Έκθεση κόλαφος για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία

Στο αμερικανικό ΥΠΕΞ το ένα χέρι (η τουρκικής καταγωγής αναπληρώτρια υφυπουργός Εξωτερικών Ναζ Ντουράκογλου) εισηγείται την πώληση f-16 στην Τουρκία και το άλλο δημοσιεύει εκθέσεις – κόλαφο για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία. Άρδην.

Συστηματικές και ακραίες οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σύμφωνα με έκθεση του Στέιτ Ντιπάμτμεντ

του Δημοσθένη Γκαβέα από την huffingtonpost.gr

Απάνθρωπα βασανιστήρια, αυθαίρετες συλλήψεις, αυστηροί περιορισμοί στην ελευθερία της έκφρασης, εξαφανίσεις αντιφρονούντων, είναι μόνο μερικές από τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που καταγράφει η έκθεση – κόλαφος- του Στέιτ Ντιπάμτμεντ (του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών) όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Τουρκία το 2021. Μάλιστα το αμερικάνικο ΥΠΕΞ σημειώνει ότι η τουρκική κυβέρνηση έλαβε περιορισμένα μέτρα για τη διερεύνηση, τη δίωξη και την τιμωρία μελών των δυνάμεων ασφαλείας και άλλων αξιωματούχων που κατηγορούνται για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΩΝ ΥΠΟΚΡΙΤΩΝ

Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΩΝ ΥΠΟΚΡΙΤΩΝ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Εγγυήτριες δυνάμεις για την ουδετερότητα και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας, οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η …"απομονωμένη" Τουρκία!

Για τις δύο πρώτες βοά ο πλανήτης ολόκληρος!

Για την Τουρκία, μόλις προσφάτως, τα πολλά της χάδια γεύτηκαν η Συρία, η Αρμενία, το Ιράκ, η Κύπρος!

Ε, όχι και προστάτης των Τεχνών ο Ερντογάν!

Βασίλης Στοϊλόπουλος

Ε, όχι και προστάτης των Τεχνών ο Ερντογάν!

Μπορεί για την βουλευτή Σάρα Βάγκενκνεχτ του γερμανικού κόμματος “Die Linke” ο Ερντογάν να είναι ένας αδίσταχτος «νονός της τρομοκρατίας», οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές τον κατατάσσουν όμως στους αυταρχικούς ηγέτες με δικτατορικά χαρακτηριστικά, αλλά και επικοινωνιακό ταλέντο. Με το που ξέσπασε ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο Ερντογάν απέκτησε όμως ξαφνικά και άλλες ιδιότητες.

Σκηνοθετεί για τον εαυτό του, εκτός από τον ρόλο του “ειρηνευτή” στην ρωσοουκρανική σύγκρουση και αυτόν του “ανθρωπιστή” και μεγαλόψυχου προστάτη των Τεχνών και των διωκόμενων στην χριστιανική Ευρώπη υπηρετών της. Παίρνοντας ως παράδειγμα την απόλυση του Ρώσου μαέστρου της Φιλαρμονικής του Μονάχου και φίλου του Πούτιν, Βαλερύ Γκιεργκίεφ, δεν δίστασε ν΄ ασκήσει σκληρή κριτική για τον τρόπο που φέρονται στους Ρώσους καλλιτέχνες στην Εσπερία.

Η Τουρκία, τόνισε ο Ερντογάν σε ομιλία του σε κομματικά του στελέχη στην Άγκυρα, δεν εγκαταλείπει την Ουκρανία, όμως και δεν αποδέχεται «καμία πρακτική που να μοιάζει με κυνήγι μαγισσών κατά του ρωσικού λαού, της ρωσικής λογοτεχνίας, των μαθητών και των καλλιτεχνών του»! Στο “φιλοκαλλιτεχνικό” του στόχαστρο δεν τέθηκε όμως μόνο η Γερμανία, αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη.

Ο “φιλότεχνος” Ερντογάν

Τι κάνει όμως ο ίδιος στη χώρα του με τους καλλιτέχνες και μάλιστα χωρίς να τολμά κανείς να τον ενοχλήσει; Από το 2014 υπάρχει στην Τουρκία το άρθρο 299 του ποινικού κώδικα που προβλέπει φυλάκιση από ένα έως τέσσερα χρόνια σε όποιον προσβάλλει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είτε γράφοντας και τραγουδώντας, είτε χορεύοντας και παίζοντας! Σύμφωνα με στοιχεία του τουρκικού υπουργείου Δικαιοσύνης, με βάση αυτό το άρθρο έγιναν στην Τουρκία από το 2014 περισσότερες από 170.000 έρευνες για “προσβολή του προέδρου”. Σε 35.507 υποθέσεις απαγγέλθηκε κατηγορία, ενώ 12.881 κατηγορούμενοι έχουν καταδικαστεί. Πολλοί από αυτούς τους καταδικασθέντες και ταλαιπωρηθέντες είναι προφανώς και καλλιτέχνες που “υπερασπίζεται” σήμερα ο Ερντογάν.

Οι κατακτήσεις των Οθωμανών Τούρκων ως την άλωση της Κωνσταντινούπολης

(Μέρος Πρώτο) 

Γράφει ο Χρήστος Μπαρμπαγιαννίδης

Το 1451, τη χρονιά που παραλαμβάνει την εξουσία στα χέρια του ο Μωάμεθ Β΄, η οθωμανική αυτοκρατορία είναι η μεγαλύτερη δύναμη της ανατολικής Μεσογείου. Οι τρεις χιλιάδες, όλοι κι όλοι, Οθωμανοί, που τότε ονομάζονταν Καγί μια μικρή ομάδα Ογούζων, όταν εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Βιθυνίας, γύρω στο 1250, ποτέ δε φαντάστηκαν πως μέσα σε έναν αιώνα θα είναι μια μεγάλη δύναμη και σε λιγότερο από δυο αιώνες η μεγαλύτερη της Ευρασίας. Όπως και να έχει, η τρομερή άνοδος αυτής της μικρής φυλής είναι ένα μοναδικό φαινόμενο στην παγκόσμια ιστορία.

          Ο ηγέτης των Ογούζων Καγί, Ερτογρούλ, πέθανε το 1290 και την εξουσία θα αναλάβει ο τρίτος του γιος, ο Οσμάν που είχε γεννηθεί το 1258. Από αυτόν θα πάρει το όνομά της η οθωμανική αυτοκρατορία. Γύρω στο 1300 θα κυριέψει το σημερινό Γενισεχίρ και θα στερεώσει ένα κράτος σε εμβρυακή ακόμα κατάσταση. Θα εγκαινιάσει μια επιθετική πολιτική απέναντι στο παραπαίον βυζαντινό κράτος. Το στερεό φρούριο που ήταν η πόλη της Προύσας στους πρόποδες του Ολύμπου της Βιθυνίας, θα πέσει στις 6 Απριλίου 1326 στα χέρια του Ορχάν, γιου και βοηθού του Οσμάν.

Ο Ερτογρούλ ή Ερτογρούλ Γαζής (1191/1198 – 1281) (τούρκικα: Ertuğrul Gazi) ήταν Οθωμανός ηγεμόνας και πατέρας του Οθωμανού Σουλτάνου Οσμάν Α΄. Ο Ερτογρούλ ανήκε στην φυλή των Καγί και σαν τον γιό του είχε ονομαστεί Γαζής (νικητής).

