Πώς η "στρατηγική υπομονή" του Ιράν μετατράπηκε σε σοβαρή αποτροπή

Τα αντίποινα του Ιράν κατά του Ισραήλ δεν πραγματοποιήθηκαν μόνα τους. Οι στρατηγικοί εταίροι Ρωσία και Κίνα καλύπτουν τα νώτα της Τεχεράνης και ο ρόλος τους στη σύγκρουση της Δυτικής Ασίας θα αυξηθεί αν οι ΗΠΑ δεν κρατήσουν το Ισραήλ υπό έλεγχο.

Pepe Escobar*  /  15 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2024

 

Λίγο περισσότερο από 48 ώρες πριν από το εναέριο μήνυμα του Ιράν προς το Ισραήλ πάνω από τον ουρανό της Δυτικής Ασίας, ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ επιβεβαίωσε, επισήμως, αυτό που μέχρι τώρα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, μυστικές διπλωματικές συζητήσεις:

    Η ρωσική πλευρά διατηρεί επαφή με τους Ιρανούς εταίρους για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή μετά το ισραηλινό χτύπημα στο ιρανικό προξενείο στη Συρία.

Ο Ryabkov πρόσθεσε: "Παραμένουμε σε συνεχή επαφή [με το Ιράν]. Νέες εμπεριστατωμένες συζητήσεις για όλο το φάσμα των θεμάτων που σχετίζονται με τη Μέση Ανατολή αναμένονται επίσης στο εγγύς μέλλον στο πλαίσιο των BRICS".

Στη συνέχεια σκιαγράφησε τη μεγάλη εικόνα:

    Η συναίνεση με τις ισραηλινές ενέργειες στη Μέση Ανατολή, οι οποίες βρίσκονται στον πυρήνα της πολιτικής της Ουάσινγκτον, γίνεται με πολλούς τρόπους η βασική αιτία νέων τραγωδιών.

Εδώ, συνοπτικά, είχαμε τον κορυφαίο διπλωματικό συντονιστή της Ρωσίας με τις BRICS - κατά τη χρονιά της ρωσικής προεδρίας του πολυπολικού οργανισμού - να στέλνει έμμεσα μηνύματα ότι η Ρωσία καλύπτει το Ιράν. Το Ιράν, θα πρέπει να σημειωθεί, μόλις έγινε πλήρες μέλος των BRICS+ τον Ιανουάριο.

Το εναέριο μήνυμα του Ιράν αυτό το Σαββατοκύριακο το επιβεβαίωσε στην πράξη: τα συστήματα καθοδήγησης των πυραύλων τους χρησιμοποίησαν το κινεζικό σύστημα δορυφορικής πλοήγησης Beidou καθώς και το ρωσικό σύστημα GLONASS. 

Αυτή είναι η ρωσική-κινεζική αντικατασκοπεία που ηγείται από πίσω και ένα γραφικό παράδειγμα των BRICS+ σε κίνηση.

Το "παραμένουμε σε συνεχή επαφή" του Ryabkov καθώς και οι πληροφορίες δορυφορικής πλοήγησης επιβεβαιώνουν τη βαθιά διαπλεκόμενη συνεργασία μεταξύ της στρατηγικής εταιρικής σχέσης Ρωσίας-Κίνας και του κοινού στρατηγικού εταίρου τους, του Ιράν. Με βάση την τεράστια εμπειρία στην Ουκρανία, η Μόσχα γνώριζε ότι η βιβλική ψυχοπαθής γενοκτονική οντότητα θα συνέχιζε να κλιμακώνεται αν το Ιράν συνέχιζε απλώς να ασκεί "στρατηγική υπομονή".

Η μετεξέλιξη της "στρατηγικής υπομονής" σε μια νέα στρατηγική ισορροπία έπρεπε να πάρει κάποιο χρόνο - συμπεριλαμβανομένων των ανταλλαγών υψηλού επιπέδου με τη ρωσική πλευρά. Εξάλλου, ο κίνδυνος παρέμενε ότι η ισραηλινή επίθεση εναντίον της κατοικίας του ιρανικού προξενείου/πρέσβη στη Δαμασκό θα μπορούσε κάλλιστα να αποδειχθεί το 2024 το remix της δολοφονίας του Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου.

 

Και μην ξεχνάτε τα Στενά του Ορμούζ.

Αυτοί εκπροσωπούν τη χώρα μας!

Γιώργος Τασιόπουλος 

Αυτοί εκπροσωπούν τη χώρα μας...
Και ψηφίζουν εναντίον των συμφερόντων της χώρα μας!!!

Το Κόσοβο είναι προάγγελος της αναγνώρισης του ψευδοκράτους στην Κύπρο.
Πραξικοπηματικά αποσχίστηκε και αυτοανακηρύχθηκε ανεξάρτητο σε βάρος της Σερβίας, μιας φίλης χώρας στα Βαλκάνια.
Αύριο το ίδιο μπορεί να συμβεί στη Θράκη.

Όμως οι εκπρόσωποι της χώρας μας ταγμένοι στη "σωστή πλευρά της ιστορίας" έσπευσαν να ψηφίσουν σε βάρος της εθνικής πολιτικής της χώρας μας

Πρώτη πρώτη έβαλε πλάτη η
Ντόρα Μπακογιάννη
αλλά και οι
Άννα Ευθυμίου, Γιώργος Σταμάτης, Ευριπίδης Στυλιανίδης, ( αυτός ως Θρακιώτης έπρεπε να το σκεφτεί καλύτερα)

Οι Αλέξης Τσίπρας και Γιώργος Παπανδρέου, πάντα καλοί συνεργάτες, ως Πόντιοι Πιλάτοι απείχαν, δεν είδαν δεν άκουσαν!

Εύγε!!!! 

Στη Νίνα Γ. Κασιμάτη και στην Λιάνα Κανέλλη που καταψήφισαν και έσωσαν την τιμή της χώρας μας.....

Όπως, εύγε και στους Κύπριους βουλευτές, εκπροσώπους της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση (ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ) που καταψήφισαν.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας Ντάντσιτς μίλησε για “ημέρα ντροπής σήμερα στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (PACE).

Πλέον ο αλβανικός εθνικισμός μπορεί να ρέει ανενόχλητος στα Βαλκάνια με δυο “ευρωπαϊκά κράτη”.

Θυμίζουμε ότι ο πρώην πρόεδρος του Κοσόβου Χασίμ Θάτσι, ο πρώην πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Κάντρι Βεσέλι και ο πρώην βουλευτής Ρεξίπ Σελίμι διετέλεσαν κορυφαία στελέχη του UCK δικάζονται στη Χάγη ως εγκληματίες πολέμου.

Δεν θα μπορούσαν να επιμείνουν οι Κοσοβάροι για αναγνώριση του κράτους του αν δεν έσπευδαν άμεσα κάποιες χώρες της "σωστής πλευράς της ιστορίας," συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου και των τριών μεγάλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία), να το αναγνωρίσουν.

Υγ. Στη φωτογραφία ο «πρωθυπουργός» και η «πρόεδρος» του Κοσσυφοπεδίου, Άλμπιν Κούρτι και Βιόσα Οσμάνι, με το χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας που περιλαμβάνει  τμήματα της Σερβίας και της Ελλάδας (Τους νομούς Θεσπρωτίας, Πρέβεζας (όπου τους αποκαλούν ενωμένους ως «Τσαμουριά», η οποία για τους Αλβανούς θεωρείται ιστορική περιοχή), Ιωαννίνων, και κάποιες φορές και ολόκληρη την Ήπειρο μαζί με το Νομό Άρτας, την Κέρκυρα, και κάποιες φορές, και εδάφη από τη Δυτική Μακεδονία (όπως τους Νομούς Καστοριάς και Φλώρινας, αλλά και την περιοχή της Πτολεμαΐδας), ενώ σε κάποιους εθνικιστικούς χάρτες της Μεγάλης Αλβανίας, αναφέρεται επέκταση μέχρι και τη Θεσσαλονίκη).

ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΜΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ ΚΟΛΕΚΤΙΒΑ Ή ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ;

Νίκος Σίμος

Ποιο είναι σήμερα το πολιτικό αποτέλεσμα της συνθήκης του Μάαστριχτ που αποτέλεσε την συνθήκη δημιουργίας της ΕΕ τριάντα ένα χρόνια μετά;

Το μόρφωμα που δημιουργήθηκε είχε εξ αρχής όλα τα χαρακτηριστικά μιας εξωευρωπαϊκής έμπνευσης, συγκεκριμένων εκείθεν του Ατλαντικού νεοταξικών - χρηματοπιστωτικών κέντρων, που στόχευε στο δυστοπικό σημερινό παρόν, καλά κρυμμένο κάτω από μεγάλα, κούφια λόγια για τον... μακρύ δρόμο της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, που στην ουσία κοίμιζε κυβερνήσεις και λαούς στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, ώστε αυτή η χρηματοπιστωτική - νεοταξική κολεκτίβα να αποτελέσει το πρώτο κεφάλαιο του μεγάλου - νεοφεουδαρχικών χαρακτηριστικών - σχεδίου της "Νέας Ιστορικής περιόδου" και επί της ουσίας θα αποτελούσε την αρχή μιας εκ των γεωοικονομικών και γεωπολιτικών τροποποιήσεων που έμελλε να υποστεί ο παγκόσμιος χάρτης ισχύος, κατά τις επιθυμίες και τα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Η "νέα ιστορία", όπως τα νεοφεουδαρχικά κέντρα θέλουν να γράψουν στον νέο αυτό κύκλο αυτού του αιώνα, προϋποθέτει γεωπολιτικές και γεωοικονομικές κολεκτίβες καλά ελεγχόμενες από ένα παγκόσμιο κέντρο εξουσίας και κοινωνίες - χυλό, κοινωνίες μεταανθρώπων, όπως χυδαία ήδη προσδιορίζονται, που θα μοιάζουν και θα κινούνται σαν ανθρωποειδείς μηχανές με" μοχλευμένη" γνώση και συνείδηση, μια "πλαστική" δηλαδή μάζα που θα αυξομειώνεται ανάλογα με τις ανάγκες των νεοφεουδαρχών και των συμφερόντων που οι επί μέρους κολεκτίβες θα εξυπηρετούν κάθε φορά.

