Όταν οι ανάξιοι άρχοντες αναζητούν προστάτες... - Μαργαρίτης Γιώργος

Στην ιστορία συνήθως επιμένουμε στις λαμπρές στιγμές, στις ώρες των επιτυχιών και των θριάμβων. Είναι, βλέπετε, διδακτικά στρατευμένη η ιστορία, πολιτικά, καθεστωτικά δέσμια και, ως εκ τούτου, οφείλει να επικεντρώνεται στις ευχάριστες στιγμές. Εκείνες που σε κάθε εποχή ντύνουν με το πέπλο της βεβαιότητας την οποιαδήποτε πρόσκαιρη ή μακρόχρονη εξουσία.

Υπάρχει όμως και η άλλη όψη, λιγότερο αισιόδοξη, πληθωρικά θλιβερή. Η ώρα, η εποχή, η στιγμή της πτώσης ενός πολιτισμού, μιας χώρας, μιας δύναμης, μιας πολιτικής οντότητας, μιας αυτοκρατορίας, βασιλείου, εξουσίας, όπως θέλετε πείτε το. Οι στιγμές όπου το άλλοτε κραταιό γίνεται άθυρμα και περίγελος, όπου το άλλοτε σοβαρό γίνεται γελοίο, το άλλοτε φοβερό γίνεται ανυπόστατο και αστείο σε τρόπο ώστε να προκαλεί τον οίκτο παρά τον φόβο.

Σκηνοθετικά λίγοι πέτυχαν να αποτυπώσουν ετούτες τις ώρες της πτώσης. Οι απαράμιλλες εικόνες του Ακίρα Κουροσάβα στη "Σκιά του Πολεμιστή" (Kagemusha) μετά την μάχη του Ναγκασίρο και την πτώση του οίκου των Τακέντα, πλησιάζουν πιο κοντά αυτήν την αίσθηση της πτώσης, του τέλους.

Στην δική μας ιστορία, την συναρπαστική ιστορία του Ελληνισμού, λείπουν πολλά, όχι μόνο οι μεγάλοι σκηνοθέτες. Και έτσι δεν μας έρχονται εύκολα στο νου εικόνες από τις τραγικές στιγμές της. Ίσως αυτό να είναι μια από τις αιτίες που δεν αναγνωρίζουμε εύκολα τα χαρακτηριστικά της πτώσης, του αδιεξόδου, της απελπισίας μπροστά στο επερχόμενο μοιραίο.

Τι πιο θλιβερό αλήθεια από τους τελευταίους αυτοκράτορες του Βυζαντίου που, υποχρεωμένοι από "συνθήκες" και "δηλώσεις υποτέλειας" οδηγούσαν τα θλιβερά τους στρατεύματα στην υπηρεσία των Σουλτάνων για να πολιορκήσουν πόλεις και κάστρα χριστιανικά που αντιστέκονταν ακόμα στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας στην οθωμανική λαίλαπα.

Πόσες νεαρές αριστοκράτισσες

Μ. Κοττάκης: Πρέπει να πούμε νωρίς την αλήθεια στους Έλληνες

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Πηγή: newsbreak.gr

Άριστα έπραξε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος διέκοψε τον Ντόναλντ Τραμπ μέσα στον Λευκό Οίκο για να αναπτύξει δημοσίως την ελληνική θέση σχετικά με το «ανυπόστατο» μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης.
Δεν είμαι σίγουρος, όμως, ότι η διατύπωσή του ήταν η σωστή. Η χρήση του ρήματος «αδημονούμε», προκειμένου να αιτηθεί τη στήριξη των ΗΠΑ για την ακύρωσή του, και η σιωπή του προέδρου στο άκουσμα της αδημονίας του έδωσαν την ευκαιρία στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης να ισχυριστούν -όχι αδίκως- ότι ο Τραμπ σφράγισε – δικαίωσε τη θέση της Άγκυρας στο ανώτατο δυνατό επίπεδο.
Στην πραγματικότητα, ο απρόβλεπτος πλανητάρχης ακολούθησε πιστά ό,τι του είχαν υποδείξει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ο Πομπέο. Του σήκωσε τόσο ψηλά τον πήχη ο πρωθυπουργός μας, αιτούμενος στήριξη σε live μετάδοση, ώστε υποχρεώθηκε διά της σιωπής να αποκαλύψει την αμερικανική θέση. Θέση που διατύπωσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και εξειδίκευσε ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Ελλάδα.
Το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών χαρακτήρισε «προκλητική», αλλά όχι «παράνομη», «άκυρη», «ανυπόστατη» (όπως λέμε εμείς) τη συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης, ενώ ο Τζέφρι Πάιατ δήλωσε την επομένη ακριβώς ότι, κατά τη νομική υπηρεσία του υπουργείου του, «υφαλοκρηπίδα έχουν μόνο τα κατοικημένα νησιά του Αιγαίου, όχι τα ακατοίκητα». Τι να πει περισσότερο ο Τραμπ;
Στην ουσία, οι ΗΠΑ έχουν στρώσει το χαλί στον Ερντογάν και του υποδεικνύουν με τον τρόπο τους πού να στείλει το ερευνητικό για «γεωτρήσεις»: Σε ακατοίκητες νησίδες και νήσους οι οποίες δεν περιλαμβάνονται ονομαστικώς στη Συνθήκη της Λωζάννης, αλλά περιλαμβάνονται ονομαστικώς -με τουρκικό όνομα, δυστυχώς- στη συμφωνία με τη Λιβύη.

Για έναν αιώνα η ελληνική πολιτική είναι το υπερόπλο της Τουρκίας - Μεσοπόλεμος

Ασωνίτης Αλέξανδρος

Λυπάμαι, αλλά μπροστά στις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, στην πιθανή απώλεια της ΑΟΖ μας από ατολμία και αδιαφορία, στην παντελή έλλειψη σχεδιασμού του Ελληνισμού για την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής, που καταπατά επίσημα πλέον κυριαρχικά μας δικαιώματα στις ελληνικές θάλασσες, μπροστά στο όλο και πιο σοβαρό ενδεχόμενο Ελλάδα και Κύπρος να μετατραπούμε σε υποτελείς της Τουρκίας, de facto ή και de jure, δεν μπορούμε άλλο να κρύβουμε απ’ τον εαυτό μας την αλήθεια.

Πρέπει να πούμε πώς και γιατί φτάσαμε εδώ, ύστερα από έναν αιώνα σφαλμάτων, αδρανειών και αναίτιων υποχωρήσεων που προκάλεσαν οι πολιτικοί μας. Βρισκόμαστε σε συνθήκες πολέμου το 1920-22, σε συνθήκες οιονεί πολέμου από το 1945 μέχρι σήμερα. Σε όλες τις περιπτώσεις είμαστε μάλλον σε πλεονεκτική θέση. Θα το εξετάσουμε σε τέσσερα άρθρα, ανά περιόδους από το 1915 έως σήμερα.

