Ένας χρήσιμος (για να καταλάβουμε) βλάκας

Του Στάθη Σταυρόπουλου

Ο Επίτροπος Γιοχάνες Χαν, ένας ακριβοπληρωμένος ηλίθιος, άλλο ήθελε να πει και άλλο είπε – πλην όμως γλώττα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει. Καθ’ ότι στο μυαλουδάκι αυτού του φιρφιρίκου οι μετακινήσεις των συνόρων δεν είναι και κάτι το αδιανόητο,

ιδιαιτέρως όταν αυτά τα σύνορα αφορούν τα παιδιά των κατώτερων θεών που έχουν πρόσβαση έως τον έκτο όροφο των Εταιρειών, ποτέ στον εικοστό δεύτερο ή τον εικοστό τρίτο.

Ο Επίτροπος Γιοχάνες Χαν δεν συνιστά πρόβλημα ως ένας ηλίθιος, συνιστά όμως πρόβλημα για όλους μας το πλήθος των ηλιθίων που αποτελούν την πλειονότητα της Ενωσιακής Γραφειοκρατίας. Ακριβοπληρωμένοι ηλίθιοι, πρόθυμοι να εκτελούν εντολές δολοφόνων. Κάτι θα έχει πάρει το αυτί του Γιοχάνες για ανακατατάξεις στα Βαλκάνια κι αμόλησε τη χοντράδα του. Άλλωστε

τα λεπτά θέματα εκφράζονται καλύτερα με χοντράδες όπως αυτή που αμόλησε ο κ. Ερντογάν περί Τουρκικής μειονότητας στη Θράκη ή η (διευθυνόμενη) ηλιθιότης Τσίπρα που επέτρεψε στους «Μακεδόνες» να λειτουργούν στο εξής ως θρυαλλίδα εθνικισμών στη Βαλκανική, στην

κατεύθυνση της «αναδιάταξης» των συνόρων που λέει ο κ. Γιοχάνες Χάχας Χαν, που απειλεί ο κ. Ερντογάν, που φιλοδοξεί η Αλβανία, που απεργάζεται η Γερμανία (κατασκευάστρια χώρα της Κροατίας, της Σλοβενίας κ.ά.) κι έχουν πάντα στα υπ’ όψιν οι ΗΠΑ (απ’ το Δυρράχιο έως το Ντιγιαρμπακίρ). Συνεπώς

τις βλακείες του Γιοχάνες, μόνον το ίδιο βλάκες μπορούν να υποτιμούν, εξ ου και οι εξυπνακισμοί της κυβέρνησης γύρω (και) απ’ αυτό το ζήτημα. Ζούμε στην εποχή

του ακροδεξιού αναθεωρητισμού (και της φασιστικής νεκρανάστασης). Οι χοντράδες του Τραμπ ότι θα διαλύσει το ΝΑΤΟ τραβάνε αυτή τη θανατηφόρα Συμμαχία ακόμα πιο δεξιά. Το «αντισύστημα» Τραμπ τραβάει ακόμα πιο δεξιά το έκπαλαι δεξιό σύστημα και ενισχύει ακόμα περισσότερο τα απάνθρωπα χαρακτηριστικά της νεοφιλελεύθερης δικτατορίας σε παγκόσμια κλίμακα,

βγάζοντας ταυτοχρόνως στην επιφάνεια το βάθος των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων (με αύξουσα την πρόοδο των θερμών πολέμων παντού).

Από τους «ξενοκίνητους Κομμουνιστές» στους «ξενοκίνητους Εθνικιστές»: Πίσω στον Πιουριφόι!

Από τους «ξενοκίνητους Κομμουνιστές» στους «ξενοκίνητους Εθνικιστές»: Πίσω στον Πιουριφόι!

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Δεν μπορούμε φυσικά να ξέρουμε τι αληθεύει και τι όχι από τα όσα «διαρρέονται» εντέχνως γύρω από την πολύκροτη πλέον υπόθεση των απελασθέντων Ρώσων διπλωματών, που εξελίσσεται ήδη στη χειρότερη κρίση στην ιστορία των ελληνορωσικών σχέσεων.

Πληροφορίες για μια τέτοια υπόθεση έχουν μόνο οι μυστικές υπηρεσίες της Ελλάδας, των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Τη στιγμή ακριβώς που ένας δημοσιογράφος γράφει ότι έχει «ασφαλείς πληροφορίες» για ένα τέτοιο θέμα, την ίδια στιγμή μετατρέπεται από δημοσιογράφο σε όργανο κάποιας ή περισσότερων από αυτές τις υπηρεσίες. Αν δεν είναι προ πολλού.

Τίτλοι όπως “«Μακεδονομάχοι», Κατάσκοποι και Ρούβλια” με υπότιτλο «Έγινε απόπειρα εξαγοράς από Ρώσους πράκτορες», που διαβάσαμε π.χ. στις εφημερίδες, θυμίζουν αναπότρεπτα τις χειρότερες στιγμές του ελληνικού μετεμφυλιακού καθεστώτος και της Χούντας, των τριών μαύρων δεκαετιών που ακολούθησαν τον πόλεμο.

Τότε που εκτελούσαν τον άνθρωπο με το τριαντάφυλλο, τον Νικο Μπελογιάννη, και χιλιάδες άλλους Έλληνες, για κατασκοπεία υπέρ των Ρώσων, καθ’ υπόδειξην της αμερικανικής πρεσβείας, που διοικούσε τη χώρα.

Τότε που κάθε πρωί “την καρδιά μου στην Ελλάδα ντουφεκάγανε”.

Τότε που όποιος διαφωνούσε ή διαμαρτυρόταν για κάτι, χαρακτηριζόταν «μίσθαρνο όργανο του διεθνούς κομμουνισμού» και δεν μπορούσε να βγάλει ούτε δίπλωμα οδήγησης αυτοκινήτου.

Ούτε ο πιο διεστραμμένος όμως εγκέφαλος δεν θα μπορούσε τότε να φανταστεί ότι θα ερχόταν μια στιγμή που αυτά θα ξαναγίνονταν στην Ελλάδα, με μια κυβέρνηση της δήθεν Αριστεράς, παραδομένη απολύτως στους Αμερικανούς, τους Γερμανούς και όλους τους Διεθνείς Νταβατζήδες, αρκεί βέβαια να είναι Δυτικοί και όχι Ρώσοι.

‘Οτι θα φτάναμε από τους «ξενοκίνητους κομμουνιστές» στους «ξενοκίνητους εθνικιστές»!

Αγαπητά μέλη της Επιτροπής Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας και της Ένωσης Συντακτών Κύπρου,

Περιοδικό Το Πεζοδρόμιο

· 

Αγαπητά μέλη της Επιτροπής Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας και της Ένωσης Συντακτών Κύπρου,

«Πριν μιλήσω, έχω κάτι σημαντικό να σας πω», όπως θα ξεκινούσε γελώντας ο Γκράουτσο Μαρξ. Το Πεζοδρόμιο αγνοεί επιδεικτικά το γλωσσάρι σας, τις «γλώσσες» σας, τις «διαλέκτους» σας, ακόμα και τους θεσμούς σας. Το Πεζοδρόμιο είναι περιοδικό με τσαμπουκά (για να μην πούμε αρχίδια και παρεξηγηθεί το γλωσσάρι του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη και δυο τρεις ΜΚΟ για το δικαίωμα της γυναίκας στον φαλλοκρατισμό).

Το Πεζοδρόμιο ενίσταται στις εγκυκλίους σας, στις λειτουργίες σας και στις δομές σας. Το Πεζοδρόμιο σας θεωρεί έκπτωτες οντότητες και απαιτεί όπως αποχωρήσετε οικειοθελώς και κηρύξετε εκλογές ή διαγωνισμό για πλήρωση των κενών θέσεών σας. Αγνοεί επιδεικτικά την «πολιτική ορθότητα» και τις ευαισθησίες των Τουρκοκυπρίων ή του Ακιντζί ή του Ερντογάν. Το Πεζοδρόμιο απεχθάνεται την όποια επιβαλλόμενη ενότητα και καταδεικνύει τα κακώς κείμενα της πολιτικής, κοινωνικής, πολιτιστικής και άλλης ζωής του τόπου. Γράφει στα παλιά του τα παπούτσια το όποιο γλωσσάρι και υπεραμύνεται του δικαιώματος των δημοσιογράφων και μη να γράφουν με ταυτότητα και συνείδηση, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους όψιμους γκεμπελίσκους που παραγεμίζουν τις επιτροπές και τις συντεχνίες για να κάνουν συναντησούλες με τους Τουρκοκύπριους δημοσιογράφους υπό την αιγίδα –όπως συμβαίνει συνήθως– κάποιων Δυτικών που κατεβάζει ο νους τους ότι στην Κύπρο δεν πρέπει να γράφεται ότι οι Τουρκοκύπριοι έσφαξαν Ελληνοκύπριους το 1958, έκαναν πραξικόπημα το 1963 και πως η μαμά τους έκανε εισβολή το 1974 και συνεχίζει να ασελγεί εις βάρος της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.

