Το κράτος και ο καπιταλισμός με κοινωνικό πρόσωπο Γράφει ο Κώστας Μελάς  -  Πριν ακόμα εμφανιστεί η πολιτική του New Deal με τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ στις ΗΠΑ, αλλά και η κεϋνσιανή «Γενική Θεωρία», η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, με πρωτοπόρο το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Σουηδίας, επιχείρησε να διευρύνει τον ρόλο του δημοσίου. Να μετατρέψει το κράτος από απλό τροφοδότη αγαθών και υπηρεσιών, που για τεχνικούς δεν μπορούσαν να παραχθούν από … Κώστας Μελάς Διαβάστε περισσότερα...

Καταρρέει η τουρκική λίρα φει ο Κώστας Μελάς  -  H τουρκική λίρα υποχώρησε σήμερα σε νέα χαμηλά επίπεδα - ρεκόρ έναντι του δολαρίου και του ευρώ, καθώς εντάθηκαν οι ανησυχίες των επενδυτών σχετικά τόσο με τις προοπτικές της νομισματικής πολιτικής και του πληθωρισμού όσο και με την γεωπολιτική ένταση στην περιοχή της Συρίας αλλά και με τις αρνητικές εκτιμήσεις για τη αμερικανορωσική αντιπαράθεση. Η … Κώστας Μελάς Διαβάστε περισσότερα...

Οι τρεις αναθεωρήσεις της σοσιαλδημοκρατίας

Γράφει ο Κώστας Μελάς  – 

Τα σοσιαλδημοκρατικά και σοσιαλιστικά κόμματα γεννήθηκαν ως κόμματα του κόσμου της εργασίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Προσπαθούσαν να διαμορφώσουν ένα πρόγραμμα διεκδικήσεων και στόχων για το εργατικό κίνημα, ενώ συγχρόνως ο τελικός τους σκοπός ήταν αυτός της ανατροπής του συστήματος. Η συνεχής πάλη μεταξύ τελικού σκοπού και καθημερινών στόχων οδήγησε στις τρεις μεγάλες αναθεωρήσεις της σοσιαλδημοκρατίας. 

Με την πρώτη εγκατέλειψαν ουσιαστικά τον στόχο της επανάστασης και υιοθέτησαν την πορεία προς τον σοσιαλισμό μέσα από μεταρρυθμίσεις, εντός του καπιταλιστικού συστήματος και όχι ενάντιά του. Πρόκειται ουσιαστικά για την γνωστή διαπάλη Μπερνστάιν και Καούτσκι στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα.

Με τη δεύτερη αναθεώρηση εγκατέλειψαν κάθε σχεδιασμό υπέρβασης του καπιταλισμού, επιδιώκοντας κυρίως να του δώσουν ένα περισσότερο κοινωνικό και δίκαιο πρόσωπο. Η αναθεώρηση αυτή οδήγησε τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σε «συμφιλίωση με τον καπιταλισμό», σύμφωνα, όμως, με τους σοσιαλδημοκρατικούς όρους. Κλασικό παράδειγμα αποτελεί το πρόγραμμα του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας που υιοθετήθηκε στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε το 1958 στο προάστιο της Βόννης Bad Godesberg. Στο συνέδριο αυτό εγκαταλείφθηκε επισήμως ο μαρξισμός.

Ο μεταμοντερνισμός ακυρώνει το πάθος για τη ζωή

Γράφει ο Κώστας Μελάς  – 

Η καθημερινή ζωή των δημοκρατικών κοινωνιών σήμερα, η ίδια η δημοκρατία δηλαδή, πολύ απέχει από την κοινοβουλευτική δημοκρατία των δεκαετιών του ’60 και του ’70. Τότε, με όλες τις υπάρχουσες αδυναμίες (εγγενείς ή μη), υπήρχε μια συνεχής προσπάθεια για την ενδυνάμωση και τη διεύρυνσή της με τις ενδιάμεσες μορφές δημοκρατίας, την προσπάθεια συμμετοχής των πολιτών, τη δημιουργία του δημόσιου νοικοκυριού, του δημόσιου χρόνου, την κατοχύρωση των ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του πολίτη.

