Δημήτρης Γ. Ιωάννου
Η επιστροφή στην έννοια του «προσώπου» εκ μέρους τόσο της φιλοσοφίας των δύο τελευταίων αιώνων (κινήματα του περσοναλισμού και του υπαρξισμού) όσο και της νεότερης θεολογίας, ήταν στην πραγματικότητα ένα από τα σπουδαιότερα πνευματικά κινήματα της νεωτερικής σκέψης. Είναι αλήθεια ότι ειδικά στο χώρο της φιλοσοφίας, το γεγονός της επανανακάλυψης του προσώπου σκιάστηκε και συσκοτίστηκε από την κυριαρχία, κατά το δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα, του «μεταμοντερνισμού», μιας μεγάλης, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πνευματικής οπισθοδρόμησης, καθώς οι στοχαστές αυτού του ρεύματος είχαν όλοι αντιανθρωπιστικό προσανατολισμό, κήρυξαν την πρωτοκαθεδρία της δομής έναντι του υποκειμένου, και επιπλέον, θεώρησαν τον ίδιο τον πόθο του ανθρώπου για «ελευθερία» μέρος της «λογοκεντρικής», μεγάλης αφήγησης, ενώ στράφηκαν και ενάντια στην έννοια της «αλήθειας», γιατί και αυτή δήθεν, εξαιτίας μιας κάποιας «αρχαιολογίας» της, αποτελεί κατασκευή.
Ωστόσο, ένας από τους στοχαστές που λανθασμένα κατά την άποψή μου εγγράφεται στον μεταμοντερνισμό, ο Λακάν (ως εκ της φύσεως της διδασκαλίας του, τον θεωρώ όχι απλώς «ψυχαναλυτή», αλλά γενικότερα στοχαστή και φιλόσοφο), είναι αυτός που ανανεώνει απρόσμενα τον όλο διάλογο περί της φύσεως και του ορισμού του προσώπου, και προωθεί τον περσοναλιστικό- υπαρξιστικό στοχασμό πολύ παραπέρα, πλησιάζοντας σε εντυπωσιακό βαθμό τις πιο θεμελιώδεις ορθόδοξες θέσεις, αυτές πάνω στις οποίες βασίζεται όλο το οικοδόμημα που λέγεται «ορθόδοξη θεολογία»: αναφέρομαι σαφώς στην τριαδολογία των Καππαδοκών, κα ιδιαιτέρως του αγίου Γρηγορίου Νύσσης, του «θεολογικώτερου» μάλιστα από αυτούς, ο οποίος, κατά την άποψη του π. Γ. Φλορόφσκι, παρέμεινε πάντοτε ένας «ελληνιστής», δηλαδή ένας στοχαστής που είχε πάντα κατά νουν την ελληνική φιλοσοφία, και προσπαθούσε, αξιοποιώντας κατά το δυνατόν τα διδάγματα των μεγάλων φιλοσόφων της ελληνικής αρχαιότητας, να οικοδομήσει την τριαδολογία της Εκκλησίας.
Είναι λοιπόν εντυπωσιακές οι ομοιότητες μεταξύ της τριαδολογίας του μεγάλου αυτού Πατέρα της Εκκλησίας και της σκέψης του Λακάν, τις οποίες παρακάτω θα προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε. Ωστόσο, τίθεται από την αρχή μία ένσταση: η θεολογία της Εκκλησίας, εφόσον ο Θεός είναι απερινόητος και πέραν