Φ. Σχοινᾶς: Ὁ ἅγιος Πορφύριος καί ἡ ἀρχαία ἑλληνική γλῶσσα

Φώτης Σχοινᾶς

 

  Ὁ ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης εἶναι ἕνας σύγχρονος ἅγιος καὶ μάλιστα ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους ἁγίους ὅλων των ἐποχῶν, ὅπως ἀποφάνθηκε σύγχρονος ἐπίσκοπος. Ὄχι ἕνας ἁπλὸς ἅγιος, ἀλλὰ ἕνας ἅγιος σχεδὸν πάνσοφος μὲ τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅπως ἔχει γραφεῖ «ὁ πατὴρ Πορφύριος κατεῖχε νοῦ δυνάμενο νὰ ὑπερίπταται πάνω ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ κατέρχεται ἕως τὶς ἀβύσσους, νοῦ παντοδύναμο μὲ τὴ Θεία Δύναμη, παντεπόπτη μέσα στὸ θεῖο Φῶς, παντογνώστη μέσα στὴν ἔνθεη Γνώση. Μὲ τὴν ἐνορατική του δύναμη, τὰ τοῦ ἀνθρώπου, τὰ ὁποῖα δὲν γνωρίζει “εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τὸ τοῦ ἀνθρώπου”, ἐκεῖνος τὸ γνώριζε μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ». (Χρυσοστόμου Μοναχοῦ Διονυσιάτου, Θεὸς Λόγος καὶ ἀνθρώπινος λόγος, Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Διονυσίου, Ἅγιον Ὅρος 1998, σελ. 449).

Ἀποτελεῖ ξεχωριστὸ ἐνδιαφέρον λοιπὸν νὰ δοῦμε τὶς ἀπόψεις ἑνὸς τόσο θεοφωτίστου νοῦ γιὰ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλώσσα.Νομίζω ἀναγκαῖο νὰ σημειώσω ὅτι παρουσιάζω μόνον ὅσες ἐγὼ ἐγνώρισα καὶ αὐτὲς ἐλλειπτικὰ λόγω στενότητος χώρου. Μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν καὶ ἄλλες, ἐξίσου ἢ περισσότερο ἐνδιαφέρουσες.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος θεωρεῖ πολὺ σημαντικὸ πράγμα τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλώσσα. Καὶ τοῦτο γιατὶ σὲ αὐτὴ τὴ γλώσσα ἔχουν γραφεῖ πρωτογενὼς πολὺ σπουδαία πράγματα καὶ βαθιὰ νοήματα καὶ κυρίως γιατὶ σὲ αὐτὴ τὴ γλώσσα διετυπώθη πρωτογενὼς τὸ σωτηριολογικὸ μήνυμα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Θεωρεῖ ὅτι ἡ τυχὸν ἐγκατάλειψή της συνεπάγεται μεγάλη πνευματικὴ πτώχευση καὶ ἔνδεια. Ὠσαύτως εἶναι τῆς γνώμης ὅτι τὰ παιδιὰ ἔπρεπε νὰ μαθαίνουν τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλώσσα: «Ἡ γλώσσα εἶναι σπουδαῖο πράγμα. Ἔχουν πεῖ τόσο βαθιὰ πράγματα σ- αὐτὴ τὴν γλώσσα καὶ δὲν πρέπει ἐμεῖς νὰ τὴν ἀφήσουμε, γιατὶ θὰ φτωχύνουμε πολύ. Θὰ καταργηθοῦν ὅλα, ἀλλὰ ὕστερα ἀπὸ χρόνια οἱ ἄνθρωποι θὰ ἀναζητήσουν πάλι τὴν παλιὰ γλώσσα καὶ τὰ κείμενα ἐκεῖνα. Γιατὶ θὰ κουραστοῦν, θὰ ἀδειάσουν. Ἡ λέξη ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ παλιὸς ἔχει σημασία. Ἡ φράση “μέσα στὸν Χριστὸ” διαφέρει ἀπὸ τὴν φράση “ἐν τῷ Χριστῷ” ἢ “ἐν Χριστῷ” καὶ ἂς φαίνεται ὅτι εἶναι τὸ ἴδιο. Λοιπόν, ἔπρεπε νὰ συνεχίσουν νὰ μαθαίνουν τὰ ἀρχαῖα τὰ παιδιὰ καὶ οἱ λογοτέχνες, οἱ ποιητὲς ἂς ἔγραφαν στὴν νέα, ὅπως θέλουν, καὶ ἂς τοὺς διαβάζουν τὰ παιδιὰ καὶ ὅλοι. Ἐκείνη τὴν γλώσσα ὅμως νὰ μὴν τὴν ἀφήναμε, δὲν ἔπρεπε. Φτωχαίνουμε πολὺ» (Μαθητεύοντας στὸν Γέροντα Πορφύριο, ἐκδ. Σταμούλη, Ἀθήνα 2011, σελ. 289-290. Ἐπίσης βλ. Ἄννας Κωστάκου, Συνομιλώντας μὲ τὸν Γέροντα Πορφύριο, 2η ἔκδοση, ἐκδόσεις Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2014, σελ. 103-104). Αὐτὸ ποὺ ἐμφαντικῶς τονίζει ὁ θεοφώτιστος Γέροντας εἶναι ὅτι φτωχαίνουμε πολὺ πνευματικὰ μὲ τὴν ἐγκατάλειψη τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας.

Βίος και πολιτεία της "αγίας οικογένειας" Ερντογάν της Νεφέλης Λυγερού  -   Ο 63χρονος Τούρκος ηγέτης ξεπέρασε κάθε προσδοκία του όταν από ένα φτωχόπαιδο έφθασε να γίνει “πρωθυπουργός του λαού” και μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές νίκες να καταλήξει υπερπρόεδρος της νεοοθωμανικής Τουρκίας. Ο ίδιος δείχνει να θεωρεί ότι αποτελεί τη "μετενσάρκωση" ή του Μωάμεθ του Πορθητή ή του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς. Υπό τη σκιά σκανδάλων, διώξεων, διεθνούς περιθωριοποίησης και … Νεφέλη Λυγερού Διαβάστε περισσότερα...

