Την ώρα που δημόσια εργαστήρια, όπως το ΕΚΕΑ, ξεμένουν από αντιδραστήρια, το υπουργείο Υγείας δίνει εντολή σε νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας να υπογράψουν συμβάσεις με γνωστό διαγνωστικό όμιλο, επιστημονικός υπεύθυνος του οποίου φέρεται να είναι ο Γκίκας Μαγιορκίνης, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων. Οι καταγγελίες και οι απαντήσεις των εμπλεκομένων.
Πολιτικός σάλος έχει προκληθεί μετά την αποκάλυψη ότι το υπουργείο Υγείας και η 1η Υγειονομική Περιφέρεια (ΥΠΕ) Αττικής έδωσαν εντολή σε δημόσια νοσοκομεία και κέντρα υγείας να υπογράψουν συμβάσεις με ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο, επιστημονικός υπεύθυνος του οποίου φέρεται να ήταν ο Γκίκας Μαγιορκίνης.
Η αντιπολίτευση καταγγέλλει τη «σκανδαλώδη» αυτή πολιτική της κυβέρνησης, την ώρα που η διεξαγωγή μοριακών τεστ στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας έχει σταματήσει μέχρι τις 8 Σεπτεμβρίου λόγω υπερβολικού φόρτου δειγμάτων, ενώ ανάλογες καταγγελίες υπήρξαν και για το ΕΚΠΑ και το Ινστιτούτο Παστέρ (τις οποίες ωστόσο διέψευσαν).
Το υπουργείο Υγείας δεν έχει τοποθετηθεί μέχρι στιγμής για τις αποκαλύψεις αυτές.
Η αποκάλυψη για τη σύμβαση με το ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο που χρεώνει 50 ευρώ το τεστ
Το θέμα έφερε στο φως η συνδικαλιστική παράταξη «ΜΕΤΑ Υγειονομικών» της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ).
Στο εν λόγω έγγραφο ο επικεφαλής της 1ης Υγειονομικής Περιφέρειας (ΥΠΕ) Αττικής ζητάει από τους διοικητές των υγειονομικών δομών της πρώτης περιφέρειας της χώρας να διερευνήσουν τη σύναψη συμβάσεων με συγκεκριμένο ιδιωτικό διαγνωστικό όμιλο.
Η μάσκα παρουσιάζεται ως το μοναδικό υπερόπλο στα Δημοτικά, γιατί «προσαρμόζονται με εντυπωσιακό τρόπο», όπως ασταμάτητα διαβεβαιώνει η υπουργός.
Ο ΣΥΝΕΡΓΆΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΈΡΝΗΣΗΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΉΣ ΛΟΙΜΟΞΙΟΛΟΓΙΑΣ, Κ. ΤΣΙΌΔΡΑΣ ΤΗ ΔΙΑΨΕΎΔΕΙ:
-Χαρακτήρισε τη χρήση μάσκας «μαχαίρι με δύο όψεις» -Τονίζει πως «η χρήση μάσκας είναι ένα μέτρο που δεν λειτουργεί από μόνο του αλλά συνδυαστικά με τις αποστάσεις και την υγιεινή των χεριών». - Ως προς τη μείωση των μαθητών ανά τάξη, είπε ότι «Το ιδανικό θα ήταν ένας μαθητής ανά θρανίο με δύο μέτρα απόσταση μεταξύ των θρανίων».
(Την περασμένη Τρίτη μάλιστα, λίγο μετά τις ανακοινώσεις των υπουργών Κεραμέως-Θεοδωρικάκου για το άνοιγμα των σχολείων)
ΤΙ ΜΈΤΡΑ ΠΗΡΕ ΤΟ ΥΠ. ΠΑΙΔΕΊΑΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΡΟΎΣΜΑ ΚΟΡΩΝΟΪΟΎ ΣΕ ΔΗΜ. ΣΧΟΛΕΊΟ!!!
Έτσι θα αντιμετωπίσει τα μελλοντικά κρούσματα στις σχολικές κοινότητες;
"Αφού ο Διευθυντής/τρια του σχολείου ενημέρωσε ως όφειλε τους εκπαιδευτικούς του σχολείου, την Υπηρεσία, τον Δήμο, τον ΕΟΔΥ και την Πολιτική Προστασία, τόσο τηλεφωνικώς όσο και εγγράφως. Καμία απάντηση δεν δόθηκε ούτε προφορικά ούτε γραπτά, ενώ έχουν ήδη περάσει 40 ώρες από τότε… Καμία απάντηση για τους 20 εκπαιδευτικούς και τις οικογένειές τους που να απαλύνει την αγωνία τους για τη ζωή τους. Αντίθετα ο ένας φορέας παρέπεμπε στον άλλο... Και όχι μόνο δεν δόθηκε απάντηση, αλλά το μεσημέρι της Πέμπτης ο/η Διευθυντής/τρια του σχολείου δέχτηκε τηλεφωνική κλήση από το ΥΠΑΙΘ. Ούτε λίγο ούτε πολύ του/της ζητήθηκε, σε ανακριτικό ύφος, να απαντήσει αν είχε αποφασίσει μόνος/η του να κλείσει το σχολείο (στο οποίο βρισκόταν έως και τις 3 το απόγευμα), να απαντήσει αν οι εκπαιδευτικοί φορούσαν μάσκες ( οι οποίοι συγκεντρώθηκαν σε εξωτερικό χώρο του σχολείου κρατώντας τις αποστάσεις), να απαντήσει γιατί δεν ενημέρωσε προσωπικά τη γραμματέα του ΥΠΑΙΘ (αλήθεια έχει σταλεί τέτοια οδηγία και την έχουμε αγνοήσει;)…"
Όταν ο Άδωνις συνευρέθηκε με φορέα κορονοϊού έκλεισε για τέσσερις ημέρες όλο το Υπουργείο Ανάπτυξης.
Όταν βρέθηκε εκπαιδευτικός θετικός/-ή στον ιό, ως παιδιά άλλου Θεού δεν τρέχει τίποτα...
Διαβάστε την ανακοίνωση του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Καλλιθέας-Μοσχάτου...
Ο Σύλλογος εκπαιδευτικών ΠΕ Καλλιθέας για το κρούσμα Κορωνοϊού σε Δημ. Σχολείο
Το μεσημέρι της Τετάρτης 2 Σεπτεμβρίου διαλύθηκαν οι αυτάρεσκες δηλώσεις της υπουργού «παιδείας» ότι οι μάσκες, τα παγουρίνο και οι 25 μαθητές ανά τμήμα τόσο στο πρωινό όσο και στο ολοήμερο πρόγραμμα, αποτελούν τον «εξαιρετικό σχεδιασμό» του ΥΠΑΙΘ απέναντι στην υγειονομική κρίση.