Ξανά: Το Πεζοδρόμιο θεωρεί ότι γλωσσάρια –με συμβουλευτικό πάντα χαρακτήρα– δημιουργούνται κάθε μέρα. Εξ ου και χαρακτηρίζεται κάποιος «απορριπτικός» –από πότε το ΟΧΙ είναι ντροπή;–, πολέμιος της ειρήνης και φασίζων εθνικιστής όταν ξεστομίζει λέξεις όπως κατοχή, εθνοκάθαρση, εισβολή, ελευθερία, δικαιοσύνη, προσφυγιά, εκτοπισμός, ψευδοκράτος, τουρκανταρσία, ψευδοηγέτης, ψευδοκλαμούρηδες, ψευδοαπομονωμένοι, ψευδοκαζίνο, ψευδοκύπριοι και πάει λέγοντας.

Εμπειρογνώμονες και μαθήματα απευθείας από την Πόλη

Άριστος Μιχαηλίδης

Πάντως, έχουν κάνει και οι Τουρκοκύπριοι υποχωρήσεις στο γλωσσάρι δημοσιογραφίας. Και το σημειώνουμε για να μην συνεχίσει η Ελένη Βρετού να λέει στο κρατικό ραδιόφωνο ότι προβλήθηκαν μόνο όσα αφορούν τις υποχωρήσεις των Ελληνοκυπρίων και αγνοήθηκαν οι υποχωρήσεις των Τουρκοκυπρίων. Παρότι εμείς χτες τα γράψαμε όλα. Προς θεού, όμως, να τα λέμε κι αυτά. Είναι πολύ σημαντικό, για παράδειγμα, καταλυτικό θα έλεγα, το ότι συμφώνησαν πως όταν αναφέρονται σε Ελληνοκύπριες και γράφουν «κυρά», «έχει αρνητική έννοια και συχνά χρησιμοποιείται ως ύβρις ή ως χλευασμός», όπως λέει το γλωσσάρι. Και συμφώνησαν να το αποφεύγουν και να γράφουν: Ελληνοκύπρια. Αλλά, μεταξύ μας, ήξεραν πολλοί Ελληνοκύπριοι ότι γράφουν «κυρά» οι Τουρκοκύπριοι δημοσιογράφοι; Γιατί να μας ενοχλεί αφού δεν το γνωρίζαμε καν; Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι αν την σήμερον ημέρα γράφουν τις Ελληνοκύπριες χλευαστικά «κυρά», απλώς είναι ανόητοι.

Φυσικά, πρέπει να μας εξηγήσουν αυτοί που συμφώνησαν τους όρους, με ποια λογική μπορεί να εξισωθεί η λέξη «κυρά», που γράφει κάποιος ανόητος, με τη φράση «παράνομο καθεστώς» το οποίο συμφώνησαν να γράφεται «τουρκοκυπριακή διοίκηση». Διότι, άλλο να υποδεικνύεις μια ανοησία που σε λογικούς ανθρώπους θα την είχε ξεπεράσει η ιστορία και η μόρφωση και άλλο να αναφέρεσαι στο υπαρκτό γεγονός της παρανομίας και να ζητάς να αντικατασταθεί φραστικά για να φαίνεται νομιμοποιημένη χωρίς να είναι. Εκτός κι αν ξέχασαν ότι το παράνομο καθεστώς δεν είναι παράνομο επειδή το λένε οι Ελληνοκύπριοι, αλλά επειδή το λέει ο ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και όλα τα νόμιμα κράτη του πλανήτη, που δεν του πρόσφεραν τη νομιμότητα της αναγνώρισης.

Η άλλη υποχώρηση των Τουρκοκυπρίων είναι που συμφώνησαν ότι δεν πρέπει να γράφουν «τρομοκρατική οργάνωση ΕΟΚΑ», αλλά σκέτο ΕΟΚΑ. Αλλά, αυτό με αντιστάθμισμα (πάντα χρειάζονται αντιστάθμισμα οι αδελφοί μας) να μην λένε και οι Ελληνοκύπριοι την ΤΜΤ τρομοκρατική αλλά σκέτο ΤΜΤ. Άσχετα αν «τρομοκρατική ΤΜΤ» τη λένε και πολλοί Τουρκοκύπριοι που γνωρίζουν πόσους Τουρκοκύπριους δολοφόνησε. Αλλά, τι σημασία έχει πώς ονομάζουν την ΕΟΚΑ; Μήπως, αυτό έχει ίση αξία με το ότι οι Ελληνοκύπριοι γλωσσάριοι συμφώνησαν να διαγράψουν το διεθνές έγκλημα του εποικισμού αντικαθιστώντας τη διεθνώς αναγνωρισμένη και νομική έννοια «έποικοι» με τις φράσεις «Τούρκοι πρόσφυγες ή άτομα τουρκικής καταγωγής ή Τούρκοι υπήκοοι ή Τούρκοι που διαμένουν στο βόρειο τμήμα της Κύπρου»; Πόσα δράμια μυαλό πρέπει να διαθέτεις για να κάνεις αυτό το έγκλημα σε βάρος της πατρίδας σου και του δικαίου, να συμφωνήσεις, δηλαδή, επί της ουσίας ότι δεν υπάρχουν Τούρκοι έποικοι στην Κύπρο αλλά Τούρκοι πρόσφυγες; Ποιος τους προσφυγοποίησε και ήρθαν στην Κύπρο; 

ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ -ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Υπάλλαγμα της ζωής

08.07.2018

ΕΤ

Τ​​ο παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου, στη Ρωσία εφέτος (2018), είναι διαγώνισμα των εθνικών ομάδων του αθλήματος, που σημαίνει: των άριστων στην υφήλιο παικτών. Είναι και χρυσοπληρωμένο τηλεοπτικό θέαμα, αυτονόητα επιβαλλόμενο για ένα μήνα, κάθε βράδυ, σε κάποια δισεκατομμύρια (ασφαλώς) ανθρώπων πάνω στον πλανήτη μας.

Ο πλανήτης μας στροβιλίζεται ατέρμονα στο αχανές σύμπαν κουβαλώντας (μόνος αυτός, από όσο ξέρουμε ώς τώρα, στην ιλιγγιώδη απειρία των αστρικών σωμάτων) λογικές υπάρξεις και τεράστια πλήθη ποδοσφαιρόφιλων. Καμιά ποτέ ιδεολογία, καμιά θρησκεία, κανένα όραμα γενικής ευτυχίας δεν απέκτησε ώς τώρα στην ιστορία του πλανήτη τόσους ένθερμους (ή και τυφλά φανατισμένους) πιστούς όσους το ποδόσφαιρο στις μέρες μας και στο παγκοσμιοποιημένο πολιτισμικό μας «παράδειγμα».

Είναι άθλημα εξαίρετο, απαιτεί το μέγιστο της ευκινησίας όλων των μελών του σώματος. Και, ταυτόχρονα, τη μέγιστη ταχύτητα αντίληψης και ετοιμότητα αντίδρασης, οξύνοια ευρηματική «στρατηγικών» τεχνασμάτων και λήψης αποφάσεων, ακαριαία διάγνωση των προθέσεων του αντιπάλου και των δυνατοτήτων του. Ο συνδυασμός όλων αυτών των οξυμμένων ικανοτήτων είναι φυσικό ταλέντο, αλλά και αποτέλεσμα επίμονης και πολύμοχθης άσκησης – όπως συμβαίνει και με τον πιανίστα, τον βιολιστή ή τον μαέστρο.

Μαρία Πολυδούρη (1902-1930) - Μόνο γιατί μ'αγάπησες

Μόνο γιατί μ'αγάπησες

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες

στα περασμένα χρόνια.

Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα

και σε βροχή, σε χιόνια,

δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου

μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,

μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο

κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,

μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν

με την ψυχή στο βλέμμα,

Η ανθρωπιστική κρίση στην Υεμένη

Η ανθρωπιστική κρίση στην Υεμένη θεωρείται χειρότερη ακόμα κι από αυτή στη Συρία. Τα Ηνωμένα Έθνη υπολογίζουν ότι 22 εκατομμύρια άνθρωποι στη χώρα χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια και 8,4 εκατομμύρια βρίσκονται στα πρόθυρα λιμού, αριθμός που μπορεί να αυξηθεί στα δέκα εκατομμύρια ως το τέλος του χρόνου.

ΠΑΓΚΛΗΡΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ - Παπάδες της απελευθέρωσης

«ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΜΑΡΞΙΣΤΕΣ, Ο ΜΑΡΞ ΗΤΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ!»
ΚΕΙΜΕΝΟ | ΝΤΙΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ (dida@enet.gr) ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ | JONNEK JONNEKSSON (jonnekjonneksson@yahoo.com)

Θαυμάζουν τον Τσε Γκεβάρα, μελετούν μαρξισμό, κατεβαίνουν στις πορείες του Πολυτεχνείου, ήταν παρόντες στη Γένοβα το 2001, έκαναν απεργία πείνας για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και συμφωνούν ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Αυτοί είναι παπάδες ή εγώ βρίσκομαι σε απόλυτη σύγχυση;

Στο γραφείο που στεγάζει την Κίνησή τους, κάπου στην πλατεία Κάνιγγος, παθαίνω αλλεπάλληλα σοκ. Ισως γιατί δενπήγα ποτέ στη Λατινική Αμερική, ώστε να συναντήσω κάποιον ιερέα της Θεολογίας της Απελευθέρωσης, και γιατί ο παπα-Ανυπόμονος του ΕΛΑΣ είναι για μένα απλώς μια φωτογραφία. Ομως, ο παπα-Χρήστος Ζαρκαδούλας κι ο παπα-Σταύρος Παπαχρήστος μοιάζουν μ' εκείνους τους παπάδες που, ζωσμένοι φισεκλίκια, βγήκαν στα βουνά του κόσμου για να υπερασπιστούν τους λαούς τους.

