Εγκέφαλος, ο κατ' εικόνα του κόσμου

Κώστας Σπίγγος

-…Τελικά, ο καλύτερος στίχος του κόσμου διατηρεί την αξία του ακόμη κι αν κανείς δεν τον διαβάσει;

-Ο καλύτερος στίχος του κόσμου είναι ένα σύννεφο μολυβί, φορτωμένο με πόνους και έρωτες. Ταξιδεύει στον ουρανό μέχρι να συναντηθεί με το δροσερό ρεύμα που θα φέρει βροχή σε στεγνούς από ελπίδα τόπους, ένα σημαδιακό χρόνο...

-Ο καλύτερος στίχος του κόσμου είναι μια εξίσωση γεμάτη από πρόσημα, παρενθέσεις, αγκύλες και χι, ψι, ζετ, φορτωμένη με τιμές και αποτελέσματα. Ταξιδεύει σε μπλε τετράδια μέχρι να συναντηθεί με το κοφτερό μυαλό που θα φέρει τροφή και ζεστασιά στους στερημένους, ένα σημαδιακό χρόνο...

Ο εγκέφαλος αποτελείται κατ’ ουσίαν από τα νευρικά κύτταρα και τις συνδέσεις μεταξύ τους. Τα νευρικά κύτταρα μπορούν να γίνουν καλύτερα αντιληπτά – αν και απλουστεύοντας –  ως πυκνωτές-πομποδέκτες: λαμβάνουν ηλεκτρικά (ηλεκτροχημικά) σήματα από άλλα κύτταρα, τα αθροίζουν και αναλόγως αυτής της άθροισης εκπέμπουν τα δικά τους. Με αυτό τον τρόπο σχηματίζονται δίκτυα στα οποία διαρκώς ρέουν πληροφορίες από κάποια σημεία σε άλλα, με ρυθμούς ασύλληπτους που αγγίζουν ακόμη και τα 300 ή 500 ανά δευτερόλεπτο (αριθμός μόνο ανάμεσα σε δύο κύτταρα). Ο ρυθμός ροής αυτών των πληροφοριών προκαλεί αυξομειώσεις του ηλεκτρισμού, δηλαδή ηλεκτρικές ταλαντώσεις.

Τα βασικά συναισθήματα, χαρά, φόβος και πόνος (λύπη), φαίνεται πως είναι ένα υπερεξελιγμένο είδος αντανακλαστικών, που προορίζονται να παρωθούν ή να απωθούν προς ή από μια δράση με χαρακτήρα άμεσο, καθολικό (μη εκλεκτικό) και επιτακτικό, τόσο στον άνθρωπο όσο και πιθανώς και σε άλλα είδη. Τα δικά μου συναισθήματα (καθώς δεν μπορώ να μιλήσω για λογαριασμό άλλου) ενεργοποιούνται με αυτοματικό (μη βουλητικό) τρόπο όταν λαμβάνουν χώρα σημαντικά για τη ζωή μου συμβάντα: πατρότητα (αυτοθυσιαστική χαρά), απειλή για τη ζωή μου (πανικός) επαπειλούμενη απώλεια (φόβος), συνεύρεση με τον άλλο (χαρά), συντελεσμένη απώλεια (θλίψη) κ.ά..

Χάκερ vs Νευροεπιστήμονες

P. M. S Hacker*

«Σήμερα, το μεγαλύτερο εμπόδιο στο δρόμο για μια καθαρότερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο σκεφτόμαστε τον εαυτό μας και τον κόσμο στον οποίο ζούμε είναι ο επιστημονισμός, ο οποίος διαποτίζει τον τρόπο που σκεφτόμαστε και την κουλτούρα μας. Έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε πως εάν ένα πρόβλημα είναι σοβαρό, τότε η επιστήμη θα βρει τη λύση του∙ και πως, αν η επιστήμη δεν βρίσκει τη λύση του, τότε μάλλον το πρόβλημα δεν είναι σοβαρό. Αυτό βέβαια είναι τελείως λάθος.

 

Η κυριαρχία του επιστημονισμού είναι ολοφάνερη στη λατρεία των μμε για τις νευροεπιστήμες. Όλη την ώρα ακούς εκεί ανθρώπους να λένε για τον εγκέφαλό τους, τι κάνει ή τι δεν κάνει ο εγκέφαλός τους, τι τους βάζει ή τι τους λέει να κάνουν ο εγκέφαλός τους, κ.ο.κ. 

Έτσι, ένα σωρό παρανοήσεις έχουν πλέον αρχίσει να διαποτίζουν την καθημερινή ομιλία των τηλεθεατών. Αυτό είναι ολέθριο και πάρα πολύ σοβαρό. Διότι οι παρανοήσεις αυτές δεν εκπέμπονται διαθλαστικά απλώς και μόνο από τους δημοσιογράφους, αλλά κατευθείαν από τους ίδιους τους νευροεπιστήμονες. Πράγματι, σε όποιο τομέα κι αν δουλεύουν, θα δούμε ότι θεωρούν πως αυτό που εξηγεί την ανθρώπινη συμπεριφορά, τη σκέψη μας, τις πεποιθήσεις μας, τις ελπίδες μας ή τους φόβους μας, είναι οι εγκεφαλικές διεργασίες. Πιστεύουν δηλαδή στ’ αλήθεια πως αυτός που σκέφτεται, συλλογίζεται, κρίνει, ζυγιάζει, πιστεύει, φοβάται κι ελπίζει είναι ο εγκέφαλος.

 

Αυτή η ιδέα δεν είναι προϊόν της επιστημονικής έρευνας, αλλά απότοκος εννοιολογικής σύγχυσης, από την οποία οφείλουμε ν’ απαλλαγούμε. Στην αντίρρηση ότι, θέλοντας να παρέμβουμε διορθωτικά στις εννοιολογικές συγχύσεις της επιστήμης, ενδεχομένως ενδιαφερόμαστε να προκαταβάλουμε το σχεδιασμό των νέων πειραμάτων, ξεκαθαρίζουμε δεν μας ενδιαφέρει το όποιο επόμενο πείραμα, αλλά η κατανόηση του προηγούμενου πειράματος. Τα εννοιολογικά ξεκαθαρίσματα συνεισφέρουν κατά πρώτο και κύριο λόγο στην κατανόηση αυτού που ήδη γνωρίζουμε και στη σαφήνεια κατά τη διατύπωση ερωτήσεων που αφορούν αυτά που ήδη ξέρουμε.

