Φοιτητικοί περίπατοι στα βιβλιοπωλεία της Σόλωνος

του Σπύρου Κουτρούλη

Το 1982 βρέθηκα φοιτητής στο Οικονομικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ούτε δέκα χρόνια από την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας και η ομαλή δημοκρατική εξέλιξη πρόσφερε καρπούς στην πνευματική ζωή, μια πλειάδα βιβλιοπωλείων που αντιπροσώπευαν συχνά διαφορετικές ή και αντίθετες κοσμοθεωρίες. Δύο χρόνια πριν από το οργουελιανό «1984 «και οι ανησυχίες για κυριαρχία του ολοκληρωτισμού είχαν περισσότερο φιλολογικό παρά πραγματικό ενδιαφέρον. Όμως κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι μετά από επτά χρόνια θα σχηματιζόταν οικουμενική κυβέρνηση με συμμετοχή της αριστεράς. Όπως και κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μετά από επτά με οκτώ χρόνια τα σοβιετικά καθεστώτα θα κατέρρεαν το ένα μετά το άλλο, σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα με πρωτοβουλία των ηγεσιών τους.

Απολάμβανα ιδιαίτερα να αναλώνω πολλές ώρες στα πέριξ βιβλιοπωλεία. Απέναντι σχεδόν, στη Σόλωνος, λειτουργούσε το «Βιβλιοπωλείον της Εστίας» ένας πραγματικός θησαυρός του βιβλίου. Στο ισόγειο υπήρχαν οι πάντα ενήμεροι υπάλληλοι και το γραφείο της ιδιοκτήτριας της κ. Καραϊτίδου. Εκεί όμως που μπορούσες να βρεις τα πιο σπάνια βιβλία ήταν το υπόγειο και ο α΄όροφος. Σε μια άκρη του ισογείου υπήρχαν όλα τα περιοδικά που κυκλοφορούσαν κατεξοχήν η «Νέα Εστία» αλλά και άλλα μη αριστερά όπως τα «Πολιτικά θέματα», η «Εποπτεία», τα «Επίκεντρα». Από την «Εστία» θα περνούσε απαραίτητα το πιο δραστήριο τμήμα των στοχαστών, άλλωστε από τα βιβλία της «γενιάς του 30» θα ανοιχτεί σε άλλους όπως στον Κ. Αξελό.  Η «Εστία» θα δεχτεί αρκετές επιθέσεις από αναρχικούς, θα δεχτεί μεγάλο κτύπημα από την οικονομική κρίση και τελικά θα μετακομίσει σε ένα πολύ μικρότερο χώρο στη Διδότου.

ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ: ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙΣ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ...

Αξίζει να επισκεφθείτε το Παλαιοβιβλιοπωλείο των Αστέγων

Ανοιχτό για όλο το καλοκαίρι θα παραμείνει το Παλαιοβιβλιοπωλείο των Αστέγων, στην Πειραιώς 132, όπως ενημέρωσε με μία συγκινητική του ανάρτηση, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, ο ιθύνων νους αυτής της υπέροχης προσπάθειας, ο Λεωνίδας Κουρσούμης, για τον οποίο το nooz είχε φιλοξενήσει σχετικό ρεπορτάζ στο παρελθόν.

Η προσπάθεια ξεκίνησε δειλά πριν από πέντε μήνες, πάλι με μια ανάρτηση του κ. Κουρσούμη. Ακόμα αντέχουν, ακόμα προσπαθούν κι ακόμα νιώθουν το φως της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή.

Ακολουθεί η ανάρτηση Κουρσούμη και το ρεπορτάζ του nooz από τον περασμένο Μάρτιο προκειμένου να γνωρίσετε την προσπάθεια

---

---

Εδώ θα σταθώ να μιλήσω λίγο γι αυτούς τους πέντε μήνες.

όταν έκανα στη σκέψη και την πρόταση γι αυτό το ξεκίνημα,ήξερα δύο πράγματα.

πως δεν θα το αφήσω,θα το παλέψω σιγά-σιγά και θα προσπαθήσω με τα ελάχιστα να προκόψει.

πως δεν περίμενα απολύτως τίποτα παρά μόνον απ΄όσα οι συνάνθρωποι μας θα μας έφερναν ως δώρα.

μακρυά από μένα οι οποίοι διαχωρισμοί και οι έριδες.

όλα έχουν μια πορεία με τα σκαμπανεβάσματα τους.

οφείλω σε πολλούς τη πορεία μέχρι σήμερα.

οφείλω στον πρώτο δημοσιογράφο που έγραψε για την προσπάθεια.

οφείλω σε όλους τους δημοσιογράφους που ήρθαν και έγραψαν τα τόσο θερμά τους κείμενα.

οφείλω στους δημοσιογράφους των τηλεοράσεων που έκαναν όλες τις ζωντανές συνδέσεις από την αποθήκη που μένω μέχρι τον χώρο που εξελίσσεται η προσπάθεια μας.
οφείλω ευγνωμοσύνη σε όλους τους αγνώστους πριν φίλους που με ανοιχτή καρδιά και περισσή γενναιοδωρία καθημερινώς μας προσφέρουν.