Είναι τόσο δύσκολο να γίνει αντιληπτό ότι αυτό που ονομάζεται δυτική δημοκρατία (το κατεστημένο φιλελεύθερο-δημοκρατικό αντιπροσωπευτικό κοινοβουλευτικό σύστημα) δεν είναι πλέον ζωντανό με την έννοια που αναφέρει ο Ζίζεκ (Καλωσορίσατε στην Έρημο του Πραγματικού, εκδόσεις Scripta, Αθήνα, 2003), αποδίδοντάς την στον Απόστολο Παύλο. Δεν υπάρχει πάθος για τη ζωή.

Τις έντονες συγκινήσεις του και την αδρεναλίνη του, πρέπει ο καθένας να τις κατασκευάσει μόνος του, ανακαλύπτοντας τα όρια του εαυτού του με κατάλληλο συνδυασμό «εμπειριών με περιπέτεια» ή έστω με «επικίνδυνα σπορ». Ο μετανεωτερικός σύγχρονος άνθρωπος ταξιδεύει πολύ και «επικοινωνεί» συνεχώς, δημιουργώντας την αίσθηση ότι ο χρόνος του είναι πάντα γεμάτος.

Η φιλελεύθερη ηθικολογία και η εκδίκηση της πολιτικής

του Κώστα Μελά  – 

Η περίοδος 1990-2017 είναι διάσπαρτη με πολέμους και επεμβάσεις υπό την αιγίδα των ΗΠΑ και των δυτικών συμμάχων τους στο όνομα της διεθνούς φιλελεύθερης τάξης. Η ίδια περίοδος ξεκίνησε με τον φαινομενικό θρίαμβο του φιλοσοφικού φιλελευθερισμού, όπως αυτός εκφράστηκε στο βιβλίο του Φράνσις Φουκουγιάμα “Το Τέλος της Ιστορίας”.

Και τα δύο έμοιαζαν να προτείνουν κοσμοϊστορικές νομιμοποιήσεις για την ηγεμονία των ΗΠΑ. “Το Τέλος της Ιστορίας” διακήρυσσε ότι η φιλελεύθερη καπιταλιστική δημοκρατία ήταν η απάντηση στην «ανθρώπινη κατάσταση». Ο καπιταλισμός ήταν η τελευταία λέξη στην οικονομία, καθώς μεγιστοποιούσε την ευημερία. Ο φιλελευθερισμός ήταν η τελευταία λέξη στην πολιτική, καθώς μόνον αυτός ικανοποιούσε την ανθρώπινη ανάγκη για ατομική αξιοπρέπεια και αμοιβαία αναγνώριση.

Η πρώτη ιδέα εκφραζόταν στο κλαμπ “Συναίνεση της Ουάσινγκτον” για την οικονομική  πολιτική. Η δεύτερη αποκρυσταλλώθηκε στον «οικουμενικό ανθρωπισμό» που οδήγησε τη Δύση στον πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου και σε σειρά άλλων επεμβάσεων.

Μετατόπιση από την Πολιτική

Διαπιστώνεται με γυμνό οφθαλμό μετατόπιση του πολιτικού στοιχείου προς το οικονομικό και «ηθικό». Δεν είναι καθόλου δύσκολο να ξεσκεπαστεί η φιλελεύθερη ιδεολογία του τέλους της ιστορίας. Οι φαινομενικά καθολικές αρχές της «ηθικής» και της οικονομίας είναι μέσα για να επιτευχθούν Δυτικά συμφέροντα, εν ανάγκη δια της βίας.

Έξοδος στην αγορές με... δεμένα χέρια του Κώστα Μελά  -  Η Ελλάδα πραγματοποίησε επιτυχώς τη δεύτερη δοκιμαστική έξοδο στις αγορές, κάνοντας ένα ακόμα βήμα για την οριστική επιστροφή της. Η λεγόμενη “καθαρή έξοδος” από το 3ο μνημόνιο, ωστόσο, είναι πολύ σχετική. Αναγκαία, αλλά όχι και ικανή συνθήκη είναι να υπάρχει “καθαρό” τραπεζικό σύστημα, το οποίο να εκπληρώνει τα κριτήρια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και του Εποπτικού … Κώστας Μελάς Διαβάστε περισσότερα...

