Τα "μυστικά" της Ελληνικής ΑΟΖ...

 

Του Θανάση Κ. 

 

Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε επισήμως ότι αρχίζουν - επιτέλους - και επισήμως οι έρευνες για κοιτάσματα υδρογονανθράκων σε θαλάσσιες περιοχές ελληνικής δικαιοδοσίας. Δηλαδή σε περιοχές της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ)...

Η εξέλιξη αυτή χαιρετίστηκε ως "μέγα επίτευγμα" της κυβέρνησης! 

Κι είναι, όντως, σημαντική εξέλιξη. 

Αλλά η κυβέρνηση δεν έκανε το "σωστό"... 

Απλώς... έπαψε να το εμποδίζει!

Για την ακρίβεια χαλάρωσε κάπως την "απαγόρευση" που η ίδια είχε επιβάλει μέχρι τώρα...

 

Παρακάτω θα διαβάσετε κάποια στοιχεία, για τις έρευνες στην Ελληνική ΑΟΖ που έχει περάσει τη δική της "Οδύσσεια" - χωρίς να έχει φτάσει ακόμα στην "Ιθάκη":

Πράγματα για τα οποία κανείς δεν θέλει να μιλάει...

* Πρώτον η πολιτική τάξη στην Ελλάδα ΔΕΝ ήθελε ούτε να ακούσει για ΑΟΖ! Προτιμούσε την έννοια της "υφαλοκρυπίδας".

Οι δύο αυτές έννοιες δεν ταυτίζονται απόλυτα. Η υφαλοκρηπίδα καλύπτει μόνο το βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος - ό,τι βρίσκεται κάτω από το βυθό. 

Η ΑΟΖ καλύπτει και όλα τα ύδατα πάνω από τον βυθό μέχρι την επιφάνεια (για παράδειγμα, τα αλιεύματα και τα δικαιώματα αλιείας...)

Και οι δύο έννοιες καλύπτουν την ίδια "έκταση". Αλλά η ΑΟΖ περιλαμβάνει πολύ περισσότερα...

Η μεγάλη διαφορά τους ωστόσο, είναι ότι η έννοια της "υφαλοκρηπίδας" ισχύει "εξ αρχής" (ab initio) και "αφ' εαυτής" (ipso facto). Δηλαδή υπάρχει ως γεωλογικός σχηματισμός από τη φύση. Δεν χρειάζεται να τη "διακηρύξει" ένα κράτος. 

Αντίθετα η ΑΟΖ χρειάζεται να διακηρυχθεί από τον δικαιούχο. Αν το κράτος που τη δικαιούται δεν την διακηρύξει, τότε μπορεί να χάσει τη δικαιοδοσία του - αν ένα άλλο κράτος δημιουργήσει "τετελεσμένα" επ' αυτής.

Και βεβαίως, μετά το 1982 (όταν για πρώτη φορά ρυθμίστηκε η ΑΟΖ στο Δίκαιο της Θάλασσας - UNCLOS Montego Bay) και πολύ περισσότερο μετά το 1995 (όταν το σύγχρονο Δίκαιο της Θάλασσας έγινε "εθιμικό"), οι πάντες πλέον αναφέρονται στην ΑΟΖ. Όχι στην "υφαλοκρηπίδα". 

Τι ακριβώς συνέβη στις ΗΠΑ;

Του Θανάση Κ. 

 

Τελικά το «κόκκινο τσουνάμι» - δηλαδή η σαρωτική νίκη των Ρεπουμπλικανών - δεν ήλθε φέτος στην Αμερική!

Οι Δημοκρατικοί διατήρησαν τον οριακό έλεγχο της Γερουσίας, αν και έχασαν την Βουλή των αντιπροσώπων. Κι αυτό βέβαια δεν είναι ασήμαντο, για την επόμενη διετία της διακυβέρνησης Μπάϊντεν. 

Πάντως οι προβλέψεις για σαρωτική νίκη των Ρεπουμπλικανών δεν επαληθεύθηκαν. 

Μόνο που τις προβλέψεις αυτές δεν τις έκαναν αποκλειστικά οι Ρεπουμπλικάνοι. Τις έκαναν, κυρίως, όλες οι μετρήσεις των δημοσκοπικών εταιριών και πολλοί παρατηρητές που είναι «φίλα προσκείμενοι» προς τους Δημοκρατικούς, και που όλοι προέβλεπαν τις τελευταίες εβδομάδες ότι το εκλογικό σώμα της Αμερικής μεταστρέφεται προς τους Ρεπουμπλικάνους.

Και συνολικά και αναλυτικά (κατά κατηγορία). 

Τι ακριβώς συνέβη και το "τσουνάμι" που προέβλεπαν όλοι δεν υπήρξε τελικά; 

Απλούστατα η τάση που αναδείκνυαν οι μετρήσεις επαληθεύθηκε!  

Αλλά δεν μετατράπηκε σε σαρωτική νίκη (σε έδρες) όπως προεξοφλούσαν πολλοί. 

Κι αυτό χρειάζεται κάποια εξήγηση (γιατί συνδέεται με το τι θα γίνει στις προεδρικές του 2024). 

 

* Πρώτον η μεταστροφή του εκλογικού σώματος υπέρ των Ρεπουμπλικάνων ΔΕΝ διαψεύστηκαν. Αρκούν δύο τρείς συνολικοί αριθμοί:

Η εκλογική αναμέτρηση που έχει πανεθνικό χαρακτήρα είναι η ανανέωση της Βουλής, γιατί αφορά το σύνολο του εκλογικού σώματος. 

Αντίθετα στη Γερουσία είχαμε εκλογές μόνο στις 34 από τις 100 έδρες και στις εκλογές για Κυβερνήτες είχαμε εκλογές μόνο σε 36 Πολιτείες. 

Μόνο η ανανέωση του συνόλου της Αμερικανικής Βουλής (κάθε δύο χρόνια) δίνει ασφαλή εικόνα για την επικρατούσα τάση στο σύνολο του εκλογικού σώματος. 

Εδώ λοιπόν, είχαμε τους Ρεπουμπλικάνους να παίρνουν περί τα 5 εκατομμύρια περισσότερες ψήφους απ’ ό,τι οι Δημοκρατικοί και περί τα 6 εκατομμύρια περισσότερους ψήφους απ’ ό,τι είχαν πάρει το 2020! 

Είναι χαρακτηριστικό ακόμα ότι οι Ρεπουμπλικανοί έχασαν για λίγο σε περιοχές που ήταν για δεκαετίες «Δημοκρατικές». Και ακόμα πιο χαρακτηριστικό, κατάφεραν να ανατρέψουν πολλές έδρες που ήταν παραδοσιακά προπύργια των Δημοκρατικών. (Για παράδειγμα στη Νέα Υόρκη, αλλά και στην Καλιφόρνια!)

Με δύο λόγια, οι Ρεπουμπλικανοί ανέβασαν τα ποσοστά τους - ενίοτε και θεαματικά - κι εκεί που κέρδιζαν τις έδρες κι εκεί που έχαναν τις έδρες.

Η Δύση δεν είναι "στρουθοκάμηλος"!

Του Θανάση Κ. 

 

Είμαστε δυτική κοινωνία!

Όχι "φιλοδυτική". Δυτική...

