- Αρχική σελίδα
- ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
- 1940
- ΕΡΤFLIX
- ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
- ΘΕΑΤΡ/ΜΟΥΣ/ΒΙΒΛΙΟ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΚΑΪ
- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ
- ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΤΥΠΟΣ
- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
- ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ
- ΒΙΝΤΕΟ
- forfree
- ΟΟΔΕ
- ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΧΟΣ
- ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ
- ΣΥΝΤΑΓΕΣ
- ΙΑΤΡΟΙ
- ΕΚΠ/ΚΕΣ ΙΣΤΟΣ/ΔΕΣ
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
- ΓΟΡΔΙΟΣ
- SOTER
- ΤΑΙΝΙΑ
- ΣΙΝΕ
- ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
- Ε.Σ.Α
- skaki
- ΤΕΧΝΗ
- ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- gazzetta.gr
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΛΥΓΕΡΟΣ
- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- γράμματα σπουδάματα...
- 1ο ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
- ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΠΕΠΘ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Τρίτη 18 Ιουλίου 2023
† 16 Ιουλίου 2001 κοιμήθηκε π. Δημήτριος Χολέβας ή ο Παπαφλέσσας της Εθνικής Αντίστασης
Δευτέρα 17 Ιουλίου 2023
Άγιος Αλέξανδρος Shmorell
Ο Άγιος Αλέξανδρος Shmorell γεννήθηκε το 1917 στο Όρενμπουργκ της Ρωσίας. Η μητέρα του, που πέθανε ένα χρόνο αργότερα, το 1918, ήταν Ρωσίδα Ορθόδοξη, ενώ ο ιατρός πατέρας του ήταν Γερμανός προτεστάντης.
Πέμπτη 13 Ιουλίου 2023
Μίλαν Κουντέρα: Χωρίς Θεό, Ο Πλανήτης Κινείται Στο Κενό
“Δεν ήμουν ποτέ πιστός, αλλά από τη στιγμή που είδα τους Τσέχους Καθολικούς να διώκονται στη διάρκεια της σταλινικής τρομοκρατίας, ένοιωσα την πιο βαθιά αλληλεγγύη μαζί τους. Αυτό που μάς χώριζε, η πίστη στο Θεό, ήταν δευτερεύον σε σχέση με αυτό που μάς ένωνε. Στην Πράγα κρεμούσαν τους Σοσιαλιστές και τους ιερείς. “. (Από συνέντευξη του Μίλαν Κουντέρα στην εφημερίδα “Νιου Γιορκ Τάιμς” 19.5.1985)
Γεννημένος το 1928, ο διάσημος Τσέχος συγγραφέας Μίλαν Κουντέρα, γράφτηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα στα 18 του χρόνια. Μετά από μια σύντομη διαγραφή, ξανάγινε μέλος, για να υποστηρίξει στη συνέχεια την “Άνοιξη της Πράγας”, τη φιλελευθεροποίηση επί κυβέρνησης Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, η οποία καταπνίγηκε από την εισβολή των δυνάμεων του “Συμφώνου της Βαρσοβίας” το 1968. Για ένα διάστημα πίστεψε ότι υπήρχαν περιθώρια, το σύστημα του “υπαρκτού σοσιαλισμού” να μεταρρυθμιστεί και ήρθε σε σύγκρουση γι’ αυτό με τον Βάτσλαβ Χάβελ. Γρήγορα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τούτο ήταν αδύνατο και κατέφυγε το 1975 στη Γαλλία, της οποίας έλαβε την υπηκοότητα, αφού προηγουμένως τού είχε αφαιρεθεί η τσεχοσλοβακική.
Σ’ ένα από τα έργα του, την “Άγνοια” , παραπονιέται για τον τρόπο με τον οποίο γίνονταν δεκτοί οι εξόριστοι από τις χώρες του λεγόμενου ,”υπαρκτού σοσιαλισμού” στη Δύση, τον καιρό του Ψυχρού Πολέμου: “Γνώριζαν ότι ο σταλινισμός είναι ένα κακό και η εξορία μια τραγωδία. Όμως, δεν νοιάζονταν τί σκεπτόμασταν εμείς, αλλά νοιάζονταν για μας ως ζωντανές αποδείξεις αυτών που σκέπτονταν εκείνοι.”