Το μεσημέρι της Τετάρτης 2 Σεπτεμβρίου γίνεται γνωστό ότι υπάρχει επιβεβαιωμένο κρούσμα κορωνοϊού, σε συνάδελφο εκπαιδευτικό, που εργάζεται σε Δημοτικό Σχολείο της Καλλιθέας. Άμεσα ο/η Διευθυντής/τρια του σχολείου ενημερώνει τους εκπαιδευτικούς του σχολείου, την Υπηρεσία, τον Δήμο Καλλιθέας, τον ΕΟΔΥ και την Πολιτική Προστασία, τόσο τηλεφωνικώς όσο και εγγράφως.
Ο/η Διευθυντής/τρια του σχολείου ζητά επίμονα να απαντηθούν μια σειρά ερωτημάτων:
Αν το σχολείο θα κλείσει και αν θα γίνουν άμεσα οι απαραίτητες απολυμάνσεις. Ποιος θα το αποφασίσει αυτό; Τι πρέπει να κάνουν οι εκπαιδευτικοί; Τίθενται σε καθεστώς
Στο κίνημα των Αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος, το Άρδην δεν βρισκόταν ούτε στην κάτω, ούτε στην πάνω πλατεία. Βρισκόταν στην γωνία. Η σημειολογία της θέσης του ήταν πολύ ξεκάθαρη: Ένα ‘ανάδελφο’ ιδεολογικό-πολιτικό ρεύμα, όπου την ώρα που οι πλείστες όσες αντιμνημονιακές συσσωματώσεις, πατριωτικές και εθνομηδενιστικές, μιλούσαν για την ‘αγωνιστική άνοιξη’ της ελληνικής κοινωνίας, εκείνο μιλούσε και αγωνιζόταν ενάντια στην παρακμή.
Πραγματικά, ήταν, σαν να έπαιρνε κανείς φόρα και να συγκρούεται με ένα τοίχο: Μπορεί η διάκριση της πάνω με την κάτω πλατεία να είχε να κάνει με το εθνικό ζήτημα (η ελληνική σημαία κατέληξε ποινικοποιημένη στην κάτω πλατεία, καθώς τον έλεγχο της σύντομα είχε περάσει στα χέρια της εθνομηδενιστικής αριστεράς και των αντιεξουσιαστών), ωστόσο αμφότεροι οι πόλοι της πλατείας Συντάγματος μοιράζονταν κάτι κοινό: Αμφισβητούσαν την πραγματικότητα της χρεοκοπίας, την εξάντληση του ελληνικού παρασιτικού μοντέλου, και θεωρούσαν ότι η κρίση ήταν κατασκευασμένη από τους δανειστές/δυνάστες προκειμένου να απομυζήσουν τον πλούτο της ελληνικής κοινωνίας. Με λίγα λόγια, και πέρα από τον εθνομηδενισμό, το στοιχείο που ενοποιούσε την πάνω με την κάτω πλατεία ήταν το… «παλαιόν πασόκ το ορθόδοξο» που λέει και στο Facebook: Η κυριαρχία του πολύ χαρακτηριστικού τύπου νεοέλληνα που έψαχνε εν έτει 2010 και μέσα στις δίνες της ελληνικής χρεοκοπίας τον δικό του «Τσοβόλα» ώστε «να τα δώσει όλα».
Οι μάσκες, τα… τσιπάκια και τα εμβόλια που κρύβουν την πραγματική οικονομική πανδημία
Όποιος θεωρούσε (ή ακόμη περισσότερο ακόμη θεωρεί) ότι αρκεί ένα εμβόλιο για να ξεμπερδέψουμε με τον κορωνοϊό, μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσει τις απόψεις του. Γιατί όπως φαίνεται ακόμη κι’ αν εμφανιστεί στο προσεχές μέλλον ένα (ή περισσότερα) φάρμακα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, οι οικονομικές της συνέπειες θα πάρουν δεκαετίες (ναι δεκαετίες) για να επουλωθούν.
Ήδη η υποχώρηση όλων των οικονομιών της Δύσης το δεύτερο τρίμηνο του 2020 είναι τεράστια. Ενδεικτικά: ΗΠΑ -32,9%, Ισπανία -18,5%, Γαλλία -13,8%, Γερμανία -10,1% και -12,1% στην ζώνη του ευρώ. Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι αντίστοιχη: Οι προβλέψεις δείχνουν το 2020 να κλείνει με ύφεση σχεδόν 10%, αλλά μάλλον είναι αισιόδοξες. Η κατάρρευση του τουρισμού, του βασικού -δυστυχώς- πυλώνα της Ελληνικής οικονομίας, προμηνύει δύσκολο χειμώνα.
Αντί λοιπόν, με αφορμή όλα τα παραπάνω, να συζητούμε για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας και πώς θα μπορέσει να είναι ανθεκτικότερο σε τέτοιου είδους κρίσεις, να αναδείξουμε τα προβληματικά χαρακτηριστικά της παγκοσμιοποίησης (“παιδί” της οποίας είναι η πανδημία του κορωνοϊού), υποχρεούμαστε να αντιπαρατιθέμεθα με τον καθένα που μιλάει για παγκόσμιες συνομωσίες με στόχο τις ατομικές ελευθερίες, το τσιπάρισμα μέσω εμβολίων(!) ή την ορθόδοξη πίστη μας!
Ένα χαρακτηριστικό που αποσιωπάται, είναι ότι οι φανατικότεροι υποστηρικτές των παραπάνω, είναι άνθρωποι που είτε η κρίση δεν τους ακούμπησε καθόλου, είτε τους άγγιξε ελάχιστα. Οι περισσότεροι την περίοδο των μνημονίων ήταν φανατικοί ακόλουθοι των διαφόρων τυχάρπαστων αρλεκίνων του “αντιμνημονιακού” μπλοκ. Αυτούς τους ανθρώπους, προφανώς δεν τους αγγίζει η συζήτηση περί παραγωγικού μοντέλου, επανεκκίνησης της οικονομίας ή δημόσιας υγείας.
Είναι οι ίδιοι που στην κρίση του Έβρου τον Μάρτιο παρακαλούσαν την κατάρρευση των συνόρων για να επιβεβαιωθούν οι θεωρίες τους, ενώ απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας το μόνο τους επιχείρημα είναι ο… διάλογος με τον άρπαγα. Οι ίδιοι που σιχτίριζαν το lockdown γιατί θα καταστραφεί η οικονομία της χώρας και εκθείαζαν τη Σουηδία (με τους 5.800 θανάτους). Οι ίδιοι τώρα φωνάζουν που το άνοιγμα των συνόρων φέρνει αύξηση κρουσμάτων στη χώρα. Οι ίδιοι που δεν θέλουν τις μάσκες γιατί το μόνο που προκαλούν, λένε, είναι ψυχολογικά προβλήματα. Οι ίδιοι που αποθεώνουν τους Γερμανούς νέο-ναζί που διαδηλώνουν ενάντια στα μέτρα προφύλαξης, αμφισβητώντας παράλληλα την ύπαρξη του ιού.