Διαφέρουμε σε πολλά από άλλες δυτικές κοινωνίες - οι οποίες, έτσι κι αλλιώς, διαφέρουν σε πολλά μεταξύ τους - αλλά είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της Δύσης, ο πολιτισμός μας είναι η "μήτρα" του δυτικού Πολιτισμού και ο λαός μας ζει σήμερα πλήρως ενσωματωμένος σε δυτικούς θεσμούς, μέσα σε δυτικές νόρμες και δυτικά αξιακά πρότυπα. 

Όμως, το ότι είμαστε δυτικοί, δεν σημαίνει ότι είμαστε και... τυφλοί για όσα συμβαίνουν στη Δύση σήμερα. 

Πολύ περισσότερο, που η κρίση της Δύσης - γιατί περί πρωτοφανούς κρίσης πρόκειται πλέον - μας αφορά άμεσα και μας ακουμπά άμεσα. 

Ακόμα κι αν αυτό το τελευταίο δεν το έχουμε νοιώσει πλήρως ακόμα...

* Όταν άρχισε ο Πόλεμος της Ουκρανίας ακούγαμε "προβλέψεις" ότι οι κυρώσεις θα "γονατίσουν" την Ρωσική Οικονομία, ότι ο Πόλεμος θα "διαλύσει" τη Ρωσία, ότι ο Πούτιν όπου να 'ναι "θα ανατραπεί από τους ολιγάρχες". 

Πέρασαν οκτώ μήνες. Και στο μεταξύ, οι δυτικές οικονομίες συγκλονίζονται (από τη χειρότερη οικονομική κρίση όσο υπάρχουν αναλυτικά στοιχεία, όπως αναφέρει η Βρετανική Κεντρική Τράπεζα), ενώ η Ρωσική κυβέρνηση δοκιμάζεται κι αυτή, ασφαλώς, αλλά όχι τίποτε το ασυνήθιστο για την Ρωσία...

Και το ΔΝΤ προβλέπει πως η επόμενη χρονιά θα είναι έτος ανάκαμψης για τη Ρωσία, αλλά και έτος ύφεσης για τις περισσότερες δυτικές οικονομίες. 

Το ενεργειακό γονατίζει τις δυτικές οικονομίες. Όχι τη Ρωσία, Ούτε την Κίνα.

Καμία σχέση! Απολύτως...

 

Του Θανάση Κ. 

 

Υπάρχει η αίσθηση ότι η Συμφωνία Ισραήλ - Λιβάνου για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ τους -με κάποιο "συμβιβασμό" ανάμεσά τους- αποτελεί "πρόκριμα" για αντίστοιχη οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. 

Αλλά δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ σχέση ανάμεσα τους!

Καμία απολύτως...

Κι αφού πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις διμερών διαφορών, δεν μπορεί η μια να αποτελέσει "προηγούμενο" για την άλλη...

* Πρώτον, ουσία (και βαθύτερη αιτία) της διαφοράς μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου είναι ότι οι δύο χώρες βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ τους και η μια δεν αναγνωρίζει την άλλη. Για την ακρίβεια ακόμα και τώρα όταν ο Λίβανος αναφέρεται στο Ισραήλ, μιλάει για το... "Παλαιστινιακό κράτος"!

Μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα αμοιβαίας αναγνώρισης της... ύπαρξής τους. 

 

* Δεύτερον, και ο Λίβανος και το Ισραήλ έχουν διακηρύξει την ΑΟΖ τους σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας - το λεγόμενο UNCLOS του Montego Bay, του 1982 που έχει γίνει "εθιμικό" πλέον ήδη από το 1995. Και οι δύο μάλιστα έχουν πλήρως οριοθετήσει την ΑΟΖ τους με την Κύπρο, από την περίοδο 2007-10...

Παρά το γεγονός ότι το Ισραήλ δεν έχει υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας, έχει πλήρως αποδεχθεί τις δεσμεύσεις του ως προς την Κύπρο. 

Αντίθετα, η Ελλάδα δεν έχει διακηρύξει την ΑΟΖ προς την πλευρά της Τουρκίας και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ενώ η Τουρκία δεν έχει υπογράψει και δεν δέχεται τις προβλέψεις του Δικαίου της Θάλασσας ούτε προς την πλευρά της Ελλάδας ούτε στην Ανατολική Μεσόγειο...

Η "φευγάτη" Τουρκία (που την... παρακαλάμε να μείνει)!

 

Του Θανάση Κ. 

 

Τι ακριβώς είναι η Τουρκία σήμερα; 

-- Ο "μεγάλος παίχτης" που καταφέρνει και κερδίζει απ’ όλες τις πλευρές – και από τη Δύση και από τη Ρωσία - σε μια συγκυρία πρωτοφανούς διεθνούς αντιπαράθεσης;

-- Ή μήπως ο… «χρήσιμος ηλίθιος» της Ρωσίας, που εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς του Κρεμλίνου, μέχρι να την «αδειάσει» η Μόσχα;

 

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η σημερινή Τουρκία έχει πάψει να συμπεριφέρεται ως μέλος της Δυτικής Συμμαχίας. 

 

* Η Τουρκία ήδη πήρε πυραύλους S-400 από τη Ρωσία, πράγμα αδιανόητο για χώρα μέλος του ΝΑΤΟ. 

* Μετά απ’ αυτό, το Αμερικανικό Κογκρέσο της επέβαλε εμπάργκο εξοπλισμών. 

* Μετά, διαδοχικές Αμερικανικές κυβερνήσεις πρότειναν στην Άγκυρα «συμβιβαστικά μέτρα» για να της άρουν το εμπάργκο... 

* Τελικά η Τουρκία παρήγγειλε και… δεύτερη συστοιχία ρωσικών πυραύλων! Η ιδέα ενός «συμβιβασμού» με τις ΗΠΑ απλώς... ατύχησε! 

* Στο μεταξύ η Τουρκία είχε ήδη παραγγείλει ένα ατομικό εργοστάσιο από τη Ρωσία (στο Akkuyu), επιβεβαιώνοντας τους στενούς ενεργειακούς δεσμούς της με τη Ρωσία. 

* Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Τουρκία πιέστηκε διακριτικά να αναστείλει τις εργασίες για την ολοκλήρωση του ατομικού εργοστασίου. Έστω και "συμβολικά". Έστω και προσωρινά μόνο...

Μάταιος κόπος.

* Αντί γι’ αυτό, ο Ερντογάν… εγκαινίασε το εργοστάσιο στο Ακούγιου, ενώ παρήγγειλε στην Μόσχα και δεύτερο πυρηνικό εργοστάσιο, στη Σινώπη!   

     

* Ύστερα προέκυψε η δολιοφθορά των αγωγών NorthStrem-1 και NorthStream-2 στη Βαλτική, που μεταφέρουν φυσικό αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία. Το ποιος έκανε τη δολιοφθορά δεν έγινε γνωστό. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο «ομφάλιος λώρος» ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης από τη Ρωσία με αέριο, κόπηκε. Προσωρινά ίσως - πάντως κόπηκε…

Πράγμα για το οποίο η Ουάσιγκτον δεν έκρυψε την «ικανοποίησή» της! 

-- Πριν λίγες μέρες, λοιπόν, ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν και ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν ανακοίνωσαν πως ο εφοδιασμός της Ευρώπης με αέριο μπορεί πλέον να γίνεται από την πλευρά της Τουρκίας! Δηλαδή να αντικατασταθούν οι κατεστραμμένοι NorthStream 1 και 2 (από τη Βαλτική), μέσω της Μαύρης Θάλασσας και της Τουρκίας πλέον. Ως την Ανατολική Θράκη. Κι εκείθεν στην Ευρώπη. 

