Εθισμός στον διαχειριστικό νεο-ραγιαδισμό

Γράφει ο Λαοκράτης Βάσσης  – 

Οι μεροληπτικές «αναγνώσεις» της Μεταπολίτευσης δεν μπορούν να θολώσουν την αλήθεια: αφενός για τον χαρακτήρα της χρεοκοπίας και αφετέρου για τη βαθύτερη (μεταπολιτευτική) αιτιότητά της, που απογυμνώνει τους υπεύθυνους της πρόκλησης και διάπραξης αυτού του εγκλήματος εις βάρος του τόπου μας. Η χρεοκοπία δεν είναι απλά ένα οδυνηρό επεισόδιο, ιδίως στην οικονομική διάσταση της χώρας μας, αλλά ένα βαθύ ρήγμα στην ιστορική κανονικότητα της πορείας της προς το μέλλον, ένας εγκλωβισμός στον διαχειριστικό νεο-ραγιαδισμό.

Έκτοτε, μετέπεσε σε καθεστώς μετανεωτερικής αποικίας, εντός μάλιστα Ευρωζώνης. Με τους αντιπροσωπευτικούς μας θεσμούς, ως διαμεσολαβητικούς πλέον μεταξύ της ευρωδυτικής επικυριαρχίας και του λαού μας, να μη συνιστούν, όπως σε κάθε κανονική χώρα, αυθεντική έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας και αυθεντική έκφραση, συνακολούθως, της εθνικής μας αυτεξουσιότητας και ανεξαρτησίας. Ένα, επίσης, βαθύ ρήγμα που ορίζει:

• Πρώτον, το τέλος της Μεταπολίτευσης, όσο κι αν αντιστέκονται και ανακυκλώνονται οι νοσηρότητές της, όπως δείχνει η άγονη οκταετής διαχείριση των συνεπειών αυτού του ρήγματος.

Εργασιακή ανασφάλεια και εντατικοποίηση εργασίας

Γράφει ο Κώστας Μελάς  – 

Η παρατεταμένη κρίση στην αγορά εργασίας έχει διαμορφώσει μια σειρά από αρνητικές εξελίξεις στην ποιότητα της εργασίας με κύρια τη διάχυτη ανασφάλεια. Πιο συγκεκριμένα, με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΟΟΣΑ, τα οποία δείχνουν την εισοδηματική ποιότητα που απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι, η Ελλάδα βρίσκεται στην 22η θέση.

Η εισοδηματική ποιότητα εκτιμάται, λαμβάνοντας υπόψη τόσο την κατανομή των εισοδημάτων όσο και την εισοδηματική ανισότητα εντός του εργατικού δυναμικού. Από τα στοιχεία του ΟΟΣΑ προκύπτει ότι στην Ελλάδα η σημαντικότερη συνιστώσα που προσδιορίζει τη θέση της είναι το χαμηλό μέσο εισόδημα, καθώς η χώρα μας ανήκει στη χαμηλότερη κατηγορία μέσων εισοδημάτων μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ.

Εισοδηματική ποιότητα, μέσο εισόδημα και εισοδηματική ανισότητα στην Ελλάδα και σε χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ

Με βάση τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, οι εργαζόμενοι στη χώρα μας αντιμετωπίζουν έναν συνδυασμό υψηλότερου κινδύνου ανεργίας και χαμηλής εξασφάλισης από την ανεργία. Ο συνδυασμός αυτός οδηγεί στην υψηλότερη εργασιακή ανασφάλεια συγκριτικά με όλες τις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ. Σημειώνουμε ότι ο κίνδυνος ανεργίας σχετίζεται με δύο παραμέτρους: Πρώτον, με το ποσοστό ανεργίας και, δεύτερον, με τη διάρκεια της ανεργίας. Αντίστοιχα, ο βαθμός εξασφάλισης των εργαζομένων από την ανεργία εξαρτάται από το μέγεθος του επιδόματος ανεργίας και την κάλυψη που αυτό επιτυγχάνει.

Μήτρος Πέτροβας (1745 – 1838)

Κλεφτοκαπετάνιος και αγωνιστής του ’21 από τη Μεσσηνία. Είναι περισσότερο γνωστός ως Μητροπέτροβας.

Ο Μήτρος Πέτροβας γεννήθηκε το 1745 (κατ’ άλλες πηγές το 1738) στη Γαράντζα (σημερινή Μέλπεια) της Μεσσηνίας. Ήταν, πιθανώς, γιος του Αγγελή Πέτροβα, αρχηγού ομάδας Κλεφτών επί Ενετοκρατίας (1685-1715).

Συντάχθηκε εξαρχής με τους Κολοκοτρωναίους, με τους οποίους συνδεόταν με δεσμούς αδελφοποιίας, όπως και όλη του η οικογένια. Πήρε μέρος στα Ορλωφικά (1770) και στη συνέχεια εξακολούθησε τον αγώνα του κατά των Τούρκων και Τουρκαλβανών της Πελοποννήσου, στο πλευρό του Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνη.

Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνη (1785), ο Μητροπέτροβας ανέλαβε την κηδεμονία του νεαρού γιου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και υπήρξε ο πρώτος του δάσκαλος στην πολεμική τέχνη. Με την έναρξη της Επανάστασης, ο γηραιός Μητροπέτροβας συμμετείχε με δικό του στρατιωτικό σώμα στην απελευθέρωση της Καλαμάτας (23 Μαρτίου 1821) και στη συνέχεια προέλασε στη βόρεια Μεσσηνία, όπου κατέλυσε τις Οθωμανικές αρχές.

Ο Αμερικανός φίλος...

Του Νίκου Μελέτη

Η αναζήτηση ειδήσεων σχετικά με τον χειρισμό των ελληνοτουρκικών, αλλά και της υπόθεσης των δύο στρατιωτικών που κρατά σε καθεστώς ομηρίας η Τουρκία, τροφοδότησε δημοσιεύματα σχετικά με... διαμεσολάβηση των ΗΠΑ για συνάντηση σε αμερικανικό έδαφος των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών, Κοτζιά και Cavusoglou.