Στο δρόμο των πρώτων χριστιανών και ακολουθώντας το παράδειγμα της Παγκληρικής Ενωσης που πολέμησε στην Εθνική Αντίσταση, το 2004 δημιούργησαν την Παγκληρική Αγωνιστική Κίνηση Κληρικών και Λαϊκών. Εκδίδουν ένα περιοδικό με 9.000 συνδρομητές, συμμετέχουν ενεργά στο μαζικό λαϊκό κίνημα («Ημασταν μπροστά στο προβοκατόρικο κάψιμο του Αγνωστου Στρατιώτη στο πανεκπαιδευτικό, γράψτε αυτό!»), είναι από τους πρωτοπόρους του φιλειρηνικού κινήματος κι έχουν δώσει το «παρών» σε όλες τις πορείες κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, από τη Γένοβα μέχρι το Ροστόκ.

Επειτα απ' όλα αυτά, αναρωτιέμαι πώς δεν σας έχουν αποπέμψει από την Εκκλησία. «Εχουμε δεχθεί απειλητικά τηλεφωνήματα, αλλά διώξεις όχι. Η ανεξέλεγκτη δεσποτική εξουσία των επισκόπων φοβίζει πολλά από τα μέλη και τους φίλους μας, κυρίως τους κληρικούς, και τους απομακρύνει από τη δημόσια δράση. Κάποιοι απ' αυτούς προσφέρουν στο παρασκήνιο ίσως και περισσότερα από μας που δραστηριοποιούμαστε δημόσια. Σήμερα ένας επίσκοπος έχει την εξουσία να επιβάλλει αργία σ' έναν παπά χωρίς να είναι καν υποχρεωμένος μέχρις ενός ορίου να αιτιολογήσει την απόφασή του ή να αποφασίζει τις μεταθέσεις των κληρικών και να διαχειρίζεται τα χρήματα της Μητρόπολης. Φυσικό είναι να αισθάνεται όχι απλώς αφεντικό, αλλά αυτοκράτορας».

Αφρίν

Οι Γιεζίντι έχουν μια ιστορική παρουσία στη Συρία που ανάγεται στο πολύ μακρινό παρελθόν, πηγαίνει πίσω χιλιάδες χρόνια και αποδεικνύει το ότι είναι αυτόχθονες στην περιοχή. Παρά τις προσπάθειες κάποιων να εξαλείψουν την ταυτότητα και την ιστορία τους όπως και το να κρύψουν και να διαστρεβλώσουν αρχαιολογικούς χώρους, οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις σε αρκετές περιοχές της Συρίας, συμπεριλαμβανομένων των "Mountains Lilon" στα βορειοδυτικά της Συρίας, όπως επίσης τα θρησκευτικά σύμβολα που βρέθηκαν στους τοίχους των ναών και των μνημείων που ανακαλύφθηκαν στην Αφρίν είναι η καλύτερη απόδειξη της διαχρονικής ύπαρξής τους εκεί. 

Καθώς η συριακή επανάσταση εκτροχιάστηκε και στράφηκε στο ριζοσπαστικό ισλαμισμό, οι Γιέζιντι πανικοβλήθηκαν και μερικοί μετανάστευσαν έξω από την Ροζάβα. Μετά τη σφαγή του Shangal το 2014, οι περισσότεροι από τους Κούρδους Γιεζίντι μετανάστευσαν για να σώσουν τις ζωές τους από τους Takfiris (αυτοί είναι οι μουσουλμάνοι κατήγοροι, αυτοί δηλαδή που κατηγορούν κάποιον ως αποστάτη και αναλαμβάνουν να τον τιμωρήσουν θανατώνοντάς τον). Μετά τη συγκρότηση της Δημοκρατικής Αυτοδιαχειριζόμενης Συνομοσπονδίας, η οποία αναγνώρισε για πρώτη φορά στην ιστορία της Συρίας τη θρησκεία των Γιεζίντι, και με την παρουσία του YPG, οι Γιεζίντι Κούρδοι ένιωσαν ασφαλείς για πρώτη φορά στην ιστορία τους και εγκαταστάθηκαν στα χωριά τους και συνέχιζαν την κανονική τους ζωή. 

Φαίνεται ότι η αποικιοκρατική νοοτροπία του τουρκικού κράτους αρνείται να αφήσει τους ανθρώπους αυτούς να ζήσουν με ασφάλεια στη χώρα. Από το 2013, η Τουρκία έχει δώσει εντολές στις ομάδες τζιχαντιστών και σαλαφιστών που ελέγχει, προκειμένου να ενοχλούν τους Κούρδους Γιεζίντι, ούτως ώστε οι τελευταίοι να εγκαταλείψουν τα χωριά τους. Για τέσσερα χρόνια, οι ομάδες αυτές επιτίθενται με κάθε είδους όπλο με τελικό στόχο τον εκτοπισμό των γηγενών. 

Η παρουσία των Yezidi στην Afrin σε αριθμούς 

Τσίπρας - Rama - Hahn συζητούν για τα σύνορα Ελλάδας - Αλβανίας ερήμην όλων - Για «πυραμίδες» μιλά το Μαξίμου, αποσαφήνιση (;) ορίων θέλει η ΕΕ

Θέμα συνόρων με την Αλβανία έθεσε και ο Αλέξης Τσίπρας

Πλήθος ερωτημάτων έχει προκαλέσει η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα σχετικά με τα σύνορα Ελλάδας-Αλβανίας, λίγες ώρες μετά τη δήλωση του επιτρόπου, Johannes Hahn, περί «αναδιάρθρωσης» των ελληνοαλβανικών συνόρων, ο οποίος ανασκεύασε μιλώντας πλέον για "αποσαφήνιση" (;) της συνοριογραμμής.«Τα δύο θέματα που απομένουν, πέραν της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, είναι το ζήτημα του εμπολέμου και των συνόρων το οποίο βρισκόμαστε πολύ κοντά στο να βρεθεί μια κάποια διευθέτηση. 

Θέματα τα οποία όμως ενώ έχουμε προχωρήσει σε ένα εξαιρετικά σημαντικό σημείο δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ολοκληρώσει» δήλωσε ο Έλληνας πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στις Βρυξέλλες και αναφερόμενος στις συνομιλίες τις Αθήνας με τα Τίρανα.

Και συνέχισε ο πρωθυπουργός, εξηγώντας τι θα συζητηθεί με την αλβανική κυβέρνηση στα εναπομείναντα θέματα της άρσης του εμπολέμου μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας και των συνόρων. 

«Έδωσα λοιπόν, συμφώνησα μάλλον με τον Αλβανό ομόλογό μου, Edi Rama, το επόμενο διάστημα οι δύο υπουργοί Εξωτερικών να εντείνουν τις προσπάθειές τους, χωρίς να έχουμε κάποια ιδιαίτερη πίεση, για να δούμε σε ποιο βαθμό θα μπορέσουμε να έχουμε μια θετική διευθέτηση το συντομότερο δυνατόν» είπε χαρακτηριστικά.

Και παρ' όλου που η Κομισιόν είχε «μαζέψει» τη δήλωση Hahn περί «αναδιάρθρωσης» των ελληνοαλβανικών συνόρων, η δήλωση Τσίπρα μόλις μια ημέρα μετά, προκαλεί πλήθος ερωτημάτων, ενώ ενισχύει και θέση της ΝΔ περί «μυστικής διπλωματίας».

Νέα γκάφα Hahn... Μιλά για «αποσαφήνιση της συνοριογραμμής» Ελλάδας - Αλβανίας

Για παρεξήγηση μιλά ο επίτροπος για τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Johannes Hahn, προσπαθώντας να "μαζέψει" τα περί "αναδιάρθρωσης των συνόρων Ελλάδος - Αλβανίας, υποκύπτοντας όμως σε νέα... γκάφα!

Ο Hahn τώρα μιλάει για «αποσαφήνιση της συνοριογραμμής» Ελλάδας - Αλβανίας, μην απαντώντας βέβαια εάν κάποιος... τα αμφισβήτησε (;).

«Λυπάμαι που παρεξηγήθηκαν τα λεγόμενά μου», δήλωσε ο Επίτροπος Διεύρυνσης Johannes Hahn, σχετικά με την αμφίσημη δήλωσή του για τα σύνορα Ελλάδας-Αλβανίας.

Κληθείς να σχολιάσει τη δήλωσή του για σύνορα Αλβανίας-Ελλάδας, ο Hahn απάντησε: «Λυπάμαι που τα λόγια μου παρεξηγήθηκαν, γιατί είχε απλώς να κάνει με αποσαφήνιση της συνοριογραμμής και τίποτα παραπάνω.

Δεν πιστεύω ότι είναι τόσο σημαντικό αυτό και είμαι σίγουρος ότι σε μερικές εβδομάδες όλα αυτά θα έχουν διευθετηθεί».

