- Αρχική σελίδα
- ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
- 1940
- ΕΡΤFLIX
- ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
- ΘΕΑΤΡ/ΜΟΥΣ/ΒΙΒΛΙΟ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΚΑΪ
- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ
- ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΤΥΠΟΣ
- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
- ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ
- ΒΙΝΤΕΟ
- forfree
- ΟΟΔΕ
- ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΧΟΣ
- ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ
- ΣΥΝΤΑΓΕΣ
- ΙΑΤΡΟΙ
- ΕΚΠ/ΚΕΣ ΙΣΤΟΣ/ΔΕΣ
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
- ΓΟΡΔΙΟΣ
- SOTER
- ΤΑΙΝΙΑ
- ΣΙΝΕ
- ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
- Ε.Σ.Α
- skaki
- ΤΕΧΝΗ
- ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- gazzetta.gr
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΛΥΓΕΡΟΣ
- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- γράμματα σπουδάματα...
- 1ο ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
- ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΠΕΠΘ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2021
Ο κορονοϊός και το τέλος της ιστορίας. Οι δύο Παγκόσμιοι πόλεμοι κατά του Ανθρώπου.
Η νέα κανονικότητα του μεταμοντέρνου ολοκληρωτισμού
Όταν τα παγκοσμιοποιητικά μίντια και οι εκλεκτοί των αγορών πολιτικοί χρησιμοποιούν την λέξη "κανονικότητα" και μας προειδοποιούν ότι (δήθεν) δεν γίνεται να επιστρέψουμε στην παλιά, απλά αναφέρονται στην λέξη "τάξη", εννοώντας πως δεν γίνεται να επιστρέψουμε στην Παλιά Τάξη. Η Παλιά Τάξη σήμαινε δύο ομάδες προστατευομένων δομών και συλλογικοτήτων στον δυτικό πολιτισμό: έθνος-κράτος, θρησκεία, οικογένεια, ατομική ιδιοκτησία και δημοκρατία, ελευθερίες, εργατικά δικαιώματα, τρόπος οργάνωσης της παραγωγής, που επέτρεπε την άνθηση της μεσαίας τάξης.
Αυτά με τη νέα "κανονικότητα", η αλλιώς Νέα Τάξη, τελειώνουν. Ενώ κανονικά θα έπρεπε τώρα η παραδοσιακή δεξιά αλλά και η αριστερά να είναι εναντίον της Νέας Τάξης, γιατί χτυπάει και τις συντηρητικές και τις προοδευτικές πλευρές αυτού που γνωρίζαμε σαν δυτικό πολιτισμό, καμία δεν προβάλλει αντιστάσεις. Γιατί αφενός έχουμε αυτή τη στιγμή μια ψευτοδεξιά και μια ψευτοαριστερά στον πλανήτη, με αχυράνθρωπους σαν πολιτικούς ηγέτες που από καιρό έχουν ξεπουληθεί ή έχουν συμβιβαστεί κατόπιν εκβιασμών και εξαρχής χρωστάνε την πολιτική τους ανάδειξη σε κυκλώματα ξένων συμφερόντων, σαν πολιτικοί "θερμοκηπίου" και "δοκιμαστικού σωλήνα"!
Όπου υπάρχουν ηγέτες που αντιστέκονται και θέλουν ανεξάρτητο κράτος από τους νεοταξίτες, δείτε ότι σέρνονται σε ατιμωτικό τέλος. Δεν υπάρχει καμία εξαίρεση, είτε μιλάμε για τον Τραμπ, είτε για τον Καντάφι, είτε για τον Σαντάμ, είτε για τον Μιλόσεβιτς, είτε για τον Άσαντ, που τον γλύτωσε ο Πούτιν αλλιώς θα τον κατακρεουργούσαν ορδές του Ισλαμικού Κράτους. Και ο Λουκασένκο στη Λευκορωσία θα οδηγούνταν σε φυλάκιση και ατίμωση αν επικρατούσε η πορτοκαλί επανάσταση που δρομολόγησε το παγκοσμιοποιητικό μπλοκ εναντίον του, αλλά για μια ακόμη φορά όπως και με τον Άσαντ, επενέβη ο Πούτιν και τον έσωσε. Δεν σημαίνει ότι τέτοιοι ηγέτες είναι πάντοτε "καλά παιδιά".
Το μεγάλο όμως έγκλημα που τους χρεώθηκε από το κλαμπ της παγκοσμιοποίησης, των περίφημων αγορών, ήταν ότι ήθελαν να διατηρήσουν την εθνική κυριαρχία στις χώρες τους. Έτσι έκπληκτοι βλέπουμε τον Τόνι Μπλερ, για παράδειγμα, να παραδέχεται με περίσσιο θράσος πως η κατηγορία για τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ από τη Δύση, ήταν ένα πρόσχημα για να ξεκινήσει η ανατροπή του. Και μετά από μια τέτοια δήλωση δεν κινητοποιείται το Δικαστήριο της Χάγης να καλέσει τους Μπλερ και Μπους να δικαστούν σαν εγκληματίες πολέμου! Παρεμπιπτόντως, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ήταν ο επικεφαλής της Επιτροπής της Γερουσίας, που έδωσε το πράσινο φως για την επίθεση τότε στο Ιράκ.
