«Έτσι σας παρακολουθούν μέσω του κινητού σας» - Ο Σνόουντεν αποκαλύπτει

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς καχύποπτος ή λάτρης των συνωμοσιών για να του περνά από το μυαλό ότι το smartphone του τον “κατασκοπεύει”. Από τη στιγμή που αφήνουμε πίσω μας ψηφιακά ίχνη για οτιδήποτε κάνουμε online, είναι πιθανό κάποιος να μπορεί να το εντοπίσει για χτίσει το ψηφιακό προφίλ μας.

Αυτά τα έχουμε δει πολλάκις στο παρελθόν σε βιβλία, ταινίες, σειρές, ντοκιμαντέρ κλπ, αλλά καμιά φορά είναι καλό να τα μαθαίνεις από τα χείλη ανθρώπων που βρέθηκαν στην αντίπερα όχθη. Πόσω δε μάλλον όταν μιλάμε για τον Edward Snowden, τον πρώην αναλυτή της NSA (Εθνική Ασφάλεια των ΗΠΑ) που έβγαλε στη φόρα τις παράνομες πρακτικές της υπηρεσίας πριν από μερικά χρόνια.

Ο Snowden αναλύει στο video που ακολουθεί με ποιους τρόπους μας παρακολουθούν τα smartphones μας. Οι κυβερνήσεις έχουν στραφεί πλέον στον mobile χώρο για να συλλέγουν μαζικά δεδομένα και οι πάροχοι τηλεπικοινωνιών μπορούν να παρακολουθούν τις κινήσεις του χρήστη μέσω των πύργων κινητής τηλεφωνίας. Κάθε κίνηση του smartphone είναι και κίνηση του χρήστη, αρκεί φυσικά να το κουβαλά πάνω του, κάτι που είναι το συνηθέστερο σενάριο.

Ο κόσμος σιωπά και οι ελίτ πλουτίζουν!

Η εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικών με την κρατική ιδεολογία μπορεί να γίνει μέσα από την παρατήρηση των μπλόκων της Τροχαίας σε κεντρικούς δρόμους των Αθηνών.

• Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά

Σε ένα από αυτά οι αστυνομικοί διεξήγαγαν τον συνήθη έλεγχο σε δεκάδες αυτοκίνητα ταλαιπωρημένων πολιτών, αγνοούσαν όμως προκλητικά τη διέλευση των «Ντάτσουν» με οδηγούς Αθίγγανους και σβησμένους αριθμούς πινακίδων, καθώς και τα τρίκυκλα μεταναστών που συλλέγουν ανακυκλώσιμα υλικά.

Σε αυτό το καθημερινό γεγονός εκδηλώνεται, αφενός, η αντίληψη της κρατικής μηχανής για την «ισονομία των πολιτών» και, αφετέρου, αναδεικνύεται η εφαρμογή της «κοινωνικής μηχανικής», όπου το καθεστώς της «επιλεκτικής ισονομίας και ανομίας» στοχεύει στην απασφάλιση των αντιδράσεων των πολιτών στην εγκληματική δράση των κρατικών και ιδιωτικών συμμοριών. Το αποτέλεσμα είναι η διάλυση της κοινωνικής συνοχής επειδή η κρατική ενθάρρυνση της επιλεκτικής ανομίας και της αναρχίας συνεπάγεται την ολοκληρωτική κατάρρευση της εσωτερικής και της εξωτερικής ασφάλειας. Η χώρα είναι παραδομένη στο έγκλημα, έχοντας

καταργήσει τα σύνορά της. Την ίδια στιγμή που η κοινωνία καταρρέει από την επιταχυνόμενη κρατική ανομία, την κατευθυνόμενη εγκληματικότητα και τον διαλυτικό κρατικό εθνομηδενισμό, σύντομα θα ολοκληρωθούν ο ασφυκτικός έλεγχος των φορολογικών Αρχών και η κρατική ληστεία στους εναπομείναντες οικονομικά ενεργούς πολίτες.

Πράγματι, ο έλεγχος της πολιτικής και της κοινωνικής συμπεριφοράς, καθώς και η οικονομική αφαίμαξη των πολιτών πρόκειται να τελειοποιηθούν μέσω του συστήματος τηλεπικοινωνιών 5G, που διαφημίζει το σύστημα εξουσίας ως τη λύση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας προκειμένου να καμφθούν οι κοινωνικές αντιδράσεις στην εγκατάστασή του, αφενός λόγω της πιθανής επικινδυνότητάς του και, αφετέρου, λόγω της κατάργησης της ελευθερίας και των προσωπικών δεδομένων.

