των δέντρων και το "ξε-στόλισμα" των ανθρώπων...

Η εκλογή μουφτήδων και το φάντασμα του Ντενκτάς

του Σταύρου Λυγερού  – 

Η ανακοινωμένη πρόθεση της κυβέρνησης Τσίπρα να προχωρήσει σε διαδικασία εκλογής των μουφτήδων στη Θράκη θα αξιολογηθεί οριστικά μόνο όταν θα γίνει γνωστός ο μηχανισμός εκλογής τους. Είναι διαφορετικό να εκλέγονται οι μουφτήδες από το σύνολο των μουσουλμάνων πολιτών από το να τους επιλέγει ένα εκλεκτορικό σώμα. Και αν ισχύσει το δεύτερο έχει κρίσιμη σημασία από ποιους θα αποτελείται αυτό το εκλεκτορικό σώμα.

Η χρόνια προσπάθεια της Άγκυρας να συσχετίσει και να καταστήσει ισοδύναμο το Οικουμενικό Πατριαρχείο με τους μουφτήδες στη Θράκη δεν έχει ούτε ιστορικό, ούτε νομικό έρεισμα. Οι μουφτήδες είναι τοπικοί θρησκευτικοί ηγέτες της μουσουλμανικής μειονότητας. Διορίζονται από την Πολιτεία, επειδή αυτό ήταν το καθεστώς και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, από την οποία τους κληρονόμησε το ελληνικό κράτος.

Αντιθέτως, το Πατριαρχείο είναι ένας μακραίωνος διεθνής θεσμός, ο οποίος υπερβαίνει το πλαίσιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ενδιαφέρει δε ιδιαιτέρως την Ουάσιγκτον (και συνολικά τη Δύση), η οποία δεν επιθυμεί τα πρωτεία στον κόσμο της Ορθοδοξίας να περάσουν στο Πατριαρχείο της Μόσχας. Γι’ αυτό και πάντα στήριξε το Πατριαρχείο στην Πόλη, αναγνωρίζοντας τον οικουμενικό χαρακτήρα του.

Η κατάσταση στη Θράκη είναι πολύ ευαίσθητη για να την μετατρέψουμε σε πεδίο πειραματισμών και πολύ περισσότερο ιδεοληψιών. Προς το παρόν, το μόνο σίγουρο είναι ότι η κυβερνητική πρόθεση είναι αποτέλεσμα σχετικής υπόσχεσης του Τσίπρα κατά τη διάρκεια των συνομιλιών με τον Ερντογάν στην Αθήνα. Σύμφωνα με μη διασταυρωμένη πληροφορία ήταν το ελληνικό αντάλλαγμα για να δέχεται πίσω η Τουρκία πρόσφυγες-μετανάστες και από την ηπειρωτική Ελλάδα.

Πολιτιστική ιθαγένεια και Αριστερά

του Λαοκράτη Βάσση  – 

Η έννοια της πολιτιστικής ιθαγένειας είναι ένα από τα πλέον ναρκοθετημένα ζητήματα, από αυτά που τα συνοδεύουν απίθανες συγχύσεις, αλλά και αμφίθυμες, δύσθυμες, έως και αλλεργικές αντιδράσεις στο άγγιγμά του. Προτρέχω να τονίσω όσο πιο καθαρά μπορώ πως οι «ρίζες», το «εθνικό», το «εθνο-πολιτιστικό» και το «ελληνικό», η ελληνική δηλαδή πολιτιστική ιθαγένεια, καλώς εννοούμενα, όχι μόνο δεν είναι ασύμβατα μεγέθη με την ελληνική Αριστερά, αλλά απολύτως αλληλοπροσδιοριζόμενες διαστάσεις της ταυτότητάς της.

