ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ!"Ο ΑΡΧΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΩΝ ΠΕΤΡΑΛΩΝΩΝ"-Η ΛΟΓΟΚΡΙΜΕΝΗ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΥΕΝΕΔ,ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 40 ΧΡΟΝΙΑ!

AΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ VISALTIS.NET! 

Το 1977 η αείμνηστη Λίλα Κουρκουλάκου σκηνοθέτησε για λογαριασμό της ΥΕΝΕΔ ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό αναφορικά με τα επιστημονικά επιτεύγματα του Δ-ρα Άρη Πουλιανού και των συνεργατών του στο σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής. Το έργο της διεθνούς φήμης σκηνοθέτιδας είχε προγραμματιστεί να προβαλλόταν πριν και κατά τη διάρκεια των εργασιών του 3ου Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου Ανθρωπολογίας τον Σεπτέμβριο του 1982, αλλά η προβολή του απαγορεύτηκε ύστερα από παρέμβαση των γνωστών-άγνωστων αντιπάλων του έργου του διαπρεπούς Έλληνα ανθρωπολόγου. 

Σχετικά με το θέμα ο τύπος της εποχής έγραψε: 

 Ελευθεροτυπία 30-3-1981: Η ΥΕΝΕΔ φοβήθηκε τον "Αρχάνθρωπο". 

 Ριζοσπάστης 25-9-1982: Απαράδεκτη η απαγόρευση της ταινίας του "Αρχανθρώπου" .  

Το Έθνος 28-9-1982: Ματαιώθηκε για δεύτερη φορά η προβολή του "Αρχανθρώπου".

 Η ταινία αποτελεί ένα μοναδικό ντοκουμέντο καθώς περιλαμβάνει συνέντευξη του Άρη Πουλιανού, κατοίκων του χωριού - των βασικότερων πρωταγωνιστών της ανακάλυψης του Αρχανθρώπου, καθώς και εργαζομένων επιστημόνων και μη στο σπήλαιο κατά την διάρκεια των ανασκαφών. Σαράντα χρόνια μετά, το «Βισάλτης» αναζήτησε την ταινία και την παρουσιάζει για πρώτη φορά προς ενημέρωση κάθε ενδιαφερόμενου, αν μη τί άλλο σαν φόρο τιμής στη σημαντικότερη εκλιπούσα Ελληνίδα σκηνοθέτιδα.

Αξίζει να επισημανθεί στο σημείο αυτό πως εάν δεν γινόταν σήμερα η ανάρτηση αυτής της ταινίας διαδικτυακά, δεν θα γινόταν ίσως στο μέλλον ποτέ ξανά... 

 ©www.visaltis.net

 

Ο Βαρουφάκης, ο Γαβράς και η παρακμή- ελληνική και ευρωπαϊκή

Του Γιώργου Καραμπελιά πρωτοδημοσιεύτηκε στο liberal.gr 

Ο Κώστας Γαβράς, σε παρουσίαση του νέου ογκώδους πονήματος του Γιάνη Βαρουφάκη, δήλωσε πως θα γυρίσει σε κινηματογραφικό έργο τον αγώνα του Γιάνη «ενάντια στο παγκόσμιο σύστημα», συνεπικουρούμενος και από τον Βασίλη Βασιλικό, ο οποίος επίσης συμμετείχε στη συγκεκριμένη εκδήλωση.

Ο Βασίλης Βασιλικός έγινε γνωστός στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για το βιβλίο του, «Ζ», που κυκλοφόρησε το 1966 και περιέγραφε τα γεγονότα της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη και την αποκάλυψη των ηθικών και φυσικών αυτουργών της, εξαιτίας και της επιμονής ενός νέου τότε ανακριτή, του Χρήστου Σαρτζετάκη. Αμέσως μετά, το 1969, στη διάρκεια της δικτατορίας, ο Κώστας Γαβράς μετέβαλε σε κινηματογραφικό έργο, με τεράστια κινηματογραφική επιτυχία, λόγω της δικτατορίας στην Ελλάδα, το βιβλίο του Βασιλικού. Ο Βασιλικός, ο Γαβράς και ο Σαρτζετάκης, εκείνη την εποχή, είχαν πραγματοποιήσει ένα σημαντικό έργο. Στη συνέχεια –όπως πάντα συμβαίνει στον κόσμο που ζούμε–, έδρεψαν από αυτήν τους τη στάση ως καρπούς, αναγνώριση και χρήμα. Ο ένας ανακηρύχθηκε και πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και δεν ήταν καθόλου χειρότερος, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, από αυτούς που ακολούθησαν.

Οι άλλοι δύο, σε πολύ προχωρημένη ηλικία πλέον –έχουν περάσει πάνω από πενήντα χρόνια από την υπόθεση Λαμπράκη και το βιβλίο του Βασιλικού–, επανέρχονται με ένα νέο «αφήγημα». Τότε, περιέγραψαν τον αγώνα του Λαμπράκη, τον τραγικό του θάνατο και τις προσπάθειες να αποκαλυφθούν οι συνθήκες της δολοφονίας του, σε μια χώρα που αγωνιζόταν να κατακτήσει στοιχειώδεις πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες, και σύντομα θα έπεφτε κάτω από τη μπότα της δικτατορίας. Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά, έρχονται να περιγράψουν έναν άλλο «ηρωικό αγώνα», τον «αγώνα» ενός διεθνούς καμποτίνου να καταστρέψει τη χώρα του, πράγμα το οποίο κατόρθωσε να επιτύχει μέσα σε έξι μήνες!