Μιχάλης Χαραλαμπίδης - ( μιλώντας στην Θεσσαλονίκη ) ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΣΟΥ

Τόσο η Άγκυρα όσο και η Αθήνα οφείλουν να κατανοήσουν για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία ότι έχουν να κάνουν τους λογαριασμούς τους με τις μορφές που παίρνει σήμερα το Ποντιακό Ζήτημα. Ο τόπος και αρκετά εκατομμύρια ανθρώπων. Περισσότερα από αυτά των Κύπριων αδελφών μας.

Η δική μου προσέγγιση από την δεκαετία του ’80 ήταν ότι το Ποντιακό δεν είναι ένα ζήτημα του παρελθόντος αλλά του μέλλοντος. 

Ο ρόλος της πολιτικής και της επιστήμης είναι να προβλέπει. Ο μεγάλος όμως σύμμαχός τους είναι η ιστορία. Είναι η ιστορία που θέτει το Ποντιακό Ζήτημα. Θέτει τα θέματα της ημερήσιας διάταξης στην ευρωπαϊκή, την διεθνή πολιτική και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Σήμερα δεν θα μιλήσουμε γι’ αυτά.

Νομίζω όμως με αφορμή την συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Ερντογάν μπορούν να τεθούν εκτός του πρωτοκόλλου εκτός της ημερήσιας διάταξης της συνάντησης, στις προσωπικές στιγμές – γίνονται αυτά στις διεθνείς σχέσεις και την διπλωματία – τα εξής:

− Η απελευθέρωση του Γιάννη−Βασίλη Γιαϊλαλί. Είναι φυλακισμένος γιατί ως κομάντο του τουρκικού στρατού στην Κουρδία ανακάλυψε και έκφρασε δημόσια την ελληνική του ταυτότητα. Στην πατρίδα μου την Θράκη δεν έχουμε μουσουλμάνους πολιτικούς κρατούμενους. Στον Πόντο έχουμε πολλούς.

− Μία φιλική συμβουλή για την απομάκρυνση από την πόλη της Κερασούντας του μνημείου του μεγάλου σφαγέα των Ποντίων του Τοπάλ Οσμάν. Η Γερμανία την οποία ο τούρκος πρόεδρος συχνά καταγγέλλει δεν έχει μνημεία του Άϊχμαν. Όταν μάλιστα είναι γνωστό ότι ο ίδιος ο Κεμάλ αφού χρησιμοποίησε στην σφαγή τον Τοπάλ Οσμάν διέταξε την εκτέλεσή του.

− Τέλος θα μπορούσε να του χαρίσει το βιβλίο μου « Πόντος η επιστροφή μίας πανάρχαιας ταυτότητας »στην τουρκική. Εκεί περιλαμβάνεται η επιστολή μου προς τον Ερντογάν κατά την πρώτη επίσκεψή του στην Αθήνα. Τίτλος επιστολής: « Πού είναι 353.000 γείτονές σου Ταγίπ; Γιατί είναι άδεια τα όμορφα νεοκλασικά σπίτια τους στους λόφους της Τραπεζούντας; » 

Ο Ερντογάν γνωρίζει την περιοχή. Είναι γείτονας των Ποντίων. Δεν γνωρίζει όμως τί σημαίνει Πόντος και Τραπεζούντα για τον παγκόσμιο πολιτισμό.

Προσωπικά είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος που οι Πόντιοι στην Τραπεζούντα, στην Κωνσταντινούπολη, στην Γερμανία εκτός από τα Ευαγγέλια και το Κοράνι διαβάζουν το ΠΟΝΤΟΣ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΙΑΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ και το PONTOS ANTIK BIR KIMLIĞIN GERI DÖNÜŞÜ στην τουρκική. Είναι η Βίβλος τους σήμερα. Χιλιετίες πριν συστηματοποίησαν στην Αμισό για πρώτη φορά την έκδοση των έργων του Αριστοτέλη.

Είναι μεγάλο πράγμα να έχεις την ιστορία και τον τόπο με το μέρος σου. Αυτά είναι δύσκολο να τα γενοκτονήσετε Ταγίπ με τους βαλκάνιους κεμαλικούς εγκληματίες φίλους σου. 

Επίσκεψη Ερντογάν

Κρίσιμα ερωτήματα, για την σκοπιμότητα και τον χρόνο που επιλέχθηκε, εγείρει μέχρι στιγμής η διήμερη επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα. Η επιθετική στάση του Προέδρου της Τουρκίας, κυρίως μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο αλλά και λίγο αργότερα στο Μέγαρο Μαξίμου, δίνει αρνητική τροπή σε μία επίσημη επίσκεψη για την οποία η Αθήνα διαβεβαίωνε ότι ήταν πολύ καλά προετοιμασμένη και θα αναβάθμιζε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Πέραν των προφανών αρνητικών επιπτώσεων στην εικόνα της χώρας, το πολιτικό και διπλωματικό σόου Ερντογάν και κυρίως η επιλογή του Τούρκου προέδρου να μετατρέψει σε αντικείμενο επίσημου διαλόγου όλες τις τουρκικές διεκδικήσεις των τελευταίων δεκαετιών που μέχρι χθες έμεναν πίσω από τις κλειστές πόρτες βγάζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις από μία μακρά περίοδο ύφεσης και τις βάζει σε μία νέα απρόβλεπτη και ρευστή περίοδο σε μία πολύ ταραγμένη διεθνή γειτονιά.

Ο χάρτινος πύργος του ευρώ

.

https://analyst.gr/

Η νομισματική ένωση συνεχίζει να είναι ασταθής, παρά το ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της αυξάνεται, οπότε πολύ δύσκολα θα επιβιώσει από την επόμενη κρίση – η οποία είναι νομοτελειακή στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα των χρημάτων χωρίς αντίκρισμα και επαναλαμβάνεται περίπου ανά δέκα έτη.

