Πως οι δωρεάν εφαρμογές κινητών για παιδιά κλέβουν τα προσωπικά τους δεδομένα

ΚΛΙΚ στην εικόνα για τη συνέχεια...

Φέισμπουκ, προσωπικά δεδομένα και ο εφιάλτης του μέλλοντος, που βρίσκεται ήδη εδώ…

Στις 12 Απριλίου 2018 ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Facebook Μαρκ Ζούκερμπεργκ ζήτησε προσωπικά και επίσημα συγγνώμη, στην κατάθεσή του, στο Κογκρέσσο, για τα λάθη στην προστασία των προσωπικών δεδομένων και για την πολιτική χειραγώγηση. «Είναι προφανές σήμερα ότι δεν έχουμε κάνει αρκετά για να αποτρέψουμε αυτά τα εργαλεία να χρησιμοποιούνται λανθασμένα. Δεν λάβαμε ένα μεγάλο μέρος των ευθυνών μας και αυτό ήταν μεγάλο λάθος. Ήταν λάθος μου και λυπάμαι», δήλωσε αναφερόμενος στο «σκάνδαλο» διαρροής προσωπικών δεδομένων 85 εκατομμυρίων αμερικανών, που χρησιμοποιήθηκαν στην προεκλογική εκστρατεία τονίζοντας ότι το Facebook βρίσκεται σε «φιλοσοφική καμπή».

Φυσικά ο Ζούκεμπεργκ ψεύδεται και μάλιστα ασυστόλως. Δεν έγινε κανένα απολύτως λάθος. Αλλά η ουσία βρίσκεται αλλού.

Ας δούμε τι γράφει σχετικά, ήδη από το 2016, ο ισραηλινός ιστορικός Χαράρι στο βιβλίο του Homo Deus:

«Μια πρόσφατη μελέτη που χρηματοδοτήθηκε από τη νέμεση της Γκούγκλ –το Φέισμπουκ– έχει υποστηρίξει ότι ήδη σήμερα ο αλγόριθμος του Φέισμπουκ μπορεί να εκτιμήσει καλύτερα την προσωπικότητα και τις προδιαθέσεις των ανθρώπων απ’ ότι ακόμα κι οι φίλοι, οι γονείς, και οι σύντροφοί τους. Η μελέτη έγινε σε δείγμα 86,220 εθελοντών που έχουν λογαριασμό στο Φέισμπουκ και που συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο προσωπικότητας με εκατό ερωτήσεις.

Στη ζούγκλα του Παγκόσμιου Ιστού

Σπύρος Μανουσέλης

Το Διαδίκτυο (Internet) είναι ένα πολύπλοκο και φαινομενικά άναρχο δίκτυο επικοινωνίας που συγκροτείται από επιμέρους μικρότερα δίκτυα για την καταγραφή, αποθήκευση και ανταλλαγή πληροφοριών. Ανάμεσα στις πλατφόρμες και υπηρεσίες παροχής ή ανταλλαγής πληροφοριών στο Διαδίκτυο η πιο δημοφιλής υπηρεσία είναι ο Παγκόσμιος Ιστός (World Wide Web ή www), που φιλοξενεί, σήμερα, αμέτρητα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social networks).

Τα πιο γνωστά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, το My Space, το Orkut και το Twitter, έχουν καταφέρει να μετατρέψουν τον Παγκόσμιο Ιστό σε μια πολυσύχναστη «εικονική πλατεία» όπου καθημερινά συναντιούνται και επικοινωνούν -με πρωτοφανή ευκολία και ταχύτητα- άνθρωποι που ζουν ενδεχομένως στην ίδια γειτονιά χωρίς να έχουν συναντηθεί ποτέ ή και στα πιο απόμακρα σημεία του πλανήτη.

Το πιο δημοφιλές και ταυτόχρονα πιο προβληματικό από τα υπάρχοντα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι το Facebook, το οποίο ιδρύθηκε μόλις το 2004 από τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ (M. Zuckerberg), τότε φοιτητή Πληροφορικής στο Χάρβαρντ, ο οποίος το προόριζε αρχικά για μέσο επικοινωνίας και επαφής μεταξύ των αποφοίτων του Χάρβαρντ. Σε λιγότερο από 20 χρόνια, αυτή η τυπικά αμερικανική κοινωνική συνήθεια να διατηρούν εφ’ όρου ζωής -έστω και διαδικτυακά- την επαφή τους οι απόφοιτοι ενός κολεγίου μετατράπηκε σε κυρίαρχη κοινωνική συμπεριφορά σε όλον τον πλανήτη!

Η επέλαση των «fake news»

Ο θαυμαστός καινούριος κόσμος.

“Ο θαυμαστός καιούριος κόσμος”, ή, “ποιός είναι ο κόσμος που αναδύεται” ήταν το θέμα της εκπομπής “Τομές στην Επικαιρότητα” της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης TV-100 την Πέμπτη 3 Μαίου.