Ο βασικός λόγος που τροφοδότησε τα δημοσιεύματα, παρά τις διαψεύσεις από ανώτατες πηγές του ΥΠΕΞ, είναι η παρουσία των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας το ίδιο διάστημα στις ΗΠΑ: του κ. Κοτζιά για διαλέξεις σε γνωστό πανεπιστήμιο της Βοστόνης (που είχαν αναβληθεί το περασμένο φθινόπωρο, λόγω της επίσκεψης Τσίπρα στον Λευκό Οίκο) και για επαφές σε Ουάσινγκτον και στη Νέα Υόρκη, αλλά και του κ. Cavusoglou, για συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, στο πλαίσιο των προσπαθειών για αποκατάσταση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων. 

Αυτομάτως υπήρξαν σενάρια περί συνάντησης των κ. Κοτζιά και Τσαβούσογλου, ακόμη και με την παρουσία του μέχρι σήμερα Αμερικανού ΥΠΕΞ, R. TIllerson, σε ρόλο μεσολαβητή... Βέβαια, η απομάκρυνση του Rex Tillerson από το State Department θέτει εν αμφιβόλω γενικότερα τις κινήσεις του αμερικανικού παράγοντα το επόμενο διάστημα.

Τι θα σήμαινε όμως μια τέτοια συνάντηση; Ποιο ακριβώς θα ήταν το περιεχόμενο της διαμεσολάβησης;

Ούτε σύγκρουση υπάρχει ώστε οι ΗΠΑ με την ισχύ τους να επιβάλουν κατάπαυση του πυρός, αλλά και σε ό,τι αφορά την υπόθεση των δυο στρατιωτικών θα είναι αστείο να περιμένει κανείς ότι θα παρέμβει η Ουάσινγκτον ζητώντας την αποφυλάκισή τους και γι’ αυτό μάλιστα θα χρειαζόταν να γίνει μια τριμερής συνάντηση στην Ουάσινγκτον.

Η Πραγματικότητα και οι «Ψευδαισθήσεις»

Ο χάρτης προέρχεται από το άρθρο «Ποια είναι τα νησιά που θέλουν να «γκριζάρουν» οι Τούρκοι«.

Από το ιστολόγιο belisarius21.wordpress.com

Η Αριστερά έχει μία ιδιόρρυθμη αντίληψη για τον Κόσμο.

Η Αριστερά, από τη φύση της, διακατέχεται από μια ρομαντική αντίληψη για το πώς λειτουργεί, αλλά και πώς οφείλει να λειτουργεί, ο Κόσμος. Διακατέχεται, επιπλέον, και από μία βαθιά βεβαιότητα για την εγκυρότητα της αντίληψης αυτής, που βασίζεται σε ατελείωτες εμβριθείς θεωρητικές μελέτες για τη φύση των πραγμάτων.

Η Αριστερά στην πραγματικότητα έχει μικρή επαφή με την πραγματικότητα – διακατέχεται από «Ψευδαισθήσεις». Όταν, σπανίως, έρχεται στην εξουσία, η σύγκρουση με την πραγματικότητα είναι σφοδρή κι επώδυνη.

Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2015, μόλις η Αριστερά στην Ελλάδα ανέλαβε την εξουσία, είχε μία οδυνηρή σύγκρουση με την πραγματικότητα για το πώς λειτουργεί -καλώς ή κακώς- το οικονομικό σύστημα. Είχε μία θεωρία για το πώς λειτουργεί, είχε μία θέση για το πώς θα όφειλε να λειτουργεί, κι είχε κι ένα σχέδιο για το πώς θα κατάφερνε να το κάνει να λειτουργήσει κατά τη θέλησή της. Η σύγκρουση με την πραγματικότητα, εκτός από έρπητες και χάπια στο πρόσωπο, κόστισε αρκετά δισεκατομμύρια στη Χώρα και μία υπαρξιακή απογοήτευση στους ακολούθους της Αριστεράς -σταθερούς ή ευκαιριακούς).

Η Αριστερά είχε ανέκαθεν μία περίεργη άποψη για το πώς λειτουργεί το Διεθνές Σύστημα. «Εθνικισμοί», «Εμπόριο Όπλων», «Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να μοιράσουν», «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» κ.λπ. – γνωστά σε όλους τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Ως συνήθως, η επαφή με την πραγματικότητα υπήρξε οδυνηρή – ήδη για την πρώτη Αριστερά που κέρδισε την εξουσία: το 1917, μεσούντος του Α’ ΠΠ, ο Λένιν και οι συν αυτώ είχαν τη βεβαιότητα ότι όταν αναλάμβαναν αυτοί την εξουσία, οι Γερμανοί στρατιώτες θα πέταγαν τα όπλα τους και θα ενώνονταν μαζί τους σε μία κοινή «εργατική» εξέγερση. Φυσικά, ο Γερμανικός στρατός απλώς καταδίωξε ασυγκίνητος τους Μπολσεβίκους, μέχρι που αυτοί αναγκάστηκαν να δώσουν γην και ύδωρ.

Aν πέσει το Αφρίν … τότε θα είναι ήδη αργά !

άν πέσει το Αφρίν

… τότε θα είναι ήδη αργά !

Για πάνω από 6 εβδομάδες παρακολουθούμε την επίθεση (και κατοχή) του Τουρκικού κράτους και των Τζιχαντιστικών συμμοριών του Ισλαμικού Κράτους και της Αλ Κάιντα εναντίον του δυτικότερου καντονιού της Ροζάβα, του Αφρίν. Σε αυτή την αποστολή εξολόθρευσης, οι εισβολείς δεν διστάζουν ούτε να βομβαρδίσουν αμάχους, ούτε να χρησιμοποιήσουν χημικά όπλα. Οι ισλαμιστές μισθοφόροι αφήνουν πίσω τους καμμένη γη, καταστροφή, λεηλασία, βιασμούς. Διαπράττουν μια εθνοκάθαρση των κουρδικών εδαφών. Μέχρι τώρα πάνω από 300 άμαχοι και πολλοί μαχητ@ς έχουν χάσει την ζωή τους. Δεκάδες χωριά έχουν καταστραφεί και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να φύγουν από τα σπίτια τους.