Οι ξένες επενδύσεις δεν αγαπούν την Ελλάδα

του Κώστα Μελά  – 

Οι εισροές άμεσων ξένων επενδύσεων την περίοδο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρουσίασαν κάμψη. Σύμφωνα με τα στοιχεία (Πίνακας 1), το 2015 οι εισροές ξένων επενδύσεων μειώθηκαν σχεδόν κατά 50,0% σε σχέση με το 2014 και ακόμη περισσότερο σε σχέση με το 2013. Οι λόγοι θα πρέπει να αναζητηθούν πρωτίστως στην πολιτική αβεβαιότητα που κυριάρχησε αλλά και στις οικονομικές επιλογές της κυβέρνησης.

Η χωρίς σχεδιασμό αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας και το πλήθος των ιδεολογημάτων, που αποτελούσαν τον πυρήνα της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής, προκάλεσαν μια άνευ προηγουμένου αναστάτωση.

Πίνακας 1. Ισοζύγιο χρηματοοικονομικών συναλλαγών Ελλάδος 2013- 2016.

Το 2016 παρουσιάζεται σημαντική αύξηση της εισροής άμεσων ξένων επενδύσεων. Το ύψος τους έφθασε στα 2,8 δισ. ευρώ, ξεπερνώντας όχι μόνο το ύψος του 2015, αλλά και του 2014 και του 2013 όπως μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα στον Πίνακα 1. Η εξέλιξη οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε “επανεπενδυθέντα κέρδη”.

Οι σημαντικότερες συναλλαγές το 2016, αφορούν:

Ο εξορθολογισμένος και ο άμορφος χρόνος.-Κ. ΜΕΛΑΣ

Στην ύστερη νεωτερικότητα, την εποχή του κοινωνικού καπιταλισμού, η γραφειοκρατία ήταν στο επίκεντρο των εξελίξεων. Η γραφειοκρατία, σε αντίθεση με τις «ελεύθερες αγορές», φαινόταν περισσότερο αποτελεσματική. Ο εξορθολογισμός της γραφειοκρατίας συμπεριλάμβανε ή σωστότερα βασίζονταν στον εξορθολογισμένο  χρόνο. Ήταν χρόνος μεγάλης διάρκειας, προσαυξανόμενος και προπάντων προβλέψιμος. « Αυτή η γραφειοκρατική επιβολή επηρέαζε τόσο τα άτομα όσο και τους θεσμικούς κανονισμούς… εξαπλώθηκε από τις επιχειρήσεις στη διακυβέρνηση και στην κοινωνία γενικά. Ο εξορθολογισμένος χρόνος έδινε τη δυνατότητα στους ανθρώπους να σκέφτονται τη ζωή τους ως αφήγηση – αφήγηση όχι τόσο του τι θα συμβεί υποχρεωτικά, όσο του πως θα συμβεί. Τους επέτρεπε, λόγου χάρη, να προσδιορίζουν ποια θα έπρεπε να είναι τα στάδια μιας καριέρας, να συσχετίζουν τη μακροχρόνια υπηρεσία σε μια εταιρεία με συγκεκριμένα βήματα αυξημένου πλούτου»[1].  Η υποκειμενική ζωή χαράχτηκε βαθιά από τον εξορθολογισμένο χρόνο. Ο εξορθολογισμένος χρόνος αποκτά αυτά τα χαρακτηριστικά , ενσωματώνοντας πρωταρχικά την έννοια της γερμανικής λέξης Bildung (κατά κυριολεξία, διαμόρφωση ή εκπαίδευση). Η λέξη Bildung ορίζει μια διαδικασία προσωπικής διάπλασης, η οποία προετοιμάζει έναν νέο άνθρωπο για την ισόβια συμπεριφορά του. Αντανακλά το αστικό ιδεώδες της προσωπικότητας, η οποία οφείλει να ενσαρκώσει, στην εξέλιξή της, τη σύνθεση Λόγου και ψυχόρμητων, και ταυτόχρονα να  εξαντικειμενικεύσει την ατομικότητά της αναπτύσσοντάς τη στο πλαίσιο της κοινωνίας. Ο αστικός κόσμος μανιωδώς επιζητούσε την παιδεία και την καλλιέργεια.

