Ανακάλυψαν τη βρύση των Κολοκοτρωναίων και γεφύρι του 16ου αιώνα στην Αρκαδία

Ένα γεφύρι το οποίο οι σύγχρονοι Αρκάδες αγνοούσαν την ύπαρξη του ήρθε πριν από λίγες ημέρες στο φως κατά τον καθαρισμό του μονοπατιού από την Στεμνίτσα προς την μονή Αιμυαλών. Πρόκειται για μοναδικό στο είδος του γεφύρι καθώς όχι μόνο είναι οξύκορφο – όταν όλα τα άλλα της περιοχής έχουν τόξα με ομαλές καμπύλες – αλλά έχει και καμπύλο κατάστρωμα, με την κυρτή πλευρά στραμμένη προς τα ανάντη.

Την ανακάλυψη του έκανε ο Γιάννης Λαγός, ο δημιουργός και συντονιστής του Menalon Trail που έβαλε εδώ και 4 χρόνια την Αρκαδία και την Πελοπόννησο στον παγκόσμιο πεζοπορικό χάρτη. Όπως αναφέρει στο News24/7, o κ. Λαγός “σύμφωνα με τον ηγούμενο της μονής Αιμυαλών, τον γέροντα Δαμασκηνό μάλλον πρόκειται για ένα κτητορικό γεφύρι. Το μοναστήρι χτίστηκε το 1608 από την οικογένεια Κοντογιάννη οι οποίοι φέρεται να έχτισαν και το γεφύρι στο Ζυγοβιστινόρεμα, παραπόταμο του Λούσιου”.

Την ύπαρξη του γεφυριού γνώριζαν μόνο οι μοναχοί καθώς από το 1905, οπότε και η κύρια διαδρομή που ένωνε την Στεμνίτσα με την Δημητσάνα περνούσε από διαφορετικό σημείο, ο παλαιός δρόμος που το προσέγγιζε είχε πέσει σε αχρηστία. Ήρθε ξανά στο φως από την ομάδα της Στεμνίτσας που συμμετέχει στον καθαρισμό της διαδρομής: Στεμνίτσα – Ι.Μ. Αγίου Δημητρίου – Ι.Μ. Αιμυαλών – Παλιοχώρι.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γράφει για τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια

Η Αθήνα επί τουρκοκρατίας

από Ερανιστής

Απόσπασμα της «Διήγησης» του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στον Γεώργιο Τερτσέτη:

«Τὰ ψηφίσματα τῆς συνελεύσεως εἰς τὸ Ἄργος ἔβαλαν βάσεις συνταγματικῆς κυβερνήσεως. Ἀφοῦ ἐκλέχθη ἡ Γερουσία, ἐσύστησε ὁ Κυβερνήτης καὶ ἐπιτροπὴ διὰ νὰ ἑτοιμάσει σύνταγμα. Μερικοὶ προύχοντες ἐδυσαρεστήθηκαν· κοντὰ εἰς αὐτοὺς οἱ Ὑδραῖοι, διατὶ δὲν τοὺς ἔδιδε ὁ Κυβερνήτης εὐθὺς τὰ ὅσα εἶχαν ἐξοδεύσει εἰς τὴν ἐπανάστασιν. Οἱ Χῖοι, διατὶ τοὺς ἐζήτησε λογαριασμόν. Ἐκακοφάνηκε καὶ μερικῶν λογιοτάτων, διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῆς ἐφημερίδος. Ἐζήτησαν σύνταγμα, καὶ ἔτζι οἱ προύχοντες οἱ παραπονεμένοι, ἑνωμένοι μὲ τοὺς Ὑδραίους καὶ  ἄλλους δυσαρεστημένους, ἔβγαλαν ἐμπροστὰ διὰ πρόφασιν τὸ σύνταγμα. Ἠμπορεῖ μεταξὺ τῶν προκομμένων νὰ ἐπίστευαν, ὅτι εἶναι καλὸ τὸ σύνταγμα διὰ νὰ ἔμβει εἰς ἐνέργειαν εὐθύς, πλὴν οἱ κοτσαμπασῆδες καὶ μερικοὶ ἄλλοι τὸ μετεχειρίστηκαν ὡς πρόσχημα. Ἐμβῆκε μέσα καὶ ξένος δάκτυλος καὶ ἐρέθιζε τὰ πράγματα.