Η ολοκλήρωση, το τελικό στάδιο διαμόρφωσης του νεοφεουδαρχικού χαρακτήρα του Ευρωπαϊκού ενωσιακού μορφώματος εκκινεί την περίοδο των μνημονίων, την περίοδο δηλαδή που χωρίζεται η Ευρώπη σε κράτη "πατρικίων" και "πληβείων" όπου ο ευρωπαϊκός Νότος αναλαμβάνοντας αδιαμαρτύρητα, μέσα από κατώτερες των ιστορικών περιστάσεων πολιτικές ηγεσίες, τον ρόλο του πληβείου κλήθηκε να σηκώσει το κόστος της χρηματοπιστωτικής κρίσης της σε ραγδαία και με γεωμετρική πρόοδο αποπαραγωγικοποίησης της δυτικής οικονομίας.

Η μνημονιακή εποχή υπήρξε κομβικό σημείο τροπής του ευρωπαϊκού ενωσιακού μορφώματος σε μια Νεοταξική κολεκτίβα που θα υποτάξει την γηραιά ήπειρο στα σχέδια των ψυχοπαθών επινοητών της Νέας Φεουδαρχίας.

Αυτό δεν κατανοήθηκε επαρκώς από τις κοινωνίες του Νότου της Ευρώπης που συνέχισαν αφρόνως να επιλέγουν μέτριες και κακές πολιτικές εκπροσωπήσεις που βάθαιναν την κοινωνικοοικονομική μετάλλαξη και επέτειναν την παραγωγική νέκρωση της νοτιοευρωπαϊκής οικονομίας και την αντίστοιχη εξάρτησή της από τον ευρωπαϊκό βορά.

Σήμερα, υπό την ηγεσία της επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ursula von der Leyen, γίνεται προσπάθεια να μετατραπεί η Ευρωπαϊκή Ένωση σε μια άκαμπτη, συγκεντρωτική δομή, διατηρώντας μόνο κατ' όνομα όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της.

Ήδη μεθοδικά συγκροτείται η νεοταξική ευρωπαϊκή κοινωνικοοικονομική ελίτ που θα αποτελέσει τους πολιτικούς , οικονομικούς και κοινωνικούς οδηγούς του ευρωπαϊκού μεταανθρώπινου κοινωνικού χυλού μιας κατακερματισμένης Ευρώπης όπου θα αποδομηθεί κάθε εθνολογικό χαρακτηριστικό και θα ενταφιαστεί η έννοια της πατρίδας για την συντριπτική πλειοψηφία των μεταανθρώπων - κοινωνικών ζόμπι που θα "ευτυχούν" σε μια ψεύτικη ψηφιακή απεικόνιση της ζωής τους.

Στο άμεσο μέλλον η νέα Ευρώπη θα αποκτήσει σαφή αυτοκρατορικά χαρακτηριστικά.

Σήμερα οι Βρυξέλλες επωφελούνται από τη στρατιωτική προπαγάνδα και τη διαμόρφωση μιας ιδέας για την κατάσταση στην ΕΕ, αφού μόνο σε τέτοιες συνθήκες μπορούν να εφαρμοστούν αλλαγές αυτής της κλίμακας.

Είναι η ώρα του σταδίου της τελικής ολοκλήρωσης ενός παρανοϊκού σχεδίου που η μόνη διέξοδος από αυτή την παράνοια που βλάπτει τις κοινωνίες ανάγεται μόνο στο πεδίο της αναμέτρησης των διαφορετικών προσεγγίσεων για την πορεία των κοινωνιών και του μέλλοντός τους πάνω στον πλανήτη.

Η διαδικασία ιδιοποίησης της εξουσίας εφαρμόζεται από Ευρωπαίους γραφειοκράτες επί δεκαετίες - μέσα από την πολιτικά μεθοδευμένη εξαίρεση της αιρετότητας των εκτελεστικών οργάνων της ΕΕ - όλες οι προηγούμενες κρίσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν χρησιμοποιηθεί για τον σκοπό αυτό.

Με τον διορισμό της Von der Leyen σαν επικεφαλής της Komision, το νεοταξικό σχέδιο του τελικού σταδίου της νεοφεουδαρχικής κολεκτιβοποίησης του πλανήτη μπόρεσε να πάρει τον έλεγχο της Ευρώπης.

Το έργο της νεοταξικής ολοκλήρωσης και του μετασχηματισμού της χρηματοπιστωτικής ευρωπαϊκής ενωσιακής κολεκτίβας σε νεοφεουδαρχικό αυτοκρατορικού τύπου φέουδο ξεκινά με την προεδρία της και από τη στιγμή του διορισμού της ως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (με απόφαση της συνόδου κορυφής της ΕΕ τον Ιούνιο του 2019).

Μόλις άρχισε να ασκεί τις εξουσίες της, ανακοίνωσε ότι από εδώ και πέρα η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ένα οικονομικό, αλλά ένα «γεωπολιτικό έργο».

Όσοι υποστηρίζουν ότι η ενωσιακή αυτή δυσμορφία έχει αυτόχθονα ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά και εξυπηρετούνται μέσα από αυτήν ευρωπαϊκά ποικίλα συμφέροντα κάνουν ΜΈΓΑ ΛΑΘΟΣ.

Ο Άγιος Θεωνάς Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης και η αινιγματική προφητεία του Οσιομάρτυρα Ιακώβου

Άγιος Θεωνάς, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης. Τοιχογραφία από το Κυριακό της σκήτης του Αγίου Δημητρίου, (1755), των ζωγράφων Κωνσταντίνου και Αθανασίου από την Κορυτσά. Από Άγιοι του Άθω: http://saints-of-mount-athos.blogspot.com/

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Ο Άγιος Θεωνάς έζησε τον 16ο αιώνα, δηλαδή επί τουρκοκρατίας, και μοιάζει να αποτελεί μια οσιακή συνέχεια των μεγάλων νηπτικών οσίων των προηγουμένων αιώνων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία και τις πηγές που υπάρχουν για την ζωή του τον συναντούμε πρώτη φορά ως ιερομόναχο στην κοινοβιακή ιερά μονή Παντοκράτορος του Αγίου Όρους. Δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία από την προηγούμενη ζωή του.

Ο Άγιος Θεωνάς, παρ’ όλο που ζούσε σε κοινόβιο αγαπούσε πιο πολύ την ησυχαστική ζωή και έτσι συνδέθηκε με τον όσιο γέροντα Ιάκωβο ο οποίος ασκήτευε σε κελλί που βρισκόταν πάνω από την ιερά μονή Ιβήρων. (Αργότερα Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Ιβήρων).

Ο γέροντας Ιάκωβος ήταν περιβόητος ανάμεσα στους πατέρες του Άθωνα «διά τας μυστικάς αποκαλύψεις, και ουράνια χαρίσματα» τα οποία αξιώθηκε να λάβει από τον Θεό. Αργότερα, μάλιστα, μαρτύρησε και ως οσιομάρτυρας γιορτάζεται την 1η Νοεμβρίου μαζί με τους δύο υποτακτικούς του τον διάκονο Ιάκωβο και τον μοναχό Διονύσιο οι οποίοι απαγχονίστηκαν μαζί του.

Ο Άγιος Θεωνάς, έχοντας αντίστοιχο ησυχαστικό ζήλο με τον όσιο γέροντα Ιάκωβο, συγκαταριθμήθηκε κι αυτός ως μέλος της συνοδείας του. Αργότερα, μάλιστα, αξιώθηκε να τον διαδεχτεί.

Φυγή από τον Άθωνα κατόπιν θείας αποκαλύψεως
Ο γέροντας Ιάκωβος μαζί με την συνοδεία του, αφού, αρχικά, μετακινήθηκαν σε ησυχαστικοτέρα μέρη του Άθωνα, εν τέλει έφυγαν από το Άγιον Όρος. Αυτό έγινε κατόπιν θείας αποκαλύψεως στον όσιο γέροντα. Η ευλογημένη, ησυχαστική συντροφία εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου στην Ανάληψη Δερβεκίστας της Αιτωλοακαρνανίας [Περβεκίστα της Ναυπάκτου την αναφέρει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον βίο του Αγίου Θεωνά που έγραψε].

Εκεί ο γέροντας έγινε και πάλιν σημείο αναφοράς και πολύς κόσμος κατέφευγε κοντά του για να εξομολογηθεί και για να λάβει πνευματική καθοδήγηση. Η όλη αυτή πνευματική κίνηση γύρω από αυτόν δεν άρεσε ή καλύτερα ενόχλησε και έτσι από φθόνο τον διέβαλαν στους Τούρκους ως επαναστάτη. Για τον λόγο αυτό οι Τούρκοι τον συνέλαβαν και τον μετέφεραν στα Τρίκαλα, όπου τον φυλάκισαν μαζί με τους δύο υποτακτικούς του που προαναφέραμε.

Συνέχεια εδώ...https://agiatheodora.gr/blog/

Καλό ταξίδι Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ

Καλό σου ταξίδι αγαπητέ Μιχάλη. 

Όποιος αντιλήφθηκε τι συμβαίνει στα ενδότερα του πολιτικού συστήματος του νεοελληνικού κράτους αλλά γνώρισε και εσένα, ξέρει ότι εάν υπήρχαν δέκα ακόμη των δικών σου πνευματικών και πολιτικών προδιαγραφών θα επιβίωνε, θα δυνάμωνε και θα πρωτοστατούσε στην περιφέρειά μας, στην Ευρώπη αλλά και ευρύτερα. 

Πλημμύριζες από τις υψηλές αρχές της φιλοπατρίας και των διαχρονικών ανθρωποκεντρικών παραδοχών της Ελληνικότητας και λειτουργούσες ως γνήσιος και ασυμβίβαστος φορέας δημοκρατικών πεποιθήσεων.