Όσο η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τις μάσκες, τα τσιπάκια και τα εμβόλια, είναι δεδομένο ότι η δαιμονοποίηση και η συνομωσιολογία θα αλωνίζουν. Η συζήτηση οφείλει να πάει (ή καλύτερα να την πάμε) στις αντιφάσεις της που γεννούν κρίσεις σαν τη σημερινή:
- Στο μοντέλο ανάπτυξης που είναι ενάντια στη φύση και παρά φύσιν, με αποτέλεσμα τη γέννηση και μετάλλαξη θανατηφόρων ιών, την οικολογική καταστροφή ολόκληρων περιοχών του πλανήτη, τη μετανάστευση. - Στη μονοκαλλιέργεια του μαζικού τουρισμού που αλλοιώνει το φυσικό περιβάλλον, αλλοτριώνει τους ανθρώπους, ενώ σε περιόδους κρίσης είναι ιδιαίτερα ευάλωτος. - Στο παραγωγικό μοντέλο που οδηγεί στην καταστροφή τις μικρές επιχειρήσεις προς όφελος κολοσσών πολυεθνικών. Η ενδογενής παραγωγή με έμφαση στη συνεργατικότητα και την παράλληλη ανάπτυξη κουλτούρας προτίμησης και στήριξης των ελληνικών προϊόντων, μπορεί να αποτελέσει το ανάχωμα στην κοινωνική αποδιάρθρωση που προκάλεσε η παγκοσμιοποίηση. - Την ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της πρωτογενούς παραγωγής σε αντίθεση με τα μαζικά τυποποιημένα προϊόντα, εφαρμόζοντας οικονομίες κλίμακας μέσω συνεταιριστικών εγχειρημάτων.
Πολλές φορές έχει ακουστεί το τετριμμένο ότι “η κρίση είναι ευκαιρία”. Η προηγούμενη χάθηκε. Το πώς και γιατί δεν είναι του παρόντος, αν και θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή. Επειδή όμως το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, οι ευκαιρίες της σημερινής κρίσης δεν πρέπει να πάνε χαμένες. Η συζήτηση πρέπει να πάει στα ουσιώδη και όχι στις ανοησίες που βάζουν στο τραπέζι άνθρωποι που περισσότερο τους ενδιαφέρει η προσωπική τους προβολή παρά το καλό του τόπου. Είναι καιρός σ’ αυτή τη χώρα να γίνει συζήτηση στο επίπεδο που πρέπει, απομονώνοντας όλες αυτές τις γραφικές περιπτώσεις.
Υ.Γ. Για τις εκατοντάδες χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα που ουσιαστικά έχουν κλείσει, δεν αρκούν οι μειώσεις φόρων και εισφορών ούτε οι ρυθμίσεις δόσεων. Τι να ρυθμίσουν εξάλλου όταν το ταμείο είναι άδειο; Ρευστότητα χρειάζονται ή διαγραφή χρεών (π.χ. στην ΔΕΗ) όσο διάστημα απαιτήθηκε να παραμείνουν κλειστές, μπας και καταφέρουν να επιβιώσουν.
Σωτήρης Κύρμπας
Πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα “διάλογος” Τρικάλων 24 Αυγούστου 2020
"Με μάσκες, με όλους τους μαθητές παρόντες αναμένεται να ανοίξουν τα σχολεία στις αρχές Σεπτεμβρίου μετά από εισήγηση της επιτροπής των ειδικών λοιμωξιολόγων που πραγματοποίησαν τηλεδιάσκεψη με την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας."
Συμφωνούμε, τα σχολεία πρέπει να λειτουργήσουν.
Μια χαμένη χρόνια δεν υποκαθίσταται με εναλλακτικούς τρόπους και αυτοί που κυρίως πλήττονται είναι οι μαθητές των φτωχών οικονομικά κοινωνικών τάξεων. Η μακρόχρονη αποστασιοποίηση των παιδιών επιβαρύνει και την ψυχική υγεία των μαθητών.
Όμως, γιατί οι λύσεις που προτείνουν οι ειδικοί είναι με τα μάτια της κ. Κεραμέως;
Δεν ξέρω πόσο ειδικοί είναι σχετικά με την αντιμετώπιση της πανδημίας αλλά μάλλον όλοι τους είναι άτεκνοι.
Δοκίμασαν να φορέσουν μάσκα σε κάποιο παιδί για έξι διδακτικές ώρες με 35° θερμοκρασία!
Σκέφτηκαν αν οι ίδιοι θα μπορούσαν να επιβάλουν κοινωνικές αποστάσεις και απαγόρευση επαφών σε μία αίθουσα διδασκαλίας είκοσι πέντε μαθητών!
Για το δάσκαλο δεν γεννάται θέμα, ως επαγγελματίας είναι άτρωτος, χαλκέντερος, μπορεί να φορά μάσκα και να διδάσκει κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας, να αστυνομεύει με τρόπο αυστηρό την αποστασιοποίηση των μαθητών του, αλλά και με εναλλακτικούς τρόπους - ποιους άραγε; - να κρατήσει ενεργά τα δίκτυα επικοινωνίας των μαθητών.
Όχι η κ. Κεραμέως δεν σκέφτεται να μειώσει τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη. Να λειτουργήσει το σχολείο και το απόγευμα σε περισσότερα τμήματα διορίζοντας περισσότερους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς.
Πότε άραγε το ελληνικό δημόσιο σχολείο θα εξασφαλίσει το αναγκαίο προσωπικό καθαριότητας με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας;
Σήμερα ένα δημόσιο σχολείο των τετρακοσίων μαθητών υπολείπεται σε ωράριο εργασίας καθαριστριών από αυτό μιας τράπεζας.
Ποιός θα χορηγήσει τα αναγκαία μέσα υγιεινής και προστασίας (μάσκες, γάντια, αντισηπτικά κ.λπ.) σε καθημερινή βάση και δωρεάν, για όλους (μαθητές, εκπ/κούς, βοηθητικό προσωπικό);
Δεν μίλησαν γι' αυτά οι ειδικοί και η κ. Κεραμέως!
Άλλωστε η βιτρίνα του κράτους μας είναι οι ζαρντινιέρες του κ. Μπακογιάννη και όχι το δημόσιο σχολείο που δεν φοιτούν τα δικά μας παιδιά.
Στην γείτονα Ιταλία σύμφωνα με τον επισυναπτόμενο σύνδεσμο σκέφτονται αλλιώς!!!
Η πανδημία και ο τρόπος αντιμετώπισής της δρομολογεί εξελίξεις που θα αλλάξουν την πορεία του κόσμου. Η «κανονικότητα», όπως τη γνωρίζαμε, δεν πρόκειται να εμφανιστεί ξανά. Αντίθετα, συνεχείς αναζωπυρώσεις της πανδημίας και εμφανίσεις αντίστοιχων υγειονομικών κρίσεων, οι οποίες μάλιστα έχουν προαναγγελθεί από τους ειδικούς και τους παγκόσμιους οργανισμούς, φαίνεται πως θα αποτελέσουν τη νέα
Η πανδημία αναδεικνύει σημαντικά προβλήματα στον τρόπο που η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει εξίσου σημαντικές πτυχές της δραστηριότητάς της. Τομείς του ανθρώπινου πολιτισμού φαίνεται πως επηρεάστηκαν και θα επηρεαστούν από την υγειονομική κρίση. Ως εκ τούτου, θα βιώσουμε ένα ντόμινο παγκόσμιων εξελίξεων που θα αλλάξουν τον τρόπο που η ανθρωπότητας αντιμετωπίζει τον εαυτό της και το περιβάλλον στο οποίο ζει.