Ἔβγαλαν κλέφτες· ἐπῆγα, ἡσύχασα τὸν τόπο. Ἔστειλαν οἱ Ὑδραῖοι νὰ ἀποστατήσουν τὰ νησιά, ἐστάθηκαν ὑποχρεωμένοι νὰ γυρίσουν ὀπίσω εἰς τὴν Ὕδραν. Ὑποπτευόμενοι οἱ Ὑδραῖοι διὰ νὰ μὴν ἑτοιμάσει τὴν φρεγάδα τὴν «Ἑλλάδα» ὁ Κυβερνήτης ἐναντίον τῶν Ὑδραίων, ἔστειλαν τὸν Μιαούλην καὶ τὴν ἔκαψε, ἔκαψε καὶ ἄλλα δύο καράβια, ἔβαλε φωτιὰ εἰς τὸν Ναύσταθμον εἰς τὸ Βαπόρε, πλὴν ἐκατάφθασαν ἄνθρωποι τῆς Κυβερνήσεως καὶ τὰ ἔσβησαν. Ὁ Μιαούλης μὲ αὐτὸ τὸ κάμωμα ἀμαύρωσε τὴν ὑπόληψίν του, διότι ἕως τότε ὁ Μιαούλης δὲν εἶχε ἀνακατευθεῖ εἰς κανένα ἐσωτερικό, καὶ ἦτον ἡ ὑπόληψίς του καθαρή. Τὰ καράβια ἦτον ἰδιοκτησία τοῦ ἔθνους, καὶ ὄχι τοῦ Καποδίστρια. 

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: "Ο Λόγος στην Πνύκα"

Παιδιά μου! 

Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των. 

Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν. 

Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα• διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε. 

Όταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απείλησε με θάνατο τους προσκυνημένους και εκτέλεσε τον προδότη Νενέκο

Ο Νενέκος ήταν ο "Εφιάλτης" της ελληνικής επανάστασης. Αν και είχε αγωνιστεί γενναία στην επανάσταση στις μάχες του '21, άλλαξε στρατόπεδο και προσκύνησε τον Ιμπραήμ. 

Είχε γεννηθεί στο χωριό Ζουμπάτα και είχε πολεμήσει στις μάχες της Πελοποννήσου και στη Δυτική Στερεά Ελλάδα. Ήταν σπουδαίος αγωνιστής και τον δεύτερο χρόνο της επανάστασης εκστράτευσε στη Δυτική Στερεά Ελλάδα με 70 άνδρες υπό τον στρατηγό Κανέλλο Δεληγιάννη. 

Για ένα διάστημα ήταν οδηγός του σώματος του Γενναίου Κολοκοτρώνη και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Μακρυνόρος και έγινε ακόλουθος του Ανδρέα Ίσκου. Στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου εξεστράτευσε μαζί με τους Ανδρέα Ζαΐμη και Ανδρέα Λόντο και μέχρι το 1825 είχε πάρει μέρος σε πολλές μάχες εναντίον των Οθωμανών. Ωστόσο, το 1825, όταν ο Ιμπραήμ εκστράτευσε στην Πελοπόννησο, τον προσέγγισε και τον έπεισε να αλλάξει στρατόπεδο χαρίζοντας του πλούσια ανταλλάγματα. 