Η εκπομπή μεταδίδεται απο τις 9μμ- 10μμ κάθε Πέμπτη και επαναλαμβάνεται από τις 5μμ-6μμ το Σάββατο.

την παρουσιάζει ο δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης.

Προσκεκλημένοι της εκπομπής ήταν:

–Αριστείδης Χατζής, καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου ΕΚΠΑ.

–Θεοφάνης Τάσης, καθηγητής Φιλοσοφίας  στο Alpen-Adria Universität.

Γιατί η επιβολή της τεχνολογίας στη νηπιακή ηλικία είναι επικίνδυνη;

ΚΛΙΚ στην εικόνα:

ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΦΙΛΟΥΣ...

Η τεχνητή νοημοσύνη τεράστια απειλή για την ανθρωπότητα (VIDEO)

Για άλλη μια φορά ο επιχειρηματίας Έλον Μασκ, ιδρυτής της Tesla και της Space X, εξέφρασε τις ανησυχίες του για την τεχνητή νοημοσύνη. Μάλιστα, αυτή τη φορά, μιλώντας στο πλαίσιο ενός νέου ντοκιμαντέρ με τίτλο «Εμπιστεύεστε αυτόν τον υπολογιστή;», ανέφερε ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί κάποτε να μετατραπεί σε «αθάνατο δικτάτορα». Έχοντας άμεση πρόσβαση στην παραμικρή πληροφορία για κάθε άνθρωπο του πλανήτη και μπορώντας να κάνει εκατομμύρια υπολογισμούς σε κλάσμα του δευτερολέπτου και να παίρνει κρίσιμες αποφάσεις, η τεχνητή νοημοσύνη ίσως κάποτε είναι σε θέση όχι μόνο να ελέγχει την παγκόσμια οικονομία και τα οπλικά συστήματα, αλλά τελικά να ενδυθεί τον μανδύα του διδάκτορα - και μάλιστα του αθάνατου, αφού δεν θα πεθαίνει.

Αυτό το σκοτεινό σενάριο μπορεί να γίνει πραγματικότητα, σύμφωνα με τον Μασκ, αν οι έρευνες για την τεχνητή νοημοσύνη δεν τεθούν έγκαιρα υπό έλεγχο και ρυθμιστική εποπτεία. «Κατευθυνόμαστε ταχέως προς μια ψηφιακή υπερνοημοσύνη που θα υπερβαίνει κατά πολύ οποιονδήποτε άνθρωπο», δήλωσε ο Μασκ και προειδοποίησε ότι «αν μια εταιρεία ή μια μικρή ομάδα ανθρώπων καταφέρει να αναπτύξει θεϊκή ψηφιακή υπερνοημοσύνη, θα κυριαρχήσει στον κόσμο».

«Τουλάχιστον όταν υπάρχει ένας κακός δικτάτορας, είναι ένας άνθρωπος που κάποτε θα πεθάνει. Όμως για την τεχνητή νοημοσύνη δεν υπάρχει θάνατος. Μπορεί να ζει για πάντα και έτσι θα υπάρχει ένας αθάνατος δικτάτορας από τον οποίο δεν θα μπορούμε ποτέ να ξεφύγουμε», πρόσθεσε. «Αν η τεχνητή νοημοσύνη έχει ένα στόχο και η ανθρωπότητα απλώς συμβαίνει να παρεμβάλλεται σε αυτόν, θα καταστρέψει την ανθρωπότητα σαν κάτι φυσικό, χωρίς καν να το σκεφτεί», ανέφερε ο Μασκ.

«Είναι σαν να φτιάχνουμε ένα δρόμο και ένα μυρμήγκι συμβεί να βρεθεί στο δρόμο μας. Δεν μισούμε τα μυρμήγκια, απλώς φτιάχνουμε ένα δρόμο. Κι, έτσι, αντίο μυρμήγκι...». Ήδη από το 2014 ο Μασκ έχει αποκαλέσει την τεχνητή νοημοσύνη «τη σοβαρότερη απειλή για την ύπαρξη της ανθρωπότητας». Μεταξύ άλλων, έχει δηλώσει ότι «αποτελεί άπειρα μεγαλύτερη απειλή από ό,τι η Βόρεια Κορέα» και ότι «η υιοθέτηση της τεχνητής νοημοσύνης είναι σαν να κάνεις επίκληση στο Διάβολο». Επίσης έχει εκφράσει φόβους ότι εξαιτίας της θα πυροδοτηθεί ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος. Ο Μασκ πλήρωσε τα έξοδα για να προβάλλεται δωρεάν το ντοκιμαντέρ «Do you trust this computer?» στο YouTube μέσα στο σαββατοκύριακο, ώστε να μπορεί να το δει όποιος θέλει ελεύθερα.