          Ο Ορχάν, ο πραγματικός οργανωτής της οθωμανικής αυτοκρατορίας, θα κάνει την Προύσα τη νέα πρωτεύουσα, έχοντας διαδεχτεί τον πατέρα του που μόλις είχε πεθάνει. Θα συνεχίσει μια νέα τζιχάντ απέναντι στους Βυζαντινούς. Ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος Γ΄ Παλαιολόγος θα συντριβεί στη Φιλοκρήνη και τον Μάρτη του 1331 πέφτει η Νίκαια. Ακολουθεί το 1337 η Νικομήδεια. Ο Ορχάν, εκμεταλλευόμενος της διαμάχες γειτονικών τουρκικών φυλών, θα αυξήσει την επικράτειά του μέχρι τα Δαρδανέλια.

          Από εκεί και έπειτα οι Οθωμανοί θα ενδιαφερθούν ιδιαίτερα για τις υποθέσεις τις βυζαντινής αυτοκρατορίας. Ο Ιωάννης Καντακουζηνός, στη διαμάχη για το θρόνο με τους Παλαιολόγους, δε θα διστάσει να ζητήσει τη βοήθεια των Οθωμανών. Το 1346 είναι μια σημαδιακή χρονιά: ο Σουλεϊμάν, γιος του Ορχάν, επικεφαλής πέντε χιλιάδων ανδρών θα περάσει στη Θράκη. Ήταν η πρώτη φορά που οι Οθωμανοί επενέβαιναν στα Βαλκάνια! Ο Καντακουζηνός από ευγνωμοσύνη θα δώσει την κόρη του Θεοδώρα σε γάμο με τον Ορχάν! Μια βυζαντινή πριγκίπισσα έμπαινε στο χαρέμι του γαζή! Πώς είχαν αλλάξει οι καιροί!

“Επιτήδειος ουδέτερος” η Τουρκία στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας

 

"...Την ώρα που η κοινή γνώμη στην Ελλάδα δείχνει διχασμένη για το εάν έπρεπε να στείλει οπλισμό στην Ουκρανία, ο Τούρκος πρόεδρος εμφανίζεται “επιτήδειος ουδέτερος”. Συνομιλεί με τον Ρώσο ομόλογό του, δηλώνοντας ότι η Άγκυρα είναι έτοιμη να βοηθήσει στην επίλυση της κρίσης, φιλοξενώντας ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας. Παράλληλα, ο Ουκρανός πρόεδρος ευχαριστεί δημοσίως τον Τούρκο πρόεδρο για την βοήθεια του. 

 Η χώρα μας πρέπει να επαγρυπνά στις δεδομένες εξαιρετικές σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας, τόσο σε πτυχές που αφορούν την Κύπρο, όσο και σε πτυχές που αφορούν τα ελληνοτουρκικά, με εθνική ομοψυχία. Η διχογνωμία των απόψεων στα εθνικά θέματα, διαχρονικά, όταν γιγαντώνεται καταλήγει πάντα επιζήμια. Η απέναντι πλευρά επενδύει στην διχασμένη άποψη και τις δημόσιες συζητήσεις των πολιτικών μας και ετοιμάζει την δική της στρατηγική εναντίον μας.

 Η θέση της Τουρκίας στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο είναι ξεκάθαρη ότι δεν θα συμμετάσχει στις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας. Σκοπός της Τουρκίας είναι να τα έχει καλά και με τους δύο, κρατώντας ισορροπίες ανάμεσα σε Ρωσία και Δύση (ΝΑΤΟ-ΕΕ). 

Για την Τουρκία η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγικός και εξαγωγικός εταίρος και η κύρια πηγή επενδύσεων, αρχής γενομένης από την Τελωνειακή Ένωση, την 1η Ιανουαρίου 1996. Το 2020 το 33,4% των εισαγωγών της Τουρκίας προέρχονταν από την ΕΕ και το 41,3% των εξαγωγών της χώρας ήταν προς στην ΕΕ. Οι εισαγωγές της ΕΕ από την Τουρκία ανήλθαν σε 62,6 δισ. ευρώ ενώ οι εξαγωγές της ΕΕ προς την Τουρκία ανήλθαν σε 69,9 δισ. ευρώ. Παρ’ όλο που η οικονομική βιωσιμότητα της Τουρκίας εξαρτάται από την ΕΕ, 48 χρόνια μετά την παράνομη εισβολή στην Κύπρο, η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει επίσημα την Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος μέλος της ΕΕ. Ελλάδα και Κύπρος, δυστυχώς, δεν έχουν καταφέρει διπλωματικά ή οικονομικά επί 48 χρόνια, να προωθήσουν στην ΕΕ κυρώσεις κατά της τουρκικής οικονομίας.

Επίσημη έκθεση για το πώς η ΜΙΤ εξοπλίζει ISIS και Αλ Κάιντα

Επίσημη έκθεση για το πώς η ΜΙΤ εξοπλίζει ISIS και Αλ Κάιντα: Η τουρκική εφημερίδα Birgün αποκάλυψε μια αναφορά του 2021 της MASAK (Επιτροπή Διερεύνησης Οικονομικών Εγκλημάτων),

Ο ρωσικός ευρασιανισμός ενάντια στην τουρκική Ευρασία;* (μέρος Α΄)

Του Μάριους Γκέραλντ Σταμάτε* δημοσιεύτηκε στον νέο Ερμή τον Λόγιο τ. 21

Η ευρασιανική ατζέντα του Πούτιν

Η εγχώρια πολιτική στη Ρωσία αποτελεί συχνά τη σύνθεση των ανταγωνιστικών απόψεων δυτικόφιλων, αντι-δυτικών, ευρασιανιστών, υπερεθνικιστών και νοσταλγών του κομμουνισμού^[1]. Η ρωσική εξωτερική πολιτική καθορίζεται γενικότερα από τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις. Υπάρχει ένα συμβολικό εκκρεμές στη ρωσική εξωτερική πολιτική, που αιωρείται μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, ανάλογα με τις πολιτικές ισορροπίες που τηρούνται. Υπό τη σημερινή κυβέρνηση, η ρωσική εξωτερική πολιτική είναι πιο επικριτική για τη Δύση και ακολουθεί μια πορεία περισσότερο προσανατολισμένη προς την Ευρασία.