Για όσες χώρες βέβαια, είναι πρόθυμες να σπάσουν τις ευρωπαϊκές κυρώσεις -  δηλαδή το εμπάργκο - κατά της Ρωσίας. 

Μ’ άλλα λόγια η Τουρκία σπεύδει να βοηθήσει την Ρωσία να ξαναθέσει υπό την εξάρτησή της την Ευρώπη! Πράγμα που διασπά ουσιαστικά την Ευρώπη, αφού δελεάζει πολλά κράτη μέλη να παραβιάσουν το ευρωπαϊκό εμπάργκο κατά της Ρωσίας. 

Ο Ναστραντίν, ο Ερντογάν και… εμείς!

Του Θανάση Κ. 

 

Γνωστή είναι σε όλους σας η ιστοριούλα με τον Ναστραντίν Χότζα.

Πήγε, που λέτε, μια φορά ένα χωρικός σε απελπισία και του είπε:

-- Χότζα μου, ζούμε σε μια μικρή καλύβα, εγώ η γυναίκα μου και τα τρία παιδιά μου. Είμαστε πολύ στενόχωρα. Κάνε κάτι να νοιώσουμε καλύτερα…

Ο Χότζας του πρότεινε τότε να βάλει μέσα στην καλύβα του – όπου ήδη πέντε άτομα ασφυκτιούσαν – και το… σκύλο!

-- Μα Χότζα μου…

-- Κάνε αυτό που σου λέω. Κι έλα να μου πεις…

Την άλλη μέρα ήλθε ο άνθρωπος απελπισμένος.

-- Χότζα μου, έβαλα και το σκύλο, όπως μου είπες, αλλά τα πράγματα έγιναν χειρότερα…

-- Ωραία, του απαντάει ο Χότζας. Τώρα βάλε και τις κότες!

-- Μα Χότζα μου…

-- Κάνε αυτό που σου λέω. Κι έλα να μου πεις…

Πήγε ξανά ο χωρικός σε απόγνωση.

-- Τα πράγματα Χότζα μου έγιναν πολύ χειρότερα τώρα που βάλαμε, εκτός από το σκύλο και τις κότες…

-- Ωραία, του απαντάει ο Χότζας, τώρα βάλε και το γαιδουράκι σου μέσα…

-- Μα Χότζα μου…

-- Κάνε ό,τι σου λέω. Κι έλα μετά να μου πεις…

Την επομένη πήγε ο χωρικός σχεδόν κλαίγοντας.

-- Ζούμε τη φρίκη, Χότζα μου…

-- Ωραία, του λέει ο Χότζας, τώρα βάλε μέσα στην καλύβα και το… γουρούνι! Κι έλα μετά να μου πεις…

Την επομένη πήγε ο χωρικός αλαφιασμένος. 

-- Ζούμε σε μια Κόλαση! Πέντε άτομα, ο σκύλος, οι κότες, το γαϊδούρι και το γουρούνι μέσα σε μια καλύβα…

-- Ωραία του λέει ο Χότζας. Τώρα βγάλε το σκύλο. Κι έλα να μου πεις. 

Την άλλη μέρα ήλθε ο χωρικός κι ήταν ακόμα ζορισμένος. Αλλά κάπως καλύτερα…

-- Τώρα βγάλε και τις κότες, του λέει ο Χότζας. Κι έλα πάλι να μου πεις.  

Την επομένη πάει ο χωρικός, αρκετά ανακουφισμένος. 

-- Βγάλε και το γαϊδουράκι, του λέει ο Χότζας. Κι έλα πάλι αύριο…

Την άλλη μέρα πάει ο άνθρωπος αλλαγμένος. Ένοιωθε πια αρκετά καλύτερα, αν και όχι εντελώς καλά. 

-- Τώρα βγάλε και του γουρούνι, του λέει ο Χότζας. Κι έλα να μου πεις. 

Την άλλη μέρα πάει ο χωρικός καταχαρούμενος:

-- Επιτέλους, Χότζα μου, τώρα νοιώθουμε πολύ καλά. Σε ευχαριστούμε πολύ. 

Συμπέρασμα: Τους έκανε τη μίζερη ζωή τους χειρότερη, κι ύστερα ακόμα χειρότερη, κι ύστερα ανυπόφορη. Και μετά άρχισε να τους βελτιώνει λίγο-λίγο. Όταν τους επέστρεψε στο αρχικό σημείο, η πρωτινή μιζέρια τους φάνηκε… ανείπωτη ευτυχία! 

Ο Ερντογάν ξεσαλώνει κι εμείς πάθαμε λίγο... "Γκρέτα"!

 

Του Θανάση Κ. 

 

Τα ελληνοτουρκικά έρχονται ξανά – και δραματικά – στο προσκήνιο.

Και μάλιστα σε συνθήκες, εντεινόμενης διεθνούς γεωπολιτικής αστάθειας. Και κάτι παραπάνω από «αστάθειας»: Συνεχούς Αποσταθεροποίησης…

 

* Μια πρώτη παρατήρηση: Όσοι τώρα καταλαβαίνουν ότι μια «επιθετική κίνηση» της Τουρκίας κατά της Ελλάδας βρίσκεται πλέον στην «ημερήσια διάταξη», απλώς άργησαν λιγάκι…

Η Τουρκία το ετοιμάζει εδώ και καιρό…

Όταν η ηγεσία μιας χώρας δημιουργεί συνεχώς στην κοινή γνώμη της χώρας της την αίσθηση ότι οι γείτονές (δηλαδή οι Έλληνες) την "προκαλούν" και την έχουν "κατάφωρα αδικήσει", αυτό θεωρείται όχι "προοίμιο" κλιμάκωσης, αλλά ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ καθεαυτή! 

Γιατί από ένα σημείο και πέρα αυτο-τροφοδοτείται και δεν μπορεί να σταματήσει πια. 

Αυτό το σημείο το έχει ξεπεράσει προ πολλού η τουρκική ηγεσία. 

 

* Δεύτερη παρατήρηση: Η επίσημη απάντηση της Ελλάδας είναι, μέχρι στιγμής, μάλλον ανεπαρκής. (για να το πω "ευγενικά"). 

-- Η επιμονή στο «διάλογο» είναι λάθος!

-- Και οι «κόκκινες γραμμές» στην ελληνική κυριαρχία - και μόνο - είναι εντελώς λάθος!

Όταν κάποιος ευθέως σε απειλεί καθημερινά, όταν σύμπασα η Τουρκική ηγεσία απειλεί κάθε μέρα "θα έρθουμε νύχτα" - και η αντιπολίτευσή της την επικρίνει που δεν το έχει ΗΔΗ κάνει - η βασική απάντησή σου ΔΕΝ μπορεί να είναι: 

-- Έλα να κάνουμε διάλογο!

Κι ύστερα η «παραβίαση» της εθνικής κυριαρχίας ΔΕΝ είναι... «κόκκινη γραμμή»! Έλος πια...

Στα όρια της εθνικής κυριαρχίας είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ότι κάθε χώρα οφείλει να αντιδράσει με ό,τι έχει και δεν έχει. Αλλιώς παύει να υφίσταται…

"Κόκκινες γραμμές" είναι ό,τι μια χώρα επιλέγει να θέσει ως ακρότατο όριο ανοχής της ΠΕΡΑ από την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας…

Γιατί η υπεράσπιση της κυριαρχίας ΔΕΝ είναι «επιλογή»:

Είναι «υποχρέωση»…

Αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις...

