ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ!!!

Του Γιωργου Παπανικολαου

Αν καταθέσεις 10.000 ευρώ σὲ τράπεζα θα πάρεις τόκο 93 ευρώ!

Αν δανεισθείς, μέσω πιστωτικής κάρτας, 10.000 ευρώ για αγορές, θα πληρώσεις τόκο 2.000 ευρώ.

Την ίδια ώρα οι τράπεζες δανείζονται από την ΕΚΤ χρήμα με επιτόκιο 0,5%.

Τα δε "κόκκινα δάνεια" είναι ενυπόθηκα και με εγγυητές που έχουν περιουσιακά στοιχεία.

Τώρα πως γίνεται αυτές οι "επιχειρήσεις" να πέφτουν έξω και ξαφνικά να πρέπει να τους δώσουμε δύο ΑΕΠ για να μην κλείσουν ...

Αν δεν λέγεται αυτό τοκογλυφία και αν οι τράπεζες δεν είναι εγκληματικές συμμορίες, τότε τύφλα να έχουν οι επαγγελματίες τοκογλύφοι.

Τα “κόκκινα δάνεια” της πολιτικής κλεπτοκρατίας

του Δημήτρη Χρήστου  – 

 Όταν μιλάμε για “κόκκινα δάνεια”, τα ΜΜΕ αναφέρονται κυρίως ή και μόνο στις περιπτώσεις δανεισμού των νοικοκυριών, σε ό,τι αφορά τον κίνδυνο να απολέσουν την πρώτη τους κατοικία. Με τις υπόλοιπες περιπτώσεις δεν ασχολείται σχεδόν κανείς. Τι γίνεται για παράδειγμα με τα δάνεια των επιχειρήσεων μικρών και μεγάλων που δεν εξυπηρετούνται; Τι γίνεται με τα δάνεια των κομμάτων και συγκεκριμένα εκείνων που έχουν υπερδανειστεί τόσο πολύ, ώστε είναι αδύνατον να τα αποπληρώσουν, εκεί που έχουν φτάσει;

Που έχουν φτάσει; Η ΝΔ οφείλει 221,3 εκατομμύρια ευρώ! Από τις πιστώτριες τράπεζες έχει χαρακτηριστεί ως μη συνεργάσιμος δανειολήπτης! Το ΠΑΣΟΚ οφείλει 199,1 εκατομμύρια ευρώ. Η τελευταία καταβολή που έκανε ήταν το 2011 με ποσό 204.000 ευρώ. Αν διαιρέσουμε το άθροισμα των χρεών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (420,4 εκατομμύρια) δια του μέσου όρου οφειλών των δανειοληπτών, υπολογίζοντας ως μέσο όρο τις 50.000 ευρώ, προκύπτει ότι τα χρέη των δύο κομμάτων ισοδυναμούν με τα χρέη 8.400 οφειλετών που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους!

Θα πείτε πως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν φταίνε μόνον οι δανειολήπτες αλλά και οι δανειστές. Σωστό εν μέρει καθώς η διαπλοκή που κυριαρχούσε είχε και την συμμετοχή του χρηματοπιστωτικού τομέα. Άλλωστε στην περίπτωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δανειστής και δανειζόμενος ήταν το ίδιο. Ειδικά στην Αγροτική Τράπεζα, από την οποία προέρχεται το μεγαλύτερο μέρος των δανείων, τα κόμματα εξουσίας διόριζαν εκλεκτά και έμπιστα κομματικά στελέχη τους για να κάνουν παιχνίδι με το πελατειακό σύστημα. Και μετά το παιχνίδι η περίφημη ειδικού σκοπού ΑΤΕ χρεοκόπησε!

Με τι μούτρα…

Οι τράπεζες και η ωρολογιακή βόμβα του Μάκη Ανδρονόπουλου  -  Οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται μπροστά σε μια νέα βίαιη κατάσταση «εξυγίανσης» των δανειακών τους χαρτοφυλακίων, υπό την απειλή νέων τεστ αντοχής (stress test). Ανέλαβαν την υποχρέωση να εφαρμόσουν από 1-1-2018 το νέο λογιστικό πρότυπο IFRS9 που εκτιμάται ότι θα οδηγήσει τις τέσσερις συστημικές τράπεζες σε πρόσθετες προβλέψεις 7,6 δισ. ευρώ, με προφανή κατάληξη μια τέταρτη στη … ΕΔΩ η συνέχεια...

Το ΔΝΤ απαιτεί την απόσυρση των ελληνικών τραπεζών από τα Βαλκάνια

«Παιχνίδια» με τις ελληνικές τράπεζες κάνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), το οποίο προχωρά σε σύσταση-απαίτηση για απόσυρση των ελληνικών τραπεζών από τα Βαλκάνια, με το πρόσχημα ότι θα ενισχύσουν έτσι την κεφαλαιακή επάρκειά τους στη χώρα μας. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για άλλη μια ξεδιάντροπη επιχείρηση καταλήστευσης ελληνικής περιουσία, αφού είναι γνωστό ότι, η όλη μεθόδευση οδηγεί στην υφαρπαγή των ελληνικών τραπεζών στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων σε ημέτερους Γύπες του διεθνούς χρηματιστηριακού, τραπεζικού κυκλώματος που περιβάλλει με «στοργή» το ΔΝΤ.

Σε σχετική  έκθεση που  δημοσιοποίησε πρόσφατα  το Ταμείο για τις ευρωπαϊκές οικονομίες, περιλαμβάνονται συστάσεις για πώληση των θυγατρικών των ελληνικών τραπεζών στις γειτονικές χώρες. Παράλληλα, επαναλαμβάνονται οι προβλέψεις που είχε ανακοινώσει το ΔΝΤ πριν από έναν μήνα για την πορεία της ελληνικής οικονομίας.

ο DNA των φτωχών και οι δημοκρατίες της Wall Street

Γελωτοποιός

---

«Όσοι πλουτίζουν πιθανότατα συγκαταλέγονται στους πλέον έντιμους ανθρώπους της κοινωνίας. Θα σας το πω ξεκάθαρα: Οι 98 στους 100 πλούσιους της Αμερικής είναι έντιμοι.

Γι’ αυτό είναι πλούσιοι. Γι’ αυτό τους εμπιστεύονται χρήματα. Γι’ αυτό δημιουργούν τεράστιες επιχειρήσεις και βρίσκουν πολλούς ανθρώπους πρόθυμους να εργαστούν γι’ αυτούς. Επειδή είναι έντιμοι.

Εκφράζω συμπάθεια για τους φτωχούς, όμως οι φτωχοί που αξίζουν τη συμπάθεια μας είναι ελάχιστοι. Είναι λάθος να συμπονούμε κάποιον που έχει τιμωρήσει ο θεός για τις αμαρτίες του. Ας θυμόμαστε ότι κάθε φτωχός στην Αμερική περιήλθε σ’ αυτή την κατάσταση εξαιτίας των ελαττωμάτων του.»

---

Αυτό το απόσπασμα ομιλίας θα μπορούσε να θεωρηθεί σύγχρονο, αν δεν περιείχε τη φράση «που έχει τιμωρήσει ο θεός για τις αμαρτίες του». Ένας νεοφιλελεύθερος δεν θα μιλούσε για τον θεό, αλλά μόνο για την τεμπελιά και την ανικανότητα (και λοιπά ελαττώματα) κάποιων ατόμων -που συνήθως εκμεταλλεύονται το κοινωνικό κράτος και σπαταλάνε τα επιδόματα.

Ίσως κάποιοι να ανέφεραν και το DNA των τεμπέληδων μεσογειακών (σε αντίθεση με τους άρειους βόρειους) ή των κατώτερων μαύρων-λατίνων-ασιατών (σε αντίθεση με τους ανώτερους λευκούς).

~~

Αυτή η φράση «περί εντιμότητας των πλουσίων» ειπώθηκε απ’ τον νομικό, ιερέα και συγγραφέα Ράσελ Κόνγουελ, στα χρόνια που ακολούθησαν τον Αμερικανικό Εμφύλιο (μετά το 1865), στις διαλέξεις που έδινε σε όλη τη χώρα, μιλώντας σε εκατομμύρια ακροατές για το δίκιο των πλουσίων και την ανικανότητα των φτωχών.

Στον 19ο αιώνα ο καπιταλισμός αντιλήφθηκε ότι δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τα κοινωνικά κινήματα, τις απεργίες, τις εξεγέρσεις, τη δυσαρέσκεια των φτωχών όπως οι προκάτοχοι βασιλιάδες και φεουδάρχες (το Κομμουνιστικό Μανιφέστο εκδόθηκε το 1848 κι ο αναρχισμός του Μπακούνιν «ιδρύθηκε» το 1870).

---

Γράφει ο Χάουαρντ Ζιν:

«Η επιβολή ελέγχου στη σύγχρονη εποχή απαιτούσε κάτι περισσότερο απ’ τη βία και τους νόμους.
Απαιτούσε να διδαχθεί ο πληθυσμός ότι όλα έβαιναν καλώς. Έτσι τα σχολεία, οι εκκλησίες και τα λαϊκά αναγνώσματα δίδασκαν ότι το να είναι κάποιος πλούσιος αποτελούσε σημάδι ανωτερότητας κι ότι η φτώχεια ήταν σημάδι προσωπικής αποτυχίας.»

Πως βαπτίστηκαν οι ζημιές των Τραπεζών Δημόσιο Χρέος

Από Σπύρος Λαβδιώτης

Υπάρχει μια διάχυτη ελληνική και διεθνής γνώμη, η οποία είναι άκρως εσφαλμένη και παραπλανητική, ότι η Ελληνική χρεοκοπία οφείλεται αποκλειστικά στην κρατική ασυδοσία που οδήγησε στον εκτροχιασμό του δημοσίου χρέους.

Η λανθασμένη αυτή γνώμη που επικρατεί και προωθείται ένθερμα από ταΜΜΕ, συνεχίζει να είναι εμπεδωμένη στο μυαλό του απλού πολίτη ακόμη και σήμερα. Το παράδοξο είναι ότι ενώ έχουν περάσει σχεδόν οκτώ ολόκληρα χρόνια από την αποφράδα μέρα της 10ης Μάιου 2010- ημέρα της υπογραφής του Α’ Μνημονίου της εθνικής υποτέλειας- το κοινό εξακολουθεί να θεωρεί ως δεδομένο ότι το «κρατικό» χρέος προήλθε από την κραιπάλη του δημοσίου.

Δυστυχώς, αυτό διαπιστώθηκε την 10η Οκτωβρίου 2017 στην παρουσίαση του βιβλίου του Μιχάλη Κάχρη,1 όταν στην ομιλία μου αναφέρθηκε ότι το ονομασθέν ελληνικό δημόσιο χρέος, «βαπτίστηκε» δημόσιο. Στην πραγματικότητα, αυτό κουβαλά στην πλάτη του ένα τεράστιο φορτίο που προέρχεται από ζημιές και υποχρεώσεις των ιδιωτικών τραπεζών που έχουν έδρα την Ελλάδα, προς άλλες τράπεζες του Ευρωσυστήματος. Το ποσό των ζημιών και υποχρεώσεων αρχικά είχε εκτιμηθείστα € 240 δις. Εξ ου και το σύνολο των δανειακών συμβάσεων του Α’ Μνημονίου(€ 110 δις) και Β’ Μνημονίου(€130 δις), με το περιβόητο PSI.

