Μια υπενθύμιση... επί των ΜΚΟ και του μεταναστευτικού

του Γιώργου Ρακκά

Επειδή λόγω της 'υπόθεσης Λιγνάδη' οι ΜΚΟ, μπαίνουν και πάλι στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης, αλλά και επειδή οι εξελίξεις με την πολιτική Μηταράκη επαναφέρουν και πάλι στο προσκήνιο το ίδιο το μεταναστευτικό αδιέξοδο που αντιμετωπίζει η χώρα μας, αποκτάει ιδιαίτερη επικαιρότητα η ανάλυση που είχε γίνει στην «Βιομηχανία της Αλληλεγγύης» --το βιβλίο μου που εκδόθηκε πέρυσι τον Μάρτιο-- επί των ζητημάτων που συζητούνται αυτές τις μέρες.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση: Το πρόβλημα με τις ΜΚΟ δεν είναι ότι είναι... ΜΚΟ (κανείς, πιστεύω δεν θα είχε αντίρρηση για την δράση ΜΚΟ που συνεισφέρουν θετικά στη χώρα, και στην κοινωνία, σε πολλά και διάφορα πεδία, όπως είναι η αποκέντρωση, η αναβάθμιση των οικοσυστημάτων, η ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, η ενίσχυση της παραγωγής, η αντιμετώπιση των νέων μορφών φτώχειας, η ανεργία, η υλοποίηση μιας μεταναστευτικής πολιτικής, ακόμα, που καθορίζεται δημοκρατικά από το εκάστοτε κράτος, έχει την συναίνεση της κοινωνίας, και δεν έχει τα χαρακτηριστικά της οργανωμένης, μαζικής εγκατάστασης που έχει σήμερα κ.λπ.).

Το πρόβλημα είναι οι συγκεκριμένες ΜΚΟ, που ασχολούνται με το μεταναστευτικό εν είδει 'ανθρωπιστικής βιομηχανίας', σε καθεστώς αδιαφάνειας και με έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης από την κοινωνία. Με συνέπεια πρώτον να έχουν χάσει πολλά από τα αρχικά πολύ ουσιαστικά τους χαρακτηριστικά (έμφαση στην εθελοντική συμμετοχή, επαφή και συσχέτιση με τις κοινωνικές ανάγκες, ανεξαρτησία από τα κέντρα εξουσίας)· και δεύτερον να έχουν μεταβληθεί σε έναν κανονικό κρίκο 'logistics' μιας τεράστιας και ανεξέλεγκτης μετακίνησης πληθυσμών που αποσταθεροποιεί τις κοινωνίες, αποδυναμώνει την συνοχή τους, και προκαλεί πολύ βαθιές πολιτιστικές συγκρούσεις στις «χώρες προορισμού». Αυτό είναι το κοινωνικό κόστος μιας πολιτικής στηρίζεται από συγκεκριμένα, υπερεθνικά κέντρα εξουσίας, παράγει πλούτη και κέρδη για μια μειοψηφία, την ίδια στιγμή που αποσταθεροποιεί κοινωνίες ολόκληρες.

Του Βοτανικού ο τζιχαντιστής – Οικογενειάρχης από το ISIS!

Σύνταξη SLpress.gr

20 Νοεμβρίου 2020

2544

Ο 27χρονος οικογενειάρχης από το ISIS ζούσε στο Βοτανικό, στην ανοιχτή δομή φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών του Ελαιώνα, με την 25χρονη γυναίκα του και τα πέντε παιδιά που είχαν προλάβει να κάνουν στο Ισλαμικό Κράτος. Περιγράφεται ως απότομος, αλλά δεν είχε "πολλά-πολλά" με τους άλλους τροφίμους της δομής και έλεγε ότι ήθελε το άσυλο για να πάει σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Τον "έκαψε" ένα βίντεο του 2014 που είχε αναρτηθεί από το Ισλαμικό Κράτος όταν ήταν ακόμη σχετικά ισχυρό. Σε αυτό το βίντεο, μαζί με άλλους φανατικούς ομοθρήσκους και ομοϊδεάτες του (ή με κοινούς μισθοφόρους) εξόντωναν μέλη αντίπαλης φυλής στην ανατολική Συρία – μιας φυλής 50.000 ατόμων, που 900 από αυτούς αποκεφαλίστηκαν, πυροβολήθηκαν και γενικά εξοντώθηκαν. Στο βίντεο, ο 27χρονος Μαράν φαίνεται (με ένα φουλάρι δεμένο στο κεφάλι) να προπηλακίζει αιχμαλώτους, που όπως ο ίδιος κατέθεσε «σκότωσαν μετά οι ένοπλοι».

Τι κατέθεσε – Πως έμπλεξε με ISIS

Ομολόγησε ότι τέσσερις από τους δεκάδες νέους άνδρες που δέρνονται και εξευτελίζονται, εκτελέστηκαν με πυροβολισμό. Για τους άλλους δήλωσε ότι δεν γνωρίζει τι απέγιναν. Είπε χαρακτηριστικά «δεν έχει σημασία. Εγώ είμαι αυτός που μου δείχνετε στο βίντεο, που χτυπάω και κλοτσάω αιχμαλώτους. Είναι από χωριό της Συρίας όταν είχαμε εισβάλει το 2014 που τους συγκεντρώσαμε σε ένα σημείο και αφού τους δέσαμε, αμέσως μετά τέσσερις από αυτούς τους σκοτώσαμε πυροβολώντας τους. Εγώ όμως δεν τους σκότωσα. Τους πυροβόλησαν αυτοί που βλέπετε να κρατούν Μ16».

Πασκάλ Μπρυκνέρ: Ο αποκεφαλισμός ενός καθηγητή συνιστά κήρυξη πολέμου που πρέπει να αντιμετωπιστεί ανάλογα

Η τρομοκρατική επίθεση στον 47χρονο καθηγητή Ιστορίας και Γεωγραφίας, Σαμιέλ Πατί, έξω από το σχολείο όπου δίδασκε επειδή είχε δείξει στους μαθητές του σατιρικά σκίτσα του Μωάμεθ, είναι «πράξη που υπερβαίνει τα όρια του φρικτού», δήλωσε ο Μπρυκνέρ σε συνέντευξη στη Le Figaro.

«Επιτιθόμαστε στο πιο ιερό προπύργιο της Γαλλικής Δημοκρατίας: το σχολείο και τον καθηγητή. […] Οι γονείς των μαθητών φέρεται να διαμαρτυρήθηκαν. Το θύμα φέρεται να δέχθηκε απειλές για τη ζωή του. Τι θα κάνουν άλλοι καθηγητές όταν θα πρέπει να εγείρουν τόσο ευαίσθητα θέματα;», διερωτάται.

«Ο μακελάρης του Conflans-Saint-Honorine είναι ένας τζιχαντιστής που έστειλε το μήνυμα με τη μορφή μιας μακάβριας τελετής. Αυτό είναι μια προειδοποίηση προς όλους τους δασκάλους πως θα πρέπει να κλείσουν το στόμα τους ή να πεθάνουν. Δεν είναι μια πράξη αυτονομισμού, είναι μια κήρυξη πολέμου», εκτιμά ο Μπρυκνέρ.

