Ο Θάνατος του Ανθρωπάκου

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ

«Τί συμβαίνει με τον δρόμο που ακολουθεί τώρα η εποχή μας; Δεν φαίνεται να τον γνωρίζει πολύ καλά ή να επιθυμεί να τον γνωρίσει και οι σπάνιοι διαβάτες που θέλουν όχι να φωτίσουν τα βήματά μας αλλά να εξιχνιάσουν το μυστικό της διαδρομής, συνήθως αποβάλλονται από τους άλλους οδοιπόρους».

Κώστας Αξελός – Σε αναζήτηση του α-διανόητου

Η ανθρωπότητα, θα λέγαμε, περιμένει με ανακούφιση την καταστροφή της. Οι διαβάτες που επιθυμούν να φωτίσουν τα βήματά μας, εάν και ελάχιστοι, αποβλήθηκαν. Δεν δημιουργήθηκε, η κατά Ράιχ, «σύνδεση της συνείδησης της επαναστατικής πρωτοπορίας με τη συνείδηση του μέσου πολίτη», δεν θα μπορούσε όμως να γίνει και διαφορετικά.

Ο μέσος άνθρωπος, καταπιεσμένος ιστορικά, οικογενειακά, σεξουαλικά, οικονομικά και κοινωνικά δεν μπορεί να δεχτεί κάποια διαφορετική πρόταση. Έχει εκπαιδευτεί να είναι υπόδουλος, να υπηρετεί την κάθε εξουσία ενώ παράλληλα επιζητεί με κάθε μέσο να αποκτήσει εξουσία. Ως μιμητικό ον αναπαράγει πιστά, με γκροτέσκο τρόπο, ότι κάνουν οι εξουσιαστές, αναπαράγοντας έτσι τον σαδισμό τους. Είναι φοβερή η χαρά του όταν βασανίζει τους άλλους, το πως θέλει να εκμεταλλευθεί τον συνάνθρωπό του όταν βρίσκεται σε ανάγκη, όπως ακριβώς κάνει και η εξουσία σε αυτόν.

«Η τάση να θαυμάζουμε, σχεδόν να λατρεύουμε, τον πλούσιο και τον ισχυρό, και να περιφρονούμε ή τουλάχιστον να παραμελούμε τους φτωχούς και τους άθλιους, συνιστά τη μεγαλύτερη και καθολικότερη αιτία της διαφθοράς των ηθικών μας αισθημάτων» είχε γράψει σοφά ο Ανταμ Σμιθ στη Θεωρία των Ηθικών Συναισθημάτων.

ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ και ΑΛΗΤΕΣ

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ

Θα λέγαμε ότι η σύγχρονη κοινωνία χαρακτηρίζεται από τέσσερα στοιχεία που είναι ο οικονομισμός, ο υλισμός, ο καταναλωτισμός και ο ατομισμός.

Παντού συναντάμε τον οικονομισμό. Όλοι μιλούν για την οικονομία, το κράτος θεωρείται πλέον επιχείρηση και υποστηρίζεται δε ότι θα πρέπει να διοικείται ως επιχείρηση (δεν είναι τυχαία η εκλογή ενός επιχειρηματία στη θέση του προέδρου των ΗΠΑ και η πιθανή εκλογή ενός τραπεζίτη στη θέση του προέδρου της Γαλλίας). Οι πάντες, λοιπόν, μιλούν και γράφουν για την οικονομία και για τους οικονομικούς δείκτες χωρίς όμως να αναφέρονται στις επιπτώσεις των διαφόρων μέτρων στην κοινωνία, πόσο δε μάλλον στην ευημερία της κοινωνίας, η οποία δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν και κυρίως τους ταγούς. Η ευφορία των οικονομικών δεικτών λοιπόν υπεράνω της ευημερίας του ανθρώπου. Το γεγονός αυτό υποκρύπτεται εντέχνως. Μιλάμε για οικονομική ανάπτυξη χωρίς όμως να αποσαφηνίζεται το πότε και κυρίως ποιους θα ωφελήσει.

Ο υλισμός, το άλλο χαρακτηριστικό της σύγχρονης κοινωνίας, αφορά την εμμονική επικέντρωση στα υλικά προϊόντα και φυσικά σε αυτά δεν ανήκουν τα πολιτισμικά αγαθά,η λέξη αισθητική είναι σχεδόν απαγορευμένη, άγνωστη για τον πολύ κόσμο. Η χυδαιότητα του υλισμού επικρατεί στα πάντα. Τα ΜΜΕ προωθούν αυτή τη χυδαιότητα μέσω των κατευθυνόμενων ταινιών, ειδήσεων, ριάλιτυ σόου όπου ο κάθε ένας χρησιμοποιεί το οποιοδήποτε αθέμιτο μέσο για να κερδίσει ένα (εξευτελιζόμενος) ευτελές βραβείο.

Καπιταλισμός και Διαφθορά

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ

Ο καπιταλισμός, όπως τουλάχιστον τον βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες, έχει άμεση σχέση με τη διαφθορά και όχι με κάποια μορφή δίκαιης ελεύθερης αγοράς.

Η σχέση αυτή βασίζεται στην ίδια τη θεωρητική του βάση, όπως την εξέφρασαν οι Ρέηγκαν και Θάτσερ, σύμφωνα με την οποία, σημαντικό είναι το άτομο και όχι η κοινωνία. Κατ’αυτό τον τρόπο η έννοια της οποιαδήποτε συλλογικότητας καταρρίπτεται και σημασία έχει μόνο το τι κάνει το ίδιο το άτομο, ακόμα και παράνομες και εγκληματικές πράξεις αρκεί να ενεργεί προς ίδιον όφελος,αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο. Λόγω του ότι όμως ο «άνθρωπος είναι ον κοινωνικό» («ζώον κοινωνικόν» κατά Αριστοτέλη), η υιοθέτηση του ακραίου ατομισμού είναι ενάντια στην ανθρώπινη φύση (που είναι συλλογική) γιατί εντείνει τον ανταγωνισμό και επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας συνοδεία των αντίστοιχων συλλογικών νευρώσεων (βλ. άρθρα μου για τον ναρκισσισμό).

Η κατάργηση οποιασδήποτε έννοια συλλογικότητας φαίνεται και από τις εργασιακές σχέσεις, όπου πέραν των ατομικών συμβάσεων, αυτό που κυρίως προωθείται για το άμεσο μέλλον είναι ο εργαζόμενος να είναι ο ίδιος επιχειρηματίας ενοικίασης της εργατικής του δύναμης σε μισθό κατώτερο όμως από αυτόν που θα έπαιρνε εάν ήταν μισθωτός με τις προηγούμενες υφιστάμενες εργασιακές σχέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι π.χ. στις ΗΠΑ από το 2007 μέχρι σήμερα ο πλούτος του μέσου αμερικανικού νοικοκυριού μειώθηκε κατά 40% ενώ το 0,1% του πληθυσμού αντίστοιχα αύξησε τον πλούτο του. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι οι σύγχρονοι πλούσιοι δεν είναι οι επιχειρηματίες της παλαιάς μορφής δηλαδή άνθρωποι που δημιουργούσαν επιχειρήσεις της παραγωγικής οικονομίας από τις οποίες πλούτιζαν αλλά τα στελέχη των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων τα οποία αμείβονται με υπέρογκους μισθούς ακόμα και εάν χρεοκοπούν τις επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται.

Έθνη και Ναρκισσισμός

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ

«Ο βάρβαρος, όπως το θηρίο, είναι κακός, αλλά δεν έχει την κακία του πολιτισμένου ανθρώπου. Η κακία είναι η εκδίκηση του ανθρώπου απέναντι στην κοινωνία για τους περιορισμούς που επιβάλλει. Αυτή η εκδικητικότητα ενθαρρύνει τον επαγγελματία μεταρρυθμιστή και τον μηχανορράφο…
Οι πιο δυσάρεστες συνήθειες και η πιο κακή ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου, ο δόλος του, η δειλία του, η έλλειψη σεβασμού έχουν γεννηθεί από την ελλιπή προσαρμογή του σε έναν σύνθετο, συμπλεγματικό πολιτισμό. Είναι το αποτέλεσμα της πάλης ανάμεσα στα ένστικτα και στην κουλτούρα μας».

Σίγκμουντ Φρόιντ από το συνέντευξη που έδωσε το 1930 στον Τζωρτζ Σιλβέστερ Βίρεκ και δημοσιεύτηκε στο βιβλίο Glimpses of the Great.

Ο ναρκισσισμός έχει λάβει πλέον διαστάσεις επιδημίας. Εάν και πρόκειται για διαταραχή της προσωπικότητας για την οποία έχουν αναφερθεί στο παρελθόν πολλοί κορυφαίοι ψυχολόγοι, εν τούτοις, από τη δεκαετία του 1980 άρχισε να λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις και να πλήττει πλέον και τις γυναίκες ενώ παραδοσιακά έπληττε τους άντρες (το 75% των ναρκισσιστών είναι άντρες). Πλήττει όμως και ολόκληρες κοινωνίες μεταξύ αυτών και η ελληνική.Ο ναρκισσισμός όπως ανέφερα στο κείμενό μου «Ναρκισσισμός, οικονομία και οικονομικές κρίσεις» θεωρείται και ως μία βασική αιτία δημιουργίας οικονομικών κρίσεων.

Τί είναι όμως ο ναρκισσισμός και πώς δημιουργείται; Η American Psychiatric Association (1994) ορίζει τον ναρκισσισμό ως το αίσθημα μεγαλείου, την ανάγκη για θαυμασμό και την παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης που μπορεί να έχει κάποιος. Για τους ψυχολόγους, ο ναρκισσισμός θεωρείται διαταραχή της προσωπικότητας.Δημιουργείται στην παιδική ηλικία ως αποτέλεσμα της παιδικής κακοποίησης – στο σημείο αυτό οι ψυχολόγοι επισημαίνουν, ότι κακοποίηση είναι και η υπερβολική παροχή των πάντων σε ένα παιδί (όπως κάνουν πολλοί γονείς τα τελευταία σαράντα σχεδόν χρόνια στην Ελλάδα κάτι που μου ανέφερε και η ψυχίατρος Κατερίνα Μάτσα σε συνέντευξή της μαζί μου). Οι γονείς παρέχοντας τα πάντα δεν αναγνωρίζουν ούτε αποδέχονται την ατομικότητα του παιδιού και δεν υπάρχουν όρια στη σχέση τους μαζί του, γίνονται «φιλαράκια» με τα παιδιά τους αντί για γονείς.

Χάος και ΕΕ

Ησίοδος

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ

Το χάος μπορεί να είναι ευεργετικό και να προκαλέσει αλλαγές (όσο και εάν οι άνθρωποι αντιδρούν στις αλλαγές) αλλά δεν είναι σίγουρο εάν η νέα κατάσταση που θα διαμορφωθεί θα είναι ευεργετική και σε ποιον θα είναι ευεργετική.

Ο Smith (2007) υποστηρίζει ότι θεωρία του χάους είναι η μελέτη του τρόπου που μικρές αλλαγές στα πράγματα ως έχουν την παρούσα στιγμή μπορεί να έχουν πολύ σημαντικές συνέπειες για το μέλλον (το πέταγμα της πεταλούδας). Η θεωρία του χάους πλέον συνδυάζεται με τα οικονομικά και με τη διοίκηση επιχειρήσεων. Πιθανόν να μπορεί να αναχθεί και σε επίπεδο χωρών και γεωοικονομίας.

Στη στρατηγική των συμμαχιών των επιχειρήσεων, κάτι που ίσως να μπορεί να αναχθεί στα κράτη, οι επιχειρήσεις που έχουν περισσότερους πόρους μπορούν ευκολότερα να επιλέξουν συνεργάτες σε σχέση με αυτούς που έχουν λιγότερους (όποιος έχει λεφτά φυσά και τη φλογέρα, σύμφωνα με την ελληνική παροιμία). Στην ΕΕ οι ισχυροί είναι οι χώρες του Βορρά και αυτές είναι που επέλεξαν τη διεύρυνση της με χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και όχι την εμβάθυνσή της.

Η συμπεριφορά του κοπαδιού και η αντίσταση στην αλλαγή

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, καθ.ΜΒΑ

«…ο πιο ριζοσπαστικός επαναστάτης θα μετατραπεί σε συντηρητικό μία ημέρα μετά την επανάσταση».

Χάννα Αρεντ, 12 Σεπτεμβρίου 1970, The New Yorker

Η θεωρία της ψυχολογίας του κοπαδιού έχει τις ρίζες της στον Κέυνς. Σύμφωνα με τον Κέυνς οι άνθρωποι ακολουθούν το «κοπάδι» γιατί πιστεύουν ότι τα υπόλοιπα μέλη – πρόβατα του κοπαδιού έχουν καλύτερη πληροφόρηση από τους ίδιους (το βλέπουμε και στα καθ'ημάς  με το πλήθος των "ειδημόνων" που εμφανίζονται στα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης). 

Μετά τον Κέυνς άλλοι ερευνητές μελέτησαν την κοινωνική μάθηση και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα άτομα μαθαίνουν παρατηρώντας τη συμπεριφορά των άλλων, παρουσιάζουν δηλαδή μία συμπεριφορά μιμητισμού.Μελέτες των νευροεπιστημών απέδειξαν ότι ο εγκέφαλός μας έχει ένα σύστημα που αντανακλά τις πράξεις των άλλων. 

Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος υπακούει στο «κοπάδι» λόγω του ότι θέλει να υπακούσει στους κοινωνικούς κανόνες που του υπαγορεύουν τα κοινωνικά κανάλια (τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτό). 

Άλλοι, μεταξύ αυτών και πολλοί οικονομολόγοι, υποστηρίζουν ότι η συμπεριφορά του κοπαδιού είναι όταν το άτομο αποφασίζει να ακολουθήσει τις ενέργειες των άλλων ανεξάρτητα από την πληροφόρηση που έχει το ίδιο δηλαδή προτιμά να ακολουθήσει το κοπάδι ακόμα και εάν οι πληροφορίες που έχει του υποδεικνύουν το αντίθετο. 

Ο συσχετισμός της συμπεριφοράς του κοπαδιού στην πολιτική και στην οικονομία είναι πασιφανής. Συμπεριφορά του κοπαδιού επιδεικνύουν οι χώρες –μέλη της ΕΕ υπακούοντας σε κανόνες που τους υπαγορεύουν συγκεκριμένα όργανα όπως είναι π.χ. η υπακοή στο μοντέλο της λιτότητας και της ανεξέλεγκτης ελεύθερης αγοράς παρόλο που αυτό έχει αποδειχτεί αποτυχημένο και την κατάρρευσή του τη βιώνουμε.

Μωραϊτης & Μαστρογιάννη Πιθανός τοπικός πόλεμος Ελλάδας και Τουρκίας

Ο γνωστός Ελληνοαμερικανός διεθνολόγος Δρ. Νικόλαος Μωραϊτης θεωρεί ότι θα υπάρξει αναδιαμόρφωση συνόρων σε παγκόσμια κλίμακα μέσω της κατάργησης του έθνους - κράτους, επισημαίνει ότι η ΕΕ δεν εγγυάται τα σύνορα της Ελλάδας γιατί δεν έχει αμυντική και πολιτική ταυτότητα και την ανάγκη ύπαρξης πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα που θα σχεδιάσει την άμυνα της χώρας με υψηλή στρατηγική δεδομένου ότι κατά την άποψή του επίκειται τοπικός πόλεμος Ελλάδας - Τουρκίας, ο δε λαός θα πρέπει να πάψει να έχει κομματικές παρωπίδες και ιδεοληψίες. Θεωρεί επίσης ότι ένας πιθανός κατακερματισμός της ΕΕ θα ωφελήσει την Ελλάδα γιατί θα μπορεί να αναπτύξει ανεξάρτητα την οικονομία της και δεν θα διακυβεύεται το συμφέρον επιβίωσης.

ΦΜ:  Η εκλογή του προέδρου Τράμπ τι σηματοδοτεί για την Ελλάδα;

ΝΜ:  Η εκλογή του προέδρου  Ντόναλντ Τράμπ, σηματοδοτεί για την Ελλάδα ότι σε αυτό τον ανταγωνιστικό εμπορικό και οικονομικό κόσμο, ο μοναδικός στόχος του κράτους είναι να μεριμνήσει για την  επιβίωσή του, την ασφάλειά του και το εθνικό του συμφέρον.

Στις δηλώσεις του, ασχέτως αν είναι υλοποιήσιμες η όχι,  μίλησε για τις αποφάσεις που θα πάρει για το διεθνές εμπόριο, για τις εμπορικές συμφωνίες, τις συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου, για την κατάργηση δασμών μεταξύ των χωρών της NAFTA, για τη μεταφορά επενδύσεων και θέσεων εργασίας στο εξωτερικό, για την μετακίνηση της παραγωγής σε χώρες του Τρίτου Κόσμου για χαμηλό κόστος εργασίας, για επαναδιαπραγμάτευση των συμφωνιών με NAFTA και εμπορική συμφωνία των χωρών του Ειρηνικού (TTP).  Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι αυτές οι δηλώσεις σηματοδοτούν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα - ελληνικές εταιρίες που έφυγαν στα Βαλκάνια,  Έλληνες που μεταναστεύουν στο εξωτερικό για ανεύρεση εργασίας, οι μισθοί φτώχειας, η οικονομική ανισότητα, οι καταστρεπτικές για την ελληνική κοινωνία εμπορικές συμβάσεις με την Ευρώπη και τις πολυεθνικές που είναι εναντίον των ελληνικών συμφερόντων.

Πράγματι, τα αποτελέσματα της NAFTA έφεραν μεγάλα κέρδη στις ελίτ και τις μεγάλες επιχειρήσεις, και στους εργαζόμενους μισθούς πείνας, φτώχεια.  Αλλά, και στις ΗΠΑ, είναι φανερή η οικονομική ανισότητα.

Το πρόβλημα του τρόλεϊ - Οικονομία και Ηθική

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ

Το πρόβλημα του τρόλεϊ προτάθηκε από την Philippa Foot το 1978 και αποτελεί ένα ηθικό δίλημμα. Σύμφωνα με αυτό πέντε άνθρωποι κινδυνεύουν να σκοτωθούν γιατί ένα τρόλεϊ κατευθύνεται επάνω τους. Οι άνθρωποι μπορούν να σωθούν εάν ο οδηγός τραβήξει φρένο και έτσι το τρόλεϊ να μπει στον παράδρομο. Στον παράδρομο όμως βρίσκεται ένας άνθρωπος που εάν το τρόλεϊ πάει προς τα εκεί, ο άνθρωπος θα σκοτωθεί. Το δίλημμα λοιπόν είναι εάν οδηγός θα επιλέξει να σκοτώσει ένα ή πέντε άτομα, με άλλα λόγια το μη χείρον βέλτιστον ή σύμφωνα με τον Bentham (1776)  «το θεμελιώδες αξίωμα είναι ότι η μέγιστη ευτυχία του μέγιστου αριθμού ατόμων είναι το μέτρο του ορθού και του λάθους» .

Η απόφαση θανάτου των πέντε έναντι ενός είναι μία απόφαση, θα έλεγαν κάποιοι, που βελτιώνει τη συνολική ευημερία. Πέραν των πολιτικών ζητημάτων που θέτει ένα τέτοιο δίλημμα, θέτει και ένα σύγχρονο οικονομικό. Η τεχνητή νοημοσύνη θα καταργήσει το 50% των θέσεων εργασίας, σύμφωνα με δημοσιευμένα στοιχεία, οπότε σε αυτή την περίπτωση το 50% του ανθρώπινου παραγωγικού δυναμικού θα καταστεί εργασιακά άχρηστο. Συνεπώς αυτό ή θα καταργηθεί με π.χ. περιορισμού του πληθυσμού (μέσω περικοπής κοινωνικών δαπανών, πολέμων κτλ.)  όπως υποστηρίζουν κάποιοι  ή θα πρέπει να βρεθεί κάποια άλλη λύση (το βασικό εισόδημα είναι μία σκέψη, στην αρχή της πάντως); Θα σκεφθεί κάποιος μόνο οικονομικά ή θα πρέπει η σκέψη να είναι πολιτική και επιστημονικά πλουραλιστική για την απάντηση ενός τέτοιου θέματος;

Οι οικονομολόγοι θα έθεταν το ερώτημα ότι από τη στιγμή που η συνολική ευημερία αυξάνεται με τον θάνατο των πέντε, μήπως θα έπρεπε να δημιουργηθεί κάποιος νόμος γι’αυτό; Ένας νόμος που θα επέβαλλε τη θανάτωση κάποιων ατόμων προκειμένου να επιζήσουν οι υπόλοιποι; Ένας νόμος όμως που θα υποστηρίζονταν όμως από το σύνολο της κοινωνίας; Ωστόσο το πρόβλημα για τους οικονομολόγους θα ήταν ότι πολιτικές τέτοιου τύπου δεν είναι βέλτιστες κατά Παρέτο (Ιταλός οικονομολόγος 1848-1923)  δηλαδή δεν είναι πολιτικές που μπορεί να βοηθούν θετικά τα άτομα αλλά δεν τα βλάπτουν γιατί πάλι κάποια άλλα άτομα θα βλαφτούν. Μπορεί δηλαδή οι ηλικιωμένοι, οι άνεργοι, οι ευπαθείς ομάδες  που αποτελούν «παθητικό» για την οικονομία να πρέπει να εξοντωθούν για την ευημερία των υπολοίπων;

 

Η οικονομία δεν μπορεί να απαντήσει λοιπόν σε ηθικά διλήμματα όπως είναι αυτό που προκύπτει από το πρόβλημα του τρόλεϊ και είναι αυτό της συνολικής ευημερίας αλλά και της κατανόησης και πρόβλεψης της αντίδρασης των ανθρώπων όταν βρίσκονται μπροστά σε ηθικά διλήμματα. Η άνοδος των pop economics(δημοφιλή οικονομικά) που άρχισε με την απόδοση του βραβείου Νόμπελ στον Gary Becker το 1992 για την επέκταση της μικροοικονομικής ανάλυσης στη μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και διάδρασης συμπεριλαμβανόμενης της μελέτης της ανθρώπινης συμπεριφοράς εκτός αγοράς που έφθασε στο αποκορύφωμά της με το περίφημο βιβλίο “Freakonomics” των Steven Levvitt & Stephen Dubner to 2005 αποτελεί τομή για την οικονομία ωστόσο δεν απαντούν σε ηθικά διλήμματα.

Ο Αλαίν ντε Μπενουά συζητά με τη Φωτεινή Μαστρογιάννη για την κρίση και την παγκοσμιοποίηση

Ο Αλαίν ντε Μπενουά (Alain de Benoist) είναι Γάλλος ακαδημαϊκός και φιλόσοφος, επικεφαλής του think tank GRECE.O Αλαίν ντε Μπενουά ασκεί κριτική στον νεοφιλελευθερισμό και στην παγκοσμιοποίηση.

ΦΜ: Στην Ελλάδα, πολλοί υποστηρίζουν ότι η κρίση είναι κυρίως πολιτική, κοινωνική και ηθική. Ποια είναι η άποψή σας;

ΑΝΜ: Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου και η κατάρρευση του σοβιετικού συστήματος δεν σηματοδότησαν  μόνο το τέλος του εικοστού αιώνα ή το τέλος της μεταπολεμικής περιόδου αλλά το τέλος του κύκλου νεωτερικότητας. Έχουμε εισέλθει πλέον στη μετανεωτερικότητα, η οποία είναι ένα μεσοδιάστημα, ένας χρόνος  μετάβασης. Βλέπουμε να ξεθωριάζει το  περίγραμμα του παλιού κόσμου που γνωρίζαμε και μερικές φορές αγαπούσαμε  ενώ ο κόσμος που έρχεται, παραμένει  περισσότερο ή λιγότερο νεφελώδης. Μια τέτοια κατάσταση είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή για τη δημιουργία κρίσεων διότι συνεπάγεται την εξαφάνιση των γνωστών ορόσημων. Θα ήθελα να πω ότι σήμερα βρισκόμαστε σε μια γενικευμένη κρίση: οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση, πολιτική και θεσμική κρίση, πνευματική και ηθική κρίση. Αλλά αν δεν κάνω λάθος η λέξη «Κρίση»  στα ελληνικά σημαίνει επίσης «απόφαση». Κάθε κρίση απαιτεί μια απόφαση. Το ερώτημα είναι ποιος είναι τώρα σε θέση να αποφασίσει - και προς ποια κατεύθυνση.

ΦΜ: Η Ευρωπαϊκή Ένωση αμφισβητείται πλέον από μεγάλο μέρος των λαών της Ευρώπης. Ποια πιστεύετε ότι θα είναι η εξέλιξή της;

Τεχνητή Νοημοσύνη και Το Τέλος της Εργασίας

Της Φωτεινής Μαστρογιάννη

H Τεχνητή Νοημοσύνη, με απλά λόγια, στοχεύει να δημιουργήσει μηχανές οι οποίες θα εργάζονται και θα σκέφτονται σαν άνθρωποι και προκαλεί ευθέως την οικονομική επιστήμη. Η οικονομία θεωρεί ότι ο άνθρωπος είναι homo economicus, δηλαδή λαμβάνει αποφάσεις, με βάση τη λογική του. 

Χαρακτηριστικό είναι το ανέκδοτο για την εμμονή των οικονομολόγων με τη λογική. Δύο οικονομολόγοι συναντιούνται στο δρόμο. Ο ένας ρώτησε τον άλλο «Πώς είναι η γυναίκα σου;» και ο άλλος απάντησε «Σε σχέση με τι;» 

Η άποψη αυτή δηλαδή του homo economicus έχει καταρριφθεί γιατί ο άνθρωπος δεν  δρα πάντα με βάση τη λογική. Ένας λόγος είναι ότι δεν έχει όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες, έχει δηλαδή ατελή πληροφόρηση οπότε και οι αποφάσεις που παίρνει δεν είναι ορθές.

Ένας άλλος λόγος είναι ότι το συναίσθημα επηρεάζει τις αποφάσεις μας γι’αυτό και οι σύγχρονοι οικονομολόγοι λαμβάνουν υπόψη την ψυχολογία, τις επιρροές του κοινωνικού περιβάλλοντος και το συναίσθημα στη λήψη αποφάσεων, συνδυασμό γνώσεων που βλέπουμε σε λίγους Έλληνες οικονομολόγους. 

Πέραν όμως των επιδράσεων των παραπάνω, η νευροοικονομία (συνδυασμός νευρολογίας, βιολογίας, ψυχολογίας και οικονομικών) απέδειξε ότι ακόμα και οι καιρικές συνθήκες επηρεάζουν τη λήψη αποφάσεων για παράδειγμα η ηλιοφάνεια συνδέεται με τις καθημερινές αποδόσεις των μετοχών ή ακόμα και οπτικά ερεθίσματα όπως είναι οι φωτογραφίες όμορφων γυναικών, μπορούν να επηρεάσουν τη θέληση του ανθρώπου για την απόκτηση άμεσης ανταμοιβής.

Ναρκισσισμός, οικονομία και οικονομικές κρίσεις

Της Φωτεινής Μαστρογιάννη*

Ο ναρκισσισμός θεωρείται από αρκετούς ακαδημαϊκούς ως αιτία της οικονομικής κρίσης. Πολλά πανεπιστήμια περιωπής έχουν κατηγορηθεί ότι αποτελούν εκτροφεία ναρκισσιστών ηγετών οι οποίοι πυροδότησαν με τις ενέργειές τους την κρίση. Δεν είναι όμως μόνο τα πανεπιστήμια αλλά και οι ίδιες οι επιχειρήσεις που εκτρέφουν ναρκισσιστές – γενίτσαρους, άτομα που δεν έχουν προσωπική ζωή και προσπαθούν να ανέλθουν στην ιεραρχία της επιχείρησης ποδοπατώντας τους «κάτω» από αυτούς και γινόμενοι «αρεστοί» στους ανώτερους. 

Ο ναρκισσισμός όμως έχει εξαπλωθεί σε σχεδόν ολόκληρη την κοινωνία. 

Η έλλειψη σεβασμού προς τον άλλο που εκδηλώνεται με επιθετικότητα και αδιακρισία, η αποθέωση και επιδίωξη της δημοσιότητας με κάθε τρόπο ακόμα και με αρνητικό, η εκμετάλλευση του σεξ ως μέσου επιδίωξης οικονομικού οφέλους, η αλαζονική συμπεριφορά, η επικέντρωση στο εγώ μέσω σεμιναρίων και ενασχολήσεων αποκλειστικά για την "αυτοβελτίωση", η πλήρης αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, η αίσθηση μιας προσωπικής ανωτερότητας που δεν βασίζεται πουθενά, το ψέμα, η υποτίμηση των γνώσεων που δεν είναι «χρήσιμες» υπό την έννοια του οικονομικού οφέλους που μπορούν να προσκομίσουν στο άτομο,  ο φθόνος και η αίσθηση ότι και οι άλλοι μας φθονούν όλα αυτά είναι ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά που δεν περιορίζονται μόνο στο επίπεδο της ηγεσίας αλλά έχουν εξαπλωθεί ως μολυσματικός ιός σε όλη την κοινωνία.

Ο ναρκισσιστής λοιπόν είναι ένα άτομο χωρίς ηθικές αξίες και εάν ένα έθνος απαρτίζεται από άτομα που δεν έχουν ηθικές αξίες, τότε δεν μπορεί να είναι ένα έθνος που ενδιαφέρεται για την ελευθερία και την ισότητα όλων των μελών του (Dennehy, 2007).