Οι περισσότεροι ακροατές εξεπλάγησαν. Μάλιστα, ένας αναφώνησε « «μα τόσο απατεώνες είναι», ενώ ορισμένοι ρωτούσαν εάν υπήρχε βίντεο της παρουσίασης. Διότι δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι οι πολιτικοί από κοινού με την τρόικα απέκρυβαν επί τόσα χρόνια την αλήθεια από τον ελληνικό λαό. Ήταν αδύνατον να διανοηθούν ότι η πολιτική ηγεσία του τόπου αντί να σώσει το λαό που εκπροσωπεί έσωσε τις τράπεζες και το ευρώ και χρεοκόπησε το λαό!

Τραπεζικό σκάνδαλο στην Ελλάδα;-Του Αρη Οικονόμου

.

Η ενδεχόμενη πώληση δανείων 1.200 εκ. € έναντι μόλις 300 εκ. € σε μέτοχο τράπεζας, ο οποίος επί πλέον δανείσθηκε από την ίδια την τράπεζα 200 εκ. € για την εξαγορά, θα σήμαινε ότι το πάρτι στην υγεία των κορόιδων καλά κρατεί – ελπίζοντας να μην ισχύουν τα δημοσιεύματα.

.

Άποψη

Σύμφωνα με τους FT (πηγή) δέκα ανώτερα στελέχη της Τράπεζας Πειραιώς παραιτήθηκαν χωριστά, μεταξύ Ιουλίου και Σεπτεμβρίου – λόγω ενδεχόμενων παρατυπιών σε σχέση με την πώληση ενός πακέτου δανείων ύψους 1,2 δις €, έναντι μόλις 300 εκ. € στον όμιλο LIBRA το 2014. Εν προκειμένω πρόκειται για μία οικογενειακή επιχείρηση με έδρα τη Νέα Υόρκη που ελέγχεται από την οικογένεια Λογοθέτη (site) – η οποία, πάντοτε κατά τους FT, είναι μεγάλος μέτοχος της ελληνικής τράπεζας (ο όμιλος δραστηριοποιείται στη ναυτιλία, στα ξενοδοχεία και στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας).

Πιθανό σκάνδαλο πάντως δεν αποτελεί μόνο η πώληση των 1,2 δις € δανείων της Τράπεζας Πειραιώς σε έναν μέτοχο της – έναντι μόλις 300 εκ. €! Σκάνδαλο είναι επίσης το ενδεχόμενο, τα 200 εκ. € για την αγορά να δόθηκαν ως δάνειο στη LIBRA από την ίδια την Τράπεζα Πειραιώς! Λογικά δε μας υπενθυμίζει σε κάποιο βαθμό την εξαγορά των 14 αεροδρομίων από τη FRAPORT – μέσω δανείων από ελληνικές τράπεζες.

Από το 1,2 δις € τώρα, το 1,1 δις € περιελάμβανε ελληνικά ναυτιλιακά δάνεια και τα 80 εκ. € δάνεια σε εταιρείες ανανεώσιμης ενέργειας – κλάδων δηλαδή, στους οποίους παραδόξως δραστηριοποιείται επίσης ο όμιλος LIBRA. Σε μία τέτοια περίπτωση θα αναλάμβανε τα χρέη των ανταγωνιστών του, κάτι όχι και τόσο θεμιτό – ενώ δεν γνωρίζουμε εάν ήταν κόκκινα ή όχι.

Τέλος, τα υπόλοιπα 30 εκ. € ήταν προσωπικά δάνεια στελεχών της τράπεζας – τα οποία ενδεχομένως μεταφέρθηκαν αργότερα από την τράπεζα σε υπεράκτιες εταιρείες στην Κύπρο, καθώς επίσης στις βρετανικές Παρθένες Νήσους, παραβιάζοντας τη νομοθεσία περί ελέγχων κεφαλαίων.

Θα χάσεις τα πάντα από τις τράπεζες γιατί είσαι στρατηγικός κακοπληρωτής!

Του Δημήτρη Καζάκη

Συνάντηση του φερόμενου ως Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με επιχειρηματίες της Μαγνησίας στις 11 του μηνός. Το τι μπούρδα, το τι ανοησία ακούσαμε περί «παραγωγικού μοντέλου», περί «επενδύσεων», περί «καινοτομιών» και τα λοιπά, δεν λέγεται. Ο κ. Τσίπρας έχοντας κατακτήσει το ρεκόρ του πλέον αμόρφωτου πολιτικού που πέρασε ποτέ από τον πρωθυπουργικό θώκο της Ελλάδας έως σήμερα – τον συναγωνίζεται επάξια ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά θεωρώ ότι ο κ. Τσίπρας, ως επαγγελματίας αριστερός από τα γεννοφάσκια του, τον κερδίζει στα σημεία – είναι ιδανικός να εκφέρει με απίστευτη χυδαιότητα, αυτό που του υποδεικνύουν οι άνωθεν κι έξωθεν υποβολείς του.

Προσέξτε λοιπόν τι είπε για τους πλειστηριασμούς, αυτός που κάποτε προκειμένου να τον ψηφίσει ο κακομοίρης φώναζε «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη»:

Κτίζοντας τον τραπεζικό Λεβιάθαν της Ευρωζώνης

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου 

Τι σημαίνει το σχέδιο της ΕΚΤ για τη συρρίκνωση των κόκκινων δανείων και πώς συνδέεται η μετατροπή του ESM σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο

Ποιος είναι τ’ αφεντικό στην Ευρωζώνη; Ενώ η πολιτική της ηγεσία βρίσκεται σε ζυμώσεις γύρω από τη γαλλογερμανική πρόταση για την οικονομική της διακυβέρνηση –φρεναρισμένες έως και παγωμένες, όμως, όσο εκκρεμεί σχηματισμός κυβέρνησης στη Γερμανία–, η ΕΚΤ έσπευσε να θυμίσει ότι προς το παρόν είναι το μόνο πραγματικό αφεντικό της νομισματικής ένωσης. Και, για την ακρίβεια, της ανάπηρης, κολοβής χρηματοπιστωτικής ένωσης. Την ώρα που προετοιμάζει προσεκτικά και χωρίς να βιάζεται την αντιστροφή της ποσοτικής χαλάρωσης, με την οποία δημιούργησε μια πλημμυρίδα φθηνής ρευστότητας ύψους 1,5 τρισ. ευρώ στις τράπεζες, η ηγεσία της Φρανκφούρτης έρχεται τώρα, ως γνήσιος Σάιλοκ, και απαιτεί το αντάλλαγμα.

Το σχέδιο που η ΕΚΤ παρουσίασε για τον ταχύτατο και δραστικό περιορισμό των κόκκινων δανείων ύψους έχει προκαλέσει πραγματικό πανικό στα επιτελεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ευρωζώνης. Κι αυτό γιατί απαιτεί ουσιαστικά να εκμηδενιστούν κόκκινα δάνεια ύψους 1 τρις. ευρώ στην Ευρωζώνη, είτε είναι τελείως ακάλυπτα (κυρίως τα καταναλωτικά), είτε είναι καλυμμένα με ενέχυρα και υποθήκες. Η ηγεσία της ΕΚΤ, επισείοντας την απειλή να αποκαλυφθούν οι σκελετοί στις ντουλάπες των τραπεζών στη διάρκεια των stress tests που θα γίνουν μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαΐου του επόμενου έτους, ζητά από τα golden boys and girls των τραπεζών να αυξήσουν τις προβλέψεις τους στο 100% των δανείων σε καθυστέρηση μέσα σε δυο χρόνια το αργότερο για τα ακάλυπτα δάνεια και σε επτά για τα καλυμμένα.

Κολοσσιαία συγκέντρωση του κλάδου

Σε εξέλιξη το ξεπούλημα των κόκκινων δανείων

Τις πωλήσεις μη εξυπηρετούμενων δανείων ξεκίνησαν οι συστημικές τράπεζες, με στόχο να έχουν ξεφορτωθεί μέχρι τον Μάιο του 2018 περί τα 5,5-6 δισ. ευρώ. Η Eurobank πούλησε καταναλωτικά δάνεια ονομαστικής αξίας 1,5 δις. ευρώ με αντίτιμο μόλις 3 σεντς για κάθε ευρώ δανείου, ενώ η Τράπεζα Πειραιώς σχεδιάζει την πώληση του δεύτερου αντίστοιχου πακέτου της, συνολικού ύψους 1,5 δις. ευρώ. Παρακολουθούν και προετοιμάζονται για τις δικές τους πωλήσεις η Alpha Bank και η Εθνική Τράπεζα.

Στη φάση υλοποίησης των σχεδιασμών των συστημικών τραπεζών για το ολοκληρωτικό ξεπούλημα των κόκκινων δανείων τους, μετά το οριστικό τέλος των συζητήσεων για τα περιβόητα stress tests που συμφώνησε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να διενεργηθούν στο πρώτο μισό του 2018, με σκοπό να παραμείνει το Ταμείο στο ελληνικό πρόγραμμα.

Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της Ναυτεμπορικής, μέχρι τον ερχόμενο Μάρτιο, οι τράπεζες πρόκειται να δρομολογήσουν πωλήσεις κόκκινων δανείων αξίας 5,5-6 δισ. ευρώ, με σκοπό να εμφανίσουν μέχρι τη διενέργεια των stress tests πιο υγιή χαρτοφυλάκια. Εξάλλου, η τράπεζα Eurobank έχει ονομάσει το σχετικό project ως «Έκλειψη», ενώ το αντίστοιχο πρόγραμμα πώλησης δανείων της Πειραιώς έχει ονομαστεί «Αμοιβάδα». Οι άλλες δύο συστημικές τράπεζες, Alpha Bank και Εθνική Τράπεζα δεν έχουν ακόμη ανακοινώσει κάποια ονομασία για τα προγράμματά τους, παρότι ετοιμάζουν πωλήσεις καταναλωτικών δανείων αξίας 1-1,5 δισ. ευρώ και 1,5-2 δις. ευρώ αντίστοιχα.

Εξευτελιστικές τιμές μόνο για τα κοράκια

Το στυγνό δίκαιο των εκλεκτών/ Του Άρη Οικονόμου

.

Όσο οι Πολίτες δεν οργανώνονται και δεν αντιδρούν σε περιόδους κρίσεων, παραμένοντας συλλογικά αποχαυνωμένοι, χάνουν ότι έχουν και δεν έχουν χωρίς καμία ελπίδα για το μέλλον τους – μετατρεπόμενοι σε σκλάβους χρέους στο διηνεκές.

.

Άποψη

Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο διασώθηκε από τους Πολίτες με τα περίπου 40 δις € που επιβάρυναν το δημόσιο χρέος (αφού προηγουμένως το κράτος χρεοκόπησε τις τράπεζες με το σωτήριο PSI), ενώ ταυτόχρονα αφελληνίσθηκε με το γνωστό ως «σκάνδαλο των σκανδάλων», υποχρεώθηκε να πουλήσει ένα μεγάλο μέρος των δανείων του σε ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια – στο 10% ή 20% της αξίας τους εάν ισχύουν τα δημοσιεύματα, για να διατηρήσει βιώσιμους τους δείκτες της κεφαλαιακής του επάρκειας.