«Η παραμικρή διακωμώδηση ιερών κειμένων είναι τιμωρητέα με τη θανατική καταδίκη», σημειώνει ο Γάλλος συγγραφέας, προσθέτοντας πως ήδη η έκθεση Obin το 2004 είχε ενημερώσει για τα ανησυχητικά φαινόμενα ριζοσπαστικοποίησης σε γαλλικά σχολεία. «Καθίσταται αδύνατη η διδασκαλία για το Ολοκαύτωμα και το Εβραϊκό ζήτημα, τον Βολταίρο που χλεύαζε τον Προφήτη, την ηρωίδα της Μαντάμ ντε Μποβαρί από το βιβλίο του Γκυστάβ Φλωμπέρ.

Καρλ Μαρξ - Για την μετανάστευση - Κείμενα της Α' Διεθνούς.

Για όσους διαβάζουν τον Μαρξισμό ανάμεσα από τις γραμμές. 

"...Σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας και η ακύρωση όλων των διεκδικήσεων των ντόπιων εργατών για μισθούς και συνθήκες εργασίας.

Ο μετανάστης ανταγωνίζεται τον ντόπιο εργάτη και σιγά σιγά ανάγει το μεροκάματο στο δικό του επίπεδο. Είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο του κεφαλαίου.

Η μετανάστευση διαιρεί την εργατική τάξη της χώρας υποδοχής σε τόσα εχθρικά στρατόπεδα όσες και οι εθνοφυλετικές ομάδες διότι η κάθε μία καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της. Έτσι αναστέλλεται η εργατική επανάσταση και διαιωνίζεται η καπιταλιστική κυριαρχία. 

Η μετανάστευση χρησιμοποιείται αφ’ ενός ως απεργοσπαστικός μηχανισμός αφ’ ετέρου με τον εργατικό υπερπληθυσμό – πλεόνασμα που δημιουργεί ρίχνει το επίπεδο ζωής σε κατάσταση δουλοπάροικου.

Η Α’ Διεθνής Ένωση Εργατών έβαλε πρακτικά τέλος στις μεθοδεύσεις των βιομηχάνων και υποχρέωνε τα συνδικάτα να διώχνουν τους ξένους εργάτες πίσω στις χώρες τους με το πρώτο καράβι.
Οι μεταναστευτικοί νόμοι είναι τα μανιφέστα των εργοστασιαρχών. 
Οι οικονομικοί "μετανάστες" είναι ο Δούρειος Ίππος του Κεφαλαίου για την άλωση των εργασιακών κατακτήσεων...".

Καρλ Μαρξ - Για την μετανάστευση

Κείμενα της Α' Διεθνούς.

Χάρτης των ΜΚΟ για διακινητές – Τα τουρκικά "Λευκά Κράνη" στη Λέσβο - slpress.gr

Χάρτης των ΜΚΟ για διακινητές – Τα τουρκικά "Λευκά Κράνη" στη Λέσβο - slpress.gr: Εν μέσω πανδημίας στη Λέσβο δραστηριοποιούνται ΜΚΟ που φέρνουν νέους παράνομους μετανάστες αντλώντας ανεξέλεγκτα ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.

ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΣΕ ΒΑΡΙΑ ΥΠΟΘΗΚΗ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να διαβάσετε...

“Τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών στην Λέσβο υπερισχύουν της εθνικής κυριαρχίας” !!!

F

Γιάννης Παγώνης

Μια είδηση που πέρασε δυστυχώς στα ψιλά, αλλά και μια άλλη οπτική της είδησης…

Το φιλανδικό πανεπιστήμιο του Turku δημοσίευσε στις 20 Μαρτίου μια “μελέτη” με τίτλο “Asylum Seekers and Migrants in Lesvos, Greece”… Η θέση των συγγραφέων της εν λόγω μελέτης ήταν ότι “τα ατομικά δικαιώματα των λαθρομεταναστών υπερισχύουν της “υψηλώ ονόματι” (titular nation) εθνικής κυριαρχίας… Με απλά λόγια η Ελλάς έχει τύποις εθνική κυριαρχία στο νησί, διότι η κοινωνική πλειοψηφία έχει αλλάξει…

Ο Έλληνας πρέσβυς στην Φιλανδία κ. Γιώργος Αϋφαντής έδρασε άμεσα και δημοσίευσε την ΕΠΙΣΗΜΗ απάντηση της Ελλάδος, την οποία και παραθέτω σε φωτογραφίες…

Το θέμα ανέδειξε η ιστοσελίδα του Σταύρου Λυγερού slpress.gr…

Η ομολογουμένως εμπεριστατωμένη και αποστομωτική απάντηση/επιχειρηματολογία του Έλληνα πρέσβυ που αποδομεί την “μελέτη”, στην οποία επιχειρηματολογία επικεντρώθηκε και ανλώθηκε και το slpress, καταδεικνύουν ταυτόχρονα κατά την γνώμη μου, την απόλυτα λανθασμένη μεταναστευτική πολιτική που ασκεί η Ελλάς και αποδομεί ΚΑΙ αυτήν… Αποτελεί ένα μανιφέστο κατά της υφιστάμενης μεταναστευτικής πολιτικής… Θα πρέπει να μνημονεύεται σε κάθε ευκαιρία κατά των όποιων κυβερνητικών οπαδών, αλλά και ενώπιον της Δικαιοσύνης… Κατά τα λοιπά, αυτά τα επικαλούμαστε μόνον κάποιοι, κατά την κυβέρνηση, ψεκασμένοι και ακροδεξιοί… Τι εννοώ;;;

Παραδέχεται ότι “η Ύπατη Αρμοστεία εμποδίζει τις Ελληνικές Αρχές να περιπολούν και να αστυνομεύουν την Μόρια αποτελεσματικά”… 

Παραδέχεται ότι “ένα πλήθος ΜΚΟ ασκούν τεράστια επιρροή πάνω στους μετανάστες διαμορφώνοντας την συμπεριφορά, την στάση, τις αποφάσεις, την διαθεσιμότητα και τις δημόσιες δηλώσεις τους”… 

Οι νεοταξίτες και η εν Ελλάδι πέμπτη φάλαγγα σε γενικευμένη έφοδο.

Οι κίνδυνοι της παράνομης μετανάστευσης για την Ελλάδα

Αθήνα 16 Απριλίου 2020

του Δαμιανού Βασιλειάδη - Damianos Vassiliadis

Ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου κ. Νότης Μηταράκης, προκήρυξε, όπως φαίνεται από δημοσιεύσεις, 40.000 θέσεις στο πρόγραμμα ESTIA II, δηλαδή δωρεάν διαμερίσματα και επιδόματα για «αιτούντες άσυλο», το οποίο επανέφερε σε ισχύ η κυβέρνηση.

Εάν οι πληροφορίες αληθεύουν ο εποικισμός της Ελλάδας με παράνομους μετανάστες συνεχίζεται με τις συγκατάθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στα πλαίσια του πολυπολιτισμού, ο οποίος βέβαια δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά την δημιουργία στην Ελλάδα εθνοτικών, θρησκευτικών και φυλετικών μειονοτήτων.

Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου κ. Νότη Μηταράκη μια πανηγυρική ανακοίνωση:

«Τίθεται σε εφαρμογή το πρόγραμμα στέγασης “ESTIA II”, επανακαθορίζονται οι όροι εισαγωγής και παραμονής σε αυτό.Κατά κύριο λόγο, η στέγαση των δικαιούχων πραγματοποιείται με μισθώσεις διαμερισμάτων σε όλη τη χώρα. Μέχρι και τις 23 Μαρτίου είχαν δημιουργηθεί 25.516 θέσεις στέγασης».