Παρά την αποφασιστική αντίσταση των ανθρώπων του Αφρίν και των μονάδων του YPG / YPJ / SDF, ο Τουρκικός στρατός καταφέρνει να καταλαμβάνει όλο και περισσότερο έδαφος καθημερινά. Ενώ αρχικά η εισβολή είχε ανακοπεί στα σύνορα τις τελευταίες μέρες, σημαντικές πόλεις καταλήφθηκαν από τους κατακτητές. Ο τελικός τους στόχος είναι η πόλη του Αφρίν, όπου έχουν καταφύγει όλ@ όσ@ εγκατέλειψαν τα χωριά τους.

Όλα αυτά είναι δυνατά χάρη στον τελευταίας τεχνολογίας πολεμικό εξοπλισμό του ΝΑΤΟ (τεθωρακισμένα, μαχητικά αεροπλάνα, drones κτλ). Ο ισλαμοφασιστικός πόλεμος δεν είναι μονάχα η προσπάθεια του Ερντογάν να καταστρέψει το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα. Την ίδια στιγμή που η Ρωσία ανοίγει τους ουρανούς για τα Τουρκικά μαχητικά και το Συριακό καθεστώς παρακολουθεί αμέτοχο ,το ΝΑΤΟ υποστηρίζει τους κατακτητές με πληροφορίες, πολεμική τεχνολογία, όπλα και πυρομαχικά. Τα υποκριτικά μηνύματα από τα κέντρα της εξουσίας δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός πως αυτός ο πόλεμος είναι το ξεκαθάρισμα των εξουσιαστών με την επανάσταση της Ροζάβα. Είναι το ξεκαθάρισμα με την προσπάθεια να αντικατασταθεί το καπιταλιστικό σύστημα από την αυτοθεσμισμένη εναλλακτική μιας δημοκρατίας βάσης που θα βασίζεται στη γυναικεία απελευθέρωση, την ισότητα  και την κοινωνική οικολογία.

Το ριζοσπαστικό κίνημα στην Ευρώπη θα πρέπει αντιληφθεί την ιστορική σημασία που έχουν οι μέρες αυτές. Η επίθεση στο Αφρίν είναι η προσπάθεια να συντριφτεί η πιο υποσχόμενη επαναστατική απόπειρα της γενιάς μας. Η επανάσταση στη Ροζάβα δεν είναι μονάχα μια χειραφετική προοπτική για την Μέση Ανατολή, αλλά παγκοσμίως μια από τις τελευταίες λάμψεις ελπίδας για ένα άλλο κόσμο.

ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΡΙΝ! Τρίτη 13 Μαρτίου, στις 6 το απόγευμα.

Η ελληνική πρωτοβουλία για το Afrin διοργανώνει πορεία για το Αφρίν αύριο, Τρίτη 13 Μαρτίου, στις 6 το απόγευμα. 

Συγκεντρωνόμαστε στα Προπύλαια και κατευθυνόμαστε προς την τουρκική πρεσβεία. 

Γάλλος δημοσιογράφος: επίκειται ανθρωπιστική καταστροφή στο Afrin

SHARE THIS

Ο Jeremy Andre, ανεξάρτητος δημοσιογράφος με έδρα το Παρίσι και το Erbil του Ιράκ (ΣΜ: ιρακινό Κουρδιστάν), που επέστρεψε από το Afrin, λέει ότι η κατάσταση θα είναι χειρότερη εκεί, από ό,τι στη Γκούτα, αν δεν γίνει κάτι άμεσα.

«Πίσω στο Παρίσι, μετά από ένα μακρύ ταξίδι. Επέστρεψα από το Αφρίν, ένα κουρδικό θύλακα στη βορειοδυτική Συρία όπου η Τουρκία και οι ισλαμιστικές πολιτοφυλακές ετοιμάζονται να διαπράξουν αιματοχυσία», δήλωσε. «Για την ώρα, οι θάνατοι είναι λιγότεροι από ότι στη Γκούτα, αλλά σύντομα, αν δεν γίνει τίποτα, στο Afrin θα είναι χειρότερα».

«Σύμφωνα με τοπικές πηγές, η περικύκλωση του Afrin συνεχίζεται. Το Jinderes έπεσε, η τουρκική πλευρά εγκαθίσταται στα υψώματα βόρεια της πόλης. Η παγίδα κλείνει. Οι μάχες μέσα στην πόλη θα ξεκινήσουν μέσα την εβδομάδα. Πολύ λίγοι ξένοι δημοσιογράφοι θα είναι μέσα. Ελπίζω να ακουστούν», έργαψε στον λογαριασμό του στο Twitter.
«Στο Αφρίν, η τουρκική πλευρά παρουσιάζει μια αφήγηση που μιμείται την κάλυψη των μέσων μαζικής ενημέρωσης από τις μάχες της Μοσούλης και τη Ράκκα. Σαν η εξόντωση των YPG και PKK στη Ροζάβα να είναι ισοδύναμη με την εξόντωση της ISIS και του χαλιφάτου της. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να αποδομήσουν αυτήν την προφανή προπαγάνδα», είπε.

Τα γεγονότα του τελευταίου 24ώρου στο Αφρίν

Τα γεγονότα του τελευταίου 24ώρου στο Αφρίν

Παρά το ψήφισμα 2401 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο υποχρεώνει όλα τα μέρη να σταματήσουν τις εχθροπραξίες, το τουρκικό κράτος εξακολουθεί να το παραβιάζει και να επιτίθεται το λαό μας στο Αφρίν, τόσο στο έδαφος όσο με μέσω των αεροπορικών επιδρομών του, που οδηγούν το λαό μας στην εξόντωση. Οι δυνάμεις μας περιορίζονται στην αυτοάμυνα σε περίπτωση οποιασδήποτε επίθεσης κατά του Afrin.

