Τα ιδρυτικά σύμβολα της Τουρκίας: Το ξίφος και το σαρίκι

«Ποιος θα τον σταματήσει;… Για τον Ατατούρκ, το μέτρο ήταν η χώρα. Για τον Ερντογάν, ολόκληρος ο κόσμος».

Του Γιώργου Καραμπελια

Μέχρι πρόσφατα, τόσο ο Μουσταφά Κεμάλ, ως το πρότυπο ενός ιακωβινικού κοσμικού τουρκικού εθνικισμού, όσο και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ως το πρότυπο ενός δημοκρατικού και λαϊκού ισλάμ, προβάλλονταν συστηματικά από τον Τύπο και τις κυβερνήσεις της Δύσης ως οι εναλλακτικές εκφράσεις ενός ειρηνευμένου τουρκισμού. Όμως το δοκιμίο του πρώην διευθυντή του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου της Γαλλίας, Jean-François Colosimo, Το ξίφος και το Σαρίκι, που εκδόθηκε στα ελληνικά από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις τον Δεκέμβριο του 2021. Καταδεικνύει με ακλόνητα επιχειρήματα την εσώτερη ταυτότητα όλων των πλευρών του τουρκισμού, που χρησιμοποιεί ταυτόχρονα το ξίφος και το σαρίκι. Άλλωστε η ταύτιση του Κεμαλικού Κιλισντάρογλου με τον ισλαμιστή Ερντογάν έναντι της Ελλάδας είναι εδώ για να μας την υπενθυμίζει.

Το βιβλίο του Κολοζιμό όχι μόνο αποδομεί αυτή την ψευδή εικόνα αλλά ταυτόχρονα καταδεικνύει τη βαθύτερη ενότητα που συνδέει τον ένα με τον άλλο, τον Κεμάλ με τον Ερντογάν, με μοναδικό στόχο και επιδίωξη την κυριαρχία.

Ο Κεμάλ, επιχείρησε διά πυρός και σιδήρου να μεταβάλει την πολυεθνική αυτοκρατορία σε ένα εθνικό τουρκικό κράτος που χρησιμοποίησε τα όπλα της Δύσης, γι’ αυτό και προχώρησε στην υιοθέτηση μιας σειράς μέτρων εκδυτικισμού – εισαγωγή του λατινικού αλφαβήτου, κατάργηση της μαντίλας, κοσμικό κράτος κ.λπ.﮲ μεταρρυθμίσεις που φάνταζαν στα μάτια τόσο των φιλελεύθερων όσο και των συντηρητικών Ευρωπαίων ως μία απροϋπόθετη προσχώρηση στον διαφωτισμό και τη Δύση.

Άλλωστε, η Τουρκία αποτελούσε ήδη από τον Μεσοπόλεμο μια δύναμη ανάσχεσης της σοβιετικής επιρροής, γεγονός που ενίσχυε τον δυτικό στραβισμό. Έβλεπαν στην Τουρκία ένα κοσμικό ανεξίθρησκο κράτος ξεχνώντας πως το τουρκικό «κοσμικό» κράτος αφορούσε αποκλειστικά μουσουλμανικούς πληθυσμούς, μετά τη γενοκτονία, την εκδίωξη ή τη φίμωση των χριστιανικών πληθυσμών. Ο εθνοκρατικός τουρκισμός επιχειρούσε την ενσωμάτωση όλων των μουσουλμάνων κατοίκων της Τουρκίας – μέσω της προπαγάνδας ή και της βίας αν χρειαζόταν.

Ποιες μυστικές εταιρείες προετοίμασαν την Επανάσταση

Καραμπελιάς Γιώργος

Πολλές δεκαετίες πριν την εμφάνιση της Φιλικής Εταιρείας, μαρτυρούνται απόπειρες των Ελλήνων για τη σύσταση επαναστατικών οργανώσεων ή “εταιρειών”, με σκοπό την απελευθέρωση της Ελλάδας. Το 1732, ο Λέσβιος κληρικός, Σεραφείμ Μυτιληναίος (Πωγωνάτος), σε ανάκρισή του στη Ρωσία, υποστήριξε πως, πριν από το 1700 ήδη, είχε δημιουργηθεί μυστική εταιρεία στην Ελλάδα με σκοπό την απελευθέρωσή της, ενώ ο ίδιος είχε έλθει σε επαφή με τον τσάρο Πέτρο τον Μεγάλο για τον ίδιο σκοπό.

Μυστική εταιρεία θεωρείται ότι συγκρότησε στη Μόσχα, πριν από τα Ορλωφικά, ο Πέτρος Μελισσηνός (1726-1796), ο οποίος έφθασε έως τον βαθμό του στρατηγού του ρωσικού πυροβολικού. Ο Μελισσηνός, μαζί με τον Κεφαλλονίτη μηχανικό, Μαρίνο Χαρμπούρη και τον Γεώργιο Παπάζωλη, έπεισαν τους αδελφούς Ορλώφ για την ανάγκη ανακίνησης επανάστασης στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα .

Μεταξύ των σημαντικότερων εταιριστικών κινήσεων μπορούμε να αναφέρουμε την εταιρεία “Αλέξανδρος”, που ιδρύθηκε από τον ηγεμόνα της Βλαχίας, Αλέξανδρο Μουρούζη, το 1777, στο Χέρμανστατ (Hermanstadt) της Τρανσυλβανίας, την “Εταιρεία των Φίλων”, που ιδρύθηκε το 1780, στο Βουκουρέστι (μέλος της οποίας υπήρξε ενδεχομένως και ο Ρήγας Φεραίος), την “Ελληνοδακική Φιλολογική Εταιρεία”, που ιδρύθηκε το 1780 στο Βουκουρέστι και ανέπτυξε πλούσια δράση, καθώς και την εταιρεία “Φοίνιξ”, την οποία ίδρυσε μετά τη φυγή του στη Ρωσία, το 1787, ο ηγεμόνας της Βλαχίας, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο αποκαλούμενος Φιραρής (φυγάς).

