ΜΙΑ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΙΧΝΟΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑΣ... (Μπέρτολτ Μπρεχτ)

Ένα επίκαιρο απόσπασμα για το φασισμό και την ελευθερία του λόγου που έγραψε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ 

ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΧΩΡΕΣ δε μπορούν πια να ευοδωθούν χωρίς τη χρήση ωμής βίας. Μερικοί πιστεύουν ακόμα ότι μπορούν να ενεργούν έτσι συνέχεια, αλλά μια ματιά στα βιβλία των λογαριασμών τους θα τους πείσει, αργά ή γρήγορα, για το αντίθετο. Είναι μονάχα ζήτημα χρόνου. 

ΜΙΑ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΙΧΝΟΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑΣ, όταν μένουν ανέπαφες οι κοινωνικές καταστάσεις που τον παράγουν σαν φυσική αναγκαιότητα. Όποιος δε θέλει να εγκαταλείψει την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όχι μονάχα δε θ’ απαλλαγεί από το φασισμό, αλλά θα τον χρειάζεται.

Είναι η δημοκρατία, ηλίθιε!

Σεπτεμβρίου 27, 2013 από seisaxthiablog




πιτσιρικος

Ο φασισμός, ο ναζισμός, η Χρυσή Αυγή, τα άκρα, οι αντιφασίστες, μαύρος φασισμός, κόκκινος φασισμός, η Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ, τα Μνημόνια και άλλα τέτοια. Λέγονται και γράφονται πολλά αυτές τις ημέρες. Λέγονται και γράφονται πολλά αλλά το προφανές δεν βλέπω να το αναφέρει κάποιος.

Κυρίες και κύριοι, η δυτική δημοκρατία έχει μεγάλο πρόβλημα.

Όποιος αναζητεί τα αίτια της ανόδου των εθνικιστικών, φασιστικών και ναζιστικών κομμάτων στην Ευρώπη, δεν υπάρχει λόγος να χάνεται σε ατελείωτες αναλύσεις που οδηγούν πάντα σε .παράλυση

Αντί να προσπαθεί κάποιος να τα ρίξει στη Μέρκελ, στον Σόιμπλε, στον Σαμαρά, στον ΣΥΡΙΖΑ -ή σε όποιον άλλον αντιπαθεί-, καλό θα ήταν να δει και λίγο πιο πέρα από τη μύτη του.

20 Σεπτεμβριου 1942, Η ανατίναξη του κτιρίου της ΕΣΠΟ . Νεκροί 29 εθνικοσοσιαλιστές και 48 Γερμανοί αξιωματικοί. (ΒΙΝΤΕΟ)

Ούτε ξεχάσαμε, ούτε ξεχνάμε τι σημαίνει εθνικοσοσιαλισμός.

Το LEFTeria-news τιμώντας την επέτειο μιας κορυφαίας στιγμής της Εθνικής Αντίστασης, εκείνης της ανατίναξης της ΕΣΠΟ (Εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση συνεργαζομένη με τα SS) τον Σεπτέμβρη του 1942, αναρτά δύο σχετικά δημοσιεύματα,

Να τονίσουμε ότι ο Κ. Περρικος και οι συντροφοί του εκτελέστηκαν στην Καισαριανή το 1943.

Η ανατίναξη του κτιρίου της ΕΣΠΟ

Η οδός Πατησίων, λίγο μετά την ανατίναξη της ΕΣΠΟ.

Μία από τις κορυφαίες αντιστασιακές πράξεις κατά των Γερμανών κατακτητών και των Ελλήνων συνεργατών τους ήταν η πολύνεκρη ανατίναξη του κτιρίου της ναζιστικής «Εθνικής Σοσιαλιστικής Πατριωτικής Οργάνωσης» (ΕΣΠΟ) στη γωνία των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος. Το εγχείρημα έφερε σε πέρας στις 20 Σεπτεμβρίου 1942 μια ομάδα αποφασισμένων ανδρών και γυναικών της αντιστασιακής οργάνωσης «Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων» (ΠΕΑΝ).