Η πολιτική έννοια της Ευρασίας, ή «ευρασιανισμός», αναφέρεται στην πνευματική σύνδεση των ευρωπαϊκών και των ασιατικών λαών στην ιστορία και το μέλλον της Ρωσίας. Η αρχική ιδέα πίσω από το κίνημα της Ευρασίας προέρχεται από τα έργα του πρίγκιπα Ν. Σ. Τρουμπετσκόι, του Π. Ν. Σαβίτσκι, του Γ. Β. Βερνάντσκι και πολλών άλλων. Ο Τρουμπετσκόι πίστευε ότι η διασύνδεση των ανατολικών Σλάβων και των τουρκικών και ουραλο-αλταϊκών λαών των στεπών –ή των τουρανικών φύλων– συνιστά ένα από τα βασικά δομικά στοιχεία της ρωσικής ιστορίας. Στη δεκαετία του 1920, αυτή η θεωρητική ιδέα βρήκε πολλούς οπαδούς μεταξύ των Ρώσων εμιγκρέδων που διασκορπίστηκαν στην Πολωνία, τη Γιουγκοσλαβία, τη Βουλγαρία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Τσεχοσλοβακία, και οι οποίοι αναζητούσαν μια νέα θεωρία για να καταπολεμήσουν την ιδεολογική δυναμική της μαρξιστικής-λενινιστικής επανάστασης στη Ρωσία. Ένα μικρό κίνημα «ευρασιανιστών» αναπτύχθηκε, αλλά ο ευρασιανισμός αυτός είχε αδύναμες ρίζες και γρήγορα παρήκμασε.

Ο ευρασιανισμός σημαίνει πολλά πράγματα. Πράγματι, το όνομα υποτιμά τη σημασία του φαινομένου, επειδή ο όρος έχει αναδειχθεί ως μία από τις πιο δημοφιλείς λέξεις-κλειδιά στο ευμετάβλητο ιδεολογικό οπλοστάσιο της μετασοβιετικής πολιτικής. Ωστόσο, η δημοφιλία δεν ενισχύει απαραίτητα τη συνέπεια, κάτι που σίγουρα ισχύει και για τον ευρασιανισμό.

Τουρκοσειρές: Η «Μηχανή χρήματος» και ιστορίες απείρου κάλλους

Από το IHA

Μπορεί τον Ιανουάριο του 2022 η επικίνδυνη για την ειρήνη συνεργασία ισλαμιστών, φασιστών και τουρκικού υπόκοσμου, να απέδωσε ιστορίες απείρου κάλους μέσα  ή έξω από την Τουρκία, στην Ελλάδα όμως ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΤΑΡ (συμφερόντων οικογένειας Βαρδινογιάννη) συνέχισε κανονικά την λειτουργία της «μηχανής χρήματος» συμπληρώνοντας την μετάδοση χιλίων είκοσι «επεισοδίων» (επί συνόλου 1.200 περίπου επεισοδίων «ελληνικής κοπής») μιας ανόητης, τζάμπα-πράμα τουρκοσειράς.

Μέσα στην Τουρκία, το αποκρουστικό πρόσωπο των ισλαμοφασιστών της Άγκυρας έκανε επίδειξη ενός μίγματος αλαζονείας, μοχθηρίας και χυδαιότητας.

Πρώτος στόχος ήταν η διάσημη, 68χρονη τραγουδίστρια Sezen Aksu η οποία πριν από πέντε χρόνια (2017) είχε κυκλοφορήσει ένα δίσκο-επιτυχία με τίτλο «Ζώντας κάτι υπέροχο» περιλαμβάνοντας και τους στίχους «Ακολουθούμε τους οιωνούς, πάμε στο τέλος του κόσμου, χαιρετίσματα στους ανίδεους Εύα και Αδάμ». Τον Δεκέμβριο του 2021 παρουσιάστηκε ένα νέο διαφημιστικό βίντεο του ίδιου τραγουδιού δίνοντας την ευκαιρία στους ισλαμοφασίστες να ανακαλύψουν ξαφνικά «θρησκευτική ασέβεια» στους στίχους που ανέφεραν «ανίδεους Εύα και Αδάμ» (και οι δύο θεωρούνται προφήτες). Ο φασίστας-συνέταιρος του Ερντογάν κάλεσε τον κόσμο σε «διαμαρτυρίες έξω από το σπίτι της», ο Ερντογάν απείλησε να της «ξεριζώσει την γλώσσα» και διάφοροι υπηρέτες του συστήματος άρχισαν να καταθέτουν μηνύσεις εναντίον της.

Η Sezen Aksu αφού παρέμεινε για πολλές μέρες σιωπηλή, αποφάσισε να δώσει ένα καλό μάθημα στους ισλαμοφασίστες. Ανάρτησε στο twitter τους στίχους ενός νέου τραγουδιού της με τίτλο «Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ»: Εσύ δεν μπορείς να με πληγώσεις – Είμαι ήδη πολύ πληγωμένη – Όπου κι΄αν κοιτάξω πόνος – Εγώ είμαι το θήραμα, εσύ είσαι ο κυνηγός – Χτύπα λοιπόν – Εσύ δεν μπορείς να με καταλάβεις – Εσύ δεν μπορείς να μου κόψεις τη γλώσσα – Όπου κι΄αν κοιτάξω πόνος – Ποιος είναι ο περαστικός και ποιος ο οικοδεσπότης – Περίμενε να το δούμε – Εμένα δεν μπορείς να με σκοτώσεις – Έχω τη φωνή μου, το σάζι μου, τον λόγο μου – Όταν λέω εγώ, είμαι ο καθένας». Η πρωτοφανής απήχηση που είχε η ανάρτηση (περισσότερα από 20 εκατ. αναγνώστες) υποχρέωσε τον Ερντογάν να κάνει θεαματική αναδίπλωση στις 28/1/2022: «Όσα είπα δεν ήταν για την Sezen Aksu που είναι ένα σημαντικό όνομα στην τουρκική μουσική».

Δεύτερος στόχος υπήρξε η δημοσιογράφος Sedef Kabaş η οποία στην εκπομπή «Αρένα της Δημοκρατίας» της 14/1/2022 (κανάλι Tele 1) είπε τα εξής : «Υπάρχει μια πολύ γνωστή λαϊκή παροιμία που λέει Μία εστεμμένη κεφαλή γίνεται σοφότερη. Βλέπουμε όμως ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Υπάρχει μάλιστα και μια ακριβώς αντίθετη λαϊκή παροιμία που λέει Όταν ένα βόδι μπαίνει στο παλάτι, δεν γίνεται βασιλιάς. Το παλάτι όμως γίνεται αχούρι».

Όσα δεν γράφουν για την τουρκική οικονομία – Γιατί δεν θα καταρρεύσει

 

 Αδαλής Γιώργος

Το καλοκαίρι του 2018 η Τουρκία είχε χτυπηθεί αλύπητα από στασιμοπληθωρισμό. Από τότε, μια στρατιά αναλυτών έχουν μεταβληθεί σε “Νοστράδαμους”, οι οποίοι κάθε τρεις και λίγο προβλέπουν ότι η τουρκική οικονομία καταρρέει. Βρισκόμαστε ήδη στον πέμπτο χρόνο των “προφητειών” που δεν λένε να εκπληρωθούν. Πριν μερικούς μήνες μάλιστα, με άρθρο μου στο SLpress.gr, αναρωτήθηκα «πόσα χρόνια πρέπει να περιμένουμε ακόμα, ώστε να πεθάνει ο Ερντογάν ή να πτωχεύσει η Τουρκία», προκειμένου να δώσουμε συγχαρητήρια στους προφήτες;

Θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής αν ο Ερντογάν κατάφερνε να πτωχεύσει την χώρα του που επιβουλεύεται τον Ελληνισμό. Επικρίνω τον Ερντογάν από το 2003, όταν τον περιέγραφαν σαν “περιστέρι” και φιλέλληνα με ποντιακή καταγωγή! Αλλά εδώ και πέντε χρόνια οι πάλαι ποτέ θαυμαστές του αρέσκονται να τον παρουσιάζουν σαν ετοιμοθάνατο και την Τουρκία σαν πτωχευμένη!

