Τα τροχιοδεικτικά πυρά στη Ρω - Ένα βήμα πριν τη θερμή αναμέτρηση

Δημήτρης Μηλάκας

Τα τροχιοδεικτικά πυρά που εξαπέλυσε η ελληνική φρουρά στην νησίδα Ρω κατά τουρκικού ελικοπτέρου που επιχείρησε χαμηλή πτήση πάνω από το νησί δείχνουν ακριβώς το σημείο στο οποίο βρίσκονται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις: ένα βήμα πριν τη θερμή αναμέτρηση.

Στο τραπέζι βρίσκονται ήδη όλα εκείνα τα υλικά που μπορούν ανά πάσα στιγμή να πυροδοτήσουν την σύγκρουση:

• Συνεχείς εμπρηστικές πολιτικές τοποθετήσεις οι οποίες προετοιμάζουν την κοινή γνώμη και των δύο χωρών για μια μάχη περί «κυριαρχικών δικαιωμάτων»
• Καταγεγραμμένες με λεπτομέρεια απαιτήσεις για αναθεώρηση της κατάστασης στο καθεστώς του Αιγαίου
• Καθημερινές εχθροπραξίες στον αέρα και τη θάλασσα

Το σημαντικότερο στοιχείο ωστόσο που υποδηλώνει ότι η πορεία προς κάποιου είδους ελληνοτουρκικής σύγκρουσης έχει δρομολογηθεί είναι η αρραγής (σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο) τουρκική αντίληψη ότι η Ελλάδα παράνομα κατέχει όσα από τις Διεθνείς Συνθήκες της έχουν δοθεί στο Αιγαίο.

Η τουρκική κοινή γνώμη θεωρεί ότι η Ελλάδα με τις πλάτες των μεγάλων εχθρών της Τουρκίας (των δυτικών και κατά κύριο λόγο των Αμερικανών) εργάζεται για να εμποδίσει την ανάδειξη των νέο-οθωμανικού μεγαλείου. Το τουρκικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του είναι παγιδευμένο σ αυτήν ακριβώς τη λογική που το ίδιο καλλιέργησε και κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση πλειοδοτούν σε επιθετικότητα σε βάρος της Ελλάδας η οποία εμφανίζεται να εκπροσωπεί τον δυτικό εχθρό.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ - Εθνική Αμυνα: «Mιλιταριστές» και «κοσμοπολίτες»

Η κλιμάκωση της έντασης στις σχέσεις της με την Ελλάδα που έχει επιλέξει η Τουρκία, επαναφέρουν στον  ελληνικό πολιτικό «διάλογο», ελλείψει στρατηγικής, αφελείς απόψεις, όπως:

1. Δεν γίνονται πόλεμοι στην εποχή μας και ειδικά στην Ευρώπη
2. Η Ελλάδα προστατεύεται από τους συμμάχους του ΝΑΤΟ (Αμερικανούς) και εταίρους στην Ευρωπαική Ενωση
3. Η Τουρκία δεν εννοεί όσα λέει, απλώς υπερβάλλει λόγω σοβαρών εσωτερικών προβλημάτων
4. δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας γιατί οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις είναι ικανότατος παράγοντας αποτροπής των τουρκικών επιθετικών σχεδιασμών

Δεν χρειάζεται να έχει κανείς ιδιαίτερη αναλυτική ικανότητα για να αντικρούσει τα καθησυχαστικά επιχειρήματα, αρκεί η όραση…