Οι "Ερυθροφρουροί" του Black Lives Matter
Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2021
Ολιγαρχία με χειραγωγούμενη οχλοκρατία – Έρχεται νέο κυνήγι μαγισσών
Τα περισσότερα από τα ωραία, συνήθως εκδηλώνονται "ανεπαισθήτως" και καθιερώνονται βροντωδώς! Θυμάμαι, επί ύστερου εκσυγχρονισμού, όταν ο Σημίτης είχε τελειώσει την πρώτη φάση της "δουλειάς", της οποίας τους καρπούς απολαμβάνουμε έως σήμερα, τότε λοιπόν εμφανίστηκαν οι πρώτοι "αριστεροί" που ζητούσαν να καθιερωθούν και στην Ελλάδα νόμοι για "εγκλήματα γνώμης".
Με άντρο την τότε "Ελευθεροτυπία" και θύλακες σε άλλα ΜΜΕ, καθώς και στα ΑΕΙ, ξεσηκώθηκε ένας ορυμαγδός περί του αξιόποινου της «προτροπής σε βία» και άλλων συναφών παρόμοιων που οδηγούσαν στην ποινικοποίηση της σκέψης, σε δίκες προθέσεων και άλλα τέτοια, που θύμιζαν τις διώξεις που είχαν υποστεί οι κομμουνιστές από το μετεμφυλιοπολεμικό κράτος, μόνον και μόνον επειδή ήταν κομμουνιστές.
Με τέτοιους νόμους δικάστηκαν στην εποχή μας για τις ιδέες τους και όχι για τις πράξεις τους ουκ ολίγοι στη Γαλλία, ώσπου απηύδησαν οι ίδιοι οι δικαστές και άρχισαν να επιβάλλουν πρόστιμα του ενός ευρώ σε όσους υφίσταντο "εύκολες" κατηγορίες (και συκοφαντίες) για τις ιδέες τους. Αίφνης ο καθένας μπορούσε να κατηγορηθεί (λαοί ολόκληροι) για αντισημιτισμό, ρατσισμό, σεξισμό και δεν συμμαζεύεται! Και ναι μεν στα δικαστήρια το κυνήγι των μαγισσών ατόνησε, στις κοινωνίες όμως το κακό είχε γίνει. Είχε ριζώσει και συνεχίζεται!
Χ. Μαρκούζε: Ανθρωπισμός ή Τεχνοφασισμός;
Ουκ ολίγες φορές εκφέρεται η άποψη ότι η εξέλιξη της τεχνολογίας θα φέρει την αποθέωση της επικοινωνίας και θα οδηγήσει στην απόλυτη χειραφέτηση. Οξύμωρο σε αυτές τις διαπιστώσεις, είναι το γεγονός, ότι κανείς δε λαμβάνει κατά νου την καθημερινή αλλαγή που δρομολογείται στις ζωές του καθενός από εμάς. Ακόμα πιο αντιφατικό δε, όταν αυτό εκφράζεται από τις επονομαζόμενες ως προοδευτικές φωνές που αποβλέπουν σε μια ουτοπία των ατομικιστικού δικαιωματισμού. Αν κάποιος επανέφερε στο νου του τις θέσεις του Μαρκούζε για την τεχνολογική πρόοδο, τότε μερικές απαντήσεις θα μπορούσαν να δοθούν άμεσα.
Ο Μαρκούζε τονίζει την προβληματική που τίθεται με τις νέες τεχνολογίες της μαζικής αποχαύνωσης πιο ξεκάθαρα και συνοπτικά από κάθε άλλο φιλόσοφο του 20ου αιώνα. Ο ίδιος αποτελεί μια φιγούρα μύθο για το φοιτητικό κίνημα και την ελευθεριακή σκέψη που δε δίστασε να κριτικάρει τα κακώς κείμενα του σύγχρονου τεχνολογικού καπιταλισμού. Για τον ίδιο η κατάσταση που βιώνει ο σημερινός άνθρωπος χαρακτηρίζεται ως «καταπιεστική ελευθερία» (repressive Toleranz/Freiheit). Επηρεασμένος από έναν χαϊντεγκεριανό πεσιμισμό, αναλύει την παρακμή του σύγχρονου πολιτισμού της ανελεύθερης υπόστασης. Ο άνθρωπος μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου βίωσε μια ραγδαία οικονομική ανάπτυξη που επιταχύνθηκε με την είσοδο της τεχνικής σε κάθε πτυχή του ανθρώπινου βίου. Μέσα σε μια τέτοια συνθήκη κάθε διάθεση για κοινωνική αλλαγή καταπατάται, χωρίς καν να συνειδητοποιείται. Η μετάβαση στον νέο κόσμο ήρθε λοιπόν να συνδεθεί με την εφαρμογή του πλάνου του μετανθρώπου.
Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2021
Τα παιδιά, ο μεγαλύτερος στόχος της νεοταξικής προπαγάνδας
"Εδώ είναι όχι μόνο η ομαλοποίηση των αντωνυμιών φύλου, αλλά και ο σεβασμός τους," λέει το tweet του Cartoon Network. «Ανεξάρτητα από το εάν τον χρησιμοποιείτε αυτός/αυτή/εμείς ή κάτι άλλο, σας αναγνωρίζουμε και σας αγαπάμε!»
Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2021
Η νέα κανονικότητα του μεταμοντέρνου ολοκληρωτισμού
Η επέλαση της παράνοιας.... Και ο ολοκληρωτισμός δεν χτυπά πλέον την πόρτα, διαβαίνει το κατώφλι... Στο όνομα των "δικαιωμάτων"
Μερικοί είχαν πιστέψει ότι η πολιτική παρακμή της αμερικανικής αυτοκρατορίας περιορίζονταν στον Τραμπ και τους πολλούς οπαδούς του. Δυστυχώς, θα εκπλαγούν, όζει από τη σήψη η μητρόπολη του καπιταλισμού.
Η νέα κανονικότητα του μεταμοντέρνου ολοκληρωτισμού
Όταν τα παγκοσμιοποιητικά μίντια και οι εκλεκτοί των αγορών πολιτικοί χρησιμοποιούν την λέξη "κανονικότητα" και μας προειδοποιούν ότι (δήθεν) δεν γίνεται να επιστρέψουμε στην παλιά, απλά αναφέρονται στην λέξη "τάξη", εννοώντας πως δεν γίνεται να επιστρέψουμε στην Παλιά Τάξη. Η Παλιά Τάξη σήμαινε δύο ομάδες προστατευομένων δομών και συλλογικοτήτων στον δυτικό πολιτισμό: έθνος-κράτος, θρησκεία, οικογένεια, ατομική ιδιοκτησία και δημοκρατία, ελευθερίες, εργατικά δικαιώματα, τρόπος οργάνωσης της παραγωγής, που επέτρεπε την άνθηση της μεσαίας τάξης.
Αυτά με τη νέα "κανονικότητα", η αλλιώς Νέα Τάξη, τελειώνουν. Ενώ κανονικά θα έπρεπε τώρα η παραδοσιακή δεξιά αλλά και η αριστερά να είναι εναντίον της Νέας Τάξης, γιατί χτυπάει και τις συντηρητικές και τις προοδευτικές πλευρές αυτού που γνωρίζαμε σαν δυτικό πολιτισμό, καμία δεν προβάλλει αντιστάσεις. Γιατί αφενός έχουμε αυτή τη στιγμή μια ψευτοδεξιά και μια ψευτοαριστερά στον πλανήτη, με αχυράνθρωπους σαν πολιτικούς ηγέτες που από καιρό έχουν ξεπουληθεί ή έχουν συμβιβαστεί κατόπιν εκβιασμών και εξαρχής χρωστάνε την πολιτική τους ανάδειξη σε κυκλώματα ξένων συμφερόντων, σαν πολιτικοί "θερμοκηπίου" και "δοκιμαστικού σωλήνα"!
Όπου υπάρχουν ηγέτες που αντιστέκονται και θέλουν ανεξάρτητο κράτος από τους νεοταξίτες, δείτε ότι σέρνονται σε ατιμωτικό τέλος. Δεν υπάρχει καμία εξαίρεση, είτε μιλάμε για τον Τραμπ, είτε για τον Καντάφι, είτε για τον Σαντάμ, είτε για τον Μιλόσεβιτς, είτε για τον Άσαντ, που τον γλύτωσε ο Πούτιν αλλιώς θα τον κατακρεουργούσαν ορδές του Ισλαμικού Κράτους. Και ο Λουκασένκο στη Λευκορωσία θα οδηγούνταν σε φυλάκιση και ατίμωση αν επικρατούσε η πορτοκαλί επανάσταση που δρομολόγησε το παγκοσμιοποιητικό μπλοκ εναντίον του, αλλά για μια ακόμη φορά όπως και με τον Άσαντ, επενέβη ο Πούτιν και τον έσωσε. Δεν σημαίνει ότι τέτοιοι ηγέτες είναι πάντοτε "καλά παιδιά".
Το μεγάλο όμως έγκλημα που τους χρεώθηκε από το κλαμπ της παγκοσμιοποίησης, των περίφημων αγορών, ήταν ότι ήθελαν να διατηρήσουν την εθνική κυριαρχία στις χώρες τους. Έτσι έκπληκτοι βλέπουμε τον Τόνι Μπλερ, για παράδειγμα, να παραδέχεται με περίσσιο θράσος πως η κατηγορία για τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ από τη Δύση, ήταν ένα πρόσχημα για να ξεκινήσει η ανατροπή του. Και μετά από μια τέτοια δήλωση δεν κινητοποιείται το Δικαστήριο της Χάγης να καλέσει τους Μπλερ και Μπους να δικαστούν σαν εγκληματίες πολέμου! Παρεμπιπτόντως, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ήταν ο επικεφαλής της Επιτροπής της Γερουσίας, που έδωσε το πράσινο φως για την επίθεση τότε στο Ιράκ.
Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2021
Οι νέοι βάνδαλοι! Η έκφραση της νέας "επαναστατικοτητας"...
Ελλάδα νοσείς...
Οι νέοι βάνδαλοι!
Η έκφραση της νέας "επαναστατικοτητας"...
Άνθρωποι και αγάλματα
• Αλέξανδρος Μπριασούλης
Τα πρόσφατα γεγονότα που προέκυψαν στην επικαιρότητα με αφορμή τους βανδαλισμούς μνημείων διαφόρων αμφιλεγόμενων προσωπικοτήτων της ιστορίας, είναι ένα αρκετά εύγλωττο σύμπτωμα των σημείων των καιρών, που σίγουρα φανερώνει πολλά για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η σύγχρονη δυτική κοινωνία, αλλά όχι όμως αυτά που φαντασιώνονται όσοι συμμετέχουν στα «οδοφράγματα» αυτής της ιδιότυπης σκιαμαχίας.
Ο Ρενέ Γκενόν (René Guénon), θρεμμένος από ένα πνεύμα λατινικό που τον θωράκιζε απέναντι στον ρομαντικό πεσσιμισμό της γερμανικής σκέψης, είχε διαγνώσει ορθά, ήδη από το 1937, την ασθένεια που ταλαιπωρεί την μοντέρνα, εκκοσμικευμένη κοινωνία:
«Στην εποχή μας, επικρατεί παντού μια παράξενη έλλειψη της αίσθησης της αναλογίας, που κάνει πολλούς όχι μόνο να συγχέουν το ουσιώδες με ό,τι πιο τυχάρπαστο ή ασήμαντο, αλλά να βάζουν στη θέση του κανονικού το ανώμαλο και το άνομο στη θέση του νόμιμου, σαν να ήταν όλα ίδια και να είχαν το ίδιο δικαίωμα ύπαρξης. Για να ξεφύγουμε από αυτή τη σύγχυση οφείλουμε κατ’ αρχάς να είμαστε ικανοί να τοποθετούμε το κάθε πράγμα στη θέση του, δηλαδή να βρίσκουμε την ακριβή του σχέση με τα υπόλοιπα, σύμφωνα με τη φύση και τη σημασία του. Κάτι που ο μεγαλύτερος αριθμός των συγχρόνων μας δεν μπορεί να κάνει, γιατί του λείπει κάθε αίσθηση ιεράρχησης»[1].
Είναι αυτή ακριβώς η έλλειψη της αίσθησης της αναλογίας που κάνει τους σημερινούς ανθρώπους, όχι μόνο να ερμηνεύουν λάθος τα φαινόμενα, αλλά και να προσλαμβάνουν ως πραγματικότητα ένα κατεξοχήν μη γεγονός.
Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2020
Η Μεγάλη Επανεκκίνηση – Οι δέκα στόχοι των παγκοσμιοποιητών με τα δικά τους λόγια
Κάθισα να αποθησαυρίσω τις διάφορες εντολές, συμβουλές και μοντέλα για το μέλλον που μας ανακοίνωσαν (ή επέβαλαν) στη διάρκεια της πανδημίας είτε οι εκπρόσωποι της παγκοσμιοποιητικής ΕΕ και του αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος, είτε οι “λεσχηάρχες” της παγκοσμιοποιητικής highsociety, όπως ο κύριος Κλάους Σβαμπ που μας μαθαίνει πόσο πολύ χρειαζόμαστε την “Μεγάλη Επανεκκίνηση”, είτε μεγιστάνες του πλούτου, όπως οι Μπιλ Γκέιτς και Τζορτζ Σόρος, που χρηματοδοτούν από μέσα ενημέρωσης και πολιτικά κόμματα, μέχρι τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και το Συμβούλιο της Ευρώπης.
Κατέληξα λοιπόν σε μια λίστα 10 παρεμβάσεων που σηματοδοτούν την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση (ή αλλιώς “Μεγάλη Επανεκκίνηση”, η αλλιώς “Γενναίο Νέο Κόσμο”) που ξεκίνησε να υλοποιείται για το “καλό μας”: Πρώτη παρέμβαση, η καθιέρωση των γενετικά μεταλλαγμένων τροφίμων ή ακόμη και των συνθετικών, μέχρι και συνθετικά μπιφτέκια θα δούμε, δήθεν για να αντιμετωπιστεί η πείνα που θα φέρει η παγκόσμια οικονομική κρίση που προκάλεσε η επιδημία. Στην πράξη όμως για να εξαρτιέται διατροφικά ο πλανήτης από πέντε-έξι μεγάλους πολυεθνικούς γίγαντες που δραστηριοποιούνται στη βιοτεχνολογία.
Δεύτερη παρέμβαση, η καθιέρωση των γενετικών φαρμάκων και των γενετικών fast track εμβολίων, μαζί με την κάρτα υγείας και το μητρώο ετήσιων εμβολιασμών για κάθε πολίτη. Τρίτη, η καθιέρωση του ψηφιακού χρήματος, με κατάργηση των μετρητών. Mας το ξεφούρνισε από τις 9 Μαρτίου ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, συνιστώντας στροφή στις ψηφιακές συναλλαγές προκειμένου να αποφευχθεί η μετάδοση του Covid19 μέσω του φυσικού χρήματος. «Αντικαταστήστε τα κέρματά σας με κάρτες» μας συμβούλευσε μέσω του twitter και ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Βάλντις Ντομπρόβσκις, γιατί ως γνωστόν οι υποδοχές των ATM δεν έχουν μικρόβια και ιούς!
Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2020
Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2020
ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: "Η γη έχει τελειώσει. Έχει πεθάνει. Μπράβο στη NASA που ετοιμάζει τον εποικισμό στο φεγγάρι, στον Άρη κ.λ.π."
Ο κύριος Νανόπουλος από τους κορυφαίους αστροφυσικούς παγκόσμια σε μία διάλεξη του στο εργοστάσιο Παπαστράτος (!) είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικός:
"Η γη έχει τελειώσει. Έχει πεθάνει μπράβο στον Έλον Μασκ, στην Μπράβο στη NASA, που ετοιμάζουν τον εποικισμό στο φεγγάρι, στον Άρη κ.λ.π. Αυτοί που θα μείνουν εδώ - η τεράστια πλειοψηφία δηλαδή και όσοι επιβιώσουν - θα είναι σαν ένα τεχνολογικό πάρκο που κάποιοι θα έρχονται για να τους βλέπουν για εκπαιδευτικούς λόγους".
Και επιμένει πως αυτό "δεν είναι επιστημονική φαντασία αλλά κάτι που έχει αρχίσει να προετοιμάζεται με γοργούς ρυθμούς"
Ο ίδιος μάλλον εργάζεται για κάτι τέτοιο με ήσυχη τη συνείδησή του και δεν κρατιέται... Αξίζει να τον παρακολουθήσετε. Απλά πρέπει να αντέξετε... Και αυτόν και το ακροατήριο που "πιθηκίζει". Α! είπαμε άλλο οι μαϊμούδες άλλο οι άνθρωποι.
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2020
Πανδημία-4η Τεχνολογική Επανάσταση και ο Φόβος της Δυστοπίας
Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2020
«Κόβουν» τον Όμηρο από τα σχολεία των ΗΠΑ, ως σεξιστή. #DisruptTexts-Ποιο είναι το κίνημα «διακοπής κειμένων» Δηλώνουν περήφανοι που κατήργησαν την Οδύσσεια...
Σε εξέλιξη βρίσκεται μια επιχείρηση προσπάθειας παρεμπόδισης των Αμερικανών μαθητών από την πρόσβαση τους σε έργα κλασικής λογοτεχνίας, όπως ο Βασιλίας Ληρ ή η Οδύσσεια κατηγορώντας τα κείμενα για βία και ρατσισμό. Τα γεγονότα έφερε στο προσκήνιo με άρθρο της η εφημερίδα «Wall Street Journal».
Με το σύνθημα #DisruptTexts («Διακοπή κειμένων»), ιδεολόγοι, δάσκαλοι σε σχολεία αλλά και «ταραξίες» του Τwitter διαδίδουν θεωρίες κατά των κλασικών κειμένων – από τον Όμηρο έως τον Φ. Σκοτ Φίτζεραλντ. Κεντρικό τους σύνθημα είναι ότι στη σημερινή εποχή δεν έχουν θέση στην εκπαίδευση κείμενα που γράφτηκαν 100 χρόνια και πίσω και περιγράφουν περιστατικά βίας, ρατσισμού, μισογυνισμού που αφορούσαν άλλες κοινωνίες, παρωχημένες πλέον. Θεωρούν πως «μπερδεύουν» ψυχολογικά τους νέους και τους μεταδίδουν λάθος μηνύματα συμπεριφοράς.
Σύμφωνα με την θεωρία τους, τα παιδιά θα πρέπει να διαβάζουν έργα που παραπέμπουν μόνον στη γλώσσα και τις συμπεριφορές που χρησιμοποιούμε σήμερα και να αποφεύγουν ειδικά εκείνα τα έργα στα οποία ο ρατσισμός, ο σεξισμός, ο αντισημιτισμός και άλλες μορφές μίσους είναι ο «κανόνας». Με άλλα λόγια θέλουν και ζητούν να «διαγραφούν» από τα σχολικά κείμενα έργα του Ομήρου, του Σαίξπηρ, του Νίτσε και πάρα πολλών άλλων κλασσικών.
«Είμαστε πολύ περήφανοι να λέμε ότι η Oδύσσεια αφαιρέθηκε φέτος από το πρόγραμμα σπουδών!» αναφέρουν καθηγητές του σχολείου της Μασσαχουσέτης που έκοψε την Οδύσσεια από την διδασκαλία στις τάξεις του Δημοτικού, θεωρώντας ότι ο Ομηρος γράφει σεξιστικά και ρατσιστικά!
Τα ίδια πιστεύει και η γνωστή μυθιστοριογράφος Πάτμα Βενκατραμάν, όπως γράφει σε άρθρο της στη σχολική επιθεώρηση «School Library Journal», σύμφωνα με το δημοσίευμα της «Wall Street Journal».
Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2020
4η Τεχνολογική Επανάσταση - Πανδημία και Δημοκρατία
Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2020
Λαοί χωρίς ταυτότητα: Οι “φελλάχοι” της μεταμοντέρνας Δύσης
Άρθρο του JMSMITH για την ιστοσελίδα Orthosphere
Απόδοση: Μάριος Νοβακόπουλος, διεθνολόγος
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ
Ο σύγχρονος κόσμος χαρακτηρίζεται ολοένα και περισσότερο από έναν τύπο ανθρώπου ο οποίος ζει μονίμως σε ένα άχρονο παρόν, δίχως συγκεκριμένη και ισχυρή ταυτότητα, ρίζες και αξίες. Αυτό το είδος ατόμου, απολύτως προσηλωμένο στις τρέχουσες ανάγκες και απολαύσεις, αδιάφορο για τη θέση του στην ιστορία, χαρακτηρίστηκε από τον διάσημο Γερμανό ιστορικό Oswald Spengler ως “φελλάχος”, από τους χωρικούς της Μέσης Ανατολής. Αυτή η κοσμοθέαση υμνήθηκε ως απελευθερωτική και προϋπόθεση για μία ξέγνοιαστη, εύθυμη ζωή. Αποδείχθηκε όμως ότι αποτελεί μία ζωή χωρίς θεμέλια.
* * *
“Το φελλάχικο αίσθημα για την ζωή, αυτή διαχρονική ευθυμία των ανθρώπων που δεν εμπλέκονται σε μεγάλα πολιτισμικά ζητήματα”
Lonesome Traveler (1960)
Jack Kerouac (Αμερικανός λογοτέχνης)
Στα αραβικά, fallaha σημαίνει οργώνω, και fellaheen, φελλάχοι, είναι συνεπώς το συλλογικό όνομα των χωρικών που οργώνουν τη γη της Αιγύπτου και της Ανατολής. Ο φελλάχος είναι ένας υπομονετικός, μονότονος γιος της γης, αντίθετα με τον ταχύ βεδουίνο που τριγυρνά τις σκληρές ερήμους της Αραβίας. Δεν υπάρχει λόγος να υποθέσουμε πως οι φελλάχοι είναι ιδιαίτερα δοσμένοι σε αυτό που ο Kerouac θα αναγνώριζε ως “ευθυμία”, καθώς είναι γενικά και εθιμικά ευσεβείς και λιτοί, αλλά εκείνος είπε πως ήταν εύθυμοι γιατί ήταν “διαχρονικοί”, και είπες πως ήταν διαχρονικοί γιατί πίστευαν πως είχαν παρατήσει το βαρύ φορτίο του πολιτισμού.
Ο Kerouac δεν ενδιαφερόταν για Ανατολίτες χωρικούς. Ο φελλάχος ήταν, για εκείνον, ένα σύμβολο του να τα παρατάς και να αφήνεσαι. Όργωνε το χωράφι του κάτω από τα ερείπια ενός νεκρού πολιτισμού που δεν καταλάβαινε και δε θρηνούσε, και ήταν συνεπώς (με εξαίρεση το γεγονός ότι δούλευε) μία έμπνευση και παράδειγμα για κάθε beatnik (ΣτΜ: λογοτεχνικό κίνημα του 50-60 το οποίο λάνσαρε ο Kerouac, πρόδρομοι των χίπις), περιθωριακός και ρεμάλι της ετοιμοθάνατης Δύσης. Όπως τον περιέγραψε το 1913 ένας περιηγητής στην Παλαιστίνη:
“Κάτω από την κάλυψη των ερειπίων, τα οποία σκαρφαλωμένα σε ένα λοφίσκο ή μια βουνοκορφή αφηγούνται την αιώνια ιστορία του μεγαλείου και της κατάπτωσης, ο φελλάχος φτιάχνει το σπιτικό του και εγκαθιστά το κοπάδι του”
Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2020
Ο Biden έβαλε στο "taskforce για τον COVID" τον Zeke Emanuel που θα ήθελε οι άνθρωποι να πεθαίνουν στα 75
Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2020
Ψηφιακοί Έγκλειστοι e-cave- από Κατερίνα Αθηνιώτη-Παπαδάκη
Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2020
Προέβλεψε το 1956 τη ζοφερή πραγματικότητα του σήμερα!
Το παρακάτω κείμενο είναι απόσπασμα από το «Die Antiquiertheit des Menschen» («”Η επαν”-“απαρχαίωση” του ανθρώπου»), του Γερμανού φιλοσόφου Γκύντερ Άντερς. Γραμμένο το 1956 περιγράφει με ανατριχιαστική ακρίβεια ένα μέλλον που ταυτίζεται με τις πιο ζοφερές στιγμές του δικού μας παρόντος:
“Για να καταπνιγεί κάθε εξέγερση πριν ακόμη προλάβει να εκδηλωθεί δεν απαιτούνται βίαια μέσα. Οι χιτλερικές μέθοδοι είναι ξεπερασμένες. Αρκεί να δημιουργηθούν εξαρτήσεις τόσο ισχυρές ώστε η ιδέα και μόνο της εξέγερσης να μην έρχεται στο μυαλό κανενός.
Θα ήταν ιδανικό η διαμόρφωση των ατόμων να ξεκινάει από την ώρα που γεννιούνται, με τη συρρίκνωση των έμφυτων ικανοτήτων τους. Κατόπιν, η εξάρτηση θα θωρακιστεί με τον δραστικό περιορισμό της παιδείας, προσανατολισμένης στην επαγγελματική εκπαίδευση. Ένα ακαλλιέργητο άτομο έχει στενό ορίζοντα σκέψης και όσο η σκέψη του περιορίζεται σε ασήμαντες ασχολίες τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να εξεγερθεί. Πρέπει να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ώστε η πρόσβαση στην πραγματική γνώση να γίνει ολοένα δυσκολότερη για τους πολλούς. […]
Θα χρησιμοποιείται η πειθώ και όχι η ωμή βία. Θα προβάλλονται μαζικά, μέσω της τηλεόρασης, «ψυχαγωγικά» προγράμματα που θα κολακεύουν πρωτίστως το συναίσθημα και τα ένστικτα. Το πνεύμα θα απασχολείται με ό,τι ελαφρύ, ασήμαντο, παιδαριώδες. Σε ένα περιβάλλον ακατάσχετης φλυαρίας με αδιάκοπη μουσική υπόκρουση η ανάπτυξη της σκέψης θα παρεμποδίζεται. Το σεξ θα τεθεί στην πρώτη γραμμή των ανθρωπίνων ενδιαφερόντων — δεν υπάρχει καλύτερο κοινωνικό ηρεμιστικό!
Γενικά, θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αποβάλουν τη σοβαρότητα από την ύπαρξη, να γελοιοποιήσουν τα υψηλά ιδανικά, να καλλιεργήσουν μια διαρκή απολογία της ελαφρότητας, έτσι ώστε η διαφημιστική ευφορία να γίνει το μοντέλο της ανθρώπινης ευτυχίας και υπόδειγμα της ελευθερίας. […]
Ό,τι αποκοιμίζει τη διαύγεια του μαζικού ανθρώπου είναι κοινωνικά ωφέλιμο, ό,τι απειλεί να τον αφυπνίσει πρέπει να διακωμωδηθεί, να καταπνιγεί, να καταπολεμηθεί.
Κάθε θεωρία που θα αμφισβητεί το σύστημα πρέπει να καταδικάζεται ως ανατρεπτική και τρομοκρατική, το ίδιο κι εκείνοι που την υποστηρίζουν”.
[Μετάφραση του Αντώνη Καραβασίλη από τη γαλλική έκδοση: «L’obsolescence de l’homme», εκδ. IVREA, Παρίσι 2002.]»
Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2020
Οι «αντιστασιακοί» του μέλλοντος…
Είναι αληθές πως για την εποχή της δικτατορίας των συνταγματαρχών υφίσταται σήμερα η εξής ψευδής αντίληψη: ότι η πλειονότητα του «ελληνικού λαού» αντιστάθηκε είτε με παθητικό είτε με ενεργητικό τρόπο˙ αναμφίβολα, είναι κι αυτός ένας από τους πολλούς μύθους της λεγόμενης μεταπολίτευσης.
Ωστόσο, στην πραγματικότητα η χούντα διέθετε ισχυρή λαϊκή βάση και αποδοχή -ειδικά στην επαρχία- και όσοι αντιστάθηκαν (με την κυριολεκτική σημασία της λέξης και όχι όσοι μόστραραν υφάκι «τσεγκουεβάρα» και αμπέχωνο Βιετνάμ-τρόπικαλ στα κουτούκια της Πλάκας, ως στυλάκι, προσμένοντας μελλοντικά οφέλη[1]), τουλάχιστον μέχρι το 1972 ήταν ομολογουμένως λίγοι. Οι περισσότεροι «μη συμπαθούντες» απλώς κοιτούσαν «να κάνουν τη δουλειά τους», δηλαδή να επιβιώσουν χωρίς πολλά-πολλά: η αστυνομία ήταν ανελέητη. Εάν οι δικτάτορες δεν παρέτειναν αυτήν την κατάσταση για τόσο πολύ, εάν δηλαδή αποφάσιζαν να επιστρέψουν σε ένα δημοκρατικό σύστημα κατεβαίνοντας οι ίδιοι νομότυπα σε εκλογές, ας πούμε το 1969 – 1970, το πιθανότερο είναι να τις κέρδιζαν. Στη χειρότερη για αυτούς περίπτωση, θα καταλάμβαναν τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Με το που συνέβη η εναλλαγή στην εξουσία (εναλλαγή στην οποία βοήθησε η ίδια η δικτατορία) «ξαφνικά» εκατομμύρια Έλληνες -ως εκ θαύματος- εμφανίστηκαν ως «αντιστασιακοί». Η μεταλλαγή της «σιωπηλής πλειοψηφίας» ήταν αξιοθαύμαστη: όσοι συνωστίζονταν για να φιλήσουν την κατουρημένη ποδιά ενός τοπικού στελέχους της δικτατορίας άρχισαν να στρέφουν το βλέμμα τους αλλού και να μην τους λένε ούτε καλημέρα. Όχι, δεν τους έλεγαν καλημέρα ποτέ. Το ένστικτο επιβίωσης του Ρωμιού είναι διαχρονικά αλάνθαστο. Στο κάτω κάτω, η κατουρημένη ποδιά ενός κομματικού στελέχους της επερχόμενης δημοκρατίας δεν διέφερε σε τίποτε.
Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2020
Αναζητώντας «νόημα», όλα αυτά που έχουν «πραγματικά σημασία» εν μεσω πανδημίας
Του Γιάννη Αγγελάκη
Το 4ο μέρος του αφιερώματος “Κορωνοϊός και Τεχνολογία”
Στην εποχή των social media η απομόνωση και η καραντίνα δεν μοιάζουν με αυτό που ήταν επί αιώνες η εμπειρία τους. Η μοναξιά είναι γεμάτη ψηφιακή βοή και θόρυβο.
Οι δρόμοι άδειασαν όμως πλέον δε ζούμε μόνο στον φυσικό κόσμο αλλά και στον ψηφιακό.
Μέσω των social media όλοι ήθελαν να μοιραστούν τη μοναδικότητα της εμπειρίας τους. Μοιράζονται σκέψεις, φόβους, ελπίδες, καλούσαν τους άλλους να μείνουν σπίτι, θυμώνουν με τους ανυπάκουους, ανταγωνίστηκαν σε μία αγορά που γιγαντώθηκε από την ανάγκη όλοι να «μένουμε σπίτι» για τα likes που θα αποτυπώσουν την αποδοχή.
Σα ένα γιγάντιο Big Brother – ως εσώκλειστοι στα σπίτια τους – οι πολίτες ανταγωνίστηκαν για την αγάπη του κοινού του οποίου αποτελούν τμήμα. Η εταιρεία κερδίζει.
Κάποιοι βγήκαν για λίγο στα μπαλκόνια και χειροκρότησαν τους “ήρωες”, και βρήκαν δημιουργικούς τρόπους να περάσουν τον χρόνο τους ενώ πόσταραν φωτογραφίες, πόσταραν διαρκώς, σχολίαζαν διαρκώς.
Άλλοι άρχισαν να μαγειρεύουν, να καθαρίζουν τα σπίτια τους, και πόσταραν φωτογραφίες των φαγητών που μαγειρεύουν ή των καθαρών σπιτιών τους.
Άρχισαν να συμμετέχουν σε διαφόρων μορφών challenges.
Έκαναν διαλογισμό περισσότερο παρά ποτέ μέσω apps, μόνοι τους. Γυμνάστηκαν παρακολουθώντας βίντεο ή ακολουθώντας τις οδηγίες προγραμμάτων. [17,18,19,20]
Είδαν ταινίες στο Netflix με σενάρια καταστροφής από πανδημίες. [21]
Στο instagram οι φωτογράφοι κλήθηκαν να ποστάρουν φωτογραφίες «από το παράθυρό τους» ενώ στο facebook οι χρήστες διασκέδασαν μιμούμενοι κάποιο διάσημο πίνακα ή κάνοντας πους απς και ποστάρωντας τα βίντεο.
Όλοι θέλουν να μοιραστούν τη μοναδικότητα της εμπειρίας τους που μοιάζει τόσο πολύ με την εμπειρία των άλλων που απαγορεύεται να προσεγγίσουν.
Η ζωή στην καραντίνα εξελίχθηκε σε μοτίβα που επαναλαμβάνονταν όμως βιωνόταν ατομικά. Το κοινωνικό επανανακαλύπτεται ως ένας ανταγωνισμός για like διαφορετικών ατόμων που συμμετέχουν σε “positivity challenges”. Η κοινότητα αποκτά αξία όταν η συμμετοχή σε αυτή μπορεί να ποσοτικοποιηθεί και να αποκτήσει αντικειμενική αξία. [22, 23]
Άλλωστε, η περίοδος της πανδημίας ήταν μία ιδανική περίοδο για να ποστάρεις στα social media. Η χρήση αυξήθηκε κατακόρυφα, και μαζί ο αριθμός των likes για το υλικό που παράγουν οι χρήστες.
Οι απαντήσεις που ο σύγχρονος άνθρωπος έδωσε στην καραντίνα για να θέσει υπό έλεγχο τον φόβο που παράγει μία πανδημία βασίστηκε στο οπλοστάσιο που του έδωσε η ζωή και η εποχή που ζει.