“We can’t breathe”, but κι αυτό συνηθίζεται

 

 Παπαμιχαήλ Γιάννης

Η κατάσταση με την αυτοτροφοδοτούμενη επιδημία ιών, μεταλλάξεων της κοινής λογικής και των ανθρωπολογικών δεδομένων, την πολιτική αξιοποίηση της ιατρικής για την βίαιη αλλαγή ηθών, εθίμων, παραδόσεων, τρόπων σκέψης και συμπεριφοράς, την περαιτέρω χαλάρωση των συνεκτικών δεσμών που οργάνωναν τη ζωή των ανθρώπων και των συλλογικών τους υποκειμένων, φαίνεται πλέον πως έχει ξεφύγει από κάθε κοινωνικό έλεγχο.

Υπό το πρόσημο του ορθού λόγου και της διαπιστωτικής επιστήμης, όλα τα αστυνομικά μέτρα που απαιτούνται για τον πειθαναγκασμό και την εξατομίκευση της υγειονομικώς τρομοκρατημένης κοινής ευρωπαϊκής γνώμης, φαίνεται πλέον ότι μπορούν να ληφθούν και να εφαρμοστούν από τα μεταδημοκρατικά, αυταρχικά καθεστώτα του διεθνοποιημένου καπιταλισμού, χωρίς ιδιαίτερες κοινωνικές αντιστάσεις που θα αποδομούσαν εν τοις πράγμασι τα κάθε λογής καθεστωτικά, υγειονομικά “αφηγήματα”.

Ο συνήθης αντίλογος στα κυβερνητικά μέτρα περιορίζεται σε κάποιες αμφιβολίες για την θνησιμότητα ή την μεταδοτικότητα του ιού σε κάποιες κατηγορίες πληθυσμού ή σε κάποιες γκρίνιες για τις ανεπάρκειες του συστήματος της δημόσιας υγείας. Όσοι από την άλλη επιμένουν να καταγγέλουν την πολιτική αξιοποίηση της πανδημίας για την κυνική επιβολή μιας υγειονομικά συγκαλυμμένης δικτατορίας, στιγματίζονται συλλήβδην από τους εγκάθετους συστημικούς συνομωσιολόγους που δηλώνουν ορθολογιστές και “αντισυνομωσιολόγοι” (δημοσιογράφους, γιατρούς, νομικούς, πολιτικούς κλπ.), όχι μόνο ως “ψεκασμένοι”, αλλά και ως σκοταδιστές, ίσως ακόμα και… ακροδεξιοί!

“Ψεκασμένοι” και δίκες των ζώων του Μεσαίωνα

Με την βοήθεια των σύγχρονων ΜΜΕ, τα σημερινά ιερατεία φαίνονται λοιπόν σε θέση να επιβάλλουν την ισχύουσα πολιτική ορθότητα στις νοοτροπίες και στις πεποιθήσεις των υπηκόων με τρόπο πιο αποτελεσματικό από ότι στο μεσαίωνα και μάλιστα, χωρίς να προσφεύγουν σε άμεσους εκφοβισμούς κατά της ζωής των αντιφρονούντων.
Τέτοιοι αντιφρονούντες, αντίπαλοι της εκάστοτε καθεστωτικής πολιτικής ορθότητας, εμφανίζονται σε κάθε εποχή.

Λιμπεραλκούλτ: Η δυτική «Πολιτική Ορθότητα» κατά της Δύσης

του Δημήτρη Μπελαντή

ΠΗΓΗ: δρόμος της αριστεράς

Η εποχή μας,εδώ και τρεις δεκαετίες περίπου, είναι η εποχή των πολιτιστικών πολέμων («cultural wars»). H διεθνοποίηση ή παγκοσμιοποίηση της κουλτούρας, η άνοδος των ταυτοτικών κινημάτων ή κινημάτων ταυτοτικής πολιτικής («identity politics») και του μετα-φιλελεύθερου δικαιωματισμού, η ομογενοποίηση της πλανητικής διανόησης και η ριζική αμφισβήτηση των ως τώρα κοινωνικών προτύπων συμπεριφοράς, έχουν θέσει εκ των πραγμάτων το ζήτημα μιας πολύ έντονης και σοβαρής σύγκρουσης για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, των ανθρώπινων σχέσεων και του πολιτισμού στις δυτικές κοινωνίες. 