Πράγματι, μία πρόσφατη εφαρμογή κινητών τηλεφώνων 5G ανιχνεύει τους οφειλέτες του Δημοσίου σε απόσταση 500 μ., ενώ χαρτογραφεί τη θέση των πολιτών με ακρίβεια μέτρου. Επίσης, άλλες εφαρμογές θα είναι διαθέσιμες στο σκοτεινό διαδίκτυο, όπου καθείς θα μπορεί να εντοπίζει καθέναν σε οποιοδήποτε σημείο της Γης.

Το σύστημα ολοκληρωτικής παρακολούθησης, αξιολόγησης και «ταξινόμησης» των πολιτών

Ο σύγχρονος Μεγάλος Αδελφός, και το τρομακτικό άγρυπνο μάτι του, λειτουργεί ήδη

Τη μετατροπή του περιγραφόμενου δυστοπικού μέλλοντος σε παρόν ζουν ήδη εκατομμύρια πολίτες στην Κίνα. Σκηνές από το προφητικό και εμβληματικό «1984» του Τζορτζ Όργουελ, υπό το άγρυπνο βλέμμα του «Μεγάλου Αδελφού» μοιάζουν να ξεπηδούν από τις σελίδες του βιβλίου και να γίνονται σκηνικά της καθημερινής ζωής. Της πραγματικής. Όχι των χάρτινων ηρώων, όπως ο Γουίνστον Σμιθ -γέννημα της φαντασίας του συγγραφέα- και όχι με φόντο την Ωκεανία - σκηνικό που επίσης φαντάστηκε και περιέγραψε ανατριχιαστικά ο Όργουελ. Αλλά πραγματικών ανθρώπων, αληθινών, όπως όλοι μας. Και με φόντο τη σημερινή Κίνα.

Στην πόλη Τσενγκζού, αστυνομικός που φορά γυαλιά με τεχνολογία αναγνώρισης προσώπων εντοπίζει έναν έμπορο ναρκωτικών σε σιδηροδρομικό σταθμό.

Στην πόλη Κινγκντάο, κάμερες με τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης βοηθούν την αστυνομία να εντοπίσει δεκάδες υπόπτους μέσα στο πολύβουο ετήσιο φεστιβάλ μπίρας.

Στην πόλη Γουχού, φυγάς ύποπτος για φόνο αναγνωρίζεται από κάμερα καθώς αγοράζει φαγητό από έναν πλανόδιο πωλητή.

Με εκατομμύρια κάμερες και δισεκατομμύρια στοιχεία, η Κίνα χτίζει μεθοδικά ένα απολυταρχικό και υπερ-εξελιγμένο τεχνολογικά μέλλον. Το Πεκίνο υιοθετεί τεχνολογίες όπως αυτή της αναγνώρισης προσώπων και της τεχνητής νοημοσύνης για να αναγνωρίζει και να εντοπίζει 1,4 δισεκατομμύριο πολίτες. Στόχος είναι να διαμορφωθεί ένα τεράστιο και πρωτοφανές εθνικό σύστημα παρακολούθησης, το οποίο θα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην -ανθούσα- βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας της χώρας.

«Στο παρελθόν στηριζόμαστε στο ένστικτο» δηλώνει ο Shan Jun, υποδιοικητής της αστυνομίας στον σιδηροδρομικό σταθμό της Τσενγκζού, όπου συν ελήφθη ο έμπορος ηρωίνης. «Αν σου ξέφευγε κάτι, είχε ξεφύγει και τέλος».

Τώρα η Κίνα ανατρέπει, κατά κάποιον τρόπο, το «κοινό όραμα» της τεχνολογίας ως αρωγού της δημοκρατίας, που προσφέρει στους ανθρώπους μεγαλύτερη ελευθερία και τους συνδέει με τον κόσμο. Στην Κίνα, η τεχνολογία φέρνει ακόμα περισσότερο έλεγχο.

Όταν η ζωή μιμείται το Black Mirror: Πέντε τεχνολογίες θυμίζουν επεισόδια της σειράς

Λίγο πριν αρχίσει ο πέμπτος κύκλος του Black Mirror, αποφασίσαμε να ψάξουμε για ανατριχιαστικές τεχνολογίες στην πραγματική ζωή.

Η ιδιαίτερα δημοφιλής σειρά του Netflix, εξετάζει τις συνέπειες της σχέσης των ανθρώπων με την τεχνολογία. Η απόσταση όμως μεταξύ της πραγματικότητας και των σεναρίων του Black Mirror μπορεί να μην είναι και τόσο μεγάλη.

Μπορεί η ανθρωπότητα να μην έχει φτάσει στο επίπεδο να μεταφέρει την συνείδησή της σε διαφορετικό εγκέφαλο, υπάρχουν κάποιες αρκετές τρομακτικές ανακαλύψεις που δεν απέχουν και τόσο από τη σειρά φαντασίας.