Ο θεσμοθετημένος χρόνος, αρθρωμένος γύρω από την έννοια της  Bildung, αφορά, όπως είναι κατανοητό, τόσο τον πολιτισμό όσο την οικονομία και την πολιτική. «Η κουλτούρα του Διαφωτισμού κατασκεύασε τη σκάλα προς την πολιτεία τ’ ουρανού με τα σκαλοπάτια της ορθολογικότητας και του Λόγου. Ο άνθρωπος, στην άνοδό του, θα άφηνε πίσω του τον φόβο , τη δεισιδαιμονία, τον μύθο και το άγνωστο»[2].

Άθροισμα κρίσεων και λύσεων

του Κώστα Μελά  –  

Η ΕΕ βρίσκεται μπροστά σε μία δομική κρίση στην εξηντάχρονη πορεία της. Τούτη τη φορά φαίνεται ότι πρόκειται για μια κρίση βαθιά, έντονη, υπαρξιακή, η οποία αντανακλάται και στο εκλογικό επίπεδο. Η πρόσφατη σύνοδος κορυφής το επιβεβαιώνει. Αντί να προσπαθούμε να καταλάβουμε πόσο εννοεί από αυτά που λέει ο Μακρόν και τι προτίθεται να πράξει η Μέρκελ Σεπτεμβρίου, είναι επιβεβλημένο να αναστοχαστούμε τα προβλήματα, τους τρόπους και τα μέσα που έχουν ακολουθήσει μέχρι σήμερα οι ενωσιακές διαδικασίες. Ίσως έτσι καταλάβουμε τι έχει πάει στραβά. Τι είναι αυτό που θέτει εν αμφιβόλω την ίδια την ύπαρξη του ευρωπαϊκού οράματος.

Η μέχρι σήμερα πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση πραγματοποιήθηκε χωρίς ποτέ να αντιμετωπιστούν οι θεμελιώδεις αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ. Θεμελιώδεις και πάγιες αντιθέσεις, όχι απλές αποκλίσεις θέσεων, ποικιλία απόψεων ή έστω ιδεολογικές συγκρούσεις. Τις αντιθέσεις αυτές οι ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ με τη μέχρι σήμερα ακολουθούμενη διαδικασία για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, δεν θέλησαν να αντιμετωπίσουν. Παραμερίστηκαν με επιμέλεια, κρύφτηκαν κάτω από το χαλί.

ΔΙΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΥΣΜΟΡΦΙΑ, ΤΗΝ ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ

Κώστας Μελάς – Σάββας Ρομπόλης

΄Οσο περισσότερο μελετά και εμβαθύνει κανείς το πλούσιο συγγραφικό έργο του Κ. Βεργόπουλου, τόσο πιο ξεκάθαρα κατανοεί το βάθος, την επιστημονική εγκυρότητα και τη συνέπεια της μεθοδολογικής του προσέγγισης, με την έννοια της αναζήτησης, των μεθόδων ανάλυσης και των όρων της δυσμορφίας των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων καθώς και των συνθηκών διαμόρφωσης της από-ανάπτυξης και της δυναμικής της κοινωνίας. Η πρωτοποριακή αυτή και σύνθετη μεθοδολογική διερεύνηση των κοινωνικο-οικονομικών προβλημάτων, τοποθέτησε την οικονομική σκέψη του Κ. Βεργόπουλου στα αναλυτικά εργαλεία της Κλασικής Πολιτικής Οικονομίας, στην Μαρξιστική σκέψη καθώς και στα πορίσματα της Γενικής Θεωρίας του J.M.Keynes. Γι΄ αυτό ακριβώς ο Κ. Βεργόπουλος ήταν πεισματικά αρνητικός στην αποδοχή του ορισμού της οικονομικής επιστήμης ως Economics, θεωρώντας την ως γνήσια κοινωνική επιστήμη που κρύβει την « γοητεία» της στην κεντρική της επιδίωξη της δυναμικής ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών. Αυτές οι εννοιολογικές και μεθοδολογικές προϋποθέσεις, προσέδωσαν στο έργο του Κ. Βεργόπουλου υψηλό επιστημονικό ήθος, με την έννοια των πρωτοποριακών και μεθοδολογικά αυστηρών αναλύσεων του, τόσο για την διεθνή και την ευρωπαϊκή, όσο και για την ελληνική οικονομία. Η προσέγγιση του για παράδειγμα στο « Αγροτικό Ζήτημα της Ελλάδος» ή στον «Δύσμορφο καπιταλισμό», αποτέλεσαν την δεύτερη πενταετία της δεκαετίας του 1970 πρωτοποριακές και διεισδυτικές αναλυτικές ερμηνείες, οι οποίες αν και προκάλεσαν πολλές αντιρρήσεις, εντούτοις άλλαξαν τον τρόπο διερεύνησης και κατανόησης των εξελίξεων του κοινωνικού σχηματισμού στην Ελλάδα, οι οποίες με το πέρασμα του χρόνου τον δικαίωσαν. Η διαφοροποιημένη ενσωμάτωση της γεωργίας από το «κλασικό υπόδειγμα» του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής φανερώνει το πόσο λειτουργικά αναγκαία είναι η ανομοιομορφία στο κοινωνικό σώμα του κεφαλαίου. Το κεφάλαιο αναπτύσσεται μόνον αναπτύσσοντας τις ανισότητες, τις ανισομέρειες, τις δυσμορφίες. Ο καπιταλισμός είναι εξ ορισμού δύσμορφος.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα ως ιδεολογικό όπλο