Παρ’ όλο που όχι μόνο δηλώνει χωρίς πίστη, αλλά και ενίοτε σκανδαλίζει με την αθυροστομία του, επισημαίνει κατά καιρούς το κενό που αφήνει η “απέλαση” του Θεού: “Συλλογίστηκα τη μοίρα της περίφημης ρήσης του Καρτεσίου, ότι ο άνθρωπος είναι “κυρίαρχος και ιδιοκτήτης” της φύσης. Αφού προκάλεσε θαύματα στην επιστήμη και στην τεχνολογία, αυτός ο “κυρίαρχος και ιδιοκτήτης” ξαφνικά διαπιστώνει ότι δεν είναι σε τίποτα ιδιοκτήτης και δεν κυριαρχεί ούτε στη φύση (που σταδιακά χάνεται από τον πλανήτη), ούτε στην Ιστορία (η οποία τού έχει ξεφύγει), ούτε στον εαυτό του (αφού οδηγείται από τις ανορθολογικές δυνάμεις της ψυχής του). Μα αν ο Θεός έχει φύγει και ο άνθρωπος δεν είναι πια κυρίαρχος, τότε ποιος είναι ο κυρίαρχος; Ο πλανήτης κινείται στο κενό χωρίς κανέναν κυρίαρχο. Εδώ βρίσκεται η αφόρητη ελαφρότητα του είναι” (“ Η τέχνη του μυθιστορήματος” )
Σάββατο 1 Ιουλίου 2023
Κωστής Μοσκώφ: Ο παραδομένος λόγος, ο λόγος της Ορθοδοξίας
Στο φύλλο του «Βήματος» που είχε κυκλοφορήσει την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 1983 περιλαμβανόταν ένα δισέλιδο άρθρο που έφερε τον τίτλο «Τα κατά Μοσκώφ και Ζουράρι πάθη». Οι θεσσαλονικείς διανοούμενοι Κωστής Μοσκώφ και Κώστας Ζουράρις, στενοί φίλοι από τα νεανικά τους χρόνια, σχεδόν συνομήλικοι και κατ’ αρχήν ομοϊδεάτες, είχαν παραχωρήσει ξεχωριστές συνεντεύξεις στην επίσης θεσσαλονικιά δημοσιογράφο και συγγραφέα Λένα Δουκίδου (1934-2020).
Αφορμή για το δημοσίευμα αυτό, σύμφωνα με το συνοδευτικό κείμενο της εφημερίδας, ήταν το «πείραμα» Μοσκώφ – Ζουράρι για την προσέγγιση ελληνικού κομμουνισμού και ελληνικής ορθοδοξίας στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Οι δυο τους –συμπλήρωνε «Το Βήμα»–, χωρίς να απαρνούνται ο πρώτος τη μαρξιστική και ο δεύτερος την κομμουνιστική του ταυτότητα, ευαγγελίζονταν, μέσα στους κόλπους της ελληνικής Αριστεράς, το διάλογο και τη σύζευξη με ένα χώρο που κύριο χαρακτηριστικό του κατά τη μεταπολεμική περίοδο ήταν η σφόδρα αντικομμουνιστική και αντιμαρξιστική τάση.