Αξίζει να σημειωθεί πως και ο πρόσφατα αποθανών Στίβεν Χόκινγκ έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την τεχνητή νοημοσύνη. Μόνο που αυτός θεωρούσε πως έχει σημασία ποιός την χρησιμοποιεί. Και είναι φοβερά επικίνδυνη αν τεθεί στην υπηρεσία των καπιταλιστών...

Τα παιδιά σήμερα έχουν μικρότερη διάρκεια συγκέντρωσης (ακόμα και από τα χρυσόψαρα)

Ο στόχος συγγραφής αυτού του κειμένου δεν είναι να δαιμονοποιήσει τις νέες τεχνολογίες...

Αρθογράφος:

Δημήτρης Τσιριγώτης

Όσοι είναι εκπαιδευτικοί σίγουρα θα έχουν παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια δραματική επιδείνωση της αδυναμίας συγκέντρωσης  προσοχής των μαθητών. Οι μαθητές φαίνεται ότι ολοένα και περισσότερο δυσκολεύονται να μείνουν συγκεντρωμένοι σε ένα πράγμα και ότι η προσοχή τους είναι πολύ εύκολο να διαταραχθεί από οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο περισπασμό. Να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν αναφερόμαστε στο μικρό ποσοστό παιδιών που έχουν ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας). Μιλάμε για το σύνολο των μαθητών.

Μειώνεται  δραματικά η ικανότητα συγκέντρωσης των παιδιών  

Καταρχάς να πούμε ότι η αδυναμία συγκέντρωσης  προσοχής (short attention span) δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο και δεν αφορά μόνο τα παιδιά. Το ίδιο ακριβώς πρόβλημα παρατηρείται τη σημερινή εποχή και στους ενήλικες.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ  ΕΡΕΥΝΑΣ

Σε σχετική έρευνα που έγινε το 2015 στον Καναδά(έλαβαν μέρος 2100 άτομα) διαπιστώθηκε ότι ενώ το έτος 2000 η μέση δυνατή ανθρώπινη συγκέντρωση ήταν 12 δευτερόλεπτα, στις μέρες μας έχει μειωθεί στα 8 δευτερόλεπτα. Δηλαδή μέσα σε ελάχιστα χρόνια οι άνθρωποι έχουν απολέσει το ένα τρίτο (1/3) της διάρκειας της συγκέντρωσής τους. Μάλιστα για να διασκεδάσουν λίγο τις εντυπώσεις οι υπεύθυνοι των ερευνών ανακοίνωσαν ότι οι άνθρωποι πλέον έχουν μικρότερη διάρκεια συγκέντρωσης ακόμα και τα χρυσόψαρα( τα οποία ακολουθεί η φήμη ως το είδος με τη μικρότερη διάρκεια συγκέντρωσης, μόλις 9 δευτερολέπτων ). Τα αποτελέσματα της έρευνας φυσικά δεν ευχαρίστησαν και πολύ την Microsoft  γιατί φωτογράφιζαν ως ηθικό αυτουργό του προβλήματος τη χωρίς μέτρο χρήση των υπολογιστών, των Smartphones, των tablets και πάνω από όλα το σερφάρισμα στο διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Η Microsoft  προσπάθησε να προλάβει τις τυχόν αντιδράσεις  δηλώνοντας  ότι η απώλεια μέρος της συγκέντρωσης του ανθρώπου αντισταθμίζεται από την αύξηση της ικανότητας για multitasking (να κάνει ταυτόχρονα πολλές εργασίες). Είναι όμως αυτό αληθές; Αν μιλάμε για εργασίες στους υπολογιστές πιθανόν η Microsoft να έχει δίκιο αλλά αν μιλάμε για οποιεσδήποτε άλλες εργασίες μάλλον έχει συμβεί το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ισχυρίζεται.

Ένα ακόμα αξιοσημείωτο αποτέλεσμα της παραπάνω έρευνας που έγινε στον Καναδά είναι ότι στις νεαρές ηλικίες (15-25 ετών) το 77% των ερωτηθέντων απάντησε ότι όταν δεν υπάρχει κάτι άλλο που να τραβάει την προσοχή τους, το πρώτο πράγμα που τους έρχεται στο μυαλό είναι να ασχοληθούν με το κινητό τους. Αυτό φαντάζομαι είναι κάτι που όλοι το έχουμε διαπιστώσει για τους σημερινούς νέους που είναι μόνιμα με το κινητό τηλέφωνο στο χέρι. Στο χέρι και όχι στο αυτί όπως ήταν οι νέοι της ακριβώς προηγούμενης γενιάς .