 

Επιστήμες και εννοιολογικό κομφούζιο

Η επιστήμη δεν είναι περισσότερο άτρωτη στα εννοιολογικά σφάλματα απ’ οποιοδήποτε άλλο πεδίο της ανθρώπινης διάνοιας. Η ίδια η ιστορία της επιστήμης είναι διάσπαρτη με τα λείψανα θεωριών, που δεν ήταν απλώς λανθασμένες αλλά εννοιολογικά συγκεχυμένες. Για παράδειγμα, η θεωρία του Γκέοργκ Σταλ (1659-1734) για την ανάφλεξη ήταν εννοιολογικά διάτρητη καθώς σε ορισμένες περιπτώσεις απέδιδε αρνητικό βάρος στο ‘‘φλογιστόν’’ ─μια ιδέα που, μέσα στο πλαίσιο της νευτώνειας Φυσικής όπου ανήκε, δεν έβγαζε νόημα. Ή πάλι, η κριτική που άσκησε ο Αϊνστάιν

Πώς η φτώχεια αλλάζει το... μυαλό

Πώς η φτώχεια αλλάζει το... μυαλό

Εάν δει κανείς την απεικόνιση ενός ανθρώπινου εγκεφάλου σε λειτουργία θα διαπιστώσει ότι στο μπροστινό μέρος ακριβώς πίσω από το μέτωπο είναι ο προμετωπιαίος φλοιός, ο οποίος επιλύει προβλήματα, θέτει στόχους και εκτελεί εργασίες.

Ο προμετωπιαίος φλοιός λειτουργεί σε «συνεργασία» με το μεταιχμιακό σύστημα (ένα σύνολο ανατομικών δομών που βρίσκονται μεταξύ φλοιού και υποθαλάμου), το οποίο είναι κοντά στο κέντρο του εγκεφάλου.

Το μεταιχμιακό σύστημα επεξεργάζεται τα συναισθήματα και προκαλεί συναισθηματικές αποκρίσεις, εν μέρει λόγω της αποθήκευσης της μακροχρόνιας μνήμης.

Όπως γράφει το theatlantic.com όταν ένας άνθρωπος ζει στη φτώχεια, σύμφωνα με όλο και περισσότερες έρευνες, το μεταιχμιακό σύστημα στέλνει συνεχώς μηνύματα φόβου στον προμετωπιαίο φλοιό τα οποία επιβαρύνουν την ικανότητά να επιλύει προβλήματα, να θέτει στόχους και να ολοκληρώνει τα καθήκοντα του με αποτελεσματικό τρόπο.

Αυτό συμβαίνει μέχρι ενός σημείου ούτως ή άλλως σε όλους. Ανεξαρτήτως κοινωνικής, οικονομικής τάξης.

Την υπερφόρτωση / επιβάρυνση μπορούν να πυροδοτήσουν παράγοντες, όπως μία δύσκολη ημέρα στη δουλειά ή μια οικογενειακή κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Οι άνθρωποι που ζουν σε συνθήκες φτώχειας ωστόσο, έχουν το επιπρόσθετο βάρος του διαρκώς αυξανόμενου άγχους.

Αγωνίζονται συνεχώς για να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα και να βρουν λύσεις, προσθέτοντας επιπλέον πίεση ή ακόμα και «τραυματίζοντας», βλάπτοντας την καθημερινότητά τους.

Η επιστήμη είναι σαφής: Όταν η ικανότητα του εγκεφάλου εξαντλείται στις ανησυχίες και στους φόβους, απλά δεν υπάρχει «χώρος» για άλλα πράγματα.

Η ΜΚΟ «Economic Mobility Pathways» (EMPath) με έδρα τη Βοστόνη, δημιούργησε ένα πρόγραμμα για τη μελέτη του θέματος, το οποίο περιέγραψε σε έκθεση με τίτλο «Χρησιμοποιώντας την επιστήμη του εγκεφάλου για να βρούμε νέα μονοπάτια εξόδου από τη φτώχεια».

Πώς η φτώχεια αλλάζει το... μυαλό

Εάν δει κανείς την απεικόνιση ενός ανθρώπινου εγκεφάλου σε λειτουργία θα διαπιστώσει ότι στο μπροστινό μέρος ακριβώς πίσω από το μέτωπο είναι ο προμετωπιαίος φλοιός, ο οποίος επιλύει προβλήματα, θέτει στόχους και εκτελεί εργασίες.

Ο προμετωπιαίος φλοιός λειτουργεί σε «συνεργασία» με το μεταιχμιακό σύστημα (ένα σύνολο ανατομικών δομών που βρίσκονται μεταξύ φλοιού και υποθαλάμου), το οποίο είναι κοντά στο κέντρο του εγκεφάλου.

Το μεταιχμιακό σύστημα επεξεργάζεται τα συναισθήματα και προκαλεί συναισθηματικές αποκρίσεις, εν μέρει λόγω της αποθήκευσης της μακροχρόνιας μνήμης.

Όπως γράφει το theatlantic.com όταν ένας άνθρωπος ζει στη φτώχεια, σύμφωνα με όλο και περισσότερες έρευνες, το μεταιχμιακό σύστημα στέλνει συνεχώς μηνύματα φόβου στον προμετωπιαίο φλοιό τα οποία επιβαρύνουν την ικανότητά να επιλύει προβλήματα, να θέτει στόχους και να ολοκληρώνει τα καθήκοντα του με αποτελεσματικό τρόπο.

Αυτό συμβαίνει μέχρι ενός σημείου ούτως ή άλλως σε όλους. Ανεξαρτήτως κοινωνικής, οικονομικής τάξης.

Την υπερφόρτωση / επιβάρυνση μπορούν να πυροδοτήσουν παράγοντες, όπως μία δύσκολη ημέρα στη δουλειά ή μια οικογενειακή κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Οι 4 κύριοι νευροδιαβιβαστές που επηρεάζουν την ευτυχία και πώς να τους ενεργοποιήσετε

Της Δρ. Βιολέττας Αννίνου, Ph.D.