Γιατί άραγε οι Δυτικοί αναλυτές πέφτουν έξω; Ο κυριότερος λόγος είναι ότι προσπαθούν να ερμηνεύσουν την τουρκική οικονομία με οδηγό τα εγχειρίδια του καλού οικονομολόγου. Να ερμηνεύσουν καταστάσεις, χωρίς να γνωρίζουν την καθημερινότητα στην Τουρκία. Η άγνοια τους για το τι συμβαίνει στην ιδιότυπη τουρκική οικονομία τους κάνει να πιστεύουν ότι εφόσον ο Ερντογάν καταπατά οικονομικούς κανόνες, τότε οδηγεί στην πτώχευση.

Στην Ελλάδα όμως συμβαίνουν και περίεργα πράγματα που δεν οφείλονται στην άγνοια για την τουρκική οικονομία, για τη συμπεριφορά των επιχειρηματιών και των νοικοκυριών. Για παράδειγμα, από τον Σεπτέμβριο 2021 που άρχισε πάλι η τουρκική λίρα να κατρακυλά, οι Έλληνες αναλυτές προαναγγέλλουν την πτώχευση. Κι όταν η ισοτιμία της λίρας κόντεψε να πάει 20:1 δολάρια ήταν σχεδόν βέβαιοι ότι η Τουρκία πτωχεύει από μέρα σε μέρα.

Τουρκική οικονομία: Οι δύο όψεις

Διαβάστε όλη τη δημοσίευση Όσα δεν γράφουν για την τουρκική οικονομία – Γιατί δεν θα καταρρεύσει

Ντούλες: Όνειδος η παρουσία του Ερντογάν στη Βουλή της Αλβανίας

Από την ιστοσελίδα dropolinews.gr

Ουσιαστική ερμηνεία των λόγων που τον οδήγησαν στην αποχή απ’ τη συνεδρίαση της Ολομελείας της Βουλής της Αλβανίας, κατά την επίσκεψη και το χαιρετισμό που απηύθυνε ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταϊπ Ερντογκάν, είχε την ευκαιρία να κάνει δημοσίως ο Πρόεδρος του Κόμματος Ένωση για Ανθρώπινα Δικαιώματα κ. Βαγγέλης Ντούλες, στη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής, χθες το βράδυ στο Top Channel.

Σύμφωνα με τον κ. Ντούλε όχι μόνο στη Βουλή δεν έπρεπε να παρουσιαστεί ο Πρόεδρος της Τουρκίας αλλά και να είχαν αποφευχθεί οι υπερβολές στο σύνολο της επίσκεψης του στην Αλβανία. Τούτο δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός ηγέτης αποτελεί ένα απ’ τα χειρότερα παραδείγματα αυταρχικής διαχείρισης της εξουσίας και με κάκιστη σχέση με την δημοκρατία και τον πλουραλισμό. Ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ κατέστησε ενήμερο το Αλβανικό κοινό για αλήθειες τις οποίες η καθεστωτική προπαγάνδα της Κυβέρνησης των Τιράνων αλλά και οι τουρκικές υπηρεσίες που δραστηριοποιούνται στην χώρα και την Βαλκανική ευρύτερα, προσπαθούν να αποκρύπτουν.

Γιατί και μετά τον Ερντογάν η Τουρκία δεν θα επιστρέψει στο δυτικό “μαντρί”

 

 

Λυγερός Σταύρος

Τα γεγονότα δείχνουν ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν όχι μόνο δεν έχει παραιτηθεί από την ιδέα να επαναφέρει την Τουρκία στο δυτικό “μαντρί”, αλλά και πως κάνει ό,τι μπορεί γι’ αυτό. Το προσπαθεί με συνδυασμό από πλαγιοκοπήσεις και “χάδια”. Αυτό είναι το κλειδί για να κατανοήσουμε τη λογική όλων των αμερικανικών κινήσεων το τελευταίο διάστημα. Σ’ αυτήν την δυτική προσδοκία ποντάρει ο Ερντογάν. Εξ ου και η απειλητική δήλωσή του πριν τη συνάντησή του με τον Μπάιντεν ότι «οι Αμερικανοί θα χάσουν ένα φίλο»!

Στην Ουάσιγκτον ακόμα θυμούνται την τραυματική απώλεια του Ιράν το 1979 και προσπαθούν να μην συμβεί το ίδιο με την Τουρκία. Είναι κατανοητό γιατί οι ΗΠΑ δεν θέλουν να χάσουν την Τουρκία. Η γεωπολιτική της αξία είναι πολύ μεγάλη. Το κρίσιμο ερώτημα, ωστόσο, είναι εάν μπορούν να την κρατήσουν. Προς το παρόν τα γεγονότα απαντούν όχι, αλλά –όπως είναι γνωστό– η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Στην Ουάσινγκτον το κλίμα για τον Ερντογάν είναι εχθρικό. Το άλλοτε “αγαπημένο παιδί” της Δύσης μετατράπηκε σταδιακά σε “ύποπτο”, όταν άρχισε να ξεδιπλώνει τη δική του ανεξάρτητη ατζέντα για τον διεθνή ρόλο της Τουρκίας. Κατέστη δε “κόκκινο πανί” όταν τα βρήκε με τον Πούτιν. Προς το παρόν, όμως, οι Αμερικανοί αποφεύγουν τη ρήξη με το καθεστώς Ερντογάν, επειδή φοβούνται πως έτσι θα χάσουν οριστικά την Τουρκία.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Ο Ερντογάν ξεδίπλωσε την ατζέντα του από το 2012, μετά την οριστική νίκη του στον δεκαετή άτυπο πόλεμο με το μετακεμαλικό “βαθύ κράτος”. Όταν οι Αμερικανοί συνειδητοποίησαν την τάση γεωστρατηγικής αυτονόμησής του, τού έστειλαν το απειλητικό μήνυμα με την έρευνα για διαφθορά που διεξήγαγε το ελεγχόμενο από τους ίδιους δίκτυο Γκιουλέν στους μηχανισμούς του τουρκικού κράτους.

Αντί, όμως, ο Ερντογάν να υποκύψει και να προσαρμοσθεί, άρχισε να ξηλώνει το δίκτυο Γκιουλέν και μαζί μ’ αυτό τα αμερικανικά ερείσματα στην Τουρκία. Έτσι φθάσαμε στο αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016, το οποίο έδωσε τη νομιμοποιητική βάση για μαζικές εκκαθαρίσεις στο κράτος κι όχι μόνο. Σήμερα, η Δύση δεν διαθέτει εσωτερικά ερείσματα στο τουρκικό σύστημα εξουσίας.

Η δεύτερη μεταπολίτευση

Η συνέχεια...Γιατί και μετά τον Ερντογάν η Τουρκία δεν θα επιστρέψει στο δυτικό “μαντρί”

Η Γενοκτονία δεν αρχειοθετείται…

Γενοκτονία Ποντιακού Ελληνισμού

Της Τζούλιας Λιακοπούλου

Η αναγγελία της ανέγερσης του Μεγάρου Παγκόσμιου Ποντιακού Ελληνισμού Σουρμένων, στον Δήμο Ελληνικού – Αργυρούπολης, με δαπάνη του Σπύρου Λάτση, είναι εστία διαφύλαξης των πλούσιων παραδόσεών και της συλλογικής μας μνήμης!