Μιλώντας με τους νεκρούς μέσω bots

Στο επεισόδιο «Be Right Back» του δεύτερου κύκλου, μια πενθούσα χήρα βρίσκει παρηγοριά σε ένα ανθρωποειδές του νεκρού άνδρα της, το οποίο δημιουργήθηκε με βάση τα δεδομένα του στο διαδίκτυο. Το επεισόδιο αναδεικνύει τελικά πόσο επώδυνο μπορεί να είναι αν δεν επιτρέψεις σε κάποιον να πενθήσει καταλλήλως το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου και θα μπορούσε να συνιστά και μια προειδοποίηση για να μην δημιουργηθούν τέτοια bots στην πραγματική ζωή.

Το MIT χρησιμοποιεί το ψηφιακό αρχείο ενός ατόμου για να δημιουργήσει ένα πρόγραμμα Τεχνίτης Νοημοσύνης «ενισχυμένης αιωνιότητας» με τεχνητά νευρωνικά δίκτυα που μπορούν να καταλάβουν τα γλωσσικά πρότυπα και να επεξεργαστούν νέες πληροφορίες. Αυτό επιτρέπει στην ψηφιακή έκδοση ενός ατόμου να αναπτυχθεί και να μπορεί ακόμη και να εκφράσει άποψη για τρέχοντα ζητήματα.

Ο Μεγάλος Αδελφός γίνεται πραγματικότητα στην Κίνα: Εφαρμόζεται η «αξιολόγηση» των πολιτών

Στην Κίνα άρχισε να εφαρμόζεται ένα σύστημα ολοκληρωτικής παρακολούθησης, αξιολόγησης και «ταξινόμησης» πολιτών παραπέμποντας σε σενάριο ταινίας δυστοπικού τεχνολογικού μέλλοντος.

Σε σκηνικό που παραπέμπει στο προφητικό «1984» του Τζορτζ Όργουελ ή σε σενάριο του δυστοπικού Black Mirror αρχίζει να μετατρέπεται η καθημερινή ζωή στην Κίνα, καθώς εκατομμύρια πολίτες ζουν ήδη υπό το άγρυπνο βλέμμα του «Μεγάλου Αδελφού».

Με εκατομμύρια κάμερες και συλλογή ηλεκτρονικών δεδομένων, η Κίνα χτίζει μεθοδικά ένα σύστημα ολοκληρωτικής παρακολούθησης των πολιτών.

Χρησιμοποιώντας τεχνολογίες όπως αυτή της αναγνώρισης προσώπων και της τεχνητής νοημοσύνης αναγνωρίζονται και εντοπίζονται 1,4 δισεκατομμύρια πολίτες, ενώ παράλληλα, με βάση τα ηλεκτρονικά τους δεδομένα κάθε πολίτης μπορεί να αξιολογείται σε επιμέρους τομείς της ζωής του και της καθημερινότητάς του.

Σαρωτές αναγνώρισης προσώπου προστατεύουν τις εισόδους κτηριακών συγκροτημάτων.

Κάμερες ανιχνεύουν σιδηροδρομικούς σταθμούς για να εντοπίσουν καταζητούμενους.

Οθόνες δείχνουν τα πρόσωπα των περαστικών και απαριθμούν τα ονόματα των ανθρώπων που δεν πληρώνουν τα χρέη τους. 

Στόχος είναι ένα σύστημα «κοινωνικής αξιολόγησης» που θα «βαθμολογεί» τους πολίτες, και μάλιστα κάποιες φορές και σε πραγματικό χρόνο.

Το σύστημα παρακολουθεί, εντοπίζει και ταξινομεί τους Κινέζους πολίτες με βάση συνδυασμό παραγόντων που διαμορφώνουν το ατομικό «σκορ» του καθενός.

Υπάρχουν πέντε κατηγορίες αξιολόγησης και ταξινόμησης πολιτών.

Δεν υπάρχει όριο στις τεχνικές ελέγχου της σκέψης, του συναισθήματος

ΟυίλιαμΜπάροουζ 

(απόσπασμα από συνέντευξη σε αμερικάνικο περιοδικό τεχνολογίας και επιστήμης το 1987).