Του Θανάση Κ. 

 

 Έχετε ακούσει βέβαια, την ανεκδοτολογική φράση-κλισέ που λέει η σύζυγος όταν την πιάνει ο άντρας της, επ' αυτοφώρω, με τον εραστή της, 

ή ο σύζυγος, που τον πιάνει η γυναίκα του με την ερωμένη του στα "πράσα"... 

-- Αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις!

Ένδειξη αμηχανίας και ταραχής. 

 

Παροιμιώδης λοιπόν, η πρώτη ΑΡΝΗΣΗ του/της "ενόχου" να αποδεχθεί την ολοφάνερο "ενοχή"...

Εξ ίσου παροιμιώδες και το ακριβώς αντίστροφο: η ΑΡΝΗΣΗ του "θύματος", να δεχθεί την "προδοσία"...

Όλο αυτό περιγράφεται ψυχαναλυτικά ως φάση ΑΡΝΗΣΗΣ - phase of denial.

Κι αυτό το τελευταίο το βλέπουμε σήμερα γύρω μας στην ευρωπαϊκή επικαιρότητα...

 

Το παθαίνουν όσοι αντιμετωπίζουν ξαφνικά, ό,τι θεωρούσαν "αδιανόητο" μέχρι χθες -  και τώρα μοιάζει "προφανές" ή "αναπόφευκτο"!

Το παθαίνουν οι πλούσιες οικογένειες όταν χάνουν ξαφνικά όλη την περιουσία τους, το παθαίνουν άτομα που αντιμετωπίζουν ξαφνικά την "προδοσία" αγαπημένων τους προσώπων. 

Το παθαίνουν οι ελίτ όταν εμφανίζονται οι πρώτες ηχηρές αποδοκιμασίες έξω από τα "ανάκτορά" τους. 

Το έπαθε η καημένη η Μαρία Αντουανέτα...

Άλλοτε είναι τραγικό, άλλοτε γίνεται κωμικό, πάντα δείχνει αδυναμία αντίληψης της πραγματικότητας...

Αυτό παθαίνει και η ευρωπαϊκή ελίτ σήμερα!

Όταν βλέπει ότι ανεβαίνει η Δεξιά παντού κι έρχονται στην εξουσία "ακροδεξιά" κόμματα. 

Ή πλησιάζουν επικίνδυνα. 

Ή ετοιμάζονται να "εισβάλλουν" από παντού...

-- Στην Γαλλία προ μηνών, όπου η Λεπέν δεν κατάφερε βέβαια, να κερδίσει τις εκλογές, αλλά κατάφερε να γίνει τελικά - και για πρώτη φορά - αξιωματική αντιπολίτευση, και ήδη ουσιαστικά "συγκυβερνά" με το Κόμμα του Προέδρου Μακρόν, το οποίο δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. 

-- Στην Σουηδία πριν δύο εβδομάδες, όπου κέρδισε ο Δεξιός συνασπισμός, όπου το ισχυρότερο κόμμα του είναι - καραμπινάτο - ακροδεξιό!

Πράσσειν άλογα...

Του Θανάση Κ. 

 

Η ενεργειακή πολιτική, αυτό δηλαδή που ΔΕΝ έχουμε σήμερα, εμείς ως "Δύση" είναι κάτι που χρειάζεται μακροχρόνιο προγραμματισμό. 

Ρεαλιστικό προγραμματισμό. Όχι να ζωγραφίζουμε "αγγέλους στ' άστρα". 

Ούτε να δίνουμε διέξοδο σε παιδαριώδεις ιδεοληψίες τύπου... "Γκρέτας".

Προγραμματισμός σημαίνει να καταλάβουμε δύο τρία πράγματα, πριν απ' όλα:

 

* Πρώτον, ότι όλη η πρόοδος που σημειώθηκε στην ανθρωπότητα τους τελευταίους δύο αιώνες, οφείλεται στο ότι - η "Δύση" κυρίως - κατάφερε να τιθασεύσει και να απελευθερώσει την Ενέργεια. Και μάλιστα να την καταστήσει "φθηνή" - δηλαδή προσιτή σε όλους, ή έν πάση περιπτώσει σε όλο και περισσότερους. 

Τίποτε απ' όσα βλέπουμε γύρω μας (και τα θεωρούμε "δεδομένα" πλέον - κακώς!) δεν θα υπήρχε, αν δεν είχαμε στη διάθεσή μας άφθονη ενέργεια. 

Κάτι που δεν συνέβαινε σε όλες τις προηγούμενες ιστορικές φάσεις της ανθρωπότητας. 

-- Την εποχή της ενεργειακής αφθονίας, δηλαδή τους τελευταίους δύο αιώνες, το προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων τριπλασιάστηκε!

-- Και το βιοτικό επίπεδο ανέβηκε κατακόρυφα.

-- Και το μορφωτικό επίπεδο επίσης αυξήθηκε. 

-- Και η διάχυση γνώσης-ευημερίας έφτασε σε πρωτοφανή επίπεδα. 

Ασφαλώς, όλα τα καλά πράγματα έχουν και "παρενέργειες". Τέτοιες παρενέργειες διορθώνονται - και πρέπει να διορθωθούν. 

Δεν επικαλείσαι τις παρενέργειες για να... καταργήσεις την πρόοδο.

Όπως ακριβώς δεν επικαλείσαι τις παρενέργειες της τεχνολογίας, ας πούμε τα όπλα μαζικές καταστροφής, ως πρόσχημα για να οδηγηθούμε ξανά στην εποχή των σπηλαίων, έτσι δεν επικαλείσαι και τις παρενέργειες της ενεργειακής αφθονίας (περιβαλλοντικές κλπ.) για να οδηγήσεις ξανά σε προ-νεωτερικές καταστάσεις ενεργειακής ένδειας...

Στρέβλωση, πάνω στη στρέβλωση, πάνω στη στρέβλωση…

Στρέβλωση, πάνω στη στρέβλωση, πάνω στη στρέβλωση…

 

Του Θανάση Κ. 

 

Η Ευρώπη αντιμετωπίζει σήμερα υπαρξιακή κρίση. 

Το θέμα δεν είναι πώς τα πάει ο Πούτιν στον Πόλεμο της Ουκρανίας. 

Το πραγματικό πρόβλημα είναι πώς τα πάει η Ευρώπη, στον οικονομικό πόλεμο που η ίδια επέλεξε να εμπλακεί εναντίον της Ρωσίας. 

Από την αρχή του καλοκαιριού κατέστρωνε σχέδια για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης. 

Ανάμεσα σε άλλα πρότεινε και συζητούσε την υποχρεωτική μείωση της κατανάλωσης ενέργειας στις χώρες μέλη, καθώς και το πλαφόν τιμής στο ρωσικό αέριο…

-- Πώς ακριβώς μπορεί να μειωθεί δραστικά η κατανάλωση ενεργείας, σε οικονομίες που δεν είναι πρωτόγονες αγροτο-κτηνοτροφικές, αλλά φιλοδοξούν να μπούν στην… 4η Βιομηχανική Επανάσταση, η οποία είναι ιδιαίτερα ενεργειοβόρα;

-- Πώς ακριβώς μπορεί να μειωθεί η κατανάλωση ενέργειας σε οικονομίες που οι ανταγωνιστικοί τους τομείς, όπως η βιομηχανία ή και ο τουρισμός ακόμα απορροφούν όλο και περισσότερη ενέργεια;

Οι "εκλεκτοί" βουλιάζουν - οι "καταραμένοι" έρχονται!