Η τρόικα ήρθε για να μείνει: Την προηγούμενη φορά κάθισε 80 χρόνια!

Είδαν κι έπαθαν για να τη διώξουν από την Αθήνα…

Το 1978, όταν καταργήθηκε η Διεθνής Οικονομική Επιτροπή στεγαζόταν στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ. Η φωτογραφία έχει ληφθεί τις ημέρες που εκδόθηκε ο νόμος για την κατάργησή της.

Αναμφισβήτητα η ελληνική φιλοξενία είναι παροιμιώδης, γεγονός που αποδεικνύεται από την προτίμηση που δείχνει για τη χώρα μας το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι ελεγκτές του. Οι εκπρόσωποί του φαίνεται πως δεν μπορούν να ζήσουν μακριά από τον αττικό ουρανό. Γι’ αυτό την προηγούμενη φορά που μας επισκέφθηκαν –με την ονομασία Διεθνής Οικονομική Επιτροπή- έμειναν ογδόντα (80) ολόκληρα χρόνια, από το 1898 έως το 1978! Η σελίδα αυτή της
οικονομικής μας ιστορίας παραμένει ακατάγραφη, όπως και πολλές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειές της.

Γιατί θέλουν να εμφανίσουν την Ελλάδα σε τροχιά εικονικής ανάπτυξης;

Του Δημήτρη Καζάκη

Τα μάθατε; Η οικονομία της Ελλάδας μπήκε σε αναπτυξιακή τροχιά. Βεβαίως! Μας το διαβεβαιώνει η ίδια η κυβέρνηση δια στόματος του υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης Δημήτρη Παπαδημητρίου. «Η οικονομία βρίσκεται εκτός κινδύνου και έχει εισέλθει σε τροχιά ανάκαμψης και αυτό δεν αφορά μόνον τον τουρισμό, τη βιομηχανία, τις εξαγωγές ή τις ξένες άμεσες επενδύσεις, φορά και κλάδους που μέχρι πρότινος υποφέρανε εξαιτίας της δημοσιονομικής και εισοδηματικής λιτότητας, όπως είναι οι κατασκευές, το εμπόριο ή άλλες υπηρεσίες. Κυρίως, όμως, αφορά την δημιουργία 260.000 καθαρών θέσεων απασχόλησης στο διάστημα αυτής της διακυβέρνησης και τη μείωση της ανεργίας σχεδόν κατά 5.5 ποσοστιαίες μονάδες».

Τάδε έφη ο κύριος υπουργός κατά την ομιλία του στο περιφερειακό αναπτυξιακό συνέδριο της Θεσσαλίας στις 10 του μηνός. Και δεν τον πήραν με τις ντομάτες. Εκείνες τις σάπιες που προορίζονται για τις χωματερές. Βλέπετε το ακροατήριο δεν ήταν απλός κόσμος της δουλειάς, αλλά παρατρεχάμενοι, ημέτεροι και λοιποί αυτού είδους.

Μας το διαβεβαιώνει επίσης και το ΔΝΤ, το οποίο αναθεώρησε προς τα πάνω την πρόβλεψή του για το δείκτη του ΑΕΠ στην Ελλάδα.

Μη γελάτε. Όχι, δεν είναι για γέλια. Ούτε θα πρέπει να ξεπερνάτε αυτές τις δηλώσεις αδιάφορα. Μα θα μου πείτε, λένε ψέματα. Ναι, είναι αλήθεια, ψεύδονται ως εκεί που δεν παίρνει. Γιατί; Το σκεφτήκατε;

Τι θέλουν να πετύχουν; Ποιόν θέλουν να ξεγελάσουν; Εσάς, εμάς, δηλαδή τους απλούς πολίτες που βιώνουν την αλήθεια καθημερινά; Ίσως κι αυτό, μιας και η ανθρώπινη βλακεία είναι ενδημική και ακαταμάχητη. Όλο και κάποιον θα βρουν για να πιστέψει αυτές τις ανοησίες.

Όμως το κύριο δεν είναι αυτό. Αν ήταν μόνο για να ξεγελάσουν τα γνωστά υποζύγια που τους πιστεύουν και ύστερα αυτοκτονούν δια της ψήφου, δεν θα χρειάζονταν τόσα πολλά.

Ο πασάς και ο τσολιάς

Του Περικλή Κοροβέση

Τα ρεμπέτικα τραγούδια ή τώρα με τον νέο τους τίτλο «λαϊκά αστικά τραγούδια» (αμφίβολο αν θα επικρατήσει) στην ουσία ήταν ένας λαϊκός πολιτισμός που τελούσε μέχρι πρόσφατα υπό διωγμόν.

Τραγούδια του υπόκοσμου και του λούμπεν προλεταριάτου, που δεν είχαν καμία σχέση με την καθώς πρέπει κοινωνία η οποία άκουγε όπερες και οπερέτες και ελαφρά τραγούδια (άλλος ένα υποτιμητικός όρος για τραγούδια που ήταν ισάξια της διεθνούς παραγωγής – είναι σαν να λέμε πως η Εντίθ Πιαφ και η Νίνα Σιμόν τραγουδούσαν ελαφρά τραγούδια. Πώς τα ζυγίζουν οι ειδικοί, δεν ξέρω. Να έχει επινοηθεί κάποιο «τραγουδόζυγο» και να μην το ξέρω; Κανείς δεν είναι βέβαιος για τις γνώσεις του).

Εκτός από την περιθωριοποίηση αυτών των τραγουδιών από την καλή κοινωνία, υπήρχε και η ποινική δίωξη από τον φασίστα Ι. Μεταξά και παραδόξως και το ΚΚΕ συμμερίστηκε τις απόψεις του δικτάτορα.

Εντούτοις αυτά τα τραγούδια είχαν ευρύτατη απήχηση στα λαϊκά στρώματα. Σε αυτά αναγνώριζαν τη ζωή τους και τον μόχθο τους. Τα ρεμπέτικα βρήκαν την πλήρη απελευθέρωσή τους μετά την πτώση της στυγνής δικτατορίας των συνταγματαρχών. Και άρχισαν τα ρεμπέτικα να ερευνώνται συστηματικά ακόμα και σε επίπεδο ντοκτορά (αν και κάποιοι πρωτοπόροι είχαν αρχίσει την έρευνα και τη μελέτη πριν από τη δικτατορία).

ΘΑ ΠΑΡΑΒΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ;

ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Ιδού οι γόνοι των βιομηχάνων! Μερικά στοιχεία για τους πλειστηριασμούς που απέτρεψε το κίνημα την περασμένη Τετάρτη (11/10)

Μια πρώτη απάντηση του Θ. Πετράκου στους άθλιους συκοφάντες.

Οι συκοφάντες του κινήματος κατά των πλειστηριασμών δεν είπαν με τις παραπλανητικές και ψευδείς επιθέσεις τους ότι το κίνημα ματαίωσε τους παρακάτω πλειστηριασμούς οι οποίοι προφανώς δεν αφορούν γόνους βιομηχάνων αλλά λαϊκά στρώματα των οποίων τα περιουσιακά τους στοιχεία στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα είχαν βγάλει για πλειστηριασμό Τράπεζες. Επειδή όμως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια παρουσιάζω σε πρώτη φάση κάποια στοιχεία, που πρόχειρα συνέλεξα, για τους πλειστηριασμούς που απέτρεψε το κίνημα στην Αττική :

1. Η ALPHA BANK Διαμέρισμα στο Αιγάλεω για οφειλές 100.000 ευρώ
2. Η Πειραιώς κατάστημα στου Γκύζη για οφειλές 100.000 ευρώ
3. Η Πειραιώς Διαμέρισμα στην Αργυρούπολη για οφειλές 90.644 ευρώ
4. Η Πειραιώς Διαμέρισμα και Αποθήκη στην Βικτώρια για οφειλές 64.184 ευρώ

Καπιταλισμός και Κράτος Δικαίου

.

Tο εμπόριο και η βιομηχανία σπάνια ανθίζουν σε μία χώρα, εάν δεν υπάρχει ένας ορισμένος βαθμός εμπιστοσύνης στη δικαιοσύνη της κυβέρνησης – οπότε εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς γιατί η ελληνική οικονομία βαδίζει από το κακό στο χειρότερο.

.

Άποψη

Οι άνθρωποι έχουν την τάση να υποτάσσονται στις Αρχές, στην εκάστοτε Εξουσία δηλαδή, καθώς επίσης να ακολουθούν κανόνες – ένα φαινόμενο που, από την πλευρά της θεωρίας της εξέλιξης (evolution), δεν καθορίζεται τόσο από τις πολιτισμικές συνθήκες ή/και τους καταναγκασμούς. Υπόκειται κυρίως στο ιδιοτελές συμφέρον, σε έναν λογικό «υπολογισμό» καλύτερα – με την έννοια ότι, έτσι αυξάνονται οι δυνατότητες επιβίωσης.

Εκτός αυτού, υπεισέρχεται επί πλέον η συνειδησιακή επίγνωση της Ηθικής και της Δικαιοσύνης που έχει εξελιχθεί σταδιακά, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του εκπολιτισμού των ανθρώπων – η οποία απαιτεί την παραδειγματική τιμωρία εκείνων που δεν συμμορφώνονται με τις υφιστάμενες κοινωνικές «συμβάσεις» και με τους κανόνες συμβίωσης.

Από τη συγκεκριμένη εξέλιξη των ατομικών κινήτρων και των κοινωνικών Θεσμών, εξάγονται σημαντικά συμπεράσματα, όσον αφορά τον σωστό ορισμό του καπιταλισμού – στο κέντρο του οποίου ευρίσκονται το Κράτος και η Δικαιοσύνη (G. Hodgson). Το μεγάλο πλεονέκτημα αυτής της οπτικής γωνίας είναι η υψηλή εννοιολογική ακρίβεια, με την οποία μπορεί κανείς να προσεγγίσει τον καπιταλισμό – ως ένα οικονομικό σύστημα που έχει επικρατήσει στον πλανήτη.