• Κοιτώντας απλώς αντιλαμβάνεται όποιος θέλει να αντιληφθεί ότι η εποχή μας- μια εποχή μετάβασης και αναζήτησης νέων ισορροπιών στο διεθνές σύστημα είναι μια εποχή πολέμου. Ειδικά στην Ευρώπη, όπου σχηματίζεται η μεθόριος ,  Ανατολής – Δύσης τα όπλα ήδη έχουν μιλήσει  (Κριμαία- Ουκρανία) και τίποτε δεν αποκλείει ότι θα μιλήσουν και πάλι (Βαλκάνια) όπως έγινε πριν δυο δεκαετίες με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.  Η σπουδή των δυτικών (ΗΠΑ- ΕΕ) να εντάξουν στο σύστημά τους τα δυτικά βαλκάνια (ΠΓΔΜ- Αλβανία- Σερβία) περιγράφει την ένταση στο «σύνορο» της Δύσης με την Ρωσία. Μια ένταση που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ούτε πως θα εξελιχθεί ούτε που θα οδηγήσει.
• Τα περί προστασίας που απολαμβάνει η Ελλάδα λόγω των στρατιωτικών (ΝΑΤΟ) και οικονομικών (ΕΕ) συμμαχιών  έχουν προ πολλού και πολλές φορές διαψευσθεί καθώς οι εταίροι και σύμμαχοι ουδέποτε έδρασαν καταλυτικά υπέρ των ελληνικών συμφερόντων. Το διαπιστώνει κάποιος παρατηρώντας την εξέλιξη του Κυπριακού, των ελληνοτουρκικών σχέσεων αλλά και της υπόθεσης της ΠΓΔΜ. Η Ελλάδα, ως δεδομένη εντός του δυτικού συνασπισμού καλείται να συνεισφέρει προκειμένου οι ισχυροί εταίροι της να κάνουν τις δουλειές τους (με την  Τουρκία) και να οικοδομούν το στρατηγικό τους βάθος (βαλκάνια) έναντι της Ρωσίας

Το Καστελόριζο «καίει» – του Δημήτρη Μηλάκα

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ

Παράλληλα και ταυτόχρονα με την υπόθεση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που συνέλαβε στον Εβρο η Αγκυρα με navtex που εξέδωσε «εξαφανίζει» το Καστελόριζο από τον ελληνικό χάρτη υπενθυμίζοντας τα ενδιαφέροντα και τα συμφέροντά της από το βορειότερο ως το νοτιότερο άκρο των ελληνοτουρκικών συνόρων. Αν το επεισόδιο με τη σύλληψη των δύο στρατιωτικών μπορεί να χαρακτηριστεί αναπάντεχο και τυχαίο, δεν ισχύει το ίδιο με την navtex «εξαφάνισης» του Καστελόριζου…

Ακριβώς πριν από επτά  χρόνια τον …μακρινό Μάρτη του 2011 (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου) το τουρκικό υπουργείο εξωτερικών κάλεσε τον Ελληνα πρέσβη στην Αγκυρα  για να του ανακοινώσει με διάβημα, συνοδευόμενο από χάρτες ότι κατά την τουρκική αντίληψη το Καστελόριζο  δεν … υπάρχει.

Σύμφωνα, λοιπόν, με εκείνο το τουρκικό διάβημα τον Μάρτη του 2011:

• Το Καστελόριζο μαζί με τα χωρικά του ύδατα επικάθεται στην Τουρκική υφαλοκρηπίδα και δεν διαθέτει κανένα δικαίωμα στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ)
• Με βάση τους τουρκικούς χάρτες οι οποίοι παρουσιάστηκαν στον Ελληνα διπλωμάτη η τουρκική ΑΟΖ στην περιοχή συνορεύει με την ΑΟΖ της Αιγύπτου
• Η τουρκική κυβέρνηση είχε ενημερώσει για τις θέσεις της την Αίγυπτο και γι αυτόν τον λόγο το Κάιρο είχε διακόψει τις ελληνοαιγυπτιακές συζητήσεις για την ΑΟΖ στην περιοχή.

Ελλάδα - Τουρκία: Βήμα - βήμα προς τη σύγκρουση

Του Δημήτρη Μηλάκα

«Το λυπηρό παράδοξο σε ακροσφαλείς ιστορικές καταστάσεις συνοδευόμενες από διάχυτα παρακμιακά φαινόμενα είναι ότι η στρατηγική σκέψη θολώνει, όσο εντονότερα τη χρειάζεται ένα έθνος» έγραφε ο Π. Κονδύλης στο επίμετρο του βιβλίου του «Θεωρία Πολέμου» με τίτλο «Ελληνοτουρκικός Πόλεμος» (Θεμέλιο 1997).