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας παραβρέθηκε στην επίσημη παρουσίαση του σχεδίου ανέγερσης του Μεγάρου Παγκόσμιου Ποντιακού Ελληνισμού Σουρμένων, στον χώρο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού. Στόχος, είπε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, είναι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης αλλά και της συμβολής των Ελλήνων Ποντίων στην ανάπτυξη του νέου Ελληνικού κράτους: «Εστία διαφύλαξης των παραδόσεων και της συλλογικής μνήμης, η ανέγερση του Μεγάρου Παγκόσμιου Ποντιακού Ελληνισμού Σουρμένων. Η τραγική κατάληξή της Γενοκτονίας, με τους διωγμούς, τις σφαγές, τις προσπάθειες βίαιου εξισλαμισμού και την ανείπωτη βαρβαρότητα, ξερίζωσε τον Ποντιακό Ελληνισμό από τις πατρογονικές εστίες και τους έφερε στον δρόμο της προσφυγιάς! Αυτό  είναι ανεπούλωτο τραύμα!»

«Ο Βυζαντινός Ελληνισμός, ακοίμητος φρουρός του Παγκοσμίου Πολιτισμού, με τον έναν οφθαλμόν, την Κωνσταντινούπολιν, έβλεπε τη Δύσιν, και με τον άλλον οφθαλμόν, την Τραπεζούντα, έβλεπεν όλη την Ανατολήν».

Η  ιστορία  δεν  κάνει  άλματα.  Είναι  μία  συνεχής  πορεία,  μια  εξέλιξη  του  ανθρώπινου  δράματος  μέσα  στο  χώρο  και  το  χρόνο.  Ως  εκ  τούτου,  δεν  έχουμε  το  δικαίωμα  να  διαγράφουμε  –  βάσει  των  δικών  μας  ιδεολογιών  ή  προκαταλήψεων  –  καμία  ιστορική  περίοδο.  Εκεί,  ακριβώς,  ανθεί  η  προπαγάνδα…

Δύο κερδισμένοι και δύο χαμένοι από την κρίση στο Καζακστάν [3:17″]

 

Το καθεστώς στο Καζακστάν κατέστειλε τη λαϊκή εξέγερση, αλλά το γεγονός δεν είναι χωρίς εσωτερικές πολιτικές και διεθνείς γεωπολιτικές επιπτώσεις. Υπάρχουν δύο κερδισμένοι και δύο χαμένοι.

Ακούστε το Ηχητικό Σχόλιο του Σταύρου Λυγερού

Δύο κερδισμένοι και δύο χαμένοι από την κρίση στο Καζακστάν [3:17″]: Το καθεστώς στο Καζακστάν κατέστειλε τη λαϊκή εξέγερση, αλλά το γεγονός δεν είναι χωρίς εσωτερικές πολιτικές

Πόσο σημαντική εἶναι ἡ Ἀμερική

Μετά τήν ἀκύρωση τοῦ ΕastMed μέ non paper (!!) στίς 22 Δεκεμβρίου οἱ ΗΠΑ εὐνοοῦν τήν συμμετοχή τῆς Τουρκίας στό EastMed Gaz Forum μαζί μέ Αἴγυπτο, Ἑλλάδα, Κύπρο

Tοῦ Μανώλη Κοττάκη

ΣΕ ENA ἐξαιρετικῶς ἐνδιαφέρον ἄρθρο του στήν «Καθημερινή τῆς Κυριακῆς» τό ὁποῖο προκάλεσε τόν ἐνθουσιασμό τοῦ πρέσβεως Πάυατ, ὁ κύριος Ἔντι Ζεμενίδης –ἐκτελεστικός διευθυντής τοῦ Συμβουλίου Ἑλληνοαμερικανικῆς ἡγεσίας– ἀνέλυσε ἐπί μακρόν τούς λόγους γιά τούς ὁποίους ἡ Ἑλλάδα εἶναι γεωπολιτικῶς χρήσιμη στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες Ἀμερικῆς. 

Συγκεκριμένα τό σημείωμά του ἔφερε τόν τίτλο «Πόσο σημαντική εἶναι ἡ Ἑλλάδα γιά τήν Ἀμερική», ὁ κύριος Ζεμενίδης διατρέχοντας τίς ἑλληνοαμερικανικές σχέσεις σέ εὐρεῖα ἐπισκόπηση ἀπαρίθμησε τούς λόγους τῆς σημασίας μας γιά τούς ὑπερατλαντικούς συμμάχους μας: τήν στάση μας στό θέμα τοῦ 5G ἀπέναντι στούς Κινέζους, τήν ἀξία τοῦ λιμένος Ἀλεξανδρουπόλεως στήν νέα ἀντιρωσσική ἀντινατοϊκή ἄμυνα, τό περιεχόμενο τῆς πρόσφατης συμφωνίας ἀμυντικῆς συνεργασίας, τήν ἐπέκταση τῆς βάσης τῆς Σούδας κ.λπ. Ἡ χωροταξία ἴσως καί νά ἔχει ἀλλάξει ἐλαφρῶς σέ σύγκριση μέ τό παρελθόν, ἀλλά ὁ λόγος πού ἡ Ἑλλάς ἦταν κατά τήν διάρκεια τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου χρήσιμος γιά τίς ΗΠΑ ἦταν πάντοτε στρατιωτικός. Μετά τήν ἀνασύνταξη τῆς Ρωσσίας ἀπό τό 2000 ἔγινε ἐνεργειακός καί μετά τήν Κινεζική εἰσβολή στήν Εὐρώπη τήν ἴδια ἐποχή ἔγινε καί ἐμπορικός. Ὑπό αὐτή τήν ἔννοια εἶναι τίμιος ὁ τίτλος τοῦ ἄρθρου τοῦ κυρίου Ζεμενίδη.

Τό μέγα ἐρώτημα πού ἀνακύπτει μετά τήν δημόσια παραδοχή τῶν ΗΠΑ, ὅτι ἐγκαταλείπουν τόν ἀγωγό EastMed ἐπειδή θεωρεῖται μεταξύ ἄλλων «ἑστία ἔντασης στήν περιοχή» (υἱοθετῶντας πλήρως τίς αἰτιάσεις τῶν Τούρκων) εἶναι τό ἑξῆς: «Πόσο σημαντική εἶναι ἡ Ἀμερική γιά τήν Ἑλλάδα;». Ἀσφαλῶς τό ἐρώτημά μας διατυπώνεται μέ μεγίστη ὑπερβολή γιατί προφανῶς καί οἱ ΗΠΑ ἔχουν σημασία γιά ἐμᾶς –οἱ παρεμβάσεις πού ἔκαναν καί γιά δικούς τους λόγους βεβαίως στούς Γερμανούς μᾶς κράτησαν στό εὐρώ στά δύσκολα χρόνια τῶν μνημονίων. Ἡ βάση τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως στήν ὁποία σπεύδουν μέ στρατό καί οἱ σουνίτες Σαουδάραβες ἔχει ἐπίσης ἀξία. Τό ἀκριβές ἐρώτημα εἶναι πόσο σημαντική μᾶς ἔχει δείξει στήν πράξη ὅτι εἶναι γιά τά εὐρύτερα συμφέροντά μας ἡ Ἀμερική. Κέρδη προφανῶς καί ἔχουμε καί ἔχουμε ἀπό τήν στρατηγική συμπόρευση μαζί της. Εἶναι ὅμως ὅσα ἀξίζουμε; Ἡ ἀνάλυσή μας θά ἦταν ἴσως μεροληπτική γιά τό πρόσφατο παρελθόν καί θά ἤγετο σέ εὔκολα συμπεράσματα ἄν στεκόμασταν σέ δύο τραυματικά ἱστορικά γεγονότα, στήν εἰσβολή τῶν Τούρκων στήν Κύπρο καί στά Ἴμια. 