Στις γραμμές που ακολουθούν θα διαβάσετε τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στη Δουκίδου ο Κωστής Μοσκώφ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή ακριβώς πριν από 25 χρόνια, στις 27 Ιουνίου 1998, σε ηλικία 59 μόλις ετών:
Είσαι πιστός;
Όχι, δεν είμαι πιστός. Μα το «πιστός ή όχι» είναι ερώτημα Δυτικό. Δηλαδή, η ερώτηση πηγάζει από τον τρόπο που είναι διαρθρωμένη η ιδεολογία στη Δύση, όχι σε μας. Σε μας η Ορθοδοξία δεν είναι σύστημα όπως η Καθολική Εκκλησία. Η Ορθοδοξία είναι βίωμα. Το βίωμα της ζωής.Πότε άρχισες να ενδιαφέρεσαι πιο έντονα για την ιδεολογία της Ορθοδοξίας;
Το 1975. Τότε άρχισα να γράφω και τα «Δοκίμιά» μου πάνω στην παραδοσιακή ιδεολογία μας.Είπες ότι δεν είσαι πιστός. Ποια είναι ακριβώς η σχέση σου με το αντικείμενο;
Σχέση ερευνητική. Είναι μια διερεύνηση καθαρά μαρξιστική – λενινιστική. Αν έχει επιβραδυνθεί το προοδευτικό κίνημα στην Ελλάδα τα τελευταία 40-50 χρόνια, είναι γιατί δεν υπήρχε γνώση των ιδιομορφιών της ιστορίας μας, μελέτη τού πώς κινείται η ύλη στην Ελλάδα τα τελευταία 2.000-3.000 χρόνια. Υπάρχει γι’ αυτό μια πολύ μεγάλη ιδεολογική αδυναμία. Αυτή είναι λοιπόν η προσπάθειά μου τα τελευταία 8 χρόνια. Η διερεύνηση του παραδομένου λόγου τού πριν σώματός μας.Παρασκευή 16 Ιουνίου 2023
Ο λόγος του Άρη στη Λαμία, παραμένει επίκαιρος...
Στις 16 Ιουνίου 1945 το κόμμα του τον αποκήρυξε και τον διέγραψε με δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη», την ίδια ημέρα που ο ίδιος αποφάσισε να τερματίσει τη ζωή του, όταν βρέθηκε περικυκλωμένος από παραστρατιωτικές ομάδες και μονάδες του Στρατού στη Μεσούντα της Άρτας.
Ο λόγος της Λαμίας, παραμένει επίκαιρος...
ΛΑΜΙΑ 22.10.1944
Αδέλφια, Έλληνες και Ελληνίδες της Λαμίας και της περιοχής της!
Τετάρτη 7 Ιουνίου 2023
Οι χριστιανοσοσιαλιστές ως ιστορική συνιστώσα της Αριστεράς
Από Γιώργος Αλεξάτος -
Όσο δεδομένη είναι η διαχρονική σχέση της Εκκλησίας με την κρατική εξουσία και την κυρίαρχη ιδεολογία, άλλο τόσο δεδομένη είναι και η διαχρονική παρουσία αντικαθεστωτικών απόψεων και πρακτικών μεταξύ των θρησκευόμενων.
Σύμφωνα με τους κλασικούς του μαρξισμού, η πίστη στην ύπαρξη ανώτερων πνευματικών δυνάμεων, που δημιούργησαν και επηρεάζουν τον υλικό πραγματικό κόσμο, απορρέει από την άγνοια των φυσικών νόμων και επιδιώκει να καλύψει τα κενά της επιστημονικής γνώσης, δίνοντας απαντήσεις στην υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου.
Η θρησκευτική πίστη λειτουργεί, έτσι, ως «το όπιο του λαού», κατά την κλασική έκφραση του Μαρξ, ως παρηγοριά μπροστά στις αντιξοότητες της ζωής και την αγωνία του θανάτου. Παράλληλα, χρησιμοποιείται από τις κυρίαρχες τάξεις για την ιδεολογική αποδοχή της εξουσίας τους, είτε γιατί είναι επιβεβλημένη από θεϊκές δυνάμεις είτε γιατί οι αγώνες για την ανατροπή της εντάσσονται στη ματαιότητα του φθαρτού υλικού κόσμου.
Ωστόσο, από τις γραμμές του διεθνούς εργατικού σοσιαλιστικού και κομμουνιστικού κινήματος, ακόμη και στις πολιτικές οργανωμένες μορφές του, δεν αποκλείστηκαν και οι θρησκευόμενοι. Υπήρξαν μάλιστα και ρεύματα που επιδίωκαν τον εμπλουτισμό του σοσιαλιστικού απελευθερωτικού αιτήματος με θρησκευτικής προέλευσης αντιλήψεις, έτσι ώστε να εμφανιστούν και σημαντικές τάσεις χριστιανοσοσιαλιστικές, αναρχοχριστιανικές κ.ά. Στις περιπτώσεις αυτές προβάλλονται θρησκευτικές αντιλήψεις περί ισότητας των ανθρώπων, κοινωνικής δικαιοσύνης, κοινοκτημοσύνης των μέσων παραγωγής και των αγαθών κ.λπ.
Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στα αναρίθμητα αγροτικά εξισωτικά κινήματα και τις εξεγέρσεις που εμπνέονταν από το χριστιανικό αίτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης και συγκλόνιζαν επί αιώνες τη μεσαιωνική και αναγεννησιακή Δύση, φτάνοντας μέχρι το κίνημα της «Θεολογίας της Απελευθέρωσης», που από τη δεκαετία του 1960 επηρεάζει την Καθολική Εκκλησία, κυρίως στις χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Εκεί όπου μεγάλα τμήματα του θρησκευόμενου λαϊκού κόσμου στηρίζουν την Αριστερά, ενώ αριστεροί ηγέτες, όπως ο Τσάβες, ο Μοράλες, ο Μαδούρο κ.ά., δεν δίστασαν να δηλώσουν δημοσίως τη θρησκευτική τους πίστη.
Αναφερόμενοι στην Ελλάδα, είναι γνωστό ότι, ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, οι πρώτες σοσιαλιστικές και αναρχικές κινήσεις περιλάμβαναν και χριστιανοσοσιαλιστές.
Στην Πάτρα συγκροτήθηκαν και χριστιανοσοσιαλιστικές οργανώσεις, στο ρεύμα αυτό εντασσόταν ο Μαρίνος Αντύπας και κάποιοι από τους πρωτεργάτες της ίδρυσης του Εργατικού Κέντρου στον Βόλο κ.λπ.
Από την ίδρυση του ΣΕΚΕ (του μετέπειτα ΚΚΕ), το 1918, η αποδοχή των αθεϊστικών φιλοσοφικών θέσεων του μαρξισμού έθετε σταθερά το ερώτημα της σχέσης των θρησκευόμενων αγωνιστών με το κόμμα.
Η απάντηση ήταν ότι η θρησκευτική πίστη δεν μπορεί να είναι εμπόδιο στην ένταξη αγωνιστών στο κίνημα και το κόμμα. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν προβάλλονταν συνάμα και οι φιλοσοφικές θέσεις του “διαλεκτικού υλισμού”.
H ιστορική ιδεολογική ταύτιση της Ορθοδοξίας με τον ελληνικό εθνισμό, καθώς και το ό,τι η Εκκλησία δεν κατείχε μεγάλες καλλιεργήσιμες εκτάσεις (τουλάχιστον όχι όσο συνέβαινε με την Εκκλησία στη Δύση) και ο λαϊκός κλήρος ήταν στην πλειονότητά του φτωχός, δεν επέτρεψαν τη διαμόρφωση στην Ελλάδα αντικληρικαλιστικού κινήματος, ανάλογου μ’ αυτό που εμφανίστηκε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Αν και ο συντηρητισμός της Εκκλησίας εκφράστηκε τόσο με την αντιαθεϊστική προπαγάνδα όσο και με ακραίες εκδηλώσεις διώξεων των φορέων προοδευτικών ιδεών, όπως ήταν τα «Αθεϊκά» του Βόλου το 1911 και τα «Μαρασλειακά» το 1925, η Ορθόδοξη Εκκλησία κρατούσε, σε γενικές γραμμές, προσεκτική στάση απέναντι στους κομμουνιστές. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως το 1924 η Ιερά Σύνοδος, που συγκλήθηκε για την καταδίκη του βιβλίου του Γιάννη Κορδάτου «Ο κοινωνικός χαρακτήρας της Επαναστάσεως του 1821», κατέληξε στην απόφαση να αποφύγει μια κατά μέτωπο επίθεση εναντίον των κομμουνιστών, εκτιμώντας πως διέθεταν σημαντική επιρροή στην εργατική τάξη και σε κύκλους διανοουμένων. Εντούτοις, το 1927 εκδόθηκε εγκύκλιος κατά του αθεϊσμού.
Κυριακή 28 Μαΐου 2023
ΑΔΑΠΑΝΗ ΕΥΛΑΒΕΙΑ
Του Γιώργου Τασιόπουλου
Πέμπτη 25 Μαΐου 2023
π. Τιμόθεος Λαγουδάκης: ένας μάρτυρας αγωνιστής κατά της Χούντας που το όνομά του χάθηκε στην ομίχλη του χρόνου
Τετάρτη 24 Μαΐου 2023
ΒΙΝΤΕΟ – Δημήτριος Μόσχος: Η συσχέτιση πολιτικής και θρησκευτικής πραγματικότητας
Παρασκευή 19 Μαΐου 2023
π. Γεώργιος Πυρουνάκης – 16 Μαΐου 1988
ΣύνταξηΚωνσταντίνα Τασιοπούλου
Ο πατέρας Γεώργιος Πυρουνάκης, φωτισμένος θεολόγος, παιδαγωγός και αντισυμβατικός κληρικός αγαπήθηκε όσο λίγοι στο χώρο. Σε όλη τη ζωή του ανέπτυξε πλούσια και πολυσήμαντη κοινωνική και φιλανθρωπική δραστηριότητα, ιδίως για τα παιδιά και τους νέους και αγωνίστηκε για τον εκδημοκρατισμό των πολιτειακών θεσμών, αλλά και της Εκκλησίας. Φοιτητής ακόμη της Θεολογίας μπήκε στους κοινωνικούς αγώνες με ασυμβίβαστο πάθος. Πρωτοποριακή ήταν η ίδρυση του πρώτου νυχτερινού Γυμνασίου Ελλάδας στον Πειραιά, οι πολλές “Φιλικές Ομάδες Νέων”, οι κατασκηνώσεις για τους εργαζόμενους νέους και το πρώτο Λαϊκό Πανεπιστήμιο. Το 1940 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το έργο του. Την ίδια χρονιά η δικτατορία του Μεταξά σταμάτησε την δραστηριότητά του.
Αγωνιστής σε περιόδους ανελευθερίας υπέστη επανειλημμένα διώξεις, αλλά εξακολούθησε τον αγώνα του ασυμβίβαστος. Την περίοδο της δικτατορίας των συνταγματαρχών, ο πατήρ Γ. Πυρουνάκης ήταν ένας από τους λιγοστούς ιερωμένους που δήλωσε έμπρακτα την αντίθεσή του στο καθεστώς, εκφωνώντας «κηρύγματα ελπίδας», με μηνύματα ελευθερίας και αγώνα, και υπερασπίζοντας πολλούς αντιστασιακούς στις γνωστές δίκες της χούντας. Η αγάπη προς τον συνάνθρωπο, βασικός άξονας της δράσης του, εκφράστηκε δυναμικά μέσα από την πετυχημένη οργάνωση της Ενορίας του στην εργατούπολη της Ελευσίνας που θεωρήθηκε πρότυπο για τη λύση των κοινωνικών προβλημάτων, κατά τη διάρκεια της διακονίας του από το 1949 ως το 1964. Άλλα έργα του είναι οι νυχτερινές Δημοτικές Σχολές στη Δραπετσώνα, την Άγια Σοφία, τον Άγιο Νικόλαο και τα Ταμπούρια, ο Σύνδεσμος Νέων Πειραιώς, τα Φιλικά Αναρρωτήρια, το Οικοτροφείο Σιβιτανιδείου κ.α. Πέθανε στις 16 Μαΐου 1988.
Για τη συμπλήρωση 35 χρόνων από τον θάνατό του π. Γεώργιου Πυρουνάκη και το Αρχείο της ΕΡΤ παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ αφιέρωμα του 1984 από τη σειρά «Μονόγραμμα» το οποίο καταγράφει την προσφορά του ως θεολόγου, την κοινωνική του δράση και τον αντιστασιακό του αγώνα:
ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ
ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΥΡΟΥΝΑΚΗΣ
Τετάρτη 17 Μαΐου 2023
Η μεταστροφή του Σαούλ
Δευτέρα 15 Μαΐου 2023
Ορθόδοξη πρόσληψη της πολιτικής
Μια σύντομη προσέγγιση
από Γιώργος Τασούδης
Πέραν των φυσικών νόμων, ένα από τα «προικιά» του Θεού στον μεταπτωτικό άνθρωπο, στο πλαίσιο της συνοχής των κοινωνιών που έμελλε να συσταθούν, δύναται να θεωρηθεί και η πολιτική. Στην Εκκλησία, ως σώμα Χριστού, γίνεται παραδεκτός ο θεόδοτος χαρακτήρας της εξουσίας, τόσο «ίνα μη ο κόσμος εις ακοσμία εμπέση» (Ισίδωρος Πηλουσιώτης, PG 78, 657) όσο και σε αναρχία, καθόσον «η αναρχία παντού κακόν και συγχύσεως αίτιον» (Ιωάννης Χρυσόστομος, PG 60, 615).