Η εμφάνιση της πανδημίας συνδέεται με τις μη βιώσιμες πρακτικές που ακολουθήθηκαν, εδώ και χρόνια, στον τομέα του διεθνούς τουρισμού. Ήδη ο παγκόσμιος μαζικός τουρισμός είχε κατηγορηθεί ως αίτιο της κλιματικής αλλαγής. Η σχέση πανδημίας και Τουρισμού είναι πλέον αλληλένδετα φαινόμενα. Ο τουρισμός προκάλεσε την κρίση κι αυτή με τη σειρά της προκάλεσε την κατάρρευση του τουρισμού. Η κατάρρευση του τουρισμού δεν θα έχει μόνο οικονομικές επιπτώσεις, ειδικά σε χώρες, όπως η Ελλάδα, όπου μεγάλο μέρος της οικονομικής της δραστηριότητας βασίζεται σ’ αυτόν. Η κατάρρευση του τουρισμού σε παγκόσμιο επίπεδο θα έχει, επίσης, σοβαρές συνέπειες σε κοινωνικό, πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο, καθώς η μετακίνηση των ανθρώπων πλέον, αν δεν καταρρεύσει ολοσχερώς, πάντως θα αποτελεί δραστηριότητα για λίγους και για πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως τα επαγγελματικά ταξίδια.
Η πανδημία εστιάζει στην κοινωνική αποστασιοποίηση, δεδομένο που θα οδηγήσει σε σοβαρές κοινωνιολογικές αλλαγές. Το αισιόδοξο σενάριο μιλά για μια προσωρινή κατάσταση, η οποία θα αλλάξει κάποιες από τις συνήθειές μας που αφορούν γενικότερα στις ανθρώπινες σχέσεις. Το απαισιόδοξο αναφέρεται σε μια πραγματικά ρηξικέλευθη υιοθέτηση εντελώς νέων εννοιών κοινωνικοποίησης, όπου θα επικρατούν οι εικονικές φόρμες κοινωνικού συσχετισμού. Αυτό δεν θα επηρεάσει μόνο τις φιλικές/ερωτικές σχέσεις, αλλά και τα θεμέλια της ανθρώπινης κοινωνικότητας, την οικογένεια, το σχολείο, το εργασιακό περιβάλλον. Η φυσική απόσταση θα αποτελέσει τη νέα «νόρμα». Όσο, μάλιστα θα ανακύπτουν νέες πανδημίες και νέοι ιοί/ασθένειες, τόσο περισσότερο οι άνθρωποι θα εθίζονται στην έλλειψη της φυσικής επαφής και στην εικονική κοινωνικότητα.
Οσες τηλεδιασκέψεις και διαγγέλματα αν κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ακόμη και τον Σωτήρη Τσιόδρα να στήσει …Ελ Σιντ στη πλατεία Συντάγματος, είναι βέβαιό ότι δεν θα μπορέσει να ακυρώσει το μοιραίο αυτογκόλ στην δεύτερη, εντελώς αποτυχημένη φάση διαχείρισης της πανδημίας.
Η έκρηξη στον αριθμό των κρουσμάτων και η εκτίναξη της καμπύλης του Covid-19 στη χώρα έγινε εξαιτίας της αλόγιστης απελευθέρωσης των διασυνοριακών μετακινήσεων και της μαζικής εισόδου ξένων υπηκοόων στην χώρα. Ας μην κοροιδευόμαστε.
Ασφαλώς το φαινόμενο της αναζωπύρωσης δεν είναι μόνο ελληνικό. Είναι διεθνές. Όμως στην Ελλάδα το κοντράστ είναι έντονο και ιδιαίτερα απογοητευτικό, καθώς, χάρις στην συνετή διαχείριση της πρώτης φάσης, τα κρούσματα είχαν σχεδόν εξαλειφθεί. Κατά γενική παραδοχή των ειδικών, ο κορωνοιός είχε «μηδενίσει» στις αρχικές εστίες μετάδοσης, όπως η Αττική.
Η αρχική επιτυχημένη υγειονομική διαχείριση έγινε επειδή βρέθηκαν μερικοί σοβαροί άνθρωποι, διακεκριμένοι επιστήμονες που σε αντίθεση με τους πολιτικούς τσαρλατάνους στην Ελλάδα ξέρουν τη δουλειά τους και εξήγησαν στον κ. Μητσοτάκη τι θα συνέβαινε, αν άφηνε την κατάσταση στην τύχη της.
«Εμείς δεν είμαστε Γερμανία που έχει ΜΕΘ και στο τελευταίο χωριό. Τα κρεβάτια είναι ελάχιστα κι έτσι και φρακάρουν οι μονάδες, οι συγγενείς των ασθενών θα παίζουν ξύλο. Θα υπάρξει τεράστια κατακραυγή και θα πέσει η κυβέρνηση»…
Το πήρε το μήνυμα ο πρωθυπουργός και υιοθέτησε την σκληρή συνταγή, μαντρώνοντας τους Ελληνες, ακόμη και σε σημείο υπερβολής. Από την πρώτη εκείνη φάση του εγκλεισμού, δεν έλειψαν τα στοιχεία της πολιτικάντικης διαχείρισης, με τις πληρωμένες καμπάνιες ενημέρωσης και τα είπα-ξείπα π.χ. για την αξία της μάσκας στην πρόληψη. Και ένα άλλο εξαιρετικά αρνητικό χαρακτηριστικό ήταν η δραματική απουσία δειγματοληπτικών τεστ, που βαφτίστηκε τάχα μου «επιστημονική άποψη».
Εκ του αποτελέσματος όμως, το πράγμα πήγε καλά. Μέχρι που ο Κυριάκος, πανικόβλητος από τις επιπτώσεις του lock down αποφάσισε να …σώσει τον τουρισμό. Η παρτίδα της φετινής σεζόν βεβαίως, δεν σωζόταν και τσάμπα να προσφέραμε τις διακοπές στους ξένους. Γι αυτό και έπρεπε να στοχεύσουμε σε «λίγους και καλούς», υγειονομικά τσεκαρισμένους. Το εξήγησαν σημαντικοί παράγοντες του κλάδου, όπως ο Γιάννης Ρέτσος. Ο Αδωνις και ο Θεοχάρης όμως, ήξεραν καλύτερα…
Το «ελευθέρας» στους Ευρωπαίους μπατιροτουρίστες και κατά δεύτερο λόγο στους Βαλκάνιους εποχικούς εργάτες γης, ήταν το τραγικό αυτογκόλ της κυβέρνησης, που πάει τώρα να φορτώσει την έκρηξη των κρουσμάτων, στους γάμους, τα πανηγύρια και τις…λιτανείες.