ΟΙ ΔΥΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ: Ο ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ

Τι κρύβεται πίσω από την αλλόκοτη cyborg «επίδειξη μόδας» του οίκου Gucci;

Στην πρόσφατη «Εβδομάδα Μόδας Μιλάνου», ο γνωστός ιταλικός οίκος Gucciπαρουσίασε μια «επίδειξη μόδας» (ας την πούμε έτσι) που είχε τον τίτλο“cyborg”. Η επίδειξη θεωρήθηκε από «θεαματική» και «παράξενη», έως ένα «γκροτέσκο σκηνικό τρόμου», ενώ κάποιοι είδαν «κάτι βαθύτερο», το οποίο ήταν ένα «μεταφορικό φεμινιστικό μήνυμα».

Να ήταν μόνο αυτό; 

Καταρχάς, ας δούμε μια τυπική περιγραφή της είδησης από τα MSM (συστημικάmedia) με εμφανή τα σημάδια του θαυμασμού και της επικρότησης:

Σε έναν μακρύ και ψυχρά φωτισμένο διάδρομο είχε τοποθετηθεί ένα ανοιχτό χειρουργείο. Η αίθουσα έμοιαζε αποστειρωμένη και το σκηνικό δεν θύμιζε σε τίποτα fashion show. Μερικά μοντέλα κουβαλούσαν αντίγραφα των κεφαλιών τους στα χέρια τους. Ένα μοντέλο είχε ένα τρίτο μάτι στο μέτωπο και ένα άλλο κουβαλούσε ένα μικρό δράκο. Η σημερινή επίδειξη μόδας του οίκου Gucci ήταν μια ωδή στον τρόμο και την φαντασία. Τολμηρό, γκροτέσκο και ενίοτε οπτικά ενοχλητικό, το σκηνικό που έστησε ο Alessandro Michele ήταν αναμφίβολα ότι πιο προβοκατόρικο έχει παρουσιάσει ως τώρα.

Χ. Ναξάκης: Η σπηλιά του facebook

Xάρης Ναξάκης

      Σε μια από τις διασημότερες αλληγορίες από καταβολής κόσμου, της σπηλιάς του Πλάτωνα, οι άνθρωποι ζουν φυλακισμένοι και αλυσοδεμένοι σε μια σπηλιά και το μόνο που βλέπουν είναι οι σκιές των αντικειμένων, που από το φως μιας φωτιάς που σιγοκαίει πίσω τους προβάλλονται στον τοίχο της σπηλιάς. Οι σκιές είναι ο πραγματικός κόσμος των δεσμωτών. Σε όλη τη ζωή τους βλέπουν τις σκιές των πραγμάτων, ο πραγματικός κόσμος γι’ αυτούς είναι εικονικός, μια αναπαράσταση της πραγματικότητας. Αν κάποιοι δεσμώτες απελευθερωθούν από τις ψευδαισθήσεις τους, σπάσουν τα εικονικά δεσμά τους και εξέλθουν από τη σπηλιά, θα γνωρίσουν τον πραγματικό κόσμο και όχι τα αντίγραφά του. Η πιο σύγχρονη παραλλαγή της σπηλιάς του Πλάτωνα είναι το facebook και τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι δεσμώτες του facebook είναι καθηλωμένοι κατά μόνας σε μια σκοτεινή τρύπα, την οθόνη του υπολογιστή στην οποία ζουν οι φίλοι και οι συγγενείς τους, με το περίεργο όνομα likes. Μήπως όμως η σπηλιά του facebook είναι πιο σκοτεινή και αδυσώπητη από τη σπηλιά του Πλάτωνα;

Ριζικές νέες τεχνολογίες: Το σμάρτφοουν

Του Άλαν Γκρηνφίλντ* από την Ρήξη φ. 139

Το σμάρτφοουν είναι το προϊόν-σήμα κατατεθέν της εποχής μας. Έχοντας λιγότερο από μια δεκαετία που πρωτοβγήκε, αυτό το πρωτεϊκό αντικείμενο έγινε ο καθολικός, καθ’ όλα απαραίτητος, διαμεσολαβητής της καθημερινής μας ζωής. Ελάχιστα κατασκευασμένα αντικείμενα έχουν καταστεί τόσο πανταχού παρόντα όσο αυτές οι λαμπερές πλάκες πολυανθρακίτη.

Για πολλούς από εμάς, είναι το τελευταίο πράγμα που κοιτάζουμε κάθε νύχτα πριν πέσουμε για ύπνο και το πρώτο σαν ξυπνήσουμε. Το χρησιμοποιούμε για να συναντήσουμε άλλους ανθρώπους, για να επικοινωνήσουμε, να διασκεδάσουμε, αλλά και για να μη χανόμαστε. Πουλάμε και αγοράζουμε πράγματα μέσω αυτού. Στηριζόμαστε σε αυτά για να καταγράφουμε τα μέρη που πηγαίνουμε και τις παρέες που κάνουμε· και βασιζόμαστε πάνω τους για να γεμίσουμε τα νεκρά κενά, τις μοναχικές στιγμές και τις σιωπές που συνήθιζαν να καταλαμβάνουν τόσο μεγάλο κομμάτι απ’ τη ζωή μας.