Εξού κι ο Ορθόδοξος Χριστιανός προσεύχεται για τους ανθρώπους της εξουσίας (Α΄ Τιμ. 2:1-3, Α΄ Κλημ. 61:1, Πολύκαρπος Σμύρνης Προς Φιλ. 12:3, Ιουστίνου Α΄ Απολογία 17:3), είναι νομιμόφρων σε κάθε Πολιτεία (Ρωμ. 13, 1-7 και Α΄ Πετρ. 2, 11-18), αλλά υπό την αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση ότι «εν αις αν εντολή Θεού μη εμποδίζεται» (Μ. Βασίλειος, PG 31, 860). Διότι η βιβλική και αποστολική παρακαταθήκη προτάσσουν όπως «ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού» (Ματθ. 6, 33), «απόδοτε ουν τα καίσαρος καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» (Ματθ. 22, 21), και «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον η ανθρώποις» (Πράξ. 5, 30).
Τετάρτη 3 Μαΐου 2023
Ανακοίνωση Της ΧΔ Για Την Εργατική Πρωτομαγιά
Την 01/05/2023, το Γραφείο Τύπου της Χριστιανικής Δημοκρατίας εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
Στη χώρα μας, αντίστοιχη συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε από εργάτες αλλά και Έλληνες σοσιαλιστές το 1893. Αξιοσημείωτη είναι η επίδραση των χριστιανικών ιδεών στους τότε (μη-μαρξιστές) σοσιαλιστές, εφόσον αυτοί είχαν συνθήματα όπως “εις δι’ έκαστον και έκαστος δι’ ένα”(=Ένας για όλους και όλοι για ένα”!)
Στις μέρες μας, η κατάσταση των ανθρώπων που ζουν από τη δουλειά τους είναι οικτρή και εξοργιστική. 13 ολόκληρα χρόνια μετά την είσοδο στα μνημόνια με τον μοιραίο ΓΑΠ του 44%, η επίσημη ανεργία της χώρας μας βρίσκεται να είναι διπλάσια των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο 11,6%. Για να δοθεί ένα μέτρο σύγκρισης, η ανεργία στη Χιλή το 1973 πριν το πραξικόπημα Πινοσέτ ήταν στο 3% (όσο είναι σήμερα στη Γερμανία), ενώ η επίσημη ανεργία στα επόμενα χρόνια έφτασε το εξαπλάσιο 18.9% του 1982.
Σήμερα, εν έτει 2023, το αφορολόγητο όριο ακόμη βρίσκεται κοντά στις €8500 και ο κατώτατος μισθός μόλις ξανανέβηκε -προεκλογικά- στις ονομαστικές τιμές του 2005.
Η Ελλάδα έχει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ανέργων στην Ε.Ε. μετά από την Ισπανία (11.6%) και επίσης έχει 36% του εργατικού δυναμικού της με υψηλότερα τυπικά προσόντα από τις αντίστοιχες δουλειές τους.
Η επίσης μοιραία κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει φροντίσει ώστε η ακρίβεια να ροκανίσει ένα μεγάλο ποσοστό του πενιχρού εισοδήματος των ελληνικών νοικοκυριών. Η κυβέρνηση αυτή στάθηκε παντελώς -όχι ανίκανη αλλά- χωρίς θέληση να ελέγξει κατά στοιχειώδη τρόπο τα ολιγοπώλια, τα οποία εκτόξευσαν τις τιμές κατά βούληση, σε ενέργεια και άλλους κρίσιμους τομείς για το λειτουργικό κόστος. Αποτέλεσμα, το ψωμί να έχει 1,20€, το φτηνότερο τυρί τα 7-8€ το κιλό, σε μια αύξηση που φτάνει ως και το 40 ή και 60% σε ορισμένα βασικά είδη. Αποκοίμιζε τον απλό άνθρωπο με προσβλητικούς ισχυρισμούς ότι τάχα δεν ξέρει πώς προκύπτει ο πληθωρισμός (αντιπρόεδρος Άδ. Γεωργιάδης).