Σήμερα, 20 χρόνια μετά από την παραπάνω οδυνηρή διαπίστωση/ πρόβλεψη του Π. Κονδύλη οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας εξακολουθούν να υποτιμούν τα ολοφάνερα δεδομένα να κρύβουν το κεφάλι στην άμμο και να ελπίζουν ότι «φίλοι» «εταίροι» και «σύμμαχοι» έχουν αναλάβει την προστασία της χώρας.

Εν τω μεταξύ η Αγκυρα προχωρά ένα βήμα μετά το «γκριζάρισμα» των Ιμίων που πέτυχε με την κρίση του 1996, απομονώνοντας de facto τις βραχονησίδες από τον ελληνικό κορμό. Ταυτόχρονα η τουρκική κυβέρνηση όπως έγραψε χτες το Ποντίκι επιχειρεί να μεταφέρει την πετυχημένη τακτική της στην Κυπριακή ΑΟΖ. Τον συσχετισμό μεταξύ Αιγαίου (Ιμίων) και τουρκικής ΑΟΖ υπογράμμισε και ο ίδιος ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν σε δηλώσεις του: «Μη νομίζουν ότι δεν παρατηρούμε τις έρευνες ανοιχτά της Κύπρου με τις έρευνες στην ΑΟΖ και τις κινήσεις στις βραχονησίδες... Προειδοποιούμε όσους κάνουν λανθασμένους υπολογισμούς στην Κύπρο και το Αιγαίο να μην κάνουν λανθασμένες κινήσεις. Οι μαγκιές τους είναι μέχρι να δουν τα αεροσκάφη, το στρατό και τον στόλο μας» απείλησε ο πρόεδρος της Τουρκίας.

Ιμια 1996: Ήττα χωρίς μάχη

Του Δημήτρη Μηλάκα

Σήμερα συμπληρώνονται 22 χρόνια από την κορύφωση της κρίσης των Ιμίων του 1996 και αν έχουν κάποια σημασία οι επέτειοι είναι οι μνήμες που τις συνοδεύουν. Τι ακριβώς έγινε εκείνο το βράδυ; Πως- με ποιον τρόπο- αυτό που έγινε φτάνει στο παρόν; Αυτά είναι δύο κρίσιμα ερωτήματα που το ελληνικό πολιτικό σύστημα αρνούνται μέχρι και σήμερα να απαντήσουν.

Το παρόν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που προκύπτει ως συνέπεια της κρίσης των Ιμίων του 1996 το περιγράφει παραστατικά ο σημερινός Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ: «Η ανησυχία μου, ο φόβος μου, είναι το ατύχημα... Όσο έχετε αυτά τα φονικά περίπλοκα στρατιωτικά συστήματα που λειτουργούν σε κοντινή απόσταση το ένα από το άλλο υπάρχει πάντα φοβερός κίνδυνος ατυχήματος, το οποίο φυσικά θα προκαλέσει μεγάλες επιπλοκές στη σχέση σας» προειδοποιεί ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα.

Οι ανησυχίες του Αμερικανού πρεσβευτή θα πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη καθώς, αρκετά χρόνια πριν, το 1991 ένας άλλος Αμερικανός διπλωμάτης, ο τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα Μάικλ Σωτήρχος σε απόρρητο τηλεγράφημά του προέβλεπε: «οι δύο χώρες- Ελλάδα και Τουρκία είναι πιθανό να οδηγηθούν σε σύγκρουση για το θέμα του πετρελαίου στο Αιγαίο μέσα στα επόμενα 5 χρόνια». Οι προβλέψεις του Σωτήρχου, αποδείχτηκαν ακριβείς ακριβώς πέντε χρόνια αργότερα από την στιγμή που διατυπώθηκαν με την κρίση του 1996 στα Ιμια.