Τα όμορφα αισθήματά σας ξεκινούν από αυτούς τους 4 νευροδιαβιβαστές: ντοπαμίνη, ωκυτοκίνη, σεροτονίνη και ενδορφίνες. Όλα τα αισθήματα και τα συναισθήματα είναι το αποτέλεσμα των νευροχημικών αντιδράσεων, που λαμβάνουν χώρα στο σώμα σας. Μαθαίνοντας να εκπαιδεύετε τον εαυτό σας και να αυξάνετε την επίγνωση και τη γνώση σας, μπορείτε να ενεργοποιήσετε αυτούς τους 4 σημαντικούς νευροδιαβιβαστές, που αυξάνουν τη διάθεση, την ευτυχία και την παραγωγικότητα.

Ντοπαμίνη

Η ντοπαμίνη μας κινητοποιεί να αναλάβουμε δράση προς έναν στόχο, προς επιθυμίες και ανάγκες και δίνει ένα κύμα ενισχυτικής ευχαρίστησης όταν επιτυγχάνονται. Η αναβλητικότητα, η αυτοαμφισβήτηση και η έλλειψη ενθουσιασμού συνδέονται με τα χαμηλά επίπεδα ντοπαμίνης. Η ντοπαμίνη παίζει επίσης μεγάλο ρόλο στην διατήρηση ενός υγιούς βάρους. Όταν έχετε επαρκή επίπεδα ντοπαμίνης στο σύστημά σας, τρώτε λιγότερο, κάνετε πιο συνετές επιλογές και έχετε μεγαλύτερη συγκέντρωση. Τα χαμηλά επίπεδα ντοπαμίνης συνδέονται με την κατάθλιψη, την αναβλητικότητα και με αισθήματα αυτοαμφισβήτησης.

Για να αυξήσετε τα επίπεδα ντοπαμίνης σας, ορίστε καθημερινούς ή μηνιαίους στόχους, ώστε να λαμβάνετε ικανοποίηση όταν τους πετυχαίνετε. Δημιουργήστε νέους στόχους πριν επιτύχετε τους τρέχοντες. Αυτό διασφαλίζει μία διαρκή ροή για να βιώνετε την έκκριση ντοπαμίνης. Κινητοποιηθείτε μέσω της γυμναστικής αφού η ντοπαμίνη αυξάνεται παράλληλα με την σεροτονίνη και τις ενδορφίνες όταν γυμνάζεστε.

Το περπάτημα μεταβάλλει τον εγκέφαλό σας όταν πάσχετε από κατάθλιψη

Γνωρίζατε ότι η σωματική άσκηση, μετρίου επιπέδου σε τακτική βάση, μπορεί να σας βοηθήσει να αισθανθείτε καλύτερα όταν πάσχετε από κατάθλιψη; 

Το απλό περπάτημα για μισή ώρα κάθε μέρα μπορεί να σας προσφέρει αυτά τα οφέλη. Όταν πάσχετε από κατάθλιψη, ο κόσμος προχωρά με διαφορετικό ρυθμό. Όταν ο εγκέφαλός σας περνά αυτή τη διαδικασία, βιώνετε ένα χαμηλότερο επίπεδο δραστηριότητας και κάνετε λιγότερες νευρωνικές συνδέσεις. Όπως ανέλυσε μια μελέτη που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, η αμυγδαλή,η δομή που λειτουργεί ως φρουρός των συναισθημάτων σας, λειτουργεί σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο κατά τη διάρκεια της κατάθλιψης. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο σκοπό: να σας αναγκάσουν να επικεντρωθείτε στον εαυτό σας. Λειτουργείτε σε ένα ελάχιστο επίπεδο για να επιτρέψετε στον εαυτό σας να αναλύσει τον εσωτερικό σας κόσμο, να τον κατανοήσετε και να επιλύσετε τα προβλήματά σας. Αλλά τίποτα δεν είναι εύκολο. Η κατάθλιψη δεν μπορεί να θεραπευτεί όπως η γρίπη ή κάποια λοίμωξη. Για να μπορέσετε να ξεπεράσετε αυτή την πάθηση θα πρέπει να προσεγγίσετε το πρόβλημα από μια διαφορετική οπτική γωνία. Αρχικά, αν ο γιατρός σας το προτείνει, μπορείτε να ακολουθήσετε θεραπείες με φάρμακα που θα συμπληρώνουν την κανονική θεραπεία. Επίσης, οι νευρολόγοι προσεγγίζουν αυτή τη διαδικασία μιλώντας για τη γνωστή νευρωνική νευροπλαστικότητα. 

Βιώνοντας νέα ερεθίσματα και νέες αισθήσεις που είναι έντονα και ουσιαστικά μπορείτε να «επανενεργοποιήσετε» τις νευρωνικές συνδέσεις σας. Κάτι τόσο απλό όσο το καθημερινό περπάτημα σε έναν εξωτερικό χώρο μπορεί να αποβεί εξαιρετικά θεραπευτικό. Σήμερα θα ανακαλύψουμε όλες τις πληροφορίες. Αξίζει να τις θυμάστε. Αν πάσχετε από κατάθλιψη, μην ξεχνάτε: πηγαίνετε για περπάτημα 

10 γεγονότα για τη λειτουργία του εγκεφάλου μας που αποδεικνύουν ότι είμαστε ικανοί για τα πάντα

Ο εγκέφαλός μας είναι καταπληκτικός. Μπορεί να μας βοηθήσει να φτάσουμε κάθε κορυφή, να πραγματοποιήσουμε τα πιο τρελά μας όνειρα και να πετύχουμε τους πιο περίπλοκους στόχους μας. Ωστόσο, αν θέλουμε να τα καταφέρουμε όλα αυτά, θα πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε τις αρχές με τις οποίες λειτουργεί. 

Δείτε παρακάτω 10 γεγονότα σχετικά με τη λειτουργία του εγκεφάλου, που πρέπει να αρχίσετε να χρησιμοποιείτε από σήμερα. 

