ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΟΙΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΕΡΥΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΔΕΚ ΜΑΡΙΝΟΥ ΣΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΣΤΗ ΔΕΡΥΝΕΙΑ

19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2018

-------------------------------------------------------------------------

Ο χρόνος δεν επουλώνει τις πληγές όσο τα επακόλουθα της προδοσίας σημαδεύουν τη ζωή και τις σκέψεις-μας.

Η οργή δε τιθασεύεται όσο η κατοχική σημαία πληγώνει τον Πενταδάκτυλο και προκαλεί βάναυσα τα αισθήματα και την αξιοπρέπειά-μας.

Οι εφιάλτες δεν τερματίζονται όσο οι πατρογονικές εστίες βρίσκονται υπό κατοχή και η χιλιόχρονη Ελληνική πολιτισμική ιστορία βιάζεται.

Η απόφαση για αντίσταση δεν αναιρείται όσο το συρματόπλεγμα της κατοχής μοιράζει την πατρίδα-μας και πληγώνει την κρατική-μας κυριαρχία.

Τα καθήκοντα συνεχίζουν να εκκρεμούν όσο η θυσία των αγωνιστών της δημοκρατίας, της ελευθερίας και των αθώων θυμάτων της τουρκικής βαρβαρότητας παραμένει αδικαίωτη.

Στην αγωνιστική πανστρατιά δεν υπάρχει θέση για όσους:

λιποψύχησαν και γονάτισαν μεσοστρατίς,

αντικρίζουν την κατοχική σημαία στον Πενταδάκτυλο και δεν τους πνίγει η οργή,

προσκυνούν στους τάφους των ηρώων-μας και γυρνούν στα σπίτια-τους με ήρεμη συνείδηση,

ξεγράφουν το πατρικό-τους για μερικά αργύρια.

Κι όταν ακόμα θα πιστεύεις πως για πάντα έχω χαθεί, θ’ ανατέλλω…

Αλέκος Μιχαηλίδης

«Όχι άλλα δάκρυα 

κλείσαν οι τάφοι,

λευτεριάς λίπασμα 

οι πρώτοι νεκροί»

Παραδεχθήκαμε μια ήττα που μας δίδαξαν. Μοιράστηκαν οι αντιδράσεις μας σε μακροχρόνιους αγώνες, εκσυγχρονισμούς, καθάρσεις και «καθάρσεις», οδυνηρούς συμβιβασμούς, μπουλούκια χουλιγκάνων και ελίτ λιποτακτών. Μαράθηκαν τα λούλουδα στο δάκρυ που έμεινε δάκρυ και εξαντλήθηκε η ανυπακοή μας σε βραχύπνοα λογύδρια περί ιστορίας. Για κάθε ημερομηνία δημιούργησαν μια ήττα, ένα «ήμαρτον». Και εκτονώθηκε η εξέγερση στο εγώ της επόμενης μέρας, στο θανατηφόρο υψηλό βιοτικό επίπεδο το οποίο δολοφόνησε εν ψυχρώ αρχές και οι αξίες που κουβαλούσαν οι παππούδες μας απ’ το ’31, το ’40, το ’50, το ’55. Αφομοιωθήκαμε στον ασθενή ατομικισμό της καπιταλιστικής κοινωνίας και χωνέψαμε την απώλεια, τη συλλογική θλίψη και τη μισή μνήμη που επιτρέπεται. Ασθενήσαμε πριν εκραγεί η πάλη και σουλουπώσαμε την ιστορική συνέχεια για να βολέψει τους ισχυρούς και να ψηφίζουμε ανενόχλητοι. Συμφιλιωθήκαμε με το έγκλημα και μαραζώνουμε ες αεί. «Φταίνε τα τραγούδια του, φταίει κι ο λυράρης, μα φταίει κι ο ίδιος του ο λαός γιατί είναι μαραζιάρης». Χορτάσαμε αντίσταση και κουβαλούμε μαράζια αιώνων σε πλατείες και οδοφράγματα. 20 Ιούλη. Εξαντλήσαμε τις φωνές μας σε μακρύπνοα αφηγήματα και σε μαυροφορεμένα μπουλούκια ένθεν και ένθεν. Και ηττηθήκαμε. Αν όχι τότε, σήμερα. Σαν ληστές σε γκιλοτίνα αποδεχθήκαμε τον αποκεφαλισμό. Και θάψαμε, όχι το «δεν ξεχνώ» μα το «αντιστέκομαι» σε βάρβαρα πηγαδάκια αναθεώρησης. Κουκουλώσαμε την τραγωδία και αφουγκραστήκαμε μονάχα το δράμα της. «Κανένα πλάσμα του Θεού δεν ζει σε τέτοιο βάθος». Μαυροφορέσαμε την ολόφωτη Κερύνεια και την κηδέψαμε. Βάλαμε μαντήλι στα μαλλιά της πεντάμορφης Αμμοχώστου και την κλάψαμε χίλιες φορές. Κουβαλούμε έναν νόστο για τη Μόρφου, σαν μετανάστες και όχι πρόσφυγες και βάφουμε την Καρπασία γκρίζα για να δικαιολογείται ο οδυρμός μας. Πλαισιώσαμε σαν αναλφάβητοι τα κόνφλικτ ρεσολούσιον και τρέξαμε στα κατεχόμενα να βρούμε τους εαυτούς μας. Δεν σηκώσαμε τη γροθιά μας. Δεν άνοιξε ρουθούνι. Εκτονώθηκαν οι αντιστάσεις σε έδρανα και μικροεπεισόδια. «Στα μάγια και στα όνειρα, καμπάνα και καντήλα, Πόλη, Βάρνα, Οδησσός, Κωστάντζα και Μπραΐλα. Και σε χρόνο μυστικό σαν ηφαίστειο του Αίμου, λεγεώνες του πολέμου». Πέσαμε. Ήμαρτον. Κάθε 20 Ιούλη: Αν όχι τώρα πότε; Αν όχι εμείς ποιοι;

«Ακόμα κι όταν θα νομίζεις

πως μου πήρες την ψυχή,

θα σε καίω.