Καί στίς δύο περιπτώσεις μᾶς ἔδειξαν πώς οὔτε γιά ἐκείνους ὁ Ἑλληνισμός ἦταν σημαντικός οὔτε καί οἱ ἴδιοι ὑπῆρξαν σημαντικοί γιά ἐμᾶς. Μᾶλλον ἐπιβλαβεῖς ὑπῆρξε ἡ ἀπάθειά τους γιά τά ἐθνικά μας συμφέροντα. Ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος προκύπτει αὐτό. Ἀλλά ἐπειδή ὅπως συνηθίζει νά λέει ὁ Νῖκος Κοτζιᾶς, «ἡ ἱστορία εἶναι μία φυλακή καί δέν πρέπει νά ἐγκλωβιζόμαστε σέ αὐτήν», εἶναι χρήσιμο νά δοῦμε πόσο σημαντικές ἀπεδείχθησαν οἱ ΗΠΑ γιά ἐμᾶς τήν τελευταία δεκαετία.

Μᾶς ἐνίσχυσαν μέ ἐξοπλισμούς; Ὄχι. Ὅσο τά εἶχαν καλά μέ τήν Τουρκία ἑτοιμάζονταν νά τῆς πουλήσουν μαχητικά F35, τώρα λένε θά τά δώσουν σέ ἐμᾶς. Νά δοῦμε. 

Μᾶς ἐνίσχυσαν μέ φυσικό ἀέριο; Ὄχι. Μᾶς ὑποχρέωσαν νά ἐγκαταλείψουμε τούς ρωσσικούς ἀγωγούς. Ἔστειλαν τόν Πούτιν στήν ἀγκαλιά τοῦ Ἐρντογάν. 

Μᾶς ὑποσχέθηκαν ὅτι ὁ νέος διάδρομος EastMed θά δώσει γεωπολιτικό βάρος στήν χώρα μας καί θά μειώσει τήν ἐξάρτησή της ἀπό τό ρωσσικό φυσικό ἀέριο. Καί μετά ἀπό δέκα χρόνια φαγούρας, τώρα τόν ἐνταφιάζουν καί (ἀν)επισήμως. Διότι παρασκηνιακῶς μᾶς τό λένε ἀπό τό 2020. 

Δέχθηκαν μήπως νά δημιουργήσουν μηχανισμό γιά τήν παραβίαση τῶν ἐναερίων συνόρων μας ἀπό τά τουρκικά μαχητικά ἀεροσκάφη; Ἄν καί δεσμεύτηκαν γραπτῶς στήν πρώτη συμφωνία γιά τόν EastMed τό 2018 ἔπειτα τό State Department μᾶς διεμήνυσε ὅτι δέ θά λάβει θέση «ὅσο ὑπάρχει ἐκκρεμότητα γιά τά σύνορα Ἑλλάδος – Τουρκίας στόν ἀέρα». Μήπως μέ τό ἐπίμαχο non paper πού ἀπέστειλαν στήν ἔλληνική Κυβέρνηση γιά τόν ΕastMed στίς 22 Δεκεμβρίου δεσμεύτηκαν ὅτι θά στηρίξουν τίς ἔρευνες τοῦ γαλλικοῦ ἐρευνητικοῦ Nautical Geo νοτίως τῆς Κρήτης; Ὅσοι διάβασαν τό ἀπόρρητο αὐτό κείμενο λένε «ὄχι». Ἀπό τήν διατύπωσή του φαίνεται ὅτι προτείνεται πρός τά δύο μέρη ἡ καθιερωμένη ἀποχή ἀπό ἐνέργειες. Οὐδετερότης.

Ευρασία, Ρωσία και Τουρκία στην υπόθεση Καζακστάν

Του Κώστα Ράπτη από το capital.gr

To μνημειώδες έργο της “Ρέκβιεμ” η Άννα Αχμάτοβα, η μεγαλύτερη Ρωσίδα ποιήτρια του 20ού αιώνα, το εμπνεύστηκε κατά την ατέλειωτη αναμονή στην ουρά μέσα στο κρύο για το επισκεπτήριο στον φυλακισμένο γιο της, τον καιρό των Μεγάλων Εκκαθαρίσεων του Στάλιν.

Τον κατοπινό παιάνα της προς τον Στάλιν, πάλι, φέρεται πως τον έγραψε για να επιτύχει την αποφυλάκιση του γιου της. Δεν τα κατάφερε, όμως ο Στάλιν απέφυγε να υπογράψει διαταγή σύλληψης της ίδιας.

Για τον λαό της υπήρξε η εμβληματική “Μάνα-Ρωσία” των καιρών μας – όμως ο γιός της, Λεβ Γκουμιλιόφ (1912-1992), της καταλόγιζε ότι δεν προσπάθησε αρκετά για να τερματιστεί η 20ετής περιπέτειά του στα γκουλάγκ. Στα 40 του, μπόρεσε επιτέλους να ξεκινήσει σπουδές γεωγράφου και εθνολόγου. Και κατέληξε επί των ημερών της περεστρόικα να επηρεάζει πολλούς με τις νεο-ευρασιατικές του θεωρίες.

Οι παλιοί ευρασιατιστές (με πρωταγωνιστή τον ιδρυτή της γλωσσολογικής Σχολής της Πράγας, πρίγκιπα Νικολάι Τρουμπέτσκοϊ) αποτελούσαν μια κίνηση μεταξύ των Ρώσων εμιγκρέδων του μεσοπολέμου, οι οποίοι αδυνατούσαν να συμφιλιωθούν με το δυτικό περιβάλλον στο οποίο είχαν βρεθεί και αναζητούσαν τρόπους συνεννόησης με τη νεοσύστατη σοβιετική εξουσία.

Ο Γκουμιλιόφ, πάλι, οδηγήθηκε στην αναβίωση των ευρασιατικών θεωριών, μελετώντας τις αλλεπάλληλες κινήσεις και μείξεις των λαών της στέππας μέσα στην ιστορία. Το συμπέρασμά του ήταν ότι το ρωσικό έθνος αποτελεί μία “υπερκατηγορία” που συνέχει διαφορετικά φύλα, συχνά με ασιατική καταγωγή, αλλά και ότι η ισχύς του εμπεδώθηκε κάθε φορά που οι Ρώσοι συμμαχούσαν με τους τουρανικούς λαούς, για να αποφύγουν τις απειλές και τις εισβολές της Δύσης, την οποία θεωρούσε ότι έχει εισέλθει σε πορεία παρακμής.

