030LAconfidential (έχει κι άλλα)
Και:
Και:
Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2018
Ανακοίνωση της Ι.Μ. Κουτλουμουσίου περί της ονοματοδοσίας του κράτους των Σκοπίων
Το Άγιον Όρος είναι φυσικό και πνευματικό τμήμα της Μακεδονίας, και στις αρχές του 20ού αιώνα αγωνίσθηκε ενάντια στην θέληση μεγάλων δυνάμεων προκειμένου να παραμείνει μέρος της Ελληνικής επικράτειας. Έχει λοιπόν λόγο να παρεμβαίνει σε πολιτικά δρώμενα που θίγουν όσα οι Έλληνες και οι πνευματικοί απόγονοι του Αλεξάνδρου Μακεδόνες κατόρθωσαν στην νεότερη ιστορία. Έτσι, με αφορμή τις διαπραγματεύσεις της Ελληνικής Πολιτείας με τα Σκόπια για την αναγνώριση ονομασίας τους, η Μονή μας προβαίνει στην διατύπωση των ακόλουθων θέσεων.
Δεν κατανοούμε γιατί ένα όνομα που ιστορικά και πολιτιστικά ανήκει σε ένα έθνος και κράτος πρέπει να παραχωρηθεί σε ένα άλλο κράτος (ή μάλλον πολυεθνικό κρατίδιο), οι πολίτες του οποίου ουδεμία σχέση έχουν ιστορική, φυλετική ή πολιτιστική, με το όνομα αυτό. Και είναι ευρύτατα γνωστό και πολλαπλώς επαληθευμένο ότι οι πληθυσμοί του κράτους των Σκοπίων δεν έχουν σχέση με αυτό που εκπροσωπεί ο όρος Μακεδονία και συνεπώς δεν μπορούν να διεκδικούν για την κρατική τους υπόσταση όνομα που να περιέχει την συγκεκριμένη λέξη.
Εκείνο που κατανοούμε με απλό αλλά καταρτισμένο νου είναι ότι η εσπευσμένη αυτή κίνηση αναγνώρισης γίνεται για λόγους πολιτικούς και οικονομικούς, οι οποίοι ούτε τιμούν ούτε συμφέρουν ούτε στοιχούν με τα δίκαια της Ελλάδας και των απανταχού Μακεδόνων. Αντιθέτως, ενδεχόμενη Ελληνική αναγνώριση του ονόματος σε επικράτεια σλαβικών πληθυσμών θα χρησιμοποιηθεί για να αποθρασύνει την κολοσσιαία προπαγάνδα και να τροφοδοτήσει το αλυτρωτικό, ψευδομακεδονικό ιδεολόγημα των γειτονικών χωρών.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι και μια σύνθετη ονομασία βαπτίζει Μακεδόνες τους μη Μακεδόνες. Καμιά σύνθετη ονομασία δεν καθιστά ουσιαστικά διακριτό το κράτος των Σκοπίων από την Μακεδονία. Και καμιά σύνθετη ονομασία δεν θα παραμείνει σύνθετη, αφού ούτως ή άλλως το όνομα Μακεδονία χρησιμοποιείται σήμερα για τα Σκόπια σε όλον τον κόσμο και το όνομα «Μακεδόνες» για τους πολίτες του. Η επίσημη αναγνώριση θα ανοίξει την πόρτα σε ένα μεγάλο κίνδυνο: να διαγραφεί από τους Έλληνες η ταυτότητα του Μακεδόνος, από τον χάρτη της Ελλάδος η Μακεδονία, αλλά και ο ίδιος ο ελληνομακεδονικός πολιτισμός από τις σελίδες της Ελληνικής ιστορίας. Αφού το όνομα θα έχει μετατεθεί, θα έχει δικαιολογημένα μεταφέρει μαζί του, ως τίτλος ιδιοκτησίας, όλα τα δικαιώματα. Κανένα αντάλλαγμα δεν θα μπορεί να σταθεί μπροστά σ’ αυτή την απώλεια, και προσευχόμεθα να μη φανούμε άξιοι τέτοιας μοίρας.
Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018
Σκόπια: Υλοποιείται το «Σχέδιο» του 4ου Ράιχ από τους «αριστερούς» ιπποκόμους…
 Τα «αριστερά» ανδρείκελα έχουν αφήσει σε εκκρεμότητα την ονομασία των Σκοπίων με μια λεκτική κατασκευή που να εμπεριέχει τον όρο «Μακεδονία»: Ένα Εθνικό «συμβόλαιο θανάτου» από τα πλέον δύσκολα, επίμονα και στρατηγικά (για το 4ο Ράιχ)! Με την ταχυδακτυλουργία της «διπλής ονομασίας» προωθείται, για το νέο έτος, η «εκτέλεση» αυτού του «Συμβολαίου», με τη συναινετική ΟΜΟΦΩΝΙΑ όλων των πολιτικών δυνάμεων της κατοχικής Βουλής. Και του ΚΚΕ που πλειοδοτεί στη ρητορική της «διπλής ονομασίας»!!! Το Μάρτιο του 2016 ο Μουζάλας είχε ρίξει μια προειδοποιητική βολή αποκαλώντας τα Σκόπια ως «Μακεδονία»… Τότε μίλησαν για «γλωσσικό ολίσθημα». Διαβάστε σχετικά εδώ: http://resaltomag.blogspot.gr/2016/03/blog-post_37.html Εκείνη την εποχή είχε γράψει ο Στάθη ένα εξαίρετο κείμενο. Διαβάστε το εδώ: http://resaltomag.blogspot.gr/2016/03/blog-post_18.html Υπογράμμιζε ιδιαίτερα: «Η FYROM αποτελεί το ιστορικό παράδοξο ενός λαού που προσπαθεί να σφετερισθεί μια αλλότρια ταυτότητα. Τούτο οφείλεται σε δύο λόγους: στον εθνικισμό (και τον αλυτρωτισμό, για τον οποίο θα μιλήσουμε στη συνέχεια) μιας νεοπαγούς νομενκλατούρας που έχει ανάγκη εθνικής αναφοράς και στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, που στο κράτος αυτό βλέπουν ένα στήριγμα για την πολιτική τους στα Βαλκάνια. Και στην Ευρώπη». |
Οι βάτραχοι- ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ
.Οι Έλληνες, φοβούμενοι μήπως τους λείψουν οι γάζες από τα νοσοκομεία, οι ασπιρίνες από τα φαρμακεία και το χαρτί υγείας από τα Σούπερ Μάρκετ, αδιαφορούν εντελώς για την πατρίδα τους και τα παιδιά τους – τα οποία θα κληθούν να πληρώσουν τη δειλία τους, αποτελώντας την πρώτη γενιά που αντιμετωπίζεται προσβλητικά από τους Πολίτες άλλων χωρών και που νοιώθει ντροπή για την καταγωγή της.
.
«Υπήρξαν εποχές όπου οι ελίτ, οι κάτοχοι της εξουσίας δηλαδή στον πλανήτη, οδηγούσαν μαζικά τους ανθρώπους στο θάνατο – συνήθως όμως θεωρούσαν προτιμότερο να εργάζονται οι άλλοι για αυτούς, έτσι ώστε να αποκομίζουν κέρδη.
Ειδικότερα, από το ξεκίνημα της ανθρώπινης ιστορίας, όλα εξελίσσονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: υπάρχει μία περιορισμένη ελίτ, η οποία προσπαθεί να αναγκάσει την υπόλοιπη ανθρωπότητα να τοποθετηθεί κάτω από το ζυγό της.
Όταν κάποιος έπρεπε στο παρελθόν να συμμετέχει ως εργάτης στην κατασκευή μίας πυραμίδας, να προσφέρει αργότερα το ένα τρίτο της σοδειάς του στο γαιοκτήμονα ή να δίνει σήμερα το μισό του εισόδημα στην εφορία, συνεχίζει ουσιαστικά να υποχρεώνεται στην ίδια διαδικασία: να κάνει πλουσιότερους τους ισχυρούς, εις βάρος του. Με απλά λόγια, μετατρέπεται σε σκλάβο, σε ανθρώπινο δυναμικό, σε «φυσικό πόρο» (Human resource), ο οποίος αξιοποιείται καταληστευμένος, εξυπηρετώντας αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα αυτών που κατέχουν τη Δύναμη.
Ορισμένες μορφές της σκλαβιάς έχουν βέβαια απαγορευθεί σήμερα. Εν τούτοις, ένας από τους πλέον ύπουλους τύπους της έχει διευρυνθεί και διαδοθεί περισσότερο από κάθε άλλη εποχή. Ο τύπος αυτός ονομάζεται «χρέος» – όπου, στην πραγματικότητα, σχεδόν κάθε απόφαση μας στη ζωή μας οδηγεί, ατομικά ή συλλογικά, όλο και πιο βαθιά στην παγίδα των δανειστών. Ακόμη και οι σπουδές σε ορισμένες χώρες εξυπηρετούν τη συγκεκριμένη διαδικασία – κρίνοντας από το ύψος των φοιτητικών δανείων στις Η.Π.Α., τα οποία έχουν υπερβεί το 1,2 τρις $.
Επιστολή του Χριστόδουλου σε Ευρωπαίους ηγέτες για τη Μακεδονία το 2004
Σε μερικές ημέρες (28 Ιανουαρίου) συμπληρώνονται 10 ακριβώς χρόνια από την εκδημία του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου.
Με την ευκαιρία της επικαιρότητας του ζητήματος περί Μακεδονίας και ονόματος των Σκοπίων, θυμίζουμε μια εξαιρετική επιστολή προς Ευρωπαίους ηγέτες τον Νοέμβριο του 2004.
«Μαγεία! Ευλογία! Μέθη!»: Η εξομολόγηση ενός μοναχού...
«Από την αρχή της μοναχικής μου ζωής ζούσα μια ήσυχη, καλή ζωή. Οι ακολουθίες στο Μοναστήρι και η Μυστηριακή ζωή με θέρμαιναν, με ανέπαυαν. Αυτό μέχρι την ώρα που γεννήθηκε μέσα μου κάτι άλλο, μέχρι την ώρα που αναπτύχθηκε η εσωτερική ζωή.
Ξαφνικά αισθάνθηκα ένα κάψιμο εσωτερικό, ένα κάψιμο θείας αγάπης. Η φυσική και καλή ζωή που ζούσα μέχρι τότε, φαινόταν τώρα πολύ σκοτεινή, χωρίς νόημα και περιεχόμενο. Άρχισα να βρίσκω τον χώρο της καρδιάς, το κέντρο της υπάρξεως, τον ευλογημένο εκείνο χώρο που ανακαλύπτεται με την εν Χάριτι άσκηση και μέσα στον οποίο αποκαλύπτεται ο Ίδιος ο Θεός.
