Η κυπριακή τραγωδία και ο δηλητηριώδης μικροελλαδισμός

Παπασίμος Γεώργιος

21/07/2023

Σαράντα εννέα χρόνια (σχεδόν μισός αιώνας) από τη μαύρη επέτειο της εισβολής του “Αττίλα” στη Μεγαλόνησο, η κυπριακή τραγωδία συνεχίζεται και διευρύνονται οι οδυνηρές συνέπειες της παράνομης τουρκικής εισβολής και κατοχής του βορείου τμήματος του νησιού. Η επέκταση της κατοχής με το παράνομο μερικό άνοιγμα στα Βαρώσια, η θέση της Τουρκίας για δύο ισότιμα κράτη, οι πραγματοποιηθείσες γεωτρήσεις εντός της ΑΟΖ της Κύπρου και οι τελευταίες ανακοινώσεις Ερντογάν για επέκταση του αεροδρομίου στο κατεχόμενο τμήμα της Λευκωσίας, καταδεικνύουν την επιδείνωση της κατάστασης η οποία έχει λάβει χαρακτηριστικά μη αναστρέψιμης διχοτομικής πραγματικότητας.

Οι εξελίξεις αυτές προκαλούν σοβαρές ανησυχίες για το παρόν και μέλλον του Ελληνισμού στη περιοχή, αφού σε αντίθεση με τις ανιστόρητες και εθνικά επικίνδυνες αντιλήψεις “η Κύπρος κείται μακράν”, που κυριάρχησαν στο πολιτικό σύστημα της χώρας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, η μοίρα και το μέλλον του Ελληνισμού περνά από τη Κύπρο, που αποτελεί ένα εκ των σημαντικών γεωπολιτικών πυλώνων για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου. Εξ’ ου η πάγια βρετανική πολιτική για διατήρηση των βάσεων της στο νησί, μέσω του δόγματος διαίρει και βασίλευε, αλλά και η τουρκική στρατηγική για διατήρηση και νομιμοποίηση της κατοχής του βορείου τμήματος έναντι οποιοδήποτε κόστους.


Και όμως αυτό που αποτελεί στρατηγικό στόχο των αντιπάλων του Ελληνισμού, το πολιτικό προσωπικό της χώρας, κάτω από το συνδυασμό του εξαρτησιακού και φοβικού συνδρόμου, που συνιστά ένα δηλητηριώδη μικροελλαδισμό, κινείται ακριβώς στον αντίποδα καθόσον έχει πλήρως παραιτηθεί, όχι μόνο από το στόχο να ακυρώσει τα κατοχικά τετελεσμένα, αλλά ούτε καν να θέσει φραγμούς σε τυχόν νέα κατοχικά τετελεσμένα από τον επικίνδυνο νεοοθωμανικό αναθεωρητισμό (Βαρώσια, ΑΟΖ Κύπρου, παράνομες γεωτρήσεις κλπ). Δίνει την εικόνα της στρουθοκαμήλου, αφού ενώ η Κύπρος πολλαπλασιάζει αντικειμενικά τη γεωπολιτική αξία του Ελληνισμού, από το υποκριτικό και ενοχικό δόγμα “η Κύπρος κείται μακράν” που σημάδεψε όλη την Μεταπολίτευση σήμερα έχουμε οδηγηθεί στην πλήρη εγκατάλειψη της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Έτσι, η χαίνουσα πληγή του Ελληνισμού, που είναι η λύση του Κυπριακού τοποθετείται παντελώς στο περιθώριο ενόψει των ελληνοτουρκικών διαπραγματεύσεων. Πρόκειται για την εφιαλτική φενάκη του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος που θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει πρόοδος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις χωρίς την επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Η μόνη ελπίδα για τη χώρα, ίσως αποδειχθεί για μια ακόμα φορά η τουρκική βουλιμία, που δεν θα ικανοποιηθεί από τις προαναγγελθείσες υποχωρήσεις της Ελλάδος.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΣ! - "...Τα γαλάζια μάτια του μας καλούνε..."

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΣ;

ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ;

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η φωτογραφία τραβήχτηκε λίγα λεπτά μετά το χτύπημα στον Σωτήρη Πέτρουλα ενώ ο άνδρας που εικονίζεται να τον μεταφέρει στα χέρια του είναι ο δημοσιογράφος της «Αθηναϊκής», Γιώργος Κουτλίδης (υπέγραφε σαν Γιώργος Σειρηνός), που κάλυπτε την πορεία.

Αποτελούσε μια ηγετική φυσιογνωμία στην αριστερά και διετύπωσε τους προβληματισμούς του και τις διαφωνίες του, διαγράφηκε από την ΕΔΑ ως φραξιονιστής κι ας ήταν παιδί μιας οικογένειας που συνολικά είχε 31 νεκρούς στους αγώνες του αριστερού κινήματος στη χώρα μας.

Η μητέρα του Σωτήρη Πέτρουλα στην κηδεία

Ο Σωτήρης Πέτρουλας συνδεόταν με την ιδρυμένη από το 1962, «Κίνησης Φίλων Νέων Χωρών». με εμβληματική παρουσία της κίνησης και συνιδρυτή της τον μεγάλο μαρξιστή ιστορικό, Νίκο Ψυρούκη.

Η ΚΦΝΧ ιδρύθηκε με αφορμή μια έκθεση για τη Κούβα την εποχή μάλιστα που ο Χρουτσώφ την είχε αποκυρήξει. 

Η δράση τους αφορούσε τις χώρες και τους λαούς που αγωνίζονταν κατά του αποικιοκρατικού ζυγού. 

Η θέση τους για την Κύπρο ήταν η αντιιμπεριαλιστική ένωση Κύπρου - Ελλάδας! 

Στόχευαν στην ενίσχυση του αγώνα των Κυπρίων για την αυτοδιάθεση-ένωση της Κύπρου και τη συμπαράσταση στα απελευθερωτικά κινήματα του Τρίτου Κόσμου.

Στα πλαίσια της κίνησης εκδόθηκε το περιοδικό «Αντιιμπεριαλιστής».

Ιούλιος 1965: Κηδεία Σωτήρης Πέτρουλας: Η κοπέλα του Κική και οι συμφοιτητές, συν η σημαία με το 114

Η δολοφονία του Πέτρουλα εκτιμήθηκε από τους συντρόφους του ως η κατάλληλη στιγμή για την πλήρη αυτονόμησή τους από την ΕΔΑ και τη ΔΝΛ. Έτσι, τη μέρα της κηδείας κυκλοφόρησαν χιλιάδες προκηρύξεις που ανήγγειλαν την ίδρυση της ΠΑΝΔΗΚ “Σωτήρης Πέτρουλας”, που διοργάνωσε την πρώτη της Συνδιάσκεψη τρεις μήνες αργότερα.

Χαρακτηριστικά, ο δημοσιογράφος Γιώργος Γκόντζος, μας θυμίζει από το ιστολόγιο ΑΡΧΕΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ την ακόλουθη προκήρυξη:

 ---------------------- 

ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ "ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΣ" όπου στο κείμενο με τίτλο ΟΡΚΟΣ ΣΤΟΝ ΗΡΩΑ ΝΕΚΡΟ ΜΑΣ, σημειώνονται μεταξύ άλλων:

ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ
Να συνεχίσουμε μέχρι τέλος τον μεγάλο αγώνα της Δημοκρατίας και της Ανεξαρτησίας. Δεν θα υποταγούμε σε καμία συνθηκολόγηση,και κανένα ανήθικο συμβιβασμό.

ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ
Να παλαίψουμε μέχρι τέλος για την συντριβή των ανδρεικέλων και των σκοτεινών δυνάμεων που τους διευθύνουν , για να επικρατήσει η θέληση του λαού,για να είναι ο λαός κυβερνήτης και όχι ταπεινός δούλος και υπήκοος.

ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ
Να αγωνισθούμε μέχρι τέλος στο πλευρό των αδελφών μας της Κύπρου, για να απελευθερωθεί το μεγάλο μας νησί, για να μην το ξεπουλήσουν διάφοροι προδότες τύπου Νόβα.  Θα δώσουμε όλοι την ζωή μας, δεν θα δώσουμε όμως ούτε σπιθαμή ελληνικής γης σε ξένους

ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ
Να παλαίψουμε μέχρι τέλος για να γίνουν τα ελληνικά σχολεία και Πανεπιστήμια, τόποι επιστημονικής προόδου, ελεύθερης δημοκρατικής δημοκρατικής σκέψης και όχι μέσα μεσαιωνικού σκοταδισμού και φωλιές τρομοκρατίας και ραγιαδισμού

ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ
Να αγωνισθούμε μέχρι τέλος για να ανήκει η Ελλάδα στους Έλληνες, για να θριαμβεύσουν τα ιδανικά της Δημοκρατίας του λαού

Στη διεύθυνση https://youtu.be/otlioDNIvY8 συνέντευξη του συναγωνιστή του Μάκη Παπούλια. Ο επιστήθιος φίλος του Σωτήρη Πέτρουλα ανάμεσα σε άλλα μαρτυρά το πως έγινε η ενηλικίωσή τους στο φοιτητικό κίνημα μέσα από τους αγώνες τους για την Κύπρο όπως δηλώνει:

" Είμαστε άφοβοι! Είχαμε τη μεγάλη εμπειρία των διαδηλώσεων για την Κύπρο. (15:40΄-15:55΄) ..."

"...εμείς όμως μαθητές στο νυχτερινό από τις μεγάλες διαδηλώσεις της Κύπρου, τα μεγάλα γεγονότα είμαστε πρωτεργάτες, από τα 15 μας βρεθήκαμε στις επάλξεις αυτών των αγώνων, ειδικά του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, τα μεγάλα γεγονότα που γίνανε όταν στην Κύπρο απαγχονίσανε τον Καραολή και το Δημητρίου. είμαστε μπροστά σε όλες τις διαδηλώσεις και κρατάγαμε σημαίες (10:30΄-11:10΄)"

ΚΥΠΡΟΣ 1974 -ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΗΣ

Του Γιάννη Χατζηαντωνίου 

Αλήθεια, δεν ξεχνάμε την Κύπρο ; Δεν ξεχνάμε το 1974 ;

Αλήθεια ;

ΔΕΝ ξεχνάμε όταν διδασκόμαστε ως λαός, τί σημαίνει εμφύλιος σπαραγμάς και ανάξιες ηγεσίες  Δεν ξεχνάμε ως πολιτεία όταν φτιάχνουμε υποδομές που έλειψαν τότε (πχ αεροδρόμιο Πάφου),.

Δεν ξεχνάμε ως κοινωνία όταν τιμούμε  και διαδίδουμε την αυτοθυσία όσων προσπάθησαν να αποκρούσουν τον Αττίλα.

ΔΕΝ ξεχνάμε όταν αρνούμαστε τη συνθηκολόγηση, την νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής, όταν  προσπαθούμε "τον ασήκωτοί βράχο να τον φάμε με το νύχι" .

ΔΕΝ ξεχνάμε όταν αρνούμαστε την "διζωνική δικοινοτική ".

 

Η αλήθεια είναι ότι πολλοί και πολύ θέλουνε να ξεχάσουμε.

Βέβαια, ευθύνεται η χούντα, για τον διχασμό που έσπειτε η ένοπλη δράση της ΕΟΚΑ Β΄-παραπλανώντας καλοπροαίρετους Έλληνες νέους της Κύπρου. (βρίστε με , αλλά επ αυτού έχω προσωπική άποψη από "Γριβικούς" συμφοιτητές μου, μετά το 1977. Ήταν καλοί Έλληνες) Ευθύνεται για την απόσυρση της μεραρχίας . Ευθύνεται για το πραξικόπημα, για την μη κινητοποίηση το βράδυ της 19 προς 20 /7/1974΄.

Αλλά συγνώμη, ΔΕΝ φταίει ΜΟΝΟ η χούντα. Οι συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου, ήταν τροποποίηση της Συνθήκης της Λωζάνης σε ΒΑΡΟΣ της Ελλάδας και της Κύπρου. Εν ονόματι της Δύσης και του ΝΑΤΟ.   ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΑΥΤΘ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.

Μετά την ανακωχή την ώρα 1400 της 24ης /7/1974 οι Τούρκοι αφέθηκαν να ενισχύουν το αποβατικό συγκρότημα  που έφτασε στις 14/8/1974 δύναμη σώματος στρατού (πάνω από δύο μεραρχίες)., δηλαδή να παραβιάζουν ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ την ανακωχή.

Στις 5-6 Αυγούστου οι Τούρκοι διεύρυναν το προγεφύρωμα με επίθεση και κατάληψη των σημαντικών κωμοπόλεων Λαπηθος και Καραβάς. ΟΥΤΕ ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΞΥΠΝΗΣΕ ΤΟΤΕ.

Στον δεύτερο Αττίλα είχαμε αδικαιολόγητη εκκένωση της πόλης της Αμμοχώστου, και παραλίγο να χάσουμε και τη Λάρνακα, κάποιοι ελάχιστοι λεβέντες την έσωσαν. 

Δεν είμαι στρατιωτικός. Ας δώσουν εξηγήσεις εκείνοι που έχουν την ειδίκευρη να ξέρουν περισσότερα, εγώ καταγραφή γεγονότων κάνω.

Το πιο τραγικό για μένα , ως δημοκράτη πατριώτη, είναι ο τρόπος που τα είδαμε όλα αυτά ως ελληνικός λαός. 

Την δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα  οι ελλαδίτες μπροστά στις φωνές των απειλούμενων με εξόντωση ομοεθνών μας πέσαμε σε "εθνικό διχασμό" . Οι μισοί θέλαμε να σώσουμε τον μικρασιατικό ελληνισμό κι οι άλλοι μισοί θεωρούσαμε ότι πρόκειται για "αποικιακή περιπέτεια".

"Καρτερούμεν μέραν νύχταν να φυσήσ’ ένας αέρας" - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

"Καρτερούμεν μέραν νύχταν

να φυσήσ’ ένας αέρας"

                        ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

"Αν ο λαός μας δεν μπορεί να αντλήσει απ' τα δεινά του

τότε του δόθηκε άδικα μια τέτοια τραγωδία"

   Κυριάκος Χαραλαμπίδης 

Πολλοί λένε ότι θα ήταν προτιμότερο να σκύβαμε το κεφάλι και να δεχτούμε αυτό που εκείνοι αποφάσισαν για μας, 

όμως το ότι τους πετάξαμε κατάμουτρα ένα Όχι αποδεικνύει περίτρανα ότι ο άνθρωπος ακόμα και μέσα από τον τάφο του μπορεί να αντιστέκεται και να υπάρχει με αξιοπρέπεια.

   Κυριάκος Χαραλαμπίδης 

_______________

Κυριάκος Χαραλαμπίδης

“Στα στέφανα της κόρης του” 

(Θόλος, 1989)

Είχε τρακόσια στρέμματα γης υπό κατοχήν

και τον πατέρα της στα βάθη της Ανατολής. 

Θα παντρευόταν ευτυχώς ένα καλό παιδί. 

Κατά την τελετή του μυστηρίου

δεν πρόσεξε κανένας τον πατέρα της.

Μπήκε απ΄το νάρθηκα κρυφά και στάθηκε

πίσω από μια κολόνα και καμάρωνε.

Ύστερα σκούπισε με το μανίκι του

το ξεσκισμένο και φτωχό του δάκρυ.

Τον πήρανε για ηλίθιο του χωριού

και τον αφήκανε στην ησυχία του. 

Τελειώνει ο γάμος και να χαίρεστε τα στέφανα.

Παίρνουν κουφέτα και λουκούμια, μπαίνουν

καθένας στ΄αυτοκίνητό του, χάνονται. 

Ο στοργικός πατέρας πάει κι αυτος

στην Πράσινη Γραμμή, περνά σκυφτός

παίρνει ξανά τη θέση του στο χώμα. 