Οι χωρικοί των Ζουμπατοχωρίων ήταν σε άθλια κατάσταση και ο Ιμπραήμ εκμεταλλεύτηκε τη δυσχερή θέση στην οποία είχαν περιέλθει.Τους επέτρεψε να έχουν εμπορικές συναλλαγές με τους Τούρκους της Πάτρας με αντάλλαγμα να υποταχθούν στον Σουλτάνο. Ο Νενέκος ήταν από τους πρώτους που προσκύνησαν καθώς ο Ιμπραήμ του πρόσφερε χρήματα, άλογα, γαίες και ασυδοσία προς αυτόν. Ονομάστηκε Μπέης Νενέκος και έγινε επικεφαλής ενός σώματος 2.000 ενόπλων προσκυνημένων οπλαρχηγών που άρχισαν να πολεμούν τους Έλληνες επαναστάτες. 

Σύμφωνα με τον Φωτάκο, πολλοί χωρικοί ακολουθούσαν πιστά τον Νενέκο και παρά τις προσπάθειες του Γέρου του Μοριά να τους αλλάξει γνώμη δεν τα κατάφερε. 

Η οργή του Κολοκοτρώνη ήταν τεράστια ιδιαίτερα όταν έμαθε ότι ο Νενέκος είχε την ευκαιρία να αιχμαλωτίσει ή να εξοντώσει τον Ιμπραήμ και δεν το έπραξε. 

Το συγκεκριμένο περιστατικό περιγράφει ο Φωτάκος: 

4 Φεβρουαρίου 1843 πεθαίνει ο Θ. Κολοκοτρώνης - Έβαλαν κάτω από τα πόδια του μία τουρκική σημαία

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε «εις τα 1770, Απριλίου 3, την Δευτέρα της Λαμπρής... εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι», όπως αναφέρει στα Απομνημονεύματά του. 

Ήταν γιος του κλεφτοκαπετάνιου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη (1747-1780) από το Λιμποβίσι Αρκαδίας και της Γεωργίτσας Κωτσάκη, κόρης προεστού από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας. 

Η οικογένεια των Κολοκοτρωναίων από το 16ο αιώνα, που εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας, βρίσκεται σε αδιάκοπο πόλεμο με τους Τούρκους. Μονάχα από το 1762 έως το 1806, 70 Κολοκοτρωναίοι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές. 

Το 1780, ήταν 10 ετών, όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους, ένα γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του. 

Στα 17 του έγινε οπλαρχηγός του Λεονταρίου και στα 20 του νυμφεύτηκε την κόρη του τοπικού προεστού Αικατερίνη Καρούσου. 

Το 1806, κατά τη διάρκεια του μεγάλου διωγμού των κλεφτών από τους κατακτητές, κατόρθωσε να διασωθεί και να καταφύγει στη Ζάκυνθο, όπου κατατάχθηκε στον αγγλικό στρατό κι έφθασε μέχρι το βαθμό του ταγματάρχη. 

Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις αρχές του 1821 αποβιβάστηκε στη Μάνη για να λάβει μέρος στον επικείμενο Αγώνα. 

Στις 23 Μαρτίου του 1821 συμμετείχε στο υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στρατιωτικό σώμα που κατέλαβε την Καλαμάτα, σηματοδοτώντας την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. 

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Ὁμιλία πρὸς τοὺς Γυμνασιόπαιδες στὴν Πνύκα

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Ὁμιλία πρὸς τοὺς Γυμνασιόπαιδες στὴν Πνύκα

ἐξεφωνήθη ὑπὸ τοῦ στρατηγοῦ τῇ 8ῃ Ὀκτωβρίου 1838 καὶ ἐδημοσιεύθη εἰς τὴν ἐφημερίδαν ΑΙΩΝ τῇ 13ῃ Νοεμβρίου 1838.

Παιδιά μου!