1.Για τον εγκέφαλό μας, δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην πραγματικότητα και την φαντασία 

Ο εγκέφαλός μας αντιδρά σε κάθε σκέψη και δεν μπορεί να ξεχωρίσει ένα πραγματικό γεγονός από την φαντασία. Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι που βλέπουν μέσα από ροζ γυαλιά, είναι πιο ευτυχισμένοι και το σώμα μας δέχεται το εικονικό φάρμακο (placebo) ως πραγματικό φάρμακο. 

2.Η πνευματική δουλειά δεν κουράζει τον εγκέφαλο 

Το αίσθημα της κόπωσης του εγκεφάλου, προκύπτει εξαιτίας των συναισθημάτων. Η σύνθεση του αίματος που ρέει διαμέσου του εγκεφάλου, παραμένει αμετάβλητη κατά την ενεργή λειτουργία του. Ωστόσο, για παράδειγμα, το αίμα από τις φλέβες ενός ανθρώπου που δουλεύει όλη μέρα, αλλάζει σημαντικά. 

3.Συνήθως, ο εγκέφαλος λειτουργεί αυτόματα 

Εκπαιδεύουμε τα παιδιά σαν να έχουν μόνο αριστερό ημισφαίριο εγκεφάλου Η βελτίωση της συναισθηματικής ικανότητας των παιδιών δεν φαίνεται να κατέχει περίοπτη θέση στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Αρθογράφος:Δημήτρης Τσιριγώτης

Σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες που μελετούν την λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου αυτός χωρίζεται σε δύο ημισφαίρια τα οποία όμως επικοινωνούν διαρκώς μεταξύ τους: το αριστερό ημισφαίριο των γνώσεων και της λογικής και το δεξιό ημισφαίριο των συναισθημάτων, της φαντασίας και της δημιουργικότητας. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε συνηθίσει να δίνουμε άλλο όνομα στο δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για συναισθήματά μας: το ονομάζουμε «καρδιά». Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως τελικά εκπαιδεύουμε τα παιδιά ξεχνώντας ότι έχουν και «καρδιά» που διψάει όχι για γνώσεις και πληροφορίες αλλά για συναισθήματα;  

Κακά τα ψέματα, το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει μια τέτοια στοχοθεσία ώστε να προσφέρει στα παιδιά σχεδόν αποκλειστικά ακαδημαϊκή παιδεία. Δηλαδή έχει σκοπό τη μετάδοση πληροφοριών και γνώσεων -ομολογουμένως σημαντικών- στα παιδιά. Αυτή είναι φανερή φύση της εκπαίδευσης. Τι γίνεται όμως με την αθέατη φύση της, τα συναισθήματα;

Προφανώς δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η μάθηση δεν λαμβάνει χώρα ανεξάρτητα από τα συναισθήματα του παιδιού. Το συναίσθημα είναι το σήμα που εκτοξεύεται προς και από τον ανθρώπινο εγκέφαλο συμπαρασύροντας μαζί του την προσδεμένη σε αυτό γνώση ή την πληροφορία. Όμως το κείμενο αυτό δεν έχει σκοπό να ασχοληθεί με την αξία των συναισθημάτων στην γνωστική εκπαιδευτική διαδικασία αλλά με αυτή καθαυτή την εκπαίδευση της συναισθηματικής ικανότητας των παιδιών ή ,όπως αλλιώς συνηθίζεται να ονομάζεται, με τη συναισθηματική νοημοσύνη τους. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η συναισθηματική νοημοσύνη μπορεί να διδαχθεί;  

Ο εγκέφαλός σου έχει ένα κουμπί διαγραφής. Μάθε πώς να το χρησιμοποιείς.

Αυτός είναι ο απίστευτος τρόπος που ο εγκέφαλός σου κάνει χώρο για να μπορείς να μάθεις περισσότερα.

Υπάρχει ένα παλιό ρητό στις νευροεπιστήμες που λέει «Νευρώνες που πάλλονται ταυτόχρονα, συνδέονται μεταξύ τους».

Αυτό σημαίνει ότι όσο περισσότερο χρησιμοποιούμε συγκεκριμένους νευρικούς δρόμους στο μυαλό μας, τόσο ισχυρότερο γίνεται το κύκλωμα που συνθέτουν. Αυτός είναι ο λόγος που ισχύει ένα άλλο παλιό ρητό, «η πρακτική μας κάνει τέλειους». Όσο περισσότερο εξασκούμε ένα μουσικό όργανο, μια γλώσσα, μια ταχυδακτυλουργία ή οτιδήποτε παρόμοιο, τόσο ισχυρότερα γίνονται τα κυκλώματα στο μυαλό που είναι υπεύθυνα γι? αυτές τις λειτουργίες.

Ωστόσο, στις μέρες μας οι ερευνητές ανακαλύπτουν μια ακόμα πτυχή αυτής της αλήθειας: Για να μάθουμε κάτι, ακόμα πιο σημαντικό από την εξάσκηση είναι η ικανότητα να ξεμάθουμε ή να σπάσουμε τις παλιές νευρωνικές συνδέσεις που ρυθμίζουν πράγματα που δεν μας είναι χρήσιμα πλέον. Αυτό ονομάζεται «συναπτικό κλάδεμα» και παρακάτω θα δείτε πώς λειτουργεί.

Το μυαλό σου είναι σαν ένας κήπος

Φανταστείτε το μυαλό σας σαν έναν κήπο, που στη θέση της καλλιέργειας λουλουδιών, φρούτων και λαχανικών, καλλιεργείτε συναπτικές συνδέσεις ανάμεσα στους νευρώνες. Αυτές είναι οι συνδέσεις στις οποίες οι νευροδιαβιβαστές, όπως η ντοπαμίνη, η σεροτονίνη και άλλες, ταξιδεύουν κατά μήκος τους.

Όταν ο εγκέφαλος επικοινωνεί με την ύλη

Τον καλπασμό της Επιστήμης και της Τεχνολογίας κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει επειδή ίσως δεν ικανοποιεί τις θεολογικές και κοινωνικές προκαταλήψεις του. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε την χρήση τους . Η κακή όμως χρήση της Επιστήμης και της Τεχνολογίας δεν θα ελεγχθει χωρίς την κατάκτηση της «Ανθρώπινης Πνευματικότητας»και  εμμέσως της «Επιστημονικής Ηθικής»

Είναι απογοητευτικό βέβαια να ακούς λαθεμένες πληροφορίες

 ενώ εσύ ξέρεις την αλήθεια..