του Κώστα Μελά -

 Είναι απολύτως παραδεκτό πλέον ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν μετατραπεί σε lingua franca της σημερινής παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας. Αποτελούν το μεγάλο ιδεολογικό κοινό παρανομαστής της. Μάλιστα, με το πέρασμα του χρόνου, όλο και περισσότερο βρίσκονται στο στόμα πολιτικών, δημοσιογράφων και διαμορφωτών της διεθνούς κοινής γνώμης. Η επιχειρούμενη ηθική θεμελίωση μιας παγκόσμιας κοινωνίας στον οικουμενισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων …

Κώστας Μελάς
Διαβάστε περισσότερα...

Κ.Μελάς: Υποταγή και στην ιδεολογία των Μνημονίων

Στο πολιτικό σκηνικό της χώρας επέρριψε την ευθύνη, ότι επτά χρόνια κρίσης αντί να συζητά τα αποτελέσματα της Δημοσιονομικής προσαρμογής έκανε αποδεκτό το μνημόνιο ως απαιτούμενο, ως ορθό και κατάλληλο για την επίλυση των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, ο Κώστας Μελάς Καθηγητής Χρηματοοικονομικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Δηλαδή, να καταστεί εμφανής η θεωρητική και ιδεολογική επικυριαρχία του ακολουθούμενου προγράμματος σε σχέση με τις εναλλακτικές θεωρητικές προσεγγίσεις για την υπέρβαση της κρίσης, πρόσθεσε.

ΣυνεχήςΣυνεχής μείωση του ακαθάριστου διαθέσιμου εισοδήματος στην Ελλάδα. μείωση του ακαθάριστου διαθέσιμου εισοδήματος στην Ελλάδα.

Του Κώστα Μελά

Την περίοδο 2010-2016 το  ακαθάριστο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών, μειώθηκε κατά 29,0% ως αποτέλεσμα της μείωσης των μισθών και των εισοδημάτων ,της ραγδαίας ανόδου της ανεργίας, αλλά και της σημαντικής υπερφορολόγησης.  Στον Πίνακα 1, παρουσιάζεται η εξέλιξη του Ακαθάριστου Διαθέσιμου Εισοδήματος στην Ελλάδα, την περίοδο 2010-2016. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Α’ τριμήνου του 2017 (26172 εκατομμύρια ευρώ)   συνεχίστηκε η μείωση του Ακαθάριστου Διαθέσιμου Εισοδήματος σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2016 (26201  εκατομμύρια ευρώ)   

Παρατηρούμε ότι ολόκληρη τη συγκεκριμένη περίοδο, για κάθε χρόνο έχουμε μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος.  