.

Άποψη    

Η «καθαρή» έξοδος της Ελλάδας στις αγορές το 2018, με δημόσιο χρέος στο 190% του ΑΕΠ της (στα 345 δις € μετά το νέο δανεισμό της), με κόκκινο ιδιωτικό πάνω από το 130% του ΑΕΠ (περισσότερα από 230 δις €), με οκτώ χρόνια σε βαθιά ύφεση και με κατεστραμμένο παραγωγικό ιστό, μόνο ως κακόγουστο ανέκδοτο μπορεί να χαρακτηρισθεί – ή σαν απεγνωσμένη προσπάθεια να πουληθούν καθρεφτάκια στους ιθαγενείς, είτε αυτοί είναι οι Πολίτες, είτε οι αγορές, οι οποίες όμως σπάνια αγοράζουν τέτοιου είδους «εμπορεύματα».

Όσον αφορά το δήθεν τέλος των μνημονίων, με τους σχεδόν 700 νόμους τους που τότε θα έπρεπε να καταργηθούν, έχουμε δώσει τις απαντήσεις (άρθρο) – ενώ πιστεύουμε πως η Ελλάδα θα χρησιμοποιηθεί ξανά ως πειραματόζωο, αυτή τη φορά του γερμανικού ESM που φιλοδοξεί να αναδειχθεί στο ΔΝΤ της Ευρωζώνης. Τέλος σε σχέση με την «ταξική πολιτική», για την οποία κατηγορείται η κυβέρνηση, ασφαλώς υπάρχει – όπου (α) «η δική της τάξη» είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, με κριτήριο το ότι αμείβονται κατά μέσον όρο 30% υψηλότερα από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και δεν απολύονται αλλά προσλαμβάνονται καινούργιοι (γράφημα), ενώ (β) «η άλλη τάξη» όλοι εμείς οι υπόλοιποι, με εξαίρεση αυτούς που ανήκουν στα δύο κόμματα της ή διαπλέκονται μαζί της.

Δημογραφικό, συν μετανάστευση

Christos Yiannaras | 11 Dec 2017

Γ​​νωστή η φράση της ανορθόδοξης αισιοδοξίας του Μακρυγιάννη. Την αλίευσε και την ανέδειξε πρώτος ο Σεφέρης, στην ομιλία του για τον Μακρυγιάννη, στην Αλεξάνδρεια (16.5.1943):

«Η τύχη μάς έχει τους Ελληνες πάντοτε ολίγους. Οτι αρχή και τέλος, παλαιόθε και ώς τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε, και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά».

Πριν από λίγες μέρες, σε τηλεοπτικό «κανάλι» έδινε συνέντευξη ένας Ελληνας ευρωβουλευτής, ανεξάρτητος, ο Κώστας Χρυσόγονος. Είπε, κάποια στιγμή, με τόνο φωνής ήρεμο, ανεπιτήδευτο: «Κατατριβόμαστε με ασήμαντα θέματα (οι πολιτικοί), ενώ είναι αδυσώπητο, σε σαράντα μόλις χρόνια από τώρα, αν παραμείνουν στους ίδιους ρυθμούς οι εξελίξεις στο δημογραφικό και στη μετανάστευση των ντόπιων, να μην υπάρχει ούτε ίχνος Ελλήνων μέσα στα σημερινά όρια του ελλαδικού κράτους».

Για να βρούμε μιαν άκρη στις προβλέψεις, άκρη ανυπότακτη στη μικρόνοια της «αισιοδοξίας» ή της «απαισιοδοξίας», πρέπει να διερευνήσουμε και διασαφηνίσουμε τα πραγματικά δεδομένα: Οταν ο Μακρυγιάννης έλεγε «εμείς οι Ελληνες» που «η τύχη μάς έχει πάντοτε ολίγους», προϋπέθετε μιαν ελληνικότητα διαφορετική από αυτήν που πιστοποιούσε ο Σεφέρης γύρω του το 1943 (γι’ αυτό και τον εξέπληττε ο Μακρυγιάννης). Διαφορετική και από την ελληνικότητα που πιστοποιεί σήμερα ο Χρυσόγονος γύρω του, με τη ρεαλιστικότατη πρόβλεψη («και πολλοί προβλέπουν») ότι θα έχει εξαφανιστεί σε σαράντα το πολύ χρόνια.

Η ελληνικότητα για την οποία μιλούσε ο Μακρυγιάννης δεν είχε σχέση με την κρατική υπηκοότητα ούτε με την πιστοποίηση της ιθαγένειας των γονέων ούτε με «πολιτικά δικαιώματα» που προσπορίζει το ανήκειν σε μια «νόμω» οργανωμένη πολιτεία. Σήμερα η υπηκοότητα είναι μια τυπική ιδιότητα, μπορούμε να την αποδείξουμε επιδείχνοντας έναν Αριθμό Δελτίου Ταυτότητας ή Διαβατηρίου ή ΑΜΚΑ ή άδειας οδήγησης αυτοκινήτου. Μας χωρίζουν από τον Μακρυγιάννη (την εκδημία του, το 1864) μόλις 153 χρόνια, αλλά και χάσμα μέγα στη νοο-τροπία, στην αντίληψη και αίσθηση «πατρίδας», στην εκτίμηση του ρόλου της Ιστορίας.

Η 11η Δεκεμβρίου 1955 κι ο Γρηγόρης Αυξεντίου

Ο ανδριάντας του Γρηγόρη Αυξεντίου

Του Λάζαρου Μαύρου

ΚΥΡΙΑΚΗ 11η Δεκεμβρίου 1955, στον όγδοο μήνα της ένοπλης δράσης της, η Ε.Ο.Κ.Α. κινδύνευσε πραγματικά να αποκεφαλιστεί. Πολυάριθμα βρετανικά στρατεύματα επιχειρούσαν για να κυκλώσουν τα ορεινά της λημέρια στο χωριό Σπήλια, όπου κρυβόταν ο Αρχηγός Διγενής με 12 αντάρτες του, ανάμεσά τους κι ο Γρηγόρης Αυξεντίου.

ΤΟ ΨΥΧΡΑΙΜΟ και πειθαρχημένο σχέδιο διαφυγής του Αρχηγού και των ανταρτών του, σε συνδυασμό με τον πανέξυπνο ελιγμό αντιπερισπασμού που εφήρμοσε ο Αυξεντίου, αφ’ ενός διέσωσε την Ε.Ο.Κ.Α. κι αφετέρου προκάλεσε δυσανάλογες απώλειες στον βρετανικό στρατό. 

Ο ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ ήταν και ο μόνος με στρατιωτική εκπαίδευση αντάρτης της Ε.Ο.Κ.Α. και εκπαιδευτής των ανταρτών της. Είχε υπηρετήσει εθελοντικά επί τρία χρόνια στον Ελληνικό Στρατό από το 1949. Εκπαιδεύτηκε στην Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Σύρου με Α.Σ.Μ. 3095, υπηρέτησε στο 613 Τάγμα Πεζικού και από τον Οκτώβριο του 1950 ονομάσθηκε Έφεδρος Ανθυπολοχαγός στο 132 Σύνταγμα Προκαλύψεως, απ’ το οποίο απολύθηκε τον Νοέμβριο του 1952.

Premium Paratiritis: Η φτωχοποίηση της Ευρώπης

Η φτωχοποίηση της Ευρώπης είναι μία πραγματικότητα. Αυτό είναι λίγο ως πολύ γνωστό, εκείνο όμως που προκαλεί ταυτόχρονα έκπληξη και τρόμο είναι ο ρυθμός με τον οποίο αυξάνεται ο αριθμός των φτωχών Ευρωπαίων. Πριν το ξέσπασμα της κρίσης το ποσοστό των φτωχών παρέμενε για πολλά χρόνια στο 16,5% περίπου. Δύο χρόνια αφότου ξέσπασε η κρίση χρέους, το 2012 , το ποσοστό της σχετική φτώχειας αυξήθηκε σε 16,8% και το 2014 τινάχτηκε στο 17,2%.

Αν το καλοσκεφτεί κανείς οι ευρωπαίοι γυρνούν σχεδόν ένα αιώνα πίσω με ρυθμό 1% περίπου τον χρόνο. Και το χειρότερο απο όλα είναι ότι πλέον στα αυτιά των ευρωπαίων ηγετών  η έννοια: «κοινωνική Ευρώπη» ηχεί σαν το ανέκδοτο με «...τον Τοτό».

Η παγκοσμιοποιημένη φτώχεια τείνει να γίνει καθεστώς. Στις ΗΠΑ, Οι ΗΠΑ η αύξηση του ποσοστού της φτώχειας, είναι σχεδόν μία ποσοστιαία μονάδα. Από 23,8 τοις εκατό  που ήταν το 2005 έφθασε στο 24,6 τοις εκατό το 2012 και καλπάζει. Αποτέλεσμα; Σήμερα, το 30 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού που χαρακτηρίζεται ως φτωχό  κατέχει μόλις δύο τοις εκατό του παγκόσμιου εισοδήματος.

Όπως επισημαίνουν πολλοί οικονομολόγοι και κοινωνιολόγοι μία από τις βασικές αιτίες για την αύξηση της φτώχειας στις αναπτυγμένες χώρες είναι οι κατακλυσμιαίες αλλαγές που έχουν επέλθει στην αγορά εργασίας. Πλέον οι θέσεις πλήρους απασχόλησης έχουν μειωθεί δραματικά και έχουν παραχωρήσει την θέση τους σε θέσεις  μειωμένης απασχόλησης και κουτσουρεμένων δικαιωμάτων που παρέχουν εισόδημα  χαμηλότερο απο το 60% του κατά κεφαλή εισοδήματος.

Στο "σφυρί" πρώτες κατοικίες - Δείτε τα έγγραφα - ντοκουμέντα

Στο φως της δημοσιότητας έρχονται δύο περιπτώσεις προγραμματισμένων πλειστηριασμώνπρώτης κατοικίας μέσα στο 2018, αλλά και μία κατάσχεση ακινήτου για χρέη προς το Δημόσιο ύψους μόλις 9.323 ευρώ.

Από τους δύο πλειστηριασμούς, ο πιο άμεσα προγραμματισμένος (14.2.2018) αφορά σε ακίνητο, 82,62 τ.μ., στην περιοχή της Πτολεμαΐδας και θα διεξαχθεί για οφειλές προς την τράπεζα ύψους 124.570,55 ευρώ. Ετερος πολίτης στη Θεσσαλονίκη χάνει το σπίτι του (68,46 τ.μ.), στις 2.5.2018, οπότε και έχει οριστεί η ημερομηνία ρευστοποίησης, καθώς προ ετών έλαβε δάνειο σε ελβετικό φράγκο και λόγω της αλλαγής στην ισοτιμία (ευρώ-ελβετικό φράγκο) δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις δόσεις του, με αποτέλεσμα να χρωστάει σήμερα στο συνεργαζόμενο πιστωτικό ίδρυμα 134.039,2754 ευρώ.

Μεγάλη ντροπή μας!/ Βασίλης Βιλιάρδος

.

Λέγεται πως οι Έλληνες θα αντιδράσουν όταν ξεκινήσουν οι μαζικοί πλειστηριασμοί και κινδυνεύσουν να χάσουν τα σπίτια τους – ότι πιο σημαντικό δηλαδή για τους ίδιους. Ανοησίες! Θα το συνηθίσουν και αυτό!. Κατά την άποψη μας, οι Πολίτες της χώρας που οδηγείται βίαια στην καταστροφή δεν έχουν ούτε το ήθος, ούτε το θάρρος, να διαμαρτυρηθούν – σιωπώντας εκκωφαντικά, όπως τα πρόβατα πριν από τη σφαγή τους. Δεν διανοούνται καν να βγουν στους δρόμους διαδηλώνοντας μαζικά, έτσι ώστε να επιβάλλουν στην κυβέρνηση τους τη θέληση τους – αδιαφορώντας όχι μόνο για τον εαυτό τους αλλά, ανερυθρίαστα, για την πατρίδα τους και τα παιδιά τους.