Τα σμάρτφοουν έχουν αλλάξει την υφή της καθημερινής μας ζωής σχεδόν παντού, απορροφώντας ολοκληρωτικά χώρους και τελετουργικά που επέμεναν στον χρόνο, μεταβάλλοντας ριζικά άλλα, που γίνονται πλέον αγνώριστα. Σε αυτήν την ιστορική συγκυρία, είναι σχεδόν ανέφικτο να κατανοήσουμε τους τρόπους με τους οποίους γνωρίζουμε και χρησιμοποιούμε τον κόσμο γύρω μας δίχως να έχουμε κάποια αίσθηση του τρόπου με τον οποίον λειτουργεί ένα σμάρφοουν, καθώς και των διάφορων υποδομών στις οποίες αυτό στηρίζεται.

«Σελφίτιδα»: Επίσημα ψυχική διαταραχή η εμμονή με τις φωτογραφίες selfies

ΤΕΣΤ για το αν… πάσχετε!

Σελφίτιδα

Εάν αισθάνεστε την ανάγκη να βγάζετε συχνά selfies φωτογραφίες, μπορεί να έχετε ένα πραγματικό «ψυχολογικό σύμπλεγμα*» (κόμπλεξ),σύμφωνα με επιστημονική έρευνα.

• Πρόκειται για ψυχική πάθηση* που ονομάζεται πλέον «selfitis», δηλαδή σελφίτιδα. Ορίζεται ως η εμμονή ενός ατόμου με την λήψη φωτογραφιών του εαυτού του, δηλαδή την λήψη seflies.

Ως ορολογία, η σελφίτιδα επινοήθηκε για πρώτη φορά το 2014 ως μέρος ενός ειδησεογραφικού άρθρου που υποστήριζε, ότι η εν λόγω ψυχική διαταραχή επρόκειτο να αναγνωριστεί επισήμως ως τέτοια από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία.

Οι ερευνητές εξέτασαν το φαινόμενο, επειδή έχουν ήδη αναγνωριστεί και άλλες συναφείς ψυχικές διαταραχές που σχετίζονται με την τεχνολογία, όπως η φοβία κάποιου ότι δεν έχει μαζί του το κινητό του τηλέφωνο, ή λανθάνουσα αίσθηση ότι αυτό δονείται, ή η εξάρτηση από τα social media κ.α.

Ο δρ. Mark Griffiths, από το τμήμα ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Nottingham Trent, δήλωσε:

Ζώντας ανάμεσα σε normies!!

Του Κώστα Κάππα

"Μνημονιακή" απαίτηση: Νομιμοποίηση της ναρκοκουλτούρας

Ώστε έτσι λοιπόν! Τα ναρκωτικά δεν είναι τόσο κακά, θεραπεύουν μάλιστα και τον πόνο! Ξαφνικά, Ευρωπαϊκή Ένωση, κυβερνήσεις, “μεταμοντέρνοι” ειδικοί και διάφοροι χαϊδεμένοι των ΜΜΕ, με καταιγισμό άρθρων, δηλώσεων, εκδηλώσεων και νόμων, αποκατέστησαν την χαμένη τιμή του χασισιού και το έβαλαν στην θέση που του αξίζει, δίπλα στα αγροτικά προϊόντα, στις βιολογικές καλλιέργειες και στα πρωτότυπα (και όχι γενόσημα) φάρμακα…

Δεν μπορώ να καταχραστώ τον χώρο στην φιλόξενη “Ελευθερία” για αναλυτική παρουσίαση ενός τεράστιου θέματος. Σας διαβεβαιώνω όμως ότι η έκφραση “νομιμοποιείται η ινδική κάνναβη για ιατρική - φαρμακευτική χρήση” αποβλέπει στο να το αποδεχτεί ευκολότερα ο πολίτης, από το να του έλεγαν “ελεύθερος ο μπάφος”, ή “απολαύστε νόμιμα το τσιγαριλίκι σας”, ή “καλλιεργήστε άφοβα χασίσι”). Δεν πιστεύω να έχετε αμφιβολία ότι το παραθυράκι “ιατρική - φαρμακευτική χρήση”, θα γίνει μια τεράστια νόμιμη πόρτα για την πλήρη νομιμοποίηση. Ταυτόχρονα, η ίδια η ιδέα την νομιμοποίησης, συνεισφέρει σε μακροπρόθεσμα σκοτεινά σχέδια.

Στόχος είναι ένας κόσμος, όπου ο πολίτης θα είναι υπάκουος, ήσυχος, δεκτικός, μοιρολάτρης, δεν θα διεκδικεί, δεν θα διαμαρτύρεται, δεν θα καταγγέλλει, δεν θα συμπαραστέκεται σε κανέναν και θα εκτελεί τις εντολές “του Μεγάλου Αδελφού” (συντομογραφία: του άγριου καπιταλισμού).