Η κυβέρνηση, άνοιξε τις πύλες εισόδου ανεξέλεγκτα, χωρίς να υποχρεώσει τους επισκέπτες να κάνουν τεστ ανίχνευσης κορωνοιού πριν πατήσουν σε ελληνικό έδαφος. Πολύ αργότερα κι όταν το κακό είχε γίνει, επέβαλε το τεστ, αλλά μόνο στους…δεύτερης κατηγορίας τουρίστες! Στους Βαλκάνιους. Α! Και στους Αμερικανούς, που ξοδεύουν τα διπλάσια από τους Ευρωπαίους στην Ελλάδα.
Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται από τις κοινωνίες η πανδημία του κορονοϊού θέτει κάποιους προβληματισμούς
Ενώ τον πρώτο καιρό της πανδημίας οι θεωρίες συνωμοσίας επικεντρώνονταν στην προέλευση του ιού, δηλαδή αν αποτελούσε εργαστηριακό παρασκεύασμα και όπλο βιολογικού πολέμου στη συνέχεια πέρασαν στον κατά πόσο αποτελεί σοβαρή απειλή για τη δημόσια υγεία και κυρίως τους λόγους που κρίθηκε ως πανδημία η εξάπλωσή του. Τόσο οι αναφερόμενοι θάνατοι θεωρούνταν πλαστοί όσο και η επιβολή μέτρων lockdown ως μια παγκόσμια πλεκτάνη των illuminati ενάντια στις κοινωνικές μάζες. Και όλα αυτά, όλως τυχαίως, συνέπεσαν την ίδια χρονική περίοδο με τα πρώτα δείγματα οικονομικής ύφεσης που εμφανίστηκαν από τα lockdown.
Και όσο η πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητας αποφαίνεται για την σοβαρότητα του κινδύνου του ιού ωστόσο υπάρχουν μέλη αυτής της κοινότητας που αμφισβητούν την επίσημη αυτή τοποθέτηση των θεσμικών οργάνων τόσο του ΠΟΥ όσο και των εκάστοτε κρατικών μηχανισμών που υιοθετούν τις απόψεις του για μέτρα προφύλαξης της δημόσιας υγείας και της διασποράς ενός άγνωστου για την επιστημονική κοινότητα ιού.
Πρέπει να σημειωθεί εδώ, εντούτοις, πως οι περισσότεροι από τους αρνητές του ιού προέρχονται από διάφορα κέντρα συνωμοσιολογιών που κατά καιρούς δραστηριοποιούνται και σε άλλα πεδία εκτός του κορονοϊού (ούφο, κλιματικές αλλαγές κλπ).
Και τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα όταν αυτές οι αληθοφανείς απόψεις, ή απόψεις που παρουσιάζουν τη μισή αλήθεια, διαδίδονται στα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου αναπτύσσεται ένας χωρίς όρια και μέτρο διάλογος ανάμεσα σε διάφορους ανευθυνουπεύθυνους. Σε τέτοιους διαλόγους, που μερικές φορές λαμβάνουν παροξυσμικά χαρακτηριστικά, εμπλέκονται διάφοροι κοινωνικής προέλευσης άνθρωποι. Από γιατρούς μη-λοιμωξιολόγους διαφόρων άλλων ειδικεύσεων έως και μηχανοδηγοί, γυμναστές, αισθητικοί, τραγουδιστές, ιδιοκτήτες τουριστικών μονάδων κ.λπ.
Κάθε τέτοια συζήτηση έχει αφετηρία συζήτησης ένα γεγονός ή είδηση –προερχόμενα από συγκεκριμένα κέντρα προπαγάνδισης- που διαδίδονται μέσω διαδικτύου και πάνω σε αυτές αναπτύσσεται και εξελίσσεται η όλη συζήτηση που προφανώς έχει ως κοινό, πάντα, αποτέλεσμα και συμπέρασμα την άρνηση και την αντίσταση απέναντι στα επιβαλλόμενα μέτρα περιορισμού της πανδημίας. Η στάση αυτή, από όσους την υιοθετούν, εκλαμβάνεται ως αντίσταση και αντίδραση απέναντι στην επιβαλλόμενη Νέα Τάξη.
Τα χαρακτηριστικά των αρνητών, επίσης, έχουν, αρκούντως, ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το παζλ συνθέτει κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους εκ διαμέτρου –τουλάχιστον αυτοαποκαλούμενων- αντίθετων οι οποίοι τυχαία συγκλίνουν ή ομονοούν στην κοινή διαπίστωση: Πως κάτι τρέχει με την υπόθεση του κορονοϊού.
Του Πάολο Φλόρες ντ’ Αρκάις* από τον νέο Ερμή τον Λόγιο τ. 20 που κυκλοφορεί σε βιβλιοπωλεία και περίπτερα. Το κείμενο είναι μέρος ένος εκτεταμένου αφιερώματος με τίτλο: “Τζόρτζιο Αγκάμπεν και η επιδημία του φιλοσόφου, βιοπολιτική – εξαίρεση – κυριαρχία”.
Σε αυτούς τους πικρούς καιρούς του κορωνοϊού, η φιλοσοφία θα μπορούσε να βοηθήσει μια και αποτελεί εξ ορισμού «αγάπη της σοφίας», δηλαδή της γνώσης και της σύνεσης, και να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο και να αντιδράσουμε με τον πιο κατάλληλο και υγιή τρόπο (στο σώμα και στην ψυχή, που είναι εξάλλου το ίδιο πράγμα: “And if the body were not the soul, what is the soul?” («Και αν το σώμα δεν ήταν η ψυχή, ποια είναι τότε η ψυχή;», Walt Withman). Θα μπορούσε (και θα έπρεπε). Αλλά πόσοι φιλόσοφοι αγαπούν πραγματικά τη γνώση και την καλλιεργούν, αντί να προτιμούν το σούπερ-μάρκετ των δεισιδαιμονιών και/ή των θεολογικών αναμηρυκασμών, των πνευματικών υπνοβασιών και/ή των αντι-επιστημονικών εξορκισμών, βυθιζόμενοι και/ή ριζώνοντας στα ασήμαντα παραληρήματα του ναρκισσισμού;
Διαβάζουμε τα μαργαριτάρια της αντι-γνώσης/σοφίας που αποστάχθηκαν πριν από λίγες μέρες (11 Μαρτίου) από έναν διάσημο φιλόσοφο με διεθνές ακροατήριο, ιδιαίτερα προβεβλημένο στον αμερικανικό ακαδημαϊκό κόσμο, κορεσμένο από «μετά» (μετα-χαϊντεγκεριανό, μετα-φουκωϊκό, μετά-ντεριντιανό, μετά-μετά) και όχι μόνο: τον Τζόρτζιο Αγκάμπεν.
Ο τίτλος του σύντομου αλλά πολύ πυκνού κειμένου του είναι «Μολυσματική νόσος» και στον υπότιτλο ακολουθεί μισή γραμμή από τους Αρραβωνιασμένους του Μαντσόνι(Manzoni): «Ο μιαρός (επιμολυντής)! ούστ! ούστ! Διώξτε μακριά τον μιαρό!».