Κάποιοι απλά δεν γνωρίζουν…

Πολλοί όμως επιμένουν στο ψέμα …

Για να σωθούν από μιαν αλήθεια που δεν την αντέχουν

Για περισσότερες και αναλυτικότερες πληροφορίες, όσον αφορά το κείμενο που ακολουθεί, παραπέμπουμε στη διάλεξη του Μάνου Δανέζη: «‘Όταν η σκέψη δημιουργεί την αισθητή πραγματικότητα» στο σύλλογο» "ΠΑΛΑΙΧΘΩΝ" στις 15 Νοεμβρίου 2013 :  https://www.youtube.com/watch?v=lbYr3WCv7w0

Οι παρατιθέμενες παραπομπές, στο επόμενο κείμενο, αναφέρονται σε διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία η οποία αναλύει και επιβεβαιώνει την αλήθεια των όσων  γράφονται. Η παράθεση αυτής της βιβλιογραφίας είναι αναγκαία για όσους αμφισβητούν χωρίς να μελετούν και ως εκ τούτου δεν γνωρίζουν. 

 Όταν ο εγκέφαλος επικοινωνεί με την ύλη

Δρ Μάνος Δανέζης

Αστροφυσικός

 Όπως αναφέραμε και σε προηγούμενες συζητήσεις μας το νέο ανθρωπιστικό πολιτισμικό ρεύμα που  ήδη γεννιέται θα στηριχθεί σε τέσσερεις βασικές και αποδεικνυόμενες πειραματικά επιστημονικές αλήθειες.

1. Η πρώτη αλήθεια αφορά αυτό που ονομάζουμε υλική πραγματικότητα.Για τη σύγχρονη επιστημονική σκέψη η αισθητή υλική πραγματικότητα, σε οποιοδήποτε επίπεδο, αποτελεί ένα matrix, δηλαδή μια ψεύτικη εικόνα την οποία δημιουργεί η ανθρώπινη φυσιολογία μέσω των εγκεφαλικών διαδικασιών.  Εκεί έξω στο Σύμπαν υπάρχει μόνο ενέργεια η οποία, μεταφερόμενη  μέσω των αισθητηρίων οργάνων μας σε συγκεκριμένα σημεία του εγκεφάλου μας, δημιουργεί την ψευδαίσθηση της πραγματικότητας. Τις μορφές, τα σχήματα, την σκληρότητα και τα όρια των αντικειμένων, την οσμή και τη γεύση τους.

Απίστευτο ! Δείτε τί προκαλεί η ανάγνωση ενός βιβλίου στο ανθρώπινο μυαλό !!!

Δεν το λέει ένας μανιώδης βιβλιοφάγος, έτσι και αλλιώς η μαρτυρία του δεν θα ήταν αντικειμενική, αλλά επιστήμονες που οδηγήθηκαν σε αυτό το συμπέρασμα έπειτα από ενδελεχή έρευνα: για πέντε ημέρες από τη στιγμή που ολοκληρώνει κάποιος ένα μυθιστόρημα, στο μυαλό του γίνεται μια έκρηξη.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στο αμερικανικό πανεπιστήμιο της Εμορί και το συμπέρασμά της είναι ότι διαβάζοντας ένα βιβλίο προκαλείται αυξημένη συνδεσιμότητα στον εγκέφαλο και νευρολογικές αλλαγές που επιτείνουν τη δύναμη της μνήμης.

Οι αλλαγές αυτές καταγράφηκαν στο αριστερό κροταφικό φλοιό, στην περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη δεκτικότητα για τη γλώσσα, καθώς και την αισθητηριακή περιοχή του εγκεφάλου .

Οι νευρώνες της περιοχής αυτής έχουν συσχετιστεί με την εξαπάτηση του νου να νομίζει ότι κάνει κάτι που δεν είναι. Για παράδειγμα, σκέφτεται ότι τρέχει (χωρίς στην πραγματικότητα να το κάνει) και έτσι μπορεί να ενεργοποιήσει τους νευρώνες που σχετίζονται με τη φυσική πράξη της λειτουργίας.

Πώς οι σκέψεις μας αλλάζουν τον εγκέφαλο, τα κύτταρα και τα γονίδιά μας

Κάθε λεπτό της ημέρας, το σώμα σας αντιδρά με φυσικό τρόπο και αλλάζει κυριολεκτικά, ως απάντηση στις σκέψεις που επεξεργάζεστε στο μυαλό σας.

Έχει αποδειχθεί ξανά και ξανά ότι οι σκέψεις προκαλούν το μυαλό να απελευθερώσει νευροδιαβιβαστές, οι οποίοι είναι χημικοί αγγελιοφόροι που τους επιτρέπεται να επικοινωνούν με τα μέρη του οργανισμού και του νευρικού σας συστήματος. Οι νευροδιαβιβαστές ελέγχουν σχεδόν όλες τις λειτουργίες του σώματός σας, από τις ορμόνες μέχρι την πέψη, μέχρι την αίσθηση χαράς, της λύπης ή του άγχους.

Μελέτες έχουν δείξει ότι οι σκέψεις από μόνες τους, μπορούν να βελτιώσουν την όραση, τη φυσική κατάσταση και τη δύναμη. Το φαινόμενο placebo, όπως παρατηρείται στη «ψεύτικη» χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, για παράδειγμα, λειτουργεί λόγω της δύναμης της σκέψης. Οι προσδοκίες και οι μαθημένες συνδέσεις παρουσιάζουν ισχυρές ενδείξεις ότι αλλάζουν τη χημεία του εγκεφάλου και το κύκλωμα που οδηγεί σε πραγματικά σωματικά και γνωστικά αποτελέσματα, όπως λιγότερη κόπωση, μειωμένη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος, αυξημένα επίπεδα ορμονών και μείωση του άγχους.