Κι όταν ακόμα θα πιστεύεις

πως για πάντα έχω χαθεί,

θ’ ανατέλλω…»

Ύμνος και Θρήνος για την Κύπρο- Του Γιάννη Ρίτσου

Ύμνος και Θρήνος για την Κύπρο.

του Γιάννη Ρίτσου

Νησί πικρό, νησί γλυκό, νησί τυραγνισμένο

κάνω τον πόνο σου να πω και προσκυνώ και μένω.

Εσύ της θάλασσας ρυθμός, ολάνθιστο κλωνάρι,

πώς σου μαδήσαν τ΄άνθια σου διπλοί, τριπλοί βαρβάροι.

Τι θλιβερά που σεργιανάν τριγύρω σου τα ψάρια

κι αντίχριστοι να παίζουνε την τύχη σου στα ζάρια.

Αρχαίο νησί και νέο νησί, νησί των μαρτυρίων,

το αιώνιο φως σου μάτωσε στα δόντια των θηρίων.

Δώστε τον όρκο, αδέρφια μου, καταμεσής στην πλάση

τ’ άδικο πια να δικαστεί, το δίκιο να γιορτάσει.

Κουράγιο, μικροκόρη μας, που μας εγίνης μάνα

Ύμνος και Θρήνος της ζωής κι ανάστασης καμπάνα.

«Στον Κόσμο της Κύπρου, Μνήμη και Αγάπη

…Κύπρον, ου μ’ εθέσπισεν…»

(Γ. Σεφέρης, Ημερολόγιο Καταστρώματος, Γ’)

Δύο εικόνες και ένα απόσπασμα από θεατρική παράσταση... / Του Γιώργου Γκόντζου

Δύο εικόνες και ένα απόσπασμα από θεατρική παράσταση...  

Τώρα που στην επέτειο των 44 χρόνων από την Τουρκικό Αττίλα, και ενώ στην Κύπρο, επιβάλλονται από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) με "υπερήφανο χορηγό", εκτός των άλλων και την Γερμανική Πρεσβεία, οι "κατάλληλες λέξεις", σε ένα "Γλωσσάρι" στο οποίο προτείνονται "πολιτικά ορθές " γραφές, για παράδειγμα, αντί για "Κατεχόμενες περιοχές-Κατεχόμενα", να γράφεται "Βόρειο μέρος της Κύπρου",  αντί "Τούρκος εισβολέας" να υπογραμμίζεται το "Τουρκικός στρατός", αντί " κλεμμένες περιουσίες" να σημειώνεται "ελληνοκυπριακές περιουσίες στον βορρά" ή "επηρεαζόμενες περιουσίες" κ.λ.π. 

Ας θυμηθούμε, αφού ακόμη επίσημα στην χώρα μας δεν έχουμε εφαρμογή, για τα εθνικά θέματα, ανάλογου "Γλωσσαρίου" (Φυσικά ο νέος "μακαρθισμός" είναι σε πλήρη, διατεταγμένη, υπηρεσία) 

α) το προσφυγόσημο ή το προσφυγικό γραμματόσημο του χαράκτη Τάσσου Αλεβίζου, 

β) την ζωγραφική σε πέτρα του Γιάννη Ρίτσου που κοσμεί το εξώφυλλο του δίσκου "Ύμνος και θρήνος για την Κύπρο" 

και γ) το ακόλουθο συγκλονιστικό απόσπασμα από την παράσταση που ανέβασε πριν τέσσερα χρόνια το καλλιτεχνικό σωματείο ''ΕΞΑΥΔΑ'' ,στα Γιάννινα, ''Μια ενδιαφέρουσα ζωή'', βασισμένη στο έργο του Βασίλη Κατσικονούρη ''ΟΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ''

ΔΕΣΠΟΙΝΑ...Κι έφτασα... Έμεινα εκεί απέξω, στην απέναντι μεριά του δρόμου, να κοιτάζω.  Ώρες πολλές, μέχρι που πήρε και βασίλευε. Βλέπω τότε κι ανοίγει η πόρτα. Βγήκε από μέσα ένας άνδρας κι ήρθε προς εμένα. Με ρώταγε κάτι στα τούρκικα.  Δεν ήταν Τουρκοκύπριος. Έποικος, φερμένος ποιος ξέρει από που. Δεν καταλάβαινα εγώ να του απαντήσω.Κι όσο δεν του μιλούσα εγώ,αυτός άρχιζε να θυμώνει. Μου μίλαγε έντονα, μπορεί στο τέλος και να μ' έβριζε.  Μιλιά εγώ, μονάχα τον κοιτούσα.  Και κάποια στιγμή, θα κουράστηκε μάλλον, απόμεινε να με κοιτάει κι αυτός.  Και φαίνεται πως είδε όλες τις σφαίρες που είχαν μαζευτεί στα μάτια μου, απ' το δρόμο όπως ερχόμουνα.  Δε μίλησε άλλο.  Έβγαλε μόνο ένα κλειδί απ' την τσέπη του, τ' ακούμπησε εκεί μπροστά στα πόδια μου, γύρισε κι έφυγε....  Και δεν μπήκε πίσω στο σπίτι...........

ΔΕΣΠΟΙΝΑ.....