Η εφαρμογή του προγράμματος προβλέπει: 

«Με την ως άνω διάταξη αναμένεται να προκύψουν έξι χιλιάδες θέσεις στέγασης εντός του Β’ τριμήνου, ενώ παράλληλα στόχος του προγράμματος είναι να αυξηθούν τελικά οι θέσεις το 2020 στις 30.000 και το 2021 στις 40.000. Οι επιπλέον αυτές θέσεις θα διατεθούν για την αποσυμφόρηση των νησιών».

Τέλος η κυβέρνηση, ενώ απαγόρευσε για ένα μήνα την υποβολή αίτησης ασύλου για όσους μπήκαν παράνομα την περίοδο της «πολιορκίας μας» στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο, τελικά με την πίεση της επιτρόπου Ελευθεριών του Ευρωκοινοβουλίου Ίλβα Γιόχανσον, παρουσία του κ. Μηταράκη και Χρυσοχοϊδη στην κατάργηση αυτής της απαγόρευσης, υποτασσόμενη πλήρως στις «ντιρεκτίβες» της ΕΕ. Οπότε και οι «μετανάστες» που μπήκαν τον Μάρτιο στην χώρα μας έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν άσυλο.

Αν πιστέψουμε στη ρύθμιση που ετοιμάζει η κυβέρνηση με σχέδιο νόμου για αιτήσεις ασύλου από μετανάστες, οι οποίοι έχουν ζήσει σε τρίτη χώρα περισσότερο από δύο μήνες χωρίς να υποστούν διώξεις, αυτές θα απορρίπτονται και οι αιτούντες θα επιστρέφονται νομίμως. Έτσι, όπως εκτιμά η κυβέρνηση, όσοι μετανάστες έχουν έρθει από την Τουρκία – η οποία είναι τρίτη χώρα καθ’ ό,τι μη εμπόλεμη – και έχουν διαμείνει στην Τουρκία περισσότερο από δύο μήνες (η συντριπτική πλειονότητα των μεταναστών που στέλνει το τουρκικό κράτος) θα επιστρέφονται, αφού θα απορρίπτονται οι αιτήσεις ασύλου τους.

Τι θα γίνει όμως, αν τα έγγραφα με τα στοιχεία των μεταναστών καταστρέφονται ή, όπως καταγγέλλεται πρόσφατα, κατακρατούνται από τις τουρκικές αρχές; Θα πρέπει λοιπόν να διευκρινιστεί ότι και αυτή η περίπτωση θα εμπίπτει στους λόγους απόρριψης για αίτηση ασύλου. 

Βασικά η Ελλάδα διαφημίζεται πανταχόθεν ως επίγειος παράδεισος για τους παράνομους μετανάστες. Προσφάτως φαίνεται ότι υπέγραψε συμφωνία που προβλέπει ότι όλοι οι παράνομοι μετανάστες από τη Λιβύη, χωρίς να είναι Λίβυοι, και οι οποίοι θα συλλαμβάνονται στη Μεσόγειο, θα μεταφέρονται και θα εγκαθίστανται στην Κρήτη. Φαίνεται ότι, επειδή δεν δέχτηκε καμιά άλλη χώρα να τους φιλοξενήσει, δέχτηκε η μεγαλόκαρδη Ελλάδα; 

Το πρόβλημα όμως δεν τελειώνει στα ανωτέρα. Προαναγγέλλεται επί πλέον και η πολιτογράφηση όλων αυτών των παράνομων μεταναστών. Παράλληλα το πρόγραμμα επικεντρώνεται όχι μόνο στην βέλτιστη φιλοξενία τους με επιδόματα και λοιπές παροχές, που κανένας άνεργος στην Ελλάδα δεν έχει. Ενδεικτικό είναι ότι το 73% αυτών έχει ήδη ΑΜΚΑ, το 58% ΑΦΜ, το 24% έχει εγγραφεί στα μητρώα του ΟΑΕΔ, καθώς και το 73% των παιδιών έχει εγγραφεί σε κάποιο σχολικό ίδρυμα. Προσεχώς θα λάβουν και εκλογικά δικαίωμα. Όλα αυτά τα μέτρα, αν υλοποιηθούν θα αποτελέσουν μαγνήτη για τον εποικισμό της Ελλάδας από τους παράνομους μετανάστες. Εκτός εάν για όλους τους παράνομα αφιχθέντες μετανάστες καταργηθεί οριστικά και αμετάκλητα το δικαίωμα πολιτογράφησης.

Η κυβέρνηση αθέτησε την υπόσχεσή της τα Κέντρα Φιλοξενίας να είναι Προαναχωρησιακά και δημιούργησε συνολικά 28 κέντρα στην ενδοχώρα, με την προοπτική όλοι οι «φιλοξενούμενοι» να ενσωματωθούν αργότερα (αυτός είναι ο απώτερος σκοπός, εφόσον δεν υπάρχει αντίδραση) στις τοπικές κοινωνίες σε όλην την επικράτεια. Απ’ ότι φαίνεται προκειμένου η κυβέρνηση να αποσυμφορήσει τα νησιά μας, δημιουργεί στην ενδοχώρα νέες δομές φιλοξενίας, ενώ στα νησιά μας θα δεχτούμε καινούργιες εισροές από την Τουρκία!

Το πρόγραμμα αυτό κατ’ απαίτηση κυρίως της Γερμανίας, αλλά και των άλλων «άσπονδων φίλων και συμμάχων μας» καλείται να εφαρμόσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη που σκοπό έχει την ενσωμάτωση όλων των παράνομων μεταναστών στην ελληνική κοινωνία. Φυσικά όλα αυτά αποτελούν προαναγγελία για το τι θα ακολουθήσει στο μέλλον, γιατί δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ το μεταναστευτικό ρεύμα. 

Επειδή όμως στην αποκλειστική τους πλειοψηφία όλοι οι παράνομοι μετανάστες προέρχονται καθαρά από μουσουλμανικές χώρες, παρά την θέληση ενσωμάτωσής τους στα πλαίσια του πολυπολιτισμού, που προωθούν τα κόμματα εξουσίας Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ, η αλλοίωση του πληθυσμού «δια της βίας» είναι δεδομένη, γιατί το μεταναστευτικό ρεύμα δεν πρόκειται να σταματήσει με το πρόγραμμα αυτό. Μάλλον αποτελεί πρότυπο «λύσης» του προβλήματος της μετανάστευσης συνολικά.

Η Ελλάδα εκτός από τον κίνδυνο που διατρέχει από τις επεκτατικές βλέψεις και επιδιώξεις των γειτόνων μας, κυρίως εξ Ανατολών, αλλά και όχι μόνο, είναι βέβαιο ότι θα διατρέξει κίνδυνο και στο εσωτερικό, εφόσον όλοι οι παράνομοι μετανάστες χρησιμοποιηθούν από τον Ερντογάν ως πέμπτη φάλαγγα στα σπλάχνα της Ελλάδας.