 [Ακούστε τον ποιητή να απαγγέλλει το ποίημα εδώ]

1974 Φάκελος Κύπρου: Ο επίλογος του Ελληνισμού;

 

Γράφει ο Στέλιος Παρασκευόπουλος

Ο Φάκελος της Κύπρου που δόθηκε στην δημοσιότητα πριν από λίγες ημέρες, σαράντα τέσσερα χρόνια μετά από την ανείπωτη τραγωδία και τριάντα χρόνια από τότε που η Ελληνική Βουλή διερεύνησε τι ευθύνες για το χουντικό πραξικόπημα και την εισβολή της Τουρκίας το 1974 στη Μεγαλόνησο, δεν έχει πλέον καμία αξία –πλην ίσως της ιστορικής, καθώς δεν κατέδειξε σε βάθος τα προδοτικά γεγονότα που συνέβησαν σε βάρος του Ελληνισμού. Και ακόμη, δεν απέδειξε τον προδοτικό ρόλο –πέραν των γνωστών πρωταιτίων και πρωτεργατών- όλων εκείνων των προσώπων, στρατιωτικών και πολιτικών, που έπαιξαν σημαίνοντα ρόλο στο παρασκήνιο σε Ελλάδα, Κύπρο, Ευρώπη και ΗΠΑ. Και δεν θα πρέπει να αγνοείται πως το νησί της «θλιμμένης Παναγιάς» καρατομήθηκε σε δύο φάσεις. Επί της χούντας του Ιωαννίδη («Αττίλας 1») και επί της δημοκρατικής αλλαγής στην Ελλάδα –επονομαζόμενη και ως Μεταπολίτευση («Αττίλας 2»).

Αυτά που δημοσιοποίησε ο Φάκελος της Κύπρου για τα σκοτεινά και αιματοβαμμένα γεγονότα, το μοιραίο εκείνο καλοκαίρι για τον κυπριακό Ελληνισμό, ήταν γνωστά –λίγο έως πολύ- εδώ και πολλά χρόνια. Και το κυριότερο, ο Φάκελος της Κύπρου, ξεθυμασμένος πλέον από τον χρόνο, αποτελεί στην ουσία «καμένο χαρτί», αφού οι κόλλες του δεν τύλιξαν όταν έπρεπε κανέναν υπόλογο για να τον στείλουν στο εδώλιο της εσχάτης προδοσίας. Ένας Φάκελος – κενό γράμμα που δεν προκάλεσε την ιστορική Νέμεση. Ένας Φάκελος, που αν και πλήρης ασυλλόγιστων και προδοτικών ενεργειών, σφραγισμένος με αίμα και απώλεια εδαφών, άφησε ασυγκίνητη την κοινή γνώμη και αμέτοχα τα Μέσα Ενημερώσεως.

Συνήθως αποφεύγω χαρακτηρισμούς και βεβαιότητες, γιατί μπορώ να κάνω και λάθος. Ωστόσο, το θέμα της Κύπρου είναι διαφορετική περίπτωση. Αυτό που συνέβη τον Ιούλιο του 1974 ήταν ο ακρωτηριασμός του Ελληνισμού. Ενδεχομένως και ο ενταφιασμός του. Ως οικουμενική αντίληψη, ως πανανθρώπινη πρόταση ζωής και πολιτισμού, ο Ελληνισμός είχε την οντότητά του όταν απλωνόταν και στις δύο πλευρές του Αιγαίου Πελάγους. Είχε την υπόστασή του μόνο όταν έφτανε στη Μεσόγειο, στην Κύπρο.

Η Κύπρος, που οι Σταυροφόροι την μισούνε

ΛΕΩΝΊΔΑΣ Χ. ΑΠΟΣΚΙΤΗΣ

Σήμερα που συμπληρώνονται πλέον 49 χρόνια από την ημέρα που άρχισε η προδοσία και η λεηλασία της Κύπρου το 1974, με τον Αττίλα 1 και 2, αξίζει να θυμηθούμε κάποια ιστορικά στοιχεία από ένα παλιότερο, αλλά επίκαιρο πάντα, κείμενο:

Μάϊος 2001: Ο τότε προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο Πάπας Βοϊτύλα, φθάνει στην Αθήνα και ζητάει “έμμεσα”, αλλά σαφώς, συγγνώμη για τα αίσχη των Σταυροφόρων μετά από 8 αιώνες. Αρνείται, όμως, να πει έστω και μια λέξη συμπαθείας για το δράμα της Κύπρου, προκαλώντας σειρά συζητήσεων, αντεγκλήσεων και αποριών.

Ερχόμαστε τώρα στο μυστήριο γιατί σύσσωμο το Βατικανό, ο Πάπας, οι αξιωματούχοι Καρδινάλιοι – δηλαδή το Opus Dei -, η εδώ Νουντσιατούρα επέμεναν μέχρι τέλους στη ΜΗ αναφορά στο κυπριακό ζήτημα έστω ως θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η ΣΙΩΠΗ του Βατικανού, πάντως, σε μια πρώτη “ανάγνωση” μαρτυρά ότι πιθανώς η Αγία Έδρα, μέσω και των απόκρυφων ταγμάτων της, είχε κάποιο ...ρόλο στην κυπριακή τραγωδία που δεν έχει φωτιστεί επαρκώς μέχρι σήμερα. Είναι γνωστός ο ρόλος που έπαιξε η ελληνική και η διεθνής μασονία στην επιβολή της Χούντας το 1967 και στην προδοσία της Κύπρου το 1974. Ο ρόλος των “αδελφών” Παττακού, Μακαρέζου κ.ά. στην Ελλάδα, των Σαμψών και Ιωαννίδη στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και προσώπων όπως ο Κίσσινγκερ στην τελική φάση της προδοσίας, την Τουρκική εισβολή, έχει επαρκώς αποκαλυφθεί και αναλυθεί σε πολλά δημοσιεύματα μετά την Μεταπολίτευση.

Αυτό, όμως, που δεν έχει γίνει τόσο επιστητό είναι οι παρασκηνιακοί δεσμοί και οι “στενές” επαφές της Ιταλικής Μασονίας και των Ιπποτών της Μάλτας με την ηγεσία της Κυπριακής Μασονίας που, ακολουθώντας και τις οδηγίες της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδας, προετοίμασε μεθοδικά κατά την περίοδο 1971-1974 όσα επακολούθησαν...

Κύπρος 1955-2923

Του Νίκου Παστελάκου 

1 Απριλίου 1955. Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και Στρατηγός Γρίβας καθόρισαν την έναρξη της εξέγερσης στην Κύπρο για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα. 

Οι κατοχικές Αγγλικές δυνάμεις υπέστησαν πλήρη αιφνιδιασμό με τις ταυτόχρονες επιθέσεις σε κυβερνητικά κτίρια και στρατόπεδα σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Μεγαλονήσου. 

Δεν ενθουσιάστηκαν όλοι στην Κύπρο με τις επιθέσεις. Ο κρατικός ραδιοσταθμός Αθηνών αμήχανα αποσιώπησε τα γεγονότα. Η κυβέρνηση της Αθήνας, με βαριά ασθενή τον Παπάγο βρισκόταν σε κατάσταση πλήρους κατάρρευσης. Οι σχέσεις με Αγγλία αλλά και Τουρκία ήταν πια στο ναδίρ. 

_____________________

Το άρθρο είναι το κεντρικό της ΑΥΓΗΣ, επ’ αφορμή διαδήλωσης που αναμένεται να λάβει χώρα στη Λευκωσία. Η ΕΔΑ έχει ξεκάθαρη θέση για το Κυπριακό: Η Κύπρος είναι ελληνική, πρέπει να αποτινάξει τον βρετανικό ζυγό και να ενωθεί με την Ελλάδα. Η γραμμή αυτή είχε απήχηση στη νεολαία, με αποτέλεσμα οι διαδηλώσεις για το Κυπριακό να αποτελέσουν την αιχμή του κινηματικού δόρατος της Αριστεράς στα χρόνια που ακολούθησαν.

_____________________

«Οι πνευματικοί άνθρωποι σαν άτομα και σαν εθνική δύναμη έχουν μπροστά τους σήμερα το βαρύ και ωραίο χρέος να πάρουν στα χέρια τους τη σημαία του Αγώνα για την Ένωση». 

