Το αφήγημα (ήγουν ο ευφημισμός της προπαγάνδας) (εξαιρετικό)

ΠΟΝΤΙΚΙ 26.2.2019 / ΣΤAΘΗΣ Σ.

Εν πρώτοις το πολυθρύλητο BBC. Για τους ευρωλιγούρηδες, αλλά και για πολλούς που δεν πολυασχολούνται, το BBC είναι ένα έγκυρο και αντικειμενικό μέσο μαζικής ενημέρωσης. Βεβαίως! Εις ό,τι αφορά τις προτεραιότητες του Φόρεϊν Όφις είναι εξαιρετικά έγκυρο. Όπως με το «γουρούνι» τον Μιλόσεβιτς, τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, τα «χημικά» του Σαντάμ Χουσεΐν, τα «χημικά» του Άσσαντ, την εξαγωγή δημοκρατίας στη Λιβύη ή την Ουκρανία, το Σχέδιο Ανάν και άλλα – σε όλα αυτά το BBC έχει σκίσει χασέδες από άποψη εγκυρότητας και αντικειμενικότητας.

Κατά δεύτερον, αυτά που λέει το BBC για το «Μακεδονικό» είναι τα ίδια που λένε τις τελευταίες δεκαετίες οι Έλληνες εθνομηδενιστές, οι «εκσυγχρονιστές» και οι αριστεριστές.

Μάλιστα αξίζει να σημειωθεί ότι το ιδιόλεκτο και η σημειολογία του εν λόγω μπιμπισιανού ρεπορτάζ, μοιάζει σαν υπαγορευμένο από εκείνους που χρόνια τώρα γράφουν στα ελληνικά ΜΜΕ τα ίδια δηλητηριώδη και ιοβόλα. Και τόσον ανιστόρητα, ώστε να διεκδικούν πάντα τη σοβαροφάνεια των τσιτατολόγων και των παραχαρακτών. Όπου μισά ψέματα, μισές αλήθειες συνθέτουν ένα παραμύθι παραμύθας. Πάντα χρήσιμο στον ιμπεριαλισμό. Και τον πόλεμο.

Το Ουράνιο Τόξο έχει κατέβει κατ’ επανάληψιν στις εκλογές κι έχει εισπράξει 5 - 6.000 ψήφους. Στο έγκυρο ρεπορτάζ του BBC συγχέονται γλυκά οι εντυπώσεις όταν ομιλεί για 100.000 ψυχές – διότι οι εντυπώσεις (και μάλιστα οι πρώτες εντυπώσεις) είναι το βασικό εργαλείο της προπαγάνδας – κι άντε μετά εσύ να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας του Πύρου στο Χάνι της Γραβιάς.

Πριν λοιπόν αλέκτορα φωνήσαι, το φιδάκι του αλυτρωτισμού που έσπασε το αυγό του με τη Συμφωνία των Πρεσπών, έσκασε μύτη στην οικουμένη κι άρχισε να χύνει το δηλητήριο του εθνικισμού και της πολεμοκαπηλίας.

Ό,τι και να λέμε εμείς οι εντυπώσεις μένουν.

Στην Ευρώπη λοιπόν του 2019 επανεμφανίζεται το Ανατολικό Ζήτημα όχι (εις ό,τι μας αφορά) με την ανεμελιά του Τσίπρα, αλλά με τη φροντίδα του. Η κοινή γνώμη στη Δύση (τουλάχιστον) θα μείνει με την εντύπωση ότι στην Ελλάδα υπάρχει σλαβομακεδονική εθνική μειονότητα που καταπιέζεται. Με τις υγείες μας.

Βίοι παράλληλοι μιας εθνομηδενιστικής απάτης

Του Στάθη Σταυρόπουλου

Ποιο ήταν το πρώτο βήμα στη «μεγάλη πορεία» του εθνοαποδομητισμού (στο εξής εθνομηδενισμός) στην Ελλάδα; Ήταν η θεωρία για την ασυνέχεια της ελληνικής γλώσσας, η οποία, όμως, εγκαταλείφθηκε νωρίς (παρότι εκδηλώθηκε λυσσαλέα), διότι δεν μπορούσε να απαντήσει στο στοιχειώδες ερώτημα: «Ποια μέρα, ποια βδομάδα, ποιον μήνα, ποιο έτος, ποιον αιώνα έπαψε να ομιλείται ή να γράφεται η ελληνική γλώσσα στη λόγια ή δημώδη μορφή της στην κυρίως Ελλάδα ή στις ευρύτερες περιοχές που περιείχαν Ελληνισμό;».

Αν όμως το πρώτο βήμα εγκαταλείφθηκε νωρίς, το δεύτερο βήμα, η περίφημη «ασυνέχεια του ελληνικού έθνους» (παρότι βλακώδης θεωρία όσο και εκείνη για την ασυνέχεια της γλώσσας) περπάτησε και περπατάει ακόμα. Βασικό σόφισμα των εθνομηδενιστών είναι η πρωθύστερη χρήση της έννοιας του έθνους (που στη διαχρονία του έχει διαφορετικούς πολιτικούς προσδιορισμούς) και η ταύτισή της με τις εθνικές διεργασίες της νεώτερης μόνον εποχής.

Παρουσιάζουν με αξιοπερίεργη «αυθεντία» το έθνος συνυφασμένο με την εποχή μετά τον Διαφωτισμό, ταυτισμένο σχεδόν με τα αστικά κράτη, ή τις νεώτερες πολυεθνικές αυτοκρατορίες. Παραγνωρίζουν, όμως, τις προγενέστερες μορφές του έθνους. Μορφές για τις οποίες, αν καταδεχόταν να επιχειρηματολογήσει κανείς θα ήταν το ίδιο βλάκας, όσο ορισμένοι εκ των εθνομηδενιστών, όταν έφθασαν να ισχυρίζονται ότι η Επανάσταση του 1821 γέννησε το ελληνικό έθνος. Προφανώς την Επανάσταση αυτή την έκαναν Πετσενέγοι!

Βασικό τέχνασμα των εθνομηδενιστών είναι η προώθηση της σύγχυσης των εννοιών έθνος, εθνικισμός, πατρίδα, εθνικοφροσύνη, ρατσισμός κ.α. Όλες οι έννοιες βαλμένες σε ένα μίξερ, στο οποίο ρίπτονται πολιτιστικές παραδόσεις, ταυτότητες και μέρη της ιστορίας. Αποτέλεσμα είναι η αυτογνωσία να αντικαθίσταται από τον αυτοπροσδιορισμό και η αλήθεια, δια της αποδείξεώς της, από την αλήθεια του καθενός.

Ο μέγας κριός του εθνομηδενισμού είναι η θεωρία της διακοπής (και η φυλετική) της συνέχειας των Ελλήνων, κατά τον 7ο-8ο αιώνα, που συμπίπτει με την κάθοδο των Σλάβων στην ελληνική χερσόνησο. Ούτε οι Έλληνες των άλλων περιοχών φαίνεται να τη γλύτωσαν, τους έφαγε κι αυτούς το σκοτάδι των φωταδιστών. Μπορεί η θεωρία αυτή να έχει ανατραπεί από τους πάντες όλους ιστορικούς (πολύ διαφορετικών σχολών μεταξύ τους), αλλά η ευήθεια είναι αήττητη κι έτσι οι εθνομηδενιστές παραμένουν εδραίοι στο δόγμα τους.

Εντροπία (αλλά όχι από ντροπή)

Στάθης

Ο ΣΥΡΙΖΑ διέθετε Καρανίκα, προσέθεσε Παπακώστα. Διέθετε Πολάκη, προσέθεσε Μεγαλοοικονόμου. Διέθετε Παππά, προσέθεσε Γκαζόζα… με συγχωρείτε, Τέρενς Κουίκ. Διέθετε Αυλωνίτου, προσέθεσε Τσουλούφη Παπαχριστόπουλο. Διέθετε Κουβέλη, προσέθεσε Κόκκαλη. Προσέτι ο Τσίπρας προτίθεται σε αυτήν την κουρελού να προσθέσει Μπίστηδες και Ραγκούσηδες. Σημαίες από ξεσκονόπανα και σφουγγαρίστρες. Η κατάπτωση της Μνημονιακής Ελλάδας σε όλη της τη γλίτσα.

Είναι φανερό ότι στο επιτελείο του Τσίπρα (όπου συνωθούνται Κλαούζεβιτς, Ταλεϋράνδος και Μπουρνούς) νομίζουν ότι αυτά τα ετερόκλητα κουρέλια «τραγουδούν ακόμα» και δίνουν το φιλί της ζωής στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στην πραγματικότητα του δίνουν το φιλί του θανάτου. 

Το κόμμα αυτό δεν αντέχει ήδη τον εαυτόν του, πόσω μάλλον τη σύναξη των σύγαμπρων, των μνηστήρων, των απομειναριών και των τυχοδιωκτών.

Ο εκφυλισμός της κυβέρνησης θα συνεχισθεί σφοδρός, ο κ. Πολάκης θα συνεχίσει να υβρίζει τους νεκρούς και να θεωρεί τη γρίπη κατασκεύασμα των βοθροκάναλων, ο πολύς Καμμένος θα προστρέχει ως άλλη κότα στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για να τον γλυτώσουν από την άρση της ασυλίας του, ενώ άλλες φωνούλες, όπως του κ. Κοντονή, θα τιτιβίζουν διαφωνίες (μήπως εν όψει ανασχηματισμού κ.τ.λ.), την ίδια ώρα που πικραμένοι «αριστεροί» θα γκρινιάζουν για τις σχέσεις Γαβρόγλου - Εκκλησίας. 

Ο έσχατος θεός

του Στάθη

Πόσους Συριζαίους, νυν βουλευτές και μέλλοντες υποψήφιους, πέπρωται να φάει ο Τσίπρας για να αποκαταστήσει τους σώγαμπρους και τις σωγαμπρίνες – όχι μόνον τους έξι, αλλά και όλα τα άλλα ρετάλια (προσοχή, κύριε διορθωτά, όχι ρεμάλια) του παλαιοκομματισμού, «εκσυγχρονιστικού» και όχι, που σπεύδουν να συμπλεχθούν στα ράκη με τα οποία ο Τσίπρας σκέφτεται να δώσει την επόμενη εκλογική μάχη;

Το ερώτημα πλανάται (αναπάντητο για την ώρα) πάνω απ’ τους βάλτους της επικράτειας, καθώς νυχτώνει κι αρχίζουν να κοάζουν τα βατράχια.

Καλημέρα σας! είναι πλέον φανερό σε όλους, εκτός κι αν πρόκειται για φανατικούς ή εθελοτυφλούντες ιδιοτελείς, ότι στη χώρα πλέον κουμάντο (εκτός απ’ τους Αμερικανούς) κάνει η παρακμή.

Η παρακμή όμως δεν κάνει πλάκα.

Όπου εκδηλώνεται, αποδεικνύεται θανάσιμη.

Η σημειολογία της παρακμής είναι η ευτέλεια και τα ξεφτιλίκια, που τον τελευταίο καιρό κορυφώνονται. Με δραματικές συνέπειες για την πολιτική και το πολίτευμα.

Και μπορεί μεν τα βατράχια να κοάζουν στους βάλτους, αλλά στα καφενεία της επικράτειας οι πολίτες καγχάζουν, σηματοδοτώντας έτσι το τέλος της παρούσας κυβέρνησης, μιας κυβέρνησης που δεν είναι πια καν κουρελού, αλλά απλώς ρόμπα.

Η παρακμή ταλάνι

Σήμερα ανδρείκελο, αύριο ανδράποδο…

ΣΤΑΘΗΣ

Αν τα γλυκά σκυλάκια του καναπέ – κανίς, πεκινουά και τέτοια – είχαν ανθρώπινη λαλιά, θα μιλούσαν και θα έλεγαν όσα λέει ο Τσίπρας κάθε φορά που μιλάει σε ηγέτες της Δύσης, Μέρκελ, Μακρόν, ακόμα και σε αυτόν τον Πωστονλέν της Μάλτας.

  Κι αν τα μαντρόσκυλα είχαν κι αυτά ανθρώπινη λαλιά, θα μιλούσαν και θα γαύγιζαν στον Τσίπρα αυτά που συνήθως κανοναρχούν στα ανδρείκελα και στους θεληματάρηδες. (Όπερ και γίνεται, σ’ όποια γλώσσα κι αν μιλούν τα σκυλιά του πολέμου.)

  Για μιαν ακόμα φορά, αμετανόητος,

ο Τσίπρας υπερέβη εαυτόν λέγοντας στον κ. Μακρόν ότι «Υπήρξαν διαδηλώσεις ακροδεξιών λαϊκιστών κατά της συμφωνίας». Πάλι τα ίδια! Μάλιστα δεν είπε καν (όπως ορισμένοι Συριζαίοι, που προσπαθούν να στρογγυλέψουν το πράγμα) ότι ακροδεξιοί λαϊκιστές συμμετείχαν στις διαδηλώσεις – όχι! επανέλαβε την ίδιαν ύβριν, ότι δηλαδή οι διαδηλωτές ήταν ακροδεξιοί λαϊκιστές.

  Αδιόρθωτος, αλαζών, ψεύτης, μισερός με τον λαό – όχι μόνον με το 70% που διαφωνεί με τη ΣυμφωνίαΤσίπρα - Ζάεφ (υπό τον Πάιατ) αλλά με το σύνολο του λαού ως έννοιας.

  Ο Τσίπρας γράφει στα καινούργια (χειροποίητα) πλέον παπούτσια του τον λαό που αντιτίθεται στη Συμφωνία, κατά τον ίδιον τρόπο που έγραψε στα παλιά του (φτωχικά τότε) παπούτσια τον λαό που εκφράσθηκε στο Δημοψήφισμα με το «όχι».

«Τα μακεδονικά θύματα»

Στάθης Σταυρόπουλος

Η στήλη δίνει σήμερα τον λόγο στην κυρία Γιώτα Σεχίδου. Η κυρία Σεχίδου είναι Δρ Φιλοσοφίας και συγγραφέας. Το κείμενό της δημοσιεύθηκε στην «Ίσκρα» στις 27.01.2019 και είναι το εξής:

«Γεννήθηκα στη Φλώρινα από πατέρα από γενιά προσφύγων από τον Πόντο και μάνα Σλαβομακεδόνισσα και Μικρασιάτισσα μαζί. Το σόι και της μάνας και του πατέρα μου πολέμησαν πρώτα τον Γερμανό κατακτητή, όπου από το σόι του πατέρα άλλους τους κρέμασαν κι άλλους τους εκτέλεσαν, ενώ το σόι της μάνας έχασε όλη του την ζώσα περιουσία που δημεύτηκε από τα στρατεύματα κατοχής.

Στον εμφύλιο, οι πρώτοι ανέβηκαν στο βουνό, πέρασαν από στρατοδικεία και σκοτώθηκαν στην πρώτη γραμμή στον Γράμμο, και οι δεύτεροι, το σόι της μάνας, πεθάνανε ένας ένας ενώ η γιαγιά διαπομπεύτηκε και την κούρεψαν οι χίτες στην πλατεία των Μαλγάρων, γιατί πήγε με το κάρο γεμάτο σιτάρι ν’ ακούσει μια ομιλία του Ζαχαριάδη στη Θεσσαλονίκη. Της κόψανε τις βαριές πλεξούδες, της κρεμάσανε μια ταμπέλα ότι ήταν πόρνη και πέθανε απ’ την ντροπή.

Ξεκληρίστηκαν.

Εμείς, η δεύτερη μετεμφυλιακή γενιά, μεγαλώσαμε με μνήμες πτωμάτων.

Ο παππούς, εσχάτως γεωργός, πρώην φωτογράφος, παντοπώλης και φορτηγατζής, έκαιγε τα μαρξιστικά βιβλία στην αυλή του σπιτιού όταν ανέβηκε η χούντα. Πούλαγα μαζί του έξι χρονών μήλα στο παζάρι της Φλώρινας, με την σχολική ποδιά, δίπλα στις Σλαβομακεδόνισσες αγρότισσες με τις βαριές μαύρες μάλλινες φορεσιές και τα λευκά τσεμπέρια στους πάγκους με τα χόρτα, τα φασόλια και τις πιπεριές που κατέβαιναν απ’ τα ορεινά χωριά στο χιόνι με τα μουλάρια φορτωμένα ξύλα, να τα πουλήσουν.

Οικογενειακά ετοιμαζόμασταν να φύγουμε μετανάστες στη Γερμανία. Δεν προκάνανε, ήρθε η μεταπολίτευση. Στο σπίτι μιλούσαν τέσσερις γλώσσες. Ελληνικά, Ρωσικά, Σλαβομακεδονικά και λίγα Τουρκικά. Εμάς μας απαγορεύτηκε να μάθουμε τις υπόλοιπες, παρά μόνο Ελληνικά. Προσωπικά, θα μ’ άρεσε να έχω μάθει και Σλαβομακεδονικά για να συνεννοούμαι, πέρναγα παιδί τα σύνορα με το ποδήλατο.

Εκτός από τη γλώσσα, πάντα πίστευα ότι εμείς κι οι γείτονες είμαστε σχεδόν ένας λαός. Έβλεπα στα Μπίτολα (Μοναστήρι) τα νεοκλασικά του μεσοπολέμου, τις ελληνικές επιγραφές στα σπίτια, ήταν πολλοί Έλληνες εκεί, τα μισά σόγια των Φλωρινιωτών ήταν από κει και άλλοι από δω, μιλούσαν πολλοί Ελληνικά.

Δημοκρατία επιπέδου Σκοπίων (η δική μας)…

"Ρεσάλτο"

ΣΤΑΘΗΣ
Τι έγινε και αίφνης ο κ. Μητσοτάκης ανέκρουσε πρύμναν για την κατάθεση της πρότασης μομφής; Τον έπιασε ο κ. Πάιατ και του είπε «δεν είναι τώρα ώρα για τέτοια, Κούλη!»;
Δεν αποκλείεται! – άλλωστε ο κ. Νίμιτς δεν είναι που δήλωσε απευθυνόμενος στο προτεκτοράτο… συγγνώμην στην Μπανανία,ότι «αν απορριφθεί η Συμφωνία οι συνέπειες θα είναι βαθιές» (και θα αλλάξει πάλι κόμμα ο κ. Παπαχριστόπουλος);
Πάντως, όπως λέμε και στον Βορειοανατολικό Πύργο Ηλείας, «αν δεν ταιριάζαμε, δεν θα συμπεθεριάζαμε». Είδε ο Τσίπρας τον...ορυμαγδό αθλιότητας και σαπίλας στο «βασίλειο της Μακεδονίας», τις συναλλαγές, την εξαγορά βουλευτών, το κουρέλιασμα και του δικού τους Συντάγματος, το ανθυποβαλκανικό αλισβερίσι των κομπασήδων, τον χορό των πρακτόρων και σου λέει καλύτεροι είναι αυτοί; θα κάνω κι εγώ τα ίδια. 
Κι έκανε τη Βουλή (την Ελληνική) σαν τα μούτρα του Τζουτζέ. Καταδολίευσε, εκμαύλισε, έταξε κι έκανε τη δημοκρατία, Πάιατ! Ζούμε μεγάλες στιγμές: ο Τραμπ κάνει πραξικόπημα στη Βενεζουέλα εκ του μακρόθεν και ο Τσίπρας έχει κάνει τα απομεινάρια του Ελληνικού Συντάγματος ρετάλια για ρεμάλια χάριν των Αμερικανών.
Φέρνει στο Κοινοβούλιο ένα αόρατο κείμενο για να το υπερψηφίσουν εθελοντές αόμματοι. Μπουκάρουν στα σκαλιά της Βουλής πέντε παρακρατικοί, πέντε μπάτσοι εκ μπάτσων ντυμένοι μπάχαλοι, πέντε χρήσιμοι χρυσαυγίτες και ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει συνωμοσία κατά του πολιτεύματος, σχεδόν απόπειρα πραξικοπήματος, και συλλαμβάνει εφτά επίδοξους… κολονέλους και δύο Γερμανίδες!! Καραγκιοζιλίκι άνευ προηγουμένου. Λες και τα (άκρως επικίνδυνα) χημικά με τα οποία μας ψέκασαν, πρώτα απ’ όλα μας κάνουν ηλίθιους.
Και πανηγυρίζουν οι Αριστεροί (τύπου «Εφ.ΣΥΝ.»): «Ο Νίμιτςαδειάζει τη Ν.Δ.»! Ε, να τον πάμε να καταθέσει γαρύφαλλα στο θυσιαστήριο της Καισαριανής! Νίμιτς, ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο! Τρικυμία εν κρανίω από τις πολλές κωλοτούμπες.