Περαιτέρω, πολλοί από τους κεντρικούς θεσμούς του καπιταλισμού όπως, για παράδειγμα, τα συμβόλαια και οι αγορές, εξαρτώνται, όσον αφορά την εγκαθίδρυση και τη διατήρηση τους, από το ισχύον νομικό σύστημα – το οποίο παρέχεται με τη σειρά του από τους κρατικούς Θεσμούς (Βουλή, Δικαστήρια κλπ.). Στα πλαίσια αυτά μία αντιπαράθεση, η οποία στηρίζεται σε νομικές βάσεις, απλοποιεί την εκάστοτε συζήτηση, αποτρέποντας τις παρανοήσεις και τις υπερβολές – με μειονέκτημα της όμως το ότι, δεν δίνεται η απαιτούμενη σημασία στις επί μέρους ηθικές πτυχές.

Σε κάθε περίπτωση το σύγχρονο Δίκαιο, ως βάση του καπιταλισμού στις ανεπτυγμένες βιομηχανικές χώρες, αναπτύχθηκε από κατακερματισμένες νομικές εξουσίες – όπως στο παράδειγμα της μεσαιωνικής Αγγλίας, όπου πολλά διαφορετικά Δικαστήρια ανήκαν σε διάφορους Θεσμούς (εκκλησία, φεουδάρχες, συντεχνίες, εμπορικές εταιρείες κλπ.).

Το πρώτο ελληνικό ηλεκτρικό αυτοκίνητο καταναλώνει μόλις 1€/100km και φορτίζεται σε απλή οικιακή πρίζα! [photos]

Το Νέο «ECO-CAR» Ηλεκτρικό Αυτοκίνητο Για Την Πόλη

Το πρώτο ελληνικό ηλεκτρικό αυτοκίνητο καταναλώνει μόλις 1€/100km και φορτίζεται σε απλή οικιακή πρίζα των 220 volt!

Η εταιρεία ECO//SUN, παρουσίασε στην 82η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης το νέο ηλεκτρικό της αυτοκίνητο ECO-CAR. 

Το σασί του αυτοκινήτου είναι κατασκευασμένο από υψηλής αντοχής υλικό και οι διαστάσεις του είναι εντυπωσιακά μικρές.

Το ECO-CAR έχει μήκος μόλις 224.5 εκατοστά, πλάτος 129 εκατοστά και 157 εκατοστά ύψος. Το βάρος του είναι 670 κιλά (μαζί με τις μπαταρίες). Μπορεί να μεταφέρει δύο επιβάτες, ενώ είναι βολικό στο παρκάρισμα καθώς χωράει σε θέση όσο ένας κάδος σκουπιδιών.

Παρόλο τις μικρές διαστάσεις του, ο εσωτερικός χώρος είναι άνετος για δύο άτομα. Ο ηλεκτρικός κινητήρας του είναι ισχύος 7.5kW και τροφοδοτείται από 6 μπαταρίες στα 72V. Το ECO-CAR έχει αυτονομία από 100 έως 120 χιλιόμετρα και μέγιστη ταχύτητα 80 χλμ/ώρα.

ΟΙ "45 ΟΥΓΓΡΟΙ ΙΠΠΕΙΣ" ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ - ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ ΑΞΕΛΟΥ

ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Πώς απέτρεψαν, ο Κ.Τσάτσος και ο Ε.Παπανούτσος, την καθιέρωση του λατινικού αλφάβητου και της φωνητικής γραφής από τον Κ.Καραμανλή

                                               

Σπύρος Κουτρούλης

Σε ένα άρθρο του Σ.Ψυχάρη στις 25.7.1999, στο "Βήμα" αναφέρεται ότι ο Κ.Καραμανλής επιχείρησε να καθιερώσει, στην πρώτη τετραετία της μεταπολίτευσης, το λατινικό αλφάβητο και την φωνητική γραφή  και υποχώρησε μετά την σθεναρή αντίδραση του Κ.Τσάτσου και του Ε. Παπανούτσου. 

Δεδομένου ότι ο Κ. Καραμανλής, παρότι επιθυμούσε να βρίσκεται κοντά σε σημαντικούς στοχαστές, ο ίδιος ποτέ δεν είχε ιδιαίτερους θεωρητικούς προβληματισμούς, είναι αξιοπερίεργο τι τον ώθησε να ασπαστεί θέσεις, που στην χώρα μας συμμερίζονταν μόνο ένα κομμάτι του δημοτικισμού. Πως ένας πολιτικός που δεν είχε γίνει γνωστός για την εμπλοκή του στις γλωσσικές διαμάχες λαμβάνει μια τέτοια πρωτοβουλία, που αιφνιδιάζει  τους κατ' εξοχήν δημοτικιστές συνεργάτες του. Βεβαίως η κατάργηση της αραβικής γραφής από  τον Κεμάλ  θεωρήθηκε ως μεγάλο βήμα προόδου  για τους Τούρκους. Όμως σε μια γλώσσα με παράδοση χιλιάδων ετών, με  αδιάλειπτη συνέχεια, στην οποία έχουν γραφεί  σπουδαία έργα, μια  τέτοια πρωτοβουλία,  ανεξάρτητα από τις πιθανές προθέσεις, όσων την υποστήριζαν ,θα είχε  ως αποτέλεσμα να χάσουμε άλλο ένα αγκωνάρι της αυτοτέλειας και ανεξαρτησίας μας. Φυσικά αυτό το επεισόδιο δεν ερευνήθηκε ποτέ περισσότερο.

Το  απόσπασμα, από το άρθρο  του Σ.Ψυχάρη, με τον τίτλο "Κ.Καραμανλής" είναι το ακόλουθο:

"Την πρώτη φορά η κρίση ξέσπασε σε μια συνάντηση του Καραμανλή με τον Κ. Τσάτσο(προτού γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν υπουργός Πολιτισμού) και τον αείμνηστοΕυάγγελο Παπανούτσο. Τους είχε καλέσει ο τότε πρωθυπουργός στο γραφείο του για να συζητήσουν θέματα της Παιδείας. Σε μια στιγμή ο Καραμανλής τους είπε ότι θα έπρεπε κάποια στιγμή να σκεφθούν το ενδεχόμενο να συνδυασθεί το ελληνικό αλφάβητο με το λατινικό, να εξετασθεί ακόμη και το θέμα της φωνητικής γραφής.

Σαν ελατήρια πετάχτηκαν επάνω οι δύο συνομιλητές του Καραμανλή. «Δεν πίστευα στα αφτιά μου!» θα αφηγηθεί αρκετά χρόνια αργότερα ο Κ. Τσάτσος... Οπωσδήποτε οι δύο συνομιλητές του τότε πρωθυπουργού δήλωσαν ότι παραιτούνται κλπ., κλπ. και ο Καραμανλής απέσυρε το θέμα."

Πηγή: http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=112955&wordsinarticle=%CE%A4%CF%83%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%82

Ζαν-Πωλ Σαρτρ – Ο χρόνος στο έργο του Φώκνερ

Το πρώτο πράγμα που εντυπωσιάζει κάποιον όταν διαβάζει το «Η Βουή και η Μανία» είναι η τεχνική του ιδιορρυθμία. Για ποιο λόγο ο Φώκνερ έχει κατακερματίσει το χρόνο της ιστορίας του ανακατεύοντας τα κομμάτια; Για ποιο λόγο το πρώτο παράθυρο με θέα σε αυτόν τον μυθιστορηματικό κόσμο είναι της συνείδησης ενός χαζού; Ο αναγνώστης μπαίνει σε πειρασμό να αναζητήσει σημεία-οδηγούς και να επανακαθορίσει ο ίδιος τη χρονολογική σειρά:

«Ο Τζέισον και η Κάρολαϊν Κόμπσον απέκτησαν τρεις γιους και μία κόρη. Η κόρη, η Κάνπ, δόθηκε στον ΝτάλτονΈιμις κι έμεινε έγκυος. Αναγκασμένη να βρει άμεσα σύζυγο…»

Εδώ ο αναγνώστης σταματά αφού συνειδητοποιεί ότι ο συγγραφέας διηγείται μία άλλη ιστορία. Ο Φώκνερ δεν συνέλαβε αρχικά μία γραμμική υπόθεση για να την ανακατέψει εκ των υστέρων σαν τράπουλα· δεν υπήρχε άλλος τρόπος να την πει. Στο κλασικό μυθιστόρημα, η δράση προϋποθέτει μία κεντρική επιπλοκή· για παράδειγμα, η δολοφονία του γέρου Καραμαζόφ. Όμως αναζητούμε μάταια μία τέτοια επιπλοκή στο «Η Βουή και η Μανία». Είναι ο ευνουχισμός του Μπέντζι ή η οικτρή ερωτική περιπέτεια της Κάντι ή η αυτοκτονία του Κουέντιν ή το μίσος του Τζέισον για την ανιψιό του; Μόλις αρχίζουμε να κοιτάμε ένα επεισόδιο, αυτό ανοίγει αποκαλύπτοντας άλλα επεισόδια, όλα τα άλλα επεισόδια. Τίποτα δεν συμβαίνει· η ιστορία δεν ξεδιπλώνεται· την ανακαλύπτουμε κάτω από κάθε λέξη, σαν άσεμνη και εμφρακτική παρουσία, περισσότερο ή λιγότερο συμπυκνωμένη, ανάλογα την περίπτωση, θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε αυτές τις ασυμμετρίες ως αναίτιες ασκήσεις δεξιοτεχνίας. Η μυθιστορηματική τεχνική συνδέεται πάντοτε με τη μεταφυσική του συγγραφέα. Σκοπός του κριτικού είναι να ορίσει τη δεύτερη πριν αξιολογήσει την πρώτη.