Τα κεφάλαια αυτά (Hedge funds) πιέζουν την κυβέρνηση, μεταξύ άλλων μέσω του ΔΝΤ, να δρομολογήσει τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς – κάτι που διενεργείται μόνο στις  χώρες που ισχύει το αγγλικό δίκαιο, το οποίο προστατεύει τους δανειστές. Σύμφωνα δε με τους «Θεσμούς» επείγει το θέμα, επειδή διαφορετικά δεν θα «καθαρίσει» η οικονομία, οπότε δεν θα αποκατασταθεί η τάξη στο προτεκτοράτο – με δυσμενή αποτελέσματα για την επόμενη αξιολόγηση, άρα για τη χρηματοδότηση του.

Ορισμένοι τώρα απορούν γιατί δεν δίνεται στους «κόκκινους ιδιοκτήτες» των ακινήτων που κινδυνεύουν να τα χάσουν η δυνατότητα να τα εξαγοράσουν στο 10% ή 20% της τιμής τους, όπως τα κερδοσκοπικά κεφάλαια. Η απάντηση των δανειστών είναι εν προκειμένω το ότι, σε μία τέτοια περίπτωση θα είμαστε αντιμέτωποι με τον «ηθικό κίνδυνο» – σύμφωνα με τον οποίο κανένας δεν θα πλήρωνε τα χρέη του στο μέλλον, αναμένοντας ή/και απαιτώντας μία αντίστοιχη μείωση τους, ενώ οι συνεπείς οφειλέτες θα ένοιωθαν αδικημένοι.

Το ζήτημα των τραπεζών στη σημερινή συγκυρία

Το ζήτημα των τραπεζών έρχεται και ξανάρχεται, στην επικαιρότητα παρά την αίσθηση ότι έχει μπει κι αυτό σε μια πορεία ομαλοποίησης. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Επανέρχεται λόγω της επιμονής, καταρχάς, του ΔΝΤ το οποίο υποστηρίζει ότι χρειάζεται νέος έλεγχος των σταθμισμένων σε κίνδυνο στοιχείων του ενεργητικού   (Risk Weighted Assets - RWA) για τις ελληνικές τράπεζες. Δηλαδή, αυτός ο έλεγχος που έχει υπάρξει μέχρι σήμερα στα στοιχεία του ενεργητικού θεωρεί ότι δεν είναι επαρκής και βεβαίως αυτό συνδυάζεται με την ύπαρξη των κόκκινων δανείων. Ότι τα στοιχεία του ενεργητικού που είναι οι απαιτήσεις των τραπεζών, κυρίως τα δάνεια, χρειάζονται μια νέα εμπεριστατωμένη ανάλυση για να εξακριβωθεί, επακριβώς, ποια είναι η κατάσταση, υπονοώντας ότι χρειάζονται, τελικά, ενίσχυση κεφαλαίων.

 Δεν δέχεται, ωστόσο, αυτή την ανάλυση η ευρωπαϊκή πλευρά. Φυσικά και η ελληνική.

Ο Οργουελ «ζει» στο πορτοφόλι σου…

Του Δημήτρη Κούλαλη

ΕΛΛΟΓΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ

«Η κατάργηση των μετρητών (…) θα πρέπει να εκληφθεί ως μακροπρόθεσμο σχέδιο και δεν συνιστά άμεση μετατόπιση σε μια κοινωνία χωρίς μετρητά.(…) Η διαδικασία κατάργησης θα ήταν πιο ελκυστική εάν βασιζόταν σε μεμονωμένες επιλογές των καταναλωτών και στη βάση κέρδους- κόστους -καθώς- φαίνεται εξ ολοκλήρου ακίνδυνη -ωστόσο- χρειάζεται προσαρμογή (και) σε πολιτικό επίπεδο. -Κι αυτό γιατί- μπορεί να υπάρξουν δικαιολογημένες αντιρρήσεις. (…) Η δυσαρέσκεια των οικογενειών και των μικρών επιχειρήσεων μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικές εντάσεις (…) επομένως, σε απώλειες- όσον αφορά- το ΑΕΠ. (…) Σε κάθε περίπτωση,  -η προσπάθεια-  να επιβληθεί η κατάργηση με διάταγμα πρέπει να αποφευχθεί, δεδομένης της δημοφιλίας των μετρητών. Χρειάζεται ένα στοχευμένο πρόγραμμα ευαισθητοποίησης ώστε να αρθεί η καχυποψία σχετικά με την κατάργηση».

Αυτά είναι μερικά μόνο απ’ όσα επεσήμανε σε Έκθεσή  του («The Macroeconomics of De- Cashing» )το ΔΝΤ στις 27/3/2017.

***

Η συζήτηση για την κατάργηση των συναλλαγών με μετρητά εισήλθε δυναμικά στο προσκήνιο τα τελευταία 2 χρόνια, μεσούσης της παγκόσμιας ύφεσης και με ένα γιγάντιο χρέος να εκκρεμεί.  Έπειτα από την αποτυχία των μέτρων που πάρθηκαν για τη στήριξη του χρηματοπιστωτικού τομέα (ποσοτική χαλάρωση, κεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος με κρατικά κονδύλια από τις ΚΤ κ.ά.), άρθρα «ειδικών» που μιλούν για «οικονομική επανάσταση», αναλύσεις και σωρεία διαφημιστικών μηνυμάτων από τράπεζες κατέκλυσαν τον δημόσιο λόγο. Ως επιστέγασμα αυτών, ήλθαν στη συνέχεια οι επισημάνσεις στο Νταβός της Ελβετίας πέρυσι και φέτος, περί του επωφελούς, όπως υποστήριξε η πρόεδρος του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, αναγκαίου και αναπόφευκτου χαρακτήρα αυτής της εξέλιξης.

Πλειστηριασμοί: Αναμένεται «θερμός» χειμώνας... (πίνακες στοιχείων 6/9/2017)

Με περισσότερη σφοδρότητα επαναλαμβάνεται η διαδικασία των πλειστηριασμών στα ειρηνοδικεία της χώρας, μετά την διακοπή λόγω θέρους. Εικάζεται ότι ο στόχος των τραπεζών είναι η εκποίηση τουλάχιστον 5000 ακινήτων μέχρι το τέλος του 2017, υπό την πίεση του Single Supervisory Mechanism/SSM (Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός/ΕΕΜ) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Το μεγάλο «αγκάθι» για το κατοχικό καθεστώς και το υποτελές πολιτικό προσωπικό που ανέλαβε να κάνει την «βρώμικη» δουλειά, είναι το ισχυρό κίνημα κατά των πλειστηριασμών που έχει αναπτυχθεί πανελλαδικά.

Πάντως, η πρόσφατη δήλωση Κοντονή, μετά τη συνάντησή του με τους συμβολαιογράφους, ότι «τα γνωστά προβλήματα που ανακύπτουν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας πλειστηριασμών στα Ειρηνοδικεία της χώρας αποτελούν ζήτημα που απασχολεί το ΥΔΔΑΔ και θα ακολουθήσουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες προς τα αρμόδια όργανα που προβλέπονται από τις κείμενες διατάξεις για την άμεση αντιμετώπισή τους» προοιωνίζεται μεγάλες εντάσεις κι έναν ιδιαιτέρως «θερμό» χειμώνα...

Τέλος, αναμένεται και η εξέλιξη του θέματος των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, που θα προσδώσει μια εντελώς διαφορετική διάσταση στο ζήτημα της αρπαγής των ιδιωτικών περιουσιών.

Την ερχόμενη Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2017, έχουν προγραμματιστεί 205 πλειστηριασμοί ακινήτων (εκ των οποίων οι 103 αφορούν σε διαμερίσματα και μονοκατοικίες) σε ειρηνοδικεία όλης της χώρας. Ειδικότερα, 33 πλειστηριασμοί ακινήτων στην Αθήνα, 59 στα ειρηνοδικεία της περιφέρειας Αττικής και 29 πλειστηριασμοί ακινήτων στη Θεσσαλονίκη.

Η ωρολογιακή βόμβα του χρέους/Του Βασίλη Βιλιάρδου

.

Οι οφειλές των κρατών στις ανεξάρτητες από τα ίδια αλλά εξαρτημένες από το τοκογλυφικό κεφάλαιο κεντρικές τράπεζες, μετατρέπουν τους Πολίτες τους σε σκλάβους χρέους – ενώ το κραχ ίσως αργήσει, εκτός εάν υπάρξουν εξελίξεις στις Η.Π.Α., όπως η ανατροπή του κ. Trump ή/και κοινωνικές αναταραχές, σε βαθμό εμφυλίου πολέμου.

 .

.

«Το παγκόσμιο χρέος κλιμακώνεται διαρκώς, υπερβαίνοντας πια το 325% του ΑΕΠ του πλανήτη (πηγή) ή τα 217 τρις $ – έχοντας αυξηθεί κατά περίπου 11 τρις $ τους πρώτους εννέα μήνες του 2016, εκ των οποίων το 50% αφορούσε τα χρέη των κυβερνήσεων. Νέα βουνά χρεών λοιπόν προστίθενται στα ήδη υφιστάμενα, χωρίς σταματημό – ενώ οι αναδυόμενες οικονομίες τριπλασίασαν τις εκδόσεις ομολόγων και κοινοπρακτικών δανείων, με την Κίνα να αντιπροσωπεύει τη μερίδα του λέοντος«.

 .

Ανάλυση

Η συνάντηση των κεντρικών τραπεζιτών στο Jackson Hole των Η.Π.Α. είχε εντυπωσιακά αποτελέσματα – αφού για πρώτη φορά οι δύο ισχυρότερες τράπεζες του πλανήτη τάθηκαν εναντίον ενός αμερικανού προέδρου, όπως άλλωστε το σύνολο των ελίτ της χώρας, συμπεριλαμβανομένων των ΜΜΕ.

Οι χρηματαγορές βέβαια επεφήμησαν τη στάση τους, γνωρίζοντας πως στηρίζουν κρυφά τα δικά τους συμφέροντα – παρά το ότι η διοικητής της Fed έδωσε διαφορετική εντύπωση, εμφανιζόμενη αντίθετη στην εξαγγελία χαλάρωσης του εποπτικού μηχανισμού του τραπεζικού συστήματος εκ μέρους του κ. Trump, το οποίο έγινε δήθεν πιο αυστηρό μετά την κρίση του 2008.

Οι “Μάγισσες” της Wall Street και η Θρησκεία του Χρήματος (Money-theism)

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Ο κόσμος έκπληκτος παρακολουθεί τις τελευταίες δεκαετίες ένα απάνθρωπο και αδηφάγο μοντέλο οικονομίας να οδηγεί στην απόλυτη κοινωνική έκπτωση. Οι οικονομικές πολιτικές των χωρών σχεδιάζονται, επιβάλλονται και υλοποιούνται από εξωθεσμικά κέντρα της οικονομίας και παραοικονομίας. Αμύθητα ποσά αλλάζουν από την μια στιγμή στην άλλη χέρια, μετοχές ανεβαίνουν και κατεβαίνουν χωρίς αντίκρισμα στην πραγματική οικονομία, ενώ ακριβοπληρωμένοι μάνατζερ των πολυεθνικών και CEO των τραπεζών πουλούν στους ανυποψίαστους ιδιώτες απλές κόλλες Α4 με πολύπλοκους μαθηματικούς τύπους, χωρίς καμμιά αξιοπιστία.

Όλα αυτά συμβαίνουν μέσα σε ένα περιβάλλον πρωτοφανούς πλεονεξίας και φιλαργυρίας, ενώ ο απλός πολίτης, εκτεθειμένος στις ορέξεις των κερδοσκόπων, καλείται να αντιμετωπίσει αυτή την αδυσώπητη πραγματικότητα και το καθημερινό άγχος της ανεργίας και της επισφαλούς εργασίας, απροστάτευτος. Το κράτος, τα πολιτικά κόμματα, οι συνδικαλιστικοί και κοινωνικοί φορείς αδυνατούν να θεσπίσουν το απαραίτητο δίχτυ προστασίας, έχοντας κρατήσει τον ρόλο του απλού παρατηρητή, όταν, βέβαια, δεν συνεργάζονται ανοικτά με τους αδίστακτους τοκογλύφους.

Επιπλέον, οι έννοιες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της κοινωνικής αλληλεγγύης και του ιερού δικαιώματος της εργασίας έχουν καταστρατηγηθεί προς όφελος των δυνατών και επιτήδειων κερδοσκόπων. Ως εκ τούτου, πέρα από κάθε είδους πολιτική ανυπακοή στην τωρινή ανομία, είναι απαραίτητο, σήμερα όσο ποτέ, να διαμορφώσουμε νέους αξιακούς κώδικες που να συνάδουν με τις μεγάλες ηθικές, φιλοσοφικές και πνευματικές παραδόσεις του πολιτισμού μας.

Ο πλάγιος φόρος τραπεζικών συναλλαγών/ του Αλέξη Ζακυνθινού

.

Η προμήθεια που εισπράττουν οι τράπεζες μέσω των POS, μοιάζει πράγματι με μία ακόμη πλάγια και κρυφή φορολόγηση των Ελλήνων – των μικρομεσαίων εταιριών ουσιαστικά, καθώς επίσης των ελευθέρων επαγγελματιών που έχουν επωμισθεί το μεγαλύτερο βάρος της πολιτικής των μνημονίων.

Άποψη

Η είδηση σχετικά με το εξώδικο που απέστειλε ένας ελεύθερος επαγγελματίας της Καλαμάτας στην εφορία της περιοχής του (πηγή: Θάρρος News), μη αποδεχόμενος να εγκαταστήσει μηχάνημα POS στην επιχείρηση του, έχει ασφαλώς ιδιαίτερο ενδιαφέρον ακόμη και αν δεν είναι αληθινή – αφού στηρίζεται στα δικαιώματα του που απορρέουν από το Σύνταγμα, το οποίο ελάχιστοι Πολίτες της χώρας γνωρίζουν. Δυστυχώς παρά το ότι πρόκειται ουσιαστικά για το κοινωνικό συμβόλαιο που έχει συναφθεί μεταξύ αυτών και του κράτους – το οποίο ασφαλώς οφείλει να τηρείται απαρέγκλιτα. Το εξώδικο αυτό αναφέρει τα εξής:

«Με την παρούσα δήλωση σας κάνω γνωστό ότι στην επιχείρησή μου δεν πρόκειται να τοποθετήσω μηχάνημα ΡΟS για τους κάτωθι λόγους:

(1) Με την τοποθέτηση του μηχανήματος ΡΟS αυτόματα γίνεται συνέταιρος και δικαιούχος στις εισπράξεις μου ένα τρίτο πρόσωπο, η τράπεζα, η οποία αρπάζει μέρος του τζίρου μου, δηλαδή με απλά λόγια μέρος της εργασίας και των κόπων μου, χωρίς να έχει συμβάλει καθόλου στα έξοδα λειτουργίας της επιχειρήσεώς μου.

Ουσιαστικά εξαναγκάζεται ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, εν μέσω της τεράστιας οικονομικής ύφεσης που διανύει η χώρα εξαιτίας της απάτης εις βάρος μας από τους κυβερνώντες και τους τραπεζίτες, να προσθέσει ένα επιπλέον έξοδο στην επιχείρησή του, αφού τα μηχανήματα POS ενοικιάζονται από τις τράπεζες, με αποτέλεσμα να μειώνεται ακόμα περισσότερο ο τζίρος της κάθε επιχείρησης, καθώς υπάρχουν προμήθειες για κάθε συναλλαγή που διενεργείται. Όλα αυτά υποχρεωτικά, αποστερώντας μου οιανδήποτε οικονομική πρωτοβουλία.

Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αποδεχτώ αυτό, καθώς υπάρχει ευθεία προσβολή του άρθρου 5 παρ. 1 του Συντάγματος, όσον αφορά στην οικονομική μου ελευθερία, η οποία περιορίζεται. Όποιος με υποχρεώσει, συμμετέχει σε εκβίαση και υπεξαίρεση εις βάρος μου. Αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα που αντιμετωπίζονται και με την αυτόφωρη διαδικασία.

Ρουάντα 1994: Γενοκτονία με τραπεζική χορηγία

Τρεις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις κατηγορούν την γαλλική τράπεζα BNP Paribas για ανάμειξη στη γενοκτονία της Ρουάντα το 1994.

Συγκεκριμένα, η οργάνωση Sherpa για την προστασία θυμάτων οικονομικών εγκλημάτων, η οργάνωση CPCR (Σύλλογος για τις πολιτικές αγωγές για τη Ρουάντα) και η Ibuka France για τα θύματα της γενοκτονίας της Ρουάντα ανακοίνωσαν σήμερα ότι έχουν καταθέσει αγωγή εναντίον της τράπεζας.

Οι οργανώσεις κατηγορούν τη BNP Paribas ότι χρηματοδότησε την αγορά 80 τόνων όπλων που χρησιμοποιήθηκαν για να διεξαχθεί η γενοκτονία από το καθεστώς των Χούτου, παρ’όλο που η τράπεζα γνώριζε τις προθέσεις των αρχών της χώρας.

Σύμφωνα με τις δηΡουάντα 1994: Γενοκτονία με τραπεζική χορηγία

λώσεις των οργανώσεων, τον Ιούνιο του 1994 η τράπεζα είχε εγκρίνει τη μεταφορά κονδυλίων στο καθεστώς, συνεισφέροντας με αυτό τον τρόπο «στη γενοκτονία, σε εγκλήματα πολέμου και σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας».

Οι επιχειρήσεις είχαν διαρκέσει 4 μήνες και είχαν ως αποτέλεσμα τη σφαγή περίπου 800.000 ανθρώπων, καταγόμενων κυρίως από τη φυλή Τούτσι.

Ο εκπρόσωπος της τράπεζας δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι δεν είναι ακόμη σε θέση να σχολιάσει τους ισχυρισμούς, ελλείψει επαρκών λεπτομερειών.

Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που η γαλλική πλευρά κατηγορείται για εμπλοκή στη γενοκτονία της Ρουάντα, αλλά και ότι καθυστερεί να διώξει κάποιους από τους ηγέτες της γενοκτονίας που ζουν στη Γαλλία.

Η παγκόσμια δικτατορία του κεφαλαίου

.

Ο καπιταλισμός, κρατικός όπως στην περίπτωση της Κίνας ή ιδιωτικός όπως στις Η.Π.Α., καταργώντας τη δημοκρατία και την πολιτική, έχει δώσει τα ηνία του πλανήτη στους πολυεθνικούς κολοσσούς – με αποτέλεσμα να έχει ξεκινήσει μία νέα εποχή στην ιστορία, όπου μεταξύ άλλων οι πόλεμοι θα είναι πλέον οικονομικοί.   

.

«Η παγκόσμια οικονομία ήταν ανέκαθεν διαπλεγμένη, συνυφασμένη, αλληλένδετη. Η εθνική οικονομία είναι η επιστήμη που αναρωτιέται, που αναζητάει την απάντηση δηλαδή στο γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν έχουν χρήματα. Μετά το Μαρξ η ερώτηση αυτή έχει απαντηθεί, ο γρίφος έχει λυθεί άπαξ και δια παντός: έκτοτε οι άνθρωποι συνεχίζουν να μην έχουν χρήματα, αλλά τουλάχιστον γνωρίζουν την αιτία» (K. Tucholsky, Hamburg).

.

Ανάλυση

Η σύνδεση της παγκόσμιας οικονομίας μεταξύ της, η παγκοσμιοποίηση κατά κάποιον τρόπο, υπήρχε από πολλούς αιώνες – πολύ πριν από την επικράτηση του καπιταλισμού. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως μεσολάβησε μία αποφασιστική «ποιοτική αλλαγή».

Ειδικότερα, έως τότε η παραγωγή και το εμπόριο εξελισσόταν γύρω από τις μεγάλες δυνάμεις, από τα ισχυρά κράτη. Υπήρχε δηλαδή μία στενή σχέση μεταξύ του εθνικού πολιτικού συστήματος και της κυριαρχίας της συγκεκριμένης εθνικής οικονομίας – η οποία τότε λειτουργούσε ως μία αυτοκρατορία (πηγή: C. Schuchler).

Μετά το 10ο αιώνα υπήρχαν περίπου δεκαπέντε τέτοιες αυτοκρατορίες, με αφετηρία την Κίνα από το 10ο έως το 13ο αιώνα (περίοδος Song) – την οποία ακλούθησε η μεσογειακή της Γένοβας και της Βενετίας, η βρετανική αργότερα, καθώς επίσης η πρόσφατη αμερικανική αυτοκρατορία.

Το καινούργιο σήμερα, το οποίο προκλήθηκε, επιβλήθηκε, καθιερώθηκε μετά την πλήρη επικράτηση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης, είναι η αντικατάσταση των εθνικών αυτοκρατοριών από τις επί μέρους πολυεθνικές επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων φυσικά των χρηματοπιστωτικών. Έκτοτε η παγκόσμια παραγωγή καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τις διεθνείς «αλυσίδες προστιθέμενης αξίας» – από τους πολυεθνικούς ομίλους, όπως στο παράδειγμα της Siemens, η οποία παράγει και πουλάει/διακινεί τα προϊόντα της σε περισσότερες από 200 χώρες στον πλανήτη.

Κάτι ανάλογο ισχύει για όλες τις άλλες πολυεθνικές επιχειρήσεις, οι οποίες στις εκάστοτε εθνικές οικονομίες δεν παράγουν κατά κανόνα ολοκληρωμένα προϊόντα για τις εγχώριες αγορές ή για να τα εξάγουν – αλλά ενδιάμεσα προϊόντα, σε μία παγκόσμια παραγωγική αλυσίδα. Η παγκόσμια αυτή «αλυσίδα προστιθέμενης αξίας» καλύπτει σήμερα το 80% του διεθνούς εμπορίου αγαθών και υπηρεσιών – ενώ οι εκατό μεγαλύτερες πολυεθνικές επιχειρήσεις (κατάλογος) διαθέτουν κατά μέσον όρο 549 θυγατρικές σε ολόκληρο τον πλανήτη, με μέγιστο αριθμό τις 2.082 (στην εικόνα οι 2.000 μεγαλύτερες ανά χώρα).

.

Τα δύο τρίτα αυτών των θυγατρικών ευρίσκονται στο εξωτερικό, ενώ μόλις το ένα τρίτο στο κράτος προέλευσης τους (πηγή: UNCTAD) – παράλληλα, η αμοιβαία  διείσδυση της μίας χώρας στην άλλη μέσω των κεφαλαιακών επενδύσεων, έχει αυξηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό μετά το 1990. Οι απ’ ευθείας ξένες επενδύσεις στις διάφορες χώρες (foreign direct investments, FDI inflows) έχουν οκταπλασιαστεί μέσα σε αυτή τη χρονική περίοδο (πηγή) – ενώ οι δικές τους επενδύσεις στο εξωτερικό (FDI outflows) έχουν επταπλασιαστεί (πηγή).