Πρωτοβουλία Τζορτζ Σόρος για την Ελλάδα: Σπίτια αλληλεγγύης για τους μετανάστες

-Χειλάς Νίκος- 30 Οκτωβρίου 2012

Φάντασμα από τα παλιά ξύπνα… τρελάθηκαν (Ή πώς η αριστερά πνίγεται και στον Έβρο)

Του Θέμη Τζήμα

Συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια, για δεκαετίες στην πραγματικότητα: η αριστερά, σοσιαλιστική και κομμουνιστική, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, στο μεγαλύτερο μέρος της, έχει καταληφθεί είτε από νεοφιλελεύθερους δήθεν σοσιαλδημοκράτες, είτε από μικροαστούς διανοουμένους, που στην καλύτερη περίπτωση είναι αφελείς ιδεαλιστές- δηλαδή συντηρητικοί- στη χειρότερη, συνειδητοί υπέρμαχοι των επιδιώξεων του ιμπεριαλισμού, ενδύοντάς τις με «αριστερό» μανδύα. Κάτω από αυτήν τη διπλή κατάληψη της αριστεράς, που ακυρώνει άμεσα ή έμμεσα τις βασικότερες αρχές του μαρξισμού, κοινωνικές δυνάμεις και στελέχη που θα μπορούσαν να αναζωογονήσουν την αριστερά και να την καταστήσουν ηγεμονική δύναμη, «καίγονται» είτε παρασυρμένες/-α, είτε εκπαραθυρωνόμενες/-α.

Στην Ελλάδα το ζούμε εδώ και μια δεκαετία εμφατικά. Σε κάθε φάση της πολύπλευρης κρίσης, σε κάθε στιγμή δυνατότητας βαθύτερης συνειδητοποίησης ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων γύρω από τους πραγματικούς υπευθύνους της κρίσης και την ανάγκη αλλαγής κοινωνικού μοντέλου, οι περισσότερες εκδοχές αριστεράς συνέβαλαν- σε διαφορετικό βαθμό και χρονική στιγμή– στον αποπροσανατολισμό, στην κατάπνιξη της κοινωνικής δυναμικής, στην προδοσία και στην άτακτη υποχώρηση. Έτσι, η αποτυχία της αριστεράς καθίσταται ο καλύτερος χορηγός της δεξιάς και της ακροδεξιάς.

Εύκολα τσιτάτα, μικροαστοί οικονομολόγοι και διανοούμενοι, γραφειοκρατίες, αποτυχημένα οργανωτικά σχήματα, εξουσιολαγνεία, ανύπαρκτες αναλύσεις, έλλειψη ζύμωσης αποθέωση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, απόσταση από το λαό και από τις αγωνίες του, αλαζονεία, ιστορική άγνοια, τεράστια θεωρητικά κενά από μαρξικής άποψης-χωρίς καν να υπάρχει συνειδητοποίηση της ύπαρξής τους- είναι μερικά από εκείνα τα στοιχεία που συνέθεσαν μια αριστερά η οποία κατά τρόπο δραματικό για την κοινωνία εν μέσω κρίσης παρήκμασε.

Όσο μεγαλύτερη μάλιστα η αποτυχία αυτής της αριστεράς- και στην πραγματικότητα «αριστεράς»- τόσο μεγαλύτερη η αλαζονεία, η συλλήβδην απόδοση του τίτλου του ακροδεξιού- ώστε να ξεπλένονται οι πραγματικοί ακροδεξιοί εν τέλει- ο ελιτισμός, η εσωστρέφεια, το αγκάλιασμα κάθε βολικής φήμης ή είδησης και η εγκατάλειψη των θεμελιακών αρχών και διδαγμάτων, της σοσιαλιστικής και της κομμουνιστικής θεωρίας και της παράδοσης.

Το ίδιο και σήμερα: ενώ το παραμύθι της προστασίας της Ελλάδας από την ΕΕ, από τις ΗΠΑ, από το ΝΑΤΟ, από το Ισραήλ σβήνει, ενώ η ηγεμονευόμενη από την ακροδεξιά, δεξιά κυβέρνηση εκθέτει την Ελλάδα διεθνώς και δεν τολμά να τα βάλει με εκείνον που όντως δρα επιθετικά προς την Ελλάδα- την Τουρκία- η αριστερά, υπό την ηγεμονία νεοφιλελεύθερων και δικαιωματιστών, «πνίγεται» στα νερά του Έβρου και ξεκόβει από τις λαϊκές μάζες χαρίζοντάς τις χαιρέκακα στην ακροδεξιά. Ευτυχώς που ο λαός σε μεγάλο βαθμό είναι πολύ καλύτερος από ό,τι αυτό το στελεχιακό δυναμικό νομίζει, αλλιώς θα έπρεπε να έχουμε ήδη ναζιστική δικτατορία.

Είναι να αναρωτιέσαι με αυτήν την «αριστερά»: Έχει λησμονηθεί ότι από το γενικό πηγαίνουμε στο ειδικό και όχι το αντίστροφο, άραγε;

Όταν κανείς στα όσα διαδραματίζονται στον Έβρο και στο Αιγαίο επιλέγει να βλέπει μόνο το ανθρωπιστικό σκέλος- αγνοώντας τη γενική εικόνα, η οποία συμπεριλαμβάνει και το ανθρωπιστικό ζήτημα αλλά σε συνδυασμό με και ως μέρος των ευρύτερων διεθνοπολιτικών επιδιώξεων της Τουρκίας- ακολουθεί μια στρεβλή μεθοδολογία που δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα. Μπορεί να βλέπει κανείς μόνο το ανθρωπιστικό ζήτημα αν είναι καλός Χριστιανός και άρα έχει μια αντί- ιστορική ανάλυση αλλά όποιος μιλά στο όνομα της αριστεράς και πράττει τέτοια λάθη απλώς αφοπλίζεται και χαρίζει τον λογικά, ανήσυχο κόσμο, στη δεξιά και στην ακροδεξιά.

Μεταναστευτικό – Προσφυγικό: Το τέλος των εθνικών αυταπατών

Του Γεωργίου Παπασίμου, Δικηγόρου

Διανύουμε την περίοδο του τέλους των εθνικών αυταπατών. Οι προειδοποιήσεις πολλών, ότι οι μεταναστευτικές ροές από την Τουρκία αποτελούν τον «Δούρειο Ίππο» αυτής για την άλωση και αποδόμηση της εθνικής υπόστασης της χώρας μας, λαμβάνουν σήμερα σάρκα και οστά.

Οι μαζικές επιθέσεις στον συνοριακό άξονα του Έβρου με την βοήθεια των «πραιτωριανών» του Ερντογάν, έχουν κλονίσει τους πάντες. Ακόμα και αυτούς που μέχρι σήμερα, στο όνομα των διεθνιστικών φληναφημάτων και του άκρατου ουδέτερου δικαιωματισμού και επίκλησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανεξάρτητα των εθνικών κινδύνων, πρωτοστάτησαν στη δημιουργία μιας ιδιότυπης «αυτοχειριαστικής» εθνικής στάσης απέναντι στο μεταναστευτικό πρόβλημα.