1-Πόλη του Afrin: Από χτες (ΣΜ: 10 Μαρτίου) συνεχίζονται οι πιο βίαιες συγκρούσεις ανάμεσα στις δυνάμεις μας και τον τουρκικό στρατό κατοχής και των τρομοκρατικών ομάδων του, στο χωριό Khalata, όπου οι εισβολείς προσπάθησαν να προχωρήσουν, αλλά δέχτηκαν την απάντηση των δυνάμεων μας. Οι συγκρούσεις είχαν ως αποτέλεσμα την καταστροφή ενός στρατιωτικού οχήματος φορτωμένου με βαρέα πυρομαχικά (Doshka) και το θάνατο 37 τρομοκρατών. Οι συγκρούσεις συνεχίζονται, συνοδευόμενες από αδιάκριτα χτυπήματα του πυροβολικού και αεροπορικές επιδρομές.

2-Jinderes: Τα χωριά Kafar Dallah, Faqirah και Qojima υφίστανται βαρύ βομβαρδισμό από χθες μέχρι και την ώρα που γραφόταν η παρούσα αναφορά.

Πως δημιουργείται το δημόσιο χρέος

Οι ομοιότητες του Χίτλερ με τον Κεμάλ και τον Ερντογάν: Πως οι ναζί μιμήθηκαν τον Ατατούρκ

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν υπό το βλέμμα του Κεμάλ Ατατούρκ. Φωτογραφία Τουρκική Προεδρία.

Γράφει ο ΜΑΡΙΟΣ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗΣ

Κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2016 από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος (Αθήνα) και σε μετάφραση του Νίκου Ρούσσου, η μοναδική στο είδος της μελέτη του Stephan Ihrig, “Ατατούρκ και Ναζί: Δάσκαλος και μαθητής στη εφαρμογή του ολοκληρωτισμού” (“Ataturk in the Nazi Imagination”).

Η μελέτη του Ihrig πρωτοεκδόθηκε το 2014 από το Harvard University Press και βασίζεται στη διδακτορική του διατριβή η οποία εκπονήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Cambridge με θέμα τις αντιλήψεις των Ναζί για τη Νέα Τουρκία (1919-1945).

Πέραν του άμεσου ενδιαφέροντος του θέματος, μου κίνησε εξαρχής την περιέργεια και το γεγονός πως το βιβλίο δημοσιοποιήθηκε στο διαδίκτυο αμέσως με την έκδοσή του με τη μορφή PDF και όπου μπορεί να εντοπιστεί από τον κάθε ενδιαφερόμενο. Κάτι τέτοιο δεν συνηθίζεται για ακαδημαϊκά έργα και από αναγνωρισμένους εκδοτικούς οίκους. Το προφανές συμπέρασμα ήταν πως είτε εκ μέρους του συγγραφέα, του εκδοτικού οίκου, ή και των δυο, υπήρχε σκοπιμότητα για εύκολη και χωρίς κόστος πρόσβαση στη μελέτη σε παγκόσμιο επίπεδο από όσο το δυνατό περισσότερους αναγνώστες. Επί πλέον πρέπει να υπήρξε και κάποιος χορηγός που κάλυψε τα διαφυγόντα κέρδη.

Η γεωπολιτική ιστορία της Μεσαιωνικής αυτοκρατορίας (Α’ μέρος)

Face

Facebook Messenger

TwitterGoogle+EmailPrint

Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος*

Ο Καρλ Σμιτ υπήρξε από τους σημαντικότερους αλλά και πλέον αμφιλεγόμενους πολιτικούς στοχαστές του 20ου αιώνα.  Ο Γερμανός διανοητής διακρίθηκε για τις θεωρίες του περί κράτους, εξουσίας και πολιτικής θεολογίας, κατηγορήθηκε δε για τη σύντομη σύμπραξη του με το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς.  Ο μελετητής του Μεσαίωνα αναγνωρίζει εύκολα τη θεώρηση της χριστιανικής αυτοκρατορίας ως το «κατέχον», δηλαδή θεόπεμπτη δύναμη η οποία με την παρουσία της ελέγχει τις δυνάμεις της ανομίας και καθυστερεί την έλευση των εσχάτων.  Και οι πιο σύγχρονης αναφοράς θεωρίες του όμως, μπορεί να φανούν χρήσιμες στην εξέταση της μεσαιωνικής ιστορίας.  Εδώ, η αυτοκρατορική τάξη πραγμάτων του Βυζαντίου θα αντιπαραβληθεί με εκείνην της Δυτικής Ευρώπης και αμφότερες θα ιδωθούν μέσα από τα πλαίσια τριών όρων που χρησιμοποιούνται από τον Σμιτ:  εκτός από το Κατέχον είναι ο Μείζων χώρος (Großraum) και η αυτοκρατορία (Reich).

Η διατύπωση και το περιεχόμενο των όρων

Η κοροϊδία των γυναικών

Παρακάτω αναδημοσιεύουμε, από το liberal.gr, αποσπάσματα από ένα άρθρο του Γιώργου Παπαδόπουλου – Τετράδη που γράφτηκε με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας. 

Μια 30χρονη μητέρα χτύπησε προχτές την πόρτα του εισαγγελέα Βόλου και του ζήτησε να της πάρει τα δύο από τα 4 παιδιά της, 13 και 14 ετών, και να τα δώσει κάπου γιατί η ίδια δεν έχει πια λεφτά να τα μεγαλώνει! Κι αυτό είναι το έκτο (6ο) περιστατικό φέτος στη Μαγνησία! Αφιερωμένο στον πρωθυπουργό, την «αριστερά» του, και τις εξαγγελίες του ότι θα αυξηθεί στο 40% η ποσόστωση για τις γυναίκες που εκλέγονται! Αυτό έφταιγε!