Rama: Κοντά σε συμφωνία με την Ελλάδα

Απίστευτο: Μετά το σκάνδαλο για επίδομα ενοικίου, η Ράνια Αντωνοπούλου διορίστηκε στον ΟΟΣΑ [pdf] Πηγή: Απίστευτο: Μετά το σκάνδαλο για επίδομα ενοικίου, η Ράνια Αντωνοπούλου διορίστηκε στον ΟΟΣΑ [pdf] | iefimerida.gr

Για λίγο καιρό έμεινε άνεργη η Ράνια Αντωνοπούλου, η οποία αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση της αναπληρώτριας υπουργού Εργασίας όταν αποκαλύφθηκε ότι έπαιρνε επίδομα ενοικίου.

Η κυβέρνηση φαίνεται να επιλέγει την κυρία Αντωνοπούλου για τη θέση του μόνιμου αντιπροσώπου της Ελλάδας στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), στο Παρίσι.

Σύμφωνα με έγγραφο του υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης, η Γενική Διεύθυνση Οικονομικών Υπηρεσιών του υπουργείου εγκρίνει τη δέσμευση ποσού 13.221,06 χιλιάδων ευρώ για την κάλυψη εξόδων μετεγκατάστασης, «λόγω τοποθέτησης της κ. Ουρανίας Αντωνοπούλου στη θέση μονίμου αντιπροσώπου στη ΜΕΑ ΟΟΣΑ».

Θυμίζουμε πως η κυρία Αντωνοπούλου πριν από 4 μήνες είχε παραιτηθεί από τη θέση της αναπληρώτριας υπουργού, όταν αποκαλύφθηκε ότι λάμβανε επίδομα ενοικίου 1.000 ευρώ/μήνα για το διαμέρισμα στο οποίο διέμενε στο Κολωνάκι.

Μαζί της είχε παραιτηθεί και ο σύζυγός της, υπουργός Οικονομίας Δημήτρης Παπαδημητρίου.

https://issuu.com/iefimerida/docs/_____________-____

Η κυρία Αντωνοπούλου θα αντικαταστήσει τον μέχρι πρότινος μόνιμο αντιπρόσωπο στον ΟΟΣΑ κ. Γιώργο Κριμπά, ο οποίος θα λάβει κι αυτός το ποσό των 4.740 ευρώ για τη μετεγκατάστασή του από τη Μόνιμη Αντιπροσωπεία του ΟΟΣΑ στο Παρίσι.

Απέλασε τους Ρώσους με εντολή των ΗΠΑ

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης

Η απέλαση των δύο Ρώσων διπλωματών και οι κυβερνητικές «δημοσιογραφικές» κυπατζήδικες διαρροές για τα αίτια, αναδύουν τη μπόχα της πιο αμερικανόδουλης κυβέρνησης σε βάρος της πολιτικής ισορροπίας που ακολουθούσε η χώρα, ακόμα και επί εποχής ΕΣΣΔ. Και σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων. Τα οποία, εκτός της Δύσης, στηρίζονται σε 5 ρωσικούς πυλώνες!

Ο ένας είναι τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα. Ό άλλος ο τουρισμός 1,5 εκ. Ρώσων το χρόνο με ρευστό στη Β. Ελλάδα. Ο τρίτος οι αγωγοί. Ο τέταρτος ο ρώσικος στόλος που ναυλοχεί στο Αιγαίο και στο Ιόνιο. Ο πέμπτος η ανάγκη καλής σχέσης με τη δεύτερη υπερδύναμη.

Η ιστορία είναι κωμικοτραγική και απίστευτα σοβαρή. Η Ρωσία κατηγορείται από την ελληνική κυβέρνηση ότι με πράκτορες αποπειράθηκε να επηρεάσει δήμους και μητροπόλεις της Β. Ελλάδας κατά της συμφωνίας των Πρεσπών(!), να αποκτήσει επιρροή στο Άγιο Όρος, «με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την απρόσκοπτη άσκηση κυριαρχίας επί της ελληνικής επικράτειας από το ελληνικό κράτος», και απόπειρα εξαγοράς κρατικών λειτουργών, που απέτυχε!

Επίσης οι Ρώσοι κατηγορούνται για διακίνηση πληροφοριών σε βάρος της Ελλάδας! Σε μια «συστηματική προσπάθεια παραβίασης της κυριαρχίας της χώρας και του Διεθνούς Δικαίου».

Σαν τέτοια αναφέρονται «η προσπάθεια παρέμβασης σε ιδιαίτερα ευαίσθητα εθνικά ζητήματα και συμφέροντα της Ελλάδας στα Βαλκάνια, ειδικότερα στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων»!

Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928) - Αγάπη

Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.

Και με είδε μια αχτίδα

Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της

κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.

Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,

πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!

Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι

δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,

κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,

εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.

---

Οι «φασίστες», οι «εθνικιστές» και ο «μίτος» της Βαρδαρίας

Είναι εθνικιστικό το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία;

Η επαναφορά στο προσκήνιο του λεγόμενου Μακεδονικού ζητήματος και ο «Μαύρος Κύκνος»(*) του ογκώδους συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία, μας υποχρεώνει να τοποθετηθούμε συνολικά για τα εν λόγω ζητήματα.

Και τα ζητήματα που ανοίγονται είναι πράγματι πολλά και ευρεία. Θεωρούμε, πως είναι μια καλή ευκαιρία ξεκαθαρίσματός τους από την πλευρά μας, καθώς η περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμης σημασίας για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.

Ξεκινώντας από το πρόσφατο συλλαλητήριο, ας πούμε ευθύς εξ αρχής πως το θεωρούμε περισσότερο εθνικού παρά εθνικιστικού χαρακτήρα και πως ως τέτοιο θα το προσεγγίσουμε. Πολύ περισσότερο, δε, όταν είναι φανερό, για όσους θέλουν να το δουν, πως πίσω από τον εθνικό χαρακτήρα υποκρύπτονται βαθιές  κοινωνικές διεργασίες που σχετίζονται άμεσα με τον οικονομικής υφής εξανδραποδισμό της τελευταίας δεκαετίας.

Έχοντας αναφέρει το παραπάνω, δεν αγνοούμε πως στο συλλαλητήριο συμμετείχαν – φυσικά – άπαντες οι εθνικιστές, αλλά δεν ήταν αυτοί που έδωσαν το «εσωτερικό χρώμα» της κινητοποίησης παρά μόνον, ίσως, το επίχρισμά της. Σε 300 – 400 χιλιάδες κόσμου (με μια μάλλον προσγειωμένη εκτίμηση) η παρουσία τους ήταν μειοψηφική και η ανάδειξή τους προήλθε κυρίως από την προσοχή που, βεβαίως, τους έδωσαν οι «αντίπαλοί» τους ως απόπειρα δικής τους άμυνας.

Για εμάς υπάρχει μια λεπτή αλλά υπαρκτή και πολύ σημαντική διαφορά μεταξύ εθνισμού και εθνικισμού. Ο εθνισμός συνδέεται με την ύπαρξη και κυρίως τη συνειδητοποίηση πολιτιστικών συγγενειών, κυρίως γλωσσικών, συγγενειών «έθους» και αντιλήψεων για τη ζωή και τον θάνατο, βασικό ρόλο στις οποίες παίζουν και οι θρησκευτικές ή άλλες φιλοσοφικές αντιλήψεις. Συνδέεται, επίσης και με την αντίληψη μιας ιστορικής συνέχειας αυτών των χαρακτηριστικών, που μπορεί να είναι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό υπαρκτή. Αντίθετα, ο εθνικισμός συνδέεται, αναγκαία, με την ύπαρξη μιας κρατικής οντότητας, η οποία οργανώνει τον πυρήνα και την ιδεολογική συνοχή της στη βάση μιας κυρίαρχης εθνότητας– είτε υπαρκτής είτε υπό κατασκευή – σε έναν γεωγραφικό χώρο, προσδοκώντας στην μακροημέρευσή της μέσω της ταύτισης των συμφερόντων της εξουσίας με τα συμφέροντα των μελών της εθνότητας.

Ο εθνισμός, λοιπόν, δεν διαθέτει τα επιθετικά χαρακτηριστικά του εθνικισμού που επιθυμεί να ενσωματώσει δια της καταπίεσης ή του πολέμου άλλους πληθυσμούς με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αποτελεί μια λογική ιστορική διεργασία η οποία μπορεί να συνδέεται ή να μην συνδέεται καθόλου με μια οργανωμένη δομή εξουσίας.

Εκδήλωση Άρδην: «Οι εκλογές στην Τουρκία και οι συνέπειες για την Ελλάδα» (βίντεο)

1. 

Το Άρδην οργάνωσε στις 4 Ιουλίου 2018 εκδήλωση με θέμα: «Οι εκλογές στην Τουρκία και οι συνέπειες για την Ελλάδα».

Το “γλωσσάρι της ντροπής” διαγράφει τα τουρκικά εγκλήματα: Οι ευθύνες της Ένωσης Συντακτών

Του ΚΩΣΤΑ ΜΑΥΡΙΔΗ 

Μετά την κατακραυγή εναντίον του Γλωσσαρίου, εγκαταλείφθηκαν τα επιχειρήματα υποστήριξης του από τους εγχώριους, που το μεθόδευσαν και ανακυκλώνεται απλά ότι «το Γλωσσάρι είναι προαιρετικό». 