H αναγνώριση της ταυτότητας του φύλου

Μανώλης Γ. Βαρδής    

Ο μετανεωτερικός άνθρωπος εξακολουθεί να σκέφτεται με τους ουτοπικούς όρους του παρελθόντος, χωρίς βέβαια την σαφή αναφορά σε έναν μεταφυσικό Θεό ή στην μακρά πορεία της ανθρώπινης Ιστορίας. Θα μπορούσε εύλογα να αναρωτηθεί κανείς πως από ένα νομοσχέδιο για τα διεμφυλικά άτομα, μπορούμε να καταλήξουμε να συζητάμε, και πάλι, για τη μετανεωτερικότητα;

Και όμως, κάτι τέτοιο οφείλουμε να το δούμε. Δεν είναι τα πάντα μικροπολιτική, κυβερνητικοί ή πολιτικοί αντιπερισπασμοί. Ακόμα και στο βάσιμο επιχείρημα ότι ο εν τοις πράγμασι νεοφιλελευθερισμός της εποχής μας δεν αφορά μόνο στο οικονομικό πεδίο, αλλά θέλει να κυριαρχεί και στο ανθρωπολογικό, κάτι φαίνεται να «λείπει». Οπωσδήποτε ο τεμαχισμός της κοινωνικής πραγματικότητας και η έμφαση στην ανάδειξη επιμέρους, εξατομικευμένων αιτημάτων, δεν δηλώνουν, τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο, από μία διεργασία απόλυτης «ιδιωτικοποίησης» του δημόσιου πεδίου. Είναι αυτονόητο ότι πάντοτε υπήρχαν διεμφυλικά άτομα (αν θυμάμαι καλά, μία τέτοια περίπτωση ήταν και οι ευνούχοι της Βυζαντινής και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), όπως και πάντοτε υπήρχαν ομοφυλόφιλοι, μάγισσες, αιρετικοί, διεστραμμένοι (η αναφορά δεν εξισώνει τα μέρη της πρότασης). Δεν ήταν όμως ποτέ αυτονόητο ότι όλες αυτές οι ανθρώπινες κατηγορίες θα έπρεπε να ρυθμισθούν νομικά ή ιατρικά. Δεν συνιστούσαν lobbies διεκδίκησης δικαιωμάτων.

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ

Εκπαιδευτικοί προς υπουργό: Φανταστείτε τον εαυτό σας στη θέση των προσφύγων στις τάξεις που διδάσκουμε . Πόση ώρα θα μπορούσατε να καθίσετε να παρακολουθήσετε ένα μάθημα που δεν καταλαβαίνετε ;

«Οι πρόσφυγες πάντως που μπαίνουν στις τάξεις μας μετά από δέκα λεπτά κουράζονται και βαριούνται με ό,τι αυτό συνεπάγεται...»

Οι εκπαιδευτικοί δύο συστεγαζόμενων σχολείων  της πλατείας Αμερικής απέστειλαν επιστολή προς τον υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου, με  την οποία περιγράφουν  τις συνέπειες από  την καθημερινή υποδοχή  μαθητών  και γονιών  που ως επί το πλείστον δεν μιλάνε ούτε ελληνικά ούτε καν αγγλικά.

«Tα προσφυγόπουλα έρχονται και μπαίνουν στις τάξεις μας εντελώς απροετοίμαστα και χωρίς καμία βοήθεια πάνω στο σημαντικό θέμα της επικοινωνίας καθώς δεν έχουμε ακόμα τάξη υποδοχής. Πολλές φορές ,   αγοράζουμε εμείς με δικά μας έξοδα γραφική  ύλη προκειμένου να  ακολουθήσουν επί ίσοις όροις την εκπαιδευτική διαδικασία »επισημαίνουν οι εκπαιδευτικοί.

Σύγκρουση των πολιτισμών 2

του Τιερί Μεϊσάν

Εδώ και 16 χρόνια, πολλές συζητήσεις με ζωηρό ενδιαφέρον διαμείβονται μεταξύ των ειδημόνων της διεθνούς πολιτικής, για να καθοριστούν οι στόχοι της ηνωμενοπολιτειανής στρατηγικής. Είναι προφανώς ευκολότερο να αποτιμήσουμε την περίοδο στο τέλος παρά στην αρχή της. Παρ’όλα αυτά πολύ λίγοι το έκαναν και πολλοί εμμένουν να αγορεύουν με θεωρίες που διεψεύθησαν από τα πράγματα. Βασιζόμενος στα συμπεράσματα αυτής της συζητήσεως ο Τιερρύ Μεϊσσάν υπενθυμίζει το επόμενο στάδιο ως προεβλέπετο για τους ηνωμενοπολιτειανούς στρατούς σύμφωνα με τους θεωρητικούς των, τους προτέρους της περιόδου αυτής· ένα στάδιο που θα μπορούσε προσεχώς να τεθεί σε εφαρμογή.

ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΔΑΜΑΣΚΟΣ (ΣΥΡΙΑ) | 11 OCTOBRE 2017 

عربي  DEUTSCH  ENGLISH  ESPAÑOL  فارسى  FRANÇAIS  ITALIANO  PORTUGUÊS ΕΛΛΗΝΙΚΆ ROMÂNĂ  TÜRKÇE  РУССКИЙ  NORSK 

Αμπού Μπάκρ αλ-Μπαγνταντί & Ασίν Ουιράθου

Οι δυνάμεις που σκέφτηκαν και σχεδίασαν τον εκμηδενισμό της «διευρυμένης Μέσης Ανατολής» θεωρούσαν την περιοχή αυτή ως εργαστήριο εις το οποίο θα δοκίμαζαν την νέα τους στρατηγική. Εάν το 2001 περιελάμβαναν τις κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου και του Ισραήλ, έχασαν την πολιτική εξουσία στην Ουάσιγγτων και εξακολουθούν την πολιτικο-οικονομική τους πρόσπειρα (project) μέσω ιδιωτικών πολυεθνικών εταιρειών.

Ποέβλεπαν την στρατηγική τους με κατευθυντήριες συλλήψεις βασισμένες στις εργασίες του Ναυάρχου Άρθουρ Σεμπράουσκι [Αρθούρου Κεβρόfσκι// Arthur Cebrowski ] και του βοηθού του Τόμας Μπαρνέττ [Θωμάς Β˚αρνέττ// Thomas Barnett ] στο Πεντάγωνο, συγχρόνως δε βασιζόμενοι στον Μπέρναρντ Λιούις και τον βοηθό του στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας [NSC] Σάμιουελ Χάντιγγττον [Βερνάρδος Λεύις και Σαμουήλ Ύντιγγτων] [1].

Η βόμβα του ιδιωτικού δανεισμού/ Του Βασίλη Βιλιάρδου

.

Τα νοικοκυριά της Ελβετίας έχουν το υψηλότερο χρέος ως προς το ΑΕΠ παγκοσμίως, ακολουθούμενα από τη Δανία και την Ολλανδία στην Ευρώπη – γεγονός που σημαίνει ότι, τυχόν αύξηση των επιτοκίων ή μία επόμενη κρίση, θα τους δημιουργήσει τεράστια προβλήματα.

.

Ανάλυση

Όταν μία χώρα είναι σοβαρή, ασφαλώς δεν εξετάζει μόνο τα χρέη των διαφόρων τομέων της οικονομίας της (δημόσιο, επιχειρήσεις, νοικοκυριά) αλλά, επίσης, τα περιουσιακά τους στοιχεία – καταρτίζοντας έναν ορθολογικό Ισολογισμό, όπου τα χρέη τοποθετούνται απέναντι στα περιουσιακά στοιχεία.

Στην Ελλάδα βέβαια δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, με άμεση συνέπεια οι εκάστοτε ανεύθυνοι ή ιδιοτελείς οικονομικοί σχολιαστές να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους μόνο την εξέλιξη των χρεών – χωρίς καν να αναφέρονται στην αντίστοιχη των περιουσιακών στοιχείων, τα οποία αποκτήθηκαν στο ίδιο χρονικό διάστημα.

Το αποτέλεσμα είναι να διαστρεβλώνεται εντελώς η εικόνα, εξυπηρετώντας ουσιαστικά τους δανειστές – όπως το 2010, όταν κανένας δεν έδινε σημασία στην τότε αξία των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου, η οποία σύμφωνα με το ΔΝΤ ανερχόταν στα 300 δις € (πηγή) χωρίς τα ενεργειακά αποθέματα. Ήταν δηλαδή περίπου ίση με τα χρέη του δημοσίου, οπότε ο ισολογισμός μας δεν ήταν αρνητικός – κάτι που άλλαξε έκτοτε ραγδαία, ως επακόλουθο της πολιτικής των μνημονίων.

Εξαιτίας της πολιτικής αυτής, η οποία δρομολογήθηκε από κόμματα χειρότερα από οποιαδήποτε άλλα στον πλανήτη, με αποκορύφωμα το σημερινό «τσίρκο», η αξία της δημόσιας περιουσίας μας μειώθηκε στα 50 δις € και στη συνέχεια διαμορφώθηκε πολύ χαμηλότερα – ενώ η αξία των ιδιωτικών ακινήτων παρουσίασε πτώση κατά 600 δις €, του χρηματιστηρίου κατά 200 δις € κοκ., επισφραγίζοντας την ελληνική τραγωδία, καθώς επίσης τεκμηριώνοντας τη συλλογική μας ανοησία.

Συνελήφθη και η Meral Geylani, σύντροφος του Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί!

Θ. Μαλκίδης 

Συνελήφθη  και η Meral Geylani, σύντροφος του Γιάννη Βασίλη  Γιαϊλαλί!

Πριν από λίγο ενημερώθηκα ότι η Meral Geylani σύντροφος του για έξι μήνες φυλακισμένου συμπατριώτη μας Γιάννη Βασίλη  Γιαϊλαλί κρατείται στο αστυνομικό τμήμα της Αττάλειας !

Η  Geylani συνελήφθη με την κατηγορία "της  προπαγάνδας για το Κουρδικό ζήτημα και για την προτροπή σε Τούρκους πολίτες να μην πηγαίνουν στο στρατό και να δολοφονούν", ενώ η  εισαγγελία θα αποφασίσει κατά πόσο η Geylani θα παραπεμφθεί στο δικαστήριο κατά τη διάρκεια της ημέρας. 

Η Meral Geylani  είναι 34  ετών και μαζί με το σύντροφό της Γιάννη Βασίλη  Γιαϊλαλί είχαν εγκατασταθεί στο Roboski του Κουρδιστάν, εκεί όπου οι Τουρκικές δυνάμεις καταστολής είχαν δολοφονήσει αμάχους, ανάμεσά τους   και πολλά παιδιά, αγωνιζόμενη για την ελευθερία του Κουρδικού λαού και την αναγνώριση της Γενοκτονίας.  

Meral Geylani Gözaltında

Δ.Κοτρόγιανος: Απαράδεκτη η καθυστέρηση στην υπόθεση Χ.Ρίχτερ

Συλλογικό τραύμα/κυκλωτικοί χοροί/κοινοτική θεραπεία

Όποιος έχει μάτια βλέπει*· τον τελευταίο καιρό, με κάθε ευκαιρία, σε συνάξεις και πάρτυ, σε φεστιβάλ και σε συναυλίες οι χοροί μας οι κυκλωτικοί πυκνώνουν, πληθαίνουν, διευρύνονται. Μια ολόκληρη κοινωνία θέλει να χορέψει σε συχνότητες και εντάσεις ασυνήθιστες για κείνη την πλαστική και ψεύτικη αλλοτινή Ελλάδα προ κρίσης.

Μια μεγάλη επιστροφή συντελείται, ολοένα και περισσότεροι τείνουν να μιλήσουν για «ρίζες», ωστόσο για να συλλάβουμε πλήρως την φυσιογνωμία της δεν πρέπει να περιοριστούμε στην διάσταση την ιστορική ή την κοινωνιολογική, μα στην υπαρξιακή. Το κλειδί ώστε να ανοίξει ο δρόμος σ’ αυτήν την ερμηνεία, βρίσκεται ως συνήθως τυχαία· το ταίριασμά του όμως δεν είναι διόλου συμπτωματικό…

«Κυνηγώντας την πιο σαγηνευτική μουσική του κόσμου», έγραφε η Αμάντα Πέτρουσιτς πριν δυο χρόνια στους New York Times τον Σεπτέμβριο του 2014. Θα πρωτοακούσει τα Ηπειρώτικα από την εκτέλεση ενός μοιρολογιού από τον Ανδρέα Σπανό, που ηχογραφήθηκε στην Νέα Υόρκη στα 1929. «Υπάρχει μια παλλόμενη ιστορία στο παίξιμό του, η κάθε νότα τρέμει σα να υπέρφερε πρόσφατα από μια συναισθηματική κατάρρευση», έγραψε για το κομμάτι. Ο Σπανός θρηνούσε για την ξενιτιά του…

Charles Bukowski, «Ο ήχος των ανθρώπινων ζωών»

Παράξενη ζεστασιά, ζεστά και κρύα θηλυκά,

είμαι καλός στον έρωτα, όμως ο έρωτας δεν είναι μόνο

σεξ. οι περισσότερες γυναίκες που έχω γνωρίσει

είναι φιλόδοξες, κι εμένα μου αρέσει να τεμπελιάζω σε

μεγάλα αναπαυτικά μαξιλάρια στις 3

το απόγευμα, μου αρέσει να χαζεύω τον ήλιο

ανάμεσα απ’ τα φύλλα κάποιου δένδρου

καθώς ο κόσμος εκεί έξω κρατιέται

μακριά μου, το ξέρω πολύ καλά, όλες αυτές οι

βρόμικες σελίδες, και μου αρέσει να τεμπελιάζω

με την κοιλιά μου προς το ταβάνι αφού κάνουμε έρωτα

όλα να ρέουν προς τα μέσα:

είναι τόσο εύκολο να είσαι χαλαρός – αρκεί να το αφήσεις να συμβεί,

μόνο αυτό χρειάζεται.

αλλά το θηλυκό είναι παράξενο, είναι πολύ

φιλόδοξο – να πάρει! δεν μπορώ να κοιμάμαι όλη τη μέρα!

το μόνο που κάνουμε είναι να τρώμε! να κάνουμε έρωτα! να κοιμόμαστε! να τρώμε! να κάνουμε έρωτα!

Γ. Κοντογιώργης - Η Ελλάδα στην αιχμαλωσία ή αιχμή του δόρατος για το μέλλον - 9.10.2017

Γ. Κοντογιώργης - Η Ελλάδα στην αιχμαλωσία ή αιχμή του δόρατος για το μέλλον - 9.10.2017

Κυκλοφορεί το Σάββατο 14 Οκτωβρίου το νέο φύλλο της Ρήξης (φ. 137)

Ρήξη, η εφημερίδα του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου

Κυκλοφορεί  το Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017 η Ρήξη Οκτωβρίου. Την Ρήξη μπορείτε να την βρείτε μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου στα περίπτερα όλης της χώρας, όπως και στα γραφεία του Άρδην σε Αθήνα (Ξενοφώντος 4) και Θεσσαλονίκη (Βαλαωρίτου 1 και Δωδεκανήσου), καθώς και στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο (Θεμιστοκλέους 37, Εξάρχεια). 

Διαβάστε στην Ρήξη:

Αφιέρωμα η Οκτωβριανή Επανάσταση και η Ελλάδα

• Μια πρωτοφανής γεωπολιτική ανατροπή, της Σύνταξης
• Ο Βαρουφάκης, ο Γαβράς και η παρακμή, του Γιώργου Καραμπελιά
• Αντιφά φασίστες, του Γιάννη Ξένου
• Μήντια Σαγανάκι, του Μάνου Στεφανίδη
• Το φύλο, η οικογένεια και η απελευθέρωση της επιθυμίας, του Γιώργου Ρακκά
• Για το Ελληνικό…, του Νίκου Ντάσιου