Του Θανάση Κ. 

Πριν λίγες μέρες είχα γράψει ότι εμφανίζεται μια προϊούσα πολιτική αποσταθεροποίηση μέσα στην Ευρώπη. 

Κάποιοι, έστω και λίγοι, με... μάλωσαν! Ήμουν "υπερβολικός" λέει...

Σήμερα ζητώ συγγνώμη! Όχι βέβαια, γιατί ήμουν "υπερβολικός". 

Αλλά για το ακριβώς αντίθετο: τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα και κινούνται πολύ ταχύτερα απ' όσο έγραφα τότε...

Μιλάμε για κρίση γενικευμένης ακυβερνησίας πλέον.

Με σαφέστερη μετακίνηση προς τα δεξιά. Παντού...

* Η Ιταλία ουσιαστικά δεν έχει κυβέρνηση πλέον. Και βαδίζει σε εκλογές. Το φάσμα των εκλογών στην Ιταλία προκαλεί πανικό στις Βρυξέλλες, εκπρόσωποι των οποίων προσπάθησαν να ματαιώσουν τον οριστική παραίτηση του Ντράγκι από την Πρωθυπουργία, γιατί θεωρείται πλέον βέβαιη η κυριαρχία της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς - πλην δεν τα κατάφεραν. Σύμφωνα με τις τωρινές δημοσκοπήσεις, το Κόμμα των Fratelli Italiani, μαζί με το Κόμμα του Σαλβίνι και το Κόμμα του Μπερλουσκόνι αθροίζουν κοντά στο 53%! Και τα τρία είναι από "ακροδεξιά" ως απλώς "πολύ δεξιά"...

* Η Βρετανία, επίσης δεν έχει κυβέρνηση πλέον. Ο Πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον έχει παραιτηθεί και παραμένει ως "υπηρεσιακός" μέχρι να εκλεγεί ο διάδοχός του. Και οι δύο υποψήφιοι βρίσκονται δεξιότερα από τον Τζόνσον, ο οποίος για τις Βρυξέλλες θεωρούνταν... "ακροδεξιός"!

Όπως είπε και η γερμανική Deutsche Welle: ποιός θα το έλεγε; Ότι θα φτάσει κάποια στιγμή να "νοσταλγήσουμε" τον Μπόρις Τζόνσον στη Βρετανία και τον... Μπερλουσκόνι στην Ιταλία! 

Το..."Ηθικό Πλεονέκτημα" και η Δυστοπία της Τοξικής Αριστεράς

Aπο Θανάσης Κ.

Η Αριστερά έχει πρόβλημα. Υπαρξιακό και ταυτοτικό. 

Προσπαθεί να φιμώσει, να τρομοκρατήσει, να επιβάλει την ατζέντα της, τις απόψεις της, ακόμα και την... υποκρισία της στην υπόλοιπη κοινωνία.

Οι υπόλοιποι πολίτες - ανεξαρτήτως πολιτικών προτιμήσεων ή ιδεολογικών καταβολών - θα έπρεπε σε αυτό να αντιδρούν ακαριαία...

Δυστυχώς, δεν το κάνουν...

(Με ελάχιστες τιμητικές εξαιρέσεις, βεβαίως...)

* Δύο - άσχετα μεταξύ τους - περιστατικά τις προηγούμενες μέρες. 

Το πρώτο είχε στόχο τον βουλευτή της ΝΔ και υφυπουργό Παιδείας Άγγελο Συρίγο.   

Κατά την αγόρευσή του στη Βουλή είπε το... προφανές:

Ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου ΔΕΝ έριξε τη χούντα!  

Τη δικτατορία την έριξε το Κυπριακό, οκτώ μήνες αργότερα. 

Είχε απόλυτα δίκιο!

Το αναφέρουν ακόμα και σχολικά βιβλία Ιστορίας.

Είπε ακόμα ότι το Πολυτεχνείο χρησιμοποιήθηκε για να ξεπλύνει τις ενοχές όσων ΔΕΝ έκαναν αντίσταση κατά τη διάρκεια της χούντας.

Για την ακρίβεια το είπε πολύ πιο συγκαλυμμένα. 

Πολλοί αντιστασιακοί εκείνης της εποχής το έχουν πει δημόσια, εδώ και χρόνια - πολύ πιο ωμά...

Ο Συρίγος, δεν έδειξε "ασέβεια" στον ηρωϊκό χαρακτήρα της φοιτητικής εξέγερσης του 1973. Το αντίθετο ακριβώς. 

Και χρειάστηκε να το πει, για να αντικρούσει τα επιχειρήματα της Αριστεράς που, επικαλούμενη το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα, θεωρεί ότι το Πανεπιστήμιο οφείλει να βρίσκεται σε "διαρκή εξέγερση". 

Μόνο που αυτό δεν έχει καμία σχέση με το σύγχρονο Πανεπιστήμιο...

Ε κάποιος, έπρεπε να τους το πει αυτό. Κάποτε...

Κατά τα άλλα, ο Συρίγος δεν όξυνε τα πνεύματα. 

Δεν απάντησε για παράδειγμα στο καταγγελτικό παραλήρημα Παφίλη, του ΚΚΕ..

Έρχεται! Ξυπνήστε...

Έρχεται! Ξυπνήστε...

Του Θανάση Κ. 

* Πρώτη παρατήρηση: Ο ολόκληρος ο Δυτικός κόσμος μπαίνει σε μια περίοδο πρωτοφανούς ακυβερνησίας. 

Αυτό δεν είναι "εικασία" ή "πρόβλεψη"...

Συμβαίνει ήδη!

Γύρω μας πέφτουν ή παραλύουν κυβερνήσεις στη μία χώρα μετά την άλλη. 

Στο Ισραήλ δεν έχουν κυβέρνηση, 

στη Γαλλία δεν είναι εύκολο να σχηματίσουν κυβέρνηση, 

στην Αγγλία έχει παραιτηθεί ο Πρωθυπουργός και έχει παραλύσει η κυβέρνηση μέχρι να εκλεγεί ο επόμενος, 

στην Ιταλία δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα αντέξει η κυβέρνηση τους επόμενους μήνες, ούτε στην Ισπανία, 

στη Γερμανία ξεσπάνε το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο σε βάρος της Κυβέρνησης Σόλτς (η οποία δυσκολεύεται να συνεννοηθεί με τον... εαυτό της), 

στην Ολλανδία έχουμε εξέγερση των αγροτών κατά της κυβέρνησης, 

στην Ουάσιγκτον επίσης ξεσπάνε σκάνδαλα σε βάρος του Προέδρου Μπάϊντεν, και προεξοφλείται η συντριβή των Δημοκρατικών στις εκλογές του Νοεμβρίου για την ανανέωση του Κογκρέσου, 

στη Βουλγαρία δεν έχουν κυβέρνηση. 

στα Σκόπια ουσιαστικά έχει διαλυθεί η κυβέρνηση...