Εἰς τὸν τόπο τοῦτο, ὁποὺ ἐγὼ πατῶ σήμερα, ἐπατοῦσαν καὶ ἐδημηγοροῦσαν τὸν παλαιὸ καιρὸ ἄνδρες σοφοί, καὶ ἄνδρες μὲ τοὺς ὁποίους δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ συγκριθῶ καὶ οὔτε νὰ φθάσω τὰ ἴχνη των. Ἐγὼ ἐπιθυμοῦσα νὰ σᾶς ἰδῶ, παιδιά μου, εἰς τὴν μεγάλη δόξα τῶν προπατόρων μας, καὶ ἔρχομαι νὰ σᾶς εἰπῶ, ὅσα εἰς τὸν καιρὸ τοῦ ἀγῶνος καὶ πρὸ αὐτοῦ καὶ ὕστερα ἀπ᾿ αὐτὸν ὁ ἴδιος ἐπαρατήρησα, καὶ ἀπ᾿ αὐτὰ νὰ κάμωμε συμπερασμοὺς καὶ διὰ τὴν μέλλουσαν εὐτυχίαν σας, μολονότι ὁ Θεὸς μόνος ἠξεύρει τὰ μέλλοντα. Καὶ διὰ τοὺς παλαιοὺς Ἕλληνας, ὁποίας γνώσεις εἶχαν καὶ ποία δόξα καὶ τιμὴν ἔχαιραν κοντὰ εἰς τὰ ἄλλα ἔθνη τοῦ καιροῦ των, ὁποίους ἥρωας, στρατηγούς, πολιτικοὺς εἶχαν, διὰ ταῦτα σᾶς λέγουν καθ᾿ ἡμέραν οἱ διδάσκαλοί σας καὶ οἱ πεπαιδευμένοι μας. Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἀρκετός. Σᾶς λέγω μόνον πὼς ἦταν σοφοί, καὶ ἀπὸ ἐδῶ ἐπῆραν καὶ ἐδανείσθησαν τὰ ἄλλα ἔθνη τὴν σοφίαν των.

Εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον κατοικοῦμε, ἐκατοικοῦσαν οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους καὶ ἡμεῖς καταγόμεθα καὶ ἐλάβαμε τὸ ὄνομα τοῦτο. Αὐτοὶ διέφεραν ἀπὸ ἡμᾶς εἰς τὴν θρησκείαν, διότι ἐπροσκυνοῦσαν τὲς πέτρες καὶ τὰ ξύλα. Ἀφοῦ ὕστερα ἦλθε στὸν κόσμο ὁ Χριστός, οἱ λαοὶ ὅλοι ἐπίστευσαν εἰς τὸ Εὐαγγέλιό του, καὶ ἔπαυσαν νὰ λατρεύουν τὰ εἴδωλα. Δὲν ἐπῆρε μαζί του οὔτε σοφοὺς οὔτε προκομμένους, ἀλλ᾿ ἁπλοὺς ἀνθρώπους, χωρικοὺς καὶ ψαράδες, καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔμαθαν ὅλες τὲς γλῶσσες τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι, μολονότι ὅπου καὶ ἂν ἔβρισκαν ἐναντιότητες καὶ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ τύραννοι τοὺς κατέτρεχαν, δὲν ἠμπόρεσε κανένας νὰ τοὺς κάμῃ τίποτα. Αὐτοὶ ἐστερέωσαν τὴν πίστιν.

Δημήτρης Νατσιός, Ο Κολοκοτρώνης και τα μαλλιαρά σκυλιά, όπου κάνουν θελήματα...

Ο Κολοκοτρώνης και τα μαλλιαρά σκυλιά, όπου κάνουν θελήματα...

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

Λίγο πριν συλλάβει η βαυαρική αντιβασιλεία τον «προδότη» του Έθνους, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο Άρμανσπεργκ, θέλοντας να τον δοκιμάσει, του είπε:

-Έχεις πολλούς εχθρούς, στρατηγέ.

-Έχω παραδέχτηκε ο Κολοκοτρώνης, μα δύο απ’ αυτούς, στέκονται οι χειρότεροι απ’ όλους.

-Και ποιοι είναι οι δύο αυτοί εχθροί σου; ρώτησε περίεργα ο προϊστάμενος των αντιβασιλιάδων.

Ο Γέρος του αποκρίθηκε:

-Ο ένας τ ’όνομά μου κι ο άλλος οι  δούλεψές μου για την πατρίδα.

(Δ.Φωτιάδης, «Κολοκοτρώνης», εκδ. «Ζαχαρόπουλος» σελ. 13).