Η χτεσινή μέρα της –αγωνιζόμενης- γυναίκας ήταν ένα ακόμα μνημείο υποκρισίας και αποθέωσης του λαϊκισμού σε βάρος των γυναικών. Πρώτα, πρώτα η ποσόστωση. Η μέχρι σήμερα εκλογή γυναικών στη Βουλή και τους δήμους σε ποσοστό 30% μ’ αυτό το σύστημα δε φάνηκε να έσωσε την 30χρονη και καμιά άλλη γυναίκα από το άγος της ανέχειας.

Επειδή και οι γυναίκες μόλις καθίσουν σε καρέκλα εξουσίας παίρνουν τη μορφή της καρέκλας και χάνουν τη μορφή της γυναίκας, στη συντριπτική τους πλειονότητα. Απόδειξη; Η ποσόστωση δεν έσωσε τις γυναίκες από τη χαμηλότερη αμοιβή για ίδια εργασία με τους άντρες, που ισχύει σχεδόν σε όλες τις δουλειές. Ούτε έσωσε όσες υφίστανται βία στο σπίτι, στο δρόμο, στη δουλειά. Αντίθετα, τα φαινόμενα βίας αυξάνονται! Και είναι όλο και βιαιότερα. […]

Όσες ριζικές αλλαγές έγιναν στο νομικό και καθημερινό πλαίσιο για τη θέση της γυναίκας στην Ελλάδα δεν έγιναν από τις εκλεγμένες με ποσόστωση. Έγιναν είτε από θαρραλέες και δυναμικές γυναίκες της πολιτικής και της κοινωνίας, χωρίς ποσόστωση, είτε από θαρραλέους και ανοιχτόμυαλους άντρες. 

Οι ντουντούκες ας κοάζουν την εξηλιθίωση

Christos Yiannaras | 12 Mar 2018

Μ​​όλις πριν από δύο εβδομάδες (27 Φεβρουαρίου το βράδυ) το ΚΚΕ πραγματοποίησε συλλαλητήριο στο Σύνταγμα. Σκοπός του συλλαλητηρίου, να «απαντήσει» το κόμμα «στις ανησυχίες του ελληνικού λαού για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή». Οπως είναι πασίγνωστο, το ΚΚΕ (από κάθε ιδεολογικό, εξασφαλιστικής πατρωνίας ποιμνιοστάσιο) ανησυχεί «πριν από τον λαό, για τον λαό», όπως και αποφασίζει πρωθύστερα. Καλούσε το συλλαλητήριο τον λαό να αντισταθεί «στον αποπροσανατολισμό που καλλιεργούν τόσο η κυβέρνηση όσο και οι δυνάμεις που επενδύουν στον εθνικισμό, (δηλαδή) στη διαίρεση των λαών».

Προσέξτε τις τελευταίες λέξεις: Για το ΚΚΕ (και όλους τους συνεπείς οπαδούς του Ιστορικού Υλισμού) κάθε οργανικά συγκροτημένο σώμα σχέσεων κοινωνίας, κοινών και κοινωνούμενων σχέσεων με πατρώα γη, με εστίες, βωμούς, τάφους προγόνων, εμπειρικό κεφάλαιο «νοήματος» της ύπαρξης και της συνύπαρξης, νοήματος που γεννάει την Τέχνη, τη σοφία του κάλλους, τη χαρά της γιορτής – όλα αυτά μαζί τα θησαυρίσματα «διαιρούν» τους λαούς, επειδή τους λαούς τους ενώνουν μόνο ταξικά συμφέροντα διεθνή. Και ελπίζω ο επαρκής αναγνώστης να έχει εναργή την επίγνωση ότι τις αφέλειες του Ιστορικού Υλισμού τις έχουν σαν «αλάθητη» υποδομή και οι λοιπές «προοδευτικές» πολιτικές μας φαιδρότητες: Ποτάμι, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ.

Παναγιώτης Κονδύλης, Τι επιδιώκει η Άγκυρα στο Αιγαίο

Σε μιαν από τις εμπεριστατωμένες και ακριβείς αναλύσεις, στις οποίες μας έχει  

Προσθήκη λεζάντας

συνηθίσει, ο διπλωματικός συντάκτης του «Βήματος» κ. Ν. Μαράκης παρουσίασε τις ελληνικές επιτελικές εκτιμήσεις για τις τουρκικές ασκήσεις στο Αιγαίο («Το Βήμα», 1.2.1998). Τέτοιες εκτιμήσεις έχουν ιδιαίτερη σημασία, αν σκεφθούμε ότι οι μείζονες στρατιωτικές ασκήσεις δεν αποτελούν απλώς θαλάσσιες ή αεροπορικές εκδρομές για ξεμούδιασμα ή προς γενική επίδειξη ισχύος αλλά διεξάγονται εν όψει ορισμένων επιτελικών σχεδίων πολέμου και συνιστούν μιαν υποτυπώδη εφαρμογή τους σε καιρό ειρήνης. Η ανάλυσή τους συνεπάγεται επομένως διείσδυση στις στρατηγικές προθέσεις της άλλης πλευράς. Και οι προθέσεις, σύμφωνα με τους έλληνες επιτελείς και τον κ. Μαράκη, διαγράφονται ως εξής: «καθήλωση» της ελληνικής αεροπορίας και του ελληνικού ναυτικού, πρόκληση «εκτεταμένης ζημίας» στην αμυντική ικανότητα της Ελλάδας «πριν από την απόπειρα κατάληψης εδάφους», «σοβαρότατη μείωση της μαχητικής ικανότητας» των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων ως προϋπόθεση της «διαπραγματευτικής αδυναμίας» της Ελλάδας. Ειδικότερα επισημαίνεται η τουρκική προσπάθεια για «αύξηση της ικανότητας διείσδυσης των επιτιθέμςνων αεροπλάνων», εφοδιασμένων με άκρως σύγχρονα συστήματα στοχοποίησης και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς.

Σκέψεις και σχόλια για τις πρόσφατες εκλογές στην Ιταλιά/ Γιώργος Ππαγιαννόπουλος

ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΑ/ "Παρόν" της 11.03.18

 1. Στις εκλογές που διεξήχθηκαν στην Ιταλία στις 4 του Μάρτη, κυριάρχησε η αντισυστημική και ευρωσκεπτικιστική ψήφος. Οι Ιταλοί βιώνοντας την δική τους  κρίση,  συνειδητοποίηοαν ότι η ταυτισμένη με το ευρώ φιλελεύθερη συναίνεση της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς επιτείνει, αντί να λύνει τα προβλήματά τους.