  

Αδύναμοι εκλεγμένοι κυβερνήτες καταρρέουν, 

αδύναμες ετερογενείς κυβερνήσεις συνεργασίας διαλύονται, 

αληθινά και φτιαχτά σκάνδαλα ξεσπούν παντού, 

αδιέξοδες πολιτικές καταρρέουν χωρίς να αλλάζουν (ενεργειακό), 

προφανείς αντιφάσεις βγαίνουν στην επιφάνεια, χωρίς να λύνονται, 

μέσα στις κυβερνήσεις ξεσπούν αγεφύρωτες αντιθέσεις, 

ανάμεσα σε χώρες που ανήκουν στις ίδιες υπερεθνικές ενώσεις ή στους ίδιους συνασπισμούς ξεσπούν σοβαρές διαμάχες,

όλα βρίσκονται στον αέρα, και τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει ομαλά...

Καταρρέουν οι προσδοκίες και τα ψευτοδιλήμματα...

Καταρρέουν οι προσδοκίες και τα ψευτοδιλήμματα... 

Του Θανάση Κ. 

* Μετά την επανέναρξη των Ελληνοτουρκικών διερευνητικών Συνομιλιών (άνοιξη-καλοκαίρι του 2021) πολλοί προεξοφλούσαν ότι οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών μπαίνουν πλέον σε "ήρεμα νερά". 

Διαψεύστηκαν! Μπορεί ο τουρκικός στόλος να μην βγήκε ξανά στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά οι τουρκικές προκλήσεις κλιμακώθηκαν με άμεσο - και πιεστικό - αίτημα αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών, με απροκάλυπτες απειλές ότι θα επέμβουν να πάρουν τα ελληνικά νησιά που είναι, λέει... "τουρκικά", και με άνευ προηγουμένου παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου στο Αιγαίο ...

Η προσδοκία ότι ο "διάλογος" θα λειτουργούσε κατευναστικά διαψεύστηκε. 

 

* Φέτος την άνοιξη υπήρξε συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον Τούρκο Πρόεδρο στην Κωνσταντινούπολη. Αμέσως μετά κάποιοι έσπευσαν - και πάλι - να προεξοφλήσουν ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις επανήλθαν σε "ήρεμα νερά".

Διαψεύστηκαν ξανά! Αυτή τη φορά μέσα σε λίγες μέρες.

Ο ίδιος ο Ερντογάν ανακοίνωσε ότι δεν θα συναντηθεί ξανά με τον Μητσοτάκη. Και ο Έλληνας Πρωθυπουργός αναγκάστηκε να παραδεχθεί για πρώτη φορά το σωστό: 

Η παρουσία του Έλληνα Πρωθυπουργού στο Κογκρέσο

Μετά την ομιλία στο Κογκρέσο, ΤΙ ;

Θανάσης Κ.

    

Για να το πω απλά, η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Αμερικανικό Κογκρέσο ήταν καλή.

Θα μπορούσε κανείς να έχει κάποιες αντιρρήσεις για κάποια σημεία, για κάποιες εκφράσεις, για κάποιες αποσιωπήσεις, αλλά σε γενικές γραμμές η παρουσία του Έλληνα Πρωθυπουργού στο Κογκρέσο και η ομιλία του εκεί ήταν πολύ καλή! 

Στις περιπτώσεις αυτές δεν χωράνε γκρίνιες ή μεμψιμοιρίες. 

Αλλά μην μπερδεύουμε μια καλή ομιλία με την Πολιτική. 

Μια ομιλία είναι στιγμιαίο γεγονός. Η Πολιτική είναι δυναμική διαδικασία. 

 

--Από Πολιτική άποψη ένα από τα πιο εύστοχα σημεία της ομιλίας του ήταν ότι προειδοποίησε - με διπλωματικό τρόπο βέβαια - το Κογκρέσο να μην παραβιάσει το δικό του νόμο (τον CAATSA), δηλαδή να μην άρει το εμπάργκο εξοπλισμών προς την Τουρκία! Αντίθετα, απ' ό,τι εισηγείται η τωρινή Αμερικανική Κυβέρνηση. 

--Ένα ακόμα εύστοχο σημείο ήταν η προειδοποίηση ότι η Ελλάδα δεν θα ανεχθεί παραβιάσεις της κυριαρχίας και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. 

Αυτονόητο θα πείτε. Ίσως...

Αλλά η Ελλάδα έχει δείξει "παρεξηγήσιμη ανεκτικότητα" τα τελευταία χρόνια απέναντι σε κλιμακούμενες τουρκικές προκλήσεις. Κι έτσι η "αυτονόητη" αυτή υπόμνηση, δεν είναι και τόσο αυτονόητη πια. Άρα καλώς ειπώθηκε. 

Μόνο που δεν αρκεί αυτό...

Σαν να καταπίνουν μουρουνολαδο!

Σαν να καταπίνουν μουρουνολαδο!

Θανάσης Κ.

Ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε προ ημερών ότι η Ελλάδα θα επιταχύνει την έρευνα και την εκμετάλλευση των - πιθανών - υδρογονανθράκων της χώρας!

Ανακοίνωσε, μάλιστα, έξη θαλάσσια οικόπεδα - όλα στο Ιόνιο, ή νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης - όπου οι έρευνες θα προχωρήσουν, υποτίθεται, με ταχείς ρυθμούς...

Αυτά είναι πράγματι, “πολύ καλά νέα”.

Αλλά μην βιαζόμαστε.

Ολόκληρη η αλήθεια είναι πολύ-πολύ διαφορετική...

* Πρώτον, δεν αποφασίστηκε “επιτάχυνση” των ερευνών...

Αποφασίστηκε “επανεκκίνηση” των ερευνών!

Οι έρευνες είχαν αποφασιστεί και είχαν ξεκινήσει εδώ και οκτώ χρόνια - το 2014, επι Πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά και επί υπουργίας Γιάννη Μανιάτη. Τότε για πρώτη φορά ανακοινώθηκαν αυτά τα θαλάσσια οικόπεδα (συν άλλα δύο-τρία ακόμα, που παραλήφθηκαν τώρα)...

Στο μεταξύ στην 5ετία ΣΥΡΙΖΑ, δεν προχώρησαν καθόλου! Και από το 2019,

όταν σχηματίστηκε η σημερινή κυβέρνηση, το τέλμα στις έρευνες συνεχίστηκε

- στην

πραγματικότητα είχαμε εγκατάλειψη...

Μάλιστα ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών δήλωνε, ότι η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται να τρυπήσει στο βυθό της θάλασσας, γιατί είναι υπέρ της “πράσινης ενέργειας” - δηλαδή δεν την ενδιαφέρουν οι υδρογονάνθρακες που, ενδεχομένως υπάρχουν στο βυθό των θαλασσών μας....

Αυτό το επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σήμερα, διευκρινίζοντας ότι η κυβέρνησή του ήταν υπέρ της επένδυσης σε ενέργεια από Ανανενώσιμες Πηγές (ΑΠΕ) - αιολικά και φωτοβολταϊκά - αλλά λόγω του πολέμου στην Ουκρανία αναγκάστηκε να επιστρέψει πάλι στους υδρογονάνθρακες...

Δηλαδή βλέπει τον πλούτο της χώρας όπως τα παιδιά δυό γενεών πριν εβλεπαν το... μουρουνόλαδο:

Το σιχαίνονταν, αλλά αναγκάζονταν να το πιούν από ανάγκη...