 Γνήσιος επίσης φορέας της ύψιστης κοσμοθεωρητικής αρχής της Εθνικής Ανεξαρτησίας. 

Αρχές της δεκαετίας του 1980 η γνωστή φράση «Η Ελλάδα στους Έλληνες» γέννησε πολλές προσδοκίες. Πολλοί πίστεψαν ότι, επιτέλους, το Ελληνικό κράτος θα λειτουργούσε ως κυρίαρχο και ισότιμο μέλος της Ευρώπης και των Δυτικών συμμαχιών. Όταν στάσεις και αποφάσεις διέψευσαν τις προσδοκίες, χωρίς αναστολές και ξεκάθαρα ασκούσες κριτική. Σε κρίσιμες καμπές της Μεταπολίτευσης πάντα και με μεγάλο κόστος αγωνιζόσουν να είσαι στην – τελικά, όμως, ανύπαρκτη- σωστή πλευρά. 

Εξ ου και δεν δίστασες, ακριβώς, να ασκήσεις κριτική σε πολιτικά πρόσωπα και σε παρατάξεις που εμπιστεύτηκες. «Εκτοπίστηκες» επειδή δεν δέχθηκες να προσαρμοστείς, να βολευτείς και να σαπίσεις στα ενδότερα των εγχώριων πεδίων της ξενοκρατίας.

 Η ανιδιοτέλειά σου ήταν αξιοθαύμαστη. Αυτονόητα στις συζητήσεις μας, συμφωνούσαμε για μια δημοκρατική και εθνικά ανεξάρτητη Ελλάδα. Και αυτό παρά το γεγονός ότι αναμενόμενα υπήρχαν πολλές απόψεις και μεγάλος προβληματισμός για το πως προσανατολίζεται το ταξίδι της νεοελληνικής Οδύσσειας. Για το ποιες έπρεπε να ήταν οι απαραίτητες προϋποθέσεις εντός αυτού το προσανατολισμού, επίσης, που θα επιτύγχαναν υψηλότερες βαθμίδες δημοκρατίας και εθνικής ανεξαρτησίας. 

Οι συζητήσεις μας για όλα αυτά είναι αξέχαστες, πολύτιμες και διδακτικές. 

Όσοι σε γνωρίσαμε ποτέ δεν θα σε ξεχάσουμε. 

Καλό σου ταξίδι αγαπητέ και αξέχαστε Μιχάλη.

Άλυτος γρίφος η στρατιωτική συντριβή του Ιράν15/04/2024

ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Όπως εξελίσσονται τα πράγματα στη Μέση Ανατολή, τυχόν επέκταση του πολέμου στο Ιράν δεν μπορεί να αποκλειστεί, παρά τις διεθνείς εκκλήσεις για αυτοσυγκράτηση (και εκ μέρους των ΗΠΑ) με δεδομένη την πρόθεση του Ισραήλ να πληρώσει το Ιράν το “τίμημα” για την επίθεση του, «την κατάλληλη στιγμή», όπως διεμήνυσε ο Ισραηλινός υπουργός Πολέμου. Εάν το Ισραήλ αγνοήσει τις διεθνείς πιέσεις και προχωρήσει σε αντίποινα για την επίθεση του Ιράν και η δε Τεχεράνη (όπως έχει προειδοποιήσει) αντιδράσει, τότε θα πάμε σε γενίκευση.

Το Ιράν –σύμφωνα με την άποψη πολλών ειδικών και σε αντίθεση με την επικρατούσα στερεοτυπική αντίληψη– είναι ένας σκληρά ορθολογικός και προσεκτικός δρων και δύσκολα θα μπλέξει σε μια εκτεταμένη σύγκρουση. Τον εν λόγω ισχυρισμό επιβεβαιώνει η στάση της Τεχεράνης που λίγο μετά την έναρξη της ιρανικής επίθεσης δήλωσε πως “πέτυχε τον στόχο της” και έδωσε μήνυμα αποκλιμάκωσης. Όμως, όλα θα εξαρτηθούν και από την στάση που θα κρατήσει το Ισραήλ, την στιγμή που το μέτωπο στα βόρεια σύνορα του με την Χεζμπολάχ του Λιβάνου είναι ακόμα ανοιχτό, ενώ υπάρχει πάντα και η δράση των σιιτών ανταρτών Χούτι στο μέτωπο της Ερυθράς Θάλασσας.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο πόλεμος με το Ιράν ήταν επιθυμητή εξέλιξη από μια μερίδα της ισραηλινής πολιτοκοστρατιωτικής ηγεσίας, πολύ πριν εκδηλωθεί η επίθεση του Ιράν. Πάγιος συλλογισμός τους (που προφανώς και ισχυροποιήθηκε μετά την ιρανική επίθεση) είναι να δοθεί μια “οριστική λύση” στην ιρανική απειλή, όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται, παρασέρνοντας και τις ΗΠΑ σε έναν πόλεμο εναντίον του Ιράν. Γνωρίζοντας τον συλλογισμό τους, ο Μπάιντεν έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως οι ΗΠΑ δεν θα υποστηρίξουν ισραηλινά αντίποινα στην ιρανική επίθεση.

Ο εγκλωβισμός στην αντίληψη της “αποφασιστικής νίκης” είναι μια από τις διαχρονικές παθογένειες του Ισραήλ, η οποία προέκυψε από τις συνεχείς και σαρωτικές στρατιωτικές επιτυχίες του εναντίον των αραβικών στρατών, στις πρώτες δεκαετίες μετά τη δημιουργία του εβραϊκού κράτους, που οδήγησαν όμως σε διαδοχικά αδιέξοδα. Έτσι, κάθε στρατιωτική νίκη του Ισραήλ, αντί για ειρήνευση, οδηγούσε σε μια ακόμη πολεμική αναμέτρηση.

Ο διαχρονικός εγκλωβισμός του Ισραήλ

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συντριπτική και γρήγορη νίκη στον Πόλεμο των Έξι Ημερών, που εξέπληξε και τους ίδιους τους Ισραηλινούς και η οποία οδήγησε στην κατάληψη ολοκλήρου της Χερσονήσου του Σινά, κάτι που δεν περιλαμβάνονταν στις αρχικές στοχεύσεις της ισραηλινής ηγεσίας. Αυτή όμως η “υπερβάλλουσα” επιτυχία οδήγησε στον μετέπειτα “Πόλεμο Φθοράς” με την Αίγυπτο και στη συνέχεια στον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ.

Στα επόμενα χρόνια απέτυχαν και οι επιθέσεις στον Λίβανο, που αποσκοπούσαν στην εξαφάνιση των επικίνδυνων για το Ισραήλ δυνάμεων που δρούσαν εκεί. Στον πρώτο πόλεμο του Λιβάνου το 1982 οι ισραηλινές δυνάμεις, παρόλες τις αρχικές σαρωτικές επιτυχίες τους, στις οποίες ξεχωρίζει η συντριπτική νίκη της ισραηλινής αεροπορίας ενάντια στο πυκνό αντιαεροπορικό δίκτυο των Σύριων στην Κοιλάδα Μπεκάα, εγκλωβίστηκαν σε μάχες φθοράς, τόσο στα στενά περάσματα του Νοτίου Λιβάνου, όσο και μέσα στον αστικό ιστό της Βηρυτού.

Επίσης, η επιχείρηση αμαυρώθηκε από τις σφαγές των προσφύγων στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα από χριστιανικές πολιτοφυλακές, με την ανοχή των Ισραηλινών. Στον Δεύτερο Πόλεμο του Λιβάνου το 2006 οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις (IDF) απέτυχαν με ταπεινωτικό τρόπο να επιτύχουν συντριπτικό πλήγμα στην μικροσκοπική τότε Χεζμπολάχ. Οι IDF εφάρμοσαν ένα αμφιλεγόμενο νέο δόγμα, τις επιχειρήσεις EBO (Εffects Based Operations), βασισμένες εν μέρει πάνω σε θεωρίες Γάλλων μεταμοντέρνων φιλοσόφων! Μετά από την αποτυχία αυτή, οι IDF σταμάτησαν τα “πρωτοποριακά” πειράματα και ξαναγύρισαν στις παραδοσιακές μεθόδους μάχης, με πολύ θετικά αποτελέσματα, όπως φάνηκε στην επιχείρηση Cast Lead μερικά χρόνια μετά και στη συνέχεια σε άλλες επιχειρήσεις εναντίον της Χαμάς.

Ο άλυτος γρίφος του Ιράν

Η εμμονή του Ισραήλ σε μια “τελική νίκη” δια των όπλων έναντι του Ιράν υπήρχε και πριν την ιρανική επίθεση. Στην πραγματικότητα έφτασε σε πρωτοφανή επίπεδα μετά την επίθεση της Χαμάς, την οποία το Τελ Αβίβ έσπευσε από την πρώτη στιγμή να αποδώσει στο Ιράν – με τις ΗΠΑ να μην αποδέχονται τον ισραηλινό ισχυρισμό. Το Ισραήλ θεωρεί το Ιράν ως κορυφαία απειλή για την ίδια του την ύπαρξη και θέλει να εξαλείψει αυτήν την απειλή με έναν “αποφασιστικό πόλεμο” (φόβος που είναι υπερβολικός αλλά όχι εντελώς αβάσιμος). Όμως, η λογική του “μεγάλου πολέμου” με το Ιράν (παρασέρνοντας και τις “άβουλες” ΗΠΑ σε αυτόν), ο οποίος υποτίθεται ότι θα φέρει κάποιο “οριστικό” αποτέλεσμα, πάσχει και ορθότατα έχουν ενδοιασμούς οι Αμερικανοί (ακόμα και επί Τραμπ).