Πώς; Θεοποιώντας την ατομική λύση, κλείσιμο στο καβούκι του καθενός μας και δαιμονοποιώντας την αλληλεγγύη, τον αγώνα και την κοινωνική συνοχή:

• Αποθαρρύνεται η συμμετοχή στα κοινά. Ευτελίζεται ο συνδικαλισμός (προβολή των σκανδάλων των εργατοπατέρων που υπηρετούν τους εργοδότες τους, όχι των αγώνων των συνεπών εκπροσώπων), απαξιώνεται το Κοινοβούλιο (θυμηθείτε τις εκλογές στις ΗΠΑ όπου κυρίως οι φτωχοί απέχουν, το σύνθημα “να καεί, να καεί το μπ@@@δέλο η Βουλή”, την εμφάνιση της Χρυσής Αυγής και του Λεβέντη στα βουλευτικά έδρανα και κυρίως το γεγονός ότι τα αστικά κόμματα εναλλάσσονται αενάως στην εξουσία, διαφέροντας στην ρητορική αλλά όχι στην πολιτική καταπίεσης και εκμετάλλευσης του λαού).

«ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ»

Hessischer Landtag, 14.10.2016

Digitalisierung und schulische Bildung

​Ακρόαση στην επιτροπή της Βουλής της Έσσης 14.10.2016

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΛΕΣΧΗ

«ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ»
Παρενέργειες και κίνδυνοι από την ηλεκτρονική τεχνολογία

Μετάφραση και σχολιασμός: Τσουκάλης Δημήτριος

Η αλματώδης ανάπτυξη των τεχνολογιών της επικοινωνίας τις τελευταίες δεκαετίες υπόσχονταν μια πραγματική επανάσταση στη ζωή των ανθρώπων.Ολόκληρη η γνώση της ανθρωπότητας θα ήταν στη διάθεση όλων των ανθρώπων με το πάτημα ενός κουμπιού. Με το internet θα μπορούσε κανείς να ενημερώνεται σε πραγματικό χρόνο και χωρίς διαμεσολάβηση για τις εξελίξεις παγκόσμια, στις επιστήμες, την οικονομία και σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής. Να έχει πρώτος την πληροφορία που θα του άνοιγε το δρόμο για την επαγγελματική του επιτυχία. Να εργάζεται χωρίς ωράριο και χωρίς φυσική παρουσία στον εργασιακό χώρο. Να σπουδάζει στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου από το γραφείο του σπιτιού του.

Πολλά απ` αυτά έγιναν πράξη. Οι άνθρωποι μπορούν ανά πάσα στιγμή να επικοινωνούν με το πάτημα ενός κουμπιού με άλλους ανθρώπους στην άλλη άκρη της γης. Κάποιοι εργάζονται από το σπίτι τους χωρίς να χρειάζεται να βρίσκονται καθημερινά στο γραφείο. Ήδη πολλοί σπουδάζουν από απόσταση και ακόμα ένας γιατρός μπορεί να εξετάζει ασθενείς που βρίσκονται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Όμως η ζωή των ανθρώπων δεν έγινε ούτε πιο εύκολη ούτε καλύτερη. Για κάθε θετική εξέλιξη οι αρνητικές εξελίξεις ήταν πολλές και σημαντικές. Η χρήσιμη πληροφορία που αναζητούν όλοι πνίγεται σ` έναν ωκεανό παραπληροφόρησης και άχρηστων πληροφοριών. Αντί για εξοικονόμηση χρόνου έχουμε καθημερινή, πολύωρη και άσκοπη σπατάλη χρόνου που στερούνται οι άνθρωποι από τον ελεύθερο χρόνο τους για τους ίδιους, τις οικογένειές τους και τους φίλους τους.

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να διαβάσετε όλη τη δημοσίευση 

​πηγή:http://www.e-lesxi.gr/t10-ekp-arth13-tsoukalis

Eίναι «ψηφιακή ηρωίνη»: πώς οι οθόνες μεταμορφώνουν τα παιδιά μας σε ψυχωτικούς τοξικομανείς

Η Σούζαν αγόρασε στον 6χρονο γιο της ένα iPad όταν πήγαινε πρώτη Δημοτικού. «Σκέφτηκα «Γιατί να μην δοκιμάσει;», μου είπε κατά τη διάρκεια μια συνεδρίας μας. Το σχολείο του Τζον είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί τις συσκευές με όλο και μικρότερες τάξεις, ο δάσκαλος τεχνολογίας παραληρπύσε για τα εκπαιδευτικά τους ωφέλη, οπότε η Σούζαν θέλησε να κάνει ότι ήταν καλύτερο για το ξανθό της αγοράκι που λάτρευε να διαβάζει και να παίζει μπέιζμπολ.