Τα παραπάνω έγραφε το βαρύ πυροβολικό των διανοούμενων της Αριστεράς στην δεκαετία του 50, όπως ο Γιάννης Ρίτσος, ο Τίτος Πατρίκιος, ο Τεύκρος Ανθίας κ.α. 

Ενδεχομένως, εκπλήσσει εύλογα η στάση αυτή των αριστερών διανοουμένων στις ημέρες μας, καθώς και το ίδιο το εξώφυλλο της Αυγής, που αναφέρεται σε λέξεις, όπως "έθνος" ή "πατριώτης" γιατί είναι αναντίστοιχο με τις σημερινές θέσεις των κατεστημένων κομμάτων του χώρου αυτού. 

Θα πρέπει όμως να τονίσουμε ότι εκείνη την περίοδο η ΕΔΑ, η τότε νόμιμη πολιτική έκφραση της Αριστεράς στην Ελλάδα, ακολουθούσε την πατριωτική παράδοση του ΕΑΜ γεγονός εντελώς ξεχασμένο στις ημέρες μας από την δικαιωματική προσφυγομάνα νατοϊκή "αριστερά" του Τζωρτζ Σόρος. 

Στις 9 Μαΐου του 1956 έγινε στην Αθήνα μεγάλη διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά των Άγγλων και υπέρ του Κυπριακού αγώνα για ένωση με την Ελλάδα και κατά των εκτελέσεων αγωνιστών της ΕΟΚΑ από τους Βρετανούς. 

Η διαδήλωση στρεφόταν και κατά των ΗΠΑ που υποστήριζαν στο θέμα αυτό τους Βρετανούς. Στην διαδήλωση αυτή ενώθηκαν νέοι από όλες τις τότε πολιτικές παρατάξεις με πρωταγωνιστές τους νέους της ΕΔΑ. Σκοτώθηκαν τρεις διαδηλωτές και ένας αστυνομικός. Ήταν οι πρώτοι νεκροί στην Αθήνα μετά τα Δεκεμβριανά του 1944. 

Ο αγώνας 1955-1959 για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, καταλήγει σε μια κολοβή ανεξαρτησία της Μεγαλονήσου με εγγυήσεις και υπέρογκα δικαιώματα στην μειοψηφία των Τουρκοκυπρίων. Έτσι στα 1963, Νοέμβριο-Δεκέμβριο, με την υποκίνηση πάντοτε των Άγγλων, έχουμε την Τουρκανταρσία στην Κύπρο. 

Πρώτη χάραξη της λεγόμενης πράσινης γραμμής από τα καθάρματα τους Άγγλους και δημιουργία τουρκικών θυλάκων στο έδαφος της Κύπρου. Οι Τούρκοι της Κύπρου για την ανταρσία αυτή, εξοπλίστηκαν κρυφά με βαρύ και σύγχρονο οπλισμό, που δεν διέθεταν οι Έλληνες της Κύπρου. 

Στην Ελλάδα μόλις είχαν γίνει εκλογές, σχηματίζεται κυβέρνηση της Ενώσεως Κέντρου, αλλά χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αστάθεια πολιτική. Καμία αντίδραση από την ΕΛΔΥΚ, που έλαβε εντολές να κλειστεί στο στρατόπεδό της. 

Στην Κύπρο, όπως στην Παλαιστίνη

ΗΠΑ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ...

ΕΝΟΧΑ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΣΙΩΠΟΥΝ!

Γιώργος Τασιόπουλος 

Για την ενεργοποίηση των νέων χαρτών για τα περιφερειακά σχέδια (regional plans) ΝΑΤΟικών επιχειρήσεων σε όλη την έκταση ευθύνης και - κυρίως - στην Ανατολική Μεσόγειο, η αμερικανική αντιπροσωπεία στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες φέρεται να κατέβασε μια «συμβιβαστική πρόταση», όπου σε ό,τι αφορά την Κύπρο την ...σβήνει από τον χάρτη.

Συγκεκριμένα, καθώς η Τουρκία δεν αποδεχόταν καμία αναφορά στην Κυπριακή Δημοκρατία, η αμερικανική πρόταση προβλέπει απαλοιφή των βασικών ονομασιών στους χάρτες, προκειμένου με αυτόν τον τρόπο να μην υπάρχει η ανάγκη αναφοράς της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά αυτή να περιγράφεται με ...συντεταγμένες.

ΚΥΠΡΟΣ - ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΠΩΣ ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ ΛΑΟΥΣ

Αυτά που γίνονται για την Κύπρο θυμίζουν λίγο από Παλαιστίνη.

Επί τέσσερις αιώνες τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Παλαιστίνη περνά το 1922 υπό την εντολή της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία δεσμεύεται να δημιουργήσει εκεί μία «εθνική εβραϊκή εστία».

 Οι προθέσεις του Λονδίνου προσκρούουν στην μεγάλη αραβική εξέγερση του 1936-1939 και στην συνέχεια, από το 1945, στην δράση εκτός νόμου ένοπλων σιωνιστικών οργανώσεων.

Το 1947, ο ΟΗΕ ψηφίζει υπέρ της διαίρεσης της ζώνης σε δύο ανεξάρτητα κράτη, το ένα αραβικό, το άλλο εβραϊκό και μία διεθνή ζώνη γύρω από την Ιερουσαλήμ.

Την επομένη της ανακήρυξης του κράτους του Ισραήλ στις 14 Μαΐου 1948, οι αραβικές χώρες μπαίνουν σε πόλεμο κατά του νέου κράτους. Στο τέλος του, το Ισραήλ θα έχει καταλάβει το 78% των εδαφών της υπό βρετανική εντολή Παλαιστίνης. Περισσότερο από το ήμισυ του παλαιστιακού πληθυσμού - 760.000 άνθρωποι - θα πάρει τον δρόμο της εξόδου.

Πως έβλεπε ο Κίσινγκερ Έλληνες και Κυπρίους – Αποκαλυπτικό τηλεγράφημα

Πως έβλεπε ο Κίσινγκερ Έλληνες και Κυπρίους – Αποκαλυπτικό τηλεγράφημα: Ο Χένρι Κίσινγκερ συμπληρώνει σήμερα ένα αιώνα ζωής. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν κάποιοι στις ΗΠΑ και αλλού,

Καλό δρόμο Κενάν, ήταν τιμή μας

Του Αλέκου Μιχαηλίδη 

Ο δρόμος για το επισκεπτήριο των Κεντρικών Φυλακών είναι λαβύρινθος και με πολλά μέτρα ασφαλείας, αλλά δεν συγκρίνεται με τη Γερμανία ή την Τουρκία. Αυτό μας έλεγε στη διαδρομή ο αδερφός του Κενάν Αγιάς, Ιμπραχίμ, μεταξύ πολλών άλλων για τη δύσκολη κουρδική ιστορία, τον τόπο τους που έχουν να δουν δεκάδες χρόνια, τον 90χρονο πατέρα τους που με ένα ντουφέκι έσωσε όσους ορθόδοξους μπορούσε το 1974, τον παππού τους που βοήθησε τους Αρμένιους το 1915.

 «Μένει πάνω από το μουσείο», μας είπε και γέμισαν τα μάτια του. Ήξεραν κι οι δύο πολύ καλά για τον αγώνα της ΕΟΚΑ, για τους αντάρτες που επίσης χαρακτήρισαν «τρομοκράτες», για την ιστορία της Κύπρου, την τραγωδία της τουρκικής εισβολής, την κατοχή, τον κοινό μας ήρωα Θεόφιλο Γεωργιάδη.