Υπάρχει όμως απάντηση καταπέλτης. Το πρώτιστο καθήκον της Ένωσης Συντακτών Κύπρου (ΕΣΚ) και της Επιτροπής Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας (ΕΔΔ) είναι η προάσπιση της ελευθερίας έκφρασης των δημοσιογράφων και όχι η …. προαιρετική αυτολογοκρισία. Η αυτολογοκρισία είναι ήδη επιλογή κάποιων ΜΜΕ π.χ. στις εφημερίδες «Πολίτης», «Αλήθεια» και «Χαραυγή», επικρατεί ο όρος «Τουρκοκύπριος ηγέτης» αντί για «κατοχικός ηγέτης/εκπρόσωπος». 

• Για το Γλωσσάρι, υπήρξε εκ των προτέρων γνώση και εύνοια (!) από πρόσωπα στους εν λόγω θεσμούς όπως καταμαρτυρούν αυτόπτες μάρτυρες, με αναφορές και στα πρακτικά της ΕΣΚ και υλικό στα ΜΜΕ. Συνεπώς, η εμπλοκή αρμόδιων προσώπων/θεσμών υπήρξε μέγα ατόπημα που αφορά την πολιτεία. Η επίμονη άρνησή τους να παραδεχτούν το ατόπημα και η επιδίωξή τους να χρησιμοποιήσουν τους θεσμούς για να προωθούν τις περιθωριακές τους πολιτικές αντιλήψεις, τους καθιστά διπλά υπόλογους. Διότι, ούτε το θεωρούν λάθος, ούτε παραιτούνται. Η παραμονή στις θέσεις τους, καθιστά τους θεσμούς ανυπόληπτους στα μάτια της κοινωνίας. 

Στην Κύπρο διαπράχθηκαν από την Τουρκία σωρεία εγκλημάτων πολέμου και κατά της ανθρωπότητας (κατοχή και φυλετική εθνοκάθαρση, εποικισμός, εκτοπισμός, βιασμοί, δολοφονίες, βασανισμοί, λεηλασία και καταστροφές περιουσιών και έργων πολιτισμού, σφετερισμός περιουσιών κ.ά.). Στο σύγχρονο πολιτισμένο κόσμο με διεθνή και Ευρωπαϊκά θέσμια, η άρνηση τέτοιων εγκλημάτων θεωρείται μέρος του αρχικού εγκλήματος. 

• Μετά την παρουσίαση του Γλωσσαρίου, προκύπτει τεράστιο ζήτημα νομικής και ηθικής τάξης. Μεταξύ άλλων, το Γλωσσάρι συστήνει διαγραφή της λέξης κατοχή (της ουσίας του Κυπριακού προβλήματος) και τη χρήση του όρου «Τούρκος πρόσφυγας» αντί για έποικος.

 Ειδικά για το έγκλημα του εποικισμού, η ενοχή της Τουρκίας στην Κύπρο έχει αναγνωριστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, τα Ηνωμένα Έθνη και τεκμηριωθεί σε αλλεπάλληλες διεθνείς εκθέσεις (Κουκό, Λάακσο, Πόος). Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συντριπτικά καταδίκασε «την πολιτική εποικισμού της Τουρκίας και καλεί την Τουρκία να απόσχει από την περαιτέρω εγκατάσταση Τούρκων πολιτών στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, η οποία αντιβαίνει στη Σύμβαση της Γενεύης και στις αρχές του διεθνούς δικαίου και ζητεί από την Τουρκία να τερματίσει τέτοιες ενέργειες”. 

Με το Γλωσσάρι δεν υπάρχουν κατεχόμενα εδάφη, ούτε έποικοι, αλλά «Τούρκοι πρόσφυγες». Έντεχνα παραγράφονται λεκτικά διάφορα τουρκικά εγκλήματα που η συγκάλυψη τους καθιστά εμμέσως συνεργούς όσους εμπλέκονται στην προώθηση του ένοχου Γλωσσαρίου. 

Γιατί πανηγυρίζουν οι Τούρκοι στη Θράκη;

13 Ιουλίου 2018 12:49

Αναδημοσίευση από τον Αντιφωνητή 

Όταν προ λίγων ετών διαφαινόταν μία θετική εξέλιξη στο Κουρδικό ζήτημα, πολλοί ήταν αυτοί που προέβλεπαν …ελληνική «αποζημίωση» της θιγόμενης από τις εξελίξεις Τουρκίας. Το υπονοούμενο ήταν πως οι ΗΠΑ, παρά την προώθηση ενός κουρδικού κράτους, θα κρατήσουν την Τουρκία στους κόλπους του ΝΑΤΟ παρέχοντάς της ένα αντίδωρο στο Αιγαίο ή στη Θράκη. Τότε ηχούσε πολύ ευφάνταστο αυτό το σενάριο, όμως δυστυχώς βλέπουμε σήμερα να υλοποιείται από την Κυβέρνηση Κοτζιά – Τσίπρα, παρότι το κουρδικό του μέρος πάει στις καλένδες!

Τι έχουμε λοιπόν σε εξέλιξη στην ελληνική Θράκη από διετίας, που ενθουσιάζει εσχάτως τους τουρκόφρονες της περιοχής; Αφορμή ήταν η συνάντηση στο υπουργείο Παιδείας των Γαβρόγλου – Καλπαδάκη με τον μουφτή Ξάνθης Μεχμέτ Σινίκογλου (4/7/18), όπου ζητήθηκε από τον τελευταίο να τους αδειάσει τη γωνιά πριν τη λήξη της θητείας του (2022)! Το αίτημα αφορά και τον μουφτή Κομοτηνής, Μέτσο Τζεμαλή, του οποίου επίσης η κλήση στην Αθήνα έγινε ήδη τον περασμένο Μάιο. Ας δούμε τους τελευταίους τίτλους των τουρκόφωνων εφημερίδων σε Κομοτηνή και Ξάνθη, οι οποίες εκφράζουν απολύτως τα τουρκικά συμφέροντα: «Ζητείται η παραίτηση των ανεπιθύμητων μουφτήδων» είναι ο τίτλος της εθνικιστικής, «γκριζόλυκης» ΜΙΛΛΕΤ που πανηγυρίζει γράφοντας ότι δικαιώνεται, ενώ και η πιο καθεστωτική ΓΚΙΟΥΝΤΕΜ γράφει πιο ουδέτερα για το ίδιο θέμα ότι «ζητήθηκε η παραίτηση του διορισμένου μουφτή».

Η Κυβέρνηση της Ελλάδας λοιπόν καλεί σε παραίτηση τους μουφτήδες της Θράκης και πασχίζει να εξωπετάξει τις Διαχειριστικές Επιτροπές Μουσουλμανικής Περιουσίας που η ίδια είχε διορίσει, πιέζοντας με διάφορους τρόπους (οικονομικούς, δικαστικούς κτλ). Κι αυτό δεν γίνεται ούτε για να τους αντικαταστήσει με κάποια πρόσωπα ευρύτερης αποδοχής ούτε για να εξυπηρετήσει κάποιο ευρύτερα νοούμενο εθνικό συμφέρον, παρά μόνο για να αποδεχθεί ένα πάγιο τούρκικο αίτημα προχωρώντας σε …εκλογές για τις ίδιες θέσεις! Το μαγειρεύει το υπουργείο Παιδείας από πολύ καιρό (δήθεν με ένα ελεγχόμενο εκλεκτορικό σώμα), το είχε μισοπεί ο ίδιος ο Τσίπρας και τώρα το ξεφουρνίζει ευθέως δια στόματος Καλπαδάκη. Του συζύγου της κ. Feyza, όπως μάλλον γνωρίζετε, αλλά μην πάει στο κακό ο νους σας*. Μπορεί μέσα στην πλήρη κυβερνητική άγνοια των δεδομένων κάποιοι και να το πιστεύουν, φαντάζομαι πως και η Πρεσβεία θα έχει κάποια σχετικά επιχειρήματα. Ας δούμε όμως λίγα στοιχεία για να αντιληφθούμε τι θα σημάνει αυτό για την πατρίδα μας.

Καστοριάδης – Η “ορθολογικότητα” του καπιταλισμού

Θα φανεί ίσως παράδοξο ότι ασχολούμεθα ακόμη με την «οικονομική ορθολογικότητα» του σύγχρονου καπιταλισμού, σε μια εποχή, όπου η επίσημη ανεργία φθάνει στη Γαλλία τα τρεισήμισι εκατομμύρια άτομα και υπερβαίνει το 10% τού ενεργού πληθυσμού στις χώρες της Ε.Ο.Κ., και όπου οι Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις απαντούν σ’ αυτήν την κατάσταση εντείνοντας τα αντιπληθωριστικά μέτρα, όπως τη μείωση του ελλείμματος τού προϋπολογισμού.

Το πράγμα γίνεται λιγότερο παράδοξο ή μάλλον το παράδοξο μετατίθεται, όταν λάβουμε υπ’ όψη την αδιανόητη ιδεολογική οπισθοδρόμηση πού πλήττει τις Δυτικές κοινωνίες, εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια. Πράγματα πού δικαίως τα θεωρούσαμε κεκτημένα, όπως ή ισοπεδωτική κριτική πού ασκήθηκε στην ακαδημαϊκή πολιτική οικονομία από την σχολή τού Κέμπριτζ ανάμεσα στο 1930 και στο 1965 (Sraffra, Robinson, Kahn, Kegnes, Kalecki, Shackle, Kaldor, Pasinetti κ.λπ.), όχι μόνο δεν συζητούνται ή δεν ανασκευάζονται, άλλα απλούστατα αποσιωπώνται ή λησμονούνται, ενώ αφελείς και απίστευτες επινοήσεις, όπως η «οικονομία της προσφοράς» ή ο «μονεταρισμός», γίνονται της μόδας.