Από πολλούς πιστεύεται ότι ο Φιραρής, κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του (1785-1786), είχε μυήσει στα πατριωτικά του σχέδια τον Ρήγα Βελεστινλή και, το 1807, τον Κωνσταντίνο Υψηλάντη. Άλλες εταιρείες που αναφέρονται είναι το “Ρόπαλον του Ηρακλέους”, η “Εταιρεία της Αθηνάς”, η “Εταιρεία των Καλών Εξαδέλφων”, που συνδέονται πιθανότατα με την οργάνωση του Ρήγα.

Όλες αυτές οι Εταιρείες και κινήσεις δημιουργήθηκαν στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και συνέδεαν πάντοτε την απελευθέρωση των Ελλήνων με τις κινήσεις κάποιας από τις μεγάλες δυνάμεις, μίας ή ενίοτε και περισσοτέρων. Μια νέα φάση θα εγκαινιάσει ο Ρήγας, ο οποίος, μολονότι επιχείρησε να στηριχτεί στη Γαλλική Επανάσταση και τον Ναπολέοντα, θα θέσει στο επίκεντρο της δραστηριότητάς του τη δημιουργία μιας εγχώριας επαναστατικής οργάνωσης. Έκτοτε, μετά μάλιστα την εξάντληση του ανατρεπτικού δυναμικού του Ναπολέοντα, που θα προκαλέσει και την απογοήτευση του Κοραή, οι Έλληνες θέτουν ως στόχο μια αυτόνομη επαναστατική απόπειρα που, στην καλύτερη περίπτωση, θα προκαλούσε και την εμπλοκή κάποιας μεγάλης δύναμης, προφανώς της Ρωσίας.

Το λίκνο της Οδησσού

Εν τέλει, και καθόλου τυχαία, η Φιλική Εταιρεία θα ιδρυθεί στην Οδησσό, μια νέα πόλη που συνδύαζε το ελληνικό επαναστατικό πνεύμα, εδώ είχαν εγκατασταθεί πληθυσμοί με μεγάλη επαναστατική παράδοση, από την Πελοπόννησο και τα νησιά μετά τα Ορλωφικά, την ευνοϊκή για τους ομόδοξους Έλληνες ρωσική πολιτική, την άμεση συνάφεια με τις παραδουνάβιες ηγεμονίες και, τέλος, τα νεωτερικά ρεύματα. η πόλη δημιουργήθηκε κατά τα πρότυπα του Διαφωτισμού, με σημαντική παρουσία Δυτικοευρωπαίων.

Αν η Βιέννη υπήρξε, είκοσι χρόνια πριν, η πόλη όπου ο Ρήγας θα συγκροτήσει την πρώτη επαναστατική “οργάνωση”, η Οδησσός, η νέα πόλη με το αρχαιοελληνικό όνομα, θα προσφέρει το κατάλληλο λίκνο για την επώαση και την ενδυνάμωση της νέας επαναστατικής απόπειρας, ενώ, στη Βιέννη, παρότι έδρα του Λόγιου Ερμή, μέχρι το 1821, θα μυηθεί στην Εταιρεία μόνο ένα μέλος!

Ο “τρίτος πόλος” του Ελληνισμού, μεταξύ Παρισίων και Κωνσταντινούπολης, ο πόλος Βιέννης-Βουκουρεστίου-Οδησσού , που οραματίζεται μια βαλκανική Πολιτεία, ταυτοχρόνως ελληνική και πολυεθνική, ανεξίθρησκη και ορθόδοξη, διαφωτιστική και “ρομαντική”, ισχυροποιείται στα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα, μετακινείται αδιάκοπα προς τα ανατολικά και θα σφραγίσει όλες τις επαναστατικές και διαφωτιστικές απόπειρες.

Μετατόπιση του κέντρου βάρους

Δύο χρόνια μετά την επίθεση στον Έβρο – Το “σύστημα Σόρος” και ο ρόλος του

 

 

Καραμπελιάς Γιώργος

Ήταν σχεδόν δύο χρόνια πριν, όταν εκδηλώθηκε η υβριδική επίθεση της Τουρκίας στον Έβρο με όπλο παράνομους μετανάστες. Η απρόσμενη για πολλούς ελληνική αντίδραση μπορεί να είχε χειροκροτηθεί με ενθουσιασμό από τον ελληνικό λαό, αλλά είχε ανησυχήσει και θορυβήσει διεθνή και εγχώρια κέντρα, που έχουν κάνει το μεταναστευτικό ιδεολογία και επάγγελμα. Κατ’ εξοχήν είχε θορυβήσει το “σύστημα Σόρος”, το διεθνές δίκτυο του μεγαλοχρηματιστή, την Open Society.

Παράρτημα της στην Ελλάδα είναι η οργάνωση Solidarity Now που ασχολείται προνομιακά με το μεταναστευτικό και έχει ως διακηρυγμένο στόχο μια πολυπολιτισμική κοινωνία, μέσω της ανάμειξης των πληθυσμών. Αυτό το δίκτυο είναι εξαιρετικά ισχυρό, διότι έχει μεγάλη διείσδυση σε όλη σχεδόν την ευρωπαϊκή και αμερικανική κεντροαριστερά και κεντροδεξιά. Τωόντι, ο Σόρος ανήκει σε εκείνη την πτέρυγα του διεθνούς κατεστημένου που θεωρεί πως η Τουρκία πρέπει να συγκρατηθεί στα πλαίσια της Δύσης με κάθε τίμημα, ώστε να αποφευχθεί η προσέγγισή της με τη Ρωσία. Ειδικά τώρα, με το Ουκρανικό σε έξαρση, τη θέση αυτή συμμερίζεται και η κυβέρνηση Μπάιντεν.