Γιατί; Επειδή ο ελληνικός λαός, όπως και κάθε λαός, δεν είναι μια αφηρημένη συλλογικότητα με «φαντασιακά» κατασκευασμένη την πολιτιστική και εθνική του ταυτότητα. Είναι μια συγκεκριμένη, ιστορική και δρώσα συλλογικότητα, με αδιαμφισβήτητο το υπερτρισχιλιετές πολιτιστικό της βάθος, με ανεκτίμητα πολιτιστικά φορτία και εξαιρετικό αγωνιστικό ήθος ζωής σε κρίσιμες στιγμές της ιστορικής της διαδρομής. Κατά τον Σβορώνο, έχει την αντίσταση στο ιστορικο/πολιτισμικό της κύτταρο.

Αλίμονο αν η ελληνική Αριστερά αρνείται την ελληνική πολιτιστική ιθαγένεια, αν αποχρωματίζει εθνο/πολιτισμικά την κοινωνική της διάσταση, αν δεν εκφράζει καθολικά την «ψυχή» της ελληνικής συλλογικότητας. Με ανοιχτές πάντοτε όλες τις «πόρτες» κι όλα τα «παράθυρά» μας στον κόσμο, έτσι που το «εθνικό» (ελληνικό) να αναπέμπει στο «ευρωπαϊκό» και τα δυο μαζί στο «οικουμενικό». Στο πολύχρωμο οικουμενικό μέλλον της εναρμονισμένης συνύπαρξης όλων των εθνο/πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων του κόσμου μας.

Η απόφαση του πρόεδρου των ΗΠΑ Τράμπ αναγνώρισης της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ δυναμιτίζει την εύθραυστη ισορροπία στην Μέση Ανατολή

ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΑ - Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

εφ. ΠΑΡΟΝ 17.12.2017

 

Η απόφαση του πρόεδρου των ΗΠΑ Τράμπ αναγνώρισης της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ δυναμιτίζει την εύθραυστη ισορροπία στην Μέση Ανατολή

 

Aλυσσιδωτές είναι οι αντιδράσεις που ακολούθησαν  την ανακοίνωση.

    Ο κουμπάρος Ερντογάν άρπαξε την ευκαιρία και κάλεσε στην Κωνσταντινούπολη σε σύνοδο τις 57 χώρες του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC), της οποίας αυτή την περίοδο προεδρεύει Ενδεικτική της θέλησης του να επιβληθεί ως ο νέος ηγέτης του παλαιστινιακού ζητήματος.

Σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Ερντογάν, όπως σημειώνει η Figaro, η Διάσκεψη αποσκοπεί να συντονίσει τη δράση των μουσουλμανικών χωρών ενάντια στην απόφαση του Αμερικανού Πρόεδρου να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του ισραηλινού κράτους.

 Από την μεριά του ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου δήλωσε ότι δεν του «προκάλεσε έκπληξη» η ανακοίνωση των ηγετών των μουσουλμανικών χωρών που κάλεσαν τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα ενός παλαιστινιακού κράτους, έπειτα από την έκτακτη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC).

 Εδώ «Να διευκρινίσουμε ότι η  Ιερουσαλήμ είναι «Ιερή Πόλη» και για τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες: Τον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ.

Για τους Εβραίους: Ο  Σολομώντας έχτισε τον μεγαλοπρεπή ιουδαϊκό ναό που καταστράφηκε λίγους αιώνες αργότερα από τους Βαβυλώνιους. Σήμερα σώζεται μόνο ένα τμήμα του τείχους από την περίοδο του Δεύτερου Ναού, το γνωστό «Τείχος των Δακρύων» ή «Δυτικό Τείχος» που είναι και ο ιερότερος τόπος λατρείας των Εβραίων.