κρατώ με τα χέρια μου αδέξια τα ονόματα τους στα χιλιάδες χαρτάκια που ξεφυλλίζω και κοιτάζω τα πρόσωπα τους.

τα διαβάζω όπως ο ιερέας στη πρόθεση.

και βάζω μετάνοια για τα λάθη μου.

Οδυσσέας Ιωάννου - Τα βιβλία που πεθαίνουν

Πού πάνε τα βιβλία όταν τα διαβάσουμε; Πού μένουν όλα εκείνα που μόλις διαβάσαμε; Πού «αποθηκεύονται», με ποιον τρόπο και σε ποια μορφή; Δεν θυμάμαι απ’ έξω κανένα απόσπασμα από όσα βιβλία έχω διαβάσει στη ζωή μου. Και ελάχιστα ποιήματα, πέρα από όσα έχουν γίνει τραγούδια. Εχω φίλους με ιδιαίτερη ικανότητα στην απομνημόνευση, κατεβάζουν ολόκληρα σεντόνια από μυθιστορήματα και βέβαια δεκάδες ποιήματα.

Οταν με κάποιον τρόπο έρχεται η σειρά μου, σωπαίνω. Σαν να είμαι γεμάτος αισθήσεις αλλά εντελώς άδειος από λέξεις.

Θέλω να πιστεύω πως σε ανθρώπους σαν εμένα – που είμαστε πάρα πολλοί – η δουλειά γίνεται αλλιώς. Γιατί κάπως αλλιώς πρέπει να γίνεται.

Δεν μπορεί τόσες χιλιάδες ώρες να ήταν χαμένος χρόνος. Δεν μπορεί πέρα από το γενικό πλαίσιο μιας αφήγησης, μιας αποτύπωσης της ιστορίας που μόλις διάβασες, να μην υπάρχουν  σημάδια, να επουλώνεται αμέσως το δέρμα, μετά την επαφή του με τροχισμένες λέξεις.

Γιατί να διαβάζεις περισσότερα βιβλία – και πως να το κάνεις καλύτερα και ευκολότερα

Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος

Διεθνολόγος

Το διάβασμα και τα βιβλία είναι οι παρεξηγημένοι, παραμελημένοι θησαυροί του κόσμου μας.  Βγαίνοντας από ένα βαρετό και καταπιεστικό εκπαιδευτικό σύστημα που επέβαλε την μελέτη ως αγγαρεία και το κείμενο ως αντικείμενο αποστήθισης, πάρα πολλοί άνθρωποι κλείνουν τα τελευταία σχολικά βιβλία για να μην ξανανοίξουν κανένα στη ζωή τους.  Αυτό είναι μία μεγάλη τραγωδία – ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο έχει ενδιαφέροντα, ασχολίες και ευαισθησίες όπως όλοι, αποκόβεται από τη γνώση, τις ιδέες και την ψυχαγωγία που μπορεί να προσφέρει ένα βιβλίο.

Γιατί είναι σημαντικό;

Τα προφανή οφέλη ενός βιβλίου είναι οι πληροφορίες και οι ιδέες που περιέχει.  Μπορεί κανείς να έρθει σε επαφή με το σύνολο της ανθρώπινης σκέψης, γνώσης και εμπειρίας, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, από κάθε κουλτούρα, ιδεολογία και εποχή.  Βελτιώνουμε το λεξιλόγιο μας, την κριτική μας σκέψη και καλλιεργούμε την φαντασία μας.  Μπορούμε να βρεθούμε στο μυαλό και στη θέση κάθε λογής προσωπικότητας: επαναστατών, επιστημόνων, εξερευνητών, πολιτικών, καλλιτεχνών, ηρώων… Αυτό το πεδίο διευρύνεται ακόμα περισσότερο με την λογοτεχνία, που μπορεί και έχει αφηγηθεί άπειρες ιστορίες ανθρώπων από κάθε πλευρά της ζωής, σε ό,τι καταστάσεις μπορεί να φανταστεί κανείς.

Έχει γίνει πλέον κλισέ το ρητό «η γνώση είναι δύναμη», αυτό όμως δεν αναιρεί την ορθότητα του.  Όλα όσα γίνονται γύρω μας παράγουν δεδομένα, σκέψεις και συμπεράσματα, που έχουν αποτυπωθεί κάπου γραπτά.  Η γνώση οδηγεί στην δράση, θωρακίζει απέναντι στην εξαπάτηση, διατυπώνει ερωτήσεις, ανοίγει δρόμο για περισσότερη συζήτηση και περισσότερες ιδέες.

Το πιο αγαπημένο βιβλιοπωλείο της Αθήνας, ο ΝΑΥΤΙΛΟΣ!

Το πιο αγαπημένο βιβλιοπωλείο της Αθήνας, ο ΝΑΥΤΙΛΟΣ, επί της οδού Χαριλάου Τρικούπη 28! 

Με τους καλούς βιβλιοπώλες το Γιώργο και τον Κώστα γνωριζόμαστε πάνω από τριάντα χρόνια. Ταύτισα το βιβλίο με τα πρόσωπά τους και αυτή τη γωνιά της Αθήνας. 

Στην αρχή στη Σόλωνος, στο Μήνυμα οι δύο Γιώργηδες, και μετά στην Παρουσία, οι Γιωργηδες με το Βασίλη και τέλος ο ΝΑΥΤΙΛΟΣ. Οι διαδρομές μου στην πόλη μπορεί να έχουν κάπως αλλάξει, αλλά η Σαββατιάτικη τουλάχιστον επίσκεψη στο Ναυτίλο είναι το μόνο σταθερό στη διαδρομή μου. Τους ευχαριστώ!

Αυτό το διάστημα φιλοξενούν ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στην πόλη των Αθηνών. Αν κάποιος διαβάσει τα φυλλάδια των υποψηφίων και των παρατάξεών τους, βεβαιώνεται για το μορφωτικό έλλειμμα, την άγνοια τους για την ιερότητα του τόπου. Αξίζει να επισκεφτούμε την έκθεση. Η Αθήνα χρειάζεται σχέδιο για να ξαναγίνει Πόλη σύμβολο και Πρωτεύουσα! Σχέδιο χωρίς μνήμη και γνώση δεν υπάρχει.

Η Αθήνα των βιβλίων

Η Αθήνα ως το θέμα η ίδια ή ως το σκηνικό ή και τα δυο μαζί συναντάται σε πάμπολλα βιβλία, λογοτεχνικά και άλλα. Έχει πράγματι αποτελέσει κατεξοχήν πόλη σύμβολο, φορέα μνήμης, οραμάτων και ιδεών. Προκάλεσε επίσης σε κάθε της περίοδο έντονα αισθήματα αγάπης και απογοήτευσης, διαμαρτυρίας, νοσταλγίας προς κάτι περισσότερο ή λιγότερο παλαιότερο, χαμένο, και ως εκ τούτου καλύτερο, που δεν είναι βέβαιο αν υπήρξε ποτέ, αλλά που μπορούσε να λειτουργεί ως παραμυθία και στοιχείο ταυτότητας. Οι πολλές «Αθήνες» των βιβλίων λοιπόν. Η Αθήνα των περιηγητών, η Αθήνα πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, αντιμετωπιζόμενη κριτικά, σκωπτικά ή υπερήφανα, η Αθήνα των λογοτεχνών, η Αθήνα των νοσταλγών αθηναιογράφων, η Αθήνα της μνήμης, η Αθήνα της κοινωνικής κριτικής, η Αθήνα των προνομιούχων, η Αθήνα του περιθωρίου, η Αθήνα σύμβολο της νεότερης ελληνικής ιστορίας και της εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας.

Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου!

ΠΗΓΗ:

Απαρέμφατο

Δημήτρης Βέλλας: "Η αφή των ποιημάτων"

Χαϊδεύει σελίδες απαλά

κοιτάζοντας μακριά αιώνιους δρόμους.

Κρύβονται πίσω απ' των λέξεων τις στροφές.

Ακουμπάει τα σημεία στίξης

ξαποσταίνει στις σκιές των τίτλων.

Δάχτυλα παίρνουν το μερτικό τους

στα φυλλοκάρδια της ποίησης

μ' ένα τρυφερό σύστημα Braille.

Χαϊδεύει σελίδες απαλά.

Τις ισιώνει όπως η μάνα του

τη ριγέ κουβέρτα στο παιδικό του κρεβάτι.

Φτιάχνει διάδρομο ν' απογειωθεί χαμογελώντας

το ανεκπλήρωτο.

(από τη συλλογή "Μεταφορές", εκδ. Μανδραγόρας, 2017)

"Καλοκαίρι, κάθε ημέρα ένα βιβλίο"!!!-"Η χρησιμότητα των άχρηστων γνώσεων" - Ordine Nuccio

Και φέτος από επιλογή ή γιατί η ωρίμανσή των χρόνων το επιβάλουν, αποφεύγουμε τις πολυσύχναστες παραλίες, τις "κοσμοπολίτικες" διαφυγές.  

Μόνος, αλλά με πολλούς φίλους, τους πιο πιστούς, δεκάδες βιβλία!!! 

Κρίμα όμως να συμπεριφερθούμε σαν μοναχοφάηδες.  Έτσι, προτείνουμε και σε εσάς: "Καλοκαίρι, κάθε ημέρα ένα βιβλίο"!!!

Κάθε ημέρα σας παρουσιάζουμε και ένα βιβλίο από το καφάσι με τα βιβλία που πήραμε μαζί μας στο χώρο αποθήκευσης του αυτοκινήτου για συντροφιά το καλοκαίρι.  

Ένας παράδεισος, όπως πάντα φανταζόταν τον Παράδεισο ο Μπόρχες, «σαν ένα είδος βιβλιοθήκης». Είναι και μια ανάγκη το διάβασμα όπως την περιέγραψε ο Προυστ. Ισχυριζόταν ότι «στην πραγματικότητα, κάθε αναγνώστης είναι, καθώς διαβάζει, αναγνώστης του ίδιου του του εαυτού». 