Οι υμνητές τού νεοφιλελευθερισμού εμφανίζουν τούς παραλογισμούς τους ως προφανείς και αυτονόητους, την στιγμή πού η απόλυτη ελευθερία των κινήσεων τού κεφαλαίου καταστρέφει ολόκληρους τομείς της παραγωγής σε όλες σχεδόν τις χώρες και που ή παγκόσμια οικονομία μεταμορφώνεται σε πλανητικό καζίνο.

Αυτή η οπισθοδρόμηση δεν περιορίζεται στο πεδίο της οικονομίας. Ισχύει εξίσου και στο πεδίο της πολιτικής θεωρίας (μη αμφισβητήσιμος και μη αμφισβητούμενος χαρακτήρας της «αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας», την στιγμή μάλιστα που όλο και περισσότερο υποβαθμίζεται στη συνείδηση τού κόσμου, και αυτό, σε όλες τις χώρες όπου έχει κάποιο παρελθόν) και γενικότερα στις πνευματικές επιστήμες, όπως μαρτυρεί, για να αναφέρουμε ένα μόνο παράδειγμα, η επιστημονιστική και θετικιστική επίθεση κατά της ψυχανάλυσης, πού βρίσκεται στο απόγειό της στις Ηνωμένες Πολιτείες, εδώ και δεκαπέντε χρόνια.

Το κοινωνικοϊστορικό υπόβαθρο αυτής της οπισθοδρόμησης είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού.Συμβαδίζει με μια κοινωνική και πολιτική αντίδραση πού βρίσκεται σε εξέλιξη από τα τέλη της δεκαετίας τού 1970, της οποίας αρχιμάστορες ήταν στη Γαλλία «οι σοσιαλιστές». Αυτής της νέας πορείας τού καπιταλισμού, τίποτε προς το παρόν δεν μάς επιτρέπει να προβλέψουμε το τέλος, εκτός, και τούτο σε ένα ακαθόριστο και μακρινό μέλλον, από τον αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα της.

Όμως και αυτή ή προοπτική δεν είναι παρήγορη, διότι εδώ διακυβεύεται κάτι πολύ σπουδαιότερο κι από την αυτοκτονία του καπιταλισμού, όπως το δείχνει, μεταξύ άλλων, ή καταστροφή του περιβάλλοντος σε πλανητική κλίμακα. Ή κριτική ανάλυση της σημερινής εξέλιξης καθίσταται λοιπόν επιτακτικότερη. Άλλα δεν είναι το κύριο μέλημα αυτού τού κειμένου.

ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ! ΤΟΥΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΤΕ!!! ΜΠΡΑΒΟ ΑΛΕΞΗ! ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΟΥΝΚΕΡ!!! ΖΗΤΩ Η ΕΥΡΩΠΗ! ΖΗΤΩ ΤΟ ΝΑΤΟ!!!

Στουπί στο μεθύσι ο προέδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες με διάφορους Ευρωπαίους ηγέτες, αδυνατώντας να ανέβει ακόμα και σκαλιά.

Τον δικαιολόγησαν ότι εμφανίστηκε εμφανώς καταπονημένος και με προβλήματα ευστάθειας!!!

Επίτροπος Χαν: Με τη συμφωνία Ελλάδας-Αλβανίας θα υπάρξει αλλαγή συνόρων!

Αλλάζουν την ιστορία της Κύπρου με λεξικό!

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης

Μετά τα Σκόπια και την Αλβανία, νέα μαγειρέματα γίνονται, αυτή τη φορά στο Κυπριακό, με εμπλοκή διεθνών οργανισμών και ελληνικών παραγόντων, γνωστών για τη δράση τους και στο σχέδιο Ανάν. Τα μαγειρέματα έχουν αυτή τη φορά για πηγή έμπνευσης το 1984 του Όργουελ κατά γράμμα!

Πρόκειται για ένα λεξικό, που ετοιμάστηκε με πρωτοβουλία του ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη) και το οποίο αλλάζει 56 λέξεις και εκφράσεις, που μέχρι σήμερα αποτυπώνουν την πραγματικότητα στο νησί, για να περάσει υπόγεια στους Κύπριους μια άλλη πραγματικότητα, που εξυπηρετεί το νέο σχέδιο Ανάν 2 και τη διχοτόμηση.

Στην εκπόνηση του λεξικού εμπλέκεται άμεσα το «Γραφείο για την Ελευθερία του Τύπου» του ΟΑΣΕ, εκπρόσωπος του οποίου είναι ο κ Αρλεμ Ντεζίρ. Ο οποίος δήλωσε ότι το λεξικό «θα μπορέσει να ξεκινήσει μια καλύτερη συζήτηση για το Κυπριακό», αλλά, από την άλλη, «δεν θέλει να επιβάλει πολιτική ορθότητα»!

Το λεξικό ετοίμασαν Κύπριοι και Τουρκοκύπριοι δημοσιογράφοι, που προτείνουν και συμφώνησαν να χρησιμοποιούνται οι νέες λέξεις και φράσεις στην καθημερινή ειδησεογραφία αντί για τις μέχρι τώρα χρησιμοποιούμενες.

Πρόκειται για καθαρή επιχείρηση πλύσης εγκεφάλου των πολιτών με τη μέθοδο, που ο Όργουελ περιέγραφε στο βιβλίο του «1984». «Αν θέλεις να αλλάξεις τη συνείδηση των ανθρώπων δεν έχεις παρά να αλλάξεις το νόημα των λέξεων που χρησιμοποιούν».

Οι συμμετέχοντες στην παρέμβαση του ΟΑΣΕ δημοσιογράφοι έχουν αντικαταστήσει στο λεξικό τους τη λέξη Αττίλας με τη φράση τουρκικός στρατός!

Τη φράση κυπριακός λαός με τη φράση ελληνοκυπριακή κοινότητα!

Τη φράση Τούρκος εισβολέας με τη φράση τουρκική κυβέρνηση ή Τουρκία.

Η ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Ο Ίαν Γκίλμουρ (αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας) έφτασε στην Κύπρο τον Σεπτέμβριο του 1980 και έκανε τη δήλωση η οποία παρατίθεται εν είδει μότο κάτω από το γνωστό χωρίο του Θουκυδίδη. Το ποίημα, «γέννημα οργής και πεισματερής απελπισίας», όπως γράφει ο Χαραλαμπίδης, περιλαμβάνεται στη συλλογή ΜΕΘΙΣΤΟΡΙΑ (1995) και είναι εκτεταμένο. Παραθέτω ένα απόσπασμα:

Ο Φασισμός της Ελίτ (Μεταμοντέρνα Αριστερά -13)

Του Ηλία Παπαναστασίου

«Ένα Φάντασμα πλανάται πάνω από την Ευρώπη, το Φάντασμα του Εθνο–λαϊκισμού.Από τον Γιουνκέρ μέχρι τον Μοσκοβισί, από τον Τουσκ έως τον Μακρόν και από κει μέχρι τον Τσίπρα, όλοι οι Πολιτικοί Αρχηγοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι Ελίτ που εκπροσωπούν ωρύονται κατά του Φαντάσματος του Εθνο–λαϊκισμού, δηλαδή των λαών της Ευρώπης– Ιταλία, Γαλλία, Μ. Βρετανία – που είχαν την αναίδεια να αμφισβητήσουν τις επιταγές των Αγορών και της Κυριαρχίας του Ευρωιερατείου δηλαδή του Χρηματοπιστωτικού Καπιταλισμού.

Η παραπάνω παράγραφος– απόσπασμα θα μπορούσε να είναι μια παράφραση του γνωστού «Μανιφέστου» των Μαρξ/Ένγκελς και ίσως μια εισαγωγή στο τι είναι «Εθνολαϊκισμός» και ποιος είναι ο Αληθινός και όχι ο Fake Φασισμος… 

Σύμφωνα λοιπόν με το «Ευαγγέλιο του Εθνικολαϊκισμού», όπως μας πληροφορούν οι Ελίτ και τα αντικειμενικά (…) Μέσα Ενημέρωσης που τις υποστηρίζουν, Εθνικολαϊκισμό έχουμε: 

α). Καταρχάς όταν διαμαρτύρονται οι Μάζες–αδιαμόρφωτες, αμόρφωτες, ανημέρωτες και συνωμοσιολογικές, δηλαδή χύδην όχλος…– για όποια περικοπή των Δικαιωμάτων ή Οικονομικών Όρων της Ζωής τους. 

Π.χ. αντί οι Μάζες – με μ κεφαλαίο– να πανηγυρίζουν για την σαρωτική αλλαγή των εργασιακών και οικονομικών όρων της ζωής τους που προτείνει ο μέγας Γκουρού της Μεταμοντέρνας Αριστεράς/Σοσιαλδημοκρατίας Εμμανουέλ Μακρόν καταφεύγουν σε τέτοια εξτρεμιστικά, αντι–δημοκρατικά, αντι–κοινοβουλευτικά και αναξιοπρεπή μέσα όπως οι Απεργίες, οι Συγκεντρώσεις και τα θορυβώδη Συλλαλητήρια. 