Ένα σημαντικό τμήμα της μορφωμένης και της εκπαιδευτικής κοινής γνώμης και διανόησης στη Δύση αμφισβητεί ριζικά τη Δύση. Όχι κυρίως από τη σκοπιά του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης αλλά από τη σκοπιά της καταπολέμησης του «ένοχου και ρατσιστικού παρελθόντος» του δυτικού πολιτισμού. Ο δυτικός πολιτισμός οφείλει να αποχωρήσει από το προσκήνιο της Ιστορίας και να προσχωρήσει στην αποδόμησή του («deconstruction»). Ιδίως θεωρητικά ρεύματα όπως ο γαλλικός μεταδομισμός, τα ακαδημαϊκά αγγλοσαξωνικά critical studies ή τα postcolonial studies ή τα gender studies βρίσκονται στην πρωτοπορία αυτής της κριτικής.

Υπάρχει πραγματική βάση σε αυτή την κριτική;

Και βέβαια υπάρχει. Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι για αιώνες ουσιαστικά η εκπαίδευση στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, μεταξύ αυτών ιδίως στις αποικιακές και ιμπεριαλιστικές χώρες, ανέδειξε συστηματικά την «ανωτερότητα του δυτικού-λευκού ανθρώπου» έναντι των κατακτημένων λαών και ιδίως των «εγχρώμων», του χριστιανικού πολιτισμού έναντι των άλλων, της ανδρικής φυσικής κυριαρχίας και υπεροχής απέναντι στις γυναίκες, τα παιδιά και τα ζώα, τη «φυσικότητα» της δουλείας κ.λπ. Ότι ενίσχυσε τον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό και την εδαφική κατάκτηση καθώς και μια λογική πολιτισμικής και φυλετικής υπεροχής κάθε «ανώτερου» έθνους ή φυλής έναντι των άλλων. Η αποκορύφωση αυτών των ιδεολογικών προσλήψεων στη Δύση, σε συνδυασμό και με τα αποτελέσματα της κρίσης του 1929 και του Ευρωπαϊκού Εμφυλίου Πολέμου, ήταν ο φασισμός και ο ναζισμός και η φρίκη των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Η υιοθέτηση μιας πολιτικής «κοινωνικής ή φυλετικής υγιεινής» έναντι των εκφυλισμένων «φυλών» και ομάδων δεν θα μπορούσε να προκύψει, αν δεν είχε προετοιμαστεί μακροχρόνια από αντίστοιχες ιδεολογίες και πολιτιστικές πρακτικές στα αναπτυγμένα καπιταλιστικά έθνη.

Το δαιμονικό, αθέατο, βαθμιαία ανατρεπτικό πραξικόπημα του βαθέως κράτους στις ΗΠΑ

Του Zero Hedge                     

 Authored by John Whitehead via the Rutherford Institute

[Ο συντάκτης του άρθρου είναι Αμερικανός Νομικός, Συνταγματολόγος, ιδρυτής και πρόεδρος του Ιδρύματος Ράδερφορντ για την υπεράσπιση των πολιτικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το Ίδρυμα Rutherford, οργανισμός με έδρα το Charlottesville, Βιρτζίνια, έχει δίκτυο δικηγόρων και τμήματα σε όλες τις πολιτείες, προσφέρει τις ελεύθερες νομικές υπηρεσίες του  σε  πολίτες-θύματα παραβιάσεων των  συνταγματικών δικαιωμάτων τους από κρατικές υπηρεσίες η από ασύδοτα οικονομικά μονοπώλια και τις χρηματοδοτεί μέσω δωρεών.  