Αρχικα άφηνε τον Τζον να παίζει διάφορα εκπαιδευτικά παιχνίδια στο iPad του. Ωσπου ο μικρος ανακάλυψε το Minecraft, το οποιο ο δάσκαλος τεχνολογιας χαρακτηρισε «ηλεκτρονικο Lego». Θυμόταν πόσο λάτρευε η ίδια ως παιδι να χτιζει και να παιζει με τα τουβλάκια της, οποτε άφησε το γιο της να παίζει Minecraft το απόγευμα.

Στην αρχή η Σούζαν ήταν αρκετά ευχαριστημένη. Ο Τζον έμοιαζε να απασχολείται με δημιουργικό παιχνίδι καθώς εξερευνούσε τον κόσμο του παιχνιδιού. Παρατηρησε μεν οτι το παιχνιδι δεν ηταν ακριβώς όπως τα Lego που θυμοταν -στα παιδικα της χρόνια δεν χρειαζοταν να… σκοτώσει ζώα και να βρει σπάνια στοιχεία για να επιβιώσει και να πάει στο επόμενο επιπεδο. Αλλά ο Τζον έμοιαζε να χαιρεται πολύ να παίζει και το σχολείο του είχε μέχρι και όμιλο Minecraft, οποτε… πόσο ασχημο μπορεί να ήταν;

Παρ’ ολ’ αυτα, η Σουζαν δεν μπορουσε να αρνηθεί πως έβλεπε αλλαγές στον Τζον. Είχε αρχίσει να απορροφάται όλο και περισσότερο από το παιχνίδι του, είχε χάσει το ενδιαφέρον του για το μπέιζμπολ και το διάβασμα βιβλίων και αρνούταν να βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού. Μερικά πρωινά ξυπνούσε και της έλεγε οτι εβλεπε τετράγωνα στα όνειρά του.

Η ψηφιακή γενιά Ζ

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οι νεότερες γενιές κατηγορούνται για απάθεια από τις προηγούμενες χωρίς όμως, στις όποιες συζητήσεις να λαμβάνονται υπόψη αφενός τα χαρακτηριστικά των νεότερων γενεών, αφετέρου ο μετασχηματισμός ολόκληρης της κοινωνίας. Δεν μπορούμε να ζητάμε αντίδραση με βάση τις συνθήκες των προηγούμενων γενεών, η κοινωνία μετασχηματίζεται και οφείλουμε να κατανοούμε (όχι όμως απαραίτητα και να ασπαζόμαστε) τις αλλαγές αυτές.

Η γενιά Ζ (γεννημένοι 1996-2010) είναι τα παιδιά της γενιάς Χ (γεννημένοι το 1965-1975) που είναι αυτή που κυβερνά τον τόπο μας. Η γενιά Χ είναι η πιο μικρή πληθυσμιακά γενιά και ακολούθησε τη γενιά των baby boomers ή στα καθ’ημάς τη γενιά του Πολυτεχνείου (γεννημένοι το 1946 – 1964) για την οποία τόσα αρνητικά έχουν αναφερθεί.  Τα παιδιά της γενιάς του Πολυτεχνείου είναι η γενιά Υ ή Millennials (γεννημένοι 1980-1995) και έχει κάποια κοινά με τους γονείς της υπό την έννοια ότι είναι μία υλιστική γενιά.

Η γενιά Ζ, όμως, είναι μία διαφορετική γενιά, πολυπολιτισμική και  πολυπληθής γιατί ανέρχονται σε 2 δισεκατομμύρια. 

Άκρως εξοικειωμένοι με την τεχνολογία, πολύ περισσότερο από τη γενιά Υ,  και γι’αυτό κάπως απρόβλεπτοι, οι νέοι της γενιάς αυτής δεν είναι κυνικοί όπως οι γονείς τους που ανήκουν στη γενιά Χ (τη «χαμένη» γενιά, μία γενιά που δεν πιστεύει σε τίποτα).

Ο πόλεμος της 4ης γενιάς/ Του Βασίλη Βιλιάρδου

.

Στο συγκεκριμένο πόλεμο το πεδίο της μάχης δεν είναι πια έξω από τον άνθρωπο, αλλά στο εσωτερικό του, στο μυαλό και στα συναισθήματα του – ενώ οι μιλιταριστικές επιχειρήσεις δεν λειτουργούν πλέον μέσω του στρατιωτικού αποικισμού με στόχο την κατοχή μίας περιοχής, αλλά με τον διανοητικό αποικισμό για τον έλεγχο της κοινωνίας της.

.

«Ο τέταρτος παγκόσμιος πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει και δεν είναι πυρηνικός. Ενώ εσείς χαλαρώνετε, ενώ καταναλώνετε, ενώ απολαμβάνετε τη διασκέδαση που σας προσφέρει το σύστημα, ένας αόρατος στρατός προσπαθεί να κυριαρχήσει στη σκέψη σας, στη συμπεριφορά και στα συναισθήματα σας, ληστεύοντας σας.