Πίνακας Ι: Αφίξεις 2019 ανά μήνα, σε χερσαία και θαλάσσια σύνορα (από επεξεργασία στοιχείων της UNHCR)

ΜΗΝΑΣ	ΕΒΡΟΣ	ΝΗΣΙΑ	ΣΥΝΟΛΟ
Ιανουάριος	801	1.851	2.652
Φεβρουάριος	830	1.486	2.316
Μάρτιος	1.255	1.904	3.159
Απρίλιος	1.164	1,856	3.020
Μάιος	547	2.651	3.198
Ιούνιος	937	3.122	4.059
Ιούλιος	834	5.008	5.842
Αύγουστος	1.622	7.712	9.334
Σεπτέμβριος	19.79	10.551	12.530
Οκτώβριος	1.987	8.983	10.983
Νοέμβριος	1.539	8.306	9.845
Δεκέμβριος	1.396	6.014	7.410
ΣΥΝΟΛΟ ΕΤΟΥΣ	14.891	59.457	74.348

Οι δραματικές αυτές εξελίξεις οφείλονται πρωτίστως στην προσπάθεια της Άγκυρας να πιέσει την Ε.Ε. για απόσπαση περισσότερων κονδυλίων ως προς τη διαχείριση του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος. Επιπροσθέτως, να πιέσει αυτή συνολικά τη Δύση για στήριξή της στο βρώμικο ρόλο της στο συριακό μέτωπο και ειδικότερα στο βόρειο τμήμα της Συρίας (Ιντλίπ). Πρόκειται για τον εισβολέα που ζητάει στήριξη από τους δυτικούς παράγοντες, για να μονιμοποιήσει την κατοχή της βόρειας Συρίας και, ουσιαστικά, να αλλάξει τη συνθήκη της Λωζάνης ως προς την συνοριακή χάραξη της με αυτήν. Αυτό άλλωστε αποτελεί και τον «μίτο της Αριάδνης» στην μακροπρόθεσμη στρατηγική των νεο-οθωμανών.

Γι’ αυτό, πίσω από αυτές τις ευλογοφανείς επιδιώξεις του Ερντογάν, υποκρύπτεται το βαθύτερο σχέδιο του, που είναι η καταπόνηση της Ελλάδος και η «ρευστοποίηση» των συνόρων της στον άξονα Θράκης – Νησιά Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου – Κύπρος. Εργαλειοποιώντας το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα, το τουρκικό καθεστώς επιδιώκει άμεσους και μακροπρόθεσμους στόχους σε βάρος της χώρας μας. Βραχυπρόθεσμα επιχειρεί να την εξαντλήσει σε προσωπικό, μέσα και πόρους. Έτσι, η ορθή πολιτική να σφραγιστούν τα σύνορα του Έβρου απαιτεί τη χρησιμοποίηση σοβαρών αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων, που σε βάθος χρόνου το κόστος θα καταστεί δυσβάσταχτο. Είναι βέβαιο, ότι τους μετανάστες – θύματα του τουρκικού καθεστώτος θα τους εγκαταστήσουν σε δομές κοντά στην Αδριανούπολη, για να αποτελούν μόνιμη απειλή.

Μακροπρόθεσμα, η στόχευση των νέο-οθωμανών είναι η παγίωση μεγάλων πληθυσμιακών μουσουλμανικών κοινοτήτων στον άξονα Θράκης – Νησιών Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου, έτσι ώστε να εμφανίζονται ως προστάτες – εγγυητές των δικαιωμάτων αυτών. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μια τέτοια περίπτωση, θα επιτευχθεί η «ρευστοποίηση» των συνόρων της με την Ελλάδα, όπως έγινε στη Συρία, στοχεύοντας, έτσι, στην πραγματική αλλαγή των συνόρων που χαράχθηκαν και επισημοποιήθηκαν με τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923.

Οι δικαιωματιστές του χθες και οι Μαρίες Αντουανέτες του σήμερα

Πιζάνιας Πέτρος

Από παλιά, πριν ακόμη ο Λένιν γράψει τον "Αριστερισμό", η Αριστερά περιφρονούσε τις ποικίλες αριστερίστικες ομάδες, όχι ως μεμονωμένα πρόσωπα, αλλά ως οργανώσεις οι οποίες αδυνατούσαν να σκεφτούν πολιτικά. Βαθύτερος λόγος αυτής της πολιτικής περιφρόνησης ήταν και παραμένει τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά, το γεγονός πως ενώ αρκετοί από αυτούς ενδιαφέρονται πράγματι για τα κοινωνικά ζητήματα, αδυνατούν ωστόσο να αντιληφθούν που βρίσκεται το κέντρο βάρους του κάθε κοινωνικού φαινομένου. Είτε πρόκειται για κρίση οποιουδήποτε τύπου είτε για κάποια έκρυθμη κατάσταση που χρήζει άμεσης πολιτικής διαχείρισης.

Έτσι, αυτό που εκφραζόταν δημόσια σαν σκέψη και καθοδηγούσε τη δράση των εν γένει αριστεριστών, ήταν, από γενέσεως Αριστεράς και παραμένει στους δικαιωματιστές, η βουλησιαρχία και ο απολιτικός λόγος. Η πολιτική ανάλυση και θέση (πρόταση) υποκαθίσταται από ιδεολογικά στερεότυπα, ενώ το αναγκαία πρακτέο από δεοντολογική αοριστολογία.

Πρόκειται, δηλαδή, για την υποκατάσταση της πραγματικότητας και της αναγκαίας διαχείρισής της, κυριολεκτικά με λόγια του αέρα. Στις καλύτερες περιπτώσεις της αριστερίστικης ρητορείας ακούμε (συχνά στο ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ "Στο Κόκκινο") να προβάλλουν ένα τριτεύουσας σημασίας πραγματικό χαρακτηριστικό σαν να ήταν το κύριο.

Για παράδειγμα οι λίγοι ακροδεξιοί ή και ευθέως νεοναζιστές στη Μυτιλήνη και αλλού ανάγονται από τους δικαιωματιστές σε μείζον ζήτημα, εξαφανίζοντας τις αλλεπάλληλες προσπάθειες του τουρκικού κράτους να προκαλέσει σοβαρά ρήγματα στην ελληνική εθνική κυριαρχία. Έτσι, ούτε το μείζον πολιτικό επίμαχο θέμα αντιλαμβάνονται ώστε να κάνουν κάτι θετικό, ούτε δρουν ώστε οι εν λόγω ακροδεξιοί να διωχθούν με τις κλωτσιές. Τίποτε απολύτως.

Ο τουρκικός Δούρειος Ίππος πολιορκεί την Ελλάδα

Παπασίμος Γεώργιος

Η απροκάλυπτη χρησιμοποίηση του μεταναστευτικού "όπλου" κατά της Ελλάδος από τον Ερντογάν καταδεικνύει τους σοβαρούς κινδύνους για την εθνική ασφάλειά μας. Οι προειδοποιήσεις πολλών, ότι οι μεταναστευτικές ροές από την Τουρκία αποτελούν Δούρειο Ίππο για την άλωση και αποδόμηση της εθνικής υπόστασης της Ελλάδα, λαμβάνουν σήμερα σάρκα και οστά.

Οι μαζικές επιθέσεις στον συνοριακό άξονα του Έβρου, με την βοήθεια των "πραιτωριανών" του Ερντογάν, που είναι η στρατοχωροφυλακή, έχουν σοκάρει τους πάντες. Ακόμα και αυτούς που μέχρι σήμερα, στο όνομα των διεθνιστικών φληναφημάτων, του άκρατου δικαιωματισμού και της επίκλησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (ανεξάρτητα των εθνικών κινδύνων), πρωτοστάτησαν στη δημιουργία μιας ιδιότυπης αυτοχειριαστικής εθνικής στάσης απέναντι στο μεταναστευτικό.

Είναι όμως τόσο το βάθος της εθνομηδενιστικής αντίληψης στην Ελλάδα, που ακόμα και σήμερα, μπροστά στο απροκάλυπτο σχέδιο του τουρκικού ιμπεριαλισμού, υπάρχουν κόμματα, φορείς και πρόσωπα που ψελλίζουν περί «κατασκευασμένου θεάτρου» στον Έβρο. Επικαλούμενοι δε τα δικαιώματα των "εργαλειοποιημένων" μεταναστών, θυμάτων του Ερντογάν, επικρίνουν το κλείσιμο των συνόρων, καθώς και τη βοήθεια του τοπικού πληθυσμού για την επίτευξη αυτού του στόχου.