Ο Σόρος διατηρεί προνομιακές σχέσεις με πολλούς πολιτικούς και διανοουμένους της Δύσης, ενώ στην Ελλάδα είναι γνωστοί οι δεσμοί του με τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Γιάννη Βαρουφάκη. Ελέγχει δε άμεσα, ή επηρεάζει ένα μεγάλο μέρος των πλέον εμβληματικών ΜΜΕ της Δύσης, ιδιαίτερα τα λεγόμενα φιλελεύθερα, όπως είναι οι New York Times και η Le Monde. Έτσι, είχε μέσω δημοσιευμάτων στηρίξει την Τουρκία του Ερντογάν απέναντι στην Ελλάδα, μετά την αποτροπή της απόπειρας εισβολής. Στις δε 4 Μαρτίου 2020, είχε δημοσιεύσει άρθρο στους Financial Times με τον εύγλωττο τίτλο “Η Ευρώπη πρέπει να στηρίξει την Τουρκία μπροστά στα ρωσικά εγκλήματα πολέμου στη Συρία”.

Καταιγίδα συκοφαντικών άρθρων

Σ’ αυτό υπογράμμιζε πως η κρίση του προσφυγικού-μεταναστευτικού οφείλεται στα ρωσικά εγκλήματα και πως πρέπει να στηριχτεί η Τουρκία από την ΕΕ. Αυτό το άρθρο είχε δημοσιευτεί ενώ εξελίσσονταν οι τουρκικές προβοκάτσιες στον Έβρο. Aίφνης είχε ακολουθήσει μια πλημμυρίδα άρθρων, παρεμβάσεων και συλλογικών κειμένων εναντίον της Ελλάδας σε όλη τη Δύση, κυρίως από έντυπα και φορείς που συνδέονται με το “σύστημα Σόρος”.

Η Ουκρανία η πόρτα του φρενοκομείου και η Ελλάδα

Του Γιώργου Καραμπελιά, πρώτη δημοσίευση liberal.gr συμπληρώσεις στην παρούσα έκδοση

Η ουσιαστική προσάρτηση του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ στη Ρωσία και οι προετοιμασίες του ρωσικού στρατού για περαιτέρω κινήσεις στο ουκρανικό έδαφος σηματοδοτούν ουσιαστικά, και έτσι θα καταγραφούν στην ιστορία, το τέλος μιας ιστορικής περιόδου που άρχισε με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και πλέον η πόρτα του φρενοκομείου έχει ήδη μισανοίξει.

Οι μακρινές και πρόσφατες ρίζες της κρίσης

Τριάντα χρόνια πριν, η Σοβιετική Ένωση διαμελίστηκε με βάση την ύπαρξη των ομόσπονδων δημοκρατιών της. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί μία αλυσίδα αντιπαραθέσεων μεταξύ των εθνών και των εθνοτήτων που αποτελούσαν την ενιαία, αν και ομοσπονδιακή, Σοβιετική Ένωση. Αρμενία-Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία-Ρωσία, Κριμαία, και σήμερα η μεγάλη κρίση.

Το 1991, στο έδαφος της Ουκρανίας, περιελήφθησαν περίπου 12 εκατομμύρια ρωσόφωνοι ενώ, αντιστοίχως, στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, εργάζονταν πολλά εκατομμύρια Ουκρανών και άλλων εθνοτήτων. Στο Καζακστάν, οι Ρώσοι αποτελούσαν σχεδόν το 30% του πληθυσμού κ.ο.κ. Κάτι μάλλον φυσιολογικό, καθώς οι λαοί και τα έθνη που συγκροτούσαν την παλιά τσαρική Ρωσία ή στη συνέχεια τη Σοβιετική Ένωση, είχαν συχνά παράδοση συγκατοίκησης δεκάδων αν όχι εκατοντάδων χρόνων.

Οι Ουκρανοί αποτελούσαν, εδώ και εκατοντάδες χρόνια, χωριστή εθνική κοινότητα και στον πυρήνα τους για τη συγκρότηση του πρώιμου κράτους τους βρίσκονταν οι Κοζάκοι. Βέβαια, πολύ λίγες φορές μπόρεσαν να συγκροτηθούν σε ανεξάρτητο κράτος, δεδομένου ότι κατείχαν μια εκτεταμένη περιοχή χωρίς φυσικά όρια, υφιστάμενοι τις επιρροές και τις επιθέσεις όλων των γειτονικών κρατών: Ρωσίας, Πολωνίας, Λιθουανίας, Αυστροουγγαρίας. Άλλωστε, Ουκρανία σημαίνει συνοριακή περιοχή. Και το ίδιο θα συμβεί στο πεδίο της θρησκείας όπου θα μοιραστούν ανάμεσα σε καθολικούς, ουνίτες και ορθοδόξους οι οποίοι θα πλειοψηφούν.

Ο Γιώργος Καραμπελιάς εξηγεί γιατί φτάσαμε στον πόλεμο στην Ουκρανία (ηχητικό)

Συνέντευξη του Γιώργου Καραμπελιά στο newshub.gr

Η ρωσική εισβολή είναι το θέμα που μονοπωλεί την ειδησεογραφία σε παγκόσμιο επίπεδο, με τους πολίτες να ανησυχούν για τις επιπτώσεις και ό,τι θα σημάνει αυτή η εξέλιξη σε γεωπολιτικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.