 Το αναμφισβήτητο γεγονός των ιταλικών εκλογών είναι ότι οι ψηφοφόροι στράφηκαν μαζικά προς τα δύο αντισυστημικά κόμματα: προς το ιδιότυπο «Κίνημα 5 Αστέρων» του Μπέπε Γκρίλο (Οι δημοσκόποι υπολογίζουν πως το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων του «Κινήματος 5 Αστέρων» είναι πρώην ψηφοφόροι της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς) αφενός, και προς την δεξιόστροφη «Λέγκα του Βορρά» του Σαλβίνι, (η οποία έχει μια  σαφή αντιμεταναστευτική ρητορική), αφετέρου.

 Αμφότεροι οι νικητές είναι ιδιαιτέρως επικριτικοί όσον αφορά την ΕΕ και την Ευρωζώνη.

2. Υπήρξε ανατροπή εντός του συσχετισμού της Δεξιάς /Κεντροδεξιάς, αφού ο Σαλβίνι νίκησε τον παραδοσιακό Μπερλουσκόνι. Η Lega του Σαλβίνι πήρε 17,7 % έναντι 14% του Καβαλιέρε και βάση της μεταξύ τους συμφωνίας, ότι θα προταθεί για υποψήφιος πρωθυπουργός από την πλευρά τους όποιος έλθει πρώτος σε ψήφους, «προηγείται» ο Σαλβίνι.

3. Το 18,7% του Δημοκρατικού Κόμματος (PD), -κόμμα που προέρχεται από το Δημοκρατικό κόμμα της Αριστεράς-, στις εκλογές της 4ης Μαρτίου είναι το χαμηλότερο ποσοστό που πήρε το κόμμα αυτό από την ίδρυση του, το 2007, όταν οι πρώην κομμουνιστές και οι πρώην αριστεροί χριστιανοδημοκράτες αποφάσισαν να συγχωνευτούν. Είναι ένα ταπεινωτικό αποτέλεσμα, που έχει τις ρίζες του στην μακροχρόνια κρίση της ιταλικής Κεντροαριστεράς, με τον Ματέο Ρέντσι να έχει τη μεγάλη ευθύνη για τις πολιτικές που ακολούθησε. Υπενθυμίζω πως στις προηγούμενες εκλογές του 2013, με γραμματέα τότε τον Μπερσάνι,  το Δημοκρατικό Κόμμα είχε μεν ηττηθεί, είχε δε αναδειχθεί στο μεγαλύτερο κόμμα της χώρας με το 25,4%.

Με ευέλικτες μορφές εργασίας πάνω από το 50% των νέων προσλήψεων

Οι part-time δουλειές είναι πλέον καθεστώς

Θετικό για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά είναι το ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων τον Φεβρουάριο, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία της «Εργάνης» σημειώθηκε αύξηση της μισθωτής απασχόλησης με επιπλέον 16.628 θέσεις εργασίας.

Ωστόσο το 56% των νέων προσλήψεων του Φεβρουαρίου αφορούν μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση, ενώ το ίδιο ποσοστό τον Γενάρη του 2018 ήταν 53,2%.

Οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης ήταν το 43,67% του συνόλου για τον Φλεβάρη και το 45,14% για την περίοδο από 1/1/2017 έως 28/2/2018. Επίσης 3.000 συμβάσεις μετατράπηκαν από πλήρη σε μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση.

Ειδικότερα τον Αύγουστο 607.906 εργαζόμενοι ήταν στο καθεστώς της μερικής απασχόλησης και αμείβονταν με μέσο ημερομίσθιο 23,45 ευρώ και μέσο μισθό 416 ευρώ, ενώ 1,57 εκατομμύρια μισθωτοί εργάζονταν με πλήρη απασχόληση και με μέσο μισθό 1.161 ευρώ το μήνα.

Μνημόνια και Εθνική Κρίση

Της Μαρίας Νεγρεπόντη Δελιβάνη*

            Τούτες τις μαύρες εθνικές ώρες, που η πατρίδα βρίσκεται κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού, στο εσωτερικό, καθώς και στο βαλκανικό, τον ευρωπαϊκό  και το διεθνή περίγυρό της,  επιβάλλεται μια αντικειμενική καταγραφή  όσων μας έσυραν  μέχρις εδώ.  Και μια πρόταση για το πώς θα βγούμε από το βούρκο που μας καταπίνει.

Δεν θα συμφωνήσω ούτε με τους ηττοπαθείς, που υποστηρίζουν ότι μια μικρή και καταχρεωμένη οικονομία, όπως η ελληνική, εξαρτάται  πλήρως από τις εκάστοτε επιταγές των ισχυρών, αλλά ούτε και με όσους αντιμετωπίζουν, ως εύκολη λύση, έναν πόλεμο με την Τουρκία. Θα υποστηρίξω, αντιθέτως,  ενδιάμεση πορεία της οποίας, το βασικό χαρακτηριστικό είναι η ύπαρξη στρατηγικής, και  συνεπώς  αποκλείει εξάρσεις, προς τη μία ή της άλλη κατεύθυνση.

Εισαγωγικά, να υπογραμμίσω ότι όπως η εσωτερική αξία ενός  νομίσματος προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό  και την εξωτερική του αξία, το ίδιο μπορεί να υποστηριχθεί και για τη σχέση ανάμεσα στην οικονομία και στη θέση μιας χώρας στο διεθνές προσκήνιο. Υπάρχει, δηλαδή  σχέση αιτίου προς αιτιατό μεταξύ των όσων   διαδραματίστηκαν στο εσωτερικό της χώρας, στο διάστημα της τελευταίας  τραγικής  οκταετίας και της συγχορδίας των  έξωθεν πρόσφατων απειλών. Μια χώρα που δέχεται να εφαρμόσει εξαθλιωτικά, προγράμματα για το λαό της, και  που παραιτείται από την εθνική της κυριαρχία,  επειδή της τα επιβάλλουν οι «εταίροι» της, έχει αναπότρεπτα, περιέλθει σε πλήρη  ανυποληψία, στη συνείδηση φίλων και εχθρών.