Όπως και να ‘χει, φαίνεται να είχε δίκιο o Κάρλος Ζαφόν: «Τα βιβλία είναι καθρέφτες. Βλέπεις μέσα τους μόνο αυτά που ήδη έχεις μέσα σου».

«Κανένας άνθρωπος δεν καταλαβαίνει ένα βαθυστόχαστο βιβλίο μέχρι να έχει δει και να έχει ζήσει τουλάχιστον ένα μέρος από το περιεχόμενό του», ο Έζρα Πάουντ.

Το σίγουρο είναι ότι ισχύει το θαύμα που επισήμανε ο Ταρκόφσκι: «Ένα βιβλίο διαβασμένο από χίλιους διαφορετικούς ανθρώπους είναι χίλια διαφορετικά βιβλία».  

Έτσι διαβάζοντας, συναντιόμαστε με τη σκέψη του συγγραφέα και ενώ ταυτόχρονα  γνωρίζουμε καλύτερα τα ενδότερα του εαυτού μας, κοινωνούμε με πάμπολλους αναγνώστες του ίδιου βιβλίου.  Ελπίζοντας, μήπως και μέσα από τα δαιδαλώδη σοκάκια της σκέψης ξαναβρούμε τον αποδομημένο μετανεωτερικό εαυτό μας  και ξανασυναντηθούμε σε κοινούς δρόμους με το αληθινό πρόσωπο του αδελφού μας.

Για την ώρα διαβάζοντας, ΤΕΡΜΑ Η ΜΟΝΑΞΙΑ!!!

* Οι χρυσές αμμουδιές και τα διαυγή γαλανά νερά στις φωτογραφίες είναι οι ήσυχες παραλίες που πάντα βρίσκεις στην πατρίδα μου!!!

Γιώργος Τασιόπουλος

..................................................................................................................................

1ο ΒΙΒΛΙΟ!!!

"Η χρησιμότητα των άχρηστων γνώσεων"

Συγγραφέας/εις: Ordine Nuccio

 Ο συγγραφέας είναι καθηγητής της ιταλικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Καλαβρίας.

Ο Αδριανός είχε δίκιο: "Ό,τι έχει λεχθεί καλό από τον άνθρωπο έχει επί το πλείστον λεχθεί στα ελληνικά"

«Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια δεν μπορούν να μεταβληθούν σε επιχειρήσεις, και οι φοιτητές δεν μπορούν να θεωρούνται πελάτες. Παρακολουθούμε μια επικίνδυνη μεταμόρφωση, η οποία αντικατοπτρίζεται εύγλωττα στην επιλογή των λέξεων: Ξέρετε ποιές είναι οι πρώτες δύο λέξεις με τις οποίες έρχονται αμέσως σε επαφή οι φοιτητές που εγγράφονται στο πανεπιστήμιο; Είναι οι όροι «πιστωτικές μονάδες» και «οφειλόμενα»! Η γλώσσα, όπως πολύ καλά ξέρετε, δεν είναι ποτέ ουδέτερη: πρόκειται για δύο λέξεις που έχουμε δανειστεί από το χώρο της οικονομίας και οι οποίες κυριαρχούν πλέον σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Ας σκεφτούμε την τραγική μοίρα της Ευρώπης: πιστώσεις και χρέη έχουν πλέον γίνει οι μοναδικές παράμετροι για να προσδιορίσουμε την ταυτότητα της. Για τους τραπεζίτες και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, κομμάτι της Ευρώπης αποτελεί το έθνος εκείνο που πληρώνει τα χρέη του: γι' αυτούς, δυστυχώς, είναι δυνατό να σκεφτεί κανείς μια Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα, χωρίς την Ιταλία ή χωρίς την Ισπανία. Κανένα σκάνδαλο, καμία έκπληξη. Οι πολιτισμικές ρίζες δεν μετρούν πλέον καθόλου: μετρούν μόνο οι ισολογισμοί και η πληρωμή του χρέους στους πιστωτές. [...] 

[…] Εάν αφουγκραστούμε μονάχα τις σειρήνες που τραγουδούν για το δόλωμα του κέρδους, θα δημιουργήσουμε απλώς ένα σύνολο χωρίς μνήμη που θα χάσει το νόημα της ζωής αλλά και της ίδιας της πραγματικότητας». - NUCCIO ORDINE

"Σε τί άραγε χρησιμεύει να διαβάσεις την Οδύσσεια ή ένα ποίημα της Σαπφούς; Σε τί άραγε χρησιμεύει να μελετήσεις λατινικά και αρχαία ελληνικά; Σε τί άραγε χρησιμεύει να ακούσεις Μότσαρτ, να επισκεφτείς τον Παρθενώνα, να δεις το ηλιοβασίλεμα από τον υπέροχο ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο; Σε τί χρησιμεύει να θαυμάσεις τον πίνακα του Σεζάν Οι χαρτοπαίκτες; Σ' αυτές τις παράλογες ερωτήσεις είχε ήδη απαντήσει εξαίρετα ο Αριστοτέλης στο έργο του Μετά τα φυσικά. Σε όποιον τον ρωτούσε σε τί χρησιμεύει η φιλοσοφία απαντούσε ότι η φιλοσοφία «δεν χρησιμεύει», διότι δεν "κάνει εκδούλευση", διότι δεν είναι στην υπηρεσία κανενός, διότι είναι μια επιστήμη αυθύπαρκτη πού διδάσκει το δρόμο προς την ελευθερία: ακριβώς όπως ένας ελεύθερος άνθρωπος "υπάρχει για τον εαυτό του και όχι για κάποιον άλλον".