Κρίσιμες κόκκινες γραμμές – Δεδομένα και… ύφαλοι στην απόπειρα λύσης του Σκοπιανού / του Δημήτρη Μηλάκα

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ

Οι τρέχουσες εξελίξεις γύρω από το «θέμα των Σκοπίων» αποτελούν, εκτός των άλλων, και μια καλή περιγραφή της διάρθρωσης της σχέσης μεταξύ προστάτη (ΗΠΑ) που απαιτεί και του προτεκτοράτου (Ελλάδα) που αναζητεί προσχήματα για να συμμορφωθεί με τις εντολές. 

 

Οι αμερικανικές απαιτήσεις / εντολές (και) για την υπόθεση των Σκοπίων τοποθετούνται στο πλαίσιο της «νέας ελληνοαμερικανικής στρατηγικής σχέσης», όπως αυτή άρχισε να πλασάρεται στα ΜΜΕ κατά (και μετά) την επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην Ουάσιγκτον τον περασμένο Οκτώβριο.

 

Τότε η αμερικανική διοίκηση απέσπασε από την ελληνική κυβέρνηση την υπόσχεση / δέσμευση ότι θα συμβάλει με τη μέγιστη δυνατή ευελιξία προκειμένου να κλείσει αυτή η υπόθεση. Αυτό λοιπόν που παρακολουθούμε αυτές τις τελευταίες μέρες είναι η τήρηση, από την ελληνική κυβέρνηση, της δέσμευσής της να ικανοποιήσει την απαίτηση της Ουάσιγκτον για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ.

 

Δεδομένου του κολοσσιαίου χάσματος ισχύος μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας η ελληνική κυβέρνηση, έχοντας αποδεχτεί την αποκαλούμενη «νέα ελληνοαμερικανική στρατηγική σχέση», συναινεί με τους όρους της αμερικανικής «προστασίας» ή, με άλλα λόγια, την πρόσδεση της χώρας στο άρμα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. 

 

Αμερικανικό οικόπεδο

 

Οι ΗΠΑ επιλέγουν αυτήν την περίοδο να εντείνουν την παρουσία τους στα Βαλκάνια για δύο λόγους:

 

1 Η περιοχή, έτσι κι αλλιώς, αποτελεί ήδη στρατιωτικό τους προγεφύρωμα (βάσεις σε Ρουμανία, Βουλγαρία, Κόσοβο – εδώ υπάρχει η μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική βάση στον κόσμο, με προσωπικό που ξεπερνά τα 5.000 άτομα –, ΠΓΔΜ και Αλβανία). Δεδομένης της στρατιωτικής τους παρουσίας, τα Βαλκάνια είναι για τους Αμερικανούς ο «φράχτης» που θα εμποδίσει την επέκταση της ρωσικής (πολιτικής και ενεργειακής) επιρροής προς την Ευρώπη.

 

2 Η ενίσχυση των αμερικανικών διπλωματικών / στρατιωτικών θέσεων στα Βαλκάνια είναι επείγουσα και επιβεβλημένη όσο σταθερά και αμετάκλητα απομακρύνεται η Τουρκία από τη σφαίρα επιρροής της και φλερτάρει με τη Ρωσία.

Oι «σκοτεινές» σχέσεις με την Τουρκία

Του Δημήτρη Μηλάκα

Τον Οκτώβρη του 1991 ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα, Μάικλ Σωτήρχος, σε απόρρητο τηλεγράφημά του προς το αμερικανικό ΥΠΕΞ έγραφε και προέβλεπε: «Οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας εξεταζόμενες μέσα από ένα πολιτικό - στρατιωτικό πρίσμα φαίνονται συνήθως “σκοτεινές”. (…) Είναι σημαντικό να θυμάται κανείς ότι ένα οικονομικό θέμα – το πετρέλαιο της θάλασσας του Αιγαίου – παραμένει μεταξύ των πλέον πιθανών λόγων ανάφλεξης στις σχέσεις τους στα επόμενα τρία με πέντε χρόνια». Ακριβώς πέντε χρόνια αργότερα, τον Γενάρη του 1996, η κρίση των Ιμίων ήρθε να επιβεβαιώσει ότι οι Αμερικανοί πρεσβευτές έχουν εκτός των άλλων και μαντικές ικανότητες…