Και το πήρα, Ισμήνη.  Το κλειδί του σπιτιού μας.  Και το έφερα.  Να, εδώ πάνω στο μαντήλι σ' το ακουμπάω να το έχεις και αυτό εσύ.  Εγώ δεν το έβαλα στην κλειδαριά, δεν μπήκα μέσα εκεί.  Δεν ήθελα να μπω σαν κλέφτης ή σαν μουσαφίρης.  (Παύση)  

Θα περάσουν τα χρόνια όμως Ισμήνη, και θ' αλλάξουν πολλά.  Ναι, το πιστεύω αυτό κι ας με ειρωνεύεται ο άντρας σου, Ισμήνη, κι ας κουραστήκανε πια όλοι.  Κι εσύ θα ξαναγυρίσεις κάποτε, εγώ μπορεί να μην είμαι άλλο εκεί, είμαι αρκετά πιο μεγάλη, βλέπεις, μα εσύ, που είσαι η πιο μικρή μας αδερφή,μπορεί και να την προφτάσεις εκείνη τη μέρα, εσύ σαν ιδιοκτήτρια να μπεις, σα νοικοκύρης του σπιτιού.  Κι ακόμα κι αν τριγύρω οι τοίχοι έχουν πέσει, Ισμήνη, και η σκεπή έχει γκρεμιστεί, η πόρτα εκεί θα είναι, είναι γερή η πόρτα μας, βαστάει ακόμα, την είδα εγώ τότε που πήγα.  Να βάλεις το κλειδί, ν' ανοίξεις και να μπεις κι ας μην υπάρχει τίποτα γύρω, κι ας μην είναι κάτι μέσα....{..} 

(Υγ: Η ανάρτηση δεν "αφορά" ΑΝΑΝιστές όλου του κομματικού φάσματος, ενταγμενους σε διάφορα αριστερά εξωκοινοβουλευτικά μέτωπα που ανησυχούν για την "περιθωριοποίηση της Τουρκίας", νοσταλγούς, πατριδοκάπηλους, της "χούντας των συνταγματαρχών", αλά καρτ ευαίσθητους όσον αφορά την κατοχή ανεξάρτητων κρατών, τρόφιμους ΜΚΟ που υλοποιούν πολιτικές και στόχους ιμπεριαλιστών και της ΕΕ κ.λ.π.)

21Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ...ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

Ντοκιμαντέρ για τον ηρωισμό των στρατιωτών του 361 ΤΠ κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο

Ντοκιμαντέρ για την ιστορία ηρωισμού ομάδας ανδρών του πεζικού κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής 

Τη συγκλονιστική ιστορία μιας ομάδας αντρών του 361ου Τάγματος Πεζικού, που έδωσαν άνιση μάχη με τις τουρκικές δυνάμεις τον Ιούλιο του 1974 στην οροσειρά του Πενταδάκτυλου, «ξαναζωντανεύει» το ιστορικό ντοκιμαντέρ με τίτλο «Πορεία Θανάτου». Στη μάχη του Κουτσοβέντη, του κατεχόμενου σήμερα χωριού του Πενταδάκτυλου μια χούφτα άνδρες του 361ου τάγματος πεζικού βρέθηκαν αντιμέτωποι με εκατοντάδες Τούρκους αλεξιπτωτιστές. Το ντοκιμαντέρ εξιστορεί μέσα από τις μαρτυρίες των επιζώντων, λεπτό προς λεπτό, τα όσα δραματικά εκτυλίχθηκαν στις 24 Ιουλίου στον Κουτσοβέντη, καθώς και την προσπάθεια τους να επιστρέψουν μέσα από τις εχθρικές γραμμές. 

Ένας από τους επιζώντες λέει: «….Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι μαχητές αμιλλώνται στο ποιος θα πεθάνει πρώτος. Ποιος θα νικήσει πρώτος. Αμιλλώνται στο ποιος δεν θα ορρωδήσει, δεν θα λυγίσει – έστω και αιμορραγώντας – γιατί ο αγώνας γίνεται υπέρ βωμών και εστιών. Διερωτώμαι: Δικαιούται κανείς να περιφρονεί αυτό το πνεύμα θυσίας; Κάποτε το σκλαβωμένο τμήμα της Κύπρου θα απελευθερωθεί συν Θεώ. Θα ‘ναι τότε υποχρέωση της πολιτείας να ανεγείρει εκεί, στα βορειοδυτικά υψώματα του Κουτσοβέντη, τον τύμβο της νέας Θερμοπύλης, πάνω στον οποίο θα χαραχθεί σαν ελάχιστος φόρος τιμής το επίγραμμα που έγινε διεθνώς το σύμβολο του ηρωισμού και του πνεύματος θυσίας: Ω ξειν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι”». 

Έγγραφο: Την κρίσιμη στιγμή ο Κίσινγκερ δεν έστειλε το μήνυμα στον Ετσεβίτ και δεν πείραξε τον δικτάτορα Ιωαννίδη

Γράφει ο Νίκος Μελέτης

Την εντολή να μην υπάρξει καμία κινηση είτε σε στρατιωτικό είτε σε διπλωματικό επιπεδο, που θα μπορούσαν να αποτρέψουν την διαφαινόμενη τουρκική εισβολή στην Κυπρο, είχε δώσει δυο ημέρες πριν από την έναρξη της καταστροφής του νησιου, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ, όπως αποκαλύπτεται μέσα από Άκρως Απόρρητο έγγραφο που φέρνουμε στο φως από τα Αρχεία της CIA. Το έγγραφο αυτό είναι το υπόμνημα το οποίο καταχωρήθηκε στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας την 25η Ιουλιου 1974 και περιλαμβάνει την καταγεγραμμένη συζήτηση που έγινε στις 18 Ιουλιου στο πλαίσιο της συνεδρίασης του άτυπου «Πολεμικού Συμβουλίου» των ΗΠΑ του Washington Special Action Group με την συμμετοχή του ίδιου του Κίσινγκερ,του γενικού διευθυντή της CIA, του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου και εκπροσώπων του Υπουργείου Άμυνας και του Στειτ Ντιπάρτμεντ, που συναντήθηκαν για να εξετάσουν τις εξελίξεις στο νησί. Μέσα από τους διαλόγους που έχουν καταγραφεί φαίνεται ότι ο Κίσινγκερ απέτρεψε τις κινήσεις αμερικανικών δυναμεων και αυξηση του επιπέδου επιφυλακής των αμερικανικών Ενόπλων Δυναμεων στην περιοχή, που θα έστελναν ένα μήνυμα στον Ετσεβίτ. Και αυτό μάλιστα την στιγμή που όπως φαίνεται και από το συνημμένο έγγραφο υπήρχαν σαφείς πληροφορίες για μετακίνηση τουρκικών δυναμεων προς την Μερσίνα όπως και συγκέντρωση αποβατικών σκαφών στο τουρκικό λιμάνι. Ο Κίσινγκερ μάλιστα εμφανίζεται να θέλει να καθυστερήσει την λήψη απόφασης από το ΣΑ του ΟΗΕ, δείχνει να μην βιάζεται να απαλλαγεί από τον αόρατο δικτάτορα Δημήτριο Ιωαννιδη, ενώ για τον Μακαριο εντυπωσιάζει ο κυνισμός του, καθως δηλώνει ότι εάν πρόκειται να επιστρέψει στην εξουσία αυτό πρέπει να γίνει από τους Αμερικανούς και όχι από τους σοβιετικούς…

1974 – Η απόλυτη ηλιθιότητα ενθεν και ενθεν

<<Σαν Σήμερα: Ο Μακάριος καλεί τους Τούρκους να επέμβουν στην Κύπρο!

ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΟΣΗ ΒΛΑΚΕΙΑ ΚΑΙ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΕΔΕΡΝΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΡΝΕΙ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ!!!!!

Διάβασα προσεκτικά πιο κάτω τα όσα προηγήθηκαν και ακολούθησαν του προδοτικού πραξικοπήματος του 1974. Τα όσα περιγράφει ο Μακάριος για την Χούντα των Αθηνών και τους εν Κύπρο εγκάθετους της είναι δυστυχώς η σκληρή αλήθεια. Αν όμως όσα ανέφερε στην ομιλία του ο Μακάριος στα ΗΕ είναι η πραγματική αλήθεια τότε πραγματικά βγάλαμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια.Τέτοια καλπάζουσα βλακεία εκατέρωθεν δεν νομίζω να υπήρξε ποτέ άλλοτε στην ιστορία των εθνών

Όμηρος Αλεξάνδρου

Χωρίς πολλά λόγια και σχόλια, σας παραθέτουμε την περιβόητη ομιλία του Μακαρίου στον ΟΗΕ, στις 19 Ιουλίου 1974, με την οποία καλεί τους Τούρκους στην Κύπρο (βάσει των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, εγγυήτριες δυνάμεις της ανεξαρτησίας της Κύπρου ήταν η Ελλάς, η Τουρκία και η Μ. Βρετανία… Ο Μακάριος, στον συγκεκριμένο λόγο του, εμφάνισε την ανατροπή του από την ΕΟΚΑ Β΄ ως «ελληνική εισβολή». Άρα, εφόσον παραβιάστηκε η ανεξαρτησία της Κύπρου από την Ελλάδα, «όφειλαν» να επέμβουν  οι άλλες δύο «εγγυήτριες δυνάμεις», η Βρετανία και η Τουρκία, για να την «αποκαταστήσουν»… Οι Βρετανοί δεν επενέβησαν, επενέβησαν όμως οι Τούρκοι…). Ιδού ολόκληρη η κατάπτυστη ομιλία και τα συμπεράσματα δικά σας:

«Θα ήθελα πρώτα να εκφράσω τις θερμότερες ευχαριστίες μου προς τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, για το έντονο ενδιαφέρον τους ως προς την κρίσιμη κατάσταση που δημιουργήθηκε στην Κύπρο μετά το πραξικόπημα, που οργάνωσε το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας και που υλοποίησαν οι Έλληνες αξιωματικοί, που υπηρετούν και διοικούν την κυπριακή εθνοφρουρά.

Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων στο Συμβούλιο Ασφαλείας για τη συμφωνία του να αναβάλει τη συνεδρίαση αυτή μέχρι την άφιξή μου, δίνοντάς μου έτσι την ευκαιρία να παρουσιασθώ ενώπιόν του και να αναφερθώ στα πρόσφατα δραματικά γεγονότα της Κύπρου.

Η μάχη της Λευκωσίας: Η μυθική ιστορία του 336 ΤΕ - Αφήγηση - Nτοκουμέντο

Η μάχη ενός ηρωϊκού τάγματος πάνω στη πράσινη γραμμή. Ενάντια στις δυνάμεις του Αττίλα,που λυσσαλέα προσπάθησαν να κάμψουν την αντίστασή τους και να καταλάβουν όλη τη Λευκωσία. 1974. Ο  Δημήτρης Αλευρομάγειρος είχε τη τιμή να ηγηθεί του ηρωϊκού 336 Τάγματος.

Η συγκλονιστική αφήγησή του στον Κώστα Ζουράρι είναι πάντα επίκαιρη και άκρως ενδιαφέρουσα.

"Το 1973 υπηρετώ στη Λήμνο και μάλιστα είμαι έτοιμος να παντρευτώ, όταν έρχεται η μετάθεσή μου στην Κύπρο. Μου έκανε εντύπωση, γιατί μετά τα γεγονότα κυρίως της απόσυρσης της μεραρχίας, τη δολοφονία του Γεωρκάτζη, 1971 νομίζω, και τις κατ' επανάληψη απόπειρες κατά του Μακαρίου είχα υποψία ότι τα πράγματα οδηγούνται σε άσχημη κατεύθυνση, γι' αυτό είχα δηλώσει ότι δεν επιθυμώ να υπηρετήσω στην Κύπρο. 

Πήγα τον Οκτώβριο του 1973. Αμέσως κατάλαβα ότι ένας μεγάλος αριθμός αξιωματικών ήταν από αδιάφορος έως αντιθέτως με το εδώ καθεστώς. Εκτός όσων ήταν σε θέσεις-κλειδιά. 

Αρκεί να σημειώσω ότι ο αρχηγός ΓΕΕΦ Ντενίσης, ένας κατά τα άλλα συντηρητικός αξιωματικός, δεν ήταν συμπαθών προς τη χούντα, αντίθετα με τον επιτελάρχη του, υποστράτηγο Παύλο Παπαδάκη. 