Ο ΣΑΝ ΜΙΚΕΛΕ ΕΙΧΕ ΕΝΑΝ ΚΟΚΟΡΑ (1972) - Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι

Στα τέλη του 19ου αιώνα, μια ομάδα αναρχικών εισβάλλει σ’ ένα χωριό του ιταλικού Νότου και προσπαθεί να πείσει τους χωρικούς να ενστερνιστούν τις αρχές της κολεκτιβοποίησης. Οι χωρικοί όχι μόνον μένουν απαθείς στο επαναστατικό κάλεσμα, αλλά καλούν και τις Αρχές, οι αναρχικοί συλλαμβάνονται και ο αρχηγός τους Τζούλιο Μανιέρι καταδικάζεται σε θάνατο. Τελικά η ποινή του μετατρέπεται την ύστατη στιγμή σε ισόβια και κλείνεται στη φυλακή σε απόλυτη απομόνωση και χωρίς δικαίωμα γραφής, ανάγνωσης ή οποιασδήποτε επικοινωνίας με τον έξω κόσμο.

Για να επιβιώσει χωρίς να τρελαθεί, υιοθετεί ένα τελετουργικό φανταστικών καθηκόντων και πνευματικών ασκήσεων, το οποίο εκτελεί απαρέγκλιτα με μια εξαιρετικά αυστηρή πειθαρχία που επιβάλλει στον εαυτό του. Όταν μετά από δέκα χρόνια εγκλεισμού μεταφέρεται σε μια άλλη φυλακή, στη διάρκεια της μετακίνησής του έχει την ευκαιρία να μιλήσει για πρώτη φορά με μια ομάδα νεότερων πολιτικών κρατουμένων. Με την επαφή του αυτή αντιλαμβάνεται, όχι μόνον το χιμαιρικό και ουτοπικό χαρακτήρα των ιδεών του, αλλά και πως αποτελεί πια ένα απολίθωμα του παρελθόντος, καθώς η κοινωνική πραγματικότητα, όπως και τα νέα δεδομένα του επαναστατικού κινήματος, τον έχουν ξεπεράσει.

Καληνύχτα;

Το 1906, ο γερμανικής καταγωγής επιστήμων Alois Alzheimer περιγράφει για πρώτη φορά τη νόσο του Alzheimer στο ευρύ κοινό, μιας ασθένειας άρρηκτα συνυφασμένης με την άνοια, μιας ασθένειας ικανής να στοιχειώσει το νου εκατομμυρίων ανθρώπων ανά την υφήλιο.Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, ο αριθμός των ηλικιωμένων ατόμων που προσβάλλεται από την προαναφερθείσα νόσο αυξάνεται δραματικά τα τελευταία χρόνια, με τους απανταχού ειδικούς να συνιστούν στα άνω των 65 ετών άτομα να εστιάσουν στα δυσχερή συμπτώματά της έγκαιρα. Ωστόσο, παρά την όποια προσπάθεια ειδικών και μη, η εν λόγω ασθένεια δρα αποτελεσματικά, εγκλωβίζοντας πρόσφορο έδαφος του εν λειτουργία εγκεφάλου, διαγράφοντας αναμνήσεις, εμπειρίες και… πρόσωπα, ενώ η μη αντιστρεψιμότητα της κατάστασης την κατατάσσει ευθέως ανάμεσα στις πιο επιβλαβείς παθήσεις. Το προσβαλλόμενο θύμα δεν μπορεί πλέον να αντιληφθεί, έστω, συγκυρίες και καταστάσεις, με το θάνατο να λογίζεται ως η κύρια οδός. Επιπλέον, το Alzheimer, προκειμένου να επεκτείνει την παρουσία του στην… αιωνιότητα, καλλιεργεί νέες μορφές και υποστάσεις, που στόχο τους έχουν την ανόρθωση της άνοιας. Μια από τις καιριότερες μορφές του, λοιπόν, είναι και το «βραδινό σύνδρομο», με βάναυσες και επικίνδυνες συνέπειες να καταλαμβάνουν κάθε του κίνηση.