Από εκείνη την εποχή ελάχιστα έχουν αλλάξει σε ό,τι αφορά τις «σκοτεινές» ελληνοτουρκικές σχέσεις. Και ό,τι έχει αλλάξει, ως αποτέλεσμα της κρίσης των Ιμίων, έχει αλλάξει σε βάρος των ελληνικών δυνατοτήτων και συμφερόντων. Δεν χρειάζεται λοιπόν σήμερα να έχει κανείς τις μαντικές ικανότητες (και την πληροφόρηση) του Αμερικανού πρεσβευτή για να «δει» το άκρως επικίνδυνο μέλλον που διαγράφεται. Αρκεί η παρακολούθηση της επικαιρότητας και η (επί)γνωση των διπλωματικών δεδομένων που προέκυψαν από την κρίση των Ιμίων.

Ας ξεκινήσουμε με την επικαιρότητα:

► Καθημερινές κορώνες από το σύνολο των τουρκικών πολιτικών δυνάμεων της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας που «έχει καταλάβει 18 νησιά», κάποια από τα οποία, θα πρέπει να σημειώσουμε, είναι κατοικημένα από Έλληνες.

►Δέσμευση μεγάλων περιοχών κατά μήκος (από βορρά προς νότο) όλου του Αιγαίου για ολόκληρο το ερχόμενο έτος για πραγματοποίηση είτε στρατιωτικών ασκήσεων είτε επιστημονικών ερευνών.

► Μέχρι τις αρχές Φλεβάρη του 2018 το πρώτο πλοίο γεωτρύπανο της Τουρκίας (Deepsea Metro 2) ξεκινά γεωτρήσεις σε νοτιοανατολικό Αιγαίο, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, βάσει των χαρτών που δημοσίευσε η τουρκική κυβέρνηση και εντός της κυπριακής ΑΟΖ, στα δυτικά του νησιού.

► Ήδη από τον Απρίλιο του 2017 η Τουρκία διεξάγει σεισμικές έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στη Μεσόγειο, χρησιμοποιώντας το πλοίο Barbaros Hayrettin Pasa.

► Η περιοχή νότια, νοτιοανατολικά και ανατολικά του συμπλέγματος των νησιών της Μεγίστης (Καστελόριζο) και το οικόπεδο 6 της κυπριακής ΑΟΖ θα είναι οι διακηρυγμένοι βασικοί στόχοι των τουρκικών γεωτρήσεων.

Οι συνέπειες της ήττας

Τι «παίζει» με τα Σκόπια – του Δημήτρη Μηλάκα

Γιατί «ξαφνικά» επανέρχεται το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων στην επιφάνεια;. Τι είναι άραγε αυτό που κάνει την κυβέρνηση να εκφράζει την ετοιμότητα και την πολιτική της βούληση για να διευθετήσει την εκκρεμότητα; Τι άλλαξε, ας πούμε, από πέρυσι τέτοια εποχή;

Οι απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα προϋποθέτουν μια κατ αρχήν τοποθέτηση του προβλήματος στην πραγματική του βάση: Η υπόθεση της ονομασίας της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας , από το ξεκίνημά της  αποτέλεσε ζήτημα εσωτερικής κατά κύριο λόγο (μικρο)πολιτικής αντιπαράθεσης παρά πρόβλημα για την εξωτερική πολιτική της χώρας. Για χάρη εσωτερικών (μικρο)πολιτικών σκοπιμοτήτων το «σκοπιανό» παγιώθηκε τελικά ως εκκρεμότητα και εξελίχθηκε σε πρόβλημα για την εξωτερική πολιτική της χώρας και τα συμφέροντά της.

Σήμερα η εκκρεμότητα της ονομασίας των Σκοπίων επανεμφανίζεται ως πρόβλημα για την ελληνική κυβέρνηση και τα συμφέροντα της χώρας για δύο (απλούς) λόγους:

1. Η χώρα βρίσκεται στο ναδίρ της ισχύος της με ανοιχτά πολλά μέτωπα και μεγάλες ανάγκες για βοήθειες από εταίρους και συμμάχους (αμερικανούς) οι οποίοι όπως είναι γνωστό δε δίνουν τίποτε τζάμπα.