High Frontiers: Προς ποια κατεύθυνση πιστεύετε ότι προσανατολίζονται οι τεχνολογίες ελέγχου του νου και της σκέψης, όσον αφορά τις φαρμακευτικές ουσίες, τις χειρουργικές ενθέσεις εμφυτευμάτων και τις εξωσκελετικές τεχνολογίες;

Ουίλιαμ Μπάροουζ: Δεν υπάρχει όριο στις τεχνικές ελέγχου της σκέψης, του συναισθήματος και του αισθητηριακού αντιληπτικού μηχανισμού. Ο καθηγητής Χοσέ Ντελγάδο κατάφερε να σταματήσει έναν αφιονισμένο ταύρο. Έχοντας εμφυτεύσει ένα ηλεκτρόδιο στον εγκέφαλο του ζώου, πάτησε απλά ένα κουμπί και ο μαινόμενος ταύρος σταμάτησε την εφόρμησή του. Το ίδιο μπορούν να κάνουν και με τους ανθρώπους. Μπορούν να εκμαιεύσουν το θυμό, το φόβο, τη χαρά, τον ενθουσιασμό, απλά και μόνο πατώντας κουμπιά.

Αυτές είναι οι δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης

Το κείμενο γράφτηκε από τον Sylvain Timsit, το 2002, στον ιστότοπο sytinet.

1. Η τεχνική της διασκέδασης

Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών....

Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία.

Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

2 . Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων

Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.

Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

3. Η τεχνική της υποβάθμισης

Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ' αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.

4. Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποίηση)

Άλντους Χάξλεϋ: Όταν στους σκλάβους θα αρέσει η σκλαβιά

Γιώργος X. Παπασωτηρίου

O Άλντους Χάξλεϋ (26.7.1894) είναι ο συγγραφέας του προφητικού βιβλίου επιστημονικής φαντασίας «Ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος» και αυτός που είπε: «Μόνο ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα υπέρ της αποκέντρωσης της εξουσίας και της αυτοοργάνωσης μπορεί να σταματήσει τη σημερινή τάση προς ολοκληρωτισμό. Ένα πραγματικά αποτελεσματικό ολοκληρωτικό κράτος θα είναι αυτό στο οποίο το ισχυρό διευθυντήριο των πολιτικών αρχηγών και της στρατιάς των μάνατζερ ελέγχουν έναν πληθυσμό σκλάβων χωρίς να χρειάζεται να ασκήσουν εξαναγκασμό, γιατί θα τους αρέσει η σκλαβιά τους. Και το να τους αρέσει η σκλαβιά τους έχει ανατεθεί από τα σημερινά ολοκληρωτικά κράτη σε υπουργεία προπαγάνδας, στους εκδότες και τους μηντιάρχες και στους δασκάλους και καθηγητές.»(1962, ένα χρόνο πριν πεθάνει ο Α.Χ.)

Ο Θαυμαστός καινούργιος κόσμος του Α. Χ. είναι ο «Brave New World» (Σαίξπηρ: «Τρικυμία»), που αναφέρεται, όπως επισημαίνει ο Τεοντόρ Αντόρνο, στον Νέο Κόσμο, την Αμερική, το εργαστήρι της κοινωνίας του μέλλοντος.

Ο νέος «θαυμαστός κόσμος» είναι μια ταξική κοινωνία που υφίσταται ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, όπου δεν υπάρχει οικογένεια, έχει απαλειφθεί η ιστορική μνήμη και υπάρχει ένας γενικευμένος ηδονισμός ως τρόπος ζωής. Όλα είναι ρευστά και δεν υπάρχει καμία δέσμευση καθώς ‘Όλοι ανήκουν σε όλους’. Η αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους δεν γίνεται με φυσικό τρόπο αλλά στα κρατικά εργαστήρια, με τη μέθοδο του κλωνισμού, και ανάλογα με την ποσότητα οξυγόνου που παρέχεται στα έμβρυα παράγονται πέντε τύποι ανθρώπων: οι Άλφα, οι Βήτα, οι Γάμμα, οι Δέλτα και οι Έψιλον. Δεδομένου λοιπόν ότι οι ικανότητες και η ευφυΐα προκαθορίζονται, ο καθένας κάνει τη δουλειά για την οποία είναι βιολογικά προορισμένος και έτσι οι αποτυχίες και οι διαψεύσεις ανήκουν στο παρελθόν.

Ο ηδονισμός είναι το νόημα και ο τρόπος ζωής των όντων αυτού του νέου κόσμου. Το σεξ είναι ελεύθερο και μάλιστα η πολιτεία το προπαγανδίζει με το σύνθημα «οι πάντες ανήκουν στους πάντες»(η κοινοκτημοσύνη σε όλο της το μεγαλείο), παρέχοντας μάλιστα και νέες μορφές ηδονής. Όλοι παίρνουν ένα ναρκωτικό που αποκαλείται «σόμα» και τους δημιουργεί αισθήματα ευφορίας. Στην κοινωνία τούτη έχουν εξαλειφθεί οι αρρώστιες. Δεν υπάρχει πόνος, πείνα και δυστυχία. Άρχοντας αυτού του παγκόσμιου κράτους των νέων ηλιθίων είναι κάποιος Μουσταφά Μοντ. Αυτός είναι ο δεύτερος κεντρικός ήρωας, αλλά είναι Άγριος, ένα κατάλοιπο του σαιξπηρικού κόσμου(δηλαδή ο τελευταίος «άνθρωπος»), που δεν αντέχει την κοινωνία των αυτομάτων και αυτοκτονεί.