Κρίνεται σήμερα η ελευθερία μας και τα 200 τουλάχιστον χρόνια αγώνων, θυσιών και αίματος. Η Τουρκία ακολουθεί επεκτατική στρατηγική. Τα γεωτρύπανά της είναι στην Κύπρο και εντός ολίγου θα τα δούμε στην Κρήτη ή στο Καστελλόριζο. Γι' αυτά έχω γράψει από το 2014 (Ελευθεροτυπία, 5-11) ότι δεν «θα τα ξεστήσουν οι τελευταίες επιτυχημένες συμμαχίες μας». Είναι ίσως η τελευταία μας ευκαιρία να επιστρέψουμε στην Ιστορία και στον κόσμο. Δεν είμαστε μόνοι μας, ούτε δίπλα μας μένουν Σκανδιναβοί.

Είναι παγκόσμιο φαινόμενο, που δύσκολα μπορεί να ερμηνευθεί, οι επί 100 χρόνια συνεχείς παραλείψεις και λάθη της ελληνικής πολιτικής. Είναι τόσο κραυγαλέα που αναρωτιέται κάποιος αν πρόκειται για αφιλοπατρία, ανεπάρκεια ή εθελοτύφλωση Ελλαδιτών πολιτικών (αλλά και στρατιωτικών). Αδιαφορούν για το μέλλον, την ανάπτυξη και την υπόσταση της χώρας στον κόσμο.

Είναι γνωστή η μανιώδης προσήλωσή τους στο κομματικό συμφέρον και σε μια εσωτερική καταστροφική διαπάλη, η περιφρόνηση και άρνηση προς κάθε έννοια ανταγωνισμού σε διεθνές επίπεδο. Είναι γνωστή η ράθυμη ανεκδιήγητη αυταρέσκειά τους, η αναίτια υποχωρητικότητά τους τόσο απέναντι στις όμορες χώρες (Τουρκία, Αλβανία και Σκόπια) που διεκδικούν ό,τι θέλουν και μπορούν απ’ την Ελλάδα, όσο και απέναντι στις σύμμαχες χώρες σε ΕΕ και ΝΑΤΟ (κυρίως απέναντι στη Γερμανία, στη Βρετανία και στις ΗΠΑ).

Είναι γνωστή η εγκληματική εγκατάλειψη του Ελληνισμού τον οποίο οι ελλαδίτικες ελίτ έχουν ανακηρύξει εν τοις πράγμασι σε ένα είδος "εχθρού", ή ενοχλητικής υπόμνησης του χρέους τους. Γι’ αυτό και τον υπονομεύουν μεθοδικά: Η συρρίκνωση του Ελληνισμού στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα οφείλεται σε δικά τους λάθη, όταν δεν οφείλεται σε εξωελλαδικούς παράγοντες.

Κι αν δεν ισχύουν αυτά, αν ακούγονται υπερβολικά ή και εμπαθή, τότε θα ήταν καλό να δούμε τα γεγονότα:

Α. 1915-1940

Απέναντι σε Ναζιστικές πρακτικές δεν επιτρέπεται άλλος εφησυχασμός, ο χρόνος δεν είναι ουδέτερος.

 

 

 του Γιώργου Τασιόπουλου

Όσοι προετοιμάζουν τον λαό για διάλογο- προσφυγή στη Χάγη- συνεκμετάλλευση και μοίρασμα του Αιγαίου είναι σε "ρόλο"..., όπως θα λέγαμε μερικές δεκαετίες πριν γι'  αυτούς που σε διατεταγμένη υπηρεσία εκτελούσαν το σχέδιο των πρεσβειών και των ξένων "συμμάχων".

Φυσικά έχουν ονόματα και πολιτικούς χώρους, Σημίτης, Γεώργιος Παπανδρέου από ΠΑΣΟΚ, Ντόρα Μπακογιάννη, Δένδιας, Ντόκος(ΕΛΙΑΜΕΠ) από ΝΔ, Κοτζιάς, Κατρούγκαλος από ΣΥΡΙΖΑ.

• -Είναι αυτοί που καλλιέργησαν και έσπειραν τον ηδονισμό, την τρυφηλότητα, τον συβαριτισμό, τον εθνομηδενισμό και την ηττοπάθεια μέσω των ΜΜΕ και το εκπαιδευτικό σύστημα από το δημοτικό σχολείο έως το Πανεπιστήμιο.
• -Οδήγησαν την ελληνική οικονομία σε χρεοκοπία μεταφέροντάς το χρέος στους ώμους του ελληνικού λαού και των επόμενων γενεών.
• - Οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες μορφωμένα ελληνόπουλα στο εξωτερικό στερώντας την πολιτεία από τα καλύτερα μυαλά της και τη πατρίδα από την στρατιωτική της εφεδρεία σε ενδεχόμενη σύρραξη.
• - Έκλεισαν τα μάτια στο τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας.
• -Έμειναν απαθείς ή συνήργησαν στην δημιουργία του μεταναστευτικού προβλήματος, εγκαθιστώντας στην υπέργηρη χώρα μας μια ισλαμική μειονότητα νέων ανθρώπων που εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε όπλο ενός ασύμμετρου πολέμου σύμφωνα με τις διαθέσεις των νέο-Οθωμανών της Άγκυρας, όπως από το 1990 μας είχε προειδοποιήσει ο Οζάλ.

Προετοιμάζουν την κοινή γνώμη, ώστε ο πολίτης και ενώ βρίσκεται σε σύγχυση, χρεοκοπημένος, ταπεινωμένος, σε τραγική θέση και αδύναμος να αντισταθεί, εγκλωβισμένος στα προσωπικά του αδιέξοδα τη στιγμή της "διαπραγμάτευσης" - παραχώρησης μέσω "διαλόγου", και "διαιτησίας" ελληνικού χώρου να μείνει σιωπηλός.

Φοβίζουν τον ελληνικό λαό και σχεδιάζουν να παραδώσουν μέσα από στημένο διάλογο, ελληνική επικράτεια που με αίμα ελευθερώθηκε με την μεγάλη επανάσταση των Ελλήνων σε διάρκεια 100 χρόνων 1821- 1922.

Η αλήθεια είναι ότι η σημερινή νέο-οθωμανική Τουρκία αγνοεί ακόμη και το διεθνές δίκαιο, το Δίκαιο της Θάλασσας, με βάση το οποίο καθορίζεται η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.

Η Τουρκία γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της και αγνοεί θεσμούς οπως της Ε.Ε, του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ.

Την ίδια στιγμή οι ως άνω οργανισμοί και οι φίλες "σύμμαχες" χώρες αδιαφορούν ή αδυνατούν να συνετίσουν τον άρπαγα γείτονα.

Η πραγματικότητα είναι ότι ηνέο-οθωμανική Τουρκία έχει υιοθετήσει από καιρό την θεωρία του λεγόμενου «ζωτικού χώρου» τον οποίο της αποστερεί η Ελλάδα τουλάχιστον στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο.

Να θυμίσουμε ότι με τη θεωρία του ζωτικού χώρου «Lebensraum» δικαιολογήθηκε ο ιμπεριαλιστικός επεκτατισμός της ναζιστικής Γερμανίας στην πρώην Σ. Ένωση, στην Πολωνία, όταν κατέλαβαν την Τσεχοσλοβακία οι Ναζί.