Αναρωτιέται κανείς αν ο Γκουμιλιόφ καθορίστηκε και από την οικογενειακή νοσταλγία, καθώς και η κατά κόσμον Άννα Γκορένκο προτίμησε για την λογοτεχνική της σταδιοδρομία το τατάρικο μουσουλμανικό επώνυμο Αχμάτοβα της γιαγιάς της.

Και πράγματι, ενώ η Δύση χαρακτηρίζει αμφιλεγόμενες τις θεωρίες του Γκουμιλιόφ, ενώ το επίσημο Κρεμλίνο κρατά αποστάσεις ασφαλείας, άλλοι παίκτες εντός ή πέριξ της Ρωσικής Ομοσπονδίας τις έχουν αγκαλιάσει με ενθουσιασμό. Στο Ταταρστάν έχει υψωθεί ανδριάντας του Γκουμιλιόφ, ενώ μεγαλύτερος θαυμαστής του Ρώσου εθνολόγου αναδείχθηκε ο Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ. Ο αυτοαναγορευθείς “πατέρας του έθνους” των Καζάκων, ο οποίος βρίσκεται αυτές τις μέρες στο επίκεντρο της διεθνούς ειδησεογραφίας, λόγω της εξέγερσης που ξέσπασε στη χώρα του.

Ο Ναζαρμπάγιεφ (άλλοτε επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος του Καζακστάν και πρώτος πρόεδρος της χώρας από την ανεξαρτητοποίησή της το 1991, τελευταία από όλες τις σοβιετικές δημοκρατίες, μέχρι το 2019, οπότε παρέδωσε στον τωρινό πρόεδρο Τοκάγεφ, διατηρώντας ωστόσο σημαντικές εξουσίες) εμπνεόταν σε τέτοιο βαθμό από τον νεο-ευρασιατισμό, ώστε το 1996 διέταξε να ιδρυθεί πανεπιστήμιο στο όνομα του Γκουμιλιόφ, με έδρα την κεντρική πλατεία της νέας πρωτεύουσας Αστάνα, απέναντι από το προεδρικό μέγαρο.

Corriere della Sera: Ο Ερντογάν έκανε την Τουρκία τρομακτικό στρατόπεδο συγκέντρωσης

Αναλυτική αναφορά στην Τουρκία, σε άκρως επικριτικό τόνο και περιεχόμενο, κάνει σε σχόλιό του ο Αντόνιο Φεράρι, γνωστός αναλυτής και απεσταλμένος της ιταλικής εφημερίδας Corriere della Sera.

«Τα τόσα βίντεο και οι ειδήσεις που πολλοί θαρραλέοι Τούρκοι μου στέλνουν, είναι πραγματικά τρομακτικά. Η χώρα αυτή, που ανέκαθεν αγαπούσα, έχει γίνει μια απέραντη φυλακή, προθάλαμος πιθανότατου θανάτου. Όποιος φυλακίζεται, πέρα από την κάθε είδους βίαιη μεταχείριση, ωθείται σε αυτοκτονία», γράφει ο Φεράρι.

Ο Ιταλός πολύπειρος δημοσιογράφος αναφέρεται σε «ξεπούλημα τουρκικών εκτάσεων για να πλουτίσει ένας μόνον αφέντης», σε «τηλεφώνημα του Ερντογάν στον γιό του, με το οποίο του ζήτησε να εξαφανίσει πάνω από 20 εκατομμύρια δολάρια, αποτέλεσμα παράνομων συναλλαγών», και σε μια «χωρίς αίσθηση του μέτρου εξωτερική πολιτική».

Ο Φεράρι πληροφορεί τους Ιταλούς ότι «δικαστικοί που καταφέρνουν να μην καταλήξουν στην φυλακή, το σκάνε για να σωθούν», και ότι μέχρι τις αρχές του 2021, 597.738 άνθρωποι συνελήφθησαν, με εντολή του Ερντογάν, κατηγορούμενοι για τρομοκρατία». Κάτι που μετέτρεψε την χώρα αυτή σε «ένα τρομακτικό στρατόπεδο συγκέντρωσης» και «ώθησε την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, να καταγγείλει το “Πρόβλημα Δικαιοσύνης”, που υπάρχει στην Τουρκία».

«Στην αρχή, είχα πιστέψει και εγώ στις μεταρρυθμιστικές διακηρύξεις του Ερντογάν, όταν ήταν δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης και μόλις κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός. Αλλά ήταν μια αυταπάτη», γράφει ο αναλυτής της Corriere, o οποίος του έχει πάρει τέσσερις συνεντεύξεις.

• «Το βρώμικο παιχνίδι του την νύχτα της υποτιθέμενης απόπειρας πραξικοπήματος υπερέβη κάθε όριο. Κατάφερα να ανακαλύψω — βέβαια όχι από το κινητό μου που ήταν υπό παρακολούθηση — ότι ο Ερντογάν βρισκόταν σε διακοπές, και όχι μέσα σε αεροσκάφος, για να ζητήσεΙ δήθεν πολιτικό άσυλο σε Ευρωπαίους ηγέτες», υπογραμμίζει ο Αντόνιο Φεράρι.

«Για την δημοσιογραφική αυτή επιτυχία, έπαιξα όλα τα χαρτιά της αξιοπιστίας μου. Και δεν θα το έκανα ποτέ, αν η αποκλειστικότητα αυτή δεν είχε στέρεες βάσεις», γράφει ο γνωστός Ιταλός δημοσιογράφος. Και καταλήγει: «Από εκείνη την στιγμή, για μένα ο Ερντογάν μετατράπηκε σχεδόν σε εγκληματία. Σήμερα θα έβγαζα και το σχεδόν. Στην Τουρκία μπορεί να συμβεί ό,τι χειρότερο. Και η Ευρώπη, που της πουλάει όπλα, θα έπρεπε να αισθανθεί ντροπή».

Με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ Του ανταποκριτή Θ. Ανδρεάδη – Συγγελάκη
Ρώμη, Ιταλία

Ο μεγαλοϊδεατισμός του Ερντογάν δεν θα φύγει από την Τουρκία μαζί με αυτόν [Ανάλυση]

Ο Χασίμ Τεκίνες, πρώην Τούρκος διπλωμάτης ο οποίος αρθρογραφεί για την Τουρκία, τη Μέση Ανατολή και τις σχέσεις Τουρκίας – Κόλπου.

Σε ένα εξαιρετικά σαφές άρθρο που δημοσιεύθηκε στο «War on the Rocks», αμερικανική διαδικτυακή έκδοση που εστιάζει στη στρατηγική, στην άμυνα και στις εξωτερικές υποθέσεις, προβλέπει την επόμενη μέρα στη ν Τουρκία χωρίς τον Ερντογάν και μας προειδοποιεί ότι δεν θα πρέπει να είμαστε τόσο… αισιόδοξοι.

Επισημαίνει

Τόσο οι θαυμαστές όσο και οι επικριτές του συμφωνούν ότι ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει μεταμορφώσει ριζικά την τουρκική εξωτερική πολιτική.