Το Ινστιτούτο προσφέρει επίσης εκπαιδευτικό υλικό και δημοσιεύει εβδομαδιαίο σχόλιο του προέδρου του (το κατωτέρω), το οποίο αναδημοσιεύεται σε εκατοντάδες εφημερίδες και ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένων των Huffington Post και LewRockwell.com]

Μετάφραση/Eισαγωγή: Μιχαήλ Στυλιανού

«Έχεις τόσο ένθερμη, παθιασμένη, ευαγγελική πίστη σε αυτή τη χώρα… Γιατί στο όνομα του Θεού δεν έχεις πίστη στο σύστημα διακυβέρνησης που είσαι τόσο υποχρεωμένος να προστατέψεις; Θέλετε να υπερασπιστείτε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και να τις υπερασπιστείτε με τα εργαλεία που σας παρέχει το Σύνταγμά της. Ζητάτε εντολή από μια κάλπη Στρατηγέ; Γιατί δεν την κλέβετε μετά τα μεσάνυχτα, όταν η χώρα έχει γυρίσει την πλάτη της;»

« Επτά ημέρες το Μάιο» (1964)

Δεν υπάρχει αμφιβολία γι ‘αυτό: το πραξικόπημα ήταν επιτυχές.

01:22 / 01:22

Ωστόσο, η 6η Ιανουαρίου από τους λεγόμενους στασιαστές για την ανατροπή των εκλογικών αποτελεσμάτων, δεν ήταν το πραγματικό πραξικόπημα. Εκείνοι που απάντησαν στο κάλεσμα του Προέδρου Trump να διαδηλώσουν στο Καπιτώλιο ήταν απλώς τα θυσιαστήρια θύματα, χειραγωγημένα για τη δημιουργία της τέλειας κρίσης  προκειμένου να ορμήσει και να αναλάβει τον έλεγχο το «Βαθύ Κράτος» -γνωστό και ως το «Αστυνομικό Κράτος»  ή το«Στρατιωτικό-Βιομηχανικό Σύμπλεγμα»  ή το «Tέχνο-Κορπορατικό Κράτος», ή το  «Κράτος Επιτήρησης» .

Δεν χρειάστηκε καθόλου χρόνος για τη στροφή στον διακόπτη και να τεθεί η πρωτεύουσα του έθνους σε στρατιωτικό εγκλεισμό, σε περιορισμό οι συζητήσεις σε απευθείας σύνδεση , και τα άτομα με ανατρεπτικές ή αμφιλεγόμενες απόψεις  να καταζητούνται, να ερευνώνται, να στιγματίζονται και / ή να απομονώνονται.

Αυτή η νέα τάξη δεν προέκυψε ωστόσο αυτή την εβδομάδα, ή αυτόν το μήνα, ή ακόμα και  τον χρόνο που έληξε. Το πραγματικό πραξικόπημα συνέβη όταν η κυβέρνησή μας, “του λαού, από το λαό, για το λαό”, ανατράπηκε από ένα κέρδο-κίνητο, μιλιταριστικό, τέχνο-εταιρικό κράτος, συνεργαζόμενο με μια κυβέρνηση “των πλουσίων, από την ελίτ, για τις εταιρείες.”

Είμαστε βυθισμένοι σε αυτόν τον βούρκο εδώ και δεκαετίες.

Κάθε διαδοχικός πρόεδρος,  από τον Φράνκλιν Ρούζβελτ, έχει αγοραστεί για να χορεύει στους σκοπούς  του βαθέως κράτους.

Εκλέγεται ο Ντόναλντ Τραμπ, ο υποψήφιος που ορκίστηκε να  αδειάσει τον βάλτο στην Ουάσιγκτον. Αλλά αντί να θέσει τέλος στη διαφθορά, ο Τραμπ άνοιξε το δρόμο για τους εκπροσώπους ομάδων συμφερόντων, τις εταιρείες, το στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα και το Βαθύ Κράτος  να γλεντήσουν στο κουφάρι της ετοιμοθάνατης Αμερικανικής Δημοκρατίας.