Επίσης κατάλαβα αμέσως ότι η αμυντική ικανότητα της Κύπρου ήταν, μετά την απόσυρση της μεραρχίας, αδύνατη και στηρίζετο κυρίως στην επιστρατευόμενη εφεδρεία, η οποία όμως δεν εκαλείτο συχνά για μετεκπαίδευση. 

Η απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας ήταν το πρώτο έγκλημα. Το τελειωτικό κτύπημα ήρθε δυστυχώς από ελληνικά χέρια (και η απόσυρση όμως δεν ήταν ελληνικό έγκλημα;), το πραξικόπημα του Ιουλίου... Αν διαβάσετε το βιβλίο του Αλί Μπιράντ "Απόφαση-Απόβαση" (δημοσιεύτηκε το 1977 σε συνέχειες στη "Μιλιέτ"), θα δείτε τους πανηγυρισμούς του Ετσεβίτ για την ευκαιρία που του δόθηκε. Βέβαια σήμερα ξέρουμε, μάλιστα πρόσφατα είχαμε και νέα επιβεβαίωση, αυτή τη φορά από την τουρκική εφημερίδα "Τούρκις Ντέιλι Νιους" (28/6/2007), το σχεδιασμό του όλου σκηνικού από τον Χ. Κίσιντζερ (επ' αυτού έχουμε και τη μαρτυρία αλλά και τη μήνυση προς Κίσιντζερ το 2003 από τον διαπρεπή έλληνα δημοσιογράφο Ηλία Δημητρακόπουλο). Οι σχεδιασμοί όμως ανατρέπονται όταν υπάρχουν πατριωτικές ηγεσίες, όπως πρόσφατα με το 76% του κυπριακού λαού στην αθλιότητα Ανάν. Επομένως ο σχεδιασμός δεν απαλλάσσει την ευθύνη της χούντας για το μέγα έγκλημα. Εδώ θα ήθελα να σχολιάσω ότι η χουντική κυβέρνηση ήταν η πιο φιλοαμερικανική κυβέρνηση που είχε ποτέ η Ελλάδα. Πόσο την ωφέλησε αυτό; Καθόλου. 

Π. Ήφαιστος, Πραξικόπημα / εισβολή 1974 στην Μεγαλόνησο Κύπρο.

 Προπαγάνδα, μύθοι, η αλήθεια και οι συνέπειες αναγνώρισης των παράνομων τετελεσμένων της βίας* http://wp.me/p3OlPy-1ES

BY ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑ on 20/07/2017

Επί τέσσερις δεκαετίες μετά το πραξικόπημα και την εισβολή στην Κύπρο το 1974 η Τουρκική προπαγάνδα δεν αντιμετωπίζεται επαρκώς. Αντίθετα σύνδρομα ηττοπάθειας, σύνδρομα κατευνασμού του τουρκικού αναθεωρητισμού και η ανυπαρξία ουσιαστικά επικοινωνιακής στρατηγικής οδηγούν σε ακινησία και σε τουρκικό προπαγανδιστικό μονοπώλιο.

Σε μια σειρά ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής κύριο εκ των οποίων είναι το Κυπριακό ζήτημα δεν υπερασπιζόμαστε επαρκώς τα συμφέροντάς μας. Ιδιαίτερα εάν ληφθούν υπόψη κριτήρια και παράγοντες όπως ο παράνομος χαρακτήρας των Τουρκικών επιθετικών ενεργειών, οι σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας για το κυπριακό –ιδιαίτερα του 1983 όταν ανακηρύχθηκε το παράνομο ψευτοκρατίδιο στα κατεχόμενα– και το γεγονός ότι η Ελλάδα και η Κύπρος είναι μέλη της ΕΕ.

Αφορμή για το παρόν είναι Τουρκικό προπαγανδιστικό βίντεο για την παράνομη εισβολή στην Μεγαλόνησο Κύπρο το 1974 στην διεύθυνση https://youtu.be/ser3Fll5UJQ. Σε 2-3 μέρες προσπάθησα να το δω ξανά και γράφει: «Αυτό το βίντεο καταργήθηκε επειδή παραβαίνει την πολιτική του YouTube σχετικά με το βίαιο ή περιγραφικό περιεχόμενο». Προφανώς για ποικίλους λόγους αφαιρέθηκε αλλά σίγουρα είναι αναρτημένο κάπου αλλού.

Η ουσία είναι πως το βίντεο αυτό όπως και άλλα προπαγανδιστικά Τουρκικό βίντεο περιέγραφε την παράνομη, εγκληματική και βάρβαρη εισβολή ως και να ήταν μια περίπου απελευθερωτική στρατιωτική πράξη που οδήγησε σε μια περίπου ανθόσπαρτη προέλαση. Τους Έλληνες τους εμφάνιζε ως περίπου δειλούς οι οποίοι παραδίδονταν αμαχητί ο ένας μετά τον άλλο. Πρόκειται για μια απόλυτη διαστρέβλωση της αλήθειας που θα ζήλευαν και ναζί προπαγανδιστές.

 Παρά το γεγονός ότι πολλοί Έλληνες που γεννήθηκαν μετά το 1974 ελάχιστα γνωρίζουν για το πραξικόπημα, την εισβολή και τα αποτελέσματά τους, δεν θα μας απασχολήσει εδώ. Υπάρχουν αναρίθμητες αναλύσεις και ο ενδιαφερόμενος μπορεί εύκολα να βρει βιβλία και αναρτήσεις στο διαδίκτυο για να αποκτήσει μια σωστή και αληθή εικόνα.