Η θέση του μετα-φιλόσοφου είναι ότι στην Ιταλία αντιμετωπίζουμε μια «υποτιθέμενη επιδημία του ιού της κορώνας», την οποία ακολουθεί ένας αδικαιολόγητος «πανικός», «μία από τις πιο απάνθρωπες συνέπειες» του οποίου συνίσταται στη διάδοση της «ιδέας της μόλυνσης». Εν ολίγοις, το πρόβλημα δεν είναι η μόλυνση, η οποία στην πραγματικότητα δεν υπάρχει (ο Αγκάμπεν είχε ήδη χαρακτηρίσει την επιδημία ως επινόηση στις 26 Φεβρουαρίου) αλλά το γεγονός ότι εξαπλώνεται η ιδέα της ύπαρξής της. Η ιδέα αυτή για τον μετα-φιλόσοφο φαίνεται λιγότερο ή περισσότερο αποτρόπαια, καθώς «ήταν ξένη στην ιπποκρατική ιατρική» και βρήκε «τον πρώτο αθέλητο πρόδρομό της κατά τη διάρκεια των λοιμών που σάρωσαν κάποιες ιταλικές πόλεις μεταξύ του 1500 και του 1600». Εξάλλου, μόλις δύο εβδομάδες νωρίτερα είχε γράψει ενάντια στα «ξέφρενα, παράλογα και απολύτως αδικαιολόγητα μέτρα έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκαν για μια υποτιθέμενη επιδημία του ιού κορώνα».
Ως απόδειξη δε του γεγονότος ότι δεν υπάρχει μετάδοση, αλλά μόνο εξάπλωση (μετάδοση!) της ιδέας του ιού, δεδομένου ότι η επιδημία είναι «υποτιθέμενη» και στην πραγματικότητα είναι «τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι αρχές» που «προσπαθούν με όλα τα μέσα να δημιουργήσουν κλίμα πανικού», ο μετα-φιλόσοφος μεταγράφει από τον Μαντσόνι την «κραυγή» του κυβερνήτη του Μιλάνου, το 1576:
Έχοντας ενημερωθεί από τον κυβερνήτη ότι μερικοί άνθρωποι με ελάχιστη αίσθηση ανθρωπισμού, προκειμένου να τρομοκρατήσουν και να τρομάξουν τους ανθρώπους και τους κατοίκους αυτής της πόλης του Μιλάνου και να τους παρακινήσουν σε κάποια αναταραχή, αλείφουν με ουσίες, που υποστηρίζουν ότι είναι λοιμώδεις και μολυσματικές, τις πόρτες και τις κλειδαριές των σπιτιών και τις γωνιές των συνοικιών αυτής της πόλης και άλλων περιοχών του κράτους· με πρόσχημα να μεταδώσουν τον λοιμό στον ιδιωτικό και στον δημόσιο χώρο, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα να συμβαίνουν πολλά ανάρμοστα πράγματα και να παρατηρείται μια σημαντική αλλοίωση στις σχέσεις των ανθρώπων, πολύ περισσότερο μάλιστα ανάμεσα σε όσους πείθονται εύκολα να πιστεύουν τέτοια πράγματα. Κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως τάξης, κατάστασης, βαθμού, που μέσα σε σαράντα ημέρες θα αποκαλύψει το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που έχουν ευνοήσει, βοηθήσει ή πληροφορηθεί αυτή την υβριστική ενέργεια, θα ανταμειφθεί με πεντακόσια σκούδα…
Ο καημένος ο Μαντσόνι δεν θα φανταζόταν ποτέ ότι το μυθιστόρημά του θα είχε αναγνωστεί ανάποδα από αυτό που εννοούσε, φθάνοντας μέχρι την πιο ακραία ασυναρτησία. Αυτό το κείμενο στην πραγματικότητα είναι πολύ επίκαιρο, όχι επειδή ο Μαντσόνι αρνείται την ιδέα της μόλυνσης (η οποία ήταν πολύ πραγματική και μάλιστα έμελλε να επεκταθεί πολύ περισσότερο εξ αιτίας των λιτανειών που πραγματοποίησε ο Καρδινάλιος Μπορομέο). Συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, καθώς ο Μαντσόνι μαστιγώνει πριν από όλους τις ίδιες τις αρχές που για πολύ καιρό προτιμούσαν να αγνοούν κάθε μετάδοση του λοιμού. Επειδή ο κυβερνήτης Αμπρότζιο Σπίνολα (Ambrogio Spinola) θεωρούσε ότι οι απαιτήσεις του συνεχιζόμενου πολέμου ήταν πιο επείγουσες και απέρριπτε τα μέτρα που πρότειναν οι υγειονομικές αρχές, ενώ είχε μόλις αναγνωριστεί ότι η πανούκλα υπάρχει και εξαπλώνεται (από τη μόλυνση!), μέσα στην άγνοια και τη δεισιδαιμονία της εποχής, στρέφονταν ενάντια στους μιαρούς «λιπαντές» (επιμολυντές) αντί για τα αόρατα και ακόμα άγνωστα παθογόνα αίτιά της. Επινοήθηκε μια αιτία, η τιμωρία του Θεού για τις αμαρτίες, και οι πονηροί, «με καμία αίσθηση ανθρωπισμού», που αλείφουν τις πόρτες. (Εξάλλου και για την τρέχουσα μετάδοση του κορωνοϊού, η ευθύνη ανήκει στην κυβέρνηση που θέλει να δημιουργήσει «μια πραγματική ανάγκη για καταστάσεις συλλογικού πανικού», ώστε να μπορέσει να προχωρήσει στην εμμονική επιβολή μιας «κατάστασης εξαίρεσης», λέει ο Αγκάμπεν, δεδομένου ότι δεν υπάρχει μετάδοση του ιού αλλά μόνο η αποτρόπαια ιδέα της μετάδοσης).
Ωστόσο, το ότι, ενάντια στις επιδημίες, το πρώτο μέτρο που έπρεπε να ληφθεί ήταν η απομόνωση και η καραντίνα είχε γίνει κατανοητό πριν καν φανταστεί κανείς τι είναι οι ιοί και τα βακτήρια, τόσο ώστε ο Βοκκάκιος περιγράφει στο Δεκαήμερό του την αυτο-απομόνωση σε μια βίλα στο Φιέζολε τριών νέων και επτά νεαρών κοριτσιών προνομιούχου καταγωγής (και του ανάλογου υπηρετικού προσωπικού).
"Σαν την καταστολισμένη νύφη, έτσι είναι η Ελλάδα μας γεμάτη από εκκλησίες, μοναστήρια και ερημοκλήσια της Παναγίας, πνευματικά παλάτια της ταπεινής αυτής Βασίλισσας. Στο καθένα απ΄ αυτά βρίσκεται το σεβάσμιο εικόνισμά της, δεξιά από την Ωραία Πύλη, με το γυρτό κεφάλι της για ν’ ακούσει τον κάθε πόνο μας, την κάθε χαρά μας.