Ένα αρκετά μεγάλο σώμα της έρευνας που διεξάγεται για περισσότερα από τριάντα χρόνια σε επιστημονικά ιδρύματα υψηλού κύρους σε όλο τον κόσμο, διερευνά τη φύση της συνείδησης, δείχνοντας ότι οι σκέψεις είναι ικανές να επηρεάσουν τα πάντα, από τις απλούστερες μηχανές μέχρι τα πιο σύνθετα έμβια όντα. Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι οι ανθρώπινες σκέψεις και οι προθέσεις, αποτελούν ένα πραγματικά φυσικό «κάτι» με εκπληκτική δύναμη να αλλάξει τον κόσμο μας. Κάθε σκέψη που έχουμε είναι απτή ενέργεια με δύναμη να μεταμορφώνει. Μια σκέψη δεν είναι μόνο ένα πράγμα˙ μια σκέψη είναι ένα πράγμα που επηρεάζει και άλλα πράγματα.

Οι σκέψεις σμιλεύουν τον εγκέφαλό σας

Πέρα από τη νευρομανία και τη νευροφοβία

neyroepistimes_3.jpg

Η «νευρομανία» ή, εναλλακτικά, η «νευροφοβία» οφείλονται στην κυρίαρχη σήμερα τάση να εξηγούνται σχεδόν τα πάντα από τη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου μας.

09.07.2016, 

Συντάκτης: 

Σπύρος Μανουσέλης

Οπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο, χάρη στην εντυπωσιακή ανάπτυξη των Νευροεπιστημών, ο εγκέφαλός μας, έδρα των πιο ανομολόγητων συναισθημάτων μας και των πιο μύχιων σκέψεών μας, έχει καταστεί διαφανής στην επιστημονική γνώση και άρα πολύ πιο εύκολα χειραγωγήσιμος από τη σύγχρονη βιοεξουσία (βλ. «Εφ.Συν.», 02-07-16).

Στην κοινωνική ιδιοποίηση και διαχείριση αυτής της γνώσης υπεισέρχονται αφενός η «νευρομανία» και αφετέρου η «νευροφοβία». Δύο επιστημονικοφανή μυθεύματα που επιβλήθηκαν στην ανθρώπινη σκέψη χάρη στις πρόσφατες, ιδιαίτερα εντυπωσιακές, νευροεπιστημονικές εξελίξεις.

Πράγματι, τόσο η «νευρομανία» όσο και η δήθεν εναλλακτική «νευροφοβία» θα πρέπει να αποδοθούν στην κυρίαρχη σήμερα μόδα να εξηγούνται σχεδόν τα πάντα από τη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου μας.

Οπως θα δούμε, δυστυχώς, έχει επικρατήσει ένα ιδιαιτέρως παραπλανητικό είδος «επιστημονικής» ενημέρωσης, που σκοπίμως δημιουργεί ψευδαισθήσεις και μυθεύματα σχετικά με τις εφαρμογές των Νευροεπιστημών.

Γεγονός που εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους, δεδομένου ότι αυτές οι επιστήμες μπορούν ήδη να επεμβαίνουν άμεσα στη λειτουργία και στην υγεία της ανθρώπινης εγκεφαλικής μηχανής.

Δύσκολα βρίσκει κανείς σε εφημερίδες ή σε εκλαϊκευτικά επιστημονικά περιοδικά ειδικές ενημερωτικές στήλες που να μην παρουσιάζουν, με απίστευτη ευκολία και ελαφρότητα, τις πιο πρόσφατες και συχνά ασήμαντες εξελίξεις στην επιστήμη ή στη τεχνολογία ως δήθεν «αποφασιστικά βήματα» ή ως «μεγάλες επαναστάσεις», οι οποίες υποτίθεται ότι ανατρέπουν τα όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα για τη λειτουργία της φύσης ή για το ανθρώπινο σώμα.

Γιατί, βέβαια, τι νόημα ή αξία θα είχε η επιστημονική ενημέρωση των πολιτών αν δεν πρόκειται για ανακαλύψεις με... κοσμοϊστορικές συνέπειες!

Όταν η επιστημονική γνώση του εγκεφάλου μετατρέπεται σε ιδεολογία

egkefalos_nevroepistimies.jpg

Απ’ ό,τι φαίνεται τον 21ο αιώνα στην επιστημονική έρευνα θα κυριαρχούν οι Νευροεπιστήμες, δικαίως λοιπόν περιγράφεται ως ο «αιώνας του εγκεφάλου και του νου»

02.07.2016

Συντάκτης: 

Σπύρος Μανουσέλης

Η γνωστική περιπέτεια τον 21ο αιώνα

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να διαπιστώσει ότι τα τελευταία χρόνια, χάρη στην εντυπωσιακή ανάπτυξη των Νευροεπιστημών, ο εγκέφαλός μας, έδρα των πιο ανομολόγητων συναισθημάτων μας και των πιο μύχιων σκέψεών μας, έχει γίνει όχι μόνο διαφανής στην επιστημονική γνώση αλλά και πολύ πιο εύκολα χειραγωγήσιμος από τη σύγχρονη βιοεξουσία, η οποία τελικά διαχειρίζεται αυτή τη γνώση.

Σε αυτή την ιδιοτελή διαχείριση της γνώσης υπεισέρχεται και η «νευρομανία», η κυρίαρχη σήμερα μόδα να ανάγονται σχεδόν τα πάντα στον... εγκέφαλο.

Πρόκειται για ένα εξόφθαλμα απλοϊκό ιδεολόγημα που, ωστόσο, γίνεται ευρύτατα αποδεκτό επειδή οι Νευροεπιστήμες είναι όντως σε θέση να εντοπίζουν και να αναλύουν -με αυστηρά νευροβιολογικούς όρους- τις εγκεφαλικές δομές που εμπλέκονται όταν π.χ. ερωτευόμαστε, όταν μαθαίνουμε ή απομνημονεύουμε κάτι, όταν λέμε ψέματα, όταν κοιτάζουμε ένα έργο τέχνης ή ένα αγαπημένο μας πρόσωπο.

Στο σημερινό άρθρο θα παρουσιάσουμε τη σημασία της συντελούμενης στις μέρες μας «νευροεπιστημονικής επανάστασης», ενώ στο επόμενο θα εξετάσουμε τα επιστημονικοφανή μυθεύματα που δημιουργούν στο μυαλό των ανθρώπων αυτές οι επιστημονικές εξελίξεις.