Σύμφωνα με τη θεωρία του, οι λαοί και τα κράτη μοιάζουν με οργανισμούς, οι οποίοι έχουν ανάγκη τον χώρο για να ζήσουν και να μεγαλώσουν.

Αυτό μπορεί να γίνει με συνεχή αγώνα, μέσα από τον οποίο επιβάλλεται το ισχυρότερο έθνος. Το Lebensraum, που αποδίδεται στα ελληνικά ως ζωτικός χώρος περιλαμβάνει πολιτικές και πρακτικές εποικιστικής αποικιοκρατίας που επικράτησαν στην Γερμανία από τη δεκαετία του 1890 ως τη δεκαετία του 1940.

Τη στιγμή που οι υπερεθνικοί και συμμαχικοί οργανισμοί λειτουργούν ως άλλοι πόντιοι Πιλάτοι που νίπτουν τας χείρας τους, πρέπει ο ελληνικός λαός να αρθεί στο ύψος του, τιμώντας την αντιστασιακή πατριωτική του παράδοση και βάζοντας στο περιθώριο επίδοξους Νενέκους, οργανώνοντας την εθνική, παλλαϊκή του άμυνα ενόψει των επερχόμενων κινδύνων.

Απέναντι σε Ναζιστικές πρακτικές δεν επιτρέπεται άλλος εφησυχασμός και ο χρόνος δεν είναι ουδέτερος.

Η δημοσίευση που ακολουθεί φωτίζει την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας.

Της ΑΘΗΝΑΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ (*) Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για μελλοντική συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με την Τουρκία, ενώ δεν είναι λίγο το μελάνι που έχει…

ΠΗΓΗ:ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κωστής Μοσκώφ

δρόμος στο Ναύπλιο

Κωστής Μοσκώφ

Ο Λόγος της εξάρτησης είναι ο ανέραστος λόγος της Δύσης,

διπλά αλλοτριωτικός γιατί μηχανιστικά και άκριτα μεταμοσχευμένος στην ελληνικής μας πραγματικότητα. Ο Λόγος της εξάρτησης διαποτίζει τόσο το ύφος, τη μορφή, τη δραστικότητα, όσο και το περιεχόμενό του. Είναι λόγος ατόμου, όχι Λόγος Προσώπου, Λόγος του μοναχικού εμπορεύματος και όχι του ανθρώπου σε σχέση με την όλη μέσα του και εκτός του ζωή, του ανθρώπου ως φορέα ενσάρκωσης ενοποίησης – με τα όνειρα και τους καημούς του επίκεντρο – της ύλης...
 

ΠΗΓΗ: Anna Staikou

Τραγικά επίκαιρο...

Τραγικά επίκαιρο...

"Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε.

Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη".

Γιώργος Σεφέρης

Δεύτερη φάση επικυριαρχίας

Του Ρούντι Ρινάλντι

Πεισματάρικα τα γεγονότα, πιέζουν για συμπεράσματα. Αλλιώς, θα συνεχίζονται η αποχαύνωση κι η μοιρολατρία, απωθώντας από τη σκέψη μας το «χειρότερο», ενώ αυτό έρχεται μάλλον με βήμα ταχύ.

Αρκούσε ο Ερντογάν να ανοίξει λίγο την κάνουλα του Προσφυγικού για να δημιουργηθεί στη χώρα σημαντική αναστάτωση. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. «κατάπιε» όσα έλεγε προεκλογικά, οι προύχοντες που εκλέχθηκαν με τα ψηφοδέλτιά της σε περιφέρειες και δήμους δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της διαχείρισης των κλειστών κέντρων στις περιοχές τους, και αμέσως το Προσφυγικό έγινε υπ’ αριθμ. 1 πρόβλημα για τους πολίτες σε όλες τις μετρήσεις.

Τη στιγμή που ο φιλοκυβερνητικός τύπος ετοιμάζονταν να πανηγυρίσει τις επιτυχίες Μητσοτάκη (ψήφος αποδήμων, τάξη κατά τον γιορτασμό του Πολυτεχνείου) και ορισμένοι να μιλούν για «νέα μεγάλη ευκαιρία», ήρθε το δεύτερο χτύπημα.

Η Τουρκία προβαίνει παράνομα σε μια κίνηση οριοθέτησης των θαλάσσιων «δικαιωμάτων» της, με μια «πέτσινη» συμφωνία με τη Λιβύη. Συνεπής στην ειδική μεγαλοκρατική πολιτική της που ακούει στο όνομα «Γαλάζια Πατρίδα», η Τουρκία επεκτείνεται. Ανάμεσα στην Τουρκία και τη Λιβύη, ασφαλώς υπάρχει η Ελλάδα. Ο Μητσοτάκης κάτι ψέλλισε ότι έτσι αυξάνεται ο κίνδυνος «ατυχήματος», ευθυγραμμιζόμενος με τη φρασεολογία των πρεσβειών των ΗΠΑ και Γερμανίας.

Ένας είναι ο εχθρός, ο ρατσισμός;

Τα μνημόνια στην πρώτη δεκαετία δεν κατόρθωσαν να διεμβολίσουν την κοινωνική συνοχή και την αλληλεγγύη που έδειξε ο ελληνικός λαός. Φτώχυναν, πλήγωσαν εργαζόμενους και συνταξιούχους, έδιωξαν στο εξωτερικό χιλιάδες νέους, κατέστρεψαν μεγάλο μέρος των μεσαίων στρωμάτων. Αλλά η κοινωνία δεν έγινε ζούγκλα.

Δεν είναι που η Κύπρος είναι μακριά αλλά είναι σαν να μην ξέρουν πού πέφτει

Του Κώστα Βενιζέλου από τον Φιλελεύθερο 

Η Τουρκία αρχίζει βαθμηδόν να εφαρμόζει το σχέδιό της για τη «Γαλάζια Πατρίδα» και τούτο γίνεται πολιτικά, διπλωματικά αλλά και διά της ισχύος. Ένας συνδυασμό που διαμορφώνει ένα πλαίσιο επιβολής. Ιδιαίτερα όταν στην αντίπερα όχθη υιοθετείται μια φοβική τακτική αντιμετώπισης της επεκτατικής πολιτικής της κατοχικής δύναμης. Και ενώ η Λευκωσία δεν έχει δυνατότητες, η Αθήνα -που διαθέτει- επιμένει να υποβαθμίζει τις τουρκικές ενέργειες. Κυρίως εκείνες που δεν την αγγίζουν ευθέως. Όταν για παράδειγμα αφορούν στην Κύπρο, που είναι μακριά. 

Στην επιστολή του Μόνιμου Αντιπροσώπου της Τουρκίας στον ΟΗΕ, Φεριντούν Χ. Σινιρλίογλου, ημερομηνίας 13 Νοεμβρίου, παράλληλα με την πρόταξη της γνωστής, πάγιας πολιτικής της κατοχικής Τουρκίας για την οριοθέτηση ΑΟΖ, έχουν κατατεθεί στον διεθνή οργανισμό συντεταγμένες με τις οποίες επιχειρεί να αρπάξει τη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου, αμφισβητώντας τα όσα υπέβαλε η Λευκωσία προ μηνών στον ΟΗΕ. Και η αρπαγή της κυπριακής θάλασσας θα είναι το πρώτο βήμα, το επόμενο θα είναι η ελληνική.

Ποια ήταν η αντίδραση της Αθήνας;

«Οι τουρκικοί ισχυρισμοί και η αναφορά σε συγκεκριμένες συντεταγμένες είναι νομικά αβάσιμοι, εσφαλμένοι και αυθαίρετοι, στον βαθμό που παραβιάζουν κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος», ανέφερε σε ανακοίνωση.

Δηλαδή, στον βαθμό ΜΟΝΟ που επηρεάζει την Ελλάδα επιστρατεύονται όλοι οι χαρακτηρισμοί; Και όταν επηρεάζεται η Κύπρος; Και μόνο ως εγγυήτρια δύναμη να συμπεριφερόταν η Ελλάδα θα αντιδρούσε διαφορετικά.

Αλλά και ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, σε ανάρτησή του στο τουίτερ ανέφερε τα εξής:

«Το ελληνικό ΥΠΕΞ με την πιο καθαρή και αυστηρή γλώσσα απέρριψε πλήρως τους τουρκικούς ισχυρισμούς στην επιστολή προς τον ΟΗΕ. Η Τουρκία οφείλει να αντιληφθεί ότι το συμφέρον της είναι οι σχέσεις καλής γειτονίας με την Ελλάδα και να ενθαρρύνει την επίλυση του Κυπριακού».

Προδότες και εγκληματίες (Εκδοση Ριζοσπάστη, 1944) – Διαβάστε το εδώ

Η μπροσούρα «Εγκληματίες και προδότες» είναι μια έκδοση του Ριζοσπάστη το 1944 σε ανατύπωση της Κόκκινης Σημαίας, εφημερίδα του ΚΚΕ στη Θεσσαλία.

Γραμμένο λίγο πριν την απελευθέρωση, το κείμενο της μπροσούρας είναι ένα πραγματικό ντοκουμέντο για τα εγκλήματα των συνεργατών των κατακτητών κατά τη διάρκεια της φασιστικής-ναζιστικής Κατοχής 1941-44. Στην μπροσούρα εκτός τα αναλυτικά στοιχεία για την προδοτική δράση του δοσιλογισμού, καταγράφονται ονόματα και οργανώσεις αυτών που υπηρέτησαν κάτω από τη σημαία κατοχικών δυνάμεων σε βάρος του ελληνικού λαού και της Εθνικής Αντίστασης με κορμό το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.

και ΕΔΩ

Προδότες και εγκληματίες (ε... by 21aristera on Scribd

Ο Ντόκος και το ελληνικό σύστημα: Αδυνατούν να αντιληφθούν τι συμβαίνει στην περιοχή μας

Του Ζαχαρία Μίχα από το hellasjournal.com

Είναι προφανές πια ότι η ευρύτερη γειτονιά της Ελλάδας ανησυχεί σφόδρα για τη διάχυτη ρευστότητα, η οποία προκαλεί αβεβαιότητα για το τι επιφυλάσσει το μέλλον.

Αυτό το κλίμα επιβεβαιώνεται και από την ισραηλινή διαρροή περί συνεννόησης της Άγκυρας με το Πακιστάν με σκοπό την ανάπτυξη πυρηνικού οπλοστασίου. Αν μη τι άλλο όλα δείχνουν ότι η Ανατολική Μεσόγειος δεν πρόκειται να ηρεμήσει εύκολα. Οι πιθανότητες είναι υπέρ του ενδεχομένου περαιτέρω κλιμάκωσης κι όχι συνεννόησης των βασικών δρώντων.

Σ’ αυτό το περιβάλλον, το ελληνικό πολιτικό σύστημα δείχνει να αδυνατεί να αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει, ποιο είναι το εθνικό διακύβευμα. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από το γεγονός ότι συνεχίζει την αυτοκαταστροφική (για τη χώρα) τακτική να μην δίνεται προτεραιότητα στο αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτό αφορά στον προϋπολογισμό, αλλά όχι μόνο. Αναφορικά με τους πόρους, έχει παρέλθει σχεδόν μια 15ετία από τότε που η Ελλάδα ασχολήθηκε σοβαρά με το ζήτημα. Όσον αφορά τη δρομολόγηση αναγκαίων μεταρρυθμίσεων με σκοπό τον εκσυγχρονισμό και την ενίσχυση του αξιόμαχου, και εκεί παρατηρείται αδράνεια.

Κανείς δεν αμφισβητεί την ανάγκη εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών και πολύ περισσότερο την ανάγκη λήψης μέτρων προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης. Από την άλλη πλευρά, όμως, μία κυβέρνηση οφείλει να θέτει προτεραιότητες με βάση τη μεγάλη εικόνα της περιοχής, που πρακτικά σημαίνει με πρώτο και κύριο κριτήριο την εθνική ασφάλεια. Οι Έλληνες δεν μπορούν να ελπίζουν ότι την τελευταία στιγμή θα εμφανιστεί κάποιος σωτήρας.

Εν ολίγοις, η εθνική ασφάλεια έχει υποταχτεί σ’ έναν μονοδιάστατο οικονομισμό και ως εκ τούτου έχει αφεθεί στα χέρια του οικονομικού επιτελείου, του Σταϊκούρα και του Σκυλακάκη. Το οικονομικό επιτελείο από τη θέση και τον ρόλο του, όμως, έχει μονομέρεια. Οι μεγάλες επιλογές πρέπει να γίνονται από αυτόν που έχει τη συνολική ευθύνη για τη διακυβέρνηση, αυτό που λόγω της θέσης και του ρόλου του οφείλει να βλέπει τη μεγάλη εικόνα και με βάση αυτή να αποφασίζει. Με άλλα λόγια, το μπαλάκι είναι στα χέρια του πρωθυπουργού προσωπικά.

Ελληνική οπτική

Ένα δεύτερο πρόβλημα είναι ο τρόπος που το υπουργείο Εξωτερικών χειρίζεται τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής.

Η Ελλάδα έχει την ιδιαιτερότητα να αντιμετωπίζει ευθεία απειλή. Ως εκ τούτου, οφείλει να έχει επεξεργαστεί εξωτερική πολιτική προσαρμοσμένη στις ειδικές συνθήκες που διαμορφώνονται από τον πάγιο τουρκικό επεκτατισμό. Είναι εθνικά επιζήμιο μονίμως να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις, ακολουθώντας πιστά την “ορθοδοξία” των ηγετικών πόλων του δυτικού στρατοπέδου, των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχουμε ανάγκη από ελληνική οπτική και κατ’ επέκταση από ελληνική πολιτική, η οποία ναι μεν να είναι συμβατή με τις βασικές κατευθύνσεις των Δυτικών, αλλά όχι υπαγορευμένη από αυτούς.

«Η Ελλάς συντάσσεται...» - Η Αθήνα νομίζει ότι μπορεί να κρυφτεί πίσω από την ΕΕ - Γιώργος Μαργαρίτης

Η ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών για την πρόσφατη τουρκική εισβολή στην Συρία ξεκινούσε με την διαβεβαίωση ότι «Η Ελλάδα συντάσσεται πλήρως με τη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης... καταδικάζει τη νέα μονομερή στρατιωτική ενέργεια της Τουρκίας σε έδαφος κυρίαρχου κράτους... (η οποία αποτελεί) παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου». Μέχρι εκεί. Η Αθήνα εξέδωσε μια τυπική, ως και τυποποιημένη, ανακοίνωση κατ’ εικόνα και ομοίωση εκείνων των άχρωμων και γενικόλογων ανακοινώσεων των Βρυξελλών για όλα τα ζητήματα του τρέχοντος κόσμου, πλην εκείνων τα οποία "ενοχλούν" ιδιαίτερα τον Δυτικό λεγόμενο κόσμο.

Ο κόσμος αυτός βλέπει εισβολές, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τα τοιαύτα μόνο σε επιλεγμένες περιπτώσεις. Στην Ουκρανία λόγου χάρη, ή όπου δρουν καθεστώτα "μη δυτικών αξιών", τύπου Άσαντ ή Μαδούρο και χώρες όπως το Ιράν ή η Ρωσία. Η Τουρκία ανήκει στη Δύση (μέχρι νεοτέρας) και γι' αυτό (μέχρι νεοτέρας) οι εισβολές της και οι εθνοκαθάρσεις της εκλαμβάνονται ως απλές παραβάσεις.

Ανάμεσα στις τρέχουσες "παραβάσεις" της γείτονος χώρας, εξέχουσα θέση κατέχει ο διασυρμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ανάμεσα στις αναγγελθείσες για το άμεσο μέλλον "παραβάσεις" περιλαμβάνεται ο διασυρμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας σε θάλασσες, νησίδες και νησιά. Θα έλεγε κανείς ότι τα όσα συμβαίνουν στη βόρεια Συρία σήμερα ενδιαφέρουν τη χώρα μας σαφώς περισσότερο από ότι ενδιαφέρουν το Βέλγιο ή το Λουξεμβούργο.

Όχι, σπεύδει να διευκρινίσει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας (Σκάι, 11 Οκτωβρίου), τα όσα συμβαίνουν στην Συρία δεν συνδέονται με όσα συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Προφανώς, διότι για τα πρώτα ευθύνεται η Τουρκία εξωτερικού, ενώ για τα δεύτερα η Τουρκία εσωτερικού! Έτσι λοιπόν οι ελληνικές διπλωματικές αντιδράσεις στην εισβολή και την εθνοκάθαρση υψώνονται σε ένταση Λουξεμβούργου, Ολλανδίας και Βελγίου: Η Ελλάδα συντάσσεται πλήρως με τη θέση της ΕΕ.

Η Αθήνα δεν ανησυχεί!

Γιατί να ανησυχήσει ιδιαίτερα η Ελλάδα από τα όσα συμβαίνουν στη Συρία; Σε αντίθεση με την τελευταία, τα δικά μας σύνορα είναι "σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης" και ως εκ τούτου ουδείς θα τολμήσει να τα προσβάλει! Παραδόξως, θεωρητικά τουλάχιστον, και τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι "σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης". Φαίνεται, όμως, ότι και για τις Βρυξέλλες --όπως και για την Αθήνα-- η Κύπρος είναι μακριά…

Η βαθιά απόγνωση που προκαλεί η μοιρολατρική διάθεση υποταγής των ελληνικών κυβερνήσεων έφερε στο νου μια ανάλογη κατάσταση. Η σύγκριση είναι λίγο άδικη, ούτε ο κόσμος μας, ούτε η γενική κατάσταση είναι σήμερα η ίδια με εκείνη με την οποία θα συγκρίνουμε. Ας μεταφερθούμε, όμως, σε καιρούς δύσκολους, όταν η χώρα μας βρισκόταν κάτω από την κατοχή των δυνάμεων του Άξονα.

Σύμβαση Cooper: Ελλάδα, η Πλουσιότερη Χώρα του Πλανήτη

Η Σύμβαση «Cooper» υπάρχει στο Yπουργείο Bιομηχανίας (άγνωστο αν έχει περιέλθει τώρα στο υπουργείο Οικονομικών ή το Ανάπτυξης) και παραδίδεται – σαν “ιερό κείμενο”- από υπουργό σε υπουργό! Στην Σύμβαση αυτή, δεσμεύονται τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά» της Ελλάδος, μαζί με τον υδάτινο μας πλούτο, από ένα Αμερικανικό consortium εταιρειών!

Η Ελλάδα έχει υπογράψει και δεσμεύεται από την Σύμβαση «Cooper» της οποίας η χρονική ισχύς, εληξε την 31η Δεκεμβρίου του 2010, ενώ η διάρκειά της ήταν για 70 έτη!Αν, μάλιστα, η σημερινή κυβέρνηση δεν προβεί στις ανάλογες ενέργειες, δηλαδή αν δεν απαντήσει αρνητικά στην εταιρεία Hugh Cooper & Co Inc Chemical Construction Corporation, προβλέπεται αυτόματη ανανέωση της σύμβασης για άλλα 25 έτη!!!Διαβάστε μερικά ορυκτά που έχει το ελληνικό υπέδαφος που στο ρεπορτάζ θα έχετε την ευκαιρία να δείτε λεπτομέρειες…..

Λιγνίτη – Αλουμίνιο – Βωξίτη – Μαγγάνιο – Νικέλιο – Σμηκτίτες – Μαγνήσιο – Χρωμίτη – Ουράνιο – Οσμιο και φυσικά Πετρέλαιο και Φυσικό αέριο. Εύστοχος ήταν ο τίτλος της Αθηναϊκής το 1999 όταν χαρακτήρισε τη Βόρεια Ελλάδα «Θησαυροφυλάκιο». Βέβαια αφήσαμε τελευταίο τον Χρυσό που εκμεταλλεύεται ως ένα σημείο ο Τζώρτζ Σόρος.

Τώρα, όμως γεννάται, ένα ερώτημα: Τώρα που λήγει αυτή η επαχθής σύμβαση Cooper θα την ανανεώσουμε; Θα βρεθούν πολιτικοί που θα συναινέσουν σε επανάληψη του εγκλήματος ή θα πάρουμε τον πλούτο μας στα χέρια μας και θα ξεχρεώσουμε και διαολοστείλουμε ΔΝΤ και Τοκογλύφους στον αγύριστο;

Το θέμα έφερε στη βουλή ο Κυριάκος Βελόπουλος που ερωτά τον υπουργό Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου: Η 70ετής ισχύς της Συμβάσεως, αληθεύει ότι εκπνέει, την τελευταία ημέρα του επομένου μηνός Δεκεμβρίου; Ποιοι απαρτίζουν αυτό το Αμερικανικό «consortium» εταιρειών; Τι προτίθεται να πράξει η κυβέρνηση;

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΑΤΣΗ

Βαθμοί κυριαρχίας και υποτέλεια

Διλήμματα και επιλογές σε έναν ταραγμένο κόσμο

Από Ρούντι Ρινάλντι

Ο

ι πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις του συστήματος (ή κατεστημένου) στην Ελλάδα, έχουν επίγνωση ότι πιθανόν να αντιμετωπίσουν δύο μεγάλα προβλήματα. Το πρώτο αφορά στα εθνικά θέματα, με κυρίαρχο τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την πιθανότητα σύγκρουσης ή παραχώρησης χωρίς σύγκρουση τμημάτων της κυριαρχίας της χώρας. Θέμα που προφανώς συνεπάγεται και σημαντικές πολιτικές εξελίξεις. Το δεύτερο σχετίζεται με την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας και τις επιπτώσεις που θα έχει μια κρίση για την εγχώρια οικονομική ζωή. Το πρόβλημα αυτό, υπολογίζεται ότι μπορεί πιο εύκολα να αποδοθεί στη γενικότερη κατάσταση, ώστε να αποφευχθούν μεγάλα τραντάγματα στο πολιτικό σκηνικό.

Ο τρόπος αντιμετώπισης και των δύο προβλημάτων, δεν έχει καμία πρωτοτυπία. Ως πανάκεια επιλέγεται η εθελοντική παραχώρηση βαθμών κυριαρχίας, τόσο σε διεθνείς οργανισμούς και συνασπισμούς (Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ), όσο και η επιδίωξη μέσω της «ελληνοτουρκικής φιλίας» να παραχωρηθούν αρκετά από όσα ζητά η Τουρκία «για να ησυχάσουμε επιτέλους». Σημαία του πολιτικού συστήματος είναι η διαχειριστική υποτέλεια και η παρασιτική πρόσδεση της χώρας και της οικονομίας της στους δυτικούς «εταίρους».

Προσαρμοστικότητα των ελίτ

Στην εποχή της γεωπολιτικής που έχουμε εισέλθει, δηλαδή σε μια περίοδο επίλυσης διαφορών δια της ισχύος και νέων περιχαρακώσεων, αποτελεί ουτοπία η αναζήτηση «ησυχίας» ή χώρου κίνησης μέσα στην αγκαλιά μεγάλων παικτών ή ανερχόμενων επεκτατικών δυνάμεων. Η Ελλάδα ως μικρή χώρα –έκταση, οικονομία, πληθυσμός κ.λπ.– ενδιαφέρει ισχυρούς και επεκτατιστές, όχι για την αγορά της, αλλά για τη γεωπολιτική της θέση. Πέρασμα και διαμετακομιστικός κόμβος (κλασικά), στρατηγικό σημείο βάσεων και ηλεκτρονικός κόμβος (Κρήτη κ.λπ.), και βασικό φράγμα σήμερα των προσφυγικών ροών προς τη Δύση. Το Αιγαίο, και η Μεσόγειος γενικά, έχουν μετατραπεί σε υγρό τάφο για χιλιάδες ανθρώπους στον βωμό των γεωπολιτικών σχεδίων για τη Μέση Ανατολή και τη Β. Αφρική. Το Προσφυγικό έχει μετατραπεί σε όπλο στα χέρια αδίστακτων και επεκτατικών δυνάμεων.

Που κρύβεστε άνθρωποι του πνεύματος ;

Δημήτρης Ιατρόπουλος

Ποιος μικροαστικός σεισμός ταρακούνησε ωφελιμιστικά την κρανιακή σας κάψα, ω «πνευματικοί άνθρωποι» αυτής εδώ της πατρίδας, (αν τη θεωρείτε ακόμα πατρίδα την Ελληνίδα Γη) και το βουλώσατε;Ποιος υπαρξιακός πανικός σας πέταξε στην άκρη των γεγονότων, την ώρα ακριβώς που Εσείς, πρώτες και πρώτοι, έπρεπε να μιλήσετε, να εκραγείτε, να ειδοποιήσετε, να οδηγήσετε;

Ποιος μίζερος λογαριασμός ατομικού μικροσυμφέροντος, άραξε μπροστά απ το χαρτί σας, το τελάρο σας, την κινηματογραφική σας μηχανή, τον υπολογιστή σας, το καμαρίνι σας, το βεστιάριό σας, τα σενάριά σας, τα θεατρικά σας έργα, τα αδημοσίευτα ή δημοσιευμένα σας ποιήματα, τα χίλια μύρια καλλιτεχνικά και πνευματοειδή σας τερτίπια, με τα οποία τόσα χρόνια ισχυρίζεστε ότι παράγετε πολιτισμό;

Που είναι η φωνή σας μωρέ; Πού είναι ο Λόγος σας, γραφτός, προφορικός, έστω κι ένας απλός Λόγος της Τιμής δεν χτύπησε την πόρτα της μαραγκιασμένης σας ψυχής, όπως θα σας έλεγε αν ζούσε ακόμα ο Σεφέρης;Μια φούχτα άνθρωποι μείναμε μονάχοι μας, δε λέω ονόματα, τα ξέρουν όλοι πια, μια φούχτα κλαρίτες ξεμείναμε, με την κάπα μας κρεμασμένη στην αλυγαριά, να σύρουμε φωνή.Κι εσείς, κουτσομπολεύετε στα εκδοτικά σας καφενεδάκια, στα κοσμικά σας μπαράκια, στους διαδρόμους των εφημερίδων με τα κυριακάτικα «ένθετα Τέχνης και Πολιτισμού», τα λέτε τηλεφωνικά από σπίτι σε σπίτι και χαζογελάτε..

Ότι εμείς οι πέντε-δέκα, πάει πια, «καήκαμε» στο «καινούριο» ΔουΝουΤουΕλλαδιστάν, δεν θα έχουμε προφανώς στον ήλιο μοίρα, έτσι δε λέτε; Και σερνόσαστε ακκιζόμενοι στην θλιβερή μιζέρια σας και τολμάτε ακόμα να κυκλοφορείτε ανάμεσά μας; Το ξέρετε πως μόλις περάσει η πρώτη μπόρα του πολιτικού γιαουρτιού, η επόμενη ομάδα που θα μαζέψει τη ροχάλα της αγανακτισμένης, προδομένης και εξαγριωμένης νεολαίας, θα είσαστε εσείς;Η κατάντια σας θα γεμίσει με πελατεία τους ψυχίατρους, έτσι που κρυφτήκατε στα λαγούμια του σέχταρ σας..

Μπουτάρης για Συμφωνία των Πρεσπών: «Κάναμε ό,τι μας είπαν Αμερικανοί και Γερμανοί» [βίντεο]

Στη χώρα προτεκτοράτο δεν υπάρχει εθνική κυριαρχία και στρατηγική.Όπως ομολογεί ο πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης, "Αμερική και Γερμανία ήθελαν να υπογραφεί η Συμφωνία, κάτι το οποίο, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, δεν ήθελαν οι Ρώσοι, λέγοντας πως οι αντιδράσεις στην Βόρεια Μακεδονία, υποστηρίχθηκαν με «ρώσικα χρήματα»"
Μαριονέτες λοιπόν, οι Έλληνες πολιτικοί, υπηρέτες και υποτακτικοί ξένων συμφερόντων!!!

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ 

Για παρασκηνιακό ρόλο των ΗΠΑ, της Γερμανίας και της Ρωσίας, έκανε λόγο ο Γιάννης Μπουτάρης, στο θέμα με την Συμφωνία των Πρεσπών.

Ο πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης, μιλώντας στην εκδήλωση «Διάλογοι», που διοργάνωσε το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στην αποθήκη Γ’ του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, ανέφερε πως Αμερική και Γερμανία ήθελαν να υπογραφεί η Συμφωνία, κάτι το οποίο, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, δεν ήθελαν οι Ρώσοι, λέγοντας πως οι αντιδράσεις στην Βόρεια Μακεδονία, υποστηρίχθηκαν με «ρώσικα χρήματα». Να τονίσουμε ότι εκείνη την περίοδο, ξένα δημοσιεύματα ανέφεραν πως ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ, Ιβάν Σαββίδης, είχε εμπλοκή στην υπόθεση αυτή.

«Υπακούσαμε στις εντολές των Αμερικάνων και των Γερμανών. Οι Ρώσοι δεν ήθελαν να λυθεί το θέμα», ανέφερε χαρακτηριστικά. Ο κ. Μπουτάρης ανέφερε μάλιστα, πως πίσω από τις αντιδράσεις του κόσμου, αλλά και της πολιτικής σκηνής «υπήρξαν οικονομικά οφέλη», όπως γράφει η ιστοσελίδα voria.gr.

Μάλιστα, όσον αφορά το θέμα με τα εμπορικά σήμερα, ανέφερε πως επί της θητείας του στον δήμο Θεσσαλονίκης, είχαν ήδη απομακρύνει κρασιά από την Βόρεια Μακεδονία, μετά και από τα ασφαλιστικά μέτρα της Ενωσης Οινοπαραγωγών, τα οποία υπήρχαν στα σούπερ μάρκετ, αλλά αναγράφονταν ως «Μακεδονικά».

Παραδίδουν επ' αόριστον τη χώρα στους Αμερικανούς

Αποφάσισαν να δώσουν πάλι γη και ύδωρ, αλλά έπ' αόριστον αυτή τη φορά στους προστάτες. Και πώς να μην το κάνουν άλλωστε όταν στρώθηκε ο δρόμος με τις καλές προθέσεις, εκδουλεύσεις και συναίνεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και όλης της υπόλοιπης αστικής αντιπολίτευσης, όπως και από τη σιωπή των ΜΜΕ, ειδικά της τηλεόρασης, και για το επίδικο μιας νέας συμφωνίας για τις βάσεις και πολύ περισσότερο για τους κινδύνους.

  Αντιθέτως, τα ΜΜΕ και οι αστοί πολιτικοί, ολημερίς και ολονυκτίς,  εκθειάζουν τη στρατηγική σημασία της "συμμαχίας" με τις ΗΠΑ για να αντιμετωπισθεί ο "εξ Ανατολών" κίνδυνος, ξεχνώντας τρεις βασικές αλήθειες: α) Οι ΗΠΑ δεν έχουν συμμάχους της δικής μας εμβέλειας αλλά υποτακτικούς β) στόχος των ΗΠΑ δεν είναι η Τουρκία, που κάνει ότι είναι δυνατόν να τα ξαναβρεί πλήρως μαζί της, αλλά η Ρωσία και γ) όταν περικυκλώνεις την τελευταία και πολύ περισσότερο όταν τη στοχεύεις τότε γίνεσαι και ο ίδιος στόχος από την απέναντι πλευρά ανεξάρτητα αν σαν χώρα δεν έχεις τίποτα να χωρίσεις με αυτήν.

Το καινούριο λοιπόν στοιχείο όπως ήδη αναφέραμε δεν είναι οι νέες βάσεις ή οι νέες δυνατότητες που δίνονται απλόχερα προς τους Αμερικανούς αλλά ότι αυτό γίνεται επ΄ αόριστον χωρίς να αισθάνονται καν την ανάγκη ενός απλού ιδιοκτήτη διαμερίσματος

να νοικιάσει με χρονικό ορίζοντα ισχύος του συμβολαίου.

Διαβάζουμε στο χθεσινό ρεπορτάζ της Καθημερινής, που διέρρευσαν στην εφημερίδα κυβερνητικοί κύκλοι:

Ολοκληρώθηκε η διαπραγμάτευση ανάμεσα στις τεχνικές ομάδες Ελλάδας και ΗΠΑ σχετικά με την τροποποίηση του παραρτήματος της συμφωνίας αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας (MDCA), σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της «Κ», ύστερα από 2,5 μήνες διαβουλεύσεων, στις οποίες τον συντονιστικό ρόλο και την κύρια ευθύνη για τη διεξαγωγή της διαπραγμάτευσης είχε από ελληνικής πλευράς ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας. Η χρονική διάρκεια της νέας συμφωνίας δεν προσδιορίζεται πια, είναι ανοικτή σε βάθος χρόνου και μπορεί να ακυρωθεί μόνο εφόσον καταγγελθεί από τη μία ή την άλλη πλευρά. (Αυτό το τελευταίο αναφέρεται για ξεκάρφωμα αφού ούτως ή άλλως ισχύει για όλες τις συμφωνίες, παντού και πάντα αν υπάρχουν οι προθέσεις και ο συσχετισμός. Προθέσεις εσαεί υποταγής δηλώνουν λοιπόν… σσ)

Ο 16χρονος που διαπόμπευσε δούλους και δουλοπάροικους

Του Αλέξανδρου Ασωνίτη*

«Κωλόπαιδο», λοιπόν, ο πιτσιρικάς που κατέβασε την τούρκικη σημαία στην κατεχόμενη Λύση. Μάλιστα. Έχει κατοχή ή όχι η Κύπρος; Έχει ψηφίσματα του ΟΗΕ υπέρ της που δεν εφαρμόζει η Τουρκία; Πώς αντιμετωπίζουμε λοιπόν την κατοχή επί 45 χρόνια. Με συνομιλίες, ευχολόγια και αφελείς δηλώσεις. Τι καταφέραμε τόσα χρόνια; Ούτε καν να μην λεγόμαστε ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι, σαν να ‘ναι το ίδιο, ούτε να λέμε πλειοψηφία και μειοψηφία αντί για κοινότητες, ούτε να μην μιλάει ο Πρόεδρος της Κύπρου αλλά εντεταλμένος του με τον εkπρόσωπο της τουρκικης μειοψηφίας-κοινότητας.  Αλλά μήπως δημοσιοποιήσαμε, διεθνοποιήσαμε το γεγονός τόσες δεκαετίες; Το ξέρει η διεθνής κοινότητα όπως το Παλαιστινιακό; Πώς ξέρουν το Παλαιστινακό; Από τις αναρίθμητες θυσίες των  παιδιών της που πετάνε πέτρες. Αυτό κάνουν όσοι δεν έχουν όπλα: Πετάνε πέτρες, κατεβάζουν σημαίες κι οι κατακτητές τους σκοτώνουν. Έτσι γυρίζει ο τρόχος, για να γυρίσει κι ο ήλιος. Τουλάχιστον μέχρι ν’ αποκτήσουν κι αυτοί όπλα. Αλλά πού ‘ναι η αμυντική μας βιομηχανία και πού ‘ναι η τούρκικη.