Ένας Αιρετικός Επιστήμονας Παγκόσμιας Εμβέλειας Αποκαλύπτει

Συνέντευξη με τον καθηγητή Παθολογίας , Έρευνας, Πολιτικής Υγείας και Στατιστικής , στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ των ΗΠΑ, Γιάννη Ιωαννίδη , τον έλληνα επιστήμονα με τις περισσότερες από 150 χιλιάδες επιστημονικές αναφορές παγκόσμια, που τον κατατάσσει , στους 5 σημαντικότερους σύγχρονους επιστήμονες διεθνώς. 

Οι ναζί και ο ντεκαφεϊνέ

Η παράδοξη ιστορία ενός προϊόντος στο καταναλωτικό τοπίο του Γ΄ Ράιχ

Του Κωνσταντίνου Μαυρίδη από την Ρήξη φ. 139

Στη Γερμανία της δεκαετίας του ’30, υπό τη σκέπη του ναζιστικού καθεστώτος, ένας Άρειος πολίτης μπορούσε κάλλιστα να αγοράσει μια σοκολάτα ενισχυμένη με μεθαμφεταμίνη από οποιοδήποτε παντοπωλείο σε ολόκληρη την επικράτεια του Γ΄ Ράιχ και να σπιντάρει με τις ευλογίες του Αδόλφου Χίτλερ. Αν, όμως, επέλεγε να πιει μία κούπα κανονικού καφέ, τότε είχε ξεκάθαρα αποκλίνει από τη χρηστή πρακτική που προέτασσε ως ιδανική την πόση αφεψήματος καφέ άνευ παρουσίας καφεΐνης.

Σήμερα, είναι παντελώς άγνωστη η σχέση των ναζί και του ντεκαφεϊνέ, παρά το γεγονός ότι ήταν ένα από τα προϊόντα που συνδέθηκαν αναπόσπαστα με το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα και την καταναλωτική πολιτική του πριν, αλλά κυρίως μετά την αναρρίχησή του στην εξουσία, το 1933. Οι λάτρεις του ντεκαφεϊνέ, που είναι τόσοι, όσοι και οι ορκισμένοι εχθροί του, μάλλον οφείλουν πολλά στους ναζί και συγκεκριμένα σε έναν συνοδοιπόρο τους, κάποιον επιχειρηματία ονόματι Λούντβιχ Ροζέλιους, ο οποίος έκανε τη διάδοσή του σκοπό ζωής, βγάζοντας χρήμα με το τσουβάλι στην πορεία.

Τι επιδιώκει η κυβέρνηση στο μειονοτικό;

Θέσεις του Δεκέμβρη για τη μειονότητα – Τι επιδιώκει η κυβέρνηση στο μειονοτικό;

• 
  Από την επίσκεψη του Ερντογάν στην Κομοτηνή (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Νίκος Αρβανιτίδης)

Του Παντελή Σαββίδη από το pontos-news.gr

Στο θέμα των μουφτήδων θα επανέλθω αλλά ένα σύντομο σχόλιο μετά τα όσα συνέβησαν χθες με τις δηλώσεις Γαβρόγλου, Τσίπρα και Κοτζιά είναι απαραίτητο. Ο κ. Γαβρόγλου δήλωσε πως η ελληνική πολιτεία θα εξετάσει το θέμα της εκλογής μουφτήδων από ένα εκλεκτορικό σώμα, όχι από το σύνολο της μειονότητας. Άλλωστε αυτή είναι και η πρακτική και σε άλλες χώρες.

Ο κ. Κοτζιάς είπε πως δεν συζητάμε τέτοιο θέμα με την Τουρκία.

Ο κ. Τσίπρας τόνισε πως ο σχετικός νόμος θα αλλάξει, οι μουφτήδες θα εκλέγονται και πως αυτό είναι θέμα της Ελλάδας και δεν το διαπραγματεύεται με την Τουρκία. (sic)

1. Πουθενά στη Συνθήκη της Λωζάνης δεν γίνεται αναφορά σε μουφτήδες ή Πατριαρχείο σε ό,τι αφορά τη λειτουργία τους. Καθώς γίνονταν οι διαπραγματεύσεις, ο Ισμέτ πασάς έθεσε θέμα μετακίνησης του Πατριαρχείου αλλά αντέδρασαν, πλην της ελληνικής, όλες οι αντιπροσωπείες. Ο Τούρκος αντιπρόσωπος πήρε πίσω την πρότασή του αλλά ζήτησε το Πατριαρχείο να έχει μόνο θρησκευτικές αρμοδιότητες, και καμιά άλλη.