Στις μέρες μας, η έρευνα του ανθρώπινου εγκεφάλου και των νοητικών φαινομένων που προκύπτουν από τη λειτουργία του δεν ανήκει στη δικαιοδοσία κάποιου ιδιαίτερου επιστημονικού κλάδου, όπως η νευροβιολογία, η νευροφυσιολογία, η γνωστική ή η εξελικτική ψυχολογία, κ.ο.κ.

Πώς τα ΜΜE δημιουργούν την συλλογική πραγματικότητα

Του Paul A Philips  

-"Οι άνθρωποι θα πιστεύουν ό, τι τα μέσα ενημέρωσης θα τους λένε να πιστεύουν." - George Orwell



- «Αυτό που έχει σημασία δεν είναι ποια είναι η αλήθεια, αλλά τι γίνεται αντιληπτό ως αλήθεια."Ερρίκος Κίσινγκερ



- «Όποιος ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης ελέγχει την πραγματικότητα.» -Peter Jennings.



- «Όταν ένα καλά συσκευασμένο πακέτο ψεμάτων έχει προωθηθεί σταδιακά στις μάζες σε διάρκεια γενεών, η αλήθεια θα φαίνεται εξωφρενική και αυτός που την λέει, φρενοβλαβής." -Dresden James



Σε ένα προηγούμενο μήνυμα έγραψα: "Τίποτα στον κόσμο δεν είναι όπως φαίνεται". Το «θέατρο της ψευδαίσθησης» στο οποίο ζούμε θεωρείται από πολλούς αληθινό και αυτό μπορεί να αποδοθεί κυρίως σε δύο πράγματα.


1. Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την λειτουργία του πλανήτη έχουν καταφέρει να χειρίζονται τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και να ελέγχουν την συλλογική πραγματικότητα. Με αυτόν τον τρόπο παράγουν τα επιθυμητά πρότυπα συμπεριφοράς στις μάζες: σκέψεις, απόψεις, στάσεις, κοινωνικές νόρμες, έτσι ώστε να μπορούν να κυβερνηθούν. Εν ολίγοις, τα ΜΜΕ θεωρούνται απαραίτητα εργαλεία για μια δικτατορία.


2. Η πλειοψηφία του ανθρώπινου πληθυσμού έχει επιτρέψει στον εαυτό του να εξαπατηθεί μέσω της άγνοιας, της εξαπάτησης, της ηλιθιότητας, της χρόνιας απάθειας ή μιας σοβαρής έλλειψης περιέργειας και αμφισβήτησης, όλα αυτά ενισχυμένα από κυνισμό. Η κατανάλωση βασιλεύει. Εφ 'όσον οι κοιλιές τους είναι γεμάτες με φαγητό και τα κεφάλια τους γεμάτα με άσκοπη διασκέδαση ... είναι ευχαριστημένοι. Η γενετική κλωνοποίηση είναι περιττή. Η κλωνοποίηση έχει ήδη γίνει, αποτέλεσμα της μαζικής πλύσης εγκεφάλων.



Λαμβάνοντας τους δύο παραπάνω παράγοντες υπόψη, ας δούμε πόσο τα ΜΜΕ ελέγχουν την πραγματικότητα.



Ο ανεγκέφαλος νους της Τεχνητής Νοημοσύνης

Σπύρος Μανουσέλης

Ακριβώς πριν από ένα μήνα, στην περίφημη επιστημονική εταιρία Royal Society του Λονδίνου ανακοινώθηκε πανηγυρικά ότι ένα νέο υπολογιστικό πρόγραμμα, δημιουργημένο στη Ρωσία, κατάφερε να περάσει επιτυχώς την περιβόητη δοκιμασία Τιούρινγκ για τη διαπίστωση της νοημοσύνης των μηχανών.

«Γεια, μου αρέσουν πολύ τα χάμπουργκερ και οι καραμέλες. Είμαι δεκατριών χρονώ και ο πατέρας μου είναι γυναικολόγος…», έγραψε στην οθόνη του υπολογιστή ένας Ουκρανός πιτσιρικάς, ο Ευγένιος Γκόστμαν (Eugene Goostman).

Στην πραγματικότητα όμως, ό,τι μόλις διαβάσατε είναι κάποιες από τις γραπτές απαντήσεις που έδωσε από μόνο του ένα πρόγραμμα για υπολογιστή που οι δημιουργοί του το βάπτισαν «Ευγένιος Γκόστμαν». Και μάλιστα, σύμφωνα με τη γνώμη ορισμένων ειδικών, πρόκειται για το πρώτο πραγματικά «νοήμον λογισμικό», αφού είναι σε θέση να περνά επιτυχώς τη δοκιμασία Τιούρινγκ, το περίφημο τεστ που το 1950 πρότεινε ο μεγάλος μαθηματικός Αλαν Τιούρινγκ (Alan Turing) ως μια ασφαλή μέθοδο για να διαπιστώνουμε αν μια ευφυής υπολογιστική μηχανή μπορεί να επιδεικνύει νοημοσύνη ανάλογη με αυτήν των ανθρώπων.

Το πρόγραμμα «Ευγένιος» παραπλανά τους ειδικούς

Η είδηση, που άρχισε να κυκλοφορεί πριν από ένα μήνα προκαλώντας τις πιο αντιφατικές αντιδράσεις και τις πιο σφοδρές διενέξεις μεταξύ των ειδικών, είναι ότι ένα ειδικά σχεδιασμένο και περίπλοκο υπολογιστικό πρόγραμμα κατάφερε, για πρώτη φορά, να ξεγελάσει πάνω από το 30% των ειδικών που το εξέτασαν. Από τον διάλογό τους -μέσω υπολογιστή- με το συγκεκριμένο πρόγραμμα, αυτοί οι ειδικοί πείστηκαν ότι συνομιλούσαν με έναν άνθρωπο και όχι με μια… μηχανή!

Για να τιμήσει τη μνήμη του Αλαν Τιούρινγκ, πατέρα της σύγχρονης επιστήμης των υπολογιστών και της Τεχνητής Νοημοσύνης (φέτος συμπληρώθηκαν εξήντα χρόνια από τον πρόωρο θάνατό του), ο διάσημος Βρετανός επιστήμονας Κέβιν Γουόργουικ (Kevin Warwick) διοργάνωσε, πριν από ένα μήνα, στην περίφημη επιστημονική εταιρεία Royal Society του Λονδίνου, έναν διαγωνισμό ανάμεσα σε υπολογιστικά προγράμματα τα οποία θα έπρεπε να υποβληθούν στη δοκιμασία Τιούρινγκ. Μοναδικός νικητής αναδείχτηκε το πρόγραμμα «Ευγένιος Γκόστμαν».