Για παράδειγμα, κάθε ενδιαφερόμενος καλά κάνει να πληροφορηθεί α) ότι η χούντα εκτελώντας το πραξικόπημα υποκινήθηκε από εξωτερικές δυνάμεις, β) ότι η Βρετανία είτε δήλωσε ουδέτερη είτε συνεργάστηκε με τις παράνομες Τουρκικές στρατιωτικές ενέργειες και  γ) ότι σε κάθε περίπτωση η Τουρκική στρατιωτική δράση έπρεπε να τερματιστεί και τα Τουρκικά στρατεύματα να αποχωρήσουν λίγες μέρες μετά την πτώση της ξενοκίνητης Χούντας των Αθηνών και όταν πλέον η συνταγματική τάξη στην Κύπρο είχε αποκατασταθεί. Είναι εξάλλου πολύ γνωστό το γεγονός ότι το παρανοϊκό πραξικόπημα της ξενοκίνητης χούντας δεν στρεφόταν κατά των Τουρκοκυπρίων και για πολλούς λόγους ούτε θα μπορούσε να στραφεί. Αναμφίβολα, η Τουρκική προπαγάνδα για το 1974 δεν είναι εκτός λογικής εάν κανείς την θεωρήσει ως μέρος της εθνικής Τουρκικής στρατηγικής και των σκοπών της ως προ τα Ελληνοτουρκικά διακρίνονται από αναθεωρητική συνέχεια και συνέπεια.

Μανώλης Μπικάκης:O ξεχασμένος ήρωας του 1974,Διέλυσε μόνος του μια ίλη τουρκικών αρμάτων και ένα τάγμα πεζικού

Η τουρκική εισβολή του 1974 στη Κύπρο, 40 χρόνια μετά συνεχίζει να αποτελεί στίγμα της νεότερης ιστορίας μας. Ο ελληνισμός υπέστη μια από τις χειρότερες στρατιωτικές και πολιτικές ήττες και πλήρωσε το τίμημα της επτάχρονης χούντας που άφησε τη Κύπρο βορά στις ορέξεις του «Αττίλα».

Μέσα στο σκοτάδι της απώλειας της μισής Κύπρου, η σκόνη της ιστορίας κάλυψε μορφές που αποτέλεσαν πρότυπα αυταπάρνησης και ηρωισμού. Μια από αυτές ήταν ο καταδρομέας – αλεξιπτωτιστής Μανώλης Μπικάκης από τη Κρήτη. Γεννημένος το 1954 στο χωριό Ασή Γωνιά μεταξύ Χανίων και Ρεθύμνου, το 1974 υπηρετούσε στη Α’ Μοίρα Αλεξιπτωτιστών στο Μάλεμε.

Η Μοίρα ήταν αυτή που κλήθηκε να επιβιβαστεί στα ιπτάμενα φέρετρα Noratlas και να πραγματοποιήσει μια από τις πιο παράτολμες επιχειρήσεις στη Κύπρο.

Όταν τα αεροπλάνα πλησίαζαν στο αεροδρόμιο Λευκωσίας μετά από μια χαμηλή πτήση δύο τριών μέτρων πάνω από τη θάλασσα, άρχισαν να δέχονται πυρά. Τα πυρά προέρχονταν και από τους Τούρκους αλλά και από τους Ελληνοκύπριους που εξέλαβαν τα αεροπλάνα για τουρκικά. Ένα από τα Noratlas καταρρίφθηκε από φίλια πυρά οδηγώντας στο θάνατο όλους τους καταδρομείς και το πλήρωμα πλην του Θανάση Ζαφειρίου που πήδηξε στο κενό και σώθηκε με βαριά τραύματα.

Διέλυσε έξι άρματα

Ο Μανώλης Μπικάκης, 20 χρονών παλικάρι βρέθηκε σε έναν άγνωστο χώρο τον οποίο κλήθηκε να υπερασπίσει μαζί με τους υπόλοιπους καταδρομείς. Στο χάος των μαχών έχοντας στη διάθεση του ένα ΠΑΟ (Πυροβόλο Άνευ Οπισθοδρομήσεως) και 8 βλήματα είναι σε ένα ύψωμα στα δυτικά της Λευκωσίας στη περιοχή του Αγίου Δομετίου. Μαζί του είναι μόνος ακόμα ένας καταδρομέας από τη Κρήτη. Ενώ δίπλα τους πέφτουν όλμοι, βόμβες από τα τουρκικά αεροπλάνα και ριπές από τα πολυβόλα που έχουν στήσει οι Τούρκοι, χάνονται μεταξύ τους. Ο ένας νομίζει τον άλλο νεκρό. Ο φίλος του Μπικάκη βρίσκει τους υπόλοιπους καταδρομείς και αναφέρει την απώλεια του.

20 Ιουλίου 1974: Η Τουρκία εισβάλει στην Κύπρο

του Χρήστου Καπούτση

Είναι το απόγευμα της 19ης Ιουλίου του 1974, η ζέστη είναι αποπνικτική και οι παραλίες της Κύπρου, είναι γεμάτες από κόσμο που αναζητούν λίγη δροσιά. Οι δείκτες των ρολογιών δείχνουν 18.23 και κείνη την ώρα το επίγειο ραντάρ της Ναυτικής Διοίκησης Κύπρου, που βρισκόταν στο βορειοανατολικό άκρο της Κύπρου και συγκεκριμένα στο ακρωτήρι Άγιος Ανδρέας, εντόπισε την Τουρκική νηοπομπή, 4 αποβατικά σκάφη, στα ανοικτά της Κυρήνειας. Ειδοποιούνται αμέσως με κατεπείγοντα σήματα η Ελληνική και Ελληνοκυπριακή πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Κάθε μισή ώρα, από τις 7μ.μ. (19.00) μέχρι και στις 04.50 το πρωί της 20ης Ιουλίου, η Ναυτική Διοίκηση Κύπρου, αναφέρει λεπτομερώς τις κινήσεις των Τουρκικών αποβατικών σκαφών. Η Ελληνική στρατιωτική ηγεσία, που ουσιαστικά είναι και πολιτική ηγεσία, εκτιμά πως πρόκειται για άσκηση του τουρκικού στόλου ή έτσι τους «πληροφόρησαν» από την Αμερικανική Πρεσβεία και δεν λαμβάνει κανένα απολύτως μέτρο. Ούτε καν αυτό της αυξημένης επιτήρησης!!

Στις 5 παρά 10 το πρωί της 20ης Ιουλίου, τα τουρκικά αποβατικά απέχουν μόνο 8 χιλιόμετρα από τις ακτές της Κυρήνειας και ουδείς , έλληνας ή ελληνοκύπριος πολιτικός ή στρατιωτικός , ανησυχεί!!

