Οίκοι Αξιολόγησης - «θεματοφύλακες» εμπέδωσης του νεοφιλελευθερισμού στην εκπαίδευση (I)

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΡΧΕΣ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Οίκοι Αξιολόγησης - «θεματοφύλακες» εμπέδωσης του νεοφιλελευθερισμού στην εκπαίδευση (I)

Γιώργος Μαυρογιώργος

Από ένα λιτό όσο κι αμήχανο-σχεδόν “ψιθυριστό”- Δελτίο Τύπου της Βουλής των Ελλήνων, αυτές τις μέρες, πληροφορηθήκαμε ότι ο Πρόεδρος της Βουλής, κ. Νικόλαος Βούτσης, παρέλαβε, από την Πρόεδρο της ΑΔΙΠ κ. Νικολέττα Παϊσίδου, την «‘Έκθεση Ποιότητας» (sic) της Αρχής για το έτος 2015. Από τη συνάντηση δεν έλειψε ο Πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής κ. Κωνσταντίνος Γαβρόγλου. Πρόκειται για την όγδοη, κατά σειρά, ετήσια Έκθεση που συντάσσει και υποβάλλει η ΑΔΙΠ, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της, που, σύμφωνα με την επίσημη διακήρυξής της, είναι η «διασφάλιση υψηλής ποιότητας στην ανώτατη εκπαίδευση»(sic!). Ξέρετε, πρόκειται για πολυσέλιδες εκθέσεις, που με την πάροδο του χρόνου, συχνά, επαναλαμβάνουν πολλά από αυτά που περιλαμβάνονται σε προηγούμενες εκθέσεις. Είναι συνήθως κείμενα που δεν έχουν αναγνώστες ή χρήστες, μια και δεν προσφέρονται για αξιοποίηση. Είναι περισσότερο κείμενα που νομιμοποιούν τη θεσμική υπόσταση και ύπαρξη του φορέα ή που προωθούν νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και πρακτικές, παρά «δεξαμενές προτάσεων» για χάραξη εκπαιδευτικής πολιτικής. Δεν αποκλείεται, σε ειδικές περιστάσεις, το Υπουργείο Παιδείας να καταφεύγει στις εκθέσεις αυτού του είδους, προκειμένου να νομιμοποιεί ειλημμένες αποφάσεις.

Η ΘΡΙΑΜΒΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΔΙΠ ΚΑΙ Η ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

Έτσι, κάπως, με τους συμβολισμούς παράδοσης-παραλαβής, η συγκεκριμένη Αρχή, που αποτελεί την επίσημη θεσμική έκφραση της πιο ακραιφνούς νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας για την εκπαιδευτική αξιολόγηση, κερδίζει έδαφος στην υπόθεση εμπέδωσης «κουλτούρας αξιολόγησης» στην ελληνική εκπαίδευση, για την οποία κόπτεται, χρόνια τώρα, και υπερθεματίζει το νεοφιλελεύθερο υπερεθνικό μονοπωλιακό δίδυμο ΟΟΣΑ-PISA. Από την πλευρά του Υπουργείου Παιδείας δεν διαβάσαμε κάτι αντίστοιχο. Αυτή η σιωπή κάτι σημαίνει. Είναι βέβαιο ότι η Έκθεση έχει υποβληθεί. Η πρόεδρος της ΑΔΙΠ, πάντως, δεν ανησυχεί, καθώς δηλώνει ότι «είναι δηλωμένη η πρόθεση της παρούσας ηγεσίας του Υπουργείου για συνεργασία με την ΑΔΙΠ, γεγονός στο οποίο προσβλέπουμε» (esos.gr,3.8.2016).

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ "ΝΕΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ"

ΠΗΓΗ:http://www.e-lesxi.gr/

Μόρφωση και γνώση ή "ικανότητες και δεξιότητες";

ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Εισαγωγικό σημείωμα

​

​Το κείμενο «Σκέψεις για τα Προγράμματα Σπουδών του Νέου Σχολείου» γράφτηκε τον Απρίλιο-Μάιο του 2011, με αφορμή ένα σχέδιο εργασίας του –υπό κατάργηση τότε - Παιδαγωγικού Ινστιτούτου που τιτλοφορούνταν «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ: ΠΛΑΙΣΙΟ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΩΝ». Δυστυχώς, τα όσα αναλύονται στο πρώτο, εξακολουθούν να είναι εξαιρετικά επίκαιρα, παρότι πέρασαν πέντε πυκνά, σε πολιτικά γεγονότα αλλά και αλλαγές στην εκπαίδευση, χρόνια.

​Από τότε και μέχρι σήμερα, η μνημονιακή πολιτική έχει σφραγίσει ανεξίτηλα την εκπαίδευση και το ζωντανό της στοιχείο, όπως άλλωστε αυτό έχει συμβεί και για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, της οικονομίας, της πολιτικής και της κυρίαρχης ιδεολογίας.

​Στα χρόνια αυτά, πέντε υπουργοί παιδείας που διαδέχθηκαν την πρώτη μνημονιακή υπουργό παιδείας, την κ. Διαμαντοπούλου - δηλαδή οι κ.κ., Μπαμπινιώτης, Αρβανιτόπουλος, Λοβέρδος, Μπαλτάς και πρόσφατα Φίλης – όχι μόνο άφησαν ανέγγιχτο το βασικό σχέδιο της νεοφιλελεύθερης αυτής μεταρρύθμισης (ακόμα και αν υπήρξαν κάποιες λίγες αποχρώσεις στο λόγο που διατύπωναν) αλλά συνέχισαν και συνεχίζουν με συνέπεια το συντελούμενο έργο της κατεδάφισης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης ώστε να υπαχθεί αυτή πλήρως στην αγορά. 

Παρότι η αρχική σκέψη ήταν να υπάρξει ένας μικρός μονοσέλιδος πρόλογος στο αρχικό κείμενο, τελικά αποδείχθηκε αναγκαία η συγγραφή ενός «συμπληρώματος» που να γεφυρώνει το αρχικό κείμενο με τις σημερινές εξελίξεις, οι οποίες και το δικαιώνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό.

​Έτσι λοιπόν, η παρέμβαση αυτή στις σημερινές εξελίξεις στην εκπαίδευση, αποτελείται από τρία μέρη.

Αριστοτέλης: Πόλεμο κήρυξε η εργοδοσία στους εκπαιδευτικούς! Εμετικές δηλώσεις του "αφεντικού" Ν. Φίλη! Σε διατεταγμένη αποστολή οι διευθυντές εκπαίδευσης! Σε θέση μάχης το εκπαιδευτικό κίνημα!

27/6

Εμετική επίθεση εναντίων των εκπαιδευτικών εξαπέλυσε ο Ν. Φίλης, Υπουργός Παιδείας και ο εργοδότης που ευθύνεται για πάνω από 10.000 απολύσεις συμβασιούχων! Όπως και τόσοι άλλοι προκάτοχοί του, διάλεξε το δρόμο της συκοφαντίας και της λάσπης για να καλύψει τη βρώμικη δουλειά που έχει αναλάβει για το χατήρι της κυβέρνησής του και της τρόικα! Σκουπιδαριό επιχειρημάτων για "παρκαρισμένους" εκπαιδευτικούς που δε δουλεύουν, που κρύβονται πίσω από πελατειακές σχέσεις και προσλαμβάνονται αναπληρωτές, για μια δουλειά που δεν κάνουν οι μόνιμοι! Η Διαμαντοπούλου και ο Αρβανιτόπουλος μας έβγαζε τρελούς, αυτός μας βγάζει τεμπέληδες! Καμία έμπνευση οι μνημονιακές κυβερνήσεις!

Και μετά... τα ηνία παίρνει η μνημονιακή "παιδαγωγική". Είναι αντιπαιδαγωγική, λέει η 7η ώρα, γι' αυτό την καταργεί και όχι για λόγους εξοικομόμησης αναπληρωτών. Έτσι, εξηγείται γιατί θέλει να καταργήσει και τα ολοήμερα. Ενδιαφέρεται για την ψυχική υγεία των μαθητών μας! Η γελιότητα όμως, βρίσκει την απόλυτη έκφρασή της, αν δει κανείς τι ετοιμάζεται να κάνει με τα νηπιαγωγεία! Εκεί αυξάνει το υποχρεωτικό ωράριο παραμονής των νηπίων κατά μία ώρα! Κι επειδή ενδιαφέρεται πολύ για την ψυχική υγεία των νηπίων, προσαρμόζει την ώρα προσέλευσης ώστε να ξυπνάνε όλα πουρνό πουρνό, με τα κοκόρια!

Σχολείο της αγοράς, της αγοραίας γνώσης και της σχετικής μορφωτικής εξαθλίωσης, του Γιάννη Νικολακόπουλου

 Οι αλλαγές στη δομή και στο περιεχόμενο που προβλέπονται στο νομοσχέδιο που ετοιμάζεται να ψηφίσει το καλοκαίρι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πηγάζουν από την ανάγκη περαιτέρω συντονισμού του εκπαιδευτικού συστήματος με τις ανάγκες της «αγοράς».

 Για να το κάνει πιο εύπεπτο το διανθίζει, όπως συνηθίζεται, με κάποιες αμφίβολες παρεμβάσεις που κατά καιρούς υπήρξαν και αιτήματα του κινήματος όπως παρελάσεις, προσευχή, θρησκευτικά κλπ.

Γίνονται πιο κατανοητές και φανερές οι αλλαγές που προοθούνται, αν τις μελετήσει κάποιος παράλληλα με τις τάσεις που διαμορφώνονται στον χώρο εργασίας στην Ελλάδα και παγκόσμια.

Παράλληλα με την ελαστικοποίηση, βασική τάση στον χώρο της εργασίας είναι η σύγχρονη «ηλεκτρονική διεύρυνση» του χάσματος ανάμεσα στην πνευματική και τη χειρωνακτική εργασία.

Οι υπολογιστές -τα έξυπνα ρομπότ- εισάγονται σε εργασίες που έχουν επαναλαμβανόμενα χαρακτηριστικά και μπορούν να κωδικοποιηθούν. Εκτελούνται πολλές μαζί από έναν εργαζόμενο καθισμένο μπροστά σε έναν υπολογιστή με μεγαλύτερη ακρίβεια, ταχύτερα και με μικρότερο κόστος. Αυτές σήμερα αφορούν κυρίως εργασίες με μέσο επίπεδο γνώσεων και ειδίκευσης.          

Τη διεθνώς διαπιστωμένη αυτή τάση οι αστικά εκπαιδευμένοι μελετητές την ονομάζουν εργασιακή πόλωση (Job polarization).

Στο παρακάτω διάγραμμα φαίνεται η εκατοστιαία κατανομή των απασχολούμενων, ανάλογα με τα επαγγελματικά τους εφόδια, τις δεκαετίες 1979-1989, 1989-1999 και 1999-2007 στην αμερικανική αγορά εργασίας (στον οριζόντιο άξονα κλιμακώνεται ο βαθμός ειδικών εργασιακών γνώσεων και ικανοτήτων. Το δεξιό άκρο της κάθε καμπύλης αναφέρεται στις προσφερόμενες θέσεις εργασίας που απαιτούν τις περισσότερες γνώσεις και την υψηλότερη ειδίκευση.)  

Δεν υπάρχει βασιλική οδός για την μάθηση

Κάποιες σκέψεις με αφορμή την έκθεση του ΟΟΣΑ για την χρήση της εκπαιδευτικής τεχνολογίας

Λίγα λόγια για την έκθεση

    Πριν ένα με δύο μήνες περίπου δημοσιεύτηκε η έκθεση του ΟΟΣΑ για τα αποτελέσματα της χρήσης των ΤΠΕ στην εκπαιδευτική διαδικασία. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από μία σύνοψη των αποτελεσμάτων που κυκλοφόρησε ευρέως στο διαδίκτυο:

Η έκθεση του ΟΑΣΑ εξετάζει της συνέπειες των υπολογιστών στα αποτελέσματα διεθνών μαθητικών εξετάσεων όπως οι εξετάσεις Pisa που διεξάγονται σε περισσότερες από 70 χώρες.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του οργανισμού, η ανάλυση δείχνει ότι «ακόμα και χώρες που επενδύουν πολλά στις Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνιών στην εκπαίδευση δεν έχουν δει αισθητή βελτίωση των επιδόσεων στην ανάγνωση κειμένου, τα μαθηματικά και την επιστήμη».

Το εντυπωσιακό μάλιστα είναι ότι η «συχνή χρήση» υπολογιστών στο σχολείο δεν δείχνει να βελτιώνει ούτε τις ψηφιακές επιδόσεις, οι οποίες μετρήθηκαν με τεστ στα οποία οι μαθητές έπρεπε να χρησιμοποιήσουν ποντίκι και πληκτρολόγιο για να διαβάσουν και να επεξεργαστούν κείμενο, να δημιουργήσουν πίνακες με δεδομένα και να κάνουν πράξεις σε μια αριθμομηχανή στην οθόνη.

Τις καλύτερες ψηφιακές επιδόσεις φέρνουν οι μαθητές από τη Σιγκαπούρη, στην οποία η χρήση υπολογιστών στα σχολεία είναι «μέτρια». «Τα εκπαιδευτικά συστήματα με τις καλύτερες επιδόσεις, όπως αυτά στην Ανατολική Ασία, είναι πιο επιφυλακτικά στη χρήση της τεχνολογίας στην σχολική αίθουσα» δήλωσε στο BBC ο Αντρέας Σλάιχερ, διευθυντής Εκπαίδευσης στον ΟΑΣΑ, ο οποίος έκανε λόγο για «φρούδες ελπίδες» όσον αφορά την τεχνολογία στα σχολεία.

«Οι μαθητές που χρησιμοποιούν ταμπλέτες και υπολογιστές πολύ συχνά τείνουν να έχουν χειρότερες επιδόσεις σε σχέση με όσους κάνουν μέτρια χρήση» είπε.

«Ένα από τα πιο απογοητευτικά ευρήματα», πρόσθεσε, «είναι ότι το κοινωνικο-οικονομικό χάσμα μεταξύ των μαθητών δεν περιορίζεται από την τεχνολογία, αλλά αντίθετα ενδέχεται να μεγαλώνει».

Προειδοποίησε επίσης ότι οι μαθητές τείνουν να αντιγράφουν από το Διαδίκτυο τις σχολικές εργασίες τους και η προσοχή τους μπορεί να διασπάται από τους υπολογιστές.