Χωρίς να το παίρνετε καθόλου είδηση, χωρίς να το νοιώθετε ή να το συνειδητοποιείτε, η θέληση σας καταλαμβάνεται από αόρατες κατοχικές δυνάμεις. Οι μάχες δεν διεξάγονται σε μακρινούς τόπους, αλλά μέσα στο ίδιο σας το κεφάλι. Δεν πρόκειται πλέον για έναν πόλεμο με στόχο τη στρατιωτική κατάκτηση κάποιων περιοχών, αλλά για έναν πόλεμο που έχει αντικείμενο την κατάκτηση του εγκεφάλου σας – για μάχες που εσείς οι ίδιοι ως άτομα, όπου και αν βρίσκεσθε, αποτελείτε τον κύριο στόχο.

Ο στόχος δεν είναι πλέον ο θάνατος του εχθρού, αλλά ο έλεγχος του. Οι σφαίρες δεν κατευθύνονται πια στο κεφάλι σου, αλλά στις αντιφάσεις, στους ενδόμυχους φόβους και στις ψυχολογικές σου ευπάθειες – στα κρυφά και ευάλωτα σημεία σου. Η συμπεριφορά σου θα ερευνάται συνεχώς από ειδικούς, θα καθοδηγείται και θα ελέγχεται. Η σκέψη και η ψυχή σου θα υποβάλλονται στις ακραίες δοκιμασίες του πολέμου της 4ης γενιάς.

Οι φωνές της Σιωπής

«Το πρώτο πράγμα, ο απροϋπόθετος όρος για να γίνει το οτιδήποτε, συνεπώς το πρώτο-πρώτο πράγμα που θα πρέπει να γίνει είναι: δημιούργησε σιωπή, φέρε τη σιωπή». Σαίρεν Κίρκεγκωρ

Είμαστε όντα του ήχου και της σιωπής. Από το πρώτο κλάμα μέχρι την τελευταία λέξη του, ο άνθρωπος ζει μέσα στον ήχο και μέσω αυτού, δημιουργώντας ή ακούγοντάς τον, όποια κι αν είναι η μορφή του (ομιλία, μουσική, θόρυβος κτλ.). Ο ήχος όμως ακούγεται, επειδή αναπτύσσεται σε ένα υπόβαθρο σιωπής. Οι λέξεις και οι προτάσεις (όπως και η μουσική, και όχι μόνο) είναι διαμορφωμένος ήχος που «σχεδιάζεται» πάνω στη σιωπή. Η τονικότητα των λέξεων, οι παύσεις ανάμεσα σε αυτές, η ίδια η χροιά και η ένταση της φωνής, είναι δυνατά λόγω της προϋπάρχουσας σιωπής. Σε ένα χώρο, όπου υπάρχει πολύ έντονος ήχος, π.χ. παίζει δυνατά κάποια μουσική, δεν μπορείς να ακούσεις τι σου λέει κάποιος, ούτε να ακουστείς, εκτός κι αν καταφέρεις να φωνάξεις δυνατότερα από την ένταση της μουσικής.

Υπάρχουν διάφορα είδ

«Ηλεκτρονική Ηρωΐνη»: Τα κινέζικα κέντρα αποκατάστασης για τους εξαρτημένους από το διαδίκτυο

«Ηλεκτρονική Ηρωΐνη»: Τα κινέζικα κέντρα αποκατάστασης για τους εξαρτημένους από το διαδίκτυο

Εφημερίδα Guardian – Δευτέρα 28/08/2017.

Ήταν γύρω στα μεσάνυχτα όταν το ταξί σταμάτησε έξω από κάποιες εγκαταστάσεις που θύμιζαν φυλακή, και οι γονείς του Ζιόνγκ Τσένκζουό τον παρέδωσαν στον άνθρωπο που τον αποκαλούν «σατανικό νονό».

Νωρίτερα μέσα στη μέρα, οι τρεις τους είχαν ξεκινήσει από το σπίτι τους, πάνω από 600 χλμ μακριά, για κάτι που οι γονείς του Ζιόγνκ ισχυρίστηκαν ότι θα επρόκειτο για μια οικογενειακή εκδρομή. Στην πραγματικότητα όμως, ο προορισμός τους ήταν ένα κέντρο αποκατάστασης που λειτουργεί σαν στρατώνας, και αφορά παρεκκλίνοντες αλλά και εξαρτημένους από το διαδίκτυο εφήβους, που η εμμονή τους με την χρήση του ανησύχησε τους γονείς τους.

«Με κορόιδεψαν», λέει ο Ζιόνγκ για τον εγκλεισμό του, στις 18 Δεκεμβρίου του προηγούμενου έτους. «Χτυπιόμουν και φώναζα: ‘Θέλω να βγώ έξω! δεν θέλω να μείνω εδώ’. Μάταια όμως: «Οι γονείς μου με αγνόησαν –έφυγαν το επόμενο πρωΐ».