Θα σκιαγραφήσω, συνοπτικά, στη συνέχεια (παρότι, γενικώς, γνωστά), όσα  δεν έπρεπε ποτέ να γίνουν δεκτά στο οικονομικό πεδίο, και όχι μόνο, της πατρίδας μας.

          Ι. Οι ατυχέστατες επιλογές των ελληνικών κυβερνήσεων.

Για μια νέα Ελληνική αναγέννηση

Του Ηλία Φιλιππίδη

Ο ιστορικός καιρός της Ελλάδας

Η θεωρία του «Καιρού» καθιερώθηκε στην δεκαετία του 1980 από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών για την καταδίκη του ρατσιστικού καθεστώτος Απαρτχάιντ της Ν. Αφρικής. Πρόκειται για έναν πανάρχαιο τρόπο σκέψεως του Μεσογειακού χώρου, ο οποίος προέρχεται από την ανάγκη του προϊστορικού ανθρώπου να προβλέψει τις αλλαγές των καιρικών συνθηκών και ο οποίος στην ελληνική γλώσσα απέκτησε το γενικότερο νόημα της σωστής επιλογής (ευκαιρία), της επιτυχίας (καίριο πλήγμα) και της ουσιαστικότητας (καίριοι λόγοι).

Ο Ιησούς Χριστός καθιέρωσε τον όρο «σημεία των καιρών» για την πρόβλεψη των εξελίξεων στον χώρο της ιστορίας και των σχέσεων του Θεού με το ανθρώπινο γένος.

Η πολιτική σκέψη υιοθέτησε την θεωρία του «Καιρού» για την επικαιροποιημένη συνολική γεωπολιτική και γεωπολιτισμική ανάλυση (π.χ. η καιρικότητα στον Κορνήλιο Καστοριάδη).

Καθιερώνουμε λοιπόν τον επιμέρους όρο «Ιστορικός καιρός της Ελλάδας» με τριπλή έννοια: 

α) Ως αξιολόγηση της συνολικής καταστάσεως της χώρας σε σχέση με τον παγκόσμιο χρόνο, δηλαδή ως προς το επίπεδο εξελίξεως του παγκόσμιου πολιτισμού και ειδικότερα ως προς τον ευρωπαϊκό χώρο.

β) Ως τον συνυπολογισμό του ιστορικού βάθους των αιτιών της σημερινής καταστάσεως της Ελλάδας και του χαρακτηρισμού της εξελικτικής περιόδου στην οποία βρισκόμαστε και

γ) Ως τον καθορισμό των προϋποθέσεων εξασφαλίσεως του μέλλοντος της Ελλάδας και του Ελληνισμού γενικότερα ως έθνους και ως διαχρονικού πολιτισμού.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θεωρήσεως της σημερινής Ελλάδας μπορούμε να καταλήξουμε στα παρακάτω συμπεράσματα: 

α) Η σημερινή Ελλάδα δεν είναι σύγχρονη. Είναι μία καθυστερημένη χώρα και η κρίση που περνάμε δεν είναι κεραυνός εν αιθρία αλλά το τελικό αποτέλεσμα, ο γκρεμός, σε μία παρακμιακή διαδρομή από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και μετά. 

Τσόμσκι: «Ακόμη και ο Οργουελ θα είχε εκπλαγεί σήμερα»

Συνέντευξη στην El Pais

Στα 90 του χρόνια ο Νόαμ Τσόμσκι έφυγε από το MIT (Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης) μετά από 60 χρόνια. Εκεί όπου έκανε την επανάσταση στη σύγχρονη γλωσσολογία και έγινε η κριτική συνείδηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Σήμερα ο σπουδαιότερος εν ζωή Αμερικανός διανοούμενος ζει στην Αριζόνα, στα όρια της ερήμου Σονόρα στο Τουσόν. Η ισπανική εφημερίδα Ελ Παις επισκέφτηκε τον Τσόμσκι στο Τμήμα Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.

Ο Τσόμσκι φοράει παντελόνι τζιν και εντυπωσιάζει με τα μακριά λευκά μαλλιά του. Όπως λέει τού αρέσει αυτή η ζεστή ατμόσφαιρα. Το φως της ερήμου, ήταν ένας από τους λόγους που τον έκαναν να μετακομίσει στο Τούσον. «Είναι ξηρό και καθαρό», λέει.

-«Ζούμε σε μια περίοδο απογοήτευσης;» τον ρωτάει ο δημοσιογράφος.

-«Πριν από 40 χρόνια», λέει ο Τσόμσκι, «ο νεοφιλελευθερισμός, υπό την ηγεσία του Ρέιγκαν και της Θάτσερ εξαπέλυσε επίθεση στον κόσμο. Και αυτό είχε αποτέλεσμα. Η τεράστια συγκέντρωση πλούτου σε ιδιωτικά χέρια συνοδεύτηκε από μια απώλεια ισχύος στον πληθυσμό. Οι άνθρωποι οδηγήθηκαν σε μια επισφαλή ζωή με χειρότερες θέσεις εργασίας. Το αποτέλεσμα είναι ένα μίγμα θυμού, φόβου και απόδρασης. Δεν εμπιστεύονται πλέον ούτε τα ίδια τα γεγονότα. Μερικοί το ονομάζουν λαϊκισμό, αλλά αυτή η πραγματικότητα αποκρύπτεται από τους θεσμούς. Η απογοήτευση από τις θεσμικές δομές έχει οδηγήσει σε ένα σημείο όπου οι άνθρωποι δεν πιστεύουν πλέον στα ίδια τα γεγονότα. Εάν δεν εμπιστεύεστε κανέναν, γιατί πρέπει να εμπιστευτείτε τα γεγονότα; Αν κανείς δεν κάνει τίποτα για μένα, γιατί να πιστεύω σε κάποιον;»

Λιούις Μάμφορντ – Πέτρες, κόκαλα και εγκέφαλοι

Το κείμενο αυτό περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Lewis Mumford Ο μύθος της μηχανής Τόμος 1 (Εκδ. Νησίδες), στο δεύτερο κεφάλαιο Τεχνική και ανάπτυξη του ανθρώπου.

Πέτρες, κόκαλα και εγκέφαλοι

του Λούις Μάμφορντ

Η παραπλανητική άποψη ότι ο άνθρωπος είναι πρωτίστως ζώο που κατασκευάζει εργαλεία και οφείλει την υπέρμετρη νοητική του ανάπτυξη σε μεγάλο βαθμό στη μακρά του μαθητεία στην κατασκευή εργαλείων, δεν θα παραμεριστεί εύκολα. Όπως άλλες εύλογες καυχησιές, ξεφεύγει από την ορθολογική κριτική, ιδίως αφού κολακεύει τη ματαιοδοξία του νεωτερικού σιδερόφρακτου φαντάσματος, του «Τεχνολογικού ανθρώπου». Κατά την περασμένη πεντηκονταετία, η βραχεία εποχή μας έχει περιγραφεί ως Εποχή της Μηχανής, Εποχή της Ισχύος, Εποχή του Χάλυβα, Εποχή του Μπετόν, Εποχή του Αέρα, Ηλεκτρονική Εποχή, Πυρηνική Εποχή, Πυραυλική Εποχή, Εποχή του Κομπιούτερ, Εποχή του Διαστήματος, Εποχή του Αυτοματισμού. Δύσκολα θα μαντεύαμε από τέτοιους χαρακτηρισμούς ότι αυτοί οι πρόσφατοι τεχνολογικοί θρίαμβοι αποτελούν μόνον ένα κομμάτι του τεράστιου αριθμού υψηλά διαφοροποιημένων συνιστωσών που εισέρχονται στη σημερινή τεχνολογία, και μόνον ένα απειροελάχιστο μέρος της όλης κληρονομιάς της ανθρώπινης κουλτούρας. Αν εξαλειφόταν μόνο μία φάση του μακρινού ανθρώπινου παρελθόντος μας οι σωρευτικές εφευρέσεις του παλαιολιθικού ανθρώπου, αρχής γενομένης από τη γλώσσα, όλα αυτά τα νέα επιτεύγματα θα ήταν χωρίς αξία. Αυτά για την κουλτούρα μας, που καυχιόμαστε ότι δημιουργήθηκε μέσα σε μια γενιά.

Ο διευρυμένος έλεγχος που ασκούμε σε εξωανθρώπινη ενέργεια, που σημαδεύει την πρόσφατη περίοδο, μαζί με την πλήρη ανασυγκρότηση του ανθρώπινου περιβάλλοντος, που άρχισε πριν πέντε χιλιάδες χρόνια, είναι, και τα δύο, σχετικώς ήσσονα συμβάντα στην παμπάλαια μεταμόρφωση του ανθρώπου. Ο κυριότερος λόγος για τον οποίο υπερτιμούμε τη σημασία των εργαλείων και των μηχανών είναι ότι οι πιο σημαντικές πρώιμες εφευρέσεις του ανθρώπου, στην τελετουργία, την κοινωνική οργάνωση, τα ήθη και τη γλώσσα, δεν άφησαν υλικά υπολείμματα ενώ τα πέτρινα εργαλεία μπορούν να συνδεθούν με τα αναγνωρίσιμα κόκαλα ανθρωποειδών για τουλάχιστον πεντακόσιες χιλιάδες χρόνια.

Η ψυχοπαθολογική θεολογία του Νεοφιλελευθερισμού

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη*

Τι κοινό έχει άραγε ο θάνατος της 62χρονης εργαζόμενης στην καθαριότητα στο Δήμο Ζωγράφου, με την αυτοκτονία της 42χρονης απλήρωτης εργαζόμενης από τα Γιαννιτσά και το θανατηφόρο δυστύχημα ενός 23χρονου διανομέα; Τι κοινό έχουν, πέρα από τον αδόκητο θάνατο τους εξ’ αιτίας των συνθηκών ή των παραμέτρων της εργασίας στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οργάνωσης της κοινωνίας; Τι κοινό έχουν, πέρα από τη δικαιολογημένη οργή των απλών ανθρώπων ενάντια στη βία της μισθωτής εργασίας και στις αδιανόητες συνέπειες της; Μοιάζει να μην έχουν κανένα άλλο κοινό. Απλά, άνθρωποι της «διπλανής πόρτας», καταβάλλουν, με την ίδια τη ζωή τους, μέρος του τιμήματος για την απρόσκοπτη λειτουργία της βαρβαρότητας που παριστάνει την οργανωμένη οικονομία.

Κι’ όμως, παρά τους θανάτους, αυτούς και εκατομμύρια άλλους σ’ όλο τον πλανήτη, το σύστημα προσπερνάει την απώλεια της ζωής περίπου σαν να πρόκειται για φυσικό φαινόμενο ή σπεύδει να εντοπίσει την ευθύνη στην απερισκεψία, στην απροσεξία, στην επιπολαιότητα ή και στη ψυχική βλάβη των ίδιων των θυμάτων. Και εκατομμύρια άνθρωποι σπεύδουν να υιοθετήσουν τις απόψεις αυτές που ταυτίζουν την ανάγκη για επιβίωση του εργαζόμενου με μια περίπου ανήκεστο βλάβη. Η φτώχεια είναι απόδειξη ατομικής ανικανότητας πλουτισμού, θα σου πουν οι νεοφιλελεύθεροι. Η φτώχεια είναι αποτέλεσμα ατομικής ανεπάρκειας, θα δηλώσουν οι πεφωτισμένοι υποστηριχτές της εκ γενετής εξασφαλισμένης «αριστείας».