Εάν τους ρωτήσει τώρα κανείς γιατί σκύβουν υποτακτικά το κεφάλι, θα του απαντήσουν πως αναζητούν κάποιον ηγέτη που θα μπορέσει να κρατήσει το λάβαρο της επανάστασης, οδηγώντας τους στην έξοδο από την κρίση – μία στάση που ασφαλώς αποτελεί μεγάλη ντροπή για τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία. Ντροπή επειδή οι Έλληνες όφειλαν να γνωρίζουν από την ιστορία τους πως όταν ένας λαός είναι αποφασισμένος, δεν χρειάζεται κανέναν φωτισμένο σωτήρα – ενώ όταν δεν είναι, εμφανίζονται διαρκώς νέοι «κλόουν» που ισχυρίζονται πως έχουν κάθε είδους μαγικά ραβδιά, με αποκλειστικό σκοπό τη νομή της εξουσίας.

Διάλεξη: Πατριωτισμος και διεθνισμός 12-12-2017

To Κίνημα Άρδην σας προσκαλεί την Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2017, 19:00 στη διάλεξη του Γιώργου Καραμπελιά με θέμα: «Η επτανησιακή επαναστατική παράδοση και οι πρώτοι Έλληνες σοσιαλιστές. Πατριωτισμός και διεθνισμός.» 

Η διάλεξη γίνεται στο πλαίσιο της σειράς διαλέξεων του Κινήματος Άρδην, με θέμα «Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης και ο ελληνικός δρόμο».

Στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής», Ξενοφώντος 4, 6ος όρ., Σύνταγμα. Τηλ. επικοινωνίας: 210 3826319και διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου: perardin@gmail.com

Κύκλος διαλέξεων: Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης και ο ελληνικός δρόμος από τον Γ. Καραμπελιά (Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2017) 

Το πνεύμα του μελισσιού

Η ταινία γυρίστηκε το 1973, δυο χρόνια πριν από το θάνατο του Φράνκο και κινείται ανάμεσα στο φόβο δυο μικρών κοριτσιών (μετά την προβολή της ταινίας του Φρανκεστάιν), στο φόβο του πολέμου (εκτυλίσσεται το 1940) και στην δομή μιας οικογένειας που ο πατέρας, επιστήμονας της μελισσοκομίας, μένει κλεισμένος στις σκέψεις του και στην μητέρα να αναπολεί κάτι που ποτέ πιθανά δεν θα ξανάρθει. Σε ένα μεγάλο σπίτι που τα παράθυρά του έχουν εξάγωνα τζαμένια σχέδια και που στο γραφείο δεσπόζει εντυπωσιακά μια κυψέλη παρατήρησης, με τις μέλισσες να βγαίνουν μέσα από ένα δικτυωτό σωλήνα, ο Erice μας χαρίζει το κρυμμένο φως της ισπανικής επαρχίας και τη θλίψη του εμφυλίου και της κατάληξής του.

Αποκλειστικό: Το συμπληρωματικό Μνημόνιο - Η συμφωνία με τον ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση

---

Η συμφωνία με τον ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση

Οδηγίες του ΟΟΣΑ για το Εκπαιδευτικό Σύστημα. (απόσπασμα από το συμπληρωματικό Μνημόνιο), σελίδα 27

Η Ελλάδα θα εκσυγχρονίσει περαιτέρω το εκπαιδευτικό της σύστημα σε όλες τις βαθμίδες για να βελτιώσει σημαντικά τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα, διαφυλάττοντας παράλληλα την ισότητα και τη δικαιοσύνη. Οι Αρχές θα αντιμετωπίσουν τις συστάσεις της νέας έκθεσης του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μέσα από ένα στέρεο πρόγραμμα δράσης ως τον Μάιο του 2018. Μια προκαταρκτική έκθεση δημοσιεύθηκε από τον ΟΟΣΑ τον Ιούλιο του 2017, το σχέδιο της έκθεσης θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι τον Ιανουάριο του 2018 και η τελική έκθεση ως τον Απρίλιο του 2018.
Σε συμφωνία με τους Θεσμούς, οι Αρχές, μέχρι τον Μάιο του 2018, θα πρέπει (κύρια παραδοτέα):
i) Να υιοθετήσουν νομικά μέτρα για τους μελλοντικούς διορισμούς και την αξιολόγηση των διευθυντών και των ανώτερων διοικητικών στελεχών της εκπαίδευσης, ώστε να διασφαλίσουν μια αποπολιτικοποιημένη, διάφανη και αξιοκρατική διαδικασία, συμπεριλαμβανομένης της εμπλοκής του ΑΣΕΠ σε σχετικές επιτροπές και να αναβαθμίσουν τον ρόλο τους στις σχολικές μονάδες, καθώς και να διασαφηνίσουν τις επαγγελματικές τους προοπτικές.

Η γκιλοτίνα της ιστορικής αφήγησης Η γκιλοτίνα της ιστορικής αφήγησης

Η γκιλοτίνα της ιστορικής αφήγησης του Μάκη Ανδρονόπουλου  -   Η Ιστορία είναι μια περίπλοκη διαδικασία που προχωρά συνήθως με αργούς ρυθμούς. Οι νεοεμφανιζόμενοι στο προσκήνιο προωθητικοί παράγοντες, όπως έκρυθμες κοινωνικές καταστάσεις, οικολογικές καταστροφές, οικονομικές αλλαγές, αβάσταχτη φορολογία, ακραία φτώχεια, εξωτερικές πιέσεις, μαζική μετανάστευση, νέα γνώση, ιδέες, ιδεολογίες, πρόσωπα, ανακαλύψεις, χρειάζονται χρόνο για να αφομοιωθούν από τις μάζες. Με την αφομοίωση, οι μάζες θα αντιδράσουν, θα … Μάκης Ανδρονόπουλος Διαβάστε περισσότερα...