Το 1908 ο Άντους Χάξλεϋ γράφεται στο Κολλέγιο Ήτον. Τότε προσβάλλεται από κερατίτιδα και τυφλώνεται. Το όνειρό του να γίνει κι αυτός επιστήμονας παίρνει τέλος. Ωστόσο αντιμετωπίζει το δυστυχές αυτό γεγονός με γενναιότητα. Μαθαίνει τη μέθοδο Braille και επίσης βρίσκει κάποια παρηγοριά στο πιάνο στο οποίο είχε ήδη αποκτήσει ιδιαίτερη ικανότητα. Την ίδια χρονιά πεθαίνει η μητέρα του. Από το 1913 φοιτά στο Balliol College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Στα φοιτητικά του χρόνια επιτυγχάνει την μερική ίαση της της τυφλότητάς του. Και λίγο πριν το τέλος των σπουδών του θα γνωρίσει την Λαίδη Ottoline Morrell, στο φιλολογικό σαλόνι της οποίας σύχναζαν πρόσωπα όπως ο Ντ. Χ. Λώρενς, ο Μπέρτραντ Ράσελ, η Κάθριν Μάνσφιλντ και ο Τζον Μίντλετον Μάρεϋ. Εκεί επίσης γνώρισε και ερωτεύτηκε την πρώτη του γυναίκα Maria Nys, που ήταν βελγίδα πρόσφυγας.

Παγκόσμιες μαθητικές διαδηλώσεις για την κλιματική αλλαγή και η τέχνη του αφηγήματος

ΚΛΙΚ εδώ ή στην εικόνα για να διαβάσετε τη δημοσίευση...

«1984»: Η κυβέρνηση ζητάει από Google και Facebook να αποκαλύπτουν τα προφίλ των «ενοχλητικών» χρηστών!

Mετά την χθεσινή δήλωση της υπουργού Προστασίας του Πολίτη Όλγας Γεροβασίλη ότι «Σας παρακολουθούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης» όπως προκύπτει από τα στοιχεία για το facebook και τη google, η ελληνική κυβέρνηση έχει κατά τη θητεία της τετραπλασιάσει και αντίστοιχα τα αιτήματα προς αυτές τις εταιρίες για αποκάλυψη στοιχείων ηλεκτρονικών προφίλ Ελλήνων πολιτών!

Τα στοιχεία τα παρουσιάζει το meaculpa και δικαιώνουν το χθεσινό άρθρο του pronews.gr που τόσο πολύ ενόχλησε την υπουργό με αποτέλεσμα να επιτεθεί σφοδρά κατά του pronews.gr γιατί την κατηγόρησε για οργουελική συμπεριφορά.

Όπως φαίνεται όμως η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί.

Οι δέκα κανόνες της χειραγώγησης -Βασίλης Βιλιάρδος

Δεν είμαστε πλέον ελεύθεροι, ούτε η σκέψη μας είναι – γεγονός που τεκμηριώνεται σήμερα στην Ελλάδα, όπου παρά το ότι βαδίζει με γρήγορα βήματα στα σκουπίδια της ιστορίας, δεν αντιδράει απολύτως κανένας, δεν φαίνεται καμία μελλοντική προοπτική υγιούς εξέγερσης, ενώ οι «μελλοθάνατοι» σιωπούν όπως τα πρόβατα που οδηγούνται πειθήνια στη σφαγή.

.

«Όταν η κοινωνία πείθεται συλλογικά ότι είναι ανόητη, διεφθαρμένη και ανίκανη, οπότε είναι η ίδια ένοχος για τα δεινά που της συμβαίνουν (κακή συνείδηση), τότε εξουδετερώνεται πλήρως – αφού αυτός που νοιώθει ένοχος δεν είναι σε θέση να αγωνισθεί, να πλημμυρίσει τους δρόμους και να επαναστατήσει».

.