Πόσα δάκρυα στ’ άχραντα χέρια της, δάκρυα του βασανισμένου λαού μας! Το γλυκό, μελαχροινό και χρυσοκέρινο πρόσωπο της δίνει ελπίδα στους απελπισμένους, χαρά στους θλιμμένους, ανάπαυση στους κουρασμένους, ειρήνη στους ταραγμένους. Το κάλλος του δεν είναι σαρκικό, αλλά κάλος πνευματικό, που φέρνει κατάνυξη σεβασμό και αγάπη. Οι ζωγράφοι που τη ζωγραφίσανε ήτανε πονεμένοι άνθρωποι, νηστευτές, εγκρατείς και ολοκάθαροι, κατά το τροπάρι που λέγει: «Ως εμψύχω Θεού κιβωτώ ψαυέτω μηδαμώς χείρ αμυήτων…».
Στην Ελλάδα προσκυνείται η Παναγία με τον πρεπούμενο τρόπο· ήγουν με δάκρυα, με πόνο, με ταπεινήν αγάπη και με «χαροποιόν πένθος». Γιατί η Ελλάδα μας είναι τόπος πονεμένος, χαροκαμένος, βασανισμένος· και το έθνος μας βρίσκει στις σκληρές περιστάσεις του παρηγοριά και στήριγμα στη λυπημένη μητέρα του Χριστού. Σε άλλες χώρες η Παναγία τραγουδιέται με τραγούδια κοσμικά· μα εμείς την υμνολογούμε με κατάνυξη, θαρρετά μα και με συστολή, με αγάπη, μα και με σέβας, σαν μητέρα μας, μα και σαν μητέρα του Θεού μας. Ανοίγομε την καρδιά μας, για να ιδεί τι έχει μέσα και να γιάνει τις πληγές μας. Η Παναγία είναι η πικραμένη χαρά της Ορθοδοξίας· το «χαροποιόν πένθος», η «χαρμολύπη μας», «ο ποταμός ο γλυκερός του ελέους», «ο λιμήν των χειμαζομένων».
Το Δεκαπενταύγουστο μοσχοβολά όλη η χώρα μας από την μυστική ευωδία της Θεοτόκου. «Επί Σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις· αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων το γένος. Ηγιασμένε ναέ και Παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα, εξ ης Θεός εσαρκώθη και πεδίον γέγονεν».
Θα μπορούσε το άρθρο να σταματήσει εδώ, να μπει τελεία. Ο μεγάλος Κόντογλου, με την απαράμιλλη γραφή του, ιστόρησε το τι σημαίνει "Παναγία" για το Γένος μας. Διαβάζω όμως στα συστημικά, δυσώνυμα κύμβαλα της τηλοψίας και της δημοσιογραφίας, τις εξής αναθυμιάσεις:
"Οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις εκδηλώσεις στις εκκλησίες την ημέρα του Δεκαπενταύγουστου.
Η Κοίμηση της Θεοτόκου είναι μία από τις μεγαλύτερες γιορτές του χριστιανισμού και κάθε χρόνο χιλιάδες πιστοί συγκεντρώνονται μέσα και έξω από τις εκκλησίες ανά την Ελλάδα. Ενδεικτικά αναφέρεται πως οι μεγαλύτερες εορταστικές εκδηλώσεις πραγματοποιούνται στην Τήνο, στην Πάρο, στο Βέρμιο, στην Κεφαλονιά, αλλά και σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας".
Οι ασεβείς, οι άθεοι, οι εκκλησιομάχοι, οι εχθροί της Ορθοδοξίας, αμόλησαν τα μαντρόσκυλά τους για να μας προετοιμάσουν και πάλι για την βλασφημία, τούτη την φορά, στο πιο αγαπημένο και σεβαστό πρόσωπο της εκκλησίας του Χριστού: την Υπεραγία Θεοτόκο, την Θεομάνα μας.
Μήπως πρέπει κι εμείς - όσοι πιστοί - να αρχίσουμε να κρούομε των κώδωνα του κινδύνου στους "ειδικούς" και στους πολιτικούς εντολοδόχους τους, που ξεκλειδώνουν την αλυσίδα και αμολούν τους νέους "πατερούληδες", τους λοιμοξιωλόγους; (Αν σφραγίσουν και πάλι τα πάντα, θα ψάχνουν για… λιμοξιωλόγους, και ας μου συγχωρεθεί ο νεολογισμός. Δεν θα μιλάμε πια για λοιμό, την υγιειονομική φούσκα, αλλά για πραγματικό λιμό, για πείνα και εξαθλίωση και τότε να δούμε με τι θα μας φοβερίζει ο κάθε "ουρανοκατέβατος" Χαρδαλιάς…).
Τα νέα δεδομένα, σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και οι τάσεις που διαμορφώνονται, έχουν ως εξής:
Οι παρακάτω εταιρείες ανακοίνωσαν ότι οι υπάλληλοί τους δεν θα επιστρέψουν στο γραφείο μέχρι τουλάχιστον το 2021:
Google, Universal Music Group,Warner Music Group, Sony Music, Amazon corporate κλπ.
Παράλληλα, κάποιες εταιρείες είπαν στους υπαλλήλους τους ότι δεν χρειάζεται να επιστρέψουν ποτέ ξανά στο γραφείο. Μεταξύ αυτών είναι οι: Facebook, Twitter, Square κλπ.
Όλο και αυξάνονται οι πλατφόρμες της λεγόμενης ασύγχρονης τηλεκατάρτισης μέσω τηλε εκπαίδευσης.
Οι τράπεζες μειώνουν καθημερινά τις συναλλαγές που γίνονται εντός των καταστημάτων, ενώ ετοιμάζεται ''νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου'' για το πλεονάζον προσωπικό.
Μην θεωρήσει κανείς, ότι πρόκειται για προσωρινή κατάσταση. Οι αλλαγές σε εργασιακό επίπεδο είναι προδιαγεγραμμένες. Τεχνητή νοημοσύνη αντικαθιστά κυρίως εργάτες, αλλάζει την μέθοδος εκπαίδευσης και πολλά ακόμα.
Αυτό είναι το trailer σχετικά με όσα έρχονται.
Οι ανθρώπινες σχέσεις, η κοινωνικοποίηση, η αλληλεπίδραση σε θέματα αντιμετώπισης ασθενειών μέσω αντισωμάτων και ανοσίας αγέλης, σιγά σιγά μπαίνουν στο χρονοντούλαπο. Σε λίγο κανείς δεν θα θυμάται ότι κάποτε υπήρξαν συμμαθητές, συνάδελφοι, αμφίβολο και σύντροφοι σε κοινωνικούς ή εθνικούς αγώνες, στον έρωτα, στην ζωή. Κανείς δεν θα θυμάται τι σημαίνει δάσκαλος, δια ζώσης παιδεία, σήκωμα χεριού, ακόμα και πλάκα στην τάξη...
Τραβηγμένο; Μπορεί. Πάντως δεν αποτελεί σενάριο κάποιου ευφάνταστου ή ψεκασμένου. Οι αλλαγές που προαναφέρθηκαν γίνονται και μάλιστα με γοργό ρυθμό.
Η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, ούσα ετοιμοθάνατη, πήρε το φιλί της ζωής. Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται.
Και όλα αυτά ξεκίνησαν, όταν κάποιος Κινέζος έφαγε μια νυχτερίδα ή ένα πογκολίνο...Ναι έτσι είναι, ένα νεκρό ζωάκι άλλαξε την μοίρα της ανθρωπότητας...Όχι δεν είναι σενάριο, έτσι μας είπαν και...''οφείλουμε'' να το πιστέψουμε.
Ποιoς είμαι εγώ να το αμφισβητήσω;
ΥΓ. Η κατάσταση ήταν προδιαγεγραμμένη. Οι αλλαγές είχαν ετοιμαστεί, απλά τις επιτάχυνε...ο πογκολίνος.
Είναι πια ηλίου φαεινότερο ότι όλα γίνονται για το εμβόλιο και τον εμβολιασμό. Άλλος τρόπος θεραπείας δεν υπάρχει. Ή υπάρχει στον επιστημονικό και μη κόσμο, που δεν έχει σχέση με την εξουσία[i].
(Υπάρχει και μια πολύ πολιτική διάσταση στο θέμα της αντιμετώπισης του coronavirus, αλλά θα πούμε ότι «δεν είναι τώρα αυτό το θέμα μας», αν και θα προκύψει να είναι).
O κ. πρωθυπουργός σε μια συνέντευξη του αναφέρεται στην ανάγκη «εμβολίων για όλο το λαό». Και στην τελευταία αποστροφή του αποσπάσματος δεν παραλείπει να μας πει «όπως είπε και η κ. Μπελίντα Γκέητς». Ειδική κι αυτή επί των επιδημιών.
Ας πούμε, ότι από έναν φίλο των πολυεθνικών του φαρμάκου, των τραπεζιτών κλπ δεν περιμένουμε κάτι καλύτερο και πρέπει να πούμε ότι είναι πολύ σημαντική η ευχή για το κόστος της θεραπείας.
Λίγο πριν, 28/4/2020, είχε εμφανιστεί άρθρο με ανάλογο θέμα, στο infowar του κ.Χατζηστεφάνου, γνωστού αριστερού, αντιιμπεριαλιστή δημοσιογράφου, διάσημου από τα ντοκιμαντέρ κατά της «χρεοκρατίας» και το πιο πρόσφατο υπέρ του Μαδούρο[ii]:
Από το άρθρο μαθαίνουμε ότι έχει συσταθεί Μη Κυβερνητική Οργάνωση με σκοπό να μην πέσουν τα εμβόλια σε χέρια μονοπωλίων. Όπως μας λέει το άρθρο:
«Πιθανώς το μεγαλύτερο πρόβλημα στον παγκόσμιο αγώνα δρόμου για ένα εμβόλιο κατά του SARS–CoV-2, είναι το πώς αυτό το εμβόλιο θα γίνει διαθέσιμο στον πληθυσμό ολόκληρου του πλανήτη».
«Οι ανησυχίες είναι ακόμη μεγαλύτερες σε αυτήν την πανδημία του SARS-CoV-2, όπως δηλώνει μιλώντας στον Guardian η Jane Halton, πρώην υπουργός Υγείας και Οικονομικών της Αυστραλίας, και πρόεδρος της Συμμαχίας για τις Καινοτομίες στην Επιδημιολογική Προετοιμασία (Coalition for Epidemic Preparedness Innovations – CEPI), μιας παγκόσμιας οργάνωσης που επιχειρεί να κατευθύνει πόρους χρηματοδότησης σε ανεξάρτητα ερευνητικά προγράμματα για την ανάπτυξη εμβολίων εναντίον αναδυόμενων μεταδοτικών ασθενειών.
Ο πολιτικός φιλόσοφος, συγγραφέας και ακαδημαϊκός Τάκης Φωτόπουλος, από το Λονδίνο όπου ζει και εργάζεται, μιλώντας χτες 28/5/2020 στον 98.4 και τον Γιώργο Σαχίνη, αφού σημείωσε πόσο επικίνδυνη είναι η πανδημία του κορωνοϊού, ιδιαίτερα όσον αφορά την ταχύτητα διασποράς και μετάδοσης, είπε πως την καθιστά στην ουσία την πρώτη πανδημία στην εποχή της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αλλά και τη μεγαλύτερη πανδημία στην ανθρωπινή Ιστορία. Και αυτό τόσο λόγω του επιθετικού είδους του ιού που προέκυψε στις σημερινές συνθήκες παγκοσμιοποιητικής «ανάπτυξης» όσο και της ταχύτητας επέκτασής του, που οφείλεται βασικά στους θεσμούς των «ανοιχτών και ελεύθερων αγορών» της Παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι συνετέλεσαν αποφασιστικά στην ταχύτητα διάδοσής του πρωτίστως βέβαια στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα –που έχουν ήδη καθιερώσει πολύ πυκνούς οικονομικούς δεσμούς με όλα τα υπόλοιπα κράτη για τη μαζική μετακίνηση εμπορευμάτων, εργασίας και κεφαλαίου, συνιστώντας τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης– και εν συνεχεία στην περιφέρεια της ΝΔΤ (Βραζιλία, Ινδία κ.λπ.), όπου σήμερα ο κορωνοϊός θερίζει…
Έκθεση που διέρρευσε από το υπουργείο Εσωτερικών της Γερμανίας, αμφισβητεί το εδραιωμένο αφήγημα της Corona, όπως λεν τον κορωνοϊό οι Γερμανοί.
Μερικά από τα βασικά αποσπάσματα έκθεσης είναι:
- Η επικινδυνότητα του covid-19 υπερεκτιμήθηκε: Πιθανότατα σε κανένα σημείο ο κίνδυνος από τον νέο ιό δεν θα ξεπεράσει το κανονικό επίπεδο.
- Οι άνθρωποι που πεθαίνουν από τον κορωνοϊό, είναι, ουσιαστικά, αυτοί που θα πέθαιναν στατιστικά την ίδια χρονιά, επειδή είχαν φτάσει στο τέλος της ζωής τους και τα αδύναμα σώματά τους δεν μπορούσαν πλέον να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε τυχαίο καθημερινό άγχος (συμπεριλαμβανομένων των περίπου 150 ιών που κυκλοφορούν σήμερα).
- Σε όλον τον κόσμο, μέσα σε ένα τέταρτο του έτους, δεν υπήρξαν περισσότεροι από 250.000 θάνατοι από covid-19, σε σύγκριση με 1.500.000 θανάτους (25.100 στην Γερμανία) κατά την διάρκεια του κύματος της γρίπης του 2017/2018.
- Ο κίνδυνος προφανώς δεν είναι μεγαλύτερος από αυτόν πολλών άλλων ιών. Υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτό ήταν κάτι παραπάνω από ψευδής συναγερμός.
Μια σκέψη θα μπορούσε να ακολουθήσει αυτές τις διαπιστώσεις:
Κατά την διάρκεια της κρίσης του κορωνοϊού, το κράτος απεδείχθη ως ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς της fake news….