Η τεχνολογία αλλάζει την ανάγνωση

Δυσκολεύεστε να διαβάσετε βιβλία και μακροσκελή κείμενα; «Φταίει το ίντερνετ», λένε οι επιστήμονες ΜΡΙΑΝΙΝΑ ΠΑΤΣΑ 08.04.2015  Πόσες ώρες την ημέρα διαβάζουμε σκόρπιες μικρές ειδήσεις στο ίντερνετ; Και πόσες ώρες μπορούμε να συγκεντρωθούμε σε ένα βιβλίο, χωρίς να μεσολαβούν εικόνες, γραφήματα, κλικ, βίντεο κ.λπ.; Το φαινόμενο της μη συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια ανάγνωσης ενός βιβλίου μπορεί να είναι αποτέλεσμα ότι πλέον «κουρδίζουμε» τον εγκέφαλό μας διαφορετικά από ό,τι τον «κουρδίζαμε» εδώ και εκατονταετίες.

Οι άνθρωποι, προειδοποιούν οι νευροεπιστήμονες, φαίνεται να αναπτύσσουν ψηφιακούς εγκεφάλους με νέα κυκλώματα, για να ξεφυλλίζουν τον χείμαρρο των πληροφοριών. Αυτός ο τρόπος ανάγνωσης έρχεται σε ανταγωνισμό με τα παλιά κυκλώματα του εγκεφάλου, τα οποία αναπτύχθηκαν σε βάθος χρόνου καθώς ο εγκέφαλός μας δεν σχεδιάστηκε εξαρχής να διαβάζει. Δεν υπάρχουν γονίδια για το διάβασμα όπως υπάρχουν για την ομιλία. Έτσι ο εγκέφαλος προσαρμόστηκε. Πριν από το Διαδίκτυο, ο εγκέφαλος διάβαζε ως επί το πλείστον με γραμμικούς τρόπους: η μία σελίδα οδηγούσε στην επόμενη σελίδα και ούτω καθεξής. Σίγουρα, θα μπορούσαν να υπάρχουν και εικόνες που αναμειγνύονται με το κείμενο, αλλά δεν ήταν κάτι που αποσπούσε πολύ την προσοχή. Με το ίντερνετ τα πράγματα είναι διαφορετικά: με τόσο πολλές πληροφορίες, βίντεο, εικόνες, συνδέσμους που οδηγούν σε άλλα κείμενα και διαδραστικότητα παντού, ο εγκέφαλός μας δημιουργεί συντομεύσεις προκειμένου να ασχοληθεί με όλα αυτά. Ουσιαστικά κάνει γρήγορη σάρωση ψάχνοντας για λέξεις-κλειδιά, κυλώντας γοργά από πάνω προς τα κάτω. 

Η δολοφονία του μυαλού και της ψυχής των παιδιών…

Αυγούστου 9, 2014 από seisaxthiablog

Σήμερα ζούμε τον αγοραίο ολοκληρωτισμό του θεάματος: Μια χοάνη πολτοποίησης της Σκέψης, της καλλιτεχνικής δημιουργίας και της αισθητικής…

Αλλά και μια βιομηχανία των πολυεθνικών με στόχο: Τη δηλητηρίαση, τη χειραγώγηση και εξόντωση του μυαλού και της ψυχής…

Η νεολαία χρήζει ιδιαίτερης μεταχείρισης από τους παραγωγούς, σπόνσορες και σκηνοθέτες του 4ου Ράιχ. Πολιορκείται κυριολεκτικά από «εστίες» και «δίκτυα» ποικίλων, πολύμορφων και πολύχρωμων διαστροφών. Ένας πνιγηρός και θανάσιμος καρκινώδης εμπορικός ιστός: Ναρκωτικά, ψυχοφάρμακα, νοσηρή διασκέδαση κατανάλωσης ποτών, ήχων και φώτων, διαστροφικά θεάματα όλων των ποικιλιών…

Όλα τα «τέρατα» του νεοταξικού «πολιτισμού», οι διαστροφές του και τα καταναλωτικά υποπροϊόντα του έχουν «ριχτεί», με μανία αχαλίνωτη, να κατασπαράξουν τη νεολαία…

Η κανιβαλική βιομηχανία του θεάματος αρχίζει το μακάβριο έργο της από τη νηπιακή ηλικία: Στοχεύει απευθείας στο μυαλό και στην καρδία του μικρού παιδιού.

Το μικρό παιδί είναι πολύ εύπλαστο και ευάλωτο. Οι μηχανισμοί της αγοράς και των νεοταξικών τεράτων επιχειρούν από το νηπιακό αυτό στάδιο να στάξουν τα δηλητήρια και να τα σπείρουν στην παιδική ψυχή, μέσω της εικόνας: Το πρώτο στάδιο της πλαστής και χειραγωγημένης «γνώσης».

Τι κάνει το ίντερνετ στο μυαλό μας

O Nicholas Carr υποστηρίζει ότι η συνεχής χρήση του ίντερνετ βλάπτει την μακροπρόθεσμη μνήμη μας (να μου πείτε γι 'αυτό!) Λόγω υπερβολικής τόνωσης και διάσπασης της προσοχής. Ο Carr πιστεύει ότι αυτό θα μπορούσε να είναι απειλητικό για την ίδια την ανθρωπότητα (Ισως πάλι, όχι. Εννοώ υπάρχουν τεράστια κεφάλαια που καλύτερα να μην τα θυμόμαστε). Το κανάλι πιστεύει ότι αυτό μπορεί να καταπολεμηθεί αν καθημερινά αφιερώνουμε κάποιο χρόνο σε ένα και μοναδικό έργο, χωρίς τη συνοδεία ίντερνετ. (Η πείρα μου λέει: δε λειτουργεί)

Πηγή: www.lifo.gr

Εξελίξεις…

Δημοσιευμένο από terracomputerata