2. Αυτήν ακριβώς τη στιγμή της μέγιστης ελληνικής αδυναμίας οι αμερικανοί επιστρέφουν στα Βαλκάνια επιδιώκοντας διευθετήσεις  που θα διασφαλίζουν τα συμφέροντά τους: φραγμό στη ρωσική επιρροή και φράγμα στις δυνατότητες της Μόσχας να χρησιμοποιήσει των νότιο (βαλκανικό) ενεργειακό διάδρομο για εφοδιασμό της Ευρώπης.

Για να επισφραγιστεί η αμερικανική κυριαρχία στην περιοχή ( την οποία έτσι κι αλλιώς διασφαλίζουν οι αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις σε Ρουμανία, Βουλγαρία, Σκόπια, Κόσσοβο, Αλβανία και Ελλάδα) είναι απαραίτητη η διευθέτηση της τελευταίας λεπτομέρειας: η ένταξη της ΠΓΔΜ στους ευρωατλαντικούς (ΕΕ- ΝΑΤΟ) θεσμούς.

Αιγαίο χωρίς σύνορα

Του Δημήτρη Μηλάκα

Στην Αθήνα (κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση) εξακολουθούν να κλείνουν τα μάτια και να υποτιμούν την τουρκική συστηματική και επίμονη υπενθύμιση ότι στο Αιγαίο δεν υπάρχουν σύνορα, καθώς είναι διάσπαρτο από νησιά και νησίδες αδιευκρίνιστης κυριαρχίας. 

Έχουν, προφανώς, τα δύο εν λόγω κόμματα εξουσίας σπουδαιότερη δουλειά να κάνουν: να διεκδικήσουν την εύνοια των δανειστών για το ποιο από τα δύο είναι ικανότερο να κάνει τη δουλειά που λεπτομερώς καταγράφεται στα μνημόνια με τα οποία κυβερνάται η χώρα... 

Εν τω μεταξύ, η Άγκυρα εξακολουθεί ολοένα και πιο συχνά να υπενθυμίζει τις θέσεις της, οι οποίες διατυπώνονται ανελλιπώς από την κρίση των Ιμίων, τον Ιανουάριο του 1996, μέχρι και σήμερα. Η τουρκική θέση, όπως συνοψίζεται στο βιβλίο - Βίβλο για την τουρκική διπλωματία και τη δημόσια διοίκηση, που έχει εκδοθεί το 2001 υπό την αιγίδα του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ναυτικού – «Το θεμελιώδες πρόβλημα του Αιγαίου» συνοψίζεται ως εξής: 

«Η κυριαρχία της Τουρκίας, που είναι διάδοχος του Οθωμανικού κράτους, συνεχίζεται στο βόρειο Αιγαίο πάνω σε νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που δεν έχει καταλάβει η Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και στο νότιο Αιγαίο στα νησιά Mentese και στα παρακείμενα νησιά (σύμπλεγμα 46 νησιών) εκτός από τη Ρόδο, το Καστελόριζο και τα Δωδεκάνησα». 

Θέλουν νησιά

Αυτήν ακριβώς τη θέση επανέλαβε προ ημερών σε έγγραφη απάντησή του σε βουλευτές της αντιπολίτευσης ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου «Μεταξύ των προβλημάτων (Ελλάδας - Τουρκίας) είναι και το καθεστώς κυριαρχίας ορισμένων νησίδων και βραχονησίδων και το γεγονός ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα καθορισμένα από μια διεθνή συμφωνία η οποία να είναι σε ισχύ ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα». 