Οι εκβιασμοί του Ερντογάν

Οι δραματικές αυτές εξελίξεις, οφείλονται πρωτίστως στην προσπάθεια της Άγκυρας να πιέσει την ΕΕ για απόσπαση περισσότερων κονδυλίων ως προς τη διαχείριση του προσφυγικού-μεταναστευτικού. Επιπροσθέτως, να πιέσει συνολικά τη Δύση για στήριξη της στο βρώμικο ρόλο της στη Συρία και ειδικότερα στην Ιντλίμπ. Πρόκειται, για τον εισβολέα που ζητάει στήριξη από τους δυτικούς παράγοντες για να μονιμοποιήσει την κατοχή της βόρειας Συρίας και ουσιαστικά να αλλάξει τη συνθήκη της Λωζάνης, ως προς την συνοριακή χάραξη της με αυτήν. Αυτό άλλωστε αποτελεί και τον "μίτο της Αριάδνης" στην μακροπρόθεσμη νεο-οθωμανική στρατηγική.

Η αλήθεια για το Μεταναστευτικό

«SOS, σταματήστε την αποδοχή προσφύγων αμέσως»

- Rebecca Sommer, εθελοντής συνοδός προσφύγων και βοηθός ενσωμάτωσης

Από Βήμα Press

Η Rebecca Sommer έδωσε συνεντεύξεις σε δύο πολωνικές εφημερίδες (dorzeczy και Euroislam)

Εδώ η γερμανική έκδοση:Rebecca_Sommer_@United_Nations_Indigenous_Peoples_Film copy

Συνέντευξη με την Rebecca Sommer από την Natalia von der Osten-Sacken, 18.1.2018

Η Rebecca Sommer είναι μία Γερμανίδα και διεθνούς εμβέλειας καλλιτέχνης, διαμένει από το 2012 στο Βερολίνο, δημοσιογράφος και πολλαπλώς βραβευμένη σκηνοθέτης.

Μέχρι την επιστροφή της στη Γερμανία εν έτη 2012 κατείχε ειδική συμβουλευτική θέση στη κεντρική βάση των Ηνωμένων Εθνών ECOSOC, όπως και επίσης στη Γενεύη για τα ανθρώπινα δικαιώματα με κέντρο βάρος στα αυτόχθονα έθνη και στo διεθνές δίκαιο. Συνεργάστηκε πάνω από δεκαετία στενά με τους οργανισμούς UNHCHR και UNPFII, αλλά και με πρόσφυγες και με τον οργανισμό UNHCR. Συμμετείχε επίσης πάνω από μία δεκαετία στις διαπραγματεύσεις των Ηνωμένων Εθνών και στην δήλωση δικαιωμάτων αυτοχθόνων λαών, δήλωση η οποία έγινε με προσωπική υποστήριξη της ιδίας δεκτή από σχεδόν όλα τα έθνη. Επισκέφτηκε πολυάριθμα αυτόχθονα έθνη σε όλο τον κόσμο καθώς και παρουσίασε στα Ηνωμένα Έθνη τεκμήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οργανωμένες δράσεις καθώς και εκστρατείες, διαφώτισε για την παράβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά αυτοχθόνων λαών με φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό καθώς και με γραπτές αναφορές. 

Ως γνωστή ειδικός σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων σκηνοθέτησε με εντολή των Ηνωμένων Εθνών την ταινία «αυτόχθονοι λαοί και τα Ηνωμένα Έθνη». Επίσης συμμετείχε μέχρι το έτος 2014 στις διαπραγματεύσεις περί κλιματικής αλλαγής UNFCCC και υπήρξε μέχρι το 2014 μέλος στην ένωση Climate Justice Now. Εργάστηκε ως συντάκτρια σε μεγάλες βρετανικές εφημερίδες όπως Scene, The Face και Spirit και σε αμερικάνικες εφημερίδες όπως Black Book και Madison. Εργάστηκε και ζούσε στην Ινδία, Μεγάλη Βρετανία, Βραζιλία, Νότια Αφρική και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από το έτος 2012 εργάζεται και αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων στην Ευρώπη και ίδρυσε και καθοδηγεί την οργάνωση Arbeitsgruppe Flucht+ Menschenrechte (oμάδα εργασίας φυγής και ανθρωπίνων δικαιωμάτων), ένα δίκτυο, το οποίο υποστηρίζει πρόσφυγες στο Βερολίνο.

Νatalia von der Osten-Sacken: Rebecca, εργαζόσουν πολλά χρόνια με πρόσφυγες και με μετανάστες, είσαι μία γνωστή ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χρόνια τώρα ήδη πριν το μεγάλο κύμα μεταναστών εν έτη 2015 ήσουν ως άτομο πολύ γνωστή για την πολιτική σου θέση να δέχεται η Γερμανία απεριόριστο αριθμό αυτών των ατόμων. Τι επηρέασε την αλλαγή των πεποιθήσεών σου;

Rebecca Sommer: Ποτέ δεν υποστήριζα την απεριόριστη αποδοχή των προσφύγων και των μεταναστών, διότι απλούστατα δεν γίνεται, να δεχτεί ένα κράτος απεριόριστα πρόσφυγες και μετανάστες. Είμαι ανθρωπιστής και υπερασπιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα πρώτα χρόνια πίστευε, ότι οι άνθρωποι που έρχονται είναι πραγματικοί πρόσφυγες, ότι είναι πραγματικά πανευτυχής που είναι ασφαλείς και έτσι θα έχουν και την θέληση να προσαρμοστούν και να ενσωματωθούν. Αλλά με την πάροδο του χρόνου και αποσπασματικά αποκαλύφθηκε η πικρή αλήθεια. Οι λόγοι ήταν τόσο πολυάριθμοι, ώστε δεν μπορούσα πλέον να αποστρέψω το βλέμμα από αυτούς.

Σίγουρα το σημείο αναφοράς και αλλαγής στην πορεία των πεποιθήσεών μου και στις πεποιθήσεις πολλών υπήρξε η πρωτοχρονιά του έτους 2015 στην Κολωνία της Γερμανίας. Εκεί έπρεπε να παραδεχτώ στον εαυτό μου, ότι αυτή η συμπεριφορά ταιριάζει στην συντριπτική πλειοψηφία των μουσουλμάνων, με τους οποίος αλληλεπιδρούσα. Αυτή ήταν η στιγμή, όπου είπα στον εαυτό μου: «Rebecca, πρέπει τώρα να ενεργοποιήσεις την λαβή ασφαλείας, από την αιτία και μόνο, ότι ήμουν υπέρμαχη των δικαιωμάτων των γυναικών, και κατείχα ως γυναίκα μία συλλογική ευθύνη προς τις γυναίκες». Μέχρι τότε προσπαθούσα να δικαιολογήσω τα συνεχώς επαναλαμβανόμενα σχήματα συμπεριφοράς και σκεπτικού, την κοσμοθεωρία τους η οποία πηγάζει από την θρησκεία τους το Ισλάμ και τον πολιτισμό-κουλτούρα τους, λόγου χάρη με την δικαιολογία, ότι είναι νέοι στον πολιτισμό μας. Πίστευα μάλιστα, ότι αυτές οι μεσαιωνικές απόψεις θα αμβλυνθούν και θα αλλάξουν με τον καιρό. Εμπιστευόμουν και βασιζόμουν στα ιδανικά μας, στην ελευθερία, στην ισοτιμία των ευρωπαϊκών αξιών και ήμουν μάλιστα τόσο αφελής να πιστεύω, ότι κάθε άνθρωπος θα υιοθετούσε και θα αγκάλιαζε ενθουσιασμένος τα ιδανικά αυτά.