Το να συγκρίνουμε τα πολιτισμικά αγαθά με το πετρέλαιο ή να αξιολογούμε μια έκθεση με βάση τον αριθμό εισιτηρίων που έκοψε σημαίνει ότι παραβλέπουμε αυτή καθεαυτή την αξία της ομορφιάς, την πολιτισμική λειτουργία που μπορεί να έχει ή τέχνη στη διαμόρφωση της ταυτότητας και της πολιτισμικής ανάπτυξης ενός λαού.

Τα Χριστούγεννα στα Αναγνωστικά από το 1920 μέχρι το 1980 (PDF)

Δείτε σε αυτά τα παλιά αναγνωστικά πώς παρουσιάζονταν τα Χριστούγεννα από το 1920 μέχρι το 1980 μέσα από την συλλογή της βιβιλιοθήκης του Ινστιτούτου Παιδαγωγικής Πολιτικής

Διαβάστε όλο το άρθρο:ΕΔΩ

Το βιβλίο κάνει καλό...πού;

Αναρωτηθήκατε ποτέ τι είναι επιτέλους αυτό που κάνουν τα βιβλία και πρέπει σώνει και καλά να διαβάζουμε; Όλοι μας λενε πόσο καλό είναι αλλά δεν μας λένε γιατί και πώς!
Και εγώ μιλάω για αυτά, σας προτείνω όμορφα βιβλία και σχετικές δραστηριότητες για τα παιδιά, βιώνω καθημερινά την θετική επίδρασή τους στην ζωή μου και στην ζωή των παιδιών μου, μα ποτέ πραγματικά δεν σας μίλησα πιο αναλυτικά!
Σήμερα λοιπόν θα σας πω όλα όσα έμαθα και όλα όσα έψαξα και βρήκα!
Ξεκινάμε λοιπόν;


Βιβλίο = λέξεις! Είναι αυτονόητο πως το βιβλίο εμπλουτίζει το λεξιλόγιό μας. Τα κείμενα είναι γραμμένα από διαφoρετικούς ανθρώπους, με διαφορετικές κουλτούρες και ίσως σε διαφορετικό χρόνο. Έτσι το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται αλλάζει καθώς αλλάζουν τα πρόσωπα που γράφουν, αλλά και οι καταστάσεις για τις οποίες γράφουν. Πιθανότατα να συναντήσουμε λέξεις που δεν θα τις συναντούσαμε ποτέ καθώς το λεξιλόγιό μας εξαρτάται αποκλειστικά από το περιβάλλον στο οποίο ζούμε και συναναστρεφόμαστε.  (σχετική έρευνα)

Έκφραση Μαθαίνοντας νέες λέξεις, αλλά και διαφορετικούς τρόπους να τις χρησιμοποιούμε καλλιεργείται η έκφραση. Ερευνες έχουν δείξει πως τα παιδιά τα οποία έχουν επαφή με τα βιβλία από μικρή ηλικία, έχουν καλύτερο προφορικό και γραπτό λόγο, κατανοούν τα κείμενα πιο εύκολα και γενικά έχουν πιο καλές επιδόσεις στο σχολείο.

Τι κερδίζει το παιδί μας όταν του διαβάζουμε βιβλία;

Έργο του Jessie Willcox Smith, που χρησιμοποιήθηκε για εξώφυλλο σε ένα βιβλίο με παραμύθια προς το τέλος του 19ου αιώνα (διατείθεται με άδεια Creative Commons -Share Alike, πηγή)

Αφού λοιπόν αναλύσαμε στο προηγούμενο άρθρο πού, πώς και γιατί καλό καλό να διαβάζουμε βιβλία γενικώς, πάμε να δούμε γιατί είναι σημαντικό να διαβάζουμε εμείς παραμύθια στα παιδιά μας από μικρή ηλικία.


Γράμματα/λέξεις Βλέποντας τα κείμενα τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τα γράμματα και τις λέξεις αβίαστα και από μικρή ηλικία. Έτσι όταν έρθει η ώρα να τα γνωρίσουν καλύτερα δεν τους είναι τόσο ξένα τα σύμβολα και συνεπώς είναι πολύ πιο εύκολο να τα αφομοιώσουν.

Συναισθήματα Καθώς διαβάζουμε ένα παραμύθι στο παιδί μας συνήθως σουφρώνουμε τα φρύδια μας όταν ο ήρωας είναι θυμωμένος, ανοίγουμε διάπλατα τα μάτια μας όταν συναντήσει κάτι μοναδικό ή από χαρά, βάζουμε χρώμα στην φωνή μας ανάλογα με το πώς νιώθει. Ένας σπουδαίος τρόπος να γνωρίσουν τα μικρά παιδιά τα συναισθήματα αλλά και να μάθουν να τα συνδέουν με τις εκφράσεις του προσώπου ώστε να τα αναγνωρίζουν στους γύρω τους.

ΔΩΡΕΑΝ Επτά E-books του Ντοστογιέφσκι

Ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι (1821-1881) ήταν Ρώσος συγγραφέας, κορυφαία μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Γεννήθηκε στη Μόσχα. Σπούδασε ιατρική, έγινε στρατιωτικός γιατρός και με τη σταδιοδρομία του αυτή μπήκε στην κληρονομική αριστοκρατία.  Το 1859 επέστρεψε στην Πετρούπολη και εξέδωσε μαζί με τον αδελφό του δύο περιοδικά τα οποία, όμως, δεν σημείωσαν επιτυχία και σε συνδυασμό με νοσηρό του πάθος για τα τυχερά παιχνίδια βρέθηκε χρεωμένος. Ο μόνος τρόπος για να συγκεντρώσει χρήματα και να ξεπληρώσει τα χρέη του ήταν η συγγραφή. Σε αυτό το διάστημα έγραψε τα καλύτερα του έργα: «Ο παίκτης», «Οι αδερφοί Καραμαζώφ», «Έγκλημα και Τιμωρία», «Ο Ηλίθιος», «Οι δαιμονισμένοι». Όταν κατάφερε πλέον να ανασάνει από το βάρος των χρεών ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού «Πολίτης» και λίγα χρόνια αργότερα εξέδωσε το δικό του περιοδικό, Το Ημερολόγιο Ενός Συγγραφέα, που σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκδοτικές εμπειρίες σημείωσε τεράστια επιτυχία. Πέθανε το 1881 στην Πετρούπολη της Ρωσίας σε ηλικία 60 ετών.

Το Υπόγειο (Σημειώσεις από το Υπόγειο), 1864 – Βιβλίο #1

Το έργο, που έφερε τον τίτλο «Σημειώσεις από το Υπόγειο» ή «Το Υπόγειο», όπως έχει επικρατήσει να τιτλοφορείται, αποτελεί σταθμό στη βιβλιογραφία του Ντοστογιέφσκι, όχι μόνο για τον τρόπο αφήγησης, αλλά κυρίως, για τα κεφαλαιώδη φιλοσοφικά ζητήματα που έθεσε, πρώτη φορά τόσο ολοκληρωμένα και άνευ περιστροφών. Ζητήματα που θα τεθούν ξανά στα μετέπειτα μεγάλα μυθιστορήματά του και τον καταξιώνουν παγκοσμίως ως μια από τις σημαντικότερες λογοτεχνικές μορφές. Μέσα από «Το Υπόγειο», ο συγγραφέας με μία απόλυτα διεισδυτική, ειλικρινή και διαυγή ματιά εξερευνά και σκιαγραφεί την ανθρώπινη ψυχή, αποκαλύπτοντας και βγάζοντας στο φως το παράδοξο, το χαώδες και άρα το τραγικό της ανθρώπινης ύπαρξης. Δείτε το ΕΔΩ

Γ. Κοντογιώργης - Η Αριστερά αντιμέτωπη με τις εξελίξεις και το μέλλον της προόδου (ΒΙΒΛΙΟ)

Γιώργος Δ. Κοντογιώργης, Η Αριστερά αντιμέτωπη με τις εξελίξεις και το μέλλον της προόδου. Η περίπτωση της Αριστεράς της νότιας Ευρώπης και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ, 2017

http://contogeorgis.blogspot.gr/2017/11/blog-post.html

Ο «χόμο καταφερτζίκους» και το βιβλίο φαστφουντ: Νέα Τάξη και στην κίνηση των ιδεών

Different books at a stand during the Frankfurt Book Fair 2017 at Messe Frankfurt in Frankfurt am Main, Germany, 14 October 2017. The book fair runs from 11 to 15 October and France is the special guest at this year's event. EPA-EFE/RONALD WITTEK

Του Λουκά Αξελού   

Γράφοντας πριν λίγο καιρό ένα άρθρο με τίτλο “Η ευημερία των αριθμών και η πενία των βιβλίων” συνειδητοποίησα πόσο εξαιρετικά δύσκολο είναι να καταγράψει κανείς σε ένα σύντομο σημείωμα, ζητήματα, προβλήματα και διλήμματα από τον χώρο του βιβλίου και της κίνησης των ιδεών χωρίς να τα αδικήσει.

Για όσους συστηματικά ασχολούνται με τον χώρο αυτό (προσωπικά συμπλήρωσα τον μισό αιώνα), είναι, πλέον, σαφές ότι οι αλλαγές που συντελέστηκαν τα τελευταία χρόνια υλοτόμησαν το «παραδοσιακό δάσος», με τις νέες λεωφόρους των σύγχρονων τεχνολογιών που δημιούργησαν τα ογκώδη νέα συγκροτήματα, αλλά και τις σύγχρονες «εκδοτικές παράγκες». 