Εποικίζουν την Αμμόχωστο, εισβάλλουν στην Κυπριακή ΑΟΖ, ετοιμάζονται για την ελληνική, παραβιάζουν τον εναέριο μας χώρο, παρουσιάζουν δικό τους το μισό Αιγαίο, κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς κανένα τίμημα, στέλνουν χιλιάδες μετανάστες στην Ελλάδα και την Ευρώπη, δολοφονούν Κούρδους, Σύριους, εισβάλλουν στο Ιράκ και στην Συρία, κατέχουν την μισή Κύπρο, συνεργάστηκαν ανεπίσημα  με τους Ναζί, επίσημα με τους ιμπεριαλιστές Εγγλέζους το 1955-59, δεν είχαν καμμία συμμετοχή, κανέναν νεκρό στους αγώνες της ανθρωπότητας κατά του  ναζισμού και της αποικιοκρατίας, ο Ντενκτάς ήταν επίτροπος σε αγγλικά δικαστήρια και καταδίκαζε σε θάνατο Έλληνες επαναστάτες, τι θέλουν, λοιπόν, οι δούλοι κι οι δουλοπάροικοι που σκιάχτηκαν απ’ την σημαία του κατακτητή που κατέβασε ο μικρός; Τι θέλουνε; Αν είναι αυτοί δούλοι, ας μην απαιτούν το ίδιο κι από μας. Βέβαια η  πράξη του νεαρού μας θέτει ενώπιον του  διλήμματος: ΄Η με τον Γλέζο και τον Σολωμό ή με τους ναζί και τους γκρίζους λύκους. Κι αν δεν θέλουν να τους κατεβάζουν τις σημαίες, ας τους πουν να εφαρμόσουν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Θα μας θυμίσουν τι λένε;

Ιδού ο δρόμος προς την Ελευθερία

Η απόγνωση που μου προκάλεσε η νέα κατάσταση όπου τώρα έχουμε ΕΚύπριους να καταδίδουν στις κατοχικές δυνάμεις ένα έφηβο αγωνιστή και να "νίπτουν τας χείρας" για "ξεπλύνουν την ντροπή τους" από την συμβολική του καταδρομική πράξη υποστολής της κατοχικής σημαίας με έφερε - απροσδόκητα - σε μια κατάσταση αηδίας που ομολογώ, μόνο τα λόγια του Κολοκοτρώνη με συγκράτησαν να μην μετατραπεί σε απελπισία. Ναι, υπάρχει δρόμος, και ο δρόμος είναι αυτό που είπε ο αρχηγός: "Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους".

Ακόμα δεν έχει φτάσει η ώρα να υλοποιηθεί η προσταγή. Αλλά πλησιάζει. Η ρατσιστική διζωνική "λύση" τύπου Απάρταϊντ που μηχανεύονται να μας επιβάλουν θα μας οδηγήσει σε πόλεμο. Και στον πόλεμο, κάποιες από τις απελευθερωτικές δυνάμεις είτε θα εύρουν το θάρρος, είτε θα αναγκαστούν να υλοποιήσουν την προσταγή του Κολοκοτρώνη. Γιατί ένας λαός που επέτρεψε τον εαυτό του να μολυνθεί σε βάθος και πλάτος από προδοτικά μυαλά δεν πρόκειται να απελευθερωθεί - δεν πρόκειται καν να επιβιώσει! - αν δεν εξαγνιστεί από τους προσκυνημένους.

Η επίγνωση όλων αυτών είναι φοβερή. Η επίγνωση της αναγκαιότητας φόνων και εκτελέσεων... είναι δηλητήριο. Ευτυχώς, ευτυχώς, ευτυχώς.. βρέθηκε ένας "Τούρκος" να μας σώσει από το δηλητήριο. Ο οποίος και φανέρωσε ξανά ότι προς το παρόν υπάρχει και άλλος δρόμος. Στο άρθρο του πιο κάτω, απευθύνεται προς τους Τούρκους κατακτητές, τους έποικους, και στους ΤΚύπριους που ταυτίστηκαν με την κατοχή: ζωγραφίζει τις πράξεις και νοοτροπίες τους και τεκμηριώνει το ότι δεν αποτελούν τίποτ' άλλο παρά ένα δρόμο προς την κόλαση. Μα ταυτόχρονα ανοίγει πιο διάπλατα και το νέο δρόμο που μέχρι τώρα παραμένει στενός, ανηφορικός και δύσκολος: αυτόν της αντικατοχικής συνεργασίας ΤΚυπρίων και ΕΚυπρίων. Εδώ που φτάσαμε, μόνο οι αντιστασιακοί ΤΚύπριοι μας καταλαβαίνουν.

Φίλε Σενέρ σου είμαι ευγνώμων. Σήμερα με το άρθρο σου με γλύτωσες από τη διάπραξη φόνων. Και έσωσες τις ζωές των νενέκων και ναιναίκων που γλύφουν τον κατακτητή. Προς το παρόν.

Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net

■ Στρώνετε δρόμο για την κόλαση;

του Σενέρ Λεβέντ

Ένας Ελληνοκύπριος νέος, 16 χρόνων, έκλεψε μιαν σημαία από το τουρκικό σχολείο κατά τη διάρκεια τελετής στην εκκλησία που άνοιξε για λειτουργία μετά από 45 χρόνια στην Λύση. Τουρκική σημαία! Και μια φωτογραφία του Ντενκτάς. Τη σημαία το καταλαβαίνω, τη φωτογραφία του Ντενκτάς δεν το καταλαβαίνω. Τι θα κάνει τη φωτογραφία του Ντενκτάς; Τη θεωρεί μεγάλης αξίας; Τέλος πάντων. Μήπως είναι πολύ σημαντικά τέτοια πράγματα; Κατά τη γνώμη μου, δεν έχουν απολύτως καμία σημασία. Αν ήμουν αρμόδιος, θα καλούσα αυτό το παιδί στον βορρά και θα μιλούσα μαζί του. «Γιατί το έκανες», θα τον ρωτούσα. Θα προσπαθούσα να ικανοποιήσω την περιέργειά μου. Και ύστερα θα του έλεγα: «Αν ήθελες σημαία και την φωτογραφία του Ντενκτάς, γιατί δεν μας το είπες; Δεν θα σου δίναμε;» Ύστερα θα έπαιρνα μιαν σημαία και μιαν φωτογραφία του Ντενκτάς και θα του τη χάριζα. Τι θα χάναμε απ’ αυτό; Θα αμαυρωνόταν η τιμή μας; Θα πληττόταν η αξιοπρέπειά μας; Θα θιγόταν η περηφάνια μας; Αν ένας Ελληνοκύπριος φίλος σας ζητήσει να του δώσετε μια σημαία, δεν θα του δώσετε; Ο γιος του Νίκου Σαμψών φυλάει τόσα χρόνια την τουρκική σημαία που έκλεψε ο πατέρας του το 1963 από ένα τουρκικό σπίτι στην Ομορφίτα. Ο πατέρας του ποζάρει με περηφάνια κρατώντας αυτήν τη σημαία μπροστά σε οικογένειες Τουρκοκυπρίων. Με τη σημαία στο ένα χέρι και το όπλο στο άλλο. Ο Σωτήρης Σαμψώνθέλει να μου δώσει αυτήν τη σημαία την οποία φυλάει χρόνια. Και εγώ θα τη δώσω στον ιδιοκτήτη της. Το υποσχέθηκα. Ιδού, αυτό είναι χέρι ειρήνης.