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ

Έχει πει τη χαρακτηριστική φράση ότι:

“δε θα υπήρχαν καλοί Σαμαρείτες αν δεν υπήρχαν ληστές”, αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής :

• Σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας και η ακύρωση όλων των διεκδικήσεων των ντόπιων εργατών για μισθούς και συνθήκες εργασίας.

• Ο μετανάστης ανταγωνίζεται τον ντόπιο εργάτη και σιγά σιγά αναγάγει το μεροκάματο στο δικό του επίπεδο. Είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο του κεφαλαίου.

ΠΗΓΗ:

Μιχαλης Χατζηπετρου

Δεν είναι ούτε για το καλό τους ούτε για το καλό μας!

1 Μαρτίου 2020  Πυργίτης

Πολλές φορές για να δεις αντικειμενικά τα πράγματα και να πάρεις μια έντιμη απόφαση, ο καλύτερος τρόπος είναι να θέσεις τον εαυτό σου ωμά ενώπιον των γεγονότων. Όχι ως ανεύθυνος, όχι ως έρμαιο, αλλά ως κάποιος που κάτι περνά από το χέρι του. Τί θα έκανε λοιπόν, όχι το κράτος, αλλά η οποιαδήποτε κοινότητα ελεύθερων ανθρώπων που αυτή τη στιγμή θα βρισκόταν στον Έβρο ή στα νησιά, δεδομένων όλων αυτών που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια;

Ο νοσταλγός της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, εδώ και πολύ καιρό έχει εντάξει τα κύματα των δυστυχών (ή όχι και τόσο «δυστυχών» για ορισμένους από αυτούς) στην διπλωματική και πολεμική του μηχανή. Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πλέον πρόσφυγες και μετανάστες. Έχουν μετατραπεί σε όργανα διεξαγωγής πολέμου και μάλιστα του πλέον βρώμικου: εκείνου που στοχεύει στην κοινωνική διάλυση του αντιπάλου. Όταν κάποιος εμπλέκει τον εαυτό του στην σκοπιμότητα μιας πολεμικής μηχανής, όταν δηλαδή αποτελεί «πολεμικό αντιπρόσωπο» κάποιου ισχυρότερου ή «προστάτη» τότε τα πράγματα είναι πολύ άσχημα γι’ αυτόν. Αν το κάνει από άγνοια, είτε από ανάγκη και έλλειψη επιλογής είτε συνειδητά επειδή θεωρεί πως τον συμφέρει, σε τίποτε δεν αλλάζει το αποτέλεσμα. Πόσοι όμως εξ αυτών, για να μιλάμε και σοβαρά, μπορούν πλέον να επικαλεστούν άγνοια; Πόσοι πραγματικά «δεν έχουν άλλη επιλογή», όταν μάλιστα έρχονται (ή μήπως, τουλάχιστον αρκετοί, εφορμούν;) από μια κρατική οντότητα, όπως η Τουρκία, που δεν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση; Θα είναι ασφαλέστεροι στην κόλαση της Μόρια ή στα έτερα (στρατόπεδα συγκέντρωσης) «hot spots»;

Και λίγα λόγια για τους αργυρώνητους «πονόψυχους»,  «αντιεξουσιαστές» και μη, που λαμβάνουν (ακόμη) γερό «μεροκάματο», από τις ΜΚΟ του Σώρος και των λοιπών βρικολάκων τις παγκόσμιας κυριαρχίας. Αλήθεια, ποια ζωή θέλετε να προσφέρετε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους; Αυτήν που ήδη βλέπουμε; Το «success story» των εξαθλιωμένων επαιτών μεταναστών στα φανάρια; Μήπως του μικροκακοποιού με προοπτική για συμμορίτης ή νταβατζής; Ή άραγε τις πιάτσες των εκδιδομένων της οδού Σωκράτους; Γιατί αυτή τη «ζωή» βιώνει η συντριπτική πλειονότητα όσων εξ αυτών έχουν εγκλωβιστεί στον Ελλαδικό χώρο. Και εσείς είστε συνυπεύθυνοι για αυτό το έγκλημα. Τουλάχιστον, τα αφεντικά σας αποκτηνώνονται  στον βωμό και στη μέθη μιας αυθεντικής εξουσίας, ενώ εσείς, ψιλικατζήδες σφουγκοκωλάριοι της συμφοράς, για λίγα χαρτονομίσματα.

Ωστόσο, μπορούσαν τα πράγματα να μην φτάσουν ως εδώ και σ’ αυτό οι ευθύνες τόσο των εντόπιων όσο και των διεθνών εξουσιαστών είναι τεράστιες. Τίποτε δεν έγινε «κατά λάθος». Αλλά αυτά έχουν ειπωθεί από πολλούς και διαφορετικούς πέραν ημών. Δεν είναι ώρα «να θρηνούμε πάνω στο χυμένο γάλα».

Η απάντησή μας λοιπόν στο αρχικό μας ερώτημα είναι: ό,τι έκαναν κι οι Ινδιάνοι απέναντι στους λευκούς κατακτητές.

Στην αρχή οι Ινδιάνοι βοήθησαν τους λευκούς. Στην αρχή οι λευκοί ήταν απλώς μετανάστες, κάποιοι μάλιστα από αυτούς ήθελαν να φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο μακρυά από την γερασμένη Ευρώπη. Σήμερα, πλέον ποιος θυμάται τους Ινδιάνους; Είναι σκιές που σχεδόν για κανέναν δεν υπάρχουν, ούτε καν στην Αμερική. Και οι περισσότεροι, πλην φαεινών εξαιρέσεων, που τους θυμούνται το κάνουν επειδή πλέον είναι ανίσχυροι και αλκοολικοί, ως επί το πλείστον,  και κάποιοι αρέσκονται να κάνουν πολιτική με τους ανίσχυρους. Την εποχή όμως που ήταν περήφανοι και ισχυροί, πιθανότατα να τους αποκαλούσαν και ρατσιστές.

Το «Yunanistan» που κάποιοι θεωρούν Γη της επαγγελίας δεν είναι πλέον «παιδική χαρά». Είναι για περισσότερο από μια δεκαετία μια ημι-εμπόλεμη ζώνη όπου το μόνο που δεν έχει συμβεί είναι να σφυρίζουν οι βόμβες όπως συμβαίνει στη Συρία. Γιατί όλα τα άλλα έχουν συμβεί. Το αποτέλεσμα που βλέπουμε δεν είναι απλώς η σχετικώς υλική πενία που είναι το λιγότερο. Το πνευματικό επίπεδο, η νοητική ικανότητα και η ψυχική ισορροπία του πληθυσμού έχουν μειωθεί αισθητά. Κανείς δεν το λέει, όλοι προσπαθούν αγωνιωδώς να υποδυθούν τους «φυσιολογικούς», αλλά δεν είναι. Χρειάστηκαν πολλές προσπάθειες των εξουσιαστών για να συμβεί αυτό, πολλές ματαιώσεις, ανελέητη εξαπάτηση, αλλά τελικώς συνέβη. Δεν είναι τυχαίο ότι συνέβη σε μια περιοχή που έμελλε να αποτελέσει πεδίο μάχης για το πετρέλαιο. Ποια περιοχή του κόσμου είδε φως όταν είχε την ατυχία να διαθέτει στο έδαφός της πετρέλαιο; Εάν δεν ανήκουν στο καθεστώς των υπερδυνάμεων είναι όλες τους καταραμένες. Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Σουδάν, Βενεζουέλα.