Ασφαλώς τα ζητήματα που αναδεικνύει η νέα εκδοτική-πολιτιστική πραγματικότητα δεν είναι ανεξάρτητα από την συνολική πορεία των πραγμάτων στην ευρύτερη κοινωνικοπολιτική σφαίρα. Η κυριαρχία της λογικής των αγορών, η κατίσχυση του νεοφιλελευθερισμού και της Νέας Τάξης, η χρεοκοπία της παλιάς δεξιάς και αριστερής πραγματικότητας, η υποβάθμιση του ουσιαστικού γνωσιολογικού και αισθητικού υποβάθρου, η πλήρης αποσύμπλεξη της ηθικής από την πολιτική και η ανάδειξη ενός πολυπολιτισμικού τσελεμεντέ ως αποκλειστικής συνταγής της «νέας σύγχρονης σκέψης», δεν αφήνει ανεπηρέαστο τον ευρύτερο χώρο του βιβλίου και της κυκλοφορίας των ιδεών.

Η Σχολή του Σικάγο

Στάνλεϋ Κιούμπρικ εναντίον Στήβεν Κινγκ, ταινίες εναντίον βιβλίων (και το νόημα της τέχνης)

 0

(Ένα κείμενο σε 10 σκηνές)

1η σκηνή: Πρελούδιο της απογοήτευσης

Σε όλους μας έχει συμβεί. Μόλις μαθαίνεις ότι το αγαπημένο σου βιβλίο έγινε ταινία τρέχεις στον κινηματογράφο για να δεις αν ο σκηνοθέτης κατάφερε να αποδώσει το όραμα του συγγραφέα. Και σχεδόν πάντα απογοητεύεσαι.

Το βιβλίο, έτσι όπως το είχες φανταστεί, ήταν πολύ καλύτερο.

Και πολλοί συγγραφείς που είδαν το έργο τους στην οθόνη εξοργίζονται με το αποτέλεσμα (εκτός κι αν πρόκειται για βιβλία-σενάρια, που γράφτηκαν για να γίνουν ταινίες, όπως εκείνα του Νταν Μπράουν και του Τζορτζ Μάρτιν).

~~

2η σκηνή: Οι πιο γνωστές ιστορίες συγγραφέων που μίσησαν τις ταινίες

Ο Μίλαν Κούντερα δεν ήθελε ν’ ακούει για την Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Κάουφμαν, τόσο που απαγόρευσε κάθε κινηματογραφική μεταφορά των βιβλίων του μετά απ’ αυτό.

Ο Κεν Κέσσεϋ δούλεψε μαζί με τον σκηνοθέτη Φόρμαν τη Φωλιά του Κούκου, αλλά είχε τόσες αντιρρήσεις για το έργο που δεν ήθελε καν να πάει να το δει όταν προβλήθηκε.

78 βιβλία που πρέπει να έχεις διαβάσει

Βιβλία που πρέπει να διαβάζονται!

Αρθογράφος: Νίκος Τσούλιας

Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις έναν κατάλογο με τα καλύτερα ή τα πιο κλασικά ή τα πιο διαχρονικά βιβλία. Άλλωστε ακόμα και οι παραπάνω ορισμοί (καλύτερα, κλασικά, διαχρονικά) δεν μπορούν να έχουν ασφαλές περιεχόμενο. Ωστόσο, για τις ανάγκες του σχολείου, και πιο ειδικά των μαθητών / μαθητριών, προχώρησα σε μια επιλογή, βασιζόμενος σε μια προσωπική (άρα υποκειμενική) αξιολόγηση, έχοντας ως μοναδική αίσθηση «ασφάλειας» τη βιβλιοφιλία μου και το πάθος μου για το διάβασμα. Η πρόταση που δίνεται εδώ είναι ολίγον διαφοροποιημένη απ’ εκείνη του σχολείου και αφορά κυρίως τα πολιτικά βιβλία.

Εννοείται ότι κάποια βιβλία διαβάζονται στη μαθητική φάση άλλα διαβάζονται σε πιο ώριμες ηλικίες, αλλά τα περισσότερα διαβάζονται και ξαναδιαβάζονται και μελετώνται σε κάθε φάση της ηλικίας μας. Σε κάθε περίπτωση, είναι μια πρόταση και μόνο, η οποία έπρεπε και να σταματάει για τεχνικούς λόγους (έκταση δύο σελίδων) στον αριθμό 78. Η σειρά δεν είναι αξιολογική, αν και για τα πρώτα έχω μια λογική ιεράρχησης. Ευπρόσδεκτη κάθε παρατήρηση, αλλά σε κάθε νέα πρόταση – προσθήκη θα πρέπει να προτείνεται και μια αφαίρεση εκ των υπαρχόντων βιβλίων.

Σαφώς και υπάρχουν βιβλία που είναι πιο αξιόλογα από τα προτεινόμενα, αλλά έγινε προσπάθεια να υπάρχουν βιβλία από τις διάφορες περιοχές της γνώσης και από τις διάφορες εποχές του πνεύματος. Φυσικά η λογική της πρότασής μου δεν αντιπαρατίθεται στη σύγχρονη παραγωγή του βιβλίου. Ωστόσο, η σπουδαιότητα του βιβλίου αναδεικνύεται και στη διαμάχη του με τον χρόνο, μέχρι να κατακτήσει την έννοια του κλασικού βιβλίου.  