Ανάλυση

Εισαγωγικά, τα κοινωνικά μέσα μαζικής δικτύωσης (face book, twitter κλπ.), έχουν την απαράμιλλη ικανότητα να προωθούν την οργάνωση μίας ομάδας ή μίας κοινότητας, καθώς επίσης την πολιτική συμμετοχή – κάτι που δεν υπήρχε καθόλου στο παρελθόν. Για παράδειγμα, το 2008 ο αμερικανός πρόεδρος Obama εξελέγη κυρίως με τη βοήθεια αυτών των μέσων – καταφέρνοντας να κινητοποιήσει παραδοσιακά απαθείς πληθυσμούς, με αποτέλεσμα να εξασφαλίσει την προεδρία. Αργότερα, το 2011, προκάλεσαν την εξέγερση στις χώρες της Β. Αφρικής, γνωστή ως Αραβική Άνοιξη – ενώ πρόσφατα βοήθησαν τα «κίτρινα γιλέκα» στη Γαλλία να δρομολογήσουν μία επανάσταση, χωρίς να υπάρχει κανένας ηγέτης και καμία οργάνωση.

Ως εκ τούτου, παρά το ότι τα κοινωνικά μέσα μαζικής δικτύωσης υποτιμούνται, όπως σε κάποιο βαθμό γενικότερα το διαδίκτυο, έχουν αναμφίβολα την ικανότητα να παρέχουν σε καταπιεσμένους πληθυσμούς φωνή – ικανή να ανατρέπει εδραιωμένα αυταρχικά καθεστώτα, όπως αυτά που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Έτσι οι καθιερωμένες μέθοδοι χειραγώγησης που ασκούνται συνήθως μέσω των μεγάλων ΜΜΕ που διαπλέκονται σχεδόν πάντοτε με την οικονομική και με την πολιτική εξουσία, αποτυγχάνουν όλο και πιο συχνά – ενώ γίνονται προσπάθειες να υποβαθμιστεί η δυναμικότητα και η ελευθερία του διαδικτύου, με αναφορές σε «επαναστάτες του πληκτρολογίου» που δεν προσφέρουν τίποτα, σε fake news κοκ.

Το περίγραμμα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης

του Νόαμ Τσόμσκι* 

Οι δομές διακυβέρνησης τείνουν να συμφύονται με τους ισχυρούς στο εσωτερικό της χώρας και τους τελευταίους αιώνες με τους οικονομικά ισχυρούς. Η εξέλιξη αυτή συνεχίζεται.

 Στους Financial Times, ο οικονομικός ανταποκριτής του BBC Τζέιμς Μόργκαν περιγράφει την «ντε φάκτο παγκόσμια κυβέρνηση», που αρχίζει σιγά σιγά να παίρνει μορφή: το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα, την ομάδα των επτά μεγαλύτερων βιομηχανικών χωρών, την GATT[1] κι άλλες δομές που σκοπό έχουν να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των υπερεθνικών εταιρειών, των τραπεζών και των επενδυτικών εταιρειών σ' αυτή τη «νέα αυτοκρατορική εποχή». Στο άλλο άκρο, η Επιτροπή του Νότου παρατηρεί ότι «οι ισχυρότερες οικονομίες του Βορρά έχουν γίνει ντε φάκτο η διευθυντική ομάδα της παγκόσμιας οικονομίας, προστατεύοντας τα συμφέροντά τους κι επιβάλλοντας τη θέληση τους στο Νότο», όπου οι κυβερνήσεις «αντιμετωπίζουν την οργή, ακόμη και τη βίαιη εξέγερση των λαών τους, το βιοτικό επίπεδο των οποίων συρρικνώνεται καθημερινά, προκειμένου να εξασφαλιστούν τα τωρινά πρότυπα λειτουργίας του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος» –πράγμα που σημαίνει: η σημερινή δομή εξουσίας και η σημερινή κατανομή πλούτου. Ένα ιδιαίτερα σημαντικό χαρακτηριστικό των ντε φάκτο αναδυόμενων θεσμών διακυβέρνησης είναι η ανοσία τους στη λαϊκή επιρροή, ακόμα και εν πλήρη επιγνώσει. Ενεργούν πάντα εν κρυπτώ, δημιουργώντας έναν κόσμο υποταγμένο στις ανάγκες των επενδυτών: το πλατύ κοινό «το 'χουν βάλει στη θέση του» και την απειλή της δημοκρατίας την έχουν εξουδετερώσει. Η αντιστροφή αυτή στην πορεία εξάπλωσης που είχε ακολουθήσει η δημοκρατία κατά τους περασμένους αιώνες είναι ζήτημα μεγάλης σημασίας• εξίσου μεγάλη είναι και η σπουδαιότητα των νέων μορφών που έχει πάρει η διαστρέβλωση της κλασικής φιλελεύθερης θεωρίας στη διεθνή οικονομία. [...]