Η μαζική παράνομη μετανάστευση ως μορφή υβριδικού πολέμου

 Λαυρέντζος Αναστάσιος

Η παρούσα ιστορική φάση χαρακτηρίζεται από την πύκνωση των φαινομένων που αποκαλούμε παγκοσμιοποίηση. Η διαδικασία αυτή που στην πραγματικότητα έχει ξεκινήσει αιώνες πριν, στην εποχή μας αποκτά πρωτόγνωρη ένταση και ταχύτητα. Ο λόγος είναι ότι διάφορες τεχνολογικές εξελίξεις –διαδίκτυο, νέα κινητά τηλέφωνα, ψηφιακές τηλεπικοινωνίες, νέες δυνατότητες στις μεταφορές– δημιουργούν πρωτόγνωρες συνθήκες στη μαζική διάδοση των πληροφοριών και στην απρόσκοπτη διακίνηση κεφαλαίων και αγαθών σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Σε αυτό το πλαίσιο, κάποιοι βιάζονται να θεωρήσουν ότι το επόμενο εξελικτικό βήμα είναι η ελεύθερη διακίνηση των ανθρώπων. Μια τέτοια παραδοχή όμως συνεπάγεται τη διάλυση των εθνών κρατών, όπως αυτά καθιερώθηκαν μετά τη γαλλική επανάσταση. Διότι στην πραγματικότητα η ελεύθερη, κατά βούληση μετακίνηση των ανθρώπων, υπό τη μορφή ενός νέου τύπου ανθρώπινου δικαιώματος συνεπάγεται άμεσα και κατηγορηματικά την κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας. Είναι λοιπόν τα σύνορα ένας αναχρονισμός, καταδικασμένος να καταρρεύσει υπό το βάρος των καταιγιστικών εξελίξεων;

Οι δυνάμεις που θεωρούν ότι έχουν να ωφεληθούν από την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας, πληθυσμιακά ισοπεδωμένης αγοράς πιστεύουν πως ναι. Ή τουλάχιστον έτσι θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε. Ανάμεσα τους είναι πολυεθνικοί οικονομικοί σχηματισμοί, οι οποίοι ως νέες συλλογικές οντότητες παγκόσμιας εμβέλειας παίρνουν θέση δίπλα στον βασικό κυρίαρχο της Ιστορίας που μέχρι τώρα ήταν το εθνικό κράτος. Είναι όμως και συγκεκριμένες χώρες, οι οποίες ιππεύουν της παγκοσμιοποίησης, όπως π.χ. η Γερμανία, η οποία μέσω της ευρωπαϊκής ενοποίησης επιχειρεί να διευρύνει την πολιτική της επιρροή, ηγούμενη μιας υπερεθνικής κρατικής οντότητας νέου τύπου.

Σε αυτούς που προωθούν ή επιθυμούν την κατάλυση των εθνικών κρατών δια της μαζικής μετανάστευσης, ανήκουν γενικά όσοι θεωρούν ότι έχουν την εσωτερική υποδομή και την αυτοπειθαρχία να ελέγξουν έναν πολτοποιημένο διεθνή χώρο, που θα τους δίνει άπειρες δυνατότητες παρέμβασης, εκμετάλλευσης πλουτοπαραγωγικών πηγών και επιβολής τοπικών διευθετήσεων που θα μεγιστοποιούν το δικό τους όφελος.

Έλλειμμα δημοκρατίας και μετανάστευση

Η Λέσβος εάλω, ελέω Αλέξη, Χόλιγουντ και Πάπα! (video) - Αδαλής Γιώργος

 

Εχτές κινδύνεψε να υποστεί καταστροφή το μεγαλύτερο νησί του βορείου Αιγαίου. Κινδύνεψε από μια πυρκαγιά που έβαλαν μερικά μέτρα από το απαρχαιωμένο εργοστάσιο της ΔΕΗ. Σε βίντεο που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο, φαίνεται καθαρά ότι οργανωμένες ομάδες έχουν ανάψει πέντε εστίες φωτιάς, μόλις 500 μέτρα από το μοναδικό εργοστάσιο που τροφοδοτεί με ρεύμα το νησί και μόλις 600 μέτρα από τις τεράστιες δεξαμενές καυσίμων. Αν o μη γένοιτο πάρουν φωτιά οι δεξαμενές, κινδυνεύουν άμεσα οι 39.000 κάτοικοι της Μυτιλήνης, οι 4.000 κάτοικοι της Μόριας και φυσικά οι 20.000 μετανάστες που ζουν στο Hot Spot.

Οι δε 100.000 κάτοικοι του νησιού θα μείνουν χωρίς ρεύμα και η μοναδική λύση θα είναι να παρέχει ρεύμα η Τουρκία με καλώδιο. Το εκπληκτικό πάντως είναι ότι οι εισαγγελικές αρχές δεν άσκησαν ούτε καν μια τυπική δίωξη για τα επεισόδια της 3ης Φεβρουαρίου 2020. Στο σημείο αυτό, ας ξεκαθαρίσω κάτι που θεωρώ απαραίτητο. Γεννήθηκα και έζησα ως τα 18 μου στην συγκεκριμένη περιοχή. Τα πατρικό μου βρίσκεται μόλις 700 μέτρα από το εργοστάσιο της ΔΕΗ σε παρακείμενο λόφο. Γνωρίζω τους πρωταγωνιστές της τοπικής πολιτικής σκηνής, αλλά και κάθε σπιθαμή της περιοχής την οποία λατρεύω. Η οικογένειά μου εξακολουθεί να ζει εκεί ακόμη.

Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, επέστρεψα για μερικά χρόνια στην Μυτιλήνη, όπου διετέλεσα Ειδικός Επιστημονικός Συνεργάτης του τότε Δημάρχου Μυτιλήνης και σημερινού Αντιπεριφερειάρχη Άρη Χατζηκομνηνού. Ήμουνα επιφορτισμένος με καθήκοντα συμβούλου επί των Οικονομικών, της Πληροφορικής και του Γραφείου Τύπου του δήμου και των νομικών προσώπων. Αργότερα, εργάστηκα ως διευθυντής του μοναδικού περιφερειακού τηλεοπτικού καναλιού των νησιών του Βορείου Αιγαίου.

Με το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης ασχολήθηκα από το 2000 όταν στους AegeanTimes, δημοσίευσα την πρώτη έρευνα για τα περάσματα που χρησιμοποιούν οι δουλέμποροι από την Ασία προς την Λέσβο. Ήταν μια έρευνα σε τρία μέρη που αναρτήθηκε μόλις δέκα μέρες πριν το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001. Το νησί είχε επιλεγεί από τότε από τους Τούρκους διακινητές ως κομβικό σημείο για να "στοιβάζονται" μετανάστες με αποτέλεσμα να διαταραχτεί η κοινωνική ζωή και σταδιακά να αλλοιώνεται η πληθυσμιακή σύνθεση στα νησιά μας.

"Πρόθυμοι" Μυτιληνιοί