Δέκα λεπτά αργότερα, γύρω στις 5, με το πρώτο φως της μέρας , άρχισαν σφοδροί αεροπορικοί βομβαρδισμοί από την Τουρκική Αεροπορία. Πάνω από 70 τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη προσέβαλαν και κατέστρεψαν , τον Ναυτικό Σταθμό της Κυρήνειας, τα στρατόπεδα πεζικού και πυροβολικού, το οδικό δίκτυο ανατολικά της Κυρήνειας, τον σταθμό Εγκαίρου Προειδοποίησης της Αεροπορίας και το Ραντάρ του Ναυτικού, στον Άγιο Αντρέα. Λίγο πριν από τις 6 το πρωί, τα Τουρκικά αεροσκάφη χτύπησαν εγκαταστάσεις του Γενικού Επιτελείου της Κυπριακής Εθνοφρουράς, διάφορα στρατόπεδα στη Λευκωσία και το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ (Ελληνική Δύναμη Κύπρου).

«Κάποιες κοπέλες τις βίαζαν καθημερινά και για κάθε βιασμό έβαζαν και μία στάμπα στα πόδια». Οι εφιαλτικές μνήμες μιας εγκλωβισμένης Μορφίτισσας ...

Στις 16 Αυγούστου 1974, κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, ο χρόνος σταμάτησε για πολλά χωριά της Κύπρου. Ένα από αυτά, η Μόρφου, κράτησε στα γκρεμισμένα σπίτια της για πολύ καιρό κατοίκους εγκλωβισμένους. 

Η Ελένη Πέτρου Καραγιάννη παρέμεινε με την οικογένειά της εγκλωβισμένη για εφτά μήνες. 

«Πήραν τον πατέρα μου να τον σουβλίσουν» 

Σε μία από τις εφόδους των Τούρκων στρατιωτών στο σπίτι της Ελένης, βρέθηκε ένα όπλο πεταμένο στην αυλή. Το αντικείμενο ήταν αρκετό για να κινήσει τις υποψίες των στρατιωτών οι οποίοι αποφάσισαν να συλλάβουν τον πατέρα της με την κατηγορία πως το χρησιμοποιούσε. Ωστόσο, όπως διηγήθηκε η Ελένη, το όπλο δεν ανήκε στον πατέρα της, μάλλον κάποιος Μορφίτης το πέταξε στην αυλή τους από φόβο μην τον εντοπίσουν να οπλοφορεί. Οι προσπάθειες όμως της οικογένειας να μεταπείσουν τους στρατιώτες ήταν άκαρπες. «Οι Τούρκοι τον συνέλαβαν και τον πήραν στο Γυμνάσιο Μόρφου, το οποίο χρησιμοποιούσαν τότε σαν κέντρο ανακρίσεων και στρατιωτικό καταυλισμό. Εκεί τον ξυλοκόπησαν πολλές φορές, ζητώντας να τους πει που βρήκε το όπλο. 

Στην προσπάθειά τους να τον κάνουν να ομολογήσει, έβαλαν στη φωτιά μια μεγάλη σούβλα. Ευτυχώς, την ύστατη στιγμή, έφτασε ένας αξιωματικός ονόματι Απτουλλάχ, ο οποίος γνώριζε τον πατέρα μου, αφού του έφερνε χάπια για τον διαβήτη του, και ο οποίος μόλις έμαθε τον σκοπό για τον οποίο βρισκόταν η σούβλα στη φωτιά, την έβγαλε έξω και έδιωξε τους στρατιώτες. Ακολούθησε εξονυχιστική έρευνα, παρουσία του Απτουλλάχ στο σπίτι μας, χωρίς βέβαια να βρεθεί τίποτα κι έτσι ο πατέρας μου γλίτωσε το σούβλισμα», διηγείται το 1988 η Ελένη στο Περιοδικό.

Άθαφτοι οι νεκροί.

Η εμπειρία αυτή δεν ήταν η μόνη που βίωσε. Θυμάται χαρακτηριστικά, πως οι στρατιώτες έσπαγαν πόρτες και παράθυρα και εισέβαλαν στα σπίτια των Μορφιτών. Όσα ήταν άδεια απλά τα έκλεβαν. Όσα όμως είχαν εγκλωβισμένες οικογένειες, δεν τα άφηναν ήσυχα. Στη διάρκεια του εγκλωβισμού πολλοί κάτοικοι πέθαναν από τις αντίξοες συνθήκες. Πολλές ήταν οι φορές που υπήρχε φαγητό ή νερό ενώ πολλές οικογένειες ζούσαν «σαν σαρδέλες» μέσα σε ένα σπίτι για να μην μένει κανείς εκτεθειμένος και μόνος. Κάποιους από αυτούς που πέθαιναν, τους έθαβαν στις αυλές των σπιτιών. Κάποιους όμως, όπως τον Παπαγιάννη, τον ιερέα της Μόρφου, οι Τούρκοι απαγόρευσαν να θαφτεί. ‘Ετσι το σώμα του παρέμενε εκτεθειμένο και άθαφτο για αρκετό καιρό.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ

Τώρα πιὰ πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ πεθάνουμε,

τώρα πιὰ πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ πεθάνουμε

μ’ αὐτὴ τὴν ἔγνοια πίσω μας;

Ἀναγκαστικῶς θὰ ἀναβάλουμε.

 ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ

Όλη η αλήθεια για την πολιτική του Κίσινγκερ εναντίον της Κύπρου: Τον καίει δικό του απόρρητο έγγραφο

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Τη διευθέτηση του Κυπριακού με λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας που εισήγαγε και επέβαλε ο ίδιος ο Χένρι Κίσιγκερ, αποκαλύπτει απόρρητο έγγραφο του Λευκού Οίκου που αποχαρακτηρίστηκε το Νοέμβριο του 2010, έπειτα από πολύχρονες προσπάθειες ομάδας ερευνητών. Ο Αμερικανός πρώην υπουργός Εξωτερικών, που αναφέρεται με αρνητικό τρόπο για το Νόμο για την Ελευθερία στην Πληροφόρηση (Freedom of Information Act), «τιμωρείται» δεκαετίες μετά την τουρκική εισβολή, αφού ομάδα ερευνητών κατάφερε να εντοπίσει νέα απόρρητα έγγραφά του, που δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο δρούσε και ο οποίος κυριαρχείτο από παράνομες ενέργειες.