Αυτή η καρδιά είναι το πρόσωπο, γιατί πρόσωπο είναι «ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος εν τω αφθάρτω του πνεύματος... ο εστίν ενώπιον του Θεού πολυτελές» (Α' Πέτρου γ' [κεφ. 3] 4).
Μέχρι τότε διάβαζα αυτά στα βιβλία, τώρα τα έβλεπα στην πραγματικότητα. Ένοιωθα αυτό που λέγει ο Αββάς Παμβώ «ει έχεις καρδίαν δύνασαι σωθήναι» [=αν
 |
| Αββάς [=πατήρ] Παμβώ |
έχεις καρδιά μπορείς να σωθείς], αυτό που λέγει ο άγιοςΓρηγόριος ο Θεολόγος«Θεός θεοίς ενούμενός τε και γνωριζόμενος εν καρδία» και ο Απόστολος Παύλος «ος έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών». Η καρδιά που είναι τα άγια των αγίων «της μυστικής ενώσεως Θεού και ανθρώπου, αυτής της ενυποστάτου δι' Αγίου Πνεύματος ελλάμψεως» ανακαλύφθηκε. Αισθανόμουν την καρδιά σαν Ναό μέσα στον οποίο λειτουργούσε ο αληθινός Ιερεύς της θείας Χάριτος. Παράλληλα με τον κτύπο του σαρκικού οργάνου της καρδιάς ακουγόταν και ένας άλλος κτύπος βαθύτερος και γρηγορότερος. Αυτός ο κτύπος συντονιζόταν με την ευχή του Ιησού. Ή μάλλον η ίδια η καρδιά έλεγε την ευχή.
του Ελευθέριου Τζιόλα –
Από μόνη της η σύνθετη γεωγραφική ονομασία (»Βόρεια Μακεδονία», ‘‘Άνω Μακεδονία’‘), ή η ιστορική εκδοχή (»Νέα Μακεδονία»), ή ακόμη και η εθνοτική (»Σλαβομακεδονία») δεν λύνουν το πρόβλημα. Η ουσία είναι η θεωρία περί “μακεδονικού έθνους”, το οποίο ξεκινά δήθεν από τον 4ο π.Χ. αιώνα και συνεχίζει την ύπαρξή του μέχρι σήμερα. Οι Σλάβοι των Σκοπίων διεκδικούν αυτή την κληρονομιά σε μία γεωγραφική έκταση που ξεπερνά τα όρια της FYROM και καταλαμβάνει την ελληνική και βουλγαρική Μακεδονία, των οποίων οι πληθυσμοί θεωρούνται “μακεδονικές” μειονότητες, υποδουλωμένες σε ξένες εθνικές πλειοψηφίες.
Το τεχνητό και επικίνδυνο αυτό ιδεολόγημα πήρε έντονη σφετεριστική διάσταση, πλαστογραφώντας την ιστορία. Την τελευταία δεκαπενταετία η FYROM διεκδικεί και την ιστορία της κλασικής μακεδονικής δυναστείας ως ρίζα των σημερινών Σλάβων που ζουν εκεί! Δηλαδή, στην εθνική νοθεία προστέθηκε και η ιστορική και πολιτισμική νοθεία. Στόχος είναι να οικειοποιηθούν τους αρχαίους Μακεδόνες και τα ελληνιστικά βασίλεια, αποκόπτοντάς τα από τον ευρύτερο ελληνικό πολιτισμό.
Δημοκρατική Πολιτεία δεν παράγει ολιγαρχικές πολιτικές
του Γιώργου Κοντογιώργη –
Η σύγχυση ανάμεσα στη φάση της μεγάλης κοσμοσυστημικής κλίμακας που κατέκτησε η ανθρωπότητα και στο πρώιμο ανθρωποκεντρικό στάδιο που βιώνει, είναι ευρέως υπόλογη της άρνησης της νεοτερικής διανόησης να προσέλθει σε μια επανεκτίμηση των εννοιών που ορίζουν τα φαινόμενα. Η επιμονή της να θεωρεί ότι η φάση που διανύει η ανθρωπότητα σήμερα είναι η πλέον ολοκληρωμένη και τελειωτική, συνάδει με την ιδεολογική της επιλογή ότι οι λύσεις οφείλουν να αναζητηθούν στο πλαίσιο του παρόντος συστήματος.
Προφανώς, όμως, συγχέει την καθόλα εξαιρετική ως προς τις επιπτώσεις της οικοδόμηση του ανθρωποκεντρισμού στο επίπεδο της μεγάλης κοσμοσυστημικής κλίμακας (του κράτους έθνους), με το ανθρωποκεντρικό στάδιο που διανύει. Οι επισημάνσεις αυτές διευκρινίζουν, σε τελική ανάλυση, το ερώτημα εάν η Αριστερά είναι έτοιμη να ανασυνδεθεί με το μέλλον και να επανέλθει σε τροχιά προόδου. Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι.