Ας έχουμε υπόψη μας πως είναι σχεδόν αδύνατον να επιτευχθεί κατάληψη του Ιράν από τις αμερικανικές δυνάμεις, όπως έγινε στο Ιράκ, ή έστω αλλαγή καθεστώτος. Ακόμη και αν δεν υπάρξει καμία αντίδραση από Κίνα και Ρωσία (κάτι περίπου αδύνατον), η επιχείρηση αυτή είναι τέτοιας κλίμακας που ξεφεύγει από τις δυνατότητες των Αμερικανών σήμερα, ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που θα ήταν πρόθυμοι να εμπλακούν σε πολυετή πόλεμο μεγάλης κλίμακας, τύπου Β΄ Παγκοσμίου.

Η συνέχεια ΕΔΩ...

ΓΕΡΜΑΝΙΑ! Γενοκτονίες κατά συρροή

ΚΛΙΚ

ΝΙΝΑ ΚΑΣΙΜΑΤΗ - ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΗ ΚΑΙ ΚΚΕ: Σχετικά με την ψηφοφορία για την ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης

Τελικά, και όπως αναμενόταν, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση ψήφισε υπέρ της ένταξης του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Το μη αναγνωρισμένο από τη χώρα μας κρατίδιο, με τα πολλά θέματα σχετικά με την τήρηση του κράτους Δικαίου και της προστασίας των δικαιωμάτων των ανθρώπων παράλληλα με τους αλβανικούς αλυτρωτισμούς και τις θεωρίες περί Μεγάλης Αλβανίας, περνά την πόρτα της Ευρώπης όχι απλά με ελληνικό “πράσινο φως” αλλά με την Ελλάδα σε ρόλο… τροχονόμου…

Η εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη και τα όσα μετά υποστήριξε, προκειμένου να διευκρινήσει την πρόταση της κόντρα στην πάγια εθνική θέση, υπερψηφίστηκε από 131 βουλευτές, 29 καταψήφισαν και 11 (ανάμεσα τους Τσίπρας, Παπανδρέου) ήταν απόντες.

Από ελληνικής πλευράς καταψήφισε μόνο η βουλευτής τους ΣΥΡΙΖΑ Νίνα Κασιμάτη ενώ υπέρ οι βουλευτές της ΝΔ. Απούσα, λόγω προβλήματος υγείας, ήταν και η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, η οποία είχε στείλει όμως επιστολή στην γραμματεία της ελληνικής αντιπροσωπείας. “Το θ
έμα του Κοσόβου που θα συζητηθεί αύριο, 16/4/24, είναι εξαιρετικής σημασίας για το κόμμα μου και μένα, να καταγραφεί η άρνησή μου, δηλαδή ΚΑΤΑ στην ψηφοφορία, παρακαλώ να με αντικαταστήσετε μόνο με συνάδελφο αναπληρωματικό μέλος, που θα έχει την ίδια αρνητική ψήφο, όπως η κ. Κασιμάτη, που με διαβεβαίωσε γι’ αυτό” ανέφερε η κα. Κανέλλη.

Ο πίνακας με τη ψηφοφορία των βουλευτών για την ένταξη του Κοσόβου

Την υπερψήφιση της ένταξης του Κοσόβου πανηγύρισε ο υπουργός Εξωτερικών του, περνώντας και τη γραμμή πως η Πρίστινα δεν είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει κάποια από τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει (11 σημεία για δημοκρατίες και ατομικές ελευθερίες) πριν την ένταξη. Αντίθετα, ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας Ντάντσιτς μίλησε για “ημέρα ντροπής σήμερα στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (PACE). Για πρώτη φορά στην ιστορία, συστήθηκε η ένταξη σε κάτι που δεν είναι κράτος και δεν πληροί τις βασικές απαιτήσεις στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών”.

Πλέον ο αλβανικός εθνικισμός μπορεί να ρέει ανενόχλητος στα Βαλκάνια με δυο “ευρωπαϊκά κράτη”. Άλλωστε το “ΟΚ” έχουν δώσει και οι “αμυνόμενοι” Ουκρανοί, όπως ο βουλευτής Ο. Γκοντσαρένκο που έδωσε συγχαρητήρια στο Κόσοβο με μια ομιλία στα αλβανικά, επιτιμώντας το Βελιγράδι που “ονειρεύεται σερβική αυτοκρατορία” παραλληλίζοντας την με την “αυτοκρατορία Πούτιν”. Για τη Μεγάλη Αλβανία… τσιμουδιά. Άντε τώρα να του εξηγήσεις πως για τους Σέρβους οι “Θερμοπύλες” τους είναι το Κοσσυφοπέδιο , όταν ο ίδιος ο πρόεδρος του έχει πει πως δεν θέλει να δει την Μαριούπολη σύγχρονες Θερμοπύλες…

Σχετικά με την ψηφοφορία για την ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης

Το ΚΚΕ έχει καταδικάσει αποφασιστικά τον πόλεμο των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στην Γιουγκοσλαβία και την διάλυση της χώρας, τη δημιουργία του προτεκτοράτου του Κοσόβου και τις μεθοδεύσεις αναγνώρισής του. Το τελευταίο διάστημα επιχειρείται η ένταξη του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης και ως προς αυτό έχει μεγάλες ευθύνες η κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ ο Α. Τσίπρας, που έχει αναλάβει το ρόλο του Προέδρου του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Δυτικά Βαλκάνια, σε σχετική ψηφοφορία στην Πολιτική Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης τοποθετήθηκε με “παρών”.

Σήμερα, στη Συνεδρίαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο Στρασβούργο, θα γίνει ψηφοφορία για την ένταξη ή μη του Κοσόβου και η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, εκπρόσωπος του κόμματος στο Συμβούλιο της Ευρώπης, απέστειλε στην Γραμματεία της Ελληνικής Αντιπροσωπείας την ακόλουθη επιστολή:

”Κυρία Καραστεργίου,

Καθώς απουσιάζω για λόγους υγείας απ’ αυτή τη σύνοδο του Συμβουλίου της Ευρώπης και το θέμα του Κοσόβου που θα συζητηθεί αύριο, 16/4/24, είναι εξαιρετικής σημασίας για το κόμμα μου και μένα, να καταγραφεί η άρνησή μου, δηλαδή ΚΑΤΑ στην ψηφοφορία, παρακαλώ να με αντικαταστήσετε μόνο με συνάδελφο αναπληρωματικό μέλος, που θα έχει την ίδια αρνητική ψήφο, όπως η κ. Κασιμάτη, που με διαβεβαίωσε γι’ αυτό. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν είναι εφικτό, ας μείνει η θέση μου κενή για να μην αλλοιωθεί η αρνητική μου ψήφος.

Λιάνα Κανέλλη
Βουλευτής ΚΚΕ”

“Πέρασε” η εισήγηση Μπακογιάννη για το Κόσοβο

Τελικά, και όπως αναμενόταν, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση ψήφισε υπέρ της ένταξης του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Το μη αναγνωρισμένο από τη χώρα μας κρατίδιο, με τα πολλά θέματα σχετικά με την τήρηση του κράτους Δικαίου και της προστασίας των δικαιωμάτων των ανθρώπων παράλληλα με τους αλβανικούς αλυτρωτισμούς και τις θεωρίες περί Μεγάλης Αλβανίας, περνά την πόρτα της Ευρώπης όχι απλά με ελληνικό “πράσινο φως” αλλά με την Ελλάδα σε ρόλο… τροχονόμου…

Η εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη και τα όσα μετά υποστήριξε, προκειμένου να διευκρινήσει την πρόταση της κόντρα στην πάγια εθνική θέση, υπερψηφίστηκε από 131 βουλευτές, 29 καταψήφισαν και 11 (ανάμεσα τους Τσίπρας, Παπανδρέου) ήταν απόντες. Από ελληνικής πλευράς καταψήφισε μόνο η βουλευτής τους ΣΥΡΙΖΑ Νίνα Κασιμάτη ενώ υπέρ οι βουλευτές της ΝΔ. Απούσα, λόγω προβλήματος υγείας, ήταν και η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, η οποία είχε στείλει όμως επιστολή στην γραμματεία της ελληνικής αντιπροσωπείας. “Το θέμα του Κοσόβου που θα συζητηθεί αύριο, 16/4/24, είναι εξαιρετικής σημασίας για το κόμμα μου και μένα, να καταγραφεί η άρνησή μου, δηλαδή ΚΑΤΑ στην ψηφοφορία, παρακαλώ να με αντικαταστήσετε μόνο με συνάδελφο αναπληρωματικό μέλος, που θα έχει την ίδια αρνητική ψήφο, όπως η κ. Κασιμάτη, που με διαβεβαίωσε γι’ αυτό” ανέφερε η κα. Κανέλλη.

Οργισμένη η Σερβία, οι Ουκρανοί “μιλούν” αλβανικά…

Την υπερψήφιση της ένταξης του Κοσόβου πανηγύρισε ο υπουργός Εξωτερικών του, περνώντας και τη γραμμή πως η Πρίστινα δεν είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει κάποια από τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει (11 σημεία για δημοκρατίες και ατομικές ελευθερίες) πριν την ένταξη. Αντίθετα, ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας Ντάντσιτς μίλησε για “ημέρα ντροπής σήμερα στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (PACE). Για πρώτη φορά στην ιστορία, συστήθηκε η ένταξη σε κάτι που δεν είναι κράτος και δεν πληροί τις βασικές απαιτήσεις στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών”.

Πλέον ο αλβανικός εθνικισμός μπορεί να ρέει ανενόχλητος στα Βαλκάνια με δυο “ευρωπαϊκά κράτη”. Άλλωστε το “ΟΚ” έχουν δώσει και οι “αμυνόμενοι” Ουκρανοί, όπως ο βουλευτής Ο. Γκοντσαρένκο που έδωσε συγχαρητήρια στο Κόσοβο με μια ομιλία στα αλβανικά, επιτιμώντας το Βελιγράδι που “ονειρεύεται σερβική αυτοκρατορία” παραλληλίζοντας την με την “αυτοκρατορία Πούτιν”. Για τη Μεγάλη Αλβανία… τσιμουδιά.