Στο μεταξύ, όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν κοινό μυστικό ότι οι έρευνες ξένων εταιριών για υδρογονάνθρακες σε ελληνικές θάλασσες “σκάλωναν” μετά από προσφυγές “οικολογικών οργανώσεων” στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Αυτό πάει πολύ...

Αυτό πάει πολύ...

Θανάσης Κ.

Η (μαγνητοσκοπημένη) ομιλία του "μαχητή" από το τάγμα Αζόφ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ήταν μια πρόκληση!

Για την οποία ευθύνεται ο ίδιος ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, Ζελένσκι.

Γνώριζε, ή όφειλε να γνωρίζει, ότι οι Έλληνες στους οποίους ο ίδιος ζήτησε να απευθυνθεί, έχουν υποφέρει πολλά από τους ναζί.

Ζήτησε την συμπαράσταση της Ελλάδας στη χώρα του που αγωνίζεται κατά της ρωσικής εισβολής.

Την έχει!

Και χωρίς να απευθυνθεί στο ελληνικό Κοινοβούλιο.

Έχει τη συμπαράστασή μας πλήρως.

Χωρίς "ναι, μεν, αλλά...", χωρίς "αστερίσκους", χωρίς "υποσημειώσεις"...

Πλήρως...

Την έχει τη συμπαράστασή μας, όχι γιατί του τη... χρωστάμε.

Την έχει γιατί οι Έλληνες έχουν πολεμήσει στο παρελθόν ενάντια σε ξένες εισβολές, οπότε αν κάποιοι καταλαβαίνουν τώρα το δράμα του λαού του, είμαστε εμείς...

Την έχει επίσης γιατί και τώρα - όχι μόνο στα βάθη της Ιστορίας - οι Έλληνες αντιμετωπίζουν αντίστοιχη απειλή από την Τουρκία.

Αν κάποιοι θέλουν να καταδικαστεί η ξένη εισβολή, αυτοί είμαστε εμείς...

Στο μήνυμά του δεν έκανε ούτε μια στοιχειώδη αναφορά στο γεγονός ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει τώρα απειλή - από τη γειτονική Τουρκία - αντίστοιχη με όσα αντιμετωπίζει η χώρα του σήμερα...

Όπως και στο αντίστοιχο μήνυμά του προς την Κύπρο δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στο γεγονός ότι και εκεί υπάρχει ξένη εισβολή-κατοχή - επίσης από την Τουρκία - που συνεχίζεται επί 48 χρόνια.

Φαίνεται ο κ. Ζελένσκι θεωρεί ότι εμείς του χρωστάμε αλληλεγγύη, αλλά εκείνος δεν χρωστάει καμία αλληλεγγύη σε όποιους αντιμετωπίζουν αντίστοιχες απειλές ή παρόμοια δεινά...

Δεν πειράζει! Ας του συγχωρήσουμε αυτή την παράλειψη.

Δοκιμαζόμενος άνθρωπος είναι. Αυτός κάνει ό,τι καταλαβαίνει κι εμείς κάνουμε ό,τι θεωρούμε ως "ηθική μας υποχρέωση"...

Μέχρις εκεί όμως...

Ναυάγιο σοβαρότητας μέσα σε... "ελληνική λίμνη"!

Ναυάγιο σοβαρότητας μέσα σε... "ελληνική λίμνη"!

Θανάσης Κ.

Πληροφορηθήκαμε εσχάτως ότι υπάρχουν "επαγγελματίες πατριώτες" που διακινούν την άποψη, λέει, ότι "το Αιγαίο είναι... Ελληνική λίμνη"!
Ενώ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε διακηρύξει ήδη από το 1978 ότι το Αιγαίο ΔΕΝ είναι "Ελληνική Λίμνη"...
Κάποιες διευκρινίσεις είναι απολύτως απαραίτητες πλέον:

* Πρώτον κανείς δεν διακηρύσσει - ούτε διακήρυξε ποτέ - ότι το Αιγαίο είναι Ελληνική λίμνη...
Για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων ο βασικότερος: Το Αιγαίο, έτσι κι αλλιώς ΔΕΝ είναι "λίμνη"...

* Δεύτερον, η δήλωση εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν απάντηση στις τότε δηλώσεις της Τουρκίας, ότι οι Έλληνες θεωρούν, τάχα, το Αιγαίο "ελληνική λίμνη" αποκλειστικά δικής τους δικαιοδοσίας. Δηλαδή με πρόθεση - κατά τους τότε τουρκικούς ισχυρισμούς πάντα - να ελέγχουν τα πάντα στη θαλάσσια διέλευση από το Αιγαίο...
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απάντησε τότε ότι στο Αιγαίο υπάρχει η ελεύθερη διέλευση σκαφών παντός είδους με βάση του διεθνείς κανονισμούς της ναυτιλίας. Η Ελλάδα ποτέ δεν παρεμπόδισε, ούτε είχε τότε (ή έχει τώρα) την πρόθεση να παρεμποδίσει την ελεύθερη ναυσιπλοΐα, στο Αιγαίο ή οπουδήποτε αλλού.
Αλλά αυτό - προσέθεσε τότε ο Κ. Καραμανλής - δεν ακυρώνει τα κυριαρχικά δικαιώματα που έχει η Ελλάδα στο Αιγαίο και τα οποία ζήτησε ήδη από τότε να κριθούν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Πράγμα που η Τουρκία δεν θέλησε ποτέ και το Διεθνές Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι δεν είχε "δικαιοδοσία" να δικάσει τότε...

* Τρίτον, από τότε (1978) μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά, ωστόσο. Το βασικότερο απ' όλα, σήμερα υπάρχει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας του Montego Bay (United Nations Convention for the Law of the Sea - UNCLOS) το οποίο προβλέπει με σαφήνεια όλα εκείνα που δεν ήταν σαφώς καθορισμένα το 1978 (πέρα από τους διεθνείς κανόνες ναυσιπλοϊας που προϋπήρχαν).
Το Δίκαιο της Θάλασσας ψηφίστηκε το 1982 κι έγινε "εθιμικό" μετά το 1995, όταν το επικύρωσαν πάνω από 60 κράτη τότε - σήμερα πάνω από 160 κράτη, δηλαδή ουσιαστικά όλα όσα περιβρέχονται από θάλασσα, εκτός από τρία. Ακόμα και δύο από τα τρία που το προσυπέγραψαν το επικαλούνται ωστόσο (ΗΠΑ και Ισραήλ).

Μόνο η Τουρκία αρνείται να το αποδεχθεί, γιατί ειδικά στο Αιγαίο οι προβλέψεις του είναι εντελώς αντίθετες (και σαφέστατα αντίθετες) από τις επιδιώξεις της. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στην Ανατολική Μεσόγειο...

* Τέταρτον, με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας πλέον κάθε χώρα μπορεί να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα μέχρι και 12 μίλια. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι μπορεί να παρεμποδίζει την ελεύθερη ναυσιπλοΐα.

"Συνεκμετάλλευση", "Συνδιαχείριση" κι άλλα... παραμύθια!

"Συνεκμετάλλευση", "Συνδιαχείριση" κι άλλα... παραμύθια!

Θανάσης Κ.

Κάποιοι στην Ελλάδα διακινούν, τον τελευταίο καιρό, την "ιδέα", ότι ήλθε η ώρα να λύσουμε τα ελληνοτουρκικά προβλήματα συνολικά.
"Μοιράζοντας" τα κυριαρχικά μας δικαιώματα με την Τουρκία! Ώστε να βγούμε όλοι "ωφελημένοι" - κατά την λογική του περιβόητου τουρκικού "καζάν-καζάν" - ή win-win επί το...νεο-ελληνικότερο.