«Ο Κενάν, ο Κενάν», είπε ο φίλος Μπαράν με το που μπήκαμε στο επισκεπτήριο, με τα ελάχιστα ελληνικά του. Περιμένει κι αυτός, εδώ και τρία χρόνια, ακρόαση για να του αναγνωριστεί πολιτικό άσυλο. Ο Κενάν ανέμενε καθαρίζοντας τον χώρο του. Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε και καθίσαμε να τα πούμε για μια ώρα, άβολα σε ένα τραπέζι και ανάμεσα σε κατάδικους, μα νοερά στα βουνά του Κουρδιστάν, στην Κερύνεια, σε εποχές ελεύθερες που δεν είδε ποτέ ούτε ο κουρδικός ούτε ο κυπριακός λαός. Άρχισε την κουβέντα του σαν να μας υποδεχόταν στο σπίτι του, ρωτώντας αν είμαστε καλά (στα αγγλικά) και ευχαριστώντας, στα ελληνικά και στα κούρδικα, για τη στήριξη. Έδειξε προς τα Φυλακισμένα Μνήματα, ξεκινώντας τη μεγάλη του κουβέντα από την ΕΟΚΑ. «Εκεί μένω», είπε συγκινημένος και απόλυτα συνειδητοποιημένος για αυτό τον αγώνα. 

ΜΝΗΜΗ ΜΙΧΑΛΑΚΗ ΚΑΡΑΟΛΗ και ΑΝΔΡΕΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ! 10 Μαΐου του 1956

ΜΝΗΜΗ ΜΙΧΑΛΑΚΗ ΚΑΡΑΟΛΗ και ΑΝΔΡΕΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ! 

10 Μαΐου του 1956

Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι!

9 Μαΐου του 1956, 

4  νεκροί και 197 τραυματίες στο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας της Αθήνας από την αστυνομία του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

______________

Από Σπύρος Δημητρίου :

Σαν σήμερα 9 Μαίου του 1956 έγινε το μεγαλειώδες συλλαλητήριο στην Αθήνα για την αποτροπή του απαγχονισμού του Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου. 

Η Κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή όπλισε το χέρι της αστυνομίας κατά την σύγκρουση  με τους διαδηλωτές, μετά το πέρας του συλλαλητηρίου, μ’ αποτέλεσμα να υπάρξουν 4  νεκροί και 197 τραυματίες.

Χιλιάδες Αθηναίοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Ομονοίας το μεσημέρι της Τετάρτης 9 Μαίου 1956 όπου ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πρόεδρος του ΠΕΕΚ(Πανελλήνια επιτροπή ενώσεως Κύπρου) εκφώνησε πύρινο λόγο και έθεσε στην διάθεση του Αθηναικού λαού ΨΉΦΙΣΜΑ το οποίο εγκρίθηκε δια βοής.  

Νίκος Κρανιδιώτης: μια πολύτιμη ιστορική μαρτυρία για το Κυπριακό

Το δίτομο έργο του Νίκου Κρανιδιώτη, Ανοχύρωτη πολιτεία: Κύπρος 1960-1974, αποτελεί πολύτιμη πηγή για τον ιστορικό, αλλά και για κάθε αναγνώστη.

του Σπύρου Κουτρούλη

Ο Νίκος Κρανιδιώτης, σημαντικός φιλόλογος, εκδότης του περιοδικού Κυπριακά Γράμματα μέχρι να το κλείσει η αγγλική αποικιοκρατία, φίλος των Γ. Σεφέρη και Ρ. Ρούφου και στενότατος συνεργάτης του αρχιεπισκόπου Μακάριου, υπήρξε ο πρώτος πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στη χώρα μας. Το δίτομο έργο του, Ανοχύρωτη πολιτεία, Κύπρος 1960-1974 (εκδόσεις «Εστία») αποτελεί πολύτιμη πηγή για τον ιστορικό, αλλά και για τον κάθε αναγνώστη. Και είναι εντυπωσιακό ότι ο ελληνισμός της Κύπρου διχάστηκε, παρότι σύμπας θεωρούσε ότι αποτελούσε μέρος του ελληνικού έθνους και όλοι συμφωνούσαν ότι στρατηγικός τους στόχος ήταν η Αυτοδιάθεση-Ένωση.

Στις 25 Νοεμβρίου 1967 ο ΥΠΕΞ της δικτατορίας, Π. Πιπινέλης, όταν κάλεσε τον Κρανιδιώτη για να του ανακοινώσει την απόφαση να αποχωρήσει ο ελληνικός στρατός από την Κύπρο, αυτός του απάντησε: «…ότι η Ελληνική Κυβέρνηση δεν έπρεπε να ενδώσει στην τουρκική αξίωση και να απογυμνώσει την Κύπρο από την άμυνά της. Η Ελληνική Μεραρχία πρέπει να παραμείνει σαν μια εγγύηση για την ασφάλεια του Νησιού. Η απομάκρυνσή της θα ισοδυναμούσε με πράξη προδοσίας» (Ανοχύρωτη Πολιτεία, α΄ τόμος, σ. 470). Ωστόσο ο Γ. Παπαδόπουλος σε συνέντευξη στην τουρκική εφημερίδα Μιλλιέτ στις 29 Μαΐου 1971, αναφέρει πως «αν ημείς οι μεγάλοι δεν είμεθα διατεθειμένοι να προστρέξωμεν εις τα όπλα και να πολεμήσωμεν, δια χάριν των, τότε και αυτοί θα προσεπάθουν να επιλύσουν ειρηνικώς τας διαφοράς των» (σ. 85), δηλαδή παρείχε την διαβεβαίωση πως ότι και αν γινόταν στην Κύπρο δεν θα ήταν αιτία ελληνοτουρκικού πολέμου. Στην ίδια συνέντευξη ο δικτάτορας προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, αναιρώντας τα αποτελέσματα της επανάστασης του 1821, λέει: «Εγώ προσωπικώς πιστεύω ότι αι εξελίξεις οδηγούν προς μιαν Ομοσπονδίαν Τουρκίας και Ελλάδος. Τούτο ίσως πραγματοποιηθή μετά 20 ή 50 έτη. Όμως θα πραγματοποιηθή» (σελ. 87).
Στο βιβλίο μου Εθνισμός και κοινοτισμός υποστήριξα μεταξύ άλλων ότι η πολιτική των δύο ελληνικών κρατών του αρχ. Μακαρίου συνεχίζει τις σκέψεις του Ίωνα Δραγούμη. Γράφει ο Νίκος Κρανιδιώτης: «Η γραμμή Μακαρίου συμφωνούσε, στο σημείο αυτό, με την άποψη που είχε διατυπώσει το 1916 ο Έλληνας οραματιστής και ιδεολόγος Ίων Δραγούμης: “Η πολιτική αποκατάστασις της φυλής”, έγραφε στους Πολιτικούς Στοχασμούς του, «ημπορεί να γίνη υπό μορφήν ενός ή περισσοτέρων κρατών. Η σύστασις περισσοτέρων του ενός Ελληνικών κρατών ημπορεί να χρησιμεύση ως ενδιάμεσος σταθμός, διά να φθάση μίαν ημέραν η Φυλή εις το ένα της και μέγα κράτος» (Ανοχύρωτη Πολιτεία, β΄ τόμος, σσ. 157, 158).

Υπήρξαν διάφορες εκδοχές του σχεδίου Άτσεσον. Στην αρχή εζητείτο ως αντάλλαγμα για την Ένωση της Κύπρου η παραχώρηση από την Ελλάδα μέρους της Δυτικής Θράκης, στη συνέχεια προτάθηκε η Ρόδος ή το Καστελλόριζο. Τελικά επέμεναν στην παραχώρηση μέρους του κυπριακού εδάφους, περίπου του 4,5%, ως στρατιωτικής βάσης της Τουρκίας στην περιοχή της Καρπασίας, καθώς και στην ευρύτατη αυτονόμηση τουρκοκυπριακών δήμων. Πρακτικά, η Τουρκία θα δημιουργούσε ένα στρατιωτικό προγεφύρωμα με το οποίο θα εκβίαζε την ελληνική πλευρά. Ο Γ. Γρίβας ήταν αντίθετος στην τουρκική βάση και συνεπώς αντίθετος και στο σχέδιο Άτσεσον. Ο Γλαύκος Κληρίδης αναφέρει: «Υπέβαλον εις το Στρατηγόν ερώτημα σχετικώς προς το θέμα της παραχωρήσεως βάσεως εις την Τουρκίαν, ως ανταλλάγματος διά την Ένωσιν. Κατά την συζήτησιν ο Στρατηγός συνεφώνησε ότι η παραχώρησις βάσεως εις την Τουρκίαν –είτε κατά κυριαρχίαν είτε επί μισθώσει– θα εσήμαινε διχοτόμησιν της Νήσου» (ό.π. σελ. 24, 25). Άλλωστε και ο Π. Γαρουφαλιάς, όταν επέστρεψε από την Κύπρο είπε στον Γ. Παπανδρέου ότι το σχέδιο Άτσεσον δεν το αποδέχονται «ούτε ο Μακάριος, ούτε ο Γρίβας» (ό.π., α΄ τόμος, σ. 238).

Κενάν Αγιάς: «Φοβάμαι ότι στο παιχνίδι θυσίας των Κούρδων μπαίνει και η Κύπρος»

Κενάν Αγιάς: «Φοβάμαι ότι στο παιχνίδι θυσίας των Κούρδων μπαίνει και η Κύπρος»

από Χρίστος Πέτρου 24 Απριλίου 2023

O Κούρδος αγωνιστής Κενάν Αγιάς μιλά αποκλειστικά στη “Σημερινή” και τον Χρίστο Πέτρου μέσα από τις φυλακές – «Μιλούν τελευταίοι αυτοί που αντιστέκονται».

Ο Κούρδος διανοούμενος αγωνιστής, Κενάν Αγιάς, μέσα από τις Κεντρικές Φυλακές μιλά στη «Σ», ενώ προετοιμάζεται για το Εφετείο που θα γίνει στις επόμενες 25 ημέρες και θα κρίνει, ουσιαστικά, τη ζωή του. Βάσει ευρωπαϊκού εντάλματος, που εξέδωσε εναντίον του η Γερμανία σε συνεννόηση με την Τουρκία, συνελήφθη στις 15 Μαρτίου, στο Αεροδρόμιο Λάρνακας. Την περασμένη Τετάρτη, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας αποφάσισε όπως τον παραδώσει στους Γερμανούς, υπό τον όρο αυτοί να μην τον παραδώσουν στην Τουρκία και να του επιτρέψουν να εκτίσει την πιθανή ποινή του στην Κύπρο. Όροι που, επί της ουσίας, δεν έχουν κανέναν δεσμευτικό τύπο και άρα θέτουν εν αμφιβόλω την ασφάλεια της ζωής του Κ. Αγιάς, ο οποίος, όπως εξηγεί και παρακάτω, θεωρεί δεδομένο ότι, αν οι κυπριακές Αρχές τον παραδώσουν, θα βρεθεί στα χέρια των Τούρκων. Γιατί πιστεύει ότι τον κυνηγούν οι Γερμανοί και οι Τούρκοι; Ποιες είναι οι προσδοκίες του από το Εφετείο και ποιο μήνυμα στέλνει στον κυπριακό και τον κουρδικό λαό μέσα από τις φυλακές όπου κρατείται.

Πώς βιώνετε την όλη κατάσταση; Αναμένατε ότι οι Αρχές στην Κύπρο θα σας συλλάβουν, θα συνεχίσουν να σας έχουν υπό κράτηση και ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο θα αποφασίσει για την έκδοσή σας στη Γερμανία;

Όταν ξεκίνησα την υπεράσπισή μου στο δικαστήριο, είπα ότι η υπόθεση αυτή δεν είναι νομική υπόθεση, αλλά καθαρά πολιτική υπόθεση. Στην πραγματικότητα, η σύλληψή μου στην Κύπρο ήταν επίσης το αποτέλεσμα μιας ειδικής και σχεδιασμένης απόφασης. Όπως είναι γνωστό, το γερμανικό κράτος άρχισε να συλλέγει έγγραφα σχετικά με εμένα από το 2018. Έχει περάσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πέντε ετών. Αυτά τα πέντε χρόνια έχω βρεθεί σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Θα μπορούσε να με συλλάβει σε οποιαδήποτε χώρα ήθελε, να ζητήσει την έκδοσή μου και να με συλλάβει ακόμη και στη δική του χώρα.

56 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

Του Παντελή Σαββίδη 

Σαν σήμερα, πριν 56 χρόνια, μια χούντα αξιωματικών κατέλαβε την εξουσία και επέβαλε δικτατορία στην Ελλάδα. Τα ονόματα των τριών πρωτεργατών: Γεώργιος Παπαδόπουλος, Στυλιανός Παττακός, Νικόλαος Μακαρέζος. Πίσω τους, βρισκόταν και η αρσακειάδα, όπως τον αποκαλούσαν, λόγω της συμπεριφοράς του, Δημήτριος Ιωαννίδης ο μοιραίος άνθρωπος που επρόκειτο, με τις άφρονες κινήσεις του, να παραδώσει μέρος της Κύπρου στην Τουρκία.

ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΛΑΙΣΙΟ

Η Ελλάδα εισήρχετο σε ένα σκοτεινό τούνελ με τραγική κατάληξη την στιγμή που η Ευρώπη και ο λοιπός δυτικός κόσμος ετοιμαζόταν να περάσει μια τομή της μεταπολεμικής ιστορίας του με τις παγκόσμιες εξεγέρσεις που έθεταν νέα πολιτισμικά και πολιτικά πρότυπα. Το πέρασμα δεν έγινε ανώδυνα. Από εκείνες τις εξεγέρσεις διαμορφώθηκαν νέα, αριστερού-κατά βάσιν- προβληματισμού κινήματα των οποίων η δράση έφθανε μέχρι και την τρομοκρατία.

Ήταν μια εποχή που η αντιπαράθεση του Ψυχρού Πολέμου κορυφωνόταν και στο διεθνές προσκήνιο εκτός της Σοβιετικής Ένωσης εμφανίσθηκε και η Κίνα με την δική της πολιτική και την δική της προσπάθεια να επηρεάσει τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Μάης 68

Το αποτέλεσμα της αντιπαράθεσης Δύσης-Ανατολής όχι, μόνο, δεν διαφαινόταν αλλά η εξέλιξή της ήταν ανοικτή. Η Δύση πίστευε στην αξία του πολιτικού της συστήματος και η Ανατολή στον δυναμισμό της κομμουνιστικής ιδεολογίας.

Τα αρχικά κομμουνιστικά διακυβεύματα, λενινιστικού ή τροτσκιστικού χαρακτήρα περί παγκόσμιας επανάστασης είχαν εγκαταληφθεί και αντικατασταθεί στην αρχή με τον σοσιαλισμό σε μια χώρα του Στάλιν ο οποίος χρησιμοποιούσε τα διεθνή κομμουνιστικά κινήματα ως βραχίονες της εξωτερικής πολιτικής της ΕΣΣΔ και μετά την Ειρηνική Συνύπαρξη του Χρουτσώφ, σύμφωνα με την οποία τα ειρηνικά επιτεύγματα του σοβιετικού κομμουνισμού αποτελούσαν εγγύηση για την επικράτησή του χωρίς πόλεμο.

ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ 07.04.2004 - ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

 Με το διάγγελμά του  ο Κυπριακός Ελληνισμός ανέκτησε την υπερηφάνεια του!

Τὴν Μεγάλη Τετάρτη 7 Ἀπριλίου 2004, ὁ τότε Πρόεδρος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας Τάσσος (Εὐστάθιος) Παπαδόπουλος (†12-12-2008) κάλεσε τὸν ἑλληνικὸ κυπριακὸ λαὸ νὰ ἀπορρίψει τὸ Σχέδιο Ἀνᾶν στὸ δημοψήφισμα στὶς 24 Ἀπριλίου μὲ ἕνα δυνατὸ ΟΧΙ καὶ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὸ δίκαιο, τὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν ἱστορία του.

Σχεδόν μόνος απέναντι σε όλο το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας και της Κύπρου, την εξαγορά συνειδήσεων, τον εκφοβισμό και τις προσβλητικές παρεμβάσεις των ισχυρών της Δύσης.

Υπερήφανα αναφώνησε:

"...Ἑλληνικὲ Κυπριακὲ Λαέ,

..Τώρα καλεῖται ὁ Κυπριακὸς Λαός, καλούμαστε ὁ καθένας χωριστὰ καὶ συλλογικά, νὰ γράψουμε τὴν ἱστορία τοῦ μέλλοντος τῆς Κύπρου.

Ἡ πατρίδα μας, διέρχεται τὶς πιὸ δραματικὲς ὧρες τῆς μακραίωνης ἱστορίας της. Ὧρες καθοριστικὲς ὄχι μόνο γιὰ τὸ παρὸν καὶ τὴ δική μας γενεά, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ μέλλον καὶ τὶς γενεὲς ποὺ θὰ ἔρθουν. Οἱ ἀποφάσεις ποὺ θὰ πάρουμε ἐμεῖς σήμερα, διαμορφώνουν καὶ καθορίζουν τὶς τύχες καὶ τὰ πεπρωμένα καὶ τῶν ἐπερχόμενων γενεῶν.

Αὐτὴ ἡ ἀπόφαση ἀνήκει ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο στὸν Κυπριακὸ Λαό. Ἐλπίζω οἱ ξένοι φίλοι μας νὰ σεβαστοῦν τὸ λαὸ καὶ τὴν Κυπριακὴ Δημοκρατία. Ἐλπίζω νὰ κατανοήσουν ὅτι παρεμβάσεις καὶ πιέσεις προσβάλλουν τὴν ἀξιοπρέπεια τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ, εἶναι ἀντίθετες πρὸς ρητὴ πρόνοια τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν καί, τελικά, καταλήγουν ἀντιπαραγωγικές.

....Ἡ διαφύλαξη λοιπὸν τῆς ἑνότητάς μας εἶναι ὕψιστο χρέος πρὸς τὴν πατρίδα μας. Ὅποιο κι ἂν εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ δημοψηφίσματος, ὀφείλουμε νὰ τὸ σεβαστοῦμε καὶ ἡ ἑπόμενη μέρα πρέπει νὰ μᾶς βρεῖ μονιασμένους καὶ δυνατούς. Ἡ Κύπρος θὰ μᾶς χρειαστεῖ ὅλους. Δὲν περισσεύει κανένας.

...Ἑλληνικὲ Κυπριακὲ Λαέ,

Ευλαβικό μνημόσυνο στα λαμπρά παλληκάρια της ΕΟΚΑ

Δημήτριος Νατσιός

«Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν», έλεγε με εκείνη την χαρακτηριστική σαν λονδρέζικη ομίχλη θλίψη του ο ποιητής-υπονοώντας πολύ περισσότερα από τους τέσσερις τοίχους των σπιτιών. Στίχος που ταιριάζει σήμερα στους σύγχρονους Έλληνες. Στίχος που ανακαλεί εν πολλοίς όλες τις χαμένες πατρίδες του Ελληνισμού.

Τα σπίτια όμως έχουν ψυχή, είναι «στοιχειά και μας προσμένουν». Τέτοια «εθνικά οσπήτια», όπως έλεγαν τους ερειπιώνες του Αναπλιού, που στοίβαζαν τις χήρες και τα ορφανά της Εθνεγερσίας, δηλαδή τα ριζιμιά λιθάρια του Γένους, είναι και οι ημέρες μνήμης. Και σήμερα που μας «εκύκλωσαν αι του βίου μας ζάλαι, ώσπερ μέλισσαι κηρίον» και είναι πλήθος τ’ άσχημα και τ’ άδεια αφέντες, ψάχνουμε, σαν τον Διογένη, μέρα μεσημέρι, να βρούμε τις ανηφοριές και τα σκαλοπάτια που παν στην λευτεριά, όπως μας κανοναρχεί ο Ευαγόρας ο ανδρειωμένος.

Ξεφυλλίζω το «Λεύκωμα της ΕΟΚΑ». Έχει μια μαυρόασπρη φωτογραφία, που αναπαριστά τον Κύπριο εθνομάρτυρα Μιχαήλ Καραολή, πλαισιωμένον από αποικιακούς δεσμοφύλακες, κατά την έξοδό του από το δικαστήριο της ξεδοντιασμένης γηραιάς Αλβιόνας. Εκεί, πριν από λίγα λεπτά, ο Εγγλέζος δικαστής, παγερά βλοσυρός, κάτω από την άσπρη του περούκα, του ανακοίνωνε φλεγματικά πως ο νόμος του τιμωρεί την φιλοπατρία με θάνατο. Στις 10 Μαϊου του 1956 απαγχονίζεται ο Καραολής, γιατί την Ελλάδα έτσι την εννοούσαν τέτοιοι άνθρωποι ως τάφο. Λόγος εθνικός γι’ αυτούς είναι να μιλάς μες από το μνήμα.

Ήταν Πρωταπριλιά του 1955, όταν ξεκίνησε στην Κύπρο, το τελευταίο ’21 του Γένους. ΕΟΚΑ, τέσσερις λέξεις, δηλαδή σαν να λες Ζάλογγο και Μανιάκι και Μεσολόγγι και Γραβιά. Και ονόματα που μπήκαν στο Εικονοστάσι του Γένους, δίπλα στους ήρωες του ’40, του ’12-’13, του ’21. Ο Αυξεντίου, ο Μάτσης, ο Δράκος, ο Λένας, ο Παναγίδης…

Στέλιος Κούκος: 1η Απριλίου 1955, Με κάτι «παλιοπιστόλια» άρχισε η ελληνική επανάσταση της Κύπρου!

Αγωνιστές της ΕΟΚΑ μετά την λήξη του αγώνα

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Μια ξεχωριστή ημέρα για τον ελληνισμό ξημέρωσε σήμερα! Επέτειος μιας νέας ελληνικής επανάστασης. Της τελευταίας! Αυτής που αξιώθηκε να ζήσει ο ελληνισμός της Κύπρου ανάμεσα στα χρόνια 1955-1959. Αρχής γενομένης από την 1 Απριλίου του 1955!

Φαίνεται πως το χρωστούσε η ιστορία αυτό στην Κύπρο, αφού δεν έζησε άμεσα τον ξεσηκωμό του ’21, τους βαλκανικούς πολέμους που μεγάλωσαν την Ελλάδα, το έπος του ’40 και την ανάταση της εθνικής αντίστασης μέσα στα μαύρα χρόνια της κατοχής.

Βεβαίως, ακόμη και σε αυτά τα ιστορικά γεγονότα η Κύπρος είχε πάντα το δικό της μερτικό και την προσφορά της. Συνήθως με τους ηρωικούς εθελοντές αγωνιστές και μάρτυρές της, αλλά και με την υλική αλληλεγγύη, την οικονομική της συνδρομή. Και μάλιστα σε πολύ δύσκολες εποχές και όντας και η Μεγαλόνησος υπό κατοχή, τουρκική ή βρετανική.

Φτωχοί άνθρωποι διέθεταν τις τελευταίες οικονομίες τους και τα χρυσαφικά τους για τους αγώνες του ελληνισμού και της Ελλάδας, ελπίζοντας πως μια μέρα θα τους σκεπάσει και αυτούς.

Ενώ πάντα πανηγύριζαν για τις επιτυχίες του ελληνικού στρατού στα ποικίλα μέτωπα ως προέκταση της ελληνικής ψυχής τους!

«ΜΙΑ ΑΚΤΙΣ ΦΩΤΟΣ»

Του Κώστα Χατζηαντωνίου 

Για την σημερινή επέτειο του κυπριακού απελευθερωτικού αγώνα, ανατρέχω στα άρθρα της εφημερίδας “Ελευθερία” (της ισχυρότερης μεταπολεμικής φωνής ενάντια στην ψευδεπίγραφη εθνικοφροσύνη), τις ημέρες που υπεγράφοντο οι επονείδιστες συμφωνίες Ζυρίχης/ Λονδίνου.