Αυτά γίνονται τον Σεπτέμβρη του 1833. Μάλιστα- να γράψουμε και κάτι νόστιμο από την ευφυή θυμοσοφία του Κολοκοτρώνη- έστειλαν ένα «τσούρμο», σαράντα «χωροφύλακες» για να αλυσοδέσουν, ποιον; το αθάνατο Εικοσιένα. Αρχηγός τους κάποιος ευτελής και γλοιώδης μοίραρχος, ονόματι Κλεώπας. Μόλις τον είδε ο Γέρος του Μοριά, είπε:

-Τι χρειαζόταν, ωρέ Κλεώπα, τόσο ασκέρι; Έφτανε να μου στείλουν ένα σκυλί μαλλιαρό, από εκείνα όπου κάνουν θελήματα, μ’ ένα γράμμα στο στόμα να πάω στ’ Ανάπλι και μ’ ένα φαναράκι να φέγγει και των δυονών μας... (Πού να καταλάβει ο Κλεώπας ότι «το μαλλιαρό σκυλί για θελήματα» ήταν ο ίδιος. Γέμισε ο τόπος σήμερα από τέτοια μαλλιαρά σκυλιά και κουτάβια, όπου κάνουν τα θελήματα των αφεντάδων τους...).

Θυμήθηκα την απάντηση του Κολοκοτρώνη στον Βαυαρό αντιβασιλέα, ακούγοντας τις απειλές που νυχθημερόν εκτοξεύονται από τους «ευκλεείς» γείτονές μας και τους ποικιλώνυμους «εταίρους» μας. Κανονικά τα κανάλια, μαζί με το δελτίο καιρού, πρέπει να καθιερώσουν και ένα δελτίο απειλών και ύβρεων που εξεμούν κατά της πατρίδας μας.

Και αναρωτιέσαι γιατί; Την απάντηση την έδωσε ο Κολοκοτρώνης. Για δύο λόγους:

Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΦΥΡΟΕΡΑ

Παίζουν οι ηθοποιοί: Γρηγόρης Βαφειάς, Γιάννης Αργύρης, Τάκης Ασημακόπουλος, Σπύρος Ολύμπιος, Πάνος Παπαδόπουλος, Γιώργος Μαραμένος, Κώστας Παπαγεωργίου, Τρύφων Καρατζάς, Έλλη Βοζικιάδου, Γιώργος Μαρίνος, Έλλη Ξανθάκη.
Στον ρόλο του Κολοκοτρώνη ο Στέλιος Βόκοβιτς.
ΕΔΩ:http://www64.zippyshare.com/v/OAVV8pqy/file.html

Ο Κολοκοτρώνης διατάζει τη δολοφονία του οπλαρχηγού Νενέκου που προσκύνησε τους Τούρκους και σώζει την επανάσταση. Ο Γέρος με τη φράση «φωτιά και το τσεκούρι στους προσκυνημένους» τρόμαξε τους ραγιάδες περισσότερο από τον Ιμπραήμ...

Στις αρχές του 1827 η Πελοπόννησος εξακολουθούσε να υφίσταται λεηλασίες και καταστροφές από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ. Πολλές φορές οι Αιγύπτιοι επέστρεφαν για δεύτερη φορά στο σημείο από το οποίο είχαν περάσει λίγες ημέρες νωρίτερα, ολοκληρώνοντας την καταστροφή. 

Οι περισσότερες εστίες αντίστασης είχαν εξουδετερωθεί Παρόλα αυτά, οι Αιγύπτιοι δέχονταν συνεχείς επιθέσεις ελληνικών τμημάτων στρατιωτών και χωρικών, οι οποίοι, καθώς δεν μπορούσαν να δώσουν μετωπική μάχη, πλευροκοπούσαν τις εχθρικές φάλαγγες ή τις κτυπούσαν από τα νώτα προκαλώντας σε αυτές μεγάλες απώλειες. Οι Πελοποννήσιοι συνέχιζαν τη συγκινητική τους αντίσταση εξαντλημένοι, πεινασμένοι και άοπλοι οι περισσότεροι, παρόλο που ο Ιμπραήμ εφήρμοσε τη μέθοδο του προσκυνήματος σε μεγάλη κλίμακα, ιδιαίτερα μετά την επιστροφή του από το Μεσολόγγι.

Προσκύνημα ονομαζόταν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η δήλωση υποταγής μεμονωμένων ατόμων η ολόκληρων ομάδων ή και περιοχών προς τον κατακτητή, εναντίον του οποίου είχαν εξεγερθεί. Οι Τούρκοι έδιναν στους προσκυνημένους ειδικό πιστοποιητικό, γνωστό ως «ράι μπουγιουρντί» ή «προσκυνοχάρτι». Με αυτόν τον τρόπο οι επαναστατημένοι επανέρχονταν στην κατάσταση του υπάκουου υπηκόου. 

Ο Κολοκοτρώνης ανέφερε στα απομνημονεύματά του ότι όσοι οπλαρχηγοί προσκυνούσαν, κυρίως λόγω των υψηλών χρηματικών αμοιβών που τους υποσχέθηκε ο Ιμπραήμ, ήταν πρώην μισθοφόροι στην υπηρεσία των προκρίτων του Μοριά....

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 μέσα από την διήγηση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη

Τα «Απομνημονεύματα» που ο Κολοκοτρώνης υπαγόρεψε στον Γεώργιο Τερτσέτη, ξεχωρίζουν ως κειμήλιο λόγου, πατριωτισμού, παρατηρητικότητας, απλότητας, ζωντάνιας και αγνής λαϊκής θυμοσοφίας.

1. ΔΙΗΓΗΣΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ (απόσπασμα)

 Η μεγάλη επανάσταση που οδήγησε στην απελευθέρωση από την τουρκοκρατία και στην ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους.

 Το κίνημα της ανεξαρτησίας άρχισε πρώτα στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες το Φεβρουάριο του 1821 υπό την ηγεσία του Αλ. Υψηλάντη και ταυτόχρονα εκδηλώθηκε και στον κυρίως ελληνικό χώρο. 

 Στις 23 Μάρτη του 1821 η Καλαμάτα να έχει απελευθερωθεί από τον τουρκικό ζυγό και στις 25 είχε απελευθερωθεί σχεδόν όλη η Πελοπόννησος πλην της Τρίπολης.

 Από την 

ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΑΘΗΝΑ, 1984

ΙΙΙ

ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ

απόσπασμα από την διήγηση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη για τις ημέρες της Επανάστασης. (Όλη η διήγηση  ΕΔΩ )

" ..Τέλος πάντων, τὸ μυστήριον τῆς Ἑταιρείας ἄρχισε νὰ διαδίδεται εἰς κάθε λογῆς ἀνθρώπους, καὶ καλοὺς καὶ κακούς, καὶ ἐβιασθήκαμε νὰ κινήσομε μίαν ὥραν ἀρχύτερα τὴν ἐπανάσταση. Ὁ Ντιόγος τὸ ἐμαρτύρησε εἰς τὸν Ἀλὴ πασά. 

Ἔτζι λοιπὸν εἰς τὰς 3 Ἰανουαρίου ἀνεχώρησα ἀπὸ τὴν Ζάκυνθον καὶ εἰς τὰς 6 Ἰανουαρίου ἔφθασα εἰς τὴν Σκαρδαμούλα, εἰς τοῦ πατρικοῦ μου φίλου καπετὰν Παναγιώτη Μούρτζινου.

Θ. Κολοκοτρώνης: “Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν”

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Οκτωβρίου 9, 2013

«Ήταν μια εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς… Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του. – Κανείς δεν είναιστην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι. – Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλληκάρια… Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του».

(Απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα του Θ. Κολοκοτρώνη)

Στην φωτογραφία, ο Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Χρυσοβίτσι Αρκαδίας.

Το βρήκαμε στην σελίδα:

Κίνηση Ελευθέρων Αρκάδων

ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