Καλύτερα να συνεργαστούμε στην εκμετάλλευση του πλούτου που βρίσκεται μέσα στα κυριαρχικά μας δικαιώματα (στη θάλασσα), παρά να τσακωνόμαστε εσαεί με την Τουρκία, για το σε ποιόν ανήκουν - με αποτέλεσμα να μην τα εκμεταλλεύεται κανείς και να φτάνουμε συχνά στο κατώφλι της σύγκρουσης με τους γείτονες...

Στο κάτω-κάτω η Τουρκία έχει αναβαθμιστεί πολύ γεωπολιτικά μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, λέει...
Καλύτερα, λοιπόν, να πάρουμε λιγότερα από όσα "δικαιούμαστε", παρά να τσακωνόμαστε συνεχώς και τελικά, να ρισκάρουμε πολλά και να μην κερδίζουμε τίποτε...
Αυτή η απλοϊκή λογική μοιάζει "ακαταμάχητη"!
Αλλά είναι λάθος. Χοντρό λάθος. Και αντιφατική. Και αδιέξοδη...

* Πρώτον είναι λάθος από πλευράς Διεθνούς Δικαίου. Το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) προβλέπει με σαφήνεια ποια είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα κάθε χώρας. Μπορεί στη διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών να υπάρξουν μικρο-τροποιήσεις, λόγω γεωγραφικών "ιδιαιτεροτήτων", διαφορών σε "γραμμές βάσης" κλπ. Μπορεί ακόμα να υπάρξει και "συνεκμετάλλευση" κοιτασμάτων που βρίσκονται κάτω από το βυθό και εκτείνονται εκατέρωθεν της οριοθέτησης μεταξύ δύο παράκτιων χωρών.
Αλλά εδώ δεν πρόκειται για τίποτε απ' όλα αυτά!
Η Τουρκία δεν αμφισβητεί τα όρια της ΑΟΖ των ελληνικών νησιών που βρίσκονται απέναντί της. Η Τουρκία αμφισβητεί ότι τα ελληνικά νησιά έχουν οποιαδήποτε ΑΟΖ! Κι όχι μόνο τα μικρά νησιά ή τα μεσαία νησιά. Ακόμα και μεγάλα νησιά όπως η Κρήτη.
Η Τουρκία ΔΕΝ ζητάει αυτό που επιβάλει το Διεθνές Δίκαιο να διαπραγματευθούμε μαζί της. Δηλαδή τα όρια της Ελληνικής ΑΟΖ ανάμεσα στα δικά της παράλια και "απέναντι" (opposite) ή "δίπλα" (adjacent) προς τα ελληνικά νησιά...
Η Τουρκία προσπαθεί να υφαρπάξει την ΑΟΖ των Ελληνικών νησιών προς την αντίθετη πλευρά: ανάμεσα στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου και την ηπειρωτική Ελλάδα - ή ανάμεσα στο σύμπλεγμα του Καστελορίζου και την Αίγυπτο.
Αυτά η Ελλάδα δεν έχει καμία υποχρέωση να τα "διαπραγματευθεί" με την Τουρκία.

Στρατηγική Τύφλωση…

Στρατηγική Τύφλωση…

Θανάσης Κ.

Στην Ουκρανία βρισκόμαστε σε αδιέξοδο:

-- Οι Ρώσοι προχωρούν πολύ αργά – και πάντως πολύ δύσκολα.

-- Και οι Ουκρανοί ανθίστανται πεισματικά – και ηρωϊκά – χωρίς να μπορούν να αναχαιτίσουν τους Ρώσους και χωρίς να περιμένουν ουσιώδη εξωτερική βοήθεια από κανένα.

Στο μεταξύ η χώρα τους καταστρέφεται καθημερινά.

* Πρώτο ερώτημα λοιπόν:

Πώς μπορεί να τελειώσει ο Πόλεμος αυτός;

Τέτοιες συγκρούσεις τελειώνουν είτε με νίκη μίας πλευράς, είτε με διαπραγματεύσεις μεταξύ τους.

Η Ρωσία μέχρι στιγμής δεν δείχνει διάθεση να συμφωνήσει, αν δεν αποσπάσει περισσότερα απ’ όσα ζητούσε πριν τον Πόλεμο - και για να ξεκινήσει τον Πόλεμο.

Απαιτεί οπωσδήποτε,

--την αναγνώριση απόσχισης της Κριμαίας (την οποία είχε καταλάβει ήδη από το 2014),

--την αναγνώριση απόσχισης των δύο επαρχιών του Ντομπάς,

--την εξασφάλιση της ουδετερότητας της Ουκρανίας και

--την διάλυση των ένοπλων αντι-ρωσικών ομάδων των Ουκρανών.

Δηλαδή ζητά τον εδαφικό ακρωτηριασμό της Ουκρανίας και τον πολιτικό έλεγχο της Ρωσίας επί της (υπόλοιπης) Ουκρανίας.

Μέχρι στιγμής, η Κυβέρνηση Ζελένσκι δεν είναι διατεθειμένη να δεχθεί τίποτε παραπάνω από την «ουδετερότητα» ολόκληρης της Ουκρανίας, δηλαδή να μείνει η χώρα του ακέραιη, με αντάλλαγμα να μην μπει στο ΝΑΤΟ.

Άρα μεταξύ των δύο πλευρών υπάρχει ακόμα αγεφύρωτο «διαπραγματευτικό χάσμα».

Ο μόνος τρόπος να ξεπεραστεί αυτό, εφ’ όσον αποκλείουμε άμεση ανάμιξη του ΝΑΤΟ, είναι:
-- είτε η Ουκρανική αντίσταση να καταρρεύσει,
-- είτε η Ρωσία να ηττηθεί και να συνθηκολογήσει.

Το τελευταίο θα σημάνει ότι ο Πούτιν τελικά θα ανατραπεί. Διότι αν ηττηθεί και συνθηκολογήσει, θα ανατραπεί! (Χωρίς απαραίτητα ο διάδοχός του να είναι καλύτερος για τη Δύση, όπως παρατηρούν ήδη δυτικοί αναλυτές).

-- Συμπέρασμα πρώτο: αν ο Πούτιν δεν συνθηκολογήσει (και δεν ανατραπεί εσωτερικά), τότε ο μόνος ορατός τρόπος να τελειώσει ο Πόλεμος είναι με ήττα-συνθηκολόγηση της Ουκρανίας.

Αυτό είναι κάτι που (εμμέσως ή ευθέως) το ομολογούν οι περισσότεροι δυτικοί αναλυτές.

Από τη στιγμή που η Ρωσία επενέβη στρατιωτικά στην Ουκρανία και το ΝΑΤΟ αρνήθηκε να βοηθήσει τη σθεναρή της αντίσταση, το μέλλον της είναι προδιαγεγραμμένο.

* Οπότε έρχεται το επόμενο ερώτημα: Τι θα γίνει μετά;

Η μάλλον, ποια είναι η στρατηγική της Δύσης, αν η Ρωσία κερδίσει αυτά που επιδιώκει (ή, έστω, τα περισσότερα από όσα επιδιώκει) στην Ουκρανία;

Απάντηση, δυστυχώς, δεν υπάρχει! Κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό.