ΕΣΤΙΑ: Πού πήγαν οι έννοιες “έθνος”, “ζυγός”, “ορθοδοξία” κυρία ΠτΔ;

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ της Δημοκρατίας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου ξεκίνησε την θητεία της με άριστους οιωνούς. Παρέστη στην έπαρση της Σημαίας στην Ακρόπολη, μετέβη στο Πεντάγωνο, μίλησε με αξιωματικούς φρουρούς των συνόρων μας, τους εμψύχωσε έκανε λόγο για ένα νέο πατριωτισμό. Με το διάγγελμά της προχθές βράδυ για την εθνική επέτειο φάνηκε να κερδίζει τις εντυπώσεις. Με λόγο κοφτό ύφος συνεσταλμένο, πρόσωπο αποφασιστικό απέσπασε κατ’ αρχάς θετικά σχόλια από τους πολίτες. Άρεσε και σε εμάς. Ωστόσο τα φαινόμενα απατούν.

ΠΗΓΗ: ΕΣΤΙΑ

Μελετώντας εκ των υστέρων το γραπτό κείμενο των μηνυμάτων που απηύθυνε με την ευκαιρία της εθνικής επετείου προς τους Αποδήμους Έλληνες (23/3/2020) και προς τον ελληνικό λαό ( 24/3/2020) διαπιστώσαμε με οδυνηρά έκπληξη ότι η κυρία Σακελλαροπούλου προέβη σε παραλείψεις ασυγχώρητες για το αξίωμά της. Πλέον αυτών αποτάθηκε με άλλη γλώσσα στους Αποδήμους Έλληνες και άλλη γλώσσα στους γηγενείς κατοίκους της Ελλάδος. Πρωτοφανές να χρησιμοποιεί διπλή γλώσσα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να νομίζει πως δεν θα γίνει αντιληπτός! Κωδικοποιούμε:

1. Και από τα δύο μηνύματα-διαγγέλματα λείπει παντελώς η λέξη ”Έθνος”. Στο μήνυμά της προς τους Αποδήμους έχει χρησιμοποιήσει μερικά παράγωγα του (”εθνική επέτειος” ”εθνική κυριαρχία”, ”εθνικοί ευεργέτες”), στο μήνυμά της προς τον ελληνικό λαό τα έχει διαγράψει πλην εξαιρέσεως. Όπως θα διαπιστώσετε από την αντιπαραβολή των κειμένων η λέξη ”επέτειος” στο διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό δεν συνοδεύεται από το επίθετο ”εθνικός”. Και βεβαίως δεν υπάρχει πουθενά η λέξη ”Έθνος”. Λυπούμεθα για το σχόλιο αλλά κουτοπονηριές… χαμηλοβλεπούσης.

2. Στο κείμενο προς τους Αποδήμους η κυρία Σακελλαροπούλου αναφέρεται στον ”οθωμανικό ζυγό”. Στο κείμενο προς τον ελληνικό λαό διαγράφει την λέξη ”ζυγός” και την αντικαθιστά με την ηπιότερη λέξη ”δεσποτισμός” που απηχεί το ρεύμα εκείνο των αναθεωρητών της Ιστορίας που προπαγανδίζουν ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν ανεκτική και φιλική προς τους υπόδουλους Έλληνες.

3. Στο μήνυμα προς τους Αποδήμους κάνει αόριστη αναφορά στην ”επιθετική συμπεριφορά γειτονικών κρατών” χωρίς να τολμά να κατονομάσει την Τουρκία. Στο διάγγελμα προς τον Ελληνικό λαό κάνει μνεία στην ”επιθετικότητα της Τουρκίας” λέξη απολύτως χλιαρή για να περιγράψει αυτό που έκαναν οι Τούρκοι με τις παραβιάσεις επάνω από το Αιγαίο χθες.

4. Τόσο στο μήνυμα της προς τους Αποδήμους όσο και στο διάγγελμά της προς τον ελληνικό λαό η Πρόεδρος της Δημοκρατίας απέφυγε να κάνει την παραμικρή αναφορά στα εθνικά θέματα σπάζοντας την παράδοση των προκατόχων της Κωνσταντίνου Καραμανλή, Χρήστου Σαρτζετάκη, Κωστή Στεφανόπουλου, Καρόλου Παπούλια και Προκόπη Παυλόπουλου.

Ο κορωνοϊός δεν μπορεί να είναι άλλοθι για να παραλείπει κανείς αναλυτικές αναφορές τουλάχιστον στα ελληνοτουρκικά (Αιγαίο, Κύπρος). Για να μην πούμε και στις προϋποθέσεις παροχής στηρίξεως στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Αλβανίας με την ΕΕ (ελληνική μειονότητα Βορείου Ηπείρου, περιουσίες, Τσάμηδες). Η επανάληψίς τους είναι υποχρεωτική για τον αρχηγό του κράτους. Ως ένα βαθμό μπορεί να μην είναι το βασικό θέμα που απασχολεί τους Έλληνες σήμερα, αλλά τα διαγγέλματα τα διαβάζουν και στην Άγκυρα και στα Τίρανα . Και εξάγουν τα συμπεράσματά τους.

5. Τελευταίο αλλά όχι έλασσον. Η κυρία Πρόεδρος απέφυγε και στα δύο κείμενα της (μήνυμα και διάγγελμα) α) να κάνει αναφορά στον ρόλο της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας στην Επανάσταση, β) απέφυγε να κάνει αναφορά στους ήρωες της Επαναστάσεως υπακούοντας στην νέα προσέγγιση που μας ετοιμάζεται προς σερβίρισμα εν όψει του εορτασμού των 200 ετών, γ) απέφυγε σε αντίθεση με τους προκατόχους της να κάνει αναφορά στον Καποδίστρια, τον Ρήγα και τον Κοραή.

Η λαίδη Μακμπέθ του ΣτΕ*... και ο Ερντογάν

Ζέζα Ζήκου

Με ψύχραιμη εκτίμηση, η επιλογή της κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας δικαιολογείται να σχολιαστεί όχι μόνο για την επικαιρική και τη συγκυριακή σημασία της. Κανονικά, δεν θα αναρωτιόμουν. Δεν ήταν έκπληξη το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης με τέτοιο προφίλ την επέλεξε. Σε μια χώρα που η κυβέρνηση ξεχωρίζει τους δικαστές, αξιοκρατικά και με βάση το νομολογιακό τους προφίλ, η δικαστής -που έχει δια-κριθεί στην υπεράσπιση της προστασίας του περιβάλλοντος και των ατομικών δικαιωμάτων- θα ήταν η αυτονόητη επιλογή. Και όμως…

Έχουμε ήδη εισέλθει σε μια εξαιρετικά σκοτεινή και τρικυμιώδη περίοδο με την Τουρκία, που, προφανώς, το Μέγαρο Μαξίμου προσπαθεί να εξευμενίσει... Η άμε-ση αντίδραση των φίλων μου Τούρκων συναδέλφων και λοιπών... ήταν προκλητική: «Ο “σουλτάνος” αγνοεί τις γυναίκες, άρα θεωρεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε τον συμβιβασμό»! Είναι όμως σαφές για μένα ότι η ερμηνεία αυτή των Τούρκων δημοσιογράφων που καταγγέλλεται σαν προσπάθεια του Έλληνα πρωθυπουργού να ξεμπλέξει όπως μπορεί από τους υποψήφιους πολιτικούς αντιπάλους του λειτουργεί ως άλλοθι για τις επεκτατικές μεθοδεύσεις του Ερντογάν.

Δυστυχώς, όπως συμβαίνει πάντα, στο τέλος λίγη σημασία θα έχει αν θα αποδειχθεί κάτι από αυτά που πιστεύουν οι Τούρκοι. Η ζημιά στη χώρα θα είναι ολέθρια. Άλλωστε, κανείς πολίτης δεν νοιάζεται για τις παράπλευρες απώλειες των πολιτικών παιχνιδιών. Επίσης, η κυβέρνηση επέλεξε να εκθειάσει το αριστερό πρόσημο της κυρίας, πιστεύοντας πως έτσι θα μαζέψει το «χαρτί» του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟ-ΚΙΝΑΛ και θα προσελκύσει τη φουλ συναίνεση. Είναι προφανές πως αποφεύγεται ο διχασμός της χώρας για το ζήτημα αυτό, αλλά αυτό δεν θα επισκιάσει τις εφιαλτικές εθνικές προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης.

Οι τουρκικές μεθοδεύσεις δημιουργούν πάντοτε φαύλους κύκλους, από τους οποίους δύσκολα ξεφεύγει ο τόπος - όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά. Δυστυχώς, το Κολοσσαίο άνοιξε!

Το αυθόρμητο και πηγαίο ερώτημα είναι: Η Ιστορία, που δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις τους και δυσαρμονίες στη συνύπαρξή τους, πώς αγνοείται; Πώς είναι δυνατό να είναι ελληνικό το νησί και τουρκική η υφαλοκρηπίδα του ή τουρκική η ακτή και ελληνική η υφαλοκρηπίδα της; Με ποια λογική τα χωρικά ύδατα μπορεί να ορίζονται στα έξι μίλια και ο εθνικός εναέριος χώρος στα δέκα μίλια από τις ακτές; Μεθοδικά, λοιπόν, και προγραμματικά εξοβελίζεται η Ιστορία από την εξωτερική πολιτική και γενικότερα την πολιτική. Η Ιστορία δεν γυρίζει πίσω, οι εθνοκαθάρσεις εξαλείφουν ολόκληρους λαούς από τις πανάρχαιες κοιτίδες τους, οριστικά, αμετάκλητα. Ο Ερντογάν παραβιάζει κάθε μέρα τον λειψό ουρανό μας, έχει αρπάξει με ατιμία τη μισή Κύπρο, θέλει και το μισό Αιγαίο για «καλή γειτονία». Αυτοί είναι οι «ύπουλοι» πολιτικοί στόχοι του Ερντογάν που διατυπώνονται πλέον με θρασύτητα.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ, ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ-Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Ο Αλεξάντερ είναι εξαντλημένος στο Νοσοκομείο Hotel Dieu κι ενημέρωσε τη Γαλλίδα συνάδελφό μου για τα εξής:

 1. Του απαγόρευσαν κάθε επικοινωνία απ´τις 9.30 το πρωί
 2. Τον πήραν απ´το Νοσοκομείο στις 13.30, δηλαδή 2,5 ώρες πριν την καθαρογραφή της απόφασης !
 3. Χωρίς να ξέρει τι συμβαίνει τον έβαλαν σε αυτοκίνητο, χωρίς να του πούν πού πάει
 4. Άρχισε να βλέπει πινακίδες αεροδρομίου κ κατάλαβε ότι τον πάνε στο αεροδρόμιο, χωρίς να ξέρει πού
 5. Στο αεροδρόμιο είδε γάλλους αστυνομικούς και μπαίνοντας στο αεροπλάνο κατάλαβε ότι τον πάνε στη Γαλλία
 6. Δεν υπήρξε ούτε Εισαγγελέας ούτε διερμηνέας ούτε ενημέρωσή του για τίποτε  Είναι δεδομένο ότι μιλάμε για απαγωγή και όχι για έκδοση ανθρώπου.  Αυτή τη στιγμή τον ανακρίνουν παρά τη θέλησή του, ενώ είναι εξαντλημένος στην 35η ημέρα απεργίας πείνας και άυπνος. Δεν του χορηγούν αναβολή, δεν του επιτρέπουν να επικοινωνήσει μαζί μου.  Ούτε στο Μεσαίωνα...

Τον πήρε αεροπλάνο που ήρθε ειδικώς απ´το Παρίσι.  Μπράβο στην κα Σακελλαροπούλου και στους δικαστές που «προστάτευσαν» τόσο επάξια τα δικαιώματα αυτού του ανθρώπου και εξευτέλισαν κάθε έννοια ανεξάρτητης δικαιοσύνης και κράτους δικαίου

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΑΠΟ ΤΗΝ 15.01.2020 ΜΕΣΩ ΤΟΥ FB ΤΗΣ ΣΤΝΗΓΟΡΟΥ ΤΟΥ ΖΩΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ζωή Κωνσταντοπούλου - Zoe Konstantopoulou

15 Ιανουαρίου στις 8:45 μ.μ. · 

Βασική αρετή του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα, του Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι το δημοκρατικό φρόνημα, η πίστη στο Σύνταγμα και η υπεράσπισή του και φυσικά η αντίστασή του σε δελεαστικές προτάσεις ή πιέσεις να κάμψει τις δημοκρατικές αρχές και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ανακοίνωση Άρδην: Συναίνεση ή άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε;

Ανακοίνωση του Κινήματος ΑΡΔΗΝ

Συγκλίνει το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πολιτικού συστήματος προς την στήριξη της υποψηφιότητας της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου για την προεδρία της Δημοκρατίας –πρόταση που θεωρήθηκε «κίνηση-ΜΑΤ» του πρωθυπουργού.

Πρόκειται όντως για κίνηση «υψηλής στρατηγικής»; Μόνο αν περιορίσουμε την οπτική μας στην εγχώρια μικροκομματική αντιπαράθεση, κάτι που θα ταίριαζε σε μια χώρα που τελεί σε καθεστώς αποικίας. Γιατί κατά τα άλλα το περιεχόμενο της συναίνεσης στο οποίο συγκλίνουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, και που συμβολίζεται στο πρόσωπο της συγκεκριμένης υποψήφιας, είναι εντελώς αναντίστοιχο με τις υπαρξιακές προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα.

Τι μπορεί να συνεισφέρει μια «σοσιαλφιλελεύθερη συναίνεση», γύρω από τις γνωστές πλέον και μη εξαιρετέες θεματικές των ατομικών δικαιωμάτων, της πολιτισμικής ελευθεριότητας, της επιφανειακής περιβαλλοντικής ευαισθησίας (που κλείνει τα μάτια ωστόσο στην περιβαλλοντική ζημία όταν διακυβεύονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα), και της φιλοζωΐας σε ένα διεθνές περιβάλλον που το ρυθμίζει πλέον «η διπλωματία των κανονιοφόρων», και η ύπαρξη αλληλοσυγκρουόμενων εθνικών στρατηγικών ακόμα και εντός του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.;

Μπορεί ένα λίφτινγκ σε πρόσωπα του σημιτικού εκσυγχρονισμού (που κι αυτός, σαν και το τωρινό “παγκοσμιοποιητικό κέντρο” του Κυριάκου Μητσοτάκη, ξεκινούσε από την νεοφιλελεύθερη δεξιά και έφτανε μέχρι την πολυπολιτισμική αριστερά) να ανταποκριθεί στις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η εθνική ηγεσία, με τις τουρκικές διεκδικήσεις να έχουν αγγίξει ‘ιστορικό υψηλό’, το μεταναστευτικό αδιέξοδο να απειλεί την συνοχή της χώρας, και την Ανατολική Μεσόγειο να μεταβάλλεται σε ζώνη πυκνότατων γεωστρατηγικών και ενεργειακών ανταγωνισμών;

Το ύστατο σημείο του προτεκτοράτου «Η Ελλάς»: Διορισμός Προέδρου κατευθείαν από την Υπερεθνική Ελίτ

Ανακοίνωση του Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης

Με την εκλογή της ΝΔ και του Μητσοτάκη στην κυβέρνηση ολοκληρώνεται ο κύκλος του εθνικού εγκλήματος στην πατρίδα μας. Η σύγχρονη Ευρωκατοχή που ξεκίνησε το 2010 με την παράδοση της υποτυπώδους εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας μας από το υποχείριο- εγκληματία Γιώργο Παπανδρέου, βρήκε τον καλύτερο εκπρόσωπό της στους ελεεινούς προδότες- ψευτοαριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ και τον κορυφαίο πολιτικό απατεώνα (για κάποιους άθλιο πράκτορα) Αλέξη Τσίπρα, οι οποίοι την στερέωσαν και την εμβάθυναν στη χώρα μας, ξεπουλώντας την για 99 χρόνια ολόκληρη και στρώνοντας το δρόμο προς την «ομαλότητα» και την «κανονικότητα». ‘Έτσι, σήμερα η ΝΔ που «κυβερνά» ήδη 6 μήνες παρουσιάζει μια Ελλάδα που δήθεν βγήκε από τα μνημόνια, δήθεν έχει κυβέρνηση που εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό και δήθεν μπαίνει στον «δρόμο της ανάπτυξης».

Η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και όχι βέβαια «κανονικότητας», που ζούμε, αποτυπώνεται σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής των λαϊκών στρωμάτων: οικονομική και κρατική βία, με την τελευταία να θυμίζει την παραδοσιακή ΝΔ και Δεξιά, μόνο που η βία σήμερα ασκείται στο πλαίσιο της Νέας Διεθνούς Τάξης (ΝΔΤ) και κάτω από τη σκέπη της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε). Από τη βία της διορισμένης από αυτήν κυβέρνησης Παπαδήμου, στη βία της κυβέρνησης Σαμαρά, στα «αριστερά» ΜΑΤ της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα στη βία της νεοφιλελεύθερης ΝΔ. H μόνη διαφορά είναι ότι σήμερα η κρατική βία δεν είναι απάντηση στη λαϊκή αντιβία η οποία έχει αδρανήσει από καιρό, αλλά στην «ελευθεριακή» βία που κάποτε ασκείται σωστά π.χ. όταν προστατεύει τα θύματα της παγκοσμιοποίησης, όπως τα θύματα των πλειστηριασμών, αλλά κάποτε φαίνεται να προστατεύει αυτούς που λειτουργούν σήμερα σαν θύτες της παγκοσμιοποίησης όπως τα μιλιούνια των οικονομικών μεταναστών, δήθεν προσφύγων, που εξαπέλυσε στην Ελλάδα η Υπερεθνική Ελίτ (η οποία δημιούργησε τα προβλήματα στον Νότο!) επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο τα προβλήματα του Ελληνικού λαού από την οικονομική καταστροφή των Μνημονίων, πέρα βέβαια από την αλλοίωση της πολιτιστικής του ταυτότητας…

Η σύγχρονη Ευρωκατοχή και η απώλεια κάθε εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας φαίνεται καθαρά και στους θεσμούς του κράτους. Ακόμα και σχετικά κυρίαρχες χώρες όπως η Γαλλία, πλέον, εκλέγουν προέδρους άμεσα με τη λαϊκή ψήφο και όχι έμμεσα από τα κορυφαία στελέχη ενός κόμματος (που υποτίθεται ότι εκφράζουν τη βάση τους ή προέρχονται από αυτήν). Φυσικά οι υποψήφιοι που στηρίζει το σύστημα προέρχονται συνήθως από τον χώρο της οικονομίας, «τεχνοκράτες», οι οποίοι υπηρετούν άμεσα την Υ/Ε. Ο Μακρόν είναι κλασικό παράδειγμα πιστού στελέχους της που εκλέχτηκε (μετά από μανιπουλάρισμα της λαϊκής ψήφου στο οποίο μετείχε έμμεσα και η «Αριστερά» του Μελανσόν) για να προωθήσει το σχέδιο της Υ/Ε για απόλυτη κατάργηση της κυριαρχίας των εθνών-κρατών εντός της ΕΕ. Στην Ελλάδα όμως τώρα ακόμα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται άμεσα από την Υ/Ε! Η αρχή έγινε με την κυβέρνηση Παπαδήμου. Σήμερα έρχεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατευθείαν από το ταξίδι του στην Αμερική, όπου δήλωσε «κατανόηση» στον Τραμπ για την παράνομη από κάθε άποψη και εγκληματική δολοφονία του Ιρανού ήρωα Σουλεϊμανί -διπλωματικού εκπροσώπου του Ιρανικού κράτους – να «επιλέξει» για Πρόεδρο της Δημοκρατίας (προφανώς σε συνεννόηση και κατ’ εντολή απευθείας από τους Αμερικάνους, αλλά και την ΕΕ) ένα φαιδρό (και όχι μόνο!) πρόσωπο, ένα καθαρό όργανό της.

Η εν λόγω κ. Σακελλαροπούλου, δεν έχει κανένα ιστορικό ως πολιτικός, δεν εκφράζει ούτε καν τυπικά κάποιο τμήμα του Ελληνικού λαού, όπως τουλάχιστον ο άλλος αχυράνθρωπος της Υπερεθνικής και ντόπιας ελίτ, ο Παυλόπουλος, που ήταν όμως πιο φανατικός υπέρ της ΕΕ ακόμη και από τον… Γιούνκερ. Αντιθέτως το «ιστορικό» της ως δικαστικός είναι ότι υπηρέτησε πιστά την Υπερεθνική ελίτ και το καθεστώς σύγχρονης κατοχής της Πατρίδας μας σε κρίσιμες για τον λαό στιγμές:

Ναι» στην υποψηφιότητα της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας για την Προεδρία της Δημοκρατίας!!!

Ναι» στην υποψηφιότητα της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας για την Προεδρία της Δημοκρατίας!!!

Φυσικά αφού είναι συνοδοιπόρος, έχει βάλει πλάτη και είναι συνεπής σε όλη την μνημονιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο άλλος ο Γιάνης δε σέβεται το πόνο μιας πονεμένης μάνας και την εμπλέκει στους φτηνούς εντυπωσιασμούς του, χωρίς να την ρωτήσει! Αιδώς!!!


Μια "αριστερά", μνημονιακή και παίγνιο στα σχέδια του Κούλη, μαριονέτες της Μέρκελ και του Τραμπ!!! Απέναντι στο λαό, επικίνδυνοι για τη χώρα.

Η κα Αικατερίνη Σακελλαροπούλου έχει ψηφίσει:

●υπέρ των περικοπών του α’ Μνημονίου (απόφαση 668/2012 ΟλομΣτΕ),

●υπέρ των περικοπών του β’ Μνημονίου και του «νόμου Βρούτση» (ως μειοψηφία στην απόφαση 2287/2015 ΟλομΣτΕ που δικαίωσε τους συνταξιούχους),

●υπέρ της συνταγματικότητας του PSI («κούρεμα») που ρήμαξε τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων (απόφαση 1116/2014 ΟλομΣτΕ),

●υπέρ της κατάργησης των Δώρων των δημοσίων υπαλλήλων (απόφαση 1307/2019 ΟλΣτΕ).

 

ΚΑΙ όπως παρατήρησε εύστοχα ο συναγωνιστής Σταύρος Καλοφωλιάς, "με την εκλογή στην προεδρία της κατ ευφημισμό Δημοκρατίας μας, της προέδρου του ΣτΕ, τιμάται η Ελληνική Δικαιοσύνη!!!!!!. Τέτοια μεγάλη τιμή είχε να δεχθεί από την εποχή ......της χούντας!!!! Όταν οι πραξικοπηματίες την 21η Απριλίου 1967 έκαναν πρωθυπουργό τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου τον Κόλια!!! Όλα αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν!!!!!
Κρατάτε γερά, Καλή συνέχεια!!!"

Καταγγελία Μόσχας για Α.Σακελλαροπούλου: «Επιλέχθηκε για ΠτΔ με αντάλλαγμα να παραδώσει σε ΗΠΑ τον Α.Βίνικ»

Κυβερνητικές πηγές στη Μόσχα προχώρησαν σε μια άνευ προηγουμένου καταγγελία σε βάρος της κυβέρνησης Κ.Μητσοτάκη αναφορικά με τα κριτήρια επιλογής της νέας υποψήφια Προέδρους της Δημοκρατίας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου.

Η ρωσική πλευρά υποστηρίζει ότι η Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, εξέδωσε απόφαση έκδοσης του Ρώσου Αλεξάντερ Βίνικ, γνωστού ως «Mr Bitcoin» στην Γαλλία (αλλά ουσιαστικά στις ΗΠΑ, αφού η Γαλλία αποσύρει την αίτηση έκδοσης) και ως αντάλλαγμα για την απόφαση προτάθηκε για νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας!

Η Μόσχα όλα δείχνουν ότι δεν θα «καταπιεί» την απόφαση που χαρακτηρίζει ως «εκτέλεση των εντολών της Ουάσιγκτον».

Και προειδοποιεί την ελληνική πλευρά ότι θα υπάρξουν «τα κατάλληλα αντίποινα για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» του Α.Βίνικ.

Εδώ να σημειώσουμε τις δηλώσεις του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σ. Λαβρόφ για την υπόθεση έκδοσης του «Mr Bitcoin στις 25 Δεκεμβρίου 2019:

Όπως σημείωνε χαρακτηριστικά «Σύμφωνα με τα δεδομένα που έχουμε, η ελληνική δικαιοσύνη έλαβε μια αρκετά δόλια απόφαση, επειδή υπήρχαν τρία αιτήματα έκδοσης: γαλλικό, αμερικανικό και ρωσικό.

Αντίθετα με αυτά που συζητήσαμε εδώ με τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, ο οποίος υποσχέθηκε να εξεταστούν εκ νέου προσεκτικά τα επιχειρήματά μας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που επικαιροποιήθηκαν για να αντικατοπτρίσουν αλλαγές στην ελληνική νομοθεσία, ελήφθη, χωρίς να έχουμε ενημερωθεί, η απόφαση που λέει ότι το δικαστήριο σύστησε την έκδοση και το υπουργείο Δικαιοσύνης συμφώνησε με αυτό, πρώτα στη Γαλλία, στις ΗΠΑ και μετά στη Ρωσία.

Ο σημιτισμός κατακτά και την Ηρώδου Αττικού

ΣΤΑΘΗΣ (Σταυρόπουλος)

Εν τέλει όλα ταιριάζουν, έχει και η παρακμή τη δική της αρμονία. Ορισμένα αξιώματα όπως το “ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση” (και την “κατάλληλη στιγμή”, θα προσθέταμε εμείς) έχουν μία διαχρονική επιβεβαίωση που τα καθιστά κλασικά. Η επόμενη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η κα Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, έλκουσα την πολιτική της καταγωγή από το κλίμα της μεταπολιτευτικής ανανεωτικής Αριστεράς, διετέλεσε ως επί το πλείστον της διαδρομής της ( μάλλον στο σύνολό της) θεράπουσα του σημιτικού “εκσυγχρονισμού”. Υπήρξε δηλαδή, αυτό που στην πολιτική αργκό λέμε: σημιτάνθρωπος.

Προσέτι κι επί πλέον, ο βίος και η πολιτεία της κυρίας Σακελλαροπούλου είναι ο ορισμός της πολιτικής ορθότητας και η επιτομή της εξυπηρέτησης από δικαστικής πλευράς των πολιτικών προτεραιοτήτων της εποχής. Μάλιστα της εποχής των Μνημονίων. Για παράδειγμα, ως δικαστικός, η μέλλουσα Πρόεδρος της Δημοκρατίας συμμετείχε στην εκτέλεση και την ταφή του 13ου και 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων. Καθώς και εις άλλα τέτοια πολλά, πολύ γνωστά.

Όμως, το σπουδαιότερο εξ όλων είναι το γεγονός ότι το “σημιτικό στίγμα” παραπέμπει ευθέως στον κατευνασμό. Συνεπώς ο κ. Μητσοτάκης επιλέγοντας μία “σημιτάνθρωπο” έχει το “κεφάλι του ήσυχο” εν όψει των εξελίξεων στα λεγόμενα εθνικά θέματα, αποφεύγοντας έτσι κάποιο “ξαφνικό” από εκεί όπου ούτε οι Εντολείς ούτε οι Εντολοδόχοι θα το περίμεναν.

Από φιάσκο σε φιάσκο

Τα τελευταία χρόνια και, με γεωμετρική πρόοδο τους τελευταίους μήνες, η Ελλάδα πάει από φιάσκο σε φιάσκο. Η χώρα ευρισκόμενη υπό Καθεστώς Εντολής, ούσα δηλαδή Προτεκτοράτο, αρχίζει να υφίσταται στα εξωτερικά της τις νίλες που υπέστη στα εσωτερικά της. Είναι λοιπόν λογικό επακόλουθο ο “σημιτισμός” όστις διατρέχει οριζοντίως όλα τα μνημονιακά κόμματα να βρει και την πολιτειακή ολοκλήρωση.

Αν μιλούσαμε μία γλώσσα αποενοχοποιημένη από τους καταναγκασμούς της πολιτικής ορθότητας, θα μιλούσαμε για την … ολοκλήρωση ενός ολοκληρωτισμού στο προτεκτοράτο, ευδιάκριτου σε πολιτικό και πολιτειακό επίπεδο, θάλλοντος στα ΜΜΕ και κυρίαρχου στα ΑΕΙ. Με τις εξαιρέσεις να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Με την ΑΟΖ της... Λιβύης...ante portas, με την εξωτερική μας πολιτική να εξελίσσεται σε μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία γελοιότητας, με τα εσωτερικά μας πράγματα να αποτελούν “ζωτικό χώρο” αλλονών και με τον ελληνικό λαό καθημαγμένο πλέον, η Ελλάδα έχει μπει στο 2020 αντιμετωπίζοντας σκοτεινές προοπτικές για τον ελληνισμό. Με το Δημογραφικό, το Προσφυγικό, και το Μνημονιακό καθεστώς να απειλούν πλέον την ίδια την ιστορική υπόσταση του λαού.

Γιατί η Σακελλαροπούλου θα εκλεγεί πανηγυρικά - Κάτι μας είχε πει γι' αυτό ο Πουλαντζάς

Ασημακόπουλος Βασίλης

Ως γνωστόν, το κύκνειο συγγραφικό άσμα του Νίκου Πουλαντζά ήταν το Κράτος, η Εξουσία, ο Σοσιαλισμός το 1978 (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Θεμέλιο). Το τέταρτο και τελευταίο μέρος του βιβλίου τιτλοφορείται "Η παρακμή της δημοκρατίας: ο αυταρχικός κρατισμός". Ο Πουλαντζάς, ένας οξυδερκής και συστηματικός μαρξιστής μελετητής, ιδίως στα ζητήματα του κράτους, ζώντας σ’ ένα από τα κέντρα του μητροπολιτικού καπιταλισμού, παρατηρεί τις διαμορφούμενες τάσεις και προχωρά σε ορισμένες πολύ γόνιμες διαπιστώσεις, αλλά και προβλέψεις.

Θεωρεί ο Πουλαντζάς, ότι η δυναμική της διεθνοποίησης του καπιταλισμού και οι αντίστοιχες θεσμικές-υλικές αποτυπώσεις της τροποποιούν και μετασχηματίζουν τη δημοκρατική λειτουργία του έθνους-κράτους σε μια κατεύθυνση διαρκούς απίσχανσης των κυριαρχούμενων τάξεων. Επίσης το μετασχηματίζουν στην κατεύθυνση της στεγανοποίησης από την παρουσία του λαϊκού παράγοντα, ως φορέα εναλλακτικής πολιτικής κατάστασης ακόμα και μετριοπαθούς στις κυρίαρχες δομές. Στο πλαίσιο αυτό διαμορφώνει το αναλυτικό σχήμα της εστίας ενιαίου κόμματος. Γράφει, λοιπόν, μεταξύ άλλων, ο Νίκος Πουλαντζάς για το συγκεκριμένο ζήτημα (σελ. 339-340):



«Διαπιστώνεται, εξάλλου, στην περίπτωση λίγο ή πολύ τακτικής δικομματικής αλληλοδιαδοχής (ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Ομοσπονδιακή Γερμανία), η δημιουργία διακομματικών δικτύων, η παγίωση ενός μόνιμου πλέγματος σύνθετων κυκλωμάτων, με τη μίξη των δυνάμεων, προσωπικού και οργάνων που ανήκουν στα δύο κυρίαρχα κόμματα και που λειτουργούν κάπως σαν εστία ενιαίου κόμματος, εστία στεγασμένη μέσα στον κεντρικό μηχανισμό του Κράτους. Αυτή η ουσιαστική εστία ενιαίου κόμματος ξεπερνά, και μάλιστα πολύ, τις απλές προσωπικές σχέσεις μεταξύ μελών μιας και της ίδιας "ελίτ εξουσίας"...»

»Τώρα, αυτό το φαινόμενο είναι ριζωμένο στην υλικότητα των οργάνων των κυρίαρχων κομμάτων εξουσίας, σπονδυλωμένο με τη νέα υλικότητα του κρατικού μηχανισμού. Εστία ενιαίου κόμματος που εκπληρώνει λοιπόν τον ίδιο ρόλο γενικού ελεγκτή της διοίκησης αλλά έναντι των Άλλων. Όχι μόνον έναντι εκείνων που αντιπροσωπεύουν μιαν αληθινή πολιτική εναλλακτική κατάσταση, αλλά έναντι οποιουδήποτε άλλου που όταν και ελάχιστα ακόμα ξεφεύγει από τούτη την εστία. Όποιος λοιπόν ξεφεύγει από την εστία αυτή χαρακτηρίζεται ipso facto ως επικίνδυνος επαναστάτης. Με αυτόν τρόπο, η εστία ενιαίου κόμματος βρίσκει την ταυτότητά της μόνο με το να χαρακτηρίζει τον άλλο ως εχθρό».

Αυτή είναι η μνημονιακή Αικατερίνη Σακελλαρόπουλου που έκρινε συνταγματικό το Μνημόνιο, το κόψιμο 13ου και 14ου μισθού, την οικολογική καταστροφή στην Χαλκιδική της Ελληνικός Χρυσός...

Ναι» στην υποψηφιότητα της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ...

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ναι» στην υποψηφιότητα της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας για την Προεδρία της Δημοκρατίας!!!

Φυσικά αφού είναι συνοδοιπόρος, έχει βάλει πλάτη και είναι συνεπής σε όλη την μνημονιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο άλλος ο Γιάνης με ένα "ν", δε σέβεται το πόνο μιας πονεμένης μάνας και την εμπλέκει στους φτηνούς εντυπωσιασμούς του, χωρίς να την ρωτήσει! Αιδώς!!!


Μια "αριστερά", μνημονιακή και παίγνιο στα σχέδια του Κούλη, μαριονέτες της Μέρκελ και του Τραμπ!!! Απέναντι στο λαό, επικίνδυνοι για τη χώρα.

Η κα Αικατερίνη Σακελλαροπούλου έχει ψηφίσει:

●υπέρ των περικοπών του α’ Μνημονίου (απόφαση 668/2012 ΟλομΣτΕ),

●υπέρ των περικοπών του β’ Μνημονίου και του «νόμου Βρούτση» (ως μειοψηφία στην απόφαση 2287/2015 ΟλομΣτΕ που δικαίωσε τους συνταξιούχους),

●υπέρ της συνταγματικότητας του PSI («κούρεμα») που ρήμαξε τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων (απόφαση 1116/2014 ΟλομΣτΕ),

●υπέρ της κατάργησης των Δώρων των δημοσίων υπαλλήλων (απόφαση 1307/2019 ΟλΣτΕ).

Στην Ελλάδα έχουμε προ πολλού εγκαταλείψει το προγονικό επίτευγμα της άσκησης πολιτικής....

Spyros Yannaras


Στην Ελλάδα έχουμε προ πολλού εγκαταλείψει το προγονικό επίτευγμα της άσκησης πολιτικής. Παίζουμε μονάχα το προ-πολιτικό (καθότι αγελαίο) και παιδικό, παιχνίδι των εντυπώσεων. Σας τα νήπια που θαμπώνονται περισσότερο από το περιτύλιγμα απ' ό,τι από το περιεχόμενο του δώρου.


Η επιλογή ΠτΔ με βάση και μόνο το φύλο του, δεν υπηρετεί παρά μονάχα το παιχνίδι των εντυπώσεων και την αποπνικτική μικροκομματική λογική της ευκαιριακής υπονόμευσης του αντιπάλου. Η ή Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να είναι υπεράνω φύλου, να χαίρει ως πρόσωπο και όχι απρόσωπα ή θεσμικά μονάχα, της αναγνώρισης και του σεβασμού των ελλήνων πολιτών, αλλά και εκτός συνόρων.

Το μονομερής εμμονή στο φύλο το μετατρέπει σε φύλλο. Αν ήμουν γυναίκα (και πολύ θα χαιρόμουν γυναίκα πρόεδρο) δεν θα δεχόμουν να με μεταχειρίζονται ως γλάστρα και πολιτικό άθυρμα. Το φύλο δεν είναι επουδενί κριτήριο επάρκειας. Σε καμία δουλειά δεν προσλαμβάνουν κάποιον με κριτήριο το φύλο του μονάχα, αλλά με γνώμονα την ικανότητά του να τη φέρει σε πέρας. Πόσο δε μάλλον στην πολιτική.

Ο ΠτΔ πρέπει να έχει πρόσωπο με την οντολογική και αξιολογική σημασία του όρου και ταυτόχρονα να είναι ένα πρόσωπο που να υπερβαίνει τον θώκο, κι όχι να αποτελεί ο θώκος αναγνώριση του προσώπου του.

Δεδομένων των ιστορικό-πολιτικών εξελίξεων έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ μία ή έναν πρόσωπο διεθνούς κύρους και αναγνώρισης που να μπορεί να εμπνέει τον σεβασμό, εκπροσωπώντας έστω και εθιμοτυπικά μονάχα τη χώρα μας στο εξωτερικό. Θα πρέπει να είναι ένα χαρτί και όχι να χρησιμοποιείται ως χαρτί για να πετύχει ο πρωθυπουργός με έναν σμπάρο, δυο τρυγόνια: Να φέρει τις ισορροπίες στο ΣτΕ στα μέτρα του εν όψει εκλογής νέου προέδρου, και να καταγάγει ευκαιριακή νίκη επί του πολιτικού του αντιπάλου.

Δόξω τω Θεώ διαθέτουμε πολλές γυναίκες με το προσήκον ανάστημα και κύρος, με έργο και διεθνή παρουσία που μπορούν να αναλάβουν αυτό τον ύψιστο αν και συμβολικό ρόλο. Οι γυναίκες όμως αυτές δεν επιτρέπουν σε κανέναν να τις χειρίζεται και να τις χρησιμοποιεί.