Πίνακας 1

	Ακαθάριστο Διαθέσιμο Εισόδημα
	Νοικοκυριών και Μη Κερδοσκοπικών Ιδρυμάτων
	2010	159750
	2011	146009
	2012	133467
	2013	122391
	2014	120627
	2015	114652
	2016	113385
	Α' τρ 2017	26172
Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

Ακόμη περισσότερο μπορούμε να υπολογίσουμε την εξέλιξη του Ακαθόριστου Διαθέσιμου Εισοδήματος ανάλογα με τις κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. Συγκεκριμένα:

Ο ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ

ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

Η ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ/ του Κώστα Μελά

ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Η Ευρωπαϊκή βιομηχανία υποφέρει από την «γερμανική ασθένεια».

ΚΩΣΤΑΣ ΜΕΛΑΣ

Οι γερμανικές πολιτικές και βιομηχανικές αρχηγεσίες, είναι γνωστό, ότι αισθάνονται πάρα πολύ υπερήφανες για τα επιτεύγματα των μεταποιητικών επιχειρήσεών τους. Μάλιστα σε κάθε ευκαιρία, καλούν τους αντίστοιχους ευρωπαίους εταίρους τους, Γάλλους, Ιταλούς, Ισπανούς κτλ να τους αντιγράψουν κατά γράμμα, δεδομένου ότι αποτελούν το μοναδικό παράδειγμα της επιτυχίας. Επιπλέον είναι και το ειδικό βάρος της γερμανικής βιομηχανίας τόσο μεγάλο στο σύνολο της αντίστοιχης ευρωπαϊκής που εκ των πραγμάτων, οι έμμεσες επιρροές είναι σημαντικότατες.

Όμως, σύμφωνα με την τελευταία μελέτη του Ινστιτούτο Bruegel, “RemakingEurope” (Σεπτέμβριος 2017) τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως παρουσιάζονται από τις γερμανικές αρχηγεσίες. Σύμφωνα με την αναφερόμενη μελέτη, η γερμανική βιομηχανία και η ευρωπαϊκή συνολικά πάσχει σοβαρά στο μέτωπο των καινοτομιών. Η γερμανική βιομηχανία βρίσκεται συγκεντρωμένη σε τομείς μέσης τεχνολογίας (πχ αυτοκινητοβιομηχανία) που ο ρυθμός ανάπτυξης της έρευνας και τεχνολογίας είναι αργός και ασθενικός και όχι σε τομείς που αποτελούν μέρος των μελλοντικών εξελίξεων και συνεπώς ο ρυθμός αύξησης της έρευνας και ανάπτυξης είναι εκ των πραγμάτων υψηλός και απαιτητικός. Τέτοιοι τομείς είναι : η φαρμακοβιομηχανία, η βιοτεχνολογία, οι ημιαγωγοί, οι υποδομές των τηλεπικοινωνιών, τα λογισμικά προγράμματα η νανοτεχνολογία, η καθαρή τεχνολογία ενέργειας.

Το ζήτημα των τραπεζών στη σημερινή συγκυρία

Το ζήτημα των τραπεζών έρχεται και ξανάρχεται, στην επικαιρότητα παρά την αίσθηση ότι έχει μπει κι αυτό σε μια πορεία ομαλοποίησης. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Επανέρχεται λόγω της επιμονής, καταρχάς, του ΔΝΤ το οποίο υποστηρίζει ότι χρειάζεται νέος έλεγχος των σταθμισμένων σε κίνδυνο στοιχείων του ενεργητικού   (Risk Weighted Assets - RWA) για τις ελληνικές τράπεζες. Δηλαδή, αυτός ο έλεγχος που έχει υπάρξει μέχρι σήμερα στα στοιχεία του ενεργητικού θεωρεί ότι δεν είναι επαρκής και βεβαίως αυτό συνδυάζεται με την ύπαρξη των κόκκινων δανείων. Ότι τα στοιχεία του ενεργητικού που είναι οι απαιτήσεις των τραπεζών, κυρίως τα δάνεια, χρειάζονται μια νέα εμπεριστατωμένη ανάλυση για να εξακριβωθεί, επακριβώς, ποια είναι η κατάσταση, υπονοώντας ότι χρειάζονται, τελικά, ενίσχυση κεφαλαίων.

 Δεν δέχεται, ωστόσο, αυτή την ανάλυση η ευρωπαϊκή πλευρά. Φυσικά και η ελληνική.