Ο Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας, εκδότης και επικεφαλής του Κινήματος Αρδην, μιλά στο newshub.gr για όλες τις εξελίξεις στο ρωσο – ουκρανικό μέτωπο, φωτίζοντας πτυχές που δεν έχουν έρθεο στο φως της επικαιρότητας.

Δύο χρόνια μετά την επίθεση στον Έβρο – Το “σύστημα Σόρος” και ο ρόλος του

Ήταν σχεδόν δύο χρόνια πριν, όταν εκδηλώθηκε η υβριδική επίθεση της Τουρκίας στον Έβρο με όπλο παράνομους μετανάστες.  Η απρόσμενη για πολλούς ελληνική αντίδραση μπορεί να είχε χειροκροτηθεί με ενθουσιασμό από τον ελληνικό λαό, αλλά είχε ανησυχήσει και θορυβήσει διεθνή και εγχώρια κέντρα, που έχουν κάνει το μεταναστευτικό ιδεολογία και επάγγελμα. Κατ’ εξοχήν είχε θορυβήσει το “σύστημα Σόρος”, το διεθνές δίκτυο του μεγαλοχρηματιστή, την Open Society.

Παράρτημα της στην Ελλάδα είναι η οργάνωση Solidarity Now που ασχολείται προνομιακά με το μεταναστευτικό και έχει ως διακηρυγμένο στόχο μια πολυπολιτισμική κοινωνία, μέσω της ανάμειξης των πληθυσμών. Αυτό το δίκτυο είναι εξαιρετικά ισχυρό, διότι έχει μεγάλη διείσδυση σε όλη σχεδόν την ευρωπαϊκή και αμερικανική κεντροαριστερά και κεντροδεξιά. Τωόντι, ο Σόρος ανήκει σε εκείνη την πτέρυγα του διεθνούς κατεστημένου που θεωρεί πως η Τουρκία πρέπει να συγκρατηθεί στα πλαίσια της Δύσης με κάθε τίμημα, ώστε να αποφευχθεί η προσέγγισή της με τη Ρωσία. Ειδικά τώρα, με το Ουκρανικό σε έξαρση, τη θέση αυτή συμμερίζεται και η κυβέρνηση Μπάιντεν.

Ο Σόρος διατηρεί προνομιακές σχέσεις με πολλούς πολιτικούς και διανοουμένους της Δύσης, ενώ στην Ελλάδα είναι γνωστοί οι δεσμοί του με τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Γιάννη Βαρουφάκη. Ελέγχει δε άμεσα, ή επηρεάζει ένα μεγάλο μέρος των πλέον εμβληματικών ΜΜΕ της Δύσης, ιδιαίτερα τα λεγόμενα φιλελεύθερα, όπως είναι οι New York Times και η Le Monde. Έτσι, είχε μέσω δημοσιευμάτων στηρίξει την Τουρκία του Ερντογάν απέναντι στην Ελλάδα, μετά την αποτροπή της απόπειρας εισβολής. Στις δε 4 Μαρτίου 2020, είχε δημοσιεύσει άρθρο στους Financial Times με τον εύγλωττο τίτλο “Η Ευρώπη πρέπει να στηρίξει την Τουρκία μπροστά στα ρωσικά εγκλήματα πολέμου στη Συρία”.
Καταιγίδα συκοφαντικών άρθρων


η συνέχεια...Δύο χρόνια μετά την επίθεση στον Έβρο – Το “σύστημα Σόρος” και ο ρόλος του:

Γ. Καραμπελιάς: Ένα οργανωμένο σχέδιο αλλοίωσης της Ιστορίας – Στόχος η ελληνική ταυτότητα (ηχητικό)

Στη συζήτησή του Γιώργου Καραμπελιά με τον Λάμπρο Καλαρρύτη (Εμείς οι Έλληνες- Παραπολιτικά FM) επισημαίνεται ότι είναι εμφανές πλέον και γνωστό σε πάρα πολλούς εδώ και καιρό, ένα οργανωμένο σχέδιο ιστορικής παραπληροφόρησης με στόχο την αλλοίωση της ελληνικής ιστορίας. Τελικός σκοπός να πληγεί η ελληνική ταυτότητα, να αμφισβητηθεί η συνέχεια του ελληνισμού και να κλονιστεί η αντίληψη των Ελλήνων για τον εαυτό τους.

Αποτέλεσμα αυτού θα είναι η υπονόμευση του ηθικού του πληθυσμού ώστε να καταστεί πιο εύκολη η παραίτηση από την υπεράσπιση των εθνικών ζητημάτων και πιο αποτελεσματική η πίεση για αποδοχή “συμβιβασμών” και επιβολής της τουρκικής και κάθε άλλης ατζέντας.

Το σχέδιο, παλαιό όσο και το ελληνικό κράτος, επαναλαμβανόμενο και εκ νέου επιχειρούμενο με μεγάλη ένταση, εκπορεύεται έξωθεν και υλοποιείται με τη συνεργασία εγχώριων ακαδημαϊκών και άλλων παραγόντων την ιδεοληψία, άγνοια, στρεβλή αντίληψη ή και σκοπιμότητα εκμεταλλεύονται οι ιθύνοντες νόες του εξωτερικού.

Ο πατριωτισμός είναι σήμερα όρος ύπαρξης για τους Έλληνες

 

 

Καραμπελιάς Γιώργος

Στην εποχή μας έχει νόημα ο πατριωτισμός; Μήπως αποτελεί κάτι ιστορικά ξεπερασμένο, μια απλή ιδεολογία δεμένη με το παρελθόν, ιδιαίτερα σε μία εποχή όπου η ιστορία έχει καταστεί παγκόσμια; Πολλές φορές, όσοι ιδιαίτερα προερχόμαστε από την Αριστερά και έχουμε αναφορές σε μια ιδεολογία οικουμενικών και πλανητικών διαστάσεων, έχουμε αναρωτηθεί μήπως έχουμε πάρει λάθος δρόμο. Μήπως τελικώς έχουν δίκιο οι εθνομηδενιστές που διακηρύσσουν την ιστορική υπέρβαση της εποχής των εθνών και την μετάβαση σε μια εποχή μεταεθνικών ενοτήτων, στις οποίες ο πατριωτισμός είναι παρωχημένος;

Είναι προφανές πως βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεγάλη ιστορική καμπή, πλανητικών διαστάσεων, που δεν αφορά μόνο τον Ελληνισμό, αλλά το ίδιο το ανθρώπινο είδος. Αυτό βρίσκεται στο σταυροδρόμι ακόμα και της αυθυπέρβασής του μέσα από την παραγωγή ενός νέου είδους, του αποκαλούμενου μετανθρώπου. Όλα τα έθνη βρίσκονται, λοιπόν, μπροστά στην απειλή της βύθισής τους στη χοάνη μιας παγκοσμιοποίησης που δεν είναι μόνο οικονομική ή πολιτισμική, αλλά πρωτίστως τεχνολογική. Μέχρι που η πανδημία ήλθε να μας υπενθυμίσει τα προφανή…

Προσωπικά, επειδή δεν αντλώ τον εθνισμό μου από μια αποκλειστική προσκόλληση στο ιστορικό παρελθόν του έθνους μας, θέτω συχνά στον εαυτό μου τα σχετικά ερωτήματα. Και κάθε φορά καταλήγω στην ίδια απάντηση, grosso modo: Τουλάχιστον κατά τη διάρκεια του τρέχοντος αιώνα, συνεχίζεται και θα συνεχιστεί η πορεία των εθνών και μάλιστα οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ τους, για να καταλάβουν μια καλύτερη θέση σε αυτόν τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο.

Ο πατριωτισμός για εμάς τους Έλληνες είναι όρος ύπαρξης, επειδή κινδυνεύουμε μέχρι το τέλος του αιώνα με ιστορική έκλειψη. Εάν θέλουμε να συνεχίσουμε να επιβιώνουμε ως συλλογικό υποκείμενο, είμαστε υποχρεωμένοι να βαδίσουμε κυριολεκτικώς ενάντια στην Ιστορία, που μοιάζει να μας έχει καταδικάσει. Και αν είναι αλήθεια πως όλοι οι πολιτισμοί γεννιούνται και πεθαίνουν, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους φορείς τους, δηλαδή τους λαούς και τα έθνη. Έτσι, μπορεί ο αρχαίος περσικός πολιτισμός να έχει σβήσει εδώ και πολλούς αιώνες, όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο με το ιρανικό έθνος.

Η ιστορική περιπλάνηση

Ο πατριωτισμός είναι σήμερα όρος ύπαρξης για τους Έλληνες: 

To κωλομάγαζο

Του Γιώργου Καραμπελιά

Όσα συμβαίνουν εδώ και μία εβδομάδα στην Ελλάδα καταδεικνύουν το βάθος της παρακμής στο οποίο βρίσκεται η χώρα. Ένας γιάπης εκ Κύπρου, ο κ. Στυλιανίδης, εκλεκτός της σημιτικής παρέας που έχει εγκατασταθεί παρά τω πρωθυπουργώ, ήλθε μετά βαΐων και κλάδων εκ Βρυξελλών να αναλάβει το νέο υπουργείο που δημιουργήθηκε για… λογαριασμό του μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού. Και όπως ήταν αναμενόμενο, από όσους γνωρίζουν  τον άνθρωπο και τις παρέες του, απέδειξε ότι ήταν η χειρότερη δυνατή επιλογή. Απλούστατα,  συνέβαλε αποφασιστικά στο χάος που δημιουργήθηκε στην Αθήνα μετά από μία ισχυρή χιονόπτωση. Εάν σε αυτόν προστεθεί η ανικανότητα μεγάλου αριθμού  δημάρχων, της βορειοανατολικής Αττικής κατ’ εξοχήν, του Πατούλη, καθώς και η απληστία και η ανικανότητα των υπευθύνων της Αττικής Οδού, το τοπίο ολοκληρώνεται. Την ίδια ώρα ο Καλύβας και οι συν αυτώ μας δίνουν τη  συνταγή της επιτυχίας:  «να μη έχουμε φιλοδοξίες για να μην έχουμε και καταστροφές». Όμως  ο  ομογάλακτος ανανιστής  αδελφός του, που είχε τη φιλοδοξία να εγκαταστήσει «σένσορες» σε όλους τους δρόμους, όπως μας πληροφόρησε, κατέδειξε πόσο… κακό κάνουν οι φιλοδοξίες.

Όμως ενός κακού μύρια έπονται. Ένας αμοραλιστής, ικανός μόνο για ίντριγκες, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταθέτει… πρόταση μομφής(!) και ζητάει εκλογές, με αφετηρία τα χιόνια στην Αττική Οδό. Και αυτό όταν η χώρα έχει ακόμα πάνω από εκατό νεκρούς καθημερινά από την Πανδημία, η δε Τουρκία προσπαθεί να ολοκληρώσει την περικύκλωση μας για να μας πλήξει με τον ένα ή άλλο τρόπο. Άλλωστε αυτός δεν βλέπει την ανάγκη εξοπλισμού της χώρας, αλλά του αφοπλισμού της. Εκεί κατάντησε η άλλοτε Αριστερά. Να άγεται και να φέρεται από έναν πολιτικάντη ο οποίος για να διατηρήσει την απειλούμενη δημοσκοπική  πρωτοκαθεδρία του στην αντιπολίτευση ευτελίζει κάθε έννοια πολιτικής και ευπρέπειας. Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Πασσαλίδη και του Ηλιού.

1922: Όποιος σήμερα ξεχνάει την Καταστροφή θα την ξαναζήσει

Καραμπελιάς Γιώργος

Η γενοκτονία –ή, αν προτιμάτε, η “Καταστροφή”– του μικρασιατικού ελληνισμού, δεν αφορά την “ιστορία” και την ιστορική μνήμη κατά τον ίδιο τρόπο που την αφορά η γερμανοϊταλική Κατοχή π.χ., παρόλο που η τελευταία είναι πιο πρόσφατη. Το “1922” “δουλεύει” στη σημερινή πραγματικότητα, συνεχίζεται στην Κύπρο και το Αιγαίο, απειλεί τη Θράκη και τα νησιά, καθορίζει τους προσανατολισμούς της εσωτερικής και εξωτερικής μας πολιτικής, σφραγίζει καθοριστικά το μέλλον μας.

Ή μήπως δεν αποτελεί εθνοκάθαρση και πολιτιστική γενοκτονία, ο εξανδραποδισμός των 200.000 Ελλήνων της Βόρειας Κύπρου; Στην περιοχή μας, η Ιστορία με κεφαλαίο Ι, και όχι η “μικρή ιστορία” της καθημερινότητας, συνεχίζει να γράφεται με τα υλικά της μεγάλης διάρκειας. Στην Παλαιστίνη, στο Κοσσυφοπέδιο και τη Σερβία, στην Κύπρο, στη Συρία, στο Ιράκ, στο Κουρδιστάν, αίμα, δάκρυα και εξανδραποδισμός, “εθνοκαθάρσεις” και γενοκτονίες, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη και όσοι επιχειρούν τη λήθη της ιστορίας στις μεγάλες και “βαριές” της συνιστώσες προετοιμάζουν νέες καταστροφές.

Το αντιθετικό δίπολο τουρκικός επεκτατισμός-ελληνική αντίσταση που διαμορφώνεται ήδη από τη Μάχη του Ματζικέρτ το 1071 δεν θα εξαλειφθεί παρά μόνον εάν σιγήσει κάποτε ο τουρκικός επεκτατισμός, από την αντίστασή μας και με την απελευθέρωση των υπόδουλων λαών, των Κούρδων κατ’ εξοχήν, ή εάν σβήσει κάθε αντίσταση και εξαφανιστούμε. Και αυτό επί της ουσίας μάς καλούν να πράξουμε οι οπαδοί της ιστορικής αμνησίας.

Προτάσσοντας έναν “μικρό” ελληνισμό, χωρίς ιστορικό βάθος, οι “τεμπέληδες της άγονης κοιλάδας” μπορούν να πανηγυρίζουν πως “το κράτος του 1830 τριπλασιάστηκε”, και όλα πάνε καλά στον καλύτερο δυνατό οξφορδιανό κόσμο. Γι’ αυτό και είναι τόσο ευχαριστημένοι από τον εαυτό τους και την παρέα τους.

Δυστυχώς όμως για τους οπαδούς της αμνησίας ο μόνος τρόπος επιβίωσης του ελληνικού και του κυπριακού κράτους, όχι για το μακρινό μέλλον, αλλά άμεσα, για τις δεκαετίες που ακολουθούν, είναι ο “μεγαλοϊδεατισμός” που τόσο εξορκίζουν. “Μεγάλη Ιδέα” που δεν αφορά πλέον τις χαμένες πατρίδες μας, αλλά την Κύπρο, το Αιγαίο και προπαντός τη συνείδηση της ιστορικής συνέχειας που κάνει τους Έλληνες να αποτελούν ακόμα μια μεγάλη δύναμη στο πεδίο της ιστορίας και του πολιτισμού.

Λήθη της γενοκτονίας

Και οι Εγγλέζοι “αμερόληπτοι ιστορικοί” που κατακλύζουν εκδόσεις και ΜΜΕ, καθώς και οι μικροελλαδίτες απόγονοι εκείνων που μας κατέστρεψαν στη Μικρά Ασία, προσπαθούν λυσσαλέα να σβήσουν το ιστορικό μας βάθος. Έτσι, ως ένα απλό βαλκανικό κρατίδιο, θα χωνευτούμε πολύ πιο εύκολα στη σκόνη της ιστορίας.

Η συνέχεια...1922: Όποιος σήμερα ξεχνάει την Καταστροφή θα την ξαναζήσει: Το 1922 συνεχίζετε και σήμερα για την Ελλάδα και έχει μεγαλύτερη σημασία για Κύπρο -Αιγαίο. Κάποιοι θέλουν την Ελλάδα χωρίς αντίσταση.

Στα Δαρδανέλια το 1915 κρίθηκε η Καταστροφή του 1922

του Γιώργου Καραμπελιά, πρωτοδημοσιεύτηκε στο liberal.gr

Μετά το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Βενιζέλος επεδίωξε την είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό της Τριπλής Συνεννόησης (Αντάντ), πιστεύοντας πως είχε έρθει η ώρα να εκπληρωθεί η Μεγάλη Ιδέα, καθώς οι σύμμαχοι με αντίτιμο την ανάληψη μιας εκστρατείας κατάληψης των Στενών στην ανοχύρωτη ακόμα Καλλίπολη προσέφεραν στην Ελλάδα την παραχώρηση της Ιωνίας της Βορείου Ηπείρου και της Κύπρου ήδη από το 1915.

Μέχρι σήμερον ἡ πολιτικὴ ἡμῶν συνίστατο εἰς διατήρησιν τῆς οὐδετερότητος […]. Ἀλλ’ ἤδη καλούμεθα νὰ μετάσχωμεν τοῦ πολέμου […] ἐπ’ ανταλλάγμασι, τὰ ὁποῖα πραγματοποιούμενα θὰ δημιουργήσωσι μίαν Ἑλλάδα μεγάλην καὶ ἰσχυράν, τοιαύτην ὁποίαν οὐδ’ οἱ μᾶλλον αισιόδοξοι ἠδύναντο νὰ φαντασθῶσι κὰν πρὸ ὀλίγων ἀκόμη ἐτῶν.

Ὑπόμνημα πρὸς τὸν βασιλέα Κωνσταντῖνο, 11 Ἰανουαρίου 1915

Ο Βενιζέλος, προερχόμενος ο ίδιος από το πλέον ανυποχώρητο τμήμα του αλύτρωτου ελληνισμού, την Κρήτη, έβλεπε την ευκαιρία για την ένταξη του συνόλου σχεδόν του ελληνισμού σε ένα ενιαίο έθνος-κράτος. Γι’ αυτό ο αλύτρωτος ελληνισμός, μετά τις διώξεις των Νεοτούρκων, την επιτυχία της Κρητικής Επανάστασης, τους Βαλκανικούς Πολέμους, θα συνταχθεί ψυχή και σώματι με τον Βενιζέλο και την πολιτική του.

Γ. Καραμπελιάς: Ξανά προπαγάνδα για την ελληνική Ιστορία (ηχητικό)

Στη συνέντευξη του Γ. Καραμπελιά στον Λάμπρο Καλαρρύτη (“Εμείς οιΈλληνες”, Παραπολιτικά FM, 13-01-2022) ασκεί κριτική στο νέο γύρο εκστρατείας – προώθησης στρεβλής εκδοχής της ελληνικής ιστορίας που έχει ξεκινήσει. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι “Δεν υπήρχε Ελληνικό Έθνος το 1821” και ότι “Οι ξένοι μας απελευθέρωσαν”…

Σε συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ που προβάλλεται τηλεοπτικά, μεταφορά πολυδιαφημισμένου ιστορικού βιβλίου, προωθείται η γνωστή εκδοχή περί αποτυχίας της Επανάστασης την οποία έσωσαν οι ξένοι με το Ναυαρίνο.

Σημειώνει ο Γιώργος Καραμπελιάς: “Στο πρώτο επεισόδιο της μυθοπλασίας του (σ.σ.ο συγγραφέας κ. Στάθης Καλύβας) υποστήριξε ανενδοίαστα πως το ελληνικό κράτος δημιουργήθηκε από τους Εγγλέζους! Σε ένα ντοκιμαντέρ μιας ώρας για την Επανάσταση, δεν θα ακουστούν οι λέξεις Τριπολιτσά, Δερβενάκια, Κανάρης, σφαγή της Χίου, Σουλιώτες, ούτε καν Λόρδος Βύρωνας, ενώ τη μόνη μάχη την οποία αναφέρει και σχολιάζει εκτενώς είναι η ναυμαχία του Ναυαρίνου.”

Κριτικές στην εκπομπή των Σκάι-Καλύβα, "Καταστροφές και Θρίαμβοι" (Καραμπελιάς - Ασημακόπουλος -Τασιόπουλος)

Για την εκπομπή των Σκάι-Καλύβα, "Καταστροφές και Θρίαμβοι"

Γιώργος Τασιόπουλος

Καμία έκπληξη, αφού, όπως και σε κάθε δημοσίευσή του συνεχίζει ιδεολογικά στρατευμένος στο νεοφιλελεύθερο, εθνομηδενιστικό, κοσμοπολίτικο, παγκοσμιοποιητικό του πρόταγμα.

Αποσιωπά κάθε εθνική και φιλολαϊκή κατάκτηση και αναδεικνύει με μανία τη συλλογική ήττα και το διχασμό.

Ο μεγαλοϊδεατισμός των Ελλήνων, σύμφωνα με τον κ. Καλύβα, παράγει μόνο εμφυλίους, διχασμό, πτώχευση και ήττες.

Η απελευθέρωση των Ελλήνων είναι δυτικό ή καλύτερα αγγλικό δώρο. Σε αυτό συμφωνούν με τον κ. καθηγητή, ο κ. Μπήμον και άλλοι ιστορικοί της επιτροπής της κ. Αγγγελοπούλου, αλλά είναι και η επίσημη τουρκική αντίληψη.

Η Ελλάδα είναι ένα αποτυχημένο κράτος και οι βασικοί υπεύθυνοι γι΄ αυτό, οι οπλαρχηγοί του αγώνα. Το μόνο θετικό στο νεοσύστατο κράτος το βαυαρικό του DNA.

_____****______

Η κριτική από τον Βασίλη Ασημακόπουλο (Vasilis Asimakopoulos) 

Για την εκπομπή των Σκάι-Καλύβα, Καταστροφές και Θρίαμβοι

Είχα γράψει μια πρόταση-σχόλιο αμέσως μετά το 1ο επεισόδιο. Θα δω όλη τη σειρά και ίσως μετά γράψω κάτι συνολικό. Μετά και το 2ο επεισόδιο της περασμένης Παρασκευής (1830-1913), πέραν της διαφωνίας μου , είναι και μεγάλη η επιστημονική αδυναμία που εμφανίζει η σειρά.

Δεν είναι μόνον ότι απουσιάζουν από την αφήγηση καταλυτικής σημασίας γεγονότα. Αυτό που διαφημίζει αφετηριακά το κανάλι και ο παρουσιαστής-υπεύθυνος της σειράς, μια νέα δηλαδή οπτική, είναι τραγικά φτωχή και ανεπαρκέστατη.

Στο 2ο επεισόδιο, 1830-1913 δεν υπήρξε καμία αναφορά στο Κίνημα στου Γουδή (1909), στον Ελευθέριο Βενιζέλο (και μιλάμε για την εποχή μέχρι και τους Βαλκανικούς Πολέμους), σχεδόν ανύπαρκτη αναφορά στο Κρητικό ζήτημα και τις αντίστοιχες επαναστάσεις-εξεγέρσεις στην Κρήτη που συγκλονίζουν τον ελλαδικό χώρο, καμία αναφορά στο Μακεδονικό ζήτημα-Αγώνα που επίσης παίζουν καταλυτικό ρόλο και προφανώς καμία αναφορά στους Ριζοσπάστες στα Επτάνησα, γενικώς απουσιάζει το επαναστατικό εθνικο-ενωτικό κίνημα στις διάφορες εκδοχές του και η Μεγάλη Ιδέα, που ήταν η κινητήρια δύναμη στα πρώτα 100 χρόνια (από το 1821), παρά μόνο μία φορά νομίζω αναφέρθηκε και αυτή απαξιωτικά.

Δεν υπήρξε καμία αναφορά στον πολύ σημαντικό Κριμαϊκό Πόλεμο στα μέσα του 19ου αιώνα και την επιρροή που άσκησε στην Ελλάδα και το ελληνικό κράτος ειδικότερα.

Ο Στάθης Καλύβας αποκαλύπτει: Αγγλική… ήταν η Ελληνική Επανάσταση!

Καραμπελιάς Γιώργος

12/01/2022

Views: 7,580

FacebookTwitterLinkedInEmailPrintViberΑνταλλαγή

Ο Στάθης Καλύβας, σε ντοκιμαντέρ για τα 200 χρόνια Ελληνισμού που προβάλλεται μετά βαΐων και κλάδων στον Σκάι, προχωράει σε ένα ατόπημα που κανένας δεν είχε αποτολμήσει. Στο πρώτο επεισόδιο της μυθοπλασίας του, που μεταδόθηκε την Πέμπτη 6 Ιανουαρίου, υποστήριξε ανενδοίαστα πως το ελληνικό κράτος δημιουργήθηκε από τους Εγγλέζους! Σε ένα ντοκιμαντέρ μιας ώρας για την Επανάσταση, δεν θα ακουστούν οι λέξεις Τριπολιτσά, Δερβενάκια, Κανάρης, σφαγή της Χίου, Σουλιώτες, ούτε καν Λόρδος Βύρωνας, ενώ τη μόνη μάχη την οποία αναφέρει και σχολιάζει εκτενώς είναι η ναυμαχία του Ναυαρίνου.

Ήδη, ο τίτλος του επεισοδίου αποτελεί νεολογισμό. Επειδή εσχάτως έχει δεχθεί διασταυρούμενα πυρά η θεωρία πως η Επανάσταση δεν αποτέλεσε την απελευθέρωση, αλλά τη γένεση του ελληνικού έθνους, ο Καλύβας θα χρησιμοποιήσει ένα τέχνασμα για να πει το ίδιο πράγμα. Ο τίτλος του πρώτου επεισοδίου είναι “Μια χώρα γεννιέται”, δηλαδή το ίδιο ακριβώς επί της ουσίας. Οι Έλληνες, όπως θα τονίσει στο τέλος του ντοκιμαντέρ, «γεννήθηκαν το 1821». Πού καιρός για Παλαιολόγους, παιδομάζωμα, Oρλωφικά, Ρήγα Βελεστινλή!

Το ντοκιμαντέρ, για να είναι συνεπές με την ιδεολογία του, δεν αρχίζει βεβαίως με το 1821, με τον “μύθο” της Αγίας Λαύρας ή την κατάληψη της Τριπολιτσάς, αλλά με το… 1826 και μάλιστα υπό τον τίτλο “Η ήττα της εξέγερσης” (5΄01΄΄). Συστηματικά άλλωστε επιμένει να αποκαλεί το 1821, όχι Επανάσταση, αλλά «πόλεμο της ανεξαρτησίας». Η “εξέγερση” ηττήθηκε και οι προστάτιδες δυνάμεις –κυρίως οι Άγγλοι–, συμμετέχοντας και αυτές, μας προσέφεραν την Ανεξαρτησία.

Η αμέσως επόμενη εικόνα δεν είναι, όπως θα μπορούσαμε να φανταστούμε, το Μεσολόγγι, το οποίο ανέσκαψε ο Ιμπραήμ το 1826. Όχι, ο Καλύβας, με λάγνα ανατολίτικη μουσική υπόκρουση, μας παρουσιάζει το… οθωμανικό Ιμαρέτ της Καβάλας και το άγαλμα του ξιφήρους Μωχάμετ Άλυ, του καβαλιώτη πατέρα του Ιμπραήμ, που «παραλίγο να θέσει τέρμα στην εξέγερση των Ελλήνων» (5΄40΄΄). Και η κα Μαρία Ευθυμίου, ειδική πλέον για τον Κολοκοτρώνη και τον Ιμπραήμ, μας πληροφορεί ότι ο Ιμπραήμ νικούσε παντού, «η μία νίκη διαδεχόταν την άλλη και ήταν ζήτημα χρόνου, έτσι έμοιαζε, να πέσουν οι τελευταίες περιοχές», το Ναύπλιο, η Ερμιόνη και τα νησιά (7΄45).

Τι αποσιωπούν Καλύβας και Ευθυμίου

Η συνέχεια... Ο Στάθης Καλύβας αποκαλύπτει: Αγγλική… ήταν η Ελληνική Επανάσταση!: Στο νέο ντοκιμαντέρ του Σκάι "Καταστροφές και θρίαμβοι" ο Στάθης Καλύβας υποστήριξε ότι το ελληνικό κράτος δημιουργήθηκε αποκλειστικά από τους Άγγλους!