Σημειωτέον – συν τοις άλλοις …– πως τα Συλλαλητήρια τρομάζουν τους Επενδυτές, ανεβάζουν τα Spreads και σοκάρουν το Τουρίστες που θέλουν να απολαύσουν το ηλιοβασίλεμα δίπλα στον Σηκουάνα. Μιλάμε για αχαλίνωτο και προσχεδιασμένο μποϋκοτάζ της Οικονομίας… 

β). Όταν οι Μάζες δεν συντονίζονται με τα Πολιτιστικά και «Δικαιωματικά» γούστα της Ελίτ. Δεν σκέφτηκες αγαπητή Μάζα, πως πέρα από τους αγώνες και τα δικαιώματα στην εργασία και στους μισθούς, υπάρχει και το Gay Pride;;; (Κατά πως έλεγαν παλαϊότερα οι «Ρηγάδες» – Φοιτητικοί Προπάτορες και ιδεολογικά φρούτα του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ– πως «Εκτός από τον Ιμπεριαλισμό υπάρχει και η μοναξιά»). 

Η ΕΘΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΟΡΦΩΤΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΣΜΟΥ

Άρθρο του Maurizio Blondet  

Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου

Ένα από τα μεγάλα επιτεύγματα της ευρωπαϊκής κουλτούρας υπήρξε η Εθνολογία, που μετά τελειοποιήθηκε στην Ανθρωπολογία και στην Πολιτισμική Ανθρωπολογία, δηλαδή την προσεκτική μελέτη των ηθών και των συμπεριφορών των διαφόρων λαών και εθνοτήτων, των θρησκειών τους, των τάξεων τους και της νοοτροπίας τους, της μαγείας κλπ. Υπήρξε ένα ωραίο άνθος, πρέπει να το παραδεχτούμε, της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού. Οι Άγγλοι, μαθαίνοντας, εις βάρος τους, τι κοστίζει η παραβίαση ορισμένων διατροφικών ταμπού των Sepoys, κατάλαβαν ότι δεν πρέπει  να ζητούν στους Ινδουιστές υπηρέτες να γυαλίζουν τα δερμάτινα παπούτσια τους, αλλά να δίνουν αυτή την εργασία στους μουσουλμάνους υπηρέτες. Έμαθαν ότι εκείνο που μπορούσαν να ζητήσουν από τους Σιχ, δεν μπορούσαν να το απαιτήσουν από τους μουσουλμάνους. Εκατοντάδες εξερευνητές, διαχειριστές σε αποστολές, υπάλληλοι, Αγγλικανοί ιεραπόστολοι και οι ανύπαντρες κόρες τους, στην Αφρική, συνέτασσαν αναφορές πάνω στα έθιμα των διαφόρων φυλών, τις εχθρότητες που προκαλούσαν τις συγκρούσεις μεταξύ τους και τις έστελναν στη Royal  Society, που τις συγκέντρωνε, τις συστηματοποιούσε και τις καταλογοποιούσε. Από μία αποικιακή αναγκαιότητα  εμφανίστηκαν πονήματα όπως ο Χρυσός Κλώνος του James Frazer ή τα διαφωτιστικά έργα του Mircea Eliade. Χωρίς φυσικά να ξεχνάμε τον δικό μας μεγάλο Giuseppe Tucci. 

Τώρα, όλος αυτός ο θησαυρός της κουλτούρας δεν χρειάζεται σε τίποτα. Η σημερινή ευρωπαϊκή άρχουσα τάξη προφανώς δεν έχει την ελάχιστη γνώση αυτών των επιστημών. Το αποδεικνύει το γεγονός ότι θεωρεί  δυνατόν να αναζωογονήσει την κουρασμένη δημογραφία των λαών της, πλημυρίζοντας τους με Αφρικανούς από χίλιες διαφορετικές φυλές, να αναμίξει Τούρκους με Αφγανούς, να θεωρήσει όλους τους Μαγρεμπίνους όμοιους με τους Γεμενίτες, και ότι οι Ζουλού με τους Κόσα μπορούν να κατοικήσουν ο ένας δίπλα από τον άλλο. Προφανώς, η Μέρκελ έχει την ίδια άποψη με την Iταλίδα νεαρή που κάνει σχέση (και έμεινε έγκυος) με έναν Nιγηριανό και τελικά παντρεύεται έναν Μαροκινό: δηλαδή ότι όλοι συμμετέχουν στην παρακμιακή μας κουλτούρα, ελευθεριάζουσα και υποκειμενιστική, ψευδό-πανεπιστημιακή. Ωσάν όλοι εκεί κάτω, στα χωριά τους και στις ψάθινες καλύβες τους, να μοιραζόντουσαν την ίδια τηλεόραση και την ίδια “δημοκρατία”, τις τυποποιημένες ιδεολογίες μας και τις “αγαπολογίες μας” (τα τελευταία απόβλητα ενός “γενικού”  απονεκρωμένου  νέο-χριστιανισμού) .

«Παγκοσμιοποίηση και Ορθοδοξία»

Του π. Νικόλαου Λουδοβίκου

Εἶναι ἕνα θέμα πολὺ μεγάλο, αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἐπιχειροῦμε νὰ προσεγγίσουμε. Ἔχει πάρα πολλὲς πτυχές, μποροῦμε νὰ πᾶμε πάρα πολύ μακριά. Καταρχήν, ὅταν λέμε παγκοσμιοποίηση τί ἐννοῦμε;

Στὰ μυαλὰ ὅλων σας, εἶναι δεμένη ἡ παγκοσμιοποίηση -θαρ­ρῶ- μὲ τὴν ἔννοια τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ, ἔτσι δὲ λέμε; Παγκοσμιοποίηση καὶ ἐκσυγχρονισμὸς εἶναι δύο πράγματα ποὺ πᾶνε μαζί. Ὁ ἐκσυγχρονισμὸς ἔχει ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ αἰτήματά του τὴν παγκοσμιοποίηση. Ἡ παγκοσμιοποίηση νοεῖται μέσα στὸ πλαίσιο τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ. Ἐγὼ θὰ πρόσθετα καὶ ἕνα τρίτο χαρακτηριστικό, τὸ ὁποῖο θὰ δοῦμε ἀμέσως μετά, εἶναι ὁ ἐκδυτικισμός.

Πράγματι, ἂν πᾶτε σήμερα στὸ Ἰρᾶν, ἂν πατε στὴν Ἀφρική, ἂν πᾶτε, ξέρω ἐγώ, στὴν νότια Ἀμερικὴ καὶ μιλήσετε γιὰ ἐκσυγχρονισμὸ ἀμέσως θὰ δεῖτε, ὅτι ὅλοι τὸν καταλαβαίνουν αὐτὸ ὡς ἐκδυτικισμό. Δηλαδὴ ὡς μὶα μίμηση, ἂς ποῦμε, τῆς προόδου καὶ τοῦ ρυθμοῦ ἀνάπτυξης, πού κατ’ ἐξοχὴν βλέπουμε πραγματοποιημένο στὸ χῶρο τὸν δυτικὸ γενικότερα. Ἔτσι; Ὑπάρχει μιὰ φορὰ ἀναπτυξιακή, τεχνολογίες καινούργιες, οἰκονομίες, ἐπιστῆμες. Ταυτόχρονα στὸν θεσμικὸ τομέα μιὰ αὐξανόμενη ἀπελευθέρωση, ὑποτίθεται, τοῦ ἀνθρώπου, μιὰ κατάφαση στὸ ἄτομο καὶ στὴν δημιουργικότητά του. Νέα ἤθη, θὰ δοῦμε παρακάτω τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς μοντέρνας ἐποχῆς, ἔτσι; Ἤθη τὰ ὁποῖα εἶναι πιὸ ἀτομικά, πιὸ προσαρμοσμένα στὶς ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου καὶ λιγότερο ἐξωτερικῶς ἐπιβαλλόμενα, τέλως πάντων, ὅλα αὐτὰ φαίνεται νὰ ἀποτελλοῦν ἴνδαλμα γιὰ πολλοὺς λαούς, γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ ἐκσυγχρονισμὸς σημαίνει, ἡ παγκοσμιοποίηση εἶναι δεμένη μὲ τὸν ἐκσυγχρονισμὸ καὶ αὐτὸ ὅλο μὲ τὸν ἐκδυτικισμό. Προσβλέπουν στὴ Δύση σὰν ἕνα εἶδος πανάκειας καὶ ἕνα εἶδος ὑψηλοῦ προτύπου. Τώρα, γιὰ τὴν ἴδια τὴ Δύση, δὲν ξέρω ἂν πρέπει νὰ κάνουμε τὴν ἀνάλυση, ἡ ὁποία εἶναι συναρπαστική, ἀλλὰ ταυτόχρονα εἶναι καὶ λίγο δύσκολη. Τὸ γιατί δηλαδή στὴ Δύση ὁ ἐκσυγχρονισμὸς θεωρεῖται ὅτι εἶναι οὐσία τοῦ πολιτισμοῦ καὶ ἑπομένως καὶ ἡ παγκοσμιοποίηση. Γιατί θεωρεῖται ὅτι εἶναι οὐσία τοῦ δυτικοῦ πλέον πολιτισμοῦ; Αὐτὸ τὸ πράγμα, αὐτὴ ἡ ἔκσταση, ἡ ἔξοδος πρὸς αὐτὸ ποὺ δὲν ἔχει ἀκόμη κατορθωθεῖ. Γιατί εἶναι χαρακτηριστικὸ τῆς δυτικῆς, εὐρωπαϊκῆς δηλαδή καὶ Ἀμερικανικῆς, φιλοσοφίας τῆς ἱστορίας, ὅπου βλέπουν τὴν ἱστορία αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι. Θὰ τὸ θίξω τὸ θέμα αὐτό, ἂν τὸ θέσετε ὑπὸ μορφὴ ἐρωτήσεως. Εἶναι συναρπαστικὸ νὰ δοῦμε πῶς γεννήθηκε αὐτὴ ἡ ἰδέα τῆς προόδου, τὸ μέλλον δηλ. θεωρεῖται ὅτι εἶναι ἀναπόσπαστο τμῆμα τοῦ παρόντος. Τὸ τί θὰ κάνουμε στὸ μέλλον, ἡ πρόοδος μὲ τὴν ἔννοιά του, ὅτι σκοπὸς τῆς ἱστορίας εἶναι ἡ συνεχῆς πρόοδος. Καὶ τὸ ὅτι ἔχουμε ἱστορία σημαίνει ὅτι ἔχουμε πρόοδο. Ἔτσι; Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ κίνηση ὅλης, ἂς ποῦμε, τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας πρὸς τὸν ὁρίζοντα αὐτοῦ τοῦ ὁποίου δὲν ἔγινε ἀκόμη, καὶ πρέπει ὁπωσδήποτε γιὰ κάποιο λόγο νὰ γίνει, εἶναι χαρακηριστικὸ τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ.