2. Στο ζήτημα των μουφτήδων (περιλαμβανομένου και του αρχιμουφτή) υπήρχε αναφορά στη Συμφωνία των Αθηνών (1913). Θα εκλέγετο μόνο ο αρχιμουφτής (άλλο αρχιμουφτής, άλλο μουφτής), ο οποίος θα είχε έδρα την Αθήνα. Τότε, στην Ελλάδα υπήρχαν 500.000 μουσουλμάνοι.

Ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε το 1920 αλλά δεν υλοποιήθηκε λόγω των εξελίξεων που ακολούθησαν και της ανταλλαγής των πληθυσμών. Οι μουσουλμάνοι που απέμειναν ήσαν λίγοι και δεν δικαιολογείτο η εκλογή αρχιμουφτή. Αρχιμουφτής ούτε εξελέγη, ούτε διορίστηκε. Για τους μουφτήδες ενώ στην αρχή υπήρξαν σκέψεις εκλογής από ένα εκλεκτορικό σώμα, τελικά επικράτησε άλλη άποψη λόγω των ευρύτερων, από τις θρησκευτικές, αρμοδιοτήτων που τους δόθηκαν.

Οι «στιγματισμένοι» της πολιτικής ορθότητας !

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Σε σημερινό του άρθρο, «Η αστυνομία της σκέψης», ο «φιλοευρωπαϊστής» Τ. Θεοδωρόπουλος γράφει στην Καθημερινή για «το σώμα της πολιτικής ορθότητας» που «έχει εσωτερικεύσει το βλέμμα» του οργουελικού ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ :

"(…) Ποιοι το αποτελούν;

Πρώτον στρατευμένοι κομμουνιστές οι οποίοι μετανόησαν, έγιναν φιλελεύθεροι, αλλά δεν μπόρεσαν να απαλλαγούν από το “απολυταρχικώς διανοείσθαι” του “εσείς” και “εμείς”.

Κάποιοι άλλοι που νομίζουν ότι ότι η ευρωπαϊκή ανοχή, και η Ευρώπη, δεν είναι τρόπος σκέψης, αλλά δόγμα. Ορθόδοξοι του Διαφωτισμού.

Υπάρχουν βέβαια και οι χρήσιμοι ηλίθιοι, όσοι διάβασαν στη ζωή τους τρία, άντε τέσσερα κείμενα και νομίζουν ότι όχι μόνο έμαθαν την αλήθεια, αλλά μπορούν να την εκφράσουν επειδή στο λύκειο ήσαν καλοί στην Έκθεση Ιδεών.

Τέλος, να μην ξεχάσω (,,,) τις «τάξεις των πονηρών ή μάλλον των πονηρούτσικων, συμπεριλαμβάνουν τους “αντικειμενικούς” παντός καιρού".

• Θεωρείς ότι το ευρώ έχει δομικά προβλήματα που οδηγούν στην Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων: «Αντιευρωπαϊστής». 

• Απαιτείς περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη ή ταυτίζεις τον νεοφιλελευθερισμό με τους κερδισμένους της παγκοσμιοποίησης: «Λαϊκιστής».

• Επιθυμείς να διατηρήσεις αλώβητη την εθνική σου ταυτότητα και διακριτή την πολιτισμική σου ιδιοπροσωπία: «Ξενόφοβος». 

• Ανησυχείς για το ενδεχόμενο τουρκοποίησης όλης της Κύπρου ή καυτηριάζεις τον τουρκικό νεοοθωμανισμό και επεκτατισμό: «Εθνικιστής».