Αναφέρει:

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

Militaire.gr: Ο Στρατηγός Αλευρομάγειρος μιλά για την μάχη της Λευκωσίας

Δεν ξεχνώ...

Ένα κείμενο βαθύτατα, πατριωτικό, νοσταλγικό, προφητικό και επηρεασμένο φανερά από τον Γ. Σεφέρη είναι το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» του Νίκου Δήμου, που εξιστορεί μεταξύ των άλλων πως το εμπνεύστηκε (δημοσιεύθηκε στο «ΒΗΜΑ»).  Αναφέρεται στην κατεχόμενη Κερύνεια όπως αναφέρονταν οι Εβραίοι για την «χαμένη Ιερουσαλήμ»:

«Αν σε λησμονήσω Ιερουσαλήμ, άς μαραθεί το δεξί μου χέρι, ας κολλήσει, η γλώσσα μου στον ουρανίσκο μου, αν δεν σε θυμηθώ..».  Πολλά λιμάνια μοιάζουν αγκαλιές – μα της Κυρήνειας πάνω απ’ όλα.  Η πιο κλειστή, η πιο ζεστή, η πιο γλυκιά αγκαλιά – μάνας όχι, αλλά αδερφής ή ερωμένης.  Το μικρό λιμάνι της Κυρήνειας. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Σεπτέμβρης ’71, ένας ζεστός Σεπτέμβρης.  Ο Σεφέρης άρρωστος στην Αθήνα κι εγώ, με τα ποιήματα του σαν οδηγό, ανακαλύπτω την Κύπρο. Σαλαμίνα, Πλάτρες, Αγιάναπα – τα ποιήματα που μ’αρέσουν. «Αυτός ο κόσμος δεν ο δικός μας, είναι του Ομήρου».  Πιο Ελλάδα από την Ελλάδα η Κύπρος μου δίνει μια αίσθηση αρχαϊκή.  Ίσως είναι η γλώσσα, πιο σκληρά πελεκημένη, πιο άμεση, ίσως είναι το φως το « χρυσό δίχτυ»… Λίγα πράγματα στη ζωή μου έχουν λείψει όσο αυτή η μικρή πολιτεία.  Αισθάνομαι εξόριστος όταν τη σκέπτομαι εξόριστος από μια πατρίδα, που ο ίδιος διάλεξα.  Το μόνο που μπόρεσα να κάνω όταν έμαθα την καταστροφή, ήταν να γράψω δύο λέξεις: «δεν ξεχνώ», και να τις στείλω σ’ όλο τον κόσμο. Γιατί αν σε ξεχάσω Κυρήνεια, αν σε ξεχάσω Κύπρος, θα λιγοστέψω σαν Έλληνας, θα φτωχύνω σαν άνθρωπος, θα μικρύνω, θα μαραθώ ».

Περισσότερα για τον Νίκο Δήμου, στο δοκίμιο του φίλου, Σπύρου Κουτρούλη, "ο κόσμος ο μικρος, ο μεγας",  και στο τελευταίο κεφάλαιο "ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ, ΑΣΤΟΧΙΕΣ, ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ Ν. ΔΗΜΟΥ".

Η αλήθεια για την κυπριακή τραγωδία του 1974 δεν βρίσκεται στον Φάκελο της Κύπρου…

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Δεν γνωρίζω ποιος είχε αυτή τη φαεινή ιδέα της παράδοσης του περίφημου «Φακέλου της Κύπρου» από το Ελληνικό Κοινοβούλιο στην Κυπριακή Βουλή. Αλλά όποιος και αν την είχε -με το συμπάθιο, με όλο το σεβασμό και χωρίς παρεξήγηση- πρέπει να μας θεωρεί όλους, μα όλους βλάκες.

Σαράντα τρία (43) χρόνια από την τουρκική εισβολή -σε λίγες μέρες θα βαδίζουμε στο 44ο έτος τουρκικής κατοχής- παραδόθηκαν στον Πρόεδρο της Κυπριακής Βουλής, Δημήτρη Συλλούρη, έντεκα αριθμημένα κιβώτια, που περιέχουν 134 φακέλους, αντίγραφα των οποίων -όπως αναφέρει επίσημη ανακοίνωση- βρίσκονται στην Βουλή των Ελλήνων.

Σύμφωνα πάντα με την επίσημη πληροφόρηση, τα 11 αυτά κιβώτια περιέχουν τις καταθέσεις 88 μαρτύρων στην Ολομέλεια της Ειδικής Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων για τον Φάκελο της Κύπρου, όπως και τις καταθέσεις 45 μαρτύρων στην Υποεπιτροπή για τη δημιουργία του πορίσματος, καθώς και τα συνοδευτικά έγγραφα, τα οποία κατατέθηκαν από τους μάρτυρες.

• Σε 11 κιβώτια, λοιπόν, «έκλεισαν» την προδοσία της χούντας, την τουρκική εισβολή και κατοχή, τις ευθύνες των ξένων, αλλά και τις ευθύνες κάποιων Ελλήνων πολιτικών, που έπαιξαν το παιγνίδι της ξενοκίνητης χούντας μέχρι την επιστροφή της Δημοκρατίας στη χώρα που γεννήθηκε. Διότι ο κάθε μάρτυρας (και ψευδομάρτυρας) είπε το μακρύ του και το κοντό του, ο καθένας κάλυψε τον κομματικό χώρο από τον οποίο προερχόταν, και η μόνη που υπέφερε από το θέατρο του παράλογου, που παίχθηκε στην Ελληνική Βουλή, ήταν η ΑΛΗΘΕΙΑ.