Ωστόσο, αν ο Ερντογάν αποχωρήσει από την εξουσία, θα «εξομαλυνθεί» η προσέγγιση της Τουρκίας στον κόσμο και θα επιστρέψει στις προ Ερντογάν ρυθμίσεις της; Με τις οικονομικές συνθήκες στην Τουρκία να επιδεινώνονται, τη δημόσια αγανάκτηση για την κακοδιαχείριση της χώρας να αυξάνεται και την υγεία του Ερντογάν να είναι ορατά φθίνουσα, το ερώτημα αυτό απασχολεί όλο και περισσότερο.

Υπό τον Ερντογάν, η Τουρκία υιοθέτησε επιθετικές στρατιωτικές πρωτοβουλίες, συνεργάστηκε με ριζοσπαστικές ή εγκληματικές ομάδες, έκανε φιλικά ανοίγματα σε ρεβιζιονιστικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα, και απομακρύνθηκε από τους δυτικούς θεσμούς και αξίες. Ωστόσο, θα ήταν παραπλανητικό να αποδώσουμε όλες αυτές τις αλλαγές στον Ερντογάν ή στο κόμμα του.

Πέραν πάσης αμφιβολίας, η απουσία ενός απερίσκεπτου, φιλόδοξου και θερμόαιμου ηγέτη θα έχει θετικό αντίκτυπο στη λήψη αποφάσεων στην Aγκυρα. Οι θεσμοί, ιδίως το υπουργείο Εξωτερικών, ενδέχεται να έχουν μεγαλύτερη επιρροή, επιφέροντας μεγαλύτερη σταθερότητα και συνέπεια στις εξωτερικές σχέσεις της. Οι εταίροι της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. θα θεωρήσουν πιθανότατα τους διαδόχους του Ερντογάν πιο πρόθυμους και προσιτούς στην επικοινωνία.

Σε περίπτωση όμως που ο Ερντογάν καταψηφιστεί, κανείς στην Ουάσιγκτον ή στις Βρυξέλλες δεν θα πρέπει να περιμένει ότι η Τουρκία θα μετατραπεί ξαφνικά σε πειθήνιο και υπάκουο σύμμαχο. Οι διαρθρωτικές αλλαγές στο διεθνές περιβάλλον, οι ευρύτερες γραφειοκρατικές και ιδεολογικές τάσεις στην Τουρκία και τα νέα δεδομένα επί του εδάφους που δημιούργησε ο Ερντογάν θα περιορίσουν τις δυνατότητες «εξομάλυνσης» στη μετά Ερντογάν Τουρκία.

Σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο

Η συνέχεια εδώ...

Ο μεγαλοϊδεατισμός του Ερντογάν δεν θα φύγει από την Τουρκία μαζί με αυτόν [Ανάλυση]

Η συγκλονιστική ιστορία του Τούρκου εθνικιστή που ανακάλυψε ότι είναι Έλληνας (video)

Ο Ιμπραήμ Γιαϊλάλι ήταν τούρκος ριζοσπαστικός εθνικιστής, περήφανος για την εχθρότητά του προς τους Κούρδους και τους άλλους αυτόχθονες λαούς της Μικράς Ασίας.

Μετά τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, ορισμένοι έλληνες του Πόντου έγιναν μουσουλμάνοι και αναγκάστηκαν να δεχτούν τουρκικά ονόματα. Συνεχίζοντας έτσι την πολυετή διαδικασία τουρκοποίησης. Ωστόσο, αυτό αρχίζει να αλλάζει…

Μια περίπτωση κατά την οποία τούρκος πολίτης διαπίστωσε ότι ήταν Ελληνας, είναι ο Γιάννης – Βασίλης Γιαϊλάλι.

Δείτε την πολύ ενδιαφέρουσα εκπομπή του Π. Σαββίδη, με καλεσμένο τον ίδιο και τον Σάββα Καλεντερίδη, όπου παρουσιάζεται η ιστορία του:

Ο κρυμμένος “ορθολογισμός” των οικονομικών επιλογών Ερντογάν

Του Κώστα Ράπτη από το Capital

Δεν είναι δίλημμα αυτό που αντιμετωπίζει στην οικονομική πολιτική ο Ταγίπ Ερντογάν. Είναι ένα “τρίλημμα” γνωστό στη διεθνή συζήτηση από καιρό – διατυπωμένο μάλιστα, κατά ειρωνεία της τύχης, από έναν οικονομολόγο γεννημένο και μεγαλωμένο στην Τουρκία, τον Ντάνι Ρόντρικ του Χάρβαρντ.

Στην αρχική του διατύπωση το “τρίλημμα Mundell-Fleming” συνίσταται στην αδυναμία του να έχει μία οικονομία ταυτοχρόνως σταθερή νομισματική ισοτιμία, ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων και ανεξάρτητη νομισματική πολιτική. Πρακτικά, πρόκειται για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας, η οποία θα πρέπει να ελέγξει είτε το ύψος των επιτοκίων, είτε την συναλλαγματική ισοτιμία της λίρας, όπως τη διαμορφώνουν οι αγορές, με την πλάστιγγα να έχει σαφώς γείρει, λόγω και των γνωστών “παραινέσεων” από το προεδρικό μέγαρο, προς την πρώτη επιλογή.

Ο Ρόντρικ αναδιατύπωσε το έτος 2000 το τρίλημμα με ευρύτερους πολιτικούς όρους. Υποστηρίζει ότι η εθνική κυριαρχία, η δημοκρατική διακυβέρνηση και η ενωμάτωση στην παγκόσμια οικονομία μπορούν να επιτευχθούν μόνο σε συνδυασμούς ανά δύο. Πράγμα που εξηγεί, μπορούμε να παρατηρήσουμε, και το γιατί η πολιτεία του Ερντογάν υποχρεούται να γίνεται όλο και πιο αυταρχική.

Η χθεσινή νέα απόφαση της κεντρικής τράπεζας της Τουρκίας να μειώσει περαιτέρω το βασικό της επιτόκιο στο 14%, βαθαίνοντας το αρνητικό πρόσημο, εφόσον ο ονομαστικός πληθωρισμός υπολογίζεται στο 21%, έστειλε, όπως ήταν αναμενόμενο σε νέο αρνητικό ρεκόρ τη λίρα, η οποία έχει χάσει φέτος το ήμισυ της αξίας της έναντι του δολαρίου.

Ο Ταγίπ Ερντογάν συνηθίζει να επενδύει τις νομισματικές του εμμονές με θρησκευτική γλώσσα, παραπέμποντας στην απαγόρευση του τόκου στο Ισλάμ. Όμως το σκεπτικό αυτό βασικά απευθύνεται στο εγχώριο πολιτικό του ακροατήριο, εσφαλίζοντάς του μία έστω και αποδυναμωμένη μίνιμουμ βάση υποστήριξης, εκεί που οι οικονομικές δοκιμασίες του τουρκικού νοικοκυριού θα δικαιολογούσαν το να έχει εξανεμιστεί ακόμη και αυτή.

Όμως το πραγματικό σκεπτικό του ισχυρού άνδρα της Άγκυρας είναι πολύ πιο πεζό – και εντέλει όχι και τόσο ανορθολογικό.