Η Κύπρος, το Αιγαίο, οι Κούρδοι και ο Ερντογάν/ του Δημήτρη Μηλάκα

 

Το γεγονός ότι ο ελληνικός Τύπος (και οι πολιτικές δυνάμεις) αναζητεί ψυχολογικές παραμέτρους στην ερμηνεία των κινήσεων του Ερντογάν υποκρύπτει μια αδυναμία κατανόησης (και αξιολόγησης) των σχεδίων και των κινήτρων του. Η απόδοση στη «μεγαλομανία του σουλτάνου» για μια σειρά από τοποθετήσεις και κινήσεις του τουρκικού κράτους υποκρύπτουν επικίνδυνη άγνοια και αδυναμία αντίληψης των τουρκικών σχεδιασμών. Γιατί το τουρκικό κράτος έχει σχέδιο επιβίωσης…

 

Πράγματι, η Τουρκία βρίσκεται αντιμέτωπη με τον εφιάλτη της: τη δημιουργία κουρδικού κράτους. Οι εξελίξεις στα νότιά της μοιάζουν δρομολογημένες και χωρίς επιστροφή. Ωστόσο, η δημιουργία κουρδικού κράτους εμφανίζει ολοφάνερο το ενδεχόμενο του ακρωτηριασμού της Τουρκίας. Αυτός είναι ο εφιάλτης της Τουρκίας και θα δώσει κάθε δυνατή μάχη προκειμένου να τον αποτρέψει, έστω κι αν αυτό συνεπάγεται συγκρούσεις με τους ισχυρούς του κόσμου.

 

Στην Αθήνα, πολιτικές δυνάμεις και Τύπος, συνηθισμένοι σε μια «απέξω» εποπτεία, αδυνατούν να αντιληφθούν ότι το καθεστώς Ερντογάν μπορεί και συγκρούεται με τους ισχυρούς προκειμένου να υπερασπιστεί αυτό που θεωρεί και ορίζει ως εθνικό τουρκικό συμφέρον. Στην ελληνική κυβέρνηση κάτι τέτοιο μοιάζει αδιανόητο και από τη στιγμή που υπάρχουν συγκρούσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και χώρες της Ε.Ε. δημιουργείται η πεποίθηση ότι τελικά ο διεθνής παράγοντας θα ρίξει το βάρος του υπέρ των «ελληνικών εθνικών δικαίων».

 

Δεν είναι  η πρώτη φορά που η ελληνική εξωτερική πολιτική χαράσσεται με βάση ευσεβείς πόθους. Στην προκειμένη μάλιστα περίπτωση που η χώρα, η οικονομία της και το πολιτικό της σύστημα βρίσκονται απόλυτα δεμένα χειροπόδαρα από τον διεθνή παράγοντα, αυτοί οι ευσεβείς πόθοι είναι μονόδρομος.

Συμφωνία εποπτευόμενης λεηλασίας

Του Δημήτρη Μηλάκα

Μετά τη συμφωνία με τους θεσμούς η ελληνική Βουλή θα πρέπει να ψηφίσει ένα πλέγμα μέτρων που συνθέτουν το ασφυκτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πρέπει να κινηθούν στο εξής το πολιτικό σύστημα, η οικονομία και η κοινωνία της χώρας. Με άλλα λόγια η εν λόγω συμφωνία δεν είναι τίποτε περισσότερο από τη συμπλήρωση και ενίσχυση των προβλέψεων των προηγούμενων μνημονίων.

Τα 140 «προαπαιτούμενα» που έχει δεσμευτεί να φέρει στη Βουλή και να ψηφίσει η κυβέρνηση θα μπορούσε κάποιος να τα ταξινομήσει, με βάση τους στόχους, ως εξής:

♦ Θωράκιση της ανεξαρτησίας (από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση) του φοροειπρακτικού μηχανισμού και του μηχανισμού αποκρατικοποιήσεων.

♦ (Ξε)πούλημα των εναπομεινάντων δημόσιων περιουσιακών στοιχείων και των υποδο­μών.

Ελαχιστοποίηση της συνταξιοδοτικής δαπάνης (κόψιμο συντάξεων) για το κράτος και εξαφάνιση της «μεσαίας αυτοαπασχολούμενης τάξης» μέσα από μιαν άνευ προηγου­μένου ανελέητη φοροεπιδρομή.