Ως Χριστιανοί, το εργατικό ζήτημα είναι κορυφαίας σπουδαιότητας για εμάς. Πρόκειται για ένα δομικό πρόβλημα που έχει το αστικό σύστημα, το οποίο αφήνει τον κάτοχο κεφαλαιουχικής ιδιοκτησίας να αλωνίζει και θέτει τον εργαζόμενο άνθρωπο υπό το “έλεός” του. Σύμφωνα με τον Αγ. Νικόλαο Βελιμίροβιτς, ο καπιταλιστής έχει τη νιχιλιστική νοοτροπία του ακόρεστου πλεονέκτη, όπου καμιά αξία πέραν της αυθαιρεσίας του δεν υπάρχει: «Εγώ ανέκαθεν αισθανόμουν βαθιά περιφρόνηση απέναντι στους αδύναμους καί πεινασμένους ανθρώπους, πού ζητούν μια αλλαγή οικονομική καί νομική, η οποία θα έδινε καί σ’ αύτούς ψωμί καί δικαιώματα τόσα όσα έχει καί κάθε αριστοκράτης». Η παράδοση της Εκκλησίας μιλάει με τα σκληρότερα λόγια για τους πλεονέκτες και αποστερητές του δίκαιου μισθού των εργατών του οποίους εξαρχής θεωρεί ως δολοφόνους: “εκχέων αίμα ο στερών μισθόν μισθίου”.
Δευτέρα 17 Απριλίου 2023
ΠΕΡΙ ΑΘΕΩΝ ΚΑΙ ΠΙΣΤΩΝ
Γιώργος Αλεξάτος
Δευτέρα 10 Απριλίου 2023
Με μεγάλο ενδιαφέρον πραγματοποιήθηκε η ομιλία και συζήτηση με θέμα: «Ανάσταση: Ψευδαίσθηση ή Επανάσταση»
Αν δεν πρόκειται να καταργηθεί ο θάνατος, κι αν ο θάνατος είναι κυριολεκτικά και απόλυτα η αυλαία, κι αν το "Χριστός Ανέστη" είναι ένα γλυκό ψεύδος, τότε κανένα από τα ωραία του ανθρώπου (η αγάπη, η ομορφιά, η αλληλεγγύη) δεν πρόκειται να νικήσει. Κανένα δεν πρόκειται να ανοιχτεί στην ελευθερία. Θα σβήσουν όλα μέσα στο τελικό τίποτα. Θα έχουν υπάρξει ως φλόγες υπέροχες μα φευγαλέες, που δεν μπόρεσαν να μεταμορφωθούν σε φωτιά άσβεστη.
Αναρτώ στη συνέχεια την σύντομη αποτύπωση της ομιλίας μου ("Ανάσταση: Ψευδαίσθηση ή Επανάσταση;") και της συζήτησης που έγινε στον αγαπημένο τόπο μου, τον Βύρωνα, την Κυριακή των Βαΐων 2023, όπως την δημοσιεύει η μαχητική ιστοσελίδα "Ρωγμή στην Ενημέρωση και τα δρώμενα του Βύρωνα". Όλους τους ευχαριστώ, άθεους και ένθεους στοχαζόμενους φίλους, που ανταμώσαμε εκεί.
Θανάσης - Βάϊος Ν. Παπαθανασίου / Μ. Δευτέρα, 10-4-2023
___________________
Με μεγάλο ενδιαφέρον πραγματοποιήθηκε η ομιλία και συζήτηση με θέμα: «Ανάσταση: Ψευδαίσθηση ή Επανάσταση»
Στον περιοδικό Τύπο και στη βιβλιογραφία εμφανίζεται πληθώρα άρθρων, σχετικά με την ιστορική, θεολογική και πολιτιστική προσέγγιση για το Πάσχα και την Ανάσταση.