Έχω τη γνώμη ότι η επιλογή των βιβλίων που διαβάζουμε είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Υπάρχει πολύ «σκουπίδι» και στο χώρο του βιβλίου. Επιπλέον, τα εμπορικά και τα ευπώλητα βιβλία είναι πιο κοντά στην παρακμιακή γραφή μάλλον παρά στην αντίστοιχη λογοτεχνική γραφή που τόσο πολύ καλλιεργεί την ελευθερία και την ανάταση του ανθρώπινου πνεύματος. Σε κάθε περίπτωση, ο αστερισμός των βιβλίων που διαβάζουμε και μάς φωτίζει είναι μια επιλογή ζωής, είναι μια άποψη για τη ζωή.   

1. Η «Οδύσσεια» και η «Ιλιάδα» του Όμηρου.

2. Τα «Πολιτικά», τα «Φυσικά»… του Αριστοτέλη.

3. Ο «Προμηθέας Δεσμώτης» του Αισχύλου.

Μεγάλο αφιέρωμα στο Άγιο Όρος

Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμα των 320 σελίδων, εδώ

Χ Ι Λ Ι Α    Χ Ρ Ο Ν Ι Α

[ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ]

Το 1963 είχε εορτασμούς πολλών και σημαντικών επετείων. Αλλά τα χίλια χρόνια του Αγίου Όρους δεν είναι επέτειος που την εορτάζει ένας μόνο τόπος ή ένας μόνο λαός. Είναι Γεγονός που απλώνεται σ’ έναν ολόκληρο κόσμο, στον Χριστιανικό κόσμο, και δεν αφήνει αδιάφορους ούτε τους άλλους ανθρώπους, που οποιαδήποτε θρησκεία κι αν έχουν στέκονται με σεβασμό, ίσως και με δέος, κάτω από την τόση πίστη, κάτω από την τόση λάμψη και την τόση διάρκεια της αδιάλλακτης Ορθοδοξίας που έγινε αμετακίνητο βουνό.

Το Άγιον Όρος είναι και γεωγραφικός χώρος και ψυχής κατοικία και τόπος προσευχής. Είναι και ιστορία και τέχνη. Και όλ’ αυτά και πολλά άλλα ακόμη, που έρχονται από τα βάθη των αιώνων και όμως μένουν αναλλοίωτα και αψηφούν το Χρόνο, -ότι με τρόμο αντιμετωπίζει ο άνθρωπος της πολιτείας και της κοινωνίας,- είναι το μεγάλο θέμα του αφιερώματος τούτου, που το οφείλαμε στους αναγνώστες μας, Έλληνες και ξένους, Χριστιανούς και αλλόθρησκους, σε όσους θα ήθελαν να ξέρουν πως βλέπει και πως αισθάνεται ο πνευματικός μας κόσμος το Άγιον Όρος, την ιδιοτυπία του, τη μοναδικότητά του, την ιερότητά του.

Εκάναμε δύσκολη προσπάθεια στις σελίδες που ακολουθούν. Αλλά η οποιαδήποτε προσπάθεια, κ’ η πιο μεγάλη, κ’ η πιο καλά οργανωμένη, είναι λίγη, είναι μικρή, κάτω από τον αυστηρό και αιώνιο Άθω.

  

Η «ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ»

Έτος ΛΖ΄, τεύχος 875, 

Χριστούγεννα 1963.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Δελτίο Τύπου/ "Πρώτη φορά Αριστερά", του Βασίλη Ασημακόπουλου

Δευτέρα 3 Ιουλίου 2017, 19:30 στον 

Κήπο (cafe) του 

Νομισματικού Μουσείου (Πανεπιστημίου 12, Αθήνα)

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Andy’s (Ιούνιος 2017, σελ. 558) το βιβλίο του Βασίλη Ασημακόπουλου με τίτλο «Πρώτη Φορά Αριστερά. Αντιθέσεις, αντιφάσεις, εσωτερικές συγκρούσεις στο ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1974-1990 και οι βάσεις του πολιτικού μεταμορφισμού του».

Κεντρική Διάθεση, Σόλωνος 43 και Ομήρου στην Αθήνα και στα κεντρικά βιβλιοπωλεία.   

Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου

Σύμφωνα με μια βασική διαπίστωση της εργασίας, κυρίαρχη έκφραση της ταξικής πάλης κατά την υπό εξέταση περίοδο αποτέλεσε ο αγώνας για εκδημοκρατισμό, άνοδο του βιοτικού επιπέδου του χώρου της μισθωτής εργασίας, αλλά και της αγροτιάς και όχι για ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Μια γραμμή μαχητικού ρεφορμισμού με υλικές και θεσμικές κατακτήσεις και όχι κατ' ανάγκην μια γραμμή αντιιμπεριαλιστικής ρήξης, ως προϋπόθεσης για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.