Η συμφωνία λοιπόν προβλέπει:

Είναι αργά για δάκρυα…

Η Ελλάδα χώρα υπό προστασία (προτεκτοράτο) του ΝΑΤΟ

 Δημήτρης Μηλάκας

Την Άνοιξη του 2010 με την προσφυγή του Γ.Α. Παπανδρέου στο ΔΝΤ για «βοήθεια», με τα συνεπαγόμενα μνημόνια και τις εποπτείες, η χώρα ξύπνησε από το όνειρο της «ισχυρής –οικονομικά- Ελλάδας». Την περασμένη βδομάδα, με την έκκληση (από κοινού με τη Γερμανία και την Τουρκία)  στο ΝΑΤΟ για τον έλεγχο των θαλάσσιων συνόρων στο Αιγαίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αποδέχτηκε την οδυνηρή πραγματικότητα: η χώρα τελεί υπό «συνολική» προστασία (προτεκτοράτο).

Αν σε αυτά προστεθεί και το πρόσφατο πριν μερικές βδομάδες ανάλογο αίτημα στην ευρωπαϊκή συνοριοφυλακή (FRONTEX) για τον έλεγχο των συνόρων και στην ξηρά το ερώτημα που προκύπτει είναι ανησυχητικό: Όλοι αυτοί οι μηχανισμοί θα… βοηθήσουν τη χώρα το ίδιο αποτελεσματικά που την «βοηθούν»  στο οικονομικό επίπεδο τα τελευταία χρόνια οι τρόικες και τα κουαρτέτα;  Τελικά,  ποιος θα μας προστατέψει από τους προστάτες;

Κατόπιν τούτων και ουσιαστικά κατόπιν εορτής, τα ελληνικά ΜΜΕ, οι πολιτικές δυνάμεις και η ελληνική κοινωνία– με αφορμή την εμφάνιση του ΝΑΤΟ  στο Αιγαίο και την ανάμειξή του στην διαχείριση της προσφυγικής κρίσης – εν χωρώ διατυπώνουν τις ανησυχίες τους, οι οποίες τελικά συνοψίζουν μια ακόμη οδυνηρή πραγματικότητα: το Αιγαίο που θα εποπτεύσει το ΝΑΤΟ είναι ολόκληρο μια γκρίζα ζώνη καθώς:

Πεσκέσι στην Τουρκία τα Ίμια

Του Δημήτρη Μηλάκα

Με (ελληνική) «γη και ύδωρ» προσφορά στην Τουρκία οι Γερμανοί και λοιποί «σύμμαχοι» και «εταίροι» επιχειρούν να εξασφαλίσουν τη συνεργασία της για τον περιορισμό των προσφυγικών ροών. Και το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, προκειμένου να κατοχυρώσει την ευρωπαϊκή «δωρεά», σπεύδει να επιδώσει στον Έλληνα πρεσβευτή στην Άγκυρα γραπτό διάβημα, στο οποίο δηλώνεται κατηγορηματικά και χωρίς περιστροφές ότι οι νησίδες των Ιμίων είναι τουρκικό έδαφος

Την ίδια στιγμή το Βερολίνο, για να επισφραγίσει τη συμφωνία που συνάπτει με «ξένα (ελληνικά) κόλλυβα», προσπαθεί να ρυμουλκήσει το ΝΑΤΟ ως διαχειριστή του ελέγχου των «γκρίζων» από κάθε άποψη νερών του Αιγαίου.  

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί – ως ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, η οποία ωστόσο περιγράφει την απόλυτη ελληνική αδυναμία – ότι το Βερολίνο μεθοδεύει η αίτηση για τη δραστηριοποίηση του ΝΑΤΟ να προκύψει ως κοινό ελληνοτουρκικό αίτημα. 

Για να κατανοήσουμε το επικίνδυνα ναρκοθετημένο περιβάλλον στο οποίο κινείται η χώρα, η οποία εκτός από τα τεράστια οικονομικά της προβλήματα έχει να αντιμετωπίσει και άλλου είδους «επιβουλές», ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Κατ’ αρχάς το ελληνοτουρκικό παιχνίδι εξελίχθηκε ως εξής: