Το κώμα της Αριστεράς

Του Περικλή Κοροβέση

Οσοι ισχυρίζονται πως υπάρχει στη χώρα μας λεξιπενία, υπάρχει ένα επιχείρημα που μπορεί να τους αποστομώσει. Να δουν τα κοσμητικά επίθετα που κυκλοφορούν στην πιάτσα για να χαρακτηρίσουν τον πρωθυπουργό μας.

Και εδώ πρέπει να παραδεχτούμε πως η μεγαλύτερη εφευρετικότητα στους χαρακτηρισμούς προέρχεται από τους πρώην συντρόφους. Και αυτό δεν είναι παράξενο. Οπου υπάρχει μια αλήθεια, είτε θρησκευτική είτε πολιτική, οι ερμηνείες είναι πολλές.

Και η πλειοψηφία -κατά κανόνα- καθορίζει το σωστό δόγμα, ενώ η μειοψηφία γίνεται αίρεση ή αιρέσεις, ανάλογα με τις διασπάσεις.

Εντούτοις πίσω από όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς κρύβονται δύο ερωτήματα που ακούω συχνά, ιδίως από νεανικές παρέες: «Είπε ο Τσίπρας συνειδητά ψέματα για να κερδίσει τις εκλογές;» ή «Ο Τσίπρας πρόδωσε τις ιδέες της Αριστεράς και αποστάτησε;»

Και δεν μου ζητούν μια θεωρητική ανάλυση. Αλλά τι έχω καταλάβει εγώ μέσα από τη μακρόχρονη ανάμειξή μου για την ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ.

Και έτσι αναγκαστικά αυτό το κoμμάτι θα έχει την προσωπική μου εμπειρία μαζί με τον όποιο κίνδυνο να χάσει την αντικειμενικότητά του. (Κάθε προσωπικό κείμενο είναι υποκειμενικό, άσχετα αν εκφράζει μια αντικειμενική αλήθεια. Π.χ. προσωπικές μαρτυρίες για το Αουσβιτς.)

Το κώμα της Αριστεράς

Περικλής Κοροβέσης - Εφημερίδα τών Συντακτών

Συντάκτης: 

Περικλής Κοροβέσης

Οσοι ισχυρίζονται πως υπάρχει στη χώρα μας λεξιπενία, υπάρχει ένα επιχείρημα που μπορεί να τους αποστομώσει. Να δουν τα κοσμητικά επίθετα που κυκλοφορούν στην πιάτσα για να χαρακτηρίσουν τον πρωθυπουργό μας.

Και εδώ πρέπει να παραδεχτούμε πως η μεγαλύτερη εφευρετικότητα στους χαρακτηρισμούς προέρχεται από τους πρώην συντρόφους. Και αυτό δεν είναι παράξενο. Οπου υπάρχει μια αλήθεια, είτε θρησκευτική είτε πολιτική, οι ερμηνείες είναι πολλές.

Και η πλειοψηφία -κατά κανόνα- καθορίζει το σωστό δόγμα, ενώ η μειοψηφία γίνεται αίρεση ή αιρέσεις, ανάλογα με τις διασπάσεις.

Εντούτοις πίσω από όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς κρύβονται δύο ερωτήματα που ακούω συχνά, ιδίως από νεανικές παρέες: «Είπε ο Τσίπρας συνειδητά ψέματα για να κερδίσει τις εκλογές;» ή «Ο Τσίπρας πρόδωσε τις ιδέες της Αριστεράς και αποστάτησε;»

Frontex: η Τζιχάντ των Βρυξελλών

Του Περικλή Κοροβέση

Εξήντα εκατομμύρια άνθρωποι, χωρίς να γνωρίζονται και φυσικά χωρίς να έχουν συνεννοηθεί μεταξύ τους, βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν την ίδια τραγική μοίρα και να βρίσκονται μπροστά στο ίδιο δίλημμα: Ή μένουμε εδώ και έχουμε έναν βέβαιο θάνατο ή φεύγουμε από δω και με τη βοήθεια του Θεού ίσως σωθούμε.

Και αν στον δρόμο πεθάνουμε, μέχρι τότε θα ζούμε με την ελπίδα, που στη χώρα μας έπαψε να υπάρχει πια.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν εξήντα εκατομμύρια πρόσφυγες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους, γιατί ο πόλεμος δεν ξεχωρίζει μάχιμους και αμάχους.

Στους δέκα νεκρούς μόνο ο ένας είναι μάχιμος. Από αυτούς ελάχιστοι κατορθώνουν και φτάνουν στην Ευρώπη.

'Εξουσία: το όπιο του ασήμαντου' του Περική Κοροβέση

"Η Ελλάδα και γενικώς η Ευρώπη του Νότου είναι πια αποικίες του πλούσιου Βορρά, κυρίως της Γερμανίας, και με εργαλείο το χρέος θα έχουν την τύχη όλων των προηγούμενων αποικιών.
Ολος ο εθνικός πλούτος θα περάσει στα χέρια των αποικιοκρατών και η ανθρωπιστική καταστροφή δεν έχει καμιά σημασία μπροστά στα κέρδη. Και η Αριστερά, όχι μονάχα σε μας, αλλά σε όλη την Ευρώπη, δεν μπόρεσε να συντονιστεί και να αντισταθεί, αφήνοντας πίσω της ένα πολιτικό κενό".

ΤΟ ΑΡΘΡΟ

«Ενα καλό που έκανε η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, και αυτό το παραδέχονται και οι άσπονδοι εχθροί τους, είναι η δημιουργία μιας νέας πολιτικής φιλοσοφίας που είναι εύπεπτη και κατανοητή από όλους.

»Δεν χρειάζεται να έχει εντρυφήσει κάποιος σε βαθυστόχαστα οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά πονήματα ή να σπαζοκεφαλιάζει με δυσνόητες αναλύσεις, κυρίως ακαδημαϊκών, όπου το σημαινόμενο της αρθρογραφίας τους είναι το όνομά τους και η φωτογραφία τους, καθώς με την πρώτη ματιά και διά γυμνού οφθαλμού αντιλαμβάνεται αυτή την πολιτική.

To αόρατο πραξικόπημα

Του Περικλή Κοροβέση

Κάποτε στα παλιά τα χρόνια στη μακρινή Κίνα ήταν ένας σοφός δάσκαλος, ζωγράφος στο επάγγελμα, που ζωγράφισε ένα περιστέρι τόσο τέλειο, που οι μαθητές του κάθε πρωί που πήγαιναν στο σχολειό κοίταζαν να δουν αν το περιστέρι είχε πετάξει. Δουλειά των μαθητών ήταν να αντιγράψουν το περιστέρι όσο πιο πιστά μπορoύσαν.

Με τη σειρά τους οι μαθητές του γινήκαν και αυτοί δάσκαλοι και εκπαίδευσαν νέους δασκάλους και πάντα το θέμα ήταν το τέλειο περιστέρι του ιδρυτή της σχολής. Οπου κάποια ωραία μέρα ένας νεαρός μαθητής κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε ένα πραγματικό περιστέρι. Εμεινε έκθαμβος όταν διαπίστωσε πως ήταν εντελώς διαφορετικό από αυτό που ζωγράφιζαν. Και έκανε το δικό του που στηριζόταν στην πραγματικότητα. Αποτέλεσμα; Του κόψανε το δίπλωμα.

Εκτοτε στο ποτάμι της Ιστορίας κύλησαν πολλοί αιώνες και το ίδιο φαινόμενο ξαναεμφανιζόταν. Οποιος έβλεπε μια άλλη πραγματικότητα από αυτή που ήταν επιτρεπτή, την πλήρωνε με το κεφάλι του. Στην Ευρώπη σήμερα δεν κόβουν κεφάλια. Αλλά έχουν την παντοδυναμία να εξαφανίσουν τις άλλες ιδέες και να μη φτάσουν πουθενά.Εν τούτοις υπάρχουν πολλές εστίες διαφωτισμού και αντίστασης, όπως και ποικίλα δίκτυα κάθε λογής που κάνουν πολύτιμη δουλειά. Αλλά δεν φτάνουν στον ψηφοφόρο-καταναλωτή, που κατά κανόνα έχει εμμονές και πιστεύει πως το δικό του περιστέρι είναι το σωστό.

ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ*

Όταν μιλάμε για ναζιστικά, φασιστικά, χουντικά, δικτατορικά ή άλλα ολοκληρωτικά καθεστώτα, το μυαλό μας πάει σε Άουσβιτς, εκτελέσεις βασανιστήρια, εξορίες και φυλακές. Λογικό είναι. Μια εγκληματική οργάνωση, συχνά με τον μανδύα πολιτικού κόμματος, τυχαίνει να πάρει την εξουσία. Αλλά το έγκλημα και η βία, σημάδια ανωτερότητας σε αντιδιαστολή με τους υπανθρώπους ή τις κατώτερες φυλές, γίνονται συστατικά στοιχεία της ύπαρξης τους και προϋπόθεση για την ανάπτυξη τους. Για τη ναζιστική ιδεολογία η εξαφάνιση του άλλου, του διαφορετικού, είναι η επιβεβαίωση της ανωτερότητας του εγκληματία. Ο φασίστας εγκληματίας δεν θεωρεί πως σκοτώνοντας κάποιον περαστικό μετανάστη, διαπράττει κάτι το ειδεχθές. Απλά επιβεβαιώνει την ανωτερότητα του. Και όσο πιο πολλούς σφάξει τόσο πιο πολύ ανεβαίνει στην ιεραρχία και γίνεται ήρωας. Δικαιολογημένα η φρίκη μας και το αντιφασιστικό μας μένος.

Αλλά ποια είναι η οικονομική πολιτική του φασισμού;

ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΛΕΞΗ ΣΤΗΝ Ε.Ε.

(Σαβ. 23/5/15 - 12:02)
Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ*

Ας αρχίσουμε με ένα δύσκολο ερώτημα. Είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση δημοκρατική και το ευρώ το κοινό μας νόμισμα; Και ας απαντήσουμε καταφατικά για να μην ενοχληθούν οι εγχώριοι Βαλκάνιοι ευρωπαϊστές. Τότε γιατί η ευρωπαϊκή ελίτ δυσανασχετεί με την ετυμηγορία ενός λαού που απέδωσε αυτή η κυβέρνηση; Το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρητικά τουλάχιστον εγκρίθηκε από περίπου ένα 36,50% των ψηφοφόρων, όπως και αυτό των ΑΝ.ΕΛΛ. με ένα 5%. Τα δύο κόμματα σχημάτισαν πλειοψηφία στη Βουλή και συγκρότησαν κυβέρνηση. Αυτό δεν έπρεπε να είναι σεβαστό από τους Ευρωπαίους εταίρους μας; Με την κοινή λογική του «κυρίαρχου λαού» θα έπρεπε να το είχαν αποδεχτεί. Και όμως όχι. Το τι λέει ο λαός δεν έχει πια καμία σημασία για το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο . Τα κέρδη είναι που μετρούν, όχι οι άνθρωποι και οι λαοί. Και όποια χώρα ξεφεύγει από αυτόν το κανόνα πρέπει ή να αλλάξει κυβέρνηση ή την εκλεγμένη κυβέρνηση, αν θέλει να νέμεται τα καλά της εξουσίας, πρέπει να υποταχθεί πλήρως σε όλα και να πάει αντίθετα στις διακηρύξεις της.

ΤA ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑTA ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ

Μαρτίου 8, 2015 από seisaxthiablog

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ *

Τι να ξέρει άραγε για την Ευρώπη η μεγάλη πλειονότητα αυτού του λαού, και πιο συγκεκριμένα για την Ε.Ε. και τους θεσμούς της; Δεν έχουμε κάποια δημοσκόπηση ή μια έρευνα για να δούμε τι γνωρίζει ο Νεοέλληνας γι’ αυτήν την υπερεθνική δύναμη που καθορίζει τη ζωή του και ανά πάσα στιγμή μπορεί να τον στείλεινα κοιμάται στο δρόμο και να τρώει από τα σκουπίδια. Ποια είναι η Κομισιόν που μας κυβερνάει χωρίς να ελέγχεται από κανένα; Τι αρμοδιότητες έχει το Ευρωκοινοβούλιο, που αρνείται να το ψηφίσει το 60% των πολιτών της Ε.Ε.; Ποιο είναι τοΕυρωπαϊκό Συμβούλιο και σε τι διαφέρει από το Συμβούλιο της Ε.Ε.; Ποιες είναι οι αρμοδιότητες του Δικαστηρίου της Ε.Ε. που εποπτεύει το Εθνικό Δίκαιο; Σε ποιον ανήκει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα; Τι να λένε άραγε όλες αυτές οι συνθήκες που έχουμε υπογράψει; Το ευρώ είναι εθνικό νόμισμα ή συνάλλαγμα;

Πριν από την κρίση, και σύμφωνα με τις δικές μου εμπειρικές παρατηρήσεις, οι πιο πολλοί συμπατριώτες μας πίστευαν πως το ευρώ ήταν για να μας εξυπηρετεί όταν κάνουμε οργανωμένα ταξίδια στην Ευρώπη, και για να μας απαλλάξει από τουςυπολογισμούς να μετράμε ισοτιμίες (όταν θέλαμε να ψωνίσουμε φθηνά). Οι πιο διανοούμενοι από τους καταναλωτές πίστευαν πως η Ε.Ε. με το μαγικό της ραβδί θα μας έδινε το επίπεδο ζωής της Ευρώπης και θα είχαμε όλα τα καλά, σε κάθε τομέα της υλικής ή πνευματικής ζωής. Και η προσγείωση ήρθε απότομα. Στα πέντε χρόνια της κρίσης, η Ε.Ε. επέφερε στην Ελλάδα μια καταστροφή σε όλα τα επίπεδα, που ο Σερζ Χαλιμί τη συγκρίνει με την καταστροφή που υπέστη η Γαλλία κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και αυτό μας εξουσιοδοτεί να κάνουμε μια άλλη σκέψη. Μήπως η σημερινή Ε.Ε., όπως έχει διαμορφωθεί αντικειμενικά, είναι η σύγχρονη μορφή του κλασικού ιμπεριαλισμού της Ευρώπης; Όταν οι βαρβαρικές ορδές διαμέλισαν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που είχε φτάσει την πλήρη παρακμή της, δημιούργησαν κράτη. Τη σημερινή Ευρώπη. Ήταν οι πρώτοι τζιχαντιστές που δεν είχαν άλλο πολιτισμό από την καταστροφή και τον πόλεμο. Η Ιστορία της Ευρώπης είναι η Ιστορία των πολέμων, με αποκορύφωμα τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Αυτό που εκπολίτισε την Ευρώπη ήταν οι επαναστάσεις της, ο διαφωτισμός της, ο καταλυτικός ρόλος που έπαιξαν οι Άραβες και το Ισλάμ στην Κόρδοβα, που διέδωσαν την αρχαιοελληνική γραμματεία στην Ευρώπη.

Η Ιστορία ως εργαλείο

Οκτωβρίου 7, 2014 από seisaxthiablog

Του Περικλή Κοροβέση

Από το 2011 στα γαλλικά λύκεια διδάσκεται στο μάθημα της Ιστορίας: «Οι ολοκληρωτισμοί του 20ού αιώνα». Εκ πρώτης όψεως αυτό το κεφάλαιο της Ιστορίας μοιάζει δημοκρατικό. Είναι όμως έτσι; Ο ναζισμός, ο φασισμός και ο κομμουνισμός, όλα είναι στο ίδιο κεφάλαιο. Αποτελούν μια ομοούσια και αδιαίρετη τριάδα. Και ο άριστος ο μαθητής δεν θα καταλάβει ποτέ γιατί η κομμουνιστική ΕΣΣΔ πολέμησε τόσο σκληρά τον ναζισμό. Στο σχολειό, όλοι πρέπει να παίρνουμε ως σωστό αυτό που λένε οι δάσκαλοι. Αν έχεις μια άλλη άποψη, όσο σωστή και να είναι, τότε μένεις στην ίδια τάξη. ‘Η θεωρείσαι ανεπίδεκτος μαθήσεως.

Ο γνωστός ιστορικός Ενζο Τραβέρσο υποστηρίζει πως αυτή η αντίληψη είναι ένα εργαλείο για να «νομιμοποιηθεί η θριαμβεύουσα Δύση». Δηλαδή ο μαφιόζικος αρπαχτικός καπιταλισμός να αποτρέψει ακόμα και την ελάχιστη κοινωνική αλλαγή. Και αυτά στη δημοκρατική Γαλλία που δεν αποκλείεται να μας δώσει μια ακροδεξιά κυβέρνηση με τη Μαρίν Λεπέν. Και κάτι προσωπικό. Εγώ υπήρξα άριστος μαθητής. Μου πήρε δεκαετίες να ξεμάθω ό,τι είχα μάθει στο σχολειό. Και ακόμα μένω έκπληκτος με το πόσα στραβά έχω στο μυαλό μου.

Αλλά δεν είναι μόνο το σχολειό. Είναι και οι κυριαρχούσες απόψεις της κοινωνίας. Αν πεις τη δική σου αλήθεια, που είναι διαφορετική από των άλλων, σε τρώει ο λύκος. Κατά κανόνα η άγνοια και η βλακεία είναι τα σίγουρα καταφύγια που έχουν οι άνθρωποι. Είναι πιο εύκολο να πιστέψεις έναν μύθο, από ό,τι να αναλύσεις την πραγματικότητα. Γιατί αυτό είναι επώδυνο. Προτιμούμε να έχουμε ψευδείς βεβαιότητες, γιατί αυτή είναι η άμυνά μας. Και ψηφίζουμε αυτά που ψηφίζουμε.

Η γέννηση ενός κράτους

“Για κάθε ενδεχόμενο, να αυξήσουμε τον προϋπολογισμό για τον εποικισμό του Άρη στα 100 τρις δολλάρια!!!”

Σεπτεμβρίου 4, 2014 από seisaxthiablog

Του Περικλή Κοροβέση

Με τη σφαγή στη Λωρίδα της Γάζας και τον ακήρυχτο πόλεμο στην Ουκρανία, στην ουσία μεταξύ Δύσης-Ρωσίας μαζί με τους στρατιωτικούς συμμάχους (Λευκορωσία, Τατζικιστάν, Κιργιστάν, Αρμενία και Καζακστάν), η κρίση από την περιφέρεια της Ευρώπης περνάει στο κέντρο της. Το πανίσχυρο λόμπι των γερακιών του πολέμου στην Ουάσινγκτον, που θέλει τις ΗΠΑ παγκόσμια αυτοκρατορία και τον 21ο αιώνα αμερικανικό, επιθυμεί τον πόλεμο τώρα για να ξοφλάμε μια ώρα γρηγορότερα.

Παρά τις τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ, εξαπλάσιες από αυτές της Κίνας, δεν είναι σε θέση να ανοίξουν πολλά μέτωπα ταυτόχρονα. Η στρατιωτική δύναμή τους βρίσκεται μειωμένη. Και για να ακριβολογήσουμε: ποτέ δεν ήταν τόσο άσχημα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γι’ αυτό τα μάζεψαν από το Ιράκ και ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν το Αφγανιστάν. Η προσοχή είναι στραμμένη στην Κίνα που βρίσκεται κυκλωμένη από εννιά στρατιωτικές βάσεις και δύο στόλους. Τον τρίτο και τον έβδομο. Και αναμένεται περαιτέρω ενίσχυση της στρατιωτικής πολιορκίας.

Συναδελφικοί ναοί - Του Περικλή Κοροβέση

Ας αρχίσουμε με ένα ερώτημα στους φιλομαθείς αναγνώστες της «Εφ.Συν.». Σε ποιο νησί υπήρχαν συνεταιριστικοί ναοί και οι καταλήψεις των μοναστηριών ήταν νόμιμες; Αν αυτή η στήλη ήταν τηλεοπτικό παιχνίδι, θα έπρεπε να διέθετε και κάποιο χρηματικό ποσό για τη σωστή απάντηση. Αλλά επειδή είμαστε αντίθετοι σε κάθε τζόγο, θα δώσουμε κάποια συμπληρωματικά στοιχεία για να βοηθήσουμε τη μνήμη των εργοδοτών-αναγνωστών μας. Λοιπόν, σε αυτή τη χώρα, ο ενοριακός ιερέας, οι δύο φύλακες του ναού, ο γραμματέας της αδελφότητας εκλέγονταν με μυστική ψηφοφορία, κάθε ένα ή δύο χρόνια. Και μετά τη λήξη της θητείας τους, πάλι εκλογές. Καμιά απάντηση; Να σας βοηθήσω ακόμα παραπάνω. Το Μοναστήρι και ο Ναός του Αγίου Νικολάου, με όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία του, μεταβιβάζονται στους κατοίκους όλου του νησιού με στόχο την ανάδειξη μιας κοινά αποδεκτής διοίκησης για κοινή χρήση και λατρεία. Αλλά αυτό το κίνημα δεν σταμάτησε εδώ. Προχώρησε και στην κατάληψη του φρουρίου «Καψάλι» της Χώρας των Κυθήρων.

Ναι, όλα αυτά στα Κύθηρα στη διάρκεια της ευρωπαϊκής κατοχής των Επτανήσων (Βενετοί, Γάλλοι, Αγγλοι) από το 1207 μέχρι το 1863. Μιλάμε για κατοχή ελληνικού εδάφους που είχε μεγαλύτερη διάρκεια από αυτήν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αλλά για αυτά δεν λέμε τίποτα. Οταν μας κατακτούν οι Οθωμανοί, μας σκλαβώνουν. Αν όμως μας κατακτήσουν οι Δυτικοί, μας απελευθερώνουν. Θεωρία εξάλλου που πρεσβεύει και η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου με κρυπτοσύμμαχο τον Ψαριανό και πολλούς άλλους. Και αυθορμήτως μπαίνει ένα απλό ερώτημα: Ευρώπη και Ε.Ε. είναι το ίδιο πράγμα; Μήπως η Ευρωπαϊκή Ενωση Καπιταλιστών και Τραπεζιτών είναι ένας νέος οικονομικός στρατός κατάκτησης των λαών της Ευρώπης; Και αν ναι, τότε πού είναι η Ευρώπη των λαών; Και ακόμα, μην τυχόν μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή; Δεν είναι καιρός να αρχίσει ένας τέτοιος διάλογος;

H Xρυσή Aυγή προ των πυλών…

Φεβρουαρίου 11, 2014 από seisaxthiablog

Περικλής Κοροβέσης

Το ενδεχόμενο η Χρυσή Αυγή να έρθει δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές και να υπερφαλαγγίσει τη Ν.Δ. είναι κάτι που δεν πρέπει να αποκλειστεί. Και εδώ συντρέχουν πολλοί λόγοι που…συνηγορούν γι’ αυτήν την υπόθεση.

Παρά το γεγονός ότι έχει χαρακτηριστεί και επισήμως εγκληματική οργάνωση, με προφυλακισμένο τον αρχηγό και κορυφαία στελέχη της και παρά τις εγκληματικές πράξεις της, τις βιαιοπραγίες

και το σπάσιμο αυτοδιαχειριζόμενων χώρων («Συνεργείο»), εξακολουθεί να κρατάει υψηλά τα ποσοστά της, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Διαθέτει περίπου διπλάσιο ποσοστό από το ΚΚΕ και είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από τη ΔΗΜΑΡ. Οσοι πίστεψαν πως οι εγκληματικές πράξεις θα επηρέαζαν τους ψηφοφόρους της πλανήθηκαν πλάνην οικτράν.

Η βία στις ναζιστικές οργανώσεις είναι δομικό στοιχείο της ανάπτυξής τους. Και αυτή η βία έλκει τους ανθρώπους που δεν έχουν σαφή πολιτική συνείδηση. Αν σκεφτούμε πως στη δημοσκόπηση της εφημερίδας «Εθνος», το 58% των ερωτηθέντων ήταν υπέρ ενός ιστορικού συμβιβασμού μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, δηλαδή μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε ένα καλό δείγμα για το πώς σκέφτεται πολιτικά αυτός ο λαός. Και εδώ ας κάνουμε μια σκέψη για τις δημοσκοπήσεις.

«Ερατώ», η αγαπημένη μου

Του Περικλή Κοροβέση

http://www.efsyn.gr

Ξέρω αρκετούς που πέρασαν μαύρα Χριστούγεννα. Τίποτα πρωτότυπο. Όλοι ξέρουμε κάποιους, ανθρώπους σαν κι εμάς, που βρέθηκαν στον δρόμο χωρίς να έχουν φταίξει σε τίποτα. Και αυτοί οι άνθρωποι είναι το πιο σίγουρο μέλλον μας. Εκτός από ελάχιστους που ποτέ δεν παθαίνουν τίποτα, όλοι οι υπόλοιποι ζούμε επικίνδυνα. Ο,τι έχει συμβεί στον διπλανό μας είναι προειδοποίηση για το τι μπορεί να συμβεί αύριο και σε μας. Και η φωταγωγία της πόλης, μέρες γιορτών βλέπετε, μοιάζει χλευασμός. Και επί πλέον έχουμε και εκατομμυριούχους βουλευτές της Αριστεράς. Εντάξει, τα χρήματα μπορεί να προέρχονται από οικογενειακή περιουσία ή από κάποια καλή δουλειά. Ουδέν πρόβλημα από αυτήν την πλευρά. Το θέμα είναι ηθικό. Έχεις χρήματα, είσαι αριστερός, και μάλιστα ηγέτης, τι τα κάνεις;

Θα μπορούσαν να πήγαιναν σε ένα κοινωφελές έργο. Από ιατρεία, συσσίτια, στέγη γι’ αυτούς που δεν έχουν τίποτα ή ακόμα να εξασφαλίσουν ένα μικρό μισθό για τα λίγα ΜΜΕ της Αριστεράς. Και αυτοί να ζήσουν άνετα και αξιοπρεπώς. Και πάλι καμιά αντίρρηση από έναν άνθρωπο που ζει πολύ πιο κάτω από το όριο της φτώχειας και είναι ευτυχής με τη ζωή του. Ποιο είναι το μυστικό μου; Χρονιάρες μέρες, ας μιλήσουμε λίγο πιο προσωπικά, σαν κάποια εξομολόγηση που θα κρατήσει μυστικά τα προσωπικά σου δεδομένα. Είναι το δύσκολο ταξίδι στα βάθη του εαυτού σου, να βρεις ποιος είσαι, και να ξεσκίσεις την ταυτότητα που σου έδωσαν η οικογένεια, το σχολείο και η κοινωνία.

Υπάρχει πάρα πολύς κόσμος που έχει δουλέψει για σένα. Δεν είμαστε μόνοι. Μας υποχρέωσαν να είμαστε μόνοι, για να πειστούμε πως είμαστε ανήμποροι. Και όμως εγώ έχω κάνει συντροφιά, σε νύχτες άγριες και απελπισμένες, με μεγάλες κυρίες που ήρθαν στο υπόγειό μου πρόθυμες, χωρίς κόνξες. Και μου έδωσαν ό,τι καλύτερο είχαν. Τη φωνή τους και την ψυχή τους. Μιλάω για την Παπαγκίκα, τη Νίνου, την Μπέλλου, έτσι μιλάω ενδεικτικά, υπάρχουν ακόμα πολλά ονόματα, γατί πίσω από κάθε δίσκο υπάρχει ένας άνθρωπος. Για ποιον τραγούδησαν; Ανάμεσά τους είμαστε κι εγώ και ο καθένας που θέλει να φύγει από τη μιζέρια του, την απόλυτη φυλακή που του επέβαλε η κοινωνία, και αυτές οι φωνές είναι το κλειδί για να ανοίξεις το μπουντρούμι σου και να αποδράσεις. Να βγεις στο ανοιχτό πέλαγος.

Υπάρχουν ακόμα και οι αντρικές φωνές. Ο Όμηρος, ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής και ο Ευριπίδης, ανά πάσα στιγμή μου κάνουνε παρέα. Είναι συγκάτοικοί μου, αθόρυβοι, φτάνει να απλώσω εγώ το χεράκι μου, να τους βγάλω από το ράφι, και με ένα διάβασμα αυτοί ζωντανεύουν. Δεν δείχνουν κανέναν ανταγωνισμό αν διαβάζω νεότερους, όπως π.χ. Σέξπιρ, Μολιέρο, Ιψεν, Στρίντμπεργκ ή Ο ’Νιλ. Δεν είναι ανταγωνιστικοί, όπως ο γείτονάς μου που θεωρεί δικαίωμά του να αδειάζει τις στάχτες των τσιγάρων από το αυτοκίνητό του μπροστά από την πόρτα μου, και επί πλέον να με καθοδηγεί, για τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ μια ολόκληρη ζωή ήταν βαθιά χωμένος στο ΠΑΣΟΚ.

Ανθρωποι που δεν υπάρχουν

Στο κέντρο του περιθωρίου

Του Περικλή Κοροβέση

Ας ξεκινήσουμε από μια δυσάρεστη διαπίστωση. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι στην Ελλάδα έχουμε πάρα πολλούς μετανάστες. Και όντως, στις πιο υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας και των άλλων μεγάλων αστικών κέντρων της Ελλάδας, τους βλέπουμε στοιβαγμένους στις πλατείες, να μιλούν ακατανόητες γλώσσες και να ανήκουν σε όλες τις φυλές του Ισραήλ. Οι περίοικοι δυσανασχετούν και θέλουν να φύγει αυτό το κακό από τη γειτονιά τους. Και η διορατικότητά τους φτάνει μέχρι τη μύτη τους. Θέλουν να φύγουν από την περιοχή τους. Και παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους. Και βιαιοπραγούν εναντίον ανθρώπων που δεν γνωρίζουν και που δεν τους έβλαψαν σε τίποτα. Οταν τα καταφέρουν και τους διώξουν και το πρόβλημα μετατεθεί στη διπλανή γειτονιά, τότε πιστεύουν πως το έλυσαν.

Αριστερά του θερμοκηπίου

Toυ Περικλή Κοροβέση

Μαρτίου 24, 2013 από seisaxthiablog

Στο κέντρο του περιθωρίου

Τα δημοσκοπικά νέα για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι εξαίρετα. Την περασμένη Πέμπτη μάθαμε από το πολιτικό βαρόμετρο του Μαρτίου, που διεξήγαγε η εταιρεία Public Issue (για λογαριασμό του Σκάι και της «Καθημερινής»), πως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι πρώτος σε όλα και βρίσκεται στο 29,5% έναντι του 28,5% της Ν.Δ. Στην παράσταση νίκης σκαρφαλώνει στο 44% αφήνοντας πίσω τη Ν.Δ. στο 41%. Εντυπωσιακή είναι και η δημοφιλία του αρχηγού, Αλ. Τσίπρα, που ξεπέρασε τη δημοφιλία του Αντ. Σαμαρά κατά μία ολόκληρη μονάδα. Δηλαδή, Σαμαράς και Τσίπρας είναι αντίζηλοι για το ποιος θα κερδίσει τον έρωτα των ψηφοφόρων αυτής της χώρας, για καλό σκοπό βέβαια, ώστε να ενωθούν με τα ιερά δεσμά του κυβερνητικού γάμου.

Ολοι ξέρουμε πως οι δημοσκοπήσεις που γίνονται με επιστημονικά κριτήρια (γιατί υπάρχουν και δημοσκοπήσεις-απάτη) δείχνουν πώς περίπου θα είναι τα αποτελέσματα των εκλογών, αν αυτές συνέπιπταν με τον χρόνο που διεξάγεται το γκάλοπ. Συνήθως, το δείγμα είναι πάνω-κάτω χίλιοι άνθρωποι και το ποσοστό που βγαίνει αφορά εκείνους που δέχτηκαν να απαντήσουν στα ερωτήματα της εταιρείας.

Παλαιότερα, την εποχή που οι άνθρωποι μιλούσαν και τα γκάλοπ δεν είχαν έρθει ακόμα στην Ελλάδα, τη δουλειά αυτή την έκαναν κατά κύριο λόγο οι μπαρμπέρηδες και οι ταξιτζήδες. Κατά κανόνα, έπεφταν μέσα στις προβλέψεις τους. Αλλά και ο καθένας από μας κάνει αυθορμήτως δημοσκοπήσεις στον κοινωνικό και επαγγελματικό του χώρο. Μπορεί να μην έχουν τις επαγγελματικές προδιαγραφές των εξειδικευμένων γραφείων, αλλά είναι εντούτοις καθοριστικές στη διαμόρφωση των προσωπικών μας αντιλήψεων.

Ας ξεκινήσουμε όμως από τα πραγματικά ποσοστά που συγκέντρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του περασμένου Ιούνη: 1.655.053 άνθρωποι τον ψήφισαν και το ποσοστό του ήταν 26,89%. Ανήκω κι εγώ σε κείνη την κατηγορία των ανθρώπων που αυθορμήτως κάνουν γκάλοπ. Ψάχνω να βρω πού βρίσκεται αυτό το 27%. Χοντρικά, περίπου ένας στους τρεις θα έπρεπε να ήταν «συριζαίος» και λογικά θα έπρεπε να τους συναντάμε παντού. Αλλά μοιάζουν με μαγική εικόνα. Πού είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ των φτωχών, των ανέργων ή των αστέγων; Πού είναι η συνδικαλιστική του παρουσία στους εργαζόμενους ή στους φοιτητές; Πού είναι τα κινήματα νεολαίας που έχει εξασφαλισμένο μέλλον στην ανεργία και στον κοινωνικό αποκλεισμό; Πού είναι τα μαζικά συλλαλητήρια; (Είναι ζήτημα αν συγκεντρώνουν κάποιες δεκάδες χιλιάδες σε όλη την Ελλάδα, λες και η συστηματική καταστροφή αυτής της χώρας που τη ζουν στην προσωπική τους ζωή δεν τους αφορά). Πού είναι οι κοινωνικές πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ; Πού είναι τα κινήματα αλληλεγγύης; Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 2.500 συλλογικότητες στην Ελλάδα που αναγνωρίζονται στην Αλληλεγγύη. Σίγουρα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν είναι εχθρικός με αυτές τις κινήσεις. Το θέμα είναι αλλού. Πού βρίσκεται όλος αυτός ο κόσμος και τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για να δράσει μέσα σ” αυτήν την κοινωνία; Και ενώ ο κόσμος χάνεται, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ χτενίζεται εκλογοκεντρικά.

Η αδιαφορία είναι συνενοχή

Μαρτίου 5, 2013 από seisaxthiablog

Του Περικλή Κοροβέση

Ο Άρθουρ Κέσλερ δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος συγγραφέας και στοχαστής. Ήταν αυτόπτης μάρτυς σε πολλά μεγάλα συμβάντα που διαδραματίστηκαν τον περασμένο αιώνα. Έγραφε σε πολλές γλώσσες, είχε ζήσει σε όλη την Ευρώπη και εργαζόταν ως πολεμικός ανταποκριτής.Ήδη από τη δεκαετία του 1930 είχε γίνει γνωστός διεθνώς και τα άρθρα του είχαν απόλυτο κύρος. Ένα από αυτά δημοσιεύτηκε στους «New York Times» το 1944. Εκεί μιλούσε για τα φρικτά εγκλήματα των ναζί. Εκτελέσεις αιχμαλώτων στη Γαλλία, ομαδικοί τάφοι στην Πολωνία, για τα Ολοκαυτώματα των Εβραίων, Σλάβων, Τσιγγάνων, ομοφυλοφίλων και τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς από πείνα στην Ελλάδα, με πρώτο θύμα τα παιδιά. Θα περίμενε κανείς πως αυτό το άρθρο θα έκανε σάλο. Η εφημερίδα ήταν έγκυρη και είχε μεγάλη κυκλοφορία. Το 90% των Αμερικανών και των Αγγλων δεν πίστεψαν τις καταγγελίες του Κέσλερ. Τις θεώρησαν προπαγανδιστικό υλικό. Να σημειώσουμε πως τα δύο τελευταία χρόνια του πολέμου, οι σύμμαχοι είχαν πάψει να μιλούν για ναζισμό.

Ένα απαρατήρητο εθνικό έγκλημα

Του Περικλή Κοροβέση

«Το μεθοδικό σχέδιο καταστροφής της χώρας έχει έναν συγκεκριμένο στόχο: να διαλύσει ολοσχερώς την κοινωνία και να μετατρέψει τους πολίτες της σε ένα πεινασμένο κοπάδι που θα σπαράζεται μεταξύ του για λίγη τροφή.Αριστερίστικες υπερβολές;Αντιευρωπαϊκός φανατισμός;Κρυφό λόμπι δραχμής;Τίποτε από όλα αυτά. Απλά είναι η πρόταση του προέδρου του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων, Χανς Πέτερ Κάιτελ, για τη μετατροπή όλης της Ελλάδας σε «ειδική οικονομική ζώνη»(«Σπίγκελ» 10/9/12).

Η παρεκτροπή της φασίζουσας κυβέρνησης.

  Περικλής Κοροβέσης

  Στη ναζιστική Κατοχή, παρά τα μαζικά εγκλήματα των κατακτητών, τα βασα­νιστήρια, την πείνα, το μαρτύριο της παγωνιάς και τις αμέτρητες κακουχίες, οι Έλληνες είχαν μια αισιοδοξία και την ελπίδα πως μια μέρα όλα αυτά θα τελείωναν. Στη σημερινή Ελλάδα κυριαρχεί ένα κλίμα εθνικής κατάθλιψης. Η συμφορά που έχει πέσει στα κεφάλια του 99% εκλαμβάνεται σαν θεϊκή κατάρα ή σαν μοίρα. Και οι περισσότεροι αισθάνονται ανήμποροι να αντιδράσουν. Και κάποιοι περιμένουν να βρεθεί Μεσσίας - Σωτήρας που θα τους σώσει. Συχνά αναπολούν έναν Μεταξά ή Παπαδόπουλο, που θα πιάσει όλους τους πολιτικούς, θα τους βάλει σ' ένα καράβι και θα τους βουλιάξει. Όσους  συναντάς, είναι θυμωμένοι και αγανακτισμένοι, βρίζουν θεούς και δαίμονες, αλλά ούτε τους περνάει από το μυαλό να κάνουν κάτι. Αυτό είναι δουλειά κάποιου αλλουνού. Είναι βαθιά πεπεισμένοι πως ότι και να κάνουν δεν γίνεται τίποτα.