Στον ίδιο ακριβώς βαθμό που και το σύνολο της νεοτερικότητας αδυνατεί να συλλάβει, ή μάλλον αρνείται να αποδεχθεί, τις πραγματικότητες που αποτυπώνουν τη δυναμική τους στις ημέρες μας και την φύση των εξελίξεων που σημειώνονται στον κοσμοσυστημικό χώρο. Διότι, ακόμη και αν αποδεχθούμε την αδυναμία της να συλλάβει τις εξελίξεις, δεν γίνεται η Αριστερά να μην αντιλαμβάνεται το αυτονόητο: η προσέγγιση του μέλλοντος ενός νέου ανθρώπου (λ.χ. ενός εφήβου) δεν δύναται να γίνει υπό το πρίσμα της ηλικίας του, χωρίς να συνεκτιμηθούν τα επόμενα στάδια της βιολογικής του εξέλιξης.
Η Αριστερά γνωρίζει
Εις τιμήν και μνήμην του Αρχιμ. Πλακίδα Σιμωνοπετρίτου (Ντεσέιγ)
Πριν δύο ημέρες, στις 11 Ιανουαρίου 2018 τελέσθηκε η εξόδιος ακολουθία του Αρχιμανδρίτη π. Πλακίδα Ντεσέιγ του Σιμωνοπετρίτη, στην Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου στην περιοχή Saint Laurent en Royans, στην Γαλλία, η οποία αποτελεί Μετόχιο της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους. Ο πατήρ Πλακίδας κοιμήθηκε εν Κυρίω στις 7 Ιανουαρίου, πλήρης ημερών, σε ηλικία 91 ετών.
Στην κηδεία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, μαζί με Ιεράρχες άλλων Εκκλησιών.
Στην εξόδιο ακολουθία παρέστησαν αντιπροσωπείες μοναχών από την κυρίαρχο Μονή της Σίμωνος Πέτρας και μοναζουσών από το γυναικείο Ιερό Κοινόβιο του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου της Ορμύλιας Χαλκιδικής.
Φωτο: Στέφανος Δημόπουλος, Ιατρός
Ο π. Πλακίδας υπήρξε διακεκριμένος Γάλλος ρωμαιοκαθολικός κληρικός και θεολόγος, ο οποίος μετά από μια πολυχρόνια και επίπονη πνευματική αναζήτηση, το 1977 εισήλθε στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Από τότε, μέσα από την στενή πνευματική του σχέση με τον Γέροντα Αιμιλιανό και την αδελφότητα της Σιμωνόπετρας αφιέρωσε την ζωή του στο να μεταφυτεύσει τη μοναστική και ησυχαστική παράδοση του Αγίου Όρους στο γαλλικό έδαφος.
Η Πεμπτουσία εκτός από την ημέρα της αναγγελίας της κοιμήσεώς του, δημοσίευσε δικά του κείμενα ερμηνευτικά στο βιβλίο Άσμα Ασμάτων.
Παρακάτω θα παρατεθούν κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα του βιβλίου του: «Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΔΥΣΗ».
«Έχοντας σκοπό να σας μιλήσω αυτό το βράδυ για την ορθόδοξη Εκκλησία στη Δύση, θ’ αναφερθώ κυρίως – όχι όμως αποκλειστικά – στη Γαλλία, επειδή γνωρίζω λιγότερο την κατάσταση που επικρατεί στις άλλες χώρες της δυτικής Ευρώπης.
ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ
Ο εξορθολογισμένος και ο άμορφος χρόνος.-Κ. ΜΕΛΑΣ
Στην ύστερη νεωτερικότητα, την εποχή του κοινωνικού καπιταλισμού, η γραφειοκρατία ήταν στο επίκεντρο των εξελίξεων. Η γραφειοκρατία, σε αντίθεση με τις «ελεύθερες αγορές», φαινόταν περισσότερο αποτελεσματική. Ο εξορθολογισμός της γραφειοκρατίας συμπεριλάμβανε ή σωστότερα βασίζονταν στον εξορθολογισμένο χρόνο. Ήταν χρόνος μεγάλης διάρκειας, προσαυξανόμενος και προπάντων προβλέψιμος. « Αυτή η γραφειοκρατική επιβολή επηρέαζε τόσο τα άτομα όσο και τους θεσμικούς κανονισμούς… εξαπλώθηκε από τις επιχειρήσεις στη διακυβέρνηση και στην κοινωνία γενικά. Ο εξορθολογισμένος χρόνος έδινε τη δυνατότητα στους ανθρώπους να σκέφτονται τη ζωή τους ως αφήγηση – αφήγηση όχι τόσο του τι θα συμβεί υποχρεωτικά, όσο του πως θα συμβεί. Τους επέτρεπε, λόγου χάρη, να προσδιορίζουν ποια θα έπρεπε να είναι τα στάδια μιας καριέρας, να συσχετίζουν τη μακροχρόνια υπηρεσία σε μια εταιρεία με συγκεκριμένα βήματα αυξημένου πλούτου»[1]. Η υποκειμενική ζωή χαράχτηκε βαθιά από τον εξορθολογισμένο χρόνο. Ο εξορθολογισμένος χρόνος αποκτά αυτά τα χαρακτηριστικά , ενσωματώνοντας πρωταρχικά την έννοια της γερμανικής λέξης Bildung (κατά κυριολεξία, διαμόρφωση ή εκπαίδευση). Η λέξη Bildung ορίζει μια διαδικασία προσωπικής διάπλασης, η οποία προετοιμάζει έναν νέο άνθρωπο για την ισόβια συμπεριφορά του. Αντανακλά το αστικό ιδεώδες της προσωπικότητας, η οποία οφείλει να ενσαρκώσει, στην εξέλιξή της, τη σύνθεση Λόγου και ψυχόρμητων, και ταυτόχρονα να εξαντικειμενικεύσει την ατομικότητά της αναπτύσσοντάς τη στο πλαίσιο της κοινωνίας. Ο αστικός κόσμος μανιωδώς επιζητούσε την παιδεία και την καλλιέργεια.
Ο θεσμοθετημένος χρόνος, αρθρωμένος γύρω από την έννοια της Bildung, αφορά, όπως είναι κατανοητό, τόσο τον πολιτισμό όσο την οικονομία και την πολιτική. «Η κουλτούρα του Διαφωτισμού κατασκεύασε τη σκάλα προς την πολιτεία τ’ ουρανού με τα σκαλοπάτια της ορθολογικότητας και του Λόγου. Ο άνθρωπος, στην άνοδό του, θα άφηνε πίσω του τον φόβο , τη δεισιδαιμονία, τον μύθο και το άγνωστο»[2].
ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ ΣΕ ΧΩΡΟ ΥΠΟΤΕΛΩΝ
Το θέμα επίλυσης της ονοματολογίας δεν είναι προς το συμφέρον ούτε των Σκοπίων ούτε της Ελλάδας, αντίθετα η Βαλκανική οδεύει προς ”στραγγαλισμό” με την απομόνωση παράλληλα της Ρωσίας από την περιοχή, είπε στο Ράδιο 98,4 ο αρθρογράφος Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος.
Η κυβέρνηση εφαρμόζει τις εντολές των ΗΠΑ, πρόσθεσε, σε όλα τα μεγάλα θέματα με καθαρό στόχο τη γεωπολιτική μας θέση και το πολιτιστικό μας υπόβαθρο.
Ο ίδιος προέβλεψε ότι οι εξελίξεις και στην Κύπρο θα είναι αρνητικές αν η Ελλαδική πλευρά δεχτεί την κατάργηση της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ονομασία Π.Γ.Δ.Μ., Νίμιτς, CDRSEE, Μπουτάρης, Soros
O Ιωάννης Μάζης για τις «φιλίες του ιδρύματος Soros στην νοτιοανατολική Ευρώπη»: «Κάτι όζει εις το Βασίλειον της Δανιμαρκίας«. Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης είναι γνωστός και δεν χρειάζεται συστάσεις. Κατ’ αυτόν, μόνον οι ΛΟΑΤ δικαιούνται να υπερηφανεύονται δημόσια και να υπερασπίζονται την ταυτότητά τους. Όχι οι Έλληνες για τον Αριστοτέλη και τον Αλέξανδρο. Ιστορική λεπτομέρεια: ήταν ο σημερινός υφυπουργός παιδείας εκείνος που προ δεκαετίας έπαιζε τηλεοπτικό ξύλο με τους εκδότες των βιβλίων της «δημοκρατίας και συμφιλίωσης» που προώθησε ο Σόρος. Ο λύκος με την μορφή αρνιού είναι διαχρονικός. Το ίδιο θα αποδειχθεί και η πολιτική κωλοτούμπα των δημοκρατικά εκλεγμένων εθνοπατέρων;
Ο Παναγιώτης Κονδύλης για τη συρρίκνωση της ελληνικής γλώσσας και της ποίησης…
Αντιγράφουμε από το βιβλίου του Παναγιώτη Κονδύλη: «Η παρακμή του αστικού πολιτισμού»(Θεμέλιο, Αθήνα, 1991): 
«Όπως και να έχει, η τέτοια είσοδος του μεταμοντερνισμού στις ελληνικές συνθήκες αποτελεί την ολοκλήρωση, και εν μέρει την κορύφωση, της κρίσης όλων των θεμελιωδών δεδομένων της ελληνικής εθνικής ζωής. Η εκποίηση του έθνους με την υλική έννοια θα συνοδευτεί κι από την πλήρη πνευματική του στειρότητα, αν η μεταμοντέρνα σύμφυρση των πάντων με τα πάντα πραγματωθεί αποκλειστικά ως σύμφυρση μεταξύ κακοχωνεμένων δάνειων στοιχείων και αν η φθορά των ελληνικών ή εν πάση περιπτώσει, εξελληνισμένων ιδεολογημάτων καταλήξει συν τοις άλλοις σε συρρίκνωση ή εργαλειοποίηση της γλώσσας τέτοια, ώστε να μην μπορεί πια να παραχθεί στον νεοελληνικό χώρο το μόνο προϊόν που- ακριβώς χάρη στη μοναδική δυναμική μιας πολυστρώματης και παμπάλαιας γλώσσας – που έχει παραχθεί ως τώρα σε υψηλή ποιότητα: η ποίηση.
Απέναντι, σε όλα αυτά τα φαινόμενα, μπορεί κανείς να δοκιμάζει οδύνη, νιώθοντας μετέωρος και δίχως εθνικές ρίζες, ή μπορεί και να τα θεωρεί ασήμαντα, πιστεύοντας ότι πατρίδα του ανθρώπου, προπαντός σήμερα, είναι ο κόσμος και ότι την τροφή που δεν μπορεί να τους δώσει ο ένας τόπος του την παρέχει ένας άλλος. Οποιαδήποτε προσωπική στάση κι αν επιλέξει ο καθένας, γεγονός είναι ότι η νεοελληνική γλώσσα, έτσι όπως την γνωρίσαμε τα τελευταία διακόσια χρόνια, κλείνει τον κύκλο της. Ασφαλώς τα τραγικά και κωμικά της επεισόδια δεν τελείωσαν ακόμη, όμως χάνεται η ενότητα της προβληματικής της και ο ειδοποιός της χαρακτήρας. Η Ελλάδα εντάσσεται σε πολύ χαμηλή θέση στο σύστημα του διεθνούς καταμερισμού της υλικής και πνευματικής εργασίας».
Μελαγχολία του Ιάσονος Κλεάνδρου· ποιητού εν Kομμαγηνή· 595 μ.X.- Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου
είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.
Δεν έχω εγκαρτέρησι καμιά.
Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάπως ξέρεις από φάρμακα·
νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω.
είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.
Δεν έχω εγκαρτέρησι καμιά.
Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάπως ξέρεις από φάρμακα·
νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω.
Είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.—
Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάμνουνε —για λίγο— να μη νοιώθεται η πληγή.
Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάμνουνε —για λίγο— να μη νοιώθεται η πληγή.
Γιὰ τὸν πλοῦτο τοῦ νοήματος
Γιώργος Πανταζόπουλος
Κάθε θεωρητικὴ προσπάθεια νὰ ἀρθρώσουμε λόγο γιὰ τὴν ἔννοια τοῦ μηδενὸς προσκρούει στὸ φαινομενικῶς λογικὸ ἐμπόδιο τῆς ἀνυπαρξίας τοῦ σημαινόμενου στὸ ὁποῖο παραπέμπει τὸ συγκεκιμένο σημαῖνον. Εἶναι ὅμως μονάχα μιὰ ἀφηρημένη ἔννοια τὸ μηδέν;
Ὅταν ἀναφερόμαστε σὲ αὐτὸ δὲν μιλοῦμε γιὰ τὸ τίποτε, ἀλλὰ ἀντίθετα γιὰ μιὰ ὁρισμένη κατάσταση, γιὰ μιὰ συνθήκη μηδενισμοῦ τῶν διαφορῶν. Ἐντὸς αὐτῆς τίποτε δὲν ἔχει νόημα. Ὁ Θεὸς δὲν ὑπάρχει ἢ ἔχει πλέον πεθάνει. Ὁ κόσμος εἶναι τὸ προϊὸν μιᾶς ἀσύλληπτης τυχαιότητας, ἐνῷ ταυτοχρόνως διέπεται ἀπὸ ἀδήριτους φυσικοὺς νόμους. Ὁ πλησίον εἶναι ἀφετηριακὰ ἐχθρός μου. Ὡστόσο, τὸ μηδὲν ἔχει καὶ μιὰ δεύτερη ὄψη. Ἐμφανίζεται δηλαδὴ ὡς ἀτελεύτητη ἀναζήτηση τῆς ἀλήθειας, ὡς ἄκαρπη προσπάθεια καὶ ἀδυναμία τοῦ ἐγκοσμίου νὰ σταθεῖ ὄρθιο ὡς τέτοιο. Καμμιὰ ἀνάπαυση δὲν ὑπάρχει ἐδῶ, καμμία ἀργία, ἀφοῦ ἡ ἀδυναμία ὀντολογικῶν διακρίσεων παραδίδει τὰ πάντα στὸν θάνατο.
Ἄν, λοιπόν, ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ δὲν ἐκπίπτει ποτὲ σὲ ἁπλὴ ἐπιβίωση –καὶ παρ’ ὅλον ὅτι μπορεῖ νὰ γίνει τερατώδης– τότε ἡ μεταφυσικὴ ἀνάγκη (ἡ ἀνάγκη γιὰ τὸν Θεό) ἀναδεικνύεται σὲ ἀπαράγραπτο ἀνθρωπολογικὸ χαρακτηριστικό. Αὐτὴ ἡ πνευματικὴ διάσταση τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης δὲν ἀποκαλύπτεται μόνον στὴν ἁγιότητα καὶ τὴ θρησκευτικὴ δημιουργία, ἀλλὰ καὶ στὴ δαιμονικότητα καὶ τὴν καταστροφικότητα, φανερώσεις τοῦ Κακοῦ οἱ ὁποῖες δὲν συναντῶνται στὴ φυσικὴ πραγματικότητα. Δὲν πρέπει ἐπ’ οὐδενὶ νὰ κατανοήσουμε τὸ πνευματικὸ ὡς μὴ ὑλικό, ὡς τὸ ἀντίθετο τῆς ὑλικῆς πραγματικότητας, ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ τὸ ἐκδεχθοῦμε ὡς τὸ ὑλικὸ ποὺ δὲν ἐξαντλεῖται στὸν ἑαυτό του. Ἑπομένως μιλοῦμε γιὰ τὸ κατ’ ἐξοχὴν ἀνθρώπινο, ἐφ’ ὅσον ἡ ἀνθρώπινη φύση ἔχει τὴν ἰδιαιτερότητα νὰ εἶναι αὐθυπερβατική-ἐκστατική, νὰ ὑφίσταται δηλαδὴ πάντοτε ὡς προσωπικὴ παρουσία καὶ ἑτερότητα. Τὸ ὀντολογικὸ κενὸ (ἡ ἀδυναμία εὕρεσης νοήματος καὶ σκοποῦ γιὰ τὴν ὕπαρξη, τὸν κόσμο καὶ τὴν Ἱστορία) συνδέεται ὅπως εἴπαμε μὲ τὴν ἐξάπλωση τῆς βίας καὶ τοῦ αὐθαίρετου φυσικοῦ καταναγκασμοῦ.
Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2018
Tο διαδικτυακό «φαινόμενο Άρεντ»
Μια μακροσκελής συνέντευξη της γερμανοεβραίας φιλοσόφου το 1964 στη γερμανική τηλεόραση κάνει σήμερα ρεκόρ κλικ στο youtube. Πώς εξηγείται το «φαινόμενο Άρεντ» στην εποχή των νέων διαδικτυακών μέσων;
Δεν πρόκειται για κάποιο βίντεο τριών λεπτών με ταχύτητα, χρώμα, κίνηση σαν κι αυτά που κάνουν θραύση στο youtube. Στην πραγματικότητα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με όλα αυτά. Μια συνέντευξη της γερμανοεβραίας φιλοσόφου και μελετήτριας του ολοκληρωτισμού Χάνα Άρεντ (1905-1975) το 1964 στην εκπομπή του Δεύτερου Προγράμματος της γερμανικής τηλεόρασης ZDF «Zur Person» με τον δημοσιογράφο Γκύντερ Γκάους (1929-2004) προκαλεί ενθουσιασμό σήμερα στο γερμανικό διαδίκτυο. Ήδη οι διάφορες εκδοχές της που κυκλοφορούν στο youtube έχουν κάνει σχεδόν ένα εκατομμύριο κλικ. Είναι το πιο «απίθανο χιτ του youtube», έγραψε πρόσφατα η Rheinische Post.
Αν δει κανείς τη συνέντευξη με σημερινά, τεχνικά και μόνο κριτήρια θα έλεγε ότι οπτικά τουλάχιστον είναι βαρετή. Ασπρόμαυρη τηλεόραση, συζήτηση χωρίς παύσεις, ελάχιστο μοντάζ. Στην πραγματικότητα ο θεατής βλέπει μόνο τη Χάνα Άρεντ να καπνίζει αρειμανίως, πού και πού να βήχει, ενώ ο οικοδεσπότης-παρουσιαστής έχει την πλάτη του γυρισμένη στο κοινό. Η συνέντευξη διαρκεί πάνω από μια ώρα και ξεκινά χωρίς εισαγωγή, κατευθείαν με δύσκολες ερωτήσεις ακαδημαϊκού περιεχομένου.
Πώς εξηγείται το διαδικτυακό «φαινόμενο Άρεντ»;
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορούν να εξηγήσουν την επιτυχία αυτού του βίντεο στο youtube. Σίγουρα δεν είναι αυτό που λέμε «σούπερ χιτ» με τα δεδομένα του youtube, αλλά σε κάθε περίπτωση ένα «φαινόμενο» που αξίζει κανείς να το εξετάσει πιο προσεκτικά. Αν αναλύσει κανείς το προφίλ των χρηστών που το έχουν παρακολουθήσει θα βρει ανάμεσά τους «φαν» της φιλοσοφίας. Ακόμη και πολιτικούς όπως ο Πράσινος πρωθυπουργός της Βάδης-Βυρτεμβέργης Βίνφριντ Κρέτσμαν. Αλλά όχι μόνο. Η Χάνα Άρεντ έγινε της μόδας στο ευρύ κοινό το 2012, όταν βγήκε στους κινηματογράφους μια ταινία για τη ζωή της.
Επίσης η ίδια η εκπομπή Zur Person του Γκύντερ Γκάους θεωρείται θρυλική, με σημαντικές προσωπικότητες της γερμανικής πνευματικής και πολιτικής ζωής να έχουν φιλοξενηθεί στο ιστορικό πλατό της: από τον Μάρτιν Χάιντεγκερ μέχρι τον Κόνραντ Αντενάουερ, τον Βίλυ Μπράντ και τον Χέλμουτ Σμιτ.
Όπως ανέφερε στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων dpa ο Μάνουελ Μένκε, ειδικός στην ιστορία των ΜΜΕ, σήμερα το διαδίκτυο και ειδικά τα νέα μέσα όπως το youtube διευκολύνουν τη διάδοση αρχειακού υλικού και ιστορικών συνεντεύξεων, όπως αυτής με την Χάνα Άρεντ. Με την ίδια λογική δεν είναι μόνο η συγκεκριμένη συνέντευξη που κάνει σήμερα απρόσμενα κλικ αλλά και πολλές άλλες αντίστοιχες, όπως μια συνέντευξη με τον Χέλμουτ Σμιτ το 1986 στο «NDR Τalk Show», η οποία έχει στο youtube πάνω από 200.000 κλικ και πολλά σχόλια.
Μακεδονικό
Του Μανώλη Μ. Μηλιαράκη*
Σε μια περίοδο που η επιθετικότητα της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ελληνισμού γενικότερα, γίνεται κάθε μέρα και πιο προκλητική και επικίνδυνη, η Ελληνική Κυβέρνηση, τα συστημικά κόμματα και τα επίσης συστημικά Μ.Μ.Ε. έχουν καταληφθεί από πρεμούρα, για την εντός εξαμήνου λύση του Μακεδονικού, που εκκρεμεί εδώ και ¼ του αιώνα.
Γιατί αυτή η πρεμούρα και ποιοι στην πραγματικότητα επείγονται για τη λύση του προβλήματος;
Για ποιους σε τελευταία ανάλυση τρέχει και δεν προφταίνει η Κυβέρνηση;
Γιατί η Κυβέρνηση επενδύει τώρα όλες τις δυνάμεις της στο «Μακεδονικό» και όχι στην αντιμετώπιση των ωμών απειλών της Άγκυρας, που καθημερινά αμφισβητεί έμπρακτα την εθνική μας κυριαρχία και την εδαφική μας ακεραιότητα; Ως και την Κάλυμνο ονόμασε προ ημερών «κατεχόμενο από τον ελληνικό στρατό τουρκικό νησί», ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης της Τουρκίας, και κάλεσε τον Ερντογάν να στείλει στρατό να το ελευθερώσει, όπως ο Ετσεβίτ έστειλε στρατό και «ελευθέρωσε» τη Βόρεια Κύπρο»!
Πού είναι τα διαβήματα της Κυβέρνησης προς την υποτιθέμενη Συμμαχία, το ΝΑΤΟ και την υποτιθέμενη επίσης «συμπολιτεία μας», Ε.Ε.;
Αντίθετα, το ελληνικό ΥΠΕΞ, ξημεροβραδιάζεται στην αναζήτηση «σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό κ.λπ., κ.λπ.» για τη FYROM.
Ας δούμε, λοιπόν, την πραγματικότητα, χωρίς πολλές αναλύσεις, γιατί τα πράγματα μιλούν από μόνα τους:
- Η FYROM κατέχει κεντρική γεωπολιτική θέση στα Βαλκάνια.
- Η σύνθεση του πληθυσμού της, Σλάβοι, στην πλειονότητα, Αλβανοί σε μεγάλο ποσοστό, Βλαχόφωνοι Έλληνες, Βούλγαροι κ.ά. δημιουργούν συνθήκες ασταθούς ισορροπίας, για το καθεστώς τους, με δεδομένο πάντοτε το όραμα των Αλβανών εθνικιστών για τη «Μεγάλη Αλβανία». Γι’ αυτό επείγεται να τεθεί υπό την ασπίδα του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.
- Η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να επιδιώκει τη σταθερότητα της Χώρας αυτής. Τυχόν αποσταθεροποίησή της, μπορεί να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου.
- Τα γεωπολιτικά στρατηγικά συμφέροντα στα Βαλκάνια, των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Γερμανίας και γενικότερα της Ε.Ε., είναι προφανή.
Γιατί είναι εθνικός αυτοχειριασμός το “Νέα Μακεδονία”
του Σταύρου Λυγερού –
Όλα δείχνουν ότι το όνομα “Νέα Μακεδονία”, στη σλαβική εκδοχή του (Νόβα Ματσεντόνια) όχι μόνο είναι στο τραπέζι, αλλά και θεωρείται φαβορί. Δεν πρόκειται για τυχαία εξέλιξη. Συγκεντρώνει ισχυρή προτίμηση από διεθνείς παράγοντες, επειδή από την αρχή τους προσανατόλισε εκεί η ελληνική πλευρά. Σε μία προσπάθεια να διασκεδάσει τις ελληνικές καταγγελίες ότι τα Σκόπια σφετερίζονται την ιστορική κληρονομιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Δύση προσανατολίσθηκε στο όνομα “Νέα Μακεδονία” για να την αντιδιαστείλει με την αρχαία! Αυτό ήταν το κίνητρο και του Πινέιρο και του Βανς και τώρα του Νίμιτς.
Η ειρωνεία είναι ότι το όνομα “Νέα Μακεδονία” δεν ακυρώνει ούτε το σφετερισμό της ιστορικής κληρονομιάς. Σημειολογικά, ο προσδιορισμός “νέα” υποδηλώνει μετεξέλιξη ή αναγέννηση. Υποδηλώνει την ύπαρξη και όχι την απουσία δεσμού. Τη Νέα Υόρκη, τη Νέα Ζηλανδία και τη Νέα Ιωνία τις έφτιαξαν μετανάστες ή πρόσφυγες από τη βρετανική Υόρκη, την ολλανδική Ζηλανδία και τη μικρασιατική Ιωνία.
Το μεγαλύτερο μειονέκτημα του ονόματος “Νέα Μακεδονία” είναι ότι αναφέρεται στην όλη Μακεδονία και όχι σε τμήμα της. Ως εκ τούτου, επικυρώνει, αντί να ακυρώνει το ιδεολόγημα του Μακεδονισμού, την προσπάθεια του Μέρους (Σλαβομακεδόνες) να σφετερισθεί το Όλον (Μακεδονία). Το “Νέα Μακεδονία” ουσιαστικά θα νομιμοποιήσει όχι μόνο το σφετερισμό της ιστορικής κληρονομιάς, αλλά και τις βλέψεις των Σλαβομακεδόνων επί της ελληνικής Μακεδονίας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)