Η εκλογή μουφτήδων και το φάντασμα του Ντενκτάς

του Σταύρου Λυγερού  – 

Η ανακοινωμένη πρόθεση της κυβέρνησης Τσίπρα να προχωρήσει σε διαδικασία εκλογής των μουφτήδων στη Θράκη θα αξιολογηθεί οριστικά μόνο όταν θα γίνει γνωστός ο μηχανισμός εκλογής τους. Είναι διαφορετικό να εκλέγονται οι μουφτήδες από το σύνολο των μουσουλμάνων πολιτών από το να τους επιλέγει ένα εκλεκτορικό σώμα. Και αν ισχύσει το δεύτερο έχει κρίσιμη σημασία από ποιους θα αποτελείται αυτό το εκλεκτορικό σώμα.

Η χρόνια προσπάθεια της Άγκυρας να συσχετίσει και να καταστήσει ισοδύναμο το Οικουμενικό Πατριαρχείο με τους μουφτήδες στη Θράκη δεν έχει ούτε ιστορικό, ούτε νομικό έρεισμα. Οι μουφτήδες είναι τοπικοί θρησκευτικοί ηγέτες της μουσουλμανικής μειονότητας. Διορίζονται από την Πολιτεία, επειδή αυτό ήταν το καθεστώς και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, από την οποία τους κληρονόμησε το ελληνικό κράτος.

Αντιθέτως, το Πατριαρχείο είναι ένας μακραίωνος διεθνής θεσμός, ο οποίος υπερβαίνει το πλαίσιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ενδιαφέρει δε ιδιαιτέρως την Ουάσιγκτον (και συνολικά τη Δύση), η οποία δεν επιθυμεί τα πρωτεία στον κόσμο της Ορθοδοξίας να περάσουν στο Πατριαρχείο της Μόσχας. Γι’ αυτό και πάντα στήριξε το Πατριαρχείο στην Πόλη, αναγνωρίζοντας τον οικουμενικό χαρακτήρα του.

Η κατάσταση στη Θράκη είναι πολύ ευαίσθητη για να την μετατρέψουμε σε πεδίο πειραματισμών και πολύ περισσότερο ιδεοληψιών. Προς το παρόν, το μόνο σίγουρο είναι ότι η κυβερνητική πρόθεση είναι αποτέλεσμα σχετικής υπόσχεσης του Τσίπρα κατά τη διάρκεια των συνομιλιών με τον Ερντογάν στην Αθήνα. Σύμφωνα με μη διασταυρωμένη πληροφορία ήταν το ελληνικό αντάλλαγμα για να δέχεται πίσω η Τουρκία πρόσφυγες-μετανάστες και από την ηπειρωτική Ελλάδα.

Πολιτιστική ιθαγένεια και Αριστερά

του Λαοκράτη Βάσση  – 

Η έννοια της πολιτιστικής ιθαγένειας είναι ένα από τα πλέον ναρκοθετημένα ζητήματα, από αυτά που τα συνοδεύουν απίθανες συγχύσεις, αλλά και αμφίθυμες, δύσθυμες, έως και αλλεργικές αντιδράσεις στο άγγιγμά του. Προτρέχω να τονίσω όσο πιο καθαρά μπορώ πως οι «ρίζες», το «εθνικό», το «εθνο-πολιτιστικό» και το «ελληνικό», η ελληνική δηλαδή πολιτιστική ιθαγένεια, καλώς εννοούμενα, όχι μόνο δεν είναι ασύμβατα μεγέθη με την ελληνική Αριστερά, αλλά απολύτως αλληλοπροσδιοριζόμενες διαστάσεις της ταυτότητάς της.

Γιατί; Επειδή ο ελληνικός λαός, όπως και κάθε λαός, δεν είναι μια αφηρημένη συλλογικότητα με «φαντασιακά» κατασκευασμένη την πολιτιστική και εθνική του ταυτότητα. Είναι μια συγκεκριμένη, ιστορική και δρώσα συλλογικότητα, με αδιαμφισβήτητο το υπερτρισχιλιετές πολιτιστικό της βάθος, με ανεκτίμητα πολιτιστικά φορτία και εξαιρετικό αγωνιστικό ήθος ζωής σε κρίσιμες στιγμές της ιστορικής της διαδρομής. Κατά τον Σβορώνο, έχει την αντίσταση στο ιστορικο/πολιτισμικό της κύτταρο.

Αλίμονο αν η ελληνική Αριστερά αρνείται την ελληνική πολιτιστική ιθαγένεια, αν αποχρωματίζει εθνο/πολιτισμικά την κοινωνική της διάσταση, αν δεν εκφράζει καθολικά την «ψυχή» της ελληνικής συλλογικότητας. Με ανοιχτές πάντοτε όλες τις «πόρτες» κι όλα τα «παράθυρά» μας στον κόσμο, έτσι που το «εθνικό» (ελληνικό) να αναπέμπει στο «ευρωπαϊκό» και τα δυο μαζί στο «οικουμενικό». Στο πολύχρωμο οικουμενικό μέλλον της εναρμονισμένης συνύπαρξης όλων των εθνο/πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων του κόσμου μας.

Η απόφαση του πρόεδρου των ΗΠΑ Τράμπ αναγνώρισης της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ δυναμιτίζει την εύθραυστη ισορροπία στην Μέση Ανατολή

ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΑ - Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

εφ. ΠΑΡΟΝ 17.12.2017

 

Η απόφαση του πρόεδρου των ΗΠΑ Τράμπ αναγνώρισης της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ δυναμιτίζει την εύθραυστη ισορροπία στην Μέση Ανατολή

 

Aλυσσιδωτές είναι οι αντιδράσεις που ακολούθησαν  την ανακοίνωση.