Το δούλεμα

Του Στάθη Σταυρόπουλου

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το δούλεμα είναι ένα εθνικό σπορ στο οποίον οι Έλληνες επιδίδονται στους καφενέδες της επικράτειας (τους) από τότε που ο Δευκαλίων πέταγε πίσω του πέτρες κι εκείνες γίνονταν άνθρωποι. Ως φαίνεται από τότε την έχουμε την πετριά μας.

Φιλοπαίγμων λαός οι Έλληνες (και σε ορισμένες περιοχές, όπως τα Επτάνησα, ημίτρελος) έχει το αλληλοδουλεύεσθαι σε μεγάλη περιωπή. Ποτέ όμως άλλοτε έως τώρα δεν υπήρξε κυβέρνηση που να έχει αναγάγει το δούλεμα σε τέχνη ζηλευτή ακόμα και από τους θεούς.

Για παράδειγμα ο κ. Φίλης καλεί «σε επαγρύπνηση τον ΣΥΡΙΖΑ για τους πλειστηριασμούς» (που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ)! – 3.000 τον μήνα προβλέπονται, 36.000 τον χρόνο, των οικιών ημών εμπιπραμένων, θα καεί το πελεκούδι.

Για την απίσχναση της ΔΕΗ (άλλος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ λέει): «Ανατρέψτε τον νόμο» (που εγώ θα ψηφίσω). Απομουρλαίνονται.

Ευτυχώς που πλέον για τις μούντζες προβλέπεται πρόστιμο! Κι επειδή τα οικονομικά του έθνους δεν είναι ανθηρά, οι μούντζες θα εκτοξεύονται κατ’ οικονομίαν.

Αλλιώς θα πήγαινε η μούντζα σύννεφο. Δημιουργώντας ένα υπερπλεόνασμα. Από το οποίο όλοι θα είχαμε το μέρισμά μας.

Δούλεμα - μούντζα - μέρισμα!

Δεν είναι κι άσχημα…

Αιδώς, Γραικύλοι

Της Σύνταξης της Ρήξης (Ρήξη φ. 139)

Ο Ερντογάν, πριν καν έρθει στην Αθήνα, ανατίναξε, με την περιβόητη συνέντευξή του στον Παπαχελά, όλη τη μυθολογία των ναινέκων του ελληνικού μιντιακού και πολιτικού συστήματος για τις «θετικές επιπτώσεις» της πρόσκλησης Ερντογάν στην Αθήνα. Όπως διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι, η απόβαση του Ερντογάν με τις στρατιές των κουμπουροφόρων του στην Αθήνα και τη Θράκη είχε τη στήριξη και τη συναίνεση όλων των –συστημικών και μη– ελίτ της χώρας.

Πράγματι, καθώς δοκιμάζαμε να οργανώσουμε μια στοιχειώδη αντίδραση σε αυτήν, διαπιστώσαμε πως όλες οι πολιτικές και ιδεολογικές πτέρυγες ήθελαν να φιμώσουν κάθε διαμαρτυρία. Ήταν προφανής, αυτή τη φορά, η άρνηση τόσο των «αμερικανόφιλων», των «ευρωπαιόφιλων», ακόμα και των «ρωσόφιλων», να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε κινητοποίηση ενάντια στην έλευση του Ερντογάν.

Οι μεν πρώτοι, λαλίστατοι εναντίον του Ερντογάν τα τελευταία χρόνια, καθώς η Τουρκία βρισκόταν σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, έπαθαν «διπλωματική ασθένεια» και εξαφανίστηκαν. Οι δεύτεροι, λαλίστατοι την προηγούμενη περίοδο για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, προέβησαν, ελάχιστοι, σε μερικές υποτονικές διαμαρτυρίες. Η στάση όλων αυτών μας έπεισε, εξάλλου, ότι η πρόσκληση Ερντογάν από τους Έλληνες εντολοδόχους της «Δύσης», όπως μας δήλωνε πριν ένα μήνα ανερυθρίαστα ο Τσίπρας, αποτελούσε επιταγή των Αμερικανών και της Μέρκελ, για να «εξομαλυνθούν» οι σχέσεις της «Δύσης» με την Τουρκία, και αυτό άσχετα από τις καταστροφικές συνέπειες που θα είχε για την Ελλάδα, όπως και κατεδείχθη.

«Ο γυιος της απωλείας»

του Δημήτρη Παυλόπουλου  – 

‘Ενας χρόνος συμπληρώνεται φέτος από την έκδοση «Νίκος Βέλμος (1890-1930) – Ο γυιός της απωλείας». Πρόκειται για μονογραφία του αφιερωμένου από το 1996 μελετητή του, ρέκτη συνταξιούχου μικροβιολόγου Νίκου Λογοθέτη (1933), έκδοση του Φαρφουλά, εκδοτικού οίκου του ενημερωμένου Διαμαντή Καράβολα. Παράλληλα, εκδόθηκε, σε τριπλό τεύχος (19-20-21) του περιοδικού Ο Φαρφουλάς, και ο πρώτος τόμος του περιοδικού του Βέλμου Φραγκέλιο, με επίμετρο τρία ειδικά κείμενα για τον Βέλμο, αυτή την αποκλίνουσα σε πολλά προσωπικότητα της μεσοπολεμικής Αθήνας.

Ποιος ήταν ο Νίκος Βέλμος (1890-1930); Βογιατζάκης το πραγματικό επώνυμό του, Πλακιώτης, ηθοποιός, θιασάρχης, διασκευαστής θεατρικών έργων, εκδότης, σκιτσογράφος (πληθώρα σκίτσων του έχει περιέλθει πλέον στο Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδος), τεχνοκρίτης, από τους πρώτους ιδιοκτήτες αίθουσας τέχνης στην Αθήνα, μεταγλωττιστής κειμένων από την καθαρεύουσα στη δημοτική, κι ας μην είχε ολοκληρώσει εγκύκλιες σπουδές.

Ομοφυλόφιλος, ναρκομανής, αλκοολικός, ζει στο επίκεντρο των πνευματικών γεγονότων, κοντά στα πρόσωπα που πρωτοστάτησαν στην αθηναϊκή ζωή κατά τις δεκαετίες του 1910 και του 1920. Από το 1906 παίζει δίπλα στην Μαρίκα Κοτοπούλη (1887-1954) και τον ίδιο χρόνο γίνεται μαθητής του σπουδαίου ηθοποιού και ενός από τους πρώτους πολύ αξιόλογους Έλληνες σκηνοθέτες, Θωμά Οικονόμου (1864-1927). Τον θαυμάζει ανεπιφύλακτα, συμμετέχει με τις δύο αδελφές του, την Αριάδνη (1886-1974) και την Τατιανή (1892-1973), σε έργα μαζί του, φτάνοντας στο σημείο —αυτός, ο μονίμως περιδεής…— το 1912 και να τον ενισχύσει!

Το εξώφυλλο του βιβλίου του Νίκου Λογοθέτη για τον Βέλμο

Φραγκέλιο

Την περίπτωση Βέλμου μπορεί να την αντιληφθεί κανείς με το απλό φυλλομέτρημα του περιοδικού του Φραγκέλιο, γραμμένου ανορθόγραφα, με «γκ». Κίνητρο για την έκδοσή του στάθηκε η άρνηση εφημερίδων να δημοσιεύσουν τα ζωηρά, επιτιμητικά, ασυγκράτητα άρθρα του.

Οι μεταπράτες του "εκσυγχρονισμού" του Μένιου Τασιόπουλου  -   Τα όσα δεινά βιώνει τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινωνία οφείλονται σε σημαντικό βαθμό στο γεγονός ότι έπεσε στην παγίδα να υποτιμήσει την αξία και τη σημασία του εθνικού κράτους. Οι άρχουσες ελίτ που είχαν αναδειχθεί  μέσα από τις αναταράξεις και τις περιπλοκές της μεταπολεμικής ιστορίας δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Επέδειξαν αμηχανία στις στρατηγικές … Μένιος Τασιόπουλος Διαβάστε περισσότερα...

Πάντες πλην Φαναρίου και Αθηνών

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Στις 4 Δεκεμβρίου 2017 κορυφώθηκαν στη Μόσχα οι εκδηλώσεις για τα εκατό χρόνια από την αποκατάσταση του εκεί Πατριαρχείου και στη μνήμη των υπό το αθεϊστικό και ολοκληρωτικό καθεστώς των μπολσεβίκων Νεομαρτύρων. Κορυφώθηκαν με Θεία Λειτουργία, στην οποία συμμετέσχον πάντες οι Πατριάρχες και οι Προκαθήμενοι των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, καθώς και εκπρόσωποι των Πατριαρχών Βουλγαρίας και Γεωργίας. Πάντες πλην του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου. Δεν έστειλαν ούτε εκπρόσωπό τους.

Προ καιρού είχαμε γράψει για τον προβληματισμό του Οικουμενικού Πατριάρχου και της αυλής του, αν έπρεπε να συμμετάσχει ή όχι στις εκδηλώσεις της Μόσχας. Τελικά επεκράτησε η άποψη να μη συμμετάσχει. Και επικράτησε γιατί, όπως μας ελέχθη, ο κ.  Βαρθολομαίος δεν συγχωρεί στον Πατριάρχη της Μόσχας το ότι, με την απουσία του, «σαμποτάρισε» τη Σύνοδο στην Κρήτη. Τον θεωρεί επίσης υπαίτιο για την απουσία από αυτήν των άλλων τριών Πατριαρχείων, Αντιοχείας, Βουλγαρίας και Γεωργίας. «Θα συναντηθεί με τον Κύριλλο μόνον όταν ζητήσει από τον Οικουμενικό Πατριάρχη δημοσίως συγγνώμη για την απουσία του από τη Σύνοδο στην Κρήτη», μας είπε άνθρωπος του Φαναρίου. Αν ισχύει ο λόγος αυτός, θυμίζει τον Πάπα Γρηγόριο Ζ΄, τον Αυτοκράτορα Ερρίκο Δ΄ και τον πύργο της Κανόσα…. «Αυτό ποτέ δεν θα γίνει» διαβεβαιώνει το Πατριαρχείο της Μόσχας. «Ο Κωνσταντινουπόλεως οφείλει να ζητήσει συγγνώμη από όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς για τη στάση και τη νοοτροπία του».

Ο απολογισμός μίας δύσκολης επίσκεψης του Σταύρου Λυγερού  -   Μπορεί στο κλίμα της διάχυτης καχυποψίας οι δύο πλευρές να είχαν προσχεδιάσει ακόμα και σε λεπτομέρειες την επίσκεψη Ερντογάν, αλλά αυτή ξεστράτισε «με το καλημέρα». Το χάσμα που χωρίζει τις θέσεις των δύο πλευρών δεν άφηνε, άλλωστε, περιθώρια για ελπίδες συγκλίσεων. Ο Ερντογάν, μάλιστα, φρόντισε να το καταστήσει σαφές με τα όσα είπε πριν έρθει στην … Σταύρος Λυγερός Διαβάστε περισσότερα...

Τα προβλήματα με την Τουρκία τώρα αρχίζουν !

Τα προβλήματα με την Τουρκία τώρα αρχίζουν !

Το πολιτικό προσωπικό που υποθήκευσε τη χώρα

δεν αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο Ερντογάν !

Ο ν. 4491/2017 (Τουρκική Ένωση Ξάνθης κ.ά.)

που ψήφισαν τα 5 κόμματα του Μνημονίου,

θα είναι μόνιμη πηγή εθνικών δεινών στο μέλλον

Τώρα που έφυγε ο κ.Ερντογάν, μπορούμε να αποτιμήσουμε την επίσκεψή του έχοντας υπόψη όσα δημόσια -τουλάχιστον- έχουν αναφερθεί.

1.Δύο εβδομάδες προ της επίσκεψης, αρχής γενομένης από τα περίφημα non-papers «της πολιτικής των υπογείων», η κυβερνητική προπαγάνδα μάς είχε βομβαρδίσει, εν είδει επερχόμενου …θριάμβου, ότι ο Τούρκος Πρόεδρος, απομονωμένος από τη διεθνή ζωή, «φτωχός συγγενής» του διεθνούς γίγνεσθαι, παρίας και απόβλητος τής …απροσδιόριστης ευρωπαϊκής πολιτικής, έρχεται στην Αθήνα για να εκλιπαρήσει τους επικεφαλής της Ελληνικής Πολιτείας των Μνημονίων και της διακηρυγμένα μειωμένης κυριαρχίας ώστε η ΕΕ, στην οποία τόσο …διακαώς επιθυμεί να ενταχθεί, να τον δεχθεί και πάλι στους κόλπους της.

Τον αυτόχρημα αναληθή και κωμικοτραγικό κεντρικό κυβερνητικό ισχυρισμό τον παρήγαγαν και πολλοί δημοσιολόγοι του «νέου συστήματος ενημέρωσης» της κοινής γνώμης που κόντεψαν να μας πείσουν πως είναι τόσο μεγάλο το κύρος των Ελληνικών Αρχών που μια περιφερειακή δύναμη του μεγέθους της Τουρκίας προστρέχει στα πόδια της για να βρει «παράθυρο στον κόσμο».

Εικόνες απεριορίστων διαδρομών του Μάρκου Πετρόπουλου   -  Επιστρέφοντας και λόγω της ζαλάδας, το καθρέφτισμα από τα φώτα των αυτοκινήτων στους βρεγμένους δρόμους, το απολάμβανε περισσότερο. Δημιουργούσαν έναν περίεργο κυματισμό που καθήλωνε εξαιρετικά το βλέμμα της και ξεχνούσε την μόνιμη ανάγκη να κάνει εμετό μετά τις θεραπείες. Τα Χριστούγεννα, τα πάνε έλα από τη Νίκαια στην Αθήνα είχαν, αν μη τι άλλο, ένα κάποιο … Μάρκος Πετρόπουλος Διαβάστε περισσότερα...

Τα πέντε φίλτρα της χειραγώγησης/ Βασίλης Βιλιάρδος

.

Οι Πολίτες των δημοκρατικών χωρών θα πρέπει να παρακολουθούν μαθήματα πνευματικής αυτοάμυνας, για να είναι σε θέση να αμύνονται απέναντι στις προσπάθειες χειραγώγησης και ελέγχου τους – με απλά λόγια, για να αποφεύγουν το διανοητικό αποικισμό τους.

.

.

«Όταν διαβάζει κανείς μία εφημερίδα ή ακούει ειδήσεις, οφείλει να συνειδητοποιεί πως δεν πρόκειται για ολόκληρη την αλήθεια – αλλά μόνο για σκόπιμα φιλτραρισμένες πληροφορίες, οι οποίες εξυπηρετούν ή προστατεύουν πάντοτε κάποια συμφέροντα«.

.

Ανάλυση

Τα ΜΜΕ έχουν ως αποστολή τους την αντικειμενική ενημέρωση του πληθυσμού, καθώς επίσης τον έλεγχο της εξουσίας – οικονομικής, πολιτικής, θρησκευτικής ή όποιας άλλης. Με τον τρόπο αυτό συμβάλλουν στην ύπαρξη μίας λειτουργικής Δημοκρατίας – η οποία προϋποθέτει τεκμηριωμένα υπεύθυνους πολιτικούς, διαφάνεια του κοινωνικού βίου και σωστά ενημερωμένους Πολίτες. Έτσι τουλάχιστον φαντάζεται κανείς τον ιδεατό και τυπικό ρόλο τους – όπου όμως η πραγματικότητα είναι συχνά εντελώς διαφορετική.

Ειδικότερα το εάν και το πώς οι ειδήσεις, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται ασφαλώς οι δημοσκοπήσεις,  φτάνουν στον πληθυσμό, καθορίζεται από τις πολιτικές και οικονομικές δομές της εκάστοτε εξουσίας – όπου οι ελίτ και των δύο τομέων έχουν κατασκευάσει ένα σύστημα προπαγάνδας μέσω των ΜΜΕ. Το σύστημα αυτό χρησιμοποιείται μεθοδικά για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, έτσι ώστε να «παράγει» συναίνεση υπέρ μίας ανώτερης τάξης – ενώ την ίδια στιγμή διατηρείται η ψευδαίσθηση των ελεύθερων ΜΜΕ, τα οποία συμβάλλουν  στη δημιουργία δημοκρατικών απόψεων.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων οφείλουμε να διευκρινίσουμε εδώ τι εννοούμε με τη λέξη «ελίτ» – όπου προφανώς δεν αναφερόμαστε στους πλούσιους αλλά έντιμους επιχειρηματίες ή στους αδιάφθορους και ικανούς πολιτικούς. Αντίθετα, σε εκείνους που είναι αχόρταγοι ή κάνουν κατάχρηση της οικονομικής τους δύναμης, χρηματιζόμενοι και χρηματίζοντας για να απομυζούν τους Πολίτες – ενώ από την άλλη πλευρά στους πολιτικούς που έχουν ως αυτοσκοπό τους την παραμονή τους στην εξουσία, με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο. Για παράδειγμα στον πρόεδρο της Κομισιόν με κριτήριο τη στήριξη της «νόμιμης» φοροδιαφυγής όταν ήταν πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, στον πρώην αμερικανό κεντρικό τραπεζίτη που προκάλεσε την κρίση του 2008 (A. Greenspan) ή στον πρώην υπουργό αμύνης των Η.Π.Α. και επιχειρηματία, ο οποίος χρησιμοποίησε την εισβολή στο Ιράκ για να κερδίσει τεράστια ποσά.