Η στρατηγική της ανάτασης του ελληνισμού στο έργο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Δημήτρης Μάρτος

Γνώρισα τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη στη Φλωρεντία, στα μέσα της δεκαετίας του 1970. 
Αμέσως με κέρδισε με την οξυδέρκεια και την σαφήνεια του πολιτικού του λόγου. Επηρέασε καθοριστικά την πολιτική μου αγωγή. Φώτισε τα σκοτάδια της μεταδικτατορικής  πολιτικής αβελτηρίας. Τα βιβλία, τα κείμενα, οι ομιλίες, οι νουθεσίες και οι δράσεις του, συγκροτούν όχι μόνο ένα απόθεμα ιδεών και πρακτικών για τους νέους ανθρώπους, τους «ευγενείς συναθλητές» του, όπως αισιόδοξα ευελπιστούσε, αλλά και μια σχολή πολιτικής θεωρίας και
σχεδιασμού. Αυτό που διέκρινε κανείς στην υπερβατική προσωπικότητα του ήταν το υψηλό αίσθημα ατομικής ευθύνης απέναντι στην εθνική συλλογικότητα. 

Ήταν από τους λίγους που συνέλαβαν την έννοια της πολιτικής στο υπερθετικό βαθμό.
Την εγκωμίασε με σθένος και πάθος, σαν αντιστάθμισμα στο μαγαρισμό της και τελικά στη «δολοφονία» της από τη διανοητική πενία και τον καιροσκοπισμό των μεταπολιτευτικών
πολιτικών μορφωμάτων.

Ό,τι επεξεργαζόταν και ό,τι πρότεινε το τεκμηρίωνε και ιστορικά στις διδαχές των μεγάλων δασκάλων μας. Και είχε εμπεδώσει πρωτίστως την ουσία της αρχαίας ελληνικής παιδείας: ότι ο άνθρωπος πρέπει να κρίνεται από το «είναι» του, από το λόγο και την ηθική και όχι από το «έχειν», τον πλούτο και τη δύναμη. 

Ότι η προσωπικότητα του ανθρώπου πρέπει να αξιολογείται από την ικανότητα και τη βούλησή του να κατανοεί τη φύση και την κοινωνία και όχι να τις κατακτά. Σε αυτό το σημείο βρισκόταν και η κριτική του στη δυτική πνευματικότητα, γιατί αυτή αντλούσε περισσότερο από τη Ρώμη, το ρωμαϊκό-ατομικό Δίκαιο και τον ιμπεριαλισμό της παρά από την Αθήνα της Δημοκρατίας και της υψηλής πολιτικής.

Ύφαινε ένα νήμα στιγμών της ελληνικής ιστορίας που μπορούσαν να αποτελέσουν τα σταθερά βάθρα μιας στρατηγικής ανάτασης, μιας εξόδου από το αέναο τέλμα και τη συρρίκνωση. Η Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα ήταν η μεγαλειώδης αφετηρία του νήματος. Στην σκέψη του το κλεινόν άστυ δεν ήταν ένα άθροισμα σπιτιών, ιδιοκτησιών και ιδιωτών, αλλά ο δημόσιος χώρος, ήταν η Αγορά, η οποία μετέτρεπε το άστυ σε Εκκλησία του Δήμου, σε πόλη-πολιτεία, και όχι σε πόλη-κράτος, δηλαδή, σε πόλη - γραφειοκρατών και ιδιοκτητών. Η Πόλη-Αγορά ήταν, για τον ΜΧ, η πρώτη ιστορική στιγμή, όχι μόνο για την εθνική αλλά και την οικουμενική χειραφέτηση. Την τίμησε, δίνοντας στο ηλεκτρονικό βήμα του το όνομά της.

Βάσισε τη στρατηγική της ανάτασης και της νέας διεθνούς περπατησιάς των Ελλήνων σε κάποιες ιδεολογικοπολιτικές, κοινωνικές, αναπτυξιακές και ιστορικές κοινότητες. Η πρώτη ιδεολογικοπολιτική κοινότητα ήταν το ΠΑΣΟΚ. Ως ιδρυτικό μέλος και μέλος της συντακτικής ομάδας της Διακήρυξής του, ήλπιζε στη συγκρότηση ενός πολιτικού θεσμού σε δημοκρατική βάση και όχι παλαιοκομματική και σταλινική, βασισμένο στα κοινωνικά κινήματα και όχι στο πελατειακό κράτος. Διέκρινε, όμως, ότι το ΠΑΣΟΚ κατανάλωσε σύντομα την «πολιτική πρόσοδο» που του έδωσε η Ιστορία. Μας έλεγε ότι «το ΠΑΣΟΚ το κάναμε για να πάμε στην Κερύνεια και όχι στα Ίμια». Προσπάθησε να εξηγήσει τι  οδηγούσε αυτή τη μεγάλη ιδεολογικοπολιτική κοινότητα στον εκφυλισμό, προτείνοντας και τους τρόπους της ανασυγκρότησής της. Τη «Σύγκρουση του Νέου με το Παλαιό», όπως παρουσίασε στο ομότιτλο βιβλίο τη σύγκρουσή του με τις γραφειοκρατικές, σταλινικές και κρατικίστικες αντιλήψεις και πρακτικές στο κόμμα, νομίζω ότι η μέθη της εξουσίας δεν άφησε να την καταλάβουν.

Η δεύτερη κοινότητά του ήταν οι «Ιταλοί», ένα διακριτό ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα, που ανδρώθηκε αρχικά μέσα στο ΠΑΣΟΚ και τη διαμόρφωσή του την επιμελήθηκε ο ίδιος. Δεν επρόκειτο για κάποια πολιτική σέχτα αλλά για συναγωνιστές των φιλόδοξων στρατηγικών του και των ενδιάμεσων εφαρμογών τους. Αλλά ο ΜΧ υπερέβη το στενό πολιτικό προσδιορισμό του «Ιταλού», βαδίζοντας στη συνέχεια μόνος του, για να ενδυθεί η προσωπικότητά του με εθνικές και σταδιακά με οικουμενικές διαστάσεις.

Η τρίτη κοινότητα ζητημάτων, που περιπλανήθηκε και ανέδειξε ως ψηφίδες της στρατηγικής του, ήταν οι αναπτυξιακές κοινότητες. Πρωτίστως, οι «τόποι», οι γεωγραφικοί και ιστορικοί, με τους οποίους ως άλλος Δημητριεύς υποδείκνυε να ασχοληθούμε, να αναδείξουμε τα απόκρυφα νοήματά τους και τα παραγωγικά τους πλεονεκτήματα που απωθήθηκαν από τον αθηνοκεντρισμό. «Ο μεγάλος πόρος του συστήματος Ελλάδα είναι ο τόπος, το έδαφος, το τοπίο» μας υπενθύμιζε. Η γονιμότητα της σκέψης του τροφοδοτούνταν από τη μεγάλη κοινοτιστική, συνεταιριστική και αγροτοδιατροφική μας παράδοση.

 Στις έννοιες της «τοποφιλίας» και «αγροφιλίας» διέκρινε τους μηχανισμούς μιας αναπτυξιακής

ανασυγκρότησης πέρα από το στενόχωρο και παρασιτικό αθηνοκεντρικό μοντέλο. Διέκρινε στο ρωμαλέο και αυτόνομο εργατικό κίνημα της πρώτης μεταπολιτευτικής δεκαετίας μια πραγματική και όχι κάποια ιδεοληπτική πρωτοπορία. 

Για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Θεοφάνης Μαλκίδης

Για τον άνθρωπο, το διανοούμενο, για τον Έλληνα Μιχάλη Χαραλαμπίδη .

Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΤΑΡ Βορείου Ελλάδος

“Εγκέφαλος ποπ κορν” – Η διάσπαση της προσοχής μας λόγω τεχνολογίας16/04/2024

ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ

Πρόσφατα δεδομένα σχετικών ερευνών δείχνουν ότι η μέση διάρκεια της ανθρώπινης προσοχής είναι 8,25 δευτερόλεπτα. Εάν αυτός ο αριθμός δε σημαίνει τίποτα για εσάς, τότε σκεφτείτε το εξής: Τα χρυσόψαρα έχουν μέση διάρκεια προσοχής 9 δευτερολέπτων. Σκεφθείτε το για ένα λεπτό!


Μέσα σε αυτό το χάος και τη ζοφερή εικόνα των μειωμένων γνωστικών ικανοτήτων, βομβαρδιζόμαστε τώρα με έναν νέο όρο: «εγκέφαλος ποπ κορν». Ας ρίξουμε φως στο θέμα και ας δούμε πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Δυστυχώς, ούτε η δυνατότητα προσήλωσης μας βελτιώνει τα πράγματα, αν σκεφτεί κανείς ότι σε μόλις 15 χρόνια (από το 2000 έως το 2015) η ικανότητά μας να παραμένουμε προσηλωμένοι μειώθηκε κατά 25%.

«Ο “εγκέφαλος ποπ κορν” αναφέρεται στο μυαλό μας, το οποίο μεταπηδά συνεχώς από τη μια σκέψη στην άλλη, παρόμοια με το πώς το ποπ κορν σκάει σποραδικά σε ένα δοχείο. Υπό αυτό το πρίσμα, οι σκέψεις ενός ατόμου μεταπηδούν από τη μια ιδέα στην άλλη, χωρίς πολύ βάθος ή εστίαση και όλο αυτό αποτελεί μια κατάσταση διάσπασης της προσοχής με γρήγορες εναλλαγές στην εστίαση του θέματος», εξηγούν οι νευροψυχίατροι. Αν νομίζετε ότι αυτό σας θυμίζει έναν όρο που όλοι γνωρίζουμε ήδη, Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής (ADD), τότε έχετε δίκιο. Όπως και με το ADD, τα άτομα με «εγκέφαλο ποπ κορν» αντιμετωπίζουν αρκετές γνωστικές δυσκολίες.

Όπως εξηγούν οι ειδικοί, ο “εγκέφαλος ποπ κορν” έχει ως αποτέλεσμα τη δυσκολία των ατόμων να παραμείνουν συγκεντρωμένοι στην εργασία τους, κάτι που άθελά τους οδηγεί σε κακή απόδοση. Αυτή η ανήσυχη ψυχική κατάσταση οδηγεί κατ’επέκταση σε μια αίσθηση εξάντλησης.

Οι αιτίες του “εγκεφάλου του ποπ κορν”

Ο “εγκέφαλος ποπ κορν” δεν είναι επίσημος όρος που συναντάμε στα βιβλία ψυχολογίας. Αν και είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε την ακριβή στιγμή ή την πλατφόρμα όπου πρωτοεμφανίστηκε αυτός ο όρος, πιθανότατα κέρδισε την διάδοσή του μέσω… πλατφορμών όπως το TikTok, το Reddit ή το Twitter.

Είναι σύνηθες να εμφανίζονται νέοι όροι και φράσεις σε διαδικτυακές κοινότητες, όπου οι χρήστες μοιράζονται εμπειρίες και ιδέες που σχετίζονται με την ψυχική υγεία και τη γνωσιακή λειτουργία. Αυτή λοιπόν η αλλαγή στο βαθμό τής διάσπασης της προσοχής μας, προκαλείται εν μέρει από την τεχνολογία.

Έτσι, ενώ οι χρήστες αλληλεπιδρούσαν στις πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης και συζητούσαν το πώς το multitasking και η υπερφόρτωση ερεθισμάτων οδηγούν σε μειωμένο εύρος προσοχής, ο όρος «εγκέφαλος ποπ κορν» έκανε την εμφάνιση του καθώς ταυτίστηκε με τις εμπειρίες τους και έγινε viral.

Διαδίκτυο και “εγκέφαλος του ποπ κορν”

Στάθης Σταυρόπουλος: Το κονκλάβιο της δυστοκίας

Ευρωκοινοβούλιο...

Ζαγοράκης.

Αυτιάς.

Εξάδελφος Κασσελακης.

Λιάγκας.

Ε.Αντώναρος.

Εξάδελφος Τσίπρας.

Πύρρος Δήμας.

Σιόρ Φαραντούρης.

Παππάς ο μπάσκετ.

Δ.Παπανώτας.

Λιάγκας.

Μελέτη.

κ . α.,κ.α.,και άλλοι!

Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!

Δημήτρης Σαββίδης 

Κυριάκος Μητσοτάκης:

"Η δικιά μου κυβέρνηση θα ναι κυβέρνηση των αρίστων"...  "Δε θέλω ένα ευρωψηφοδέλτιο με celebrities"

Κυριάκος Μητσοτάκης λίγο πριν τις ευρωεκλογές "Καλωσορίζουμε την Ελεονώρα Μελέτη στο ευρωψηφοδέλτιο".

Η κα Μελέτη είναι γνωστή για τις δύσκολες ερωτήσεις που έθετε στον πρωθυπουργό σε συνεντεύξεις όπως "έχετε τεράστια απήχηση στο Τικ Τοκ. Κάποια βίντεο φτάνουν 2εκ προβολές. Συγκινείστε ποτέ; "

Πέρα από τις κρίσιμες ερωτήσεις όμως έχει και πλούσιο βιογραφικό.  Η ίδια έχει σκηνοθετήσει ταινία πορνό. Μπορείτε να βρείτε το σύνδεσμο στα σχόλια. Και αυτό κολλάει απόλυτα με το σύνθημά της χθες κατά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς της "θα αγωνιστώ για την ισότητα της γυναίκας στην κοινωνία" .

Στο βήμα της ίδιας εκδήλωσης ακούστηκε μάλιστα από άλλο υποψήφιο το σύνθημα ΠΑΤΡΙΣ - ΘΡΗΣΚΕΙΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

Όλα μια χαρά. Όλα λογικά ... Άριστοι, ειλικρινείς και πάνω από όλα για την ισότητα των φύλων, την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια.

Δαγκωτό παιδιά. Δαγκωτό. Ξέρω είναι δύσκολο να διαλέξετε ανάμεσα σε τόσους άριστους και σπουδαίους υποψηφίους. Ρίξτε το όμως δαγκωτό.

Πλέον δεν βλέπω άλλη λύση για ένα λαό πνευματικά φτωχό. Μια, δυο τετραετίες ακόμα στο δρόμο του λαϊκισμού. Μέχρι να φάμε μια ξεγυρισμένη σφαλιάρα από την πραγματικόττητα και να μας κάνει να σοβαρευτούμε μια για πάντα.

Δαγκωτό σε έναν από όλους τους άριστους!

υ.γ. Σύνδεσμος για την τρομερή σκηνοθέτη

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Γιώργος Καραμπελιάς, «25 μαθήματα ελληνικής ιστορίας» Μέρος 1ο: Τα τρία στάδια του Ελληνισμού

Σε ένα νέο αφιέρωμα και μια νέα σειρά ιστορικών αφηγήσεων, βασισμένο στο βιβλίο του «25 μαθήματα για την ελληνική ιστορία», ο Γιώργος Καραμπελιάς επιμένει αφ’ ενός στην απαραίτητη ιστορική περιοδολόγηση –τις τρεις ιστορικές φάσεις της ιστορίας του ελληνικού έθνους και τη διάκριση των περιόδων της ιστορίας του νεώτερου ελληνισμού από το 1204 μέχρι σήμερα– ενώ εγκύπτουν λεπτομερέστερα στα γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας, από την Επανάσταση του 1821 μέχρι σήμερα. Τα πρόσφατα ιστορικά γεγονότα, άλλωστε, συνιστούν εν πολλοίς την εξέλιξη παλαιότερων τάσεων και τον καμβά πάνω στον οποίο εγγράφεται η ίδια η παρούσα πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα. 

Η επιχείρηση της απόρριψης της συνέχειας, και κατά συνέπεια της ίδιας της ύπαρξης, του ελληνικού έθνους από τους αποδομητές ιστορικούς και διανοουμένους, χρησιμοποιεί το γεγονός ότι το ελληνικό έθνος δεν συγκροτεί μια ενιαία κρατική υπόσταση από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Άλλωστε, η ελληνική ιστορία, σε αντίθεση με την κινεζική, παρουσιάζει πολλές ασυνέχειες και θεσμικές-πολιτειακές ανατροπές, εξαιτίας και της ριζικά διαφορετικής γεωγραφικής θέσης των Ελλήνων. Συναφώς, ενώ, πριν από ελάχιστα χρόνια, η αναφορά στους Έλληνες ως Ρωμαίους ή Ρωμιούς εθεωρείτο αυτονόητη, και λέξεις όπως η «ρωμιοσύνη» εξέφραζαν την ελληνικότητα, τα τελευταία χρόνια, μέσα στα πλαίσια της αποδόμησης της ελληνικής ταυτότητας, προωθείται μια αστήρικτη καινοφανής αντίληψη, ότι δηλαδή οι «Ρωμιοί» δεν είναι Έλληνες, διότι αυτοί εξαφανίστηκαν από το ιστορικό προσκήνιο μετά το 146 π.Χ. και την οριστική κατάληψη της Ελλάδας από τους Λατίνους-Ρωμαίους. 

Σύμφωνα με αυτό το αφήγημα, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, που συνέχιζε να αποκαλείται «ρωμαϊκή», δεν διατηρεί πλέον οργανική σχέση με τους Έλληνες, παρότι οι Βυζαντινοί μιλούσαν ελληνικά και μελετούσαν τους αρχαίους Έλληνες. Καθώς η Κωνσταντινούπολη αποσπά την πρωτοκαθεδρία από τη Ρώμη, οι Έλληνες εγκολπώνονται τη ρωμαϊκότητα, ενώ η επωνυμία Έλληνας ταυτίζεται συχνά με τον «εθνικό», δηλαδή τον ειδωλολάτρη. Όσο για τους νεώτερους ¨Έλληνες, αυτοί αποτελούν ένα «νεαρό έθνος» που συγκροτήθηκε από διάφορους λαούς και εθνοτικές ομάδες και δεν διατηρεί καμιά ουσιαστική συγγένεια με τους αρχαίους Έλληνες. Μάλιστα, για πολλούς, ούτε καν οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες, και θα το διατυμπάνιζαν πολύ πιο υψηλόφωνα, εάν δεν φοβόντουσαν ότι θα ταυτίζονταν ανοιχτά με τους Σλαβομακεδόνες.Όμως κατασκευάζουν ένα φανταστικό σχήμα, διότι η συνέχεια του ελληνισμού δεν αποτελεί μια γραμμική πορεία χωρίς τομές και ρήξεις, αλλά μία εξέλιξη με αναβαθμούς, μεταλλαγές και μετατοπίσεις, οι οποίες, ενώ δεν αναιρούν την πραγματικότητα της συνέχειας, ωστόσο την ιστορικοποιούν και τη σχετικοποιούν. Γι’ αυτό και χρησιμοποιούν τις προφανείς διαφορές ανάμεσα στους αρχαίους Έλληνες, τους Βυζαντινούς και τους νεώτερους, ώστε να αποσιωπήσουν το πλήθος των κοινών χαρακτηριστικών και της συνέχειας της γλώσσας και του πολιτισμού και να μεταβάλουν αυτές τις πραγματικές διαφορές σε διαφορές είδους: διαφορετικό έθνος οι αρχαίοι Έλληνες, άλλο οι Βυζαντινοί, άλλο οι νεώτεροι. 

Η ελληνική εθνική συνέχεια θα πρέπει να ιδωθεί μέσα από τις τρεις μεγάλες ιστορικές περιόδους που διακρίνονται έντονα μεταξύ τους: η αρχαιοελληνική περίοδος χαρακτηρίζεται από δομή φυλετική και πολεοκρατική, στηρίζεται δηλαδή στην οργάνωση των ελληνικών φυλών και κατά την ύστερη περίοδο συγκροτείται πολιτειακά γύρω από την πόλη-κράτος. Η επόμενη περίοδος, με αφετηρία τον Φίλιππο ή τον Μέγα Αλέξανδρο, μπορεί να χαρακτηριστεί ως οικουμενική περίοδος του ελληνικού έθνους και το κύριο στοιχείο καθίσταται η γλωσσικο-πολιτισμική ταυτότητα· η τρίτη περίοδος, με αφετηρία το Ματζικέρτ (1071) ή την Άλωση της Πόλης από τους Φράγκους (1204), μπορεί να χαρακτηριστεί ως εθνοκρατική, παρόλο που για μεγάλες περιόδους το ελληνικό έθνος δεν διατηρούσε δικό του κράτος.

ΚΕΦΆΛΑΙΟ Γ' ΠΑΓΚΌΣΜΙΟΣ ΠΌΛΕΜΟΣ: ΤΙ ΈΔΕΙΞΕ Η ΙΡΑΝΙΚΉ ΕΠΊΘΕΣΗ ΑΝΤΙΠΟΙΝΩΝ;

Του Νίκου Σίμου 

Η Ιρανική επίθεση αντιποίνων στην παράνομη, κατά το διεθνές δίκαιο και τρομοκρατική επίθεση των Ισραηλινών στην Ιρανική διπλωματική έδρα της Δαμασκού  αποκαλύπτει και άλλες πτυχές που αγγίζουν τις πραγματικές  αντοχές του Ισραήλ και του καθεστώτος του.

 

Τα Ιρανικά χτυπήματα του Σαββάτου ήταν ταυτόχρονα η απάντηση στην τρομοκρατική πράξη του Σιωνιστικού καθεστώτος αλλά και ένα μήνυμα  σε πολλούς αποδέκτες και με πολυποίκιλες εκφάνσεις 

Οι βασικοί στόχοι σίγουρα επιτεύχθηκαν και εκ του αποτελέσματος  ήταν :

1 Η αεροπορική βάση Nevatim στη νότια κατεχόμενη Παλαιστίνη.

2 Η αεροπορική βάση Ramon στη νότια κατεχόμενη Παλαιστίνη.

3 Η βάση πληροφοριών και κατασκοπείας του ισραηλινού καθεστώτος στο Jabal al-Sheikh (Όρος Ερμόν) στα βόρεια κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν.

Ένα πρώτο σημαντικό σημείο είναι ότι οι Ιρανικές επιθέσεις πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών πραγματοποιήθηκαν ενώ το δίκτυο αεράμυνας του ισραηλινού καθεστώτος ο περίφημος "θόλος" ήταν στην πιο προετοιμασμένη κατάσταση και όλες οι στρατιωτικές πληροφορίες μάχης του καθεστώτος, από αμυντικά συστήματα έως μαχητικά αεροσκάφη, κινητοποιήθηκαν 100% για την αντιμετώπιση των επιθέσεων του Ιράν.

Επιπλέον, όλες οι στρατιωτικές δυνατότητες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, όπως  για παράδειγμα η Ιορδανία, ήρθαν επίσης σε βοήθεια του ισραηλινού καθεστώτος.

Η πυραυλική επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ πέρα από το ότι αποτέλεσε μια κρίσιμη καμπή στις ισορροπίες στη Μέση Ανατολή, αποκάλυψε και τις αδυναμίες των Ισραηλινών.

Όπως αναφέρουν στρατιωτικοί αναλυτές, η κλίμακα της επίθεσης του Ιράν, η ποικιλία των τοποθεσιών που στόχευσε και τα όπλα που χρησιμοποίησε, ανάγκασαν το Ισραήλ να αποκαλύψει την πλειονότητα των αντιπυραυλικών τεχνολογιών που έχουν οι ΗΠΑ και οι Ισραηλινοί σε όλη την περιοχή.

Με άλλα λόγια οι Ιρανοί πιθανότατα έχουν τώρα σχεδόν έναν πλήρη χάρτη του πώς μοιάζει το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας του Ισραήλ, καθώς και πού στην Ιορδανία και στον Κόλπο έχουν εγκαταστάσεις οι ΗΠΑ.

Από την άλλη πλευρά, όλες οι επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν από το έδαφος του Ιράν και συντονίστηκαν με  τους άλλους άξονες των χωρών αντίστασης, όπως το Ιράκ και η Υεμένη, ώστε οι δυνάμεις στις χώρες αυτές  να μην πραγματοποιήσουν εκτεταμένες επιθέσεις με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Στην πραγματικότητα, το Ιράν δεν χρησιμοποίησε τις δυνατότητες της αντίστασης στο Ιράκ και την Υεμένη με τις οποίες θα μπορούσε να προκαλέσει "κορεσμό" στα αμυντικά συστήματα του Ισραήλ !

Η άγνοια δεν είναι δύναμη: Tι μας λέει το 1984 του Τζορτζ Όργουελ για τις ψεύτικες ειδήσεις

Από όλες τις προφητικές γνώσεις που μπορεί να βρει κανείς στο κλασικό μυθιστόρημα του Όργουελ, ίσως μία από τις πιο ανατριχιαστικές είναι η έλευση της εποχής της μετα-αλήθειας. Μπορεί το 1984 να μας βοηθήσει να περιηγηθούμε καλύτερα στη δική μας δυστοπία;

Η ιστορία ξεκινάει ως γνωστόν καθώς τα ρολόγια δείχνουν 13 – μεταδίδοντας μια άμεση αίσθηση δυσφορίας ή ανωμαλίας. Σαν να έχει παραμορφωθεί ο ίδιος ο χρόνος.

Αλλά δεν είναι μόνο τα ρολόγια. Μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή, του Ουίνστον Σμιθ, και μέσα από την τεχνολογία με την οποία αλληλεπιδρά, το 1984 μας δείχνει έναν κόσμο που βασίζεται στον κυβερνητικό έλεγχο – όχι μόνο των πράξεων των ανθρώπων, αλλά και των σκέψεών τους.

Η ζωντάνια αυτών των τεχνολογιών συχνά κυριαρχεί στις συζητήσεις για το 1984, όχι μόνο λόγω του πόσο προβλέψιμες φαίνονται πολλές από αυτές. Κάθε σπίτι στο Airstrip One (το μετονομαζόμενο στο βιβλίο Ηνωμένο Βασίλειο) περιέχει μια τηλεοθόνη – μια αμφίδρομη τηλεόραση που μπορεί να εκπέμπει αλλά και να λαμβάνει και η οποία είναι μόνιμα ενεργοποιημένη. Αυτό είναι ίσως το πιο εύστοχο από τα πολλά προφητικά κατορθώματα του Τζορτζ Όργουελ στο βιβλίο – αν και, στις μέρες μας, πείθουμε τους εαυτούς μας ότι κρατάμε τις δικές μας κάμερες ενεργοποιημένες από επιλογή.

Μηχανές γνωστές ως «επαληθευτές»

Στο ρόλο του ως «διορθωτής» της ιστορίας για το Υπουργείο Αλήθειας, ο Ουίνστον Σμιθ υπαγορεύει σε μια συσκευή (σωστά και πάλι, Όργουελ) και είναι σε θέση να αναθεωρεί ή να διαγράφει παλιές ειδήσεις – όλα αυτά όχι μόνο είναι δυνατά στην εποχή του διαδικτύου, αλλά χρησιμοποιούνται πολύ συχνά στον σημερινό κόσμο της παραπληροφόρησης, των ψευδών ειδήσεων και των «εναλλακτικών γεγονότων».

Η εκτεταμένη επιχείρηση προπαγάνδας του Υπουργείου Αλήθειας περιλαμβάνει επίσης μηχανές γνωστές ως «επαληθευτές» που παράγουν αυτόματα μαζικά βιβλία και τραγούδια. Εναπόκειται στον αναγνώστη να αποφασίσει αν θα δει με κυνισμό ή με αισιοδοξία αυτή την ανάγνωση-διασταύρωση με τη σημερινή πραγματικότητα.

Όπως και να έχει, οι επαληθευτές φαίνεται ότι θα ενταχθούν στον αλλόκοτο κατάλογο των τεχνολογικών προφητειών του 1984, καθώς τώρα παλεύουμε με τις δυνατότητες δημιουργίας περιεχομένου της τεχνητής νοημοσύνης.

Δείτε το σχετικό βίντεο

Προπαγάνδα και παραπληροφόρηση

Βράζουν οι ωκεανοί!

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Οι συρράξεις στην Ουκρανία και εν συνεχεία στη Γάζα απέσπασαν την παγκόσμια προσοχή από το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής, αλλά και συνέβαλαν πρακτικά στην επιτάχυνσή του και σε πολύ μεγάλες ζημιές στο περιβάλλον και της Ευρώπης και της Παλαιστίνης. Οι έως τώρα προσπάθειες της ανθρωπότητας να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της Κλιματικής Αλλαγής, μια από τις σοβαρότερες απειλές ακόμα και για την ίδια την επιβίωσή της, ήταν εντελώς ανεπαρκείς πριν ξεσπάσουν αυτές οι συρράξεις, αλλά τώρα και όσο συνεχίζονται, όπως και οι διάφοροι ψυχροί πόλεμοι, είναι απλώς αδύνατο να γίνει οτιδήποτε σοβαρό. Για να αντιμετωπισθούν τέτοια προβλήματα χρειάζεται διεθνής ειρήνη και συνεργασία, όχι θερμοί και ψυχροί πόλεμοι. Συγκρουόμαστε για το ποιος θα επικρατήσει στον κόσμο, αλλά διερωτάται κανείς ποιο ακριβώς είναι το νόημα της κυριαρχίας σε έναν κόσμο που θα γίνεται όλο και λιγότερο κατοικήσιμος!

Με δεδομένο βέβαια το μέγεθος των καταστροφών που προβλέπει η επιστήμη από τη συνέχιση της κλιματικής αλλαγής, πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι σε κάποια στιγμή η ανθρωπότητα θα σπρωχτεί, έκουσα άκουσα, από την ίδια την εμπειρία της, να κινητοποιηθεί μαζικά και αποφασιστικά για να τη σταματήσει. Το πρόβλημα έγκειται όμως στο ότι, όταν επιτέλους «ξυπνήσουμε», δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα μπορούμε να αποτρέψουμε την κλιματική καταστροφή. Ο τρόπος που οι άνθρωποι «μαθαίνουν» είναι δια της εμπειρίας. Βάζει το παιδί το δάχτυλο στο μάτι της κουζίνας, καίγεται και μαθαίνει. Στην περίπτωση όμως της Κλιματικής Κρίσης, αλλά και των περισσοτέρων προβλημάτων που δημιουργεί η τεχνολογία, η μέθοδος δεν είναι χρησιμοποιήσιμη.

Το κλίμα αίφνης της Γης είναι σε μια ασταθή ισορροπία. Αυτό σημαίνει ότι έστω και μικρές παρεκκλίσεις από την κατάσταση ισορροπίας μπορούν εύκολα να οδηγήσουν τη Γη, μέσω μιας αυτοτροφοδοτούμενης και αυτοεπιταχυνόμενης διαδικασίας σε άλλη κλιματική τροχιά, πολύ πιο δυσμενή για την επιβίωση του ανθρώπου και του πολιτισμού, χωρίς εκ των υστέρων δυνατότητα αντιστροφής και επανόρθωσης. Αν δεν γίνουν τώρα οι ριζικές παρεμβάσεις, που υπάρχει ακόμα κάποιο περιθώριο, δεν θα μπορέσουν να γίνουν ποτέ.

Υπερθέρμανση θαλασσών

Ποια ακριβώς είναι τα χρονικά περιθώρια που υπάρχουν κανείς δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα. Αλλά όποια επιστημονικά δεδομένα κι αν εξετάσουμε, μοιάζει τώρα η Γη να έχει πάρει για τα καλά την πορεία προς την υπερθέρμανση. Αυτό ισχύει επίσης και για τις θάλασσες και τους ωκεανούς. Από τις 13 Μαρτίου 2023 η μέση θερμοκρασία των ωκεανών σπάει συνεχώς και χωρίς διακοπή όλα τα ρεκόρ, σύμφωνα με τα δεδομένα της Αμερικανικής Ατμοσφαιρικής και Ωκεανογραφικής Υπηρεσίας (ΝΟΑΑ), όπως τα ανέλυσε το πανεπιστήμιο του Maine. Στις 10 Μαρτίου φέτος ο μέσος όρος της θερμοκρασίας του νερού στην επιφάνεια έφτασε τους 21,2 βαθμούς, θερμοκρασία που δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ στο παρελθόν.

Το συνέδριο της “Καθημερινής” αναβίωσε τα εγκλήματα των Μνημονίων

Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη

Θα ήλπιζε κανείς ότι το συνέδριο της “Καθημερινής”, που συγκέντρωσε πρωτεργάτες των όσων διαδραματίστηκαν στο διάστημα αυτών των 50 ετών από την μεταπολίτευση, θα έριχνε φως σε αναπάντητα ερωτήματα. Θα ανέμενε, δηλαδή, κανείς ότι οι συμμετέχοντες πρώην πρωθυπουργοί, υπουργοί κ.α. να εξηγήσουν τι ακριβώς συνέβη και υπέγραψαν, ο ένας μετά τον άλλον την καταδίκη της πατρίδας τους.

Ο ελληνικός λαός θα καταλάβαινε επιτέλους, πως συμβαίνει και μετά από 15 χρόνια από την έναρξη των μνημονίων, που υποτίθεται ότι ήρθαν για να σώσουν την Ελλάδα, αυτή βρίσκεται τώρα σε χειρότερη κατάσταση, από αυτήν του 2009, όπως αποκαλύπτουν, χωρίς την ελάχιστη αμφιβολία, τα ακόλουθα συνοπτικά δεδομένα:

• Το χρέος, μετά από 15 χρόνια απάνθρωπης λιτότητας, αλλά και πλήρους ξεχαρβαλώματος της οικονομίας, έχει υπερτριπλασιαστεί (από 110 σε 404 δισ.)
• Έχει ήδη ξεπουληθεί το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και η επιχείρηση συνεχίζεται.
• Έχουν αποδεκατιστεί οι δύο από τους τρείς βασικούς τομείς παραγωγής, η γεωργία και η βιομηχανία, έτσι που η οικονομία εξαρτάται σε ανεπίτρεπτα υψηλό βαθμό από τον τουρισμό.
• Η Ελλάδα, από την κορυφή των βαλκανικών χωρών, είναι τώρα στον πάτο, κάτω και από τη Βουλγαρία! Να σημειωθεί ότι η ταχύτατη ανάπτυξη των βαλκανικών οικονομιών συντελέστηκε με το εθνικό τους νόμισμα!

Εξυπακούεται, ότι τα αδυσώπητα, αλλά αναπάντητα ερωτήματα, που σίγουρα θα καταγραφούν με μαύρα γράμματα στην ιστορία, δεν αναφέρονται στην υπογραφή των μνημονίων. Διότι, εφόσον υπήρχε χρέος, θα υπήρχαν και μνημόνια. Αφορούν, αντίθετα, σε τρείς εθνικά αυτοκτονικές συμπεριφορές, που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με αυτά: Τις ασυγχώρητες δεσμεύσεις-παραχωρήσεις που υπέγραψαν:

• Πρώτον, παραίτηση από συμψηφισμό χρεών, παρότι ήταν γνωστό ότι η Γερμανία μας χρωστούσε από την κατοχή, ποσό που υπερέβαινε κατά πολύ το δικό μας χρέος.
• Δεύτερον, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
• Τρίτον, θανατηφόρο βαθμό λιτότητας, που απέκλειε εκ προοιμίου τη δυνατότητα ανάπτυξης, όπως άλλωστε και συνέβη, και που εξαθλίωσε τον ελληνικό λαό.
• Τέταρτον, αποδοχή του αγγλικού δικαίου για να κρίνει ενδεχόμενη διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα και στους πιστωτές της.
• Πέμπτον, συναίνεση σχετικά με την καταστρεπτική αργοπορία του κουρέματος του χρέους (επειδή το ζήτησαν οι πιστωτές, για να μη κινδυνεύσουν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες). Η αργοπορία υπήρξε καταστρεπτική για τα δικά μας κοινωνικά ταμεία.
• Έκτον, το 2015 δόθηκε η δυνατότητα στον ελληνικό λαό, με το δημοψήφισμα, να απαντήσει αν θα ήθελε να εξακολουθήσει το αυτοκτονικό καθεστώς, μέσα στο οποίο τον είχε καταδικάσει η ΕΕ και το ΔΝΤ ή όχι. Και απάντησε αδίστακτα ΟΧΙ, το οποίο ωστόσο ΟΧΙ πλαστογραφήθηκε σε ΝΑΙ.

Ο Γεωργίου και τα δεινά των μνημονίων

Σημείωση: Είναι αναρίθμητα και, καταρχήν απίστευτα αυτά που Έλληνες πρωθυπουργοί και λοιποί υπέγραψαν στο ομιχλώδες αυτό χρονικό διάστημα. Λόγω έλλειψης χώρου, να συμπληρώσω εδώ όσα, όντως, απαράδεκτα δέχθηκαν να υπογράψουν οι δικοί μας κυβερνητικοί και παραπέμπω, για περισσότερες πληροφορίες, τους ενδιαφερόμενους, στο βιβλίο μου “Όλη η αλήθεια για χρέη και ελλείμματα και πως θα σωθούμε” (Εκδόσεις Ιδρύματος Δελιβάνη και Ιανού). Και βεβαίως την αδιανόητη αδιαφορία και αδράνεια που επέδειξαν στη συνέχεια:

Υπάρχει Ψυχή;

από Δημήτρης Γ. Ιωάννου

Το ζήτημα της ψυχής είναι ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού της νεότερης φιλοσοφίας. Ειδικότερα στην αναλυτική φιλοσοφία, αλλά και ευρύτερα, γίνεται κατ’ ανάγκην λόγος για «mind» («νου») ή για «συνείδηση», αλλά χωρίς να την εξισώνουν με ό,τι παλαιότερα ονομαζόταν «soul» (ψυχή). Και ο λόγος είναι φυσικά οι θρησκευτικές συμπαραδηλώσεις αυτής της λέξης.

Η συνέχεια ΕΔΩ

Εμπιστοσύνη στους Θεσμούς

Η ετήσια έρευνα της Public Issue για το 2024

11/04/2024

Πανελλαδική ποσοτική διαδικτυακή έρευνα, σε δείγμα 2.000 ατόμων, ηλικίας 17 ετών και άνω, Μάρτιος 2024

Η μέτρηση της Public Issue, που καθιερώθηκε το 2007, επαναλαμβάνεται και φέτος, καθώς αποτελεί ένα σημαντικό επιστημονικό εργαλείο, για τη διαχρονική συγκριτική αξιολόγηση της κοινωνικής εμπιστοσύνης στους σημαντικότερους εγχώριους θεσμούς.

Η Πυροσβεστική κατατάσσεται και φέτος πρώτη στο δείκτη εμπιστοσύνης. Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Σχετίζεται με την παγιωμένη ανασφάλεια στις κοινωνίες της διακινδύνευσης. Αποτυπώνει δε την επίδραση των οικολογικών καταστροφών που βιώνει η Ελλάδα (πυρκαγιές&πλημμύρες).

7 στους 10 (67%) πολίτες εξακολουθούν να εμπιστεύονται το Στρατό. Η κάμψη εμπιστοσύνης στην 5ετία, σχετίζεται ίσως με τις εκχωρήσεις οπλισμού στην Ουκρανία, το θέμα αποστρατιωκοποίηση των νησιών, τις παραιτήσεις στελεχών, τις καταστροφές σε Στεφανοβίκειο & Ν.Αγχίαλο.

Η πλειοψηφία των πολιτών (54%), στην Ελλάδα δεν εμπιστεύεται σήμερα την Αστυνομία. Το έλλειμμα κοινωνικής εμπιστοσύνης στο θεσμό, που διογκώθηκε την τελευταία 5ετία εξακολουθεί να διατηρείται σε πλειοψηφικά επίπεδα.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ & ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ - Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Η τέταρτη εκπομπή ενόψει του Συνεδρίου για "Το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας στην τροχιά του 21ου αιώνα"