    Ο κουμπάρος Ερντογάν άρπαξε την ευκαιρία και κάλεσε στην Κωνσταντινούπολη σε σύνοδο τις 57 χώρες του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC), της οποίας αυτή την περίοδο προεδρεύει Ενδεικτική της θέλησης του να επιβληθεί ως ο νέος ηγέτης του παλαιστινιακού ζητήματος.

Σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Ερντογάν, όπως σημειώνει η Figaro, η Διάσκεψη αποσκοπεί να συντονίσει τη δράση των μουσουλμανικών χωρών ενάντια στην απόφαση του Αμερικανού Πρόεδρου να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του ισραηλινού κράτους.

 Από την μεριά του ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου δήλωσε ότι δεν του «προκάλεσε έκπληξη» η ανακοίνωση των ηγετών των μουσουλμανικών χωρών που κάλεσαν τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα ενός παλαιστινιακού κράτους, έπειτα από την έκτακτη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC).

 Εδώ «Να διευκρινίσουμε ότι η  Ιερουσαλήμ είναι «Ιερή Πόλη» και για τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες: Τον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ.

Για τους Εβραίους: Ο  Σολομώντας έχτισε τον μεγαλοπρεπή ιουδαϊκό ναό που καταστράφηκε λίγους αιώνες αργότερα από τους Βαβυλώνιους. Σήμερα σώζεται μόνο ένα τμήμα του τείχους από την περίοδο του Δεύτερου Ναού, το γνωστό «Τείχος των Δακρύων» ή «Δυτικό Τείχος» που είναι και ο ιερότερος τόπος λατρείας των Εβραίων.

Ο ΣΑΝ ΜΙΚΕΛΕ ΕΙΧΕ ΕΝΑΝ ΚΟΚΟΡΑ (1972) - Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι

Στα τέλη του 19ου αιώνα, μια ομάδα αναρχικών εισβάλλει σ’ ένα χωριό του ιταλικού Νότου και προσπαθεί να πείσει τους χωρικούς να ενστερνιστούν τις αρχές της κολεκτιβοποίησης. Οι χωρικοί όχι μόνον μένουν απαθείς στο επαναστατικό κάλεσμα, αλλά καλούν και τις Αρχές, οι αναρχικοί συλλαμβάνονται και ο αρχηγός τους Τζούλιο Μανιέρι καταδικάζεται σε θάνατο. Τελικά η ποινή του μετατρέπεται την ύστατη στιγμή σε ισόβια και κλείνεται στη φυλακή σε απόλυτη απομόνωση και χωρίς δικαίωμα γραφής, ανάγνωσης ή οποιασδήποτε επικοινωνίας με τον έξω κόσμο.

Για να επιβιώσει χωρίς να τρελαθεί, υιοθετεί ένα τελετουργικό φανταστικών καθηκόντων και πνευματικών ασκήσεων, το οποίο εκτελεί απαρέγκλιτα με μια εξαιρετικά αυστηρή πειθαρχία που επιβάλλει στον εαυτό του. Όταν μετά από δέκα χρόνια εγκλεισμού μεταφέρεται σε μια άλλη φυλακή, στη διάρκεια της μετακίνησής του έχει την ευκαιρία να μιλήσει για πρώτη φορά με μια ομάδα νεότερων πολιτικών κρατουμένων. Με την επαφή του αυτή αντιλαμβάνεται, όχι μόνον το χιμαιρικό και ουτοπικό χαρακτήρα των ιδεών του, αλλά και πως αποτελεί πια ένα απολίθωμα του παρελθόντος, καθώς η κοινωνική πραγματικότητα, όπως και τα νέα δεδομένα του επαναστατικού κινήματος, τον έχουν ξεπεράσει.

Καληνύχτα;

Το 1906, ο γερμανικής καταγωγής επιστήμων Alois Alzheimer περιγράφει για πρώτη φορά τη νόσο του Alzheimer στο ευρύ κοινό, μιας ασθένειας άρρηκτα συνυφασμένης με την άνοια, μιας ασθένειας ικανής να στοιχειώσει το νου εκατομμυρίων ανθρώπων ανά την υφήλιο.Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, ο αριθμός των ηλικιωμένων ατόμων που προσβάλλεται από την προαναφερθείσα νόσο αυξάνεται δραματικά τα τελευταία χρόνια, με τους απανταχού ειδικούς να συνιστούν στα άνω των 65 ετών άτομα να εστιάσουν στα δυσχερή συμπτώματά της έγκαιρα. Ωστόσο, παρά την όποια προσπάθεια ειδικών και μη, η εν λόγω ασθένεια δρα αποτελεσματικά, εγκλωβίζοντας πρόσφορο έδαφος του εν λειτουργία εγκεφάλου, διαγράφοντας αναμνήσεις, εμπειρίες και… πρόσωπα, ενώ η μη αντιστρεψιμότητα της κατάστασης την κατατάσσει ευθέως ανάμεσα στις πιο επιβλαβείς παθήσεις. Το προσβαλλόμενο θύμα δεν μπορεί πλέον να αντιληφθεί, έστω, συγκυρίες και καταστάσεις, με το θάνατο να λογίζεται ως η κύρια οδός. Επιπλέον, το Alzheimer, προκειμένου να επεκτείνει την παρουσία του στην… αιωνιότητα, καλλιεργεί νέες μορφές και υποστάσεις, που στόχο τους έχουν την ανόρθωση της άνοιας. Μια από τις καιριότερες μορφές του, λοιπόν, είναι και το «βραδινό σύνδρομο», με βάναυσες και επικίνδυνες συνέπειες να καταλαμβάνουν κάθε του κίνηση.

Ένας Αιρετικός Επιστήμονας Παγκόσμιας Εμβέλειας Αποκαλύπτει

Συνέντευξη με τον καθηγητή Παθολογίας , Έρευνας, Πολιτικής Υγείας και Στατιστικής , στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ των ΗΠΑ, Γιάννη Ιωαννίδη , τον έλληνα επιστήμονα με τις περισσότερες από 150 χιλιάδες επιστημονικές αναφορές παγκόσμια, που τον κατατάσσει , στους 5 σημαντικότερους σύγχρονους επιστήμονες διεθνώς. 

Οι ναζί και ο ντεκαφεϊνέ

Η παράδοξη ιστορία ενός προϊόντος στο καταναλωτικό τοπίο του Γ΄ Ράιχ

Του Κωνσταντίνου Μαυρίδη από την Ρήξη φ. 139

Στη Γερμανία της δεκαετίας του ’30, υπό τη σκέπη του ναζιστικού καθεστώτος, ένας Άρειος πολίτης μπορούσε κάλλιστα να αγοράσει μια σοκολάτα ενισχυμένη με μεθαμφεταμίνη από οποιοδήποτε παντοπωλείο σε ολόκληρη την επικράτεια του Γ΄ Ράιχ και να σπιντάρει με τις ευλογίες του Αδόλφου Χίτλερ. Αν, όμως, επέλεγε να πιει μία κούπα κανονικού καφέ, τότε είχε ξεκάθαρα αποκλίνει από τη χρηστή πρακτική που προέτασσε ως ιδανική την πόση αφεψήματος καφέ άνευ παρουσίας καφεΐνης.

Σήμερα, είναι παντελώς άγνωστη η σχέση των ναζί και του ντεκαφεϊνέ, παρά το γεγονός ότι ήταν ένα από τα προϊόντα που συνδέθηκαν αναπόσπαστα με το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα και την καταναλωτική πολιτική του πριν, αλλά κυρίως μετά την αναρρίχησή του στην εξουσία, το 1933. Οι λάτρεις του ντεκαφεϊνέ, που είναι τόσοι, όσοι και οι ορκισμένοι εχθροί του, μάλλον οφείλουν πολλά στους ναζί και συγκεκριμένα σε έναν συνοδοιπόρο τους, κάποιον επιχειρηματία ονόματι Λούντβιχ Ροζέλιους, ο οποίος έκανε τη διάδοσή του σκοπό ζωής, βγάζοντας χρήμα με το τσουβάλι στην πορεία.

Τι επιδιώκει η κυβέρνηση στο μειονοτικό;

Θέσεις του Δεκέμβρη για τη μειονότητα – Τι επιδιώκει η κυβέρνηση στο μειονοτικό;

• 
  Από την επίσκεψη του Ερντογάν στην Κομοτηνή (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Νίκος Αρβανιτίδης)

Του Παντελή Σαββίδη από το pontos-news.gr

Στο θέμα των μουφτήδων θα επανέλθω αλλά ένα σύντομο σχόλιο μετά τα όσα συνέβησαν χθες με τις δηλώσεις Γαβρόγλου, Τσίπρα και Κοτζιά είναι απαραίτητο. Ο κ. Γαβρόγλου δήλωσε πως η ελληνική πολιτεία θα εξετάσει το θέμα της εκλογής μουφτήδων από ένα εκλεκτορικό σώμα, όχι από το σύνολο της μειονότητας. Άλλωστε αυτή είναι και η πρακτική και σε άλλες χώρες.

Ο κ. Κοτζιάς είπε πως δεν συζητάμε τέτοιο θέμα με την Τουρκία.

Ο κ. Τσίπρας τόνισε πως ο σχετικός νόμος θα αλλάξει, οι μουφτήδες θα εκλέγονται και πως αυτό είναι θέμα της Ελλάδας και δεν το διαπραγματεύεται με την Τουρκία. (sic)

1. Πουθενά στη Συνθήκη της Λωζάνης δεν γίνεται αναφορά σε μουφτήδες ή Πατριαρχείο σε ό,τι αφορά τη λειτουργία τους. Καθώς γίνονταν οι διαπραγματεύσεις, ο Ισμέτ πασάς έθεσε θέμα μετακίνησης του Πατριαρχείου αλλά αντέδρασαν, πλην της ελληνικής, όλες οι αντιπροσωπείες. Ο Τούρκος αντιπρόσωπος πήρε πίσω την πρότασή του αλλά ζήτησε το Πατριαρχείο να έχει μόνο θρησκευτικές αρμοδιότητες, και καμιά άλλη.

2. Στο ζήτημα των μουφτήδων (περιλαμβανομένου και του αρχιμουφτή) υπήρχε αναφορά στη Συμφωνία των Αθηνών (1913). Θα εκλέγετο μόνο ο αρχιμουφτής (άλλο αρχιμουφτής, άλλο μουφτής), ο οποίος θα είχε έδρα την Αθήνα. Τότε, στην Ελλάδα υπήρχαν 500.000 μουσουλμάνοι.

Ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε το 1920 αλλά δεν υλοποιήθηκε λόγω των εξελίξεων που ακολούθησαν και της ανταλλαγής των πληθυσμών. Οι μουσουλμάνοι που απέμειναν ήσαν λίγοι και δεν δικαιολογείτο η εκλογή αρχιμουφτή. Αρχιμουφτής ούτε εξελέγη, ούτε διορίστηκε. Για τους μουφτήδες ενώ στην αρχή υπήρξαν σκέψεις εκλογής από ένα εκλεκτορικό σώμα, τελικά επικράτησε άλλη άποψη λόγω των ευρύτερων, από τις θρησκευτικές, αρμοδιοτήτων που τους δόθηκαν.

Οι «στιγματισμένοι» της πολιτικής ορθότητας !

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Σε σημερινό του άρθρο, «Η αστυνομία της σκέψης», ο «φιλοευρωπαϊστής» Τ. Θεοδωρόπουλος γράφει στην Καθημερινή για «το σώμα της πολιτικής ορθότητας» που «έχει εσωτερικεύσει το βλέμμα» του οργουελικού ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ :

"(…) Ποιοι το αποτελούν;

Πρώτον στρατευμένοι κομμουνιστές οι οποίοι μετανόησαν, έγιναν φιλελεύθεροι, αλλά δεν μπόρεσαν να απαλλαγούν από το “απολυταρχικώς διανοείσθαι” του “εσείς” και “εμείς”.

Κάποιοι άλλοι που νομίζουν ότι ότι η ευρωπαϊκή ανοχή, και η Ευρώπη, δεν είναι τρόπος σκέψης, αλλά δόγμα. Ορθόδοξοι του Διαφωτισμού.

Υπάρχουν βέβαια και οι χρήσιμοι ηλίθιοι, όσοι διάβασαν στη ζωή τους τρία, άντε τέσσερα κείμενα και νομίζουν ότι όχι μόνο έμαθαν την αλήθεια, αλλά μπορούν να την εκφράσουν επειδή στο λύκειο ήσαν καλοί στην Έκθεση Ιδεών.

Τέλος, να μην ξεχάσω (,,,) τις «τάξεις των πονηρών ή μάλλον των πονηρούτσικων, συμπεριλαμβάνουν τους “αντικειμενικούς” παντός καιρού".

• Θεωρείς ότι το ευρώ έχει δομικά προβλήματα που οδηγούν στην Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων: «Αντιευρωπαϊστής». 

• Απαιτείς περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη ή ταυτίζεις τον νεοφιλελευθερισμό με τους κερδισμένους της παγκοσμιοποίησης: «Λαϊκιστής».

• Επιθυμείς να διατηρήσεις αλώβητη την εθνική σου ταυτότητα και διακριτή την πολιτισμική σου ιδιοπροσωπία: «Ξενόφοβος». 

• Ανησυχείς για το ενδεχόμενο τουρκοποίησης όλης της Κύπρου ή καυτηριάζεις τον τουρκικό νεοοθωμανισμό και επεκτατισμό: «Εθνικιστής».

Πομάκος δημοσιογράφος: Μακάρι στην Τουρκία οι πολίτες να είχαν έστω το εν τέταρτο των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν οι Έλληνες μουσουλμάνοι της Θράκης (VIDEO)

Ο Πομάκος δημοσιογράφος Σεμπαϊδήν Καραχότζα σχολιάζει την επίσκεψη του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγήπ Ερντογάν στη Θράκη στις 8/12/2017 λέγοντας μεταξύ άλλων:

«Οι τοποθετήσεις του Ερντογάν ήταν ανόητες»

«Μακάρι στην Τουρκία οι πολίτες να είχαν έστω  το εν τέταρτο των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν οι  Έλληνες μουσουλμάνοι της Θράκης»

«Ο κ. Ερντογάν είναι ο τελευταίος που δικαιούται να μιλάει για ανθρώπινα δικαιώματα»

«Οι μουσουλμάνοι και κυρίως οι Πομάκοι γύρισαν την πλάτη σε αυτά τα προκλητικά καλέσματα που έγιναν»

«Οι άνθρωποι στα Πομακοχώρια δε διστάζουν να πουν ότι είναι Πομάκοι, δε διστάζουν να πουν ότι είναι  Έλληνες»

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΜΑΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΒΙΝΤΕΟ:

Δορύκτητα και δορυάλωτα, Γράφει ο Στάθης

  Μουζάλας: «δεν μπορώ να αποκλείσω το ενδεχόμενο να έχουμε νεκρούς λόγω κρύου στη Μόρια». Προφανώς πρόκειται για παρατηρητή ωδικών πτηνών. Μήπως θα έπρεπε να περάσει απ’ το μυαλό αυτού του κυρίου ότι είναι ο ίδιος αρμόδιος για να μην έχουμε νεκρούς στη Μόρια ή οπουδήποτε αλλού. Εκτός κι αν δεν έχει μυαλό, οπότε μια τέτοια σκέψη δεν έχει από πού να πάει κι από πού να περάσει. Βεβαίως

  ο κ. Μουζάλας ως πρόσωπο δικαιούται να μην έχει μυαλό, ως υπουργός όμως δεν δικαιούται να ’ναι ένα αυτάρεσκο και αλαζονικό τίποτα, διότι αυτό συνεπάγεται δημόσια δεινά. Για τυχόν νεκρούς πρόσφυγες θα φταίει ο ίδιος, όπως ήδη ο ίδιος φταίει για την αθλιότητα μέσα στην οποία ζουν και βασανίζονται χιλιάδες κατατρεγμένες ψυχές. Εκτός κι αν,

  και σε αυτήν την περίπτωση φταίει ο περιώνυμος και δυσώνυμος κύριος… δασάρχης.

                                                                                         ***

  Τα ερωτήματα για την επίσκεψη Ερντογάν παραμένουν καυτά. Αν σκοπός της ελληνικής διπλωματίας ήταν και είναι η βελτίωση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες, πρόκειται για Βατερλώ. Σύμπας ο ευρωπαϊκός Τύπος στέκεται στις θέσεις της Τουρκίας, τις οποίες ο Ερντογάν εξέφρασε με προσβλητικό τρόπο, μέσα στο ίδιο το «σπίτι» της Ελλάδας, το Προεδρικό Μέγαρο. Και βεβαίως ελάχιστα ασχολούνται τα ΜΜΕ της Εσπερίας

Σύνταξη 550 ευρώ θα παίρνει ένας στους δύο μετά το 2019

Σύνταξη της τάξης των 550 ευρώ θα παίρνει ένας στους δύο συνταξιούχους μετά το 2019, από τα έξι «ψαλίδια» που έρχονται την ερχόμενη διετία σε κύριες, επικουρικές συντάξεις, εφάπαξ και ΕΚΑΣ.

Τα νέα μέτρα που πρόκειται να εφαρμοστούν, σύμφωνα με το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων (ΕΝΔΙΣΥ), έχουν ως εξής:

1 Με τη σύνταξη Ιανουαρίου 2018, που θα πιστωθεί στους λογαριασμούς των δικαιούχων λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, πάνω από 140.000 χαμηλοσυνταξιούχοι θα δουν νέα περικοπή στο ΕΚΑΣ τους το 2018. Οι δικαιούχοι, από 210.000 που είναι σήμερα, θα μειωθούν στους 70.000, καθώς κόβονται άλλα 238.000.000 ευρώ από το επίδομα και θα πληρωθούν μόλις 85.000.000 ευρώ σε όσους συνεχίσουν να το λαμβάνουν.

2 Το πρώτο τρίμηνο του έτους θα αρχίσει το «κούρεμα» των νέων επικουρικών συντάξεων, καθώς θα υπολογίζονται με ρήτρα θανάτου και μείωσης των ελλειμμάτων.

3 Οι νέες κύριες συντάξεις που θα δοθούν με βάση τον νόμο Κατρούγκαλου έως τις 30 Ιουνίου του 2018 θα είναι μικρότερες έως 30% για αιτούντες συνταξιοδότηση από τις 13 Μαΐου 2016 και έπειτα.

Αριστερά: μεταξύ διαμαρτυρίας και καθεστωτισμού

του Γιώργου Κοντογιώργη  –

Το ζήτημα της Αριστεράς συνδέθηκε ιστορικά με μια εκδοχή της προόδου η οποία προέκρινε την επιτάχυνση της ενσωμάτωσης των σε ανθρωποκεντρική υστέρηση κοινωνικών στρωμάτων (ιδίως των δυνάμεων της εργασίας) ή και κοινωνιών (όπως η ρωσική) στη νέα εποχή. Σε θεωρητικό επίπεδο, το πρόταγμα της Αριστεράς, το πρόταγμα του σοσιαλισμού, αξιολογήθηκε ως μέτρο, και μάλιστα ως η αρχετυπική εκδοχή της μετάβασης της ανθρωπότητας σε μια μετακαπιταλιστική φάση, που άγγιζε ουσιαστικά το ιδεώδες της ανθρώπινης κατάστασης.

Η Αριστερά, έως σήμερα, δεν έπαψε να προβάλλει τον ιστορικό της προορισμό ως την ειμαρμένη που προόρισται να φέρει την ανθρωπότητα στην μετακαπιταλιστική εποχή, και όχι ως έναν εναλλακτικό δρόμο για τη μετάβαση από τη δεσποτεία στον πρώιμο ανθρωποκεντρισμό. Το γεγονός αυτό αποτελεί μια κρίσιμη παράμετρο για την κατανόηση της Αριστεράς στις ημέρες μας, η οποία επιπλέον αναδεικνύει το έλλειμμα γνωσιολογίας και προτάγματος που τη διατρέχει.

Η Αριστερά της κρίσης, τα αριστερά κόμματα των χωρών της νότιας Ευρώπης, αποτελεί από την άποψη αυτή το εργαστήρι που επιμαρτυρεί την αντινομία, η οποία συνοδεύει την πολιτική πράξη της Αριστεράς σε όλη τη διάρκεια της νεοτερικότητας. Θα έλεγα, με μεγαλύτερη ακρίβεια, την αδυναμία του κόσμου της να ανασυνδεθεί με την πρόοδο. Η εμπειρία της ελληνικής Αριστεράς είναι εξόχως αποδεικτική της πολιτικής πράξης της Αριστεράς στη νότια Ευρώπη, θα λέγαμε μάλιστα της δυτικής Αριστεράς στο σύνολό της.

Η οβιδιακή μετάλλαξη

Τρεις διδακτικές ιστορίες χρέους από το παρελθόν της ελληνικής ιστορίας- Η σχέση της χώρας με τους δανειστές

Από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος της Ανεξαρτησίας, αυτή η σχέση χρέους κατέδειξε ότι τελικά ο ισχυρός δεν διστάζει να εκμεταλλεύεται με κάθε τρόπο την αδυναμία του αδυνάτου και να αγνοεί κάθε αίσθηση ηθικής απέναντι σε αυτόν. Παίζοντας εκ του ασφαλούς, καταφέρνει να επιβάλλει τους όρους του και να αποκομίζει τεράστια κέρδη, ενδεδυμένος τις περισσότερες φορές το μανδύα του ευεργέτη και του προστάτη.

Αν γυρίσουμε πίσω στο παρελθόν, θα ανακαλύψουμε ότι οι σημερινές περιπέτειες της χώρας δεν είναι πρωτόγνωρες. Αυτό όμως που είναι πραγματικά εντυπωσιακό, εστιάζεται στις πρακτικές που ακολουθούν οι δανειστές. Τα «κόλπα» με τις προμήθειες, η κερδοσκοπία με τα «ξεχασμένα» ομόλογα και η παρακράτηση από τα νέα δάνεια των τοκοχρεωλυσίων των παλαιότερων δανείων, είναι πρακτικές που ακολούθησαν με ζήλο, υπομονή και επιμονή και οι πρόγονοι των σημερινών δανειστών.

Τρείς ιστορίες από το παρελθόν δείχνουν, ότι οι σημερινοί δανειστές δεν είναι ούτε καν πρωτότυποι. Δείχνουν επίσης ότι ακόμα και ο σκληρός Σόιμπλε δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να ακολουθήσει τους εκβιασμούς του Βίσμαρκ σχεδόν 135 χρόνια πρίν.

1η ιστορία:

Παραίτηση δημοτικού συμβούλου Βύρωνα: «4.000 κατασχετήρια εν όψει Χριστουγέννων δεν παίζει, γεια σας»

Ο δημοτικός σύμβουλος Βύρωνα, Παναγιώτης Κόνσουλας παραιτήθηκε από την Επιτροπή Ποιότητας Ζωής λόγω των κατασχετηρίων που έχουν αποσταλεί ακόμα και σε άπορους δημότες.

Ο ίδιος έστειλε την επιστολή της παραίτησής του -για προσωπικούς λόγους- και ζήτησε την άμεση αντικατάστασή του. 

Παράλληλα προχώρησε σε ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook όπου έκανε γνωστό ότι ο λόγος που παραιτήθηκε είναι τα 4.000 κατασχετήρια στον Δήμο Βύρωνα και μάλιστα ενόψει εορτών. 

«Ποιότητα Ζωής με 4.000 κατασχετήρια στον Δήμο Βύρωνα εν όψει Χριστουγέννων, στα σπίτια και τους λογαριασμούς ακόμη και άπορων συνδημοτών, δεν «παίζει»...Γεια σας!!!, έγραψε.

Οι... συμφορές του δανεισμού κατά τον Πλούταρχο

«Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας»! Το είπε ο Πλούταρχος τον 1ο μ.Χ. αιώνα και να που έφθασε η στιγμή να εκτιμηθούν οι λόγοι του.«Έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου», προβλέπει ο μεγάλος συγγραφέας της αρχαιότητας και ας βγει κάποιος να αντιπαραθέσει, ότι δεν έχει δίκιο...

Δυσάρεστα επίκαιρο είναι το έργο του «Περί του μη δειν δανείζεσθαι» (από τα Ηθικά), που κυκλοφόρησε σε νέα έκδοση από τη «Νεφέλη» με τον τίτλο «Οι συμφορές του δανεισμού». Γιατί πράγματι, τις συμφορές που συσσωρεύονται στον άνθρωπο, ο οποίος καταφεύγει στο δανεισμό απαριθμεί με τρόπο καυστικό, αυστηρό και καίριο ο Πλούταρχος σ΄αυτό το μικρό κείμενο, που δεν μπορεί να διαβαστεί σήμερα απλώς «εγκυκλοπαιδικά», αφού οι παραλληλίες με τα σύγχρονα τεκταινόμενα παραφυλούν σε κάθε στίχο.

«Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων». Και οι δανειστές «Μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες, σαν όρνεα τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν βυθίζοντας το ράμφος στα σωθικά τους»... λέει κατηγορηματικά ο Χαιρωνίτης ρήτορας. Και επιχειρηματολογεί. Και φέρνει παραδείγματα από την ιστορία της εποχής του, από τους μύθους αλλά και από τα παθήματα των απλών ανθρώπων. Και χιούμορ επιστρατεύει ενίοτε μάλιστα μαύρο! Γιατί το κείμενο _μία ομιλία στην πραγματικότητα_ δεν γράφτηκε τυχαία. Η Αθήνα και οι άλλες ελληνικές πόλεις μαστίζονταν από τις συνέπειες της υπερχρέωσης, όταν ο Πλούταρχος περί το 92 μ. Χ αποφάσισε να μιλήσει μπροστά σε ακροατήριο για τις σοβαρές συνέπειες του δανεισμού.

Ἡ τριλογία τῆς ρωσικῆς ἐπανάστασης: Ζητήματα ἰδεαλισμοῦ, Σταθμοί, Ἐκ βαθέων

«Ρωσικὴ Ἐπανάσταση 1917. Ἰδεολογικὲς ζυμώσεις ποὺ ὁδήγησαν σ’ αὐτήν, ἡ ρωσικὴ διανόηση καὶ ἡ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ματιὰ τοῦ Νικολάου Μπερντιάγιεφ» 

Μὲ τὸ παραπάνω θέμα ὀργάνωσαν ἐκδήλωση-συζήτηση ἡ ἐφημερίδα "Χριστιανικὴ" καὶ τὸ περιοδικὸ "Στέπα" τήν Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017 στήν ΕΣΗΕΑ.

 

Ὁ Δημήτρης Τριανταφυλλίδης, δημοσιογράφος, μεταφραστής καί ἐκδότης τοῦ περιοδικοῦ «Στέπα» μίλησε με θέμα: 

 

Ἡ τριλογία τῆς ρωσικῆς ἐπανάστασης: Ζητήματα ἰδεαλισμοῦ, Σταθμοί, Ἐκ βαθέων. 

 

Συντόνισε και προλόγισε ὁ Γιάννης Ζερβός, Πρόεδρος τῆς «Χριστιανικῆς Δημοκρατίας».

Συνδικαλιστικός νόμος και απεργία

Παλιός διάλογος σε νέες ανάγκες

Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου από την Ρήξη φ. 139

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απέσυρε, για να επαναφέρει εν ευθέτω χρόνω και να ψηφιστεί, τροποποίηση του συνδικαλιστικού νόμου, με την οποία, για την κήρυξη απεργίας απαιτείται το 50% των ταμειακώς εντάξει μελών των πρωτοβάθμιων σωματείων.

Το δικαίωμα στην απεργία και η απεργία η ίδια, ως βιωματική και συμβολική τελετουργία του εργατικού κινήματος, είναι μια ουσιαστική παρακαταθήκη των εργαζομένων. Εγγράφεται στις ηρωικές στιγμές των ανθρώπων να διεκδικούν το δίκιο τους και οποιαδήποτε ενοχοποίηση και συκοφαντία τους αποτελεί διαγραφή της μνήμης τους και των συλλογικών αγώνων για αντίσταση και δημιουργία καλύτερων συνθηκών ζωής.

Σαφέστατα όμως, η αλλοτρίωση και ο εκφυλισμός του συνδικαλισμού στην Ελλάδα ακολούθησε την πολιτισμική παρακμή, την πολιτική απάθεια και την κοινωνική αμνησία της αξιοποίησης του συλλογικού μόχθου για ένα καλύτερο αύριο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κρυφή γοητεία της διαπλοκής

του Σταύρου Λυγερού – 

Η εξάρτηση των κομμάτων και των πολιτικών από το πολιτικό χρήμα και από τα Μίντια, σε συνδυασμό με τον έλεγχο των Μίντια από βαρόνους του χρήματος, είχε πολύ πριν την εκδήλωση της κρίσης μετατοπίσει το κέντρο βάρους στις σχέσεις πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Και την είχε, βεβαίως, μετατοπίσει προς όφελος της δεύτερης, τροφοδοτώντας έτσι μια τάση εξάρτησης της πολιτικής εξουσίας. Σε αρκετές περιπτώσεις η εξάρτηση αυτή προσλαμβάνει διαστάσεις υπαλληλοποίησης.

Οι αμαρτωλές σχέσεις στο τρίγωνο πολιτικής-Μίντια-κεφαλαίου όχι μόνο καταρρακώνουν κάθε έννοια υγιούς ανταγωνισμού, αλλά και δημιουργούν ένα κλίμα γενικευμένης αναξιοπιστίας, το οποίο αδικεί όσους σέβονται τους κανόνες. Η Λερναία Ύδρα της διαπλοκής και της διαφθοράς δηλητηριάζει τις ηθικές αξίες που στηρίζουν τον κοινωνικό ιστό, διαβρώνει το Κράτος Δικαίου, νοθεύει τους κανόνες της αγοράς και αποτρέπει παραγωγικές πρωτοβουλίες.

Παραλλήλως, προκαλούσε και δημοσιονομικές βλάβες. Ευθυνόταν όχι μόνο για τη λεηλασία, αλλά συχνά και για τη σπατάλη του δημόσιου χρήματος. Οι πολίτες επιβαρύνονται υπέρμετρα και ως φορολογούμενοι και ως χρήστες των υπηρεσιών του δημοσίου. Με άλλα λόγια, η διαπλοκή λειτουργεί σαν καρκίνωμα, που αλλοιώνει την ουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος και ωθεί τη χώρα σε παρατεταμένη παρακμή.

Η διαπλοκή-διαφθορά είχε συμβάλει καθοριστικά στην αποσάθρωση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα. Όταν ο βαθμός εμπιστοσύνης πέφτει κάτω και από το αναγκαίο ελάχιστο, ο κοινοβουλευτισμός περιέρχεται σε κρίση. Αυτό είχε αρχίσει να συμβαίνει πριν η Ελλάδα βυθιστεί στην κρίση, αλλά από το 2010 πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις. Έτσι προέκυψαν οι τεκτονικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και ο ΣΥΡΙΖΑ από το 4% βρέθηκε κυβερνών κόμμα.

Κοντόθωρη στάση

Ασημένια Οικονομία και νησιωτική Ελλάδα Ασημένια Οικονομία και νησιωτική Ελλάδα

Ασημένια Οικονομία και νησιωτική Ελλάδα του Δημήτρη Σκουτέρη  -  Ο Επίτροπος έρευνας, επιστήμης και καινοτομίας Κάρλος Μοέδας αναφερόμενος στην  Ασημένια Οικονομία (Silver Economy), έχει πεί: «Η ζωή αρχίζει στα 70. Σε κάθε κράτος-μέλος της ΕΕ το ποσοστό του πληθυσμού ηλικίας 65 ετών και άνω αυξάνεται, κάτι που μας φέρνει αντιμέτωπους με μια έτοιμη, αναδυόμενη αγορά για την κοινωνική επιχειρηματικότητα και την καινοτομία, για την ανάπτυξη φθηνότερης, … Δημήτρης Σκουτέρης Διαβάστε περισσότερα...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, ΚΗΔΕΙΑ ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ (16 12 1974)

Η διαδρομή του ποιητή της εργατιάς προς την τελευταία κατοικία του.

Ακτινογραφώντας την οικονομική ανισότητα

Την ανησυχητική αύξηση της παγκόσμιας ανισότητας, με βραδύτερο όμως ρυθμό στην Ευρώπη, καταγράφει η έκθεση του World Inequality Lab της Σχολής Οικονομικών του Παρισιού που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη. Το slpress.gr ρίχνει «φως» σε σημαντικά ευρήματα της έρευνας που δεν έχουν παρουσιαστεί επαρκώς.

Η ανισότητα των εισοδημάτων ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό στις περιοχές του κόσμου με την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή να αποτελούν τα δύο αντίθετα άκρα. Αυτό αποφάνθηκαν οι διάσπαρτοι σε πέντε Ηπείρους εκατό ερευνητές του WID.world, που καταμέτρησαν την εισοδηματική ανισότητα σε 70 χώρες, την ανισοκατανομή του πλούτου σε 30 και το εθνικό εισόδημα σε 180 κράτη. 

Την έκθεση συντόνισε ο Lucas Chancel και την συνέγραψαν, υιοθετώντας πρωτοποριακή μεθοδολογία μέτρησης, οι Facundo Alvaredo, Thomas Piketty, Emmanuel Saez, και Gabriel Zucman.

Το 2016, το 10% των Ευρωπαίων καρπωνόταν το 37% του εθνικού εισοδήματος. Στην Κίνα το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 41%, στη Ρωσία 46%, στις ΗΠΑ και στον Καναδά 47% περίπου και 55% στην υποσαχάρια Αφρική, τη Βραζιλία και την Ινδία. Η Μέση Ανατολή κατέκτησε την πρώτη θέση, καθώς σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, το 10% απολαμβάνει του 61% του εθνικού εισοδήματος.

ΤΟ ΚΟΜΠΛΕΞ ΤΟΥ ΦΕΡΜΟΥΑΡ

Του Μανώλη Μηλιαράκη

Το φερμουάρ, όπως είναι γνωστό, είναι ένας χρήσιμος και αναγκαίος υλικός μηχανισμός για να γίνουν κατάλληλα προς ένδυση ορισμένα μέρη του ρουχισμού μας. Υπάρχει όμως και το άυλο φερμουάρ, που χρησιμοποιείται για να κλείνουν το στόμα τους, σε κρίσιμες στιγμές και περιόδους για τον Άνθρωπο και την Κοινωνία, εκείνοι που λόγω της θέσης τους και κυρίως του αυτοπροσδιορισμού τους, ως διανοουμένων, φιλοσόφων και ανθρώπων του Πνεύματος, έπρεπε να έχουν στόμα ελεύθερο και ανυπότακτο και με θάρρος να παίρνουν ξεκάθαρη θέση, με την προσωπική τους στάση ζωής, απέναντι στα δρώμενα της εποχής, για να γίνονται φως και οδοδείκτες για τον λαό.

Παράδειγμα, γνωστός επιφυλλιδογράφος, την περίοδο της Απριλιανής Χούντας, σε εφημερίδα του γνωστού και εν πολλαίς αμαρτίες βιώσαντος Συγκροτήματος, της Χρήστου Λαδά και σήμερα στην ναυαρχίδα της μνημονιακής πολιτικής και της νέου τύπου κατοχής που βιώνουμε, ο Χρήστος Γιανναράς.

Σε όλη την περίοδο της δικτατορίας είχε το στόμα του επτασφράγιστο. Και αν κάνω λάθος θα του ζητήσω χίλιες φορές συγνώμη. Αλλά ο τα πάντα γνωρίζων και ελέγχων, θεολόγος, φιλόσοφος και κριτής της οικουμένης κύριος Γιανναράς, ας μας πει πότε και που, από την 21η Απριλίου 1967 μέχρι την 24 Ιουλίου 1974, έχει καταγγείλει, ως πνευματικός άνθρωπος, το προδοτικό, ξενοκίνητο και ξενόδουλο πραξικόπημα; Πού και πότε κατάγγειλε τις εξορίες, τις φυλακίσεις, τα φρικτά βασανιστήρια, χιλιάδων συμπολιτών μας; Πού και πότε εξεδήλωσε την συμπαράστασή του στα θύματα της Χούντας;

Τι ήταν το Βυζάντιο - Εισαγωγή στη Βυζαντινή Ιστορία (Επ. 1)

Οικονομία Ο Κράτος, η Βία και η «βρώμικη δουλειά» των κατασχέσεων

του Μάκη Ανδρονόπουλου – 

Δύο αντιφατικές ειδήσεις συνόδευσαν την 24ωρη απεργία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Από τη μια ανακοινώθηκε πρωτογενές πλεόνασμα 4,658 δισ. ευρώ στον προϋπολογισμό στο 11μηνο (1,58 δισ. ευρώ πάνω από τον στόχο) και από την άλλη, στο ίδιο διάστημα εισπράχθηκαν 4 δισ. ευρώ από κατασχέσεις και δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων!

Ποιών και για τι οφειλές, κανείς δεν λέει. Προφανώς θα είναι και το ακίνητο του Άκη για ξεκάρφωμα, αλλά η κοινή γνώμη ξέρει ότι το κράτος τα πήρε πάλι εν ψυχρώ από αυτούς που δεν μπορούν να αντιδράσουν, παρά μόνο μια φορά την τετραετία. Την ίδια ώρα, ο δημοτικός σύμβουλος Βύρωνα, Παναγιώτης Κόνσουλας παραιτήθηκε από την Επιτροπή Ποιότητας Ζωής λόγω των 4.000 κατασχετηρίων που έχουν αποσταλεί ακόμα και σε άπορους δημότες στον Δήμο. Ποιότητα Ζωής «Δεν παίζει…Γεια σας!!!», έγραψε στο facebook και κατέβασε ρολά.