 Γιατί ωραίο είναι να θυμόμαστε πώς ξεκίνησε ο αγώνας μα χρήσιμο και πώς κατέληξε, με το πιστόλι στον κρόταφο της κυπριακής ηγεσίας αφού (όχι για πρώτη και δυστυχώς όχι για τελευταία φορά) «δεν ελύγισεν η Κύπρος αλλά η επίσημος Ελλάς [η οποία] κατέστη από συμπαραστάτης ο κραυγαλέος και πρωταγωνιστών δήμιος της κυπριακής ελευθερίας»: Παλάτι, Καραμανλής και Αβέρωφ (ναι, το τρίπτυχο στο οποίο ορκίζονταν οι εθνικόφρονες) οδήγησαν έναν ηρωικό αγώνα στην τριπλή κυριαρχική προστασία Αγγλίας, Τουρκίας και Ελλάδας, με συνέπεια «η Ένωσις, πόθος και ιδανικό αιώνων, δεν αποκλείεται απλώς αλλά αποτελεί πλέον διεθνώς αξιόποινον πράξιν, νομιμοποιούσαν προκαταβολικώς την ένοπλον επέμβασιν της Τουρκίας και της Αγγλίας», ενώ στο εσωτερικό δημιουργείτο ένα κράτος καταδικασμένο να μη λειτουργεί και από τροχοπέδη σε τροχοπέδη να επέφερε, όπως πολλοί προειδοποιούσαν, στην καταστροφή.

«Διά πρώτην φοράν εις την ιστορίαν της –σημειώνει ο αρθρογράφος– η Ελλάς, με την δοθείσαν εις το κυπριακόν επονείδιστον “λύσιν”, παραιτείται της θεμιτής διεκδικήσεως της ελευθερίας ενός τμήματος του έθνους και επιπλέον αναγκάζει το τμήμα αυτό να εγκαταλείψη διά παντός τους εθνικούς πόθους του. Δραματικές φάσεις έχει πολλάς το ελληνικό παρελθόν. Και επανειλημμένως υπεχρεώθημεν ν' αφήσωμεν εις την μέσην αγώνας, που δεν ημπορούσαν να έχουν την επιθυμητήν έκβασιν ή και να εγκαταλείψωμεν ακόμη απροστατεύτους ελληνικούς πληθυσμούς τους οποίους δεν ήμεθα εις θέσιν να βοηθήσωμεν. Ποτέ άλλοτε όμως δεν εφθάσαμεν εις το σημείον της σημερινής εθνικής καταπτώσεως – και μάλιστα χωρίς ήτταν η στρατιωτικήν καταστροφήν».

«Μια εξέγερση μοναδικής ισχύος»

📰 Για το αντάρτικο της ΕΟΚΑ μας, τους επίγονους των αποικιοκρατών, την ανεφάρμοστη αυτοδιάθεση

Του Αλέκου Μιχαηλίδη 

Η φράση του τίτλου αλιεύεται από το βιβλίο του Βρετανού Πέρρυ Άντερσον «Οι διαιρέσεις της Κύπρου» (Εκδόσεις Άγρα, 2008), ο οποίος σε λίγες μόνο σελίδες, προσπαθεί να εξηγήσει πώς η Κύπρος, από το ενωτικό κίνημα, τον αγώνα για την αυτοδιάθεση-ένωση, το αντάρτικο «φονικής αποτελεσματικότητας» έφτασε στην κατοχή, στη διαίρεση, στη στειρωμένη ανεξαρτησία, έρμαιο του ιμπεριαλισμού και των συμφερόντων. Εξήντα οκτώ χρόνια μετά την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, η ιστορία βρυχάται οργισμένη, τα χώματα ακόμα δεν αναπαύθηκαν, οι ιαχές της περιπεσούσας αυτοκρατορίας επανεμφανίζονται μέσω ντόπιων επιγόνων της αποικιοκρατίας και η Κύπρος πληρώνει το άδειο πρόσωπο των δεκαετιών που ακολούθησαν. 

Την 1η Απριλίου 1955, «η Κύπρος είχε γεννήσει μια εξέγερση μοναδικής ισχύος απέναντι στη Βρετανία, συνδυάζοντας το αντάρτικο στα βουνά με τις διαδηλώσεις στους δρόμους των πόλεων», όπως επισημαίνει και ο Άντερσον αφήνοντας –με τη σειρά– του εκτεθειμένους όσους προσπαθούν να συκοφαντήσουν την ΕΟΚΑ, ιδεολογικά ή επιχειρησιακά. «Σε καθαρά επιχειρησιακό επίπεδο, η εκστρατεία της ΕΟΚΑ ήταν ίσως το πλέον επιτυχημένο από όλα τα κινήματα αντίστασης της μεταπολεμικής γενιάς», υπογραμμίζει. Τωόντι, η ΕΟΚΑ και οι ούτε διακόσιοι αντάρτες της, κατόρθωσαν να μεγαλουργήσουν απέναντι σε μια αυτοκρατορία δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών, διότι ο αγώνας αγκαλιάστηκε από την πλειοψηφία του κυπριακού Ελληνισμού. Μανάδες, γέροι και παιδιά, συμμετείχαν στον παλλαϊκό ξεσηκωμό, τον οποίον δεν μπόρεσε να τιθασεύσει ούτε το σκληρό καθεστώς Χάρτινγκ.

25 Μαρτίου 1821 - 1η Απριλίου 1955!

Γιώργος Τασιόπουλος 

"ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΛΟΜΕΝ ΚΙ ΑΣ ΤΡΩΓΩΜΕΝ ΠΕΤΡΕΣ"

Η σκυτάλη της λευτεριάς από γενιά σε γενιά έφτασε στο 1955!

Από την 9η Ιουλίου του 1821 και το ολοκαύτωμα του  Ιερομάρτυρα, Αρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανού  που έπραξε το καθήκον του απέναντι στην ιστορία, την Ρωμηοσύνη της Κύπρου για να ποτιστεί και να ανθίσει το δέντρο της λευτεριάς του Ελληνισμού έως την 1η Απριλίου 1955, ώσπου να πει κι ο Γρηγόρης Αυξεντίου το δικό του,

«Λάβετε, φάγετε… τούτο εστί το σώμα και το αίμα μου»….

"Δέν κλαίω πού σέ ἔχασα

πού σ’ εἶχα γιά καμάρι

κλαίω πού δέν ἔχω ἄλλο γυιό

τή θέση σου νά πάρει!"

Ώσπου αυτούς τους αυτοσχέδιους στίχους να απαγγείλει ο τραγικός πατέρας του Γρηγόρη Αυξεντίου καθώς αντικρίζει αγέρωχα τό απανθρακωμένο λείψανο του μοναχογυιού του.

Εξήντα οκτώ χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο με αίτημα την Ενωση με την Ελλάδα και  ο Κύπριος λόγιος Κυριάκος Χαραλαμπίδης με αφορμή την ιστορική επέτειο της έναρξης του αγώνα της ΕΟΚΑ  μιλάει για τον κυπριακό Ελληνισμό:

«1η Απριλίου 1955. 

Ο απελευθερωτικός μας Αγώνας προσφέρει την ανάμνηση μιας πρωταρχικής αθωότητας, που ανθοβολούσε στον κήπο της ελληνικότητας. 

Κάποια ιστορική στιγμή ο κυπριακός Ελληνισμός πήρε την απόφαση να περάσει από την ιστορία στο μύθο και να μεταφέρει πανάρχαιους καημούς στο ρεαλιστικό επίπεδο του βιωμένου θαύματος.

 Έτσι λοιπόν αλήθευε η ζωή μας: με την ιστορική μυθοποίηση και το θαυμαστό, που διήγειρε μαγνητικά την ένθεη φύση του ανθρώπου. 

Το ζήσαμε λοιπόν το παραμύθι μας.

 Το ζήσαμε με απόλυτο ρεαλισμό, με αίματα και θυσίες. Κι όταν στο τέλος βγήκαμε στο φως, "κομμένοι και σφαγμένοι κι ανεγνώριστοι", μας δόθηκε ένα κράτος μπανταρισμένο κι ανισόρροπο. Όπως κι αν έχει, με τον απελευθερωτικό αγώνα του 1955-59, οι Κύπριοι ανέβασαν τα ψυχικά ποσοστά και τις πνευματικές ποιότητές τους.