Ακόμα περισσότερο, οι θεσμοί του υπερεθνικού κράτους υπηρετούν σε μεγάλο βαθμό άλλους αφέντες, όπως έκανε και κάνει ακόμα και η κρατική εξουσία. Και στην παρούσα περίπτωση, υπηρετούν τις ανερχόμενες υπερεθνικές επιχειρήσεις στον χρηματιστικό τομέα και σε άλλους κλάδους υπηρεσιών, τη βιομηχανία, τα ΜΜΕ και τις τηλεπικοινωνίες-θεσμούς που είναι ολοκληρωτικοί ως προς την εσωτερική δομή τους, εντελώς ανεύθυνοι, αυταρχικοί ως προς το χαρακτήρα τους και παντοδύναμοι. Στα πλαίσιά τους, ο κάθε συμμέτοχος έχει την ορισμένη θέση του μέσα στην αυστηρή ιεραρχία της κυριαρχίας, εφαρμόζοντας εντολές από πάνω και μεταφέροντάς τις προς τα κάτω. Όσοι έχουν μείνει απ' έξω, μπορούν να «μπουν στη δούλεψη» των αφεντικών και (αν είναι τυχεροί) ν' αγοράσουν αυτά που παράγουν. Η μεγάλη μάζα του πληθυσμού της Γης δεν έχει πολλές επιλογές. [...]

Ισως να αρχίσουμε από τη γλώσσα

 Της ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 12/8

Ο​​​​ Μητσοτάκης λέει παπαριές». «Αντιλαμβάνομαι απόλυτα πως έχει μαυρίσει η ζωή των ανθρώπων, αλλά στις 21 Αυγούστου η χώρα βγαίνει από οκτώ έτη μνημόνια...». «It’s a crime of the past». «Ο τελικός αριθμός των νεκρών θολώνει την εικόνα». «Οσοι έχουμε θέση ευθύνης μπορεί να αισθανόμαστε αδικημένοι, με την έννοια αυτού που λέγεται στην καθομιλουμένη “μου έτυχε η στραβή στη βάρδιά μου”...».

Θρασύτητα ιδιαζόντως απεχθής, μπρος σε έναν τόσο υψηλό βαθμό πόνου και δυστυχίας. Η ανάγκη παραμονής στην εξουσία αποχαλινώνει τη γλώσσα, επειδή τα μέσα που χρησιμοποιεί για τη συντήρηση της επιρροής της είναι η ιδιοτέλεια και ο κυνισμός.

«Μπορείτε να ανοίξετε το μυαλό σας και να αφήσετε τις ετοιματζίδικες φράσεις να μπουν μέσα. Αυτές θα στήσουν τις προτάσεις σας –θα σκεφτούν ακόμη και τις σκέψεις σας ώς έναν βαθμό– και εν ανάγκη θα επιτελέσουν τη σημαντική υπηρεσία να συγκαλύψουν εν μέρει το νόημά σας ακόμη κι από σας τους ίδιους», έγραφε ο Οργουελ το 1946 (Politics and the English Language) απευθυνόμενος στους πολιτικούς. Η γλώσσα, έγραφε, «γίνεται άσχημη και ανακριβής διότι οι σκέψεις μας είναι ανόητες, αλλά η αφροντισιά της γλώσσας μας διευκολύνει τις ανόητες σκέψεις μας».

Ο πολιτικός λόγος υποστηρίζει τα ανυποστήρικτα. Επιστρατεύοντας την αοριστολογία και τους εξωραϊσμούς, αλλοιώνει τις έννοιες, εκπορνεύει τις ιδέες, βαφτίζει τα λάθη «επιτυχίες», τις παραλείψεις «ηρωικές προσπάθειες», την απώλεια «σωτηρία» («είχαμε ορισμένους νεκρούς αλλά σώσαμε και πάρα πολλούς»). Εβδομήντα χρόνια πριν, «ανυπεράσπιστα χωριά βομβαρδίζονται από αέρος, οι κάτοικοί τους διώχνονται στην ύπαιθρο, τα ζωντανά σκοτώνονται με πολυβολισμούς, οι καλύβες πυρπολούνται με εμπρηστικές σφαίρες: αυτό ονομάζεται ειρήνευση. Εκατομμύρια χωρικοί διώχνονται από τα κτήματά τους και στέλνονται στους δρόμους μόνο με όσα μπορούν να κουβαλήσουν: αυτό ονομάζεται μετακίνηση πληθυσμών ή επανόρθωση των συνόρων», σημείωνε ο Οργουελ.

Πως οι δωρεάν εφαρμογές κινητών για παιδιά κλέβουν τα προσωπικά τους δεδομένα

ΚΛΙΚ στην εικόνα για τη συνέχεια...