Κράτα με σφιχτά

Η αγάπη απαιτεί την επιβεβαίωση του αγγίγματος. Οι περισσότεροι καυγάδες, στην πραγματικότητα είναι διαμαρτυρίες εναντίον της συναισθηματικής αποσύνδεσης. Κάτω από την ένταση, οι σύντροφοι αγωνιούν να μάθουν: Είσαι εκεί για μένα;

---

Μεγάλωσα στην παμπ των γονιών μου στην Αγγλία, όπου πάντοτε υπήρχε μπόλικο δράμα – καυγάδες, φλερτ, δάκρυα, εκρήξεις- όλα γύρω από την αγάπη. Παράλληλα, παρακολουθούσα τους γονείς μου να καταστρέφουν τη σχέση τους μέρα με τη μέρα. Από την εποχή εκείνη, βάλθηκα να διαπιστώσω τι πραγματικά σημαίνει αγάπη. Η μητέρα μου την περιέγραφε ως “ένα ευχάριστο πεντάλεπτο”. Από άλλους θεωρείται ως ένα μυστήριο μείγμα συναισθήματος και σεξ. Ή ένας συνδυασμός τρέλας και συντροφικότητας. Λοιπόν, είναι πολλά παραπάνω.

Μετά από τριάντα πέντε χρόνια έρευνας και συμβουλευτικής σε περισσότερα από εκατό ζευγάρια κατέληξα στις προσωπικές μου διαπιστώσεις, με βάση τις οποίες και σε συνδυασμό με έναν αξιόλογο όγκο επιστημονικών πορισμάτων, μπορώ πλέον να πω με βεβαιότητα πως γνωρίζουμε τι είναι η αγάπη. Είναι ενστικτώδης αλλά όχι απαραίτητα προφανής: είναι η συνεχής αναζήτηση για μια βασική, ασφαλή σχέση με κάποιον άλλο. Μέσα από αυτό τον δεσμό, οι σύντροφοι που αγαπιούνται, εξαρτιούνται ο ένας από τον άλλο για φροντίδα, χάδια και προστασία.

Έχουμε μια έμφυτη ανάγκη για συναισθηματική επαφή και ανταπόκριση από τους σημαντικούς άλλους. Είναι μια ανάγκη επιβίωσης, η κινητήριος δύναμη για το δεσμό ασφάλειας που αναζητά ένα παιδί από τη μητέρα του. Αυτή η παρατήρηση βρίσκεται στον πυρήνα της θεωρίας προσκόλλησης. Πολλά στοιχεία υποδεικνύουν πως η ανάγκη για ασφαλή δεσμό δεν εξαφανίζεται ποτέ· εξελίσσεται σε μια ενήλικη ανάγκη για ασφαλή συναισθηματική σχέση με έναν σύντροφο. Σκεφτείτε με πόση αγάπη κοιτάζει η μητέρα το παιδί της, όπως δυο αγαπημένοι κοιτάζονται βαθιά στα μάτια.

Τι σημαίνει Έθνος; Μια μεγαλειώδης απάντηση από τον καταξιωμένο ηθοποιό Γιάννη Βογιατζή

Σε ερώτηση της δημοσιογράφου Μαρίας Ανδρέου: Τι σημαίνει έθνος και πώς διαμορφώνεται η εθνική συνείδηση; ο μεγάλος αυτός άνθρωπος,καλλιτέχνης και Ελληνας απάντησε: Στο σχολείο είχαμε έναν ιταλό καθηγητή, με λατρεία στην ελληνική παιδεία, τον Κάρλο Μπρικέλι. Μας έκανε ιταλικά και μας μάθαινε να λέμε ότι στο αίμα μας ρέει αίμα ιταλικό. Τότε όλα τα παιδιά και χωρίς να συνεννοηθούμε -αυτή είναι πιο η δυνατή μου ανάμνηση, που με κάνει και κλαίω όταν θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια- φωνάζαμε: «Στο αίμα μας ρέει αίμα ελληνικό»! 

Οι κατακτητές πιστεύουν ότι με την προπαγάνδα μπορούν να αλλάξουν οι λαοί. Η συνείδηση ενός έθνους φτιάχνεται από την κοινή γλώσσα, την ιστορία και τη γνώση του ποιος είσαι. Το κράτος δεν έχει την ίδια ισχύ με το έθνος.

Κράτος φτιάχνεις με τη μείξη πολλών εθνοτήτων. Αυτά τα κράτη συνήθως είναι σκληρά απέναντι στους πολίτες τους. Η ελευθερία δεν παρέχεται αφειδώς στις εθνότητες, για να μην μπορούν να ξεσηκωθούν και το κράτος διαλυθεί. Δεν υπάρχει ουσιαστική δημοκρατία. Ενώ στο έθνος υπάρχει ο άγραφος νόμος των εθίμων, των κοινών αγώνων και καημών, του πολιτισμού, της θρησκείας, των παρόμοιων χαρακτηριστικών. Για αυτό είμαστε τυχεροί που ζούμε σε μια χώρα που δεν χάθηκε ποτέ το εθνικό της DNA, ακόμη και με τετρακόσια χρόνια τουρκικής σκλαβιάς.

Το Ρεμπελιό των ποπολάρων - Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

ΘΑΝΑΣΗΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ / 10-7-2018

Θέρος 2018, στη Ζάκυνθο, ξανά! Σπειροειδώς προχωράμε στον χρόνο. Μοιάζει να κάνει κύκλο η ζωή, μα μόνο μοιάζει! κανέναν κύκλο δεν κάνει. Κάθε γύρισμα της σπείρας είναι προχώρημα. Επιστροφή ποτέ, ίδιο πράγμα ποτέ!

Αντίδωρό μου φέτος στο νησί, η ενθύμηση ενός γεγονότος Ζακυνθινού και ξεχωριστού, που συμπληρώνει αυτό το καλοκαίρι 390 χρόνια: ενθύμηση του «Ρεμπελιού των ποπολάρων», που θα πει, της εξέγερσης των ανθρώπων του λαού.

Ήταν το καλοκαίρι του 1628, όταν οι επαγγελματίες, έμποροι και τεχνίτες της πόλης εξεγέρθηκαν κατά των ευγενών, οι οποίοι και ήταν οι μόνοι πολίτες, δηλαδή οι μόνοι με πλήρη δικαιώματα. Εξέγερση λαϊκή, με αιτήματα ριζοσπαστικά, αλλά πάντως δίχως τους «εξωχωρίτες» (τους αγρότες), οι οποίοι και βρίσκονταν στον πυθμένα της ταξικής πυραμίδας.

Το χρονικό της εξέγερσης (η οποία καταπνίγηκε μετά από συγκρούσεις τεσσάρων ετών), το κατέγραψε, από τη δική του, φαρμακωμένη σκοπιά, ο ευγενής Άντζολος (Άγγελος) Σουμάκης, γεμάτος αγανάκτηση για τη διασάλευση της κοινωνικής τάξης. Χαρακτηριστική μια αποστροφή του, με την οποία εξέφρασε μια άθλια πεποίθηση, συνήθη στους ομοίους του: ότι η ταξική ανισότητα είναι θέλημα Θεού! Αποδίδω το απόσπασμα στη νεοελληνική:

«Είναι αλήθεια ότι όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν να έχουν δόξες και τιμές και εξουσίες, όμως δεν μπορούν να τις έχουν. Ο Θεός έδωσε τις χάρες και τις εξουσίες σε μερικούς. Ρόλος των κατώτερων είναι να τις βλέπουν και να τις τιμούν, και να παραμένουν σε υποταγή προς τους ανώτερους και τους εξουσιαστές, όπως ο Θεός μοίρασε τα πράγματα. Και να παραμένουν στην τάξη τους, κι όχι να ‘ρχεται στον καθένα να εξουσιάζει και να παριστάνει τον σημαντικό και τον άρχοντα και τον κυβερνήτη χωρίς να του αρμόζει. Καθένας πρέπει να γνωρίζει τι είναι».