Την Κυριακή 9 Απριλίου πραγματοποιήθηκε μια διαφορετική εκδήλωση για την Ανάσταση στο Βύρωνα.
Προσκαλεσμένος του μικρασιατικού συλλόγου ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΣΤΕΓΗ, ο θεολόγος Θανάσης Ν. Παπαθανασίου μίλησε με θέμα:
«Ανάσταση: Ψευδαίσθηση ή Επανάσταση;»
Ο Θανάσης Παπαθανασίου με το ζεστό, μεστό του λόγο «καθήλωσε» τους παραβρισκόμενους και τις παρευρισκόμενες που είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την εξαίρετη του ομιλία του, έδωσε μια ιδιαίτερη προσέγγιση στο νόημα της Ανάστασης.
Την εκδήλωση προλόγισε ο Πρόεδρος του συλλόγου Δημήτρης Σάρολας ο οποίος καλωσόρισε όλες και όλους που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση του συλλόγου, ευχαρίστησε και έδωσε το λόγο στον Απόστολο Κοκκόλια, υπεύθυνο πολιτισμού της Πανιωνίου Στέγης για να παρουσιάσει τον ομιλητή, ο οποίος είναι Αναπλ. Καθηγητής στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνας (δημόσια πανεπιστημιακή σχολή) και διευθυντής του Περιοδικού ΣΥΝΑΞΗ. Ο κ. Παπαθανασίου διετέλεσε και δημοτικός σύμβουλος το 2014-15 για σύντομο διάστημα, με την δημοτική αρχή Κατωπόδη. Όπως ανέφερε ο κ. Κοκόλιας, πρόκειται για έναν θεολόγο που διαφοροποιείται από την σκοταδιστική αντίληψη περί θρησκείας.
Τρίτη 4 Απριλίου 2023
Μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ. Υπήρξαν και τέτοιοι ρασοφόροι. Πέθανε σαν σήμερα το 1962.
Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2023
«Η διαφορά μεταξύ κατάγματος και αυτοάνοσου».
Του Θανάση Ν Παπαθανασίου
Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2023
Στις 2 Φεβρουαρίου ένας φτωχός Ιησούς…
Στις 2 Φεβρουαρίου ένας φτωχός Ιησούς…
Θανάσης Ν. Παπαθανασίου
Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2023
Ο ἀντικοινωνικὸς χαρακτήρας τῆς ἰδιοκτησίας
Γιῶργος Σικελιώτης - Οἰκογενειακὸ |
Κοινὰ εἶναι (τὰ ἀγαθὰ) τὰ δικά σου καὶ τοῦ συνανθρώπου σου, ὅπως κοινὸς εἶναι ὁ ἥλιος, καὶ ὁ ἀέρας καὶ ἡ γῆ καὶ ὅλα τὰ ἄλλα. Καὶ ὅπως ἀκριβῶς ὅ,τι ἰσχύει γιὰ τὸ σῶμα μας, στὸ ὁποῖο τὰ πάντα εἶναι τοῦ σώματος ὁλόκληρου ἀλλὰ καὶ κάθε μέλους χωριστά, τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴ χρήση τῶν χρημάτων: δηλαδὴ ἡ ἰδιοποίηση ἀπὸ ἕνα μέλος καταστρέφει τὴ ζωή.
Καὶ γιὰ νὰ γίνω σαφέστερος· […] ὅπως εἶναι κακὸ ἡ κοιλία νὰ κατέχει ἀποκλειστικὰ τὶς τροφὲς καὶ νὰ μὴ τὶς διανέμει στὰ ὑπόλοιπα μέλη, βλάπτοντας ὁλόκληρο τὸ σῶμα, ἴδια εἶναι καὶ ἡ κακία τῶν πλεονεκτῶν: νὰ κατακρατοῦν δηλαδὴ ὅ,τι διαθέτουν μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Αὐτὸ καταστρέφει καὶ τοὺς ἑαυτούς τους καὶ τοὺς ἄλλους.
ἅγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ὁμιλία Ι´ εἰς τὴν Α´ πρὸς Κορινθίους