ΜΠΡΕΧΤ ΓΙΑ ΦΑΣΙΣΜΟ

«Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί. Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός. 

Πώς, λοιπόν, τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για το φασισμό όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον προκαλεί; Πώς να 'χει η αλήθεια αυτή πραχτική σημασία; 

Αυτοί που είναι αντίπαλοι του φασισμού χωρίς να 'ναι αντίπαλοι του καπιταλισμού, αυτοί που παραπονιούνται για τη βαρβαρότητα που αίτια τάχα έχει τη βαρβαρότητα την ίδια, μοιάζουν μ' ανθρώπους που θέλουν το μερτικό τους απ' τ' αρνί χωρίς όμως να σφαχτεί το αρνί. Θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα αίματα. Αυτοί θα ικανοποιηθούν αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του προτού φέρει το κρέας στο τραπέζι. Δεν είναι κατά των σχέσεων ιδιοκτησίας, που προκαλούν τη βαρβαρότητα, παρά μονάχα κατά της βαρβαρότητας, υψώνουν τη φωνή εναντίον της, κι αυτό το κάνουν από χώρες όπου κυριαρχούν οι ίδιες σχέσεις ιδιοκτησίας, όπου όμως οι χασάπηδες πλένουν ακόμα τα χέρια τους προτού φέρουν το κρέας στο τραπέζι.

Οι φωνακλάδικες διαμαρτυρίες κατά των βαρβαρικών μέτρων μπορεί να 'ναι αποτελεσματικές για λίγο καιρό, όσο δηλαδή οι ακροατές τους πιστεύουν πως στη δικιά τους χώρα δε θα 'ταν ποτέ δυνατό να παρθούν τέτοια μέτρα. Ορισμένες χώρες είναι σε θέση να κρατήσουν τις σχέσεις ιδιοκτησίας τους με λιγότερο βίαια για την ώρα μέσα απ' ό,τι άλλες. Εκεί η δημοκρατία προσφέρει ακόμα τις υπηρεσίες για τις οποίες άλλες χώρες αναγκάζονται να καταφύγουν στη βία, δηλαδή την εξασφάλιση της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Το μονοπώλιο στα εργοστάσια, στα ορυχεία, στα τσιφλίκια δημιουργεί πάντα βάρβαρες καταστάσεις σ' αυτές τις χώρες είναι όμως λιγότερο ορατές. Η βαρβαρότητα γίνεται ορατή απ' τη στιγμή που το μονοπώλιο δεν μπορεί πια να προστατευτεί παρά μονάχα με την ανοιχτή βία». 

(Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια»).

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ: ‘’ΚΙ ΟΛΟ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ’’

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

Ο Διονύσης Σαββόπουλος, που τραγουδούσε στη ‘’Ρεζέρβα’’ (1979): ‘’δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά, - στην αγορά, στο Λαύριο, - είμαι μεγάλος με τιράντες και γυαλιά, - κι όλο φοβάμαι το αύριο’’, εκφέροντας με την οξύνοιά του, αυτή την αμήχανη αλήθεια,

και που διαφωνούσα με το στίχο ‘’κι όλο φοβάμαι το αύριο’’,

γιατί θεωρούσα δεδομένη τη συντριβή της βαρβαρότητας και θεωρούσα επίσης ότι η συντριβή της θα ερχόταν οσονούπω ως αποτέλεσμα κάποιας ασαφούς και απρόσωπης ‘’αναγκαιότητας’’, ενός φιλοσοφικού και κοινωνικού ντετερμινισμού, ή μιας μονοφυσιτικής (και μονοθελητικής) αντίληψης για τη μονομερή παρέμβαση του Θεού στα ανθρώπινα, χωρίς την απαραίτητη ‘’συνέργεια’’ (συχνά και την αντίθεση) του ανθρώπινου παράγοντα,

και χαρακτήριζα ως ένα ποιητικό ρίσκο της ευαισθησίας του Διονύση Σαββόπουλου, το ‘’κι όλο φοβάμαι το αύριο’’, που το εξασφαλισμένο ευοίωνο μέλλον θα αποτρέψει κάθε φόβο, έτσι νόμιζα,

μ’ έβγαλε από την ψευδαίσθηση της κατ’ ανάγκη ευθύγραμμης πορείας,   

όταν παρακολούθησα στο http://www.protothema.gr/webtv/?mmid=7008 βίντεο, με το φριχτό ‘’αποκεφαλισμό τριών μοναχών στη Συρία, παρουσία εκατοντάδων θεατών!’’, που με ουρλιαχτά και χειρονομίες θριάμβου επικροτούσαν το έγκλημα. Η φρίκη πέρα από τα όριά της.

Άνθρωποι-δήμιοι, εμποτισμένοι με τον πιο σκληρό (θρησκευτικό και όχι μόνο) φανατισμό, τυφλό μίσος, ζωώδες ένστικτο, υπακούοντας τυφλά σ’ αυτά, κρατώντας μαχαίρια στα χέρια, ωσάν χασάπηδες, πιάνουν τα ‘’εθελόθυτα θύματα’’ από τα μαλλιά, κόβουν τις κεφαλές τους και τις υψώνουν σαν τρόπαια πύρρειας νίκης στον αλαλάζοντα όχλο. Φρίκη. 

Ευρωπαϊκό Αντιφασιστικό Μανιφέστο

Εξήντα οκτώ χρόνια μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου και την ήττα του φασισμού και του ναζισμού και να που γινόμαστε μάρτυρες σχεδόν παντού στην Ευρώπη της ανόδου της άκρας δεξιάς. Όμως, ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι βλέπουμε να εμφανίζονται και να αναπτύσσονται στα δεξιά αυτής της άκρας δεξιάς δυνάμεις καθαρά νεοναζιστικές που, σε μερικές περιπτώσεις (Ελλάδα, Ουγγαρία,…) ριζώνουν στη κοινωνία συγκροτώντας κινήματα λαϊκά, μαζικά, ριζοσπαστικά, ρατσιστικά, εξαιρετικά βίαια και πογκρομικά με διακηρυγμένο στόχο την καταστροφή κάθε συνδικαλιστικής, πολιτικής και πολιτιστικής οργάνωσης των εργαζομένων, τη συντριβή κάθε αντίστασης των πολιτών, την άρνηση του δικαιώματος στη διαφορετικότητα και την –ακόμα και φυσική- εξόντωση των «διαφορετικών» και των πιο αδύναμων.
Όπως και στις δεκαετίες του 1920 και 1930, γενεσιουργός αιτία αυτής της νεοφασιστικής απειλής είναι η βαθειά οικονομική, κοινωνική, πολιτική καθώς και ηθική και οικολογική κρίση του καπιταλισμού που, με πρόσχημα την κρίση του χρέους, εξαπολύει μια χωρίς προηγούμενο επίθεση ενάντια στο βιοτικό επίπεδο, στις ελευθερίες και στα δικαιώματα των εργαζομένων, ενάντια σε όλες και όλους τους «από κάτω»! Εκμεταλλευόμενες τους φόβους των προνομιούχων απέναντι στον κίνδυνο κοινωνικής έκρηξης, τη ριζοσπαστικοποίηση των μεσαίων τάξεων που έχει σμπαραλιάσει η κρίση και οι πολιτικές δρακόντειας λιτότητας, καθώς και την απελπισία των περιθωριοποιημένων και εξαθλιωμένων ανέργων, η άκρα δεξιά και κυρίως οι νεοναζιστικές και νεοφασιστικές δυνάμεις αναπτύσσονται σε όλη την Ευρώπη. Αποκτούν μαζική επιρροή στις μάζες των απόκληρων που στρέφουν συστηματικά ενάντια στους παραδοσιακούς και σύγχρονους αποδιοπομπαίους τράγους (στους μετανάστες, στους μουσουλμάνους, στους Εβραίους, στους ομοφυλόφιλους, στους Ρομά, στα άτομα με αναπηρία…) καθώς και ενάντια στα κοινωνικά κινήματα, στις οργανώσεις της αριστεράς και στα εργατικά συνδικάτα.