Ο Τζο Μπάιντεν δεν θα είναι διαφορετικός. Η δουλειά του είναι να κρατήσει το Βαθύ Κράτος στην εξουσία.

Ο «προσβεβλημένος» βασιλιάς και οι ανυπάκουοι «υπήκοοι»

«Η προσβολή του βασιλιά, με λόγια ή έργα, τιμωρείται με φυλάκιση». Σας θυμίζει κάτι από Μεσαίωνα; Από ταινίες με ιππότες και ξίφη ίσως; Ενδεχόμενος ναι. Σας φαίνεται ωστόσο πιθανό να καταλήγει κάποιος σιδηροδέσμιος στη φυλακή γιατί «προσέβαλε» το στέμμα (!) στις μέρες μας; Όχι την εποχή του Ελ Σιντ, ούτε της Ισαβέλλας, αλλά σήμερα! Κι όμως.

Ο Pablo Hasél (κατά κόσμο Pablo Rivadulla Duro), μουσικός από την Καταλονία, κατέληξε σιδηροδέσμιος στη φυλακή γιατί (υποτίθεται) ότι στίχοι των ραπ τραγουδιών του «προσβάλουν» τον τέως βασιλιά της Ισπανίας Juan Carlos. Έναν τέως μονάρχη που έχει κατηγορηθεί, μεταξύ άλλων, για διαφθορά και κατασπατάληση δημοσίου χρήματος – «αυτοεξόριστος» πλέον στο Abu Dhabi. Εξουσιαστής «αμέμπτου ηθικής», με άλλα λόγια.

Ο μουσικός συνελήφθη στις 16/2, έπειτα από οργανωμένη εισβολή πάνοπλων ένστολων μπράβων εντός του πανεπιστημίου του Lleida, όπου είχε καταφύγει κυνηγημένος. Αξίζει να αναφερθεί ότι του συμπαραστάθηκαν αρκετές δεκάδες άνθρωποι, ρισκάροντας να συλληφθούν και να ξυλοκοπηθούν επίσης. Μάλιστα, εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης εναντίον του, μιας και είχε καταδικαστεί ερήμην σε εννέα μήνες φυλάκιση. Οδηγήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες στη φυλακή.

Ωστόσο, το ισπανικό παράρτημα της Παγκόσμιας Χούντας δεν υπολόγισε σωστά όλες τις μεταβλητές. Άμεσα κι αυθόρμητα χιλιάδες άνθρωποι -κυρίως νεαρής ηλικίας, αλλά όχι μόνο- κατέκλεισαν τους δρόμους της Βαρκελώνης, αλλά κι άλλων ισπανικών πόλεων – εδώ και πέντε νύχτες οι οδομαχίες με τους ανθρωποφύλακες της Παγκοσμιοποίησης δεν έχουν τέλος. Μάλιστα, η φαντασία και η ευρηματικότητα  περισσεύουν, όσον αφορά το τί και πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άμυνα: καπάκια υπονόμων, καπάκια κάδων ανακύκλωσης, φλεγόμενοι κάδοι, πλακάκια πεζοδρομίων.

Οι ένστολοι (και μη) μπράβοι έχουν ήδη ρίξει τόνους δακρυγόνων/ασφυξιογόνων κι άπειρες πλαστικές σφαίρες, φυσικά πάντοτε στοχεύοντας ζωτικά όργανα για να προκαλέσουν σοβαρό τραυματισμό, ακόμη και θάνατο. Έτσι, την Τρίτη το βράδυ στη Βαρκελώνη, μια νεαρή διαδηλώτρια έμεινε τυφλή στο ένα της μάτι – όχι από «λάθος», όχι από «ατύχημα», αλλά από εύστοχη βολή πλαστικής σφαίρας. Τα κτήνη «εκτελούν εντολές»· οι άνθρωποι ακολουθούν την καρδιά τους.