Φέισμπουκ, προσωπικά δεδομένα και ο εφιάλτης του μέλλοντος, που βρίσκεται ήδη εδώ…

Στις 12 Απριλίου 2018 ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Facebook Μαρκ Ζούκερμπεργκ ζήτησε προσωπικά και επίσημα συγγνώμη, στην κατάθεσή του, στο Κογκρέσσο, για τα λάθη στην προστασία των προσωπικών δεδομένων και για την πολιτική χειραγώγηση. «Είναι προφανές σήμερα ότι δεν έχουμε κάνει αρκετά για να αποτρέψουμε αυτά τα εργαλεία να χρησιμοποιούνται λανθασμένα. Δεν λάβαμε ένα μεγάλο μέρος των ευθυνών μας και αυτό ήταν μεγάλο λάθος. Ήταν λάθος μου και λυπάμαι», δήλωσε αναφερόμενος στο «σκάνδαλο» διαρροής προσωπικών δεδομένων 85 εκατομμυρίων αμερικανών, που χρησιμοποιήθηκαν στην προεκλογική εκστρατεία τονίζοντας ότι το Facebook βρίσκεται σε «φιλοσοφική καμπή».

Φυσικά ο Ζούκεμπεργκ ψεύδεται και μάλιστα ασυστόλως. Δεν έγινε κανένα απολύτως λάθος. Αλλά η ουσία βρίσκεται αλλού.

Ας δούμε τι γράφει σχετικά, ήδη από το 2016, ο ισραηλινός ιστορικός Χαράρι στο βιβλίο του Homo Deus:

«Μια πρόσφατη μελέτη που χρηματοδοτήθηκε από τη νέμεση της Γκούγκλ –το Φέισμπουκ– έχει υποστηρίξει ότι ήδη σήμερα ο αλγόριθμος του Φέισμπουκ μπορεί να εκτιμήσει καλύτερα την προσωπικότητα και τις προδιαθέσεις των ανθρώπων απ’ ότι ακόμα κι οι φίλοι, οι γονείς, και οι σύντροφοί τους. Η μελέτη έγινε σε δείγμα 86,220 εθελοντών που έχουν λογαριασμό στο Φέισμπουκ και που συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο προσωπικότητας με εκατό ερωτήσεις.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ…

Πριν δύο χρόνια, το κινεζικό (κομμουνιστικό) κράτος ανακοίνωσε ένα «Σχέδιο για την Κατασκευή ενός Κοινωνικού Συστήματος Αξιοπι­στίας».

Περί τίνος πρόκειται; Πρόκειται για ένα ψηφιακό σύστημα επεξεργασίας δεδομένων όπου το κράτος συλλέγει τα δεδομένα των χρηστών του διαδικτύου από εφαρμογές που χρησιμοποιούν καθημερινά, όπως το Tinder, το Beat, το Twitter, το Fitbit. Το σύστημα αυτό επεξεργάζεται το ψηφιακό αποτύπωμα των ταινιών που επιλέγουν να δούν, τις διαδικτυακές παραγγελίες, τα τρόφιμα που ψωνίζουν με χρήση κάρτας, καταγράφει τον χρόνο πληρωμής των λογαριασμών, αλλά και ποιοι είναι οι φίλοι τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ποιες απόψεις αναρτούν, ώστε κατόπιν να τους αξιολογήσει και να βαθμολογήσει την «αξιοπιστία τους».

Σύμφωνα με την σχετική ανακοίνωση της κινεζικής κυβέρνησης, σκοπός του Σχεδίου είναι «να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση για θέματα ακεραιότητας και το επίπεδο αξιοπιστίας μεταξύ των μελών της κοινωνίας», ενώ η βαθμολογία του καθενός δεν θα επηρεάζεται μόνο από όσα λέει και κάνει ο ίδιος, αλλά και από όσα λένε και κάνουν οι online φίλοι του, ανεξαρτήτως της μεταξύ τους διάδρασης.

Ο εφιάλτης, όμως, μόλις ξεκίνησε. Η ένταξη στο σύστημα αυτό θα καταστεί υποχρεωτική για κάθε πολίτη και νομικό πρόσωπο, που δραστηριοποιείται στην Κίνα από το 2020, όταν το κράτος θα έχει αναπτύξει το δικό του πρόγραμμα. Μέχρι τότε, βέβαια, το κινεζικό κράτος δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια, καθώς ήδη από το 2015 η κινεζική κυβέρνηση παραχώρησε σε οκτώ κινεζικές εταιρείες ειδική άδεια για να αναπτύξουν τα δικά τους πιλοτικά προγράμματα, ώστε να δοκιμαστούν οι λογάριθμοι που θα χρησιμοποιηθούν τελικά και να εκτιμηθεί η αποτελεσματικότητά του.