Η «αντιρατσιστική» ΕΕ… απέχει (!) από την ψηφοφορία κατά του ναζισμού!

Μαΐου 24, 2013 από seisaxthiablog

 Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τόσο το παιχνίδι της Νέας Δημοκρατίας με το ακροδεξιό ακροατήριο, όπως προκύπτει και από τη στάση της γύρω από το λεγόμενο «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο», όσο και η ανάγκη του ΠΑΣΟΚ να ενδυθεί το δημοκρατικό φερετζέ, κατοχυρώνοντας για λογαριασμό του την «πατέντα» του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου», είναι δεδομένα.

Αυτά τα δεδομένα, ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν αναιρούν τη διαπίστωση ότι τα πολιτικά ζητήματα, οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και οι διαφορετικές ιστορικές αναγνώσεις δεν «διευθετούνται» με νομοθετικές απαγορεύσεις.

*

Θα επαναλάβουμε:

Μία ενδιαφέρουσα ιστορία για την κακή σχέση πατριωτισμού και εθνικοσοσιαλισμού

Οι Φασίστες Ιταλο-Γερμανοί είχαν πετάξει στις λάσπες των δρόμων τα Ιερά οστά του Κολοκοτρώνη!

Ο τάφος του Κολοκοτρώνη βρίσκεται στο πρώτο νεκροταφείο Αθηνών, αλλά τα οστά του έχουν μεταφερθεί από το 1930 στην Τρίπολη, από τον ίδιο τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Δεν υπήρξε Έλληνας που να μην γονατίσει κατά μήκος της διαδρομής των οστών από την Αθήνα στην Τρίπολη. Όλα τα μάτια δάκρυσαν και όλων οι καρδιές χτύπησαν δυνατά.


Τα οστά του Κολοκοτρώνη τοποθετήθηκαν σε μια κρύπτη στη βάση του Ηρώου των αγωνιστών του 1821, που βρίσκεται στην πλατεία Άρεως της Τρίπολης. Το σημείο αυτό θεωρείτο ιερό και κάθε χρονιά, την ημέρα της 25ης Μαρτίου, οι κάτοικοι της πόλης κατέθεταν στεφάνια και έκαναν τρισάγια στη μνήμη του Γέρου.


Δυστυχώς, όμως, την ιερότητα του χώρου διατάραξαν με βάρβαρο τρόπο οι Φασίστες Ιταλοί κατακτητές το 1942.


Σκόρπισαν τα οστά του! Ο Γιώργος Τσαουσάνης, διηγείται!

«Κρίση και δημοκρατική νομιμότητα», 68 χρόνια μετά τη συντριβή του ναζισμού (video)

Με αφορμή την 68η επέτειο συντριβής του ναζισμού, τα μέλη του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 διοργάνωσαν εκδήλωση – συζήτηση με θέμα «Κρίση και δημοκρατική νομιμότητα».

Στη συζήτηση οι ομιλητές επικεντρώθηκαν στην άνοδο της εκλογικής και πολιτικής επιρροής της Χρυσής Αυγής. Όπως είναι φυσικό, συνέδεσαν την μεγέθυνση του ναζιστικού φαινομένου με την οικονομική κρίση, και συνακόλουθα, την πολιτική κρίση.

Οι ομιλητές ήταν:

Ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος, ο Γιώργος Κατρούγκαλος (πανεπιστημιακός), ο Δημήτρης Μπελαντής (νομικός) και ο Γιάννης Κουζής (πανεπιστημιακός). Δείτε τα βίντεο του Άγγελου Καλοδούκα με τις τοποθετήσεις των ομιλητών

Οι βρικόλακες του ναζισμού & η Χρυσή Αυγή

του Χρήστου Χαλαζιά από το Άρδην τ. 91

Η ναζιστική οργάνωση «Χρυσή Αυγή» προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποκρύψει τις πραγματικές βλέψεις της. Αλλά, ενώ «θέλει να αγιάσει, ο διάολος δεν την αφήνει». Πώς να πειθαρχήσεις κάποιους που θεωρούν ότι είναι ξεχωριστοί από το σύνολο των συμπολιτών τους. Ακολουθώντας την παρανοϊκή, σχιζοφρενική ιδεολογία του Χίτλερ, που δολοφόνησε για την ικανοποίηση του παρανοϊκού του Εγώ 50.000.000 ανθρώπους, χωρίς καμιά διάκριση αν είναι παιδιά, γυναίκες ή παππούδες. Γι’ αυτές τις εγκληματικές ναζιστικές πράξεις γράφουν: «Aμφιβάλλαμε και αμφιβάλλουμε για όσα λέγονται εναντίον του εθνικοσοσιαλισμού, αλλά και είμαστε υπερασπιστές του, γνωρίζοντας ότι αυτή η ιδέα, η κοσμοθεωρία, ο τρόπος ζωής, είναι η ελπίδα του Ανθρώπου για ένα αξιοπρεπές και ευτυχισμένο μέλλον. Υπερασπιζόμαστε με τον γραπτό λόγο την ιδέα του εθνικοσοσιαλισμού…» (Χρυσή Αυγή, τεύχος 3, 1986)

Για την αντιμετώπιση του νεοναζισμού σήμερα

Της Νάντιας Βαλαβάνη

 

 Μελετώντας εδώ και χρόνια το έργο του Μπρεχτ και την ιστορική εμπειρία του Μεσοπολέμου και της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, έχω πεισθεί ότι για να κλείσει ο δρόμος στο ρίζωμα του νεοναζιστικού φαινόμενου στην Ελλάδα, είναι ανάγκη να υπάρξουν πολλαπλά αντιφασιστικά μέτωπα. Ανάμεσα τους και το ευρύτερο δυνατό από άποψη σύνθεσης δυνάμεων και, αναγκαστικά, πιο περιορισμένο από άποψη στόχων:

Αυτό που συμπεριλαμβάνει όλες τις πολιτικές δυνάμεις που διαφοροποιούνται απέναντι στο νεοναζισμό. Άρα και τα κόμματα που προωθώντας ή αποδεχόμενα την προώθηση ενός νεοφιλελεύθερου οικονομικού και κοινωνικού προγράμματος έχουν ευθύνη για το φούντωμα αυτού του φαινόμενου.

Αυτό ενέχει δύο κινδύνους, τους οποίους θέλω να θέσω προκαταρκτικά και ανοιχτά στη σημερινή συζήτηση, που οργανώθηκε με πρωτοβουλία του ΙΣΤΑΜΕ - και αν δεν κάνω λάθος, είναι η πρώτη του είδους που διεξάγεται στη χώρα μας και στην οποία θα ήθελα να δω να συμμετέχουν επίσης το ΚΚΕ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες:

* Να αναζητήσουμε τον κοινό τόπο που θα μπορούσε να υπάρξει ανάμεσα στα 6 από τα 7 κόμματα της Ελληνικής Βουλής και μιας γκάμας εξωκοινοβουλευτικών δυνάμεων σε μια τέτοια κατεύθυνση, αποσιωπώντας τις εξαιρετικά σημαντικές μεταξύ μας διαφορές στην προσέγγιση και την ανάλυση, άρα και σ' ένα πρόγραμμα δράσης απέναντι στο νεοναζιστικό φαινόμενο. Αυτό θα έκανε ελάχιστα πειστική, άρα και αναποτελεσματική ακόμα και για τα ζητήματα που θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε, οποιαδήποτε κοινή προσπάθεια.

Ποιοί τα έπαιρναν από την ΚΥΠ. Με μισθό-μαμούθ ο Μιχαλολιάκος

Εγγραφο που αποκαλύπτουν τα Wikileaks δείχνει πόσο έπαιρναν μικροί και μεγάλοι πράκτορες, απομυζώντας το Δημόσιο

Αίσθηση προκαλεί απόρρητο έγγραφο της ΚΥΠ (νυν ΕΥΠ) που είδε το φως της δημοσιότητας μέσω των Wikileaks...
και δεν έχει χαρακτηρισθεί επισήμως χαλκευμένο. Το έγγραφο αποτελεί πρόταση έγκρισης μισθολογικής δαπάνης για τους έκτακτους συνεργάτες του κλάδου.

Τα ευρήματα από το έγγραφο είναι δυο, αφενός ποιοί είναι οι μισθοδοτούμενοι της κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφορίών
και αφετέρου τα ποσα που ελάμβαναν. Σύμφωνα με το έγγραφο οι μισθοί όλων των συνεργατών ήταν έως και 10πλάσιοι του μέσου μισθό στην Ελλάδα την εποχή 1980-82.

Οπερ σημαίνει ότι οι μισθοδοτούμενοι "πατριώτες" απομυζούσαν τη χώρα από το 1980, προσφέροντας αδιευκρίνιστες υπηρεσίες "πρακτόρων" πληροφοριών.

Αν η υπόθεση διερευνηθεί διεξοδικά και σε βάθος και δεν περιοριστεί σε επιδερμική προσέγγιση ενδέχεται να προκύψουν σημαντικά ευρήματα για το ρόλο ανθρώπων των Media και της πολιτικής, καθώς και για τη διαχρονική διασπάθιση δημοσίου χρήματος.

Στο συγκεκριμένο έγγραφο πάντως φαίνεται ότι ο... πατριώτης επικεφαλής της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος έπαιρνε μηνιαίο μισθό 120,000 δραχμές, όταν ο μέσος μισθός των δημοσίων υπαλλήλων ήταν μεταξύ 12-15,000 δραχμών.

Φασισμός = Καπιταλισμός

Αρθρογράφος: 

Νίκος Μπογιόπουλος

Παραμονές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου η αυτοκρατορία της «Κρουπ», πέρα από τον καθολικό έλεγχο στον τομέα της βαριάς βιομηχανίας που ασκούσαν οι επιχειρήσεις της στο εσωτερικό της Γερμανίας, είχε συνάψει συμφωνίες με τις πολεμικές βιομηχανίες της Αγγλίας και της Γαλλίας. Οι εργάτες που απασχολούσε η δυναστεία στη Γερμανία και στις επιχειρήσεις της στο εξωτερικό ανέρχονταν στους 80.000.

Στο τέλος του πολέμου, οι δουλειές της «Κρουπ» είχαν πάει τόσο καλά που το εργατικό δυναμικό της είχε ανέλθει κοντά στις 170.000 εργάτες...

Ο θησαυρισμός της «Κρουπ» δε σταμάτησε παρά την ήττα της Γερμανίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρότι η Συνθήκη των Βερσαλλιών απαγόρευε να κατασκευάζονται όπλα στη Γερμανία, η «Κρουπ», που, στο εσωτερικό της Γερμανίας, είχε μετατρέψει την πολεμική της βιομηχανία σε βιομηχανία παραγωγής σιδηροδρομικών και γεωργικών μηχανών, ιατρικών εργαλείων κ.λπ., στο εξωτερικό, όπως σε Σουηδία και Ολλανδία συνέχιζε την παραγωγή όπλων.