Δημοκρατική φαυλοκρατία

Στάθης

Είναι αναντίρρητο ότι η χώρα βρίσκεται σε βαθιά παρακμή. Αιχμάλωτη στα Μνημόνια και την Υποτέλεια, στα ψέματα που λέει διαρκώς η κυβέρνηση για τα πάντα, στη φτώχεια που διευρύνεται, στο χρέος που μεγεθύνεται, ενώ ταυτοχρόνως βρίσκεται όλο και πιο εκτεθειμένη σε εθνικούς κινδύνους.

Θα έλεγε κανείς ότι τίποτα χειρότερο απ’ την παρακμή δεν υπάρχει. Υπάρχει! Είναι η θεσμοποίηση της παρακμής. Αυτό ακριβώς δηλαδή που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Και η πολιτική και το πολίτευμα λειτουργούν πλέον επί τόσον πολύ καιρό στο πλαίσιο αυτής της παρακμής, ώστε τα αποτελέσματα για όλα τα προβλήματα να είναι κάθε φορά χειρότερα, να δημιουργούν προηγούμενο, να δημιουργούν «νομολογία».

Έτσι η νέα κανονικότητα είναι και γίνεται η θεσμοποίηση της βαρβαρότητας.

Αυτά που συμβαίνουν αυτές τις μέρες στο Κοινοβούλιο, με την ψήφο Εμπιστοσύνης και τη Συμφωνία των Πρεσπών, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Εις ό,τι αφορά την εσωτερική πολιτική ξεφεύγουμε, εις ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική εκπίπτουμε.

Το αξίωμα ότι «στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα» προϋποθέτει να υπάρχουν δημοκρατίες.

Στο σύστημα όμως που το 70% των Ελλήνων (εις ό,τι αφορά την αντίθεση του λαού στη Συμφωνία των Πρεσπών) έχει το ίδιο βάρος με την αμφιλεγόμενη ψήφο Δανέλλη, μπορούμε να μιλάμε για φαυλοκρατία αλλά όχι για δημοκρατία…

Ραγιάδες κατά συνείδησιν

Καραγκιοζιλίκια κατά συνείδησιν. 
Είναι αποκαρδιωτικό, είναι απογοητευτικό, αλλά πρέπει να παραδεχθεί κανείς ότι η μακρά δουλεία των Μνημονίων διαμορφώνει έναν νέο τύπο ραγιά. Πολύ ανώτερον απ’ τους ραγιάδες που έφεραν τα Μνημόνια.

Οι ραγιάδες εκείνου του τύπου κι εκείνης της εποχής θύμιζαν κοτσαμπάσηδες ή γενίτσαρους. Με τον άλφα ή βήτα τρόπο δηλαδή διέθεταν κάποια σοβαροφάνεια κι έπαιζαν τον ρόλο τους με το αντίστοιχο τουπέ.

Σήμερα, ούτε καν η σοβαροφάνεια είναι απαραίτητη. Αρκεί η… συνείδηση! Υπό την προϋπόθεση αυτή η συνείδηση να είναι μερικής απασχόλησης και πρόθυμη για ευέλικτη εργασία.

Καμία δουλειά άλλωστε δεν είναι ντροπή, πόσω μάλλον όταν η ντροπή γίνεται δουλειά…

Πηγή: topontiki.gr

Σαράντος Καργάκος

ΣΤΑΘΗΣ

Ο Σαράντος Καργάκος. Κατ’ αρχάς ένας γλυκός άνθρωπος. Που νοιαζόταν για τους μαθητές του, τους ανθρώπους, την πατρίδα μας. Πολυμαθέστατος και πολυγραφότατος, με τον αέρα της Μάνης στην καρδιά και τους ορίζοντες του κόσμου στο βλέμμα. Μειράκιο είχα την τύχη να με προετοιμάσει στα αρχαία ελληνικά για τις εξετάσεις μου στο Πανεπιστήμιο. Τότε αντιλήφθηκα για πρώτη φορά την αξία του περιεχομένου σε ένα κείμενο, 

διότι ο δάσκαλος για να μας διδάξει τη μετάφραση ή το συντακτικό, τα πραγματολογικά στοιχεία ή το νόημα ενός «αγνώστου» κειμένου που πιθανόν να «έπεφτε» στις εξετάσεις, το επανατοποθετούσε στο σώμα του έργου στο οποίο ανήκε, ώστε να καταλάβουμε το πνεύμα του κειμένου που θα έπρεπε να επεξεργασθούμε. Δεν διόρθωνε τα λάθη μας μόνο, αλλά τα εξηγούσε. Φιλόλογος περιωπής.

Χρόνια πολλά μετά αντάμωσα πάλι τον παλιό μου δάσκαλο υπό νέο πρίσμα: της πολιτικής του διαδρομής, του συγγραφικού του έργου και της συνεισφοράς του στη διαμόρφωση του ελληνικού πολιτισμού. Με την ευκαιρία να σας συστήσω τα τρία τρίτομα έργα του Σαράντου Καργάκου για την Ιστορία των Αθηνών, την Ιστορία της Σπάρτης και την Ιστορία του 1821. Για αρχή, διότι στα 72 έργα που έχει εκδώσει καταπιάνεται με πλήθος πτυχών της ελληνικής Ιστορίας καθώς και του ελληνικού πολιτισμού, στην οικουμενικότητά τους, έτσι που ο αναγνώστης να μετατρέπεται σε γνώστη και εν τέλει σε μύστη.

Αν αυτό είναι ο αριστερός

του Στάθη Σταυρόπουλου

Επειδή ο Πρωθυπουργός απολαμβάνει να εμπαίζει τη νοημοσύνη μας κι επειδή συστηματικώς καταστρέφει ό,τι αγγίζει, ας κάνουμε μια σύνοψη. Κάτι σαν «σκονάκι» εν όψει εκλογών (για όποιον ενδιαφέρεται).

Τι είναι αυτός που όταν ξέσπασε η τραγωδία στο Μάτι κρύφθηκε; Δειλός μήπως; Και τι είναι εκείνος που εκ των υστέρων κι ενώ γνώριζε ότι άρχιζε να καταφθάνει
ο αριθμός των νεκρών, οργάνωνε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες ένα σώου της ελεεινής μορφής; Μήπως είναι απατεών; Ο Τσίπρας πάντως το έπραξε.

Ελαφρόμυαλος: προσέγγισε εθνικά θέματα με μικροκομματικό σχεδιασμό, προκειμένου να βλάψει τους κομματικούς του αντιπάλους. Τζίφος! Όμως ακόμα και σήμερα η Συμφωνία των Πρεσπών αντιμετωπίζεται ως καταλύτης πολιτικών εξελίξεων και όχι ως εθνικό διακύβευμα υψίστης σημασίας.

Αν μιλούσε κανείς για μαθητευόμενο μάγο (που του ξέφυγαν οι παρενέργειες του Σκοπιανού) θα έκανε λάθος, πρόκειται για μαριονέτα του Πάιατ.

Σκληρός με τον λαό, εύκολος με τα αφεντικά: Σόρος, Ρότσιλντ, Μέρκελ, Τραμπ και Σία. Καιδουλικός: ο «διαβολικός Τραμπ» όπως είχε αποκαλέσει τον Τραμπ ο Τσίπρας, έγινε «διαβολικά καλός Τραμπ». Εδώ ακόμα και οι σατανάδες κάνουν τον σταυρό τους.

***

Ο Τσίπρας ανέτρεψε το Δημοψήφισμα. Κάτι τέτοιο λέγεται πραξικόπημα (έχει δίκιο ο κ.Αλαβάνος). Εμείς το ονομάσαμε κωλοτούμπα για να μπορέσουμε να το καταπιούμε, ενώ ο ίδιος έγινε ο διεθνώς διάσημος kolotoumpas (και εμείς παγκοσμίως ρεζίλι). Κι όμως! ήταν ένα υψηλό πραξικόπημα.

Διχαστικός: «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν». Υβριστικός: «ετερόκλητοι όχλοι». Αλαζών: «έφαγα 17 ώρες απ’ τη ζωή μου στις διαπραγματεύσεις». Ευχαριστούμε. Αήθης: «και να έπαιρνες τα 2.000 ευρώ που σου υποσχέθηκα (απευθυνόμενος σε πυρόπληκτη κυρία) θα τα έτρωγες, θα τα χάλαγες»…!

Οι Κενοκέφαλοι

Στάθης

Δεν είναι «λίγος» ο Κούλης και τον κάνει κάθε φορά μια χαψιά ο Τσίπρας στη Βουλή. Είναι απλώς ένας πολιτικός που εισηγείται και υπερασπίζεται μια δεξιά, αντιλαϊκή, νεοφιλελεύθερη και συντηρητική πολιτική.

Το διεστραμμένο της υπόθεσης είναι ότι ο Τσίπρας εισηγείται και υπερασπίζεται μια το ίδιο αντιλαϊκή, όμως ακόμα πιο νεοφιλελεύθερη και ακροδεξιά πολιτική. Με τη διαφορά ότι ταυτοχρόνως χρησιμοποιεί μια ψευδοαριστερή ρητορική και μια άνευ προηγουμένου διαστροφή της λογικής. Με αποτέλεσμα ο Τσίπρας να «κλέβει εκκλησία» (τον Μητσοτάκη) και να ληστεύει έτσι απρόσκοπτα και άνευ αντιπάλου τους Έλληνες.

Όμως, τι πράγματι αντιπροσωπεύουν αυτά τα κόμματα τύπου Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και λοιπές παραφυάδες; Πόσο μειοψηφικά είναι εν τέλει, εν σχέσει με τις πλειοψηφίες που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν;

Τι αντιπροσωπεύει η Ν.Δ. στο Κοινοβούλιο; τους εργάτες; τους εργαζόμενους; τους γεωργούς; τους επιστήμονες; Ποιους έχει ξεπουλήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο Κοινοβούλιο; τους εργάτες; τους εργαζόμενους; τους γεωργούς; τους συνταξιούχους; τους επιστήμονες; όλους!

Αυτό το μεγάλο χάσμα μεταξύ εκπροσώπων και εκπροσωπούμενων είναι το θανάσιμο πρόβλημα της αστικής δημοκρατίας σήμερα. Που άλλωστε αποδυναμώνεται όλο και περισσότερο και για άλλους, όλο και περισσότερους λόγους.

Ποιους υπηρετεί η Ν.Δ. σήμερα; Τους Δυνατούς, τους Επικυρίαρχους και κάθε εκδοχή της οικονομικής δικτατορίας. Ποιους υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα; Ακριβώς τους ίδιους. Με αποτέλεσμα αντί για Σύνταγμα να έχουμε Μνημόνιο, η υποτέλεια της χώρας να έχει βαθύνει, η εθνική περιουσία να έχει υποθηκευθεί, το βιοτικό επίπεδο του λαού να χειροτερεύει συνεχώς και το δημογραφικό πρόβλημα να θεριεύει.

Ανίκανα τα κόμματα αυτού του νέου δικομματικού μονοκομματισμού να αντιληφθούν τις συνέπειες των έργων τους, πάνε από το κακό στο χειρότερο, ο Τσίπρας μιλάει με το στόμα του Πολάκη και ο κ. Μητσοτάκης με το στόμα του Αδώνιδος, εκ κόρακος κρα, όπως θα έλεγαν και οι σκύλοι που, επ’ εσχάτοις, μαθαίνουν κι αυτοί αρχαία ελληνικά (τα λατινικά τα έχει κόψει ο κ. Γαβρόγλου). Πράγματι, δυστυχισμένη Ελλάδα! 

Εθνομηδενοφασίστες

Δημοσιεύθηκε: Φύλλο 432 - 1/12/2018-Δρόμος της Αριστεράς

 

Facebook

 

Twitter

 

Email

 

Print

 

Google+

του Στάθη*

Ηάσκηση πατριωτικής πολιτικής δεν αφήνει κανένα περιθώριο στον εθνικισμό. Αντιθέτως η πολιτική που άσκησε η κυβέρνηση εν σχέσει με τη FYROM ανοίγει τον δρόμο στον εθνικισμό των Σκοπιανών και στον εθνικισμό των Ελλήνων.

Πολιτικές όπως εκείνη του Κατευνασμού απέναντι στην Τουρκία ή της εκτέλεσης ιμπεριαλιστικών εντολών, όπως συνέβη με το Σκοπιανό, βαθαίνουν την υποτέλεια. Και η υποτέλεια θέτει πάντα σε κίνδυνο την εθνική ακεραιότητα, αφού πρώτα καταστρέψει τη λαϊκή κυριαρχία και εκχωρήσει την εθνική ανεξαρτησία.

Ο κυρίαρχος εθνομηδενισμός ανοίγει τον δρόμο στον εθνικισμό. Ο οποίος αρπάζει την ευκαιρία να εμφανισθεί ως πατριωτισμός, ενώ είναι ακριβώς το αντίθετο, όπως απέδειξε η συνεργασία των εθνικιστών με τους ναζιστές στην Κατοχή ή η προδοσία τους στο Κυπριακό λόγω της υποτέλειάς τους στους Αμερικανούς.

Δεν πάνε, από ιστορική άποψη, πολλά χρόνια από την εποχή που οι αριστεροί διαδήλωναν για να υποστηρίξουν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου.

Σήμερα ο κυρίαρχος εθνομηδενισμός έχει διαστρέψει τις έννοιες υποκαθιστώντας, φέρ’ ειπείν, τον διεθνισμό με μια νεοταξίτικη προσαρμογή στην παγκοσμιοποίηση και ένα φλούφλικο ου μην αλλά και λιγούρικο κοσμοπολιτισμό.

Σ’ αυτόν τον βάλτο λιμνάζει πολύ χρυσάφι για βρώμικες δουλειές, όπως η εξουθένωση της ταυτότητας των λαών και η ταξική υποδούλωση των πολιτών.

Μέσα στη σύγχυση που ο κυρίαρχος εθνομηδενισμός έχει δημιουργήσει αναπαράγοντας με όχημα τη γονατισμένη Αριστερά κάθε λογής αμερικανιά, από τον πολυπολιτισμό έως τον αυτοπροσδιορισμό και από τον μεταμοντερνισμό έως την πολιτική ορθότητα, πολλοί λαοί, πολλές κοινωνίες διαισθάνονται υπαρξιακό κίνδυνο και αντιδρούν όπως η καταψήφιση του Σχεδίου Ανάν απέδειξε ή τώρα αποδεικνύουν στη Γαλλία τα «κίτρινα γιλέκα».

Το θέμα είναι τεράστιο (κι όπως πάντα στα Προτεκτοράτα γελοίο). Οπωσδήποτε οι μαθητές δεν μπορούν να λύσουν το «Μακεδονικό», αλλά όποιος δεν καταλαβαίνει την αγωνία των παιδιών για το πλαίσιο της ύπαρξής τους ως προσώπων, είναι βλαξ. Ή πονηρός εθνομηδενιστής, άλλων αφεντικών υπηρέτης

Η στείρα υστερία περί ανόδου της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη και αλλού δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το εν λόγω φαινόμενο, όσον ο εθνομηδενισμός τροφοδοτεί τον εθνικισμό κι όσον η αλήθεια σπρώχνεται στη λήθη (όπως γίνεται με τα εγκλήματα του φασισμού), επιτρέποντας έτσι τη νεκρανάστασή του (όπως στις Βαλτικές χώρες ή την Ουκρανία) και την επανεμφάνισή του με άλλα προσωπεία όπως στην Ιταλία, τη Γερμανία, την Ουγγαρία και αλλού (με τρομακτικές μάλιστα αναλογίες ως προς τη διαδρομή του).

Η απίσχναση της αστικής δημοκρατίας προς όφελος της οικονομικής δικτατορίας και η ενσωμάτωση μεγάλου μέρους της Αριστεράς στην παγκοσμιοποίηση διά του εθνομηδενισμού αποσυνθέτουν τις κοινωνίες, δημιουργούν προτεκτοράτα και μετατρέπουν τους πολίτες σε ανδράποδα.

Για να γίνονται όλα αυτά κι επειδή έγιναν όλα αυτά, η δημόσια συζήτηση για όσα συμβαίνουν κατ’ αυτάς στα σχολεία και εν μέσω των μαθητών πρέπει να διεξάγεται σε επίπεδο Πολάκη-Αδώνιδος ή εθνομηδενισμού-χρυσαυγιτισμού.

Καβάφης

Του Στάθη Σταυρόπουλου*

Δεν στενοχωρήθηκε ο Φίλιππος ο Ε΄ για την ήττα, τη βαρειά ήττα των Σελευκιδών απ’ τους Ρωμαίους στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Νυχτώνοντας είχαν φθάσει τα μαύρα μαντάτα, στο παλάτι του βασιλιά Φίλιππου και εκείνος διέταξε, ως συνήθως να σερβιρισθεί το δείπνο, να μη χαμηλώσουν τα φώτα, κανένα ίχνος πένθους στην Αυλή. Δεν στενοχωρήθηκε ο Φίλιππος ή έκανε πως δεν στενοχωρήθηκε, αλλά πικρός με μια εξ ίσου πικρή χαιρεκακία σκεφτόταν κι έλεγε πως ούτε η φάρα των Σελευκιδών έδειξε να στενοχωριέται “σαν έγινε συντρίμμι η μάνα των Μακεδονία”…

Απόφαγε ο απόμαχος βασιλιάς, ο ηττημένος Φίλιππος, τη νέα νίκη των Ρωμαίων μετρώντας πάνω σε ό,τι του είχε απομείνει: τα συντρίμμια της μάνας του Μακεδονίας.

***

«Εμφύλιος πόλεμος θα είχε γίνει στη Γερμανία αν εφαρμόζονταν εκεί τα μέτρα των Μνημονίων» Γενς Πλέντερ, Γερμανός πρέσβης στην Αθήνα.

***

Σχεδόν ταυτόχρονα έφθασαν ικέτες στη Ρώμη, Γραικοί από τη Συρία και Γραικοί από την Αίγυπτο, ο καθένας να ζητιανέψει τα δικά του. Μήνες ίσως θα περίμεναν να τους δεχθεί η Σύγκλητος και έτσι οι Σελευκίδες νοίκιασαν σε ένα πανδοχείο, ενώ οι Λαγίδες πήγαν φιλοξενούμενοι σε Ρωμαίους φίλους και προστάτες.

Κατέφθαναν κάθε πρωί και οι δύο αντιπροσωπείες στα σκαλιά της Συγκλήτου, υπέβαλαν τα σέβη τους στους Πατέρες Συγκλητικούς, έπιαναν την πάρλα μαζί τους περί παντός του επιστητού – Έλληνες ήταν δα – μασούλαγαν λουκάνικα κι έπιναν φθηνό κρασί, να περνούν οι ώρες και οι ημέρες ώσπου να τους φωνάξουν για ακρόαση οι άσπρες τόγιες με την κόκκινη ρίγα.

31.8.2018 / ΣΤAΘΗΣ Σ. «Τοπίο μυστικό»

 

 Συχνά - πυκνά περίπου δυο - τρία χρόνια τώρα, ανατρέχω σε γραφτά του κ. Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, έτσι για έναν ψυχωφελή περίπατο ή για ένα παράξενο ταξίδι και πάντως για να σπουδάζω το τι εστί γραφή (κι ανάγνωση), όταν κάποιος έχει κάτι να πει.

  Έπεσα έτσι λοιπόν πάνω σε ένα ποίημα του W.B.Yeats σε μετάφραση Στυλιανού Αλεξίου, την οποίαν ο κ. Τσαγκαρουσιάνος (προ καιρού) παρέθεσε στους αναγνώστες του προς τέρψιν και σκέψιν. Σκέφθηκα

  να κάνω κι εγώ το ίδιο με την ελπίδα ότι θα το διαβάσετε πάνω από μια φορά, όπως πάνω από μια φορά ανασαίνει κανείς τις λέξεις που ψιθυρίζουν ιστορίες στα νυχτέρια.

W.B. Yeats

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Ο τόπος μας δεν είναι για όσους γέρασαν:

ζευγάρια νέων αγκαλιασμένα, τα πουλιά στα δέντρα,

γενιές που τραγουδούν για λίγο και πεθαίνουν,

θάλασσες με σκουμπριά το καλοκαίρι,

ψάρια, πουλιά και σάρκα ανθρώπων,

μόνο ένα ξέρουν, να γεννιούνται, να γεννούν, να χάνονται∙

και λησμονούμε, στων αισθήσεων τη βοή,

τα αγέραστα του πνεύματος μνημεία.

Viral, μεγάλε, viral!…

του Στάθη

Να πει κανείς ότι ο πρωθυπουργός που έδωσε τη Μακεδονία στους Αμερικανούς, τη Θράκη στη Σαρία, την κοινωνία στους Γδάρτες και την εθνική περιουσία στους Αγιογδύτες μόλεψε και την Οδύσσεια, είναι βαρετό.

Προβλέψιμος με φθηνιάρικα ευρήματα περί Λαιστρυγόνων, η μαριονέτα των Κυκλώπων αποβιβάσθηκε στην Ιθάκη όχι ως άλλος Οδυσσέας, αλλά ως άλλη Κίρκη, που μεταμόρφωσε την Αριστερά σε παλλακίδα και την Ελλάδα σε κυνηγημένο πουλί. Κάθε κριτική στις παιδαριώδεις αναφορές του Τσίπρα στην Οδύσσεια παρέλκει. Όσο για τους Ευρωπαίους Βυρσοδέψες που επαίρονται για την αλληλεγγύη που έδειξαν στην Ελλάδα, απλώς αποδεικνύουν ότι όταν με τοπειραματόζωο πειραματίζονται άγρια ζώα, η εγχείρηση επιτυγχάνει έως θανάτου.

Αυτός ο θλιβερός πτωχοπροδρομισμός του Τσίπρα δίκην Οδυσσέα, αμετροεπής και ζητουλιάρικος δεν προκαλεί πια ούτε θλίψη, ούτε οργή, ούτε θυμηδία, αλλά ανυπομονησία να τελειώνουμε πλέον με έναν άνθρωπο που δεν καταλαβαίνει τον πόνο των άλλων. Που κεφαλαιοποιεί τη δυστυχία που προκαλεί. Που επιδεικνύει αυτήν τη δυστυχία ως επίτευγμα και υπόσχεση. Ο άνθρωπος δεν είναι πια επικίνδυνος. Ό,τι κακό μπορούσε να κάνει στους Έλληνες, το έκανε. Τώρα στην αποδρομή του οι καταστροφές που προκάλεσε τον οδηγούν στην αυτοκαταστροφή του. Αυτόν τον εφιάλτη ο Τσίπρας θα κάνει τα πάντα για να μην τον δει, θα πολεμήσει έως εσχάτων, θα καταφύγει σε φαντασματομαχίες εμφυλιοπολεμικές, θα καταφύγει σε πασοκιές και πολακίες, σε βρομιές ανάλογες του Αδώνιδος, προκειμένου η ήττα του να μην είναι συντριπτική, προκειμένου να έχει για πάρτη του «επόμενη μέρα» μέσα στην αβυσσαλέα και αέναη ελληνική νύχτα.

Εν τέλει, για πρώτη φορά η Κίρκη αποβιβάσθηκε στην Ιθάκη. Υπό το δέρας ενός Οδυσσέα της ελεεινής μορφής, που θα τον δάγκωνε ο γέρικος σκύλος του, θα τον άφηνε νηστικό ο γέρος υπηρέτης του και θα του έδινε μια δεκάρα για να φύγει από την πόρτα της η Πηνελόπη. Αδάκρυτη. Όμως παρασύρομαι, η γελοιότης της αντιπαραβολής του Τσίπρα με τον Οδυσσέα φέρνει τα αγάλματα αυτής της χώρας σε λάθος κλίμακα, σπιθαμιαία.

Μόνον μια μικρή υποσημείωση: Όταν ο Οδυσσέας κατέβηκε στον Άδη να δει τον Αχιλλέα, εκείνος του είπε: «Καλύτερα να ξενοδούλευα στο φτωχό βιος άκληρου αφέντη κάτω απ’ το φως του ήλιου, παρά να ήμουν βασιλιάς στις σκιές του Άδη». Πόσω μάλλον ο μωρός Τσίπρας που προτίμησε να ξενοδουλέψει στα προστάγματα των σκιών του Άδη μια και καλή…

Αγέλαστος Πόλις

31.7.2018 / ΣΤAΘΗΣ Σ.

Από την περασμένη Τρίτη ήδη η στήλη έγραψε για τη σύσκεψη Τσίπρα στο Χαλάνδρι την περασμένη Δευτέρα, ότι επρόκειτο για ένα θλιβερό επικοινωνιακό σώου (που προσέτι υπέκρυπτετην επίγνωση της τρομερής αλήθειας που σύντομα θα έβγαινε στο φως).

  Στυγνά και στεγνά η ομάδα Τσίπρα κατάφερε να σκεφθεί μόνον, πώς θα διαχειρισθείεπικοινωνιακώς η Αριστερά (διάβαζε «Αριστερά») την κακοδαιμονία που προκάλεσαν επί δεκαετίες η Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ.

  Για τη στήλη (και την πραγματικότητα) το πρόβλημα δεν ήταν θέμα έρευνας ή πληροφοριών αλλά απλής λογικής: όταν είχαμε νεκρούς από τις 6.00 το απόγευμα, ήταν αδύνατον στις 11.30 (όταν μπροστά στις κάμερες ο Τσίπρας προσπαθούσε να κερδίσει την «πρώτη εντύπωση») να μη γνωρίζει ο ίδιος και οι επιτελείς του ότι ο θάνατος είχε κάνει την εμφάνισή του στο Μάτι.

  Στη συνέχεια και πριν αλέκτορα φωνήσαι, η πραγματικότητα επιβεβαίωσε τη λογική. Οι νεκροί άρχισαν να δίνουν το «παρών» – οι απουσίες άρχισαν να εκδηλώνονται σωρηδόν.

  Η παιδαριώδης (από πλευράς λογικής), η κυνική (από πλευράς ηθικής) και η δειλή (από πλευράς ηγετικού σθένους) διαχείριση που έκανε μπροστά στις κάμερες, εγείρει και για τον Τσίπρα το διττό ερώτημα - απάντηση που ηγέρθη και για τον κ. Σημίτη σε ανάλογες περιπτώσεις: «Αν γνώριζε ήταν συνένοχος, αν δεν γνώριζε ήταν άσχετος. Και στις δύο περιπτώσεις επικίνδυνος».

Ο πρώτη φορά Αριστερός, κύριος Πάιατ-ΣΤΑΘΗΣ

 

Ντημιτρώφ: «Είμαστε Μακεδόνες και μιλάμε τη μακεδονική γλώσσα». Συγχαρητήρια, κύριε Βόρειε Τσίπρα.

  Το προηγούμενο του πολυπράγμονος Αμερικανού πρέσβυ, κ. Τζέφρυ Πάιατ στην Ουκρανία, αρχίζει να φέρνει αποτελέσματα και στη χώρα μας. Τώρα οι «Μακεδονομάχοι» (καθώς απαξιωτικά και στο πλευρό του κ. Πάιατ αποκαλεί η Εφημερίδα των Συριζιστών εκατομμύρια Ελλήνων πατριωτών, αριστερών και δεξιών) – οι «Μακεδονομάχοι» λοιπόν εκτός από εθνίκια, εθνικιστές, ακροδεξιοί, ετερόκλητοι όχλοι και λαϊκιστές, θα είναι στο εξής και Ρωσόφιλοι!

  Ήμουν παιδάκι όταν οι Αμερικανοί κατηγορούσαν τους κομμουνιστές ότι παίρνουν ρούβλια, σήμερα η ίδια κατηγορία κυκλοφορεί στην πιάτσα με την αρωγή της πρώτη φορά τόσο Νατοϊκής Αριστεράς που είναι να πιάνεις τη μύτη σου απ’ το πολύ ηθικό πλεονέκτημα που διαθέτει.

  Πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση και μετά η Αμερικανική Επικυριαρχία στη χώρα γίνεται τόσον ασφυκτική, όσον το «Δόγμα Κοτζιά» φανερώνει. Ο Κνίτης που έγινε αρνάκι των Δυνατών για να γίνει λύκος του ΝΑΤΟ. Αν

  αυτό είναι η Αριστερά, τόσα χρόνια αριστεροί ήταν οι Ρότσιλντ (που τώρα συμβουλεύουν τον Τσίπρα), αριστερό ήταν το ΝΑΤΟ που μας ξεπάτωσε στην Κύπρο, αριστερά ήταν και τα Μνημόνια που έκαναν την Ελλάδα τσόκαρο, φρόκαλο, κι ένα δάκρυ της κυρίας Περιστέρας Μπαζιάνα για τον αδικοχαμένο λαουτζίκο. Αρκετά!

  Αρκετά με τα ψέματα για τις συντάξεις ή τον ΦΠΑ, τις κωλοτούμπες και τις πολακίες, τις ενέδρες, τις παγίδες και τις χωσιές.Αρκετά. Το ζητούμενο πλέον σε αυτήν τη χώρα είναι η αποκατάσταση της λογικής.

  Η πορεία του Τσίπρα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σύντομα ή στο εγγύς μέλλον, τελειώνει. Είτε υποστεί στρατηγική συντριβή, είτε επιβιώσει πολιτικώς για λίγο με πολλαπλά κατάγματα, η διάδοχη κατάσταση δεν θα είναι καλύτερη. Διότι ο Τσίπρας ομογενοποίησε την Αριστερά με τη Δεξιά στον

  ίδιο αντιλαϊκό, αμοραλιστικό και ολιγόφρονα παρονομαστή. Απενοχοποιημένη η Δεξιά μετά την Αριστερά (που έγινε Δεξιά) δεν θα ορρωδεί προ ουδενός. Για την Ελλάδα το ζήτημα του Αυτεξούσιου έχει γίνει πλέον ζήτημα ζωής ή θανάτου. Με Εποπτεία (μάλιστα μακρόχρονη) από την Ευρωπαϊκή Ένωση και σιδηρά πλέον την παρουσία των ΗΠΑ (μόνον Φρουρά στην Ακρόπολη δεν έχουν βάλει ακόμα) θέμα Αυτεξούσιου δεν τίθεται. Και χωρίς Αυτεξούσιο, εθνική στρατηγική για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση δεν μπορεί να υπάρξει.